ရေးသူ - အမည်မသိ
..................
စာစု - ၁
ပုဂံဘူတာ....
ရန်ကုန်-ပုဂံ အမြန်ရထားဟာ ဂိတ်ဆုံး ပုဂံဘူတာ သို့ ဆိုက်ရောက်ချိန် ခရီးဆောင်အိတ်ဆွဲရင်း ရထားတွဲပေါ်ကနေ " ထွန်းမြင့်ညို" တစ်ယောက် ဆင်းလာခဲ့တော့လေသည်။
တခါမှ မရောက်ဖူးတဲ့ ပုဂံ၊ ကြားသာကြားဖူးတဲ့ ပုဂံ၊ စာအုပ်ထဲ ရုပ် ရှင်ထဲ သီချင်းတွေထဲ မြင်ရတဲ့ ပုဂံ၊ ဘူတာဝန်းထဲကနေ ထွက်လာပြီး တည်းရမည့် နေရာသို့ သွားရန် ဆိုင်ကယ်ခေါ်လိုက်လေသည်။
အရမ်းအရမ်းလည်း မခေါ်ရဲ နဲနဲ အ သက်ကြီးကြီး လူတယောက်ကို ငှား ရမ်းကာတည်းခိုမည့် မင်းနန်းသူရွာကို ခရီးဆက်ခဲ့လေသည်။ ထိုရွာမှာတည်းရင်း ပုဂံဘုရားဖူးရမည်။
ဖေ့ဖေ့မိတ်ဆွေ ဦးအောင်လှဘော် ရဲ့ အိမ်မှာတည်းမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ သားသမီးမရှိတဲ့အတွက် အေးဆေး နေလို့ရမယ်။ နားနားနေနေနဲ့အဆင် ပြေမည်ဟု ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ဟိုတယ် မှာ မတည်းပဲ မင်နန်းသူ ရွာ ကို ရွေး ချယ်ခဲ့တာပါ။
တခါမှ မရောက်ဖူးတဲ့ ပုဂံ ဟာ သူ့အတွက်တော့ အစိမ်းသက်သက်ပါပဲ....
ရန်ကုန်မှာ စိတ်ခံစားမူ့ ဒဏ်ရာ အ ချို့ကြောင့် ပုဂံကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် ရောက်လာတာပါ။ သူ့ရဲ့
ငထွဋ် ခေါ် ထွဋ်ထိပ်ခေါင် မိန်းမယူပြီးထဲက သူ့ကိုအဖက်မလုပ်ခဲ့တော့
နှစ်ပတ်လည်ချီ ကြာပေမဲ့သူက မ မေ့သေးပါ။ ငထွဋ် ကတော့ သူ့ကို တကယ်မေ့နိုင်ခဲ့ပါတယ်...
ဒါ့ကြောင့် တခါမှ မရောက်ဖူးတဲ့ ပုဂံကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် ထွက်လာခဲ့တာပါ။
မင်းနန်သူ ရွာရောက်တော့ အဖေပေးလိုက်တဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်း ဆေးထုတ်တွေ ထုတ်ပေးရင်း ခဏအနားယူပြီးမှ ရေချိုး နေ့လယ်စာ စားပြီး နီးစပ်ရာ ဘုရားတွေ လိုက်ဖူးမည်ဟု စိတ်ကူးထားသည်။
တရေးလောက် အိပ်ပျော်ပြီး နိုးလာတော့ နေ့လည်ခင်းကို ရောက်လို့နေပြီ။ ခရီးပန်း အိပ်ရေးပျက်လာလို့ သူ တမေ့တမော အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရတာပါ။ အိမ်နောက်ဖက် အုတ်ရေ ကန်မှာ ရေချိုးရင်း အဝတ်စားလဲလို့ နေခိုက်....
" အကိုလေး ဘဘက ထမင်းခူးပြီး တဲ့ လာစားလို့ရပြီး...ဗျ "
ယောင်္ကျားသံပီသစွာ စူးရှထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံ၊ ထိုအသံကိုကြားလို့ အသံရှင်ရှိရာကို လှည့်ရာ ဂျင်းပင် အတိုပြတ်လေးနဲ့ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ဝတ်ထားတဲ့ ကောင်လေး တယောက်...
ဦးအောင်လှဘော် သားတော့ မ ဟုတ်ပါဘူး... တူ တယောက်ယောက်နေမယ်...
အလိုက်သင့် ပြန်ပြောလိုက်ပြီး အိမ်အောက်ထပ် ထမင်းစားဝိုင်းပြင်ထားတဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ တယောက်ထဲစားရမဲ့ထမင်း ဝိုင်း ကိုလည်း ကြည့်ပါဦး။
ဝက်သားအနီရဲချက် မန်ကျည်းရွက်သုပ်၊ ပဲသနပ်၊ မျှင်ငပိထောင်း တို့စ ရာ အစုံလင်ပါပဲ။ ဗိုက်ဆာဆာနဲ့စား ပစ်လိုက်ရာ နှစ်ပန်းကန်အသာလေးပါပဲ....
ထမင်းစားပြီးလို့ ရေနွေးသောက် လက်ဖက်သုပ်စား ဇီးထန်းညက်. မြေပဲယို မလိုင်လုံးနဲ့ ဧည့်ခံသေးသည်။
" ဘုရားသွားဖို့ က ဆင်ပြေလား ငါ့တူ ဦး တူ ကို အဖော်ခေါ်မလား...."
ခုနက ဟိုကောင်လေးကို ပြောတာထင်ပါတယ်။ ထွန်းမြင့်ညိုခေါင်းခါ ပြပြီး...
" ရပါတယ် ဦး... ကျတော် အနီးနားတဝိုက် ပဲ သွားမှာပါ ဆိုင်ကယ်ပဲယူသွားလိုက်ပါ့မယ်.."
တအောင့်နေပြီး ထွန်းမြင့်ညို ထွက်လာပါတော့တယ်။ ပုဂံနွေ နေပူပူမှာ လေပူတိုက်လို့ အသားတွေ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်ရလေသည်။
နှီးခမောက် ဝိုင်းဝိုင်းတလုံး ဘောင်း ဘီနဲ့ လက်ရှည်ချည်သားပွပွ သာ ဝတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဟိုကောင်လေးကိုတော့ ခေါ်မလာတော့ပါ။ နောက်ရက်တခြား လည် ပတ်စရာ နေရာများမှ ခေါ်မည်ဟု စိတ်ကူးထားလေသည်။
အရင်ဆုံး လေးမျက်နှာဘုရား သမ္ဘူလဘုရား သင်္ဃသူသမီးကျောက် စာ အပါဝင် ညောင်ဦးမြို့က ရွှေစည်းခုံစေတီတော်ကို ဖူးမြော်ရင်း ညနေမိုးမချုပ်ခင် မင်းနန်သူရွာလေး ဆီ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်....။
ပထမဆုံး ပုဂံဘုရားဖူး ခရီးစဥ် မှာတော့ ညောင်ဦးအနီး တဝိုက်က ဘု ရားများနဲ့သာ တညနေကာ ဖူးမြော် ကုန်ဆုံးခဲ့ရပါတော့သည်။
စာစု - ၂
မနက်စာ ကို ထမင်းဖြူ ပဲပြုတ်ဆီဆမ်း ငါးခြောက်ဖုတ် ပဲအရည်သောက်ဟင်း နဲ့ စားလို့ကောင်းနေသေးသည်။ ဗိုက်ဝရုံသာစားပြီး ဦးအောင်လှဘော် တို့နဲ့ စကားပြော ရေနွေကြမ်း သောက်ဖြစ်သေးသည်။
" ဒီနေ့ ဘယ်ကို ခရီးဆက်မှာလည်း ငါ့တူကြီး မောင်စစ်နိုင် လေးကို အ ဖော်ခေါ်လေကွယ် သူမပြန်ခင်လေးငါ့တူလည်း အဖော်ရတာပေါ့ တစ် ယောက်ထဲဆို အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ပါ "
မနေ့ကလည်းတခါ သည်နေ့လည်း တခါ အိမ်ရှင်ဦးလေး တိုက်တွန်းစကားကြောင့် ထွန်းမြင့်ညို လည်း မငြင်းသာတော့ပဲ ထိုကောင်လေး အား လိုက်ပို့ရန် သဘောတူလိုက်ရလေသည်။ အမှန်ဆို ထွန်းမြင့်ညို က တယောက်ထဲ သွားချင်လည်ချင်တာပါ။
သို့ပေမယ့် အဖော်ပါတော့လည်း ပိုကောင်းတာပေါ့။ မဟုတ်ဘူးလား ။ ဟိုကောင်လေးက ဆိုင်ကယ်မောင်းပေးမယ်ဆိုတော့ ထွန်းမြင့်ညို လည်း ဘောင်းဘီမဝတ်တော့ပဲ ပုဆိုးလေးသာ ဝတ်ခဲ့တော့တယ်။
" ဘယ်ကို မောင်းရမလည်း အ ကို..."
" ပုဂံမြို့သစ်ဘက် အရင်သွားမယ် လမ်းက ဘုရားတွေလည်း ဝင်ဖူးမယ်လေ "
" ဟုတ်ကဲ့အကို...."
မင်းနန်သူ ရွာကထွက်လာပြီးနောက် အနောက်ဖွားစောရွာ ဓမ္မရာဇိက ဘု ရားနဲ့ အနားတဝိုက် ဘုရားကြီး ဘု ရားလေးတွေ လည်ပတ်ရင်း ပုဂံမြို့ သစ်ဘက် ခရီးဆက်ကြလေသည်။
အပြန်မှ ပြဿဒ်ကြီး ဓမ္မရံကြီးဘု ရား ဝင်ကြမည်။
လမ်းခရီး၌ သူ့ကို စကားတလုံးမှ မပြောသော ကောင်လေးအား သူကပဲ စကားစတင်ပြောရလေသည်။ တော်ကြာ ရန်ကုန်ကလူတွေက မာန ကြီးတယ်။
အရေးမလုပ်ဘူး။ အရောမဝင်ဘူးဟု ပြောဦးမယ်။
" ငါ့ညီက ဘယ်ကလည်း ပုဂံကပဲလား..."
" မဟုတ်ဘူးအကို ကျတော်က မြစ်ခြေ ကပါ... "
" ကြားဖူးတယ်သိဘူး မြစ်ခြေ...."
" ပုဂံ တဖက်ကမ်း ဧရာဝတီမြစ်အ ရှေ့ခြမ်း မကွေးတိုင်း ထဲမှာပါ..."
" ဪ..."
လမ်းမှာ ကားနဲ့ စက်ဘီးရှောင်ရင်း ဆိုင်ကယ်က လမ်းဘေးသို့ ထိုးဆင်းပြီး တိမ်းယိုင်လေရာ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ကောင်လေးကျောပြင်ကို မှီရင်း ဖက်သိုင်းလိုက်လေသည်။
" ဆောရီး ဗျာ အကို ကားရှောင်လိုက်တာ နို့မို့ဆို စက်ဘီးဝင်တိုက်မှာ ကားကလည်းကွာ ဘယ်လိုမောင်းတာလည်း သိဘူးဗျာ..."
" ရတယ်ညီ ဂရုစိုက်မောင်းတာပဲကျေးဇူး... "
ကောင်လေး ကျောပြင်ကရတဲ့ ချွေးနံ့လေးများက သူနှာဝထဲတိုးဝင်မိလို့ ရူရိူက်မိခဲ့လေသည်။
လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ ချွေးနံ့က သူ့ ရင်ကို လှုပ်ရှားသွားခဲ့ရလေသည်။
အတိတ်က အကြောင်းတွေ တဒင်္ဂမှင်သက် တွေးမိရင်း မဆုံခဲ့လေသော ဖူးစာရှင်အား ရေရွတ်တမ်း တမိလေသည်။
" ဪ ငထွဋ်... ရယ်...."
" အကို... ဟာ အကို...."
" ဟမ်း ဪ အင်း....ဟင်း..."
အသိဝင်လာတော့ ရှက်နေမိလေသည်။
ငထွဋ် ကို တွေးနေမိတာကိုး အပြင်က ခေါ်သံမကြား ပြုံးစစနဲ့ ဖြစ်နေတဲ့သူ့မျက်နှာကိုမြင်သွားတဲ့ ကောင် လေးက သူ့ကို ဘယ်လိုထင်မလဲ မ သိ.....
" ပုဂံမြို့သစ် ရောက်နေပြီး အကို ဘယ်ကို ဆက်မောင်းရမလည်း...."
" လောကနန္ဒာ ဘုရားကို အရင်မောင်းကွာ.. အဲဒီမှာ နေ့လည်စာ စားမယ် "
သူပြောတဲ့ အတိုင်း ကောင်လေးက မြစ်ကမ်းနဘေးက လောကနန္ဒာ ဘု ရားဆီတန်းမောင်းလိုက်လေသည်။
" လောကနန္ဒာ "
ဧရာဝတီ ကမ်းနဘေး တည်ထားတဲ့ဘုရား ဘုရားပေါ်ကနေ လှမ်းကြည့်ရင် မြင်ရတဲ့ရူခင်း ဧရာဝတီမြစ်ရေ သောင်ကမ်းအလှတွေ ဟာ ကြည့်မဝ ရူမဝတဲ့ ရူခင်းတွေပါပဲ...
" စေတနာကြီးဘုရား..."
လောကနန္ဒာကနေ ပုဂံချောက် ကား လမ်းအတိုင်း ပြန်လာရပြီး ဖူးရတဲ့ နားဋောင်းများမင်း တည်ခဲ့တဲ့ဘုရား ပါပဲ။ အဲဒီကနေ ပုဂံမြို့သစ်ထဲပြန်ဝင်ကာ နေ့လည်စာစားကြပါတယ်။
ထာဝရ မင်္ဂလာပါ ဆိုင်လေးမှာ ဝင် စားကြပါတယ်။ အေးဆေး တိတ်ငြိမ်ပြီး ရသာကောင်း သန့်ရှင်းတဲ့ ဆိုင်လေးပါ။ နေ့လည်စာ ကိုတော့ ချိုချဥ် အစိမ်းကြော် နဲ့ စားကြပါတယ်။ ဘုရာဖူးခရီးမို့ ဘီယာတော့မသောက်ဖြစ်ပါဘူး။
အအေးလောက်ပဲ သောက်ရင်း စစ် နိုင် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ စကားတွေ ပြောမိလေတယ်...
" နာမည်က စစ်နိုင် နော် အသက်ဘယ်လောက်လည်း...."
" ဟုတ်တယ်ဗျ စစ်နိုင် ပါ အသက် ၂၁ နှစ်ပါ အကို..."
အညာသား ပြောရမလား။ ပုဂံသားပြောရမလား ညိုညိုထွားထွား နဲ့ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ကြီး ကြည့်နေရင်းကနေ ထွန်းမြင့်ညို ရင်ခုန်လာမိသလိုလို....
" မင်းမှာ ရည်းစားရှိလား....."
" ဗျာ ... "
သူ့အမေးကြောင့် ကောင်လေးမှာအံ့ ဩရင်း မလုံမလဲဖြစ်ကာ ရှက်ကိုး ရှက်ကန်း ဖြစ်ရလေသည်။ ဪ ရိုးအလှတဲ့ ကောင်းလေးရယ် ရန်ကုန်က လူငယ်လေးများကို ဟန်ပန်မရှိ စတိုင်မရှိ အာလူးမဖုတ်တတ် တော်ကီမကျွမ်း တဲ့ လူရိုးလေး.....
" ရှိတော့ ရှိတယ်ဗျ...အိမ်က သိလို့ ပုဂံခဏပို့ထားတာ...."
" ဪ ဖြစ်ရမယ်လေ... အိုင်တီခေတ်ပဲ ဆက်သွယ်လို့ ရနေတာပဲ ကွား..."
" သူ့ဘက်က စိတ်ဆိုးပြီး ဖုန်းပိတ်ထားတာဗျ.."
" ဟုတ်ပါပြီ..ညနေကြ ဘီယာတိုက် မယ် သိလား အ့ကြမှ ရင်ဖွင့်ပြ.... ခုတော့ ဘုရားတွေဆက်ဖူးကြရအောင်.."
စားသောက်ဆိုင် ကနေ ထွက်လာပြီး အနီးအနားတလျောက် ဘုရားတွေ ဆက်ဖူးကြလေသည်။
စိမ်းညက်အစ်မဘုရား စိုးမင်းကြီးကျောင်း ကျောက်မြတ်မော် အပယ်ရတနာ နန်းဘုရား လည်ပတ်ကြရင်း မြင်းကပါရွာရှိ လခြင်း အကျိုးပြစ် ရှိခဲ့သော ကျေအေးရပါစေသားဟု တောင်းဆုချွေရတော့လေသည်။
ဂူပြောက်ကြီး ဓမ္မရံကြီး စူဠမဏိပြဿကြီး ဘုရားတွေဖူးရင်း မင်းနန်သူ ကို ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။
စာစု - ၃
ရေချိုးပြီး ညစာ မစားတော့ပဲ ဦးလေး အောင်လှဘော် အား ခွင့်တောင်းရင်း Min nan thu Kitchin မှာ ဘီယာသောက် ညစာစားရန် နှစ်ယောက်သား ထွက်လာကြလေသည်။
အမလေး ရိုးသားလှပါဆိုတဲ့ ကိုယ် တော်ချော သောက်လိုက်တဲ့ ဘီယာ သုံးလုံးတောင် မူမပျက်သေး ညစာစားအားပါ့မလား မသိ။ တလုံးထဲနဲ့ ဗိုက်အင့်လို့ ဆက်မသောက်နိုင်တဲ့ ထွန်းမြင့်ညို အဖို့ ရီဝေဝေဖြစ်နေလေပြီ။
ညစာကို အဲဒီဆိုင်လေးမှာပဲ စားကြရင်း မိုးမချုပ်ခင် အိမ်ပြန်လာကြပါတယ်။
ခြံကြီးလေးထဲ ခြေတံရှည်အိမ်လေးနဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲနေတဲ့ ဦးအောင်လှဘော်တို့ ဆီ တူတော် စစ်နိုင်က အလည်အပတ်ခရီးလာတာတဲ့ စစ်နိုင်ပြောတာတော့ သူ့ရီးစားကိစ္စတဲ့...
စစ်နိုင်ကို သူအတွေးပုံဖော်ကြည့်လေသည်။ အသက်၂၁ သာရှိသေးတဲ့ အညာကျွဲပေါက်လေး ဒူးကြပ်လေးနဲ့ လက်ပြတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်ထားရင် အဖုထစ်ထွက်နေတဲ့ သူ့ဗ လတွေက ကြည့်ရင်းနဲ့ပင် ရင်ခုန်စရာ ဒီကောင်လေး ရီးစားရှိနေပြီးဆိုတော့ Sexအတွေ့ကြုံများလည်း ရှိနေမလား....
တွေးနေရင်းနဲ့ပင် ထွန်းမြင့်ညို ရင် တုန်နေမိလေသည်။ အတိတ်က သူ့နဲ့အတူ ငထွဋ်တို့ ကြည်နူး ပျော်မြူးခဲ့ကြတာ ရီဝေဝေ မျက်လုံးထဲကနေ ခံစားမြင်ယောင်ကြည့်ရင်း...
ငထွဋ်ရဲ့ အနမ်းအစုပ် အယုယတွေကို တမ်းတမြင်ယောင် လာမိလေသည်။
သူ ငထွတ်နေရာကို ဒီကောင်လေးနဲ့ အစားထိုးရင်ရော ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား..
" အကို... ဂေ့.အေ့ အကို..."
လက်ဖဝါးကို ကိုင်ဆုပ် သတိပေးခံရ လေတော့မှ အသိ ဝင်လာပြီး သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ စစ်နိုင် မျက်နှာကို မော်မကြည့်ရဲတော့..
" ဘာတွေးနေပြန်ပြီးလဲ... အကို..."
သူ့လက်ကို စစ်နိုင် ဆုတ်ဖမ်းထားရာမှမလွတ်ပေးလေတော့ပါ။ လက် ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့အ ကြည့်တွေက ရီဝေဝေနဲ့..
" ဒီည အတူအိပ်ပြီး စကားတွေပြောလို့ရမလား ဗျာ ကျတော် ရင်ဖွင့်ချင်လို့ပါ ..."
ချက်ချင်းကြီး ခေါင်းမညိတ်ရဲသေး ပါ။ တော်ကြာသူ့ကို တမျိုးထင်နေရင် ဒုက္ခ...
" ဟာဗျာ ပြောလေဗျာ ဘယ်လိုလဲ "
" အင်းပါညီ ရာ... "
အိပ်ခါနီး မှာ ခြေဆေးရှုးပေါက် အ လုပ်ပြီးမှအိမ်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ သူ့အိပ်ရာလေးမှာ ငနဲသားလေးက ဝင်အိပ်နေလေသည်။
အိမ်ရှင် ဦးအောင်လှဘော် လင်မ ယား က အိမ်အောက်ထပ်မှာ အိပ်ကြသည်။ သူနဲ့ စစ်နိုင် က အိမ်အ ပေါ်ထပ်မှာ ပထမ တည က စစ်နိုင် ဘယ်မှာအိပ်လည်းမသိ....
ခေါင်းအုံးလေးယူကာ သူ့နဘေး ဝင်လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မအိပ်သေးတဲ့ ကိုယ်တော်ချောက သူ့ဘက်လှည့်ကာ စကားပြောလေသည်။
" ကျွန်တော်ချစ်သူကို အရမ်းသတိ ရတာဗျာ သူနေကောင်းလား မသိဘူး ...."
အမူးသမားစကား ကို သူ ဘယ်လို တုန့်ပြန်ရမလည်းစဥ်းစားနေစဥ် သူ့ ကိုယ်ပေါ်လက်တဖက် လှမ်းတင်ကာ ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ ငြင်းဆန်လိုက်ရလေမလား မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ အတင်းသိမ်းကျုံးဖက် နေတဲ့ စစ် နိုင် လုပ်ပုံက ရိုက်ပေါက်...
" ကျွန်တော် မှားသွားလား မသိဘူးဗျာ..."
အေး မင်း မမှားဘူး ငါပဲမှားတာ ဟု ပြောလိုက်ချင်တော့တယ်.... လူကိုလည်း ဖက်ရုံမက နမ်းလေပြီ.. ကြည့်စမ်း ဒီကောင်လေး အတင့်ရဲလာပြီ အမူးသမား ချီးကျွေးမစားဘူးတဲ့ သူတကယ်မူးတာလား ဟန်ဆောင်တာလား မပြောတတ်...
အင်္ကျီစကို ဆွဲမတင်ကာ ရင်အုံပေါ် လက်ဖဝါးပွတ်ပြီး လည်တိုင်ကို အ တင်းနမ်းစုပ်ပစ်လေပြီး ဒီအချိန်မှာ သူလည်း ရီးစား ငထွဋ် နဲ့ ကြည်နူးနေခဲ့ပုံ တွေကို ပြန်မြင်ယောင်ရင်း...
" အိုး... အာ့ အင်း ပြွတ် ပြွစ် ပြွစ်....
အာ့ စစ်နိုင်..မလုပ်နဲ့ကွာ အိုး..."
အတင်းနို့စို့လေသောစစ်နိုင်ကိုတွန်း ဖယ်သော်လည်း နုတ်ဖျားက မရဲတရဲလေးသာ ငြင်းနိုင်ရှာသည်။
တကယ့်ကို နို့စို့တော်သော ကောင်လေးပါပဲ.....
သူ့လက်တဖက်ကိုဆွဲကိုင်ကာ ပေါင် ခွကြားထဲ ထိုးထည့်ပစ်လိုက်လေသည်။
ဟာ သူ့ငပဲကြီးက တောင်နေလို့ ကြည့်စမ်း။ ဘယ်အချိန်က သူ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာလည်း သိဘူးရယ်။
ငါးရံ့လုံးချောပမာ တောင့်တင်းကြွယ်ဝမူ့ နဲ့ သူ့ငပဲဟာ တိုက်ပွဲ ဝင်တော့မည့် အလား တန်းမတ်ထောင်လို့ နေလေသည်။
နောက်တဆင့် ထပ်တက်လေပြီး သူ့ကို တဖက်ကို လှည့်ခိုင်ပြီးနောက်က နေ ပုဆိုးမလှန်ကာ ဖင်ကြားထဲ သူ့ဒစ်ဖူးနဲ့ တေ့သွင်းထိုး လေပြီ.....။
မငြင်းဆန်နိုင်ရတာဘာကြောင့်လဲ။ ငထွဋ်တုန်းက သူခံစားခဲ့ရတဲ့ ဖီလင် မျိုး ယခု စစ်နိုင်သူ့ကို ပေးလေပြီမ ဟုတ်လား... ။
" ဗြိစ် ဗြစ်... ဗြွစ်..."
" အာ့ အင်း... အင့်..."
" ဘွတ်....ဖွတ်....ဘွစ်...."
တဝက်ခန့်အဝင်မှာ သူ မနေနိုင်တော့ အဝင်ကောင်းအောင် ခါးကိုနောက်ပစ်ကော့ပေး လိုက်ပါသည်။
သူ့ ပခုံးသားကို ဆုပ်ညစ်ကိုင်ဆွဲကာ ဆောင့်အထိုးမှာ တဆုံးစူးဝင်သွားတော့လေသည်၊
အား.. ကောင်းလိုက်တာ အီစိမ့်ပြီး စူးနစ်လေရော...
သူ့ အတွေးထဲ သူ့ကို နည်းပေါင်းစုံနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့တဲ့ ငထွတ်ပုံစံကို မြင်ယောင်မိလေသည်။
ထိုညကတော့ သူ့အတွက် ကမ္ဘာတခြမ်း ပြိုလဲသွားသလို စစ်နိုင် တစ်ယောက် ကြမ်းထန်နေတော့လေသည်။
အိမ်အောက်မှာအိပ်နေတဲ့ ဦးအောင် လှဘော် လင်မယားက ဘာမှ သိမှာမဟုတ်ပေ။ အိမ်ပေါ်မှာတော့ ကာမမုန်တိုင်းကြီး တိုက်ခတ်တုန်လှုပ်နေလေပြီး မဟုတ်ပါလား....။
စာစု - ၄
ကန်တော့ပလ္လင် ရှေးဟောင်း သု တေသနပြတိုက် ဝင်လေ့လာလည် ပတ် အပြီးမှာ ဧရာဝတီ ကမ်းနဖူးပေါ် က ဗူးဘုရား မှာ အကြာကြီးရပ်နေမိကြသည်။
အကာတံတိုင်း ကနေ ဟိုခပ်ဝေးဝေးက ဧရာဝတီမြစ်ပြင်ကို ငေးကြည့်မိရင်း ပုဂံခရီးစဥ်ကို ပြန်တွေးခံစား ကြည်နူးမိလေသည်။ သူ့ဘဝမှာ မရရှိနိုင်တော့ဘူးလို့ ယူဆထင်ထား ခဲ့တဲ့ သာယာကြည်နူးမူ့တွေ မနေ့ညက ရရှိခဲ့လို့ ကျေနပ်ခဲ့ရသလို သူ့ထက်အသက်ငယ်သော စစ်နိုင် နဲ့ သာယာမူ့ တွေရလို့ ပို၍ကြည်နူးရလေသည်။ စစ်နိုင်အပေါ်ကိုလည်း သူ သာယာသွားမိလေပြီး မဟုတ်လား။ အရမ်းကြမ်းပြီး ဇွတ်ထိုးနိုင်တဲ့ ကောင်လေး....
ခုလည်းကြည့်လေ ဆိုင်ကယ်အပ်ပြီး သူ့နောက်လိုက်မလာခဲ့။ ခပ်ဝေးဝေး က မယောင်မလည်လေး ဖြစ်နေတာ။ သူ စပြောခေါ်မှပဲ ပြောရဲဆိုရဲ မည့်ပုံပါပဲ သူ့အပြစ် သူသိသွားမှာပေါ့။
ဗူးဘုရားပေါ်က ဆင်းပြီး အနီးဆုံး ထမင်းဆိုင်မှာ နေ့လည်စာအတွက် ကြည်ကြည်မြ ဗမာထမင်းဆိုင် ကို ရွေးချယ်လိုက်လေသည်။
ဗမာအရသာ အတိုင်း ဟင်းလျာတွေက အိမ်ချက်စတိုင် စားလို့ကောင်းပါသည်။
ထမင်းစားနေရင်း ခေါင်းငုံ့ပြီး ငုတ်စားနေတဲ့ စစ်နိုင်အား အသဲယားလာမိလေသည်။
ညက ဆင်မုန်ယိုသလို ပွဲကြမ်းနေတဲ့ လူ..
ခုတော့ သူမဟုတ်သလို နဲနဲလေး ကလိပေးမှပဲ..
" စားပြီးနားမလည် ဆိုတာ တချို့လူကို ပြောတာနေမယ်နော်စစ်နိုင် "
" ဟင်..."
သူပြောလိုက်တဲ့စကား စစ်နိုင်တစ်ယောက် ဘယ်ထိထိုးနှက်သလဲမသိ။ စားလက်စ ရပ်လို့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ရင်း နဲ့ သူ့ကို ပြူးကြောင် ကြောင် မော့ကြည့်ရင်း..
" ကျွန်တော့်ကို ပြောတာလား အ ကို.."
" ဪ အေးအေး မင်းကိုမပြောလို့ ဘယ်သူ့ကို ပြောရမလည်း ငါ့နှယ်နော်..."
ကဲ မထူးတော့ပါဘူးရယ် လက်စနဲ့ တခါတည်း ဖွင့်ဟလိုက်တော့မယ် ဟု စီရင်ကာရှိသေးတယ် ကိုယ် တော် ချော က...
" ညက အတွက် ကျတော် တောင်း ပန်ပါတယ် အကို ကျတော် ကောင် မလေး ကို သတိရပြီး.....".
" တော်ပါတော့ ဟာ.... "
စစ်နိုင်ပြောမည့် စကားမဆုံးခင် သူ လက်ကာပြပြီး ရပ်တန့်ပစ်လိုက် ရ လေသည်၊ အွန် သူ့ကောင်မလေးအမှတ်နဲ့ တဲ့လား ခရေနဲ့ စမူ အသွင် တူလို့လားငါ့ညီရယ် ရင်ထဲမချိတင် ကဲလို့ ။ သူလည်း ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဘာထပ်ပြောရမလည်း မသိ တော့...
ထမင်းစားပြီးလို့ ဗူးဘုရားကနေ ပုဂံနေပြည်တော် နန်းတော်ရာ သရပါတံခါး အာနန္ဒာစေတီတော် ဆက် လက်ဖူးကြ ဝင်လည်ကြရင်း ထိုမှတဆင့် မင်းအိုချမ်းသာ ခေမင်္ဂဘု ရား ထီးလိုမင်းလိုဘုရား ဆက်ဝင်ကြလေသည်။ နောက်ဆုံး အလိုတော်ပြည့်ဘုရား မှာ ညနေအမှီဝင်ဖူးရင်း မင်းနန်သူ ရွာလေးဆီ ပြန် လာကြတော့လေသည်။
စာစု - ၅
အိပ်ယာဝင်ချိန်မှာ သူ စိုးတစိမ့်စိမ့် ရင်ထိတ်နေရလေသည်။ ခုချိန်ထိ စစ်နိုင် အရိပ်ခြေမမြင်ရသေး။ သူပြောလိုက်တဲ့ စားပြီး နားမလည်စ ကားကြောင့် ရှက်သွားလေသလား စိုးရိမ်လေသလား မပြောတတ် ...
အိမ်အပေါ်ထပ် တက်မလာပဲ အောက် ထပ်မှာ အိပ်မည်ဟု ဟန်ပြင်လေသော စစ်နိုင်ကို သူလှမ်းပြီး မက်ဆေ့ချ် ပို့လိုက်သည်။ ခဏအကြာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာပြီး သူ့ဆီလာခဲ့လေသည်။
" ဒီည လာမအိပ်တော့ဘူးလား စစ် နိုင်.."
သူပြောတဲ့ စကားသံ ထဲမှာ အလို ရမ္မက် တဏှာစိတ် မပါအောင် သ တိထား ပြောလိုက်လေသည်။
စစ်နိုင်လည်း သူ့အိပ်ယာဘေး ဝင်ထိုင်ရင်း...
" ကျွန်တော့် ကို မခေါ်လို့ စောင့်နေတာ "
အိန်း သေယော ငါကပဲ သူ့ကို ကမ်းလင့်ရမယ် ဆိုပါတော့ မထူးတော့ဘူး။ ဒီညတော့ သူ နဲ့ စစ်နိုင် မကျေပွဲ ထပ်နွဲရချင်ရဲ့ ဆိုကာ စစ်နိုင်ကို အိမ်ယာပေါ် ဆွဲလှဲလိုက်လေသည်။
ဘချောသား ကလည်း ချက်ဆို နား ခွက်မီးထတောက်သည့် ကျောင်း သားခေါင်းဆောင်မျိုး သူ့ကို ပြန်ဖက်ကာ ခွဖက်စီးလိုက်လေသည်၊
" အကို ကျတော့် ကို စိတ်မဆိုးဘူး မို့လား "
ထိကပ်လုနီးပါး နှုတ်ခမ်းအစုံဟာ လက်တလုံးအကွာမှာ ရပ်တန့်နေပြီး တစ်ယောက်အသက်ရူသံ လေဝင်လေထွက် ဟာ နွေးခနဲအေးခနဲ ထိ တွေ့ ခံစားနေရလေသည်။
" ဆိုးပါဘူး ညီ....."
" ပြွတ်.. ပြွစ်..."
အနမ်းမိုးနဲ့ အတူ နွေးခနဲနေအောင် နှုတ်ခမ်းဖူးလေး စွတ်စိုတော့လေသည်။ အပေါ်ကခွစီးဖက်လေသော စစ်နိုင် လည်တိုင်ကို ခိုတွဲရင်း သမု ဒယ တယုတယ အနမ်းတွေကို မူး ယစ်ထုံစွဲအောင် တဝကြီး ဆွတ်ယူပစ်လိုက်တော့သည်။
သူ့ ဝမ်းပြင်လေးကို ညင်သာစွာ ပွတ် တိုက်ပြီး ပေါင်တွင်းကြောများကို မထိတထိ တို့ကစားနေတဲ့ စစ်နိုင်ရဲ့ကာမဗျူဟာ အခင်းအ ကျင်း ဟာ ရိုးရိုးအဆင့်ထက်မြင့်လို့ Pro' ကျနေသေးသည်။
နည်းမျိုးစုံဖြင့် ချော့မြူကစားပြီး ဘေးတဖက်သို့ စောင်းချပြီး နောက်ကနေ တေ့သွင်းကာ ထိုးထည့်လေသည်။
တအိအိနဲ့ စူးနစ်ဝင်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ တဆုံးဝင်ကာနီးဝယ် တင်ပါးကို ညှစ်မတွန်းရင်း ဆောင့်သွင်းပစ်ရာ...
ဖျင်းခနဲဖြစ်ကာ စူးအောင့်သွားရ လေသည်။
ခရေထဲတဆုံး စိမ်ထည့်ထားရင်း ရှေ့ပိုင်းခြမ်းကို ထပ်ကလိပေးပြန်လေသည်။ နို့သီးလေးကို မနာတမ်း ဖွဖွလေး ပွတ်ချေရင်း အရင်း ပိုင်းကနေ လှုပ်မွှေဝိုင်းပစ်ရာ ထွန်းမြင့်ညို ခမျာ မေ့မျောမတတ် အီစိမ့်ခံစားရတော့လေသည်။
" အင်း... အာ့.. အီး.. ကောင်းလိုက်တာ ညီရာ"
" ကျွန်တော် ဆောင့်တော့မယ်နော် "
" အင်း ဖြေးဖြေးနော်...."
" မနာစေရပါဘူး ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးမလို့ပါ ခုရော နာနေလို့လား..."
ထွန်းမြင့်ညို ရဲ့ ပေါင်တဖက်ကို မ ကာ X' ပုံစံကြားဝင်ရင်း ခွဖိထိုးနှက်လေသည်။ လည်တိုင်ကို သိုင်းဖက်ထားရာ ထိထိမိမိနဲ့ဆောင့်ချက်တွေ ဟာ ပိုမိုပြင်းထန်လာလေသည်။
" ဘွတ် ဖွတ်...ဘွတ်...အွတ်...
ဖောင့် ဖောင့် ဖောက်... ဇွိစ်... ဇွစ်
... ဇုပ်.... ဇွပ်.."
ကော့နေအောင်ခံရင်း ကနေ ခရေနှုတ်ခမ်းဝ ပူနွေးလာသလို အောင့်တက်နာကျင် ရလို့ စစ်နိုင်ဆီးခုံကို လက်ဖဝါးနဲ့ တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ရလေသည်။
စစ်နိုင်ကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့် ရင်း အောက်က ဖိထားသော သူ့ပေါင်ကို မချီယူကာ သူ့လိင်တံ အထည့်မပျက်ပဲ ထွန်းမြင့်ညိုကို လေး ဘက်ကုန်း ခိုင်းပြန်လေသည်။
ခပ်ပြင်းပြင်း ထန်ထန် မြန်မြန်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ထွန်းမြင့်ညို မှာ ယိမ်းခါလှုပ်ရမ်း နေရတော့လေသည်။
" ဖောင်း...ဒုတ်...ဘုတ် "
" ဖပ် ဖပ်..ဖတ်.."
" အား.. ရှီး.. အီး.. အင်း... "
" ကောင်းလား အကို ကြိုက်လား နာရော နာသေးလား အား... မိုက်တယ်ကွာ "
ကုန်းကော့ပေးထားတဲ့ ဖင်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညစ်ဆုပ်ရင်း တရ စပ်ဆောင့်ဖိထည့်ရာ ထွန်းမြင့်ညို ခမျာ ဘုရားတ မီးပွင့်မတတ် ဖြစ်ရလေသည်...
" အား အီး ရှီး ဖြေးဖြေးနော် ညီ အီးအား ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ..."
" အူး..ရှီး....ဟင်း.. ဟား... ပြီးတော့မယ် ကျတော်လည်း အား...."
" ဖောင်း ဖောင်း...ဖောင်း "
ဘဝမှာ နှစ်ခါဆုံဖူး နှစ်ယောက်ထူးကို တသက်မမေ့ စွဲရစ်ကျန်အောင် အသဲခိုက်မတတ် တမ်းတမိရတော့လေသည်။
ငထွဋ် ကတော့ မိန်းမရလို့ သူ့ကို ထားခဲ့လေပြီ။ အသက်ဆယ်နှစ်လောက်ကွာတဲ့ စစ်နိုင် နဲ့ရော သူဘယ်ထိ ဆုံတွေ့မူ့ရှိနိုင်မလဲ...။
နောက်ထပ် ရက်အနည်းငယ်မှာ သူရန်ကုန် ပြန်ရင် လွမ်းစရာတချို့တော့ဖြစ် ကုန်တော့မှာ အမှန်ပါပဲ....
စာစု - ၅
တူးရင်းတောင် သွားဖို့ ပြင်ဆင်ပြီးကာမှ ဧည့်သည်တွေလာလို့ မသွားဖြစ်ကြပါ။ စစ်နိုင် အစ်မရယ် အကိုရယ် ကောင်မလေး တယောက်ရယ်နဲ့ သူတို့ မထွက်ခင်လေး ရောက် လာလို့ အိမ်အောက်ထပ် မှာ စကား ပြောကြလေသည်။ ထွန်းမြင့်ညို ကတော့ အိမ်ပေါ်မှာ အဝတ်စားလဲ စောင့်နေလျက်...
အချိန်အနည်းငယ်အကြာ သူ အိမ်အောက်ဆင်းလာသည်။ ဦးအောင်လှဘော် က သူ့ကိုမြင်တာနဲ့...
"လာလာ မောင်ထွန်းမြင့်ညို မိတ်ဆက်ပေးရမယ် ဒါ ဦးတူ နဲ့ တူမ မောင်စစ်နိုင် အကိုအမ တွေပေါ့ ..."
လူမူ့ရေးအရ စားပွဲတန်းလျားခုံမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း စစ်နိုင် ကို လိုက်ရှာမိလေသည်။ မတွေ့ပါ။ သူရှာနေတာကို သိသွားတာ်ထင်ပါတယ်။ ဦးလှဘော် တယောက် သူ့ကို ပြောပြလိုက်တော့သည်။
" မောင်စစ်နိုင် မြစ်ခြေ ပြန်လိုက်သွားရတော့မယ် ငါ့တူ သူအိမ်က လိုက်လာတာက သမီးရီးစားကိစ္စပေါ့ ခုခေတ် ကောင်လေးတွေများ မလွယ်ပေါင်.. တယ် လက်ရဲ သ ကိုး .."
" ဟင် ဘာလို့လည်း ဦး.. "
" မင်းညီ စစ်နိုင်လေ ကောင်မလေးဗိုက်ကြီးအောင် ချစ်ပြီး စားပြီးနားမလည် လုပ်ချင်နေတာ..... ".
" မဟုတ်ပါဘူး ဘကြီးကလည်း ကျွန် တော် သတင်းမေးဖို့ ကလျာနွယ် က အဆက်ဖြတ်ထားတာ ကိုး ခုမှ ပူစီပေါင်း ပေါ်လာမှ လိုက်ခေါ်တာ....".
သူ့ကောင်မလေးနဲ့ လက်တွဲကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတဲ့ စစ်နိုင် ကို မြင်လိုက်တော့ သူကောင်းကောင်းကြီး ခံစားမေ့လဲမတတ်...
" အကို ဒါ ကျတော့် ကောင်မလေး ကလျာနွယ် တဲ့ ဒီနေ့တော့ ကျတော် ဘုရားလိုက်မပို့တော့ဘူးနော်... "..
" အေးပါကွာ မင်းဆင်ပြေပြီးတာပဲ "
ထွန်းမြင့်ညို တယောက် ရင်ထဲ ဟာ တာတာဝမ်းနည်းရသလိုနဲ့ တယောက် ထဲသာ ဆိုင်ကယ်တွန်းရင်း အိမ်ခြံပြင်ဘက် ရောက်မှ မောင်းတက်သွားလေသည်။
တူးရင်းတောင် သွားဖို့ ဆန္ဒတွေမရှိလေတော့ပါ။ လမ်းပေါ်က မျက် နှာချင်းဆိုင် လာတဲ့ ကားအောက်ထဲသာ ထိုးပစ် ဝင်ချင်မိတော့တယ်။
စစ်နိုင်က ရီးစားထားလို့ အိမ်နဲ့ စ ကားများ ဆူပူခံထိထားတယ်။ သူ့ကောင်မလေးနဲ့ ဖောင်းဒိုင်းလုပ်လို့ ဟိုက မီးပွိုင့်မိချိန် အတင်းဖြတ်မောင်းလို့ ဇီးကပ်သွားတယ်။
သူဖောင်းဒိုင်းလုပ်ခံရလို့ ချစ်သူကိုစိတ်ဆိုးကာ အဆက်သွယ်မလုပ်တဲ့ ကလျာနွယ် ဟာ ပူစီပေါင်း ထွက်လာမှ စစ်နိုင် အစ်မကိုခေါ်ကာလိုက် လာရခြင်းပါ။
ကြားက မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဟက်ကော့ကြီး ကျန်ရစ်ကာ အသဲတွေ ကြေမွကွဲရသူက ထွန်းမြင့်ညိုပါပဲ။
တကယ်ဆို စစ်နိုင်အပေါ် လွန်ကဲဆန္ဒနဲ့ မေတ္တာထားမိတာ သူ့အမှားပဲ မဟုတ်ပါလား..။
ရန်ကုန်မှာ အဆင်မပြေလို့ ပုဂံကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် လာပါတယ် ပုဂံ ရောက်မှ ကျန် အသဲတခြမ်း ထပ် ကွဲကြေအက်ရတာတော့ သူ့ကုသိုလ်ကံပေါ့......။
ပြီးပါပြီ.....။
---------------------------------------------------
*** ကျနော် စာရေးဖို့ အဆင်မပြေတဲ့ ရက်တွေမှာ သူငယ်ချင်းတို့ အပျင်းပြေ ဖတ်လို့ရအောင် အခြားသူများရေးသားတဲ့ စာအချို့ကို ပြန်လည်ကူးယူ ဝေငှခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
