Wednesday, August 25, 2021

The Memorable Night (Part Two)

The Memorable Night (Part Two)




‘ညပိုင်း အချိန်ရတယ်မဟုတ်လား?’ 


သူ့အမေးစကားကြားရတဲ့အတွက် ကျွန်တော် အံ့သြသွားရပါတယ်။ သည်အလုပ်ကို စလုပ်ကတည်းကနေ အခုအချိန်ထိ ဟောသလို တောင်းဆိုမှုမျိုး မကြုံဖူးခဲ့ဘူးလေ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ချိတုံချတုံဖြစ်နေမိတယ်။ 



‘ကိုကြီးဆိုလိုတာကကွာ…. ကိုကြီးတို့ လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြတာကို တကယ် ကြိုက်တယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လုပ်ချင်လို့ကွာ။ ညီ ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား’ သူ့ပြောစကားကို ရှင်းပြရင်း တောင်းဆိုဖို့ကြိုးစားတယ်ဗျ။



ကျွန်တော်လည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ရင်း ‘ဟုတ်ကဲ့’ ရတာပေါ့။


သူ အားပါးတရပြုံးနေခဲ့ပြီးမှ အခုတော့ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ညအိပ်ဖို့ပါပြောတာကြောင့် ကျွန်တော့်အတွေးထဲမယ် ရမယ့်ပိုက်ဆံပမာဏကို ပြေးမြင်မိရော။ ကျွန်တော့်အား ကြေးစားတစ်ယောက်ကိုတောင်းဆိုသလိုတောင်းဆိုလိုက်ခြင်းလား၊ ကျွန်တော်ဟာ လမ်းဘေးကလူ တစ်ယောက်လို ပေါပေါပဲပဲအသွင်ပေါက်နေလား၊ အင်း….ငွေကြေးပမာဏဘယ်လောက်တောင်းဆိုသင့်သလဲ။ တစ်ခုပြောနိုင်တာက သူဟာ ကျွန်တော့်လိင်ဆက်ဆံမှုစွမ်းဆောင်ရည်ကို သဘောကျတယ်ဗျာ။ နောက်တစ်ချက်က သူ အာသာမပြေသေးဘူး။ နောက်ဆုံး ဘယ်လိုအတွေးအကြံအစည်နဲ့များ သွေးတိုးစမ်းတယ်တော့သေချာမသိဘူးရယ်။ ကျွန်တော်ခဏတော့ ငြိမ်သက်သွားမိတယ်။ ကျွန်တော့်အတွေးကို သူ ရိပ်မိဟန်တူရဲ့ ပိုက်ဆံကိစ္စ စကားထဲတောင်ထည့်ပြောစရာမလိုဘူးလို့ ထပြောပါတယ်။


‘အာ…ကျွန်တော်တို့ ဘာအကြောင်းပြောနေကြတာလဲဗျ’ လို့ ကျွန်တော်မသိသယောင် စကားခွန်းတုန့်ပြန်ရတာပေါ့။ ‘ကျွန်တော် ညအိပ်ဖို့ သဘောတူထားပြီးသားပါဗျာ။ ကျသင့်တဲ့ပမာဏထက် ကျွန်တော်ငွေပိုမတောင်းလည်း နည်းနည်းတော့ပိုပေးမှာ သေချာတယ် မဟုတ်လားကိုကြီး’ 


ဟုတ်တယ်လေ နည်းနည်းတော့ပိုမိုတွက်ချက်ရတာပေါ့။ ကိုယ်ခန္ဓာနှိပ်နယ်ခြင်းအတွက် ၅၀ ၊ ပြီးတော့ အခြားလိင်ကိစ္စသာယာခြင်း အတွက် ၅၀တော့ ထပ်ဆောင်းပေးရမှာပဲ။ သည်လောက်ကတော့ ဈေးချိုတယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်။ တစ်ညတာအတူအိပ်မှာ ဆိုတော့ အနည်းဆုံး ၅၀၀ လောက်တော့ မျှော်လင့်သင့်တယ်နော်။ ဒါ သိပ်ပြီးမများလောက်ပါဘူး။ များသွားသလား ဟင်။



နောက်တော့ သူပေးမယ့်ကြေးကို ပြောပြီးညှိတယ်။ ‘1500 ဆိုအိုကေတယ်မဟုတ်လား’


ကျွန်တော့်ပါးစပ် ၀လုံးဖြစ်သွားသလို မျက်လုံးများလည်းပြူးကျယ်သွားရပါတယ်။ တစ်ထောင်နဲ့မှ ငါးရာတဲ့ တစ်ညတာအတွက်လေ။ အိပ်မက် တစ်ခု ကျွန်တော်မက်နေခြင်းများလား။ လက်ကိုင်ဖုန်းတွေ ခပ်များများဝယ်လို့ရတော့မှာပေါ့ ဒါဆို။ Oh My God!


ကျွန်တော် သူ့ကို ဦးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ သူဘ၀င်ခိုက်သွားပုံကိုမြင်ရပါတယ်။ သူ့ပိုက်ဆံအိပ်ကိုလှမ်းယူလိုက်ကာ ခပ်ထူထူပိုက်ဆံ တစ်ထပ်ထဲက ဒေါ်လာတွေကို ၁၅၀၀ပြည့်အောင် ရေတွက်တယ်။ တကယ့်ဘောစိကြီးပဲ။ အိုး…ကျွန်တော် သူ့ကို အကောင်းဆုံးဖြစ် အောင် တစ်ညတာဝန်ဆောင်မှုပေးရမှာပေါ့ ဟာ ဟ။ အခုအချိန်ကနေ နံနက်အချိန်ထိ ကျွန်တော့်ကို သူ ၁၅၀၀နဲ့ ၀ယ်ယူလိုက်ပြီ။ သည်လို စွမ်းဆောင်နိုင်ဖို့ ကံတရားကမျက်နှာသာပေးထားတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းရယ်၊ သက်လုံကောင်းမှုရယ်ရှိပါ့။ ကိုစိုင်း(မင်းမောင်) တစ်ယောက်တော့ သည်ည နားချိန်အတော်ရှာယူရတော့မယ်။ 


‘မင်းမောင်….ကျေးဇူးကွာ…အဆင်ပြေပါတယ်ဟ။ ရေချိုးခန်းထဲသွားကြစို့။ ညီ့တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ တိုက်ချွတ်ပေးပြီး ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ ကိုကြီးဆေးပေးမယ်။ သည်ညအတွက် ထန်နေပြီလား။ ခပ်သွက်သွက် ရေချိုးကြတာပေါ့ ဟုတ်လား’


နောက်တစ်ကြိမ် သူပြုံးရယ်ရင်း သူ့ခရေ၀တစ်ဝိုက်ကို ပွတ်သပ်လေရဲ့။ ‘Jacuzzi ထဲမှာ ကိုကြီး-င်ကို မင်းလေးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး -ိုးခဲ့တာနော်။ အခု ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးရင်း ထပ်လုပ်ကြမလား’


‘ဒါပေမယ့် အစ်ကို…..အရင်ဆုံး ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကျွန်တော့်-ီးကို ကောင်းကောင်းပုလွေပေးစေချင်သေးတယ်’ ကျွန်တော် ညစ်ညမ်းတဲ့ စကားတွေနဲ့ ပြောဆိုလုပ်ကိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ သည်လိုပြောဆိုလုပ်ကိုင်တာဟာ နည်းနည်း အရိုင်းဆန်ကြောင်း ကျွန်တော်သိ ပေမယ့် သည်လူကြီး စိတ်ထန်ပြီး ကျေနပ်အောင်လုပ်ဖို့ဆိုရင် သည်လိုလေးတွေလုပ်မှလို့ သဘောပေါက်သား။


မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ကြာမှ မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို သွားရေယိုခွင့်ပေးရတာပေါ့လေ။ ရွှေပြွန်ကရေသွန်ချင်ကြောင်း သူ့ကို ပြောခဲ့ပါတယ်။ ဘိုထိုင်ကြွေကမုတ်ရှေ့ရပ်ပြီး ခပ်နွေးနွေးရေတွေကို တ၀က်တပျက်မာတောင့်နေဆဲ ငပဲကတစ်ဆင့်သွန်ပစ် လိုက်တယ်။ မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လျက် ပါးစပ်ကြီးဟလျက်သား ကျွန်တော်ပြုလုပ်သမျှကို သူစောင့်ကြည့်ရော။ ဆီးအိမ်ထဲကနောက်ဆုံး လက်ကျန်ကို စွန့်ထုတ်အပြီးမှာ ကိုစိုင်း(မင်းမောင်) သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလျက် ရေပန်းအောက်ကို ၀င်ရပ်တယ်ဗျ။ ပထမအကြိမ် ၀န်ဆောင်မှုအတွက် ငွေချေထားတဲ့ ပိုက်ဆံကို လက်မှာဆုပ်ကိုင်မိတာ သတိရလို့ ပုံချထားတဲ့ ကျွန်တော့်အ၀တ်ပုံထဲက ဂျင်းဘောင်းဘီ နောက်အိပ်ကပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ Wow! 1500 dollars! ရေချိုးခန်းထဲက ရေပန်းအောက် အသာရပ်ရင်း ငြိမ်သက်နေတဲ့ သူ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာမြုပ်ဖွားဖွားထအောင် ကျွန်တော်တိုက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာအနှံ့က တကယ့်သွေးကြောအကွက် တွေကို ကျွန်တော့် လက်ချောင်းတွေသုံးပြီး ချက်ကျလက်ကျနှိပ်နယ်တယ်။ မာတောင့်စပြုတဲ့ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေနဲ့ ခပ်သေး သေးသူ့ငပဲတွေကိုလည်း ကလိပေးတယ်လေ။ ခရေ၀တ၀ိုက်ကို ကျွန်တော့်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ထည့်သွင်းမွှေနှောက်ပြီး အ၀င်အထွက် လမ်းကြောင်း ဖြောင့်အောင်လုပ်သလို ပြည့်တင်းနေတဲ့ သူ့တင်သားဆိုင်တွေကိုလည်း ဖြန်းကနဲနေအောင် ရိုက်ခတ်ရင်း ‘နုနွဲ့မနေနဲ့ဗျာ’လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပတ်သက်နေတဲ့ အချိန်ကာလအတွင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပြောဆိုဆက်ဆံပေးရင် သည်လူစိတ် ပိုထန်ကြောင်း သိလာတာမို့ အခေါ်အပြောလေးတွေကအစ ကောင်းကောင်းပြောပေးရတာပါ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချတာ ရယ်မဟုတ်ဘဲ အထာနပ်နေခြင်းလို့ပြောလို့ရမယ်။ ကောင်းကောင်းလေးကို ကျွန်တော်-ိုးတတ်တယ်လေ။ ချစ်စခန်းဖွင့်တာထက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိင်ဆက်ဆံတာကို ပိုအားသန်တယ်ဗျာ။ အယူရှိရင် အပေးရှိရမယ်ဆိုတဲ့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးပုံစံတစ်ခုကို ကျွန်တော်အမြဲယုံကြည်တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကျွန်တော်ဟာ အခကြေးငွေပေးပျော်ပါးရတဲ့ escort တစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ။ ခပ်ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် ကျွန်တော် ယောက်ျား-ာတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တာကြာပြီလေ။ သည်တော့ သည်လူ့ကို ခပ်နုနုဆက်ဆံနေလို့ အဆင်မပြေဘူးဆိုတာ သိသူပါဗျ။


သူ့ပေါင်တံတလျောက် ရေနဲ့ဆေးကြောပေးပြီးနောက်မှာတော့ ဆာလောင်မှုကြောင့်မာတောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို အနူးအနှပ်မလုပ် အထာမပေးဘဲ တဆုံးသွင်းချပစ်လိုက်ပါတယ်။ ခဏနေက လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ နှိုက်ပြုကလိထားခြင်းက သူ့အတွက်နူးနှပ်တဲ့ သဘော လုံလောက်နိုင်မှာပါ။ ဘယ်လိုဆိုဆို သူက အကြမ်းပတမ်းလိုလားနေခဲ့တာပါပဲ။ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေက သူ့ခရေ၀ထဲ ကျွန်တော့် ငပဲထိုးသွင်းတာ လွယ်ကူအောင်ပြုလုပ်ပေးပေမယ့် ခပ်ထွားထွားကျွန်တော့်ငပဲ ခရေ၀ထဲတဆုံးဝင်သွားတာမို့ ကိုစိုင်းတစ်ယောက် ခပ်ကျယ်ကျယ်လေး အော်ညည်းရော။ သူ့အော်သံကြောင့် တုန့်ဆိုင်းသွားတာမျိုးမလုပ်ဘဲ ကျွန်တော်ကတော့ မွတ်သိပ်စွာ ခပ်ထန် ထန်ဆောင့်သွင်းလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်ပါတယ်။ လိင်တံကြီးတဆုံးဝင်ဝင်သွားတာများ ကပ္ပာယ်အိပ်နဲ့ သူ့ပေါင်ခြံအတွင်းသား တွေတောင် တဖတ်ဖတ်ရိုက်ခတ်သံထွက်တယ်။ သူ့ပေါင်ကိုထိန်းကိုင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်သည်းတွေတောင် အသားထဲမြုပ် သယောင်ထင်ရတယ်။ 


တဘောင်းဘောင်းအသံမြည်အောင် သူ့တင်သားဆိုင်တွေ ခါရမ်းတဲ့အထိ ကျွန်တော်သောင်းကြမ်းတော့ ကိုစိုင်းခမျာ ရေချိုးခန်းနံရံမှာ လက်နှစ်ဖက်ထောက်အားပြုရင်း စိတ်ပါလက်ပါလိုက်ကြမ်းပါတယ်။ သူ့အော်ညည်းသံ၊ ရေရွတ်သံတွေဟာ ကျွန်တော့်လှုပ်ရှားမှုကို ပိုမို ငံ့လင့်ကြောင်း အထာပြတာမို့ ကျွန်တော်လည်း ပညာကုန်သုံးရတာပေါ့။ တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်နှစ်ကောင် မာန်ဖီအော်ဟစ်နေကြတဲ့အတိုင်း ကျွန်တော်တို့တွေ ကျေနပ်သာယာနေကြတာပါ။ သူ့ခရေ၀ခပ်နက်နက်ထဲထိ ကျွန်တော့်ငပဲကိုတဆုံးဆောင့်သွင်းချိန်တိုင်း သူ့နို့သီး ခေါင်းလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်သလို သူ့ကပ္ပာယ်အိတ်ကိုလည်းညှစ်တာပဲ မညှာဘူးရယ်။ သူ့တင်သားဆိုင်တွေကိုလည်း တဖြန်းဖြန်း မည်အောင် ရိုက်ခတ်တယ်။ ‘အား….လုပ်ကွာ….ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ် မင်းမောင်…..fuck me baby….သည့်ထက်ပိုကြမ်းကွာ…အ’ ဆိုတဲ့ ညည်းညူမှု တွေနဲ့ ကျွန်တော့်လုပ်ကိုင်မှုကို ပိုမိုအားပေးအားမြှောက်ပြု သာယာနေတဲ့သူပေါ့။


သူ့ငပဲကိုသူ ပြန်ကိုင်တာကိုတွေ့ချိန်တိုင်း သူ့လက်ကို ကျွန်တော်ပုတ်ထုတ်တယ်။ သူ့လက်နဲ့အာသာဖြေလို့ သုက်ရည်ထွက်သွားတာ မလိုချင်ဘူး၊ ကျွန်တော့်စွမ်းဆောင်မှုကြောင့် သူ့စိတ်အစွန်ဆုံးရောက်ကာ သည်အတိုင်း သုက်ရည်တွေပန်းထွက်စေချင်မိတယ်။ အားရှိ သမျှ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကျွန်တော်ဆောင့်သွင်းဆက်ဆံနေတာ သူ့စိတ်အထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာနီးပြီဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်အာရုံက ခံစားလာရပါတယ်။ ကျွန်တော် သူ့လည်ဂုတ်ကို ကိုက်လိုက်ခဲလိုက်လုပ်တယ်၊ နို့သီးခေါင်းတွေကို ထပ်ခါ ထပ်ခါ ဖျစ်ညှစ်သလို ပါးစပ်က လည်း ‘ကောင်း တယ်မဟုတ်လား….ကျုပ်-ီးကိုကြိုက်လားပြောဗျာ….ခင်ဗျား-င်ထဲ ကျုပ်အရည်တွေအပြည့်ပန်းထည့်ပစ်မယ်’ စတဲ့ ညစ်ညမ်းစကားတွေပြောပေးနေတာ တောက်လျောက်ပေါ့။ (ကွန်ဒုံးကိုစွပ်ပြီး အကာအကွယ်ယူဆက်ဆံနေတယ်ဆိုသော်ငြား စိတ်လာ အောင်သည်လိုပြောရတာပါပဲ။) ‘fucking bitch’ စကားလုံးထည်လည်းသုံးပြောရင်း၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သွင်းဆက်ဆံရင်း၊ သူ့ကိုယ် အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေကိုဖျစ်ညှစ်ရင်း ရှေ့ဆက်လုပ်ပစ်တယ်။ 


ရုတ်ခြည်းဆိုသလို တင်သားဆိုင်တွေကြား ထိုးသွင်းထားတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖျစ်ညှစ်တဲ့ ခံစားမှုကို သုံးလေးကြိမ် လောက် ခံစားလိုက်ရတာမို့ ကိုစိုင်း(မင်းမောင်)တစ်ယောက် သူ့သုက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပြီဆိုတာ ကျွန်တော်သိရပါရော။ သူ့ ကျောပြင်ဟာလည်း ကျွန်တော့်ရင်အုပ်တွေကို နောက်ပြန်ဖိကပ်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း အသံထွက်ညည်းညူကာ ရေချိုးခန်းနံရံနဲ့ ကြမ်းပြင် အနှံ့ သုက်ရည်တွေကို တသွင်သွင်ပန်းထုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အကျင့်ဖြစ်နေတာကြောင့်ရော စိတ်ထိန်းတတ်တာကြောင့် ရော သုက်ရည်ပန်းထုတ်ဖို့ မရည်ရွယ်သေးလို့ ဆက်မလှုပ်ရှားဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တစ်ညလုံး သည်အခန်းထဲ ကျွန်တော် အချိန်ဖြုန်းရမှာဆိုတော့ အားအင်ချွေတာမှလေ။ အလားတူပဲ အကြမ်းပတမ်းလိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ လိင်ကတစ်ဆင့်ကူးဆက်တတ်တဲ့ ရောဂါတွေအတွက် နည်းနည်းလောက်ဆင်ခြင်ရမယ်ဗျ။ သည်ည နာရီနည်းနည်းလောက်ပဲ အိပ်ချိန်ရမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သိတော့ သိနေပါတယ်။ 


ဒါကြောင့် သိပ်မထွားတဲ့ သူ့ငပဲကနေ နောက်ဆုံး သုက်ရည်တစ်စက်ထွက်အပြီးမှာ ကျွန်တော့်ငပဲကို သူ့ခရေ၀ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက် တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကို မျက်နှာခြင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်ဆွဲလှည့်ရင်း စိုစွတ်မာတောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို သူ့ဗိုက်သားပြင်မှာ ဖိထောက်လျက်၊ ပါးပြင်တွေချိုင့် နှုတ်ခမ်းသားတွေနစ်မြုပ်အောင် အနမ်းစစ်ပွဲဆင်နွှဲကြပါတယ်။ 


သည်လူကြီးက အတော်ထန်တာများ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းသားတွေကော လျှာကော စုပ်မျိုချတော့မတတ်နမ်းတာပါ။ သုက်ရည်ပန်း ထုတ်ပြီးကာစ မိန်းမောညည်းညူသံနဲ့အတူ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ငပဲကိုပွတ်သပ်ပေးပုံက တကယ်စိတ်ပါလက်ပါဗျာ။ သူလုပ်ချင် တာလုပ်နေတုန်း ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ခရေ၀ထဲကို လက်ချောင်းတွေနဲ့တစ်ချိန်လုံး အနှုတ်အသွင်းကစားရင် နောက်ထပ်အကြိမ်ကြိမ် အသုံးပြုဦးမယ့်အကြောင်း သတိပေးပစ်တယ်။ ကျွန်တော့် ဂျင်းဘောင်းဘီနောက်အိပ်ကပ်ထဲ US$ 1500 ရောက်သွားပေမယ့် သည်ထက် ကျေနပ်မှုပေးပြီး အပိုဆုကြေးလေးတွေရဖို့ မျှော်လင့်စီစဉ်မိတာပေါ့လေ။ 


သည် suite အခန်းကြီးထဲမှာ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းအစုံအလင်ပါတဲ့ မီးဖိုခန်းလေးတစ်ခုပါတာမို့ သူ pasta စားဖို့ပြင်ဆင်ပါတယ်။ ခပ်ကြီးကြီး တဘက်တစ်ခုကို ခါးမှာပတ်ထားရင်း မနီးမဝေးက ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ ကျွန်တော်ထိုင်လျက်သားမှာ ၀ိုင်းရံထားတဲ့ ချမ်းသာကြွယ်ဝ ခြင်းစည်းစိမ်ကို သွားရေကျနေတယ်ပေါ့ဗျ။


မီးဖိုပေါ်က ရေနွေးအိုးထဲ pasta ကိုထည့်ရင်း ကောင်တာအောက်နားက fridge ကိုဆွဲဖွင့်ကာ မကျေမနပ်ရေရွတ်သံ သူ့ဆီကထွက်လာပါတယ်။ 

‘Damn!’

‘ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုစိုင်း’ သက်သောင့်သက်သာရှိမှုကြောင့် အနည်းငယ်ငိုက်မြည်းနေရာမှ သူ့ရေရွတ်သံကြောင့် အလန့်တကြား ထမေးမိတယ်။


‘သည်ေ-ာက်သုံးမကျတဲ့ကောင်တွေက ဟင်းသီးဟင်းရွက် ဒါမှမဟုတ် အသီးအနှံတွေထည့်ပေးထားဖို့ ပိုက်ဆံအကုန်ပေးထားရဲ့နဲ့ fridge ထဲထည့်မပေးထားဘူး။ Room Service ခေါ်ပြီး အသုပ်တစ်ပွဲလောက်မှာဦးမယ်။ ဘယ်လိုအသုပ်မျိုး ညီစားချင်လဲ’


Fuck! ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ အသုပ်တစ်ပွဲက အသုပ်တစ်ပွဲပဲပေါ့။ အသီးအရွက်ကို ဆီနည်းနည်းဆမ်းပြီး သံပရာရည်လေး ညှစ်လိုက်ရင် ပြီးပြီပဲ။ သူပြောတဲ့ အသုပ်အမျိုးအစားက ဘာကိုဆိုလိုချင်ပါလိမ့်။ 


‘အစ်ကို သဘောအတိုင်းပါ။ ညီကအဆင်ပြေတယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်…ကိုစိုင်း(မင်းမောင်)…အဲ ကိုကြီး’ ဆန်းပြားရှုပ်ထွေးတဲ့ ဟင်းအမည်တွေကို ကျွန်တော် မရွေးတတ်တဲ့အချိန်တိုင်း ဖြေတဲ့နည်းလမ်းတစ်ခုအတိုင်း သူ့ကိုပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။ 


သူ့နာမည်ကို ကျွန်တော် ခက်ခက်ခဲခဲ တစ်မျိုးထွင်ခေါ်လိုက်တာကြောင့် သူအားပါးတရ ရယ်မောပါတယ်။ ‘ဘာလဲကွ…ကိုစိုင်း (မင်းမောင်)….မင်းမောင်?’ ဒုက္ခ….သူ့ခံစားချက်တစ်မျိုးတစ်မည်ဖြစ်မသွားအောင် ကျွန်တော်ဘယ်လိုအဖြေပြန်ပေးရပါ့မလဲနော်။ သူ စိတ်ကျေနပ်အောင် ဖြေရှင်းချက်ပေးတာ၊ ၀န်ဆောင်မှုပေးတာသက်သက်လို့လဲ ထင်မြင်မသွားစေချင်ဘူးရယ်။ ကျွန်တော့်အလုပ်အကိုင် အပေါ် ကျေနပ်သလို ကျွန်တော့်လိင်ဆက်ဆံမှုကြိုးစားချက်တွေဟာလည်း အစစ်အမှန်ဆိုတာ သူခံစားသွားစေချင်တယ်။ လုပ်ကိုင်သမျှ ဟာ အစစ်အမှန်ဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော့်ဘ၀ကို ကျွန်တော်နှစ်သက်ပါတယ်။ လိင်ကိစ္စပြုကျင့်တဲ့ပုံစံမှာတော့ သည်လိုအကြမ်းပတမ်း မျိုးကို သိပ်သဘောမကျဘူးဗျ။ ကိုစိုင်း(ကျော်ဇင်) လိုလူမျိုးကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် ပိုမိုစိတ်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ ခပ်ငြိမ့်ငြိမ့်၊ အေးဆေးငြင်သာစွာ တသိမ့်သိမ့်ခံစားမှုစီ တက်လှမ်းအောင် တည်ဆောက်လုပ်ဆောင်တာမျိုးပေါ့။


ကျွန်တော့်ရဲ့ ထိတ်လန့်ရင်ဖိုသွားတဲ့စိတ်ကို ဖုံးကွယ်ဖို့ အပြုံးတစ်ပွင့်ဖန်တီးလိုက်ရပါတယ်။ ‘နားထောင်ကောင်လေး….ဘာကြောင့် ကိုကြီးရဲ့ နာမည်ရင်းကို အသုံးမပြုတာလဲ၊ စိုင်းထွန်းဇော်….အိုကေ?’ ကျွန်တော် ဘာကြောင့်နာမည်မှားခေါ်သလဲ ရှင်းပြချက်လည်းမလုပ် အကြောင်းပြချက်လည်း မဆင်မပြင် ငြိမ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကိုစိုင်းက စကားစဖော်ပေးပါရဲ့။


‘ကျွန်တော့်နာမည်အရင်းကို သိချင်လို့လားဗျ။ မင်းမောင်တော့မဟုတ်ဘူးရယ်’ မဖြစ်မနေ အတုန့်အလှည့်သဘောပြန်ဖြေရမယ့် ခံစားချက်မျိုး ကျွန်တော်ရလိုက်တယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ trick တစ်ခုလုပ်ရမလား ဒါမှမဟုတ် မင်းမောင်လိုနာမည်တစ်ခုပဲ ဖန်တီးပြောရမလား စိတ်ထဲ သရိုးသရီခံစားမိပါရော။ 


‘မင်း…ပြောဖို့အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင်တော့ ပြောပြကွာ’ သူ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြုံးပြရင်း ထပ်မံကမ်းလှမ်းတယ်။


‘Eddy ‘ကျွန်တော် ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်သလိုမျိုး ဖြေလိုက်တယ်။



‘Ok, Eddy. မင်းမောင်လို့ခေါ်ရတာထက် ပိုအဆင်ပြေပါတယ်ခေါ်ရတာ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုနာမည်ရှိရှိ မင်းမောင်လိုပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကိုကြီးကို ပြုစုပေးစေချင်တယ်နော့’ 


‘Oh?’ ကျွန်တော် မျက်ခုံးတွေကို ပင့်မြှောက်တဲ့အထိ အံ့သြသွားရပါတယ်။ ကျွန်တော့်နာမည် မင်းမောင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါမှမဟုတ် Eddy ပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အတွက် ဘယ်လိုများ ကွဲပြားခြားနားတဲ့ ခံစားမှုတွေဖြစ်စေပါလိမ့်။ ကျွန်တော့်ငပဲကလည်း အတူတူပဲ၊ ပြီးတော့ လိင်ဆက်ဆံပုံကလည်း တစ်ထပ်တည်းပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား။


‘မင်းလေးနာမည် မင်းမောင်ဆိုတာ နာမည်ရင်းမဟုတ်မှန်းသိကတည်းကထက်စာရင်တော့ အခုနာမည်ရင်းကိုခေါ်ရတာ ပိုသဘောကျမိ သလိုပဲ။ ကိုယ့်ကို-ိုးမယ့် ယောက်ျားကတော့ အတုမဖြစ်စေချင်ဘူး အစစ်ပဲလိုချင်တာ’ 


ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက အထုပ်အထည်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြရင်း ‘ဒါဆို ကျွန်တော်တို့တွေ စပြီး လိင်ဆက်ဆံကတည်းက အဲဒါကို အစစ်အမှန် မဟုတ်ဘူးလို့ ကိုကြီးက စဉ်းစားခဲ့တာလားဗျ။ ဒါဆို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအစစ်အမှန်တွေ ပြခဲ့တာ မလုံလောက်သေးဘူးပေါ့’ လို့  ဟန်ဆောင်ပြုံးရင်း ပြောလိုက်တယ်။ 


ခါးမှာ ကျွန်တော့်လိုပဲ တဘက်ကြီးတစ်ထည်ပတ်ထားတဲ့ သူဟာ ကျွန်တော့်အနားတိုးကပ်လာရင်း ‘Oh…Eddy အဲတာကတော့ တကယ့်ကို ပြည့်စုံလုံလောက်တာထက်ပိုတယ်။ ကိုကြီးတင်သားတွေ ခရေ၀တွေကြိမ်းစပ်နေတာက သက်သေပဲလေ။ မင်းလေးက တကယ့်ကို အ-ိုးကျွမ်း ကျင်တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ပဲကွာ။ သည်ညတော့ မင်းစီကပြုစုမှုတွေသည်ထက်ပိုလိုချင်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် Eddy လို့ခေါ်ရတာကို ပိုကြိုက်တဲ့သဘောပြောပြတာလေ’ လို့ပြုံးပြုံးရယ်ရယ်နဲ့ပြန်ပြောပါရော။ 


ကျွန်တော် တစ်မျိုးတစ်မည် ဘာမှအစမပျိုးနိုင်ခင်မှာပဲ အခန်းထဲမှာရှိနေတဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ပြီး Salad တစ်မျိုးကိုသူ အော်ဒါတင် တယ်။ ထမင်းစား စားပွဲနံဘေးက သစ်သားဘောင်မှာ မှေးမှီရပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ဖို့ ထိုင်ခုံလေးတစ်ခုဆွဲယူရင်း ထိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို စူးစမ်းလေ့လာတဲ့သဘောအကြည့်တွေနဲ့ စတွေ့ကတည်းကကြည့်နေခဲ့တာကို ကျွန်တော်ပြန်အမှတ်ရမိ တယ်ဗျ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ သူ့အကြည့်တွေက ကာမဇောမတက်ဘဲ ချင့်ချိန်တွေးဆနေတဲ့သဘောတွေပါနေတယ်။ အင်းလေ….နှစ်ကြိမ် တောင် အ-ိုးခံထားပြီး သုက်ရည်လည်း နည်းနည်းပန်းထုတ်ထားတာကြောင့်ပဲဖြစ်မှာပါ။ 


‘ဘာကြောင့် သည်အလုပ်ကိုလုပ်တာလဲ Eddy?’ ခပ်တိုးတိုးလေသံကိုနိမ့်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုမေးတာကြောင့် pasta ချက်ဖို့လုပ်ထားတဲ့ ရေနွေးအိုးထဲက ရေဆူသံကိုတောင် ကြားရပါတယ်။ 


‘သည်အလုပ်ကို ဘာကြောင့်လုပ်တာလဲ ဟုတ်လား..ကိုကြီး?’


‘Escort’ ကျွန်တော့်အမေးကို သူက အဓိပ္ပာယ်ဖော်ပေးတယ်။ 


သည်မေးခွန်းကို ကျွန်တော့်မေးဖို့လိုအပ်လို့လား။ ပိုက်ဆံအတွက် လိင်ဆက်ဆံတဲ့၊ လိင်လုပ်သားတစ်ယောက်အဖြစ် ကျွန်တော့်ကို သူ ၀န်ခံစေချင်နေတာလားဗျာ။ 


Fuck him! ကျွန်တော် မှန်မှန်ကန်ကန်နဲ့ အလုံးစုံသူ့ကိုပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ 


‘ကျွန်တော်တို့တွေအကုန်လုံးက ပိုက်ဆံရှာဖို့၊ ငွေကြေးရဖို့အတွက် အလုပ်လုပ်ဖို့ မွေးဖွားလာကြတာပဲမဟုတ်လားကိုကြီး။ ကျွန်တော့်အတွက် ပိုက်ဆံအမြဲလိုတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ စံချိန်မှီ လိင်တံလည်းရှိတော့ ပိုက်ဆံပေးပြီး -ုပ်မျိုချင်တဲ့သူတွေနဲ့ မြင်းစီးသလိုတက်ခုန်ချင်တဲ့သူတွေအတွက် အံကိုက်ပေါ့။ သည်အလုပ်အတွက်၊ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတစ်ခုအတွက်ကို မှားယွင်းတယ်လို့ တစ်ခါမှ ကျွန်တော်မယူဆဖူးဘူး’ 


‘I see, ဒါဆို မင်းအတွက် ဘာသာယာမှုမှမရဘူးလို့ဆိုလိုတာပေါ့…ဟူး..။ ပိုက်ဆံအတွက်ပဲ လိင်ဆက်ဆံရုံသက်သက်?’ သူ သေသေချာချာတွေးဆ ဆင်ခြင်တဲ့ လေသံနဲ့ ကောက်ချက်ချပါတယ်။ 


‘Oh…ကိုကြီး…အချစ်ကြီးရာ….ေ-ာက်ရမ်းသာယာတာ၊ ကျေနပ်တာပေါ့’ တဘက်အောက်က မာတောင့်စပြုနေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို ပွတ်သပ်ရင်း သူ့ကိုပြုံးပြခဲ့တယ်။


‘ကျွန်တော့်-ီးက ကိုကြီးကို အဆင်သင့်ပဲလို့အဖြေပေးနေပြီဗျ’


‘တော်တော်လိမ္မာတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ပါလား’ သူပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ခုံရှည်တစ်ခုပေါ်ထိုင်ရင်း သူ့နံဘေးနား ကျွန်တော့် အားထိုင်စေကာ လက်အစုံနဲ့ ပေါင်ခြံထဲက ကျွန်တော့်ငပဲကိုပွတ်သပ်တယ်။ ကျွန်တော် သူ့လည်တိုင်ဘေးတစ်ဘက် တစ်ချက်ကို အနမ်းဖွဖွပေးခဲ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အနမ်းမပေးခင် လျှာနဲ့အသာအယာလျက်ပြုကာ အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို ငြင်ငြင်သာသာကိုက်ခဲလိုက်တော့ ကိုစိုင်းခမျာ ညည်းညူသံပြုပါရော။ ‘ကိုကြီးကို -ိုးချင်နေပြီလား ညီ..အ’ မာတောင့်လာတဲ့ ကျွန်တော့် ငပဲကိုပါ လက်နဲ့ဖျစ်ညှစ်ရင်း၊ ဆွဲခါရင်း မာန်ဖီသလို အော်ညည်းတာလေ။ 


ကျွန်တော် ညစာမစားမှီ တစ်ချီဆွဲဖို့ စဉ်းစားလိုက်စဉ်မှာပဲ အခန်းတံခါးခေါက်သံပေါ်လာပါတယ်။


‘Salad လာတာပဲဖြစ်မယ်’ တံခါးခေါက်သံကြောင့် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ကိုစိုင်းနှုတ်က စကားသံထွက်ရော။ ပေါင်ကြားက ကျွန်တော့်ငပဲ မာတောင့်နေမှုကြောင့် ခါးမှာပတ်ထားတဲ့ တဘက်ခမျာ မိုးကာတဲလို ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာ ဖုံးကွယ်ဖို့မလွယ် မြင်ကွင်းထဲ တန်းနေတယ်လေ။ 


‘ကျွန်တော် အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားရမလား ကိုကြီး’ ကျွန်တော်မေးလိုက်တယ်။ သူ့စီကို ဘယ်လို ဧည့်သည်ရောက်နေကြောင်း ကြေငြာချင် စိတ် ကိုစိုင်းမှာ မရှိနိုင်သလို ဒါမှမဟုတ် ဧည့်သည်က ဘာအတွက်ရောက်နေကြောင်း ဖြေဆိုချင်စိတ်လည်း ရှိချင်မှရှိမှာ။ 


‘အို….ရတယ်…သည်ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက တအားခင်ဖို့ကောင်းတယ်။ အထူးသဖြင့် ကိုကြီးအတွက်ဆိုရင် သူတို့ သဘောထား မဆိုးဘူးရယ်။’


ကျွန်တော်အတွေးထဲတ၀ဲလည်လည်ပေါ့။ ခပ်စောစောအချိန်က ကိုယ်ခန္ဓာနှိပ်နယ်မှုအတွက် $500 ပေးသလို သည်ညအတွက်လည်း US$ 1500 ပေးထားတာ လက်မတွန့်တတ်သူဆိုတော့ ခင်မင်ဖို့အကောင်းဆုံးသူတစ်ယောက်ပေါ့ ကိုစိုင်းဆိုတာ။ $ 2000 လောလော လတ်လတ် ချမ်းသာနေတဲ့ ကျွန်တော်ပါပဲ။ စောစောပိုင်း ကိုစိုင်း (ကျော်ဇင်)စီကလည်း $ 100 အပိုဆောင်းရထားတာ။ Wow! သုံးမျိုး သို့မဟုတ် လေးမျိုးသော ပန်းကန်လုံးတွေနဲ့ Salad ဆိုတာကို ထရော်လီပေါ်တင်ပြီး အခန်းထဲတွန်းဝင်လာတဲ့ ငနဲလေးက အလန်းဇယား ဗျ။


ထမင်းစားပွဲဘေးကို Trolley ထားပြီး ပန်းကန်လုံးတွေချ ပြင်ဆင်ပေးနေတဲ့ အဲ့ဘဲလေးနောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်ငပဲက ပိုမိုမာတောင့်လာပါတယ်။


စားပွဲခုံပေါ် ပန်းကန်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပန်းကန်ပြားတွေကို သူချပြုပြင်ဆင်နေခိုက် ကိုစိုင်း(မင်းမောင်) အိပ်ခန်းဘက်ကို ပြန်လျှောက်သွားရင်း ‘မင်းအတွက် တစ်ခုခုယူပေးမယ် ငယ်လေး’ လို့ပြောတယ်ဗျ။


Oh? သည် စားပွဲထိုးဝန်ထမ်းရဲ့နာမည်ကို ကိုစိုင်းသိနေခဲ့တာပေါ့။ ဟင်း……။ သူငနဲလေးနဲ့ကော ပတ်သက်ပြီးပြီလား ကျွန်တော်သိချင်မိ ရဲ့။ ငယ်လေးဆိုတဲ့ ငနဲက တကယ့်ကိုက်စားချင်စရာပုံစံဆိုတော့ သည်အချိန် အိပ်ရာထဲကို ကိုစိုင်းက ဆွဲခေါ်ပြီးစားရင်လည်း ကျွန်တော် အတွန့် မတက်ချင်ပါဘူး။ ငယ်လေးက ခပ်ပြုံးပြုံးမျက်နှာအမူအယာနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဘေးစောင်းကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်ဝန်းတွေ ဟာ ထင်သာ မြင်သာရှိလောက်အောင် မိုးထောင်နေတဲ့ ငပဲရှိရာ ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံစီရောက်သွားရော။ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သည်ကောင်သိသွားသလို အပြုံးမပျက်ဘဲ သူ့လျှာဖျားလေးကို အောက်နှုတ်ခမ်းသားပေါ် လှစ်ကနဲထုတ်လိုက်သေးတယ်။ ကျွန်တော့်  ပင်ကိုယ်အသိအရ ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ် ပျင်းရိပျင်းတွဲပုံဟန်နဲ့ နောက်ပြန်မှီပြီးထိုင်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားကငပဲကြီး ထင်သာမြင်သာ မိုးတိုး မတ်တပ်ကို ဖြစ်ကရော။ အဲလို အလိုလိုသိမြင်လုပ်ဆောင်တာက အလုပ်လုပ်ရာမှာ ရမှတ်ကောင်းတယ်ဗျ။ 


တော်တော်စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းတယ်။ ကိုစိုင်းက အိပ်ခန်းထဲကနေ ကျွန်တော့်ကိုလှမ်းခေါ်ပါတယ်။ ‘Eddy, ကိုကြီးအတွက် တစ်ခုလောက် လိုက်လျောပေးလို့ ရမလား’ ၂၀ စင်တီမီတာလောက် ရှေ့ကိုငေါထွက်နေတဲ့ ငပဲကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ရင်းစကားဆက်ပြောတယ်။ 

‘ပြောလေ ကိုကြီး’ 

‘Salad နဲ့ Pasta အတွက် ငယ်လေးသည်မှာ အတူနေလို့ အဆင်ပြေမလားမေးချင်တာကွ’

Oh My God! တဘက်ထဲက ထိုးထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲက ဆတ်ကနဲလှုပ်ရှားသွားတယ်။ အခု ငယ်လေးဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုရော ကျွန်တော် -ိုးရတော့မယ်ပေါ့။ 


‘မင်းလေးက Yes လို့အဖြေပေးမယ်ဆိုရင်ပေးဖို့ နောက်ထပ် US$ 1500’ ကိုစိုင်းက ခပ်တိုးတိုးထပ်ပြောရင်း အရိပ်အမြွက်ပြတယ်။ 

‘YES!’ ကျွန်တော် အော်ဟစ်ပြောမိမတတ် အဖြေပေးလိုက်တာပေါ့။

 ‘Yes ကိုကြီး။ ကျွန်တော့်အတွက် အဆင်ပြေပါတယ်’ 


ကျွန်တော့် ကိုယ်ခန္ဓာကို ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေတဲ့ သွေးတွေ ဆူပွက်တုန်ခါပြီး ခိုက်ခိုက်တုန်တာ ဒါမှမဟုတ် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တစ်မျိုးတစ်မည် အသံပြောင်းသွားတာမျိုးမဖြစ်အောင် ထိန်းချုပ်ဖို့အတော်ခက်သွားတယ်။ ပိုက်ဆံရယ်၊ လိင်ကိစ္စရယ် Fuck! တစ်ပြိုင်နက်တည်း အလိုဆန္ဒပြည့်ဖို့ ဘယ်လောက်ကံကောင်းလိုက်သလဲ။


ကျွန်တော်နဲ့ ကိုစိုင်း ဧည့်ခန်းဧရိယာဘက် ပြန်လျှောက်လာတော့ ငယ်လေးက စားပွဲခုံပေါ်မှာ စားသောက်ဖွယ်ရာတွေကို ပြင်ဆင်ထားပြီး စောင့်ဆိုင်းနေပါတယ်။ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ငယ်လေးမျက်လုံးအကြည့်တွေဟာ မိုးကာတဲလိုထိုးထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အရှေ့ပိုင်းနေရာ ကို ရွေ့သွားရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းတ၀ိုက်ကို လျှာနဲ့သပ်နေခဲ့တယ်ဗျ။ 


‘ငယ်လေး’ ကိုစိုင်းက အဲ့ကောင်လေးအနားရောက်ရောက်ခြင်း နာမည်ခေါ်ပြီး ပြောစရာရှိတာကို ဆက်ပြောတယ်။ ‘အခုပြင်ဆင်ထားတာ တွေ အကုန်လုံး ကိုကြီးရယ်၊ ငယ်လေးရယ်၊ ပြီးတော့ Eddy ရယ် သည်ည အတူမျှစားကြရင် ကောင်းမလားလို့ ဘယ်လိုလဲ?’ သူပြောတာ ကို နားထောင်ရင်တော့ ဘာမှမထူးခြားပေမယ့် တစ်ချက်လှမ်းအကြည့် ကိုစိုင်းလက်က bills နှစ်စောင်(အနည်းဆုံး $ 100)ကို ငယ်လေး အိပ်ကပ်ထဲထည့်ပေးလိုက်တာ သတိပြုမိတယ်ဗျ။ သည်လို ငနဲကြီးတွေက တစ်ဆယ် ဒါမှမဟုတ် နှစ်ဆယ်တန်တွေကို ကိုင်မသုံးကြဘူး လား မသိဘူး။ ကျွန်တော့်အထင် သူတို့ -င်တွေကို ဒေါ်လာတစ်ရာတန် bills တွေနဲ့များ သုတ်သင်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြသလားနော်။


ငယ်လေးမျက်လုံးတွေက ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံစီကို စိုက်ကြည့်ပြန်ရင်း ပြုံးရယ်လျက် ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ‘ဟုတ်ကဲ့….ဦးဇော်။ သိပ်သဘောကျတာပေါ့ဗျာ’ ဆိုပဲ။


ကိုစိုင်းကို မေးသမျှပြန်ဖြေပြီးပြီးချင်း….သူ ကျွန်တော့်အနားလှမ်းလာကာ လက်တစ်ဖက်ဆန့်ထုတ်လျက် ‘ ညီ့နာမည်က ငယ်လေးပါ။ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကို Eddy’



Alex Aung (18 August 2021)


To be continued….



[Zawgyi]The Memorable Night (Part Two)




‘ညပိုင္း အခ်ိန္ရတယ္မဟုတ္လား?’ 


သူ႔အေမးစကားၾကားရတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားရပါတယ္။ သည္အလုပ္ကို စလုပ္ကတည္းကေန အခုအခ်ိန္ထိ ေဟာသလို ေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳး မႀကံဳဖူးခဲ့ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်ိတံုခ်တံုျဖစ္ေနမိတယ္။ 



‘ကိုႀကီးဆိုလိုတာကကြာ…. ကိုႀကီးတို႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတာကို တကယ္ ႀကိဳက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္လုပ္ခ်င္လို႔ကြာ။ ညီ ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား’ သူ႔ေျပာစကားကို ရွင္းျပရင္း ေတာင္းဆိုဖို႔ႀကိဳးစားတယ္ဗ်။



ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း ‘ဟုတ္ကဲ့’ ရတာေပါ့။


သူ အားပါးတရၿပံဳးေနခဲ့ၿပီးမွ အခုေတာ့ ရုတ္ျခည္းဆိုသလို ညအိပ္ဖို႔ပါေျပာတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးထဲမယ္ ရမယ့္ပိုက္ဆံပမာဏကို ေျပးျမင္မိေရာ။ ကြၽန္ေတာ့္အား ေၾကးစားတစ္ေယာက္ကိုေတာင္းဆိုသလိုေတာင္းဆိုလိုက္ျခင္းလား၊ ကြၽန္ေတာ္ဟာ လမ္းေဘးကလူ တစ္ေယာက္လို ေပါေပါပဲပဲအသြင္ေပါက္ေနလား၊ အင္း….ေငြေၾကးပမာဏဘယ္ေလာက္ေတာင္းဆိုသင့္သလဲ။ တစ္ခုေျပာႏိုင္တာက သူဟာ ကြၽန္ေတာ့္လိင္ဆက္ဆံမႈစြမ္းေဆာင္ရည္ကို သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူ အာသာမေျပေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုအေတြးအႀကံအစည္နဲ႔မ်ား ေသြးတိုးစမ္းတယ္ေတာ့ေသခ်ာမသိဘူးရယ္။ ကြၽန္ေတာ္ခဏေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးကို သူ ရိပ္မိဟန္တူရဲ့ ပိုက္ဆံကိစၥ စကားထဲေတာင္ထၫ့္ေျပာစရာမလိုဘူးလို႔ ထေျပာပါတယ္။


‘အာ…ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာအေၾကာင္းေျပာေနၾကတာလဲဗ်’ လို႔ ကြၽန္ေတာ္မသိသေယာင္ စကားခြန္းတုန႔္ျပန္ရတာေပါ့။ ‘ကြၽန္ေတာ္ ညအိပ္ဖို႔ သေဘာတူထားၿပီးသားပါဗ်ာ။ က်သင့္တဲ့ပမာဏထက္ ကြၽန္ေတာ္ေငြပိုမေတာင္းလည္း နည္းနည္းေတာ့ပိုေပးမွာ ေသခ်ာတယ္ မဟုတ္လားကိုႀကီး’ 


ဟုတ္တယ္ေလ နည္းနည္းေတာ့ပိုမိုတြက္ခ်က္ရတာေပါ့။ ကိုယ္ခႏၶာႏိွပ္နယ္ျခင္းအတြက္ ၅၀ ၊ ၿပီးေတာ့ အျခားလိင္ကိစၥသာယာျခင္း အတြက္ ၅၀ေတာ့ ထပ္ေဆာင္းေပးရမွာပဲ။ သည္ေလာက္ကေတာ့ ေဈးခ်ိဳတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။ တစ္ညတာအတူအိပ္မွာ ဆိုေတာ့ အနည္းဆံုး ၅၀၀ ေလာက္ေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္သင့္တယ္ေနာ္။ ဒါ သိပ္ၿပီးမမ်ားေလာက္ပါဘူး။ မ်ားသြားသလား ဟင္။



ေနာက္ေတာ့ သူေပးမယ့္ေၾကးကို ေျပာၿပီးၫွိတယ္။ ‘1500 ဆိုအိုေကတယ္မဟုတ္လား’


ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ ၀လံုးျဖစ္သြားသလို မ်က္လံုးမ်ားလည္းျပဴးက်ယ္သြားရပါတယ္။ တစ္ေထာင္နဲ႔မွ ငါးရာတဲ့ တစ္ညတာအတြက္ေလ။ အိပ္မက္ တစ္ခု ကြၽန္ေတာ္မက္ေနျခင္းမ်ားလား။ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ ခပ္မ်ားမ်ားဝယ္လို႔ရေတာ့မွာေပါ့ ဒါဆို။ Oh My God!


ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ဦးေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ သူဘ၀င္ခိုက္သြားပံုကိုျမင္ရပါတယ္။ သူ႔ပိုက္ဆံအိပ္ကိုလွမ္းယူလိုက္ကာ ခပ္ထူထူပိုက္ဆံ တစ္ထပ္ထဲက ေဒၚလာေတြကို ၁၅၀၀ျပၫ့္ေအာင္ ေရတြက္တယ္။ တကယ့္ေဘာစိႀကီးပဲ။ အိုး…ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ ေအာင္ တစ္ညတာဝန္ေဆာင္မႈေပးရမွာေပါ့ ဟာ ဟ။ အခုအခ်ိန္ကေန နံနက္အခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ ၁၅၀၀နဲ႔ ၀ယ္ယူလိုက္ၿပီ။ သည္လို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ကံတရားကမ်က္ႏွာသာေပးထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းရယ္၊ သက္လံုေကာင္းမႈရယ္ရိွပါ့။ ကိုစိုင္း(မင္းေမာင္) တစ္ေယာက္ေတာ့ သည္ည နားခ်ိန္အေတာ္ရွာယူရေတာ့မယ္။ 


‘မင္းေမာင္….ေက်းဇူးကြာ…အဆင္ေျပပါတယ္ဟ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၾကစို႔။ ညီ့တစ္ကိုယ္လံုး ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြနဲ႔ တိုက္ခြၽတ္ေပးၿပီး ေရႏြေးေနြးေလးနဲ႔ ကိုႀကီးေဆးေပးမယ္။ သည္ညအတြက္ ထန္ေနၿပီလား။ ခပ္သြက္သြက္ ေရခ်ိဳးၾကတာေပါ့ ဟုတ္လား’


ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သူၿပံဳးရယ္ရင္း သူ႔ခေရ၀တစ္ဝိုက္ကို ပြတ္သပ္ေလရဲ့။ ‘Jacuzzi ထဲမွာ ကိုႀကီး-င္ကို မင္းေလးက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး -ိုးခဲ့တာေနာ္။ အခု ေရပန္းေအာက္မွာ ေရခ်ိဳးရင္း ထပ္လုပ္ၾကမလား’


‘ဒါေပမယ့္ အစ္ကို…..အရင္ဆံုး ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္-ီးကို ေကာင္းေကာင္းပုေလြေပးေစခ်င္ေသးတယ္’ ကြၽန္ေတာ္ ညစ္ညမ္းတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ သည္လိုေျပာဆိုလုပ္ကိုင္တာဟာ နည္းနည္း အရိုင္းဆန္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္သိ ေပမယ့္ သည္လူႀကီး စိတ္ထန္ၿပီး ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ သည္လိုေလးေတြလုပ္မွလို႔ သေဘာေပါက္သား။


မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ၾကာမွ မတ္ေထာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သြားေရယိုခြင့္ေပးရတာေပါ့ေလ။ ေရႊႁပြန္ကေရသြန္ခ်င္ေၾကာင္း သူ႔ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဘိုထိုင္ေႂကြကမုတ္ေရ႔ွရပ္ၿပီး ခပ္ေနြးေနြးေရေတြကို တ၀က္တပ်က္မာေတာင့္ေနဆဲ ငပဲကတစ္ဆင့္သြန္ပစ္ လိုက္တယ္။ မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္လ်က္ ပါးစပ္ႀကီးဟလ်က္သား ကြၽန္ေတာ္ျပဳလုပ္သမ်ွကို သူေစာင့္ၾကၫ့္ေရာ။ ဆီးအိမ္ထဲကေနာက္ဆံုး လက္က်န္ကို စြန႔္ထုတ္အၿပီးမွာ ကိုစိုင္း(မင္းေမာင္) သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လ်က္ ေရပန္းေအာက္ကို ၀င္ရပ္တယ္ဗ်။ ပထမအႀကိမ္ ၀န္ေဆာင္မႈအတြက္ ေငြေခ်ထားတဲ့ ပိုက္ဆံကို လက္မွာဆုပ္ကိုင္မိတာ သတိရလို႔ ပံုခ်ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အ၀တ္ပံုထဲက ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေနာက္အိပ္ကပ္ထဲ ထိုးထၫ့္လိုက္ပါတယ္။ Wow! 1500 dollars! ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရပန္းေအာက္ အသာရပ္ရင္း ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သူ႔ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဆပ္ျပာျမဳပ္ဖြားဖြားထေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တိုက္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာအႏွံ႔က တကယ့္ေသြးေၾကာအကြက္ ေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြသံုးၿပီး ခ်က္က်လက္က်ႏိွပ္နယ္တယ္။ မာေတာင့္စျပဳတဲ့ သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြနဲ႔ ခပ္ေသး ေသးသူ႔ငပဲေတြကိုလည္း ကလိေပးတယ္ေလ။ ခေရ၀တဝိုက္ကို ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ထၫ့္သြင္းေမႊေနွာက္ၿပီး အ၀င္အထြက္ လမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္ေအာင္လုပ္သလို ျပၫ့္တင္းေနတဲ့ သူ႔တင္သားဆိုင္ေတြကိုလည္း ျဖန္းကနဲေနေအာင္ ရိုက္ခတ္ရင္း ‘ႏုႏြဲ႔မေနနဲ႔ဗ်ာ’လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ပတ္သက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလအတြင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေျပာဆိုဆက္ဆံေပးရင္ သည္လူစိတ္ ပိုထန္ေၾကာင္း သိလာတာမို႔ အေခၚအေျပာေလးေတြကအစ ေကာင္းေကာင္းေျပာေပးရတာပါ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တာ ရယ္မဟုတ္ဘဲ အထာနပ္ေနျခင္းလို႔ေျပာလို႔ရမယ္။ ေကာင္းေကာင္းေလးကို ကြၽန္ေတာ္-ိုးတတ္တယ္ေလ။ ခ်စ္စခန္းဖြင့္တာထက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိင္ဆက္ဆံတာကို ပိုအားသန္တယ္ဗ်ာ။ အယူရိွရင္ အေပးရိွရမယ္ဆိုတဲ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးပံုစံတစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္အၿမဲယံုၾကည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အခေၾကးေငြေပးေပ်ာ္ပါးရတဲ့ escort တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ခပ္ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေယာက္်ား-ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာၾကာၿပီေလ။ သည္ေတာ့ သည္လူ႔ကို ခပ္ႏုႏုဆက္ဆံေနလို႔ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ သိသူပါဗ်။


သူ႔ေပါင္တံတေလ်ာက္ ေရနဲ႔ေဆးေၾကာေပးၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္မာေတာင့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို အႏူးအႏွပ္မလုပ္ အထာမေပးဘဲ တဆံုးသြင္းခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ခဏေနက လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ႏိႈက္ျပဳကလိထားျခင္းက သူ႔အတြက္ႏူးႏွပ္တဲ့ သေဘာ လံုေလာက္ႏိုင္မွာပါ။ ဘယ္လိုဆိုဆို သူက အၾကမ္းပတမ္းလိုလားေနခဲ့တာပါပဲ။ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြက သူ႔ခေရ၀ထဲ ကြၽန္ေတာ့္ ငပဲထိုးသြင္းတာ လြယ္ကူေအာင္ျပဳလုပ္ေပးေပမယ့္ ခပ္ထြားထြားကြၽန္ေတာ့္ငပဲ ခေရ၀ထဲတဆံုးဝင္သြားတာမို႔ ကိုစိုင္းတစ္ေယာက္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ေအာ္ညည္းေရာ။ သူ႔ေအာ္သံေၾကာင့္ တုန႔္ဆိုင္းသြားတာမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မြတ္သိပ္စြာ ခပ္ထန္ ထန္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ ဆြဲထုတ္လိုက္လုပ္ပါတယ္။ လိင္တံႀကီးတဆံုးဝင္ဝင္သြားတာမ်ား ကပၸာယ္အိပ္နဲ႔ သူ႔ေပါင္ၿခံအတြင္းသား ေတြေတာင္ တဖတ္ဖတ္ရိုက္ခတ္သံထြက္တယ္။ သူ႔ေပါင္ကိုထိန္းကိုင္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္သည္းေတြေတာင္ အသားထဲျမဳပ္ သေယာင္ထင္ရတယ္။ 


တေဘာင္းေဘာင္းအသံျမည္ေအာင္ သူ႔တင္သားဆိုင္ေတြ ခါရမ္းတဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ္ေသာင္းၾကမ္းေတာ့ ကိုစိုင္းခမ်ာ ေရခ်ိဳးခန္းနံရံမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္အားျပဳရင္း စိတ္ပါလက္ပါလိုက္ၾကမ္းပါတယ္။ သူ႔ေအာ္ညည္းသံ၊ ေရရြတ္သံေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္လႈပ္ရွားမႈကို ပိုမို ငံ့လင့္ေၾကာင္း အထာျပတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း ပညာကုန္သံုးရတာေပါ့။ ေတာရိုင္းတိရစၧာန္ႏွစ္ေကာင္ မာန္ဖီေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ေက်နပ္သာယာေနၾကတာပါ။ သူ႔ခေရ၀ခပ္နက္နက္ထဲထိ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုတဆံုးေဆာင့္သြင္းခ်ိန္တိုင္း သူ႔ႏို႔သီး ေခါင္းေလးေတြကို ဖ်စ္ၫွစ္သလို သူ႔ကပၸာယ္အိတ္ကိုလည္းၫွစ္တာပဲ မၫွာဘူးရယ္။ သူ႔တင္သားဆိုင္ေတြကိုလည္း တျဖန္းျဖန္း မည္ေအာင္ ရိုက္ခတ္တယ္။ ‘အား….လုပ္ကြာ….ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္ မင္းေမာင္…..fuck me baby….သၫ့္ထက္ပိုၾကမ္းကြာ…အ’ ဆိုတဲ့ ညည္းၫူမႈ ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လုပ္ကိုင္မႈကို ပိုမိုအားေပးအားေျမႇာက္ျပဳ သာယာေနတဲ့သူေပါ့။


သူ႔ငပဲကိုသူ ျပန္ကိုင္တာကိုေတြ့ခ်ိန္တိုင္း သူ႔လက္ကို ကြၽန္ေတာ္ပုတ္ထုတ္တယ္။ သူ႔လက္နဲ႔အာသာေျဖလို႔ သုက္ရည္ထြက္သြားတာ မလိုခ်င္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္စြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ သူ႔စိတ္အစြန္ဆံုးေရာက္ကာ သည္အတိုင္း သုက္ရည္ေတြပန္းထြက္ေစခ်င္မိတယ္။ အားရိွ သမ်ွ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ကြၽန္ေတာ္ေဆာင့္သြင္းဆက္ဆံေနတာ သူ႔စိတ္အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ကာနီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္အာရံုက ခံစားလာရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔လည္ဂုတ္ကို ကိုက္လိုက္ခဲလိုက္လုပ္တယ္၊ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဖ်စ္ၫွစ္သလို ပါးစပ္က လည္း ‘ေကာင္း တယ္မဟုတ္လား….က်ဳပ္-ီးကိုႀကိဳက္လားေျပာဗ်ာ….ခင္ဗ်ား-င္ထဲ က်ဳပ္အရည္ေတြအျပၫ့္ပန္းထၫ့္ပစ္မယ္’ စတဲ့ ညစ္ညမ္းစကားေတြေျပာေပးေနတာ ေတာက္ေလ်ာက္ေပါ့။ (ကြန္ဒံုးကိုစြပ္ၿပီး အကာအကြယ္ယူဆက္ဆံေနတယ္ဆိုေသာ္ျငား စိတ္လာ ေအာင္သည္လိုေျပာရတာပါပဲ။) ‘fucking bitch’ စကားလံုးထည္လည္းသံုးေျပာရင္း၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္သြင္းဆက္ဆံရင္း၊ သူ႔ကိုယ္ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြကိုဖ်စ္ၫွစ္ရင္း ေရ႔ွဆက္လုပ္ပစ္တယ္။ 


ရုတ္ျခည္းဆိုသလို တင္သားဆိုင္ေတြၾကား ထိုးသြင္းထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖ်စ္ၫွစ္တဲ့ ခံစားမႈကို သံုးေလးႀကိမ္ ေလာက္ ခံစားလိုက္ရတာမို႔ ကိုစိုင္း(မင္းေမာင္)တစ္ေယာက္ သူ႔သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိရပါေရာ။ သူ႔ ေက်ာျပင္ဟာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ရင္အုပ္ေတြကို ေနာက္ျပန္ဖိကပ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း အသံထြက္ညည္းၫူကာ ေရခ်ိဳးခန္းနံရံနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ အႏွံ႔ သုက္ရည္ေတြကို တသြင္သြင္ပန္းထုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အက်င့္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ေရာ စိတ္ထိန္းတတ္တာေၾကာင့္ ေရာ သုက္ရည္ပန္းထုတ္ဖို႔ မရည္ရြယ္ေသးလို႔ ဆက္မလႈပ္ရွားဘဲ အသာၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ တစ္ညလံုး သည္အခန္းထဲ ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းရမွာဆိုေတာ့ အားအင္ေခြၽတာမွေလ။ အလားတူပဲ အၾကမ္းပတမ္းလိင္ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ လိင္ကတစ္ဆင့္ကူးဆက္တတ္တဲ့ ေရာဂါေတြအတြက္ နည္းနည္းေလာက္ဆင္ျခင္ရမယ္ဗ်။ သည္ည နာရီနည္းနည္းေလာက္ပဲ အိပ္ခ်ိန္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိေတာ့ သိေနပါတယ္။ 


ဒါေၾကာင့္ သိပ္မထြားတဲ့ သူ႔ငပဲကေန ေနာက္ဆံုး သုက္ရည္တစ္စက္ထြက္အၿပီးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႔ခေရ၀ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္လံုးကို မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ဆြဲလွၫ့္ရင္း စိုစြတ္မာေတာင့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႔ဗိုက္သားျပင္မွာ ဖိေထာက္လ်က္၊ ပါးျပင္ေတြခ်ိဳင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနစ္ျမဳပ္ေအာင္ အနမ္းစစ္ပြဲဆင္ႏႊဲၾကပါတယ္။ 


သည္လူႀကီးက အေတာ္ထန္တာမ်ား ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြေကာ လ်ွာေကာ စုပ္မ်ိဳခ်ေတာ့မတတ္နမ္းတာပါ။ သုက္ရည္ပန္း ထုတ္ၿပီးကာစ မိန္းေမာညည္းၫူသံနဲ႔အတူ သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုပြတ္သပ္ေပးပံုက တကယ္စိတ္ပါလက္ပါဗ်ာ။ သူလုပ္ခ်င္ တာလုပ္ေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူ႔ခေရ၀ထဲကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔တစ္ခ်ိန္လံုး အႏႈတ္အသြင္းကစားရင္ ေနာက္ထပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ အသံုးျပဳဦးမယ့္အေၾကာင္း သတိေပးပစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေနာက္အိပ္ကပ္ထဲ US$ 1500 ေရာက္သြားေပမယ့္ သည္ထက္ ေက်နပ္မႈေပးၿပီး အပိုဆုေၾကးေလးေတြရဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္စီစဉ္မိတာေပါ့ေလ။ 


သည္ suite အခန္းႀကီးထဲမွာ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းအစံုအလင္ပါတဲ့ မီးဖိုခန္းေလးတစ္ခုပါတာမို႔ သူ pasta စားဖို႔ျပင္ဆင္ပါတယ္။ ခပ္ႀကီးႀကီး တဘက္တစ္ခုကို ခါးမွာပတ္ထားရင္း မနီးမေဝးက ဆိုဖာခံုေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္ထိုင္လ်က္သားမွာ ဝိုင္းရံထားတဲ့ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ ျခင္းစည္းစိမ္ကို သြားေရက်ေနတယ္ေပါ့ဗ်။


မီးဖိုေပၚက ေရႏြေးအိုးထဲ pasta ကိုထၫ့္ရင္း ေကာင္တာေအာက္နားက fridge ကိုဆြဲဖြင့္ကာ မေက်မနပ္ေရရြတ္သံ သူ႔ဆီကထြက္လာပါတယ္။ 

‘Damn!’

‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုစိုင္း’ သက္ေသာင့္သက္သာရိွမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ငိုက္ျမည္းေနရာမွ သူ႔ေရရြတ္သံေၾကာင့္ အလန႔္တၾကား ထေမးမိတယ္။


‘သည္ေ-ာက္သံုးမက်တဲ့ေကာင္ေတြက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဒါမွမဟုတ္ အသီးအႏွံေတြထၫ့္ေပးထားဖို႔ ပိုက္ဆံအကုန္ေပးထားရဲ့နဲ႔ fridge ထဲထၫ့္မေပးထားဘူး။ Room Service ေခၚၿပီး အသုပ္တစ္ပြဲေလာက္မွာဦးမယ္။ ဘယ္လိုအသုပ္မ်ိဳး ညီစားခ်င္လဲ’


Fuck! ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ အသုပ္တစ္ပြဲက အသုပ္တစ္ပြဲပဲေပါ့။ အသီးအရြက္ကို ဆီနည္းနည္းဆမ္းၿပီး သံပရာရည္ေလး ၫွစ္လိုက္ရင္ ၿပီးၿပီပဲ။ သူေျပာတဲ့ အသုပ္အမ်ိဳးအစားက ဘာကိုဆိုလိုခ်င္ပါလိမ့္။ 


‘အစ္ကို သေဘာအတိုင္းပါ။ ညီကအဆင္ေျပတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…ကိုစိုင္း(မင္းေမာင္)…အဲ ကိုႀကီး’ ဆန္းျပားရႈပ္ေထြးတဲ့ ဟင္းအမည္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ မေရြးတတ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေျဖတဲ့နည္းလမ္းတစ္ခုအတိုင္း သူ႔ကိုျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ 


သူ႔နာမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ခက္ခက္ခဲခဲ တစ္မ်ိဳးထြင္ေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ သူအားပါးတရ ရယ္ေမာပါတယ္။ ‘ဘာလဲကြ…ကိုစိုင္း (မင္းေမာင္)….မင္းေမာင္?’ ဒုကၡ….သူ႔ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္မသြားေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုအေျဖျပန္ေပးရပါ့မလဲေနာ္။ သူ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးတာ၊ ၀န္ေဆာင္မႈေပးတာသက္သက္လို႔လဲ ထင္ျမင္မသြားေစခ်င္ဘူးရယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အလုပ္အကိုင္ အေပၚ ေက်နပ္သလို ကြၽန္ေတာ့္လိင္ဆက္ဆံမႈႀကိဳးစားခ်က္ေတြဟာလည္း အစစ္အမွန္ဆိုတာ သူခံစားသြားေစခ်င္တယ္။ လုပ္ကိုင္သမ်ွ ဟာ အစစ္အမွန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ကို ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ လိင္ကိစၥျပဳက်င့္တဲ့ပံုစံမွာေတာ့ သည္လိုအၾကမ္းပတမ္း မ်ိဳးကို သိပ္သေဘာမက်ဘူးဗ်။ ကိုစိုင္း(ေက်ာ္ဇင္) လိုလူမ်ိဳးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ပိုမိုစိတ္လႈပ္ရွားေစပါတယ္။ ခပ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္၊ ေအးေဆးျငင္သာစြာ တသိမ့္သိမ့္ခံစားမႈစီ တက္လွမ္းေအာင္ တည္ေဆာက္လုပ္ေဆာင္တာမ်ိဳးေပါ့။


ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ထိတ္လန႔္ရင္ဖိုသြားတဲ့စိတ္ကို ဖံုးကြယ္ဖို႔ အၿပံဳးတစ္ပြင့္ဖန္တီးလိုက္ရပါတယ္။ ‘နားေထာင္ေကာင္ေလး….ဘာေၾကာင့္ ကိုႀကီးရဲ့ နာမည္ရင္းကို အသံုးမျပဳတာလဲ၊ စိုင္းထြန္းေဇာ္….အိုေက?’ ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္နာမည္မွားေခၚသလဲ ရွင္းျပခ်က္လည္းမလုပ္ အေၾကာင္းျပခ်က္လည္း မဆင္မျပင္ ၿငိမ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုစိုင္းက စကားစေဖာ္ေပးပါရဲ့။


‘ကြၽန္ေတာ့္နာမည္အရင္းကို သိခ်င္လို႔လားဗ်။ မင္းေမာင္ေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္’ မျဖစ္မေန အတုန႔္အလွၫ့္သေဘာျပန္ေျဖရမယ့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ရလိုက္တယ္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပဲ trick တစ္ခုလုပ္ရမလား ဒါမွမဟုတ္ မင္းေမာင္လိုနာမည္တစ္ခုပဲ ဖန္တီးေျပာရမလား စိတ္ထဲ သရိုးသရီခံစားမိပါေရာ။ 


‘မင္း…ေျပာဖို႔အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာျပကြာ’ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ၿပံဳးျပရင္း ထပ္မံကမ္းလွမ္းတယ္။


‘Eddy ‘ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္သလိုမ်ိဳး ေျဖလိုက္တယ္။



‘Ok, Eddy. မင္းေမာင္လို႔ေခၚရတာထက္ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္ေခၚရတာ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုနာမည္ရိွရိွ မင္းေမာင္လိုပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ကိုႀကီးကို ျပဳစုေပးေစခ်င္တယ္ေနာ့’ 


‘Oh?’ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ခံုးေတြကို ပင့္ေျမႇာက္တဲ့အထိ အံ့ၾသသြားရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ မင္းေမာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ Eddy ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အတြက္ ဘယ္လိုမ်ား ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ခံစားမႈေတျြဖစ္ေစပါလိမ့္။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကလည္း အတူတူပဲ၊ ၿပီးေတာ့ လိင္ဆက္ဆံပံုကလည္း တစ္ထပ္တည္းပဲေလ မဟုတ္ဘူးလား။


‘မင္းေလးနာမည္ မင္းေမာင္ဆိုတာ နာမည္ရင္းမဟုတ္မွန္းသိကတည္းကထက္စာရင္ေတာ့ အခုနာမည္ရင္းကိုေခၚရတာ ပိုသေဘာက်မိ သလိုပဲ။ ကိုယ့္ကို-ိုးမယ့္ ေယာက္်ားကေတာ့ အတုမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး အစစ္ပဲလိုခ်င္တာ’ 


ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ၾကားက အထုပ္အထည္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ျပရင္း ‘ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ စၿပီး လိင္ဆက္ဆံကတည္းက အဲဒါကို အစစ္အမွန္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကိုႀကီးက စဉ္းစားခဲ့တာလားဗ်။ ဒါဆို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအစစ္အမွန္ေတြ ျပခဲ့တာ မလံုေလာက္ေသးဘူးေပါ့’ လို႔  ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးရင္း ေျပာလိုက္တယ္။ 


ခါးမွာ ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ တဘက္ႀကီးတစ္ထည္ပတ္ထားတဲ့ သူဟာ ကြၽန္ေတာ့္အနားတိုးကပ္လာရင္း ‘Oh…Eddy အဲတာကေတာ့ တကယ့္ကို ျပၫ့္စံုလံုေလာက္တာထက္ပိုတယ္။ ကိုႀကီးတင္သားေတြ ခေရ၀ေတြႀကိမ္းစပ္ေနတာက သက္ေသပဲေလ။ မင္းေလးက တကယ့္ကို အ-ိုးကြၽမ္း က်င္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပဲကြာ။ သည္ညေတာ့ မင္းစီကျပဳစုမႈေတြသည္ထက္ပိုလိုခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ Eddy လို႔ေခၚရတာကို ပိုႀကိဳက္တဲ့သေဘာေျပာျပတာေလ’ လို႔ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္နဲ႔ျပန္ေျပာပါေရာ။ 


ကြၽန္ေတာ္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ဘာမွအစမပ်ိဳးႏိုင္ခင္မွာပဲ အခန္းထဲမွာရိွေနတဲ့ ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး Salad တစ္မ်ိဳးကိုသူ ေအာ္ဒါတင္ တယ္။ ထမင္းစား စားပြဲနံေဘးက သစ္သားေဘာင္မွာ ေမွးမွီရပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ထိုင္ခံုေလးတစ္ခုဆြဲယူရင္း ထိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို စူးစမ္းေလ့လာတဲ့သေဘာအၾကၫ့္ေတြနဲ႔ စေတြ့ကတည္းကၾကၫ့္ေနခဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္အမွတ္ရမိ တယ္ဗ်။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူ႔အၾကၫ့္ေတြက ကာမေဇာမတက္ဘဲ ခ်င့္ခ်ိန္ေတြးဆေနတဲ့သေဘာေတြပါေနတယ္။ အင္းေလ….ႏွစ္ႀကိမ္ ေတာင္ အ-ိုးခံထားၿပီး သုက္ရည္လည္း နည္းနည္းပန္းထုတ္ထားတာေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာပါ။ 


‘ဘာေၾကာင့္ သည္အလုပ္ကိုလုပ္တာလဲ Eddy?’ ခပ္တိုးတိုးေလသံကိုနိမ့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးတာေၾကာင့္ pasta ခ်က္ဖို႔လုပ္ထားတဲ့ ေရႏြေးအိုးထဲက ေရဆူသံကိုေတာင္ ၾကားရပါတယ္။ 


‘သည္အလုပ္ကို ဘာေၾကာင့္လုပ္တာလဲ ဟုတ္လား..ကိုႀကီး?’


‘Escort’ ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို သူက အဓိပၸာယ္ေဖာ္ေပးတယ္။ 


သည္ေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ့္ေမးဖို႔လိုအပ္လို႔လား။ ပိုက္ဆံအတြက္ လိင္ဆက္ဆံတဲ့၊ လိင္လုပ္သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ ၀န္ခံေစခ်င္ေနတာလားဗ်ာ။ 


Fuck him! ကြၽန္ေတာ္ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ အလံုးစံုသူ႔ကိုေျပာျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ 


‘ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြအကုန္လံုးက ပိုက္ဆံရွာဖို႔၊ ေငြေၾကးရဖို႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေမြးဖြားလာၾကတာပဲမဟုတ္လားကိုႀကီး။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ပိုက္ဆံအၿမဲလိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ စံခ်ိန္မွီ လိင္တံလည္းရိွေတာ့ ပိုက္ဆံေပးၿပီး -ုပ္မ်ိဳခ်င္တဲ့သူေတြနဲ႔ ျမင္းစီးသလိုတက္ခုန္ခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ အံကိုက္ေပါ့။ သည္အလုပ္အတြက္၊ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတစ္ခုအတြက္ကို မွားယြင္းတယ္လို႔ တစ္ခါမွ ကြၽန္ေတာ္မယူဆဖူးဘူး’ 


‘I see, ဒါဆို မင္းအတြက္ ဘာသာယာမႈမွမရဘူးလို႔ဆိုလိုတာေပါ့…ဟူး..။ ပိုက္ဆံအတြက္ပဲ လိင္ဆက္ဆံရံုသက္သက္?’ သူ ေသေသခ်ာခ်ာေတြးဆ ဆင္ျခင္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ 


‘Oh…ကိုႀကီး…အခ်စ္ႀကီးရာ….ေ-ာက္ရမ္းသာယာတာ၊ ေက်နပ္တာေပါ့’ တဘက္ေအာက္က မာေတာင့္စျပဳေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို ပြတ္သပ္ရင္း သူ႔ကိုၿပံဳးျပခဲ့တယ္။


‘ကြၽန္ေတာ့္-ီးက ကိုႀကီးကို အဆင္သင့္ပဲလို႔အေျဖေပးေနၿပီဗ်’


‘ေတာ္ေတာ္လိမၼာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ပါလား’ သူေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ခံုရွည္တစ္ခုေပၚထိုင္ရင္း သူ႔နံေဘးနား ကြၽန္ေတာ့္ အားထိုင္ေစကာ လက္အစံုနဲ႔ ေပါင္ၿခံထဲက ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုပြတ္သပ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔လည္တိုင္ေဘးတစ္ဘက္ တစ္ခ်က္ကို အနမ္းဖြဖြေပးခဲ့ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အနမ္းမေပးခင္ လ်ွာနဲ႔အသာအယာလ်က္ျပဳကာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားကို ျငင္ျငင္သာသာကိုက္ခဲလိုက္ေတာ့ ကိုစိုင္းခမ်ာ ညည္းၫူသံျပဳပါေရာ။ ‘ကိုႀကီးကို -ိုးခ်င္ေနၿပီလား ညီ..အ’ မာေတာင့္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ငပဲကိုပါ လက္နဲ႔ဖ်စ္ၫွစ္ရင္း၊ ဆြဲခါရင္း မာန္ဖီသလို ေအာ္ညည္းတာေလ။ 


ကြၽန္ေတာ္ ညစာမစားမွီ တစ္ခ်ီဆြဲဖို႔ စဉ္းစားလိုက္စဉ္မွာပဲ အခန္းတံခါးေခါက္သံေပၚလာပါတယ္။


‘Salad လာတာပဲျဖစ္မယ္’ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္း ကိုစိုင္းႏႈတ္က စကားသံထြက္ေရာ။ ေပါင္ၾကားက ကြၽန္ေတာ့္ငပဲ မာေတာင့္ေနမႈေၾကာင့္ ခါးမွာပတ္ထားတဲ့ တဘက္ခမ်ာ မိုးကာတဲလို ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနတာ ဖံုးကြယ္ဖို႔မလြယ္ ျမင္ကြင္းထဲ တန္းေနတယ္ေလ။ 


‘ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားရမလား ကိုႀကီး’ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္။ သူ႔စီကို ဘယ္လို ဧၫ့္သည္ေရာက္ေနေၾကာင္း ေၾကျငာခ်င္ စိတ္ ကိုစိုင္းမွာ မရိွႏိုင္သလို ဒါမွမဟုတ္ ဧၫ့္သည္က ဘာအတြက္ေရာက္ေနေၾကာင္း ေျဖဆိုခ်င္စိတ္လည္း ရိွခ်င္မွရိွမွာ။ 


‘အို….ရတယ္…သည္ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေတြက တအားခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုႀကီးအတြက္ဆိုရင္ သူတို႔ သေဘာထား မဆိုးဘူးရယ္။’


ကြၽန္ေတာ္အေတြးထဲတဝဲလည္လည္ေပါ့။ ခပ္ေစာေစာအခ်ိန္က ကိုယ္ခႏၶာႏိွပ္နယ္မႈအတြက္ $500 ေပးသလို သည္ညအတြက္လည္း US$ 1500 ေပးထားတာ လက္မတြန႔္တတ္သူဆိုေတာ့ ခင္မင္ဖို႔အေကာင္းဆံုးသူတစ္ေယာက္ေပါ့ ကိုစိုင္းဆိုတာ။ $ 2000 ေလာေလာ လတ္လတ္ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ။ ေစာေစာပိုင္း ကိုစိုင္း (ေက်ာ္ဇင္)စီကလည္း $ 100 အပိုေဆာင္းရထားတာ။ Wow! သံုးမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ ေလးမ်ိဳးေသာ ပန္းကန္လံုးေတြနဲ႔ Salad ဆိုတာကို ထေရာ္လီေပၚတင္ၿပီး အခန္းထဲတြန္းဝင္လာတဲ့ ငနဲေလးက အလန္းဇယား ဗ်။


ထမင္းစားပြဲေဘးကို Trolley ထားၿပီး ပန္းကန္လံုးေတြခ် ျပင္ဆင္ေပးေနတဲ့ အဲ့ဘဲေလးေနာက္ပိုင္းကိုၾကၫ့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ငပဲက ပိုမိုမာေတာင့္လာပါတယ္။


စားပြဲခံုေပၚ ပန္းကန္လံုးႀကီးေတြနဲ႔ ပန္းကန္ျပားေတြကို သူခ်ျပဳျပင္ဆင္ေနခိုက္ ကိုစိုင္း(မင္းေမာင္) အိပ္ခန္းဘက္ကို ျပန္ေလ်ွာက္သြားရင္း ‘မင္းအတြက္ တစ္ခုခုယူေပးမယ္ ငယ္ေလး’ လို႔ေျပာတယ္ဗ်။


Oh? သည္ စားပြဲထိုးဝန္ထမ္းရဲ့နာမည္ကို ကိုစိုင္းသိေနခဲ့တာေပါ့။ ဟင္း……။ သူငနဲေလးနဲ႔ေကာ ပတ္သက္ၿပီးၿပီလား ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္မိ ရဲ့။ ငယ္ေလးဆိုတဲ့ ငနဲက တကယ့္ကိုက္စားခ်င္စရာပံုစံဆိုေတာ့ သည္အခ်ိန္ အိပ္ရာထဲကို ကိုစိုင္းက ဆြဲေခၚၿပီးစားရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ အတြန႔္ မတက္ခ်င္ပါဘူး။ ငယ္ေလးက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးမ်က္ႏွာအမူအယာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဘးေစာင္းၾကၫ့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြ ဟာ ထင္သာ ျမင္သာရိွေလာက္ေအာင္ မိုးေထာင္ေနတဲ့ ငပဲရိွရာ ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုစီေရာက္သြားေရာ။ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သည္ေကာင္သိသြားသလို အၿပံဳးမပ်က္ဘဲ သူ႔လ်ွာဖ်ားေလးကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚ လွစ္ကနဲထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္  ပင္ကိုယ္အသိအရ ဆိုဖာခံုရွည္ေပၚ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲပံုဟန္နဲ႔ ေနာက္ျပန္မွီၿပီးထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ ေပါင္ၾကားကငပဲႀကီး ထင္သာျမင္သာ မိုးတိုး မတ္တပ္ကို ျဖစ္ကေရာ။ အဲလို အလိုလိုသိျမင္လုပ္ေဆာင္တာက အလုပ္လုပ္ရာမွာ ရမွတ္ေကာင္းတယ္ဗ်။ 


ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ကိုစိုင္းက အိပ္ခန္းထဲကေန ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚပါတယ္။ ‘Eddy, ကိုႀကီးအတြက္ တစ္ခုေလာက္ လိုက္ေလ်ာေပးလို႔ ရမလား’ ၂၀ စင္တီမီတာေလာက္ ေရ႔ွကိုေငါထြက္ေနတဲ့ ငပဲႀကီးတရမ္းရမ္းနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကၫ့္ရင္းစကားဆက္ေျပာတယ္။ 

‘ေျပာေလ ကိုႀကီး’ 

‘Salad နဲ႔ Pasta အတြက္ ငယ္ေလးသည္မွာ အတူေနလို႔ အဆင္ေျပမလားေမးခ်င္တာကြ’

Oh My God! တဘက္ထဲက ထိုးေထာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲက ဆတ္ကနဲလႈပ္ရွားသြားတယ္။ အခု ငယ္ေလးဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုေရာ ကြၽန္ေတာ္ -ိုးရေတာ့မယ္ေပါ့။ 


‘မင္းေလးက Yes လို႔အေျဖေပးမယ္ဆိုရင္ေပးဖို႔ ေနာက္ထပ္ US$ 1500’ ကိုစိုင္းက ခပ္တိုးတိုးထပ္ေျပာရင္း အရိပ္အႁမြက္ျပတယ္။ 

‘YES!’ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ဟစ္ေျပာမိမတတ္ အေျဖေပးလိုက္တာေပါ့။

 ‘Yes ကိုႀကီး။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္’ 


ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ခႏၶာကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ့ ေသြးေတြ ဆူပြက္တုန္ခါၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္တာ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ အသံေျပာင္းသြားတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အေတာ္ခက္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံရယ္၊ လိင္ကိစၥရယ္ Fuck! တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း အလိုဆႏၵျပၫ့္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ကံေကာင္းလိုက္သလဲ။


ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုစိုင္း ဧၫ့္ခန္းဧရိယာဘက္ ျပန္ေလ်ွာက္လာေတာ့ ငယ္ေလးက စားပြဲခံုေပၚမွာ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို ျပင္ဆင္ထားၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနပါတယ္။ ရုတ္ျခည္းဆိုသလို ငယ္ေလးမ်က္လံုးအၾကၫ့္ေတြဟာ မိုးကာတဲလိုထိုးေထာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေရ႔ွပိုင္းေနရာ ကို ေရြ့သြားရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္ကို လ်ွာနဲ႔သပ္ေနခဲ့တယ္ဗ်။ 


‘ငယ္ေလး’ ကိုစိုင္းက အဲ့ေကာင္ေလးအနားေရာက္ေရာက္ျခင္း နာမည္ေခၚၿပီး ေျပာစရာရိွတာကို ဆက္ေျပာတယ္။ ‘အခုျပင္ဆင္ထားတာ ေတြ အကုန္လံုး ကိုႀကီးရယ္၊ ငယ္ေလးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ Eddy ရယ္ သည္ည အတူမ်ွစားၾကရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ဘယ္လိုလဲ?’ သူေျပာတာ ကို နားေထာင္ရင္ေတာ့ ဘာမွမထူးျခားေပမယ့္ တစ္ခ်က္လွမ္းအၾကၫ့္ ကိုစိုင္းလက္က bills ႏွစ္ေစာင္(အနည္းဆံုး $ 100)ကို ငယ္ေလး အိပ္ကပ္ထဲထၫ့္ေပးလိုက္တာ သတိျပဳမိတယ္ဗ်။ သည္လို ငနဲႀကီးေတြက တစ္ဆယ္ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ဆယ္တန္ေတြကို ကိုင္မသံုးၾကဘူး လား မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ သူတို႔ -င္ေတြကို ေဒၚလာတစ္ရာတန္ bills ေတြနဲ႔မ်ား သုတ္သင္သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၾကသလားေနာ္။


ငယ္ေလးမ်က္လံုးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ခြဆံုစီကို စိုက္ၾကၫ့္ျပန္ရင္း ၿပံဳးရယ္လ်က္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပပါတယ္။ ‘ဟုတ္ကဲ့….ဦးေဇာ္။ သိပ္သေဘာက်တာေပါ့ဗ်ာ’ ဆိုပဲ။


ကိုစိုင္းကို ေမးသမ်ျွပန္ေျဖၿပီးၿပီးခ်င္း….သူ ကြၽန္ေတာ့္အနားလွမ္းလာကာ လက္တစ္ဖက္ဆန႔္ထုတ္လ်က္ ‘ ညီ့နာမည္က ငယ္ေလးပါ။ ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကို Eddy’



Alex Aung (18 August 2021)


To be continued….


Friday, August 20, 2021

မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း (အပိုင်း နှစ်)

မြန်မာ့ မိတ်ကပ်အနုပညာရှင် မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း (အပိုင်း နှစ်)




#ခင်စန်းဝင်

#Makeup_Artists

#အင်တာဗျူးဆောင်းပါး


(၂၀၁၂ခုနှစ်လောက်က Colour Rainbow Magazine မှာပါရှိခဲ့တဲ့ အင်တာဗျူးဆောင်းပါးကို အပိုင်းနှစ်ပိုင်းခွဲပြီး ပြန်လည်ဝေမျှပါရစေ။ လူတစ်ယောက် အောင်မြင်ပြီး နေရာတစ်ခုရနေတယ်ဆိုရာလူချစ်လူခင်များဖို့ဆိုပါက တော်တန်ရုံတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ့အပြင်  အနေအထိုင်တတ်ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။ သိက္ခာရှိဖို့ပြောရင်တော့ နဂိုဗီဇအခံကလည်းကောင်းမှပေါ့နော်။)


#ကိုယ်က တပည့်အနေနဲ့ ဆရာတယောက်ဆီကနေ တပည့်ခံပြီး ပညာသင်ကြားခဲ့တုန်းက ခံစားချက်တွေကို အခုအချိန်မှာ ကိုယ်က တပည့်တွေကို ပြန်သင်ပေးတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို မကြီးစန်း ပိုပြီးနားလည်နိုင်တယ်လို့ ယုံကြည်ပါသလား။ 


တကယ်တော့ သူတို့ကို ပြောပြပါတယ်။ ပြောပြတယ်ဆိုတာက မကြီးစန်းတို့ ခေတ်တုန်းက ပညာတခုကို သင်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး။ မလွယ်ဘူးဆိုတာက နာမည်ကြီး မိတ်ကပ်ဆရာဆိုတာက လက်ချိုးရေလို့ ရတယ်။ တော်ရုံတန်ရုံ လူတွေကိုလည်း သူတို့ လက်မခံရဲကြဘူးပေါ့နော်။ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိ၊ ဘယ်လို စာရိတ္တရှိမှန်းလည်း မသိဘူးပေါ့နော်။ အဲတော့ လက်ခံခဲ့တဲ့ ဆရာသမားကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ နောက်တခုက အဲဒီအခါတုန်းက ကိုယ်က အလုပ်လုပ်ချင်တာ တခုပဲပေါ့နော်။ ပညာသင်ဖို့ဆိုတာက သူတို့ဆီမှာ ပိုက်ဆံပေးပြီးတော့လည်း မသင်နိုင်ဘူး။ အဲတော့ အောက်ခြေသိမ်းကစပြီး လုပ်ပြီး သင်ရတယ်။ တံမြက်စည်းလှည်းလည်း ကိုယ်၊ ကြမ်းတိုက်လည်း ကိုယ်၊ အမှိုက်သွန်လည်း ကိုယ်၊ ပစ္စည်းလိုလို့ ပြေးဝယ်လည်း ကိုယ်၊ အဲလိုမျိုးစုံပေါ့ အောက်ခြေသိမ်း အလုပ်မျိုးစုံကို လုပ်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် လုပ်ရလို့လည်း တခါမှ မောတယ်လို့ မခံစားရဘူး။ ဒါ ငါ အလုပ်လုပ်နေတယ်ပေါ့။ 


အခကြေးငွေ ကျလို့ရှိရင်လည်း မကြီးစန်းက မနက် ၂ နာရီ၊ ၃ နာရီလောက် လာတယ်။ မကြီးစန်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် မိတ်ကပ်လိမ်းတဲ့ မနက် ၂ နာရီ ၃ နာရီလည်း ထလိမ်းတာ။ အဲဒီအချိန်ကတည်းက ကိုယ်ရောက်ရတာပေါ့နော်။ ပြီးရင် တနေကုန်ဆိုရင်လည်း ကိုယ်ပဲ။ အခုနက ပြောခဲ့တဲ့ လုပ်ငန်းစဉ်တွေ အကုန်လုံးကို ပြေးကာလွှားကာနဲ့ ကိုယ်ပဲ။ လုပ်ပြီးတော့ ညဆိုရင်လည်း ဥပမာ- Customer မကုန်မချင်း ၈ နာရီ၊ ၉ နာရီထိလည်း ကိုယ်ပဲ။ ကိုယ်က တနေ့မှ ခုနှစ်ကျပ်ပဲ ရတယ်။ ခုနှစ်ကျပ်ဆိုတာက နှစ်ကျပ်တိုးပေးထားတာ။ ငါးကျပ်ပဲ ရတယ်။ တလမှာ ၁၅၀ လောက်ပဲ ရတယ်။ ဆိုတော့ ကိုယ့်မျှော်လင့်ချက်က ဘာလဲ။ 


ဒီဆရာသမားဆီမှာ နေဖို့ပဲ မျှော်လင့်ချက်ရှိတာဆိုတော့ တခါမှတော့ စိတ်မပျက်မိပါဘူး။ ရသလောက်လေးနဲ့ပဲ ငါးဆယ်ကို ကိုယ်သုံး၊ တရာကို မိဘကို ပေးပေါ့။ မိဘအနေနဲ့ကလည်း လောက်တယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံလေးက အထောက်အကူ ဖြစ်ပေါ့။ အခုက ပြောသလိုပါပဲ။ မနက်အစောကြီး ထလာလို့ ဆရာက မနက်ကျရင် လက်ဖက်ရည်တခွက်သောက်ပေါ့။ တိုက်တယ်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုတာက လက်ဖက်ရည် တခုတည်းပါပဲ။ ကျန်တာ ဘာမှ မပါဘူး။ လက်ဖက်ရည်တခွက်နဲ့ နေလိုက်တာ နေ့ခင်း ထမင်းစားချိန် အထိပဲ။ 


နေ့ခင်းထမင်းစားချိန်ကျတော့လည်း ကိုယ်က မိုးမလင်းခင်ကတည်းက လာတဲ့သူဆိုတော့ ထမင်းချိုင့် ဘယ်ပါမလဲ။ မပါဘူး။ အဲတော့ သင်တန်းတက်တဲ့သူတွေဆီက ဟိုလူ့ဆီက တဇွန်းစား၊ ဒီလူ့ဆီက တဇွန်းစား အဲလိုမျိုးနဲ့ နေခဲ့ရတယ်။ အဲတော့ ကိုယ့်ကလေးတွေ ကျလို့ရှိရင် အဲလိုမျိုး အနှိမ်ခံရတဲ့ဘဝ မဖြစ်စေချင်ဘူး။ အဲလိုမျိုး မဖြစ်စေရဘူးဆိုပြီး သူတို့ကို ကိုယ့်ဖက်က လိုလေသေး မရှိအောင် ထားပေးတယ်။


ဒါပေမယ့် တခါတခါကျတော့ အလုပ်တန်ဖိုးကို သူတို့တွေ နားမလည်ဘူးပေါ့နော်။ ဖြစ်နေတဲ့ ပြဿနာတခုက ဘာလဲဆိုတော့ မကြီးစန်းဆီမှာ အလုပ်လာတောင်းကြတယ်။ သနားပါတယ် ကဲ လက်ခံလိုက်ဆိုတော့ အလွယ်တကူ ဝင်လာတယ်။ အလွယ်တကူပဲ ပြန်ထွက်သွားကြတယ်။ လုပ်ငန်းတခုမှာ အလွယ်တကူ ဝင်၊ အလွယ်တကူ ထွက်သွားရတော့ သူတို့မှာ ဆုံးရှုံးတယ်လို့ မယူဆဘူး။ နောက်တဆိုင်ကို ရောက်သွားတယ်။ အဲဒီမှာလည်း နေလို့ထိုင်လို့ အဆင်မပြေရင် နောက်တဆိုင်ကို ရောက်သွားပြန်တယ်။ ဆိုတော့ ကလေးတွေမှာက ခိုင်မာတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက် မရှိသလိုပဲ။ ပြီးတော့ ရှေ့ရေးကိုလည်း မပူတတ်ကြဘူး။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မချစ်တတ်ကြဘူးပေါ့။ 


တကယ်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်ရမှာလေ။ ငါ ပညာတခုကို တတ်အောင် သင်ရမယ်။ သင်တဲ့အခါ အဆင်ပြေတာလည်း ရှိမယ်။ အဆင်မပြေတာလည်း ရှိမယ်။ ကိုယ့်ဖက်က အနစ်နာခံရတဲ့အခါလည်း ခံရမယ်။ သို့သော် တချိန်ကျရင် ငါ နေရာတခုကို ရရမယ်ဆိုတဲ့ ကြီးမားတဲ့မျှော်လင့်ချက်ပေါ့… ကိုယ့်ကိုယ်ကို တနေ့ကျရင် ဘာဖြစ်ရမယ်ဆိုတဲ့ ရည်မှန်းချက်လေးတော့ ရှိသင့်တယ်လို့ မကြီးစန်းထင်တယ်။ 


မကြီးစန်းဆီမှာ ပညာသင်တဲ့ ကလေးတွေကို ထမင်းကျွေးထားတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ပညာသင်တဲ့အတွက် အခကြေးငွေလည်း ရတယ်။ ကိုယ်က သူတို့ကို မုန့်ဖိုးပြန်ပေးတယ်။ ဩော် သူတို့ သွားတဲ့လာတဲ့ စရိတ်ရှိမယ်။ Breakfast စားရင် ဗိုက်ဆာနေမှာပေါ့.. ဆိုပြီး စာနာပြီးတော့ ကိုယ့်ဖက်က ပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါတွေ အားလုံးက အလွယ်တကူ ရနေတဲ့အခါကျတော့ သူတို့တွေက တန်ဖိုးထားရကောင်းမှန်း မသိကြဘူး။ အခုခေတ်ကလေးတွေနဲ့ ကွာတာမျိုးပေါ့နော်။ 


တခါတလေကျတော့လည်း သူတို့ကို နားလည်အောင် ပြောပြတယ်။ ဟဲ့… မိတ်ကပ်လိမ်းတယ်ဆိုတာလို့ ချမ်းသာအောင် လူတိုင်း လုပ်လို့ရတယ်။ ချမ်းသာတဲ့သူတွေ အများကြီး။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ ချမ်းသာတယ်ဆိုတဲ့ သူတွေအားလုံးက နိုင်ငံတော် သမ္မတအိမ်တော်ကို ဝင်ချင်တဲ့အချိန် ဝင်လို့မရဘူး။ မိတ်ကပ်ဆရာတွေက အလွယ်တကူ ဝင်လို့ရတယ်။ နောက်ပြီးတော့ မိတ်ကပ်လိမ်းတယ်ဆိုတဲ့သူကို နေရာထိုင်ခင်းကအစ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေရာမှာ ဧည့်ခံတာမျိုးတွေနဲ့ နေရာပေးခံရတယ်။ အဲဒါမျိုးပေါ့။ ဒီအလုပ်ဆိုတာ မွန်မြတ်ပါတယ်။ လူတွေကို လှဖို့၊ စိတ်ချမ်းသာစေဖို့ ကိုယ့်ရဲ့အတတ်ပညာနဲ့ ဖန်တီးပေးရတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် မွန်မြတ်ပါတယ်ဆိုပြီး ဝါသနာပါတဲ့လူတွေ၊ ဆွဲခေါ်လို့ ရနိုင်မယ့်လူတွေကို ကိုယ့်ဖက်က ဆုံးမတာမျိုးတွေ ရှိပါတယ်။


#မကြီးစန်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ မိန်းမလျာတွေဆိုတာ ရှားတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။ အခုချိန်မှာကျတော့ ပေါလာပြီလို့ ပြောလို့ ရနိုင်ပါသလား။ ဒီဘက်ခေတ်နဲ့ မကြီးစန်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ခေတ်ကြားထဲမှာ ဘာတွေ ကွာခြားသွားပြီလဲဆိုတာကို သိချင်ပါတယ်။


ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် လမ်းထွက်လို့ရှိရင် အရမ်းအစအနောက် ခံရတယ်။ ပုံမကျပန်းမကျ ဖြစ်နေမှာပေါ့လေ။ အခုကလေးလေးတွေ၊ အငယ်လေးတွေ စကားပြောတာ၊ ဆိုတာ လက်ဟန်ခြေဟန် ပြာယာခတ်နေတာကို ကိုယ်တွေက ဟဲ့…. ကြည့်စမ်း ယောက်ယက်ကို ခတ်နေတာပဲ ဆိုသလိုမျိုးပေါ့။ ဆိုတော့ ကိုယ်တွေခေတ်တုန်းကလည်း ဒီလိုမျိုး ဖြစ်မှာပဲ။ အခုခေတ်မှာတော့ ပိုပြီးလည်း ဆိုးလာတယ်။ များလည်း များလာတယ်။ သူတို့အတွက် အခွင့်အရေးတွေကလည်း အများကြီးပေါ့နော်။ ဥပမာ-မိတ်ကပ်ပညာတွေဆိုရင် အင်တာနက်မှာ ကြည့်ပြီးတော့ လေ့လာလို့ ရတယ်။ 


မကြီးစန်းတို့ ခေတ်တုန်းက အင်တာနက်မပြောနဲ့ မဂ္ဂဇင်းတောင်မှ သပြေတို့၊ သွေးသောက်တို့လောက်ပဲ ထွက်တာလေ။ သုံးလေးအုပ်လောက်ပဲ။ ဒီထက်ပိုပြီး မထွက်ဘူး။ ဂျာနယ်လည်း မရှိဘူး။ နိုင်ငံခြားမဂ္ဂဇင်းဆိုတာကလည်း သူများသင်္ဘောသားတွေ နိုင်ငံခြားသွားပြီးတော့ ပါလာတဲ့စာအုပ်လောက်ပဲ မြင်ဖူးတယ်။ ဆိုတော့ တော်တော်ရှားရှားပါးပါး ခေတ်ကြီးထဲမှာ နိုင်ငံခြားရုပ်ရှင်ဆိုရင် အနီးစပ်ဆုံး အိန္ဒိယရုပ်ရှင်တွေ ရှိမယ်။ အဲဒီမှာ ဘယ်မင်းသမီး ဘယ်လို ဆံထုံးထုံးသလဲပေါ့… အဲလိုမျိုး ကိုယ် လက်လှမ်းမှီသလောက်လေးနဲ့ အတတ်ပညာကို လေ့လာရတာမျိုးပေါ့။ 


အခုခေတ်ကလေးတွေမှာကျတော့ ပိုပြီးတော့ သူတို့အတွက် အခွင့်အလမ်းတွေ များလာတယ်။ မကြီးစန်းတို့ ခေတ်ထက်ကို နေရထိုင်ရတာ ပိုပြီးတော့ အရမ်းကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ လူတွေရဲ့ တပြေးညီ ဆက်ဆံခြင်းကို ခံရတဲ့ အနေအထားမျိုးတွေ ရောက်လာတယ်။ မကြီးစန်းတို့ ခေတ်တုန်းက လူကြားထဲ ထွက်ဖို့ကို တော်တော် ကြောက်ရတယ်။ အစအနောက်ခံရတယ်။ ပြီးရင် မတူသလို မတန်သလိုမျိုး ဟို ဘယ်လိုပြောမလဲ… လူတွေနဲ့ ပေါင်းစပ်လို့ မရတဲ့ သတ္တဝါတကောင်လိုမျိုး သဘောထားကြတယ်။ အဓိက မကြီးစန်း ကြောက်တာက အဲဒါလေ။ 


မိန်းမလျာလူတန်းစားကို လူတွေ အထင်သေးမှာကို သိပ်ကြောက်တာပဲ။ နှိမ်မှာကိုလည်း အရမ်းကြောက်တယ်။ ကိုယ်တင် မဟုတ်ဘူး။ အားလုံးကိုပေါ့နော် နှိမ်မှာကို ကြောက်တယ်။ မကြိုက်ဘူး။ အားနည်းတဲ့ လူတယောက်လိုမျိုး၊ ရွံစရာ သတ္တဝါတကောင်လိုမျိုး၊ နောက် တန်ဖိုးမရှိတဲ့ လူတယောက်လိုမျိုး သတ်မှတ်တာ မကြိုက်ဘူး။ လူပဲ။ လူကို လူလိုပဲ အတူတူပဲ ဆက်ဆံစေချင်တယ်။ အဲဒီတော့ မကြီးစန်းရဲ့ အခုလက်ရှိ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲဆိုတော့ ဒီလောကကြီးတခုလုံးက ငါတို့တွေက အထင်သေးစရာ မဟုတ်ဘူး။ လူတန်းစေ့တယ်။ ငါတို့တွေကလည်း နင်တို့တွေလို ရင်ဘောင်တန်းနိုင်တယ် ဆိုတာ ပြချင်တယ်။


အခုခေတ် ကလေးတွေကတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ရဲ့ ရှင်သန်ရာ ဘဝတခုအတွက် သူတို့ရဲ့ Education နဲ့ ပတ်သက်လို့လည်း အရမ်းကို မကြီးစန်းတို့ထက် ပညာတော်တဲ့ ကလေးတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ ချီးကျူးတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အတတ်ပညာပိုင်းဆိုင်ရာ ဆိုလို့ရှိရင်လည်း ဒီလိုမျိုး နည်းပညာတွေ တိုးတက်လာတဲ့အတွက်ကြောင့် လေ့လာသင်ယူနိုင်မှု အခွင့်အရေးတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်လိုဘဝမျိုးပဲ ပိုင်ဆိုင်ပါစေ၊ မိန်းမလျာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ယောက်ျားလျာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အခြောက်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ယောက်ျားပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မိန်းမပဲဖြစ်ဖြစ်…တန်ဖိုးရှိတဲ့ လူတယောက်… တိုင်းပြည်က အားကိုးရတဲ့ လူတယောက် မဟုတ်ရင်တောင် ကိုယ့်မိဘ ညီအကိုမောင်နှမ၊ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်က အားထားရတဲ့ လူတယောက် ဖြစ်စေချင်တယ်။ ကြိုးစားစေချင်တယ်။


#မကြီးစန်းလိုမျိုး မိန်းမပုံ ဝတ်စားဆင်ယင်တဲ့သူတွေကို ဘယ်လိုမျိုး အကြံပြုချင်ပါသလဲ။


ဘယ်လိုပဲ ဝတ်သည်ဖြစ်စေ ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ကြိုက်ပေ့ါနော်။ ဒါပေမယ့် တခုသတိပြုသင့်တာက သတိပြုသင့်တယ်ဆိုတာက တကူးတက လုပ်ခိုင်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မကြီးစန်းက ပင်ကိုယ်ကတည်းက အနေအေးတယ်။ ကျောင်းမှာလည်း အနေအေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အေးတယ်ဆိုတာက ပျော့ညံ့တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ အခွင့်အရေးကြုံလာရင်တော့ အသုံးချတတ်တဲ့ ခွန်အားတွေ ရှိတယ်။ 


ဒါပေမယ့် မိန်းမလျာဆိုတာက မိန်းမစိတ်ပေါက်တဲ့အတွက်ကို မိန်းမနဲ့တော့ သွင်ပြင်လက္ခဏာ မတူရင် နေပါစေ။ လှုပ်ရှားမှုလေးတော့ တူစေချင်တယ်။ စိတ်ထားလေးတော့ တူစေချင်တယ်ပေါ့နော်။ အခုခေတ် မကြီးစန်းရဲ့ ကလေးတွေကို ပြောဖြစ်တယ်။ နင်တို့တွေ မိန်းမလို ဝတ်ထားကြတာက မိန်းမစိတ်ပေါက်လို့ ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး၊ အခြောက်စိတ်ပေါက်လို့ ဝတ်တာ။ မိန်းမစိတ်ပေါက်တယ်ဆိုတာက ဥပမာ- ချက်တယ် ပြုတ်တယ်ဆိုရင်လည်း ဝါသနာပါရမယ်။ သိမ်းတာဆည်းတာလည်း ဝါသနာပါရမယ်။ အရာရာ ကိုင်တာတွယ်တာ၊ သိမ်းတာဆည်းတာကအစ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့လေးနဲ့ စည်းကမ်းတကျလေး ရှိနေရမယ်ပေါ့နော်။ မကြီးစန်းတို့ မိန်းမစိတ်ပေါက်တာက မိန်းမဖြစ်ချင်ကြတာ။ 


ငါတို့ကိုယ် ငါတို့ အခြောက်လို့လည်း တခါမှ မယူဆဘူး။ မကြီးစန်း တပည့်ထဲမှာ မိန်းမလို ဝတ်တဲ့လူတွေ ရှိတယ်။ မိန်းမလိုပဲ ဝတ်ထားတယ်။ သို့သော် သူတို့ ဒီပစ္စည်းဆို ဒီနားမှာကို ဒီနားမှာချ။ ဒီပစ္စည်းကို ဒီနားမှာ သိမ်းမယ်ဆို မသိမ်းပဲ နှစ်ရက်လောက် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မသိမ်းပဲထား။ အပြင်က ပြန်လာတယ်ဆို မသိမ်းပဲ တွေ့တဲ့နေရာမှာထားပြီး သူဖာသာသူ လက်လွတ်စပယ် နေကြတာဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ မင်းတို့ မလုပ်ရဘူးလို့…။ လူဆိုတာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းမစိတ် ပေါက်ပြီ ဆိုကတည်းက မိန်းမရဲ့ Nature အတိုင်း ဖြစ်နေရမယ်ပေါ့နော်။ 


ဆိုတော့ အဲလိုမျိုး မိန်းမလို ဝတ်တယ်ဆိုကတည်းက ထိုနည်းလည်းကောင်းပေါ့နော်။ အခြောက်မို့လို့ မိန်းမပုံဝတ်တယ်ဆိုပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်နေဟန်ထားနဲ့ လိုက်ဖက်ညီအောင် ဝတ်သင့်တယ်။ မကြီးစန်းကတော့ ထမိန်ဝတ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာက ထမိန်နဲ့မှ လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီနဲ့ဆို လုံးဝအဆင်မပြေဘူး။ ဘောင်းဘီနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို တခြား လူတွေကလည်း မကြိုက်ကြဘူး။ ဗမာလို ရင်ဖုံးအင်္ကျီ ဝတ်တာကို လူတွေက ပိုကြိုက်ကြတယ်။ 


ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း မြန်မာရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ပိုကြိုက်တယ်။ မကြီးစန်းက ပုခုံးလျောတော့ ဗမာရင်ဖုံးအင်္ကျီနဲ့ ပိုလိုက်တယ်။ ဆိုတော့ အဓိကက မိန်းမလို ဝတ်ချင်တယ်ဆိုရင် မိန်းမလို သိမ်မွေ့တဲ့စိတ်ကလေး ထားပေါ့။ နောက်ပြီးတော့ မိန်းမစိတ်ပေါက်လို့ မိန်းမလို ဝတ်တာ။ တော်ရုံတန်ရုံ မိန်းမစိတ်မပေါက်ပဲနဲ့ မိန်းမလို ဝတ်ရဲတဲ့သတ္တိရှိဖို့ မလွယ်ဘူး။ အဲဒီတော့ ဝတ်ပြီးရင် မိန်းမဆန်တဲ့ အပြုအမူအနေအထိုင်လေး ရှိစေချင်တာပေါ့နော်။ အဲဒါလေး ပြောချင်ပါတယ်။ 


#မိန်းမလျာတယောက်ဟာ ချစ်သူအစစ် ရဖို့ဆိုတာ ခက်ခဲတယ်။ ရခဲ့ရင်လည်း ကိုယ့်ရဲ့စည်းစိမ် ဓနဥစ္စာတွေကို မက်မောလွန်းလို့ပေါ့နော်။ အဲဒီအပေါ်မှာရော မကြီးစန်း ဘယ်လို မြင်ပါသလဲ။ 


ဒါကတော့ အမျိုးမျိုးရှိပါလိမ့်မယ်။ မကြီးစန်း တွေ့ခဲ့တဲ့ ချစ်သူတွေက အဲလိုမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့မကြီးစန်းကို တကယ့်ကို ချစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အကြောင်း တခုကြောင့်…ပေါ့။ 


အကြောင်း တခုကြောင့် ဆိုတာကတော့ မိန်းမမဟုတ်တဲ့အတွက် တချိန်ကျရင် အထားသွားခံရမယ်။ လူတယောက်ရဲ့ ဖီလင်က သူ ဟန်ဆောင်နေတာလား၊ တကယ်လားဆိုတာ အတူနေကြည့်ရင် သိပါတယ်။ ပစ္စည်းဥစ္စာကို မက်လို့လာတယ်ဆိုရင် အဲဒီလူဟာ Money boy ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ ဝတ်ကျေးတန်းကျေပဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့နော်။ ဆိုတော့ အဲလိုမျိုး လောကကြီးထဲမှာ ရှိပါလိမ့်မယ်။ ဒီလိုမျိုး မကြီးစန်းတို့လို လူမျိုးတွေအပေါ်မှာ လုပ်စားနေတဲ့ လူမျိုးတွေလည်း ရှိပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါကတော့ လူတယောက်ရဲ့ ပင်ကိုယ်စိတ်ဓါတ်နဲ့ ဆိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။ 


#မြန်မာနိုင်ငံမှာ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ မိန်းမပုံဝတ်ပြီး အလုပ်လုပ်မယ်ဆိုရင် အခက်အခဲတွေ အများကြီး ရှိနိုင်သေးတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ အဲဒီအပေါ် မကြီးစန်းရဲ့ အမြင်လေးကို သိချင်ပါတယ်။ 


အဝတ်အစားကတော့ ရုံးမှာလုပ်တဲ့လူဆိုရင် ရုံးဝန်ထမ်းတဦးအနေနဲ့ပေါ့နော်… အစိုးရနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ဝန်ထမ်းဆိုရင်တော့ သူတို့ရဲ့ Rules အရ ကိုယ်က မိန်းမစိတ်ပေါက်ပေမယ့် မိန်းမလို ဝတ်တာကတော့ မသင့်တော်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။ ဥပမာ- Shopping Center တခုမှာ Cosmetic ကောင်တာက ဝန်ထမ်းတွေဆိုရင်တော့ မိန်းမလိုဝတ်တာက သင့်တော်တယ်လေ။ သူတို့အတွက် ပြဿနာလည်း မရှိဘူး။ ပြောစရာလည်း မလိုဘူး။ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်း ဖြစ်စေဦး။ ကုမ္ပဏီက ဒါရိုက်တာ အိုကေတယ်၊ ကိုယ်လည်း အိုကေတယ်ဆိုရင် ဝတ်လို့ရတယ်။ 

ဘောင်ခတ်တယ် ဆိုတာကတော့ မဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စတခုလို့ ထင်တယ်။ လူတယောက်မှာ သူ့ရဲ့စိတ်ကြိုက် လွတ်လပ်ခွင့် ရှိတယ်။ ယူဆခွင့် ရှိတယ်။ ဝတ်ဆင်ခွင့် ရှိတယ်။ ဒါကတော့ လူတယောက်ရဲ့ Human Rights ပေါ့နော်။ 


ဘောင်ခတ်တယ်ဆိုတာမှာလည်း ဥပမာ- ကျောင်းဆရာတယောက် ဖြစ်နေတယ် ဆိုရင်တော့ နောက်တွဲဆံထုံးနဲ့ ဆွဲခြင်းနဲ့ သွားလို့တော့ မရဘူးပေါ့နော်။ ဒါကတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျောင်းဆရာဆိုတဲ့ ဂုဏ်နဲ့တော့ လည်ကတုံးနဲ့၊ တိုက်ပုံနဲ့၊ ပုဆိုးနဲ့တော့ ဝတ်ရမှာပေါ့။ အိမ်ရောက်လို့ရှိရင်တော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဝတ်….. ရတာပေါ့။ 


ထိုနည်းလည်းကောင်းပဲ။ အစိုးရရုံးတရုံးရဲ့ အရာရှိဖြစ်နေရင် အောက်ကဝန်ထမ်းတွေ လေးစားအောင် ကိုယ်က မည်သို့ပင် ဖြစ်နေပါစေ၊ မည်သည့်ဘဝကိုပဲ ပိုင်ဆိုင်နေပါစေ၊ သူ့လုပ်ငန်းခွင်ရဲ့ လေးစားမှု ရယူဖို့အတွက် သူဟာ သူ့ရာထူးနဲ့ ကိုက်ညီတဲ့ ဝတ်စားဆင်ယင်မှု ရှိသင့်တယ်လို့ မကြီးစန်း ထင်ပါတယ်။ ဘောင်ခတ်တယ်ဆိုတာထက် လုပ်ငန်းသဘောသဘာဝနဲ့ ပိုပြီးတော့ သက်ဆိုင်ပါလိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ 


#လိင်တူချစ်သူတွေ တော်တော်များများ ကြောက်လန့်ကြတဲ့ ပုဒ်မ ၃၇၇ နဲ့ပတ်သက်ပြီး မကြီးစန်းအနေနဲ့ ဘယ်လိုမြင်ပါသလဲဆိုတာ သိပါရစေ။


လူ့ဘောင် လူ့လောကမှာ ဒီလိုမျိုး မနေရဘူးလို့ သတ်မှတ်ထားသော်ငြားလည်း ( ပုဒ်မအရသာ တားမြစ်ထားသော်ငြားလည်း) ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း (အတိအလင်း) နေနေကြတဲ့သူတွေ အများကြီး ရှိတယ်။ မကြီးစန်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကလို သိပ်ပြီးတော့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် မဟုတ်တော့ဘူး။ သို့သော် အတိအလင်းပေါ့။ 


ဒါမျိုးကို ခွင့်ပြုတယ်ဆိုရင်တော့ အကောင်းဆုံးပေါ့။ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံ အတော်များများမှာလည်း ဒါမျိုးကို ခွင့်ပြုနေကြပြီ ဆိုတော့…။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မချစ်ပဲလည်း နေကြမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ မအိပ်ပဲလည်း နေကြမှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ မဆက်ဆံပဲလည်း နေကြမှာလည်း မဟုတ်ဘူးလေ။ ဆိုတော့ နားလည်မှုလေး ပေးလိုက်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပဲပေါ့နော်။ 

အခုချိန်မှာဆိုရင် မြန်မာပြည်ကြီးဟာ လူ့အခွင့်အရေးနဲ့ ပတ်သက်လို့လည်း တိုးတက်ထွန်းကားလာနေပြီ။ အဲဒီအခါမျိုးမှာ လိင်တူချစ်သူ အခွင့်အရေးဟာ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့လည်း သင့်တော်တယ်လို့ ထင်ပါသလား။ 


ရှေးရိုးစွဲ လူတွေ နည်းသွားရင်တော့…..။ မကြီးစန်းတို့ Generation နဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်။ Next Generation နှစ်ခုလောက်ဆိုရင်တော့ အိုကေမယ် ထင်ပါတယ်။ 


#ရိမ်းဘိုးမဂ္ဂဇင်း စာဖတ်သူတွေကို မကြီးစန်းအနေနဲ့ ဘာတွေများ ဖြည့်စွက်အကြံပေး ပြောဆိုလိုသလဲ။


အမှန်တော့ မကြီးစန်း ပြောထားခဲ့တဲ့ အထဲမှာလည်း ပါပြီးပါပြီ။ မိန်းမလျာဖြစ်လို့ လူတွေက နှိမ်တယ်၊ ရှုတ်ချတယ်၊ အပယ်ခံရတယ်ဆိုတာကို မကြီးစန်း လုံးဝမဖြစ်စေချင်ဘူး။ မကြိုက်ဘူးပေါ့နော်။ ကိုယ့်ကို လုပ်ရင်လည်း မကြိုက်ဘူး။ ကိုယ့်ကဲသို့ ဘဝတူတွေကိုလည်း အဲလို ဆက်ဆံရင် မကြိုက်ဘူး။ မည်သူပင်ဖြစ်စေ။ လူတယောက်ဟာ သူဟာ လူပဲ။ လူကို လူလိုပဲ သတ်မှတ်စေချင်တယ်။ သူသည် လောကထဲမှာ တန်ဖိုးရှိတဲ့သူတယောက် မဟုတ်ရင်တောင်မှ တဒေါင့်တနေရာမှာ အသုံးဝင်တဲ့သူလေး တယောက် ဖြစ်တယ်ဆိုပင် ဒီလူတယောက်ရဲ့ဘဝက ကျေနပ်စရာ ကောင်းနေပြီပေါ့နော်။ 


အဲတော့ မကြီးစန်းကဲ့သို့သော ဘဝတူ မိန်းမလျာတွေကိုပေါ့…။ လောကကြီးထဲမှာ ယောက်ျားလျာနဲ့ မိန်းမလျာမှာ ယောက်ျားလျာတွေကို လူတွေက သိပ်မပြောကြဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ယောက်ျားစိတ် ပေါက်တာက မြင့်မြတ်တာပေါ့… ဗမာအယူအဆအရပေါ့။ မကြီးစန်းတို့ ငယ်ငယ်လေးတုန်းကလည်း ဒီလိုပြောခဲ့တယ်။ မင်းကွာ ယုတ်ညံ့တဲ့ မိန်းမစိတ်ပေါက်တယ်။ ယောက်ျားလေးဆိုတာ ဘုရားဆုပန်လို့ရတဲ့ အနေအထားတခုကို မင်းတို့က ယုတ်ညံ့တဲ့ဘဝကိုများ ဆင်းချင်တယ်။ 


ဟုတ်တယ်။ ယောက်ျားလေးဘဝက မြင့်မြတ်တယ်။ မိန်းမလျာတွေက ယုတ်ညံ့တယ်။ ယောက်ျားလေးဘဝက ဘုရားဆု ပန်လို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အခု ဘုရားဖြစ်တဲ့သူ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ။ ဘုရားဖြစ်တဲ့သူ ဘယ်နှစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။ ယောက်ျားတိုင်း ဘုရားမဖြစ်ဘူး။ နောက်တခုက ယောက်ျားလေးထဲမှာ မြင့်မြတ်တဲ့ ယောက်ျားလေး ဆိုတာကကော အများကြီး ရှိလို့လား။ စံထားလောက်တဲ့ ယောက်ျားဆိုတာ လက်ချိုးရေလို့ ရနေပါတယ်။ 


အဲတော့ အခြောက်ဖြစ်သည်ဖြစ်စေ၊ ယောက်ျားဖြစ်သည်ဖြစ်စေ သူသည် သူ့ဘဝမှာ အမဲစက် မဖြစ်ဖို့၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဒုက္ခမပေးဖို့၊ မိသားစုမှာ အနှောင့်အယှက် မပေးဘူးဆိုရင် သူသည် လောကမှာ ရှင်သန်ဖို့ သင့်တော်တဲ့သူ တယောက်ပဲ။ မကြီးစန်း အခုနက ပြောခဲ့သလိုပဲ။ ကိုယ်သည် အနှိမ်ခံဘဝ၊ အပယ်ခံဘဝ မဖြစ်အောင်ပေါ့နော် ကိုယ့်ရဲ့လောက၊ သဘာဝ၊ လူတွေကြားထဲမှာ တဒေါင့်တနေရာကနေ တန်ဖိုးရှိတဲ့ လူလေး ဖြစ်စေချင်တယ်။ ကိုယ့်လောကကြီးကို အမဲစက် မဖြစ်အောင်၊ မညစ်နွမ်းအောင် လုပ်တဲ့ လူတွေ ဖြစ်စေချင်တယ်။ နောက်တခုက တတ်နိုင်သလောက်ပေါ့.. ကိုယ့်မိသားစုဆို မိသားစုမှာ အားကိုးအားထား ပြုရတဲ့သူ ဖြစ်စေချင်တယ်။ 


ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာဆိုရင်လည်း ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်က အားကိုးအားထား ပြုရတဲ့သူ ဖြစ်စေချင်တာပေါ့နော်။


[ခေတ်သစ်လူ စီစသ်တင်ဆက်သည်]


Color Rainbow Magazine Vol. 16 (2012 ခုနှစ်) စာမျက်နှာ ၃၈ တွင်ပါသော In & Out ကဏ္ဍ - မိန်းမလျာလူတန်းစားကို လူတွေ အထင်သေးနှိမ့်ချမှာ သိပ်ကိုစိုးရွံ့မိပါတယ်ဆိုတဲ့ မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းနဲ့ တွေ့ဆုံမေးမြန်းခြင်း (ခေတ်သစ်လူ)


[Zawgyi]ျမန္မာ့ မိတ္ကပ္အႏုပညာရွင္ မိတ္ကပ္ခင္စန္းဝင္းႏွင့္ ေတြ့ဆံုျခင္း (အပိုင္း ႏွစ္)


#ခင္စန္းဝင္း

#Makeup_Artists

#အင္တာဗ်ူးေဆာင္းပါး


(၂၀၁၂ခုႏွစ္ေလာက္က Colour Rainbow Magazine မွာပါရိွခဲ့တဲ့ အင္တာဗ်ူးေဆာင္းပါးကို အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး ျပန္လည္ေဝမ်ွပါရေစ။ လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ၿပီး ေနရာတစ္ခုရေနတယ္ဆိုရာလူခ်စ္လူခင္မ်ားဖို႔ဆိုပါက ေတာ္တန္ရံုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္  အေနအထိုင္တတ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ သိကၡာရိွဖို႔ေျပာရင္ေတာ့ နဂိုဗီဇအခံကလည္းေကာင္းမွေပါ့ေနာ္။)


#ကိုယ္က တပၫ့္အေနနဲ႔ ဆရာတေယာက္ဆီကေန တပၫ့္ခံၿပီး ပညာသင္ၾကားခဲ့တုန္းက ခံစားခ်က္ေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္က တပၫ့္ေတြကို ျပန္သင္ေပးတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို မႀကီးစန္း ပိုၿပီးနားလည္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါသလား။ 


တကယ္ေတာ့ သူတို႔ကို ေျပာျပပါတယ္။ ေျပာျပတယ္ဆိုတာက မႀကီးစန္းတို႔ ေခတ္တုန္းက ပညာတခုကို သင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ မလြယ္ဘူးဆိုတာက နာမည္ႀကီး မိတ္ကပ္ဆရာဆိုတာက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရတယ္။ ေတာ္ရံုတန္ရံု လူေတြကိုလည္း သူတို႔ လက္မခံရဲၾကဘူးေပါ့ေနာ္။ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိ၊ ဘယ္လို စာရိတၲရိွမွန္းလည္း မသိဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲေတာ့ လက္ခံခဲ့တဲ့ ဆရာသမားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက အဲဒီအခါတုန္းက ကိုယ္က အလုပ္လုပ္ခ်င္တာ တခုပဲေပါ့ေနာ္။ ပညာသင္ဖို႔ဆိုတာက သူတို႔ဆီမွာ ပိုက္ဆံေပးၿပီးေတာ့လည္း မသင္ႏိုင္ဘူး။ အဲေတာ့ ေအာက္ေျခသိမ္းကစၿပီး လုပ္ၿပီး သင္ရတယ္။ တံျမက္စည္းလွည္းလည္း ကိုယ္၊ ၾကမ္းတိုက္လည္း ကိုယ္၊ အမိႈက္သြန္လည္း ကိုယ္၊ ပစၥည္းလိုလို႔ ေျပးဝယ္လည္း ကိုယ္၊ အဲလိုမ်ိဳးစံုေပါ့ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္မ်ိဳးစံုကို လုပ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ရလို႔လည္း တခါမွ ေမာတယ္လို႔ မခံစားရဘူး။ ဒါ ငါ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ေပါ့။ 


အခေၾကးေငြ က်လို႔ရိွရင္လည္း မႀကီးစန္းက မနက္ ၂ နာရီ၊ ၃ နာရီေလာက္ လာတယ္။ မႀကီးစန္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့ မနက္ ၂ နာရီ ၃ နာရီလည္း ထလိမ္းတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ကိုယ္ေရာက္ရတာေပါ့ေနာ္။ ၿပီးရင္ တေနကုန္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္ပဲ။ အခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းစဉ္ေတြ အကုန္လံုးကို ေျပးကာလႊားကာနဲ႔ ကိုယ္ပဲ။ လုပ္ၿပီးေတာ့ ညဆိုရင္လည္း ဥပမာ- Customer မကုန္မခ်င္း ၈ နာရီ၊ ၉ နာရီထိလည္း ကိုယ္ပဲ။ ကိုယ္က တေန့မွ ခုႏွစ္က်ပ္ပဲ ရတယ္။ ခုႏွစ္က်ပ္ဆိုတာက ႏွစ္က်ပ္တိုးေပးထားတာ။ ငါးက်ပ္ပဲ ရတယ္။ တလမွာ ၁၅၀ ေလာက္ပဲ ရတယ္။ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္က ဘာလဲ။ 


ဒီဆရာသမားဆီမွာ ေနဖို႔ပဲ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရိွတာဆိုေတာ့ တခါမွေတာ့ စိတ္မပ်က္မိပါဘူး။ ရသေလာက္ေလးနဲ႔ပဲ ငါးဆယ္ကို ကိုယ္သံုး၊ တရာကို မိဘကို ေပးေပါ့။ မိဘအေနနဲ႔ကလည္း ေလာက္တယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံေလးက အေထာက္အကူ ျဖစ္ေပါ့။ အခုက ေျပာသလိုပါပဲ။ မနက္အေစာႀကီး ထလာလို႔ ဆရာက မနက္က်ရင္ လက္ဖက္ရည္တခြက္ေသာက္ေပါ့။ တိုက္တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုတာက လက္ဖက္ရည္ တခုတည္းပါပဲ။ က်န္တာ ဘာမွ မပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္တခြက္နဲ႔ ေနလိုက္တာ ေန့ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ အထိပဲ။ 


ေန့ခင္းထမင္းစားခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ကိုယ္က မိုးမလင္းခင္ကတည္းက လာတဲ့သူဆိုေတာ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ ဘယ္ပါမလဲ။ မပါဘူး။ အဲေတာ့ သင္တန္းတက္တဲ့သူေတြဆီက ဟိုလူ႔ဆီက တဇြန္းစား၊ ဒီလူ႔ဆီက တဇြန္းစား အဲလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္။ အဲေတာ့ ကိုယ့္ကေလးေတြ က်လို႔ရိွရင္ အဲလိုမ်ိဳး အႏိွမ္ခံရတဲ့ဘဝ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ အဲလိုမ်ိဳး မျဖစ္ေစရဘူးဆိုၿပီး သူတို႔ကို ကိုယ့္ဖက္က လိုေလေသး မရိွေအာင္ ထားေပးတယ္။


ဒါေပမယ့္ တခါတခါက်ေတာ့ အလုပ္တန္ဖိုးကို သူတို႔ေတြ နားမလည္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာတခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ မႀကီးစန္းဆီမွာ အလုပ္လာေတာင္းၾကတယ္။ သနားပါတယ္ ကဲ လက္ခံလိုက္ဆိုေတာ့ အလြယ္တကူ ဝင္လာတယ္။ အလြယ္တကူပဲ ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္။ လုပ္ငန္းတခုမွာ အလြယ္တကူ ဝင္၊ အလြယ္တကူ ထြက္သြားရေတာ့ သူတို႔မွာ ဆံုးရႈံးတယ္လို႔ မယူဆဘူး။ ေနာက္တဆိုင္ကို ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာလည္း ေနလို႔ထိုင္လို႔ အဆင္မေျပရင္ ေနာက္တဆိုင္ကို ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဆိုေတာ့ ကေလးေတြမွာက ခိုင္မာတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မရိွသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေရ႔ွေရးကိုလည္း မပူတတ္ၾကဘူး။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်စ္တတ္ၾကဘူးေပါ့။ 


တကယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ရမွာေလ။ ငါ ပညာတခုကို တတ္ေအာင္ သင္ရမယ္။ သင္တဲ့အခါ အဆင္ေျပတာလည္း ရိွမယ္။ အဆင္မေျပတာလည္း ရိွမယ္။ ကိုယ့္ဖက္က အနစ္နာခံရတဲ့အခါလည္း ခံရမယ္။ သို႔ေသာ္ တခ်ိန္က်ရင္ ငါ ေနရာတခုကို ရရမယ္ဆိုတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေပါ့… ကိုယ့္ကိုယ္ကို တေန့က်ရင္ ဘာျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေလးေတာ့ ရိွသင့္တယ္လို႔ မႀကီးစန္းထင္တယ္။ 


မႀကီးစန္းဆီမွာ ပညာသင္တဲ့ ကေလးေတြကို ထမင္းေကြၽးထားတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပညာသင္တဲ့အတြက္ အခေၾကးေငြလည္း ရတယ္။ ကိုယ္က သူတို႔ကို မုန႔္ဖိုးျပန္ေပးတယ္။ ေဩာ္ သူတို႔ သြားတဲ့လာတဲ့ စရိတ္ရိွမယ္။ Breakfast စားရင္ ဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့.. ဆိုၿပီး စာနာၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဖက္က ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြ အားလံုးက အလြယ္တကူ ရေနတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ေတြက တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း မသိၾကဘူး။ အခုေခတ္ကေလးေတြနဲ႔ ကြာတာမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ 


တခါတေလက်ေတာ့လည္း သူတို႔ကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတယ္။ ဟဲ့… မိတ္ကပ္လိမ္းတယ္ဆိုတာလို႔ ခ်မ္းသာေအာင္ လူတိုင္း လုပ္လို႔ရတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြအားလံုးက ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတအိမ္ေတာ္ကို ဝင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ဝင္လို႔မရဘူး။ မိတ္ကပ္ဆရာေတြက အလြယ္တကူ ဝင္လို႔ရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိတ္ကပ္လိမ္းတယ္ဆိုတဲ့သူကို ေနရာထိုင္ခင္းကအစ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနရာမွာ ဧၫ့္ခံတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေနရာေပးခံရတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေပါ့။ ဒီအလုပ္ဆိုတာ မြန္ျမတ္ပါတယ္။ လူေတြကို လွဖို႔၊ စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ ကိုယ့္ရဲ့အတတ္ပညာနဲ႔ ဖန္တီးေပးရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မြန္ျမတ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ဝါသနာပါတဲ့လူေတြ၊ ဆြဲေခၚလို႔ ရႏိုင္မယ့္လူေတြကို ကိုယ့္ဖက္က ဆံုးမတာမ်ိဳးေတြ ရိွပါတယ္။


#မႀကီးစန္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မိန္းမလ်ာေတြဆိုတာ ရွားတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ အခုခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ေပါလာၿပီလို႔ ေျပာလို႔ ရႏိုင္ပါသလား။ ဒီဘက္ေခတ္နဲ႔ မႀကီးစန္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခတ္ၾကားထဲမွာ ဘာေတြ ကြာျခားသြားၿပီလဲဆိုတာကို သိခ်င္ပါတယ္။


ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ လမ္းထြက္လို႔ရိွရင္ အရမ္းအစအေနာက္ ခံရတယ္။ ပံုမက်ပန္းမက် ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ။ အခုကေလးေလးေတြ၊ အငယ္ေလးေတြ စကားေျပာတာ၊ ဆိုတာ လက္ဟန္ေျခဟန္ ျပာယာခတ္ေနတာကို ကိုယ္ေတြက ဟဲ့…. ၾကၫ့္စမ္း ေယာက္ယက္ကို ခတ္ေနတာပဲ ဆိုသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြေခတ္တုန္းကလည္း ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္မွာပဲ။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ပိုၿပီးလည္း ဆိုးလာတယ္။ မ်ားလည္း မ်ားလာတယ္။ သူတို႔အတြက္ အခြင့္အေရးေတြကလည္း အမ်ားႀကီးေပါ့ေနာ္။ ဥပမာ-မိတ္ကပ္ပညာေတြဆိုရင္ အင္တာနက္မွာ ၾကၫ့္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာလို႔ ရတယ္။ 


မႀကီးစန္းတို႔ ေခတ္တုန္းက အင္တာနက္မေျပာနဲ႔ မဂၢဇင္းေတာင္မွ သေျပတို႔၊ ေသြးေသာက္တို႔ေလာက္ပဲ ထြက္တာေလ။ သံုးေလးအုပ္ေလာက္ပဲ။ ဒီထက္ပိုၿပီး မထြက္ဘူး။ ဂ်ာနယ္လည္း မရိွဘူး။ ႏိုင္ငံျခားမဂၢဇင္းဆိုတာကလည္း သူမ်ားသေဘၤာသားေတြ ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီးေတာ့ ပါလာတဲ့စာအုပ္ေလာက္ပဲ ျမင္ဖူးတယ္။ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွားရွားပါးပါး ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္ဆိုရင္ အနီးစပ္ဆံုး အိႏၵိယရုပ္ရွင္ေတြ ရိွမယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္မင္းသမီး ဘယ္လို ဆံထံုးထံုးသလဲေပါ့… အဲလိုမ်ိဳး ကိုယ္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေလးနဲ႔ အတတ္ပညာကို ေလ့လာရတာမ်ိဳးေပါ့။ 


အခုေခတ္ကေလးေတြမွာက်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ သူတို႔အတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ မ်ားလာတယ္။ မႀကီးစန္းတို႔ ေခတ္ထက္ကို ေနရထိုင္ရတာ ပိုၿပီးေတာ့ အရမ္းကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ လူေတြရဲ့ တေျပးညီ ဆက္ဆံျခင္းကို ခံရတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးေတြ ေရာက္လာတယ္။ မႀကီးစန္းတို႔ ေခတ္တုန္းက လူၾကားထဲ ထြက္ဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ရတယ္။ အစအေနာက္ခံရတယ္။ ၿပီးရင္ မတူသလို မတန္သလိုမ်ိဳး ဟို ဘယ္လိုေျပာမလဲ… လူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လို႔ မရတဲ့ သတၲဝါတေကာင္လိုမ်ိဳး သေဘာထားၾကတယ္။ အဓိက မႀကီးစန္း ေၾကာက္တာက အဲဒါေလ။ 


မိန္းမလ်ာလူတန္းစားကို လူေတြ အထင္ေသးမွာကို သိပ္ေၾကာက္တာပဲ။ ႏိွမ္မွာကိုလည္း အရမ္းေၾကာက္တယ္။ ကိုယ္တင္ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးကိုေပါ့ေနာ္ ႏိွမ္မွာကို ေၾကာက္တယ္။ မႀကိဳက္ဘူး။ အားနည္းတဲ့ လူတေယာက္လိုမ်ိဳး၊ ရြံစရာ သတၲဝါတေကာင္လိုမ်ိဳး၊ ေနာက္ တန္ဖိုးမရိွတဲ့ လူတေယာက္လိုမ်ိဳး သတ္မွတ္တာ မႀကိဳက္ဘူး။ လူပဲ။ လူကို လူလိုပဲ အတူတူပဲ ဆက္ဆံေစခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ မႀကီးစန္းရဲ့ အခုလက္ရိွ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီေလာကႀကီးတခုလံုးက ငါတို႔ေတြက အထင္ေသးစရာ မဟုတ္ဘူး။ လူတန္းေစ့တယ္။ ငါတို႔ေတြကလည္း နင္တို႔ေတြလို ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ျပခ်င္တယ္။


အခုေခတ္ ကေလးေတြကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ့ ရွင္သန္ရာ ဘဝတခုအတြက္ သူတို႔ရဲ့ Education နဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အရမ္းကို မႀကီးစန္းတို႔ထက္ ပညာေတာ္တဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရိွတယ္။ ခ်ီးက်ူးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ဆိုလို႔ရိွရင္လည္း ဒီလိုမ်ိဳး နည္းပညာေတြ တိုးတက္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေလ့လာသင္ယူႏိုင္မႈ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ရိွတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုဘဝမ်ိဳးပဲ ပိုင္ဆိုင္ပါေစ၊ မိန္းမလ်ာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက္်ားလ်ာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေျခာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက္်ားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္…တန္ဖိုးရိွတဲ့ လူတေယာက္… တိုင္းျပည္က အားကိုးရတဲ့ လူတေယာက္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္မိဘ ညီအကိုေမာင္ႏွမ၊ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က အားထားရတဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ႀကိဳးစားေစခ်င္တယ္။


#မႀကီးစန္းလိုမ်ိဳး မိန္းမပံု ဝတ္စားဆင္ယင္တဲ့သူေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး အႀကံျပဳခ်င္ပါသလဲ။


ဘယ္လိုပဲ ဝတ္သည္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ႀကိဳက္ေပ့ါေနာ္။ ဒါေပမယ့္ တခုသတိျပဳသင့္တာက သတိျပဳသင့္တယ္ဆိုတာက တကူးတက လုပ္ခိုင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မႀကီးစန္းက ပင္ကိုယ္ကတည္းက အေနေအးတယ္။ ေက်ာင္းမွာလည္း အေနေအးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအးတယ္ဆိုတာက ေပ်ာ့ညံ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးႀကံဳလာရင္ေတာ့ အသံုးခ်တတ္တဲ့ ခြန္အားေတြ ရိွတယ္။ 


ဒါေပမယ့္ မိန္းမလ်ာဆိုတာက မိန္းမစိတ္ေပါက္တဲ့အတြက္ကို မိန္းမနဲ႔ေတာ့ သြင္ျပင္လကၡဏာ မတူရင္ ေနပါေစ။ လႈပ္ရွားမႈေလးေတာ့ တူေစခ်င္တယ္။ စိတ္ထားေလးေတာ့ တူေစခ်င္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အခုေခတ္ မႀကီးစန္းရဲ့ ကေလးေတြကို ေျပာျဖစ္တယ္။ နင္တို႔ေတြ မိန္းမလို ဝတ္ထားၾကတာက မိန္းမစိတ္ေပါက္လို႔ ဝတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး၊ အေျခာက္စိတ္ေပါက္လို႔ ဝတ္တာ။ မိန္းမစိတ္ေပါက္တယ္ဆိုတာက ဥပမာ- ခ်က္တယ္ ျပဳတ္တယ္ဆိုရင္လည္း ဝါသနာပါရမယ္။ သိမ္းတာဆည္းတာလည္း ဝါသနာပါရမယ္။ အရာရာ ကိုင္တာတြယ္တာ၊ သိမ္းတာဆည္းတာကအစ သိမ္သိမ္ေမြ့ေမြ့ေလးနဲ႔ စည္းကမ္းတက်ေလး ရိွေနရမယ္ေပါ့ေနာ္။ မႀကီးစန္းတို႔ မိန္းမစိတ္ေပါက္တာက မိန္းမျဖစ္ခ်င္ၾကတာ။ 


ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ အေျခာက္လို႔လည္း တခါမွ မယူဆဘူး။ မႀကီးစန္း တပၫ့္ထဲမွာ မိန္းမလို ဝတ္တဲ့လူေတြ ရိွတယ္။ မိန္းမလိုပဲ ဝတ္ထားတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ ဒီပစၥည္းဆို ဒီနားမွာကို ဒီနားမွာခ်။ ဒီပစၥည္းကို ဒီနားမွာ သိမ္းမယ္ဆို မသိမ္းပဲ ႏွစ္ရက္ေလာက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မသိမ္းပဲထား။ အျပင္က ျပန္လာတယ္ဆို မသိမ္းပဲ ေတြ့တဲ့ေနရာမွာထားၿပီး သူဖာသာသူ လက္လြတ္စပယ္ ေနၾကတာဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔ မလုပ္ရဘူးလို႔…။ လူဆိုတာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမစိတ္ ေပါက္ၿပီ ဆိုကတည္းက မိန္းမရဲ့ Nature အတိုင္း ျဖစ္ေနရမယ္ေပါ့ေနာ္။ 


ဆိုေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး မိန္းမလို ဝတ္တယ္ဆိုကတည္းက ထိုနည္းလည္းေကာင္းေပါ့ေနာ္။ အေျခာက္မို႔လို႔ မိန္းမပံုဝတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ္ေနဟန္ထားနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီေအာင္ ဝတ္သင့္တယ္။ မႀကီးစန္းကေတာ့ ထမိန္ဝတ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ့ကိုယ္ခႏၶာက ထမိန္နဲ႔မွ လိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီနဲ႔ဆို လံုးဝအဆင္မေျပဘူး။ ေဘာင္းဘီနဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို တျခား လူေတြကလည္း မႀကိဳက္ၾကဘူး။ ဗမာလို ရင္ဖံုးအက်ႌ ဝတ္တာကို လူေတြက ပိုႀကိဳက္ၾကတယ္။ 


ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း ျမန္မာရင္ဖံုးအက်ႌကို ပိုႀကိဳက္တယ္။ မႀကီးစန္းက ပုခံုးေလ်ာေတာ့ ဗမာရင္ဖံုးအက်ႌနဲ႔ ပိုလိုက္တယ္။ ဆိုေတာ့ အဓိကက မိန္းမလို ဝတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ မိန္းမလို သိမ္ေမြ့တဲ့စိတ္ကေလး ထားေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိန္းမစိတ္ေပါက္လို႔ မိန္းမလို ဝတ္တာ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု မိန္းမစိတ္မေပါက္ပဲနဲ႔ မိန္းမလို ဝတ္ရဲတဲ့သတၲိရိွဖို႔ မလြယ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဝတ္ၿပီးရင္ မိန္းမဆန္တဲ့ အျပဳအမူအေနအထိုင္ေလး ရိွေစခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေလး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ 


#မိန္းမလ်ာတေယာက္ဟာ ခ်စ္သူအစစ္ ရဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲတယ္။ ရခဲ့ရင္လည္း ကိုယ့္ရဲ့စည္းစိမ္ ဓနဥစၥာေတြကို မက္ေမာလြန္းလို႔ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအေပၚမွာေရာ မႀကီးစန္း ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။ 


ဒါကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွပါလိမ့္မယ္။ မႀကီးစန္း ေတြ့ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူေတြက အဲလိုမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔မႀကီးစန္းကို တကယ့္ကို ခ်စ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္း တခုေၾကာင့္…ေပါ့။ 


အေၾကာင္း တခုေၾကာင့္ ဆိုတာကေတာ့ မိန္းမမဟုတ္တဲ့အတြက္ တခ်ိန္က်ရင္ အထားသြားခံရမယ္။ လူတေယာက္ရဲ့ ဖီလင္က သူ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား၊ တကယ္လားဆိုတာ အတူေနၾကၫ့္ရင္ သိပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာကို မက္လို႔လာတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ Money boy ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ဝတ္ေက်းတန္းေက်ပဲ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေနာ္။ ဆိုေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး ေလာကႀကီးထဲမွာ ရိွပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး မႀကီးစန္းတို႔လို လူမ်ိဳးေတြအေပၚမွာ လုပ္စားေနတဲ့ လူမ်ိဳးေတြလည္း ရိွပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကေတာ့ လူတေယာက္ရဲ့ ပင္ကိုယ္စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဆိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ 


#ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ မိန္းမပံုဝတ္ၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရိွႏိုင္ေသးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအေပၚ မႀကီးစန္းရဲ့ အျမင္ေလးကို သိခ်င္ပါတယ္။ 


အဝတ္အစားကေတာ့ ရံုးမွာလုပ္တဲ့လူဆိုရင္ ရံုးဝန္ထမ္းတဦးအေနနဲ႔ေပါ့ေနာ္… အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဝန္ထမ္းဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ရဲ့ Rules အရ ကိုယ္က မိန္းမစိတ္ေပါက္ေပမယ့္ မိန္းမလို ဝတ္တာကေတာ့ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ- Shopping Center တခုမွာ Cosmetic ေကာင္တာက ဝန္ထမ္းေတြဆိုရင္ေတာ့ မိန္းမလိုဝတ္တာက သင့္ေတာ္တယ္ေလ။ သူတို႔အတြက္ ျပႆနာလည္း မရိွဘူး။ ေျပာစရာလည္း မလိုဘူး။ ကုမၸဏီဝန္ထမ္း ျဖစ္ေစဦး။ ကုမၸဏီက ဒါရိုက္တာ အိုေကတယ္၊ ကိုယ္လည္း အိုေကတယ္ဆိုရင္ ဝတ္လို႔ရတယ္။ 

ေဘာင္ခတ္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥတခုလို႔ ထင္တယ္။ လူတေယာက္မွာ သူ႔ရဲ့စိတ္ႀကိဳက္ လြတ္လပ္ခြင့္ ရိွတယ္။ ယူဆခြင့္ ရိွတယ္။ ဝတ္ဆင္ခြင့္ ရိွတယ္။ ဒါကေတာ့ လူတေယာက္ရဲ့ Human Rights ေပါ့ေနာ္။ 


ေဘာင္ခတ္တယ္ဆိုတာမွာလည္း ဥပမာ- ေက်ာင္းဆရာတေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္တြဲဆံထံုးနဲ႔ ဆြဲျခင္းနဲ႔ သြားလို႔ေတာ့ မရဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းဆရာဆိုတဲ့ ဂုဏ္နဲ႔ေတာ့ လည္ကတံုးနဲ႔၊ တိုက္ပံုနဲ႔၊ ပုဆိုးနဲ႔ေတာ့ ဝတ္ရမွာေပါ့။ အိမ္ေရာက္လို႔ရိွရင္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝတ္….. ရတာေပါ့။ 


ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ အစိုးရရံုးတရံုးရဲ့ အရာရိျွဖစ္ေနရင္ ေအာက္ကဝန္ထမ္းေတြ ေလးစားေအာင္ ကိုယ္က မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေနပါေစ၊ မည္သၫ့္ဘဝကိုပဲ ပိုင္ဆိုင္ေနပါေစ၊ သူ႔လုပ္ငန္းခြင္ရဲ့ ေလးစားမႈ ရယူဖို႔အတြက္ သူဟာ သူ႔ရာထူးနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ရိွသင့္တယ္လို႔ မႀကီးစန္း ထင္ပါတယ္။ ေဘာင္ခတ္တယ္ဆိုတာထက္ လုပ္ငန္းသေဘာသဘာဝနဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ 


#လိင္တူခ်စ္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေၾကာက္လန႔္ၾကတဲ့ ပုဒ္မ ၃၇၇ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မႀကီးစန္းအေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲဆိုတာ သိပါရေစ။


လူ႔ေဘာင္ လူ႔ေလာကမွာ ဒီလိုမ်ိဳး မေနရဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားေသာ္ျငားလည္း ( ပုဒ္မအရသာ တားျမစ္ထားေသာ္ျငားလည္း) ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း (အတိအလင္း) ေနေနၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရိွတယ္။ မႀကီးစန္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလို သိပ္ၿပီးေတာ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္ အတိအလင္းေပါ့။ 


ဒါမ်ိဳးကို ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ဒါမ်ိဳးကို ခြင့္ျပဳေနၾကၿပီ ဆိုေတာ့…။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မခ်စ္ပဲလည္း ေနၾကမွာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ မအိပ္ပဲလည္း ေနၾကမွာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ မဆက္ဆံပဲလည္း ေနၾကမွာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ ဆိုေတာ့ နားလည္မႈေလး ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ေနာ္။ 

အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ႀကီးဟာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း တိုးတက္ထြန္းကားလာေနၿပီ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ လိင္တူခ်စ္သူ အခြင့္အေရးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔လည္း သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ 


ေရွးရိုးစြဲ လူေတြ နည္းသြားရင္ေတာ့…..။ မႀကီးစန္းတို႔ Generation နဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္။ Next Generation ႏွစ္ခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အိုေကမယ္ ထင္ပါတယ္။ 


#ရိမ္းဘိုးမဂၢဇင္း စာဖတ္သူေတြကို မႀကီးစန္းအေနနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ျဖၫ့္စြက္အႀကံေပး ေျပာဆိုလိုသလဲ။


အမွန္ေတာ့ မႀကီးစန္း ေျပာထားခဲ့တဲ့ အထဲမွာလည္း ပါၿပီးပါၿပီ။ မိန္းမလ်ာျဖစ္လို႔ လူေတြက ႏိွမ္တယ္၊ ရႈတ္ခ်တယ္၊ အပယ္ခံရတယ္ဆိုတာကို မႀကီးစန္း လံုးဝမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ မႀကိဳက္ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ကို လုပ္ရင္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ကဲသို႔ ဘဝတူေတြကိုလည္း အဲလို ဆက္ဆံရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ မည္သူပင္ျဖစ္ေစ။ လူတေယာက္ဟာ သူဟာ လူပဲ။ လူကို လူလိုပဲ သတ္မွတ္ေစခ်င္တယ္။ သူသည္ ေလာကထဲမွာ တန္ဖိုးရိွတဲ့သူတေယာက္ မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ တေဒါင့္တေနရာမွာ အသံုးဝင္တဲ့သူေလး တေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုပင္ ဒီလူတေယာက္ရဲ့ဘဝက ေက်နပ္စရာ ေကာင္းေနၿပီေပါ့ေနာ္။ 


အဲေတာ့ မႀကီးစန္းကဲ့သို႔ေသာ ဘဝတူ မိန္းမလ်ာေတြကိုေပါ့…။ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေယာက္်ားလ်ာနဲ႔ မိန္းမလ်ာမွာ ေယာက္်ားလ်ာေတြကို လူေတြက သိပ္မေျပာၾကဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေယာက္်ားစိတ္ ေပါက္တာက ျမင့္ျမတ္တာေပါ့… ဗမာအယူအဆအရေပါ့။ မႀကီးစန္းတို႔ ငယ္ငယ္ေလးတုန္းကလည္း ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္။ မင္းကြာ ယုတ္ညံ့တဲ့ မိန္းမစိတ္ေပါက္တယ္။ ေယာက္်ားေလးဆိုတာ ဘုရားဆုပန္လို႔ရတဲ့ အေနအထားတခုကို မင္းတို႔က ယုတ္ညံ့တဲ့ဘဝကိုမ်ား ဆင္းခ်င္တယ္။ 


ဟုတ္တယ္။ ေယာက္်ားေလးဘဝက ျမင့္ျမတ္တယ္။ မိန္းမလ်ာေတြက ယုတ္ညံ့တယ္။ ေယာက္်ားေလးဘဝက ဘုရားဆု ပန္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ဘုရားျဖစ္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရိွလဲ။ ဘုရားျဖစ္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မွ မရိွဘူး။ ေယာက္်ားတိုင္း ဘုရားမျဖစ္ဘူး။ ေနာက္တခုက ေယာက္်ားေလးထဲမွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက္်ားေလး ဆိုတာကေကာ အမ်ားႀကီး ရိွလို႔လား။ စံထားေလာက္တဲ့ ေယာက္်ားဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရေနပါတယ္။ 


အဲေတာ့ အေျခာက္ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေယာက္်ားျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ သူသည္ သူ႔ဘဝမွာ အမဲစက္ မျဖစ္ဖို႔၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဒုကၡမေပးဖို႔၊ မိသားစုမွာ အေနွာင့္အယွက္ မေပးဘူးဆိုရင္ သူသည္ ေလာကမွာ ရွင္သန္ဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့သူ တေယာက္ပဲ။ မႀကီးစန္း အခုနက ေျပာခဲ့သလိုပဲ။ ကိုယ္သည္ အႏိွမ္ခံဘဝ၊ အပယ္ခံဘဝ မျဖစ္ေအာင္ေပါ့ေနာ္ ကိုယ့္ရဲ့ေလာက၊ သဘာဝ၊ လူေတြၾကားထဲမွာ တေဒါင့္တေနရာကေန တန္ဖိုးရိွတဲ့ လူေလး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ကိုယ့္ေလာကႀကီးကို အမဲစက္ မျဖစ္ေအာင္၊ မညစ္ႏြမ္းေအာင္ လုပ္တဲ့ လူေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ေနာက္တခုက တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့.. ကိုယ့္မိသားစုဆို မိသားစုမွာ အားကိုးအားထား ျပဳရတဲ့သူ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ 


ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က အားကိုးအားထား ျပဳရတဲ့သူ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့ေနာ္။


[ေခတ္သစ္လူ စီစဥ္တင္ဆက္သည္]


Color Rainbow Magazine Vol. 16 (2012 ခုႏွစ္) စာမ်က္ႏွာ ၃၈ တြင္ပါေသာ In & Out က႑ - မိန္းမလ်ာလူတန္းစားကို လူေတြ အထင္ေသးႏိွမ့္ခ်မွာ သိပ္ကိုစိုးရြံ႔မိပါတယ္ဆိုတဲ့ မိတ္ကပ္ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ ေတြ့ဆံုေမးျမန္းျခင္း (ေခတ္သစ္လူ)

Saturday, August 7, 2021

တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းနှင့်ခုခံအားစနစ်

#တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းနှင့်ခုခံအားစနစ်

⚜️⚜️⚜️




လက်ရှိအချိန်သည် တိုင်းပြည် မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်ဖြစ်ပြီး ကပ်ရောဂါ ကိုဗစ်နိုင်တင်း နှင့်အတူ အသွားအလာကန့်သတ်ခြင်းများ ထုတ်ပြန်ထားသောကြောင့် တယောက်နှင့်တယောက် ချိန်းတွေ့ခြင်း ဒိတ်တင်းပြုလုပ်ခြင်းများအတွက် အခက်အခဲများစွာ ရှိနေသည့်အချိန် ဖြစ်ပါသည်။ 


သို့သော် အလုပ်များရပ်ဆိုင်း၍ အိမ်တွင်သာ နေနေရသည့် အချိန်တွင် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ သာယာမှု ရစေရန် တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းများ ပြုလုပ်မိကောင်း ပြုလုပ်မိနိုင်ပါသည်။ အခြားတဖက်တွင်လည်း ကိုဗစ်နိုင်တင်း ကပ်ရောဂါသည် အမျိုးမျိုးသော ကုသဆေးများနှင့် မရေမရာ ဖြစ်နေချိန်တွင် လူတဦးချင်းစီက မိမိတို့၏ ကိုယ်ခံအားစနစ်ကို ကောင်းမွန်အောင် ထိန်းသိမ်းမွေးမြူခြင်းဖြင့်သာ ကိုဗစ်နိုင်တင်း ကူးစက်မှုဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည် ရှိမည်ဖြစ်ကြောင်း ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အကြံပေးမှုများကို တွေ့ရှိရပါသည်။ 


ထို့ကြောင့် တကိုယ်ရည် အာသာဖြေခြင်း နှင့် ခန္ဓာကိုယ် ခုခံအားစနစ် ဆက်စပ်မှု ရှိမရှိ နှင့် တကိုယ်ရည် အာသာဖြေခြင်းက ခုခံအားစနစ်ကို ဆိုးကျိုး သက်ရောက်နိုင်ခြင်း ရှိမရှိ အကြောင်းအချို့ကို တင်ပြလိုက်ပါသည်။ 

တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းနှင့် ခန္ဓာကိုယ် ခုခံအားစနစ် ဆက်စပ်မှု ရှိမရှိ ဟူသော အကြောင်းအရာသည် ကပ်ရောဂါကာလ ၂၀၂၀ မတ်လမှစ၍ ယခုအချိန်အထိ အွန်လိုင်းရှာဖွေရေးဝန်ဆောင်မှု ဂူဂဲလ် တွင် ရှာဖွေမှု အများဆုံးသော အကြောင်းအရာတခု ဖြစ်ပါသည်။ 


တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်း (ဂွင်းတိုက်ခြင်း) သည် ပုံမှန် အပြုအမူတခုသာဖြစ်သော်လည်း များစွာသော ယုံတမ်း စကားများကြောင့် စိတ်မသက်သာစရာအဖြစ် စိတ်ထင်မှတ်မှား ဖြစ်နေကြပါသည်။ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းက စိတ်ဖိစီးမှုလျော့ပါးစေခြင်း နှင့် နာကျင်မှု သက်သာစေခြင်း စသော များစွာသော ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာကောင်းကျိုးများကို ဖြစ်စေနိုင်ပါသည်။ 


ဂွင်းတိုက်ခြင်း နှင့် ခန္ဓာကိုယ် ခုခံအားစနစ် တိုက်ရိုက် ဆက်စပ်မှု ရှိမရှိ စမ်းသပ်ထားသော လေ့လာမှုများ အလွန်နည်းပါးသော်လည်း ၂၀၁၄ ခုနှစ်က ပြုလုပ်ခဲ့သော လေ့လာမှုတခုက ဂွင်းတိုက်ခြင်း သည် ကင်ဆာကျိတ်များဖြစ်ပေါ်စေသော ဆဲလ်များနှင့် ဗိုင်းရပ်စ်ကူးစက်ခံရသော ဆဲလ်များကို တိုက်ခိုက်ပေးသည့် ခန္ဓာကိုယ်ခုခံအားစနစ်၏ ပင်မစနစ်ဖြစ်သော လျူကိုဆိုက်စ် ဟု ခေါ်သော သွေးဖြူဥများ၏ လှုပ်ရှားမှုကို လှုံဆော်ပေးမှုရှိကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်ဟု ဆိုသည်။ 


၂၀၁၆ ခုနှစ်က ပြုလုပ်ခဲ့သော လေ့လာမှုတခုကလည်း သုက်ရည်ထွက်သည်အထိ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေမှုများလေလေ ဆီးကျိတ်ကင်ဆာဖြစ်နိုင်မှု အခွင့်အလမ်း နည်းလေလေ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်ဟု ဆိုသည်။ 

တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်း (ဂွင်းတိုက်ခြင်း) ကြောင့် မျက်စိကွယ်နိုင်ခြင်း၊ ဆံပင်ကျွတ်ခြင်း၊ ပန်းသေပန်းညှိုးခြင်း၊ လိင်တံတိုသွားခြင်း၊ ကျုံ့သွားခြင်း၊ လိင်တံကွေးသွားခြင်း၊ သုက်ကောင်အရည်အတွက် နည်းသွားခြင်း၊ မျိုးအောင်နိုင်မှုနည်းသွားခြင်း၊ စိတ်ရောဂါဖြစ်ခြင်း၊ အားနည်းခြင်း များ ဖြစ်တတ်ကြောင်း များစွာသော ယုံတမ်းစကားများသည် သိပ္ပံနည်းကျ လက်တွေ့မကျကြောင်း နှင့် တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းကြောင့် ထိုသို့အခြေအနေများ ဖြစ်နိုင်ကြောင်း ဖြစ်တတ်ကြောင်း စမ်းသပ်တွေ့ရှိချက်များ မရှိထားကြောင်း၊ အဆိုပါ ယုံတမ်းစကားများသည် ခြောက်လှန့်စကားသက်သက်သာ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရှိရပါသည်။ 


သို့သော်လည်း စမ်းသပ်လေ့လာမှုနည်းပါးသောကြောင့် တထစ်ချ ခိုင်မာစွာ ယတိပြတ်ပြောရန် ခက်သော်လည်း လေ့လာတွေ့ရှိသမျှသော စမ်းသပ်ချက်များကမူ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းကြောင့် ခုခံအားစနစ်ကို များစွာ သက်ရောက်မှု မရှိနိုင်ကြောင်း၊ သို့သော် သင့်တင့်ရုံမျှ ကျန်းမာရေးအတွက်လည်း အထောက်အကူဖြစ်၊ သာယာမှုလည်း ရရှိကျေနပ်ပြီး လိုသည်ထက် မပိုသင့်ကြောင်း တင်ပြအပ်ပါသည်။ 


⚜️ A. L ⚜️


မူရင်း - Medical News Today (https://www.medicalnewstoday.com/articles/can-masturbating-impact-the-immune-system)


#FDAကHIVကူးစက်မှုကိုကုသရန်တလတကြိမ်သုံးထိုးဆေးများကိုပထမဆုံးအကြိမ်ခွင့်ပြု

⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️




အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု အစားအသောက်နှင့်ဆေးဝါးကွပ်ကဲမှုဦးစီးဌာန (FDA) က HIVကူးစက်မှုကို ကုသရန် တလတကြိမ်သုံး ထိုးဆေးများကို ပထမဆုံးအကြိမ်ခွင့်ပြု လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ တကြိမ်ဆေးထိုးလျှင် ဒေါ်လာ 4000 (မြန်မာကျပ်ငွေ 53 သိန်းကျော် ကုန်ကျနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ 


လွန်ခဲ့သော ရက်သတ္တပတ်အတွင်းက အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု အစားအသောက်နှင့်ဆေးဝါးကွပ်ကဲမှု ဦးစီးဌာန (FDA) က HIV ဗိုင်းရပ်စ် ကူးစက်မှုကို ကုသရန် GlaxoSmithKline ဆေးဝါးကုမ္ပဏီ ကုမ္ပဏီခွဲတခုဖြစ်သော Viiv Healthcare ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုကုမ္ပဏီက ထုတ်လုပ်လျက်ရှိသော နေ့စဉ်အချိန်မှန် သောက်သုံးရမည့် သောက်ဆေး အစား တလလျှင် တကြိမ် လစဉ် ထိုးနှံရမည့် Cabenuva ခေါ် ထိုးဆေးအမျိုးအစားကို ခွင့်ပြုလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ 


သို့သော် စိတ်ဝင်စားမှုအရှိဆုံးက ၎င်းထိုးဆေး၏ ကုန်ကျစရိတ်ပင်ဖြစ်ပြီး ပထမဆုံးလ ထိုးနှံမှုအတွက် ဒေါ်လာ 5940 (#မြန်မာကျပ်ငွေ79သိန်းကျော်) ကုန်ကျမည် ဖြစ်ပြီး ဒုတိယလ မှ စ၍ နောက်ပိုင်း လစဉ် ထိုးနှံမှုများအတွက် တလလျှင် ဒေါ်လာ 3960 (#မြန်မာကျပ်ငွေ53သိန်းနီးပါး) ကုန်ကျမည်ဖြစ်သည်။ 


Cabenuva ထိုးဆေးသည် HIV-1 ကူးစက်မှုတွင် ကုသမှုအတွက် ပထမဆုံး နှင့် တခုတည်းသော ပြီးပြည့်စုံသည့် ကာလရှည်ကြာအာနိသင်ရှိသော ကုထုံး ဖြစ်ကြောင်း HIV ကုသမှုအတွက် လစဉ်ထိုးဆေးအား FDA မှ ခွင့်ပြုပေးလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ကြေငြာသည့်နေ့တွင် ဆေးဝါးကုမ္ပဏီ Viiv Healthcare က ပြောကြားခဲ့ပါသည်။  


“ဒီနေ့မှာတော့ HIV ကူးစက်ခံထားရတဲ့သူတွေအတွက် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု ချဉ်းကပ်ပုံစံအသစ်တမျိုးအဖြစ် FDA က Cabenuva ထိုးဆေးကို HIV ကုသတဲ့နေရာမှာ တိုးတက်မှု အရွေ့တခုအဖြစ် အတည်ပြုပေးခဲ့ပါပြီ။ Cabenuva ထိုးဆေးဟာ 365 ရက်စလုံး ဆေးပမာဏ မပျက်မကွက် ရယူဖို့ (သောက်သုံးဖို့) လိုအပ်နေတဲ့အခြေအနေကနေ တနှစ်လုံးမှာ 12 ရက်သာလျှင် ကုသမှုအထောက်အပံ့ရယူဖို့ လိုအပ်တော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ HIV ကူးစက်ခံထားရသူ မည်သူ့ကိုမှ နောက်ကျန်မနေစေရသော မူဝါဒကို လက်ကိုင်ထားပြီး Viiv Healthcare ဆေးဝါးကုမ္ပဏီက ဆန်းသစ်တဲ့ဆေးဝါးတွေကို ရှာဖွေဖော်ထုတ်ပြီး ကျမတို့ရဲ့ ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်ကို အားဖြည့်ဆောင်ရွက်သွားမှာဖြစ်ပါတယ်” ဟု Viiv ဆေးဝါးကုမ္ပဏီ၏ သတင်းထုတ်ပြန်ချက်တွင် ကုမ္ပဏီ၏ မြောက်အမေရိက အကြီးအကဲ Lynn Baxter က ပြောကြားသွားခဲ့သည်။ 


“ကာလရှည်ကြာ အာနိသင်ရှိသော ထိုးဆေးပုံစံ HIV ကုသမှု သည် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာနယ်ပယ်တွင် ကြီးမားသော အချိုးအကွေ့တခုဖြစ်ပြီး HIV နှင့် နေထိုင်နေကြသူများအတွက် ပိုမိုလွယ်ကူသော ပိုမိုကောင်းမွန်သော အခြေအနေကို ဖန်တီးပေးသွားနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီလောက်နဲ့တော့ မလုံလောက်သေးပါဘူး” ဟု ဝါရှင်တန်ဒီစီ အခြေစိုက် NGO အဖွဲ့အစည်းတခုဖြစ်သည့် AIDS United အဖွဲ့၏ အကြီးအကဲတယောက်ဖြစ်သော Jesse Milan Jr. က ပြောကြားခဲ့သည်။ 


သို့သော် ကူးစက်ခံလူနာများအနေဖြင့် ပထမတနှစ်အတွင်းမှာပင် ထိုးဆေး 12 ကြိမ်စာအတွက် ကုန်ကျစရိတ် ဒေါ်လာ 50000 (#မြန်မာကျပ်ငွေ667သိန်းကျော်) ကုန်ကျနိုင်မည့်အခြေအနေအရ ဝါရှင်တန်ပို့စ် သတင်းစာကြီးက Viiv Healthcare ဆေးဝါးကုမ္ပဏီသည် စာနာထောက်ထားသော စိတ်သဘောထားမျိုးမရှိဘဲ H+ များ၏ ဘဝကို အမှန်တကယ်ပင် ပိုမိုလွယ်ကူစေလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း ရေးသားဖော်ပြခဲ့သည်။ 2018 ခုနှစ် စာရင်းများအရ လက်ရှိကုသမှုခံယူနေကြသော ပုံမှန်သောက်ဆေးကုန်ကျစရိတ်သည် တနှစ်လျှင် ဒေါ်လာ 36000 မှ 48000 အတွင်း (မြန်မာကျပ်ငွေ သိန်း 480 နှင့် သိန်း 640 ကြား) ရှိနေသော လက်ရှိအခြေအနေထက်ပင် ထိုးဆေး ကုန်ကျစရိတ်က ပိုမို များပြားလျက်ရှိကြောင်း AIDS သုတေသနအဖွဲ့အစည်းတခုဖြစ်သော amfAR က ဖော်ပြခဲ့သည်။ 


Viiv Healthcare ကုမ္ပဏီကမူ ၎င်းတို့အနေဖြင့် ပုဂ္ဂလိက အာမခံရှိသူများနှင့် အစိုးရ ဆေးဝါးအထောက်အပံ့ရယူထားသူများအနေဖြင့် ကုန်ကျစရိတ်အတွက် ပိုမိုသက်သာသွားလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့ကြသည်။ 


ကုမ္ပဏီက ယခုထိုးဆေးသည် တလတကြိမ် လစဉ်မဟုတ်ဘဲ နှစ်လမှ တကြိမ်သာ ထိုးနှံမည်ဆိုလျှင်တောင်မှ အာနိသင်ရှိကြောင်း သက်ရောက်မှုရှိကြောင်း သုတေသနအထောက်အထားများရှိပြီး ထိုအခြေအနေအတွက် အတည်ပြုချက်ရရှိရန် ဆက်လက်ဆောင်ရွက်နေကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ လက်ရှိထိုးဆေးကို PrEP ပုံစံအနေဖြင့် အသုံးနိုင်မည့်အခြေအနေကိုလည်း ဆက်လက် သုတေသန ပြုနေကြောင်း ပြောကြားခဲ့ပါသည်။ 


>>>>>>>>>> ⚜️ <<<<<<<<<< 


(ကိုးကား - LGBTQNation.com စာမျက်နှာမှ ဆောင်းပါးရှင် Alex Bollinger ၏ January 25, 2021 ဆောင်းပါးကို မျှဝေပါသည်)


⚜️ Adam Lovegood ⚜️


#တန်းတူထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်နှင့်အရွယ်ရောက်လိင်ပြောင်းသူများအတွက် #မှတ်ပုံတင်ဆိုင်ရာသက်သာခွင့်များကို #ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံကဥပဒေအဖြစ်ပြဋ္ဌာန်း

⚜️ >>>>>>>>>> ⚜️ <<<<<<<<<< ⚜️




ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံမှ ဥပဒေလွှတ်တော်အမတ်များသည် သမိုင်းတွင်မည့် ဥပဒေကြမ်း နှစ်ရပ်ကို ဒီဇင်ဘာလ ၁၈ ရက် သောကြာနေ့တွင် အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ 


အဆိုပါ ဥပဒေကြမ်းများမှာ #တန်းတူညီမျှထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်ဆိုင်ရာဥပဒေ  နှင့် လိင်ပြောင်းထားသူများ သို့မဟုတ် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကဲ့သို့ ပြောင်းလဲ ဝတ်ဆင်နေထိုင်သူများ တရားဝင်စာရွက်စာတမ်းများတွင် မိမိတို့၏ အမည်နှင့် လိင်သတ်မှတ်ချက် (ကျား/မ) စသည်ကို ပိုမို လွယ်ကူစွာ ပြောင်းလဲနိုင်ရေးဆိုင်ရာ ဥပဒေ တို့ဖြစ်သည်။ 


ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံ၏ ပါလီမန်လွှတ်တော်ဖြစ်သော ဖက်ဒရယ်လွှတ်တော် (ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော်) နှစ်ရပ်စလုံးက တန်းတူညီမျှ ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်ဆိုင်ရာဥပဒေ ကို အောက်လွှတ်တော်ဖြစ်သော အမျိုးသားကောင်စီတွင် 136/48 မဲ၊ အထက်လွှတ်တော်ဖြစ်သော ပြည်နယ်များကောင်စီတွင် 24/11 မဲ ထောက်ခံမှုရရှိခဲ့ပြီး မဲအများစုဖြင့် အတည်ပြု ပြဋ္ဌာန်းခဲ့ကြောင်း Washington Blade သတင်းဌာနက တင်ပြသွားပါသည်။ အဆိုပါ ဥပဒေကြမ်းကို 2013 ခုနှစ်ကတည်းက စတင် ဆွေးနွေးခဲ့ပြီးနောက် (၇) နှစ်အကြာ 2020 ခုနှစ်တွင် အတည်ပြုနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 


သို့ရာတွင် ခရစ်ယာန်အမျိုးသားရေးဆိုင်ရာနိုင်ငံရေးပါတီဖြစ်သော လက်ယာယိမ်း ဖယ်ဒရယ် ဒီမိုကရက်တစ်ယူနီယံ (FDU) ပါတီကမူ #လိင်တူချင်းထိမ်းမြားလက်ထပ်မှုအတွက်ပြည်လုံးကျွတ်ဆန္ဒခံယူပွဲတခုကျင်းပပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့ကြောင်း the Local သတင်းဌာနက ပြောကြားခဲ့သည်။ အကယ်၍ လိင်တူချင်းထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်အတွက် ပြည်လုံးကျွတ်ဆန္ဒခံယူပွဲ ကျင်းပဖြစ်ခဲ့သည်ရှိသော် မိမိတို့အနေဖြင့် အဆိုပါ စိန်ခေါ်မှုကို ရင်ဆိုင်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်ကြောင်း မဲဆန္ဒရှင်ပြည်သူများကလည်း တန်းတူညီမျှ ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်အတွက် အခိုင်အမာရပ်တည်သွားလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားကြောင်း LGBTQ+ ဆိုင်ရာ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများက ထုတ်ပြန် ကြေငြာခဲ့သည်။

 

ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံသည် ထိမ်းမြားလက်ထပ်မှုဆိုင်ရာ တန်းတူအခွင့်အရေး မရှိသေးသော ဥရောပနိုင်ငံအနည်းငယ်အနက် တနိုင်ငံဖြစ်သည်။ လိင်တူစုံတွဲများ အတူနေထိုင်ခွင့်ဆိုင်ရာ မှတ်ပုံတင်ခြင်းကို ခွင့်ပြုထားသော်လည်း လက်ထပ်ထိမ်းမြားခွင့်တော့ မရှိခဲ့ချေ။ 


#တန်းတူညီမျှထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်ဆိုင်ရာဥပဒေ ကို အတည်ပြုပြီး နာရီပိုင်းအကြာတွင် ဥပဒေပြုလွှတ်တော်အမတ်များက ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံအတွင်းနေထိုင်သော လိင်ပြောင်းထားသည့် (သို့မဟုတ်) လိင်ပြောင်းဝတ်ဆင်ကြသူများအား ဌာနဆိုင်ရာရုံးများ၌ တရားဝင်စာရွက်စာတမ်းများတွင် မိမိတို့၏ အမည်နှင့် လိင်သတ်မှတ်ချက်များကို ရိုးရှင်းစွာ ဖော်ပြနိုင်ကြောင်း ခွင့်ပြုပေးခဲ့သည်။ 


အဆိုပါခွင့်ပြုချက်ဥပဒေနှင့် ပတ်သက်၍လည်း ပြည်လုံးကျွတ်ဆန္ဒခံယူပွဲ ကျင်းပဖွယ် ရှိလာနိုင်ကြောင်း၊ အကယ်၍ ထိုသို့ လုပ်ဆောင်မည့်ကိစ္စ မရှိခဲ့ပါက အစိုးရအနေဖြင့် အဆိုပါ ဥပဒေ အသက်ဝင်မည့်နေ့ရက်ကို သတ်မှတ်ပေးလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း လိင်ပြောင်းသူများဆိုင်ရာ လူ့အခွင့်အရေးတက်ကြွလှုပ်ရှားသူများက ပြောကြားခဲ့ကြသည်။ 


သို့ရာတွင် အဆိုပါဥပ‌ဒေသစ်တွင် အသက် (၁၆) နှစ်အောက် မည်သူမဆို မိဘ သို့မဟုတ် အုပ်ထိန်းသူ၏ သဘောတူခွင့်ပြုချက်ဖြင့်သာ ထိုသို့ သတ်မှတ်ခွင့်ရှိမည်ဟု ပြဋ္ဌာန်းထားသောကြောင့် လိင်ပြောင်းသူများဆိုင်ရာ ထိုကဲ့သို့ အသက်အရွယ် ကန့်သတ်ချက်မထားရှိပဲ မည်သည့်အသက်အရွယ်မဆို မိမိတို့ စိတ်တိုင်းကျ သတ်မှတ်ဖော်ပြခွင့်ရရန် ဥပဒေလွှတ်တော်အမတ်များက ပြန်လည် စဉ်းစားပေးစေလိုကြောင်း လူ့အခွင့်အရေးတက်ကြွလှုပ်ရှားသူများက ဆက်လက်တောင်းဆိုထားကြသည်။ 


ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံသည် တန်းတူညီမျှထိမ်းမြားလက်ထပ်ခွင့်ကို တရားဝင်အသိအမှတ်ပြု ဥပဒေပြဋ္ဌာန်းလိုက်သော (29) နိုင်ငံမြောက် နိုင်ငံဖြစ်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ 


>>>>>>>>>> ⚜️ <<<<<<<<<<

(ကိုးကား - ADVOCATE.com မှ ဆောင်းပါးရှင် Trudy Ring ၏ ဒီဇင်ဘာလ (၁၈) ရက်နေ့ ဆောင်းပါးကို မျှဝေသည်)


 “ဝင်ရောက်ဖတ်ရှုပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် 


⚜️ Adam Lovegood ⚜️




[Zawgyi]#တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္းႏွင့္ခုခံအားစနစ္

⚜️⚜️⚜️




လက္ရိွအခ်ိန္သည္ တိုင္းျပည္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ကပ္ေရာဂါ ကိုဗစ္ႏိုင္တင္း ႏွင့္အတူ အသြားအလာကန႔္သတ္ျခင္းမ်ား ထုတ္ျပန္ထားေသာေၾကာင့္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ခ်ိန္းေတြ့ျခင္း ဒိတ္တင္းျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားအတြက္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ရိွေနသၫ့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ 


သို႔ေသာ္ အလုပ္မ်ားရပ္ဆိုင္း၍ အိမ္တြင္သာ ေနေနရသၫ့္ အခ်ိန္တြင္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ သာယာမႈ ရေစရန္ တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္မိေကာင္း ျပဳလုပ္မိႏိုင္ပါသည္။ အျခားတဖက္တြင္လည္း ကိုဗစ္ႏိုင္တင္း ကပ္ေရာဂါသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကုသေဆးမ်ားႏွင့္ မေရမရာ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ လူတဦးခ်င္းစီက မိမိတို႔၏ ကိုယ္ခံအားစနစ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေမြးျမဴျခင္းျဖင့္သာ ကိုဗစ္ႏိုင္တင္း ကူးစက္မႈဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ ရိွမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အႀကံေပးမႈမ်ားကို ေတြ့ရိွရပါသည္။ 


ထို႔ေၾကာင့္ တကိုယ္ရည္ အာသာေျဖျခင္း ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ ခုခံအားစနစ္ ဆက္စပ္မႈ ရိွမရိွ ႏွင့္ တကိုယ္ရည္ အာသာေျဖျခင္းက ခုခံအားစနစ္ကို ဆိုးက်ိဳး သက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း ရိွမရိွ အေၾကာင္းအခ်ိဳ႕ကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။ 

တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္းႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ ခုခံအားစနစ္ ဆက္စပ္မႈ ရိွမရိွ ဟူေသာ အေၾကာင္းအရာသည္ ကပ္ေရာဂါကာလ ၂၀၂၀ မတ္လမွစ၍ ယခုအခ်ိန္အထိ အြန္လိုင္းရွာေဖြေရးဝန္ေဆာင္မႈ ဂူဂဲလ္ တြင္ ရွာေဖြမႈ အမ်ားဆံုးေသာ အေၾကာင္းအရာတခု ျဖစ္ပါသည္။ 


တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္း (ဂြင္းတိုက္ျခင္း) သည္ ပံုမွန္ အျပဳအမူတခုသာျဖစ္ေသာ္လည္း မ်ားစြာေသာ ယံုတမ္း စကားမ်ားေၾကာင့္ စိတ္မသက္သာစရာအျဖစ္ စိတ္ထင္မွတ္မွား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္းက စိတ္ဖိစီးမႈေလ်ာ့ပါးေစျခင္း ႏွင့္ နာက်င္မႈ သက္သာေစျခင္း စေသာ မ်ားစြာေသာ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။ 


ဂြင္းတိုက္ျခင္း ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ ခုခံအားစနစ္ တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္မႈ ရိွမရိွ စမ္းသပ္ထားေသာ ေလ့လာမႈမ်ား အလြန္နည္းပါးေသာ္လည္း ၂၀၁၄ ခုႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလ့လာမႈတခုက ဂြင္းတိုက္ျခင္း သည္ ကင္ဆာက်ိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚေစေသာ ဆဲလ္မ်ားႏွင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ကူးစက္ခံရေသာ ဆဲလ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ေပးသၫ့္ ခႏၶာကိုယ္ခုခံအားစနစ္၏ ပင္မစနစ္ျဖစ္ေသာ လ်ူကိုဆိုက္စ္ ဟု ေခၚေသာ ေသြးျဖဴဥမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈကို လႈံေဆာ္ေပးမႈရိွေၾကာင္း ေတြ့ရိွခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။ 


၂၀၁၆ ခုႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလ့လာမႈတခုကလည္း သုက္ရည္ထြက္သည္အထိ တကိုယ္ရည္အာသာေျဖမႈမ်ားေလေလ ဆီးက်ိတ္ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္မႈ အခြင့္အလမ္း နည္းေလေလ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ့ရိွခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။ 

တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္း (ဂြင္းတိုက္ျခင္း) ေၾကာင့္ မ်က္စိကြယ္ႏိုင္ျခင္း၊ ဆံပင္ကြၽတ္ျခင္း၊ ပန္းေသပန္းၫွိုးျခင္း၊ လိင္တံတိုသြားျခင္း၊ က်ံဳ႔သြားျခင္း၊ လိင္တံေကြးသြားျခင္း၊ သုက္ေကာင္အရည္အတြက္ နည္းသြားျခင္း၊ မ်ိဳးေအာင္ႏိုင္မႈနည္းသြားျခင္း၊ စိတ္ေရာဂါျဖစ္ျခင္း၊ အားနည္းျခင္း မ်ား ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း မ်ားစြာေသာ ယံုတမ္းစကားမ်ားသည္ သိပၸံနည္းက် လက္ေတြ့မက်ေၾကာင္း ႏွင့္ တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္းေၾကာင့္ ထိုသို႔အေျခအေနမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း စမ္းသပ္ေတြ့ရိွခ်က္မ်ား မရိွထားေၾကာင္း၊ အဆိုပါ ယံုတမ္းစကားမ်ားသည္ ေျခာက္လွန႔္စကားသက္သက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ့ရိွရပါသည္။ 


သို႔ေသာ္လည္း စမ္းသပ္ေလ့လာမႈနည္းပါးေသာေၾကာင့္ တထစ္ခ် ခိုင္မာစြာ ယတိျပတ္ေျပာရန္ ခက္ေသာ္လည္း ေလ့လာေတြ့ရိွသမ်ွေသာ စမ္းသပ္ခ်က္မ်ားကမူ တကိုယ္ရည္အာသာေျဖျခင္းေၾကာင့္ ခုခံအားစနစ္ကို မ်ားစြာ သက္ေရာက္မႈ မရိွႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ သင့္တင့္ရံုမ်ွ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း အေထာက္အကူျဖစ္၊ သာယာမႈလည္း ရရိွေက်နပ္ၿပီး လိုသည္ထက္ မပိုသင့္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။ 


⚜️ A. L ⚜️


မူရင္း - Medical News Today (https://www.medicalnewstoday.com/articles/can-masturbating-impact-the-immune-system)


#FDAကHIVကူးစက္မႈကိုကုသရန္တလတႀကိမ္သံုးထိုးေဆးမ်ားကိုပထမဆံုးအႀကိမ္ခြင့္ျပဳ

⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️




အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အစားအေသာက္ႏွင့္ေဆးဝါးကြပ္ကဲမႈဦးစီးဌာန (FDA) က HIVကူးစက္မႈကို ကုသရန္ တလတႀကိမ္သံုး ထိုးေဆးမ်ားကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ခြင့္ျပဳ လိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ တႀကိမ္ေဆးထိုးလ်ွင္ ေဒၚလာ 4000 (ျမန္မာက်ပ္ေငြ 53 သိန္းေက်ာ္ ကုန္က်ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ 


လြန္ခဲ့ေသာ ရက္သတၲပတ္အတြင္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အစားအေသာက္ႏွင့္ေဆးဝါးကြပ္ကဲမႈ ဦးစီးဌာန (FDA) က HIV ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္မႈကို ကုသရန္ GlaxoSmithKline ေဆးဝါးကုမၸဏီ ကုမၸဏီခြဲတခုျဖစ္ေသာ Viiv Healthcare က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကုမၸဏီက ထုတ္လုပ္လ်က္ရိွေသာ ေန့စဉ္အခ်ိန္မွန္ ေသာက္သံုးရမၫ့္ ေသာက္ေဆး အစား တလလ်ွင္ တႀကိမ္ လစဉ္ ထိုးႏွံရမၫ့္ Cabenuva ေခၚ ထိုးေဆးအမ်ိဳးအစားကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ 


သို႔ေသာ္ စိတ္ဝင္စားမႈအရိွဆံုးက ၄ထိုးေဆး၏ ကုန္က်စရိတ္ပင္ျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုးလ ထိုးႏွံမႈအတြက္ ေဒၚလာ 5940 (#ျမန္မာက်ပ္ေငြ79သိန္းေက်ာ္) ကုန္က်မည္ ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယလ မွ စ၍ ေနာက္ပိုင္း လစဉ္ ထိုးႏွံမႈမ်ားအတြက္ တလလ်ွင္ ေဒၚလာ 3960 (#ျမန္မာက်ပ္ေငြ53သိန္းနီးပါး) ကုန္က်မည္ျဖစ္သည္။ 


Cabenuva ထိုးေဆးသည္ HIV-1 ကူးစက္မႈတြင္ ကုသမႈအတြက္ ပထမဆံုး ႏွင့္ တခုတည္းေသာ ၿပီးျပၫ့္စံုသၫ့္ ကာလရွည္ၾကာအာနိသင္ရိွေသာ ကုထံုး ျဖစ္ေၾကာင္း HIV ကုသမႈအတြက္ လစဉ္ထိုးေဆးအား FDA မွ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာသၫ့္ေန့တြင္ ေဆးဝါးကုမၸဏီ Viiv Healthcare က ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။  


“ဒီေန့မွာေတာ့ HIV ကူးစက္ခံထားရတဲ့သူေတြအတြက္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ခ်ဉ္းကပ္ပံုစံအသစ္တမ်ိဳးအျဖစ္ FDA က Cabenuva ထိုးေဆးကို HIV ကုသတဲ့ေနရာမွာ တိုးတက္မႈ အေရြ့တခုအျဖစ္ အတည္ျပဳေပးခဲ့ပါၿပီ။ Cabenuva ထိုးေဆးဟာ 365 ရက္စလံုး ေဆးပမာဏ မပ်က္မကြက္ ရယူဖို႔ (ေသာက္သံုးဖို႔) လိုအပ္ေနတဲ့အေျခအေနကေန တႏွစ္လံုးမွာ 12 ရက္သာလ်ွင္ ကုသမႈအေထာက္အပံ့ရယူဖို႔ လိုအပ္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ HIV ကူးစက္ခံထားရသူ မည္သူ႔ကိုမွ ေနာက္က်န္မေနေစရေသာ မူဝါဒကို လက္ကိုင္ထားၿပီး Viiv Healthcare ေဆးဝါးကုမၸဏီက ဆန္းသစ္တဲ့ေဆးဝါးေတြကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၿပီး က်မတို႔ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို အားျဖၫ့္ေဆာင္ရြက္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္” ဟု Viiv ေဆးဝါးကုမၸဏီ၏ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ကုမၸဏီ၏ ေျမာက္အေမရိက အႀကီးအကဲ Lynn Baxter က ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။ 


“ကာလရွည္ၾကာ အာနိသင္ရိွေသာ ထိုးေဆးပံုစံ HIV ကုသမႈ သည္ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာနယ္ပယ္တြင္ ႀကီးမားေသာ အခ်ိဳးအေကြ့တခုျဖစ္ၿပီး HIV ႏွင့္ ေနထိုင္ေနၾကသူမ်ားအတြက္ ပိုမိုလြယ္ကူေသာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ အေျခအေနကို ဖန္တီးေပးသြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး” ဟု ဝါရွင္တန္ဒီစီ အေျခစိုက္ NGO အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္သၫ့္ AIDS United အဖြဲ႔၏ အႀကီးအကဲတေယာက္ျဖစ္ေသာ Jesse Milan Jr. က ေျပာၾကားခဲ့သည္။ 


သို႔ေသာ္ ကူးစက္ခံလူနာမ်ားအေနျဖင့္ ပထမတႏွစ္အတြင္းမွာပင္ ထိုးေဆး 12 ႀကိမ္စာအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ ေဒၚလာ 50000 (#ျမန္မာက်ပ္ေငြ667သိန္းေက်ာ္) ကုန္က်ႏိုင္မၫ့္အေျခအေနအရ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာႀကီးက Viiv Healthcare ေဆးဝါးကုမၸဏီသည္ စာနာေထာက္ထားေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးမရိွဘဲ H+ မ်ား၏ ဘဝကို အမွန္တကယ္ပင္ ပိုမိုလြယ္ကူေစလိမ့္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။ 2018 ခုႏွစ္ စာရင္းမ်ားအရ လက္ရိွကုသမႈခံယူေနၾကေသာ ပံုမွန္ေသာက္ေဆးကုန္က်စရိတ္သည္ တႏွစ္လ်ွင္ ေဒၚလာ 36000 မွ 48000 အတြင္း (ျမန္မာက်ပ္ေငြ သိန္း 480 ႏွင့္ သိန္း 640 ၾကား) ရိွေနေသာ လက္ရိွအေျခအေနထက္ပင္ ထိုးေဆး ကုန္က်စရိတ္က ပိုမို မ်ားျပားလ်က္ရိွေၾကာင္း AIDS သုေတသနအဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္ေသာ amfAR က ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ 


Viiv Healthcare ကုမၸဏီကမူ ၄တို႔အေနျဖင့္ ပုဂၢလိက အာမခံရိွသူမ်ားႏွင့္ အစိုးရ ေဆးဝါးအေထာက္အပံ့ရယူထားသူမ်ားအေနျဖင့္ ကုန္က်စရိတ္အတြက္ ပိုမိုသက္သာသြားလိမ့္မည္ဟု ေမ်ွာ္လင့္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။ 


ကုမၸဏီက ယခုထိုးေဆးသည္ တလတႀကိမ္ လစဉ္မဟုတ္ဘဲ ႏွစ္လမွ တႀကိမ္သာ ထိုးႏွံမည္ဆိုလ်ွင္ေတာင္မွ အာနိသင္ရိွေၾကာင္း သက္ေရာက္မႈရိွေၾကာင္း သုေတသနအေထာက္အထားမ်ားရိွၿပီး ထိုအေျခအေနအတြက္ အတည္ျပဳခ်က္ရရိွရန္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ လက္ရိွထိုးေဆးကို PrEP ပံုစံအေနျဖင့္ အသံုးႏိုင္မၫ့္အေျခအေနကိုလည္း ဆက္လက္ သုေတသန ျပဳေနေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ 


>>>>>>>>>> ⚜️ <<<<<<<<<< 


(ကိုးကား - LGBTQNation.com စာမ်က္ႏွာမွ ေဆာင္းပါးရွင္ Alex Bollinger ၏ January 25, 2021 ေဆာင္းပါးကို မ်ွေဝပါသည္)


⚜️ Adam Lovegood ⚜️


#တန္းတူထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္ႏွင့္အရြယ္ေရာက္လိင္ေျပာင္းသူမ်ားအတြက္ #မွတ္ပံုတင္ဆိုင္ရာသက္သာခြင့္မ်ားကို #ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံကဥပေဒအျဖစ္ျပ႒ာန္း

⚜️ >>>>>>>>>> ⚜️ <<<<<<<<<< ⚜️




ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွ ဥပေဒလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ သမိုင္းတြင္မၫ့္ ဥပေဒၾကမ္း ႏွစ္ရပ္ကို ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ ေသာၾကာေန့တြင္ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ 


အဆိုပါ ဥပေဒၾကမ္းမ်ားမွာ #တန္းတူညီမ်ွထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္ဆိုင္ရာဥပေဒ  ႏွင့္ လိင္ေျပာင္းထားသူမ်ား သို႔မဟုတ္ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲ ဝတ္ဆင္ေနထိုင္သူမ်ား တရားဝင္စာရြက္စာတမ္းမ်ားတြင္ မိမိတို႔၏ အမည္ႏွင့္ လိင္သတ္မွတ္ခ်က္ (က်ား/မ) စသည္ကို ပိုမို လြယ္ကူစြာ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒ တို႔ျဖစ္သည္။ 


ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ၏ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္လႊတ္ေတာ္ (ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္) ႏွစ္ရပ္စလံုးက တန္းတူညီမ်ွ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္ဆိုင္ရာဥပေဒ ကို ေအာက္လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသားေကာင္စီတြင္ 136/48 မဲ၊ အထက္လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ျပည္နယ္မ်ားေကာင္စီတြင္ 24/11 မဲ ေထာက္ခံမႈရရိွခဲ့ၿပီး မဲအမ်ားစုျဖင့္ အတည္ျပဳ ျပ႒ာန္းခဲ့ေၾကာင္း Washington Blade သတင္းဌာနက တင္ျပသြားပါသည္။ အဆိုပါ ဥပေဒၾကမ္းကို 2013 ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ ေဆြးေနြးခဲ့ၿပီးေနာက္ (၇) ႏွစ္အၾကာ 2020 ခုႏွစ္တြင္ အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ 


သို႔ရာတြင္ ခရစ္ယာန္အမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာႏိုင္ငံေရးပါတီျဖစ္ေသာ လက္ယာယိမ္း ဖယ္ဒရယ္ ဒီမိုကရက္တစ္ယူနီယံ (FDU) ပါတီကမူ #လိင္တူခ်င္းထိမ္းျမားလက္ထပ္မႈအတြက္ျပည္လံုးကြၽတ္ဆႏၵခံယူပြဲတခုက်င္းပေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေၾကာင္း the Local သတင္းဌာနက ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အကယ္၍ လိင္တူခ်င္းထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္အတြက္ ျပည္လံုးကြၽတ္ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပျဖစ္ခဲ့သည္ရိွေသာ္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ အဆိုပါ စိန္ေခၚမႈကို ရင္ဆိုင္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေၾကာင္း မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားကလည္း တန္းတူညီမ်ွ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္အတြက္ အခိုင္အမာရပ္တည္သြားလိမ့္မည္ဟု ေမ်ွာ္လင့္ထားေၾကာင္း LGBTQ+ ဆိုင္ရာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာခဲ့သည္။

 

ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံသည္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္မႈဆိုင္ရာ တန္းတူအခြင့္အေရး မရိွေသးေသာ ဥေရာပႏိုင္ငံအနည္းငယ္အနက္ တႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ လိင္တူစံုတြဲမ်ား အတူေနထိုင္ခြင့္ဆိုင္ရာ မွတ္ပံုတင္ျခင္းကို ခြင့္ျပဳထားေသာ္လည္း လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ေတာ့ မရိွခဲ့ေခ်။ 


#တန္းတူညီမ်ွထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္ဆိုင္ရာဥပေဒ ကို အတည္ျပဳျပီး နာရီပိုင္းအၾကာတြင္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံအတြင္းေနထိုင္ေသာ လိင္ေျပာင္းထားသၫ့္ (သို႔မဟုတ္) လိင္ေျပာင္းဝတ္ဆင္ၾကသူမ်ားအား ဌာနဆိုင္ရာရံုးမ်ား၌ တရားဝင္စာရြက္စာတမ္းမ်ားတြင္ မိမိတို႔၏ အမည္ႏွင့္ လိင္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ရိုးရွင္းစြာ ေဖာ္ျပႏိုင္ေၾကာင္း ခြင့္ျပဳေပးခဲ့သည္။ 


အဆိုပါခြင့္ျပဳခ်က္ဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ျပည္လံုးကြၽတ္ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပဖြယ္ ရိွလာႏိုင္ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္မၫ့္ကိစၥ မရိွခဲ့ပါက အစိုးရအေနျဖင့္ အဆိုပါ ဥပေဒ အသက္ဝင္မၫ့္ေန့ရက္ကို သတ္မွတ္ေပးလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လိင္ေျပာင္းသူမ်ားဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။ 


သို႔ရာတြင္ အဆိုပါဥပ‌ေဒသစ္တြင္ အသက္ (၁၆) ႏွစ္ေအာက္ မည္သူမဆို မိဘ သို႔မဟုတ္ အုပ္ထိန္းသူ၏ သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္သာ ထိုသို႔ သတ္မွတ္ခြင့္ရိွမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားေသာေၾကာင့္ လိင္ေျပာင္းသူမ်ားဆိုင္ရာ ထိုကဲ့သို႔ အသက္အရြယ္ ကန႔္သတ္ခ်က္မထားရိွပဲ မည္သၫ့္အသက္အရြယ္မဆို မိမိတို႔ စိတ္တိုင္းက် သတ္မွတ္ေဖာ္ျပခြင့္ရရန္ ဥပေဒလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက ျပန္လည္ စဉ္းစားေပးေစလိုေၾကာင္း လူ႔အခြင့္အေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆက္လက္ေတာင္းဆိုထားၾကသည္။ 


ကမ႓ာေပၚတြင္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံသည္ တန္းတူညီမ်ွထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္ကို တရားဝင္အသိအမွတ္ျပဳ ဥပေဒျပ႒ာန္းလိုက္ေသာ (29) ႏိုင္ငံေျမာက္ ႏိုင္ငံျဖစ္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ 


>>>>>>>>>> ⚜️ <<<<<<<<<<

(ကိုးကား - ADVOCATE.com မွ ေဆာင္းပါးရွင္ Trudy Ring ၏ ဒီဇင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန့ ေဆာင္းပါးကို မ်ွေဝသည္)


 “ဝင္ေရာက္ဖတ္ရႈေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ 


⚜️ Adam Lovegood ⚜️


Sunday, August 1, 2021

မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း (Part One)

 မြန်မာ့ မိတ်ကပ်အနုပညာရှင် မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း (Part One)




#ခင်စန်းဝင်

#Makeup_Artists

#အင်တာဗျူးဆောင်းပါး


(၂၀၁၂ခုနှစ်လောက်က Colour Rainbow Magazine မှာပါရှိခဲ့တဲ့ အင်တာဗျူးဆောင်းပါးကို အပိုင်းနှစ်ပိုင်းခွဲပြီး ပြန်လည်ဝေမျှပါရစေ။ လူတစ်ယောက် အောင်မြင်ပြီး နေရာတစ်ခုရနေတယ်ဆိုရာ တော်တန်ရုံတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ့အပြင် လူချစ်လူခင်များဖို့ဆိုပါက အနေအထိုင်တတ်ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။ သိက္ခာရှိဖို့ပြောရင်တော့ နဂိုဗီဇအခံကလည်းကောင်းမှပေါ့နော်။)


အခုတခါ တင်ပြမယ့် In & Out ကဏ္ဍအတွက် တွေ့ဆုံမေးမြန်းခန်းလေးကိုတော့ ယနေ့ မြန်မာ့ထိပ်တန်း မိတ်ကပ်အနုပညာရှင်တွေထဲက တယောက်ဖြစ်တဲ့ မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းနဲ့ တွေ့ဆုံ့မေးမြန်းထားတာလေးကို တင်ပြပေးမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ 


ဒီတွေ့ဆုံမေးမြန်းမှုလေးမှာတော့ မိတ်ကပ်ခင်စန်းဝင်းရဲ့ ငယ်ဘဝဖြတ်သန်းမှု ပုံရိပ် တစိတ်တဒေသနဲ့ မျိုးဆက်သစ် လူငယ်တွေအပေါ် ထားတဲ့ သူမရဲ့ စေတနာတွေ၊ အလုပ်အပေါ်မှာထားတဲ့ သူမရဲ့ တာဝန်ယူမှုအကြောင်းလေးတွေကို မေးမြန်းထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။ 


#မအေးစန်းအနေနဲ့ အခုလို မိန်းကလေးလိုမျိုး ဝတ်စားနေထိုင်လာခဲ့တာ ဘယ်အရွယ်လောက်ကတည်းက စခဲ့ပါသလဲ။


မိန်းကလေးလို ဝတ်တာကတော့ ဆယ်တန်းဖြေပြီး နောက်ပိုင်းမှပေါ့နော်။ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ တက္ကသိုလ်ဆက်မတက်ပဲနဲ့ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ဝင်တဲ့အချိန်ပေါ့။ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ဝင်တဲ့အချိန်မှာလည်း ချက်ချင်းကြီးတော့ မိန်းမလို ဝတ်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဖားတပိုင်း ငါးတပိုင်းပေါ့။ အောက်က ပုဆိုးကို ထမိန်လို ဝတ်တယ်။ အပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီကို အပေါ်က ထုတ်ဝတ်တာမျိုးပေါ့။ ဆိုတော့ မိန်းမလို အပြည့်ကြီးတော့ ဝတ်စားဆင်ယင်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ တခုရှိတာက မကြီးစန်းက ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်ရဲ့ Body Form က ယောက်ျားလေးနဲ့ သိပ်မတူဘူး။ 


မတူတဲ့ အဲဒီအခါကျတော့ ယောက်ျားလေးလို ဝတ်ရင် အရမ်းရုပ်ဆိုးတယ်။ အထူးသဖြင့် ရှပ်အင်္ကျီတွေ ဘာတွေကို ဝတ်ရင် ကိုယ်က ပုခုံးလျောတဲ့သူ ဆိုတော့ တော်တော် အဆင်မပြေဘူး။ ကြည့်ရတာ….ပေါ့။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆင်မပြေဘူးပေါ့နော်။ သူများတွေလည်း ကြည့်ရတာ ကောင်းမယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး။ အဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဒီလိုမျိုး ဖားတပိုင်း ငါးတပိုင်း ဝတ်ရတာ ပိုပြီး အဆင်ပြေတယ်။ 


လုပ်ငန်းခွင်မှာလည်းပဲ အဲလိုပဲ။ နည်းနည်းလေး နာမည်ရပြီး နောက်ပိုင်းမှာ မိန်းကလေးလို ဝတ်တာပါ။ အဲဒီအခါကျမှ စတာပေါ့နော်။ အရင်တုန်းကတော့ ပွဲလမ်းသဘင် သွားရင်တော့ မိန်းမလို ဝတ်တယ်။ အမြဲတမ်းကြီး ဝတ်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ 


#မကြီးစန်းရဲ့အကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြီးခဲ့တဲ့ မကြာသေးခင် ကာလက ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ မဂ္ဂဇင်းတအုပ်မှာ ဖတ်လိုက်ရတယ်။ အဲဒီထဲမှာ ပါတဲ့အတိုင်းပဲ မကြီးစန်းဘဝမှာ ဒီလိုမျိုး မိန်းကလေးလို နေချင်တဲ့အတွက် မိဘတွေရဲ့ အတိုက်အခိုက်တွေ အများကြီး ခံခဲ့ရတယ်လို့ သိရပါတယ်။ အဲဒါကို ကိုယ်တိုင်ပဲ ရိမ်းဘိုးကို ပြောပြပေးပါဦး။ 


အဓိကကတော့ ဒီလိုပါ။ မိဘတိုင်းကတော့ ကိုယ့်သားသမီးကို အကောင်းဆုံး ဖြစ်စေချင်တာပေါ့နော်။ အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ မွေးဖွားလိုက်တာပါ။ ကိုယ့်မိဘကလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပါပဲ။ ပညာလည်း အရမ်းတတ်စေချင်တယ်။ ပြီးတော့ ဟို….. လူ့လောကကြီးထဲမှာ ကိုယ့်သားသမီးကို သူများတွေ နောက်တာ၊ ပြောင်တာ၊ နှိမ့်တာမျိုးတွေ မဖြစ်စေချင်ကြဘူးပေါ့။ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ မအေးစန်းကို သူတို့ ထိန်းချုပ်ခဲ့တယ်လို့ပဲ ယူဆပါတယ်။ အခုချိန်မှာ ဒါကိုလည်း နားလည်လာပါပြီ။ 


ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင်တော့ ကိုယ်က ယောက်ျားလေးမဟုတ်တဲ့ အခါကျတော့ ယောက်ျားလေးလို မဝတ်ချင်ဘူး။ ဆံပင်ပုံစံ ထားတာကအစ….။ ဆံပင်နည်းနည်းရှည်တာနဲ့ အမေက ရှေ့တလက်မ နောက်ပြောင်ဆိုတဲ့ စစ်သားပုံစံကေလိုမျိုး အမေက ထိုးပစ်လိုက်တယ်။ အဲလိုမျိုး မိန်းမစိတ် ပေါက်မှာ စိုးလို့ပေါ့နော်။ 


ဒါပေမယ့် ဟို….. သူတို့မြင်တဲ့ အမြင်မှာဆိုရင်လည်း မိန်းမလျာဆိုတာ…. မအေးစန်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် ဥပမာ- လမ်းမတော်မြို့နယ်မှာ ဘယ်သူ နေတယ်၊ ဒဂုံမြို့နယ်မှာ ဘယ်သူ နေတယ်၊ မြောက်ဥက္ကလာမှာ ဘယ်သူနေတယ်ဆိုတာ ဟို…… သီးသီးခြားခြား ဘယ်မြို့နယ်မှာ ဘယ်သူနေတယ်ဆိုတာ သိသာလောက်တဲ့ လူနည်းစုပေါ့နော်။ လူနည်းစုဆိုတော့ တယောက်နဲ့တယောက် ဘယ်မှာနေလဲ၊ ကြည့်မြင်တိုင်မှာ နေတယ်၊ ဘယ်သူပေါ့။ အဲဒါမျိုးပေါ့။ ကျောက်တံတားဘက်မှာ ဘယ်သူပေါ့။ အဲလို အနေအထားလေးဆိုတော့ သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ထိတွေ့နေတာက ဘာလဲဆိုတော့ ရှောက်သီးဆေးပြား ရောင်းတဲ့သူတွေ၊ နတ်ကတော်တွေပေါ့နော်။ ဆိုတော့ သူတို့ကျတော့လည်း သူတို့ရဲ့စီးပွားရေး အရပေါ့နော်၊ ကုနြေ္ဒမရဘူးပေါ့နော်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတို့ကို ခေါ်ချင်အောင်၊ ပြောချင်အောင် သူတို့ ဟာသလုပ်ရတဲ့အခါမျိုးလည်း ရှိမယ်။ ဖက်လဲတကင်း အတင်းဆွဲခေါ်တဲ့ ဟာမျိုးလည်း ရှိလိမ့်မယ်။ ဆိုတော့ မိဘတွေက အဲဒါတွေကို မြင်ပြီးတော့ သူတို့မွေးထားတဲ့ သားက အဲလိုမျိုး ဖြစ်မှာ သိပ်ကြောက်တယ်။ 


အဲလိုဆိုတော့ အဲဒီအချိန်မှာ တကယ်တော့ မိတ်ကပ်ဆံပင်ဆိုတာကလည်း ရုပ်ရှပ်လောကမှာ မိတ်ကပ်စန္ဒီ ရှိမယ်၊ သတို့သမီးလောကမှာ မိတ်ကပ် ဦးတင်ထွဋ်ပေါ့နော်….. သူ ရှိမယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့နော်…. လက်ချိုးရေလို့ရတဲ့ မိတ်ကပ် Artist တွေ၊ နည်းနည်းလေး မိန်းကလေး မိတ်ကပ် Artist တွေ ကြီးစိုးနေတဲ့ အချိန်ဖြစ်နေတဲ့အခါကျတော့ မိဘတွေအမြင်မှာတော့ ဒီနတ်ကတော်နဲ့ ရှောက်သီးဆေးပြားသည် အခြောက်တွေကိုပဲ မြင်တယ်။ အဲတော့ ဖြစ်ချင်တယ်လည်း အကိုတွေကြားထဲမှာ နေတယ်ဆိုတော့ အကိုတွေက ရုပ်တွေကလည်း ချော၊ အရမ်းကို လမ်းသရဲလို အမိုက်စားတွေဆိုတော့ တွေ့လို့ရှိရင် ဥပမာ- ရွှေတိဂုံဘုရား တပေါင်းပွဲဆိုရင် လူအရမ်းစုံတယ်လေ။ မိန်းမလျာ သဘာဝပေါ့နော်… အဲဒီမှာ လိုက်ပြီးတော့ မိတ်ဆက်တာတို့၊ လိုက်ခေါ်တာတို့၊ ဘာတို့ဆိုရင် အကိုတွေက အရမ်း မုန်းတာ၊ မကြိုက်ဘူး။ မကြိုက်တော့ ကိုယ်တွေအလှည့်လည်းကျတော့ အကိုတွေက အပြင်မှာ အခြောက်တွေနဲ့ အဲလိုမျိုး တခုခုတွေ့ကြုံခဲ့ရင် အိမ်ရောက်ရင် အရိုက်ခံရပြီ။ အိမ်ရှေ့ကနေ ရှောက်သီးဆေးပြားသည် ဖြတ်ရင် အိမ်ရှေ့ကို မထွက်ခိုင်းတော့ဘူး။ အိမ်အပေါ် ထပ်ခိုးမှာ ထားထားတာမျိုးပေါ့။ 


မိုးကြိုးငှက်ငယ်ပေါ်ကစက မိုးကြိုးငှက်ငယ်ကိုဆို အရမ်းကြည့်ချင်တယ်……… အရမ်းကြည့်ချင်တယ်…..။ တအိမ်လုံးသွားကြည့်တယ်။ ကိုယ့်ကို ခေါ်မသွားဘူး။ ထားခဲ့တယ်။ အခြောက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ အဲလောက်အထိပေါ့နော်။ သူတို့စိတ်ထဲမှာက မိန်းမလျာလူတန်းစားဆိုရင် လူတွေ နှိမ်တာတို့၊ ရီစရာတို့ အဲလိုမျိုးတွေ ဖြစ်မှာစိုးလို့ ထင်ပါတယ်။ အဲတော့ အဲလိုမျိုး သူတို့က ထိန်းချုပ်ခဲ့တာပေါ့နော်။ 


ထိန်းချုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတော့ အခုအချိန်မှာကျတော့လည်း ဩော်… သူတို့ရဲ့ ထိန်းချုပ်မှုဟာ ကိုယ့်အတွက်ပါလားဆိုတာကို သူတို့စေတနာကို နားလည်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ထင်သလို၊ မြင်သလိုမျိုး မအေးစန်းက ဒီလိုမျိုး နတ်ကတော်တို့၊ ရှောက်သီးဆေးပြားသည်တို့ မဟုတ်ပဲနဲ့ တကယ်တမ်းကျတော့ မိတ်ကပ်လိမ်းတဲ့ အတတ်ပညာနဲ့ အသက်မွေး ဝမ်းကျောင်းတာပေါ့နော်။ အဓိကကတော့ ပန်းချီဆွဲတာကို ဝါသနာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်းကျတော့ ကိုယ့်ရဲ့ Nature နဲ့ ကိုက်ညီတဲ့အခါမှာ မိတ်ကပ်လိမ်းတဲ့ အတတ်ပညာနဲ့ အသက်မွေး ဝမ်းကျောင်းတာပေါ့နော်။ 


ဆယ်တန်းပြီးတော့ တက္ကသိုလ် ဆက်မတက်တော့ပဲနဲ့ ဒီလောကထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ ဝင်လိုက်ပြီးတော့မှ သူငယ်ချင်းတွေက ဘွဲ့ရတဲ့အချိန် ကိုယ်က ဒီဘက်မှာ သူများဆိုင်တွေမှာ အလုပ်သမားပဲ ရှိသေးတယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့နော်။ ဆိုတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝင်ငွေလေးကလည်း ရလာတယ်။ မိဘကိုလည်း ပြန်ပြီး ထောက်ပံ့နိုင်လာတယ်။ ဆိုတဲ့အခါကျတော့ အကိုတွေက မထောက်ပံ့နိုင်တဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်က (သူတို့အထင်သေးထားတဲ့၊ သူတို့ စိုးရိမ်နေတဲ့ လူတယောက်က) မိဘကို ပံ့ပိုးနိုင်တယ်ဆိုတော့ သူတို့တွေ အရမ်းလည်း ဝမ်းလည်း သာကြတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ လွှတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ ဘယ်လိုပဲ ဝတ်ဝတ် ဘာမှမပြောတော့ဘူး။ အဲလိုမျိုးပေါ့နော်….။ 


#ငယ်ရွယ်စဉ်တုန်းက ကျောင်းမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဘယ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် မနှိမ်ပဲနဲ့ မအေးစန်းကို ဖေးမခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ရှိခဲ့ဖူးလား။ 


သူငယ်ချင်းတွေ ရှိခဲ့တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေ ရှိခဲ့တယ်ဆိုတာက များသောအားဖြင့် မကြီးစန်းက ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ပဲ ပေါင်းတယ်။ ကျောင်းတွေမှာဆိုရင်လည်း မိန်းကလေးတွေနဲ့ အတူတူ မထိုင်ရဘူးလေ။ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ပဲ ထိုင်ရတယ်။ ထိုင်ရတဲ့အခါကျတော့ တချို့ကျတော့လည်း နောက်တယ်၊ ပြောင်တယ်ပေါ့။ တချို့ကျတော့လည်း သူတို့နှိမ့်ချင်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့ အပျော်အနေနဲ့ နောက်တာ။ အဲတော့ နောက်တဲ့အခါမှာ ဘေးနားက နေတဲ့လူတွေက မနေနိုင်ဘူး။ မင်းတို့ မနောက်ပါနဲ့ကွာ၊ ဘာညာနဲ့ ကိုယ့်ကို ကာဗာလုပ်ပေးတဲ့ လူတွေလည်း ရှိတယ်။ တခါတလေကျရင် ဆရာမတွေက (စတိတ်ကျောင်းမှာဆိုတော့) ခေါင်းရှုပ်တော့ ကဲ လာစမ်းပါ ဟယ်၊ လာ…နင် မိန်းကလေးနားမှာ ရောထိုင်ဆိုပြီး မိန်းကလေးနားမှာ ထားတဲ့အခါတွေလည်း ရှိတယ်ပေါ့။ အဲလိုမျိုး အကာအကွယ်ပေးတဲ့ ယောက်ျားလေးတွေလည်း ရှိတယ်။ နောက်ပြောင်ချင်တဲ့ လူတွေလည်း ရှိတယ်။ အမျိုးမျိုးပါပဲ။ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ 


#အခုနက မကြီးစန်းရဲ့ မိသားစုပတ်ဝန်းကျင်က ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ မကြီးစန်းက သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ နေတတ်တဲ့ လူတယောက်ဖြစ်သွားတယ်လို့ ဆိုနိုင်မလား။ 


အမှန်အတိုင်းပြောရရင်တော့ မကြီးစန်းက အခုကြီးပြင်းတဲ့အရွယ်အထိ (လုပ်ငန်းခွင်ထဲကို မဝင်ခင်အချိန်ထိ) မိန်းကလေး တယောက်လိုမျိုး အမေက စောင့်ရှောက်ခဲ့တာ။ သွားလေရာ သူ လိုက်တယ်။ ဘယ်တော့မှ မလွှတ်ဘူး။ ပြီးတော့ အထက်ကလည်း အမဖြစ်နေတဲ့ အခါကျတော့ (အမနဲ့ ကိုယ်နဲ့က ဆန့်ကျင်ဖက်…..။ ဘယ်လိုလဲဆိုတော့ ငယ်ငယ်က အဲလိုမျိုး အပြင်တွေဘာတွေ သွားတဲ့အခါ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ယှဉ်သွားရင် အမေက ငါမွေးထားတာက ယောက်ျားက ကိုယ်လုံးလှပြီးတော့ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ မိန်းမက ကိုယ်လုံးမလှ ဖြစ်နေရတာလဲ ဆိုပြီး…… အဲလိုမျိုး မကြီးစန်း ကိုယ်လုံးက မိန်းမနဲ့တူနေတော့ တခါတလေကျလို့ရှိရင် အမေက နောက်သလိုလိုမျိုး၊ ရီသလိုလိုမျိုးနဲ့ ပြောတယ်။ 


သူတို့ကြားဖူးနားဝက ဘာလဲဆိုတော့ အခြောက်တွေက အဲလိုမျိုး သူငယ်တွေကို တွေ့ရင် ယောက်ယက်ခတ်တယ်။ အဲလိုမျိုး ကြားဖူးနေတာ။ သူတို့မျက်လုံးနဲ့ မမြင်ဖူးပါဘူး။ ကြားဖူးတာပေါ့။ အကိုတွေက အပြင်သွားတော့ လေဟာပြင်ဈေးမှာ အခြောက်တယောက်က ဘယ်သူ့ကို အတင်း လက်လိုက်ဆွဲတာတို့၊ မိတ်ဆက်တာတို့၊ ဖုန်းနံပါတ်ပေးခဲ့တာတို့ဆိုတာကို သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြားဖူးနေတော့ ငါ့သား အခြောက်သာဖြစ်ရင် အဲလိုလားပေါ့နော်။ ဆိုတော့ သူတို့ တွေးပါလိမ့်မယ်။ တွေးတော့ ဒီလို Sex ကိစ္စဘာညာဆိုတာ တော်တော် စိမ်းတာပေါ့။ မရင်းနှီးနဲ့တဲ့ လူတွေဆိုရင် စိမ်းတယ်လေ။ ဆိုတော့ အဲလိုကိစ္စတွေကိုလည်း စိုးရိမ်တယ်။ စိုးရိမ်တော့ အချိန်ပြည့် နောက်က လိုက်တယ်။ သွားလို့ရှိရင်လည်း သူ (အမေ)နဲ့မှ….။ တော်တော်ကြီးတဲ့အထိပေ့ါနော်။ လုပ်ငန်းခွင်ထဲကို ဝင်တဲ့အထိ စိတ်မချဘူးပေါ့နော်။ အဲလိုမျိုး ထိန်းသိမ်းခဲ့တယ်။ 


သိမ်မွေ့တယ်ဆိုတာကတော့ နဂိုကတည်းကပါ။ ဟို မိဘတွေရဲ့ ဆိုဆုံးမမှုတွေပေါ့နော်။ မိဘတွေက လိမ်မာရမယ်။ ယဉ်ကျေးရမယ်။ လူကြီးသူမတွေကို ရိုသေရမယ်။ ဆရာသမားတွေကို ရိုသေရမယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာထုံးတမ်း အစဉ်အလာပေါ့လေ… ဒါကျောင်းတွေမှာလည်း မင်္ဂလာသုတ်တို့၊ လောကနီတိတို့ သင်တာတွေဆိုတော့ ဒါတွေကတော့ မိဘတွေအပြင်ပေါ့နော်.. ကျောင်းက သင်ပေးလိုက်တဲ့ ဟိုဟာပါပဲ။ နေထိုင်မှု ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လည်း ဆိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။


#မကြီးစန်းက အခုလိုမျိုး မိတ်ကပ်ပညာလောကမှာ အောင်မြင်လာတာ မကြီးစန်း ငယ်ငယ်တုန်းက သင်ယူလေ့လာခဲ့တဲ့ ပန်းချီပညာက အထောက်အပံ့ ပေးနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ပြောလို့ရနိုင်မလား။ 


အမှန်အတိုင်း ပြောရရင်တော့ ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းက သင်ယူခဲ့တဲ့ ပန်းချီပညာဆိုတာ ကလေးပန်းချီလောက်ပဲ ရှိတယ်။ သိပ်ပြီးတော့ Professional လုပ်စားရလောက်တဲ့အထိ အနေအထားမျိုး မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ နောင်တချိန်မှာ မကြီးစန်း လုပ်ချင်တဲ့ဆန္ဒက ပန်းချီဆွဲခြင်းပေါ့။ အခုကိုယ့်ရဲ့ နောက်ဆုံး လုပ်ငန်းတွေ၊ ဘာတွေက နာမည်လည်း သိပ်မရှိတော့ဘူး၊ မှေးမှိန်သွားတဲ့အချိန်၊ ကိုယ့်ဘဝကြီးရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်တွေမှာ တရားထိုင်မယ်တို့၊ တရားစခန်းဝင်မယ်တို့ လုံးဝစိတ်မဝင်စားဘူး။ ပန်းချီဆွဲမယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့နော်။ ဥပမာပေါ့- စန္ဒယားတီးတာကို ကြိုက်တယ်။ စန္ဒယားတီးတာမျိုးလေးနဲ့ အဲလိုမျိုး နေသွားမယ်ပေါ့။ 


ကိုယ့်ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်တွေမှာ…….။ အဲလို စိတ်ကူးထားတယ်။ အဲတော့ ပန်းချီပညာက ကိုယ်ဝါသနာပါတာ မှန်ပေမယ့်လည်း တကယ့်နက်နက်နဲနဲ သင်လာခဲ့ရတာ မဟုတ်ဘူး။ လေ့လာရအုံးမှာလေ။ ဒီ မိတ်ကပ်ပညာကတော့ ကိုယ့်အောက် ငယ်တဲ့သူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့်နဲ့ Level တန်းတူ သူငယ်ချင်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့်ထက် ကြီးတဲ့သူပဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူလိမ်းလိမ်း မကြီးစန်း လေ့လာတယ်။ နောက်တခုက ကိုယ့်ရဲ့ ဒီ…. အခုဆိုရင် Fashion TV မှာ လိမ်းတာမျိုး၊ နောက်တခုက မဂ္ဂဇင်းတွေမှာ လိမ်းခြယ်တာမျိုး စိတ်ဝင်စားတယ်။ စိတ်ဝင်စားဆုံး အလုပ်ကတော့ မိတ်ကပ်လိမ်းတာပေါ့နော်။ နောက် မိတ်ကပ် Product တွေကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားတယ်။ ခရီးထွက်တိုင်းလည်း ကိုယ့်မှာ ဘယ်လောက်ပဲရှိရှိ ဝယ်လာဖြစ်တယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့နော် အမြဲတမ်း ဘယ်အချိန် အပျော်ဆုံးလဲလို့ မေးရင် မိတ်ကပ်လိမ်းတဲ့ အချိန်ဟာ အပျော်ဆုံးပဲ။


#မကြီးစန်းက မိတ်ကပ်လောကထဲမှာ နှစ်ပေါင်းက နှစ်ဆယ်ကျော်သွားပြီ။ မကြီးစန်း အောင်မြင်နေတာကလည်း ဆယ်စုနှစ်တခု မကတော့ဘူးပေါ့နော်။ ဒီလို အောင်မြင်မှုမျိုး ရလာအောင် မကြီးစန်း ဘယ်လိုကြိုးစားခဲ့ရလဲ။ ဒီလိုအောင်မြင်မှု ရဖို့အတွက်ကို ဘယ်လိုအခက်အခဲတွေကို ကျော်လွှားခဲ့ရလဲဆိုတာကို ရိမ်းဘိုးပရိသတ်ကြီးကို ပြောပြပေးပါဦး။ 


အောင်မြင်အောင် လုပ်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ မကြီးစန်း အင်တာဗျူးတိုင်းမှာ ဖြေပါတယ်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း တခုကို ကိုယ်က ဘယ်အတတ်ပညာနဲ့ ရပ်တည်မလဲဆိုပြီး ကိုယ့်ရဲ့ဘဝအတွက် Plan ချတယ်ပေါ့။ ချတဲ့အခါကျတော့ ကိုယ်က မိတ်ကပ်လိမ်းခြင်းကို ဝါသနာပါတယ်။ မိတ်ကပ်လိမ်းတယ်။ အဓိကကတော့ ကိုယ်နာမည်ကြီးချင်လို့ လုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဆရာသမားဆီမှာ ပညာသင်တယ်။ သူသည် ကိုယ့်ကို ပညာသင်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးရှိတယ်။ အဲတော့ သူ့ကို ကိုယ်က အလုပ်အကျွေး ပြန်ပြုချင်တယ်။ သူနဲ့အတူတူပေါ့။ သူပေးသလောက်လေးနဲ့ ကိုယ့်ဘဝလေးကို…..။ ကိုယ် ဒီလုပ်ငန်း လုပ်နေရရင် ပြီးရော။ ကိုယ့်ဘဝက ဒီလောက်ပဲ။ မျှော်လင့်ချက် အများကြီး မထားဘူး။ ကိုယ်ရတဲ့ ဝင်ငွေနဲ့ မိဘကို ပြန်ရှာကျွေးမယ်။ မိသားစုကိုပေါ့နော်။ ကိုယ့်ဘဝကို ဖူလုံအောင် နေမယ်။ ဆရာသမားနဲ့ အတူတကွ နေမယ်လို့ စိတ်ကူးခဲ့တယ်။ ဒါဟာ မှန်သော သစ္စာစကားပဲ။ 


သို့သော် တချိန်မှာ ဘာဖြစ်လဲဆိုတော့ ဆရာသမားတွေ သူ့ရဲ့ရှယ်ယာနဲ့ အတူတူ လုပ်တဲ့အခါကျတော့ ကိုယ်က နောက်ပိုင်းမှာ ဆရာရဲ့ အားထားရတဲ့ အနေအထားတွေ ဖြစ်လာတယ်။ ပရိသတ်တွေ၊ ဆရာ့ Customer တွေ လက်ခံတဲ့ အနေအထားတွေ ဖြစ်လာတဲ့ အခါကျတော့ သူ့ရဲ့ရှယ်ယာရှင်တယောက်က ဘာလဲဆိုတော့ မကြီးစန်းကို တချိန်ကျရင် ဒီနေရာကို ရနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ မျှော်မှန်းချက် ရှိလာတဲ့ အခါကျတော့ ကိုယ့်ကို ဒီနေရာမှာ မထားချင်တော့ဘူး။ မထားချင်တဲ့အခါမှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး ပထုတ်လိုက်တာပေါ့။ ပထုတ်လိုက်တဲ့ အခါကျတော့ အဲဒီဆိုင်ကနေ ပထုတ်ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ ဝမ်းပန်းတနည်းကို ငိုခဲ့မိတာ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုယ်က ဒီဆရာသမားနဲ့ နေချင်တာကိုး…။ အဲလိုမျိုး ပထုတ်ခံလိုက်ရတော့ တခြားတဆိုင်မှာ သွားလုပ်တယ်။ 


အဆင်မပြေဘူး။ သူငယ်ချင်းနဲ့ ရှယ်ယာလုပ်တယ်။ သူငယ်ချင်းနဲ့လည်း အရွယ်တူဆိုတော့ တယောက်နဲ့တယောက် သူ့မာန၊ ကိုယ့်မာနပေါ့လေ။ အဲလိုမျိုးတွေ အဆင်မပြေ ဖြစ်ပြီးတော့မှ နောက် ၃၅ လမ်း၊ မကြီးစန်း အခုလက်ရှိနေတဲ့ ၃၅ လမ်းမှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ လုပ်တဲ့အခါကျတော့ သူတို့ဆိုင်က ဖွင့်ထားပေမယ့် ဝင်ငွေမရှိတဲ့ ဆိုင်…..။ ကိုယ်ရောက်လာတဲ့ အခါကျတော့ ကိုယ့်ရဲ့ Customer နည်းနည်းပါးပါးလေးနဲ့ပေါ့။ ကိုယ့်ရဲ့ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်လေးနဲ့ တဖြည်းဖြည်း တဆင့်စကား တဆင့်နဲ့ပေါ့။ ပွားပြီးတော့ Customer တွေ များလာတဲ့ အနေအထားမျိုးတွေ ဖြစ်လာတယ်။ သူတို့ရဲ့ လုပ်ငန်းကြီးလည်း တိုးတက်လာတယ်။ 


အခုနက မကြီးစန်း ဖြေခဲ့သလိုပေါ့။ မကြီးစန်းရဲ့ အဓိကရည်ရွယ်ချက်ကတော့ မိတ်ကပ်လိမ်းချင်တာလေ။ အဲတော့ မကြီးစန်း လုပ်နေရတဲ့အပိုင်းက Saloon အပိုင်း ဖြစ်နေတယ်။ ကိုယ်က မိတ်ကပ်လိမ်းတာကိုလည်း ထပ်လုပ်ချင်တယ်။ ထပ်လုပ်ချင်တဲ့ အခါကျတော့ မင်းသမီး တင့်တင့်ထွန်းပေါ့…။ မင်းသမီး တင့်တင့်ထွန်း တီဗွီမှာ ကတာတို့၊ ဘာတို့ အရမ်းနာမည်ကြီးနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ကို လိမ်းခွင့်ရခဲ့တယ်။ အရမ်းလိမ်းချင်တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ဆိုင်ရှင်က မလွှတ်ဘူး။ နောက်တခုက အဲဒီအချိန်မှာ ကိုယ့်မှာ ပြည့်စုံတဲ့ မိတ်ကပ်ပစ္စည်းတွေ မရှိဘူး။ မရှိတဲ့ အခါကျတော့ ဆိုင်ကပိုင်တဲ့ မိတ်ကပ်ပစ္စည်းကို ယူပြီးတော့ Outdoor ထွက်ပြီး သွားလိမ်းရမှာ။ ဆိုတော့ သူတို့က ကိုယ့်ကို အဲဒီ မိတ်ကပ်ပစ္စည်းတွေနဲ့ ယုံကြည်ပြီးတော့ မလွှတ်လိုက်နိုင်ဘူးတဲ့ ဆိုတော့….။ မကြီးစန်းက တသက်လုံး ကိုယ့်ဘဝမှာ ရိုးသားအောင် နေမယ်လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တဲ့ သူ….။ အဲတော့ သူတို့က ကိုယ့်ကို မိသားစုဝင် အရင်းတယောက်လို ကောင်းကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ စကားလေးက မဖြစ်တော့ဘူးဆိုတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချဖို့အတွက်ပေါ့နော်။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ကို စွဲသွားစေတယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ချဖြစ်သွားခဲ့တာပေါ့။ ဒါလောက် ငါ ရိုးသားနေတယ်၊ ယုံကြည်အောင် နေတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါတွေက သက်သက်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူးနော်။ ကိုယ့်ရဲ့ ပင်ကိုယ်က ရိုးရိုးသားသား နေတာ။ ပြီးတော့ ကိုယ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဝင်ငွေ တိုးလာတာကိုလည်း သူတို့အသိပဲ။ ကိုယ့်ကို အားကိုးနေရတဲ့ အနေအထားမှာ ကိုယ့်ကို ယုံကြည်မှု မရှိဘူးဆိုတာကတော့ ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားကို စော်ကားတာနဲ့ အတူတူပဲပေါ့။ လူဆိုတာကတော့ စကားပုံထဲက အတိုင်းပါပဲ။ မရှိ ခိုးနိုးပေါ့နော်။ 


မကြီးစန်းက အဲဒီတုန်းက မပြည့်စုံဘူး။ မပြည့်စုံတော့ အဲလိုမျိုး သူတို့ မယုံကြည်တာပေ့ါနော်။ သူတို့ကိုလည်း အပြစ်ပြောလို့တော့ မရပါဘူး။ ဆိုတော့ အဲဒီမှာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် လုပ်ငန်းလုပ်ဖို့ တွန်းအား ဖြစ်သွားတာပေါ့။ တချိန်ကျရင်တော့ ငါ မိတ်ကပ်ပညာရှင်ကြီး ဖြစ်အောင်…. ပညာရှင် မဟုတ်ပါဘူး… မိတ်ကပ်ဆရာကြီး ဖြစ်အောင် ကြိုးစားမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးလေးနဲ့ ဆိုင်ခွဲထွက်လိုက်တယ်။ ထွက်လိုက်တဲ့အခါမှာ ပစ္စည်းမပြည့်မစုံလေးနဲ့ပေါ့… မှန်တင်ခုံလေး တခု….။ မှန်တင်ခုံဆိုတာကလည်း မှန်လေးတချပ်နဲ့ ခုံလေးတလုံးပေါ့…. ဒါပဲ။ ခုံဆိုတာကလည်း အိမ်က ထမင်းစားစားပွဲ အဟောင်းလေး တလုံးပေါ့။ ပန်းကန်ဆေး ဘေစင်က ခေါင်းလျော်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ တင်ပေါ့။ တော်တော်ကို မပြည့်မစုံနဲ့ လုပ်ခဲ့ရတယ်။ 


ဒါပေမယ့် အခု ကြေငြာတွေ ထည့်ကြတယ်။ ကျမတို့ လုပ်ငန်းက ဘယ်လိုတွေ လုပ်ပါတယ်။ ကျမတို့က ဘယ်လို Service တွေ ပေးပါတယ်… ဘယ်လို ဘယ်လို… စသဖြင့် အဲလိုမျိုး လုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကြေငြာကြတယ်။ မကြီးစန်း တခါမှ မကြေငြာခဲ့ဘူး။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကိုယ့်ရဲ့လုပ်ငန်း ကောင်းခြင်းသည် ကိုယ့်လုပ်ရပ်အပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်။ အဲဒီ လုပ်ရပ်ဆိုတာ ဟန်ဆောင်ပြီး လုပ်လို့မရဘူး။ တကယ်လုပ်မှ၊ တကယ်တတ်မှ၊ တကယ်စေတနာပါမှ ပေါ်လွင်တာလေ။ ဆိုတော့ အဲဒီကနေ တဆင့်စကား တဆင့်နဲ့ပေါ့.. Customer တွေ များလာတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် တမင်သက်သက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြေငြာစရာ မလိုခဲ့ဘူး။ အဲတော့ နာမည်ကြီးတယ်ဆိုတာကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို တမင်သက်သက် မကြီးစန်း လုပ်ယူထားတာမျိုး မဟုတ်ပဲနဲ့ ကိုယ့်ကို ချစ်ကြတဲ့ ပရိသတ်တွေကပေါ့နော်…။


ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လူဆိုတာကတော့ စိတ်နဲ့ ခံစားပြီး လက်နဲ့ ဖန်တီးရတာပဲ။ အဲဒီအတွက် အမှားလည်း ရှိမှာပဲ။ ချွတ်ယွင်းမှုလည်း ရှိမှာပဲ။ အဲဒီချွတ်ယွင်းမှုတွေကို ခွင့်လွှတ်တယ်။ လိုအပ်ချက်တွေကို နားလည်ပေးခဲ့တယ် ဆိုတဲ့လူတွေက မကြီးစန်းကို ချစ်ကြလို့သာလျှင် ခွင့်လွှတ်ပြီးတော့ ယနေ့ထက်ထိ ရပ်တည်နိုင်အောင် ဖေးမလာတယ်။ မကြီးစန်းရဲ့ ရပ်တည်မှုက ဘာလဲဆိုတော့ ကိုယ့်ရဲ့ အားပေးတဲ့ ပရိသတ်တွေက အဓိကက လူကိုချစ်တဲ့အတွက် သူတို့က ရှိသမျှ အပြစ်တွေကို ခွင့်လွှတ်ခဲ့ကြတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ဆိုရင်လည်း အမြဲတမ်း နောက်ကျတယ်။ ပြဿနာမျိုးစုံပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူတို့ မကြီးစန်းကို မြင်လိုက်တာနဲ့ ပြုံးချိုပြီးတော့ ဘာမှ မပြောတော့ဘူး။ 


ခွင့်လွှတ်လိုက်ကြတယ်။ နောက်တခါ နောက်ပွဲတွေဆိုရင်လည်း သူတို့ လာအပ်ကြတယ်။ ဒါ သူတို့ မကြီးစန်းကို ချစ်ကြလို့သာလျှင်ပေါ့နော်။ အဲလို ယူဆလို့ ရတယ်။ အဲတော့ နာမည်ကြီးအောင် တမင်သက်သက် လုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဟို မကြီးစန်းက ကိုယ့်လုပ်တဲ့လုပ်ငန်းတွေအပေါ် တာဝန်ကျေချင်တယ်။ စေတနာပါချင်တယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့… ကိုယ့်အလုပ်လေးတခုကို တာဝန်ကျေအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ သဘောပါပဲ။ အဲဒီအတွက် ပြန်ခံစားရတဲ့ တုံ့ပြန်မှုပဲပေါ့နော်။ 


ခေတ်သစ်လူ စီစဉ်တင်ဆက်သည်။


To be continued…..


[Zawgyi]ျမန္မာ့ မိတ္ကပ္အႏုပညာရွင္ မိတ္ကပ္ခင္စန္းဝင္းႏွင့္ ေတြ့ဆံုျခင္း (Part One)




#ခင္စန္းဝင္

#Makeup_Artists

#အင္တာဗ်ူးေဆာင္းပါး


(၂၀၁၂ခုႏွစ္ေလာက္က Colour Rainbow Magazine မွာပါရိွခဲ့တဲ့ အင္တာဗ်ူးေဆာင္းပါးကို အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး ျပန္လည္ေဝမ်ွပါရေစ။ လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ၿပီး ေနရာတစ္ခုရေနတယ္ဆိုရာ ေတာ္တန္ရံုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ လူခ်စ္လူခင္မ်ားဖို႔ဆိုပါက အေနအထိုင္တတ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ သိကၡာရိွဖို႔ေျပာရင္ေတာ့ နဂိုဗီဇအခံကလည္းေကာင္းမွေပါ့ေနာ္။)


အခုတခါ တင္ျပမယ့္ In & Out က႑အတြက္ ေတြ့ဆံုေမးျမန္းခန္းေလးကိုေတာ့ ယေန့ ျမန္မာ့ထိပ္တန္း မိတ္ကပ္အႏုပညာရွင္ေတြထဲက တေယာက္ျဖစ္တဲ့ မိတ္ကပ္ခင္စန္းဝင္းနဲ႔ ေတြ့ဆံု႔ေမးျမန္းထားတာေလးကို တင္ျပေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 


ဒီေတြ့ဆံုေမးျမန္းမႈေလးမွာေတာ့ မိတ္ကပ္ခင္စန္းဝင္းရဲ့ ငယ္ဘဝျဖတ္သန္းမႈ ပံုရိပ္ တစိတ္တေဒသနဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြအေပၚ ထားတဲ့ သူမရဲ့ ေစတနာေတြ၊ အလုပ္အေပၚမွာထားတဲ့ သူမရဲ့ တာဝန္ယူမႈအေၾကာင္းေလးေတြကို ေမးျမန္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 


#မေအးစန္းအေနနဲ႔ အခုလို မိန္းကေလးလိုမ်ိဳး ဝတ္စားေနထိုင္လာခဲ့တာ ဘယ္အရြယ္ေလာက္ကတည္းက စခဲ့ပါသလဲ။


မိန္းကေလးလို ဝတ္တာကေတာ့ ဆယ္တန္းေျဖၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွေပါ့ေနာ္။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ပဲနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ဝင္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ဝင္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ မိန္းမလို ဝတ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဖားတပိုင္း ငါးတပိုင္းေပါ့။ ေအာက္က ပုဆိုးကို ထမိန္လို ဝတ္တယ္။ အေပၚက ရွပ္အက်ႌကို အေပၚက ထုတ္ဝတ္တာမ်ိဳးေပါ့။ ဆိုေတာ့ မိန္းမလို အျပၫ့္ႀကီးေတာ့ ဝတ္စားဆင္ယင္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တခုရိွတာက မႀကီးစန္းက ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ့္ရဲ့ Body Form က ေယာက္်ားေလးနဲ႔ သိပ္မတူဘူး။ 


မတူတဲ့ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ေယာက္်ားေလးလို ဝတ္ရင္ အရမ္းရုပ္ဆိုးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရွပ္အက်ႌေတြ ဘာေတြကို ဝတ္ရင္ ကိုယ္က ပုခံုးေလ်ာတဲ့သူ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္မေျပဘူး။ ၾကၫ့္ရတာ….ေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆင္မေျပဘူးေပါ့ေနာ္။ သူမ်ားေတြလည္း ၾကၫ့္ရတာ ေကာင္းမယ့္ပံု မေပၚဘူး။ အဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ဖားတပိုင္း ငါးတပိုင္း ဝတ္ရတာ ပိုၿပီး အဆင္ေျပတယ္။ 


လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္းပဲ အဲလိုပဲ။ နည္းနည္းေလး နာမည္ရၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ မိန္းကေလးလို ဝတ္တာပါ။ အဲဒီအခါက်မွ စတာေပါ့ေနာ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ပြဲလမ္းသဘင္ သြားရင္ေတာ့ မိန္းမလို ဝတ္တယ္။ အၿမဲတမ္းႀကီး ဝတ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ 


#မႀကီးစန္းရဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့ မၾကာေသးခင္ ကာလက ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ မဂၢဇင္းတအုပ္မွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ပါတဲ့အတိုင္းပဲ မႀကီးစန္းဘဝမွာ ဒီလိုမ်ိဳး မိန္းကေလးလို ေနခ်င္တဲ့အတြက္ မိဘေတြရဲ့ အတိုက္အခိုက္ေတြ အမ်ားႀကီး ခံခဲ့ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါကို ကိုယ္တိုင္ပဲ ရိမ္းဘိုးကို ေျပာျပေပးပါဦး။ 


အဓိကကေတာ့ ဒီလိုပါ။ မိဘတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့ေနာ္။ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလိုက္တာပါ။ ကိုယ့္မိဘကလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ ပညာလည္း အရမ္းတတ္ေစခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟို….. လူ႔ေလာကႀကီးထဲမွာ ကိုယ့္သားသမီးကို သူမ်ားေတြ ေနာက္တာ၊ ေျပာင္တာ၊ ႏိွမ့္တာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ၾကဘူးေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မေအးစန္းကို သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တယ္လို႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ ဒါကိုလည္း နားလည္လာပါၿပီ။ 


ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္က ေယာက္်ားေလးမဟုတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေယာက္်ားေလးလို မဝတ္ခ်င္ဘူး။ ဆံပင္ပံုစံ ထားတာကအစ….။ ဆံပင္နည္းနည္းရွည္တာနဲ႔ အေမက ေရ႔ွတလက္မ ေနာက္ေျပာင္ဆိုတဲ့ စစ္သားပံုစံေကလိုမ်ိဳး အေမက ထိုးပစ္လိုက္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳး မိန္းမစိတ္ ေပါက္မွာ စိုးလို႔ေပါ့ေနာ္။ 


ဒါေပမယ့္ ဟို….. သူတို႔ျမင္တဲ့ အျမင္မွာဆိုရင္လည္း မိန္းမလ်ာဆိုတာ…. မေအးစန္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ ဥပမာ- လမ္းမေတာ္ၿမိဳ႔နယ္မွာ ဘယ္သူ ေနတယ္၊ ဒဂံုၿမိဳ႔နယ္မွာ ဘယ္သူ ေနတယ္၊ ေျမာက္ဥကၠလာမွာ ဘယ္သူေနတယ္ဆိုတာ ဟို…… သီးသီးျခားျခား ဘယ္ၿမိဳ႔နယ္မွာ ဘယ္သူေနတယ္ဆိုတာ သိသာေလာက္တဲ့ လူနည္းစုေပါ့ေနာ္။ လူနည္းစုဆိုေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္မွာေနလဲ၊ ၾကၫ့္ျမင္တိုင္မွာ ေနတယ္၊ ဘယ္သူေပါ့။ အဲဒါမ်ိဳးေပါ့။ ေက်ာက္တံတားဘက္မွာ ဘယ္သူေပါ့။ အဲလို အေနအထားေလးဆိုေတာ့ သူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထိေတြ့ေနတာက ဘာလဲဆိုေတာ့ ေရွာက္သီးေဆးျပား ေရာင္းတဲ့သူေတြ၊ နတ္ကေတာ္ေတြေပါ့ေနာ္။ ဆိုေတာ့ သူတို႔က်ေတာ့လည္း သူတို႔ရဲ့စီးပြားေရး အရေပါ့ေနာ္၊ ကုေႁႏၵမရဘူးေပါ့ေနာ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကို ေခၚခ်င္ေအာင္၊ ေျပာခ်င္ေအာင္ သူတို႔ ဟာသလုပ္ရတဲ့အခါမ်ိဳးလည္း ရိွမယ္။ ဖက္လဲတကင္း အတင္းဆြဲေခၚတဲ့ ဟာမ်ိဳးလည္း ရိွလိမ့္မယ္။ ဆိုေတာ့ မိဘေတြက အဲဒါေတြကို ျမင္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေမြးထားတဲ့ သားက အဲလိုမ်ိဳး ျဖစ္မွာ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ 


အဲလိုဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တကယ္ေတာ့ မိတ္ကပ္ဆံပင္ဆိုတာကလည္း ရုပ္ရွပ္ေလာကမွာ မိတ္ကပ္စႏၵီ ရိွမယ္၊ သတို႔သမီးေလာကမွာ မိတ္ကပ္ ဦးတင္ထြဋ္ေပါ့ေနာ္….. သူ ရိွမယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္…. လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့ မိတ္ကပ္ Artist ေတြ၊ နည္းနည္းေလး မိန္းကေလး မိတ္ကပ္ Artist ေတြ ႀကီးစိုးေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ မိဘေတြအျမင္မွာေတာ့ ဒီနတ္ကေတာ္နဲ႔ ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္ အေျခာက္ေတြကိုပဲ ျမင္တယ္။ အဲေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္လည္း အကိုေတြၾကားထဲမွာ ေနတယ္ဆိုေတာ့ အကိုေတြက ရုပ္ေတြကလည္း ေခ်ာ၊ အရမ္းကို လမ္းသရဲလို အမိုက္စားေတြဆိုေတာ့ ေတြ့လို႔ရိွရင္ ဥပမာ- ေရႊတိဂံုဘုရား တေပါင္းပြဲဆိုရင္ လူအရမ္းစံုတယ္ေလ။ မိန္းမလ်ာ သဘာဝေပါ့ေနာ္… အဲဒီမွာ လိုက္ၿပီးေတာ့ မိတ္ဆက္တာတို႔၊ လိုက္ေခၚတာတို႔၊ ဘာတို႔ဆိုရင္ အကိုေတြက အရမ္း မုန္းတာ၊ မႀကိဳက္ဘူး။ မႀကိဳက္ေတာ့ ကိုယ္ေတြအလွၫ့္လည္းက်ေတာ့ အကိုေတြက အျပင္မွာ အေျခာက္ေတြနဲ႔ အဲလိုမ်ိဳး တခုခုေတြ့ႀကံဳခဲ့ရင္ အိမ္ေရာက္ရင္ အရိုက္ခံရၿပီ။ အိမ္ေရ႔ွကေန ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္ ျဖတ္ရင္ အိမ္ေရ႔ွကို မထြက္ခိုင္းေတာ့ဘူး။ အိမ္အေပၚ ထပ္ခိုးမွာ ထားထားတာမ်ိဳးေပါ့။ 


မိုးႀကိဳးငွက္ငယ္ေပၚကစက မိုးႀကိဳးငွက္ငယ္ကိုဆို အရမ္းၾကၫ့္ခ်င္တယ္……… အရမ္းၾကၫ့္ခ်င္တယ္…..။ တအိမ္လံုးသြားၾကၫ့္တယ္။ ကိုယ့္ကို ေခၚမသြားဘူး။ ထားခဲ့တယ္။ အေျခာက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ အဲေလာက္အထိေပါ့ေနာ္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာက မိန္းမလ်ာလူတန္းစားဆိုရင္ လူေတြ ႏိွမ္တာတို႔၊ ရီစရာတို႔ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး သူတို႔က ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ 


ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာက်ေတာ့လည္း ေဩာ္… သူတို႔ရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈဟာ ကိုယ့္အတြက္ပါလားဆိုတာကို သူတို႔ေစတနာကို နားလည္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ထင္သလို၊ ျမင္သလိုမ်ိဳး မေအးစန္းက ဒီလိုမ်ိဳး နတ္ကေတာ္တို႔၊ ေရွာက္သီးေဆးျပားသည္တို႔ မဟုတ္ပဲနဲ႔ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းတာေပါ့ေနာ္။ အဓိကကေတာ့ ပန္းခ်ီဆြဲတာကို ဝါသနာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ Nature နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့အခါမွာ မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့ အတတ္ပညာနဲ႔ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းတာေပါ့ေနာ္။ 


ဆယ္တန္းၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ ဆက္မတက္ေတာ့ပဲနဲ႔ ဒီေလာကထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။ ဝင္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘြဲ႔ရတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္က ဒီဘက္မွာ သူမ်ားဆိုင္ေတြမွာ အလုပ္သမားပဲ ရိွေသးတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ ဆိုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဝင္ေငြေလးကလည္း ရလာတယ္။ မိဘကိုလည္း ျပန္ၿပီး ေထာက္ပံ့ႏိုင္လာတယ္။ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အကိုေတြက မေထာက္ပံ့ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က (သူတို႔အထင္ေသးထားတဲ့၊ သူတို႔ စိုးရိမ္ေနတဲ့ လူတေယာက္က) မိဘကို ပံ့ပိုးႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြ အရမ္းလည္း ဝမ္းလည္း သာၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုပဲ ဝတ္ဝတ္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္….။ 


#ငယ္ရြယ္စဉ္တုန္းက ေက်ာင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ မႏိွမ္ပဲနဲ႔ မေအးစန္းကို ေဖးမခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရိွခဲ့ဖူးလား။ 


သူငယ္ခ်င္းေတြ ရိွခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရိွခဲ့တယ္ဆိုတာက မ်ားေသာအားျဖင့္ မႀကီးစန္းက ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ပဲ ေပါင္းတယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာဆိုရင္လည္း မိန္းကေလးေတြနဲ႔ အတူတူ မထိုင္ရဘူးေလ။ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ပဲ ထိုင္ရတယ္။ ထိုင္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေနာက္တယ္၊ ေျပာင္တယ္ေပါ့။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သူတို႔ႏိွမ့္ခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ အေပ်ာ္အေနနဲ႔ ေနာက္တာ။ အဲေတာ့ ေနာက္တဲ့အခါမွာ ေဘးနားက ေနတဲ့လူေတြက မေနႏိုင္ဘူး။ မင္းတို႔ မေနာက္ပါနဲ႔ကြာ၊ ဘာညာနဲ႔ ကိုယ့္ကို ကာဗာလုပ္ေပးတဲ့ လူေတြလည္း ရိွတယ္။ တခါတေလက်ရင္ ဆရာမေတြက (စတိတ္ေက်ာင္းမွာဆိုေတာ့) ေခါင္းရႈပ္ေတာ့ ကဲ လာစမ္းပါ ဟယ္၊ လာ…နင္ မိန္းကေလးနားမွာ ေရာထိုင္ဆိုၿပီး မိန္းကေလးနားမွာ ထားတဲ့အခါေတြလည္း ရိွတယ္ေပါ့။ အဲလိုမ်ိဳး အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြလည္း ရိွတယ္။ ေနာက္ေျပာင္ခ်င္တဲ့ လူေတြလည္း ရိွတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ ေတြ့ခဲ့ရတယ္။ 


#အခုနက မႀကီးစန္းရဲ့ မိသားစုပတ္ဝန္းက်င္က ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ မႀကီးစန္းက သိမ္သိမ္ေမြ့ေမြ့ ေနတတ္တဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ 


အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ မႀကီးစန္းက အခုႀကီးျပင္းတဲ့အရြယ္အထိ (လုပ္ငန္းခြင္ထဲကို မဝင္ခင္အခ်ိန္ထိ) မိန္းကေလး တေယာက္လိုမ်ိဳး အေမက ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာ။ သြားေလရာ သူ လိုက္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အထက္ကလည္း အမျဖစ္ေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ (အမနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔က ဆန႔္က်င္ဖက္…..။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္က အဲလိုမ်ိဳး အျပင္ေတြဘာေတြ သြားတဲ့အခါ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ယွဉ္သြားရင္ အေမက ငါေမြးထားတာက ေယာက္်ားက ကိုယ္လံုးလွၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ မိန္းမက ကိုယ္လံုးမလွ ျဖစ္ေနရတာလဲ ဆိုၿပီး…… အဲလိုမ်ိဳး မႀကီးစန္း ကိုယ္လံုးက မိန္းမနဲ႔တူေနေတာ့ တခါတေလက်လို႔ရိွရင္ အေမက ေနာက္သလိုလိုမ်ိဳး၊ ရီသလိုလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာတယ္။ 


သူတို႔ၾကားဖူးနားဝက ဘာလဲဆိုေတာ့ အေျခာက္ေတြက အဲလိုမ်ိဳး သူငယ္ေတြကို ေတြ့ရင္ ေယာက္ယက္ခတ္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳး ၾကားဖူးေနတာ။ သူတို႔မ်က္လံုးနဲ႔ မျမင္ဖူးပါဘူး။ ၾကားဖူးတာေပါ့။ အကိုေတြက အျပင္သြားေတာ့ ေလဟာျပင္ေဈးမွာ အေျခာက္တေယာက္က ဘယ္သူ႔ကို အတင္း လက္လိုက္ဆြဲတာတို႔၊ မိတ္ဆက္တာတို႔၊ ဖုန္းနံပါတ္ေပးခဲ့တာတို႔ဆိုတာကို သူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ၾကားဖူးေနေတာ့ ငါ့သား အေျခာက္သာျဖစ္ရင္ အဲလိုလားေပါ့ေနာ္။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ေတြးပါလိမ့္မယ္။ ေတြးေတာ့ ဒီလို Sex ကိစၥဘာညာဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ စိမ္းတာေပါ့။ မရင္းႏွီးနဲ႔တဲ့ လူေတြဆိုရင္ စိမ္းတယ္ေလ။ ဆိုေတာ့ အဲလိုကိစၥေတြကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္။ စိုးရိမ္ေတာ့ အခ်ိန္ျပၫ့္ ေနာက္က လိုက္တယ္။ သြားလို႔ရိွရင္လည္း သူ (အေမ)နဲ႔မွ….။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့အထိေပ့ါေနာ္။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲကို ဝင္တဲ့အထိ စိတ္မခ်ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိဳး ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္။ 


သိမ္ေမြ့တယ္ဆိုတာကေတာ့ နဂိုကတည္းကပါ။ ဟို မိဘေတြရဲ့ ဆိုဆံုးမမႈေတြေပါ့ေနာ္။ မိဘေတြက လိမ္မာရမယ္။ ယဉ္ေက်းရမယ္။ လူႀကီးသူမေတြကို ရိုေသရမယ္။ ဆရာသမားေတြကို ရိုေသရမယ္။ ဗုဒၶဘာသာထံုးတမ္း အစဉ္အလာေပါ့ေလ… ဒါေက်ာင္းေတြမွာလည္း မဂၤလာသုတ္တို႔၊ ေလာကနီတိတို႔ သင္တာေတြဆိုေတာ့ ဒါေတြကေတာ့ မိဘေတြအျပင္ေပါ့ေနာ္.. ေက်ာင္းက သင္ေပးလိုက္တဲ့ ဟိုဟာပါပဲ။ ေနထိုင္မႈ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔လည္း ဆိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။


#မႀကီးစန္းက အခုလိုမ်ိဳး မိတ္ကပ္ပညာေလာကမွာ ေအာင္ျမင္လာတာ မႀကီးစန္း ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ယူေလ့လာခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီပညာက အေထာက္အပံ့ ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္မလား။ 


အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ယူခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီပညာဆိုတာ ကေလးပန္းခ်ီေလာက္ပဲ ရိွတယ္။ သိပ္ၿပီးေတာ့ Professional လုပ္စားရေလာက္တဲ့အထိ အေနအထားမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ မႀကီးစန္း လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵက ပန္းခ်ီဆြဲျခင္းေပါ့။ အခုကိုယ့္ရဲ့ ေနာက္ဆံုး လုပ္ငန္းေတြ၊ ဘာေတြက နာမည္လည္း သိပ္မရိွေတာ့ဘူး၊ ေမွးမိွန္သြားတဲ့အခ်ိန္၊ ကိုယ့္ဘဝႀကီးရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြမွာ တရားထိုင္မယ္တို႔၊ တရားစခန္းဝင္မယ္တို႔ လံုးဝစိတ္မဝင္စားဘူး။ ပန္းခ်ီဆြဲမယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ ဥပမာေပါ့- စႏၵယားတီးတာကို ႀကိဳက္တယ္။ စႏၵယားတီးတာမ်ိဳးေလးနဲ႔ အဲလိုမ်ိဳး ေနသြားမယ္ေပါ့။ 


ကိုယ့္ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြမွာ…….။ အဲလို စိတ္ကူးထားတယ္။ အဲေတာ့ ပန္းခ်ီပညာက ကိုယ္ဝါသနာပါတာ မွန္ေပမယ့္လည္း တကယ့္နက္နက္နဲနဲ သင္လာခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ေလ့လာရအံုးမွာေလ။ ဒီ မိတ္ကပ္ပညာကေတာ့ ကိုယ့္ေအာက္ ငယ္တဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္နဲ႔ Level တန္းတူ သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ထက္ ႀကီးတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူလိမ္းလိမ္း မႀကီးစန္း ေလ့လာတယ္။ ေနာက္တခုက ကိုယ့္ရဲ့ ဒီ…. အခုဆိုရင္ Fashion TV မွာ လိမ္းတာမ်ိဳး၊ ေနာက္တခုက မဂၢဇင္းေတြမွာ လိမ္းျခယ္တာမ်ိဳး စိတ္ဝင္စားတယ္။ စိတ္ဝင္စားဆံုး အလုပ္ကေတာ့ မိတ္ကပ္လိမ္းတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ မိတ္ကပ္ Product ေတြကို အရမ္းစိတ္ဝင္စားတယ္။ ခရီးထြက္တိုင္းလည္း ကိုယ့္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲရိွရိွ ဝယ္လာျဖစ္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့ေနာ္ အၿမဲတမ္း ဘယ္အခ်ိန္ အေပ်ာ္ဆံုးလဲလို႔ ေမးရင္ မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အေပ်ာ္ဆံုးပဲ။


#မႀကီးစန္းက မိတ္ကပ္ေလာကထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းက ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ မႀကီးစန္း ေအာင္ျမင္ေနတာကလည္း ဆယ္စုႏွစ္တခု မကေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒီလို ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳး ရလာေအာင္ မႀကီးစန္း ဘယ္လိုႀကိဳးစားခဲ့ရလဲ။ ဒီလိုေအာင္ျမင္မႈ ရဖို႔အတြက္ကို ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္လႊားခဲ့ရလဲဆိုတာကို ရိမ္းဘိုးပရိသတ္ႀကီးကို ေျပာျပေပးပါဦး။ 


ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မႀကီးစန္း အင္တာဗ်ူးတိုင္းမွာ ေျဖပါတယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တခုကို ကိုယ္က ဘယ္အတတ္ပညာနဲ႔ ရပ္တည္မလဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ရဲ့ဘဝအတြက္ Plan ခ်တယ္ေပါ့။ ခ်တဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ္က မိတ္ကပ္လိမ္းျခင္းကို ဝါသနာပါတယ္။ မိတ္ကပ္လိမ္းတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ္နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆရာသမားဆီမွာ ပညာသင္တယ္။ သူသည္ ကိုယ့္ကို ပညာသင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးရိွတယ္။ အဲေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္က အလုပ္အေကြၽး ျပန္ျပဳခ်င္တယ္။ သူနဲ႔အတူတူေပါ့။ သူေပးသေလာက္ေလးနဲ႔ ကိုယ့္ဘဝေလးကို…..။ ကိုယ္ ဒီလုပ္ငန္း လုပ္ေနရရင္ ၿပီးေရာ။ ကိုယ့္ဘဝက ဒီေလာက္ပဲ။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီး မထားဘူး။ ကိုယ္ရတဲ့ ဝင္ေငြနဲ႔ မိဘကို ျပန္ရွာေကြၽးမယ္။ မိသားစုကိုေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ဘဝကို ဖူလံုေအာင္ ေနမယ္။ ဆရာသမားနဲ႔ အတူတကြ ေနမယ္လို႔ စိတ္ကူးခဲ့တယ္။ ဒါဟာ မွန္ေသာ သစၥာစကားပဲ။ 


သို႔ေသာ္ တခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ဆရာသမားေတြ သူ႔ရဲ့ရွယ္ယာနဲ႔ အတူတူ လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ္က ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာရဲ့ အားထားရတဲ့ အေနအထားေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ပရိသတ္ေတြ၊ ဆရာ့ Customer ေတြ လက္ခံတဲ့ အေနအထားေတြ ျဖစ္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ သူ႔ရဲ့ရွယ္ယာရွင္တေယာက္က ဘာလဲဆိုေတာ့ မႀကီးစန္းကို တခ်ိန္က်ရင္ ဒီေနရာကို ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္ ရိွလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ကို ဒီေနရာမွာ မထားခ်င္ေတာ့ဘူး။ မထားခ်င္တဲ့အခါမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ပထုတ္လိုက္တာေပါ့။ ပထုတ္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အဲဒီဆိုင္ကေန ပထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဝမ္းပန္းတနည္းကို ငိုခဲ့မိတာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဒီဆရာသမားနဲ႔ ေနခ်င္တာကိုး…။ အဲလိုမ်ိဳး ပထုတ္ခံလိုက္ရေတာ့ တျခားတဆိုင္မွာ သြားလုပ္တယ္။ 


အဆင္မေျပဘူး။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ရွယ္ယာလုပ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လည္း အရြယ္တူဆိုေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သူ႔မာန၊ ကိုယ့္မာနေပါ့ေလ။ အဲလိုမ်ိဳးေတြ အဆင္မေျပ ျဖစ္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ ၃၅ လမ္း၊ မႀကီးစန္း အခုလက္ရိွေနတဲ့ ၃၅ လမ္းမွာ အလုပ္လုပ္တယ္။ လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ဆိုင္က ဖြင့္ထားေပမယ့္ ဝင္ေငြမရိွတဲ့ ဆိုင္…..။ ကိုယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ Customer နည္းနည္းပါးပါးေလးနဲ႔ေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေလးနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း တဆင့္စကား တဆင့္နဲ႔ေပါ့။ ပြားၿပီးေတာ့ Customer ေတြ မ်ားလာတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔ရဲ့ လုပ္ငန္းႀကီးလည္း တိုးတက္လာတယ္။ 


အခုနက မႀကီးစန္း ေျဖခဲ့သလိုေပါ့။ မႀကီးစန္းရဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ မိတ္ကပ္လိမ္းခ်င္တာေလ။ အဲေတာ့ မႀကီးစန္း လုပ္ေနရတဲ့အပိုင္းက Saloon အပိုင္း ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္က မိတ္ကပ္လိမ္းတာကိုလည္း ထပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ထပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ မင္းသမီး တင့္တင့္ထြန္းေပါ့…။ မင္းသမီး တင့္တင့္ထြန္း တီဗြီမွာ ကတာတို႔၊ ဘာတို႔ အရမ္းနာမည္ႀကီးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို လိမ္းခြင့္ရခဲ့တယ္။ အရမ္းလိမ္းခ်င္တာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆိုင္ရွင္က မလႊတ္ဘူး။ ေနာက္တခုက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္မွာ ျပၫ့္စံုတဲ့ မိတ္ကပ္ပစၥည္းေတြ မရိွဘူး။ မရိွတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဆိုင္ကပိုင္တဲ့ မိတ္ကပ္ပစၥည္းကို ယူၿပီးေတာ့ Outdoor ထြက္ၿပီး သြားလိမ္းရမွာ။ ဆိုေတာ့ သူတို႔က ကိုယ့္ကို အဲဒီ မိတ္ကပ္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ယံုၾကည္ၿပီးေတာ့ မလႊတ္လိုက္ႏိုင္ဘူးတဲ့ ဆိုေတာ့….။ မႀကီးစန္းက တသက္လံုး ကိုယ့္ဘဝမွာ ရိုးသားေအာင္ ေနမယ္လို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တဲ့ သူ….။ အဲေတာ့ သူတို႔က ကိုယ့္ကို မိသားစုဝင္ အရင္းတေယာက္လို ေကာင္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ့ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးက မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ဖို႔အတြက္ေပါ့ေနာ္။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို စြဲသြားေစတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျဖစ္သြားခဲ့တာေပါ့။ ဒါေလာက္ ငါ ရိုးသားေနတယ္၊ ယံုၾကည္ေအာင္ ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက သက္သက္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ပင္ကိုယ္က ရိုးရိုးသားသား ေနတာ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဝင္ေငြ တိုးလာတာကိုလည္း သူတို႔အသိပဲ။ ကိုယ့္ကို အားကိုးေနရတဲ့ အေနအထားမွာ ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္မႈ မရိွဘူးဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေစာ္ကားတာနဲ႔ အတူတူပဲေပါ့။ လူဆိုတာကေတာ့ စကားပံုထဲက အတိုင္းပါပဲ။ မရိွ ခိုးႏိုးေပါ့ေနာ္။ 


မႀကီးစန္းက အဲဒီတုန္းက မျပၫ့္စံုဘူး။ မျပၫ့္စံုေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး သူတို႔ မယံုၾကည္တာေပ့ါေနာ္။ သူတို႔ကိုလည္း အျပစ္ေျပာလို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ ဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ လုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ တြန္းအား ျဖစ္သြားတာေပါ့။ တခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ငါ မိတ္ကပ္ပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္…. ပညာရွင္ မဟုတ္ပါဘူး… မိတ္ကပ္ဆရာႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ဆိုင္ခြဲထြက္လိုက္တယ္။ ထြက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ပစၥည္းမျပၫ့္မစံုေလးနဲ႔ေပါ့… မွန္တင္ခံုေလး တခု….။ မွန္တင္ခံုဆိုတာကလည္း မွန္ေလးတခ်ပ္နဲ႔ ခံုေလးတလံုးေပါ့…. ဒါပဲ။ ခံုဆိုတာကလည္း အိမ္က ထမင္းစားစားပြဲ အေဟာင္းေလး တလံုးေပါ့။ ပန္းကန္ေဆး ေဘစင္က ေခါင္းေလ်ာ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ တင္ေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ကို မျပၫ့္မစံုနဲ႔ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ 


ဒါေပမယ့္ အခု ေၾကျငာေတြ ထၫ့္ၾကတယ္။ က်မတို႔ လုပ္ငန္းက ဘယ္လိုေတြ လုပ္ပါတယ္။ က်မတို႔က ဘယ္လို Service ေတြ ေပးပါတယ္… ဘယ္လို ဘယ္လို… စသျဖင့္ အဲလိုမ်ိဳး လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေၾကျငာၾကတယ္။ မႀကီးစန္း တခါမွ မေၾကျငာခဲ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့လုပ္ငန္း ေကာင္းျခင္းသည္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္အေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္။ အဲဒီ လုပ္ရပ္ဆိုတာ ဟန္ေဆာင္ၿပီး လုပ္လို႔မရဘူး။ တကယ္လုပ္မွ၊ တကယ္တတ္မွ၊ တကယ္ေစတနာပါမွ ေပၚလြင္တာေလ။ ဆိုေတာ့ အဲဒီကေန တဆင့္စကား တဆင့္နဲ႔ေပါ့.. Customer ေတြ မ်ားလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တမင္သက္သက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေၾကျငာစရာ မလိုခဲ့ဘူး။ အဲေတာ့ နာမည္ႀကီးတယ္ဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို တမင္သက္သက္ မႀကီးစန္း လုပ္ယူထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲနဲ႔ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြကေပါ့ေနာ္…။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူဆိုတာကေတာ့ စိတ္နဲ႔ ခံစားၿပီး လက္နဲ႔ ဖန္တီးရတာပဲ။ အဲဒီအတြက္ အမွားလည္း ရိွမွာပဲ။ ခြၽတ္ယြင္းမႈလည္း ရိွမွာပဲ။ အဲဒီခြၽတ္ယြင္းမႈေတြကို ခြင့္လႊတ္တယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို နားလည္ေပးခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့လူေတြက မႀကီးစန္းကို ခ်စ္ၾကလို႔သာလ်ွင္ ခြင့္လႊတ္ၿပီးေတာ့ ယေန့ထက္ထိ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ေဖးမလာတယ္။ မႀကီးစန္းရဲ့ ရပ္တည္မႈက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ အားေပးတဲ့ ပရိသတ္ေတြက အဓိကက လူကိုခ်စ္တဲ့အတြက္ သူတို႔က ရိွသမ်ွ အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ခဲ့ၾကတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ဆိုရင္လည္း အၿမဲတမ္း ေနာက္က်တယ္။ ျပႆနာမ်ိဳးစံုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ မႀကီးစန္းကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ၿပံဳးခ်ိဳၿပီးေတာ့ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ 


ခြင့္လႊတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္တခါ ေနာက္ပြဲေတြဆိုရင္လည္း သူတို႔ လာအပ္ၾကတယ္။ ဒါ သူတို႔ မႀကီးစန္းကို ခ်စ္ၾကလို႔သာလ်ွင္ေပါ့ေနာ္။ အဲလို ယူဆလို႔ ရတယ္။ အဲေတာ့ နာမည္ႀကီးေအာင္ တမင္သက္သက္ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟို မႀကီးစန္းက ကိုယ့္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းေတြအေပၚ တာဝန္ေက်ခ်င္တယ္။ ေစတနာပါခ်င္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့… ကိုယ့္အလုပ္ေလးတခုကို တာဝန္ေက်ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သေဘာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ျပန္ခံစားရတဲ့ တံု႔ျပန္မႈပဲေပါ့ေနာ္။ 


ေခတ္သစ္လူ စီစဉ္တင္ဆက္သည္။


To be continued…..