ၾကယ္တုိ႕သည္ပင္ေၾကြတတ္သည္ (ဇာတ္သိမ္း)

ဆရာဝန္ႀကီးေရွ႕ ထိုင္ေနရင္း မိုးစစ္အာရံုေတြက လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနသည္ ။သူဆက္မၾကားခ်င္ေတာ့ ။သူ႔နွလံုးေပးဖို႔ လေရာင္ရဲ႕ တစ္ရႈးဆဲလ္ေတြနွင့္ သူ႔ဆဲလ္တို႔ သည္မတူနိုင္သည့္အတြက္ ခြဲစိတ္ဖို႔ အဆင္မေျပနိုင္ပါတဲ့ ။တူသည္ထားဦး ေနာက္အဆင့္ေတြ ရိုးတြင္းျခင္ဆီေတြ စစ္မည္ ခြဲစိတ္စဥ္တစ္ေလ်ာက္လံုးမွာလည္း နွလံုးခုန္ေအာင္နိႈးထားရမည္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာစဥ္းစားဖို႔ သာ တြင္တြင္ေျပာေနတာမို႔ သူထျပန္ခ်င္ၿပီ ။

 ျပန္လာစဥ္လမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုးမိုးစစ္ထံမွ အသံမထြက္ေတာ့ ။ ရိုးတိုးရိပ္တိ္ျမင္ကြင္းေတြကိုေငးေမာရင္း သူ႔ေဘးမွာပါလာျခင္းေၾကာင့္ သူမေနနိုင္စြာ တိတ္ဆိတ္မႈကုိ ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္ ။

''မိုးစစ္ ''

''........''

   ''မိုးစစ္''

''ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုလင္းညိဳ ''

''ညီေလး မ်က္ၾကည္လႊာအလႈရွင္ေစာင့္ေနရင္း ဒီမွာေနခဲ့ပါ လား ...ဘယ္သူမွ မနစ္နာေစတဲ့နည္းတစ္ခု အစ္ကိုစဥ္းစားထားတယ္ ...အစ္ကိုတို႔ ေခါင္းေအးေအးထားရေအာင္ ..လေရာင္ကို ဟိုမွာေသခ်ာစစ္ေဆးၿပီးနွလံုးကိုစက္တပ္လို႔ရနိုင္တယ္လို႔ အစ္ကို႔ကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္ ... အဲ့ဒါေလးတစ္ခ်က္ေလာက္လုပ္ၾကည့္ရေအာင္ ''

''အဲလိုလုပ္လို႔ ရလား ...ရရင္ လုပ္မယ္ေလ ...''

 မိုးစစ္အသံက ခ်က္ခ်င္း တက္ႂကြလာသည္ ။

''နွလံုးတစ္ခုလံုး ခြဲစိတ္ဖို႔အစားထိုးဖို႔အဆင္မေျပရင္ နွလံုးခုန္သံမမွန္တာေလာက္ကိုစက္နဲ႔အစားထိုးခုန္လႈပ္ဖို႔ လုပ္လို႔ရတယ္ ဘန္ေကာက္ကေဆးရံုမွာလုပ္ေပးတယ္ ဒီမွာလည္း လုပ္လို႔ရတယ္တဲ့ ''

'' အစ္ကို လင္းညိဳ....ကြၽန္ေတ့ာကိုကူညီပါဗ်ာ..ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကိုလေရာင္ကို က်န္းမာၿပီးက်န္ခဲ့ေစခ်င္တာ...''

''မင္းလည္းမေသနိုင္ပါဘူး မိုးစစ္ရာ ..မ်က္ၾကည္လႊာ အစားထိုးခဲ့ရံုနဲ႔ ျပန္ျမင္နိုင္ပါတယ္ ...ဒါက မိုင္နာေက့စ္လို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရတယ္ ''

သူရယ္ရင္းေျပာသည္ ။ မိုးစစ္မ်က္နွာက ၿပံဳးရႊင္စြာျဖင့္

''အစ္ကိုလေရာင္လည္းက်န္းမာ ၊ကြၽန္ေတာ့မ်က္လံုးေတြလည္းျပန္ျမင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလည္းေနာ္ ...တကယ္ေျပာရရင္ ကြၽန္ေနာ္အစ္ကိုလေရာင္ကိုလြမ္းတယ္ဗ်ာ ...အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတာ ..တကယ္လိုု ႔ အစ္ကို႔ကုိ အေဖဖုန္းဆက္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဒဏ္ရာရနိင္တယ္ ဘာညာေျပာၿပီး လမ္းေၾကာင္းေပးပါလား ကြၽန္ေတာ္ အစားမစားဘဲ ဆႏၵျပလိုက္မယ္ ''

''မင္းသားလို႔မေျပာရဘူး အရမ္းဇာတ္ညႊန္းေရးတာ ..''

''ဟာဗ်ာ ''

လင္းညိဳ သေဘာက်စြာ တဟားဟား ေအာ္ရယ္မိသည္။

ဒီလို မရယ္ျဖစ္တာေတာင္ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ။ၿပီးေတာ့သူ႔စိတ္ထဲမေကာင္း။မိုးစစ္က လေရာင္ကိုသိပ္တြယ္တာလြန္းလွသည္ ။ နွလံုးစက္ တပ္ဖို႔ဆိုတာလည္းတကယ္က မေသခ်ာလွ။ မိုးစစ္ကိုအာရံုေျပာင္းျခင္းတစ္ခုသာ ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ သူ႔ကို စိတ္ဆိုးလိမ့္မည္ထင္သည္ ။ အင္းေပါ့ေလ ...မိုးစစ္က ငယ္ေသးတာကုိး အခ်စ္ကို ဘဝလိုထင္မွတ္ေနတာေပါ့ ။သူကေတာ့ ဘဝအတြက္ အခ်စ္လိုခဲ့တာပါ  ။ ဒါမွသူ႔ဘဝေရွ႕ဆက္နိုင္မည္ကိုး ။

အင္း သူလည္းအတၲေတြနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါပဲလားး။

++++++

''အငယ္ေလး ''

''ဗ်ာ အကိုေလး ဘာခ္ုင္းမလည္း ''

''အေဖရွိလား .... ''

''ေလးေလး ညစာစားပြဲတစ္ခုသြားတယ္ ..''

''ငါ့ကို ဖုန္းယူေပးကြာ ..''

''အကိုေလး ဘယ္ကိုဆက္မလို႔လည္း ေလးေလးက ဖုန္းမေပးရဘူးဆိုလို႔ ...''

''ယူမွာသာယူခဲ့စမ္းပါကြာ .... လွ်ာရွည္လိုက္တာ ''

 သူ႔ေအာ္သံေၾကာင့္ အိမ္ကေကာင္ေလးက သူ႔ဖုန္းကို သြားယူလာေပးသည္ ။ အလြတ္မွတ္မိေနေသာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ႐ြတ္ျပ ကာ ေခၚခိုင္းရင္း သူ ဖုန္းကိုေတာင္းယူလိုက္သည္ ။ ဖုန္းကလိုင္းဝင္သြားၿပီး သီခ်င္းသံေလး တစ္ခုထြက္လာသည္ ။ခဏအၾကာမွ

''ဟဲလို ''

မိုးစစ္ လေရာင္ရဲ႕ ဟဲလိုသံေလးကိုၾကားကာ တံေတြးတစ္ခ်က္ကို ၿမိဳခ်ရင္း မြတ္သိပ္စြာ လြမ္းမိသြားသည္ ။

''မိုးစစ္ လား ''

တဖက္ကေမးလိုက္သံကို အၾကားမွာ သူေယာင္ယမ္းစြာေခါင္းညိတ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြအလိုလိုက်လာမိသည္ ။

''အစ္ကို.....လြမ္းလိုက္တာ အစ္ကိုရယ္ ''

''အတူတူပါဘဲ မိုးစစ္ရယ္ ....မိုးစစ္အစ္ကို႔ကိုခ်စ္လို႔ ဒုကၡေတြမ်ားရတယ္ ...အစ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ''

လေရာင္ရဲ႕အသံက တိုးကာတုန္ေနသည္ ။ လေရာင္လည္း သူ႔လိုငိုေနတာကိုသိတာေၾကာင့္ မိုးစစ္အသံကုိထိန္းကာ

''အစ္ကို ...မငိုနဲ႔ သိလားး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္အရာကမွမခြဲနိုင္ဘူး ဘယ္လိုအနားအဆီးေတြရွိရွိ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔နားကိုလာမွာ

အစ္ကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိအတူတူေနမယ္ ေနာ္ အစ္ကိုေနာ္ ....''

''အင္းပါ မိုးစစ္ရယ္...ဘယ္ေတ့ာမွမခြဲဘူး အစ္ကိုလည္းလေရာင္ကို သိပ္ခ်စ္တာ ဒီဘဝတစ္ခုလံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္းကိုခ်စ္တာ ...ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ေနာက္မဆုတ္ဘူး သိလား ....အစ္ကို႔ကိုေစာင့္ေနေပးေနာ္ ....''

''အစ္ကို ''

မိုးစစ္ရဲ႕ ငိုသံကိုၾကားရင္းလေရာင္လည္းငိုမိသည္ ။ ငိုရင္းရင္ဘတ္ထဲက ျပင္းစြာေအာင့္သက္လာသည္မို႔ သူ႔ရင္ကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖိရင္း ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ရိႈက္ကာငို ရျပန္သည္ ။

''အစ္ကို႔ ရင္ဘတ္ေတြနာလို႔ဖုန္းခ်လိုက္မယ္ေနာ္မိုးစစ္ မိုးစစ္ကို အစ္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုအေျခအေနျဖစ္ျဖစ္ သိထားေပးေနာ္ ''

မိုးစစ္ေခါင္းကိုျငိမ့္လိုက္စဥ္မွာဘဲ ဖုန္းက က်သြားသည္မို႔ သူမခ်င့္မရဲျဖစ္သြားသည္။ပိုက္ဆံအိတ္ကိုအံဆြဲထဲကထုတ္ယူၿပီး သူအခန္း တံခါးကိုဖြင့္ကာ အျပင္ကို ထြက္လိုက္သည္ ။ ထမင္းစားခန္းထဲမွ အငယ္ေလးရဲ႕ စကားသံနွင့္ အိမ္အကူ အန္တီႀကီးရဲ႕ ရယ္သံကို ၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းမွာလူမရွိမွန္းသိသြားသျဖင့္ ေသာ့ကိုယူၿပီး အိမ္အျပင္တံခါးမႀကီးကိုဖြင့္ကာထြက္လိုက ္သည္ ။ခပ္ဝါးဝါး ျမင္ေနရေသာ အရိပ္မ်ားကို က်င့္သားရေအာင္ေရွာင္ရင္း သူ တျဖည္းျဖည္း ၿခံဝသို႔သြားကာ ၿခံတံခါးကိုေသာ့ဖြင့္ အျပင္ထြက္ ေသာ့ျပန္ခတ္ရင္း ေသာ့ကိုၿခံထဲပစ္သြင္းလိုက္သည္ ။

လမ္းမဘက္ေရာက္ဖို႔ တျဖည္းျဖည္းသြားရင္းကားမီးေရာင္ကိုအျမင္မွာ သူေဘးကပ္ၿပီးလက္တားလိုက္သည္ ။ကားကမရပ္ ။ေနာက္မီးေရာင္တစ္ခုထပ္အေတြ႕မွာ အေဖ့ကားမျဖစ္ေစဖို႔ဆုေတာင္းရင္း လက္ကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္စဥ္ ကား က သူ႔ေဘးမွာထိုးရပ္ၿပီး

''ဘယ္ကိုသြားမလည္း ဆရာ ''

သူေနသည့္ကြန္ဒိုရဲ႕ နာမည္ကို ႐ြတ္ျပရင္းကားတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။

++++++++

''ေရာ႕ ေဆးေသာက္ ...ဒီမွာ ''

လင္းညိဳေပးသည့္ေဆးကို ယူၿပီးလေရာင္ေရျဖင့္ေမ်ွာခ်လိုက္သည္ ။  မို႔အစ္ေနေအာင္ငိုထားေသာ မ်က္လုံးေတြကုိၾကည့္ကာ လင္းညိဳ

ေခါင္းတစ္ခ်က္ယမ္းရင္း အျပင္ထြက္မည္အျပဳ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဖုန္းက တခ်က္တုန္သြားတာမို႔ သူထုတ္ၿပီးဖြင့္ကာ

''ေျပာ ေ႐ႊၾကာ ''

''ဟုတ္လား ...မလာဘူးဒီက္ုိ ...အင္း အင္း အစ္ကို ကားနဲ႔ပတ္ၾကည့္ေပးမယ္ ...''

သူဖုန္းကိုခ်ရင္း

''နင္ေနသာလား ...ငါအျပင္ ခဏသြားမလို႔ ''

''မိုးစစ္ အိမ္ကထြက္သြားလို႔လား ...လင္းညိဳ ''

''ကြၽတ္စ္ ...''

''ငါလိုက္ခဲ့မယ္ ...မဟုတ္ဘူးး နင္မသြားနဲ႔ သူဒီကိုလာမွာ ငါတို႔ေအာက္ဆင္းေစာင့္မယ္ ''

''နင္ရလို႔လား ..ေရႊၾကာလည္း ဒီကုိလိုက္လာေနတယ္ ...ေတာ္ၾကာဆူသံညံသံေတြနဲ႔ နင္ သိကၡာက်ေနမယ္ ''

''သိကၡာထက္ မိုးစစ္ကအေရးႀကီးတယ္....လာ ဆင္းၾကရေအာင္ ''

ခုနကေပ်ာ့ေခြေနေသာ လေရာင္က အခုသူမဟုတ္သလို အေပၚအက်ၤ ီ ေကာက္ဝတ္ၿပီး ထထြက္သြားတာမို႔ သူပခံုးတြန္႔ရင္းေနာက္က လိုက္သြားရေတာ့သည္ ။

 စက္သံ တဂီးဂီးကိုနားေထာင္ရင္းသူစိတ္မရွည္ေတာ့ ။

''ကားကဘာျဖစ္တာလည္းဗ် ''

''Heat တက္ေနလို႔ ပါ.. ကြၽန္ေတာ္ စက္သတ္ပီးခဏထားမွရမယ္ အကို ...အကိုသြားမယ့္ေနရာကေရွ႕မီးပြိဳင့္ေက်ာ္ရင္ ေရာက္ၿပီ ဆင္းေလ်ာက္သြားမလား အကို ''

သူကားခကိုထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ကားသမားက္ုိ ဘယ္ေလာက္တန္လည္းေမးေတာ့မွ သူမ်က္စိမေကာင္းမွန္းသိသြားၿပီး အားနာစြာခဏေစာင့္ေနဖု႔ိေျပာတာေၾကာင့္သူျငင္းၿပီးဇြတ္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။ ညသည္တိတ္ဆိတ္စြာညိႈ႕ငင္ရင္းဖမ္းစားေနတာမို႔ သူေခါင္းေမာ့ရင္း ေလတစ္ခ်က္ခြၽန္လိုက္သည္ ။ မၾကာခင္ ဒီလမ္းမေပၚမွာ အကို႔လက္ကိုတြဲၿပီး ေလ်ာက္ရင္းညအလွကို တိုးတိတ္စြာခံစားမည္ ဟု သူ ႀကိမ္းဝါးလိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္သည္ ။ မီးပြိဳင့္ထိပ္ေရာက္ေတာ့ သူလမ္းမကူးေသးဘဲ ေဘးဘီဝဲယာက အသံေတြကိုနားေထာင္ရင္းရပ္ေနစဥ္

လေရာင္တို႔ကလည္းမိုးစစ္ကိုျမင္သြားၿပီး ကြန္ဒ္ို ဝင္းရဲ႕အေပါက္ဝကေနခပ္သုတ္သုတ္ေျပးထြက္ကာ

''မိုးစစ္ ''

လေရာင္ မိုးစစ္နာမည္ကိုေခၚမည္အျပဳ မိုးစစ္ရဲ႕ေနာက္ဖက္ကားေပၚမွ ေရႊၾကာ့ေခၚသံက ထြက္လာတာမို႔ မိုးစစ္ကားလမ္းကို ရုတ္တရတ္ျဖတ္ကူးလိုက္သည္  ။လမ္းသြယ္တစ္ဖက္မွ ျပဳိင္ကားတစ္စီးရဲ႕ အိတ္ေဇာသံက်ယ္က်ယ္ကိုၾကားၿပီး လေရာင္မ်က္နွာပ်က္ကာ ကားလမ္းတစ္ဖက္ကိုေျပးသြားၿပီး

''မိုးစစ္ မကူးနဲ႔ မကူးလာနဲ႔ဦး ''

လေရာင္ရဲ႕အသံကိုၾကားၿပီး မိုးစစ္ လမ္းကူးေနရာမွ ရုတ္တရတ္ ရပ္လိုက္တာေၾကာင့္ လေရာင္မိုးစစ္ဆီသို႔အားကုန္ေျပးထြက္သြားသည္ ။ ရုတ္တရတ္ေျပးထြက္သြားေသာ လေရာင္ေၾကာင့္ လင္းညိဳလေရာင္ကိုေျပးဆြဲမည္အျပဳမ်က္လံုးထဲရိပ္ကနဲကားတစ္စီးက ေျပးဝင္လာၿပီး

''ဒုန္း ''

''က်ီြ ''

''အကို ''

''အားးးးးေသပါၿပီ ''

 မိုးစစ္ရဲ႕ အသံက မလဲၿပိဳခင္ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္လာသည္ ။ေရႊၾကာေအာ္ဟစ္ရင္း အလန္႔တၾကား မ်က္နွာကုိအုပ္ထားလိုက္မိသည္ ။ကားဘရိတ္ အုပ္သံ ေအာ္သံဟစ္သံတို႔ျဖင့္တိတ္ဆိတ္ေသာညသည္ ရုတ္တရတ္ဆိုသလို အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္သြားေတာ့သည္ ။

x           x           x

ေျခာက္​နွစ္​ခန္​႔အၾကာ ။

ပုဂံၿမိဳ႕ ။

 ခိုးခိုး ခစ္​ခစ္​ရယ္ရင္​းတ​​ေတာက္​​ေတာက္​​ေျပး​ေန​ေသာ သားသားကို မိုးစစ္​ ခ်စ္ျမတ္​နိုးစြာ လက္​ကိုင္​ ဖုန္​းန႔ဲ ဗီဒီယို ရိုက္​​ေနမိသည္​ ။​ေရႊၾကာက ယြန္​းပစၥည္းဆိုင္​က အမွတ္​တရပစၥည္​း​ေတြ​ေ႐ြးလိုက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္း

'' သားသား​ေခ်ာ္​လဲမယ္​​ေနာ္​ ....အရမ္​းမ​ေျပးနဲ႔ ''

''​ေျပးပါ​ေစဟာာ ၿမိဳ႕​ေပၚမွာ ဒီလို​ေျပးရတာာမဟုတ္​ဘူး ...''

​ေရႊၾကာ မိုးစစ္​ကို မ်က္​​ေစာင္​းတစ္​ခ်က္​ထိုးရင္​း

''နင္​ ၾကပ္ၾကပ္အလိုလိုက္​ သိလား ...သားသားက ႏွစ္နွစ္​​ေက်ာ္​နဲ႔​ေတာ္​​ေတာ္​ဆိုး​ေနပီ ..​ေျပာမ​ေကာင္​းဘူးဟဲ့ ''

သူ သားသား ​ေခါင္​းကဆံႏြယ္​​ေပ်ာ့​ေလး​ေတြကုိ တစ္​ခ်က္​ ဖြလိုက္​ရင္​း နွစ္​ၿခိဳက္​စြာ ၿပံဳးလိုက္​သည္​ ။​ေရႊၾကာ့လက္​​ေဆာင္​ထုပ္​​ေတြကို ကား​ေနာက္​ခန္​းထဲထည္​့ရင္​း

''ကဲ ...နင္​သြား​ရင္​သြား​ေတာ့ ​ေရႊၾကာ ...ဟိုမွာ​ေန​ေစာင္​း​ေတာ့မယ္​ ...''

''နင္​လည္​းလာ​ေလ...မိုးစစ္​ ''

''ဒီ​ေနရာက တက္​ရဆင္​းရတာ မတ္​မတ္​ႀကီးဟ က​ေလး​ေၾကာက္​​ေနမယ္​ ...စကတည္​းက ငါ​ေျပာသားဘဲ ဂူနီႀကီးဘက္​သြားပါဆို ...''

ဘုရားလာဖူးသူေတြထဲက သူ႔ကိုမွတ္​မိသူ​ေကာင္​မ​ေလးတခ်ိဳ႕က သူနွင္​့ဓာတ္​ပံု တြဲရိုက္ ခ်င္​သည္​ဟု လာ​ေျပာတာေၾကာင္​့ သူဓာတ္​ပံု အရိုက္​ခံ ​ေပးတာကို ​ေရႊၾကာကရပ္​​ေစာင္​့ရင္​း

​

 ''​က​ေလးနား​ေန​ေနာ္​... နင္​ၾကည္​့ထား​ေပးက​ေလးကို ...​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြကမင္​းသားမင္​းသားဆိုတာန႔ဲသာယာၿပီး က​ေလး​ေပ်ာက္​မယ္​..ငါသြားၿပီ ''

မိုးစစ္​ ရယ္​က်ဲက်ဲလုပ္​ရင္​း   ​ေရႊၾကာတက္​သြားရာ​ေလွကားတစ္​ဆံုးကို ၾကည္​့​ေနရင္​း သားသားကို ​ေကာက္​ခ်ီလိုက္​ၿပီး ကားနားကိုျပန္​သြားကာ ကားထဲဝင္​ထိုင္​​ေနလိုက္သည္​ ။ သူကားထဲထိုင္​​ေနရင္​းမွ သူ႔ကိုတစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​က ၾကည္​့​ေနသလိုခံစားရတာ​ေၾကာင္​့ ​ေဘးပတ္​ဝန္​းက်င္​ကိုတစ္​ခ်က္​လိုက္​ၾကည္​့မိစဥ္ခဏ သူ႔နွလံုးသားက ႏူးညံ့စြာ ယိမ္​းထိုးလႈပ္​ရွားလာ​ေလသည္​ ။ သူစိတ္​လႈပ္​ရွားစြာပ်ားပန္း ခတ္​မ်ွ မ်ားျပားလွစြာ​ေသာ လူအုပ္​ၾကားထဲလိုက္​ရွာမိစဥ္ သူရွိရာသို႔ ကင္​မရာ zoomကို ခ်ိန္​ရင္​းဓာတ္​ပံုလွမ္​းရိုက္​​ေန​ေသာလူတစ္​​ေယာက္​က ဖ်တ္​ကနဲ ကြယ္​သြားတာကို ​ေတြ႕လိုက္​စဥ္​မွာ သူ႔ပါးစပ္​က လႊတ္​ကနဲ ​ေအာ္​လိုက္​မိသည္​ ။

'' ...''

သူကား​ေပၚမွ လွ်င္​ျမန္​စြာ ဆင္​းလိုက္​စဥ္​ သားသားက သူ႔အက်ၤ ီစကို ကိုင္​ၿပီး သူပါ လိုက္​မည္​့ဟန္​ ျပင္​​ေနတာ​ေၾကာင္​့က​ေလးကို သူ​ေကာက္​ခ်ီလိုက္​ေသာအခိုက္ ဓာတ္​ပံုသမားက ဖ်တ္​ကနဲ လူ​ေတြၾကားထဲ တိုးဝင္​​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြားသည္​ ။သူက​ေလးကိုခ်ီရင္​းအရူးတစ္​​ေယာက္​လို အ​ေျပးလိုက္​သြားမိသည္​ ။ထိုလူရဲ႕အစအနကို​ေတာင္​သူမ​ေတြ႕​ေတာ့ ။ လူအုပ္​ၾကားထဲ သူ ဟိုဟိုသည္​သည္​ရွာရင္​း သူ႔ရင္​အစံုသည္​ ​ေမာပန္​းႀကီးစြာ တလွပ္​လွပ္​ခုန္​လႈပ္​လာ​ေလသည္​ ။ ဘုရားမလို႔ သူ သူ​ေတြ႕တာ အကိုမ်ားလားး ဟင္​့အင္​းး မျဖစ္​နိုင္​ဘူးး မျဖစ္​နိုင္​ဘူး ...။ အကိုက ​ေသခဲ့ၿပီဘဲ ။ ​

ေနက တျဖည္​းျဖည္​း​ေစာင္​းလာၿပီျဖစ္​သည္​ ။​ေနဝင္​ခ်ိန္​ကိုၾကည္​့​ေနသူ တခ်ိဳ႕ တျဖည္​းျဖည္​းျပန္​ဆင္​းလာၾကတာတဲ့အထဲ ​ေရႊၾကာပါ ပါလာတာမို႔ ခဏ​ေစာင့္ေနလိုက္ရင္းမွ ကားကို ​ေမာင္​းထြက္​လိုက္​သည္​ ။

''မိုးစစ္​ ...နင္​ဘာျဖစ္​​ေနလည္​း ...ခ်က္​ခ်င္​းမ်က္​နွာမ​ေကာင္​းဘူးျဖစ္​သြားတယ္​ အဆင္​​ေျပရဲ႕လား ငါ​ေမာင္​းရမလား ''

''ရတယ္​ ၾကာ လမ္​းကနည္​းနည္​း​ေမွာင္​​ေနလို႔ ငါဘဲ​ေမာင္​းပါမယ္​ ''

''......''

​ေရႊၾကာဘာမွမ​ေျပာဘဲ မိုးစစ္​မ်က္​နွာကို ​ေဘးတိုက္​ၾကည္​့​ေနလိုက္​သည္​ ။ မည္​းနက္​​ေသာ မ်က္​ခံုးနွစ္​ခုကိုတြန္​႔ခ်ိဳးလ်ွက္​ မိုးစစ္​မ်က္​နွာက တစ္​စံုတစ္​ခုကို အျပင္​းအထန္​စဥ္​းစား​ေနသည္​့ပံု ။ တျဖည္​းျဖည္​းကားက ဟိုတယ္သို႔ ​ေရာက္​လာသည္​ ။

''​ေလယာဥ္​ ဘယ္​အခ်ိန္​လည္​း​ေရႊၾကာ ''

''လို​ေသးတယ္​ ခဏနားဦး​ေလ ''

''ဒါရိုက္​တာဆီ ခဏသြားလိုက္​ဦးမယ္​ဟာ ''

ဟိုတယ္​​ေရွ႕ကားရပ္​​ေပးရင္​း မိုးစစ္​ ​ေရႊၾကာတို႔သားအမိကား​ေပၚကဆင္​းတာကို​ေစာင္​့​ေနလိုက္​သည္​ ။ကားတံခါး​ေဘးလာရပ္​​ေသာ​ေရႊၾကာ့ကိုတစ္​ခ်က္​ၿပံဳးျပရင္​း သားသားရဲ႕ပါးကိုတစ္​ခ်က္​ျဖစ္​ညႇစ္​လိုက္​ျပီးေနာက္

''​ေရႊၾကာ ''

​ေရႊၾကာ ကသူ႔ကို​ေျပာဆိုသည္​့သ​ေဘာျဖင္​့ ​ေမးတစ္​ခ်က္​ဆက္​ျပသည္​ ။ သူတံ​ေတြးတစ္​ခ်က္ ၿမိဳခ်ရင္​း

''ငါ့ကို အမွန္​တိုင္​း​ေျဖ​ေပး ပါ ...​ေရႊၾကာ ''

''အင္​းးးဆို ''

''အစ္ကို.....အစ္ကို ​ေသတာ တစ္​ကယ္​ ဟုတ္​ရဲ႕လား ''

​ေရႊၾကာ့မ်က္​နွာသည္​ ထိန္​းခ်ဳပ္​မရ​ေအာင္​ ပ်က္​ယြင္​းသြား​ေတာ့သည္​။​

​

''ဘာျဖစ္​လို႔အခုခ်ိန္​မွ ဒါ​ေတြလာ​ေမး​ေနတာလည္​း ''

''ငါ ...''

'' မျဖစ္​နိင္​တာ​ေတြလည္​းးး​ေတာင္​့တရင္​း​ေလ .....မင္​း​ေစတနာ​ေတြနဲ႔ ...အခ်စ္​နတ္​သတ္​​ေႂကြ ...ဒီကမ႓ာ​ေၿမထဲမွာ မင္​းရွိတဲ့​ေနရာ ကန္​႔ သတ္​နယ္​တစ္​ခု ငါမ​ေနဘူးးး  စိတ္​ဒဏ္​ရာ​ေတြခင္​းးးနင္​းျဖတ္​သြားဖို႔,..''

ရုတ္​တရတ္​ ျမည္​လာ​ေသာဖုန္​းသံ​ေၾကာင္​့မိုးစစ္​ စကား​ေျပာရင္​း ဖုန္​းကိုဖြင္​့ကာျပန္​​ေျဖလိုက္​သည္​ ။

''ဟလို ''

''....''

'' ​ေအး​ေအး ...ငါလာခဲ့မယ္​ ....အဆင္​သင္​့ျပင္​ထားလိုက္​ ''

မိုးစစ္​ ဖုန္​းကို​ေဘာင္​းဘီအိတ္​ထဲျပန္​ထည္​့ရင္​း

''​ေရႊၾကာ ''

''မိုးစစ္​ ''

''ကိုလ​ေရာင္​က တစ္​ကယ္​ဆံုးသြားခဲ့တာပါ ....နင္​အခုထက္​ထိသူ႔ကို​ေမ့လို႔မရဘူးလားဟင္​ ''

မိုးစစ္​ မ်က္​လံုး သည္​ ခ်က္​ခ်င္​းဆိုသလို ​ေဆြးရိပ္​သန္​းသြားၿပီး

''ဘဝမွာ ဘယ္​​ေတာ့မွမ​ေမ့​ေတာ့မယ္​့အခ်စ္​ပါ ​ေရႊၾကာ ..တစ္​သက္​မွာ တစ္​​ေယာက္​တည္​းကိုဘဲ ခ်စ္​ခဲ့တာပါ ...ဒီစကားမ်ိဳးကို နင္​့ကို​ေျပာရတာလည္​းငါအားနာပါတယ္​ ...ငါ့စိတ္​က သူမ​ေသဘူးဆိုတာ သိ​ေနတယ္​ ...ျပန္​လာမယ္​ဆိုတာလည္​းယံုၾကည္​​ေနမိတယ္​... အစ္ကို ရွိသည္​ မရွိသည္က ငါ့အတြက္​မထူးျခားပါဘူး ငါ့အသည္​းထဲက အနက္​ရိႈင္​းဆံုး​ေနရာမွာသူရွိတယ္​ ....ငါ့စိတ္​ထဲ အစ္ကိုမ​ေသဘူးဆိုတာ ယံုၾကည္​ထားၿပီးသား  ...အစ္ကို ငါ့​ေနာက္​ကို လိုက္​​ေနတယ္​ ...ငါ့ပတ္​ဝန္​းက်င္​ကို အစ္ကို​ေရာက္​လာတာနဲ႔  ငါ့ရင္​​ေတြတဒိန္​းဒိန္​းခုန္​တယ္​ ဟာ.ငါ့ရင္​​ေတြ ဒီလိုခုန္​ဖို႔ လုပ္​နိုင္​တာ ဒီတကမ႓ာလံုးမွာ  သူ႔အ​ေငြ႕အသက္​တစ္​ခုဘဲရွိတယ္​ ...နင္​မ​ေျဖခ်င္​တဲ့​ေမးခြန္​းကို ငါအတင္​းမ​ေမး​ေတာ့ပါဘူး....ငါသြားၿပီ ​ေရႊၾကာ....နင္​့ပစၥည္​း​ေတြသိမ္​းစရာရွိတာသိမ္​းထား​ေနာ္​  ..ညစာစားခ်ိန္​အမီွ ငါျပန္​လာ​ေခၚမယ္​''

 သူ႔ပခံုးစြန္​းကို တစ္​ခ်က္​ပုတ္​ရင္​း ​မိုးစစ္​ကား​ေပၚတက္​္​လိုက္​သည္​ ။   ညရဲ႕မပီသ​ေသာအလင္​း​ေအာက္​မွာ မိုးစစ္​မ်က္​ဝန္​းက မ်က္​ရည္​စက္​ကလက္​ကနဲျဖစ္​သြားတာကို ​ေရႊၾကာ စိတ္​မ​ေကာင္​းျခင္​းႀကီးစြာၾကည္​့ရင္​း ခပ္​တိုးတိုး​ေရ႐ြတ္​လိုက္​သည္​ ။

   ‘‘Sorry ပါ မိုးစစ္​ရယ္​ ....'' ​

​ေရႊၾကာ သားသားကို ခ်ီရင္​း သူမ အခန္​းထဲျပန္​ဝင္​ကာ ကုတင္​စြန္​း​ေပၚထိုင္​ရင္​း ခဏမ်ွၿငိမ္​သက္​​ေနလိုက္​သည္​ ။​

မၾကာခင္​ သူမလည္​း ခင္​ပြန္​းသည္​ရွိရာကို ျပန္​ရ​ေတာ့မည္​။ မျပန္​ခင္​ အမွန္​တရားကိုသူမ ​ေျပာရမည္​လား ၊မ​ေျပာရမည္​လားသူမ ​ေသခ်ာမသိ​ေတာ့။ အရင္​က​ေတာ့ သူမစိတ္​ထဲက မိုးစစ္​ ခပ္​တိုးတိုး​ေမ်ွာ္​လင္​့​ခဲ့ဖူးသည္​။ သူမ​ေမွ်ာ္​လင္​့ထား​ေပမယ္​့ မိုးစစ္​က​ေတာ့ ဘယ္​​ေတာ့မွမ​ေျပာင္​းလဲစြာ ခိုင္​မာ​ေနခဲ့သည္​။ သူမ မိုးစစ္​နဲ႔ လ​ေရာင္​တို႔ရဲ႕ သစၥာတရားအ​ေပၚ တိုးတိတ္​စြာ အံ့ၾသရင္​း  မိဘသ​ေဘာတူသည္​့ ကိုညီမင္​း​ေအာင္​ ကိုလက္​ထပ္​ခဲ့ၿပီး သူ​ေနထိုင္​ရာ ဆစ္​ဒနီၿမိဳ႕သို႔ လိုက္​ပါအ​ေျခခ်ခ့ဲတာ ​ေလးနွစ္​နီးပါးပင္​ ။ အခု​ေတာ့လည္​း မိုးစစ္​ကိုမိတ္​​ေဆြတစ္​​ေယာက္​လို သူမဟန္​မပ်က္​ဆက္​ဆံနိုင္​ခဲ့ၿပီ ။ တကယ္​တမ္းက​်​ေတာ့ သူမသည္​လည္​း အတၲကိုအ​ေျခတည္​ခဲ့မိသည္​ဘဲ ။

​ေရႊၾကာ ဒူးနွစ္​ဖက္​​ေပၚ လက္​​ေထာက္​ၿပီး မ်က္​နွာကို လက္​ဖဝါးနွစ္​ခုၾကားထည္​့ကာ ခပ္​တိုးတိုးရိႈက္​ငိုမိ​ေတာ့သည္​ ။

''ကြၽန္​မ ဘယ္​လိုမ်ားလုပ္​ရပါ့မလည္​း ကိုလ​ေရာင္​ ..ဒီအတိုင္​းဆို ကြၽန္​မ ကတိတည္​နိုင္​ပါ့မလား ။

++++

​ေလတဝူးဝူးတိုက္​​ေနတဲ့ ျမစ္​ကမ္​းပါးက​ေန တဖက္​ကမ္​းက တန္​႔ၾကည္​့​ေတာင္​ကို​ သူ ​ေဆြးလ်စြာၾကည္​့ရင္​း ကင္​မရာကိုခ်ိန္​ကိုက္​ယူလိုက္​သည္​။ ဧရာဝတီကသူ႔ကိုလြမ္​း​ေစသည္​ထင္​့။ ရင္​ခြင္​တစ္​ခုလံုးမြန္​းၾကပ္​လာသျဖင္​့သက္​ျပင္​းတစ္​ခ်က္​ကို မႈတ္​ထုတ္​လိုက္​မိသည္​ ။ မနက္​ျဖန္​ဆို သူျပန္​​ေတာ့မည္​ ။ ျပန္​လာသည္​့ တစ္​လလံုးလံုး မိုးစစ္​ရဲ႕ ရိုက္​ကူး​ေရးရွိရာ​ေနာက္​တ​ေကာက္​​ေကာက္​လိုက္​ရင္​း ဓာတ္​ပံု​ေပါင္​းမ်ားစြာရိုက္​ယူထားခဲ့ၿပီးၿပီ။ ​ေနာက္​ထပ္​လာဖို႔မ​ေသခ်ာ​ေတာ့​ေသာ ဒီ​ေျမ ဒီ​ေရ ကို သူအၿပီးတိုင္​ႏုတ္​ဆက္​လိုက္​သည္​ ။ ထို႔အတူ ...သူ႔နွလံုးသားကိုလည္​း ။ကင္​မရာကိုျဖတ္​ကနဲ နွိပ္​လိုက္​သည္​။

 အစ္ကို႔ ကိုခြင္​့လႊတ္​ပါမိုးစစ္​ ​ေရ ....

တစ္​ကယ္​တမ္​း​ေျပာရရင္​ မိုးစစ္​ကို အစ္ကို ဘယ္​​ေတာ့မမခြဲခ်င္​ပါဘူး မိုးစစ္​ရွိတဲ့​ေနရာက​ေနလည္​း အစ္ကိုဘယ္​မွမသြားခ်င္​ပါဘူး ..ဒါ​ေပမယ္​့ မိုးစစ္​​ေရ ...အစ္ကိုတို႔ကစည္​း​ေဘာင္​​ေတြၾကားကလူ​ေတြျဖစ္​တာ​ေၾကာင္​့ ထိမ္​းသိမ္​းရမယ္​့ ဆင္​ျခင္​ရမယ္​့ပတ္​ဝန္​းက်င္​တစ္​ခုရွိတယ္​ ။ ၿပီး​ေတာ့.. အစ္ကို႔ နွလံုးသားကိုအစ္ကိုအားနာမယ္​ ....ဘာလို႔လည္​းဆို​ေတာ့ အကို႔အ​ေပၚ ​ေကာင္​းခဲ့တဲ့လင္​းညိဳရဲ႕ နွလံုး နဲ႔အစ္ကိုအသက္​ဆက္​ရွင္​​ေနခဲ့ရလို႔ပါဘဲ ။ သူ႔နွလံုးသားနဲ႔တျခားလူတစ္​​ေယာက္​ကို ရင္​ခုန္​​ေနတာ အစ္ကိုမတရားဘူး​ေလ ။ တစ္​ကယ္​လို႔မ်ား နွလံုးသားက ​ေတာင္​့တျခင္​း​ေတြတိုက္​ဆိုင္​လာတ့ဲတစ္​​ေန႔က်ရင္​ဒီမိုးကုတ္​စက္​ဝိုင္​းရဲ႕တ​ေနရာမွာ တို႔နွစ္​​ေယာက္​ ​ေတြ႕နိုင္​​ေကာင္​း ပါရဲ႕  .....။

လူ​ေတြက​ေျပာတယ္​.ၾကယ္​​ေတြ​ေႂကြရင္​ဆု​ေတာင္​းျပည္​့ၾကတယ္​တဲ့ ....မ​ေႂကြသင္​့တဲ့ၾကယ္​တစ္​ပြင္​့အတြက္​ .....ဆု​ေတြလည္​းေတာင္​းမ​ေန​ေတာ့ပါဘူး...။ တိတ္​တိတ္​​ေလးဘဲ ...တိုးတိုး​ေလးဘဲ လမ္​းခြဲ ၾကရ​ေအာင္​ပါ.....။

လ​ေရာင္​ ​ေနကာမ်က္​မွန္​ကိုတပ္​ၿပီး အက်ၤ ီရဲ႕ ​ေနာက္​​ေက်ာမွေခါင္​း​ေဆာင္​းကို​ေရွ႕သို႔ ဆြဲယူကာ သူ႔မ်က္​နွာကို ဖံုးလိုက္​သည္​ ။ ​ေလွကားထစ္​တစ္​ထစ္​ခ်င္​းကို ဆင္​းလာစဥ္​  ​ေရွ႕နားဆီမွ လူတစ္​ခ်ိဳ႕ရဲ႕ရယ္သံက သူ႔နားကို သဲ့သဲ့​ေရာက္​လာသျဖင္​့ သူနာက်င္​စြာ ခပ္​ဖြဖြၿပံဳးလိုက္​မိသည္​။ ထိုလူ​ေတြထဲမွာ မိုးစစ္​လည္​းရွိ​ေနပါလိမ္​့မည္​ ။ သူ႔ကား​ေဘးနားမွာ ရပ္​ထား​ေသာ မိုးစစ္​ရဲ႕ ခဲ​ေဖ်ာ့​ေရာင္​KIAကား​ေလးကို သူခပ္​ဖြဖြ တို႔ထိလိုက္​ရင္​း ငိုခ်င္​စိတ္​​ေၾကာင္​့  သူကား​ေပၚတက္​ကာစက္​နိုးၿပီး ​ေမာင္​းထြက္​လာခဲ့လိုက္​သည္​ ။ ​ေနရစ္​ခဲ့​ေတာ့ ခ်စ္​သူ​ေရ..။ ​ေနာင္​ဘဝဆိုတာမ်ားရွိခဲ့ရင္​ အျပစ္​ကင္​းတဲ့ခ်စ္​ျခင္​း​ေတြနဲ႔ ခ်စ္​ပါရ​ေစ လို႔ စြယ္​​ေတာ္​​ေလးဆူလံုးမွာ အကိုဆု​ေတာင္​းခဲ့ပါတယ္​ ။​

 ကိုယ္​့အလွည္​့မ​ေရာက္​​ေသးသျဖင္​့ကားထဲမွာနား​ေန​​ေသာမိုးစစ္​  ​ေဘးကကားစက္​နိုးသံ​ေၾကာင္​့   မိွတ္​ထား​ေသာ မ်က္​စိကိုဖြင္​့ၿပီး​ေခါင္​း​ေထာင္​ၾကည္​့လိုက္​စဥ္​ သူ႔​ေဘးနားကကားက ျဖတ္​သြားတာ​ေၾကာင္​့ သူလိုက္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​ ။ ညကတစ္​ညလံုးအိပ္​မ​ေပ်ာ္​နိုင္​ ။ဒါ​ေပမယ္​့ ​ေရြၾကာ့စကားတစ္​ခြန္​း​ေၾကာင္​့ သူၾကည္​လင္​စြာနိုးထလာနိုင္​ခ့ဲသည္​ ။ အစ္ကိုမ​ေသဘူးဆိုတာသိလိုက္​ရတဲ့​ေနာက္​ အရာရာ ျပည္​့စံုျခင္​း ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္​သည္​ ဘာနွင္​့မွမတူနိုင္​​ေလာက္​​ေအာင္​ ရင္​ကိုၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေစသည္​ ။ တစ္​မိုး​ေအာက္​မွာ ရွိ​ေနသည္​ ဆို​ေသာ အသိက သူ႔ရင္​ကို  အတိုင္​းမသိ ခုန္​လႈပ္​​ေစသည္​ ။

'' အစ္ကို...ဒါရိုက္​တာ ​ေခၚခိုင္​းလိုက္​တယ္​ ​ေနာက္​ ဆင္​န္​း က အစ္ကို႔ကို ရိုက္​မယ္​တဲ့ ''

''အို​ေခ ''

သူရႊင္​ျမဴးစြာ​ေျပာရင္​း တံခါးကိုဆြဲဖြင္​့ကာ အျပင္​ကိုသူထြက္​လိုက္​သည္​ ။ အား.....။ သာယာလိုက္​တာ။ အရာရာသည္​ လွပ​ေလစြ။ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​ႏုႏု​ေလးလည္​းလွသည္​ ။ဟိုး​ေရွ႕က ျမစ္​ျပင္​က်ယ္​ႀကီးလည္​းလွသည္​ ။ပန္​း​ေတြကလည္​းအရင္​​ေန႔ ​ေတြကထက္​ပို​ေမႊး​ေနပါလိမ္​့ မည္​ ။ ဒီလိုမနက္​ခင္​း​ေလးမွာ အစ္ကိုနဲ႔ သူ ကားတစ္​စီးနဲ႔ လယ္​ကြင္​း​ေတြၾကားခရီးသြားခ်င္​သည္​ ။ လတ္​ဆတ္​တ့ဲ ​ေတာပန္​း​ေတြခူးရင္​း ခ်စ္​ျမတ္​နိုးတဲ့ အစ္ကို႔ အၿပံဳးျမျမကို သူျမင္​ခ်င္​​ေသးသည္​ ။ သူ႔ရင္​တဒိတ္​ဒိတ္​ခုန္​လိုက္​တိုင္​း မ​ေဝး​ေတာ့တဲ့ခ်စ္​ျခင္​း​ေတြ​ေရာက္​လာ​ေတာ့မည္​ဆိုတာသူယံုၾကည္​​ေမ်ွာ္​လင္​့​ေနခဲ့သည္ ။သူယံုၾကည္​ရာကိုဆုပ္​ကိုင္​ရင္​း ​ေနရာတစ္ခုမွာ ​ေသြး​ေတာင္​့သည္​အထိ ​ေျခစံုရပ္​​ေစာင္​့​ေနပါမည္​ ။နီးစပ္​ဖို႔လည္​း မျဖစ္​နိုင္​တဲ့အ​ေနအထားတစ္​ခုမွာ ရင္​ထဲက အခ်စ္​​ေတြကိုရင္​့သန္​​ေအာင္​​ေမြးျမဴရင္​း သစၥာတရားကို သက္​​ေသျပဖို႔ သူ႔ဘက္​ကခိုင္​မာ​ေနခဲ့ၿပီ​ ။

မိုးစစ္​မ်က္​နွာကို အ​ေပၚသို႔​ေမာ့ရင္​း အကို႔ကို လြမ္​းတယ္​လို႔  ခပ္​တိုးတိုး ​ေရ​႐ြတ္​စဥ္​ မနက္​ခင္​း​ေန​ေရာင္​ျခည္​ႏုႏုကသူ႔ပါးကို လာ​ေရာက္​ထိခတ္​တာမို႔ သူ​ေက်နပ္​နွစ္​သိမ္​့စြာ ခံယူရင္​း ​ေန႔သစ္​တစ္​ခုကိုစတင္​လိုက္​သည္​ ။တစ္​​ေန႔မွာ ခ်စ္​ျခင္​း​ေတြအျပည္​့နဲ႔ သူ႔ဆီ အစ္ကိုလာမည္​ဆိုတာ သူ႔နွလံုးသားက အလိုလို သိ​ေနပါသည္​ ။ ထို​ေန႔သည္​ တစ္​ရက္​ျဖစ္​​ေစ ၊ တစ္​နွစ္​ျဖစ္​​ေစ ၊ဆယ္​နွစ္​ျဖစ္​ပါ​ေစ ၊သို႔မဟုတ္​ ဆယ္​စုနွစ္​​ေပါင္​း​ေျမာက္​ျမားစြာ ျဖစ္​ပါ​ေစ သူ႔အသက္​ခႏၶာတည္​ၿမဲ​ေနသ​ေ႐ြ႕ ဆံျဖဴသြားက်ိဳးတဲ့အထိ သူက ​ေစာင္​့​ေနဦးမည္​သာ   ။ 

ထိုတစ္​​ေန႔ သည္​ .....။

Written by အညိဳ

(ၿပီးပါၿပီ​)