Night School
ညနေခင်းအချိန်သင်တန်းတွေတက်ဖို့ဆိုတာ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးလည်းမဟုတ် အကြံဉာဏ်လည်းမဟုတ်ပါဘူး။ ကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးတဲ့ သင်တန်း ဆိုပါတော့။ ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေရာထူးတစ်ဆင့်မြှင့်ဖို့ဆိုရင် ရာထူးနဲ့ကိုက်ညီတဲ့ ပညာတတ် ဖို့လိုအပ်ကြောင်းရယ်၊ တတ်မြောက်ကျွမ်းကျင်မှုကို ဆန်းစစ်ကာ ရာထူးတိုးစာရင်းအတွက် စဉ်းစားမယ့်အကြောင်းရယ် အစည်းအဝေးမှာ ပြောတာကြောင့် ညနေပိုင်းမှာတက်ဖို့သဘောတူခဲ့ရတယ်။ အရပ်ခြောက်ပေရှိသလို ခန္ဓာကိုယ်ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ဘိုဘိုနောက်က ခုံမှာ ကျွန်တော်ထိုင်မိတာမို့ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးလေးခမျာ အလွယ်တကူကွယ်ပျောက်နေရော။ သည်တော့ ခိုးငိုက်လို့ ရ သလို တစ်ယောက်မှ သတိမပြုမိတော့ဘူး။
ရုတ်တရက် ကျွန်တော်လန့်နိုးသွားချိန် ဘောပင်က လက်ထဲမှာကိုင်လျက်ရှိဆဲပါ။ Hello ….ကျွန်တော် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုမြင်ခဲ့ တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့်အရှေ့က စာရွက်ပေါ်မှာ ရေးလက်စစာတွေတွေ့ရသော်လည်းပဲ ကျွန်တော့်လက်ရေးတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် တမှေးမအိပ်ခင်က မှင်ခြစ်ရာတစ်ခုတောင်မရှိတဲ့ စာရွက်ဖြူတစ်ရွက်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။
ကကျိုးကကြောင်တွေရေးထားတဲ့ လက်ရေးဆိုးဆိုးကြီးရယ်။ အိပ်ပြန်ရောက်လို့ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်းမလုပ်ခင်တော့ သင်တန်းမှာ သင်တဲ့သင်ခန်းစာတွေကဘာလဲဆိုတာ သိအောင်ကြိုးစားရမှာပဲ။ ‘တစ်တန်းလုံး သည်တစ်ပုဒ်က သင်ခန်းစာအဆုံးသတ်ပဲ။ သည် သင်ခန်းစာတွေထဲက အထောက်အကူဖြစ်စေတဲ့အရာတွေတွေ့ပါစေလို့ ဆရာဆန္ဒပြုပါတယ်။’ အို…ဟုတ်ကဲ့….အများကြီးတွေ့…. ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ပြီး product streaming အကြောင်း အိပ်မက်မက်လိုက်ပါ့မယ်။ သည်လို အသုံးမဝင်တဲ့ courses တွေကို ပုံစံထုတ် အကြံဉာဏ်ပေးသူက အခုဆို အတော်ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလောက်ပါရဲ့။
ကျွန်တော်ညဘက်ဆို ကားမောင်းမပြန်ဘဲ ဘတ်စ်ကားစီးပြီးအိမ်ပြန်လေ့ရှိပါတယ်။ ရှေ့ခုံတန်းမှာတော့ ဆယ်ကျော်သက် စုံတွဲလေး တစ်တွဲ မိုးမမြင်လေမမြင်သူတို့ကမ္ဘာလေးထဲမှာ မျောလို့ ကျွန်တော့်ကိုသတိပြုမိပုံမပေါ်ပါ။ အရက်မူးပြီး ကားပြတင်းကနေ တဝေါ့ဝေါ့ လေချဉ်တက်နေတဲ့ အမူးသမားတစ်ယောက်ထိုင်နေတာထက်စာရင်တော်သေးတာပေါ့ဗျာ။
ကျွန်တော်နေတဲ့ အိမ်ရာတိုက်ခန်းကိုပြန်ရောက်တာနဲ့ mug ခွက်လောက်ရှိတဲ့ ခွက်နဲ့ ကော်ဖီခါးခါးလေးတစ်ခွက်ဖျော်လိုက်တယ်။ ခါးတဲ့အရသာကို ကြိုက်ပေမယ့် သည်လိုအချိန်အတွက် အံကိုက်ဖြစ်နေတာမို့ များများဖျော်လိုက်တဲ့သဘောပါ။ အလိုအလျောက် ဖြေကြားတဲ့စနစ်လုပ်ထားတဲ့ ကြိုးဖုန်းက ခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်တော့ "Your windows operating system is not work properly please press 5 for an operator"တဲ့။ အတော်အလုပ်ရှုပ်တဲ့ဟာတွေပဲ။ ဟော….ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေအသံတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး။ ဘရန်မိုင်ပါဗျ…..ခင်ဗျားခုံနောက်ဘက်မှာ ထီးတစ်ချောင်းလောက်ကျန်ခဲ့သလားလို့။ ခင်ဗျား ယူချင်ရင်တော့ ညစာစားပွဲပြီးချိန်ဆိုရပြီ ကျုပ်သိမ်းထားပေးမယ်..Byeee’ ဟုတ်တယ် ဘရန်မိုင်ရေ အဲတာ ကျွန်တော့်ထီးပါ။ မနက်ဖြန်မှ ခင်ဗျားဆီဖုန်းဆက်တော့မယ်။ ခလုပ်ကို နောက်တစ်ချက်နှိပ်လိုက်တော့ ‘ညနေတုန်းက ကျုပ်ရေးထားတဲ့စာကို ခင်ဗျားသေချာမဖတ်သွားဘူး။ လက်ရေးကတော့သည်းခံဗျာ ကပျာကယာရေးခဲ့တာမို့ပါ’ ကဲ…messages တွေကုန်ပြီ။ ကောင်းပါပြီ ဘာစာတွေရေးထားလည်းကြည့်ရမှာပေါ့။
စားပွဲတင်မီးအိမ်ကို ကျွန်တော်ဖွင့်လိုက်ပြီး ထင်သာမြင်သာရှိအောင်လုပ်ကာ စာရွက်ပေါ်ဘာတွေရေးထားလဲကြည့်လိုက်ပါတယ်။
‘ခင်ဗျား အတိတ်ဘဝက ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ မှော်ဆရာအဆက်အနွယ်တစ်ဦးရဲ့ အကြောင်းကြားစာပါ။ ဆရာကြီးက ဝှက်စာနဲ့ စာတစ်စောင်ရေးပေးခဲ့ပါတယ် အောက်မှာ ကျုပ်ပြန်ရေးပေးထားပါတယ်လေ’
ခပ်ရိုးရိုးဝှက်စာတစ်စောင်ဆိုပေမယ့် အခြားသူတစ်ဦးတစ်ယောက်အတွက် သဘောပေါက်ဖို့မလွယ်ကူလောက်ပါဘူး။
A = 1 B = 2 C = 3 ပုံစံမျိုးနဲ့ရေးထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
‘စိန့်မာဂရက်နယ်မြေကိုလာခဲ့ပါ။ နွေလယ် ညသန်းခေါင်ယံ အထူးရေကန်ထဲ အဝတ်မပါရေချိုးနေတဲ့ သူမဝန်းကျင် လှိုင်းကြက်ခွက်တွေ ထနေချိန် အရောက်ပေါ့။’
‘ခင်ဗျားဟာ အထမမြောက်သူ ဆုံးရှုံးသူတစ်ဦးကို အောင်မြင်ပါလိမ့်မယ်’
အရေးအသားထူးထူးခြားခြားတွေပါတဲ့ အကြောင်းကြားစာ တစ်စောင်ဗျ။
Computer ကိုဖွင့် အင်တာနက်မှာ St Margaret လို့ရိုက်ထည့်ရှာဖွေလိုက်ပါတယ်။ သိန်းချီနေတဲ့ အဖြေများစွာပေါ်လာပါရော။ အိုကေ ‘Well’ ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ဟာတွေ ဦးစားပေးရှာကြည့်တော့ စိန့်မာဂရက် စိမ့်ရေတွင်းနဲ့ ရေတွင်းကို အဝိုင်းပုံဟန်ဝန်းဝိုင်းထားတဲ့နေရာတွေ အကြောင်းတွေ့ရတယ်။ ဘယ်နေရာမှာရှိသလဲဆိုတော့ အခု ကျွန်တော်နေတဲ့မြို့ရဲ့ အရှေ့ဘက် ၉မိုင်အကွာမှာရှိသော ရွာတစ်ရွာမှာ ရှိတယ်လို့ပြလာတယ်။ ဂျွန်လရဲ့ ၂၁ရက်ဟာ ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ကုန်ဆုံးသွားပါတယ်။ သည်နေရာအကြောင်းကို ရှာဖွေလေ့လာနေတာနဲ့ သိပ်မသိသာလိုက်ဘူး။ မြို့ထဲက စာကြည့်တိုက်ကြီးကလည်း ရွာအကြောင်းမှတ်တမ်းတင်ထားချက် မရှိသလောက်ဆိုပေမယ့် ရှင်းလင်းတိကျတဲ့ ဧရိယာပြမြေပုံတစ်ချပ်ကိုတော့ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့် photocopy တစ်စောင် ကူးယူကာ စနေနေ့တစ်ရက်မှာ ဘတ်စ်ကားစီးပြီး ကျွန်တော်သွားခဲ့တယ်ဗျ။ ဘတ်စ်ကားခရီးလမ်းကြောင်းထဲမှာ အဓိကမှတ်တိုင် အဖြစ် မပါသော်လည်း သွားလို့ရပါတယ်။ သက်ငယ်အမိုးတွေနဲ့ မိုးထားတဲ့အိမ်ခြေအများစုကိုတွေ့ရပြီး ခပ်သေးသေးတောင်ပူစာကလေးပေါ်မှာ တော့ ဘုရားရှိခိုးကျောင်း Church ကျောင်းတစ်ကျောင်းရှိနေတယ်ဗျ။ ‘The Last Drop’ ဆိုတဲ့ တည်းခိုခန်းအသေးစားလေးတစ်ခုရှိနေ လို့တော်သေးတယ်။ ယခင်က စားသောက်သူများသလားမသိပေမယ့် လူသွားလူလာများတဲ့ နေရာမှာရှိတဲ့ စားသောက်ခန်းလေးလည်း တွဲဖွင့်ထားတာမို့ ဘီယာသောက်ဖို့လည်း အဆင်ပြေတယ်။ ကောင်တာနားက စားပွဲမှာ မှာထားတဲ့ စားသောက်စရာနဲ့ ဘီယာကို စောင့်ဆိုင်းရင်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ စားပွဲထိုးကို စိမ့်ရေအိုင်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မေးမြန်းကြည့်တယ်။
‘ရေတွင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဒဏ္ဍာရီတစ်ပုဒ်ရှိခဲ့တယ်ဗျ။ စုန်းမတွေနေခဲ့တဲ့နေရာလို့ပြောတယ်။ အခုခေတ်မှာတောင် မိုးချုပ်လာတာနဲ့ အဲသည်ဘက် လူတွေ မသွားကြတော့ဘူးရယ်။ ဘာကြောင့်သိချင်တာလဲ’
သူ့မျက်ဝန်းတွေက မလိုတမာစူးစမ်းတဲ့သဘောလားမသိ ကျဉ်းမြောင်းသွားသလို ကျွန်တော်ဖြေမည့်အဖြေကို ငံ့လင့်နေတယ်လေ။
‘အော် …ဒဏ္ဍာရီထဲမှာပါတတ်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေထဲက ရေစင်တော်ရနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ရေတွင်းမျိုးလိုနေရာတွေကို ကျွန်တော် စိတ်ဝင်စားလို့ပါ’ သူ့ကို ကျွန်တော်လိမ်ညာလိုက်ရပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲဗလောင်ဆူနေတဲ့ သိချင်စိတ်ကို ဖြေသိမ့်ပေးရာရောက်လောက် တယ်။
‘ခင်ဗျားကို ဘော်ဒါတစ်ယောက်လိုသဘောထားလို့ သတိပေးလိုက်မယ်နော်။ အဲသည့်နေရာသွားကြည့်ချင်တယ်ဆိုရင် နေမဝင်ခင်သွား။ ရေတွင်းနားမှာ တစ်ယောက်တည်းကြာကြာမနေနဲ့။’
သည်ပုံအတိုင်းဆိုရင် နယ်မြေခံလူဆီက သိချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို ရှင်းအောင်မေးမြန်းစုံစမ်းလို့ရမယ်မထင်ဘူး။ ကျွန်တော် စားစရာ သောက်စရာရှိတာကို ခပ်သွက်သွက်လက်စဖြတ်ပြီး ဆိုင်ထဲကထွက်လာလိုက်ပါတယ်။ မြေပုံကို နေရောင်ထဲမှာ သေချာထောင် ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ရွာအလယ်တည့်တည့်ကိုသွားရင်း အဲသည်ကနေ သင်္ကေတပြထားတဲ့အတိုင်း ခြေရာကောက်လိုက်သွားလိုက်တာ နေရာက တစ်မိုင်နည်းပါးလောက်တော့ကျော်မယ်ဗျ။ ထူးတော့ထူးဆန်းတယ် အဲသည်နေရာက မြေပုံထဲမှာ ပါသင့်သော်လည်းမပါဘူး ပြောရမယ်။
x x x
ကောင်းမွန်သာယာတဲ့ နွေရာသီနေ့လေးတစ်နေ့ပါပဲ ကျေးငှက်တွေက သီချင်းဆိုလို့ပါ။ လမ်းသွယ်လေးက ဝင်လိုက်သွားဖို့လွယ်ကူသလို ဘေးတစ်ဖက်မှာ ခြံစည်ရိုးခပ်မြင့်မြင့်တွေကာရံထားတာတမျှော်တခေါ် အခြားဖက်မှာ အကာအရံမရှိသော ရိုးပြတ်လယ်ကွင်းပြင်တွေ၊ သိုလှောင်ရုံတွေ၊ ကောက်ရိုးထုံးစုပုံထားတာတွေရှိနေပါတယ်။ လမ်းလျှောက်ဝင်လာပြီး အတော်ကြာချိန် လမ်းတစ်နေရာမှာ သတ္ထုဆိုင်း ဘုတ်တစ်ခုကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။ သမိုင်းဝင် ‘St. Margaret’s Well and Bower’ဆိုတဲ့ စာသားကို နှစ်ဘာသာနဲ့ရေးထိုးထားပါတယ်။ သစ်ပင်တွေနဲ့အတူ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်မြေတစ်ခုကို ကျွန်တော်ဖြတ်သန်းလာပြီးနောက် ဘာအသံမှမကြားရတော့တဲ့ နေရာကိုရောက်လာ တာပါ။ သည်အသိုက်လို နားနေစခန်းလိုနေရာက ၃ပေရှည် ခြောက်ပေကျယ် ပုံစံနဲ့ မြေပေါ်မယ် သီးသန့်ကြီးထိုးထွက်နေတယ်။ အရှေ့နဲ့ အနောက် ဝင်ပေါက်နှစ်ခုက ပြေးလမ်းတစ်ခုလိုပဲ ဖြောင့်လို့။ အလယ်တည့်တည့်မှာတော့ ထူးဆန်းတဲ့ ကျောက်တုံးတစ်တုံးနဲ့ ရေတွင်း အစိတ်အပိုင်းအချို့ကို ဖုံးကာထားတယ်ဗျ။ ရေတွေက ပူစီပေါင်းတွေပလုံထနေပြီး တွင်းနှုတ်ခမ်းအနားသတ်နားရောက်မှ ပျယ်သွားကြ တယ်။ ရေကိုခပ်ကြည့်ဖို့အတွက်တော့ ပန်းကနုတ်တွေပါတဲ့ ခွက်တစ်ခုကိုပဲတွေ့တယ်။ အဲသည့်ခွက်ကို မသုံးဖို့ ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်လိုက် ပြီး လက်ခုပ်နှစ်ဖက်သုံးကာ သောက်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ရေအရသာကို စူးစမ်းသောက်ကြည့်နေစဉ်မှာ တစ်ယောက်ယောက် ကစောင့်ကြည့်နေသယောင် ခံစားရတယ်။ စိမ့်ရေတွင်းမှာ သည်ထက်ပိုပြီးအကျိုးထူးရစရာမရှိတာကြောင့် ပြန်မယ့်လမ်းပေါ်ရောက် အောင် ဒီအဝန်းအဝိုင်းထဲကနေ ကျွန်တော်အပြေးလေးလှမ်းထွက်ခဲ့တယ်လေ။ ပါးစပ်ပြန်မစေ့နိုင်လောက်အောင် အံ့အားသင့်သွားတယ် တည်းခိုခန်းစားသောက်ဆိုင်က စားပွဲထိုးကို ထွက်ပေါက်ဘက် မျက်နှာအလှည့်မှာ ကျွန်တော်တိုက်မိမလိုဖြစ်သွားရတာပါ။
‘အခုတွေ့ပြီပေါ့..?’
‘ဟုတ်တယ်…တွေ့ပြီဗျ။ ပြဿနာတစ်ခုခုရှိလို့လား’ ကျွန်တော်ပြန်ပြောတဲ့ စကားသံက နည်းနည်းခပ်စူးစူးဖြစ်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ နောက်ယောင်ခံလိုက်တာကို ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး။
‘Oh…..ခင်ဗျား ပျောက်သွားမလားလာကြည့်ရုံပါ။ သည်ဧရိယာမှာလူတွေ ပျောက်ပျောက်သွားတတ်တာကော ခင်ဗျားသိရဲ့လား’
သူဆက်ပြောနေတဲ့ စကားတွေကို နားမထောင်တော့ဘဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်နောက်ကိုမလိုက်လာဘဲ အဲသည်နေရာမှာပဲ ရပ်ကျန်နေခဲ့လေရဲ့။
ထူးထူးဆန်းဆန်းအခြားအဖြစ်အပျက်တွေ မရှိခဲ့ မတွေ့ခဲ့တာကြောင့် ပြန်ပြောပြစရာ မများပါဘူးဗျ။
x x x
၂၃ ရက်နေ့ညပိုင်းအတန်းပြီးချိန် ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ငိုက်မြည်းနေရာက လန့်နိုးသွားတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်စာရွက်ပေါ် မှာ တစ်ခုခုရေးသွားခဲ့ပြန်ပြီ။
‘သည်ည အဲဒီနေရာကို ရောက်နေမယ်လို့ ခင်ဗျားပြောခဲ့တယ်နော်။ ကျုပ်ပြောတာကို မလိုက်နာဘူး ဒါမှမဟုတ် ငြင်းဆန်မယ်ဆိုရင်တော့ ကံမကောင်းမှုတွေ ခင်ဗျားဘဝမှာဆက်တိုက်ကြုံလာရမယ်လို့ အာမခံတယ်။ အဲဒီနေရာမှာရှိနေပါ။’
လေသံက မိုးလားကဲလားနဲ့ ခြိမ်းခြောက်သလိုလိုပြောထားသေးတယ်။ ဘယ်လိုပြဿနာမျိုးတွေ ကြုံရမှာမို့လဲ။
ကျွန်တော် နောက်ဆုံးထွက်တဲ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ မြို့လေးကနေထွက်လာခဲ့ကာ ရွာလေးကနေ တစ်မိုင်လောက်အကွာမှာ ဆင်းနေခဲ့လိုက် ပါတယ်။ ဝိုင်းစက်ပြည့်ဝစွာ ကောင်းကင်ပေါ်မှာ လင်းနေတဲ့ လမင်းအလင်းရောင်က တစ်ရွာလုံးအပေါ် ဖြာကျနေတာကြောင့် အိမ်ပြတင်း ပေါက်တွေက မြင်ဖူးနေကြ မီးအလင်းရောင်တွေကို မသိမမြင်ရပါဘူး။ တည်ခိုခန်းဆီကလည်း မီးအလင်းရောင်ကင်းမဲ့နေတယ်။ နီကျင့်ကျင့်မီးရောင်ကြောင့် ဆိုင်းဘုတ်ကိုတောင် မနဲစူးစိုက်ကြည့်ခဲ့ရတယ်လေ။ သည်ရွာကိုရောက်ရင် လုပ်နေကြထုံးစံကို ပစ်ပယ်ကာ ကျွန်တော်ဦးတည်ရာကို ၃၅မိနစ်ကြာအောင် ခပ်သွက်သွက်လမ်းလျှောက်ခဲ့ပါတယ်။ လေတိုးသံ ဒါမှမဟုတ် အသံတစ်ခုခုဆိုတာ လုံး၀ မကြားမမြည်ဘဲ ကျွန်တော်ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်းမြည်လာတတ်တဲ့ ခြေနင်းနဲ့ကြမ်းပြင်ထိသံကပဲ ညအချိန်မှာ ကြားနေရတယ်။ စိမ့်ရေတွင်း အဝန်းအဝိုင်းရောက်တော့ ကောင်းကင်ပေါ်က လရောင်ဟာ အဲသည်နေရာကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်စလိုက်မီးထိုးထားတဲ့အတိုင်းကျ ရောက်နေတာတွေ့ရတယ်ဗျ။ လက်မှာပတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်နာရီကိုငုံ့ကြည့်တော့ သတ်မှတ်ချိန်ရောက်ဖို့ ငါးမိနစ်လိုသေးတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံး ချွတ်လိုက်ပြီး မလှမ်းမကမ်းက နွားစာမြက်ထုံးပေါ်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ စိမ့်ရေတွင်းအနားကို လှမ်းတက်ရင်း တစ်ခုတည်းသော ကနုတ်ပန်းတွေပါတဲ့ ခွက်အိုကို ယူကာ အခြေအနေစူးစမ်းတယ်ပေါ့။ ခွက်က မှော်တွေ ရေညှိတွေ တောင်တွယ်ကပ်နေတာမို့ အသုံးမပြုတာကြာပြီထင်ပါတယ်။ စိမ့်ရေတွင်းထဲက ပူစီပေါင်းထနေတဲ့ ရေအနည်းငယ်ခပ်ယူလိုက်ရင်း ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း ရေတွင်းဘောင်ဧရိယာပေါ် လှမ်းရပ်လိုက်တယ်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက နာရီကိုကြည့်တော့ ၂ မိနစ်လောက်လိုသေးတယ်။
"Arise the one who was lost arise" စာသားလေး ခေါင်းထဲမှတ်မှတ်ထင်ထင်ပေါ်လာတယ်။ ဘုရားရှိခိုကျောင်းက နာရီသံက အချိန်မှန်တိတိကျကျ မည်တယ်ဗျ။ အခု ကျွန်တော် လျှောက်လှမ်းသွားသမျှ စိမ့်ရေတွင်းဧရိယာဘောင်အတိုင်း ရေစင်ကို စသွန်း လောင်းရင်း ပါးစပ်ကလည်း ခဏနေကစာသားကို အထပ်ထပ်အခါခါရွတ်ဆိုပါတယ်။ ပထမအကြိမ် ဝင်ပေါက်နားအရောက်မှာ ရေကုန် တာကြောင့် စိမ့်ရေတွင်းဆီ ပြန်လှည့်ကာ ခွက်ကိုရေပြန်ဖြည့်တယ်။ သုံးကြိမ်မြောက် စိမ့်ရေတွင်းကို စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်လှည့်ပတ်ပြီးချိန် မှာတော့ တောက်ပတဲ့အနီရောင်ဟာ စိမ့်ရေတွင်းဆီက ပေါ်ထွက်လာသလို မြေပြင်က တဆတ်ဆတ်ခါလှုပ်ရမ်းတာမို့ ရေတွင်းပတ်လည် ခင်းထားတဲ့ ကျောက်သားကြမ်းပြင်ပေါ် ကျွန်တော်လဲကျသွားတယ်လေ။ ကြီးမားတဲ့ ဦးချိုနှစ်ခုပါတဲ့ ခပ်ထွားထွားလူနီတစ်ယောက် အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကျွန်တော့် ရှေ့မှာပေါ်လာတယ်။ သူ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ကျွန်တော့်ဆီလျှောက်လာတာဗျ။
‘ကျေးဇူးတင်တယ်…..ခင်ဗျား ဘိုးဘေးတာဝန်အရပဲဖြစ်ဖြစ် ခင်ဗျားဆန္ဒအရပဲဆိုဆို ကျုပ်ကိုလွတ်အောင်လုပ်ပေးလို့။သည်ကိုလာပါ’
ထူးထူးခြားခြား ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာဟာ မြေပြင်ပေါ်ကနေကြွတက်သွားပြီး သူ့ရှေ့မှောက်ရောက်သွားပါတယ်။ ‘ခင်ဗျား မန္တာန်ရွတ်တာ မပြီးသေးဘူး တစ်ဝက်ပဲရှိသေးတာ။ ကျုပ်ရှေ့မှာဒူးထောက်ထိုင်ပြီး မျိုးစေ့တွေ အခုယူပါ’ ဘယ်လိုမှ စကားပြောချိန်မရဘူး ကျွန်တော့် ကိုယ်ခန္ဓာဟာ အလိုအလျောက် သူ့ရှေ့မျက်နှာမူဒူးထောက်ထိုင်ပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။ ဘုရားတရမလားဘဲ သူ့အမျိုးသားအင်္ဂါက သိပ်မတုတ်သော်လည်းပဲ တော်တော်ရှည်ပါတယ်။ ပါးစပ်ကို အသာဟပေးလိုက်တော့ သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲထိအောင် သွင်းချလိုက်တာ ပူနွေးနေတဲ့ hotdog ကြီးမျိုချလိုက်မိသလားထင်ရတယ်ဗျာ။ ပူနွေးပြီး တရစ်ခြင်းတိုးဝင်လာတဲ့ ငပဲအရှည်ကြီးဟာ ကျွန်တော့ အာခံတွင်းထဲကနေ လည်မျိုထဲထိ နယ်ချဲ့တာ အသက်ရှူတောင်မှားချင်ချင်ရယ်။
‘Good boy….Oh yes…. သည်အရသာကို ကြိုက်ခဲ့ရတာ ကြာလှပြီပဲ….လာပြီ….အာ….yes…yes…Yes….မင်းပါးစပ်ထဲ သုက်ရည်တွေ အပြည့်ဖြည့်ပစ်မယ်….ဟား….ဟာ…အ’
သူ့အသံက ဘေ့စ်သံခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့ရိုက်ခတ်သလိုပဲဗျ။
‘Good boy…..မင်းလေးက ကျုပ်ကိုကောင်းကောင်းပြုစုပေးနေတာပဲ….အခု မင်းကို ပိုကောင်းအောင် ကျုပ်လုပ်ပေးမယ်’
လူကြီးက သူ့ငပဲအရှည်ကြီးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲယူဖယ်ရှားချိန်မှာ ငံကျိကျိအရသာ ကျနေခဲ့ပါတယ်။
‘မင်း -င်တွေကို ပြစမ်း ကောင်လေး’ ကျွန်တော် တဖက်ကိုအသာလှည့်လိုက်ပြီး အလိုက်သင့်ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူ့လျှာနွေးနွေးကြီး ဟာ ကျွန်တော့်ခရေဝထဲ တည့်တည့်တိုးဝင်မွှေနှောက်ရော။ ဘယ်လိုခံစားချက်မျိုးမှန်းမသိဘူးဗျာ အူထဲအသည်းထဲကနေလှိုက်တက်ကာ ရင်ထဲကလိကလိဖြစ်လာတာကြောင့် ကျွန်တော့်ပါးစပ်က မထိမ်းနိုင်ဘဲ ညည်းညူအသံထွက်မိပါတယ်။
ခဏတာ လျှာမုန်တိုင်းမွှေနေရင်း ‘တွေ့ပြီလား….ကျုပ်က အရသာကောင်းအောင် မင်းကိုလုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာ….ကျုပ်မျိုးစေ့တွေကို မင်းလေးကောင်းကောင်းသယ်ယူ နိုင်မှာပါ…..အခု ကျုပ်ငပဲအရသာကို ခံစားကြည့်လိုက်’လို့ပြောလည်းပြော သူ့ငပဲကို ကျွန်တော့် ခရေဝမှာ တဘတ်ဘတ်မြည်အောင်ရိုက်ခတ်လျက် ထိပ်ပိုင်းလေးကို စတင်ဖိသွင်းတယ်။ တပြိုင်တည်းလိုလို ကျွန်တော့် လည်တိုင်နဲ့ ဂုတ်ပိုးကို လျှာနွေးနွေးကြီးနဲ့လျက်ပြုတော့တာပဲ။ ‘အကုန်လုံးဝင်ဖို့ လက်မနည်းနည်းလောက်ပဲလိုတော့တယ်။ အဆုံးထိသွင်းမှာ။ အတော် ကောင်းတယ် ကောင်လေး…အ….တဆုံးဝင်သွားပြီ…။ အထုတ်အသွင်း မြန်မြန်လုပ်တော့မယ်….အင်း….ဆောင့်မယ်ကွာ….မင်းလေးနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတာ ကောင်းလွန်းတယ်။ အော……ကျုပ်ရဲ့အဖိုးတန်လေး……အာ….ကျုပ်လက်ဆောင်ကို အကုန်ယူသွား….အ..အ’ စကားလုံးတွေနဲ့ တစ်တစ်ခွခွ ပြောလည်းပြော သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရှိသမျှအားနဲ့ တဝုန်းဝုန်းထိုးသွင်းဆွဲထုတ်ဆက်ဆံနေတာများ ကျွန်တော့် သွေးတွေ ဗလောင်ဆူရုံမက စိတ်ရောကိုယ်ပါ လိုက်ပါလုပ်ဆောင်နေမိတယ်။ ချက်ကျလက်ကျ အဓိကနေရာတွေကိုထိအောင် သည်လူကြီး ထိုးသွင်းဆက်ဆံတတ်ပုံက ဆရာကျလွန်းပါတယ်။ ပူနွေးနေတဲ့ သုက်ရည်တွေ ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာထဲ ဒလဟောဝင်သွား တာကို ကျွန်တေ်ာခံစားသိရှိရသလို လည်တိုင် ဂုတ်ပိုးအနှံ့ လျှာနဲ့လျက်ပြုနေရင်းမှာ ဘလိတ်ဓားသွားအလား ထက်လှတဲ့ သူ့သွားဖြင့် ကိုက်ပါရော။ သိုက်မပြင်းထန်သော်ငြား ကျွန်တော့်သွေးတွေယိုစိမ့်ထွက်ဖို့လုံလောက်တယ်။
‘Yum, ကောင်လေး…..မင်းအရသာကတစ်မူထူးလှချည်လား….ကျေးဇူးကွာ’
ကျေးဇူးတင်စကားပြောပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာကို အတန်ကြာပွတ်သပ်နေရင်း ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိမ့်ရေတွင်းဝန်းကျင်မယ် အနီရောင်တွေ တောက်ပမြဲတောက်ပလျက် ကျန်ခဲ့တယ်လေ။ သည်နေရာကနေ ထွက်သွားသင့်ပြီလို့ထင်တာ ကြောင့် ကျွန်တော်ပြန်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ စိမ့်ရေတွင်းဝန်းကျင်က ထွက်ခွာဖို့ ကျွန်တော်ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်မှာ marshmallow ရဲ့အထိ အတွေ့လိုခံစားရတဲ့ မမြင်ရတဲ့အရံအတားတစ်ခုနဲ့ တွန်းတိုက်မိပါတယ်။ ကျွန်တော် ထိုးနှိုက်စမ်းသပ်ကြည့်တော့ အပေါက်ဖောက်ဖို့ လွယ်လောက်မယ့်သဏ္ဌာန်တွေ့တာကြောင့် ၂ပေအတိုင်းအတာလောက်အပေါက်ဖြစ်အောင် ကုတ်ဆွဲထိုးဖောက်ပစ်တယ်ဗျ။ မမြင်ရတဲ့ အရံအတားအပေါက်ထဲကနေ တိုးထွက်လွတ်မြောက်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်အဝတ်တွေ ကျောပိုးအိတ်တွေ ဖိနပ်တွေစုကိုင်ကာ အန္တရာယ် ကင်းလောက်မယ့် ကွင်းပြင်နားရောက်တဲ့အထိ အသားကုန်ပြေးသွားမိတယ်။ အိုး….ခြုံအကွယ်နားရောက်မှ အစာဟောင်းအိမ်ထဲက ရှိသမျှ အညစ်အကြေးတွေ စွန့်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားပစ်တာပါ။ နတ်မိစ္ဆာရဲ့ သုက်ရည်တွေအပြည့်ဖြစ်နေလောက်တယ်လေ။ boots တွေ ခြေထောက်မှာစွပ်ပြီးချိန်မှာတော့ ခပ်သွက်သွက်ပဲ အပြန်လမ်းကိုလျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်နောက်ပါးက ကောက်ရိုးထုံးတွေ မီးလောင်နေခဲ့တာကို နောက်ဆုံးကြည့်မြင်မိတာပဲ။ စိမ့်ရေတွင်းဧရိယာတစ်ဝိုက်ဟာ အနီရောင်ဆလိုက်မီးတစ်ခုက ကောင်းကင်ကိုတိုး ထွက်နေသယောင် ဖြစ်နေခဲ့တာလည်း အမှန်ပါ။ ‘Overcombe’ လို့ရေးထားသော လမ်းညွှန်တိုင်ဆီရောက်တဲ့အထိ ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက်ပြေးလာခဲ့တာပါပဲ။ အခုတော့ ဘာမှလည်း အကျိုးမရှိတဲ့ အလုပ်တစ်ခုလုပ်မိခဲ့တာလို့ ပြောနိုင်ပြီ။
စားသောက်ဆိုင်စားပွဲထိုးကို အဲ့နေရာမှာ ပက်ပင်းတွေ့ရတယ်။
‘ဟေ့လူ….ခင်ဗျား ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ’ လို့ စိုးရိမ်တကြီး ကျွန်တော့်ကိုမေးပါတယ်။
‘ဘာလဲဗျ…..စိမ့်ရေတွင်းကဘာဆိုတာ ကျွန်တော့်ကို ပြောမပြခဲ့ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ’ ကျွန်တော့်ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲပြန်ပြောမိသွား တယ်။
‘လျှို့ဝှက်ထားဖို့ တစ်ရွာလုံးကိုပြောပြထားသလို ကျုပ်တို့ကိုလည်းပြောထားပြီးသား’ စားပွဲထိုးက ပြန်ပြောတယ်ဗျ။
‘စိမ့်ရေတွင်းလျှို့ဝှက်ချက်က အခုလျှိုဝှက်ချက်မဟုတ်တော့ပါဘူးဗျာ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူအခုလွတ်မြောက်သွားပြီလေ’
သူ့မျက်ဝန်းတွေကနေ မျက်ရည်တွေလှိမ့်ဆင်းလာပြီး ‘ကျေးဇူးပြုပြီး အဲသလိုမပြောပါနဲ့ဗျာ’ တဲ့။
‘အဲတာ အမှန်တရားလေးဗျာ…..အခုတော့ ကျွန်တော် သည်နေရာက မြန်မြန်ထွက်သွားချင်ပြီ’ စားပွဲထိုးငနဲနားကနေ လှည့်ထွက်ကာ စိတ်ချရလောက်တဲ့အကွာအဝေးရောက်မှ အဝတ်အစားတွေဝတ်ဆင်၊ လက်ကိုင်ဖုန်းကိုသုံးပြီး တက္ကဆီသမားကို လာကြိုဖို့ခေါ်လိုက် ပါတယ်။ အိမ်ပြန်ဖို့ဆိုတာ တက္ကဆီသမားပို့မှပဲရမှာ။
အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ခြင်း ရေပူပူနဲ့စိမ်ချိုးပစ်လိုက်တယ်။ ခပ်နွေးနွေးတဘက်ကြီးတစ်ထည်သုံးပြီး ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးခြောက်အောင် သုတ်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကြိုးဖုန်းက ခလုပ်လေးတစ်ခုကိုနှိပ်ကာ voice message ကိုနားထောင်ရာမှာ ‘Thankyou မျိုးရည်သယ်ဆောင် ပေးသူလေး…ကောင်းကောင်းအိပ်နော်….ညသန်းခေါင်ရောက်ရင် မင်းလေးဆီ ကျုပ်နောက်ကြိမ် အလည်လာရလိမ့်မယ်’ အိုး…ဘုရားသခင်….သူ့လက်ကနေ ကျွန်တော်လွတ်မြောက်ပြီလို့ထင်ထားတာမှားပါပကော။
x x x
တစ်နေ့တာ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အချိန်ကုန်ဆုံးသွားပေမယ့် ကျွန်တော်ဗိုက်လည်းမဆာသလို ရေလည်းမဆာဘူး အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိပါပဲ။
နတ်မိစ္ဆာရဲ့ သုက်ရည်တွေဟာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှာ ပြဿနာဖန်တီးနေဆဲထင်ပါတယ်။ ဘယ်လိုဓာတ်သတ္တိတွေ ရှိနေပါလိမ့်။
အိမ်တံခါးက ဘဲလ်သံမြည်လာတာကြောင့် တံခါးကို သွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သက်ရှိတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရပါဘူး။ ‘Demon come in’ လို့ပြောဆိုလိုက်ပြီး တံခါးချပ်ကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်လှည့်လိုက်ချိန်မှာ သူ့ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ရတယ် ‘ကျုပ်ကို ဖိတ်ခေါ်တဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါပဲ’တဲ့။
‘ဘာလိုချင်လို့လဲ နတ်မိစ္ဆာကြီး’ တစ်ခါတလေ ဂဏန်းလက်မနွှာရတာထက် ဖြေရှင်းရလွယ်ကူတဲ့ ပြဿနာတွေရှိတာကြောင့် အထူးအထွေပြောမနေဘဲ မေးခွန်းထုတ်ပြီး လုပ်လက်စအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ဖို့ ကျွန်တော်ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။
‘ကျုပ်မျိုးစေ့ကို လူသားတစ်ယောက်ကသယ်ဆောင်ထားသမျှ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိနေခွင့်ရတယ်။ မင်းက ကျုပ်ရဲ့မျိုးစေ့ကိုသယ်ဆောင် ထားသူပဲမဟုတ်လား။ ကျုပ်မျိုးစေ့ဆိုတာကလည်း အချိန်အကန့်အသတ်တစ်ခုရှိတာကြောင့် မင်းလေးကို ညတိုင်းပြန်ဖြည့်ပေးရလိမ့် မယ်။ ကျုပ်တို့အလုပ်စကြမလား’
အခု ပုံပြင်ဝတ္ထုတွေက အမြဲလိုလို ရုပ်ဆိုးပန်းဆိုး နတ်မိစ္ဆာတွေကို ပြသလေ့ရှိပေမယ့် ကျွန်တော့်နတ်မိစ္ဆာကတော့ အဲသလိုမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော် သူ့ရှေ့မှောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပါးစပ်ကိုဟပြီး သူ့ငပဲကြီးအလွယ်တကူလျောဝင်စေဖို့ဟန်ပြင်ပေးလိုက်တယ်။
‘ကျေးဇူးပဲ… ငါ့ကောင်လေး….ငါ့ဦးဆောင်သူလေး…..ကျုပ်မျိုးစေ့တွေကို ကောင်းကောင်းစုပ်ယူ…အိုး…အင်း….လျှာလေးနဲ့ကလိ… အ…အင်…အ’
ကျွန်တော့် အစာအိမ်ခမျာလည်း တိုးဝင်လာတဲ့ အရာတွေနဲ့ ပိုမိုကျယ်ဝန်းလာပြီထင်ရဲ့ သိပ်မအော့အန်ချင်တော့ဘူး။
‘မင်း -င်တွေကိုပြတော့ကွာ….ဦးဆောင်သူလေးရာ….တင်ပါးတွေက လှချက်….ကျုပ်လျှာကြီးနဲ့ သည်တင်ပါးတွေရဲ့ အရသာတစ်မျိုးကို မြည်းစမ်းရဦးတော့မယ်’ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထမတက် ကျွန်တော်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ သည်နတ်မိစ္ဆာကြီးဟာ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ရင် ကျွန်တေ်ာနဲ့ ပေါင်းဖက်လို့ရချင်ရဦးမှာ။ အိုး…..လျှာနဲ့ လျက်ပြု နှိုက်ထုတ်နေတာ ဆရာကျချက်က ကျွန်တော့်ပါးစပ် ညည်းသံမထွက် အောင် မတားနိုင်ခဲ့ပါဘူး။
‘Oh….လှလိုက်တာကွာ…..ကျုပ်လျာကတော့ ပွဲတော်တွေ့နေရောပဲ’ ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်နှစ်ခုကိုဖြဲကာ သူ့လျှာအရှည်ကြီးကို အတွင်းထဲရောက်နိုင်သမျှ ထိုးသွင်းပြီး လျက်ပြု မွှေနှောက်ပါတယ်။
‘ကျုပ်မျှော်လင့်ထားတာထက်ပိုတယ်ကွာ…..အခု ကျုပ်ငပဲကြီးနဲ့ မင်း-င်ထဲကိုထိုးမွှေလိုက်တော့မယ်…ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား’ ငပဲကြီး ထိုးမသွင်းခင် စိတ်ကြိုက်ကလိပြီး လမ်းကြောင်းရှင်းထားတာကြောင့် သူ့ငပဲကြီး တစ်ထစ်ခြင်းဖိသွင်းဖို့ ကျွန်တော့်ခရေဝက အေးဆေး သက်သာဖြစ်နေပါတယ်။
‘အား…..အိုး…..လှလိုက်တဲ့ ခရေဝကွာ….ကျုပ်ငပဲကြီး နစ်ဝင်နေတာ အားရချက်…..မျိုးစေ့တွေအပြည့်ထည့်ပေးမယ်ကွာ…’ ကျွန်တော့် လည်တိုင်တစ်ဝိုက်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပြုနေရင်း တစ်တစ်ခွခွစကားတွေကို အမျှင်မပြတ်ပြောပေးနေတာကြောင့် ရင်ထဲတသိမ့်သိမ့်ကြွ အောင် မာန်ထရတယ်ဗျ။ ကျေနပ်ကြည်နူးနေတဲ့ သာယာနေတဲ့ ခံစားချက်ထဲ ကျွန်တော်ပျောက်ဆုံးသွားတယ်။
‘အင်း….ချဗျာ…ကောင်းတယ်….အားရတယ်….တကယ်ပြောတာ….’
‘ယူကွာ…လာပြီ…ဆောင့်တယ်…အင့်…အ…ဟာ…ဟာ….yes…yes……အိုး…..မင်းလေး -င်က အတော်ဆိုးဆိုးပဲ…ဆောင့်မယ် ကွာ…အင်း…သိပ်ကောင်းတယ် ကောင်လေးရာ’
ကျွန်တော့် တင်ပါးဆုံကိုသာမက ခါးကိုလက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင် သွက်လိုက်နှေးလိုက် သူ့ငပဲကိုအထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း တစ်ချက် တစ်ချက် အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းတာများ မျက်ဖြူစိုက်မိရအောင် ခံစားရပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ့ငပဲကို တဆုံးထိုးသွင်းကာ သုက်ရည်တွေ ကို အဆက်မပြတ်ပန်းထည့်ရော။ လျှပ်စစ်ဓာတ်နဲ့ တို့ထိမိသလို တတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားပြီးမှ သူ့ငပဲကြီးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ်တယ်။
‘မျိုးစေ့သယ်ဆောင်သူလေး ကျုပ်မှာ မင်းကိုပေးမယ့် လက်ဆောင်တစ်ခုပါလာတယ်’ နတ်မိစ္ဆာတစ်ယောက်က လက်ဆောင်ပေးဖို့ ကမ်းလှမ်းလာတယ်ဆိုတော့ အမြဲလိုလို မယုံသင်္ကာဖြစ်ရပါတယ်။
စားပွဲခုံပေါ်မှာ ဗလမောင်အချိုးအစားနဲ့ လူမည်းလေးတစ်ယောက်။ ‘သူက ဘာလုပ်တာလဲ’ ကျွန်တော်မေးလိုက်တယ်။
‘သူ့ကို ကျုပ်သုက်ရည်ကျွေးရတာလေ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းလေးသောက်တာပါ’ သူ့ပါးစပ်က ပြောစကားမဆုံးသေးဘူး လူမည်း လေးကို ကျွန်တော့်ခရေဝထဲ ထိုးထည့်ပစ်ပါတယ်။ လူမည်းလေးရဲ့ ခြေထောက်တွေကိုပဲ ကျွန်တော်မြင်ရတယ်။ ‘ဒါ မင်းလေးရဲ့ demon butt plugပဲ။ ကျုပ်မျိုးစေ့ဟူသမျှ အလဟဿမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ မင်းလေးခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ကျုပ်မျိုးစေ့ဟောင်းတွေကိုပဲ စားရလိမ့်မယ်။ အခု သူ့ခြေထောက်လေးကိုပွတ်သပ်ကြည့်’
Oh fuck ကျွန်တော် သူ့ခြေဖဝါးလေးကို ကလိထိုးလိုက်တာ အံ့အားသင့်ဖို့ကောင်းလောက်အောင် လူမည်းလေးက အတွင်းထဲမှာ ကခုန်နေလေရဲ့။
‘နတ်မိစ္ဆာကြီး….ကျွန်တော်…ကျွန်တော် သုက်ရည်ထွက်ချင်လာပြီ’
ကျွန်တော်သူ့ကို လျှောက်လဲချက်ပေးသလိုပြောလိုက်တော့ ‘မင်းလေးစိတ်ဆန္ဒရှိတဲ့အတိုင်း ဆက်လုပ်’ လို့ပြန်ပြောသလို လူမည်းလေးရဲ့ ခြေထောက်ကို ပွတ်သက်ပေးပြီး ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းအစုံကိုလည်း စုပ်နမ်းတာကြောင့် နတ်မိစ္ဆာကြီးရဲ့ အသက်ရှူငွေ့လေပူပူကို ခံစားရ ပါတယ်။
‘ကျွန်တော်….ပြီးပြီ…အ..အ…ထွက်ပြီ….no..no..no’ ကျွန်တော့်နှုတ်ဖျားက ညည်းညူသံအဆက်မပြတ်ထွက်လာမိတယ်။
‘ချပစ်လိုက်…..ပန်းပစ်….မင်းလေးစိတ်ဆန္ဒတွေ အကုန်ပေါက်ကွဲပစ်စမ်းကွာ ကျုပ်အတွက်….ကျုပ်တို့တွေ တစ်သားတည်း ပေါင်းစည်း ရမည့်အခိုက်အတန့်လေးပဲ….လုပ်စမ်း’ နတ်မိစ္ဆာကြီးဟာ အဲသည်စကားကို အဆက်မပြတ်ရွတ်ဆိုပြောရင်း ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ထွေးဖက်ထားကာ ကျွန်တေ်ာ့အဖြစ်အပျက်အစုံကနေ စွမ်းအင်တစ်ခုရယူနေသည့်အလား ကြည့်ရှုနေပါတယ်။
‘နတ်မိစ္ဆာကြီး….ကျွန်တော်…ကျွန်တော်….ခင်ဗျားကို အရှုံးပေး..ပေးပါပြီ’ မရည်ရွယ်ဘဲ နှုတ်ထွက်စကားရေရွတ်မိရင်း ကျွန်တော့် ငပဲကနေ သုက်ရည်အမည်းရောင်တွေ အဆက်မပြတ်ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။
ဆောရီး….ကျွန်တော်သွားခဲ့တဲ့ ရွာလေးရဲ့အဖြစ်အပျက်ကို ပြောဖို့မေ့နေခဲ့တာ။ ကျွန်တော်ပြန်လာပြီးနောက်တစ်ရက် ဒေသတွင်း သတင်းစာစောင်အတော်များများမယ် Preston St.Margaret ရဲ့ ကြည့်ချင်စဖွယ်ကျေးရွာတစ်ခုလုံးကို ဆိုးဆိုးရွားရွားမီးလောင် ဖျက်ဆီး ခံရကြောင်း ခေါင်းစည်းသတင်းအနေနဲ့ ပါခဲ့တယ်ဗျ။ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူ တစ်ယောက်မှာ မရှိဘူးဆိုတော့ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းပါရဲ့။ ဘုရားရှိခိုးကျောင်းတစ်ခုသာ သိပ်မပျက်မစီးကျန်ခဲ့တာမို့ အခုတော့ တိုက်ခန်းတွေဆောက်ဖို့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုကိုရောင်းချလိုက်ပြီပြောတယ်။
စာကြွင်း။ ။ Threshold, Mormons, JW’s ဒါမှမဟုတ် အခြားသော ဘာသာရေးအုပ်စု သို့မဟုတ် နတ်မိစ္ဆာတွေအတွက် ရှေးဦး အရံအတားတစ်ခုကတော့ ဖိတ်ခေါ်မခံရဘဲ ဖြတ်သန်းမဝင်ရောက်နိုင်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ရင်တော့ သူတို့ ဟာ အမြဲလိုလို အဆီးအတားမရှိဝင်ရောက်လာနိုင်ပါပြီ။
Combe: ရှေးခေတ်အင်္ဂလိပ်စာ၌ ရွာငယ်လေးတစ်ရွာကိုအသုံးပြုသောစကားလုံး
Bower: သစ်ပင်များ သို့မဟုတ် ကျောက်တုံးများ သို့မဟုတ် အရံအတားများကို စက်ဝန်းအသွင် ဝန်းရံထားသော ဧရိယာတစ်ခု
နေရာဒေသရဲ့ အမည် သို့မဟုတ် လူတွေဟာ ကျွန်တော်ဖန်တီးပေးထားသော နေရာဒေသနဲ့ အမည်များသာဖြစ်ပြီး သွားရောက်ကြည့်ရှု ဆန်းစစ်ဖို့မလုပ်ပါနဲ့။
ဟုတ်တယ်ဗျ သူဌေးတွေ ဂေါက်ရိုက်သင်တန်းတက်နေချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့လိုဝန်ထမ်းတွေကို အကျိုးမရှိသင်ခန်းစာတွေနဲ့ အချိန်ဆွဲ ခံခဲ့ရတယ်။
နတ်မိစ္ဆာတစ်ယောက်က ညတိုင်းလာပြီး ခင်ဗျားကို အင်္ဂလန်ပို့ပေးလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်အာမမခံနိုင်ဘူးနော်။ နတ်မိစ္ဆာဆိုတာ သူ့တို့ အတွက် အကျိုးမရှိ မလိုအပ်ရင် လူသားတွေနဲ့ ဘယ်တော့မှ ရင်းရင်းနီးနီးမနေဘူးရယ်။
(Zawgyi)
Night School
ညေနခင္းအခ်ိန္သင္တန္းေတြတက္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးလည္းမဟုတ္ အၾကံဉာဏ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကုမၸဏီက စီစဥ္ေပးတဲ့ သင္တန္း ဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကုမၸဏီက ၀န္ထမ္းေတြရာထူးတစ္ဆင့္ျမွင့္ဖို႔ဆိုရင္ ရာထူးနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ ပညာတတ္ ဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္းရယ္၊ တတ္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္မႈကို ဆန္းစစ္ကာ ရာထူးတိုးစာရင္းအတြက္ စဥ္းစားမယ့္အေၾကာင္းရယ္ အစည္းအေ၀းမွာ ေျပာတာေၾကာင့္ ညေနပိုင္းမွာတက္ဖို႔သေဘာတူခဲ့ရတယ္။ အရပ္ေျခာက္ေပရွိသလို ခႏၶာကိုယ္ထြားက်ိဳင္းလွတဲ့ ဘိုဘိုေနာက္က ခံုမွာ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္မိတာမို႔ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္လံုးေလးခမ်ာ အလြယ္တကူကြယ္ေပ်ာက္ေနေရာ။ သည္ေတာ့ ခိုးငိုက္လို႔ ရ သလို တစ္ေယာက္မွ သတိမျပဳမိေတာ့ဘူး။
ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္လန္႔ႏိုးသြားခ်ိန္ ေဘာပင္က လက္ထဲမွာကိုင္လ်က္ရွိဆဲပါ။ Hello ….ကၽြန္ေတာ္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုျမင္ခဲ့ တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕က စာရြက္ေပၚမွာ ေရးလက္စစာေတြေတြ႕ရေသာ္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေရးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တေမွးမအိပ္ခင္က မွင္ျခစ္ရာတစ္ခုေတာင္မရွိတဲ့ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ကက်ိဳးကေၾကာင္ေတြေရးထားတဲ့ လက္ေရးဆိုးဆိုးၾကီးရယ္။ အိပ္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ခင္ေတာ့ သင္တန္းမွာ သင္တဲ့သင္ခန္းစာေတြကဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္ၾကိဳးစားရမွာပဲ။ ‘တစ္တန္းလံုး သည္တစ္ပုဒ္က သင္ခန္းစာအဆံုးသတ္ပဲ။ သည္ သင္ခန္းစာေတြထဲက အေထာက္အကူျဖစ္ေစတဲ့အရာေတြေတြ႕ပါေစလို႔ ဆရာဆႏၵျပဳပါတယ္။’ အို…ဟုတ္ကဲ့….အမ်ားၾကီးေတြ႕…. ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ျပီး product streaming အေၾကာင္း အိပ္မက္မက္လိုက္ပါ့မယ္။ သည္လို အသံုးမ၀င္တဲ့ courses ေတြကို ပံုစံထုတ္ အၾကံဉာဏ္ေပးသူက အခုဆို အေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလာက္ပါရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္ညဘက္ဆို ကားေမာင္းမျပန္ဘဲ ဘတ္စ္ကားစီးျပီးအိမ္ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေရွ႕ခံုတန္းမွာေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ စံုတြဲေလး တစ္တြဲ မိုးမျမင္ေလမျမင္သူတို႔ကမၻာေလးထဲမွာ ေမ်ာလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိျပဳမိပံုမေပၚပါ။ အရက္မူးျပီး ကားျပတင္းကေန တေ၀ါ့ေ၀ါ့ ေလခ်ဥ္တက္ေနတဲ့ အမူးသမားတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာထက္စာရင္ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အိမ္ရာတိုက္ခန္းကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ mug ခြက္ေလာက္ရွိတဲ့ ခြက္နဲ႔ ေကာ္ဖီခါးခါးေလးတစ္ခြက္ေဖ်ာ္လိုက္တယ္။ ခါးတဲ့အရသာကို ၾကိဳက္ေပမယ့္ သည္လိုအခ်ိန္အတြက္ အံကိုက္ျဖစ္ေနတာမို႔ မ်ားမ်ားေဖ်ာ္လိုက္တဲ့သေဘာပါ။ အလိုအေလ်ာက္ ေျဖၾကားတဲ့စနစ္လုပ္ထားတဲ့ ၾကိဳးဖုန္းက ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ "Your windows operating system is not work properly please press 5 for an operator"တဲ့။ အေတာ္အလုပ္ရႈပ္တဲ့ဟာေတြပဲ။ ေဟာ….ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအသံေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဘရန္မိုင္ပါဗ်…..ခင္ဗ်ားခံုေနာက္ဘက္မွာ ထီးတစ္ေခ်ာင္းေလာက္က်န္ခဲ့သလားလို႔။ ခင္ဗ်ား ယူခ်င္ရင္ေတာ့ ညစာစားပြဲျပီးခ်ိန္ဆိုရျပီ က်ဳပ္သိမ္းထားေပးမယ္..Byeee’ ဟုတ္တယ္ ဘရန္မိုင္ေရ အဲတာ ကၽြန္ေတာ့္ထီးပါ။ မနက္ျဖန္မွ ခင္ဗ်ားဆီဖုန္းဆက္ေတာ့မယ္။ ခလုပ္ကို ေနာက္တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ‘ညေနတုန္းက က်ဳပ္ေရးထားတဲ့စာကို ခင္ဗ်ားေသခ်ာမဖတ္သြားဘူး။ လက္ေရးကေတာ့သည္းခံဗ်ာ ကပ်ာကယာေရးခဲ့တာမို႔ပါ’ ကဲ…messages ေတြကုန္ျပီ။ ေကာင္းပါျပီ ဘာစာေတြေရးထားလည္းၾကည့္ရမွာေပါ့။
စားပြဲတင္မီးအိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္ျပီး ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္လုပ္ကာ စာရြက္ေပၚဘာေတြေရးထားလဲၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
‘ခင္ဗ်ား အတိတ္ဘ၀က ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ ေမွာ္ဆရာအဆက္အႏြယ္တစ္ဦးရဲ႕ အေၾကာင္းၾကားစာပါ။ ဆရာၾကီးက ၀ွက္စာနဲ႔ စာတစ္ေစာင္ေရးေပးခဲ့ပါတယ္ ေအာက္မွာ က်ဳပ္ျပန္ေရးေပးထားပါတယ္ေလ’
ခပ္ရိုးရိုး၀ွက္စာတစ္ေစာင္ဆိုေပမယ့္ အျခားသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ သေဘာေပါက္ဖို႔မလြယ္ကူေလာက္ပါဘူး။
A = 1 B = 2 C = 3 ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
‘စိန္႔မာဂရက္နယ္ေျမကိုလာခဲ့ပါ။ ေႏြလယ္ ညသန္းေခါင္ယံ အထူးေရကန္ထဲ အ၀တ္မပါေရခ်ိဳးေနတဲ့ သူမ၀န္းက်င္ လႈိင္းၾကက္ခြက္ေတြ ထေနခ်ိန္ အေရာက္ေပါ့။’
‘ခင္ဗ်ားဟာ အထမေျမာက္သူ ဆံုးရံႈးသူတစ္ဦးကို ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္’
အေရးအသားထူးထူးျခားျခားေတြပါတဲ့ အေၾကာင္းၾကားစာ တစ္ေစာင္ဗ်။
Computer ကိုဖြင့္ အင္တာနက္မွာ St Margaret လို႔ရိုက္ထည့္ရွာေဖြလိုက္ပါတယ္။ သိန္းခ်ီေနတဲ့ အေျဖမ်ားစြာေပၚလာပါေရာ။ အိုေက ‘Well’ ဆိုတဲ့စာသားပါတဲ့ဟာေတြ ဦးစားေပးရွာၾကည့္ေတာ့ စိန္႔မာဂရက္ စိမ့္ေရတြင္းနဲ႔ ေရတြင္းကို အ၀ိုင္းပံုဟန္၀န္း၀ိုင္းထားတဲ့ေနရာေတြ အေၾကာင္းေတြ႕ရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာရွိသလဲဆိုေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ျမိဳ႕ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ၉မိုင္အကြာမွာရွိေသာ ရြာတစ္ရြာမွာ ရွိတယ္လို႔ျပလာတယ္။ ဂၽြန္လရဲ႕ ၂၁ရက္ဟာ ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ကုန္ဆံုးသြားပါတယ္။ သည္ေနရာအေၾကာင္းကို ရွာေဖြေလ့လာေနတာနဲ႔ သိပ္မသိသာလိုက္ဘူး။ ျမိဳ႕ထဲက စာၾကည့္တိုက္ၾကီးကလည္း ရြာအေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္ထားခ်က္ မရွိသေလာက္ဆိုေပမယ့္ ရွင္းလင္းတိက်တဲ့ ဧရိယာျပေျမပံုတစ္ခ်ပ္ကိုေတာ့ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ photocopy တစ္ေစာင္ ကူးယူကာ စေနေန႔တစ္ရက္မွာ ဘတ္စ္ကားစီးျပီး ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဗ်။ ဘတ္စ္ကားခရီးလမ္းေၾကာင္းထဲမွာ အဓိကမွတ္တိုင္ အျဖစ္ မပါေသာ္လည္း သြားလို႔ရပါတယ္။ သက္ငယ္အမိုးေတြနဲ႔ မိုးထားတဲ့အိမ္ေျခအမ်ားစုကိုေတြ႕ရျပီး ခပ္ေသးေသးေတာင္ပူစာကေလးေပၚမွာ ေတာ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း Church ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိေနတယ္ဗ်။ ‘The Last Drop’ ဆိုတဲ့ တည္းခိုခန္းအေသးစားေလးတစ္ခုရွိေန လို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ယခင္က စားေသာက္သူမ်ားသလားမသိေပမယ့္ လူသြားလူလာမ်ားတဲ့ ေနရာမွာရွိတဲ့ စားေသာက္ခန္းေလးလည္း တြဲဖြင့္ထားတာမို႔ ဘီယာေသာက္ဖို႔လည္း အဆင္ေျပတယ္။ ေကာင္တာနားက စားပြဲမွာ မွာထားတဲ့ စားေသာက္စရာနဲ႔ ဘီယာကို ေစာင့္ဆိုင္းရင္း ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ စားပြဲထိုးကို စိမ့္ေရအိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေမးျမန္းၾကည့္တယ္။
‘ေရတြင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ စုန္းမေတြေနခဲ့တဲ့ေနရာလို႔ေျပာတယ္။ အခုေခတ္မွာေတာင္ မိုးခ်ဳပ္လာတာနဲ႔ အဲသည္ဘက္ လူေတြ မသြားၾကေတာ့ဘူးရယ္။ ဘာေၾကာင့္သိခ်င္တာလဲ’
သူ႕မ်က္၀န္းေတြက မလိုတမာစူးစမ္းတဲ့သေဘာလားမသိ က်ဥ္းေျမာင္းသြားသလို ကၽြန္ေတာ္ေျဖမည့္အေျဖကို င့ံလင့္ေနတယ္ေလ။
‘ေအာ္ …ဒ႑ာရီထဲမွာပါတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲက ေရစင္ေတာ္ရႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ေရတြင္းမ်ိဳးလိုေနရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလို႔ပါ’ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္လိမ္ညာလိုက္ရေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲဗေလာင္ဆူေနတဲ့ သိခ်င္စိတ္ကို ေျဖသိမ့္ေပးရာေရာက္ေလာက္ တယ္။
‘ခင္ဗ်ားကို ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားလို႔ သတိေပးလိုက္မယ္ေနာ္။ အဲသည့္ေနရာသြားၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေနမ၀င္ခင္သြား။ ေရတြင္းနားမွာ တစ္ေယာက္တည္းၾကာၾကာမေနနဲ႔။’
သည္ပံုအတိုင္းဆိုရင္ နယ္ေျမခံလူဆီက သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွင္းေအာင္ေမးျမန္းစံုစမ္းလို႔ရမယ္မထင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စားစရာ ေသာက္စရာရွိတာကို ခပ္သြက္သြက္လက္စျဖတ္ျပီး ဆိုင္ထဲကထြက္လာလိုက္ပါတယ္။ ေျမပံုကို ေနေရာင္ထဲမွာ ေသခ်ာေထာင္ ၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့ ရြာအလယ္တည့္တည့္ကိုသြားရင္း အဲသည္ကေန သေကၤတျပထားတဲ့အတိုင္း ေျခရာေကာက္လိုက္သြားလိုက္တာ ေနရာက တစ္မိုင္နည္းပါးေလာက္ေတာ့ေက်ာ္မယ္ဗ်။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္ အဲသည္ေနရာက ေျမပံုထဲမွာ ပါသင့္ေသာ္လည္းမပါဘူး ေျပာရမယ္။
x x x
ေကာင္းမြန္သာယာတဲ့ ေႏြရာသီေန႔ေလးတစ္ေန႔႔ပါပဲ ေက်းငွက္ေတြက သီခ်င္းဆိုလို႔ပါ။ လမ္းသြယ္ေလးက ၀င္လိုက္သြားဖို႔လြယ္ကူသလို ေဘးတစ္ဖက္မွာ ျခံစည္ရိုးခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြကာရံထားတာတေမွ်ာ္တေခၚ အျခားဖက္မွာ အကာအရံမရွိေသာ ရိုးျပတ္လယ္ကြင္းျပင္ေတြ၊ သိုေလွာင္ရံုေတြ၊ ေကာက္ရိုးထံုးစုပံုထားတာေတြရွိေနပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္၀င္လာျပီး အေတာ္ၾကာခ်ိန္ လမ္းတစ္ေနရာမွာ သတၳဳဆိုင္း ဘုတ္တစ္ခုကိုေတြ႕ရတယ္ဗ်။ သမိုင္း၀င္ ‘St. Margaret’s Well and Bower’ဆိုတဲ့ စာသားကို ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ေရးထိုးထားပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြနဲ႔အတူ စိမ္းစိုေနတဲ့ လယ္ေျမတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းလာျပီးေနာက္ ဘာအသံမွမၾကားရေတာ့တဲ့ ေနရာကိုေရာက္လာ တာပါ။ သည္အသိုက္လို နားေနစခန္းလိုေနရာက ၃ေပရွည္ ေျခာက္ေပက်ယ္ ပံုစံနဲ႔ ေျမေပၚမယ္ သီးသန္႔ၾကီးထိုးထြက္ေနတယ္။ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ ၀င္ေပါက္ႏွစ္ခုက ေျပးလမ္းတစ္ခုလိုပဲ ေျဖာင့္လို႔။ အလယ္တည့္တည့္မွာေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးနဲ႔ ေရတြင္း အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕ကို ဖံုးကာထားတယ္ဗ်။ ေရေတြက ပူစီေပါင္းေတြပလံုထေနျပီး တြင္းႏႈတ္ခမ္းအနားသတ္နားေရာက္မွ ပ်ယ္သြားၾက တယ္။ ေရကိုခပ္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ေတာ့ ပန္းကႏုတ္ေတြပါတဲ့ ခြက္တစ္ခုကိုပဲေတြ႕တယ္။ အဲသည့္ခြက္ကို မသံုးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ ျပီး လက္ခုပ္ႏွစ္ဖက္သံုးကာ ေသာက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရအရသာကို စူးစမ္းေသာက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကေစာင့္ၾကည့္ေနသေယာင္ ခံစားရတယ္။ စိမ့္ေရတြင္းမွာ သည္ထက္ပိုျပီးအက်ိဳးထူးရစရာမရွိတာေၾကာင့္ ျပန္မယ့္လမ္းေပၚေရာက္ ေအာင္ ဒီအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲကေန ကၽြန္ေတာ္အေျပးေလးလွမ္းထြက္ခဲ့တယ္ေလ။ ပါးစပ္ျပန္မေစ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့အားသင့္သြားတယ္ တည္းခိုခန္းစားေသာက္ဆိုင္က စားပြဲထိုးကို ထြက္ေပါက္ဘက္ မ်က္ႏွာအလွည့္မွာ ကၽြန္ေတာ္တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားရတာပါ။
‘အခုေတြ႕ျပီေပါ့..?’
‘ဟုတ္တယ္…ေတြ႕ျပီဗ်။ ျပႆနာတစ္ခုခုရွိလို႔လား’ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာတဲ့ စကားသံက နည္းနည္းခပ္စူးစူးျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တာကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး။
‘Oh…..ခင္ဗ်ား ေပ်ာက္သြားမလားလာၾကည့္ရံုပါ။ သည္ဧရိယာမွာလူေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တာေကာ ခင္ဗ်ားသိရဲ႕လား’
သူဆက္ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို နားမေထာင္ေတာ့ဘဲ လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကိုမလိုက္လာဘဲ အဲသည္ေနရာမွာပဲ ရပ္က်န္ေနခဲ့ေလရဲ႕။
ထူးထူးဆန္းဆန္းအျခားအျဖစ္အပ်က္ေတြ မရွိခဲ့ မေတြ႕ခဲ့တာေၾကာင့္ ျပန္ေျပာျပစရာ မမ်ားပါဘူးဗ်။
x x x
၂၃ ရက္ေန႔ညပိုင္းအတန္းျပီးခ်ိန္ ရုတ္ျခည္းဆိုသလို ငိုက္ျမည္းေနရာက လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္စာရြက္ေပၚ မွာ တစ္ခုခုေရးသြားခဲ့ျပန္ျပီ။
‘သည္ည အဲဒီေနရာကို ေရာက္ေနမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ က်ဳပ္ေျပာတာကို မလိုက္နာဘူး ဒါမွမဟုတ္ ျငင္းဆန္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကံမေကာင္းမႈေတြ ခင္ဗ်ားဘ၀မွာဆက္တိုက္ၾကံဳလာရမယ္လို႔ အာမခံတယ္။ အဲဒီေနရာမွာရွိေနပါ။’
ေလသံက မိုးလားကဲလားနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္သလိုလိုေျပာထားေသးတယ္။ ဘယ္လိုျပႆနာမ်ိဳးေတြ ၾကံဳရမွာမို႔လဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးထြက္တဲ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ျမိဳ႕ေလးကေနထြက္လာခဲ့ကာ ရြာေလးကေန တစ္မိုင္ေလာက္အကြာမွာ ဆင္းေနခဲ့လိုက္ ပါတယ္။ ၀ိုင္းစက္ျပည့္၀စြာ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ လင္းေနတဲ့ လမင္းအလင္းေရာင္က တစ္ရြာလံုးအေပၚ ျဖာက်ေနတာေၾကာင့္ အိမ္ျပတင္း ေပါက္ေတြက ျမင္ဖူးေနၾက မီးအလင္းေရာင္ေတြကို မသိမျမင္ရပါဘူး။ တည္ခိုခန္းဆီကလည္း မီးအလင္းေရာင္ကင္းမဲ့ေနတယ္။ နီက်င့္က်င့္မီးေရာင္ေၾကာင့္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုေတာင္ မနဲစူးစိုက္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္ေလ။ သည္ရြာကိုေရာက္ရင္ လုပ္ေနၾကထံုးစံကို ပစ္ပယ္ကာ ကၽြန္ေတာ္ဦးတည္ရာကို ၃၅မိနစ္ၾကာေအာင္ ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေလတိုးသံ ဒါမွမဟုတ္ အသံတစ္ခုခုဆိုတာ လံုး၀ မၾကားမျမည္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္းျမည္လာတတ္တဲ့ ေျခနင္းနဲ႔ၾကမ္းျပင္ထိသံကပဲ ညအခ်ိန္မွာ ၾကားေနရတယ္။ စိမ့္ေရတြင္း အ၀န္းအ၀ိုင္းေရာက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ေပၚက လေရာင္ဟာ အဲသည္ေနရာကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္စလိုက္မီးထိုးထားတဲ့အတိုင္းက် ေရာက္ေနတာေတြ႕ရတယ္ဗ်။ လက္မွာပတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္နာရီကိုငံု႔ၾကည့္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်ိန္ေရာက္ဖို႔ ငါးမိနစ္လိုေသးတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြအကုန္လံုး ခၽြတ္လိုက္ျပီး မလွမ္းမကမ္းက ႏြားစာျမက္ထံုးေပၚတင္ပစ္လိုက္တယ္။ စိမ့္ေရတြင္းအနားကို လွမ္းတက္ရင္း တစ္ခုတည္းေသာ ကႏုတ္ပန္းေတြပါတဲ့ ခြက္အိုကို ယူကာ အေျခအေနစူးစမ္းတယ္ေပါ့။ ခြက္က ေမွာ္ေတြ ေရညွိေတြ ေတာင္တြယ္ကပ္ေနတာမို႔ အသံုးမျပဳတာၾကာျပီထင္ပါတယ္။ စိမ့္ေရတြင္းထဲက ပူစီေပါင္းထေနတဲ့ ေရအနည္းငယ္ခပ္ယူလိုက္ရင္း ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္း ေရတြင္းေဘာင္ဧရိယာေပၚ လွမ္းရပ္လိုက္တယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၂ မိနစ္ေလာက္လိုေသးတယ္။
"Arise the one who was lost arise" စာသားေလး ေခါင္းထဲမွတ္မွတ္ထင္ထင္ေပၚလာတယ္။ ဘုရားရွိခိုေက်ာင္းက နာရီသံက အခ်ိန္မွန္တိတိက်က် မည္တယ္ဗ်။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသမွ် စိမ့္ေရတြင္းဧရိယာေဘာင္အတိုင္း ေရစင္ကို စသြန္း ေလာင္းရင္း ပါးစပ္ကလည္း ခဏေနကစာသားကို အထပ္ထပ္အခါခါရြတ္ဆိုပါတယ္။ ပထမအၾကိမ္ ၀င္ေပါက္နားအေရာက္မွာ ေရကုန္ တာေၾကာင့္ စိမ့္ေရတြင္းဆီ ျပန္လွည့္ကာ ခြက္ကိုေရျပန္ျဖည့္တယ္။ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ စိမ့္ေရတြင္းကို စက္၀ိုင္းသဏၭာန္လွည့္ပတ္ျပီးခ်ိန္ မွာေတာ့ ေတာက္ပတဲ့အနီေရာင္ဟာ စိမ့္ေရတြင္းဆီက ေပၚထြက္လာသလို ေျမျပင္က တဆတ္ဆတ္ခါလႈပ္ရမ္းတာမို႔ ေရတြင္းပတ္လည္ ခင္းထားတဲ့ ေက်ာက္သားၾကမ္းျပင္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္လဲက်သြားတယ္ေလ။ ၾကီးမားတဲ့ ဦးခ်ိဳႏွစ္ခုပါတဲ့ ခပ္ထြားထြားလူနီတစ္ေယာက္ အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕မွာေပၚလာတယ္။ သူ ကိုယ္တံုးလံုးၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေလွ်ာက္လာတာဗ်။
‘ေက်းဇူးတင္တယ္…..ခင္ဗ်ား ဘိုးေဘးတာ၀န္အရပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားဆႏၵအရပဲဆိုဆို က်ဳပ္ကိုလြတ္ေအာင္လုပ္ေပးလို႔။သည္ကိုလာပါ’
ထူးထူးျခားျခား ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာဟာ ေျမျပင္ေပၚကေနၾကြတက္သြားျပီး သူ႕ေရွ႕ေမွာက္ေရာက္သြားပါတယ္။ ‘ခင္ဗ်ား မႏၱာန္ရြတ္တာ မျပီးေသးဘူး တစ္၀က္ပဲရွိေသးတာ။ က်ဳပ္ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ထိုင္ျပီး မ်ိဳးေစ့ေတြ အခုယူပါ’ ဘယ္လိုမွ စကားေျပာခ်ိန္မရဘူး ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ခႏၶာဟာ အလိုအေလ်ာက္ သူ႕ေရွ႕မ်က္ႏွာမူဒူးေထာက္ထိုင္ျပီးသားျဖစ္သြားျပီ။ ဘုရားတရမလားဘဲ သူ႕အမ်ိဳးသားအဂၤါက သိပ္မတုတ္ေသာ္လည္းပဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကို အသာဟေပးလိုက္ေတာ့ သူ႕ငပဲၾကီးကို ကၽြန္ေတာ့္လည္မ်ိဳထဲထိေအာင္ သြင္းခ်လိုက္တာ ပူေႏြးေနတဲ့ hotdog ၾကီးမ်ိဳခ်လိုက္မိသလားထင္ရတယ္ဗ်ာ။ ပူေႏြးျပီး တရစ္ျခင္းတိုး၀င္လာတဲ့ ငပဲအရွည္ၾကီးဟာ ကၽြန္ေတာ့ အာခံတြင္းထဲကေန လည္မ်ိဳထဲထိ နယ္ခ်ဲ႕တာ အသက္ရွဴေတာင္မွားခ်င္ခ်င္ရယ္။
‘Good boy….Oh yes…. သည္အရသာကို ၾကိဳက္ခဲ့ရတာ ၾကာလွျပီပဲ….လာျပီ….အာ….yes…yes…Yes….မင္းပါးစပ္ထဲ သုက္ရည္ေတြ အျပည့္ျဖည့္ပစ္မယ္….ဟား….ဟာ…အ’
သူ႕အသံက ေဘ့စ္သံခပ္ျပင္းျပင္းန႔ဲရိုက္ခတ္သလိုပဲဗ်။
‘Good boy…..မင္းေလးက က်ဳပ္ကိုေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးေနတာပဲ….အခု မင္းကို ပိုေကာင္းေအာင္ က်ဳပ္လုပ္ေပးမယ္’
လူၾကီးက သူ႕ငပဲအရွည္ၾကီးကို ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲကေန ဆြဲယူဖယ္ရွားခ်ိန္မွာ ငံက်ိက်ိအရသာ က်ေနခဲ့ပါတယ္။
‘မင္း -င္ေတြကို ျပစမ္း ေကာင္ေလး’ ကၽြန္ေတာ္ တဖက္ကိုအသာလွည့္လိုက္ျပီး အလိုက္သင့္ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့ သူ႕လွ်ာေႏြးေႏြးၾကီး ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ တည့္တည့္တိုး၀င္ေမႊေႏွာက္ေရာ။ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးမွန္းမသိဘူးဗ်ာ အူထဲအသည္းထဲကေနလႈိက္တက္ကာ ရင္ထဲကလိကလိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က မထိမ္းႏိုင္ဘဲ ညည္းညဴအသံထြက္မိပါတယ္။
ခဏတာ လွ်ာမုန္တိုင္းေမႊေနရင္း ‘ေတြ႕ျပီလား….က်ဳပ္က အရသာေကာင္းေအာင္ မင္းကိုလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ….က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ေတြကို မင္းေလးေကာင္းေကာင္းသယ္ယူ ႏိုင္မွာပါ…..အခု က်ဳပ္ငပဲအရသာကို ခံစားၾကည့္လိုက္’လို႔ေျပာလည္းေျပာ သူ႕ငပဲကို ကၽြန္ေတာ့္ ခေရ၀မွာ တဘတ္ဘတ္ျမည္ေအာင္ရိုက္ခတ္လ်က္ ထိပ္ပိုင္းေလးကို စတင္ဖိသြင္းတယ္။ တျပိဳင္တည္းလိုလို ကၽြန္ေတာ့္ လည္တိုင္နဲ႔ ဂုတ္ပိုးကို လွ်ာေႏြးေႏြးၾကီးနဲ႔လ်က္ျပဳေတာ့တာပဲ။ ‘အကုန္လံုး၀င္ဖို႔ လက္မနည္းနည္းေလာက္ပဲလိုေတာ့တယ္။ အဆံုးထိသြင္းမွာ။ အေတာ္ ေကာင္းတယ္ ေကာင္ေလး…အ….တဆံုး၀င္သြားျပီ…။ အထုတ္အသြင္း ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့မယ္….အင္း….ေဆာင့္မယ္ကြာ….မင္းေလးနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံရတာ ေကာင္းလြန္းတယ္။ ေအာ……က်ဳပ္ရဲ႕အဖိုးတန္ေလး……အာ….က်ဳပ္လက္ေဆာင္ကို အကုန္ယူသြား….အ..အ’ စကားလံုးေတြနဲ႔ တစ္တစ္ခြခြ ေျပာလည္းေျပာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရွိသမွ်အားနဲ႔ တ၀ုန္း၀ုန္းထိုးသြင္းဆြဲထုတ္ဆက္ဆံေနတာမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးေတြ ဗေလာင္ဆူရံုမက စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လိုက္ပါလုပ္ေဆာင္ေနမိတယ္။ ခ်က္က်လက္က် အဓိကေနရာေတြကိုထိေအာင္ သည္လူၾကီး ထိုးသြင္းဆက္ဆံတတ္ပံုက ဆရာက်လြန္းပါတယ္။ ပူေႏြးေနတဲ့ သုက္ရည္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာထဲ ဒလေဟာ၀င္သြား တာကို ကၽြန္ေတ္ာခံစားသိရွိရသလို လည္တိုင္ ဂုတ္ပိုးအႏွံ႔ လွ်ာနဲ႔လ်က္ျပဳေနရင္းမွာ ဘလိတ္ဓားသြားအလား ထက္လွတဲ့ သူ႕သြားျဖင့္ ကိုက္ပါေရာ။ သိုက္မျပင္းထန္ေသာ္ျငား ကၽြန္ေတာ့္ေသြးေတြယိုစိမ့္ထြက္ဖို႔လံုေလာက္တယ္။
‘Yum, ေကာင္ေလး…..မင္းအရသာကတစ္မူထူးလွခ်ည္လား….ေက်းဇူးကြာ’
ေက်းဇူးတင္စကားေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို အတန္ၾကာပြတ္သပ္ေနရင္း ရုတ္ျခည္းဆိုသလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိမ့္ေရတြင္း၀န္းက်င္မယ္ အနီေရာင္ေတြ ေတာက္ပျမဲေတာက္ပလ်က္ က်န္ခဲ့တယ္ေလ။ သည္ေနရာကေန ထြက္သြားသင့္ျပီလို႔ထင္တာ ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ စိမ့္ေရတြင္း၀န္းက်င္က ထြက္ခြာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာ marshmallow ရဲ႕အထိ အေတြ႕လိုခံစားရတဲ့ မျမင္ရတဲ့အရံအတားတစ္ခုနဲ႔ တြန္းတိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုးႏႈိက္စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့ အေပါက္ေဖာက္ဖို႔ လြယ္ေလာက္မယ့္သဏၭာန္ေတြ႕တာေၾကာင့္ ၂ေပအတိုင္းအတာေလာက္အေပါက္ျဖစ္ေအာင္ ကုတ္ဆြဲထိုးေဖာက္ပစ္တယ္ဗ်။ မျမင္ရတဲ့ အရံအတားအေပါက္ထဲကေန တိုးထြက္လြတ္ေျမာက္ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အ၀တ္ေတြ ေက်ာပိုးအိတ္ေတြ ဖိနပ္ေတြစုကိုင္ကာ အႏၱရာယ္ ကင္းေလာက္မယ့္ ကြင္းျပင္နားေရာက္တဲ့အထိ အသားကုန္ေျပးသြားမိတယ္။ အိုး….ျခံဳအကြယ္နားေရာက္မွ အစာေဟာင္းအိမ္ထဲက ရွိသမွ် အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားပစ္တာပါ။ နတ္မိစၧာရဲ႕ သုက္ရည္ေတြအျပည့္ျဖစ္ေနေလာက္တယ္ေလ။ boots ေတြ ေျခေထာက္မွာစြပ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ပဲ အျပန္လမ္းကိုေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ပါးက ေကာက္ရိုးထံုးေတြ မီးေလာင္ေနခဲ့တာကို ေနာက္ဆံုးၾကည့္ျမင္မိတာပဲ။ စိမ့္ေရတြင္းဧရိယာတစ္၀ိုက္ဟာ အနီေရာင္ဆလိုက္မီးတစ္ခုက ေကာင္းကင္ကိုတိုး ထြက္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာလည္း အမွန္ပါ။ ‘Overcombe’ လို႔ေရးထားေသာ လမ္းညႊန္တိုင္ဆီေရာက္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ေျပးလာခဲ့တာပါပဲ။ အခုေတာ့ ဘာမွလည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုလုပ္မိခဲ့တာလို႔ ေျပာႏိုင္ျပီ။
စားေသာက္ဆိုင္စားပြဲထိုးကို အဲ့ေနရာမွာ ပက္ပင္းေတြ႔ရတယ္။
‘ေဟ့လူ….ခင္ဗ်ား ဘာေတြလုပ္ခဲ့တာလဲ’ လို႔ စိုးရိမ္တၾကီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးပါတယ္။
‘ဘာလဲဗ်…..စိမ့္ေရတြင္းကဘာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာမျပခဲ့ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ’ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က လႊတ္ကနဲျပန္ေျပာမိသြား တယ္။
‘လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားဖို႔ တစ္ရြာလံုးကိုေျပာျပထားသလို က်ဳပ္တို႔ကိုလည္းေျပာထားျပီးသား’ စားပြဲထိုးက ျပန္ေျပာတယ္ဗ်။
‘စိမ့္ေရတြင္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္က အခုလွ်ိဳ၀ွက္ခ်က္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူအခုလြတ္ေျမာက္သြားျပီေလ’
သူ႕မ်က္၀န္းေတြကေန မ်က္ရည္ေတြလွိမ့္ဆင္းလာျပီး ‘ေက်းဇူးျပဳျပီး အဲသလိုမေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ’ တဲ့။
‘အဲတာ အမွန္တရားေလးဗ်ာ…..အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သည္ေနရာက ျမန္ျမန္ထြက္သြားခ်င္ျပီ’ စားပြဲထိုးငနဲနားကေန လွည့္ထြက္ကာ စိတ္ခ်ရေလာက္တဲ့အကြာအေ၀းေရာက္မွ အ၀တ္အစားေတြ၀တ္ဆင္၊ လက္ကိုင္ဖုန္းကိုသံုးျပီး တကၠဆီသမားကို လာၾကိဳဖို႔ေခၚလိုက္ ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုတာ တကၠဆီသမားပို႔မွပဲရမွာ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေရပူပူနဲ႔စိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တယ္။ ခပ္ေႏြးေႏြးတဘက္ၾကီးတစ္ထည္သံုးျပီး ကၽြန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးေျခာက္ေအာင္ သုတ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ၾကိဳးဖုန္းက ခလုပ္ေလးတစ္ခုကိုႏွိပ္ကာ voice message ကိုနားေထာင္ရာမွာ ‘Thankyou မ်ိဳးရည္သယ္ေဆာင္ ေပးသူေလး…ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေနာ္….ညသန္းေခါင္ေရာက္ရင္ မင္းေလးဆီ က်ဳပ္ေနာက္ၾကိမ္ အလည္လာရလိမ့္မယ္’ အိုး…ဘုရားသခင္….သူ႕လက္ကေန ကၽြန္ေတာ္လြတ္ေျမာက္ျပီလို႔ထင္ထားတာမွားပါပေကာ။
x x x
တစ္ေန႔တာ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္လည္းမဆာသလို ေရလည္းမဆာဘူး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိပါပဲ။
နတ္မိစၧာရဲ႕ သုက္ရည္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ျပႆနာဖန္တီးေနဆဲထင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုဓာတ္သတၱိေတြ ရွိေနပါလိမ့္။
အိမ္တံခါးက ဘဲလ္သံျမည္လာတာေၾကာင့္ တံခါးကို သြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ သက္ရွိတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ရပါဘူး။ ‘Demon come in’ လို႔ေျပာဆိုလိုက္ျပီး တံခါးခ်ပ္ကိုျပန္ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးပိတ္ျပီး ျပန္လွည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ရတယ္ ‘က်ဳပ္ကို ဖိတ္ေခၚတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ’တဲ့။
‘ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ နတ္မိစၧာၾကီး’ တစ္ခါတေလ ဂဏန္းလက္မႏႊာရတာထက္ ေျဖရွင္းရလြယ္ကူတဲ့ ျပႆနာေတြရွိတာေၾကာင့္ အထူးအေထြေျပာမေနဘဲ ေမးခြန္းထုတ္ျပီး လုပ္လက္စအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။
‘က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ကို လူသားတစ္ေယာက္ကသယ္ေဆာင္ထားသမွ် ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနခြင့္ရတယ္။ မင္းက က်ဳပ္ရဲ႕မ်ိဳးေစ့ကိုသယ္ေဆာင္ ထားသူပဲမဟုတ္လား။ က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ဆိုတာကလည္း အခ်ိန္အကန္႔အသတ္တစ္ခုရွိတာေၾကာင့္ မင္းေလးကို ညတိုင္းျပန္ျဖည့္ေပးရလိမ့္ မယ္။ က်ဳပ္တို႔အလုပ္စၾကမလား’
အခု ပံုျပင္၀တၳဳေတြက အျမဲလိုလို ရုပ္ဆိုးပန္းဆိုး နတ္မိစၧာေတြကို ျပသေလ့ရွိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္နတ္မိစၧာကေတာ့ အဲသလိုမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ပါးစပ္ကိုဟျပီး သူ႕ငပဲၾကီးအလြယ္တကူေလ်ာ၀င္ေစဖို႔ဟန္ျပင္ေပးလိုက္တယ္။
‘ေက်းဇူးပဲ… ငါ့ေကာင္ေလး….ငါ့ဦးေဆာင္သူေလး…..က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ေတြကို ေကာင္းေကာင္းစုပ္ယူ…အိုး…အင္း….လွ်ာေလးနဲ႔ကလိ… အ…အင္…အ’
ကၽြန္ေတာ့္ အစာအိမ္ခမ်ာလည္း တိုး၀င္လာတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ပိုမိုက်ယ္၀န္းလာျပီထင္ရဲ႕ သိပ္မေအာ့အန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
‘မင္း -င္ေတြကိုျပေတာ့ကြာ….ဦးေဆာင္သူေလးရာ….တင္ပါးေတြက လွခ်က္….က်ဳပ္လွ်ာၾကီးနဲ႔ သည္တင္ပါးေတြရဲ႕ အရသာတစ္မ်ိဳးကို ျမည္းစမ္းရဦးေတာ့မယ္’ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမတက္ ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သည္နတ္မိစၧာၾကီးဟာ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ ကၽြန္ေတ္ာနဲ႔ ေပါင္းဖက္လို႔ရခ်င္ရဦးမွာ။ အိုး…..လွ်ာနဲ႔ လ်က္ျပဳ ႏႈိက္ထုတ္ေနတာ ဆရာက်ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ ညည္းသံမထြက္ ေအာင္ မတားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
‘Oh….လွလိုက္တာကြာ…..က်ဳပ္လ်ာကေတာ့ ပြဲေတာ္ေတြ႕ေနေရာပဲ’ ကၽြန္ေတာ့္တင္သားဆိုင္ႏွစ္ခုကိုျဖဲကာ သူ႕လွ်ာအရွည္ၾကီးကို အတြင္းထဲေရာက္ႏိုင္သမွ် ထိုးသြင္းျပီး လ်က္ျပဳ ေမႊေႏွာက္ပါတယ္။
‘က်ဳပ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ပိုတယ္ကြာ…..အခု က်ဳပ္ငပဲၾကီးနဲ႔ မင္း-င္ထဲကိုထိုးေမႊလိုက္ေတာ့မယ္…ၾကိဳက္တယ္မဟုတ္လား’ ငပဲၾကီး ထိုးမသြင္းခင္ စိတ္ၾကိဳက္ကလိျပီး လမ္းေၾကာင္းရွင္းထားတာေၾကာင့္ သူ႕ငပဲၾကီး တစ္ထစ္ျခင္းဖိသြင္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀က ေအးေဆး သက္သာျဖစ္ေနပါတယ္။
‘အား…..အိုး…..လွလိုက္တဲ့ ခေရ၀ကြာ….က်ဳပ္ငပဲၾကီး နစ္၀င္ေနတာ အားရခ်က္…..မ်ိဳးေစ့ေတြအျပည့္ထည့္ေပးမယ္ကြာ…’ ကၽြန္ေတာ့္ လည္တိုင္တစ္၀ိုက္ကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ျပဳေနရင္း တစ္တစ္ခြခြစကားေတြကို အမွ်င္မျပတ္ေျပာေပးေနတာေၾကာင့္ ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္ၾကြ ေအာင္ မာန္ထရတယ္ဗ်။ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးေနတဲ့ သာယာေနတဲ့ ခံစားခ်က္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။
‘အင္း….ခ်ဗ်ာ…ေကာင္းတယ္….အားရတယ္….တကယ္ေျပာတာ….’
‘ယူကြာ…လာျပီ…ေဆာင့္တယ္…အင့္…အ…ဟာ…ဟာ….yes…yes……အိုး…..မင္းေလး -င္က အေတာ္ဆိုးဆိုးပဲ…ေဆာင့္မယ္ ကြာ…အင္း…သိပ္ေကာင္းတယ္ ေကာင္ေလးရာ’
ကၽြန္ေတာ့္ တင္ပါးဆံုကိုသာမက ခါးကိုလက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ရင္ သြက္လိုက္ေႏွးလိုက္ သူ႕ငပဲကိုအထုတ္အသြင္းလုပ္ရင္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အဆံုးထိ ေဆာင့္သြင္းတာမ်ား မ်က္ျဖဴစိုက္မိရေအာင္ ခံစားရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႕ငပဲကို တဆံုးထိုးသြင္းကာ သုက္ရည္ေတြ ကို အဆက္မျပတ္ပန္းထည့္ေရာ။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္နဲ႔ တို႕ထိမိသလို တတြန္႔တြန္႔ျဖစ္သြားျပီးမွ သူ႕ငပဲၾကီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲထုတ္တယ္။
‘မ်ိဳးေစ့သယ္ေဆာင္သူေလး က်ဳပ္မွာ မင္းကိုေပးမယ့္ လက္ေဆာင္တစ္ခုပါလာတယ္’ နတ္မိစၧာတစ္ေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ဆိုေတာ့ အျမဲလိုလို မယံုသကၤာျဖစ္ရပါတယ္။
စားပြဲခံုေပၚမွာ ဗလေမာင္အခ်ိဳးအစားနဲ႔ လူမည္းေလးတစ္ေယာက္။ ‘သူက ဘာလုပ္တာလဲ’ ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္။
‘သူ႕ကို က်ဳပ္သုက္ရည္ေကၽြးရတာေလ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေလးေသာက္တာပါ’ သူ႕ပါးစပ္က ေျပာစကားမဆံုးေသးဘူး လူမည္း ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ ထိုးထည့္ပစ္ပါတယ္။ လူမည္းေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရတယ္။ ‘ဒါ မင္းေလးရဲ႕ demon butt plugပဲ။ က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ဟူသမွ် အလဟႆမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္းေလးခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ က်ဳပ္မ်ိဳးေစ့ေဟာင္းေတြကိုပဲ စားရလိမ့္မယ္။ အခု သူ႕ေျခေထာက္ေလးကိုပြတ္သပ္ၾကည့္’
Oh fuck ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေျခဖ၀ါးေလးကို ကလိထိုးလိုက္တာ အံ့အားသင့္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လူမည္းေလးက အတြင္းထဲမွာ ကခုန္ေနေလရဲ႕။
‘နတ္မိစၧာၾကီး….ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္ သုက္ရည္ထြက္ခ်င္လာျပီ’
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးသလိုေျပာလိုက္ေတာ့ ‘မင္းေလးစိတ္ဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္း ဆက္လုပ္’ လို႔ျပန္ေျပာသလို လူမည္းေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ပြတ္သက္ေပးျပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းအစံုကိုလည္း စုပ္နမ္းတာေၾကာင့္ နတ္မိစၧာၾကီးရဲ႕ အသက္ရွဴေငြ႕ေလပူပူကို ခံစားရ ပါတယ္။
‘ကၽြန္ေတာ္….ျပီးျပီ…အ..အ…ထြက္ျပီ….no..no..no’ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက ညည္းညဴသံအဆက္မျပတ္ထြက္လာမိတယ္။
‘ခ်ပစ္လိုက္…..ပန္းပစ္….မင္းေလးစိတ္ဆႏၵေတြ အကုန္ေပါက္ကြဲပစ္စမ္းကြာ က်ဳပ္အတြက္….က်ဳပ္တို႔ေတြ တစ္သားတည္း ေပါင္းစည္း ရမည့္အခိုက္အတန္႔ေလးပဲ….လုပ္စမ္း’ နတ္မိစၧာၾကီးဟာ အဲသည္စကားကို အဆက္မျပတ္ရြတ္ဆိုေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ေထြးဖက္ထားကာ ကၽြန္ေတ္ာ့အျဖစ္အပ်က္အစံုကေန စြမ္းအင္တစ္ခုရယူေနသည့္အလား ၾကည့္ရႈေနပါတယ္။
‘နတ္မိစၧာၾကီး….ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္….ခင္ဗ်ားကို အရႈံးေပး..ေပးပါျပီ’ မရည္ရြယ္ဘဲ ႏႈတ္ထြက္စကားေရရြတ္မိရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ငပဲကေန သုက္ရည္အမည္းေရာင္ေတြ အဆက္မျပတ္ပန္းထြက္လာပါေတာ့တယ္။
ေဆာရီး….ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့တဲ့ ရြာေလးရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာဖို႔ေမ့ေနခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာျပီးေနာက္တစ္ရက္ ေဒသတြင္း သတင္းစာေစာင္အေတာ္မ်ားမ်ားမယ္ Preston St.Margaret ရဲ႕ ၾကည့္ခ်င္စဖြယ္ေက်းရြာတစ္ခုလံုးကို ဆိုးဆိုးရြားရြားမီးေလာင္ ဖ်က္ဆီး ခံရေၾကာင္း ေခါင္းစည္းသတင္းအေနနဲ႔ ပါခဲ့တယ္ဗ်။ အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူ တစ္ေယာက္မွာ မရွိဘူးဆိုေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းပါရဲ႕။ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတစ္ခုသာ သိပ္မပ်က္မစီးက်န္ခဲ့တာမို႔ အခုေတာ့ တိုက္ခန္းေတြေဆာက္ဖို႔ ကုမၸဏီတစ္ခုကိုေရာင္းခ်လိုက္ျပီေျပာတယ္။
စာၾကြင္း။ ။ Threshold, Mormons, JW’s ဒါမွမဟုတ္ အျခားေသာ ဘာသာေရးအုပ္စု သို႔မဟုတ္ နတ္မိစၧာေတြအတြက္ ေရွးဦး အရံအတားတစ္ခုကေတာ့ ဖိတ္ေခၚမခံရဘဲ ျဖတ္သန္းမ၀င္ေရာက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖိတ္ေခၚခဲ့ရင္ေတာ့ သူတို႔ ဟာ အျမဲလိုလို အဆီးအတားမရွိ၀င္ေရာက္လာႏိုင္ပါျပီ။
Combe: ေရွးေခတ္အဂၤလိပ္စာ၌ ရြာငယ္ေလးတစ္ရြာကိုအသံုးျပဳေသာစကားလံုး
Bower: သစ္ပင္မ်ား သို႕မဟုတ္ ေက်ာက္တံုးမ်ား သို႕မဟုတ္ အရံအတားမ်ားကို စက္၀န္းအသြင္ ၀န္းရံထားေသာ ဧရိယာတစ္ခု
ေနရာေဒသရဲ႕ အမည္ သို႕မဟုတ္ လူေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေပးထားေသာ ေနရာေဒသနဲ႔ အမည္မ်ားသာျဖစ္ျပီး သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ ဆန္းစစ္ဖို႔မလုပ္ပါနဲ႔။
ဟုတ္တယ္ဗ် သူေဌးေတြ ေဂါက္ရိုက္သင္တန္းတက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို၀န္ထမ္းေတြကို အက်ိဳးမရွိသင္ခန္းစာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲ ခံခဲ့ရတယ္။
နတ္မိစၧာတစ္ေယာက္က ညတိုင္းလာျပီး ခင္ဗ်ားကို အဂၤလန္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အာမမခံႏိုင္ဘူးေနာ္။ နတ္မိစၧာဆိုတာ သူ႕တို႔ အတြက္ အက်ိဳးမရွိ မလိုအပ္ရင္ လူသားေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရင္းရင္းနီးနီးမေနဘူးရယ္။
No comments:
Post a Comment