''ၾကယ္တို႔သည္ပင္....ေႂကြတတ္သည္ '' (အပိုင္း တစ္)

ညအိပ္မီးရဲ႕ အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ သူခပ္ငူငူထိုင္ရင္း စားပြဲခံုေပၚတင္ထားတဲ့ ဖုန္းကို မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ ေနမိသည္။ သူ႕ပံုစံက မၾကာခင္ေသာကာလမွာ ေသမိန္႕ခ်ခံရေတာ့မည့္ ရာဇ၀တ္သားတစ္ေယာက္ပမာ ေျခာက္ျခားတုန္ရီလြန္းလွသည္။ ညတာသည္ ရွည္လြန္းေလစြ။ ထိုစဥ္ဖုန္းရဲ႕ ဖလက္ရွ္မီးက ဖ်က္ကနဲ တစ္ခ်က္လင္းကာ မက္ေဆ့စ္တစ္ေစာင္၀င္လာသည့္ သေကၤတေလး ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွာေပၚလာသည္။ ဒီးကနဲတစ္ခ်က္တုန္သြားေသာဖုန္းကို ေကာက္ယူျပီး အသစ္၀င္လာေသာမက္ေဆ့စ္ကို သူ ေလးကန္ေသာ လက္အစံုျဖင့္ ဖြင့္ဖတ္လိုက္သည္။

“ကၽြန္ေတာ့္အနားကထြက္သြားေပးပါေတာ့……ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွမခ်စ္ႏုိင္ဘူး….အဲ့ဒါေသခ်ာ တယ္…..ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကစားမိခဲ့တာပါ….Sorry”

ေမွ်ာ္လင့္ျပီးသားစကားျဖစ္ေပမယ့္ သူ႕မ်က္၀န္းတို႕စိုစြတ္သြားခဲ့ရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းက နာက်င္စြာျပံဳးရင္း သူ႕ဖုန္းကို အဓိပၸာယ္မဲ့စြာ ၾကည့္ေနမိသည္မွာ မည္မွ်ၾကာသည္ မသိ။ သူ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို တဆတ္ဆတ္ႏွိပ္ရင္း ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ 

ဖုန္းျမည္သံဆံုးသြားသည္အထိ ဖုန္းကိုမကိုင္သျဖင့္ ဖုန္းသံတတူတူက နားဆူစြာထြက္လာ သည္။အိပ္ရာေဘးစားပြဲေပၚ တင္ထားေသာေရပုလင္းမွ ေရကို တစ္ခြက္ငွဲ႕ေသာက္ရင္း သူ အိပ္ရာထက္က ေျဖးညင္းစြာထလိုက္သည္။ညဝတ္​အက်ၤ ီႀကိဳးစကိုခပ္​​ေလ်ာ့​ေလ်ာ့ျပင္​ရင္​း ဝရံတာကိုထြက္​လာလိုက္​သည္​။ ျပတင္း၀က တိုက္ခတ္လာေသာ ေလႏုေအးမွာ သူ႕ရင္တြင္းအပူကို မေအးျမႏိုင္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ညကိုၾကည့္ရင္း သူ တစ္စံုတရာကို ျပင္းျပစြာ သတိရမိသြားသည္။

​''ဟင္​့အင္​းး'' သူေခါင္းကို တစ္ခ်က္ခါလိုက္မိသည္။

ေမ့သင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ နာက်င္စရာေတြေတြးသင့္တယ္။ သူက……သူက

သူ႕ရင္ဘတ္ထဲတင္းၾကပ္စြာဆို႕နင့္လာရင္း….မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းက ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာသည္။ သူမတ္တပ္ရပ္ ေနရာမွ တျဖည္းျဖည္းထိုင္က်သြားျပီးေနာက္ သည္းထန္စြာငိုေၾကြးမိေတာ့သည္။

ဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္ဆံုးရႈံးစရာ မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ သူ႕ႏွလံုးသားသည္ မြမြေၾကလ်က္။

“ဘာ့ေၾကာင့္လဲ……..ဘာလို႕လဲ…. ‘မိုးစစ္’…..မင္းအေပၚ ငါ့အခ်စ္မစစ္ခဲ့လို႕လား…..ဒါမွမဟုတ္ ငါခ်စ္တာကို မင္း မျမင္တာလား ကေလးရယ္…..ငါ..ငါရူးေတာ့မယ္ကြာ…”

+++++++++++++++++++++++  

သာယာၾကည္လင္ေသာညေနခင္းတစ္ခုမွာ ျပင္းရွရွေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕အတူ သူ ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနမိသည္။ 

သူ ေကာ္ဖီၾကိဳက္သည္ထက္ ပိုမိုစိတ္၀င္စားေစသည္က ဆိုင္အျပင္ဘက္ နံေဘးတေလ်ာက္ရွိ မုန္႕ဆိုင္ေသးေသး ေလးေတြနဲ႕ စည္ကားေနေသာလမ္းေလးပင္ျဖစ္ သည္။ ဒီေနရာေလးက လူစံုသည္။ အေဆာင္ေနသူမ်ား၊ သင္တန္းတက္သူမ်ားအျပင္ ညေနခင္းေစ်းတန္းေလ်ာက္သူမ်ား အမ်ားအျပား။ ဆိုင္အျပင္က သြားလာလႈပ္ရွား ေနေသာလူေတြမွာ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ႏွယ္ပင္ျဖစ္သည္။ သူက လူတစ္မ်ိဳး အဲ့သလို ရႈပ္ေထြးေနေသာလူေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ ျငိမ္သက္ျပီးေငးရတာကို အလြန္ႏွစ္သက္သည္။ သူ ၾကည့္ေနရင္း ျမင္ကြင္းထဲသို႕ ေျခေထာက္တစ္ဖက္တရြတ္တိုက္ရင္း၀င္လာေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ျဖဴစင္ေသာ အသားအေရေၾကာင့္ မ်က္ႏွာနီျပီးရွက္ေနဟန္ေပၚတာမို႕ ေကာင္ေလးေျခေထာက္ ဆီသို႕အေရာက္မွာ သူ တစ္ခ်က္ျပံဳးမိသြားသည္။ သူျပံဳးေနသည္ကိုျမင္ေသာ ေကာင္ေလးက စူပြပြတစ္ခ်က္လုပ္ျပီး ဟိုတစ္ဖက္ကုိ မ်က္ႏွာလွည့္သြားသည္။ သူ ခပ္ျပဳံးျပံဳးပဲဆက္ၾကည့္ေနမိလိုက္သည္။ ခ်စ္စရာေလး...ပဲ။ ေကာင္ေလးက  မသိမသာ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္ေနသည္ကို သူ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းေငးေနရတာ ႏွစ္ျခိဳက္မိသလိုပင္။     

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလာျပီ။ ေကာင္ေလးက ေနရာကမေရြ႕ေသး။သူ မေနႏိုင္စြာ ထရပ္ျပီးထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

“ဘာကူညီေပးရမလည္း ညီေလး”

“ရတယ္အစ္ကို ဖိနပ္ျပတ္သြားလို႕ပါ”

ေကာင္ေလးက ခပ္ရွက္ရွက္ေျပာရင္း ေခါင္းေလးမသိမသာငံု႕သြားခိုက္ သူ႕စိတ္ထဲ အားနာစြာျဖင့္…

“အစ္ကို လိုက္ပို႕ေပးရမလား ဘယ္ျပန္မလို႕လဲ အကိုလည္းအခုျပန္ေတာ့မွာ”

“ရပါတယ္ဗ် ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဖိနပ္လာပို႕ေပးမွာပါ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ”

“OK အဲ့ဒါဆို အစ္ကို႕ကိုခြင့္ျပဳပါဦး”

သူ႕အျပံဳးတစ္ခုသည္ ႏွလံုးသားကို က်င္စက္တစ္ခုႏွင့္ထိခတ္လိုက္သလို မသိမသာတုန္ခါေစသည္။ အနည္းငယ္ ခုန္လႈပ္ေနေသာ ရင္အစံုျဖင့္ သူ ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာ မိနစ္အနည္းငယ္ျငိမ္သက္ေနရေသးသည္ကို ရွက္ရြံ႕စြာျပံဳး မိေသးသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေနာက္ေန႕ေပါင္းမ်ားစြာကို ဒီဆိုင္ေလးမွာ ေျခခ်ျဖစ္ေတာ့မည္ထင္သည္။

+++++++++++++++++++++++++

ေနာက္ဆံုးက်န္သည့္ သံုးေယာက္ကိုေစာင့္ေနရင္း သူ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ႏွစ္နာရီခြဲျပီ။ နံနက္ခင္း တစ္ခုလံုးမွာ နန္းၾကီးသုပ္တစ္ပြဲအျပင္ ဘာမွမစားရေသးသျဖင့္ အစာအိမ္က ဆႏၵျပေနသည္။ အင္တာဗ်ဴးလည္း သူ႕အလုပ္ပင္။ သူေဌးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လူယံုလူရင္းတစ္ေယာက္လုပ္ရသည္မွာ တကယ္မစားသာ။ အင္တာဗ်ဴးေျဖ မည့္ ကေလးတစ္ေယာက္၀င္လာသည္။ လိုအပ္သည္မ်ားကိုေမးျမန္းျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္၊ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္။ ၀င္လာေသာေနာက္ဆံုးေကာင္ေလးကိုအျမင္မွာေတာ့ သူ႕လက္က ေဘာပင္သည္ ျဖတ္ကနဲ ခုန္ဆင္းသြားေတာ့သည္။

ကံတရားသည္ ဆန္းၾကယ္ေလစြ။ ျပီးခဲ့ေသာတစ္ပါတ္လံုး သူသည္ ေကာ္ဖီခြက္ေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခားျဖင့္ ရွာေဖြေနမိခဲ့သည္။ ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့လည္း သူ႕ထံသို႕ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ပင္။ သူ ဒီကေလးကို အလုပ္ေပးရန္ေသခ်ာေနေသာ္လည္း ဟန္မပ်က္ဗ်ဴးရေသးသည္။  

“မိုးစစ္မင္း” တဲ့။

သူ႕ပက္စ္ပို႕ဆိုဒ္ ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ရင္း ျမင္ရေသာအျပံဳးေလးမ်ားက အသက္၀င္လွပေနသလိုခံစားရသည္။ ကိုယ္ လိင္တူျခင္းခ်စ္ၾကိဳက္တတ္တဲ့ ေဂးတစ္ေယာက္ဆိုတာ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့၀န္ခံျပီး မင္းနဲ႕ခ်စ္ရဖို႕ နီးကပ္လာျပီ ထင္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုတာေလ ကိုယ့္အတြက္ အဓိပၸာယ္ေတြျပည့္၀စျပဳျပီေပါ့ မိုးစစ္ရယ္။

လေရာင္ရဲ႕ကား ကုမၸဏီကားပါကင္မွာရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အတူတူ စာရင္းလုပ္ေနသည့္ ကိုသူရိန္က “မိုးစစ္….မင္းအသဲတုန္းၾကီးလာေနျပီ…သြားၾကိဳလိုက္ဦး”

“ဟာဗ်ာ မစစမ္းပါနဲ႕….ၾကားသြားဦးမယ္”

“ေဟ့ေကာင္ မင္းမွတ္ထားကြ….ဒီမွာ ငါ့ထက္အရင္ေရာက္ေနတဲ့လူေတြအကုန္ေမးၾကည့္ မင္းလိုအေရးေပး ဆက္ဆံခံရတဲ့သူရွိရင္ ငါ့ကိုလည္ပင္းလာျဖတ္လွည့္”

“ေတာ္ပါဗ်ာ”

သူ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ကိုသူရိကို ပိတ္ေဟာက္ကာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေခတ္ကာလသားသမီးပဲ ဒါကို မသိေနပါ့မလား။ ဒါေပမယ့္ လူ႕က်င့္၀တ္ လူ႕သိကၡာဆိုတာရွိေသးသည္ မဟုတ္လား။ ကိုလေရာက္ဘက္က သူ႕အေပၚ အေလ်ာ့ေပးဆက္ဆံတာေတြ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးမႈျပတာေတြသိေပမယ့္ သူ ဒါေတြကို အားလည္းနာ စိတ္လည္း က်ဥ္းၾကပ္လွပါသည္။ ေတာ္ၾကာ လူ႕ပါးစပ္ဆိုတာေျပာ လို႕မရ၊ ခ်ဴစားသည္ဟု အေျပာမခံလိုေသာေၾကာင့္ ခပ္ခြခြာေနေသာ္လည္း အလြန္စေနာက္တတ္ေသာ ရံုးက အစ္ကိုအစ္မေတြက ကိုလေရာင္လာတိုင္း သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ကို မိုးစစ္ကိုသာ ထြက္ယူခိုင္းသည္။

‘တင္’ကနဲျမည္သံအဆံုးမွာ ဓာတ္ေလွကားရဲ႕ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္က ေလ်ာကနဲပြင့္သြားသည္။ တံခါးအျပင္မွာ သူ႕ကိုၾကိဳဖို႕ေရာက္ေနတဲ့ မိုးစစ္ ေၾကာင့္ သူ႕ရင္သည္ေႏြးကနဲျဖစ္ကာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ဒီလို အဓိပၸာယ္ရွိေသာ မနက္ခင္းတိုင္းကို သူ ရူးမိုက္စြာ ႏွစ္ျခိဳက္ တတ္ေနျပီဆိုတာ ေသခ်ာခဲ့ျပီေလ။

မိုးစစ္က လေရာင္လက္ထဲမွ အိတ္ကိုလွမ္းယူရင္း လေရာင္ကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။ လေရာင္က ၾကည္ႏူးစြာျပံဳးရင္း “မိုးစစ္အတြက္ အစ္ကို ေန႕လယ္စာပိုထည့္လာတယ္ အစ္ကို႕အခန္းမွာလာစားေနာ္….အခုေလာေလာဆယ္ အစ္ကို႕ကားထဲထည့္ထားခဲ့တယ္”

“ေနပါေစ အစ္ကို….ထမင္းခ်ိဳင့္ယူလာပါတယ္”

“စကားမ်ားတာ ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူး မိုးစစ္…”

“……”

လေရာင္ရဲ႕ အခန္းထဲအေရာက္မွာ မိုးစစ္က ဖိုင္တြဲ၊ Laptop ကြန္ပ်ဴတာအိတ္ေတြကို စားပြဲခံုေပၚ ေသခ်ာတင္ရင္းလွည့္ထြက္မည္အျပဳ “မိုးစစ္”

သူ႕ေနာက္မွ လေရာင္က ခပ္တိုးတိုးေခၚရင္း မိုးစစ္အနားကို ေလွ်ာက္လာကာ အက်ႌ ေကာ္လာစေလးကိုေသခ်ာေထာင္ေပးရင္း “အစ္ကို႕ကို ခပ္ေရွာင္ေရွာင္မေနပါနဲ႕လား မိုးစစ္ရယ္​ အစ္ကို…အစ္ကိုေလ”

လေရာင္မ်က္ႏွာသည္ ေသြးေရာင္လႊမ္းလာကာ စကားသံတို႕ေထ့ေငါ့လ်က္ ….သူ႕ႏွလံုးသားသည္လည္း ဦးစိုက္ဂၽြမ္းျပန္မတတ္ လႈပ္ရွားခုန္ေပါက္လာသလို မိုးစစ္နားရြက္ဖ်ားေတြသည္လည္း ပူေႏြးလာသည္။ ထိုစဥ္ ခ်က္ကနဲတံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ “ဟာ”

၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အံံ့ၾသမွင္သက္သံႏွင့္အတူ သူႏွင့္မိုးစစ္တို႕ လူျခင္းခြာလိုက္မိသည္။ မိုးစစ္မ်က္ႏွာမွာ ရွက္လြန္းေသာေၾကာင့္ ရဲရဲနီေနသည္ကိုၾကည့္ျပီး လေရာင္စိတ္မေကာင္း။ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးယူလာေသာ ဖိုင္တစ္ထပ္ကို သူလက္မွတ္ထိုးေနတုန္း အခန္းထဲမွ တိတ္ဆိတ္စြာထြက္သြားေသာ မိုးစစ္ကို သူ႕မ်က္လံုးအိမ္ေထာင့္မွ ခပ္ရိပ္ရိပ္ျမင္လိုက္ရသည္။ သူ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာက အားနာရိပ္ေတြစြန္းထင္းစြာ….။ 

သူနားလည္သလို တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ရင္း “ေနာက္ဆို တံခါးေခါက္ပါ ညီေလး”

“ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာ….ကၽြန္ေတာ္ရုတ္တရက္မို႕..”

သူလက္ကာျပလိုက္ရင္း “အခုအျဖစ္အပ်က္ကသာမန္ပါပဲ….ဘာမွမထူးျခားပါဘူး…..ဒီကိစၥကအျပင္ကို စကားျပန္ေရာက္ရင္သာ သာမန္ထက္ထူးတဲ့ကိစၥျဖစ္လာမွာ….အဲေတာ့”

သူစကားကိုျဖတ္ျပီး ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို အဓိပၸါယ္ပါစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။

“နားလည္ပါျပီဆရာ….ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မျမင္ပါဘူး”

  “အိုေက….သြားလို႕ရျပီ ညီေလး”

ထြက္သြားေသာ ၀န္ထမ္းေလးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ျပီး သူစိတ္မေကာင္း။ အမိန္႕သံမပါေပမယ့္ သူ႕မ်က္လံုးရဲ႕ အၾကည့္ကိုနားလည္ စြာ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကိုး…..ဟူး။

သူစိတ္ရႈပ္စြာ ေခါင္းကဆံပင္ထဲကိုလက္ဆယ္ေခ်ာင္းထည့္ျပီး ထိုးဖြလိုက္မိသည္။ မစခင္ကတည္းက စတင္လာတဲ့ျပႆနာ…အင္း… အခ်စ္….အခ်စ္….။

++++++++++++++++++++++

သာမန္ထက္ အနည္းငယ္ေစာစြာ ရံုးဆင္းရင္း သူ မိုးစစ္ရွိရာစားပြဲကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေနရာမွာရွိမေန။ သူ တိတ္ဆိတ္စြာ ကားပါကင္သို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ ဒရိုင္ဘာေကာင္ေလးကေျပးလာကာ တံခါးဖြင့္ရင္း “ဆရာမွာထားတဲ့ေကာင္ေလး ထမင္းဗူးလာမယူဘူးဆရာ”

သူရုတ္တရက္အံ့ၾသသြားသည္…။ေနာက္မွ သတိထားမိကာ မ်က္ႏွာကိုျပင္ရင္း “မင္း ဒီကေန ကားစီးဖို႕လြယ္လားညီေလး”

“ဟုတ္ကဲ့…..ကားမွတ္တိုင္က ဒီထိပ္ေလးတင္ဆရာ”

“အိုေက….ဒီေန႕ေတာ့ ေစာေစာနားလိုက္ေပါ့ ကားကို အစ္ကိုျပန္ေမာင္းသြားလိုက္မယ္….ေနာ္”

သူ အိတ္ထဲက ငါးေထာင္တန္ ပိုက္ဆံတစ္ရြက္ကိုထုတ္ကာ ေပးလိုက္သည္။ ကားထဲ၀င္ထိုင္ျပီး စက္ႏိႈးကာ မိုးစစ္စီးေနက် ဘတ္စ္ကားဂိတ္နားကို ေမာင္းလာျပီး ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ မၾကာခင္ ဒီကားဂိတ္ကို မိုးစစ္ ကားလာစီးလိမ့္မည္။ 

သူေတြးရင္းေတာင္ ရင္အစံုက တျဖတ္ျဖတ္တုန္ေအာင္ ၾကည္ႏူးလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ 

မိုးစစ္ရယ္…..။ သူ တိုးဖြဖြ ရြတ္ဆိုမိသည္အထိ ထိုေကာင္ေလးက သူ႕အားဖမ္းစားထားေလသည္။

ခဏအၾကာမွာ မိုးစစ္ႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေလးအတိုင္းထြက္လာၾကသည္။ 

သူ႕ကားကိုျမင္ေတာ့ ေကာင္ေလးေျခလွမ္း တုန္႕ကနဲျဖစ္သြားျပီးမွ ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ 

သူ ျမင္ကြင္းကိုတိတ္တဆိတ္ၾကည့္ေနတုန္း မိုးစစ္က သူ႕ကားရွိရာဖက္ကို ေလွ်ာက္ လာျပီး ကားမွန္ကိုလက္ျဖင့္ေခါက္လိုက္သည္။

  သူ ကားမွန္ကိုခပ္ေလ်ာေလ်ာဖြင့္ေပးျပီး ေမးတစ္ခ်က္ဆတ္ျပလိုက္မွ “ေအာ္ ….မရပ္စဖူး ရပ္ထားလို႕ ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲလို႕”

“စိတ္ပူလို႕လား မိုးစစ္”

“ပူတာေပါ့ဗ်…”

သူ႕ရဲ႕ျပံဳးဟဟ အေမးကို မိုးစစ္က စူပြပြေျဖရင္း ေနာက္မွ ‘ကိုယ့္အထက္လူၾကီးမို႕’ဟုခပ္တိုးတိုးေျပာေလသည္။

“ကားေပၚတက္…မိုးစစ္”

“ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မွာ အစ္ကို”

သူ မိုးစစ္ကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တစ္ဖက္ကိုေကြ႕သြားျပီး ကားထဲ၀င္ထိုင္သည္။ လေရာင္ကားကို က်င္လည္စြာေမာင္းထြက္ ရင္း “ေန႕ခင္းက ဘာလို႕ ထမင္းဗူးလာမယူတာလဲ မိုးစစ္”

“…….”

“ဟင္…..လို႕”

သူ႕အသံကို လေရာင္ ျပန္လန္႕သြားသည္အထိ သူ႕ရဲ႕ ဟင္နဲ႕လို႕ၾကားမွ အကြာအေ၀းနဲ႕ေလသံသည္ မိန္းမဆန္စြာ ခၽြဲ႕ႏြဲ႕လြန္းလွသည္ မဟုတ္လား။ မိုးစစ္နဲ႕ေတြ႕တိုင္းသူသည္ မိန္းကေလးဆန္ဆန္ခၽြဲ႕ႏြဲ႕ခ်င္မိသည္။ အရာရာစီမံေနရေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္မွ အိမ္ေမြးေၾကာင္တစ္ေကာင္လို အယုအယခံခ်င္မိသည့္သူ႕အျဖစ္ကို သူ႕ဘာသာျပန္သနားမိသြားရသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လို႕ပါ….”

''က်​ေနာ္​ ည​ေနပိုင္​းစာသင္​ရမယ္​ အစ္ကို ''

“ဖ်က္လိုက္ပါ မိုးစစ္….ေက်းဇူးျပဳျပီး….ကိုယ္ မိုးစစ္ကို လိုမယ္ထင္တာေလးေတြ၀ယ္ေပးခ်င္လို႕”

“ဟင့္အင္း” မိုးစစ္ႏႈတ္ခမ္းက ခပ္တိုးတိုး အသံေလးထြက္လာသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္အတြက္မလိုပါဘူး အစ္ကို….ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒါေတြမ၀ယ္ျခမ္းေပးလည္း ကၽြန္ေတာ္…..အစ္ကို႕ကို…” မိုးစစ္က စကားကိုျဖတ္ကာ ေရွ႕သို႕ၾကည့္ေနသည္။

လေရာင္မွာ သူ႕စကားေတြကိုေမွ်ာ္လင့္စြာျဖင့္ “ဘာျဖစ္လဲ….ဟင္”

“အစ္ကို႕ကို…..ခင္ျပီးသားပါ”

သူသက္​ျပင္​းတစ္​ခုကို တိုးတိတ္​စြာခ်ရင္​း “လာပါ….ခဏေတာ့ဆင္းလိုက္…..အစ္ကို ဟိုေန႕က်ရင္ မိုးစစ္ကိုေခၚသြားစရာပြဲတစ္ခုရွိလို႕… မိုးစစ္က ေမာ္ဒယ္လ္လည္းလုပ္တယ္ဆိုေတာ့”

အတင္းျငင္းဆန္ေနသည့္ၾကားက မိုးစစ္ကို ၀ယ္ျခမ္းေပးမိသည္။ အားနာေနသည့္မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေသာ္လည္း သူမသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ကာ ဒီလိုအတူသြားေနရသည့္အခြင့္အေရးကို ခပ္ၾကာၾကာဖန္တီးထားျခင္းပင္။ မသိမသာ မိုးစစ္လက္ေမာင္းေလးကို ကိုင္ထား ေသာ္လည္း မရုန္းတာမို႕ ဒီညေနသည္ သူ႕အတြက္ အခ်စ္ရိပ္ညေနဆိုတာအေသအခ်ာပင္။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္စိတ္သည္ တရိပ္ရိပ္တိုးလာ ေလသည္။ သူ႕ဖက္ကေတာ့ ေသခ်ာခိုင္မာေနျပီျဖစ္သည္မို႕ တေန႕ေန႕ေတာ့သူသည္….မိုးစစ္ကို….။

''ဟင္ ''

မိုးစစ္​ရဲနႈတ္​ဖ်ားမွ အသံနွင္​့အတူ သူ႔လက္​ကိုလူးလြန္​႔ကာျဖဳတ္​ခ်လိုက္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ သူ အသံလာရာကို ၾကည္​့လိုက္​မိသည္​ ။

''သူက ဘယ္​သူလည္​း မိုးစစ္​ ''

''ကြၽန္​​ေ့တာ့ခ်စ္​သူ​ပါ '' 

သူ႔ရင္​အစံုသည္​​ေရခဲ​ေရျဖင္​့အဖ်န္​းခံလိုက္​ရသလို ​ေအးစက္​​ေတာင္​တင္​းသြားသည္​ ။

​ေကာင္​မ​ေလးကသူတို႔ရွိရာက္​ုိၿပံဳးကာ​ေလ်ာက္​လာရင္​း ''​ေစ်းလာဝယ္​တာလား မိုးစစ္​ ...ၾကာ့ကို​ေတာင္​မ​ေျပာဘူး ...ဖုန္​းဆက္​လည္​းရရက္​သားနဲ႔ ...တိတ္​တိတ္​​ေလးလာတာ ဘာသ​ေဘာလည္​း ...​ေျပာ ''

​ေကာင္​မ​ေလးကခ်စ္​စဖြယ္​မ်က္​​ေစာင္​း​ေလးထိုးကာ မိုးစစ္​ပခံုးကိုသူ႔ပခံုး​ေလးျဖင္ ​့တိုက္​ကာ ခနဲ႔စကားဆိုသည္​ ။ သူမ်က္​နွာမထားတတ္​စြာ မိုးစစ္​ကိုၾကည္​့​ေတာ့ မိုးစစ္​မ်က္​နွာကအားနာသလို နဖူး​ေၾကာ​ေလးကို ရံႈ႕ထားသည္​ကို​ေတြ႕ရသည္​ ။သူကအ​ေျခအ​ေနကိုဟန္​မပ်က္​စြာ ထိန္​းရင္​း ''အကိုက အ​ေရးတႀကီး​ေခၚလာလို႔ မိုးစစ္​ကပါလာတာ ညီမ​ေလး ..''

''ရတယ္​အကို ...သူ႔ကို ၾကာကစတာပါ ...​ေရႊၾကာပါ အကို .. Private Teacher ပါ...အျပင္မွာ​ေတြ႕လည္​းႏုတ္​ဆက္​နိုင္​ပါတယ္​ အကို .... သူ႕ကိုၾကာက ဒီည​ေနမုန္​႔လိုက္​​ေကြၽးခိုင္​းထားတာမို႔ အကိုလိုက္​ရင္​လိုက္​ခဲ့​ပါလား ''

​ေကာင္​မ​ေလးကခပ္​ၿပံဳးၿပံဳး​ေျပာရင္​း သူ႔ကိုလက္​ကမ္​း​ေပးသည္​ ။

သူလက္​ဆြဲနႈတ္​ဆက္​ရင္​း သူ႔အမည္​ကိုပါမိတ္​ဆက္​​ေတာ့​ေကာင္​မ​ေလးကမ်က္​ခံုးပင္​့ရင္​း ဂရိတ္​​ေတြပဲ လို႔ခပ္​တိုးတိုး​ေရ႐ြတ္​လိုက္​သည္​ ့ အတြက္​သူလိပ္​ျပာသိပ္​မလံုခ်င္​​ျဖစ္​သြားမိသည္​ ။နႈတ္​ဆက္​ၿပီးထြက္​လာခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ၾကာကမိုးစစ္​ကိုအဓိပၸာယ္​ပါ​ေသာ မ်က္​ဝန္​းတစ္​စံုျဖင္​့ခပ္​စိုက္စိုက္​ၾကည္​့သြား​ေလသည္​ ။သူတိုးတိတ္​စြာ MKထဲဝင္​လာၿပီး အက်ၤ ီ​ေတြ​ေ႐ြး​ေနလိုက္​သည္​ ။ ​ေ႐ြးသာ​ေ႐ြး​ေန​ေပမယ္​့ မ်က္​စိထဲဘာ အ​ေရာင္​မွသူမျမင္​​ေတ့ာ ။ပင္​ပန္​းႏြမ္​းနယ္​သြားသည္​မွာတကိုယ္​လံုးကအားမ်ားကိုထုတ္​ယူသြားသည္​့နွယ္​ ။

''​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ အကို....​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ ''

​ေနာက္​ပါးမွမိုးစစ္​အသံက တိုးတိုး​ေလးထြက္​လာသည္​ ။သူလွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့​ေနာက္​မွာ ခပ္​ယို႔ယို႔​ေလးရပ္​​ေနရွာသည္​့မိုးစစ္​ ။မ်က္​နွာကအားနာရိပ္​စြန္​းထင္​လ်ွက္​ ။

သူမ်က္​နွာက္​ို ၿပံဳးလိုက္​ၿပီး '' မိုးစစ္​ရယ္....​ေတာင္​းပန္​စရာလား ....ဘာမွမဆိုင္​တာ​ေတြ...​ေရာ႕...ဒါ​ေလး ဖစ္​တင္​လုပ္​ၾကည္​့စမ္​း လိုက္​မယ္​ထင္​တယ္​ ''

''.........''

သူ႔ရဲ႕ဟန္​​ေဆာင္​ျခင္​းကိုနားလည္​စြာ မိုးစစ္​ကအဝတ္​လဲခန္​းထဲဝင္​ၿီပီးလဲရွာသည္​ ။ အဝတ္​လဲခန္​းမွထြက္​လာ​ေသာမိုးစစ္​ကိုသူၾကည္​့ၿပီး​ေက်နပ္​လွစြာျဖင္​့ '' သိပ္​စမတ္​ျဖစ္​တယ္​မိုးစစ္​....သဘက္​ခါညသြားမယ္​့ပြဲမွာ မိုးစစ္​ကို ဒါရိုက္​တာတစ္​​ေယာက္​နဲ႔ခ်ိတ္​ၿပီး ကင္​မရာတက္​စ္​လုပ္​မယ္​...ႀကိဳးစားပါမိုးစစ္​....မိုးစစ္​ကို ကိုယ္​​ေတာက္​ပလင္​းလက္​တဲ့ၾကယ္​တစ္​ပြင္​့ျဖစ္​​ေစခ်င္​တယ္​ ....မိုးစစ္​ဟာ ေမာ္ဒယ္လ္ထက္ သရုပ္​​ေဆာင္​တစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​သင္​့တဲ့ ရုပ္ရည္အဆစ္​အ​ေပါက္​မ်ိဳး ....ကိုယ္​့အျမင္​မမွားဘူးဆိုတာ ကိုယ္​့မိတ္​​ေဆြ ဒါရိုက္​တာတစ္​​ေယာက္​ကလည္​း​ေထာက္​ခံထားၿပီးသား ... ''

သူအိမ္​မက္​ရင္​း​ေယာင္​ရမ္​းသူတစ္​​ေယာက္​လို ​ေျပာရင္​းမိုးစစ္​ကိုၾကည္​့သည္​ ။မိုးစစ္​မ်က္​နွာက  ရုတ္​ခ်ည္​း​ေတာက္​ပသြား​ေသာ္​လည္​း ခ်က္​ခ်င္​းတည္​ၿငိမ္​သြားကာ ''က်ြန္​​ေတာ္​့အတြက္​ဆိုရင္​​ေတာ့ မလုပ္​ပါနဲ႔အစ္​ကို ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ သာမန္​ဘဝနဲ႔ဘဲ​ေနခ်င္​တယ္​ ..ဒါ​ေၾကာင္​့ သင္​တန္​းတက္​ျဖစ္​တာ​ေတာင္​က်​ေနာ္​​ေမာ္​ဒယ္​ ဆက္​မလုပ္​​ေတာ့ဘူးး''

​ေကာင္​တာကျပန္​​ေပး​ေသာ ကဒ္​ကိုယူရင္​း လ​ေရာင္​အျပင္​ဘက္​ကိုျပန္​ထြက္​လာသည္​ ။မိုးစစ္​ကအထုတ္​​ေတြဆြဲရင္​း ''​ေစ်း​ေတြႀကီးတယ္​ အစ္ကို ...ကြၽန္​​ေတာ္​မယူခ်င္​ဘူး လူ​ေျပာခံရမယ္​ ...အစ္ကို႔​ေစတနာကိုနားလည္​ပါတယ္​ ''

​''ၾကယ္​ဆိုတာ ​ေကာင္​းကင္​​ေပၚရွိသလို ၾကာဆိုတာ​ေရထဲရွိရတယ္​ မိုးစစ္​...ဒါဟာ ​ေနရာမွန္​ျဖစ္​တာပါ ...သူ႔​ေနရာနဲ႔သူ ရွိရမယ္​​ေလ ...မိုးစစ္​ဆိုတာ​ေအာင္​ျမင္​ထြန္​း​ေပါက္​​ေနရမယ္​ ....အစ္ကိုက အ​ေရာင္​တင္​​ေပးမွာ ..ဘာ​ေၾကာင္​့လည္​းဆို ....ကိုယ္​မိုးစစ္​ကို ျမင္​​ေနခြင္​့ရခ်င္​လို႔ဘဲ....မိုးစစ္​ အရမ္​းရူးသြပ္​ၿပီး ဝါသနာပါေနတာကို အစ္ကိုသိၿပီးၿပီ ​ေငြ​ေၾကာင္​့​ေနာက္​ဆုတ္​ရတာမ်ိဳး အျဖစ္​မခံပါနဲ႔''

သူမိုးစစ္​မ်က္​နွာကို ​ေတာက္​ပ႐ြႊန္​းစိုစြာၾကည္​့ရင္​း ​ေျပာလိုက္​သည္​ ။သူစိတ္​ကူးၿပီးသားကိစၥမို႔ ​ေနာက္​လည္​းမဆုတ္​ခ်င္​​ေတာ့ ။ ခ်စ္​သူရွိမယ္​ဆိုတာလည္​း ျဖစ္​နိုင္​တာဘဲ​ေလ ၊သူနားလည္​​ေပးနိင္​​ေအာင္​ႀကိဳးစားရမွာ​ေပါ့ ။ဦး​ေဏွာက္​က သိ​ေန​ေပမယ္​့ နွလံုးသားကမနာခံနိုင္​တာကို​ေတာ့ သူလည္​းမတတ္​နိုင္​ ။

ဒါေပမဲ့ အရာအားလံုးကိုအရံႈး​ေပးဖို႔ျပင္​ဆင္​ထားတာကသာအ​ေကာင္​းဆံုးျဖစ္​​ေပလိမ္​့မည္​ ဟူး…။

အညိဳ 

To be continued......

Note: စာေရးသူအညိဳရဲ႕ Facebook Page - အညိဳ