ရေးသားသူ - ချစ်သူလူဆိုး
☆▪☆▪☆▪☆▪☆
☆▪☆▪☆▪☆▪☆
" တီတီတီ..."
" ခြံတံခါးဖွင့်လေ..."
အော်ဟစ်လိုက်သည့် အသံကြောင့် မြက်ပင်များ ရေဖျန်းနေသည့် ညီလင်းအောင်တစ်ယောက်အပြေးအလွှားဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
" ဝေါ...."
ကားကိုအရှိန်ပြင်းပြင်းမောင်းနှင်လိုက်ရင်း ပေါ်တီကိုအောက်မှာ ရပ်လိုက်သည်။
" ဟူး...မောလိုက်တာ..."
အသံထွက်ညည်းတွားလျက် ရေခဲသေတ္တာဖွင့် ရေဗူးတစ်ဗူးယူဖွင့်သောက်လိုက်သည်။
" အကိုဖြိုးမောင် ထမင်းစားတော့မလား"
" ကြီးသန်းက ဘယ်သွားတာမို့လဲ..."
" ဟိုလေ...အကိုဖြိုးမောင်အမဗိုက်နာလို့တဲ့ အဲ့ဒါ...အန်တီကစိတ်ပူပြီး လိုတာခိုင်းရအောင် ကြီးသန်းကိုပါခေါ်သွားတာ"
ဘာမှပြန်မပြောပဲ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ကြည့်နေသည့် ဖြိုးမောင်ကြောင့်...
" ဟို...ဟိုလေ...အန်တီက အိမ်ထဲကစောင့်နေဆိုလို့..."
" ရပြီ...လိုအပ်ရင် လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်..."
ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလာသည့်ဖြိုးမောင်စကားကြောင့် ခေါင်းတချက်ညိတ်ကာ နောက်ဖေးတန်းလျားသို့ ထွက်သွားသည့် ကောင်လေး ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။
။။။။။။။။။။။။
ဖေဖေ့ဇာတိဖြစ်သော မုံရွာနယ်ဘက်မှ ရွာလေးသို့အလည်သွားရင်း ရွာဦး ဘုန်းကြီး ကျောင်းတံတိုင်းခတ်ရန်အတွက်ဖေဖေကငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သောရွာဦးကျောင်း ဆရာတော်နှင့် ဝင်တွေ့လျှောက်ထားပြော ဆိုရင်း မိဘမဲ့သွားသဖြင့်ဘုန်းကြီး ကျောင်း သို့ခေါ်ယူကျွေးမွေးထားသောသူ့တူကိုကွန်ပျူတာသင်ရန်နှင့်အလုပ်ရှိပါကခိုင်းစေရန်ဖေဖေနှင့်ထည့်လိုက်သည့်အ တွက် ထိုကောင်လေး အိမ်သို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
" ညီလင်းအောင်..."
" လာပြီဗျ..."
စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နှင့် ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ထားသော ညီလင်းအောင်ဟန်က ရိုကျိုးမှု့အပြည့်ဖြင့်ရပ်နေသည်။
" ဒီပန်းပင်တွေ ဟိုဘက်ရွေ့ပေးစမ်းပါကွယ်..."
" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ"
ခါးလေးညွတ်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည့် ဟန်ကြောင့် ဘေးမှကြည့်နေသည့် ဦးမင်းအောင် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။
" ညီလင်းအောင်...မနက်ဖြန်ကစပြီးစျေးလိုက်ရမယ်နော် ဆိုင်အကူပေါ့ သင်တန်းတက်တာက ညနေပိုင်းမှတက်လို့ ဖြစ်လား"
" ဟုတ်...ရပါတယ်ဗျ"
ဘာလေးခိုင်းခိုင်း မခိုကပ်ပဲဖင်ပေါ့သည့်အတွက် ဖေဖေနှင့်မေမေကလည်း ညီလင်းအောင်ကို သဘောကျနေကြသည်။
တိုက်နောက်ဘက်မှ အုတ်ရေကန်နံဘေးတွင် ညီလင်းအောင် တစ်ယောက်ရေမချိုးသေးပဲ ရောက်တတ်ရာရာတွေးနေမိ သည်။ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေသော မိမိခန္ဓာကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဗိုက်ကြောတို့ကို ရှုံ့လိုက်ပွလိုက် လုပ်ကြည့်နေ သည်။
" ညီလင်းအောင် ငါနဲ့အပြင်ခနလိုက်ခဲ့ဦး"
ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည့်အသံကြောင့် ညီလင်းအောင် လန့်သွားသည်။
" ဟုတ်...အကို ဟုတ် အခု ရေချိုးပြီးပြီးချင်းထွက်ခဲ့မယ်"
ဖြိုးမောင်နဲ့တွေ့တိုင်းသူ့ရဲ့အထက်စီးဆန်ဆန်အကြည့်တွေကြောင့် ညီလင်းအောင်တစ်ယောက် နေရထိုင်ရတကယ်ခက်လှသည်။
" အခုချက်ခြင်းမြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့ ရေဇိမ်ခံချိုးမနေနဲ့"
မထိတထိပြောသွားသောဖြိုးမောင်စကားကို ဘာမှ ခွန်းတုံ့မပြန်ရဲပဲ ရေကိုမြန်မြန်ချိုးလိုက်သည်။
" အစည်းရေတွေသေချာစစ်နော်...မနက်စျေးတခါထဲသယ်မှာမို့..."
ဖြိုးမောင်တို့က စျေးချိုထဲမှာ ပုဆိုးလက် လီလက္ကားရောင်းသည့်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ ဖြိုးမောင် အမကို စာရေးကိ ရိယာဆိုင် တဆိုင်ဖွင့်ပေးထားကာစီးပွားခွဲပေးထားသည်။ အမဖြစ်သူ မီးဖွားနေချိန်လိုအပ်သည့်ပစ္စည်းဝယ်ပေးဖို့က ဖြိုးမောင် တာဝန်ဖြစ်လာသည်။
စက္ကူဖာများတင်နေတာကို စာရင်းမှတ်ပေးနေသည့် ညီလင်းအောင်ကို ဂရုစိုက်မှတ်ရန်မှာထားပြီး ဖြိုးမောင်အလုပ်ရုံမန်နေဂျာနှင့် စကားပြောနေသည်။
ကားနောက်ခန်းထဲပစ္စည်းများပြည့်သွားချိန် နောက်ဖုံးတံခါးကို ပိတ်လိုက်ကာ ညီလင်းအောင် ဖြိုးမောင်ရှိရာသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။
" အကို...အကုန်ပြီးပြီဗျ...ဒီမှာ စာရင်းစာအုပ်..."
" ဒီမယ်အလုပ်ကိစ္စစကားပြောနေတယ်လေ တော်တော်အလိုက်ကန်းဆိုးမသိတဲ့တောသားပဲ သွား မင်းအလုပ်ပြီးရင် ကားနားကပဲစောင့်..."
ကမ်းပေးနေသောစာအုပ်ကိုမယူပဲ ပြောချလိုက်သည့်စကားကြောင့် ညီလင်းအောင်ရှက်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားကာ မျက်ရည်များဝဲတက်လာပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ချလိုက်သည်။
" ဘာစားမှာလဲ မှာလေ"
" ရပါတယ် အိမ်ကြမှ ထ္မင်းစားတော့မယ်"
ပြန်ဖြေသည့်လေသံက ပုံမှန်ဆိုပေမဲ့ ညီလင်းအောင် မျက်နှာပျက်နေတာ သိသာလှသည်။
" ခုနက အော်တာ စိတ်ထဲမထားနဲ့ မန်နေ ဂျာက ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးမထားလို့ စကားအချီအချပြောနေတုန်း မင်းကဝင်ပြောလိုက်တော့ စိတ်တိုတိုနဲ့အော်လိုက်မိတာ ငါ့ကို စိတ်မဆိုးနဲ့ကြားလား..."
တောင်းပန်တာလားအထက်စီးလေသံဖြင့်အမိန့်ပေးတာလားမသိပေမယ့် ဖြိုးမောင်လေ သံကအနည်းငယ်တင်တင်စီးစီးပြောနေမှန်းသိသာလှသည်။
" ဟုတ်...ရပါတယ်...ဟိုလေ...အဲ့...အဲ့ဒါတွေမစားတော့ဘူး ကားပေါ်ကပဲ ထိုင်စောင့်တော့မယ် အကို"
" လျှာမရှည်နဲ့ကွာ မှာထားတာတွေ တူတူစားမယ်..."
ဖြိုးမောင်ရဲ့ခပ်တည်တည်အပြောကြောင့်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရသည်။ ထမင်းပန်း ကန်ထဲ ဟင်းတွေ ခပ်ထည့်ပေးနေတော့ ဖြိုးမောင်ကို အားနာမိရပြန်သည်။ ဒီလိုတော့လည်းဂရုစိုက်သား ဟု တွေးလိုက်မိသေးသည်။
။။။။။။။
ညီလင်းအောင်တစ်ယောက် ဖြိုးမောင်အ ကြောင်းပြန်တွေးမိရင်း အခုနောက်ပိုင်းဖြိုးမောင်အကြည့်တွေ သူ့အပေါ် ပြောင်း လဲ လာတာသတိထားမိလာသည်။
စိတ်ထဲ စနောင့်စနင်းဖြစ်ပေမဲ့ ဖြိုးမောင်ရဲ့အနေအထိုင်တည်ကြည်မှု့ကြောင့် ရှေ့ ဆက်တွေးရမဲ့အတွေးတွေကို ခနခန ဖြတ်ချခဲ့ရသည်။
အုတ်ကန်ဘေးဒိုက်ထိုးလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေသည့် ညီလင်းအောင်တစ်ယောက်ချွေး စက်တို့စိုရွှဲနေတာကို ပုဆိုးဖြင့်သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပုဆိုးကို ရေလောင်း၍ ဆပ်ပြာဖြင့်ပွတ်ကာလျှော်လိုက်သည်။
" ညီလင်း....အပြင်သွား ဟင်းဝယ်ပေးစမ်းပါ"
ဘေးနားကပ်ရပ်ကာ ပြောလာသည့် အသံကြောင့် ညီလင်းအောင် မော့ကြည့်လိုက်သည်။
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်အဝတ်လျှော်နေရာမှရုတ်တရက်ထရပ်လိုက်ချိန် ဘောင်းဘီတိုအပျော့လေးသာ ဝတ်ထားသည့် ညီလင်းအောင်၏ ငယ်ပါလေးကရေစိုဘောင်းဘီအောက်မှာ ထင်ရှားစွာကပ်နေတာမြင်လိုက်ရသည့် ဖြိုးမောင်မျက်လုံးတွေ ပျာကနဲဖြစ်သွားသည်။
ဖြိုးမောင်ရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့် ရေ စိုပုဆိုးကိုပေါင်ခွကြားရှေ့ဖြန့်ကာထားပြီး တုန်ရင်ရှက်ရွံ့စွာဖြင့်
"ဟုတ်...ရေချိုးပြီးချင်း သွားဝယ်ပေးပါ့မယ်"
ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဖြိုးမောင်စိတ်ထဲ ရေစိုနေသည့် ဘောင်းဘီအောက်က မဲမဲအဖုလေးကို မျက်စိထဲ မြင်ယောက်မိလာတော့ ဟက်ကနဲ တချက်ရယ်လိုက်သည်။
။။။။။။။။
" အကို ဒီဘောက်ချာထဲကအတိုင်းဆို တစ်စည်းလိုသေးတယ်"
" ပြစမ်း..."
ဆိုင်ပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်လျက် စာရွက်ပေါ်မှ စာရင်းနှင့်ပုဆိုးအစည်းအရေအတွက်ကို ပြန်စစ်နေချိန် မျက်လုံးက ဘာရယ်မ ဟုတ် ဆိုင်အောက်သို့ ကြည့်လိုက်မိ သည်။
ဆိုင်အောက်မှာ ရပ်နေသည့်ညီလင်းအောင် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်လိုက်ချိန် ဖျတ်ကနဲပေါ်သွားသော လမွေးမဲမဲများကို ထင်လင်းစွာ မြင်လိုက်ရတော့ ဖြိုးမောင်မျက်လုံးတွေ ပြူးသွားသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်းမဝတ်ပါလားဟု တွေးရင်း စာရွက်ကိုပြန်ပေးလိုက်သည်။
" တခါထဲ ကားဂိတ်ထိ ထမ်းပို့လိုက်မယ်အကို"
မော့ကြည့်ပြောလာသည့်မျက်ဝန်းတွေထဲ စူးစိုက်ကြည့်မိပေမဲ့ ညီလင်းအောင်ကဘာမှနားလည်ဟန်မတူပဲ ပြန်ကြည့်နေ သည်။
" ကိုယ်က ကုန်ထမ်းဘာထမ်းနဲ့ နောက်ဆို အောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်ထားကြားလား"
ရဲကနဲဖြစ်သွားသောမျက်နှာညိုညိုလေးက အောက်သို့ငုံ့သွားသည်။
" ကဲ...ပိုစရာရှိတာပို့ မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့"
ပီနံအိတ်ဖြင့်ထုပ်ထားသော ပုဆိုးထုပ်ကို ထမ်းထွက်သွားသည့် ညီလင်းအောင်ကို မျက်လုံးတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းမောလေး ချလိုက်မိသည်။
။။။။။။။။
ဒီနေ့ နေအတော်ပူသလို စျေးချိုထဲ စျေးဝယ်မရှိသလောက်ပါးလှပ်နေသည်။
" သား ကိုဖြိုးမင်းအမရဲ့စာရေးကိရိယာဆိုင်ဘက်ကိုသွားသိမ်းပေးလိုက်ဦး မင်းယောက်ဖက ဆေးရုံသွားမလို့တဲ့ မနက်ကထဲက ညီလင်းအောင်လည်းအဲ့ဒီဆိုင်ဘက်ကူလုပ်ပေးနေတာ စျေးလည်းပါးတဲ့အတူ တူ ဒီဆိုင်ဘက်ပြန်မလာခဲ့နဲ့တော့ ညီလင်းအောင်နဲ့ အတူဆိုင်သိမ်းပြီးပြန်လိုက်တော့ "
စိတ်ညစ်လိုက်တာ။ ယောက်ဖနဲ့က မျက် နှာကြော လုံးဝမတည့် ကိုယ့်အမမျက်နှာကြောင့်သာ သွားရမှာ...အလကားကောင် မိန်းမကလေးမွေးနေတော့ ညတိုင်းလှည့်ပတ်တဏှာရူးနေတဲ့ကောင်....
အတွေးတချို့နှင့် ပထမထပ်သို့တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
" ကိုဖြိုးဆိုင်ပိတ်လိုက်တော့မယ်...စတိုခန်းထဲ ခုနကမှပစ္စည်းအသစ်တွေချထားတာ အကိုစာရင်းမစစ်ရသေးဘူး မင်းစစ်ပြီး ပိတ်ခဲ့လိုက်တော့ အကို မင်းအမဆီသွားမလို့..."
အောင်မလေး...သွားသွား...ဆောက်ပိုတွေစာရင်းဇယားတွေ မစစ်ချင်တိုင်း...ဟွန်းးး
စိတ်ထဲမှ မဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်ပေမဲ့အပြင်မှာ မျက် နှာတစ်ချက်မပျက်ပဲ....
" စာရင်းစာရွက်က ဘယ်မှာလဲ"
" ညီလင်းအောင် စတိုခန်းထဲ ရှိတယ် သူစာရင်းတွေစစ်နေတယ်ထင်တာပဲ...သွားလိုက်တော့နော်"
ဖြိုးမောင်တို့က အောက်ထပ်မှာ ပုဆိုးဆိုင်ဖွင့်ထားပြီးအပေါ်ထပ်က ဆိုင်တဆိုင်ကိုစာရေးကိရိယာဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး နောက်တဆိုင်ကိုဆိုင်မဖွင့်ပဲ အလုံပိတ်ပုံစံလုပ်ကာကုန်ပစ္စည်းသိုလှောင်သည့်အခန်းလုပ်ထားသည်။
စေ့ထားသော တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်ကာ ကိုယ်တစ်ချမ်းစောင်းဝင်ပြီး တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
စာအုပ်ထုပ်များ စက္ကူလိပ်များအစီအရီတင်ထားသောကြားမှ ကွေ့ပတ်ကာ အထဲဝင်လိုက်သည်။
တံခါးဖွင့်ထားလျင်တောင်မှ စက္ကူထုပ်ပုံများကြောင့် အတွင်းပိုင်းကို အပြင်မှမမြင်ရနိုင်ပေ...။
ပန်ကာလေတိုးသံ တရွှီးရွှီးမြည်နေသံကြောင့် ဖြိုးမောင်ခြေလှမ်းတို့ကို ရှေ့ ဆက် လှမ်းလိုက်သည်။
စက္ကူထုပ်ပုံပေါ်ပက်လက်အိပ်နေသောလူတစ်ယောက် ပုဆိုးက ပေါင်ခွကြားထိလုံးစုထားကာ ဘယ်ခြေတဘက်ဆင်းကာညာဘက်ခြေတဘက်ထောင်အိပ်နေတာမြင်ရသည့်ခဏဖြိုးမောင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားမိသည်။
တင်းရင်းကျစ်လစ်သော ပေါင်သားဖွေးဖွေးများကို ကြည့်နေချိန် ပန်ကာလေအရှိန်ကြောင့် ပုဆိုးစလေးက လွင့်ကနဲ လန်တက်သွားသည်။
" အိုး...မိုင်ဂေါ့ဒ်..."
ညိုမည်းမည်း လီးတန်ကြီးက ပေါင်ကြားမှတွဲလောင်းကျနေတာ လျှပ်တပျက်မြင်လိုက်ရသည်။
ပန်ကာက တခြားတဘက်သို့ လှည့်သွားချိန် ပုဆိုးစလေးက အောက်သို့ပြန်ကျသွားကာ ခုနက တွဲလောင်းကျနေသော လီးကို ပြန်ဖုံးအုပ်သွားသည်။
။။။။။။။။။။
ဖြိုးမောင် စိတ်ထဲ ညီလင်းအောင်ရဲ့ လမွေးမဲနက်နက်များနှင့် လီးတန်ညိုညိုကို ထပ်မြင်ချင်လာသည်။
မီးရောင်မလင်းတလင်းအခန်းလေးထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုသည့် အသိကြောင့် ဖြိုးမောင်စိတ်တို့က လှုပ်ရှားသထက်လှုပ်ရှားလာကာ ညီလင်းအောင် ပုဆိုးစလေးကို အသာအယာမတင်လိုက်သည်။
အသက်ရှုလိုက်တိုင်း တွဲလောင်းကျနေ
သည့် လအုနှစ်လုံးက အထက်မြောက်လိုက်အောက်ကျလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေတာမြင်လိုက်ရသည့်အချိန် ဘာကိုမှမတွေးပဲ ညီလင်းအောင် လအုလေးများကို လက်ဖျားလေးဖြင့် လှမ်းထိလိုက်သည်။
☆▪☆▪☆▪☆▪☆
☆▪☆▪☆▪☆▪☆
" အင်း...."
ညည်းညူသံတချက်နှင့်အတူခြေထောက် တို့က ဆန့်တန်းသွားကာ စက္ကူထုပ်တွေပေါ် ကားယားကြီးဖြစ်သွားသည့် ညီလင်းအောင် ခါးမှပုဆိုးက ပြေလျောကျနေပြန် သည်။
ဆီးစပ်တဝိုက် မဲနက်နေသော လမွေးကောက်ကောက်များက တစွန်းတစပေါ်လာချိန် ဖြိုးမောင် လက်ချောင်းတို့က ညီလင်းအောင်ပေါင်သားတို့ကိုပွတ်သပ်ပေးနေရင်း တရွေ့ရွေ့ဖြင့် အထက်သို့တက်လာကာ လီးတံညိုညိုကြီးကို ဆွဲဆွကိုင်ပေးလိုက်သည်။
ဗိုက်သားအောက်ခြေဆီးစပ်နားဆီမှ လမွေးမဲမဲနက်နက်များကို လက်ချောင်းများဖြင့်ဖွပွတ်ကစားပေးနေချိန် ညီလင်းမောင် ခြေထောက်တို့ ဆတ်ကနဲ တုန်ခါသွားသည်။
လီးထိပ်ဖူး ဒစ်နားဆီမှကိုင်ကာ အောက်မှနေမတ်တပ်ရပ်၍ ညီလင်းအောင်လီးကို ဗြုန်းစားကြီး ငုံ့ စုပ်ပေးလိုက်မိသည်။
" ရွှတ်...ရှလွတ်...ပြွတ်"
" အ...ရှီးးးးး"
လန့်ကနဲဖြစ်ကာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့် ညီလင်းအောင် ကိုယ့်မျက်စိကို မယုံနိုင်ဖြစ်သွားသည်။
သူ့လီးထိပ်ဖူးလေးကို ပါးစပ်ထဲစုပ်ယူလျက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ရက်ပေးနေသော အကိုဖြိုးမောင်ကို မြင်လိုက်ရချိန် ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်သည်။
" မ...မလုပ်နဲ့...အကို..."
ဗိုက်သားတို့ကို လက်ဖြင့်တွန်းဖိရင်း ပြန်အိပ်ဖို့ အချက်ပြလိုက်သည့် ဖြိုးမောင်ကြောင့် ညီလင်းအောင် ဘာရယ်မသိ ပက် လက်ပြန်လှန်ပေးလိုက်မိသည်။
စိတ်ထဲမှာ ဇဝေဇဝါဖြင့် အတော်လေး တုန်လှုပ်နေကာ ပြန်ထထိုင်လိုက်ပြီး အောက်သို့ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။
" ညီလင်း ပုဆိုးချွတ်လိုက် မင်းလီးကို စုပ်ပေးမယ်"
နားထဲကြားလိုက်ရသည့်စကားကြောင့် ညီလင်းအောင်အလန့်တကြားဖြစ်သွားမိ သည်။ ပုဆိုးစကို ဆွဲဖြည်ကာပေါင်နှစ်လုံးကြားဒူးတုပ်ထိုက်လိုက်သည့် ဖြိုးမောင်မျက်နှာက သူ့လီးကို ထိလိုက်ချိန် စိတ်တွေကြွတက်လာကာ တစစတောင်ထလာသည့် သူ့လီးကြောင့် လည်းအံ့ဩနေမိပြန်သည်။ မလုပ်နဲ့လို့ပြောဖို့ စိတ်ကူးမရှိပဲ အလိုက်သင့်နေဖို့ တွေးလိုက်သည်။
ဖြိုးမောင်လက်ချောင်းလေးများက ထက်အောက်လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းထုပေးသလိုလုပ်ပေးနေခြင်းကြောင့် ညီလင်းအောင် လီးတန်က တဖြည်းဖြည်း တင်းမာလာသည်။
" စုပ်ဗျာ..."
အလောတကြီးဟန်ဖြင့်ပြောရင်း လီးကော့ပေးသည့် အပြုအမူကြောင့် ဖြိုးမောင် လီး ဒစ်အောက်ခြေကို လက်နဲ့သေချာညှစ်ကာ ထိပ်ဖူးလေးကို လျှာဖျားဖြင့်တပျက်ပျက်မြည်အောင်ယက်လိုက် လီးထိပ်ဖူးဒစ်နားလောက်ထိ ဆွဲငုံလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။
" ပြွတ်...ပလွတ်...အ...ရှီး...."
" အားးးးးး အဲဒီလို.. ဟုတ်တယ်...လျှာ လေးနဲ့ လီးဂေါင်းထိပ်ကိုထပ် လျက်ပေးဦး...အူးးးးနောက်လက်တစ်ဖက်က လချောင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းတိုက်ပေးး”
" ပြွတ်....ပြွတ်...အွန့်...အ...ရှီး..."
“ အမယ်လေးကွာ...ရှီးးးအိုးးးးးးကောင်းချက်နှယ်...စုပ်...လချောင်းအဆုံးထိစုပ်ပေး...အူးးးးကျွတ်စ်...အားလားလား...လအုလေးတွေရောစုပ်ပေးလေ..."
ခြေထောက်တို့ ကားလျက်ကော့ကော့ဆောင့်ထိုးကာ ဖြိုးမောင်ဆံပင်တို့ကိုညင် သာစွာပွတ်ပေးနေရင်း ညီလင်းအောင် တီရှပ်အင်္ကျီကို လက်မြောက်ချွတ်လိုက်သည်။
အဝတ်အစား ကင်းမဲ့သွားသည့် ညီလင်းအောင်ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားတို့ကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ပွတ်ပေးနေရင်း ရက်ဘတ်တွေထိလှမ်းပွတ်ချေပေးနေသည်။
ပါးစပ်ထဲ ဖောင်းကားထကြွလာသော လီးတံကိုလည်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် မှုတ်ပေးနေသည့် ဖြိုးမောင်ပုံစံက လီးစုပ်သည့် အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သူမှန်းသိသာလှသည်။
ဖြိုးမောင်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးတံမှာ တံတွေးတို့ဖြင့် တင်းပြောင်လာလျက် အကြောဆိုင်လေးများ ထောင်ထကြွတက်လာတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ညီလင်းအောင် မိမိလီးကို မိမိမယုံနိုင်ဖြစ်ရသည်။
ကိုယ့်လက်ဖြင့် ဂွင်းထုတုန်းကဒီလောက်မကြီး ဖြိုးမောင်ပါးစပ်ထဲရောက်မှ ပိုကြီးလာသည်လို့ထင်မိသည်။ နူးညံ့ စိုစွတ်သည့် လျှာဖျားနှင့်အာငွေ့တို့ကြောင့် မိမိလီးတချောင်းလုံး တုန်တက်နေအောင်ကောင်းလှသည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရတော့ ခြေဖျားတို့ထောက်ကာ ဖြိုးမောင်ပါးစပ်ထဲ လီးကို ဆောင့်ဆောင့်ကော့ပေးလိုက်သည်။
" ပလွတ်..."
ဖြိုးမောင်တစ်ယောက် ညီလင်းအောင် လီးတံကို ပါးစပ်ထဲငုံစုပ်နေရာမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ညီလင်းအောင်စိတ်တွေမယိုးမယွဖြစ်ကာ
" အာ...စုပ်ပေးလေ...ကောင်းနေတာကို..."
" ဖင်လိုးပေးတော့..."
ပြောလည်းပြော ညီလင်းအောင် လီးတံကိုကိုင်ကာမတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြင့် ဖင်ဝသို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။
နွေးထွေးသောရင်အုပ်သားကျစ်ကျစ်တို့က ချွေးစက်တချို့ခိုတွဲနေလျက် ဖြိုးမောင်နောက်ကျောကို အိကနဲ လာထိတော့ ဖြိုးမောင် မျက်နှာမော့ကာ ညီလင်းအောင် ပါးပြင်နှင့်ကပ်လိုက်သည်။
မိန့်မူးသော အနမ်းစက်တို့က ညီလင်းအောင်ပါးပြင်ထက်မှ နှုတ်ခမ်းသားတို့ဆီအရောက် အောက်မှ လီးတံက ဖြိုးမောင် ဖင်ဝထဲဝင်ရန် တွန်းတိုက်ကြိုးစားနေ သည်။
ပူနွေးအိစက်နေသည့် လီးထိပ်ဖူးကြီးရဲ့အ ထိအတွေ့ကြောင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ကာ ဖြိုးမောင်လေးဘက်ထောက်အနေ အထားသို့ ပြောင်းပေးလျက်ဖင်ကိုနောက်သို့ ကော့ပေးထားလိုက်သည်။
" ဗျစ်..."
ဖင်ပေါက်သို့ လီးထိပ်ဖူးတေ့လျက် လက်တဘက်ကဖြိုးမောင်ဖင်ကိုဖြဲလျက် ကျန်လက်တဘက်က လီးထိပ်ဖူးနောက်နားမှကိုင်၍ လီးကိုဖင်ထဲဝင်ရန် ခါးအားသုံးပြီးဆောင့်လိုက်သည်။
" ဗျစ် ပတစ် ဗျိ အိ အား ဟားးးးး"
ဆတ်ကနဲကုန်းထဖို့ပြင်လိုက်သော ဖြိုးမောင်နောက်ကျောကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့် တွန်းဖိထားရင်း ညီလင်းအောင် ခါးအားကိုအသုံးပြု၍ တစစဖြင့်ညှောင့်လိုးလိုးနေရာမှအားစိုက်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
" ဗွတ်...ဘလွတ်...ဖွတ်...ဘု...ဘွိ...."
" အားးးးရှီးးးးးအမလေး....နင့်သွားတာပဲ "
ဖင်ထဲလီးတဆုံးဝင်သွားသံ ဘွိဆိုသည့် အသံကို ကြားလိုက်ရသည့်အချိန် ညီလင်းအောင်ရဲ့လီးတံက ဖင်ထဲတွင်ပိုမိုပြီးတင်းကနဲထောင်ကနဲဖြစ်သွားသည်။
" လိုး...လိုးတော့မယ်နော်အကို..."
ပုခုံးသားတို့ကို ဆုပ်ကိုင်၍တီးတိုးပြောလိုက်သည့် အသံကြောင့် ဖြိုးမောင် ဖင်အတွင်းသားတို့ကို ညှစ်ချလိုက်ရင်း
" အင်းးးးးလိုးးးးးကြိုက်သလိုသာလိုးတော့..."
ခွင့်ပြုမိန့်ရသည်နှင့်တပြိုင်ထဲ ညီလင်းအောင်လက်တို့က ဖြိုးမောင် ခါးကို တင်းတင်းညှစ်လျက် လီးကို အပြင်သို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ်ကာ ဆတ်ကနဲ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် ဘွတ် ဗျစ် "
ဖင်စအိုအတွင်းသားလေးတွေက နုညံ့ပေမဲ့အထဲသို့ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသည့် လီးညိုညို ရှည်ရှည်ကြီးကို အကြောက်အကန်ဟန့်တားနေခြင်းကြောင့် လိုးနေရတဲ့ ညီလင်းအောင် လီးတချောင်းလုံးတင်း ကျပ်ထုပ်စေးနေကာ တချက်လိုးတိုင်းတခါပိုပိုအားစိုက်မိရအောင် လိုးရတာ ကောင်းလာသည်။
လီးကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေးဆွဲညှစ်ထားသည့် စအိုကြွက်သားတွေကြောင့် လီးပြန်အထုတ်မှာလည်းတမျင်းမျင်းဖြင့်ညှစ်ခံရသည့်လီးတချောင်းလုံး ကျင်ကနဲဖြစ်သွားအောင် ကောင်းလှသည်။
ဖြိုးမောင် ဖင်သားတို့ကိုလက်နဲ့ပွတ်ချေပေးနေရာမှ လက်ချောင်းတို့က နောက် ကျောပြင်တလျောက်ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ရုတ်တရက် ဖြိုးမောင်ရဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ချိုင်းအောက်မှ လက်လျှိုကာ ညှစ်ပေးလိုက်သည်။
" အင့်..အင့်..အ...အင်းဟင်းးး းးးး အင့်...ဟာ အားး ရှီးးး အ အ ဟူးးး "
အော်သံဟစ်သံသဲ့သဲ့ထွက်ပေါ်လာပြီး ညီလင်းအောင် လီးကို အဆုံးသွင်းလိုက်ရင်း လီးအရင်းနှင့်ဖင်ဝသို့ ပွတ်ကျိတ်ချေလိုက်သည်။
" အ...အ...နာ...တယ်...ညီ...ညီ...လင်...
ရ..."
" နာရင်မလိုးတော့ဘူး..."
ရုတ်တရက် အလိုးရပ်လိုက်သည့်အတွက် ဖြိုးမောင်အလန့်တကြားဖြင့်....
" မရပ်နဲ့ လိုးးးးးလိုးးးးကြိုက်သလိုလိုး"
ဖင်ထဲမှလီးကိုဒစ်ဖျားလေးကျန်ရုံထုတ်ပြီး နောက်မှနေ ဖင်သားနှစ်ဘက်ကိုင်ကာ ခြေထောက်တို့ ကားလျက် ညီလင်းအောင် သူ့လီးကို ဖင်ထဲဖိသွင်းချလိုက်သည်။
" ဗွတ်...အားးးး အ ကောင်းးး ကောင်းးတယ် ညီလင်းရယ် "
" ဒီလိုလေး မွှေလိုးလိုးတာကောင်းလား"
ပြောလည်းပြော လီးကို ဘယ်ညာခါရမ်းလိုးလိုက်သည့် ညီလင်းအောင် လီးတချောင်းလုံး နူးညံ့သည့်စအိုနံရံများကို ပွတ်ချေထိုးခွဲလိုက်တော့ ဖြိုးမောင် လက် သီးဆုပ်တို့ကျစိနေအောင်ဆုပ်လျက် ဖင်လိုးခံရသည့်အရသာ ကောင်းကောင်းကို ခံစားနေလိုက်သည်။
" အားးးးး အ အီးးဟီးးး အ ဟားးးရှီးးးး အူးးးး "
" ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် ဗျစ် စွပ် ဘွတ် ဘွတ်"
" အားးးးရှီးးးးဟူးးး အအ ကောင်းလိုက်တာ ညီလင်းရာ ဆောင့် နာနာ လေးးလိုး
အင်းးးး ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီလိုလေး အင့် အင့် အားးးရှီးးးး ဘွတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် "
လိုးသံ ညည်းသံများက အခန်းလေးထဲ မြိုင်ဆိုင်စွာပျံ့လွင့်နေသည်။
" ညီလင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက် အပေါ်က တက်စောင့်ပေးမယ်"
အနေအထားပြင်ပြီး ကမန်းကတမ်းဖြင့် ညီလင်းအောင်လီးကို ဖင်ဝတေ့လျက် ဖင်ကိုအောက်သို့ဖိချလိုက်သည်။
မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားအောင် ဖီးလ်တက်နေတဲ့ ညီလင်းအောင်ရဲ့ ရင် ဘတ်ပေါ်မျက်နှာအပ်လျှာနဲ့ရက်ပေးလိုက်ရင်း ဖင်ကိုကြွလိုက်ချိန် ဝင်နေသည့်လီးကျွတ်ထွက်မှာစိုးသည့်အလားညီလင်းအောင်ဖင်က ကြမ်းပြင်ထက်မှကြွတက်လာရင်း ဖြိုးမောင်ခါးကိုစုံကိုင်ဆောင့်ချလိုက်သည်။
" ဘွတ်...ပလွတ်...ဖောင်း....ဘွိ..."
" ရွှတ်...ပလွတ်...အွန်းးးးးပြွတ်...ပြွတ်...
အင်းးးးကောင်းလိုက်တာ ညီလင်းရာ..."
နှုတ်ခမ်းချင်းကုန်းစုပ်လိုက်ပြီး ညီလင်းအောင် လည်ပင်းတို့ကို မနာ့တနာကိုက်ခဲထားလျက် အပေါ်မှနေ ဖင်ကြွလိုက်ချလိုက်ဖြင့် အလိုးခံနေမှု့ကြောင့်အသံဗလံတချို့ထွက်ပေါ်လာတာကိုက နားထဲငြိမ့်ကနဲဖြစ်သွားကာ ရမ္မက်စိတ်တွေ ပိုပြင်း ထန်လာသည်။
" အကိုနေရာကျဉ်းတော့ ခြေထောက်ကွေးထားပြီးအောက်ကနေပင့်လိုးရတာရတာစိတ်ထဲမှာ အားမရဘူးဖြစ်နေတယ် စက္ကူထုပ်တွေမှီပြီး မတ်တပ်ကုန်းပေးထားကျနော် ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်"
မောဟိုက်သံလေးဖြင့် ပြောလာသည့် ညီလင်းအောင် အသံကြောင့် ဖြိုးမောင် ဘေးဘက်လှိမ့်ဆင်းကာမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး စက္ကူထုပ်များကို လက်ထောက်၍ ဖင်လေးအနောက်သို့ကော့ပေးလိုက်သည်။
ဖင်ကိုနောက်သို့အသာလေးကြွကော့ပေးထားကာ ဖင်ထဲဝင်လာမည့်လီးကို မျှော်လင့်နေချိန် လီးဒစ်ကြီးက ဖင်ဝသို့ ကြမ်း တမ်း စွာ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသည်။
" အွန့်...အာကွာ...ညီလင်းကလဲ ကောင်း ကောင်းသွင်းလေ...အင့် အင့် အမလေး ကောင်းလိုက်တာ..."
ကောင်းလိုက်တာဆိုသည့် စကားသံအ ဆုံးမှာ ညီလင်းအောင် ပေါင်သားတွေပိုကားလိုက်ပြီး ဖြိုးမောင်လက်မောင်းတစ်ဘက်တစ်ချက်ဘေးဘက်စီ သူ့လက်တွေထောက်လိုက်ပြီး အနောက်မှခွ၍ လီးကို အရှိန်မြှင့် လိုးဆောင့်ချလိုက်သည်။
" ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဗျစ် အားးးး ရှီးးဗျစ် ဘွတ် ဗျစ်ရှီးပြွတ်ပြွတ် အားးး အ အ
အ ဟူး ရှီး ဘွတ် အား ရှီး အင့် အင့်ဟူး ဗျစ် ဗျစ် "
ညီလင်းအောင်အံကြိတ်လျက် ဖြိုးမောင်ဖင်ကို တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေသည်။
လိုးဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်းလို့လားမသိ ဖြိုးမောင် အောက်ကနေအံကျိတ်ခံနေရသည်။
" ဖောင်း...ဘွိ...ဖွတ်... လောက်...ဖောက်...
စွိ...ပြွတ်..ပလွတ်...ပလွတ်...စွပ်. ပလွတ်
...ပြွတ်. .အိုး...လိုး. .လိုး. .ကောင်းနေပြီ..."
" အင်းပါ...လိုးနေတယ်လေ...ကျနော့်လီးကြိုက်လားအကို..."
" ကြိုက်တယ်...အ..အင်း...ဟင်း...အင့်ဖင်ထဲကိုအောင့်သွားတာပဲကွယ်..."
လိုးနေရင်း ဖြိုးမောင်လည်ကုပ်လေးဆီအနမ်းပေးလိုက်တော့ ဖြိုးမောင် ဖင်ကို ရှုံ့ကနဲ ညှစ်ပေးလိုက်မိသည်။
" အကို...ပြီး...ပြီး...တော့မှာ"
" အင်း...မြန်မြန်သာလိုး တအားလိုး အကိုခံနိုင်တယ်...သိလား...မင်းလရေတွေ အကို့ဖင်ထဲ ပန်းပေးနော်"
စိတ်ထဲရှိသည့်အတိုင်း ထွက်သွားသည့်စကားလုံးများက တားဆီးလို့မရနိုင်သေးခင်မှာပဲ လွင့်ပျံထွက်သွားသည်။ ဒုက္ခပါပဲ...ဘာလို့တအားလိုး....လရေတွေပန်း ပေး လို့ပြောလိုက်မိပါလိမ့်...
အတွေးတို့ အဆုံးမသတ်နိုင်သေးခင်မှာပဲ ညီလင်းအောင်ရဲ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းဖြင့်ပြောလိုက်သော အသံကထွက်ပေါ် လာသည်။
" စိတ်ချ..."
" အို့...အင့်...စွပ်...ပြွတ်... ဖွတ်...ဟင်း..ရှီး
...ရှီး...ဖောင်း...ဖောင်း...အ..အ...အီး..."
တချက်တချက်အားအပြည့်စိုက်လိုးသည့်အရှိန်ကြောင့်ဖြိုးမောင်နာကျဉ်ပေမဲ့ ကျေ နပ်စွာ အော်ဟစ်ညည်းလိုက်မိသည်အထိ ကောင်းလာသည်။
အသက်ရှုသံတဟင်းဟင်းဖြင့် အသံတွေထွက်လာခြင်းနှင့်အတူ လိုးနေသည့်အရှိန်က မြင့်တက်လာသည်။
ဖင်ထဲက လီးအဝင်အထွက်အတိုင်း အ လိုက်သင့်အောက်ကနေ ကော့ခံပေးရင်း ဖင်ထဲမှ လီးတံ တဖြည်းဖြည်း ပိုမာလာခြင်းကို ခံစားလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ...
" အင့်...ဟင်း....ဟင်း...အ...အ...ပြီး...
ပြီး...ပြီးးးပြီ...အကို....ပြီး...ပြီ"
ပုခုံးသားတဘက်ကို လက်တဘက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်းညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း လိုးဆောင့်နေသည့် အရှိန်က တရှိန်ထိုးဖြစ်လာကာတဇပ်ဇပ်တုန်ရင်လာသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ရှေ့သို့ဖိစိုက်ချလိုက်ရင်း ဖြိုးမောင်ဖင်ထဲလီးတဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီးလီးတန်တလျှောက်ပြေးထွက်လာသောပူပူနွေးနွေးပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲ သုတ်ရေတို့ကို ဖင်ထဲသို့ တ ရစပ်ပန်းထည့်လိုက်သည်။
" အား...အိုး....ရှီး..."
" ဗျစ်...ပတစ်...ဗျိ...ဗျိ...ဗျိ...."
လီးတစ်ချောင်းလုံး စိမ့်ကနဲဖြစ်သွားခြင်းနှင့်အတူ တကိုယ်လုံးမှ သွေးများက လီးထိပ်ဖူးကနေ ပန်းထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ညီလင်းအောင် သုတ်ရေတို့တစ်စက်မှမကျန်အောင် ဖြိုးမောင်ဖင်ထဲပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။
။။။။။။။။။
နောက်မှသိုင်းဖက်ထားရင်း အသက်ရှုသံတရှီးရှီးဖြင့် အမောဖြေနေသည့် ညီလင်းအောင် ရင်ခွင်ထဲ ငြိမ်သက်စွာနေရင်း ဖြိုးမောင် ညီလင်းအောင်ရဲ့ဆံပင်တို့ကို လက်နောက်ပြန် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။
" အကို့ဖင်ထဲက လီးထုတ်လိုက်တော့မယ်နော်"
" ဖွတ်...ပြွတ်...ဘု...ဘွိ..."
လီးချွတ်လိုက်ချိန်ထွက်ပေါ်လာသည့်အ သံနှင့် ဖင်ထဲမှ လေအံသံတဘုဘုထွက်ပေါ်လာတော့ ညီလင်းအောင်မီးရောင်ဖျော့ဖျော့အောက် ပြုံးလိုက်မိသည်။
" ဘာလို့ ပြုံးတာလဲ...."
မျက်နှာချင်းဆိုင်မတ်တပ်ရပ်အနေ အထားမှ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဖြိုးမောင် နောက်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားရင်းနောက်ကျောပြင်ကို ငြင်သာစွာ ပွတ်ပေးနေရာမှ...
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...ဒါနဲ့ အပြင်သွားကြစို့လားအကို..."
" ဟင့်အင်း....ညီလင်းရင်ခွင်ထဲ ဒီလိုလေး အမြဲဖက်နေချင်တယ် ညအိပ်ရင်လည်း ညီလင်းကို ဖက်အိပ်ချင်တယ်"
" ရပါတယ်ဗျာ...အကိုသာ ကျွန်တော့်ခြင်ထောင်ထဲ အိပ်နိုင်ပါ့မလားအရင် တွေးထား အကိုနေချင်တယ်ဆို ကျနော့်ဘက်က အဆင်သင့်ပါပဲအကိုရာ"
ပြောလည်းပြော လူတကိုယ်လုံး တင်းကနဲနေအောင်ဖက်လိုက်သည့် ညီလင်းအောင်ရဲ့ အပြုအမူကြောင့် ဖြိုးမောင် ညီလင်းအောင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲကိုက်ပြစ်လိုက်သည်။
" အ...အား...နာ...တယ်.."
" ဒါလေးကျနာတယ်တဲ့...ခုန သူအသေလိုးတာကျ မနာဘူးထင်နေလား"
" နာလည်းနာကောင်းလည်းကောင်း နာကောင်းကြီးနေမှာပါ...ဟဟားဟား..."
" သွား...အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ လူကိုလှိမ့်ပိန့်နေအောင်လိုးလိုက်တာများ ပူထူနေတာပဲ...အကိုတော့ မင်းလီးကို စွဲလန်းသွားပြီ နောက်လည်းလိုးပေးရမယ်နော်..."
" စိတ်ချပါ...ဒီလိုချောင်မှောင်မှောင်လေးထဲ လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလို့ နောက်ဆို ချောင်ကျကျနေရာတွေမှာပဲ အမြဲလိုးပေးမယ်...အိုကေလား..."
ရင်ချင်းအပ် လီးချင်းကပ်လျက် လမွေး လမွေးချင်းထပ်အောင် ဖက်နေကြတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကတော့ အခန်းကျဉ်းလေးထဲက ထောင့်တစ်နေရာမှာချိုမြိန်သော အနမ်းတွေကို ဖလှယ်နေကြရင်း....
ပြီး။
---------------------------------------------------
*** လစဥ် သို့မဟုတ် ကျွန်တော် စာရေးဖို့ အဆင်မပြေရင် အခြားသော စာရေးသူ တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ စာကို ကူးတင်ပေးတာမျိုးပြုလုပ်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ရေးနေကြ စာရေးဟန်ကို ဖတ်ရတာ ငြီးငွေ့သူများအတွက် အဆင်ပြေအောင်လို့ပါ။
No comments:
Post a Comment