မွေးသန္ဓေ သေမှပျောက် (အပိုင်း - ၁)
ရေးသားသူ - မောင်မင်းကြီးသား
.............................................
မန္တလေးတိုင်းအစွန်က ကျေးရွာလေး တစ်ရွာကို နောက်ခံထားလို့ ဖော်ပြရပေလိမ့်မည်။
ခေတ်ကာလ အနေအထားအရ ရွာဘက်တွေမှာက သူကြီးဆိုတဲ့အသုံး အနှုန်းကို တွင်ကျယ်စွာသုံးနေဆဲကာလ တစ်ရွာလုံးကလည်း ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းကဆရာတော်နဲ့ သူကြီးလောက်ပဲ ကြောက်ကြတာကိုးဗျ။ သူကြီးကိုတောင် ထိပ်တုံးရှိနေလို့သာ ကြောက်ကြတာလေ...
ရွာလေးရဲ့နာမည်က အုန်းတောရွာတဲ့ မြို့နဲ့အလှမ်းဝေးပေမဲ့ စည်ကား တဲ့ရွာကြီးတစ်ရွာပါပဲ။ အဓိကဇာတ် ကောင်ကတော့ ကိုနှင်းမောင်ပါ....
ကိုနှင်းမောင်က လိင်တူချစ်သူတစ်ယောက် ခေတ်ကာလကိုကအခြောက် ဆိုရင်ကြည့်မရတဲ့ခေတ်မှာ နှင်းမောင်က သူတို့အိမ်ကသူ
ရင်းဌား တိုးမောင်နဲ့ချစ်မိကြလေရာ...ဖခင်ဖြစ်သူ သူကြီးဦးဝေသာကသိတော့ မိုးမီးလောင်ရုံမက နှင်းမောင်ကို အသက်၁၅နှစ်နဲ့ပင် မိန်းမ ပေးစားလိုက်လေတော့သည်။
" ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ တိုးမောင်ရာ ငါ့အဖေရဲ့အမိန့်ကိုငါမလွန်ဆန်နိုင်လို့ အခုလိုမင်္ဂလာပွဲဖြစ်ခဲ့ရတယ် ငါအကြာကြီးအချိန်မရဘူး မင်းအ ရမ်းခံစားနေရမှာစိုးလို့ ငါခနခိုးထွက်လာခဲ့တာ ငါ့ရဲ့လူပျိုဘဝကိုမင်းနဲ့ပဲကုန်ဆုံး ခဲ့သလို မင်းရဲ့လူ ပျိုဘဝကိုလည်း ငါ့ကိုပဲပေးဆပ် ခဲ့တာငါသိပါတယ် ဒါပေမယ့် ခနနေ
အေးမြနဲ့အခန်းထဲမှာ ငါဘာတွေဘယ်လိုလုပ်မိမလည်းငါမသိဘူး ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ တိုးမောင်ရယ် "
" နှင်းမောင်ကလည်းကွာ ဘာလို့ငိုနေရတာလည်း မင်္ဂလာဦးညဆိုတာ မင်္ဂလာရှိရှိနေမှပေါ့ကွ ငါတို့ချစ်ခဲ့ကြပေမဲ့ လူ့ပတ်ဝန်း ကျင်ကမှအသိအမှတ်မပြုတာ ဘယ်တက်နိုင်မလဲကွ အဲ့တော့ မင်းရဲ့ဇနီး အေးမြ နဲ့ ကလေးတွေမွေး ပျော်ပျော်နေပါကွာ မင်းက အချိန်တန်ရင်သူကြီးဖြစ်မှာမို့လား ငါကတော့ ဟိုးအဝေးကြီးကို ထွက်သွားတော့မယ် "
ထိုအချိန်မှစတင်ပြီး တိုးမောင်ကိုရွာမှာလုံးဝမတွေ့ရတော့ပေ....
နှင်းမောင်လည်း အစကတော့ မိန်းမလိုးရမှာ တစ်မျိုးဖြစ်မိပေမဲ့ အေး မြကအပေးကောင်းတော့ မျှော့ပါတဲ့ အေးမြရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အ စွဲ လမ်းကြီးစွဲလမ်းခဲ့ရလေသည်။
ထိုကဲ့သို့ နေ့နေ့ညည လိုးနေတာနဲ့ပဲ ထူးအောင် နေခန့် နဲ့ မင်းမောင်ဆိုတဲ့ သားသုံးယောက်ကို တစ်နှစ်ခွဲ စီခြားပြီးမွေးခဲ့လေသည်။ ထိုအချိန်မှာ နှင်းမောင်ရဲ့အသက်က ၂၀ သာရှိသေးသည်။ အချိန်တွေကုန်လွန်လာတော့ သားတွေတောင် လူပျို ပေါက်အရွယ် ဖြစ်လာကြလေပြီ။
နှင်းမောင် အသက်၄၀ဆိုတဲ့အရွယ်တစ်ခုကိုရောက်နေလေပြီ။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဝေသာ လွှဲအပ်ခဲ့သော သူ ကြီးအာဏာကိုလည်းလက်ဝယ်ရရှိခဲ့ပေပြီ။ အခုချိန်မှာ အုန်းတောရွာ သူ ကြီးဦးနှင်းမောင်ဆိုလျှင် အနီး အနားရွာတွေအထိ အကုန်သိကြသည်။
အမျိုးသမီးများ ကြားတွင် ပိုပြီးထင် ရှားသည်ဆို မှားအံ့မထင်ပါ။ နှင်းမောင်ဟာ အသက် ၄၀ရောက်
နေပြီဖြစ်တာတောင် နုပျိုချောမောနေသေးတာကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။
ယောင်္ကျားပီသတဲ့ရုပ်ရည်နဲ့ အသံ ဩဇာရှိလှတဲ့ နှင်းမောင်ဟာ ဗွီဒီယိုမင်းသား လူမင်းနဲ့တောင်ခပ်ဆင်
ဆင်ဖြစ်နေတယ်လေဗျာ။
ရွာသူရွာသားအများကို အုပ်ချုပ်နေရတဲ့သူကြီးဆိုတော့ ဟိတ်ဟန်နဲ့နေရပေမဲ့ နှင်းမောင်ရဲ့ငယ်မူငယ်ကျင့်ကတော့ ပျောက်မသွားပါ။
အရင်ကတော့ သားတွေကလည်းငယ် အေးမြကလည်း အိမ်မှာပဲအ နေများတော့ နှင်းမောင်စိတ်ကြိုက်လူနဲ့ ကဲနိုင်သည်။ အခုချိန်မှာ နှင်းမောင် ဆန္ဒကို သိက္ခာနဲ့ပြန်ပြန်ထိမ်း နေရလေသည်။
တစ်နေ့တော့ အေးမြကလည်း ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်း ဥပုပ်စောင့်တယ်။ သားတွေကလည်း တစ်နေ ကုန်လည်ပတ်နေရရင် ရွာရိုးကိုး ပေါက်လျှောက်သွားနေတော့တာ ထမင်းစားချိန်လောက်သာအိမ်ကပ်တာ။ နှင်းမောင် သူ့ရဲ့ ဆာလောင်နေတဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖြေ ဖျောက်ရန်အတွက် သားကောင်တစ်ကောင်မိထားသည်။
ထိုသူကတော့ အခြား မဟုတ်ပေ။ အုန်းတောရွာလေးရဲ့ တစ်ဦးထဲ
သော မူလတန်းပြဆရာလေး ကိုဘိုဘိုမောင်ပဲဖြစ်လေသည်။ ဘိုဘိုမောင်က အသက်၂၃ နှစ်အရွယ် လူပျိုချောဖြစ်သည်။
" သူကြီး ကျွတော်ရောက်ပါပြီဗျ "
ကိုနှင်းမောင်ရဲ့ ရေနံဆီဝနေတဲ့ အိမ်ကြီးထက်ကို ကျောင်းဆရာလေး ဘိုဘိုမောင် တက်လာခဲ့သည်။
" ဟာ ဆရာလေး လာဗျာ ကျုပ်က ဆရာလေး လာမှလာပါ့မလားလို့ တွေးနေတာ"
" အင်း ကျွတော်လည်းအဲ့ကိစ္စပဲပြောမလို့ဗျ"
" ဆရာလေး ပြောပါ အပြောအဆိုညှက်ရင်တော့ ဘာကိစ္စမှမရှိနိုင်ပါဘူးလေ ကျုပ်တောင်းဆိုတာကိုတော့သိတယ်နော်"
ဖြစ်ပုံက ဒီလိုဗျ။ ဘိုဘိုမောင် တစ်ဦးထဲသူနေဖို့ပေးထားတဲ့ အိမ်လေးထဲမှာကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ဂွင်းထုနေတဲ့အချိန် ၄တန်းကျောင်း သား ပေစိက ဆရာအတွက် ဟင်းလာပို့တဲ့အချိန် ပေစိလည်း ဆရာဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကိုကြည့်ကောင်း ကောင်းနဲ့ကြည့်နေတဲ့အချိန် တံခါး ဝက ရိပ်ခနဲမြင်လိုက်တော့ သဘတ်ကိုပတ်ပြီးအိမ်အဝ ထွက်အလာ.....
" ဟာ ပေစိ သားလာလေ ဘာလာလုပ်တာတုန်း"
" ဟို ဟိုလေ အမေက ရွာနောက်ပိုင်းမှာဝက်ပေါ်လို့ ဒီနေ့ ဝက်သုံးထပ် သားနဲ့ သရက်သီးနဲ့ ချက်တယ် ဆရာ လေးကိုသွားပေးပါ ဆိုလို့ သားလာပို့တာ ဒီရောက်တော့ဆရာလေးက ဟိုဟို လီးကြီးကို"
ပေစိစကားပင် မဆုံးလိုက် ဘိုဘိုမောင်ပါးစပ်ကို ပိတ်ပလိုက်သည်။
" ရှူး တိုးတိုးနေ ဆရာ့ကိုအခုလိုမြင်တာ ဘယ်သူ့မှမပြောရဘူးနော်သိလား "
" သားနားလည်ပါတယ်ဗျ သားလည်းဆရာ့လောက်တော့ မကြီးသေးပေမဲ့ ဆရာလုပ်သလိုမျိုးသားလည်းလုပ်တယ် အရမ်းကောင်းလို့"
" ပေစိက ဂွင်းထုတက်နေပြီပေါ့လေ ပြစမ်း ဆရာ့ကို ပေစိရဲ့လီးကဘယ်လောက်ကြီးနေပြီလည်းလို့"
ဘိုဘိုမောင်လည်း တောင်နေတဲ့ပေစိလီးကိုကိုင်ကြည့်လေရာ အတော်လေးထွားနေပြီဖြစ်တဲ့ ပေစိလီးကိုကိုင်မိသည်။
" သား ဘယ်လိုဂွင်းထုတာလည်း ဆရာ့လီးကို အစမ်းကိုင်ထုပြစမ်း "
ပေစိလည်း သူ့လီးထက်အများကြီးပိုကြီးပြီး ပိုရှည်ကာ ဒစ်ကြီးကဖူးနေ တဲ့ မိမိဆရာဖြစ်သူရဲ့လီးမို့ အ ရမ်းကိုင်ချင်နေတာ။ အခုလို ဆရာ ဖြစ်သူကိုယ်တိုင်က ကိုင်ခိုင်းတော့ ငြင်းမနေတော့ဘဲ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးကိုကိုင်ကာ ထုပေးလိုက်သည်။
" အ့ ဟား အ ဟ့ ကောင်းလိုက်တာ ကွာ ပေစိရဲ့လက်ကနုနေတာပဲ"
ဘိုဘိုမောင်လည်း လီးကြီးကိုကော့ကာဖြင့် ပေစိရဲ့လက်ညိုးနဲ့လက်မကွင်းပြီးထုပေးနေတဲ့ အထဲကို သူ့လီးကြီးအဝင်အထွက် ပိုကောင်း
အောင် ဖိလ်းအပြည့်နဲ့ ခါးကော့ပေးနေလေတော့သည်။
" ပေစိ "
" ဗျာ ဆရာ "
" ဆရာ့လီးကို မင်းပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးပါလား"
" ဟာ ဆရာကလည်း သားလီးစုပ်ရမှာရွံတယ်ဗျ တစ်ခါမှမစုပ်ဖူးဘူးပြီးတော့အခုလို ထုပေးတာတောင် ဆရာ့မို့လို့ သားမစုပ်ချင်ဘူး"
" ပေစိကလည်း ဆရာ့လီးကသန့်ပါတယ် မယုံရင်နမ်းကြည့် ဆပ်ပြာအ နံ့ကိုမွှေးနေတာပဲ ပေစိမစုပ်ပေးရင် ဆရာ့လီးကိုပေစိကလာချောင်းပါတယ်လို့ လျှောက်ပြောလိုက်မယ်နော်"
" ဟာ အဲ့လိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ဆရာရယ် သား စုပ်ပေးပါ့မယ်ဗျ "
ဒီလိုနဲ့ပဲ လေးတန်းကျောင်းသားလေး ပေစိဟာ ဆရာဖြစ်သူ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ
ထည့်ငုံကာ စုပ်ပေးနေလေတော့ သည်။
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွစ် ပြစ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အ့ အား အ့ ဟား အိုး ကောင်းလိုက်တာပေစိရာ ဒီရွာရောက်ထဲက အခုလို လီးအစုပ်မခံရတော့တာအ့ အား အခုတော့ ကောင်း လိုက်တာ "
ပေစိလည်း အစပိုင်းတော့ သိပ်မစုပ်ပေးချင်သလိုလို ရွံသလိုလိုဖြစ်မိပေမဲ့ အခုစုပ်နေရင်းနဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပူနွေးပြီး ပြည့်နေတဲ့ ဆရာ ဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေရင်းအရသာတွေ့လာသည်။ ဒစ်ထိပ်ကအပေါက်လေးကိုများ လျှာနဲ့ထိမိရင် တွန့်သွားတဲ့ဆရာဖြစ်သူကိုကြည့်ရင်း ပေစိ ဘယ်နေရာထိရင် ဘယ်လိုကောင်းတယ်ဆိုတာ သိသွားလေရာ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ပဲ ကောင်းအောင်စုပ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
" အ့ အား ပေစိ သားမရပ်နဲ့ စုပ် စုပ် ဆရာပြီးတော့မယ် လရည်ထွက်တော့မှာ အ့ အား အို့ "
နောက်ဆုံးတော့ လီးကြီးကိုအရင်းကနေ ကိုင်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးထုချလိုက်တော့ လရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေက ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးထိပ်ကနေ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။
" အား ကောင်းလိုက်တာ ပေစိရာ"
ပေစိလည်း ခနနေတော့ ဟင်းပန်းကန်လှည်ပြီး သူ့အိမ်ကို ဒရော သောပါး ပြေးလေတော့သည်။
ပေစိလည်းထွက်သွားရော သူကြီး
ကိုနှင်းမောင်က ဘိုဘိုမောင်ရဲ့အိမ်ပေါ်တက်လာလေသည်။
" ဟာ သူကြီးပါလား လာလေ"
ဘိုဘိုမောင် ခရီးဦးကြိုပြုလိုက်ပေမဲ့ ခုနက ပေစိသူ့ကိုလီးစုပ်ပေးနေတာ သူကြီးများမြင်သွားရင် ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာလေရာ ဘိုဘိုမောင်မျက်နှာ နဲနဲပျက်နေသည်။
ဘိုဘိုမောင်လည်း သူကြီးရှေ့မှာခါး သဘက်ပတ်လျက်သားဆိုတော့ မြင်မကောင်းတာနဲ့ပုဆိုးနဲ့ စပိုစ့်ရှပ်တစ်ထည်ကိုခပ်မြန်မြန်ပဲကောက် ယူကာ ဝတ်လိုက်လေသည်။
" သူကြီး ကိုယ်တိုင်ပေါက်ချလာတာဆိုတော့ဘာကိစ္စလည်းဗျ ဆိုပါအုံး "
" လာတာတော့ ဆရာလေးဆီကိုပဲဗျ အိမ်မှာ ကရင်တာလပေါဟင်းချက်လို့ ဆရာ လေးစားရအောင်လာပို့ရင်း ရွာဘုံကထိန်ပွဲအတွက် ဆရာလေးတက်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ
စည်စည်ကားကားဖြစ်အောင် ပွဲလမ်း သဘင်လေးပါ ထည့်ချင်လို့ကူညီပါအုံးလို့လာပြောတာ"
" ဪ ဒါ့အတွက်တော့ စိတ်မပူပါနဲ့ဗျာ...ကျွတော်တတ်နိုင်သမျှ ကူမှာပါ"
" အဲ့လိုဆိုရင်တော့ အတိုင်းထက်အ လွန်ပါပဲ ဆရာလေးရာ "
နှင်းမောင်လည်း စကားပြောရင်း ဘိုဘိုမောင်ရဲ့ပေါင်ကိုပုတ်လိုက်ပြီး တစ်လက်စထဲ လွှတ်မပေးဘဲ ပေါင်ကို ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးနေလေတော့သည်။
" အဟင်း သူကြီး ဟို ဟိုလေ ကျွန် တော် ကျောင်းမှတ်တမ်းကိစ္စလေးလုပ်လိုက်အုံးမယ်"
" အဟား နေပါအုံး ဆရာလေးရ ခုန က ပေစိ ကိုကြတော့လီးတောင်စုပ်ခိုင်းနေပြီးမှ ပေါင်ကိုင်တာလောက်နဲ့ ယားတက်သလား"
" ဗျာ သူကြီး ဟို ဟိုလေ အဲ့ဒါက"
.............................................
" ဟိုတွေ ဒီတွေလုပ်မနေပါနဲ့ဗျာ ကျုပ်နားလည်ပါတယ်ဗျ ကျုပ်လည်း အခုမှတော့ ဆရာလေးကို ယုံကြည်လို့တစ်ခုတော့ပြောပြရအုံးမယ်ဗျ"
နှင်းမောင်လည်း သူငယ်စဥ်က တိုးမောင်နဲ့ ချစ်ခဲ့ကြိုက်ခဲ့တာတွေကအစ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် အကုန်ပြောပြလိုက်လေတော့သည်။
" အဖြစ်ကတော့ အဲ့လိုပဲဆရာလေးရ ကျုပ်က အခုမိန်းမနဲ့နေရတဲ့ အရ သာကိုလည်းကြိုက်တယ် ယောင်္ကျား ချင်းချစ်တဲ့စိတ်အခံကလည်းရှိနေတော့ အခုအသက်အရွယ်မှာ တောင်လာရင်တော့ မိန်းမကိုတက်လိုးလို့ရတယ် ခံချင်လာရင် ကျုပ်မှာ သိပ်ဒုက္ခရောက်ရတယ်လေ အဲ့ တော့ ဆရာလေးရဲ့ဆိုဒ်ကိုလည်းကျုပ်မြင်ပြီးပြီလေ ပေစိကိုလီးစုပ်ခိုင်းတာလည်း ကျုပ်မြင်တယ်ဆရာလေးသာ သဘောတူမယ်ဆိုရင် ကျုပ်ရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ပေး
စေချင်တယ်ဗျာ "
ဘိုဘိုမောင် ရှက်လည်းရှက် အားလည်းအားနာ ကိုကဆရာအဖြစ်နဲ့လာခါမှ ရွာလူကြီးက ယခုလိုအ ခြေအနေကိုမြင်သွားတော့ ထပြီးပြသနာရှာရင် ဘိုဘိုမောင် ထောင် ကျနိုင်သည်မို့လား သူကြီးကို လိုး
ပေးလိုက်ပြီး နှုတ်ပိတ်ကာ ကျေနပ်လိုက်တာကောင်းမယ်ဟု တွေးမိ သည်။
ဖြစ်စဥ်ကတော့ အဲ့ဒါပါပဲ ....
" ကဲ ဆရာလေး ဒီနေ့က ကျုပ်အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး အေးအေးဆေး ဆေးဆရာလေး စိတ်ကြိုက်ကြမ်းလို့ရတယ် "
" သူကြီး ကျွတော်ကြောက်နေတာဗျ ဖြစ်ပါ့မလား တစ်ယောက် ယောက်များ မိသွားရင် သူကြီးရော ကျွတော်ရော အရှက်ကွဲလိမ့်မယ် "
" ကျုပ်သိပါတယ် ဆရာလေးရာ ဒါကြောင့်လည်း နောက်ဖေးက နွားစာ စပါးခွံတွေထားတဲ့ တဲထဲမှာ အ ခင်းအကျင်းနဲ့အကုန် အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးပြီ လာဗျာသွားစို့"
ဘိုဘိုမောင် လာသာလာရတာ သူ ကြီး လို ယောင်္ကျားဆန်ဆန် straight ပုံစံလိုမျိုးကို တစ်ခါမှမလိုးဖူးခဲ့ပါ။ ဘိုဘိုမောင်က gay လည်းမဟုတ် ရန်ကုန်မှာလည်း ချစ်သူကောင်မလေးရှိသည် ။
ဒါပေမဲ့ ကျောင်းတက်နေစဥ်မှာတော့ lgbt သူငယ်ချင်းတွေရှိရင် အခန်းထဲ စသလိုလို နောက်သလိုလိုနဲ့ ဖင်လိုးပေးနေကြလေ။
နောက်ဖေးကိုလျှောက်လာတဲ့အခါ တောသဘာဝ နွားစာကိုတဲအိမ်ခြေတံရှည်လေး ဆောက်ပြီးထားတာ လူနေအိမ်မဟုတ်တော့ တော်ရုံလည်း ဘယ်သူမှလာမှမဟုတ်။အ ထဲ မှာ ဖျာခင်းထားပြီး ခေါင်းအုံးနဲ့ သေသေချာချာ ကျကျနန ပြင်ဆင်ထားလေရာ ဘိုဘိုမောင်လည်း မြင်တာနဲ့တင် ပုဆိုးအောက်က လီးက တောင်လာလေသည်။
ကိုနှင်းမောင်လည်းလီးငတ်နေတာကြာပြီဆိုတော့ ဘိုဘိုမောင်ကိုပေါင် တစ်ဖက်နဲ့ခွထားရင်း လက်တွေကလည်း ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးကို ကိုင် ကာခပ်ဖွဖွ ဂွင်းထုသလိုမျိုးဆွပေးနေလေရာ ဆရာလေးဘိုဘိုမောင်တစ်ယောက် သူကြီးကိုနှင်းမောင်ထန်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ကိုယ်တိုင်ပါ စိတ်ပါလက်ပါ ထန်နေပြီဖြစ်တာ ကြောင့် ကိုနှင်းမောင်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုကို အလိုက်သင့်နေပေးကာ နှစ်ဦးစလုံးရဲ့အဝတ်တွေကို တစ်ခုချင်းစီချွတ်လိုက်လေသည်။
လိင်ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာလည်း အဝတ်တွေရှိနေရင် ဖိလ်းကလိုသ လောက်မရဘူးမို့လားဗျ body to body touch ဖြစ်နေမှ ဖီးလ်ကပိုလာတာလေ။ အခုလည်းကိုနှင်းမောင်ရဲ့ အတွင်းခံအောက်ကလီးကြီးနဲ့ သူ့လီးနဲ့ဒစ် နှစ်ခုမိတ်ဆက်ကြပြီဖြစ်လေရာ ယောင်္ကျားချင်းလိင်ဆက်ဆံတာအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကိုနှင်းမောင်က လရည်အကြည်
တွေတရစပ်စိမ့်ထွက်နေတဲ့သူ့လီးနဲ့ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးထိပ်နဲ့တေ့ကာပွတ်လိုက်တော့
" အင့် အ့ ဟ့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ....အင့် အဟင်း....ဟင်း ကိုနှင်းမောင်ရာ"
ဘိုဘိုမောင်ကို ထိုမျှလောက်လုပ်ပေးရုံနဲ့တင်ကော့နေလေပြီ။ နှင်းမောင်လည်း ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လည် တိုင်တစ်လျှောက် နမ်းရင်းအောက် သို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းလာ
လေရာ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးကြီးကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်း တစ်ဆတ် ဆတ် တုန်နေရှာတဲ့ လီးကြီးကို ကိုနှင်းမောင်အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ
ငုံခဲကာ စုတ်ပေးလိုက်လေတော့ သည်။
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွစ် ပြစ် ပြွတ်ပြွတ်"
" အင့် အ့ အဟ့ ကိုနှင်းမောင်ရယ် ရူးလောက်အောင်ကိုကောင်းတာပါဗျာ ကျွန်တော့်ဆော် စုပ်ပေးတာတောင်အဲ့လောက် မကောင်းဘူး အ့ ဟ့ စုပ် စုပ်"
နှင်းမောင်လည်း စိတ်တိုင်းကျစုပ်ပေးပြီး အချိန်အတော်ကြာတော့မှ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့အပေါ်မှာခွထိုင်လိုက်ပြီး ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးနဲ့သူ့စအိုနဲ့တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
" ဗြစ် ဗလွတ် ဘွတ် ဗြစ် ဗြွတ် ဗြစ်"
" အ့ ဟ့ အ့ ဟား ကောင်းလိုက်တာဗျ အရမ်းကောင်းတယ် ကိုနှင်းမောင်ရာ...အ့ ရူးသွပ်နေတာပဲ ကောင်းလွန်းလို့"
အောက်ကနေ အသာလေးအရသာခံနေရုံ ဖြင့် အရမ်းကောင်းနေတာဆိုတော့ နှင်းမောင်လည်း အပေါ်က နေ မခံခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေ အတွက်အ တိုးချကာ မိမိဖာသာမြင်းစီးရင်းလီး ကြီးရဲ့အရှိန်ကို အနှေးအမြန်စိတ် တိုင်းကျ စီရင်နေပေတော့သည်။
နှင်းမောင်ကလည်း ကိတ်ပြီးအယ်ထွက်နေတဲ့ သူ့ဖင်တုံကြီးတွေကို ရမ်းခါနေအောင် အထိုင်အထ မှန် ကန်စွာဖြင့် မီးကုန်ယမ်းကုန်ခံပေးနေသလို ဘိုဘိုမောင်ကလည်း အောက်ကနေကော့ကာ လီးကိုပိုပြီးနက်ရှိုင်းစွာဝင်စေဖို့ ပံ့ပိုးပေးသည်။
နှင်းမောင်ကလည်း အပေးကောင်း ဘိုဘိုမောင်ကလည်း အလိုးတော်ဆိုတော့ အပေးအယူမျှတကာ ထိုအခန်းထဲက လိုးပွဲကနေ ထွက်လာတဲ့အသံတွေက တောအရပ်တောဒေသလို ခြံဝန်းတွေကျယ်လို့သာတော်သေးတော့သည်။
" အင့် းအ့ ဟား အ့ အဟင့် လိုးစမ်းပါဆရာလေးရယ် ကျုပ်ရဲ့ဖင်ကဆရာလေးအတွက်ပဲဗျာ ကျုပ်လို ရွာသူကြီးကိုလိုးခွင့်ရတာ ဆရာ လေး ကံကောင်းတာပဲ အ့ "
ဘိုဘိုမောင်လည်း နှင်းမောင်ပြောမှပိုထန်သွားလေသည်။ နှင်းမောင်လို ရုပ်ချော ဥစ္စာပေါ ရွာလူကြီး straight တစ်ယောက်ကို လိုးရတာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကံကောင်းလို့ပဲဟု
ယူဆကာ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့ အုပ်မိုးပြီးလိုးနေတဲ့ ရင်ခွင်အောင်မှာ တောင်နေတဲ့လီးကြီးကို ထုရင်းခံနေတဲ့နှင်း မောင်ကို တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း လိုးနေပေရာ ဖင်ထဲမှာဝင်နေတဲ့လီးက
ပိုပြီးမာတောင်နေပြီး ပိုပြီးထန်လာကာ ခပ်မြန်မြန်လိုးဆောင့်မိသည်။
" အင်း အ့ ဟ့ အ့ ရှီး ပြီးတော့မယ် အ့ ဟ့ "
ဘိုဘိုမောင်လည်း တရစပ်လိုးရင်း လရည်တွေက နှင်းမောင်ရဲ့ဖင်ထဲအထိစိမ့်ဝင်ကာ သွားလေတော့နှင်း မောင် ပူနွေးနေတဲ့အရသာကို ဖီးလ်ယူကာ ခံစားနေလိုက်လေတော့ သည်။
ထိုမြင်ကွင်းကို အပြင်မှာ ဘောလုံးကန်ရင်း အိမ်ပြန်ထမင်းလာစားတဲ့ သားငယ် မင်းမောင်က ဖခင်ကိုမ တွေ့သဖြင့် လိုက်ရှာရင်း အိမ်နောက်ဖေး နွားစာတဲမှာ ဖင်ခံနေတဲ့
ဖအေအရင်းလုပ်သူကို တွေ့လိုက်ရတာကို ကိုနှင်းမောင်ရောဆရာလေး ဘိုဘိုမောင်ပါ တဏှာစိတ်မွှန်နေလို့ မသိလိုက်တာပဲနေမှာပါ....။
........................................
ဘိုဘိုမောင် လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ဒူးတစ် ဖက်ထောင်ကာ နှင်းမောင်ကိုကြည့်နေလိုက်သည်။ နှင်းမောင်ကလည်း ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့အပေါ်ကနေခွထိုင်ပြီး သူ့အင်္ကျီတွေ ကို ချွတ်နေလေသည်။
နှင်းမောင်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားဟာ ကျစ်လစ်နေပြီး လူငယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ပင် နုငယ်နေသေးတာကို ဘိုဘိုမောင်သိလိုက်ရသည်။ ခါတိုင်းအချိန်တွေမှာ မျက်မှန်တပ်ထားလေ့ ရှိပြီး ဆံပင်တွေကို သပ်ရပ်စွာအုန်းဆီနဲ့ဖီးသင်ထားတက်တဲ့ နှင်းမောင်ဟာ လူကြီးဆန်ဆန်နဲ့ ခန့်ငြားကာ တစ်မျိုးကြည့်ကောင်းသလို..
အခုချိန်မှာ ဆံပင်တွေက ခပ်ဖွာဖွာဖြစ်နေပြီးမျက်မှန်လည်းတပ်မထားတော့ နှင်းမောင်ဟာ ပုံမှန်ထက်ပို ကာ နုငယ်နေပြီး စွဲမက်ဖွယ်အသွင် ရှိနေသည်။
Straight အစစ် ဖြစ်တဲ့ ဘိုဘိုမောင်တောင် နှင်းမောင်ကိုကြည့်ပြီး သ ဘောကျ မိသလိုလိုဖြစ်မိသည်။ နှင်း မောင်ကလည်း ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းခံအနက်ရောင်တစ်ထည်သာ ကျန်ရှိတော့ လေရာ ဖောင်းကားနေတဲ့ ထုထည်ကိုကြည့်ပုံအရ နှင်းမောင်ရဲ့လီးကလည်း စံချိန်မီထဲကပဲဆိုတာ ဘိုဘိုမောင်သိလိုက်ရသည်။
ထို့နောက် နှင်းမောင်ကပဲ ဦးဆောင်ကာ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့အဝတ်အစားတို့ကိုချွတ်ပေးနေလေတော့သည်။
အဝတ်အစားချွတ်ရင်း ကျွမ်းကျင်သူ နှင်းမောင်က ဘိုဘိုမောင်ရဲ့
လည်ပင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းတို့ကိုခပ်ဖွဖွကလိပေးနေလေရာ အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံးကင်းစင်သွားတဲ့ အ ချိန်မှာ နှင်းမောင်ရောဘိုဘိုမောင်ပါ အတွင်းခံ ကိုယ်စီသာရှိကြပေတော့ သည်။
ထိုအတွင်းခံအောက်က ညီတော် မောင်နှစ်ကောင်ကလည်း ရုန်းကြွနေပြီ ဖြစ်လေရာ အချင်းချင်း ပွတ်မိနေကြပြီး တဏှာစိတ်တို့က ပိုမိုထ ကြွလျက်ရှိသည်။
" အင်း အ့ အင်း...ဟင်း ကိုနှင်းမောင် အ့ ဟား ဖိလ်းတွေစောက်ရမ်းတက်လာပြီဗျာ အ့ ဟ့ "
နှင်းမောင်လည်း ဘိုဘိုမောင်ရဲ့ လည်တိုင်တစ်လျှောက်မှ တစ်ဆင့် အောက်သို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းသွားပြီး ဘိုဘိုမောင်ရဲ့ဆီးစပ်နေရာကိုရောက်တော့ အတွင်းခံကို
လိပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်လေရာတောင် ထနေတဲ့လီးကြီးက လက်နက်ကြီးတစ်ခုသဖွယ်ပေါ်ထွက်လာလေတော့သည်။
နှင်းမောင်လည်း လီးနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာပြီဖြစနေလေတော့ ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဘိုဘို မောင်ရဲ့ လမွှေးအုံကြီးရှိရာနေရာမှာ ပါးပြင်ကိုအပ်လိုက်ပြီး မြက် ခင်းပြင်တစ်ခုပေါ်မှာ လူးလှိမ့်နေသည့်နှယ် လီးရဲ့အနံကိုအားရအောင်ရှူရှိုက်လိုက်ပြီး လမွှေးပြင်နဲ့အားရ ပါးရထိတွေ့လိုက်လေသည်။
ဘိုဘိုမောင်လည်း ထန်နေပြီဖြစ်လေရာ နှင်းမောင်ရဲ့ခေါင်းကို အ သာကိုင်ပြီး လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ကာစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
" အ့ ဟား အ့ အိုး သူကြီးရာ အ့ ဟား စုပ်တက်လိုက်တာဗျာ ထိမိနေတာပါပဲ ကျွတော်တွေ့ဖူးသမျှ ယောင်္ကျား မိန်းမတွေထဲမှာ သူကြီးလောက် လီးစုပ်ကောင်းတဲ့သူ မတွေ့ဖူးပါဘူးဗျာ....အ့ "
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွစ် ပြွတ် ပြွတ် ပြစ်"
သူကြီးကလည်း ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးကို အာခေါင်ထဲ လည်ချောင်းထဲအ ထိထည့်ကာ စုပ်ပေးလေတော့ ဘိုဘိုမောင်ရဲ့လီးကြီးက အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တံတွေးတွေ ရွှဲနစ်နေ လေတော့သည်။ ဘိုဘိုမောင်တစ်ယောက်နှင်းမောင်ရဲ့အပြုစု အယု ယတွေကြားထဲမှာ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာလေသည်။
" အ့ အား သူကြီး လီးစုပ်တာရပ်အုံး ဗျ ကျွန်တော်လိုးချင်သေးတယ် လာဗျာ ကုန်းပေးထား စအိုယက်ပေးမယ်"
သူကြီးလည်း ခေါင်းအုံးပေါ်မှာအိပ် လိုက်ပြီး မှောက်လျက်အနေအထားနဲ့ ဖင်ကိုကုန်းပေးထားလေသည်။
ဘိုဘိုမောင်လည်း သူကြီးရဲ့စအိုကိုဖြဲကာ လျှာနဲ့ထိုးယက်ကြည့် လေရာ ဆပ်ပြာနံလေးသင်းနေပြီး သေ ချာ ဆေးကြောထားတာကိုသိလိုက်သည်။ ဘိုဘိုမောင်လည်း အားရပါး ရကို ယက်ပေးလိုက်တော့ သူကြီးတစ်ယောက် လူးလွန့်ကာမနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေရလေပြီ။
ထို့နောက် ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းကာ သူကြီးရဲ့ဖင်ပေါက်ထဲကို လီး ချောင်းကြီးထိုးသွင်လိုက် လေတော့ သည်။
" ဗြွတ် ဗလွတ် ဗြွတ် ဗြစ် ဗလွတ်"
" အင့် အင့့် အား ဟ့ အ့ အိုး ထိလိုက်တာဆရာလေးရယ် အ့ အား..ဆရာလေးရဲ့လီးက ရှည်ပြီး ကြီးတော့ ခံရတာဆိမ့်နေတာပဲဗျာ.... အ့ အဟ့ "
" အင်း အိုး ရှိး အ့ ဖိလ်းပဲ သူကြီးရာ သူကြီးရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေက ကျစ်လစ်နေတော့ လိုးရတာပိုကောင်းတယ်ဗျ "
" ဖပ် ဖွတ် ဖပ် ဖပ် ဘလွတ် ဖပ်"
လိုးသံ ဆော်သံ ငြီးသံတို့နဲ့ သာယာနေတဲ့ ထိုနေရာလေးရဲ့အနီးတဝိုက်မှာ ထူးအောင် တစ်ယောက် လည်ရင်းပတ်ရင်း ရေဝင်သောက်တဲ့အ ချိန် ချောင်းကြည့်နေတာကိုတော့ သူကြီးရော ဘိုဘိုမောင်ပါ မသိလိုက်ကြပါ။
" အ့ အဟ့ အိုး လိုးချက်တွေက မိုက်တယ်ဆရာလေးရယ် အ့ အား လိုးလိုး အ့ အရမ်းကောင်းတာပဲဗျာ.... အ့ "
" အင့် အ့ အား ရှီး ရော့ဗျာ အင့်ဖပ် ဗလွတ် ဗြွတ် အင့် ခံစမ်း ဒီလောက်တောင် လီးကြိုက်တဲ့ သူ ကြီး အားရအောင်ခံစမ်း ဖင်ပြဲအောင်ကို လိုးပေးမယ် ငါလိုးမသူကြီး "
ဘိုဘိုမောင်ကလည်း စိတ်ကြိုက်လိုးလေဆော်လေရာ သူကြီးက တော့ လုံးဝကို အကြိုက်တွေ့နေလေသည်။
" အ့ ဟ့ ကျွတော်ပြီးတော့မယ် အား အ့ အား ဟ့ အ့ "
အဖြူပျစ်ပျစ် လရည်တွေကို သူ ကြီးရဲ့ပါးစပ်နားမှာတေ့ကာ ထုတ်ပန်းပေးလိုက်လေတော့သည်။
မင်းမောင်လည်း ဖခင်ဖြစ်သူဖင်ခံနေတာကို အရမ်းထူးဆန်းနေမိကာ ထိုနေရာမှ ခပ်မြန်မြန်ပြန်ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။
ထူးအောင်ကသားအကြီးအချိန်တန် ရင် သူကြီးနေရာကိုဆက်ခံရမဲ့သူဆိုတော့ သွယ်ဝိုက်မနေဘဲ ဒဲ့ပဲမေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
ညနေခင်း မိခင်ဖြစ်သူဥပုသ်ကျောင်း ကပြန်လာ ညီကိုတွေလည်းလည်ရာပတ်ရာကနေ ပြန်လာကြတဲ့အချိန် အားလုံး ရေမိုးချိုးပြီး တောဓလေ့ထုံးစံအတိုင်း ခပ်စော စောထမင်းစားကြသည် ဖြစ်လေရာ ငါးခြောက်နဲ့ ခရမ်းချဥ်သီးကို
ငရုတ်သီးစိမ်းနဲ့ အစပ်ချက် ပဲကြီးကိုဆူးပုပ်ရွက်ခပ်ပြီး ဟင်းချိုနဲ့ ထမင်း စားမြိန်လှပေသည်။
ထမင်းစားပြီးတော့ ထူးအောင်လည်း အကိုဖြစ်သူ ၂ယောက်ကို ရွာထိပ်ဘုရားလေးကိုခေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုနေရာလေးဟာ ညနေခင်းဆိုရင် အေးချမ်းလှပြီး လူသူအရောက်အပေါက်လည်းသိပ်မရှိတော့ အေး
အေးဆေးဆေးစကားပြောနိုင်ပေသည်။
( ညီအကို သားအဖ လိင်ဆက်ခံ ခန်း တွေ ပါလာမှာမို့ မနှစ်သက်လျှင် ကျော်ဖတ်ပါ )
.............................................
.................................................................
ဒီရက်ပိုင်းထဲ မှာကိုနှင်းမောင်လည်း ရွာရဲ့ဘုံကထိန်ပွဲတော်အတွက် အ လုပ်ရှုပ်နေတာနဲ့ပဲ ဘိုဘိုမောင်နဲ့ထပ် မတွေ့ဖြစ်ပေ။
သူကြီးဆိုတော့လည်း အလှူခံကိစ္စကျွေးမွေးဧည့်ခံရေးကိစ္စ...ဘုန်းကြီးတွေကိုလှူဖို့တန်းဖို့ကိစ္စတွေပါ အ ကုန်စီစဥ်ရတော့ လုံးဝမအားလပ်
ပေ။
ထိုအချိန်မှာပဲ အငယ်ဆုံးမင်းမောင်က သူ့အဖေနဲ့ ကျောင်းဆရာဘိုဘိုမောင်တို့ လိုးနေကြတာကိုမြင်ခံကြောင်းအကိုဖြစ်သူ ထူးအောင်နဲ့နေခန့်ကို ပြောပြလိုက်လေသည်။
" ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား အငယ်လေးရာ အဖေက သူကြီးဖြစ်တဲ့အပြင် ကျားကျားလျားလျား ကြီးပါဟ... မိန်းမတောင်ယူလို့ တို့ညီအကို
တွေတောင်မွေးခဲ့တာပဲလေ "
" ဟုတ်သားပဲ အငယ်လေးရဲ့ အဖေ့ ပုံစံနဲ့ဖင်ခံနေတယ် ဆိုတာတော့လုံးဝ မယုံနိုင်စရာပဲကွာ ပြီးတော့ ဆရာလေးဘိုဘိုမောင်ဆိုတာ မြို့သားအ ချော ဆော်ရှိတယ်လို့လည်းကြား
ထားဖူးတယ် ယောက်ကျားချင်းလိုးပါ့မလား လိုးတယ်ထားအုံး ရွာရဲ့သူကြီးကို တော့မလိုးရဲလောက်ပါဘူး မင်းအမြင်မှားတာ များလားအငယ်လေးရာ"
" ဟာ ကိုလတ်နဲ့ ကိုကြီးကလည်းဗျာ သားကမျက်စေ့နဲ့ တပ်အပ်ကိုမြင်ခဲ့ရတာပါဗျ သားတောင်မြင်မြင်ချင်းမယုံပါဘူးဆိုဗျာ အဖေ
က လေးဘက်ကုန်းခံလိုက် ပက် လက်လှန်ပြီးပေါင်ကားပေးလိုက်နဲ့ ဆရာလေးကလည်း လီးကြီးကအ ကြီးကြီးပဲ အမွှေးတွေကလည်းမဲ
နက်ပြီးတော့ရှုပ်နေတာ အဲ့ထက်ပိုကြည့်ကောင်းတာက အဖေ့လီးကြီးဗျ ဖင်သာခံနေတာ အဖေ့လီးကြီးက ၇ လက်မ အရှည်လောက်ရှိမယ်"
" မင်းကသေချာပြောပြနေတော့ လီးတောင်လာပြီကွ အငယ်လေးရ..."
" ဟား ဟား လီးတောင်လာရင်လည်း တို့ညီကို ၃ယောက် ထုံးစံအတိုင်း ဂွင်းထုပြိုင်ရင်းတစ်ခါထဲလျှော့လိုက်ကြတာပေါ့ "
" မင်းပြောတဲ့အစီအစဥ်ကောင်းတယ် နေခန့်အဲ့ဒါဆို ဦးသာဝတို့လယ်စောင့်တဲလေးကို သွားရ အောင် "
ထူးအောင် နေခန့်နဲ့ မင်းမောင်တို့လည်း ဦးသာဝရဲ့လယ်စောင့်တဲမှာဂွင်းထုရန်တက်ညီ လက်ညီထွက်သွားလေတော့သည်။
သူငယ်ချင်းလိုပေါင်းကြတဲ့ ညီအ ကိုတွေဆိုတော့ ရှက်စရာလည်းမလိုဘူးလေ။ အခုလည်း စိမ်းစိုနေတဲ့ ရွာဓလေ့ရှူခင်းတွေကို ကြည့်ရင်း
တိုက်ခက်လာတဲ့ လေနုအေးက မြို့အရပ်လိုပူလောင်လောင်ကြီး မ ဟုတ်ဘဲ အေးမြနေလေတော့ သည်။
၃ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ်မှာရှိတဲ့အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီး တောင်ထနေတဲ့ လီးကြီးတွေကိုအရင်းကနေ ဆုတ်ကိုင်ပြီး အ ပြိုင် အဆိုင်ထုကြလေတော့သည်။
ငယ်စဥ်ကထဲကဂွင်းထုရင် ညီအကို ၃ ယောက်စလုံး လူကွယ်ရာတစ်နေရာမှာ အတူတူထုတတ်သည်။ တစ်ယောက်လီးတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ထုရတဲ့ဖိလ်းကိုက ပိုပြီး ထန်စေ တယ်လေ...။
" အား ကိုကြီးရဲ့လီးကအကြီးဆုံးပဲဗျာ ကိုကြီးရဲ့လီးကိုကြည့်ရင်း ထုရတာတကယ် ဖီလ်းပဲဗျာ "
နေခန့်က အကိုဖြစ်သူထူးအောင်ရဲ့ ၇ လက်မ အရှည်ရှိတဲ့ လီးကိုကြည့်ကာ သူ့လီးကိုပါခပ်မြန်မြန်ထုနေပေသည်။ နေခန့်နဲ့ မင်းမောင် က တော့ ၆လက်မခွဲစီရှိတာတိုတော့ ရွယ်တူဆိုဒ်လောက်ပဲလေ ။
၃ ယောက်စလုံး အပြန်အလှန်လီးတွေကြည့်ရင်းအရသာခံကာ ထုလိုက်ကြလေရာ မကြာခင်မှာပဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။
............
ဒီလိုနဲ့ပဲ ရွာရဲ့ဘုံကထိန်ပွဲရက်သို့ရောက်ရှိလို့လာခဲ့ပေပြီဖြစ်သည်။
မနက်ဖြန် မနက်ဆိုရင် အလှဆင်ထားတဲ့ ပဒေသာပင်ကြီးတွေရယ် အဆိုအကတွေရယ် ရွာစဥ်လှည့်ကာ စီတန်းလှည့်လည်ကြတော့မည်။ ရွာကာလသား ကာလသမီးအဖွဲ့တွေကတော့ အခြားရွာက လာတဲ့ဧည့်သည်တွေနဲ့ မိမိရွာသူ ရွာ သား တွေကို ဧည့်ခံရန်အတွက် မုန့်ဟင်းခါးအချိန် ၂၅၀ကိုချက်နေကြလေသည်။
ဖခင်က ဖင်ခံတယ်ဆိုတာကို မယုံ ကြည်သေးတဲ့ ထူးအောင်နဲ့ နေခန့်တို့ အတွက် မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်ခွင့်ရမယ့် အချိန်က ရောက်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။
" သူကြီး ဒီမှာ ကျွတော်လည်းရှိတယ် အပျိုခေါင်း မအေးမြင့်လည်းရှိတယ် သွားနားပါဗျ မနက်လည်းသူကြီးကအလုပ်ရှုပ်အုံးမှာမို့လား "
ရွာရဲ့ကာလသားခေါင်း ရဲခေါင်က ပြောချင်းဖြစ်ပေသည်။ ရဲခေါင်ကအသက်၂၇သာရှိသေးပေမဲ့ ရပ်ရေးရွာရေးဆို အမြဲတမ်းဦးဆောင်ကတက်တက်ကြွကြွလုပ်တက်ပြီး လူ ငယ်တွေက ရိုသေကြသလို ရဲခေါင်ထက်ကြီးသူတွေကလည်း ချစ်ကြတော့ ကိုနှင်းမောင်ကိုယ်တိုင် ရွာရဲ့ကာလသားခေါင်းရာထူးကို အပ်နှံထားချင်းဖြစ်သည်။
ရဲခေါင်ဟာ အရပ်ရှည်ပြီး အသားညိုညို ရင်ဘတ်မှာအမွှေးတွေရှိပြီး ခပ်ချောချောလူမျိူးဖြစ်လေသည်။
" ကဲ သူကြီး အိမ်ပြန်မှာလား ဘယ်မှာပြန်အိပ်မှာလည်း "
" ဘယ်ကသာ အိမ်ပြန်ရမလည်းရဲခေါင်ရာ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာအိပ်နေရတာ ဘယ်နှစ်ရက်ရှိနေပြီလည်း အဝတ်အစားပါယူထား
ရတာကွ "
" ဟုပ်ပါ့ သူကြီးရာ ကျွတော်လည်း အိမ်ကိုကပ်ရတယ်မရှိပါဘူး အကတိုက်တဲ့ လူပျိုတွေ စောင့်ကြည့်ရ ဆရာတော်ခိုင်းတာတွေ လုပ်ရနဲ့ အခုလည်းမနက် ကထိန်လှည့်ရင်
ဝတ်ဖို့နဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်လို့ရမဲ့ ၄စုံလောက်ထည့်ယူလာခဲ့လိုက်တယ် အိမ်ပြန်ပြန်နေရတာအချိန်ကြာလို့ အခုတောင်သူကြီးနဲ့ လိုက်ခဲ့ ရအုံးမယ် ညဘက်ချက်ရင်းပြုတ်
ရင်း ဘောလုံးဘောင်းဘီနဲ့စွပ်ကျယ်လဲမလို့"
" အေး အဆင်သင့်တာပေါ့ ရဲခေါင်ရ လာကွာသွားကြမယ်"
သူကြီးနဲ့ ရဲခေါင်တို့လည်း ဘုန်းကြီး ကျောင်း ဓမ္မာရုံအောက်ထပ်က အ ခန်းပိုတစ်ခုထဲမှာ သူကြီးအိပ်ရန်ပေးထားတဲ့နေရာကို လာခဲ့ကြလေ တော့သည်။
တံခါးနဲ့ အခန်းဆိုတော့ လုံလုံခြုံခြုံတော့ရှိတာပေါ့ဗျာ။ ဘေးတံခါးပေါက်ကတော့ တောအရပ်ဒေသပူတက်တာ ဆိုတော့ဖွင့်ထားရတာပေါ့။
သူကြီးလည်း ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အိပ်ရာထက်မှာ လှဲကာအနားယူလိုက်သည်။
" အိပ်တယ်သာပြောရတာ မနက်လည်း အစောကြီး ဘုန်းဘုန်းတွေအာရုံဆွမ်းကပ် ပြီးတာနဲ့လှည့်ဖို့ပြုဖို့ စီစဥ်ရအုံးမယ် "
" ခြေညောင်းလက်ဆန့်ပေါ့ သူကြီးရာ ကျွန်တော်တို့ ဦးစီးပြီးချက်ပေးနေမှာဆိုတော့ သူကြီးနားရတဲ့ ခန လေးစိတ်ချလက်ချနားနေလိုက်ပါ "
ရဲခေါင်က ပြောရင်းဆိုရင်း ဝတ်ထားတဲ့စပိုစ့်ရှပ်ကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုလည်းကွင်းလုံးပုံချလိုက်လေသည်။ အခုအနေအထားက ရဲခေါင်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် အတွင်းခံတစ်ထည်သာရှိတော့သည်။
အတွင်းခံကလည်း APPLE တံဆိပ်အဖြူရောင်ဖြစ်လေရာ ရဲခေါင်ရဲ့လီးကြီးက အတွင်းခံအောက်မှာ
အမြှောင်းလိုက် ဖုဖောင်းထနေလေသည်။ ကြည့်နေရင်း တံတွေးမြိုချနေရသူကတော့ ကိုနှင်းမောင်ပဲပေါ့ဗျာ။
ကိုနှင်းမောင်လည်း ရဲခေါင်ရဲ့ဘောက်ဆာအောက်က လီးကြီးကိုမြင်ချင်စိတ်ကထိမ်းမရတာကြောင့်
" အတွင်းခံကိုပါချွတ်ပြီးဝတ်ပါလား ရဲခေါင်ရ ဘောလုံးဘောင်းဘီကအတွင်းမှာတစ်ထပ်ပါသေးတာပဲဟာကို "
" အဲ့လိုဝတ်မလားလို့တော့တွေးနေတာပဲသူကြီးရ ပြောရမှာလည်း သူ ကြီးရှေ့ ရှက်ရှက်နဲ့ပြောပြရမယ် ကျွန်တော့်လီးကကြီးလို့ဗျ အမြှောင်းလိုက်ဖြစ်နေလို့ အပျိုတွေထွက်
ပြေးနေမှာစိုးလို့ ဟား ဟား..."
" မင်းပူနေမှာစိုးလို့ကွ ညဘက်ပဲဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါကွ"
ရဲခေါင်လည်း သူကြီးပြောစကားကိုနားဝင်သွားသည်ထင်ပါရဲ့ သူ့အ တွင်းခံကိုချွတ်ချလိုက်လေတော့ သည်။
အတွင်းခံချွတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ မျက် တောင် မခတ်တမ်းကြည့်နေတဲ့ နှင်းမောင်က ရဲခေါင်ရဲ့လီးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ..
" ဟာ... ရဲခေါင်ရာ မင့်လီးကြီးကလည်း မတောင်သေးတာတောင် အကြီးကြီးပါလားကွ တကယ့်ဆိုဒ်မှီဂိုက်မှီပဲ ဒါကြောင့်လည်းအတွင်း ခံနဲ့အမြဲထိမ်းထားရတာပဲ"
" ဟားသူကြီးမြင်ပြီမို့လား ကျွန်
တော်က တောင်ရင် ၈လက်မအ ရှည်လောက်ရှိပြီး လုံးပတ်ကလည်း အမျိုးသမီးငယ်လက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတယ်ဗျ"
နှင်းမောင်လည်း လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်လေတော့သည်။ ထို့နောက် ရဲ ခေါင်ရဲ့လီးကိုမျက် တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေလေသည်။
............................................
" အဟား...ကြည့်လှချည်လား သူကြီးရ ကျွန်တော်ရှက်တောင် ရှက်လာပြီ"
" အဟင်း ဟင်း ဟုပ်ပါ့ကွာ ငါလည်းလီးကြီးတဲ့ အထဲမှာပါတယ်ကွ မင်းကငါ့ထက်ကြီးပြီး မင်းလီး ကဖြောင့်စင်းပြီး ဒစ်ကဖူးပြီးလုံးထွက်နေလိုက်တာ လှလိုက်တဲ့လီး
ဒါကြောင့်ကြည့်နေတာကွ"
" သူကြီးပုံစံက အသားဖြူဖြူ ရုပ် ချောချောကို ကျွန်တော့်လောက်နီးပါး လီးကြီးတယ်ဆိုတာဖြစ်နိုင်ပါ့မလားဗျ"
" အဟား မင်းကငါ့ကိုအထင်သေးနေတာကိုး ရဲခေါင်ရ... "
နှင်းမောင်က
" မယုံရင်လည်း ဒီမှာကြည့် "
ဆိုကာ ပုဆိုးနဲ့အတွင်ခံကိုချွတ်ပြလိုက်လေသည်။ ရဲခေါင်လည်း သူ ကြီးကိုနှင်းမောင်ရဲ့ဖြူဖွေးပြီး ကျစ်လစ်လှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အတူ အဖုအဖောင်းတို့နဲ့ ယောင်္ကျားဆန်ဆန်ချောတဲ့နှင်းမောင်ရဲ့ ပကတိအလှတရားကို မြင်လိုက်ရလေတော့ သည်။
ဖြစ်ချင်တော့လည်း ကိုနှင်းမောင်ရဲ့လီးက ရဲခေါင်လီးကိုမြင်ပြီး တောင်ထနေလေရာ ရဲခေါင်မျက်လုံးပြူး
နေမိသည်။
" ဟာ... သူကြီး လီးတောင်နေတာလားဗျ..တကယ်ကိုပဲ ကျွတော်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းပဲဗျ"
နှင်းမောင် လီးတောင်နေတာမြင်ပြီး ရဲခေါင်လည်း စိတ်ကတော့ မထပေမဲ့ မသိစိတ်က ရှိနေလေတော့ လီးက တစ်ဖြည်းဖြည်းထကြွတောင် ထလာလေတော့သည်။
" ချက်ချင်း မသွားလည်းရသေးတာပဲရဲခေါင်ရာ ကုတင်ပေါ်ခနလာလှဲအုံး တောင်နေတဲ့အတူတူ ဂွင်းထုသွားလိုက်တော့ မဟုတ်ရင် မင့်လီး ကအတွင်းခံဝတ်ရင်တောင် ရမှာမ
ဟုတ်တော့ဘူး"
" အေးဗျာ ကျွတော်လည်း ကိစ္စတွေရှုပ်နေတော့ မထုရတာကြာပြီ ဒီည တော့ထုချလိုက်အုံးမှပဲ လာဗျာ သူ ကြီးလည်းတောင်နေပြီပဲ ထုရ အောင်အတူတူ"
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကိုနှင်းမောင်နဲ့ ရဲခေါင်တို့ လီးကြီးတွေကိုကိုင်ကာ တစ်ချက် ချင်းထုနေကြလေတော့သည်။
" ဖပ် ဖပ် ဘတ် အား အ့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ မထုရတာကြာလို့လားမသိဘူး ဒီညဂွင်းထုရတာပိုကောင်းနေတယ်"
" ဟုတ်ပါ့ကွာ တစ်ယောက်ထဲထုရတာထက် နှစ်ယောက်ဆိုတော့ခံစားချက်ပိုကောင်းတာပေါ့ကွ ဒါနဲ့ မင်းလီးက ကြာမဲ့ပုံပဲ မင်းဖာသာ ထုလို့ကတော့ အတော်နဲ့ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး"
" ဟုတ်တယ် သူကြီး ကျွတော် လရည်ထွက်ဖို့ အတော်ကြာတယ်ကျွန် တော်လိုးခဲ့တဲ့ဆော်တွေဆိုလည်း ကော့ပျံနေတာပဲ သူတို့၅ချီလောက်ပြီးတာတောင် ကျွတော်ကမပြီးသေးဘူးဆိုတော့ စွဲလမ်းနေကြတာဗျ"
" ကဲပါကွာ မင်းထုတာမပြီးလည်း ငါထုပေးမယ် ယောင်္ကျားချင်းပဲ မင်းသာဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောနဲ့ "
ကိုနှင်းမောင်လည်း ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ပဲ ရဲခေါင်ရဲ့လီးကိုကိုင်လိုက်ပြီး တစ်ချက်ချင်းထုပေးနေလေတော့သည်။
" အ့ ဟ့ အိုး သူကြီး အ့ သူကြီးကောင်းပါ့မလား ကျွန် တော် အားနာ..."
အားနာတယ်သာပြောနေတာ ရဲ ခေါင်ရဲ့လီးကြီးက သူကြီးကိုနှင်းမောင်ရဲ့လက်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပြီး ကော့ပေးနေတော့ ကိုနှင်းမောင်ရဲ့ လက်ထဲကိုလိုးထည့်သလိုဖြစ်နေတာပေါ့ဗျာ။
" အားမနာပါနဲ့ကွာ ယောင်္ကျားချင်းပဲဟာကို ငါလည်းထန်နေပြီကွ ငါထုရင်းမင်းကိုပါ တစ်ခါထဲထုပေး လိုက်ရတာ အပန်းမကြီးပါဘူးကွ"
" ဖပ် ဖပ် ဘတ် အ့ အ့ အင့်
အရမ်းမိုက်တာသူကြီးရာ သူကြီးကိုယ်တိုင် ဂွင်းထုပေးနေတယ်ဆိုတဲ့အတွေးက ကျွန်တော့်ကို ပိုပြီးထန်စေတယ်ဗျ"
သူကြီးလည်း အိပ်လျက်ထုပေးရတာအားမရတော့တာကြောင့် ပက် လက်အိပ်နေတဲ့ရဲခေါင်ရဲ့ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီး ရဲခေါင်ရဲ့လီးကိုအ ပေါ်စီးကနေကြည့်ရင်း အားပါပါထုပေးနေလေတော့သည်။
ရဲခေါင်ကတော့ လူးလွန့်လှုပ်ရှားလျက် အရသာတွေ့ကာ ဇိမ်ခံနေ လေတော့သည်။
ထိုအချိန်မှာပဲ အခွင့်အရေးကိုလက် လွှတ်မခံနိုင်တဲ့ သူကြီးကိုနှင်းမောင် ဟာ သူ့လက်ထဲကအကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ ရဲခေါင်ရဲ့လီးကြီးကိုကုန်းပြီးစုပ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
" ပြွတ် ပလွတ် ပြွစ် အ့ အိုးအီး...အ့ အမလေး သူကြီးရာ အ့ လီးစုပ်ပေးတောလား အ့ အ ရမ်းကောင်းတာပဲသူကြီးရာ အ့ စုပ် ဗျာ စုပ် စုပ် စိတ်တိုင်းကျသာစုပ်တော့ဗျာ ကျွတော့်ကို ဒီည သူကြီးပိုင်ပါတယ် အ့ ဟ့ အိုး"
ကိုနှင်းမောင်လည်း အာခေါင်ထဲအထိထည့်ကာစုပ်လိုက် ယက်လိုက်နဲ့ အချိန်အတော်ကြာသော် လည်း ရဲခေါင်ကအရသာတွေ့နေ
တာပဲရှိတာ ပြီးမဲ့ပုံတော့မပေါ်သေး နှင်းမောင်လီးစုပ်လို့ကောင်းနေပေမဲ့ ကြာလာတော့ ပါးစပ်တွေညောင်းလာပေပြီ။ နှင်းမောင်လည်း အများကြီးစဥ်းစားမနေတော့ဘဲ တံတွေးတွေနဲ့ချောနေတဲ့ ရဲခေါင်ရဲ့လီး
ကြီးကို အရင်းကနေကိုင်ပြီး အပေါ်ကနေ စအိုနဲ့တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်လေတော့သည်။
" ဗြွတ် ဗလွတ် ဗြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြွတ် အ့ ဟား အင်း ဟင်း သူကြီးရာ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် အကောင်းဆုံးတွေပဲ ခံစားနေရပါလားဗျာ အ့ အား ကျွတော့်
လီးကြီးကို ညှစ်ထားတယ်ဗျာ အ့ အရမ်းပဲကောင်းလိုက်တာ အ့ ဆောင့်ဆောင့် သူကြီး အယားပြေတဲ့အထိဆောင့်ဗျာ"
ရဲခေါင် နဲ့ သူကြီးတို့ လိုးခန်းဖွင့်နေတဲ့ အချိန် ထူးအောင် နေခန့်နဲ့ မင်းမောင်တို့ သက်သေနဲ့ တကွ မိဖို့အကြောင်းဖန်လာလေတော့ သည်။
( သားအဖ လိင်ဆက်ခံ ခန်း တွေ ပါလာမှာမို့ မနှစ်သက်လျှင် ကျော်ဖတ်ပါ )
............................................." ဟဲ့ လူပျိုခေါင်း ရဲခေါင်ဘယ်ရောက်သွားတုန်း ကောင်လေးတွေ နင်တို့အကို ရဲခေါင်ကို ရှာကြအုံးလေ ဒီကောင်ကလည်း အရေး
ကြီးတဲ့အချိန်ဆို ရှာရတယ်တော်"
" မမအေးက စိတ်မချဖြစ်နေရင် လိုက်သွားပါလားတော့ နဂိုထဲက..."
" ဟဲ့ ငါကရဲခေါင်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့ စိတ်မချဖြစ်ရမလည်းဟဲ့ ကောင်မလေးတွေနော် ငြိမ်ငြိမ်နေကြစမ်း"
အပျိုအဖွဲ့က ကောင်မလေးတွေ မ အေးကိုစနောက်နေကြချင်းဖြစ်လေသည်။ ထိုအခါကြတော့မှ လူပျိုအ ဖွဲ့က ထူးအောင်တို့ညီအကိုတို့ဆီမှအသံထွက်လာလေသည်။
" ခုနက အဝတ်လဲအုံးမယ်ဆိုပြီး အ ဖေနဲ့ပါသွားတာ မမအေးရဲ့သားတို့သွားခေါ်လိုက်မယ်လေ"
ထူးအောင် နေခန့်နဲ့ မင်းမောင်တို့လည်း လှစ်ခနဲထွက်ပြေးကာ လိုက်ရှာလေတော့သည်။
အခန်းထဲက တစ်နေရာမှာတော့ ရဲ ခေါင်ရဲ့အပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ကာ မြင်းစီးနေတဲ့ သူကြီးနှင်းမောင်က ရဲခေါင်ရဲ့လီးကြီးကြီးနဲ့ခံနေရတော့ အရသာ အရမ်းကောင်းနေလေတော့သည်။
" အ့ ဟ့ အ့ အင့် အရမ်းကောင်းတာပဲ ရဲခေါင်ရာ အ့ အိုး လီးက ရှည်ပြီးတုတ်တော့ အ့ ငါ့ဖင်ထဲမှာ ထိမိနေတာပဲကွာ....အား ဟ့"
တဏှာအဆိပ်တက်နေတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ဘေးပတ်ဝန်ကျင်ကို သတိမထားမိတော့ပဲမိမိဆန္ဒပြီးဖို့သာ စိတ်စောနေလေသည်။
" အ့ ဟား အ့ ငါလိုးမသူကြီး ဖင်ကြီးက အယ်နေတာပဲကွာ အား ဟ့ လိုးရတာ အိုးကြီးက ကြပ်စီးနေတာပဲကွာ မျှော့ပါတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးလိုပဲကွာ အဲ့ သူကြီးလီးကြိုက် မှန်းသိရင် နဂိုထဲက အိမ်ပေါ်တက်လိုးပါတယ်ကွာ အ့ ကောင်းလိုက်တဲ့အိုးကြီး အင့် အ့ အား ရော့ကွာ အ့ ခင်ဗျားစိတ်ကြိုက် လီး ကြီးနဲ့ အားရအောင်ခံစမ်းကွာ အ့ ဟ့ ရော့ကွာ"
" ဖပ် ဖပ် ဖွတ် ဖပ် ဘွတ် ဗလွတ်"
လဥနဲ့ ဖင်နဲ့ရိုက်ခတ်သံတို့က ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေလေတော့ သည်။
" အ့ ဟ့ အ့ အရမ်းကောင်းတယ် ရဲခေါင်ရယ် အ့ အင့် လီးကြီးကဘဝတစ်သက်တာ မမေ့နိုင်စရာပါကွာ....အိုး အင့် အ့ ဟ့ လိုးပါရဲခေါင်ရယ် စအို
ကွဲချင်ကွဲပါစေကွာ အ့ အား မင်းစိတ် ကျေနပ်တဲ့အထိ လိုးပစ်လိုက်ပါ"
နှင်းမောင်လည်း အားရပါးရခံနေတဲ့အချိန် ပြတင်းပေါက်ကနေ ထူးအောင် နေခန့်နဲ့ မင်းမောင်တို့ ၃ ယောက် ချောင်းကြည့်နေတာ ကို ရဲခေါင်ရော နှင်းမောင်ပါ မတွေ့နိုင်
ကြပါ။
မင်းမောင်က အဲ့လောက်ထိ မအံ့ဩ
ပေမယ့် ထူးအောင်နဲ့နေခန့်တို့က ဖခင်ကအခုလိုအားရပါးရ ဖင်ခံနေတာကိုတွေ့တော့ ရှက်စိတ်လည်းဖြစ်မိသလို ဒေါသပါထွက်မိလေ သည်။
လိုးတဲ့သူကလည်း နှင်းမောင် ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းကာ အနောက်ကနေဒူးထောက်ပြီး ခါးကိုကိုင်ကာအားရပါးရလိုးလေတော့သည်....။
" အား အ့ ရှီး သူကြီး ကျွတော်ပြီးတော့မယ် အ့ အရမ်းကောင်း နေပြီဗျာ...အ့ သူကြီးရဲ့ စအိုတွေကညှစ်ထားတယ် အ့ ဟ့ အိုး ထွက် ပြီ ထွက်ပြီဗျာ"
" အ့ ဟား အ့ ကောင်းလိုက်တာ ရဲခေါင်ရာ လိုးပေးတတ်လိုက်တာအနှစ်နှစ်အလလ မခံခဲ့ရတာ မင်းလိုးပေးတဲ့တစ်ကြိမ်ထဲနဲ့လုံလောက် တယ်"
" အဲ့လောက်ထိတောင်ပဲလားသူကြီး ရာ"
" အဲ့ထက်တောင်ပိုပါတယ် ရဲခေါင်ရာ"
လိုးပြီးခါစ ဖင်ထဲကလီးတောင်မ ချွတ်နိုင်ဘဲ တီတီတာတာစကားလေးတွေနဲ့ ကြည်နူးနေတဲ့အချိန်
" ဒုန်း ဒုန်း ဒုန်း တံခါးဖွင့်ပါအုံးဗျ"
ထူးအောင်ရဲ့ တံခါးဖွင့်ခိုင်းတဲ့အသံက ဒေါသတွေပါနေမှန်း နေခန့်နဲ့မင်း မောင်က သိလေသည်။
" ကိုကြီး အခုချိန်ချက်ချင်းဝင်သွား လို့ရပါ့မလားဗျ တော်ကြာရှက်ရမ်း ရမ်းနေမှ ဒုက္ခဖြစ်မယ်ဗျ"
" အငယ်လေး မင်းကြောက်ရင်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ကိုကြီးနဲ့ကိုလတ်ပြောမယ်"
နှင်းမောင်နဲ့ ရဲခေါင်လည်း ပုဆိုးကိုကတမ်းကမန်းဝတ်ကာ တံခါးလာဖွင့်ပေးလေသည်။
" ဟာ ထူးအောင်တို့ပါလား အကို့ကိုလာ ခေါ်တာလား လာပြီ လာပြီ ခါး ညောင်း လို့ခနလှဲနေတာကွ"
နှင်းမောင်လည်း အခုလေးတင် ရဲခေါင်နဲ့ခံပြီးခါစ အချိန်မှာ သားတွေကဝင်လာတာဆိုတော့ မြင်သွားသေးလားဆိုတဲ့သံသယစိတ်
ကဖြစ်နေလေရာ ဟန်ဆောင်အပြုံးနဲ့ပြုံးပြလိုက်ကာ အခန်းထဲခေါ်လေသည်။
ဆက်ရန် အပိုင်း - ၂
---------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment