First Night

(ပထမည)

 က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘားတစ္ခုမွာဆံုခဲ့ၾကတာ။ ေလာကအသစ္တစ္ခု စတင္ေပၚေပါက္လာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ က်ေနာ္သူ႕ကို လူမ်ားစြာထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲေတြကိုျဖတ္ၾကည့္ရင္းတန္းေတြ႕ခဲ့တာ။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား အၾကည့္တစ္ခ်က္ဆံုမိရင္းမွ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အမွတ္ထားမိလိုက္သလို တူညီတဲ့လိုအပ္မႈေတြ ကိုက္ညီၾကတယ္ဆိုတာ တပ္အပ္သိခဲ့ၾကတယ္။ အတူပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာလိုက္ သူ႕ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ သူကလည္း က်ေနာ့္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စကားေျပာလိုက္ သံုးေလးၾကိမ္ေလာက္ အၾကည့္ဆံုမိၾကတာပါ။

“မင္းအလွည့္…ကိုဇင္” သုတက မထိတထိအျပံဳးနဲ႔ ေၾကျငာသလို အသံျပဳတယ္။ သူ႕ၾကည့္ရတာ က်ေနာ့္ကိုပုတ္ခပ္ေျပာဆိုဖို႔ အစီအစဥ္မ်ား ခ်ထားခဲ့သလားပဲ။ က်ေနာ္ တစ္ခ်ိန္လံုးလိုလို သူ႕ကိုအလိုလိုက္အၾကိဳက္ေဆာင္ ေၾကြဆင္းေနတတ္တယ္ အိပ္ရာကိစၥေတာင္းဆိုရင္ေတာင္ ျငင္းဆန္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူတစ္ေယာက္ပဲရိပ္မိခဲ့တာကိုး။ အမ်ားအျပားညတစ္ညရဲ႕အိပ္မက္ဦးေတြမွာ သူကစိုးမိုးေနတတ္ခဲ့ျပီး က်ေနာ့္ ေျခဖ်ားကေန ဦးေခါင္းအထိ သူ႕အနမ္းေတြကိုျဖန္႕က်က္တယ္လို႔ မက္ထင္မိခဲ့တယ္။ သုတဆိုတဲ့ ငနဲက ေယာက္်ား..ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ မိန္းမကို သာၾကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္တဲ့ေယာက္်ားေလ။

 ပိုက္ဆံအိပ္ကိုထုတ္ ပူေႏြးေခၽြးပ်ံေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာေတြကိုျဖတ္သန္း တြန္းဖယ္ရင္း ဘားရွိရာကိုသြားျပီး က်ေနာ္တို႔ေသာက္ေနက်အတိုင္း အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေသာက္စရာေအာ္ဒါမွာရတာေပါ့။

“ၾကည့္ေနခဲ့တာကို ညီျမင္တယ္ေနာ္” အိုး…သူ က်ေနာ့္ေဘးမွာ။ က်ေနာ့္နားရြက္နားကို ငံု႕ကိုင္းတိုးကပ္ျပီး စကားကိုညင္ညင္သာသာဆိုတယ္။ သူ႕အသက္ရွဴေငြ႕ေႏြးေႏြးေတြဟာ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာအနံ႔ ပြတ္တိုက္ေနသလိုပဲ။ က်ေနာ္ စိတ္မဆတ္မိခဲ့သလို တန္ျပန္စကားေျပာဖို႔ေလသံ မမာမိတာ ထူးဆန္းတယ္။ “အာ့ေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားငါေျပာဖို႔သင့္တယ္လို႔ထင္တာ”

“အင္း…ဟယ္လို” က်ေနာ္ႏွစ္လုိစြာျပံဳးမိရရင္း သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္စကားဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႕ေကာင္းတဲ့ ဆံရွည္ ကိုယ္ေတာ္ေလးပဲဗ်။ မ်က္ႏွာတစ္၀ိုက္ေ၀့၀ဲက်ေနေသာ ဆံႏြယ္ေခြေကာက္ေကာက္ေတြရယ္၊ ညက္ေညာျဖဴစင္ေသာ အသားအေရ၊ သြားစြယ္ျဖဴျဖဴေလးေတြက မလင္းတလင္းမီးေရာင္မွာေတာင္ ေတာက္ပေနသလိုထင္ရပါတယ္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကလည္း ခပ္ဖူးဖူး နဲ႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြမ်ား ထိုးသြင္းလိုက္ရင္ ဘယ္လိုမ်ား ငံုခဲလာလိမ့္မလဲ။

 “ဟယ္လို”  သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ရယ္ျမဴးရိပ္မကင္းတဲ့အသံနဲ႔ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ျပီး ႏုညံ့တဲ့ သူ႕လက္ေႏြးေႏြးေတြက က်ေနာ့္ လက္ေမာင္းကို အသာအယာပြတ္သပ္တယ္။

“က်ေနာ့္နာမည္က ကိုဇင္”  က်ေနာ္သူ႕မ်က္၀န္းအစံုကိုေငးၾကည့္ေနတာ အၾကည့္တစ္ခ်က္မလႊဲႏိုင္ပဲ အမည္ေျပာျပလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္၀န္း ညိဳေတြရဲ႕ မ်က္ေတာင္လႈပ္ခတ္မႈေတြၾကား က်ေနာ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားရေတာ့မယ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တယ္။

“ညီညီ” သူ႕အမည္ကို ျပန္လည္ေျပာျပျပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လက္ကမ္းေပးပါတယ္။

သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ေႏြးေနခဲ့သလို အနည္းငယ္အသားမာတက္ေနသလိုလိုနဲ႔ သန္မာလွပါတယ္။ က်ေနာ့္လက္ေတြကေတာ့ သူနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ လိုက္ရင္ အေတာ္ႏုညံ့လြန္းပါေရာ။ က်ေနာ့္လက္ေတြကို အခ်ိန္အတန္ၾကာဆုပ္ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေစးကပ္လာေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ေပါ့ ခံစားရတာ။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား စိတ္ေရအလ်ဥ္က အတူတူပဲဆိုတာ ကိုယ္စီသိၾကတယ္ဗ်။ နားလည္ျခင္းက ျပီးျပည့္စံုခဲ့ပါျပီ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရင္ခုန္သံျမန္လာေစတဲ့ ညတစ္ညဟာ အိပ္ယာေပၚမွာအဆံုးသတ္ေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္က က်ေနာ့္စိတ္ဆႏၵေတြကို အျမဲတေစ ဖံုးကြယ္ထားေလ့ရွိပါတယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲျပြတ္သိပ္ေနပါေစ စိတ္ထဲမွာပဲသိမ္းထားတတ္ခဲ့ တယ္။ ရွိသမွ် က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္လံုး က်ေနာ္ ေဂးဆိုတာ တစ္ေယာက္မွမသိပါဘူး။ က်ေနာ့္ျဖစ္တည္မႈကို သူတို႔ကို ဖြင့္ဟ၀န္ခံ လိုက္ရင္ နားလည္မႈေတြ စာနာမႈေတြေပးၾကမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္ ေသခ်ာေရရာတဲ့ကိစၥမဟုတ္တာေၾကာင့္ ဖြင့္ဟျခင္းမျပဳျဖစ္ခဲ့ဘူး ဆိုရပါမယ္။ အျခားတပါးေသာ ေယာက္်ားမ်ားနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ပတ္သက္မႈအေတြ႕အၾကံဳအားလံုးဟာ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးပါပဲ။ ပန္းျခံေတြ၊ အပန္းေျဖ စခန္းေတြရဲ႕ ဆိပ္ကြယ္ရာေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ အမွတ္မထင္ဆံုၾကမယ္ ျပီးရင္ အဆင္ေျပတဲ့ တည္းခိုခန္းတစ္ခုခုသြားၾကမယ္ နံနက္ခင္း ေရာက္ရင္ လမ္းခြဲၾကမယ္ ဒါပါပဲ။

ဘယ္လိုေျပာရမလဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔မဟုတ္ဘဲ အလိုရွိတဲ့စိတ္ဆႏၵတစ္ခုအရင္းျပဳျပီး ျဖစ္ႏိုင္တဲ့လူကို ရွာၾကေတြ႕ၾက ဇာတ္လမ္းဆက္ၾကေလာက္ပဲ။ နည္းနည္းေတာ့ ရဲရင့္ရတာေပါ့ေလ။ ဒီ့ထက္မပိုၾကဘူး အဆက္အသြယ္မျဖစ္ၾကဘူး။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး အေတြ႕အၾကံဳက အသက္အရြယ္ ၁၆ႏွစ္ေလာက္မွာ ပန္းျခံေထာင့္တစ္ေထာင့္ရဲ႕ အေမွာင္ရိပ္ သက္လတ္ပိုင္းဘဲၾကီးတစ္ေပြကို ဆာေလာင္ ေနတဲ့ သူ႕ပါးစပ္ထဲ ငပဲကိုနာရီ၀က္ေလာက္ခြံ႕ေပးခဲ့ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္လူပ်ိဳဘ၀ကို အဲ့သလို အမည္မသိ လူတစ္ေယာက္ဆီမွာ ေပးမိခဲ့တာ ပါ။ က်ေနာ့္ငပဲကို သူ႔ပါးစပ္ထဲမွာ လွ်ာမုန္တိုင္းေမႊျပီးရစ္မ်ိဳတာမ်ား က်ေနာ့္ေျခဖ်ားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရသလို ေနာက္ဆုတ္ေျပးမွာဆိုးလို႔ က်ေနာ့္တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲယူထိမ္းကိုင္ထားခ်က္က လက္သည္းရာေတြေတာင္ထင္းေနေရာ။ သာယာတာေကာ နာက်င္တာ ေကာ ထိတ္လန္႔စိတ္ေကာ ခံစားခဲ့ရတာမွတ္မိတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သူ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြက က်ေနာ့္အသားႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္တာအျပင္ ထိပ္အေရျပားေတြ ပြန္းသေယာင္ နာက်င္ခဲ့ရတာလည္း ျငင္းမရခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္အတြက္ အလ်င္မလို လူေရြးဖို႔လိုေၾကာင္း သင္ခန္းစာရမိ တယ္ေျပာလို႕ရမွာပါ။

ဒုတိယအၾကိမ္ကေတာ့ က်ေနာ့္လိုပဲ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟိုသည္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္မိတဲ့ခဏ တစ္ေယာက္အထာ တစ္ေယာက္ေပါက္ျပီး ေရာက္ေနတဲ့ အေဆာက္အဦးအျပင္ကိုထြက္ဖို႔ မ်က္ရိပ္ျပကာ အျပင္ထြက္ သာယာမႈရွာၾက တာေပါ့။ ၀တ္လာတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို အသာေလ်ာခ်လိုက္ျပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲအသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ ေခ်ာဆီဘူးေလးက ေခ်ာဆီညွစ္ထုတ္ျပီး က်ေနာ့္ခေရ၀ေလးကို ခပ္ရႊဲရႊဲသုတ္လိမ္းလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခပ္ရဲရဲထိုးခြဲလာတဲ့ သူ႕ငပဲအစြမ္းေၾကာင့္ ရက္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အထိ အဲ့ဒီခံစားခ်က္ကို မေမ့ႏိုင္ၾကိမ္းစပ္ခဲ့ရပါရဲ႕။ ႏုညံ့လွတဲ့ သူ႕လက္အစံုဟာ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ပြတ္သပ္ႏႈိးဆြ ထိေတြ႕ျပီး ၾကက္သီးတေထာင္းေထာင္းထတဲ့အခ်ိန္က်မွ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္လိုျငင္းဆန္လိုစိတ္မရွိစြာ ေသာင္းၾကမ္းစီးေမ်ာေစခဲ့တာပါ။ ကိုယ့္ငပဲကို ကိုယ္မကိုင္ဘဲ ထိုးသြင္းဆက္ဆံခံေနရံုနဲ႔ သုက္ရည္ထြက္တဲ့အထိ ဇာတ္သိမ္းခဲ့တာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ပါပဲ။

အို….ညီညီ က်ေနာ့္ကိုျပံဳးၾကည့္ျပန္ျပီ…ခ်က္ျခင္းဆိုသလို က်ေနာ့္အသည္းႏွလံုးေတြကို ခိုးယူသြားခဲ့တာပါ။ ဒီအခိုက္အတန္႕ေလးမွာပဲ သူ႕အတြက္ က်ေနာ္တစ္ခုခုလုပ္ေပးခ်င္မိတယ္။ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ မ်က္၀န္းေတြကိုေမွးမွိတ္ ပါးစပ္ကိုဖြင့္ဟျပီး သူ႕ငပဲၾကီးကို ငံုခဲလိုက္ရရင္ေကာင္းမယ္။ သူသာေတာင္းဆိုမယ္ဆိုရင္ လူတိုင္းရဲ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာေတာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဗ်ာ။

“ကိုဇင္…ဒီအထဲကေန အျပင္ကိုထြက္ခ်င္လား?” သူ႕ေလသံက စိတ္လႈပ္ရွားမႈနဲ႕အတူ တုန္ခါေနသလိုပါပဲ။ သူ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာက ျဖစ္ပ်က္မႈ ေတြကို မျမင္ဘူးလား ဟင္?

ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာကိုက္ က်ေနာ္နဲ႔ တစ္ညလံုးနီးပါးအခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ေသာ ေဘာ္ဒါတစ္သိုက္ကိုေ၀့ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ က်ေနာ္သာ ညီညီနဲ႔အတူ အျပင္ကိုထြက္သြားၾကရင္ သူတို႕ ဘယ္လိုထင္ျမင္ၾကမလဲ။

“သူတို႕မသိဘူးလား?” ညီညီက က်ေနာ့္နံေဘးအသာကပ္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေမးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္နံ႔၊ သံုးထားတဲ့ေရေမႊးနံ႔ ၊ ပါးသိုင္းေမႊး ခပ္စိမ္းစိမ္းကိုရိတ္သင္ျပီးေနာက္ သံုးလာတဲ့ Aftershave အနံ႔ေတြဟာ မူးယစ္ရီေ၀ေစတာ ရင္လႈိက္ခုန္ေစတာအမွန္ပါ။

 “မသိဘူးဗ်”

“ဒါဆို ကိုဇင္တို႔က စကားစျမည္ေျပာတဲ့အဆင့္ကကို မတက္ၾကတာေပါ့၊ ဟုတ္လား” သူက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ စကားျပန္ေထာက္တယ္။

“ညီ…ေနာက္ဆယ္မိနစ္ေလာက္ဆိုရင္ ကလပ္အေရွ႕ကေနထြက္ေစာင့္ေနမယ္၊ တကယ္လို႔ ကိုဇင္ အခ်ိန္လြန္လို႔မွမလာဘူးဆိုရင္ေတာ့ ညီ့ကို မလိုအပ္လို႔ပဲယူဆျပီး ျပန္သြားလိုက္မယ္ေလ။ အိုေက?”

“အာ…က်ေနာ္ ညီ့ကိုလိုအပ္ပါတယ္” က်ေနာ္ တုန္႔ဆိုင္းမေနဘဲ ခပ္တိုးတိုးစကားျပန္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ီရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ရင္အံုက တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနသလို ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအလယ္ပိုင္းကလည္း အေျမွာင္းလိုက္ခုံးထကာ ဆႏၵျပၾကတာ အလြန္႔ အလြန္ပဲ။ “ဒီဟာေလး ေသာက္ခြင့္ေပးပါဥိး။ ေသာက္ျပီးရင္ အျပင္ထြက္ခဲ့မယ္ေနာ္”

“အေကာင္းဆံုးေပါ့”

 ညီညီ သူနဲ႕ပါလာတဲ့အုပ္စုဘက္လွည့္သြားျပီး စကားစျမည္ေျပာတာေတြ႕ရတယ္။ ထိုင္လက္စေနရာမွာျပန္မထိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေတြက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ဘာေတြေျပာေနလဲမၾကားရေပမဲ့ က်ေနာ့္ဆီကိုအၾကည့္ေရာက္ေရာက္လာတာေတြ႕ရပါတယ္။ မ်က္ေတာင္ရွည္ မ်ား၀န္းရံထားတဲ့ သူ႕အၾကည့္ေတြကို ေငးမိလိုက္တာလဲ ၀န္ခံပါရဲ႕။

ေသာက္လက္စခြက္ထဲက အရည္ေတြကို အျမန္ေမာ့လိုက္ျပီး က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါအုပ္စုရဲ႕ အလယ္ဗဟိုက ထိုင္လက္စေနရာရွိ အိတ္နဲ႔ ပါလာတဲ့ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကိုယူလိုက္ပါတယ္။

“ငါ ျပန္ေတာ့မယ္” က်ေနာ္ရႊင္ရႊင္ျပျပပဲေျပာလိုက္တယ္။ က်ေနာ္မေျပာသင့္တဲ့ ေလသံ စကားသံုးျဖစ္ေပမယ့္ တဘက္စကား၀ိုင္းက ညီညီ အာရံုစိုက္ေအာင္ရယ္ အျခားသူမ်ား တစ္မ်ိဳးမထင္ေအာင္ရင္ “ျပန္ဖို႔ အေဖာ္ရလို႔” လို႔စကားျဖည့္လိုက္မိတယ္ဗ်ာ။ “ဘာလဲ…ေစာ္ရျပီေပါ့” တဲ့ သုတက ရယ္ျပီးလွမ္းေမးတယ္။ သူ႕ေမးတဲ့အသံက အသံစူးစူးနဲ႔ ခံရခက္သလိုပါပဲ။ က်ေနာ္ ဘယ္တုန္းကမွ ရည္းစားမထားခဲ့သလို ေစာ္ခ်ိတ္ဖို႔လည္း မလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ သူ သတိမျပဳမိခဲ့ဘူးလား။

 “ေအး….မနက္ျဖန္ညက်မွေတြ႕မယ္ေနာ္ ေဘာ္ဒါေတြ”

“အိုေက…ငါတို႕ေတြ ဒီမွာပဲရွိမယ္” သုတက ေခါင္းျငိမ့္ျပရင္း confirm တယ္ေလ။ “မင္း ေစာ္ေလးကို ငါႏႈတ္ဆက္တယ္လို႔ ေျခြလိုက္ဦး ေဟ့ေကာင္” လို႔စကားဆက္လိုက္ရင္း ဘာသေဘာက်တယ္မသိ အျခားသူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔  ဟီးဟီးဟားဟားရယ္လိုက္ၾကျပန္တယ္။

က်ေနာ္ ေအးစက္စက္ညအခ်ိန္ကေန ေျပးထြက္ဖို႔ ခပ္သြက္သြက္ လြတ္ေျမာက္မႈရွာလိုက္ပါတယ္။ ညီညီ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေရာ ႏွလံုးခုန္သံေတြ ေရွ႕ေက်ာ္ေျပးသလားပဲ။ သူ႕ေဘးမွာ အသင့္ငွားထားေသာ တကၠဆီတစ္စီးေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေနာက္ခန္းကို အသာလွ်ိဳ၀င္ထိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။

“အဆင္ေျပရဲ႕လား?” လို႔ သူက ေမးလာေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ရုတ္တရက္ဆုိသလို လည္ေခ်ာင္းေတြေျခာက္ အလန္႕တၾကားနဲ႔ေခါင္းပဲျငိမ့္ျပ မိတယ္။

သူ႕လက္တစ္ဘက္ က်ေနာ့္ဒူးအစံုစီ လက္ေရာက္လာေတာ့ အိုး…ထိုင္ေနရာကေန ခုန္ထမိေတာ့မတတ္ စိတ္လႈပ္ရွားမိတာ အမွန္ပါ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ရပါဘူး။ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက သက္ေသာင့္သက္သာေနပါလို႔ ခပ္တိုးတိုးစကားေျပာသံနဲ႔အတူ လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း အေပၚကိုတိုးတိုးလာတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေပါင္ခြဆံုအထုပ္အထည္စီေရာက္လာျပီး လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက က်ေနာ့္ငပဲေခါင္းကို ပြတ္သပ္ ကလိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သာယာမႈနဲ႔အတူ ေသေလာက္တဲ့ မယိုးမရြခံစားမႈကို ရလိုက္ပါတယ္။ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ရႈိက္လိုက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို လွ်ာနဲ႔သရပ္လိုက္မိလား သရပ္လိုက္မိရဲ႕။ က်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုထိကိုင္ကလိရမယ္ဆိုတာ သူ အတိအက်သိေနသလို ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲက ငပဲခုန္ထြက္ေလာက္ေအာင္ လုပ္တတ္ေနတယ္။ သူ႕အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေတြကိုလည္း တို႕ထိလာတဲ့ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းကတစ္ဆင့္ ခံစားသိရွိေနရတာ ရနံ႕ကင္းပါေရာ။

“ဆက္…ဆက္မလုပ္နဲ႔ဦးကြာ..” က်ေနာ္ သူ႕ကိုခပ္တိုးတိုးညည္းသလိုေျပာလိုက္မိတယ္။ စိတ္ေတြလႈပ္ရွား ေရခ်ိန္ျမင့္လာျပီး ဘာမွမလုပ္ရေသးခင္ အဆံုးသတ္သြားမွ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္။

ခပ္ေသာေသာ သူရယ္ေမာလိုက္ ကိုင္လက္စလက္ေတြကို အသာေနရာေရႊ႕လိုက္တယ္။ ရင္ခုန္သံေတြ ဆက္မျမည္ေစဖို႔နဲ႔ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သူသိေလာက္တယ္။

မို႕ေမာက္တင္းရင္းေနေသာ သူ႕လက္ေမာင္းေတြ ရင္အံုေတြကို အသာအယာ က်ေနာ္ ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္မိရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေပါင္တံအစံု မွာ လက္စသပ္မိပါတယ္။ သူက က်ေနာ့္လက္အစံုကို ဆြဲယူကာ သူ႕ေပါင္ခြဆံုစီ ေနရာခ်ေပးပါတယ္။ ဘုရားသခင္….သူ႕ငပဲဟာ အေတာ့္ကို မာထန္ေနတာပါပဲလား။ စတီးလိုမာေတာင့္ေနတဲ့ငပဲကို မထိခိုက္ေအာင္ က်ေနာ္ဘယ္လိုမ်ား ဇစ္ကိုဆြဲဖြင့္ရမွာပါလိမ့္။ တကယ့္ကို က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ။

“ကဲ…ညီတို႔ ဒီညအနားယူမယ့္ေနရာေတာ့ေရာက္ျပီ”  သူ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူေခၚေဆာင္ရင္း တကၠဆီရပ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ အသာဆင္းလိုက္ၾကပါတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္နဲ႔ ေလွကားထစ္ေတြကို ေက်ာ္လႊားတက္လာၾကျပီးေနာက္ သူေနထိုင္ရာ သံုးလႊာက တိုက္ခန္းကိုအျမန္ပဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ သူ႕အိတ္ထဲက အခန္းေသာ့ကို တခၽြင္ခၽြင္ျမည္ေအာင္ကစားရင္း ေသာ့ခေလာက္ကိုဖြင့္တယ္။ လိုက္မ၀င္ဘဲ တုန္႔ဆိုင္းေန ဆဲ က်ေနာ့္ကိုဆြဲေခၚျပီးေနာက္ တံခါးရြက္ကို အသာပိတ္လိုက္ရင္း ေျခတစ္လွမ္းမွမေရြ႕ျဖစ္ၾကေသးဘဲ အနမ္းမိုးေစြျဖစ္ၾကတာ ႏႈတ္ခမ္းသား ေတြ အခ်င္းခ်င္း ေသာ့ခတ္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ညမီးလံုး မလင္းတလင္းရဲ႕ေအာက္မွာ မြတ္သိပ္တပ္မက္တဲ့ အနမ္းမုန္းတိုင္းဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ နမ္းေနၾကတဲ့ အနမ္းမ်ိဳးျဖစ္မွာပါ။

သူ႕ကိုယ္လံုးကိုလည္း က်ေနာ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔တစ္ထပ္တည္းနည္းပါး ဖိကပ္လာတာေၾကာင့္ သူ႕ညီဘြားခပ္မာမာဟာ က်ေနာ့ဆီးခံုတ၀ိုက္နဲ႔ ခြဆံု အနီးအနားကို ရန္စသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ေယာက္အာခံတြင္းထဲကို တစ္ေယာက္ရဲ႕လွ်ာပူပူေႏြးေႏြးေတြက ပြတ္သပ္ကလိျပီး အာရံုခံစား ေနရင္း ေသာက္ခဲ့ေသာ ယမကာရနံ႔ေတြေၾကာင့္ ရီေ၀ၾကရသလို ဖတ္ကနဲငံုခဲလိုက္ေသာ သူ႕သြားရဲ႕အထိေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားရပါေသးတယ္။ ရင္ခုန္ရီေ၀ေနရာက နာသလိုလိုနဲ႔ ရင္ထဲတဆတ္ဆတ္ခါသြားရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လြန္းတယ္ေလ။

က်ေနာ့္လက္ေမာင္းအစံုနဲ႕ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ ရွည္သြယ္သြယ္ကို ဘယ္ေတာ့မွမလႊတ္ခ်င္ေတာ့တဲ့အတိုင္း ရစ္သိုင္းဖက္တြယ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူက အလြန္႔ကိုဆြဲေဆာင္မႈျပင္းထန္တဲ့လူပဲလို႕ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ခဲ့သလို လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ေလးေပးပါဦး အနမ္းေျဖေလ်ာ့ေပးပါဦးလို႔ မခ်င့္မရဲ ေျပာခ်င္မိေသးတာပါ။ အခုအေနအထားအတိုင္းသူဆက္လုပ္ေနရင္ေတာ့ အသက္ရွဴရပ္ ေကာင္းကင္ဘံုကို တိုက္ရိုက္ေရာက္ရေတာ့မွာဗ်။ “အိပ္ရာ”  သူ႕ပါးစပ္က အသံထြက္ဖို႔အဆင္ေျပခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဘယ္သြားရမည္ဆိုတာ အခ်က္ျပသလိုေျပာပါတယ္။

ဘယ္ေနရာကို သူလွဲေလ်ာင္းခ်င္သည္ျဖစ္ပါေစ က်ေနာ္သူ႕လက္အစံုကိုဆြဲကိုင္ထားျခင္းအား မလႊတ္မိသလို သူ ငရဲျပည္ပို႕မလား ေကာင္းကင္ဘံုကိုပို႕မလား အဆင္သင့္ဆိုတဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနတာ မလြန္ေလာက္ပါဘူး။ သူလိုအပ္တာေပးဖို႕အဆင္သင့္ပါပဲ။

သူ႕အခန္းက တကယ့္ကို ရွင္းလင္းေနတာပါ။ ပရိေဘာဂအၾကီးၾကီးေတြ မရွိသလို အဓိကအသံုးလိုတဲ့ ပစၥည္းေတြေလာက္သာ စနစ္တက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတြ႕ရပါတယ္။ သူ႕ စရိုက္သဘာ၀က အပိုတန္ဆာဆင္တာကိုမလုပ္ အျမဲလိုအပ္တာနဲ႕ေရွ႕ဆက္ဆိုတဲ့ ဟန္ပန္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ္ ရိပ္မိရပါတယ္။

သူ က်ေနာ့္ဘက္ကိုျပန္မ်က္ႏွာမူလာခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ထက္သူ နည္းနည္းေလး မဆိုသေလာက္ အရပ္နည္းနည္းနိမ့္တာကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ သတိျပဳမိတယ္ဗ်။ ႏွစ္လက္မေလာက္ပါပဲေလ။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို က်ေနာ္ကပဲ ျပန္လည္ကာ ငံု႕ကိုင္းနမ္းရႈံ႕လိုက္ကာ အရသာစူးစမ္းမႈကိုျပဳ လုပ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕အထိအတြ႕ကို ခံစားျမည္းစမ္းၾကည့္ဖို႔ က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွ မေမာပန္းေလာက္ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္…က်ေနာ္ မမုန္း ေလာက္ဘူးထင္တယ္။

သူ႕လက္ေတြဟာ က်ေနာ္၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ီက ၾကယ္သီးေတြကို စျဖဳတ္တယ္။ ပခံုးသားေတြကိုအသာပြတ္သပ္ျပီးကၽြတ္သြားေအာင္ ခၽြတ္လိုက္တာကို သတိမမူမိဘူး သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက က်ေနာ့္ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ထိကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စစ္နဲ႔တို႕လိုက္သလို တုန္သြားမွ အာရံုကပ္မိေတာ့တယ္ေျပာရမယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးကို တဖ်တ္ဖ်တ္စီးသြားသလိုကို ခံစားရတာပါ။ အျပန္အလွန္သေဘာလိုပါပဲ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္အလွကို က်ေနာ္လွစ္ဟလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး သူ႕ကိုယ္လံုးပံုရိပ္ဟာ တကယ္ျပည့္စံုတယ္လို႔ က်ေနာ္ေတြး ထင္မိဆဲ။

ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ ကိုယ္အထက္ပိုင္းေတြဟာ အ၀တ္ကင္းမဲ့ေနၾကျပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ထားသလို လက္ေမာင္း ေတြဟာ ေရာယွက္ၾကရင္း ဘ၀တစ္ခုစာ အနမ္းေခၽြၾကပါတယ္။ ေခၽြးအနည္းငယ္စို႕ေနတာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ေခ်ာ္ထြက္ေနသလို ဆိုေပမဲ့ ရင္အုပ္ ရင္အုပ္ျခင္းထိကပ္ထားၾကတာပါပဲ။

အိုး….သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကတဆင့္ က်ေနာ့္ေမးဖ်ား၊ က်ေနာ့္လည္တိုင္ေတြဆီ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေရႊ႕ေျပာင္းသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ႏို႕သီးေခါင္းတစ္၀ိုက္ တျပြတ္ျပြတ္မည္ေအာင္ အနမ္းေခၽြျပီးေနာက္မွာေတာ့ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို အသာကိုက္ခဲလိုက္ေရာ။ သူ႕ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ ၾကက္သီးေတြ တဖ်င္းဖ်င္းထရသလို ႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြလည္း အနည္းငယ္မာေတာင့္လာ ပါတယ္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြဟာ ရွာေဖြမႈခရီးေရွ႕ဆက္တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္လံုးေလးေတြလို ညီညာလွပ တဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီဇစ္တေလ်ာက္ အသာပြတ္သပ္ျပီးမွ ဇစ္ေခါင္းေလးကို အသာဆြဲခ်ျပီးဖြင့္ပါတယ္။ ရုတ္တရက္ သူ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး က်ေနာ့္ဂ်င္းေဘာင္းဘီခါးတစ္၀ိုက္ကို အနမ္းဖြဖြဆက္တိုက္ေပးရင္း ၾကယ္သီးကိုအသာျဖဳတ္လိုက္တယ္ေလ။ ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲမွာ ဘာမွခံမ၀တ္ထားတာေၾကာင့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္း သူ႕ႏွာေခါင္း၀ကတစ္ဆင့္ တိုးထြက္ေနတဲ့ ေလေငြ႕ေႏြးေႏြးေတြ ကို က်ေနာ္ခံစားသိရွိႏိုင္ေနတယ္။ အာ…ရွလြတ္ကနဲျမည္ေအာင္ပဲ က်ေနာ့္ငပဲကို သူ႕လွ်ာေတြ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ သြားေတြၾကားကေန အာခံတြင္းထဲကို စုပ္ယူျခင္းခံလိုက္ရတာ ေဆြမ်ိဳးေမ႕မတတ္ပါ။

က်ေနာ္ ဘယ္လိုသာယာမိမွန္းမသိဘူး ျပန္မေျပာျပတတ္ဘူးဗ်ာ…သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ လွ်ာေတြနဲ႔ ငပဲကို ရစ္သိုင္း စုပ္မ်ိဳထားျခင္းခံရတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုေလ။ ၾကံဳဆံုရတဲ့အခုညေလးမွာ ပထမဆံုးအဆင့္တစ္ခုကို စတင္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ အရင္က မၾကံဳမဆံုဘူးတဲ့ ျပဳစုမႈမ်ိဳးကို က်ေနာ္ ခံစားလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း ၾကက္သီးေမႊးညွင္းထေစမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ ငပဲ ထိပ္ပိုင္းေလးပါပဲ။ေနာက္ေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တံေတြးမ်ားရဲ႕ေခ်ာေမြ႕မႈနဲ႕အတူ တစ္လက္မျခင္း သူ႕အာခံတြင္းထဲတိုး၀င္ တိုးထြက္ျဖစ္ လာပါ တယ္။

အခုအခ်ိန္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပဲ က်ေနာ္ သူ႕ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ စံုမက္ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ခံစားလာရပါတယ္။ က်ေနာ့္ေျခဖ်ားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားရေလာက္တဲ့အထိ ျပဳစုမႈက အထာက်လြန္းတာမ်ား သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ ငပဲအရင္းကိုေရာက္ ဆီးစပ္က အေမႊးႏု ေတြနဲ႔ ႏွာေခါင္းထိကပ္တဲ့အထိပါ။ တစ္ဖက္ေသာ သူ႕လက္ကလည္း က်ေနာ့္ေရႊဥေတြကို အသာအယာႏွိပ္နယ္ဆုပ္ကိုင္ျပန္ေတာ့ က်ေနာ့္ တကိုယ္လံုးက အားေတြဆုပ္ယူသြားတဲ့အတိုင္း ဒူးေတြညႊတ္ကိုင္းက်မတတ္ျဖစ္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္ငပဲစံခ်ိန္မွီတစ္ေခ်ာင္းလံုးကို သူ႕အာခံတြင္း အဆံုးအတြင္းထဲထိ ေရာက္ႏိုင္သမွ်ေရာက္ေအာင္သြင္းထားတယ္ တကယ္။ ပံုေဖာ္ေျပာျပဖို႕ မစြမ္းသာေလာက္ေအာင္ပါပဲ က်ေနာ့္ႏွလံုးခုန္သံ ေတြ က်ယ္ေလာင္တာနဲ႔အမွ် ျငင္းဆန္ေရွာင္ဖယ္ဖို႕စိတ္ေတြ ကင္းမဲ့ေနတာအျပင္ ဒီလိုအျပဳအစုမ်ိဳးကို တသက္တာပိုင္ဆိုင္သြားခ်င္စိတ္ ေလာဘတက္လာမိပါတယ္။ 

အျခားလက္တစ္ဖက္ကို သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ဟဟထဲ လက္လွ်ိဳသြင္းျပီး ငပဲကိုဆုပ္ကိုင္ကစားေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ဦးသားရဲ႕စိတ္အဟုန္ ဟာ ေပါက္ကြဲကာနီး မီးေတာင္တစ္ခုလို လႈပ္ခါေနတာ သိသာေနေရာ။ အာ…အ…က်ေနာ္ သူ႕ကို သတိေပးလိုက္သင့္တယ္ဆိုေပမဲ့ မထိန္းႏိုင္စြာ ပါးစပ္ထဲအျပည့္နည္းပါး သုက္ရည္ေတြကို ပန္းထည့္ပစ္လိုက္မိပါတယ္။ ဟိုထိုးဒီကလိ ကစားေနေသာ သူ႕လွ်ာေပၚနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း သားေတြေပၚ သုက္ရည္ပန္းထုတ္မိတဲ့အျပင္ က်ေနာ့္ပါးစပ္က ေအာ္ညည္းသံကလည္း အိပ္ခန္းမ်က္ႏွာက်က္ေတြနဲ႔ ရိုက္ခတ္ကာ ပဲ့တင္သံထြက္လာတယ္။

ဟူး…..။

အသက္ေကာင္းေကာင္းရွဴဖို႕ ၾကိဳးစားေနခ်ိန္မွာပဲ သူငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာကို က်ေနာ္ဆြဲထူမတ္တပ္ရပ္ေစလိုက္ပါတယ္။ အနီးကပ္ရလိုက္တဲ့ သူ႕ကိုယ္သင္းနံ႕က ေနာက္တစ္ၾကိမ္ က်ေနာ့္စိတ္ေတြထန္လာေစဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ႏႈိးဆြမႈတစ္ခုျဖစ္လွပါတယ္။ က်ေနာ့္အထင္ သူ႕ဆီးခံုေမႊး ေတြကိုလည္း Shampoo နဲ႔ေကာင္းေကာင္းေလွ်ာ္ျပီး သန္႔ရွင္းပံုရတယ္ဗ်။ ဘယ္လိုအနံ႔ေလးလဲမသိဘူး သစ္သီးစံုန႔ံေလးေတြလိုလိုပါ။ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႕ဆီးခံုအႏွံ႕၊ လိင္အဂၤါအျပင္ ေပါင္ျခံတ၀ိုက္ကို ပြတ္သပ္ဖိကပ္ရင္း ရေလာက္သမွ် သာယာမႈကိုေပးသလို ရယူမိပါတယ္။ သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္မိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းမတ္လာတဲ့ ငပဲဟာ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ဒံုးပ်ံတစ္စင္းလိုမိုးေပၚခ်ိန္ တြယ္လာပါတယ္။ ငံုစုပ္မႈမလုပ္ေသးဘဲ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ႏႈတ္ခမ္းသားနဲ႔ပြတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ဦးေခါင္းကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ထိန္းကိုင္ လိုက္ျပီး ခါးကိုငံု႕ကိုင္းကာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္အနမ္းေပးတယ္ဗ်။ အရင္ကမၾကံဳဘူးတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုလို႔ေျပာရမယ္ ကိုယ့္သုက္ရည္စိုေန ဖံုးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို က်ေနာ့္လွ်ာေတြ သြားေတြနဲ႔ထိကပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ပါးစပ္ရဲ႕ အတိုင္းအတာ မီလီမီတာတိုင္းကို က်ေနာ့္လွ်ာနဲ႕ လ်က္ျပဳရင္း တပ္မက္စြာအနမ္းစစ္ပြဲစတင္မိတာ အရွင္းအလင္းပါပဲ။

“အရမ္းမိုက္တယ္ကြာ….That was amazing,” သူ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴလိုက္ရင္း စကားညည္းဆိုတယ္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ခါးအစပ္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို သူလက္နဲ႔ ေအာက္ကိုဆြဲခ်ျပီး အကုန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။

တစ္ေယာက္ရဲ႕ အ၀တ္အစားကို တစ္ေယာက္က ခၽြတ္ျပဳေပးျပီးေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔လက္ေတြေထြးယွက္ျပီး အိပ္ယာေပၚကိုလွဲေလ်ာင္း လိုက္ၾကပါတယ္။ အိပ္ရာနဲ႔မနီးမေ၀း ဘီရိုပုေလးထဲကေန ကြန္ဒံုးနဲ႔ေခ်ာဆီထုပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ ျခင္းငယ္ေလးကို သူထုတ္ယူေပးတယ္ေပါ့။ ခႏၶာကိုယ္အေႏြးဓာတ္ျခင္းဖလွယ္ေနရင္းမွ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာရရင္း သူ႕ငပဲတစ္ခုလံုး က်ေနာ့္ခေရ၀ထဲျမွဳပ္ထားခ်င္မိသလို ခံစားလာမိေရာ။ ပက္လက္အိပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္အေပၚ ငံု႕ကိုင္းၾကည့္ေနရင္း က်ေနာ့္ေျခႏွစ္ဖက္ကို သူ႕ပခံုးေပၚထမ္းတင္လိုက္ကာ ငပဲကို ခေရ၀ထဲထိုးသြင္းဖို႔ ဟန္ျပင္ အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႔ အဆံုးထိဖိသြင္းခ်လိုက္ေတာ့တာပါ။ လုပ္ရပ္က အေလာသံုးဆယ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ငပဲတေခ်ာင္းလံုး အတြင္းထဲေရာက္ျပီးေနာက္ သူလႈပ္ရွားမႈဆက္မလုပ္ဘဲ က်ေနာ့္ကိုယ္လံုးကို ခပ္တင္းတင္းေထြးဖက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အထုတ္အသြင္းေလး ခပ္မွန္မွန္လုပ္သလို သူ႕အၾကည့္ သူ႕မ်က္၀န္းေတြဟာ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြကို အဆက္မျပတ္စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ငပဲတေခ်ာင္းလံုး ခေရ၀ထဲ သိမ့္ကနဲအိမ့္ကနဲ၀င္တာကို ခံစားရမိသလို သူ႕စိတ္အလ်ဥ္ကိုလည္း ဖတ္ရႈလို႕ရေနပါတယ္။

တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အခၽြန္နဲ႔ထိုးေဆာင့္လိုက္သလို ခံစားရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ႏႈတ္ဖ်ားကေန က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ညည္းမိပါ တယ္။

“ဒါပဲကြာ…ေအာ္စမ္း…ကိုဇင္…ၾကိဳက္သလိုေအာ္…ဖီးလ္ပဲ” သူက သေဘာတက်ျဖစ္သလို အားေပးရင္း ငပဲခပ္ရွည္ရွည္ကိုလည္း အဆံုးထိ ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းပါတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲရွိသေလာက္ ကိုယ္ခႏၶာက အားအင္စြမ္းသေလာက္ ထင္တိုင္းၾကဲမုန္တိုင္းထန္တာမ်ား အခန္းက အသံလံု ခုတင္က ၾကံ႕ခိုင္လို႔ေတာ္ေတာ့တယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားက ေအာ္ညည္းသံနဲ႕အတူ ခါးကိုဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့ေကာ့လႈပ္ရွားရင္း သုက္ရည္ေတြကို ကြန္ဒံုးထဲအျပည့္ျဖည့္ပါတယ္။ က်ေနာ္သည္လည္း သူ႕ခံစားခ်က္နဲ႕အတူ ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ရွားရင္း ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္မိေရာ။

သူ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ လွဲခ်လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ပခံုးတ၀ိုက္ကို သူ႕လက္ေမာင္းေတြနဲ႔ေထြးဖက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အဆက္မျပတ္ နမ္းရင္း အျခားဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ႏွစ္လိုလက္ရမေျပာဘူးေသာ စကားကိုတီးတိုးဆိုပါတယ္။ “ကိုဇင္နဲ႔ အတူေနရတာ ညီ့အတြက္ အေကာင္းဆံုးပဲဗ်ာ” တဲ့။ က်ေနာ့္အသည္းႏွလံုးေတြ အရည္ေပ်ာ္က်ကုန္သလား? လိင္ဆက္ဆံျပီးတိုင္း သူေျပာေနၾကစကားေတြမ်ားလား? က်ေနာ္ အေျဖကို အခုကတည္းကသိျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့မယ္။

သူ႕ငပဲက ကြန္ဒံုးကို အသာအယာခၽြတ္လိုက္ျပီး ကၽြမ္းက်င္စြာ အထံုးထံုးလိုက္ရင္း အိပ္ရာေဘးက အမႈိက္ပံုးေလးထဲကို သူကိုယ္တိုင္ထည့္ လိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ျငင္သာစြာ တို႕ထိထားေနရင္း သာယာခ်မ္းေျမ႕စြာလွဲေလ်ာင္းေနမိၾကတယ္။ ဒီည က်ေနာ့္ငပဲကိုဆြ သူ႕ခေရ၀ထဲထည့္သြင္းဦးမလား က်ေနာ္မသိဘူး။ အခ်ိဳ႕ေသာ ငနဲေတြဟာ သူတို႔ကသာ ထိုးသြင္းဆက္ဆံခ်င္ၾကတာ သူတို႔ကို ထိုးသြင္းဆက္ဆံခံဖို႔ၾကေတာ့ သေဘာမက်တတ္ၾကဘူး။

သူ က်ေနာ့္ပါးတစ္ဖက္ကိုနမ္းလိုက္ျပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔အတူ ရယ္ေမာပါတယ္။

“စီးကရက္?”  သူ ေမးလည္းေမး ခုတင္ေဘးက မီးအုပ္ေဆာင္းေလးက မီးလံုးကိုဖြင့္ရင္း စီးကရက္ဘူးကို လွမ္းဆြဲယူလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ သူ႕ကိုၾကည့္ ျပံဳးမိရရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ယူလိုက္ပါတယ္။ “အင္း….နည္းနည္းေတာ့ဖြာမယ္ေလ” လို႔ေျဖမိတယ္။

က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚ ငံု႕ကိုင္းလိုက္ျပန္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ႏုႏုည့ံညံ့အနမ္းေခၽြသလို ပါးျပင္ေတြ ရင္အုပ္အေပၚ ညင္ညင္သာသာတို႕ထိပါတယ္။ သူ အဲ့သလိုလုပ္ဖို႔မလိုဘူးေလဗ်ာ…က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးကို သူပိုင္ဆိုင္ျပီးသားပဲဟာ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕အနမ္းေတြဟာ ျပင္းထန္လာသလိုပဲ။ အိုး….ဟင့္အင္း။

“ကိုဇင့္ ငပဲၾကီး…ညီ့ထဲ၀င္တဲ့ဖီလင္ကို ခံစားၾကည့္ခ်င္လာျပီ” သူ စကားတိုးတိုးဆိုရင္း က်ေနာ္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ စီးကရက္ကိုတပ္ေပးကာ မီးျခစ္နဲ႔ မီးညွိေပးပါတယ္။

ေအးစက္စက္ ဖန္ေဆးလိပ္ခြက္ကို က်ေနာ့္ဗိုက္သားျပင္ခ်ပ္ခ်ပ္ေပၚ ရုတ္တရက္ဆိုသလိုတင္လိုက္ရင္း သူ က်ေနာ့္နံေဘးမွာ လွဲေလ်ာင္းရင္း စီးကရက္ကိုဖြာလိုက္ရင္း ခဏျငိမ္သက္ေနတယ္ဗ်။ စီးကရက္ကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဖြာလိုက္ရင္း ျပာခြက္ထဲထိုးေျခကာ မ်က္၀န္းမ်ားကို အသာေမွးလိုက္တဲ့ အခိုက္မွာပဲ သူ က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကို အၾကည့္စူးေနေၾကာင္း အလိုလိုခံစားရပါတယ္။

“ကိုဇင္က အရမ္းၾကည့္ေကာင္းတာပဲ လွတယ္ဗ်ာ”  သူ႕စီးကရက္ကို ျပာခြက္ထဲထည့္လိုက္ရင္း ခပ္ရိုးရိုးေျပာတာပါပဲ။ က်ေနာ့္မွာ ျပံဳးမိရရင္း “ညီလည္း လွပါတယ္ကြာ”လို႔ ျပန္ေျပာမိပါတယ္။

က်ေနာ့္ဗိုက္သားေပၚက ေဆးလိပ္ျပာခြက္ကို သူဖယ္လိုက္ျပီးေနာက္ အိပ္ရာေဘး ဘီရိုပုေလးေပၚက ကြန္ဒုံုးအသစ္ေတြနဲ႔ ေခ်ာဆီထုပ္ေတြကို ယူလိုက္ပါတယ္။ ကြန္ဒံုးအိတ္ေလးတစ္ခုကို သူ႕သြားနဲ႔အသာေမွးကိုက္ထားရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ငပဲတ၀ိုက္ကို ပြတ္သပ္ ကလိလာတယ္။ သိပ္ေတာ့ႏႈိးဆြခ်ိန္မယူရပါဘူး ရင္ခုန္မႈနဲ႕အတူ က်ေနာ့္ငပဲက ျပန္ေခါင္းေထာင္ထပါတယ္။ မတ္ေထာင္လာတဲ့ က်ေနာ့္ငပဲကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကြန္ဒံုးကိုစြပ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ကြန္ဒံုးကို အဆင္ေျပေအာင္ အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ေပးျပီး ဖ်စ္ညွစ္ေနပံု အရ သူ႕ခေရ၀ထဲသြင္းဖို႔အေတာ္လိုလားေနျပီဆိုတာသိသာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း အလိုက္တသိ သူ႕ကို ပက္လက္လွဲအိပ္ေစလိုက္ျပီး ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို အသာကားခိုင္း ခါးေအာက္မွာ ေခါင္းအံုးတစ္ခုခုေပးရင္း ငပဲကိုေခ်ာဆီ ခပ္မ်ားမ်ားေလးရႊဲေအာင္စြတ္လိုက္တယ္ေလ။

သူ႕ကို က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္စိတ္၀င္သြားမိသလဲဆိုတာ ကိုယ္ခႏၶာကပါ အလိုက္တသိ အၾကမ္းမဖက္ဘဲ အသာအယာျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားစရာမလို လုပ္ေဆာင္ေနမိတာသက္ေသပါ။ သူ တကိုယ္လံုးလည္း ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထေနသလို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုသူ ကိုက္ထားရင္း က်ေနာ့္အနမ္းေတြကို ခံယူေနပါတယ္။

တကယ့္ကို ေျဖးညင္းစြာ၊ ႏုည့ံစြာ၊ျပီးေတာ့ တစ္ခ်က္ျခင္း rhythm မိမိ က်ေနာ္ သူ႕ကိုခ်စ္ေနမိပါတယ္။ သူ႕လက္အစံုကေတာ့ က်ေနာ့္တင္သားဆိုင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ျပီး သူ႕ထဲပိုပိုေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္စြာ အျမန္ႏႈန္းကို ဆႏၵေတြေနာက္လိုက္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံခံရတာ သူ႕အတြက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ဆိုတာ ေအာ္ညည္းသံေတြထြက္လာတာ ကိုၾကားရတာနဲ႔သိရသလို သေဘာက်ေနတာကိုလည္း က်ေနာ္အတတ္ေဟာႏိုင္တယ္။

က်ေနာ့္ဆီးအိတ္ေတြ ေပါင္ျခံကိုေျပးကပ္ ေျခဖ်ားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ငပဲကို သူ႕ခေရထဲအဆံုးထိထိုးသြင္းလိုက္ကာ သုက္ရည္ေတြကို ကြန္ဒံုးအျပည့္ျဖည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက ေအာ္ညည္းသံကလည္း အျဖဴေရာင္လက္ေတာက္ေနတဲ့ နံရံေတြကို ေျပးကန္တဲ့ ျပိဳင္ျမင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အဟုန္လို ရိုက္ခတ္တာမ်ား ဟီးလို႔ပါ။

က်ေနာ့္ငပဲကို သူ႕ခေရကေန အသာခၽြတ္ျပီး ခုတင္ေဘး၀ယ္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္တဲ့ခဏ လ်စ္လ်ဴရႈထားမိတဲ့ သူ႕ငပဲကို လက္နဲ႔အသာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္။ သူလည္းပဲ အလုပ္မ်ားခ်င္မွာ….။

က်ေနာ့္လက္ကစားမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ျပန္မာလာသလို သူ႕တင္ပါးေတြကို ၾကြၾကြေျမွာက္ပင့္ရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြၾကား ငပဲကိုထိုးထိုးသြင္း ပါတယ္။ ခ်စ္စဖြယ္ သူ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ ၾကားရတဲ့ အသက္ရွဴျပင္းသံေတြေနာက္ က်ေနာ့္လက္ကစားကၽြမ္းက်င္မႈကို ပညာကုန္အသံုးျပဳလိုက္ တာ အခ်ိန္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္သုက္ရည္ေတြကို သူပန္းထုတ္လိုက္ျပန္တယ္။

က်ေနာ့္ငပဲက ကၽြတ္လုကၽြတ္ခင္ျဖစ္ေနေသာ ကြန္ဒံုးကိုအသာခၽြတ္ထံုးလိုက္ရင္း အိတ္ခြံနဲ႕အတူ အမိႈက္ျခင္းထဲထည့္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕နံေဘးက ေမြ႕ယာေပၚကို ေမာပန္းစြာ ပီတိျဖစ္စြာနဲ႔ လွဲေလ်ာင္းလိုက္ပါတယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ သူတိုး၀င္လာရင္း ရင္အုပ္ေပၚကို သူ႕ဦးေခါင္းေလးေမွးတင္တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သူ႕ေက်ာျပင္ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ရစ္သိုင္းေထြးဖက္လိုက္ရင္း လက္ေခ်ာင္း ကေလးေတြကေတာ့ ႏုညံ့တဲ့သူ႕အေရျပားအႏွံ႔ စက္၀ိုင္းသဏၭာန္တို႕ထိကစားမိတာေပါ့ေနာ္။ လင္းေနတဲ့ စားပြဲပုေပၚကမီးလံုးကိုမွိတ္ ညအိပ္မီး ေလးပဲဖြင့္ ထားလိုက္တဲ့ခဏ သူ႕အသက္ရွဴသံက တေျဖးေျဖးေလးလံလာကာ က်ေနာ့္ကိုယ္လံုးကို သူ႕ေျခ သူ႕လက္ေတြနဲ႕ ရစ္သိုင္းေထြးဖက္ ရင္း အိပ္ေမာက်သြားပါတယ္။ ေထြးဖက္ခံရျခင္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အတူအိပ္စက္ျခင္းဆိုတဲ့ ႏွစ္လိုမႈမ်ားနဲ႕ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းရ ပါေတာ့မယ္။

သူ႕ဘက္ကို က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမႊးပ်ံ႕ႏုညံ့တဲ့ သူ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ထိကပ္နမ္းရႈိက္ခြင့္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္ကိုယ္နံ႕ကို သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ရရွိေနပါေရာ။ က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ္နံ႔ေတြကို သူ႕ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔မွာ ေကာင္းေကာင္းရရွိေနသလို က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚမွာလည္း သူ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ရေနတဲ့ ခံစားခ်က္က ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြနဲ႔ သူ႕နဖူးျပင္ကို ထိကပ္နမ္းရိႈက္လိုက္ျပီးမွ မ်က္စိကိုပိတ္ေမွးမွိတ္အိပ္စက္ခဲ့ပါတယ္ ခင္ဗ်။

နံနက္ခင္းအေရာက္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ႕ ဖံုးနံပါတ္ေတြ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ အျပန္အလွန္လဲလွယ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္ သူ႕ကို မထားခဲ့ခ်င္ေသာ္လည္း တံခါးရြက္ကို အသာလွစ္ကာ လွမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္ ဆိုပါေတာ့။ တိုက္ခန္းေလွကားထစ္ အကုန္မဆင္းရေသးခင္မွာပဲ သူ႕ဆီကေန ဖုန္းမက္ေဆ့စ္ရတယ္ “ဒီည လာခဲ့ေနာ္” ဘယ္လိုလာရမယ္ ဘယ္အခ်ိန္လာရမယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ညႊန္းကိုသူေပးျခင္းပါ။ “လာခဲ့မယ္…ညီ” က်ေနာ္ သူ႕ဆီ စာတိုျပန္ရိုက္ပို႔ျပီးေနာက္ တိုက္ခန္းတြဲၾကီးရဲ႕ အျပင္ကို အျပံဳးခပ္ၾကီးၾကီး မ်က္ႏွာမွာဆင္ယင္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

“ဟယ္လို….ေလာကၾကီး….မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ!!!”

Alex Aung (25 February 2017)