SayarGyi Shein (Ending)

အခန္း၀တြင္ရပ္ရင္း ဆရာၾကီးရွိန္သည္ အျမင့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းဆိုေသာေကာင္ေလးကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ပံုစံက ေတာ့ အမိစားေလးပင္။ ၀တ္ထားစားထားတာကိုက လူ႔မလိုင္အသိုင္းအ၀ိုင္းကမွန္း သိသာေစသည္။ ျပီးေတာ့ေမႊးရနံ႔ တစ္မ်ိဳးက သူ႔ကိုယ္လံုးမွ ပ်ံ႕လြင့္လို႔။

'ကြၽန္ေတာ္၊ ကြၽန္ေတာ္ အထိုင္မ်ားလို႔လားမသိဘူး ေညာင္းကိုက္ျပီး ဗိုက္ၾကီးကတင္းေနတယ္'

'၀မ္းလည္း နည္းနည္းခ်ဳပ္တယ္'

'အိမ္း....ဆရာၾကီး ၾကည့္ရႈစမ္းသပ္ေပးရတာပကြယ္' 'ကဲ....အထဲကို၀င္ေလ ငါ့ညီရဲ႕'
'မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလည္းကြ'

'ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က ခြန္းခ်ိဳပါ'

ခြန္းခ်ိဳဆိုေသာ ေကာင္ကေလး ဟိုဒီတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ အခန္းထဲသို႔ ၀င္လိုက္ေလသည္။ သူ႕အတြင္းခန္းသို႔ေရာက္သည္ ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ဆရာၾကီးရွိန္လည္း အတြင္းသို႔လိုက္၀င္ကာ တံခါးကိုခ်က္ခ်လိုက္ေလသည္။

အခန္းအတြင္း ခပ္မွိန္မွိန္ထြန္းထားေသာ လက္ဆြဲမီးအိမ္၏မီးစာကို ဆရာၾကီးရွိန္ကျမႇင့္လိုက္ရာ အတန္အသင့္ လင္းသြား ေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳအား လွမ္းၾကည့္အကဲခပ္လိုက္ရာ ခပ္ေတြေတြေလးရပ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ သည္။ လက္ဆြဲမီးအိမ္ေအာက္က အလင္းေရာင္ျဖင့္ပင္ ခြန္းခ်ိဳ၏ အသားအေရသည္ ျဖဴ၀င္းေနသကဲ့သို႔ သူ၏ ပါးျပင္ႏွစ္ ဖက္သည္ သိသိသာသာကိုပင္ ရွက္ေသြးျဖန္းေနသည္ကို ဆရာၾကီးရွိန္ျမင္ရသည္ပဲ။

'ကဲလာ...ခြန္းခ်ိဳ ဒီမွာထိုင္'
ဓာတ္ခန္းဟုေခၚေသာ အိပ္ခန္းထဲတြင္ ကုလားထိုင္မရွိသျဖင့္ ကုတင္ေစာင္း၌ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရာ ခြန္းခ်ိဳသည္ မ၀ံံ့မရဲျဖင့္ ေတာသစ္မ်ားျဖင့္ရိုက္ထားေသာ ကုတင္ေပၚရွိေမြ႕ယာေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်လိုက္ေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ သူအျမဲတမ္းလိုလိုလြယ္ထားေသာ ေဆးလြယ္အိတ္ကို ေခါင္းရင္းဖက္ရွိစင္ေပၚသြားကာတင္လိုက္သည္။

'ကဲ...ေကာင္ေလး..အိပ္ယာေပၚကိုလွဲလိုက္'
ဆရာၾကီး၏စကားအတိုင္း အိပ္ယာေပၚလက္တစ္ဖက္ေထာက္ရင္း သူ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။

'ကဲ....ဘယ္ေနရာက ေအာင့္ေသးလဲ တင္းေနတာလဲ'
'ဒီ....ဒီနားကပါ ဆရာၾကီး'
'ေအးဟုတ္ျပီ ဆရာၾကီးရွိန္နဲ႕ေတြ႕ရင္ ေပ်ာက္ရေစမေပါ့ကြယ္'
အိပ္ယာေဘးနားရွိ ေရတေကာင္းထဲမွ ေရအနည္းငယ္ကို ဖန္ခြက္သို႔ထည့္ကာ သူ၏ေဆးလြယ္အိတ္ရွိေသာ ေနရာသို႔ထ သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဆးလြယ္အိတ္ထဲရွိ ပုလင္းျပားထဲမွ အရည္လက္တစ္လံုးခန္႔ကို အခုနက ဖန္ခြန္ထဲသို႔ျဖည့္ ကာ ခြန္းခ်ိဳဆီသို႔ယူလာခဲ့သည္။

'ကဲ...ထလိုက္ဦး ငါ့ညီ ေဆးေသာက္ရေအာင္'
ေကာင္ေလးသည္ လူးလဲ၍ထလိုက္ရာ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ သူ၏လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ပခံုးေလးကိုလွမ္းဖက္လ်က္ထူေပး လိုက္သည္။ ဖန္ခြက္ထဲရွိ စပ္ထားေသာေဆးကို တျဖည္းျဖည္းကုန္ေအာင္ေသာက္ျပီးေသာအခါ ခြန္းခ်ိဳဆိုေသာေကာင္ ကေလး၏ မ်က္ႏွာမွာ ပန္းေသြးေရာင္ ရဲကနဲျဖစ္သြားရသည္။

'ျပန္လွဲေနဦးကြယ့္'
ဒီေကာင္ေလး ခပ္ျဖည္းျဖည္းလွဲေလ်ာင္းရင္းႏွင့္ မိမိ၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူကို မသိမသာခိုးၾကည့္ေနသည္ကို ဆရာၾကီးရွိန္ ရိပ္မိ၏။ ဖန္ခြက္အား အနီးရွိစားပြဲေပၚျပန္တင္လွ်က္ ပက္လက္ကေလးအိပ္ေနေသာ ခြန္းခ်ိဳ၏၀မ္းဗိုက္ရွပ္ရွပ္ေလးေပၚ လက္ဖ၀ါးအားတင္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္ေလးမွာ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားရင္း သူ၏မ်က္လံုးမ်ားကို ေမွးမွိတ္လိုက္ေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳ၏ ၀မ္းပ်ဥ္းသားကို ဘယ္မွညာသို႔လည္းေကာင္း၊ အထက္မွေအာက္သို႔လည္းေကာင္း ေျဖးညႇင္း စြာပြတ္သပ္၍တစ္မ်ိဳး၊ ခပ္ဖြဖြဆုပ္နယ္ကာ တစ္ဖံုျဖင့္ သူ၏ေဆးကုသျခင္းအမႈကိုျပဳေလသည္။ ခြန္းခ်ိဳ၏မ်က္လုံးအစံုသည္ ကား မွိတ္လ်က္၊ သို႔ေသာ္ သူ၏ကိုယ္လံုးေလးသည္ကား မသိမသာတုန္ယင္လ်က္။

ထို႔ေနာက္ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ သူ၏လက္အစံုကိုျဖည္းညင္းစြာပင္ ေအာက္ဖက္ဆီသို႔ ေလွ်ာခ်ကာ ဆီးခံုေမႊးေလးကိုပြတ္ သပ္လိုက္ရင္း ငပဲကိုမထိတထိဆြေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ ခြန္းခ်ိဳသည္ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထရင္း တစ္ကိုယ္လံုးပူေႏြး ကာ တုန္ရင္စျပဳလာေလျပီ။ အျမင့္သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူခြန္းခ်ိဳအား သူႏွင့္ဆရာၾကီးတို႔ ေဆးကုသပံုအေၾကာင္းကို ခေရ ေစ့တြင္းက်ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ျပီးျဖစ္သည္။ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ေသြးသားဆူျဖိဳးသည့္အရြယ္ လိင္ကိစၥကိုစူး စမ္းခ်င္ ေနၾကသည့္အရြယ္ေကာင္းေလးမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။

အျမင့္၏ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္အင္မ်ားကို နားေထာင္ျပီးေသာအခါ ခြန္းခ်ိဳ၏စိတ္ထဲတြင္ ေသြးသားေတာင့္တလ်က္ ရမၼက္ဆႏၵမ်ား ခ်ိဳးႏွိမ္၍မရေလာက္ေအာင္ေပၚလာရေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္၏ ျမင့္မားထြားက်ိဳင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းထူအမ္းအမ္း၊ ၾကည့္ေကာင္းေသာမ်က္ႏွာတို႔ေၾကာင့္ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အားက်မိသည္လား ရင္ခုန္မိသည္လား မဆံုး ျဖတ္မိဘဲ လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ေဆာင္ခ်င္လာသည့္အတြက္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ အရဲစြန္႕ကာ အျမင့္အားလိုက္ပို႔ခိုင္းခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။

'အိုး......အ....ဆရာၾကီး'ဟူေသာအသံတို႕ျဖင့္ ခြန္းခ်ိဳ၏အေတြးတို႔ ျပတ္သြားရလ်က္ ဆရာၾကီးရွိန္၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္မိလိုက္ရသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္ရယ္ေလ ခြန္းခ်ိဳေဘာင္းဘီေအာက္မွႏႈိက္ကာ ခေရပြင့္ေလးအား ေမွ်ာ့ေသြး စမ္းေနပါျပီေကာ။
ႏူးညံ့အသားအေရ၊ ေတာင့္တင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလး ျပီးေတာ့ နီနီေထြးေထြးႏႈတ္ခမ္းအစံု၊ တစ္စံုတရာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ စိုက္ၾကည့္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ထိုင္ေနရာမွ ကုတင္ေပၚသို႔လွမ္းတက္လိုက္ကာ ခြန္းခ်ိဳကိုယ္လံုး ေလးကို ၾကံဳးကာဖက္လိုက္ေလသည္။ ဖက္ထားေသာ ခႏၶကိုယ္ အိေထြးေထြးမွရရွိေနေသာ ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ိဳးက ဆရာၾကီးကို စြဲေဆာင္မႈရွိေနသလို တက္မက္စိတ္ေတြျဖစ္လာေအာင္ စြမ္းေပသည္။ ခြန္းခ်ိဳမ်က္ႏွာေလးငံု႔ၾကည့္လိုက္မိျပီး နီနီေထြးေထြး ႏႈတ္ခမ္းကို သူ႕ရဲ႕ထူအမ္းအမ္း ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုျဖင့္ ငံုစုပ္ကာ အားရပါးရေမႊးၾကဴသည္။

ခြန္းခ်ိဳ၏ ၀တ္ဆင္ထားေသာ တီရွပ္၊ ေဘာင္းဘီအားလံုးတစ္ခုျခင္းခြၽတ္၊ တစ္လႊာျခင္း တစ္လႊာျခင္း။ ဆရာၾကီးရွိန္အေန ျဖင့္ ခြန္းခ်ိဳ၏ တုန္ယင္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလး၊ ရင္ခုန္သံတဒုံးဒုံး၊ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေရွကိုကာထားေသာ ဟန္ပန္က သူ႔ကိုစိတ္ပုိၾကြေစသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ထိန္းျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ သႏၲာေရာင္ႏို႔သီးေခါင္းကို သူ၏သြားျဖင့္ မနာက်င္ေစရဘဲ တဇိဇိကိုက္ေတာ့ သည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ သူ၏လွ်ာကိုေတာင့္လွ်က္ ႏို႔သီးေခါင္းေလး အား ဘယ္ျပန္ညာျပန္လ်က္ေလ ေတာ့သည္။ ခြန္းခ်ိဳသည္ ငါးဖယ္ပ်ံလူးသကဲ့သို႔ တစ္ကုိယ္လံုးဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ တုန္လ်က္ သူ၏ေက်ာျပင္သည္ အိပ္ယာေပၚမွ တစ္ထြာခန္႔ အေပၚသို႔ ေကာ့ကာေကာ့ကာတက္လာေလသည္။ ထို႔အျပင္ သူ၏ေပါင္ၾကားမွ အုပ္ထားေသာလက္ကို ဆရာၾကီးရွိန္၏ လက္အားလွမ္းကိုင္လိုက္ရင္း ပါးစပ္မွလည္း တဟင္း...ဟင္းနဲ႕ အဆတ္မျပတ္ညည္းညဴကာေနေလသည္။

ထိုခဏမွာပင္ ဆရာၾကီးရွိန္၏ လက္တို႔သည္ ခြန္းခ်ိဳ၏ေပါင္ၾကားကအေပါက္ေလးရွိရာကိုလွမ္းလာရင္း မာေက်ာေသာ ေက်ာက္တိုင္တစ္တိုင္အား ဆုပ္ကိုင္မိရသည္။ တဒိတ္ဒိတ္တိုးေနေသာ ေသြးခုန္ႏႈန္းကို သိမိရသလို ပူေႏြးေနသည္ ကိုလည္းခံစားရသည္။ ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေပးရင္း ကိုင္ၾကည့္မိေတာ့ ႏူးညံ့ေသာအသားေခ်ာင္း ဒါေပမဲ့မာေထာင္ ေနသည္။ အေပၚေအာက္ ေရွ႕ထိုးေႏွာက္ငွင္ လက္ကစားေပးျပန္ေတာ့ 'အား...ဆရာၾကီးရယ္....အ...အ..ကြၽန္ေတာ္' ညည္းညဴသံႏွင့္ အတူ မရုိးမရြခံစားေနရသည့္ ခြန္းခ်ိဳအျဖစ္အား ဆရာၾကီးရွိန္လည္း ဖီးလ္ယူရင္း ၾကည့္ရသည္။ ဆရာၾကီး ရွိန္သည္ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ကြၽမ္းသလို ကာမမႈတြင္လည္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္သူျဖစ္ရကား အလ်င္မလိုေခ်။ သူ၏လက္မ်ားကို အသံုးခ်လ်က္ ႏႈိးဆြဆြဲေဆာင္ေနေလေတာ့သည္။

က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း သံလြင္ဆီကိုရႊဲရႊဲစြတ္ရင္း ခေရပြင့္ေလးအား ေခ်ာ့ျမဴေနေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ကား ခြန္းခ်ိဳ၏ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကိုစို႔လိုက္ စုပ္လိုက္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လက္တစ္ဖက္က ခပ္သြက္သြက္ ဂြင္းထုေပးသလို တြင္းေအာင္းဖို႔ လမ္းေၾကာင္းဖြင့္ေနေလသည္။ 'ဆရာၾကီးရယ္...ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး...အ...အ'ဆိုသည့္ ခြန္းခ်ိဳ႕အသံမ်ားသည္ ႏႈတ္ဖ်ားမွပင္ က်ယ္က်ယ္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာပင္ တအစ္အစ္ျဖင့္ေပ်ာက္ဆံုး သြားေလသည္။ ပိုဆိုးသည္မွၾကား လွ်ာကိုခြၽန္ေအာင္ျပဳလ်က္ ခြန္းခ်ိဳ၏ ခ်က္၊ နားရြက္ဖ်ား၊ နားတြင္းမ်ားဆီ ကလိကာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ခေရပြင့္ဆီလိမ့္လာေနေသာလွ်ာဖ်ားခြၽန္ၾကီး ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ခပ္ကားကားျဖစ္ေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကို စုကိုင္ကာ ေဘးေစာင္းမွ ေမွာက္ရက္အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနသည့္ ဆရာၾကီးရွိန္ရဲ႕ အျဖစ္မွာလည္း မေမာမ ပန္းသည့္ဟန္ မာန္အျပည့္။

ထိုအေနအထားျပဳျပင္ေပးျပီးေနာ္ အတန္ၾကာျငိမ္သက္ေနတဲ့ ဆရာၾကီးရွိန္ေၾကာင့္ ခြန္းခ်ိဳကား သက္မ ေအာင့္ျပီး ေနာက္ ထက္ဘာမ်ားျဖစ္လာမလဲဆိုသည္ကို ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ကာ ေမာေနရ သည္။ 'အို....ဟင့္..ဟင့္' ဆရာၾကီး ရွိန္ရယ္ေလ ခေရပြင့္ေလးကို သူ႔ပါးစပ္ထဲက ေလေတြနဲ႕ မႈတ္ေပးေနေလရဲ႕။ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနေသာ သူ႔ခေရပြင့္ကို ေအးေသာေလအဟုန္က လာဟပ္ေသာအခါတြင္ ခြန္းခ်ိဳတစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးသည့္ အရသာကို ခံစားလိုက္ရသည့္အတြက္ ရင္ထဲဟာကနဲ။ ေဟာ....လုပ္ျပန္ျပီ ဆရာၾကီးရွိန္၏ ပူေႏြးေနေသာ စိုစြတ္ေသာ လွ်ာသည္ အျပားလိုက္ၾကီး ေတာင္ၾကား လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အထက္မွေအာက္သို႔ လ်က္ေပးေနျပန္ျပီ။ ထိုမွတစ္ဖန္ တြင္း၀ေလးအား လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ထိုးလိုက္ ကလိလိုက္ ၊ အသြင္းအထုတ္ျပဳလိုက္ျဖင့္ ျပဳစားေနေတာ့သည္။

လံုးက်စ္ျပီးတင္းေနေသာ ခြန္းခ်ိဳ၏ ဖင္သားၾကီးမ်ားသည္ ေကာ့သြားလိုက္ ျပန္က်လိုက္ျဖင့္ အလြန္႔ကို မရိုးမရြျဖစ္ေန ေၾကာင္း ျပသေနသည္။ သူ၏ငပဲထိပ္ကလည္း အရည္ၾကည္မ်ားစိုစြတ္ေနျပီ။ ဆရာၾကီး၏ေခါင္းမွာကား ခြန္းခ်ိဳ၏ ေတာင္ပူစာႏွင့္ တစ္သားတည္းကပ္လွ်က္ ပို၍ပင္အလုပ္ျဖစ္ေနေသးသည္။

'ဆရာ...ဆရာၾကီး ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ..ကြၽန္ေတာ္ အူေတြ အသည္းေတြ ဂြၽမ္းပစ္သလိုျဖစ္ေနျပီ' တုန္ယင္ေနေသာ အသံေလးျဖင့္ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ေျပာလာေသာအခါတြင္ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳေပၚမွ ဆတ္ကနဲခြာလိုက္ျပီး သူ၏အ၀တ္မ်ားကို ခြၽတ္ေနေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္ ခြန္းခ်ိဳသည္ သူ၏ကိုယ္လံုးေလးကို တစ္ဖက္သို႔ေစာင္းျပီး လွဲေန လိုက္သည္။ အ၀တ္အစားမ်ားကုန္ေအာင္ ခြၽတ္ျပီးသြားေသာအခါ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ လြတ္အိတ္ၾကီးထဲမွာ မဟာရာဂ်ာ တံဆိပ္ လိင္တံအစြပ္မ်ားမွ တစ္ခုကိုျဖဳတ္ယူရင္း ခြန္းခ်ိဳ၏ ေဘးေတြင္ ၀င္လွဲလိုက္ျပီး သူ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေနာက္မွ ဖက္လိုက္ေလသည္။ ျပီးေနာက္ ခြန္းခ်ိဳ၏ အေပၚေပါင္လံုးကိုမကာ သူ၏ေပါင္တစ္လံုးကို ဟသြားေသာခြန္းခ်ိဳ၏ ေပါင္ ႏွစ္လံုးၾကားသို႔ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ခြန္းခ်ိဳ၏ အေပၚေပါင္ကို ေကြးေစ၍ ရင္ဘတ္ဆီသို႔တြန္းတင္ လိုက္ေလေတာ့သည္။ ပံုစံကား ပုဇြန္ထုပ္ေကြးျဖစ္သြားျပီမို႔ ခြန္းခ်ိဳ၏ ခေရတြင္း၀သည္ဆရာၾကီးရွိန္ရွိရာဘက္သို႔ ခပ္ျပဴးျပဴးေလးထြက္လာသည္။

ဆရာၾကီးရွိန္သည္ သူ၏လိင္တံၾကီးကို အစြပ္ျဖင့္အနားသပ္ျပီးေနာက္ လက္မႏွင့္လက္ညႇိဳးၾကားတြင္ကိုင္ျပီး ခြန္းခ်ိဳ၏ တြင္း၀ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားဆီသို႔ ေတ့ကာေထာက္လိုက္ျပီး တျဖည္းျဖည္းဖိရင္းတြင္းေအာင္းရန္ၾကိဳးစားရေတာ့သည္။ အနည္း ငယ္၀င္ျပန္ေတာ့ ခြန္းခ်ိဳက ဆရာၾကီးရွိန္၏ ရင္ဘတ္ကိုတြန္းရင္း နာေၾကာင္းတားျမစ္သည္။ ဘယ္ရမလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ ၾကံဳဖူးေနက် ဆရာၾကီးရွိန္အေနျဖင့္ ေခါင္းရင္းက ဂလစ္စရင္းကို ယူလိုက္ရင္း အနည္းငယ္ေလာင္းထည့္ လိင္တံၾကီးကို အသြင္းအထုတ္အသာလုပ္ေတာ့ သြင္းရျပဳရလြယ္ကူသြားေတာ့သည္။ လက္မ၀က္ေလာက္ဖိသြင္းလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ ၁၀မိနစ္ေလာက္လုပ္ရင္း ဇိမ္ခံလႈပ္ရွားေနမိသည့္ ဆရာၾကီးသည္ အဆံုးထိသြင္းရန္ျပဳမိသည္တြင္ ခြန္းခ်ိဳ၏ ခါးကေလး ေကာ့ကနဲျဖစ္သြားျပီး ခေရတြင္း၀ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက လိင္တံၾကီးကို လန္႔ျဖန္႕ျပီးဆြဲညႇစ္ေပးလိုက္မိသည့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ လိင္တံထိပ္ဖ်ားမွ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးသို႔ ဆိမ့္ကာတက္သြားေသာ အရသာကို ခံစားလိုက္ရေလသည္။

ရမၼက္ေဇာမ်ား အစြမ္းကုန္ျပင္းထန္ေနျပီျဖစ္ေသာ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳအား အတင္းပင္ေဆာင့္ကာလိုးေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သူ၏ဆီးစပ္ႏွင့္ ျဖဴ၀င္းေဖြးဥကာ ေဖာင္းတင္းစြင့္ကားေနေသာ ခြန္းခ်ိဳ၏ ဖင္သားၾကီးမ်ား သည္ ေဖာင္းကနဲေနေအာင္ ရိုက္မိသြားၾကေလသည္။ ထိုသို႔ ရိုက္မိသည္ႏွင့္ ခြန္းခ်ိဳ၏ တအိအိႏွင့္ တုန္သြားေသာ တင္ သားမ်ားက ဆရာၾကီး၏ေတာက္ေလာင္ျပင္းထန္လွသည့္ ကာမမီးကို ဓာတ္ဆီႏွင့္ ဖ်န္းေပးသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ဖင္ကိုရႈံ႕လ်က္အသက္ကိုေအာင့္ကာ အျပင္းဆံုးေသာေဆာင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ခြန္းခ်ိဳအား လိုးေဆာ္ေလေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္မ်ားကား ျပင္းထန္လြန္းလွသည့္အတြက္ ခြန္းခ်ိဳသည္ ကုတင္တစ္ဖက္စြန္းသို႔ တျဖည္းျဖည္းေရြ႕ေရြ႕သြားရေလသည္။

အစဦးပိုင္းက နာက်င္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းဆန္ေနမိေသာ ခြန္းခ်ိဳသည္ အခုအခါတြင္ေတာ့ ဆရာၾကီးရွိန္၏ေပါင္ကို လက္ျပန္ ကိုင္လ်က္ သူ၏ဖင္သားၾကီးမ်ားကို ေကာ့၍လည္းေကာင္း၊ ခါးေလးကိုႏြဲ႕ကာ ယိမ္းကာ တြန္းကာျဖင့္လည္းေကာင္း ဆရာ ၾကီးရွိန္ႏွင့္အတူ ကာမသမုဒၵရာကို တက္ညီလက္ညီျဖင့္ ကူးခတ္ေလေတာ့သည္။

'အာ....အ....အ ဆရာ....ဆရာၾကီး ...အသံေတြ ...အရမ္းထြက္...ထြက္ေနတယ္'ဟု ခြန္းခ်ိဳက အရွက္သည္းစြာျဖင့္ ေျပာလာေသာအခါတြင္ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳ၏ခါးေလးကို တျဖည္းျဖည္းဆြဲလ်က္ ထလိုက္ေတာ့ရာ ခြန္းခ်ိဳကလည္း အလိုက္သင့္ေလးလိုက္ပါေပးသျဖင့္ ေလးဖက္ေထာက္အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္ကေတာ့ ခြန္းခ်ိဳ၏ ေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္လ်က္ အက်အနေနရာယူလိုက္သည္။ ခြန္းခ်ိဳ၏ ခေရတြင္းထဲသို႔ ထိုးသြင္းထားေသာ လိင္တံၾကီးမွာ လံုး၀ကြၽတ္သြားေသးသည္မဟုတ္ဘဲ ကြမ္းသီးေခါင္းနားအထိ ကြၽတ္ထြက္ကာ ခြန္းခ်ိဳ၏ဖင္ထဲ ကန္႔လန္႕ ၾကီးထိုးသလိုျဖစ္ေနေလသည္။ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ျပဴတစ္ကာ ၀ိုင္းစက္ေနေသာ ခြန္းခ်ိဳ၏ တင္သားျဖဴျဖဴၾကီးမ်ားကို အားရပါးရဆုပ္နယ္လ်က္ အေတြ႕အရသာကို ခဏျငိမ္ျပီး စိတ္အာရုံထဲအထိ ျမိန္ယွက္စြာ ခံစားေနေလသည္။ အတန္ၾကာ သည္အထိ လိင္တံကို ထုတ္ခ်ည္သြင္းခ်ည္မလုပ္ဘဲ ဒီအတိုင္းစိမ္ထားသျဖင့္ အားမလိုအားမရျဖစ္လာေသာ ခြန္းခ်ိဳသည္ သူ၏တင္သားမ်ားကို လႈပ္ရမ္း၍လည္းေကာင္း၊ ေရွ႕တိုးေနာက္ငွင္လုပ္၍လည္းေကာင္း ငါးရံ႕ျပာလူးျဖစ္ေနေလျပီ။

ႏႈတ္မွလည္း 'အာ..ဆရာၾကီး....ကြၽန္ေတာ္မေနတတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ....အား...အၾကည့္ပါလား...ဘာျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ေတြဆြဲေန ရတာလည္း ဆရာၾကီးရယ္' ဟုဆိုကာ ထိုးသြင္းျခင္းအမႈကိုျပဳရန္ တစာစာေတာင္းေနေလသည္။ ခြန္းခ်ိဳ၏စကားအဆံုးတြင္ ေတာ့ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ သူ၏ခါးေလးကိုလက္ျဖင့္ဆဲြကာ အေပါက္၀တြင္ တန္းလန္းၾကီးျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္ပိုင္ငညိဳၾကီးကို ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္နည္းျဖင့္ ေကာ့ကာေဆာင့္၍သြင္းလိုက္ေသာအခါတြင္ ခြန္းခ်ိဳ၏ေခါင္းေလးသည္ ေနာက္သို႔လန္သြား ျပီး ျပန္းထန္လွေသာ အရွိန္ျဖင့္ ဆရာၾကီးရွိန္၏ ဆီးစပ္က လာလာထိမိေနေသာေၾကာင့္ ဖင္သားၾကီးမ်ားမွာ တုန္တုန္လႈပ္ ရွားသြားရေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မေတာ့ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳ၏ ခါးေသးေသးေလးကို လက္ျဖင့္အားပါးတရဆုပ္ ကိုင္လ်က္ ဆင့္ကာဆင့္ကာ လိုးေနေလေတာ့ရာ ခြန္းခ်ိဳ၏ဖင္ကိုေကာ့ကာေအာက္သို႔ စိုက္ထားေသာ ကိုယ္လံုးေလးသည္ သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ေရွ႕သို႔တုိးသြားေလသည္။

'ရွီး....ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာၾကီးရယ္....ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးေဆာင့္ေပးပါ။ ကြဲခ်င္ကြဲသြားပါေစ..ရွီး' ထိုသို႔ပါးစပ္ ကလည္းေျပာ သူ၏တင္သားျဖဴျဖဴတစ္တစ္ၾကီးမ်ားကိုလည္း ေနာက္သို႔ေကာ့ကာေကာ့ကာ ေပးရင္း အားပါးတရ အလိုးခံေနေလေတာ့သည္။ ဆရာၾကီးရွိန္၏ လိင္တံၾကီးက ေဆာင့္ကာအသြင္းတြင္ ခေရေပါက္သည္ အထဲသို႕ လိုက္ ၀င္သြားရသလို ျပန္ထုတ္လိုက္ေသာအခါတြင္လည္း က်ပ္သိပ္စြာျဖင့္ လိင္တံႏွင့္အတူ စူထြက္လာေလသည္။

ဆရာၾကီးရွိန္၏အသက္ရွဴသံမ်ားကား တရွဴးရွဴးတရွဲရွဲျဖင့္ျဖစ္လာျပီး ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကား အလြန္တရာမွ ပင္ျမန္ကာလာ ေနျပန္ျပီ။ ခြန္းခ်ိဳသည္လား ကုတင္ေပၚတြင္ လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ယွက္ကာထားလ်က္ ထိုယွက္ထားေသာလက္ေပၚတြင္ သူ၏ မ်က္ႏွာကိုအပ္လ်က္ မ်က္လံုးအစံုကိုမွိတ္ကာ မွိန္းခံေနေလသည္။

မၾကာပါေခ်.....ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခြန္းခ်ိဳ၏ခါးကို အသားကုန္ဖက္လ်က္ သူ၏ခါးကိုေကာ့ကာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲတုန္ သြားလ်က္ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထည့္ေပးလိုက္သည္။ ခြန္းခ်ိဳသည္လည္း သူ၏ဖင္ၾကီးမ်ားကို အစြမ္းကုန္ေကာ့ကာ ဆရာၾကီးရွိန္၏ ဆီးစပ္ဆီသို႔ပင္ ထိခပ္ေအာင္အတင္းဖိကပ္ရင္း ခါးမ်ားကို ဘယ္ညာေ၀့ကာ၀ိုက္ကာျဖင့္ သူ႔ေရႊငွက္ ေပ်ာသီးအား ခပ္ျပင္းျပင္းႏို႔ညႇစ္လိုက္ရာ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ျပီးဆံုးျခင္းသို႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သတည္း။

ေခြၽးေတြသီးထေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ရင္ခုန္သံမျငိမ္ေသးေသာ ဆရာၾကီးရွိန္သည္ ခဏအနားယူျပီးေနာက္ သူ႕လိင္တံ အမ်ိဳးမွန္ၾကီးအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္ရင္း လိင္တံအစြပ္ကိုလည္း အသာစြဲခြာလိုက္ေလသည္။ ျပီးေနာက္ အိပ္ယာေပၚအသာ လွဲရင္းအနားယူရေတာ့သည္ေပါ့။

အိပ္ယာေပၚတြင္ ခပ္ေကြးေကြးအိပ္ရင္း ၾကည့္ေနမိရေသာ ဆရာၾကီးရွိန္၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ သူ႔အား ပူေလာင္စပ္ခါး အရသာကိုေပးစြမ္းခဲ့သည့္အျဖစ္ျဖင့္ တမ္းတေနမိေတာ့မည္ျဖစ္မွန္း ခြန္းခ်ိဳသည္လည္းသိရွိလိုက္ပါသည္။

လင္းၾကက္တြန္သံေရာ အုန္းေမာင္းေခါက္သံေရာၾကားမိခ်ိန္မွ မနက္လင္းေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိရမိၾကရင္း ခြန္းခ်ိဳ အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ ဆရာၾကီးရွိန္လည္း အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ မီးဖိုခန္းဘက္က ပန္းသီးႏွင့္ စပ်စ္သီးမ်ားအား ခြန္းခ်ိဳအတြက္ယူေဆာင္ကာ ေကာင္ေလးစား ဖို႔ထည့္ေပးလိုက္သည္။

ေ၀့၀ဲေနေသာျမဴႏွင္းမ်ား လႈပ္ရွားသြားလာစျပဳေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားျဖင့္ အသက္၀င္လာေသာ ပတ္၀န္းက်င္ တြင္ ခပ္သုတ္ သုတ္ျပန္သြားေသာ ခြန္းခ်ိဳကိုၾကည့္မိရင္းမွ အျမင့္ဆိုေသာ ေကာင္ကေလး အားလည္း ဆရာၾကီးရွိန္ သတိရမိသည္။ ေကာင္ေလးအိမ္ျပန္ေရာက္ရဲ႕လားလို႔ေလ။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ရင္း ေနာက္လာမည့္ေန႕အတြက္ ျပင္ဆင္စရာရွိသည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ရင္း ဆရာၾကီးရွိန္မွာ တစ္ေန႔တာအလုပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါလုပ္ကိုင္ေနျဖစ္ေတာ့သည္။

'မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ'

Written by

Alex aung