' အဝါရောင် ဇွန်း '
(လိင်မှုကိစ္စ ပွင့်လင်းသော အရေးအသားများ ပါရှိသည်၊ ၁၈ နှစ်အောက်များ ဖတ်ရှုရန် မသင့်ပါ)
" ဘာနဲ့ လာတာလဲ " ဧ က မေးရင်း သူဝတ်ထားတဲ့ အဝါရောင် ဂါဝန်လေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံမဝတ်ထားသောကြောင့် အကြမ်းပန်းကန်လုံးသာသာ ရင်သားများက ချက်ချင်း ထွက်ပေါ်လာသည်။ ချပ်ရပ်နေသော ဆီးခုံကို သူက တချက်သာ ငေးကြည့်ပြီး မွေ့ယာပါးလေးပေါ်ခင်းထားသော ပုဝါပေါ် လှဲချကာ ပုဆိုးကို ကန်ချွတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာကြက်ကို ငေးနေသည်။
" ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ " သူ့အသံက အရင်ခေါက်တွေကလိုပင် ပြတ်တောင်းတောင်း။ သူက ကြယ်သီးများကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းချွတ်ရင်း လည်ပင်းနားတဝိုက်ကို သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ယပ်ခတ်နေသည်။ အခန်းထဲတွင် စပီကာမှ လာနေသော စမ်းရေသံနှင့် ငှက်မြည်သံ ခပ်တိုးတိုးက ပျံ့နေသည်။
" နှိပ်ပေးရဦးမလား " ဧ ရဲ့ အမေးကို ခေါင်းခါပြပြီး ရှပ်အကျီကို ချွတ်လိုက်ကာ ဘေးမှာ ပုံရင်း ပေါင်ကို ကားလိုက်သည်။
ဧ လည်း အလိုက်တသိပင် ကျွမ်းကျင် အသားကျနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ဝန်ဆောင်မှုပေးရင်း စမ်းရေစီးသံနှင့် ငှက်မြည်သံတွေကြားမှာ တချက်ချက် ထွက်ပေါ်လာသော သူ့ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းကို နားထောင်ရင်း ရင်ထဲ ပျော်သလိုလို ဝမ်းနည်းသလိုလို ဖြစ်လာသည်။
သူက ဧ ကို လှဲချပြီး အပေါ်တက်ခွလိုက်ကာ အနေအထားပြောင်းပြီး ဆက်ဆံသည်။ မျက်လုံးတွေ မှေးဆင်းထားသည့် ကြားမှ မရဲတရဲ ဖွင့်ကြည့်မိတော့ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ထိုအကြည့်တွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရပြန်သည်။
အကြည့်တွေက အသက်မပါသလို တချိန်ထဲမှာ စူးရှနေသည်။ အညိုရောင် မျက်လုံးများက ဧ ကို ကြည့်နေသလို တချိန်ထဲမှာ ဧ ကို မမြင်၊ သူမြင်နေတာ ဘာလဲ ဧ မသိပါ။ ဒါမှမဟုတ် သူမြင်ချင်နေတာ ဘာလဲ ဧ မသိပါ။ ဧ သူနဲ့အတူ ပထမဆုံး စဆုံတုန်းက ဒီလို အကြည့်တွေကြောင့် ဧ စိတ်ရှုပ်ထွေးခဲ့ဖူးတာ သတိရမိသည်။
ထိုနေ့က ညနေစောင်း၊ မိုးတွေက အရမ်းရွာသည်။ သူဝင်လာတော့ လက်ခေါက်ထားသော ရှပ်အကျီအဖြူ လက်ရှည်နှင့် ပုဆိုးနှင့်ပင် ဖြစ်သည်။ မိုးစက်တွေက သူ့ဆံပင်ဖြောင့်စင်းစင်းတွေပေါ် တွဲလဲခိုရင်း ဆိုင်ထဲထိ ပါလာသည်။
ဘွတ်ကင်တင်ထားသလား၊ ဘယ်သူနဲ့ နှိပ်ချင်သလဲဆိုသည့် ကာစတန်မာ အသစ်တယောက်အား ဆက်ဆံနေကြ စကားများ ကြားရသည်။ သူဘာဖြေခဲ့လည်း ဧ မသိပါ။ ဧ ကို မမ လာခေါ်သဖြင့် သူ့ကို သွားကြိုကာ အခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။
အခန်းထဲ ရောက်တော့ သူက အခန်းကျဉ်းလေးကို တချက်ဝေ့ကြည့်တာ ဖုန်းနှင့် ပိုက်ဆံအိတ်ကို အနားရှိ စားပွဲခုံပုလေးပေါ် တင်ပြီး ရှပ်အကျီအဖြူကို ချွတ်ကာ စွပ်ကျယ် ပုဆိုးနှင့် အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်သည်။
အကို ခေါင်းတွေ စိုနေပါလား၊ ဧ သုတ်ပေးမယ်လေ ဟုပြောတော့ ပြန်ထသည်။ ခေါင်းရင်းတွင် ဧ က ဝင်ထိုင်ရင်း သူ့အား ရင်ထဲထည့်ကာ မျက်နှာသုတ်ပဝါ အသေးလေးဖြင့် သုတ်ပေးသည်။ သူက ခပ်လျှောလျှော ထိုင်ချရင်း ဧ ရဲ့ ရင်သားတွေအပေါ် မှီထားသော်လည်း သူ့လက်ကတော့ ငြိမ်နေခဲ့သည်။ ဧ ရဲ့ ရင်သားတွေက မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသော်လည်း ပျော့အိမနေပဲ တင်းရင်းသည်။ ဒါကပင် ဧ တကိုယ်လုံးမှာ အကောင်းဆုံး အစိတ်အပိုင်း ဖြစ်နိုင်သည်။
" မိုးအတော်သည်းတယ်နော် အကို၊ ဘာနဲ့ လာတာလဲ " ဧ က မေးတော့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ဟုသာ တိုတို တုတ်တုတ်ပြန်ဖြေသည်။
ဧ တို့လို အလယ်အလတ် မာဆတ်သို့ ဘတ်စ်ကားစီးလာတာ မဆန်းသော်လည်း ဘတ်စ်ကားနှင့်ဟု ဝန်ခံတတ်သူ ရှားလေသည်။
" ဧယီရယ် ပါ၊ အတို ဧ လို့ခေါ်ပေါ့ " ဟု ပြောလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
" ရေသူမလေး နာမည်ပေါ့ " ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူ့ဘက်က စကားစပြောလာသဖြင့် ဧ ပျော်သွားမိသည်။
" ဟုတ်တယ်၊ ဧ အကြိုက်ဆုံး ဒစ်စနေး မင်းသမီးလေးလေ၊ ချစ်တဲ့သူအတွက်နဲ့ သမုဒ္ဓယာထဲကနေ ကုန်းပေါ်တက်လာတဲ့ သတ္တိရှိတဲ့ မင်းသမီးလေးမို့ ဧ က သူ့နာမည်ယူထားတာ " တမင်ချစ်စရာကောင်းအောင် လုပ်ယူထားသော အသံ၊ အမူအရာနှင့် ပြောသော်လည်း သူ့ဘက်က ခေါင်းငြိမ့်ပြရုံမှ လွဲ၍ ဘာမှဆက်မပြောခဲ့၊ နာမည် အရင်းက ဘာလဲဟုလည်း မမေးခဲ့။
ဧ က မျက်နှာသုတ်ပဝါ အသေးလေးဖြင့် သူ့ခြေထောက်တွေကို သုတ်ပေးပြီး စနှိပ်ပေးရန်ပြင်သော်လည်း သူက လက်ခါ ပြပြီး
" ထိုင်လိုက် " ဟု ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။
" ရှင် " ဧ က ရုတ်တရက် နားမရှင်းသဖြင့် ပြန်မေးတော့ ထိုင်လိုက် ဟု ခပ်တိုးတိုး ထပ်ပြောရင်း သူ့ပုဆိုးကို ဖယ်ချလိုက်ကာ ကန်ထုတ်လိုက်ပြိီး စွပ်ကျယ်ကို အပေါ်ကို သပ်တင်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက်မို့ ကြောင်နေပြီးမှ ကွန်ဒုံးတခုကို ဖောက်ပြီး စွပ်ချလိုက်ရင်း ခပ်ဖြေးဖြေး ထိုင်ချရင်း စိတ်ထဲ ရှုပ်ထွေးလာသည်။
" အား အကို၊ အမလေး ဖြည်းဖြည်းနော် " လေ့ကျင့်ထားသလ်ို ဖြစ်နေသလား ဧ ကိုယ်တိုင်လည်း မသိသည့် ဖန်တရာတေနေသော ဒိုင်ယာလော့တခုကို ရွတ်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာတွင် တခြားယောကျာ်းတွေလို ဂုဏ်ယူသည့်၊ ကျေနပ်အားကျသည့် အရိပ်အယောင်မျိုး ပေါ်မလာပဲ ခေါင်းသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်ကို မျက်လုံးတွေ မှေးဆင်းမသွားခင် မြင်လိုက်ရသည်။
မိန်းမအင်္ဂါကို တချို့စာများထဲတွင် ပန်းကလေးလို့ တင်စားကြသည်။ ဧ ရဲ့ ပန်းကလေးကရော လှပသော ပန်းကလေးဖြစ်နေသေးလားဆိုတာ ဧ မသေချာပါ၊ အလုပ်သက်တမ်း ရှစ်နှစ်အတွင်း ဧ ရဲ့ ပန်းကလေးကို အရောင်စုံ အရွယ်စုံ ပျားပတုန်းများ နားခို စားသုံးပြီးပြီ။ တခါတလေတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရေချိုးရင်း ဧ ရဲ့ ပန်းကလေးကို မှန်ရှေ့၌ သေချာကြည့်မိသည်။ တကယ်သာပန်းကလေးဆို ဘာပန်းလေးများ ဖြစ်မလဲဟု တွေးမ်ိသည်။ အနီးစပ်ဆုံးတူတာတော့ ဘာပန်းနဲ့မှ မတူပဲ မာလာရှမ်းကောထဲမှ ကြွက်နားရွက်မှိုနှင့်သာ တူသည်ဟု တခါတွေးမိသေးသည်။
လုပ်သက်တလျှောက်လုံး ထူးဆန်းသော ပုံမှန်မဟုတ်သော ပျားပိတုန်းများကို မြင်ဖူးသည်၊ လျှာအားကိုးသူ၊ ပန်းကလေးကို ဒီတိုင်းထိုင်ကြည့်ချင်သူ၊ အဖြစ်မရှိသူ၊ သေးလွန်းသူ၊ ကြီးလွန်းသူ၊ဆေးအားကိုးဖြင့် ပုံပျက်နေသူ၊ ငြင်းဆန်ခွင့်မရှိသည့် ပန်းကလေးကတော့ လာသမျှ ပျားပိတုန်းများကို လက်ခံခဲ့သည်သာချည်း။
ခုတခေါက်လို စိတ်ရှုပ်ထွေးရခြင်းကတော့ ပထမဆုံးဖြစ်သည်။ ယောကျာ်းသားများသည် လိင်ဆက်ဆံရမှာခြင်းတူတူ ဖာခန်းမသွားပဲ မာဆတ်သွားသည်မှာ ကွာခြားမှု ရှိသည်။ မာဆတ်သို့ လာသော ယောကျာ်းများက ဖိုစွမ်းအားကို အပြည့်အဝ အသုံးချလိုသည်။ မိန်းကလေးတယောက်သည် သူ့အား ခြေဆုပ်လက်နယ်ပြုပေးနေရသည်ဆိုသော ခံစားချက်ကို သူလိုချင်သည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ထိုခစားနေရသော မိန်းကလေးဆို သူလိုချင်ပါက အသုံးချနိုင်သည်ဆိုသော ခံစားချက်ကလည်း သူ့ကို ပိုပြီး ယောကျာ်းပိီသသည် စွမ်းအားကြီးသည်ဟု ခံစားစေရကြောင်း ဧ တို့လောကက စီနီယာ မမတယောက်က လက်ချာရိုက်ဖူးသည်။
ခု သူကတော့ ဧ နှိပ်တာပင် မခံပဲ ဧ ကို အပျက်တယောက်လို ဆက်ဆံသည့်အတွက် စိတ်ထဲ မကျေနပ်သလို နားမလည်သလို ဖြစ်နေသည်။ သူ ကျေနပ်အောင် အလိုက်သင့် ညီးတွားရင်း မျက်လုံးကို မှေးဆင်းထားရမှ သူ့ကို တဖန်မြင်ချင်စိတ်ပေါ်လာတော့ မျက်လုံးကို အသာလေး ဖွင့်ကြည့်မိသည်။
သူက အသားညိုညို၊ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း၊ နှုတ်ခမ်းပါးပါး၊ နှာခေါင်းခပ်ပြားပြား ဖြစ်သည်။ မပိန်မဝဆိုပေမဲ့ ဗိုက်ကတော့ ခပ်ပူပူ ဖြစ်သည်။ မုတ်ဆိတ်မွှေး ငုတ်စိနှင့် ချက်အပေါ် နှစ်လက်မလောက်ထိ အမွှေးရေးရေး ရှိသည်မှ လွဲ၍ အမွှေးအမျှင်သိပ်မရှိ။
သူက မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းကာ ဧ ရဲ့ ရင်းသားတွေ ဆုပ်နယ်လာသည်မို့ အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်တာ ဖျစ်ညှစ်ထားပေးရင်း ဧ ကိုယ်တိုင်ပါ သာယာသလို ဖြစ်လာသည်။ ဧ လည်း သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်မ်ို့ တခါတရံ ဝန်ဆောင်မှုပေးနေရင်း ကိုယ်တိုင် စိတ်ရောကိုယ်ပါ သာယာမိသည့် အခါတွေရှိသော်လည်း ရှားပါးသည်။ ခုတခါတော့ အတော်ပင် ကွာခြားလေသည်။
" ထ လှဲလိုက် " အမိန့်ပေးသံလည်း မဟုတ် တောင်းဆိုသံလည်း မဟုတ်သော အသံနွေးနွေးဖြင့် ဧကို တွန်းမရင်း အိပ်ယာပေါ်လှဲချရင်း အပေါ်က ခွလိုက်ကာ အနေအထားပြောင်းလိုက်သည်။ သူ့ရင်အုပ်နှင့် မျက်နှာက ဧ အပေါ်မိုးနေသည်။ ထို အခါမှ သူ့မျက်လုံးတွေက အညိုရောင် ဖြစ်မှန်း သတ်ိထားမိသည်။ သူက မျက်လုံးကို မပိတ်ပဲ ဧ ကို စိုက်ကြည့်နေကာ အားနဲ့မာန်နဲ့ လှုပ်ရှားနေသည်။ စစချင်းတုန်းက စိုက်ကြည့်ခံနေရသဖြင့် ရှက်သလိုလို အနေခက်သလိုလို ဖြစ်နေသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း အရဲစွန့်ကာ ပြန်ကြည့်မိသည်။
သူ့မျက်လုံးတွေက ညိုဖျော့ပြီး စူးရှသည်။ သို့သော် အသက်မပါ၊ ဧကို ကြည့်နေပြီး ဧကို မမြင်သလို ဖြစ်နေသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ခုနက သာယာမှူများ အားလုံး ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ဖြစ်သွားပြီး ရင်ထဲ ဝမ်းနည်းလာသလို တစ်ဆို့လာသည်။ သူသည်း ဧ နဲ့ ဆက်ဆံနေသော်လည်း ဧ နဲ့ ရှိမနေပါ၊ သူသည် တခြားတယောက်နဲ့ ဆက်ဆံနေသည်ဟု ခံစားရသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် ဧ ရဲ့ ပန်းကလေးထဲ ဝင်ထွက်နေသော်လည်း စိတ်ဝိညာဉ်သည် တခြားတယောက်ဆီ ရှိနေသည်ဟု ဧ ထင်သည်။
နာရီဝက်ကျော်ကြာတော့ သူက တဆတ်ဆတ်တုန်သွားကာ ဧ ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးမှ ပြန်ထကာ ဘေးမှာ လှဲနေလိုက်သည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း အသက်ရှုရင်း ကွန်ဒုံးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ ဧ ရဲ့သာယာမှုအကြောင်း တခွန်းမှ မမေး၊ သူ့အတွက် ဧ သည် သက်ရှိတယောက်ပင် ဟုတ်ဟန်မတူ၊ ဧ က ကိုယ်ကို တစောင်းလှည့်လိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် လက်တင်ကာ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးများကို ကစားရန် တို့လိုက်တော့ သူက ချောင်းဟန့်ပြီး တဖက်သို့ နည်းနည်းရွေ့သွားတော့ ဧ ပို၍ပင် ဝမ်းနည်းလာသည်။ မျက်ရည်တွေပင် ဝဲလာသလ်ို။
သူ့ဆီက ခပ်တိုးတိုး ရယ်သံထွက်လာသည်။ ပျော်၍ ရယ်သံလည်း မဟုတ် ကျေနပ်သည့် ရယ်သံလည်း မဟုတ်။
" ဘာရယ်တာလဲ ကို "
" လူ့စိတ်က ထူးဆန်းတာ ပြောပါတယ် "
" ဘယ်လိုထူးဆန်းတာလဲ "
" ဒီလိုလေ လိုချင်နေတုန်းကတော့ အရမ်းအရသာရှိတဲ့ အစားအသောက်လိုပဲ၊ မြင်တာနဲ့ စားချင်တယ်၊ စားလို့လည်း အရမ်းကောင်းတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိစ္စပြီးလို့ ဗိုက်ဝသွားတဲ့အခါကျတော့ စားကြွင်းစားကျန်တွေလိုပဲ။ ခုနက ကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး စားနေခဲ့တာကြီးက ခုကျတော့လည်း ဟင်းအနှစ်တွေပေ၊ ထမင်းစေ့တွေ လူးနဲ့ ရွံစရာပြီး ဖြစ်သွားရော "
ဧ ဘဝတွင် ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ် သုံးမျိုးလုံးနှင့် စော်ကားမှု မျိုးစုံခံဖူးပါသည်။ ဒီတခါတော့ ကွာခြားသည်။ ခုနထဲက ဝမ်းနည်းသမျှသည် ကျိုးပေါက်သွားသော ရေကာတာတခုလို ပေါက်ကွဲကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ သူပြီးသွားတော့ ငါက ဟင်းအနှစ်တွေပေ ထမင်းစေ့တွေလူးနေတဲ့ ရွံစရာ ဟင်းတခွက် ဖြစ်နေပြီပေါ့ ဆိုကာ အော်အော်သာ ငိုပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာသည်။
ထိုနေ့က သူပြန်သွားသော ရေချိုးရင်း မှန်ရှေ့တွင် ဧ ရဲ့ ပန်းကလေးကို သေချာစိုက်ကြည့်နေခဲ့ မိသည်။ တမင်စော်ကားတာလား အပြောမတတ်တာလား မသိပေမဲ့ သူ့ကိုတော့ နောက်ရက်တွေမှာလည်း သတိရနေခဲ့မိသည်။ နောက်တပတ်နေတော့ သူရောက်လာပြန်သည်။ ဘာနဲ့လာတာလဲမေးတော့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ဟု ဖြေသည်။ အဲ့တခေါက်တွင်လည်း မနှိပ်ခိုင်း တန်းထိုင်ခိုင်းသည်။ ခဏနေတော့ ပထမတခေါက်က အတိုင်း သူ့ရဲ့ မျက်လုံးအညိုတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရပြန်သည်။ အဲ့တခေါက်မှာတော့ ပြီးသွားချိန် ထမင်းကျန်များအကြောင်းလည်း မပြောတော့ပဲ ဧ ရဲ့ ရင်သားကို ပွတ်သပ်ရင်း စကားစမြည် ပြောခဲ့ကြသည်။
" ဒါနဲ့ဆို နှစ်ခေါက်ရှိပြီနော် ဧ တို့ ဆုံတာ "
" ဒီတခေါက်တော့ ဧယီရယ်လို့ကို မေးပြီး လာတာ "
" ဪ " ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဧ ရင်ခုန်သလိုလို ပျော်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ ဧ ရင်ခုန်ခဲ့ဖူးပါသည်။ တချိန်က ရင်ခုန်သံတွေ ငြိမ်သက်သွားပြီးတော့ ထပ်မခုန်တော့တာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။
" အေး " သူက ဧ ရဲ့ ဗိုက်သားပေါ်တွင် သူ့လက်ညိုးဖြင့် သဝေထိုး အ ဝစ္စ နှလုံးပေါင်းဟု ရေးလိုက်သည်။
" မဟုတ်ဘူး အဲ့လို အေးတာ မဟုတ်ဘူး၊ အက္ခရာ ဧ "
ဧ က သူ့နို့သီးခေါင်းလေးကို ကွင်းပြီး အက္ခရာ ဧ ကို လက်ညိုးလေးနှင့် ပေါင်းပြတော့ သူက ယားသည့်ထင် ခိ ခနဲ ထရယ်သည်။ သူရယ်လိုက်တော့ မျက်လုံးဘေးတွေ အစင်းကြောင်းလေး ပေါ်လာပြီး ပါးချိုင့်လေး တဖက်ပါပေါ်လာသည်။ သူသည် မချောသော်လည်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့် ယောကျာ်း တယောက်ဖြစ်သည်။
" ကို့ နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ "
" ညီညီ "
" နာမည်အရင်းလား "
" နာမည်အရင်းလို့ ဧ မယုံရင် နာမည်အရင်းပါလို့ ပြောလည်း ဧ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့တော့ ဘာများ ထူးခြားမှာ မို့လဲ "
သူစိတ်ဆိုးသွားတာလား ဧ မသိပါ၊ စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းသည့် အနေဖြင့် သူ့ကို ဖုန်းနံပါတ်ပေးလိုက်သည်။
" ကို နောက်ခါ ဖုန်းကြိုဆက်ထားလေ "
" ဆက်ထားရင် အဝါရောင် ဂါဝန်လေး ဝတ်ထားမလား၊ ဧ က အဝါရောင်နဲ့ လိုက်တယ် "
ပျော်တာလား ဝမ်းနည်းတာလား မသိသော ခံစားချက်တချို့ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ တကယ် အဝါရောင်နဲ့ လှတယ်လို့ သူထင်နေတာ ဖြစ်နိုင်သလို သူမြင်ယောင်ချင် ဆက်ဆံချင်သော သူတယောက်နှင့် မတူတူအောင် ဧ ကို ပုံသွင်းနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။
" ဧ အသက်ဘယ်လောက်လဲ "
" ၂၈ "
" တကယ်လား "
" ကို့စိတ်ထဲ ဧ ကို မယုံရင် အသက်အမှန်ပါလို့ ပြောလည်း ကို ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့တော့ ဘာများ ထူးခြားမှာ မို့လဲ "
သူက အသံထွက်အောင် တဟားဟားရယ်ရင်း ဧ ရဲ့ ဆီးခုံမွှေးများကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
" အဲ့လိုဆို ဧ က ကျနော့်ထက် အသက်ကြီးမယ် ထင်တယ် "
သူပြောမှ သေချာကြည့်မိတော့ သူ့ပုံက လူကြီးပုံ ပေါက်သော်လည်း ရယ်လိုက်ရင်တော့ နု သေးမှန်း သတိထားမိသည်။ ဘဝသမားပဲမို့ ရင့်ကျက်နေတာ ဖြစ်နိုင်သည်။
" ဒါဆို မောင်မောင်လေး ပေါ့ "
သူက တချက်ရယ်ရင်း ဧ ကို ငေးစိုက်ကြည့်ကာ ဧ ရဲ့ ပန်းကလေးကြား သူ့လက်ခလယ်ကို ထိုးထည့်ရင်း ဧ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်မို့ ဧ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွေးညင်းများ ထသွားသည်။ အနမ်းမခံဖူး၍ မဟုတ်သော်လည်း သူနမ်းသည်ကတော့ ပထမဆုံး ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်တော့ ဧ တို့လို မိန်းမတွေရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းကြသည်က ရှားပါသည်။ သူကတော့ ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းလား ဧ မသိပေမဲ့ ဧ ရင်ထဲ ရယ်ချင်သလို ငိုချင်သလို လေထဲမြောက်သွားသလို ခံစားရတာတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
ခုတခေါက်ကတော့ သုံးခါမြောက်ဖြစ်သည်။ သူလာမယ် ဖုန်းဆက်ထားသဖြင့် မခြောက်ချင်သေးသော အဝါရောင် ဂါဝန်ကို ဒရိုင်ယာဖြင့် အတင်းမှုတ်ကာ လာကာနီး ပြေးဝတ်ရသည်။ ကောင်းကောင်း မခြောက်ချင်သေးသဖြင့် ရေစော်နံမှာလည်း စိုးရိမ်ရသေးသည်။ နောက်နေ့ အားရင်တော့ အဝါရောင် ဂါဝန်လေး သုံးထည်လောက် ဝယ်ဦးမှဟု တွေးမိသည်။
ဒီတခေါက်လည်း သူ့မျက်လုံးတွေကို ကြည့်ရင်း ဝမ်းနည်းလာသလို ရှက်လာသလို ဖြစ်လာပြနိသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ထိုမျက်ဝန်းများကို ဧ မကြည့်ချင်ပါ၊ ထို အကြည့်များ၏ အကြောင်းအရင်းကိုလည်း ဧ မသိချင်ပါ၊ သူနှင့် ဆက်ဆံတိုင်း ဧ ကိုယ်တိုင်လည်း သာယာရသည် မှန်သော်လည်း မြန်မြန်ပြီးစေချင်သည်။ အရင်တခေါက်ကလို သူနဲ့အတူ အိပ်ယာထဲလှဲပြီး စကားစမြည် ပြောချင်သည်။ သူ့အကြောင်းတွေ သိချင်သည်။ ဧ အကြောင်းတွေလည်း ပြောပြချင်သည်။
" ကျနော်က ကားမောင်းတာ " သူက ဘေးတွေ လှဲရင်း မမေးပဲ ဖြေသည်။ သည်တခါတွင်တော့ သူ့လက်မောင်းတွေအပေါ် ဧ ကို ခေါင်းအုံးခိုင်းပြီး သူ့လက်တဖက်က ဧ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကြည့်နေသည်။
" ဝင်ငွေကတော့ အရမ်းမကောင်းဘူး၊ အရမ်းလည်း မနည်းဘူး၊ တယောက်ထဲသမားအတွက်တော့ အဆင်ပြေတာပေါ့ "
သူ့ရဲ့ တယောက်ထဲသမားဆိုသော စကားက ဧ ရဲ့ ခေါင်းထဲကို လေအေးများ ဝင်လာသလို အေးမြင်သွားစေသည်။
" ကောင်းတာပေါ့၊ ဧ ကတော့ မိသားစု ရှိသေးတော့ လောက်ငရုံပါပဲ၊ တခါတလေကျ ချေးရငှားရတာပေါ့၊ နောက် ပိုပိုလျှံလျှံလေးရတော့ ပြန်ဆပ်ပေါ့ ဒီလိုနဲ့ သံသရာလည် နေတာပါပဲ "
ဪ တလုံးသာ ပြော၍ ဘာမှဆက်မမေး၊ ဒီအလုပ်လုပ်တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲဟူသော ယောကျာ်းသားများ၏ မေးနေကြ မေးခွန်းလည်း သူမမေး၊ အလုပ်ပြောင်းဖို့အကြောင်း တွေးဖူးလားဟု လည်း သူမပြော၊ တခါတရံတွင် အလုပ်ပြောင်းမလား ကူညီပါ့မယ် ဘာညာဆိုပြီး အချောင်နှိုက်ချင်သော ကြောင်ဖားများလိုလည်း သူမပြော။
" အပြင်ရော လိုက်လား၊ ညအိပ်ပေါ့ "
သူ့ဆီက ကြားချင်သည်မှာ ဒီစကား မဟုတ်သော်လည်း သူမေးသည်ကို ပြန်ဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ တကယ်တော့ ဧ က အရမ်းလှတဲ့ထဲ မပါသလို ပညာတတ်တဲ့ထဲလည်း မပါ၊ အရမ်းလည်း မရောတတ်၊ မချွဲတတ်တော့ မာဆတ်အဆင့်က မတတ်နိုင်ရှာ၊ လွတ်မြောက်ဖို့ဆိုတာ ဝေးသလို ဟိုတယ်လိုက်၊ ကိုယ်ပိုင် ချိတ်နဲ့ သွားနိုင်သော ဇယားအဆင့်လည်း မရောက်နိုင်ရှာ၊ လွတ်မြောက်ဖို့အတွက်လည်း မတွေးမိတာကြာပါပြီ၊ ခုတော့ ၃၀ နား ကပ်လာပြီမို့ ရှေ့ရေးကို တွေးရပြီ၊ အသက်ကြီးလာရင် လုပ်ကိုင်စားသောက်ဖို့ ပိုက်ဆံလေး ဖဲ့စုနေမိပြီ၊
" တရက် အပြင်မှာ အိပ်မယ်လေ၊ ည လိုက်ပေါ့ ရတယ်မလား "
" ရတယ်လေ ဖုန်းကြိုဆက်ပေါ့ " ဧ ရင်ထဲ တခုခု အက်ကွဲသွားသံ ကြားရသည်။ သူဟာ ငါ့ကို ဖာသည်လိုပဲ မြင်တာပဲဟု တွေးရင်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်တော့ အေးလေ ဖာသည်ပဲဟာဆိုပြီး ဖြေရပြန်သည်။
ဒီလိုနဲ့ သူ ဧ ဆီ တလသုံးခေါက်မှ လေးခေါက်ထိ လာတတ်သည်။ လာတိုင်းလည်း ဧ က အဝါရောင် ဂါဝန်လေးဝတ်ပြီး ဘာနဲ့ လာတာလဲ မေးကာ ဆီးကြိုစမြဲ၊ သူကလည်း ဘတ်စ်ကားနဲ့ လာတာဟု ဖြေပြီး ဝင်လှဲကာ အဝတ်တွေချွတ်ပြီး တန်းထိုင်ခိုင်းတတ်သည်။ ဧ အကြည်နူးရဆုံး အခိုက်အတန့်ကတော့ ကိစ္စပြီးသွားချိန် ဘေးချင်းယှဉ်လှဲပြီး စကားစမြည်ပြောရချိန် ဖြစ်သည်။
သူနဲ့ပတ်သတ်လို့ စိတ်က အမြဲဒိဟ ဖြစ်နေသည်။
ဒါပေမဲ့လည်း ဒါပေမဲ့ပေါ့ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ စိတ်ကူးတွေ ယဉ်မိတာလည်း အခါခါ၊ စိတ်ကူးတော့ ယဉ်ခွင့်ရှိသည် မဟုတ်လားလေ။
တရက်တော့ သူ့ဆီက စာဝင်လာသည်၊ သူက အမြဲတမ်း လာခါနီးမှ နှစ်နာရီလောက် ကြိုပြီး ဖုန်းဆက်တတ်သူ ဖြစ်သည်။
" ဧ ဒီနေ့ ဘာလုပ်စရာရှိလဲ ညအားရင် လိုက်လို့ရလား "
" ဟုဟုရတရ် ကို၊ ဘားမှလုပ်စရာမရှိပု၊ လာမလေ "
ခဏနေတော့ သူ့ဆီမှ အချိန်နဲ့ နေရာကို စာပို့လာသည်။ ဟိုတယ်ကို ချ်ိန်းမည် ထင်ထားသော်လည်း ပန်းဆိုးတန်း ဆိပ်ကမ်းကိုသာ ချိန်းသည်။
တညလုံး ဧ အိပ်မရ၊ မိုးလင်းကတည်းက ကာစတမ်မာ လက်မခံပဲ အနီးမှ ကုန်တိုက်တခုကို အပြေးအလွှားသွားကာ အဝါရောင် ဂါဝန်တထည် အသည်းအသန်ရှာရသည်။ ရှိသည့် အဝါရောင်က ဈေးမတတ်နိုင်၊ ဈေးတတ်နိုင်သည့်ထဲကျ အဝါရောင်က မရှိလို့ နောက်ကုန်တိုက်တခုကို နှမြောသည့်ကြားမှ တက်စီငှားကာ ပြေးရပြန်သည်၊ လိုချင်သည့် အဝတ်ရတော့ အပြေးအလွှားပြန်ကာ အချိန်မှီ ရေမိုးချိုး ပြင်ရဆင်ရသည်။
ကမ်းနားတွင် နေက ဝင်လုလု၊ ဇင်ယော်ငှက်များက ခပ်ဝေးဝေးတွင် ဖယ်ရီသင်္ဘောနားတလျှောက် ပတ်ပျံရင်း အစာတောင်းနေသည်။ သူက ထူးထူးခြားခြား ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အကျီဖြူ မဝတ်ပဲ စပို့ရှပ် ခဲရောင်နှင့် ဘောင်းဘီတို အဖြူကို ဝတ်ထားသည်။ မြင်နေကျ မဟုတ်သည့် သူ့ပုံက အမြင်ဆန်းနေကာ တမျိုးချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘာလာလုပ်မှန်း မေ့သွားကာ ချစ်သူနဲ့ ချိန်းထားသည့် ကောင်မလေးလို ခံစားနေရသည်။
လေများက ဧ ဆံပင်နှင့် အဝါရောင် ဂါဝန်အနားကို ဖြတ်ဖြတ်တိုက်နေသည်။ ဧ က အသားခပ်ညိုည်ို၊ နှုတ်ခမ်းထော်ထော်၊ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ အနည်းငယ် ပိန်ရှည်ရှည်နိုင်သည်။
" မောင်မောင်လေး " ဧ က ရွှတ်နောက်နောက် လှမ်းခေါ်တော့ သူက ပြုံးပြပြီး လှည့်ကြည့်ကာ ဧ ဆီ လျှောက်လာသည်။
" ဘာနဲ့ လာတာလဲ " ဧ မေးလိုက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဘတ်စ်ကားနဲ့ဟု ဖြေသည်။
ဆိပ်ခံတံတားတလျှောက် လျှောက်သွားတော့ ဧ စိတ်ထဲ ဒလသွားမှာလားဟု ထင်လိုက်သေးသည်။
ဘောတံတားပေါ်ရှိ သင်္ဘောချည်သည့် ငုတ်တိုင်ကြီး တခုစီပေါ်ထိုင်ရင်း သူ ဝယ်လာသည့် ရေခဲမုန့် အတူစားကြသည်။ သူက အရင်ကနဲ့ မတူ စကားအတော်ပြောသည်။ သူက စကားပြောရင် ခပ်တိုတိုသာ ပြောလေ့ရှိသော်လည်း ဒီနေ့တော့ ထူးထူးခြားခြား ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေ ပြောကြသည်။
လေတိုးသံ၊ စင်ယော်သံ၊ သင်္ဘောသံ၊ လူသံသူသံတွေကြားမှာ သူ့ရယ်သံ စကားသံတွေကို နားထောင်ရင်း ဒီအခိုက်အတန့်တွေကို သိမ်းထားပလိုက်ချင်သည်။ ဘဝမယ် ပထမဆုံး အကြိမ်အနေဖြင့် ကိုယ့်ဘဝကိုယ် အရှက်ကြီးရှက်ကာ ဝမ်းနည်းစိတ်ဖြင့် မျက်ရည်တွေ ဝဲတက်လာလိုက် ပြုံးရွှင်နေသော သူ့မျက်နှာကို ငေးရင်း ကြည်နူးလာလိုက်ဖြင့် လက်ဖျောက်တချက်တီးလိုက်တိုင်း ဧ စိတ်တွေ အမျိုးမျိုးပြောင်းလဲနေသည်။
နည်းနည်းမှောင်လာတော့ လမ်းလျှောက်နိုင်လား မေးပြီး တရုတ်တန်းဘက်ကို အတူလျှောက်ကြသည်။ ဘေးချင်းယှဉ် လမ်းလျှောက်ရင်း ဧ ပုခုံးစွန်းလေးနှင့် သူ့လက်မောင်းတို့ မသိမသာ ထိကပ်သွားတိုင်း ဧ ရင်တွေ ခုန်လာသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဧ လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားစေချင်သည်။ ဒါမှမဟုတ် ပုခုံးပေါ် သူ့လက်တွေတင်ကာ သိုင်းဖက်ထားရင်း လမ်းအတူလျှောက်ချင်သည်။ ဧ ကတော့ သူ့ခါးလေးကို ဖက်ရင်း မှီနွဲ့ကာ အတူလျှောက်မည်ပေါ့လေ။
တရုတ်တန်းမှာ ဆိုင်လေးတခုမှာ ညစာစားရင်း ပိုပြီး အာသွက်လျှာသွက် ဖြစ်လာကျသည်။
ဧ ၏ ကြည်နူးမှုတွေ အားလုံးက ဟိုတယ်တံခါးပိတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် သူလှဲချလိုက်ကာ ဘောင်းဘီချွတ်ချလိုက်ချိန်တွင် ပျောက်ဆုံးသွားသည်။
အရမ်းလှသည့် အိပ်မက်မှ လှန့်နိုးခံလိုက်ရပြီး ခုမှလက်တွေ့ဘဝကို ပြန်ရောက်လာသူလို ဧ နိုးထလာသည်။ ဧ ရင်ထဲမှ ပူလောင်မှုကြီးက မီးလုံးတလုံးလို လှိုက်တက်လာပြီး ဧ သာ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းမစေ့ထားရင် ချော်ရည်ပူတွေ အန်ချတော့မိမလို ဖြစ်လာသည်။
" ခဏနော် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ဦးမယ်လေ " ဧ ခွင့်တောင်းတော့ သူက ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း ကွန်ဒုံးတထုပ်ကို လှည့်ဆော့နေသည်။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ ဘေစင်ထဲကို ရေတွေဖွင့်ချရင်း အသံမထွက်အောင် ကြိတ်ကာ တအစ်အစ် ငိုချလိုက်မိသည်။
ဟုတ်ပါတယ် ငါက လမ်းဘေးက ကြောင်တကောင်ပါ၊ ဟုတ်ပါတယ် ငါက ဖာသည်ပါပဲ ဟု ထပ်တလဲလဲ အရူးလို ရေရွတ်ကာ မျက်လုံးတွေ ပေါက်ထွက်မတတ် ကြိတ်ငိုနေမိသည်။
ငိုနေမိတာ အတော်ကြာသွားသည်ထင်၊ တံခါးခေါက်သံ ပေါ်လာပြီး သူဝင်လာတော့ မျက်ရည် အမြန်သုတ်ရသည်။
" ရေအတူ ချိုးကြမလား " သူက ပြောလည်းပြော ဝတ်ထားသော အကျီကိုလည်း ချွတ်ကာ တန်းပေါ်တင်ရင်း ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူနဲ့ အတူ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကိုယ်လုံးတီး နေခဲ့ဖူးသော်လည်း ခုလို အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းအောက်မှတော့ တခါမှ မနေဖူး၍ ခပ်ရွံ့ရွံ့ဖြစ်နေပြီးမှ အဝတ်တွေ ချွတ်ချရင်း ရေပန်းအောက် ဝင်လိုက်သည်။
သူက ဆပ်ပြာတုံးကို ဖောက်ပြီး ပွတ်ကာ ဧ ၏ နောက်ကျောဘက်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေချိန်တွင် ဧ မျက်ရည်များ မထိန်းနိုင်အောင် စီးကျလာသော်လည်း ရေပန်းအောက်မို့ သူကတော့ သိမည်မထင်ပါ။
သူနဲ့ ဆက်ဆံတိုင်း အမြဲသာယာခဲ့သော်လည်း ဒီတခါတွင်တော့ ငရဲခံရသလို ဖြစ်နေသည်။ မျက်လုံးတွေကို လုံးဝ မဖွင့်တမ်းပိတ်ထားပြီး သူပြီးကာ ဘေးတွင် ဝင်လှဲမည့်အချိန်ရောက်ဖို့သာ ဆုတောင်းနေမိသည်။
" ဧ ဘာလို့မှိုင်သွားတာလဲ၊ မတည့်တာ စားမိလို့လား " သူက ဘေးတွင် ဝင်လှဲကာ ဆေးလိပ်တလိပ်ကို မီးညှိလိုက်သည်။ သူဆေးလိပ်သောက်တတ်မှန်း ဧ မသိခဲ့။ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ကျမကို ဂရုမစိုက်ပါနဲ့ မကြင်နာပါနဲ့၊ ဖာသည်မရေ ငါပြီးပြီ နင်ပြန်တော့လို့သာ နှင်လွှတ်လိုက်ပါတော့လို့ဟုသာ အော်ဟစ်တောင်းပန်လိုက်ချင်သည်။
ဧ သူ့အနားတွင် ဒီလိုပုံနဲ့ ထပ်မနေနိုင်၊ မနေချင်တော့၊ သူက ဧ ကို ကြေးစားတယောက်လို ဆက်ဆံနေသော်လည်း ဧ က သူ့ကို ဖောက်သည်တယောက်လို သဘောမထားနိုင်သည်မှာ ဧ ရဲ့ နာကျဉ်မှု ဖြစ်သည်။
" ကို ဧ တို့ဆီ ပထမဆုံး ရောက်လာတုန်းကလေ "
" အင်း ဘာဖြစ်လဲ "
" ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ ဘယ်သူညွှန်းလိုက်လို့လဲ "
သူက ဧ အမေးကို ချက်ချင်း မဖြေပဲ ဆေးလိပ်ကို အကျအန ထိုးချေပြီးမှ ဒီလိုပါပဲ ဟု ဖြေသည်။
သူ့ဆီက ဧ သိချင်တာတွေ အများကြီးရှိသည်။ ဧ ဆီဘာလို့ ဆက်လာနေတာလဲ။ ဧ ကို ဆက်ဆံနေချိန် ဘာလို့ သူ့မျက်လုံးညိုကြီးတွေနဲ့ အဲ့လိုကြည့်တာလဲ၊ အဝါရောင်ဂါဝန်က ဘာလို့ ဝတ်ခိုင်းတာလဲ၊ ဧ နဲ့ တကယ်လှတာလား၊ ဒီနေ့ဘာလို့ ဟိုတယ် ခေါ်တာလဲ၊ ဧ နဲ့ တူတဲ့ ချစ်သူရှိခဲ့ဖူးတာလား။
တကယ်တမ်းကျ ဧ ပါးစပ်က ဘာမေးခွန်းမှ ထွက်မလာ၊ ဧ သည် ကျိုးကြေနေပြီ၊ ဧ သည် ကွဲအက်ပြီး အားအင်ကုန်ခမ်းနေပြီ။
" ဧယီရယ် ဇာတ်လမ်းကို ဘာလို့ ကြိုက်တာလဲ "
" ရေသူမလေးက ချစ်တဲ့သူအတွက် ကုန်းပေါ်ထိ လိုက်သွားနိုင်လို့လေ၊ သတ္တိခဲလေးမို့ ချစ်တာ "
" နောက် ဘာဆက်ဖြစ်သွားလဲ ဧ သိလား
" သိတယ်လေ မင်းသားလေးနဲ့ ညားသွားတာ "
" အဲ့တာ ဒစ္စနေး ဗားရှင်း ဧ ရဲ့၊ နဂို မူရင်း ပုံပြင်က အဲ့လို မဟုတ်ဘူး "
" ဘယ်လိုမျိုးလဲ "
" ဇာတ်သိမ်းမှာ ရေသူမလေးက သေပြီး ပူစီဖောင်းလေးတွေ အဖြစ်နဲ့ ပျောက်သွားတာ၊ ရေသူမတွေ သေရင် လူတွေလို အလောင်းမကျန်ပဲ ပူစီဖောင်း ဖြစ်သွားတယ်တဲ့လေ "
" ဪ " သူ့စကားကြောင့် ဧ အတော်စိတ်အနှောင့် အယှက်ဖြစ်သွားသည်။ သူပြောတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မသိခင်အထိ ဧယီရယ်ဆိုတဲ့ နာမည်လေးကို ကြည်နူးစရာ အဖြစ်နဲ့ပဲ မှတ်ထားတာ၊ ခုလို အကြောင်းအရာတွေ မသိချင်၊ သိဖို့လည်း မလိုအပ်ပါဘူးလို့ ဧ တွေးမိသည်။
" ကျနော် ရန်ကုန်က ထွက်သွားတော့မယ် ဧ "
သူ့ဆီက မမျှော်လင့်ထားသော စကားသံကြောင့် ဘာခံစားရမှန်းမသ်ိအောင် ကြောင်သွားသည်။
" ဘာလို့လဲ၊ ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ "
" အလုပ်ထွက်လိုက်ပြီ၊ တခြားမြို့အသေး တခုပြောင်းမယ်လေ၊ အဲ့မှာ စီးပွားရေး အသေးလေး တခုလောက် လုပ်မယ်၊ စုထားတာလေးတွေ ရှိတယ်၊ ဘယ်မြို့လဲတော့ စဉ်းစားတုန်းပဲ၊ အသိကတော့ မရှိဘူး၊ အလုပ်ကတော့ ထွက်လိုက်ပြီ " သူက ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ဆက်ပြောသည်။ သူ့ပုံစံက လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး လူမိသော ကျောင်းသားတလေး တယောက်လို ဖြစ်နေသည်။
" ဘဝအသစ် စတော့မှာပေါ့ "
" ဟုတ်တယ် "
ဧ စိတ်ထဲ သို့လော သို့လောနှင့် ပျော်တာလိုလို ရင်ခုန်တာလိုလို ဖြစ်လာပြန်သည်။
" အဲ့တာ မသွားခင် ဧ နဲ့ နောက်ဆုံးတခေါက်လောက် တွေ့ချင်လို့လေ "
" ဧ ကိုခေါ်သွားပါလား "
" ဗျာ " သူက အူလည်လည်နှင့် ပြန်မေးသည်။
" ဧ ကို ခေါ်သွားပါလားလို့လေ၊ ဧ လိုက်ခဲ့မယ်၊ ဧ ကိုနဲ့ အတူ ဘဝအသစ် စချင်တယ်၊ ဧ မှာလည်းစုထားတာ ရှိပါတယ်၊ ဧ တို့အတူ လုပ်ကိုင်စားသောက်ကြမယ်လေနော် "
ဧ ကိုယ်တိုင်တောင် မသ်ိလိုက်ပဲ စကားတွေက ရေသွန်သလို ထွက်ကျလာသည်၊ ဒီလိုထုတ်ပြောဖို့ သတ္တိတွေ ဘယ်ကရှိလာလဲ ဧ မသိပါ။ နောက်ဘယ်တော့မှ ထပ်မတွေ့နိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက ဧ ကို တွန်းအားပေးတာ ဖြစ်နိုင်သည်။
" ဧ မိသားစုရော "
" ရတယ် ထားခဲ့မယ် ကို မကြိုက်ရင် အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပြီး ကိုနဲ့အတူ သွားမယ်၊ ဘဝအသစ်စကြမယ်လေနော် နော် " ကလေးတယောက်လို ဧ ပူဆာနေမိသည်။ သူ့ဆီက စကားသံကို ကြားချင်လွန်း၍ ရင်ထဲမှာ ဗြောင်းဆန်နေပြီး အဝတ်မပါသော ခန္ဒာကိုယ်တခုလုံးတွင် ကြက်သီးမွေးညင်းများ ထနေသည်။
" တခါက ဇွန်းတချောင်း ရှိခဲ့ဖူးတယ် "
အဆက်အစပ်မရှိတဲ့ သူ့စကားကြောင့် ဧ ကြောင်သွားသည်။
" ဇွန်းဟာ ကျနော်နဲ့အတူ မရှိတော့ဘူးဆိုတာ လက်ခံလိုက်ရချိန် ကျနော်ဟာ လမ်းပေါ်ရောက်နေပြီ၊ ဇွန်းက ကျနော်နဲ့မရှိတာ အတော်ကြာပြီ၊ တချိန်ချိန်မှာ ကျနော့်လက်ထဲ ပြန်ရောက်မယ်ပဲ ထင်နေခဲ့တာ၊ အဲ့ချိန်ကျတော့ ဇွန်းဟာ ကျနော်မဟုတ်တဲ့ တခြားလူဆီ ရောက်နေပြီဆိုတာ လက်ခံလိုက်ရတယ်၊ ဇွန်းဟာ ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပန်းကန်ထဲ ရှိချင်ရှိနေမယ်၊ ဟင်းပန်းကန်ထဲလည်း ရှိနိုင်တယ်၊ မြေတွေကို တူးဆွဖို့တော့ မသုံးနိုင်လောက်ဘူးလို့ တွေးမိတယ်၊ ဘာလို့ဆို ဇွန်းက လှတယ်၊ ဇွန်းက ထိပ်က ဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ အရ်ိုးက သွယ်ပြီး အတော်ရှည်တယ်၊ ဒီမှာ မြင်လေ့မြင်ထ မရှိတဲ့ ဇွန်းပဲ။
ဇွန်းနဲ့ကျနော်နဲ့က သုံးနှစ်လောက်အထိ အတူရှိခဲ့တာ၊ အဲ့ကျမှ တွေးမိတာက အတူရှိနေတိုင်းလည်း အမှတ်တရမဖြစ်ဘူးဆိုတာပဲ၊ တနေ့နှစ်ကြိမ် ဇွန်းဟာ ကျနော့်လက်ထဲမှာ ရှိနေခဲ့တာ၊ ဒီလိုနဲ့ သုံးနှစ်လောက်ကြာတာတောင် အမှတ်တရ သိပ်အများကြီး မရှိဘူး။ ဇွန်းဟာ ဇွန်းအလုပ် လုပ်နေသရွေ့ မှတ်မှတ်ရရ ဖြစ်စရာ အမှတ်တရတွေ မဖြစ်လာဘူး ထင်ပ။ ဘာမှမထူးခြားတဲ့ ပုံသေကားချပ်တခုထဲကို စိမ့်ဝင်ပြီး ပုံမှန်အလုပ်တခုလို့ ဖြစ်သွားလို့လေ။
ဇွန်းပျောက်သွားပြီးမှ ခုချိန် ကျနော့်မှာ ဇွန်းရှိရင်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိတာ ဆယ်ကြိမ်မကရှိတယ်၊ ရှည်လျားပြီး သေးသွယ် ထူထဲတဲ့ ဇွန်းလက်ကိုင်အဖျားကို လက်ခလယ်ပေါ်တင်၊ လက်ညိုး၊ လက်မနဲ့ ဖိကိုင်ပြီး အစားအသောက်တွေထဲ နှစ်ခပ်လိုက်တာမျိုး မကြာမကြာ မြင်ယောင်မိတယ်၊ ကျနော့်လက်တံကရှည်တော့ ဇွန်းအရှည်နဲ့ ကျနော့်ပါးစပ်နဲ့က ကွက်တိပဲ၊ ပူပူလောင်လောင်တွေ စားရလို့ နှုတ်ခမ်းရှေ့ထားပြီး ဇွန်းကိုမှုတ်ရတဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာဆို ဇွန်းဟာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အလေးချိန်နဲ့ အလျားအနံရှိတာမို့ ကိုယ်ကြိုက်တာလည်း မဆန်းပါဘူး။ ဇွန်းဟာ ကျနော့်ဆီရှိမနေပေမဲ့ တချိန်ပြန်ရမယ် ထင်နေတုန်းပဲ၊ အဲ့တုန်းကပေါ့။
ခုတော့ ဇွန်းကို ပြန်မရတော့ဘူး၊ ထားခဲ့ရပြီ၊ ပိုဆိုးတာက ဇွန်းကို ဘယ်သူနဲ့ ထားခဲ့ရမှန်းမသိဘူး၊ တခါတလေကျ ဇွန်းဟာ ကျနော်နဲ့လည်း မဆိုင်၊ ကျနော်လည်းမပိုင်တော့ဘူး၊ သူ့ဟာသူ ဘယ်သူ့ကိုပဲ ခွံကျွေးကျွေး၊ ဖျော်ပေးပေး၊ နောက်ဆုံး မြေကြီးတွေကိုပဲ တူးဆွဆွ ကျနော့်အလုပ်မဟုတ်ပါဘူးလို့ ဖြေသိမ့်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သံယောဇဉ်ကြောင့် ဇွန်းကို ကျနော်မပိုင်ရရင်တောင် ပိုင်တဲ့သူ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အသုံးပြုတာပဲ မြင်ချင်ကြားချင်တယ်။ တခါတခါ အိပ်မက်ထဲမှာ ဇွန်းဟာ ဘွက်အိုင်တွေထဲ လဲလျောင်းရင်း ကိုယ်ပေါ်ကျလာတဲ့ မိုးရေတွေကို မလှူပ်မယှက်ပဲတင်းခံနေရတယ်လို့ မက်တယ်။ နိုးလာတော့ ဇွန်းကို ဒီလိုအခြေအနေရောက်အောင် ငါစွန့်ပစ်ခဲ့မိလားဆိုပြီး ငိုမိပြန်ရော။
ဇွန်းကို ကျနော်စွန့်ပစ်ခဲ့လား၊ ဇွန်းဟာ ကျနော့်ဆီက ထွက်သွားသလား၊ ဘယ်သူမှလည်း မသိဘူး၊ ကျနော်လည်း မပြောတတ်ဘူး၊ သေချာတာတောင် တချိန်လုံး ဇွန်းကို လက်ထဲမှာ ရှိနေပါလျက်နဲ့ အမှတ်တရတွေ မဖြစ်ခဲ့သမျှဟာ ဇွန်းကျနော့်လက်ထဲ မရှိတော့မှ အမှတ်ရစရာတွေ ဖြစ်ကုန်တာပါပဲ။
ဇွန်းကရော ကျနော့်ထက်သာတဲ့သူကို အစာတွေခပ်ကျွေးရင်း ကျနော့်ကို မေ့နေမှာလား၊ ဒါမှမဟုတ် ကျနော့်ကိုပဲ တွေးနေမှာလားတော့ သိချင်မိသေးရဲ့ "
သူက သက်ပြင်းချရင်း ဆေးလိပ် နောက်တလိပ်ကို မီးထပ်ညှိတယ်။
" အဲ့တာ ဘာအကြောင်း ပြောတာလဲ " ဧ တကယ်ကို နားမလည်လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။
" ဇွန်း အကြောင်းလေ "
" ဇွန်းက အဝါရောင် ဂါဝန်ဝတ်လား "
ဧ က ချက်ချင်းကောက်မေးလိုက်တော့ သူက ရယ်တယ်၊ နာနာကျဉ်ကျဉ် ရယ်သလိုကြီး။
" ဇွန်းအစစ်အကြောင်း ပြောတာဆိုလည်း ပျောက်ရင် ပြန်ဝယ်လိုက်ပေါ့ " ဧ စကားဆုံးတော့ သူက ဧ ကို ခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်တယ်။ ငါ ဝယ်လိုက်တဲ့ ဇွန်းက မင်းလေ လို့ ပြောချင်နေတာများလားလို့ ဧ တွေးမိသေးတယ်။
" ဧ ကျနော်နဲ့ တကယ်လိုက်ချင်တာလား၊ ကျနော် ဘယ်သူမှန်း ဘယ်ကမှန်း၊ နောက်ဆုံး ဘယ်သွားပြီး ဘာလုပ်မယ်မှန်း မသိတာတောင် လိုက်ချင်တာလား "
" လိုက်ချင်တယ် " ဧ က အံကို တင်းတင်းကြိတ်ပြီး ဖြေချလိုက်သည်။ ဧ ဘက်က ဆုံးဖြတ်ချက်တွေက ခိုင်မာပြီးသားပါ သူ့ဘက်ကသာ။
" ရေသူမလေးလို ကုန်းပေါ်တက်လိုက်မ်ိတဲ့ထိ စွန့်စားပြီးကာမှ ပူစီဖောင်းလေးတွေ ဖြစ်ပြီး သေသွားရမယ်ဆိုရင်တောင်လား "
" ကို့ဘက်က ဧ ကို ခေါ်နိုင်ဖို့ပဲ လိုတာပါ "
ဧ အဲ့အကြောင်းကို ထပ်မကြားချင်တော့ဘူး။
" ကျနော် စဉ်းစားပါရစေ "
" ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ "
" နောက် လာမဲ့ သောကြာပေါ့၊ နောက် သုံးရက်နေရင်ပေါ့၊ အဲ့နေ့ကျ ကျနော် သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ တကယ်လို့ ဧ ကို ကျနော် ခေါ်နိုင်မယ်ဆို အဲ့နေ့ ညနေ လေးနာရီ လာခေါ်ပါ့မယ် "
" မခေါ်နိုင်ဘူးဆိုရင်ရော "
ဧ ရဲ့ အမေးကို သူမဖြေပဲ ဆေးလိပ်ကိုပဲ ငေးနေသည်။
အဲ့ညမှာ သူနဲ့ ဧ ဒုတိယအကြိမ် ဆက်ဆံကြသည်။ အဲ့အတွက် ဧ က အပိုကြေးပေးစရာမလိုကြောင်း ပြောတော့ သူကလည်း သူသိပါတယ် တညလုံး ခေါ်ထားတာပဲမလားလို့ ရယ်ရယ်မောမော ပြန်ပြောသည်။
အဲ့တကြိမ်မှာ ဧ ဘဝမှာ အကောင်းဆုံး ခံစားရဖူးခြင်းပဲ၊
နောက်နေ့ မနက်ကျ သူ ပြန်သွားသည်။ စောင့်နေမယ်နော်လို့ ဧ ပြောတော့ သူက ပါးချိုင့်လေးနဲ့ မျက်လုံးဘေးက အစင်းလေးတွေ ပေါ်အောင် ပြုံးပြသည်။
သောကြာနေ့ ညနေ မရောက်ခင်အချိန်ထိ ကာလတွေဟာ ဧ အတွက် ရင်တုန် ခြောက်ချားရတဲ့ ကာလတွေဖြစ်သည်၊ ဘယ် ကာစတမ်မာမှလည်း လက်မခံနိုင်၍ မမကမောင်းချတော့မည် အထိ လုပ်သည်၊ ဧ ကလည်း သူလာခေါ်ရင် ပြီးပြီပဲဆိုကာ ပေးပြီး တင်းခံသည်။ သူနဲ့ ပတ်သတ်၍ အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့်လည်း ဧ မစဉ်းစားနိုင်၊ စဉ်းလည်း မစဉ်းစားတတ်၊ မစဉ်းစားချင်ပဲ ဖြစ်နိုင်ချေ ၅၀/၅၀ ပဲဟုသာ သဘောထားရင်း သူလာခေါ်ဖို့ပဲ အချိန်ပြည့် ဆုတောင်းရင်း စုထားသမျှ ငွေတွေနဲ့ မှတ်ပုံတင်၊ ဖုန်း၊ အဝတ်နှစ်စုံနဲ့အတူ အထုပ်အပိုးသေးလေး ပြင်ပြီး စောင့်နေမိသည်။
ညနေ ခြောက်နာရီထိ သူပေါ်မလာတော့ ဧ တကိုယ်လုံး ခွေကျပြီး ချုံးပွဲချ ငိုမိသည်။ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ဘာကြောင့်လဲတွေလည်း ဧ နားမလည်။ ဧ ဘဝမှာ ကိုယ်အနားရှိချင်တဲ့ လူတယောက်ကို တွေ့ရပြီးမှ အဲ့လူက ကိုယ့်ကို အနားမှာ မရှိစေချင်ဘူးဆိုတာ သိရတဲ့ ခံစားချက်ရဲ့ နာကျဉ်မှုကို ဧ မခံစားနိုင်တော့။
ဘေးတိုက်တွင် ကြောင်တကောင်ရှိသည်။ ကြောင်ဟာ ဖြူဖြူဖွေဖွေး ဝဝဖီးဖီး၊ ဧ နဲ့ လှေကားအတက်အဆင်းမှာ ဆုံရင် သူ့ကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။ စစချင်းတုန်းကတော့ သိပ်ကြိုက်ပုံ မပေါ်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းကျ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး လက်လှမ်းလိုက်တာနဲ့ သူ့ခေါင်းကို စောင်းပြီး ဧ လက်ဖဝါးထဲကို ထည့်ပေးသည်။ ဧ က သူ့မေးအောက်နဲ့ ခေါင်းတဝိုက်ကို ပွတ်သပ်ချော့မြူပေးသည်။
တကယ်တော့ အောက်ထပ်က ကြောင်ကို ဧ စိတ်ထဲ မရှိပါ။ ဧ တနေရာရာ ရောက်နေချိန် အဲ့ကြောင်အကြောင်း မတွေး၊ ဧ ခုခုစားနေချိန်၊ တယောက်ယောက်နဲ့ တွေ့နေချိန်လည်း အဲ့ကြောင်အကြောင်းကို မပြော၊ မတွေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့လည်း အပြင်က ပြန်လာချိန်၊ အပြင်ထွက်ချိန်မှာ တွေ့ရင်တော့ အမြဲတမ်းလိုလို ပွတ်သပ်ပေးတတ်သည်။
တခါတခါကျ ဧ က အလျင်စလို ထွက်သွားတာတွေ ရှိတတ်သည်။ ကြောင်က ဧ ကိုမြင်တဲ့အခါတိုင်း ခေါင်းကိုစောင်းပြီး အောက်နှိမ့်ချတတ်သည်၊ ဧ ပွတ်ပေးမယ် အထင်နဲ့ပေါ့၊ မအားတဲ့အခါကျ ဧ က ဒီတိုင်းပဲ ပါးစပ်က နှုတ်ဆက်ပြီး အလျင်စလို ပြေးဆင်းသွားတတ်သည်၊ ဧ က ကြောင်ကို ခေါင်းထဲ မရှိပေမဲ့ ကြောင်ကရော ဧ ခေါင်းထဲ ရှိနေမလား၊ ဒါမှမဟုတ် သူရော ဧ လိုပဲ တွေ့တဲ့ခါ အပွတ်သပ်ခံလိုက်မယ်လို့ပဲ တွေးပြီး တခြားအချိန် စိတ်ထဲမရှိတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။
တကယ်လို့များ၊ တကယ်လို့များပေါ့ ကြောင်သာ ဧ ကို စိတ်ထဲရှိပြီး ဧ သူကို မြင်ရဲ့သားနဲ့ မပွတ်သပ်သွားတဲ့အခါ၊ အကြာကြီး ဧ ကို မတွေ့ရ၊ အပွတ်သပ်မခံရတဲ့အခါ သူဘယ်လို ခံစားရမလဲလို့ တွေးမိသည်။
ခုတော့ ဧ ကိုယ်တိုင်လည်း အဲ့ကြောင်ဘဝမျိုး ရောက်နေပြီ၊ သူက ဘာရယ်မဟုတ် လမ်းကြုံလို့ ပွတ်သပ်ချော့မြူသွားတာကို ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်တယ်အထင်နဲ့ နောက်တကြိမ်တွေ့ရင် ခေါင်းလေးစောင်းပြီး သူ့လက်ဖဝါးပေါ် ခေါင်းတင်ပေးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတာမျိုး၊ ကိုယ့်ကို စိတ်ထဲလည်း မရှိ၊ ဘဝထဲမှာလည်း နေရာမပေးထားတဲ့ လူတယောက်က ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်မယ် ကြင်နာမယ်ထင်ပြီး မတွေ့တာကြာတဲ့အခါ မျှော်လင့်နေရတာမျိုးလေ။
တကယ်တော့လည်း ဧ လည်း ကြောင်တကောင်သာ ဖြစ်သည်။ လမ်းကြုံလို့ ပွတ်သပ်ချော့မြူခံလိုက်ရရုံပါ၊ သူ့ စိတ်ထဲမှာလည်း နေရာမရ၊ ဘဝထဲမှာလည်း ပတ်သတ်ရဖို့ မရှိ၊ လမ်းမှာ ခဏလေး ဆုံရုံဆုံမိတဲ့ လေလွင့်ကြောင်တကောင်ပါပဲဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို မြင်မိသည်။
အတော်ကြာ ငိုနေမိပြီး ၇ နာရီကျော်မှ မမက ဧည့်သည်တယောက် ရောက်နေတယ်ပြောတော့ မျက်ရည်တွေ သုတ်ပြီး မအားကြောင်း၊ နေမကောင်းကြောင်း အကြောင်းပြပြီး ငြင်းလိုက်သည်။ မမက ရစရာမရှိအောင် ဆူဆဲပြီး အတင်းမရမက ဧည့်ခံခိုင်းတော့ အေ့လေ ငါက ဒါပဲ ဒီအလုပ်ပဲ လုပ်ရတာဟု သဘောပိုက်ကာ မိတ်ကပ်အမြန်ဖို့ပြီး ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခံဖို့ လုပ်ရသည်။
ဧည့်သည်က အရပ်က ခြောက်ပေကျော်၊ နိုင်ငံခြားသား စပ်လားမသိ နီစပ်စပ် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့်၊ နှိပ်ပေးနေတုန်းလည်း သူ့လက်တွေက အငြိမ်မနေ၊ နောက်ဆုံး ဆက်ဆံကြတော့ သူကလည်း ပျားပတုန်းပေမဲ့ အတော်ထွားတဲ့ ပျားပတုန်းမို့ ဧ ရဲ့ ပန်းကလေး စုတ်ပြတ်သပ်ကုန်ပြီဟုပင် ခံစားရသည်။ ချွေးတွေရွှဲပြီး ရှူးရှုးရှဲရှဲ မာန်ဖီနေသော သားရိုင်းလို ကောင်ကြီးအောက်မှာ ပြုတိုင်းနုရင်း ဧ တယောက် ပန်းကလေးကိုလည်း စိတ်မပူနိုင်တော့၊ ဧည့်သည်က ကုန်းပြီး ဧ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တော့ ရင်တွေ ကွဲကြေသလို ခံစားရပြီး မျက်ရည်တေွ ထိန်းမရအောင် စီးကျလာသည်။
ဧည့်သည်က မမြင်တာလား၊ ဂရုမစိုက်တာလား မသိ၊ သူ့အလုပ်သူမပျက်၊ ဧ ကသာ ကွဲကြေနေတဲ့ရင်တွေအပေါ်က သူ ခဏခဏ ပွတ်သပ်ဖူးတဲ့ ဧ ရင်သားတွေ အကြောင်း၊ မနေတတ် မထိုင်တတ် ကုန်းပေါ်တက်ပြီး ချစ်တဲ့သူနောက်လိုက်မ်ိလို့ ပူစီဖောင်း ဖြစ်သွားတဲ့ ရေသူမလေး ဧယီရယ်အကြောင်း၊ သူ့ရဲ့ ပျောက်သွားတဲ့ ဇွန်းလေးအကြောင်း တွေးရင်း မှန်တချပ်လို တစစီ ကျိုးကြေကွဲအက်လာသည်။
တချိန်ချိန်တွင်တော့ သူ့အတွက် ဧ က ဇွန်းလေး တချောင်းဖြစ်နေနိုင်သည်။ သူပြောသလို ဇွန်းက ဇွန်းအလုပ် လုပ်တဲ့အခါကျ သတိမထားမိပဲ တကယ်အနားမှာ မရှိတော့တဲ့အခါကျမှ သတိရ လွမ်းဆွတ်မိသလိုမျိုး ဧ ကို တနေ့ ဇွန်းတချောင်းလို လွမ်းဆွတ်ပြီး ပြန်လာနိုင်သည်မလားဟု မဖြစ်နိုင်သော်လည်း အားပေးမိသည်။
ဒီလိုနဲ့ တနေ့တနေ့ သူပြန်ရောက်လာရင်လည်း အဝါရောင်ဂါဝန်လေး ဝတ်ကြိုရင်း ဘာနဲ့ လာတာလဲ မေးရုံပဲပေါ့လို့ နာနာကျဉ်ကျဉ် တွေးရင်းနဲ့ပဲ သူ့ပေါ်က သားရိုင်းကြီးကို အား အရမ်းနာတယ် ဖြည်းဖြည်းနော် သူတအားကြမ်းတယ်လို့ ပြောလိုက်ရသည်။ ခေါင်းအုံးတခုလုံးကတော့ မျက်ရည်တွေ ရွှဲလို့ပေါ့။
ရေးသားသူ - Teno
(Zawgyi)
' အဝါေရာင္ ဇြန္း '
(လိင္မႈကိစၥ ပြင့္လင္းေသာ အေရးအသားမ်ား ပါရွိသည္၊ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္မ်ား ဖတ္ရႈရန္ မသင့္ပါ)
" ဘာနဲ႔ လာတာလဲ " ဧ က ေမးရင္း သူဝတ္ထားတဲ့ အဝါေရာင္ ဂါဝန္ေလးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ အတြင္းခံမဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ အၾကမ္းပန္းကန္လုံးသာသာ ရင္သားမ်ားက ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေပၚလာသည္။ ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဆီးခုံကို သူက တခ်က္သာ ေငးၾကည့္ၿပီး ေမြ႕ယာပါးေလးေပၚခင္းထားေသာ ပုဝါေပၚ လွဲခ်ကာ ပုဆိုးကို ကန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေငးေနသည္။
" ဘတ္စ္ကားနဲ႔ပဲ " သူ႔အသံက အရင္ေခါက္ေတြကလိုပင္ ျပတ္ေတာင္းေတာင္း။ သူက ၾကယ္သီးမ်ားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းခြၽတ္ရင္း လည္ပင္းနားတဝိုက္ကို သူ႔လက္တဖက္ျဖင့္ ယပ္ခတ္ေနသည္။ အခန္းထဲတြင္ စပီကာမွ လာေနေသာ စမ္းေရသံႏွင့္ ငွက္ျမည္သံ ခပ္တိုးတိုးက ပ်ံ႕ေနသည္။
" ႏွိပ္ေပးရဦးမလား " ဧ ရဲ႕ အေမးကို ေခါင္းခါျပၿပီး ရွပ္အက်ီကို ခြၽတ္လိုက္ကာ ေဘးမွာ ပုံရင္း ေပါင္ကို ကားလိုက္သည္။
ဧ လည္း အလိုက္တသိပင္ ကြၽမ္းက်င္ အသားက်ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးရင္း စမ္းေရစီးသံႏွင့္ ငွက္ျမည္သံေတြၾကားမွာ တခ်က္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာေသာ သူ႔ အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းကို နားေထာင္ရင္း ရင္ထဲ ေပ်ာ္သလိုလို ဝမ္းနည္းသလိုလို ျဖစ္လာသည္။
သူက ဧ ကို လွဲခ်ၿပီး အေပၚတက္ခြလိုက္ကာ အေနအထားေျပာင္းၿပီး ဆက္ဆံသည္။ မ်က္လုံးေတြ ေမွးဆင္းထားသည့္ ၾကားမွ မရဲတရဲ ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ထိုအၾကည့္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရျပန္သည္။
အၾကည့္ေတြက အသက္မပါသလို တခ်ိန္ထဲမွာ စူးရွေနသည္။ အညိဳေရာင္ မ်က္လုံးမ်ားက ဧ ကို ၾကည့္ေနသလို တခ်ိန္ထဲမွာ ဧ ကို မျမင္၊ သူျမင္ေနတာ ဘာလဲ ဧ မသိပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သူျမင္ခ်င္ေနတာ ဘာလဲ ဧ မသိပါ။ ဧ သူနဲ႔အတူ ပထမဆုံး စဆုံတုန္းက ဒီလို အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ဧ စိတ္ရႈပ္ေထြးခဲ့ဖူးတာ သတိရမိသည္။
ထိုေန႔က ညေနေစာင္း၊ မိုးေတြက အရမ္း႐ြာသည္။ သူဝင္လာေတာ့ လက္ေခါက္ထားေသာ ရွပ္အက်ီအျဖဴ လက္ရွည္ႏွင့္ ပုဆိုးႏွင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ မိုးစက္ေတြက သူ႔ဆံပင္ေျဖာင့္စင္းစင္းေတြေပၚ တြဲလဲခိုရင္း ဆိုင္ထဲထိ ပါလာသည္။
ဘြတ္ကင္တင္ထားသလား၊ ဘယ္သူနဲ႔ ႏွိပ္ခ်င္သလဲဆိုသည့္ ကာစတန္မာ အသစ္တေယာက္အား ဆက္ဆံေနၾက စကားမ်ား ၾကားရသည္။ သူဘာေျဖခဲ့လည္း ဧ မသိပါ။ ဧ ကို မမ လာေခၚသျဖင့္ သူ႔ကို သြားႀကိဳကာ အခန္းထဲသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။
အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ သူက အခန္းက်ဥ္းေလးကို တခ်က္ေဝ့ၾကည့္တာ ဖုန္းႏွင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို အနားရွိ စားပြဲခုံပုေလးေပၚ တင္ၿပီး ရွပ္အက်ီအျဖဴကို ခြၽတ္ကာ စြပ္က်ယ္ ပုဆိုးႏွင့္ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္သည္။
အကို ေခါင္းေတြ စိုေနပါလား၊ ဧ သုတ္ေပးမယ္ေလ ဟုေျပာေတာ့ ျပန္ထသည္။ ေခါင္းရင္းတြင္ ဧ က ဝင္ထိုင္ရင္း သူ႔အား ရင္ထဲထည့္ကာ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ အေသးေလးျဖင့္ သုတ္ေပးသည္။ သူက ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာ ထိုင္ခ်ရင္း ဧ ရဲ႕ ရင္သားေတြအေပၚ မွီထားေသာ္လည္း သူ႔လက္ကေတာ့ ၿငိမ္ေနခဲ့သည္။ ဧ ရဲ႕ ရင္သားေတြက မႀကီးလြန္း မေသးလြန္းေသာ္လည္း ေပ်ာ့အိမေနပဲ တင္းရင္းသည္။ ဒါကပင္ ဧ တကိုယ္လုံးမွာ အေကာင္းဆုံး အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
" မိုးအေတာ္သည္းတယ္ေနာ္ အကို၊ ဘာနဲ႔ လာတာလဲ " ဧ က ေမးေတာ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဟုသာ တိုတို တုတ္တုတ္ျပန္ေျဖသည္။
ဧ တို႔လို အလယ္အလတ္ မာဆတ္သို႔ ဘတ္စ္ကားစီးလာတာ မဆန္းေသာ္လည္း ဘတ္စ္ကားႏွင့္ဟု ဝန္ခံတတ္သူ ရွားေလသည္။
" ဧယီရယ္ ပါ၊ အတို ဧ လို႔ေခၚေပါ့ " ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
" ေရသူမေလး နာမည္ေပါ့ " ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႔ဘက္က စကားစေျပာလာသျဖင့္ ဧ ေပ်ာ္သြားမိသည္။
" ဟုတ္တယ္၊ ဧ အႀကိဳက္ဆုံး ဒစ္စေနး မင္းသမီးေလးေလ၊ ခ်စ္တဲ့သူအတြက္နဲ႔ သမုဒၶယာထဲကေန ကုန္းေပၚတက္လာတဲ့ သတၱိရွိတဲ့ မင္းသမီးေလးမို႔ ဧ က သူ႔နာမည္ယူထားတာ " တမင္ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ လုပ္ယူထားေသာ အသံ၊ အမူအရာႏွင့္ ေျပာေသာ္လည္း သူ႔ဘက္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပ႐ုံမွ လြဲ၍ ဘာမွဆက္မေျပာခဲ့၊ နာမည္ အရင္းက ဘာလဲဟုလည္း မေမးခဲ့။
ဧ က မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ အေသးေလးျဖင့္ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို သုတ္ေပးၿပီး စႏွိပ္ေပးရန္ျပင္ေသာ္လည္း သူက လက္ခါ ျပၿပီး
" ထိုင္လိုက္ " ဟု ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
" ရွင္ " ဧ က ႐ုတ္တရက္ နားမရွင္းသျဖင့္ ျပန္ေမးေတာ့ ထိုင္လိုက္ ဟု ခပ္တိုးတိုး ထပ္ေျပာရင္း သူ႔ပုဆိုးကို ဖယ္ခ်လိုက္ကာ ကန္ထုတ္လိုက္ၿပိီး စြပ္က်ယ္ကို အေပၚကို သပ္တင္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္မို႔ ေၾကာင္ေနၿပီးမွ ကြန္ဒုံးတခုကို ေဖာက္ၿပီး စြပ္ခ်လိုက္ရင္း ခပ္ေျဖးေျဖး ထိုင္ခ်ရင္း စိတ္ထဲ ရႈပ္ေထြးလာသည္။
" အား အကို၊ အမေလး ျဖည္းျဖည္းေနာ္ " ေလ့က်င့္ထားသလ္ို ျဖစ္ေနသလား ဧ ကိုယ္တိုင္လည္း မသိသည့္ ဖန္တရာေတေနေသာ ဒိုင္ယာေလာ့တခုကို ႐ြတ္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ တျခားေယာက်ာ္းေတြလို ဂုဏ္ယူသည့္၊ ေက်နပ္အားက်သည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ိဳး ေပၚမလာပဲ ေခါင္းသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ကို မ်က္လုံးေတြ ေမွးဆင္းမသြားခင္ ျမင္လိုက္ရသည္။
မိန္းမအဂၤါကို တခ်ိဳ႕စာမ်ားထဲတြင္ ပန္းကေလးလို႔ တင္စားၾကသည္။ ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလးကေရာ လွပေသာ ပန္းကေလးျဖစ္ေနေသးလားဆိုတာ ဧ မေသခ်ာပါ၊ အလုပ္သက္တမ္း ရွစ္ႏွစ္အတြင္း ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလးကို အေရာင္စုံ အ႐ြယ္စုံ ပ်ားပတုန္းမ်ား နားခို စားသုံးၿပီးၿပီ။ တခါတေလေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေရခ်ိဳးရင္း ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလးကို မွန္ေရွ႕၌ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ တကယ္သာပန္းကေလးဆို ဘာပန္းေလးမ်ား ျဖစ္မလဲဟု ေတြးမ္ိသည္။ အနီးစပ္ဆုံးတူတာေတာ့ ဘာပန္းနဲ႔မွ မတူပဲ မာလာရွမ္းေကာထဲမွ ႂကြက္နား႐ြက္မႈိႏွင့္သာ တူသည္ဟု တခါေတြးမိေသးသည္။
လုပ္သက္တေလွ်ာက္လုံး ထူးဆန္းေသာ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ ပ်ားပိတုန္းမ်ားကို ျမင္ဖူးသည္၊ လွ်ာအားကိုးသူ၊ ပန္းကေလးကို ဒီတိုင္းထိုင္ၾကည့္ခ်င္သူ၊ အျဖစ္မရွိသူ၊ ေသးလြန္းသူ၊ ႀကီးလြန္းသူ၊ေဆးအားကိုးျဖင့္ ပုံပ်က္ေနသူ၊ ျငင္းဆန္ခြင့္မရွိသည့္ ပန္းကေလးကေတာ့ လာသမွ် ပ်ားပိတုန္းမ်ားကို လက္ခံခဲ့သည္သာခ်ည္း။
ခုတေခါက္လို စိတ္ရႈပ္ေထြးရျခင္းကေတာ့ ပထမဆုံးျဖစ္သည္။ ေယာက်ာ္းသားမ်ားသည္ လိင္ဆက္ဆံရမွာျခင္းတူတူ ဖာခန္းမသြားပဲ မာဆတ္သြားသည္မွာ ကြာျခားမႈ ရွိသည္။ မာဆတ္သို႔ လာေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားက ဖိုစြမ္းအားကို အျပည့္အဝ အသုံးခ်လိုသည္။ မိန္းကေလးတေယာက္သည္ သူ႔အား ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳေပးေနရသည္ဆိုေသာ ခံစားခ်က္ကို သူလိုခ်င္သည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ထိုခစားေနရေသာ မိန္းကေလးဆို သူလိုခ်င္ပါက အသုံးခ်ႏိုင္သည္ဆိုေသာ ခံစားခ်က္ကလည္း သူ႔ကို ပိုၿပီး ေယာက်ာ္းပိီသသည္ စြမ္းအားႀကီးသည္ဟု ခံစားေစရေၾကာင္း ဧ တို႔ေလာကက စီနီယာ မမတေယာက္က လက္ခ်ာ႐ိုက္ဖူးသည္။
ခု သူကေတာ့ ဧ ႏွိပ္တာပင္ မခံပဲ ဧ ကို အပ်က္တေယာက္လို ဆက္ဆံသည့္အတြက္ စိတ္ထဲ မေက်နပ္သလို နားမလည္သလို ျဖစ္ေနသည္။ သူ ေက်နပ္ေအာင္ အလိုက္သင့္ ညီးတြားရင္း မ်က္လုံးကို ေမွးဆင္းထားရမွ သူ႔ကို တဖန္ျမင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာေတာ့ မ်က္လုံးကို အသာေလး ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။
သူက အသားညိဳညိဳ၊ မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း၊ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါး၊ ႏွာေခါင္းခပ္ျပားျပား ျဖစ္သည္။ မပိန္မဝဆိုေပမဲ့ ဗိုက္ကေတာ့ ခပ္ပူပူ ျဖစ္သည္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ငုတ္စိႏွင့္ ခ်က္အေပၚ ႏွစ္လက္မေလာက္ထိ အေမႊးေရးေရး ရွိသည္မွ လြဲ၍ အေမႊးအမွ်င္သိပ္မရွိ။
သူက မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ထားရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္တန္းကာ ဧ ရဲ႕ ရင္းသားေတြ ဆုပ္နယ္လာသည္မို႔ အေပၚမွ အုပ္ကိုင္တာ ဖ်စ္ညႇစ္ထားေပးရင္း ဧ ကိုယ္တိုင္ပါ သာယာသလို ျဖစ္လာသည္။ ဧ လည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္မ္ို႔ တခါတရံ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနရင္း ကိုယ္တိုင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သာယာမိသည့္ အခါေတြရွိေသာ္လည္း ရွားပါးသည္။ ခုတခါေတာ့ အေတာ္ပင္ ကြာျခားေလသည္။
" ထ လွဲလိုက္ " အမိန႔္ေပးသံလည္း မဟုတ္ ေတာင္းဆိုသံလည္း မဟုတ္ေသာ အသံေႏြးေႏြးျဖင့္ ဧကို တြန္းမရင္း အိပ္ယာေပၚလွဲခ်ရင္း အေပၚက ခြလိုက္ကာ အေနအထားေျပာင္းလိုက္သည္။ သူ႔ရင္အုပ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာက ဧ အေပၚမိုးေနသည္။ ထို အခါမွ သူ႔မ်က္လုံးေတြက အညိဳေရာင္ ျဖစ္မွန္း သတ္ိထားမိသည္။ သူက မ်က္လုံးကို မပိတ္ပဲ ဧ ကို စိုက္ၾကည့္ေနကာ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနသည္။ စစခ်င္းတုန္းက စိုက္ၾကည့္ခံေနရသျဖင့္ ရွက္သလိုလို အေနခက္သလိုလို ျဖစ္ေနေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္း အရဲစြန႔္ကာ ျပန္ၾကည့္မိသည္။
သူ႔မ်က္လုံးေတြက ညိဳေဖ်ာ့ၿပီး စူးရွသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္မပါ၊ ဧကို ၾကည့္ေနၿပီး ဧကို မျမင္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ခုနက သာယာမႉမ်ား အားလုံး ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားၿပီး ရင္ထဲ ဝမ္းနည္းလာသလို တစ္ဆို႔လာသည္။ သူသည္း ဧ နဲ႔ ဆက္ဆံေနေသာ္လည္း ဧ နဲ႔ ရွိမေနပါ၊ သူသည္ တျခားတေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္ ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလးထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာ္လည္း စိတ္ဝိညာဥ္သည္ တျခားတေယာက္ဆီ ရွိေနသည္ဟု ဧ ထင္သည္။
နာရီဝက္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ သူက တဆတ္ဆတ္တုန္သြားကာ ဧ ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီးမွ ျပန္ထကာ ေဘးမွာ လွဲေနလိုက္သည္။ ခပ္ျပင္းျပင္း အသက္ရႈရင္း ကြန္ဒုံးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဧ ရဲ႕သာယာမႈအေၾကာင္း တခြန္းမွ မေမး၊ သူ႔အတြက္ ဧ သည္ သက္ရွိတေယာက္ပင္ ဟုတ္ဟန္မတူ၊ ဧ က ကိုယ္ကို တေစာင္းလွည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ လက္တင္ကာ သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ကစားရန္ တို႔လိုက္ေတာ့ သူက ေခ်ာင္းဟန႔္ၿပီး တဖက္သို႔ နည္းနည္းေ႐ြ႕သြားေတာ့ ဧ ပို၍ပင္ ဝမ္းနည္းလာသည္။ မ်က္ရည္ေတြပင္ ဝဲလာသလ္ို။
သူ႔ဆီက ခပ္တိုးတိုး ရယ္သံထြက္လာသည္။ ေပ်ာ္၍ ရယ္သံလည္း မဟုတ္ ေက်နပ္သည့္ ရယ္သံလည္း မဟုတ္။
" ဘာရယ္တာလဲ ကို "
" လူ႔စိတ္က ထူးဆန္းတာ ေျပာပါတယ္ "
" ဘယ္လိုထူးဆန္းတာလဲ "
" ဒီလိုေလ လိုခ်င္ေနတုန္းကေတာ့ အရမ္းအရသာရွိတဲ့ အစားအေသာက္လိုပဲ၊ ျမင္တာနဲ႔ စားခ်င္တယ္၊ စားလို႔လည္း အရမ္းေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိစၥၿပီးလို႔ ဗိုက္ဝသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ စားႂကြင္းစားက်န္ေတြလိုပဲ။ ခုနက ေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး စားေနခဲ့တာႀကီးက ခုက်ေတာ့လည္း ဟင္းအႏွစ္ေတြေပ၊ ထမင္းေစ့ေတြ လူးနဲ႔ ႐ြံစရာၿပီး ျဖစ္သြားေရာ "
ဧ ဘဝတြင္ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္ သုံးမ်ိဳးလုံးႏွင့္ ေစာ္ကားမႈ မ်ိဳးစုံခံဖူးပါသည္။ ဒီတခါေတာ့ ကြာျခားသည္။ ခုနထဲက ဝမ္းနည္းသမွ်သည္ က်ိဳးေပါက္သြားေသာ ေရကာတာတခုလို ေပါက္ကြဲကာ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာသည္။ သူၿပီးသြားေတာ့ ငါက ဟင္းအႏွစ္ေတြေပ ထမင္းေစ့ေတြလူးေနတဲ့ ႐ြံစရာ ဟင္းတခြက္ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ ဆိုကာ ေအာ္ေအာ္သာ ငိုပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္။
ထိုေန႔က သူျပန္သြားေသာ ေရခ်ိဳးရင္း မွန္ေရွ႕တြင္ ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလးကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ မိသည္။ တမင္ေစာ္ကားတာလား အေျပာမတတ္တာလား မသိေပမဲ့ သူ႔ကိုေတာ့ ေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း သတိရေနခဲ့မိသည္။ ေနာက္တပတ္ေနေတာ့ သူေရာက္လာျပန္သည္။ ဘာနဲ႔လာတာလဲေမးေတာ့ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဟု ေျဖသည္။ အဲ့တေခါက္တြင္လည္း မႏွိပ္ခိုင္း တန္းထိုင္ခိုင္းသည္။ ခဏေနေတာ့ ပထမတေခါက္က အတိုင္း သူ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးအညိဳေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရျပန္သည္။ အဲ့တေခါက္မွာေတာ့ ၿပီးသြားခ်ိန္ ထမင္းက်န္မ်ားအေၾကာင္းလည္း မေျပာေတာ့ပဲ ဧ ရဲ႕ ရင္သားကို ပြတ္သပ္ရင္း စကားစျမည္ ေျပာခဲ့ၾကသည္။
" ဒါနဲ႔ဆို ႏွစ္ေခါက္ရွိၿပီေနာ္ ဧ တို႔ ဆုံတာ "
" ဒီတေခါက္ေတာ့ ဧယီရယ္လို႔ကို ေမးၿပီး လာတာ "
" ဪ " ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဧ ရင္ခုန္သလိုလို ေပ်ာ္သလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ဧ ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးပါသည္။ တခ်ိန္က ရင္ခုန္သံေတြ ၿငိမ္သက္သြားၿပီးေတာ့ ထပ္မခုန္ေတာ့တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။
" ေအး " သူက ဧ ရဲ႕ ဗိုက္သားေပၚတြင္ သူ႔လက္ညိဳးျဖင့္ သေဝထိုး အ ဝစၥ ႏွလုံးေပါင္းဟု ေရးလိုက္သည္။
" မဟုတ္ဘူး အဲ့လို ေအးတာ မဟုတ္ဘူး၊ အကၡရာ ဧ "
ဧ က သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ကြင္းၿပီး အကၡရာ ဧ ကို လက္ညိဳးေလးႏွင့္ ေပါင္းျပေတာ့ သူက ယားသည့္ထင္ ခိ ခနဲ ထရယ္သည္။ သူရယ္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေဘးေတြ အစင္းေၾကာင္းေလး ေပၚလာၿပီး ပါးခ်ိဳင့္ေလး တဖက္ပါေပၚလာသည္။ သူသည္ မေခ်ာေသာ္လည္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည့္ ေယာက်ာ္း တေယာက္ျဖစ္သည္။
" ကို႔ နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ "
" ညီညီ "
" နာမည္အရင္းလား "
" နာမည္အရင္းလို႔ ဧ မယုံရင္ နာမည္အရင္းပါလို႔ ေျပာလည္း ဧ ယုံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲ့ေတာ့ ဘာမ်ား ထူးျခားမွာ မို႔လဲ "
သူစိတ္ဆိုးသြားတာလား ဧ မသိပါ၊ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသည့္ အေနျဖင့္ သူ႔ကို ဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္သည္။
" ကို ေနာက္ခါ ဖုန္းႀကိဳဆက္ထားေလ "
" ဆက္ထားရင္ အဝါေရာင္ ဂါဝန္ေလး ဝတ္ထားမလား၊ ဧ က အဝါေရာင္နဲ႔ လိုက္တယ္ "
ေပ်ာ္တာလား ဝမ္းနည္းတာလား မသိေသာ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ တကယ္ အဝါေရာင္နဲ႔ လွတယ္လို႔ သူထင္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို သူျမင္ေယာင္ခ်င္ ဆက္ဆံခ်င္ေသာ သူတေယာက္ႏွင့္ မတူတူေအာင္ ဧ ကို ပုံသြင္းေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
" ဧ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲ "
" ၂၈ "
" တကယ္လား "
" ကို႔စိတ္ထဲ ဧ ကို မယုံရင္ အသက္အမွန္ပါလို႔ ေျပာလည္း ကို ယုံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲ့ေတာ့ ဘာမ်ား ထူးျခားမွာ မို႔လဲ "
သူက အသံထြက္ေအာင္ တဟားဟားရယ္ရင္း ဧ ရဲ႕ ဆီးခုံေမႊးမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။
" အဲ့လိုဆို ဧ က က်ေနာ့္ထက္ အသက္ႀကီးမယ္ ထင္တယ္ "
သူေျပာမွ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ပုံက လူႀကီးပုံ ေပါက္ေသာ္လည္း ရယ္လိုက္ရင္ေတာ့ ႏု ေသးမွန္း သတိထားမိသည္။ ဘဝသမားပဲမို႔ ရင့္က်က္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
" ဒါဆို ေမာင္ေမာင္ေလး ေပါ့ "
သူက တခ်က္ရယ္ရင္း ဧ ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ကာ ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလးၾကား သူ႔လက္ခလယ္ကို ထိုးထည့္ရင္း ဧ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္သည္မို႔ ဧ တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ား ထသြားသည္။ အနမ္းမခံဖူး၍ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူနမ္းသည္ကေတာ့ ပထမဆုံး ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္ေတာ့ ဧ တို႔လို မိန္းမေတြရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကင္ၾကင္နာနာ နမ္းၾကသည္က ရွားပါသည္။ သူကေတာ့ ၾကင္ၾကင္နာနာ နမ္းလား ဧ မသိေပမဲ့ ဧ ရင္ထဲ ရယ္ခ်င္သလို ငိုခ်င္သလို ေလထဲေျမာက္သြားသလို ခံစားရတာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ခုတေခါက္ကေတာ့ သုံးခါေျမာက္ျဖစ္သည္။ သူလာမယ္ ဖုန္းဆက္ထားသျဖင့္ မေျခာက္ခ်င္ေသးေသာ အဝါေရာင္ ဂါဝန္ကို ဒ႐ိုင္ယာျဖင့္ အတင္းမႈတ္ကာ လာကာနီး ေျပးဝတ္ရသည္။ ေကာင္းေကာင္း မေျခာက္ခ်င္ေသးသျဖင့္ ေရေစာ္နံမွာလည္း စိုးရိမ္ရေသးသည္။ ေနာက္ေန႔ အားရင္ေတာ့ အဝါေရာင္ ဂါဝန္ေလး သုံးထည္ေလာက္ ဝယ္ဦးမွဟု ေတြးမိသည္။
ဒီတေခါက္လည္း သူ႔မ်က္လုံးေတြကို ၾကည့္ရင္း ဝမ္းနည္းလာသလို ရွက္လာသလို ျဖစ္လာျပနိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကို ဧ မၾကည့္ခ်င္ပါ၊ ထို အၾကည့္မ်ား၏ အေၾကာင္းအရင္းကိုလည္း ဧ မသိခ်င္ပါ၊ သူႏွင့္ ဆက္ဆံတိုင္း ဧ ကိုယ္တိုင္လည္း သာယာရသည္ မွန္ေသာ္လည္း ျမန္ျမန္ၿပီးေစခ်င္သည္။ အရင္တေခါက္ကလို သူနဲ႔အတူ အိပ္ယာထဲလွဲၿပီး စကားစျမည္ ေျပာခ်င္သည္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြ သိခ်င္သည္။ ဧ အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာျပခ်င္သည္။
" က်ေနာ္က ကားေမာင္းတာ " သူက ေဘးေတြ လွဲရင္း မေမးပဲ ေျဖသည္။ သည္တခါတြင္ေတာ့ သူ႔လက္ေမာင္းေတြအေပၚ ဧ ကို ေခါင္းအုံးခိုင္းၿပီး သူ႔လက္တဖက္က ဧ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ၾကည့္ေနသည္။
" ဝင္ေငြကေတာ့ အရမ္းမေကာင္းဘူး၊ အရမ္းလည္း မနည္းဘူး၊ တေယာက္ထဲသမားအတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့ "
သူ႔ရဲ႕ တေယာက္ထဲသမားဆိုေသာ စကားက ဧ ရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ေလေအးမ်ား ဝင္လာသလို ေအးျမင္သြားေစသည္။
" ေကာင္းတာေပါ့၊ ဧ ကေတာ့ မိသားစု ရွိေသးေတာ့ ေလာက္င႐ုံပါပဲ၊ တခါတေလက် ေခ်းရငွားရတာေပါ့၊ ေနာက္ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံေလးရေတာ့ ျပန္ဆပ္ေပါ့ ဒီလိုနဲ႔ သံသရာလည္ ေနတာပါပဲ "
ဪ တလုံးသာ ေျပာ၍ ဘာမွဆက္မေမး၊ ဒီအလုပ္လုပ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲဟူေသာ ေယာက်ာ္းသားမ်ား၏ ေမးေနၾက ေမးခြန္းလည္း သူမေမး၊ အလုပ္ေျပာင္းဖို႔အေၾကာင္း ေတြးဖူးလားဟု လည္း သူမေျပာ၊ တခါတရံတြင္ အလုပ္ေျပာင္းမလား ကူညီပါ့မယ္ ဘာညာဆိုၿပီး အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္ေသာ ေၾကာင္ဖားမ်ားလိုလည္း သူမေျပာ။
" အျပင္ေရာ လိုက္လား၊ ညအိပ္ေပါ့ "
သူ႔ဆီက ၾကားခ်င္သည္မွာ ဒီစကား မဟုတ္ေသာ္လည္း သူေမးသည္ကို ျပန္ေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ဧ က အရမ္းလွတဲ့ထဲ မပါသလို ပညာတတ္တဲ့ထဲလည္း မပါ၊ အရမ္းလည္း မေရာတတ္၊ မခြၽဲတတ္ေတာ့ မာဆတ္အဆင့္က မတတ္ႏိုင္ရွာ၊ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ ေဝးသလို ဟိုတယ္လိုက္၊ ကိုယ္ပိုင္ ခ်ိတ္နဲ႔ သြားႏိုင္ေသာ ဇယားအဆင့္လည္း မေရာက္ႏိုင္ရွာ၊ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္လည္း မေတြးမိတာၾကာပါၿပီ၊ ခုေတာ့ ၃၀ နား ကပ္လာၿပီမို႔ ေရွ႕ေရးကို ေတြးရၿပီ၊ အသက္ႀကီးလာရင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ ပိုက္ဆံေလး ဖဲ့စုေနမိၿပီ၊
" တရက္ အျပင္မွာ အိပ္မယ္ေလ၊ ည လိုက္ေပါ့ ရတယ္မလား "
" ရတယ္ေလ ဖုန္းႀကိဳဆက္ေပါ့ " ဧ ရင္ထဲ တခုခု အက္ကြဲသြားသံ ၾကားရသည္။ သူဟာ ငါ့ကို ဖာသည္လိုပဲ ျမင္တာပဲဟု ေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္ေတာ့ ေအးေလ ဖာသည္ပဲဟာဆိုၿပီး ေျဖရျပန္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ သူ ဧ ဆီ တလသုံးေခါက္မွ ေလးေခါက္ထိ လာတတ္သည္။ လာတိုင္းလည္း ဧ က အဝါေရာင္ ဂါဝန္ေလးဝတ္ၿပီး ဘာနဲ႔ လာတာလဲ ေမးကာ ဆီးႀကိဳစၿမဲ၊ သူကလည္း ဘတ္စ္ကားနဲ႔ လာတာဟု ေျဖၿပီး ဝင္လွဲကာ အဝတ္ေတြခြၽတ္ၿပီး တန္းထိုင္ခိုင္းတတ္သည္။ ဧ အၾကည္ႏူးရဆုံး အခိုက္အတန႔္ကေတာ့ ကိစၥၿပီးသြားခ်ိန္ ေဘးခ်င္းယွဥ္လွဲၿပီး စကားစျမည္ေျပာရခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
သူနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ စိတ္က အၿမဲဒိဟ ျဖစ္ေနသည္။
ဒါေပမဲ့လည္း ဒါေပမဲ့ေပါ့ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္မိတာလည္း အခါခါ၊ စိတ္ကူးေတာ့ ယဥ္ခြင့္ရွိသည္ မဟုတ္လားေလ။
တရက္ေတာ့ သူ႔ဆီက စာဝင္လာသည္၊ သူက အၿမဲတမ္း လာခါနီးမွ ႏွစ္နာရီေလာက္ ႀကိဳၿပီး ဖုန္းဆက္တတ္သူ ျဖစ္သည္။
" ဧ ဒီေန႔ ဘာလုပ္စရာရွိလဲ ညအားရင္ လိုက္လို႔ရလား "
" ဟုဟုရတရ္ ကို၊ ဘားမွလုပ္စရာမရွိပု၊ လာမေလ "
ခဏေနေတာ့ သူ႔ဆီမွ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာကို စာပို႔လာသည္။ ဟိုတယ္ကို ခ်္ိန္းမည္ ထင္ထားေသာ္လည္း ပန္းဆိုးတန္း ဆိပ္ကမ္းကိုသာ ခ်ိန္းသည္။
တညလုံး ဧ အိပ္မရ၊ မိုးလင္းကတည္းက ကာစတမ္မာ လက္မခံပဲ အနီးမွ ကုန္တိုက္တခုကို အေျပးအလႊားသြားကာ အဝါေရာင္ ဂါဝန္တထည္ အသည္းအသန္ရွာရသည္။ ရွိသည့္ အဝါေရာင္က ေဈးမတတ္ႏိုင္၊ ေဈးတတ္ႏိုင္သည့္ထဲက် အဝါေရာင္က မရွိလို႔ ေနာက္ကုန္တိုက္တခုကို ႏွေျမာသည့္ၾကားမွ တက္စီငွားကာ ေျပးရျပန္သည္၊ လိုခ်င္သည့္ အဝတ္ရေတာ့ အေျပးအလႊားျပန္ကာ အခ်ိန္မွီ ေရမိုးခ်ိဳး ျပင္ရဆင္ရသည္။
ကမ္းနားတြင္ ေနက ဝင္လုလု၊ ဇင္ေယာ္ငွက္မ်ားက ခပ္ေဝးေဝးတြင္ ဖယ္ရီသေဘၤာနားတေလွ်ာက္ ပတ္ပ်ံရင္း အစာေတာင္းေနသည္။ သူက ထူးထူးျခားျခား ပုဆိုးနဲ႔ ရွပ္အက်ီျဖဴ မဝတ္ပဲ စပို႔ရွပ္ ခဲေရာင္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီတို အျဖဴကို ဝတ္ထားသည္။ ျမင္ေနက် မဟုတ္သည့္ သူ႔ပုံက အျမင္ဆန္းေနကာ တမ်ိဳးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာလာလုပ္မွန္း ေမ့သြားကာ ခ်စ္သူနဲ႔ ခ်ိန္းထားသည့္ ေကာင္မေလးလို ခံစားေနရသည္။
ေလမ်ားက ဧ ဆံပင္ႏွင့္ အဝါေရာင္ ဂါဝန္အနားကို ျဖတ္ျဖတ္တိုက္ေနသည္။ ဧ က အသားခပ္ညိဳည္ို၊ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္၊ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ အနည္းငယ္ ပိန္ရွည္ရွည္ႏိုင္သည္။
" ေမာင္ေမာင္ေလး " ဧ က ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ လွမ္းေခၚေတာ့ သူက ၿပဳံးျပၿပီး လွည့္ၾကည့္ကာ ဧ ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။
" ဘာနဲ႔ လာတာလဲ " ဧ ေမးလိုက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဟု ေျဖသည္။
ဆိပ္ခံတံတားတေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္သြားေတာ့ ဧ စိတ္ထဲ ဒလသြားမွာလားဟု ထင္လိုက္ေသးသည္။
ေဘာတံတားေပၚရွိ သေဘၤာခ်ည္သည့္ ငုတ္တိုင္ႀကီး တခုစီေပၚထိုင္ရင္း သူ ဝယ္လာသည့္ ေရခဲမုန႔္ အတူစားၾကသည္။ သူက အရင္ကနဲ႔ မတူ စကားအေတာ္ေျပာသည္။ သူက စကားေျပာရင္ ခပ္တိုတိုသာ ေျပာေလ့ရွိေသာ္လည္း ဒီေန႔ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြ ေျပာၾကသည္။
ေလတိုးသံ၊ စင္ေယာ္သံ၊ သေဘၤာသံ၊ လူသံသူသံေတြၾကားမွာ သူ႔ရယ္သံ စကားသံေတြကို နားေထာင္ရင္း ဒီအခိုက္အတန႔္ေတြကို သိမ္းထားပလိုက္ခ်င္သည္။ ဘဝမယ္ ပထမဆုံး အႀကိမ္အေနျဖင့္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ အရွက္ႀကီးရွက္ကာ ဝမ္းနည္းစိတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြ ဝဲတက္လာလိုက္ ၿပဳံး႐ႊင္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေငးရင္း ၾကည္ႏူးလာလိုက္ျဖင့္ လက္ေဖ်ာက္တခ်က္တီးလိုက္တိုင္း ဧ စိတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနသည္။
နည္းနည္းေမွာင္လာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္လား ေမးၿပီး တ႐ုတ္တန္းဘက္ကို အတူေလွ်ာက္ၾကသည္။ ေဘးခ်င္းယွဥ္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဧ ပုခုံးစြန္းေလးႏွင့္ သူ႔လက္ေမာင္းတို႔ မသိမသာ ထိကပ္သြားတိုင္း ဧ ရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဧ လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားေစခ်င္သည္။ ဒါမွမဟုတ္ ပုခုံးေပၚ သူ႔လက္ေတြတင္ကာ သိုင္းဖက္ထားရင္း လမ္းအတူေလွ်ာက္ခ်င္သည္။ ဧ ကေတာ့ သူ႔ခါးေလးကို ဖက္ရင္း မွီႏြဲ႕ကာ အတူေလွ်ာက္မည္ေပါ့ေလ။
တ႐ုတ္တန္းမွာ ဆိုင္ေလးတခုမွာ ညစာစားရင္း ပိုၿပီး အာသြက္လွ်ာသြက္ ျဖစ္လာက်သည္။
ဧ ၏ ၾကည္ႏူးမႈေတြ အားလုံးက ဟိုတယ္တံခါးပိတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚ သူလွဲခ်လိုက္ကာ ေဘာင္းဘီခြၽတ္ခ်လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္။
အရမ္းလွသည့္ အိပ္မက္မွ လွန႔္ႏိုးခံလိုက္ရၿပီး ခုမွလက္ေတြ႕ဘဝကို ျပန္ေရာက္လာသူလို ဧ ႏိုးထလာသည္။ ဧ ရင္ထဲမွ ပူေလာင္မႈႀကီးက မီးလုံးတလုံးလို လႈိက္တက္လာၿပီး ဧ သာ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းမေစ့ထားရင္ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြ အန္ခ်ေတာ့မိမလို ျဖစ္လာသည္။
" ခဏေနာ္ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ဦးမယ္ေလ " ဧ ခြင့္ေတာင္းေတာ့ သူက ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း ကြန္ဒုံးတထုပ္ကို လွည့္ေဆာ့ေနသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္၊ ေဘစင္ထဲကို ေရေတြဖြင့္ခ်ရင္း အသံမထြက္ေအာင္ ႀကိတ္ကာ တအစ္အစ္ ငိုခ်လိုက္မိသည္။
ဟုတ္ပါတယ္ ငါက လမ္းေဘးက ေၾကာင္တေကာင္ပါ၊ ဟုတ္ပါတယ္ ငါက ဖာသည္ပါပဲ ဟု ထပ္တလဲလဲ အ႐ူးလို ေရ႐ြတ္ကာ မ်က္လုံးေတြ ေပါက္ထြက္မတတ္ ႀကိတ္ငိုေနမိသည္။
ငိုေနမိတာ အေတာ္ၾကာသြားသည္ထင္၊ တံခါးေခါက္သံ ေပၚလာၿပီး သူဝင္လာေတာ့ မ်က္ရည္ အျမန္သုတ္ရသည္။
" ေရအတူ ခ်ိဳးၾကမလား " သူက ေျပာလည္းေျပာ ဝတ္ထားေသာ အက်ီကိုလည္း ခြၽတ္ကာ တန္းေပၚတင္ရင္း ေရပန္းကို ဖြင့္လိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူနဲ႔ အတူ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ္လုံးတီး ေနခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ခုလို အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းေအာက္မွေတာ့ တခါမွ မေနဖူး၍ ခပ္႐ြံ႕႐ြံ႕ျဖစ္ေနၿပီးမွ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ခ်ရင္း ေရပန္းေအာက္ ဝင္လိုက္သည္။
သူက ဆပ္ျပာတုံးကို ေဖာက္ၿပီး ပြတ္ကာ ဧ ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္ကို ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေနခ်ိန္တြင္ ဧ မ်က္ရည္မ်ား မထိန္းႏိုင္ေအာင္ စီးက်လာေသာ္လည္း ေရပန္းေအာက္မို႔ သူကေတာ့ သိမည္မထင္ပါ။
သူနဲ႔ ဆက္ဆံတိုင္း အၿမဲသာယာခဲ့ေသာ္လည္း ဒီတခါတြင္ေတာ့ ငရဲခံရသလို ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လုံးေတြကို လုံးဝ မဖြင့္တမ္းပိတ္ထားၿပီး သူၿပီးကာ ေဘးတြင္ ဝင္လွဲမည့္အခ်ိန္ေရာက္ဖို႔သာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
" ဧ ဘာလို႔မႈိင္သြားတာလဲ၊ မတည့္တာ စားမိလို႔လား " သူက ေဘးတြင္ ဝင္လွဲကာ ေဆးလိပ္တလိပ္ကို မီးညႇိလိုက္သည္။ သူေဆးလိပ္ေသာက္တတ္မွန္း ဧ မသိခဲ့။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ က်မကို ဂ႐ုမစိုက္ပါနဲ႔ မၾကင္နာပါနဲ႔၊ ဖာသည္မေရ ငါၿပီးၿပီ နင္ျပန္ေတာ့လို႔သာ ႏွင္လႊတ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ဟုသာ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္လိုက္ခ်င္သည္။
ဧ သူ႔အနားတြင္ ဒီလိုပုံနဲ႔ ထပ္မေနႏိုင္၊ မေနခ်င္ေတာ့၊ သူက ဧ ကို ေၾကးစားတေယာက္လို ဆက္ဆံေနေသာ္လည္း ဧ က သူ႔ကို ေဖာက္သည္တေယာက္လို သေဘာမထားႏိုင္သည္မွာ ဧ ရဲ႕ နာက်ဥ္မႈ ျဖစ္သည္။
" ကို ဧ တို႔ဆီ ပထမဆုံး ေရာက္လာတုန္းကေလ "
" အင္း ဘာျဖစ္လဲ "
" ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ ဘယ္သူၫႊန္းလိုက္လို႔လဲ "
သူက ဧ အေမးကို ခ်က္ခ်င္း မေျဖပဲ ေဆးလိပ္ကို အက်အန ထိုးေခ်ၿပီးမွ ဒီလိုပါပဲ ဟု ေျဖသည္။
သူ႔ဆီက ဧ သိခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ ဧ ဆီဘာလို႔ ဆက္လာေနတာလဲ။ ဧ ကို ဆက္ဆံေနခ်ိန္ ဘာလို႔ သူ႔မ်က္လုံးညိဳႀကီးေတြနဲ႔ အဲ့လိုၾကည့္တာလဲ၊ အဝါေရာင္ဂါဝန္က ဘာလို႔ ဝတ္ခိုင္းတာလဲ၊ ဧ နဲ႔ တကယ္လွတာလား၊ ဒီေန႔ဘာလို႔ ဟိုတယ္ ေခၚတာလဲ၊ ဧ နဲ႔ တူတဲ့ ခ်စ္သူရွိခဲ့ဖူးတာလား။
တကယ္တမ္းက် ဧ ပါးစပ္က ဘာေမးခြန္းမွ ထြက္မလာ၊ ဧ သည္ က်ိဳးေၾကေနၿပီ၊ ဧ သည္ ကြဲအက္ၿပီး အားအင္ကုန္ခမ္းေနၿပီ။
" ဧယီရယ္ ဇာတ္လမ္းကို ဘာလို႔ ႀကိဳက္တာလဲ "
" ေရသူမေလးက ခ်စ္တဲ့သူအတြက္ ကုန္းေပၚထိ လိုက္သြားႏိုင္လို႔ေလ၊ သတၱိခဲေလးမို႔ ခ်စ္တာ "
" ေနာက္ ဘာဆက္ျဖစ္သြားလဲ ဧ သိလား
" သိတယ္ေလ မင္းသားေလးနဲ႔ ညားသြားတာ "
" အဲ့တာ ဒစၥေနး ဗားရွင္း ဧ ရဲ႕၊ နဂို မူရင္း ပုံျပင္က အဲ့လို မဟုတ္ဘူး "
" ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ "
" ဇာတ္သိမ္းမွာ ေရသူမေလးက ေသၿပီး ပူစီေဖာင္းေလးေတြ အျဖစ္နဲ႔ ေပ်ာက္သြားတာ၊ ေရသူမေတြ ေသရင္ လူေတြလို အေလာင္းမက်န္ပဲ ပူစီေဖာင္း ျဖစ္သြားတယ္တဲ့ေလ "
" ဪ " သူ႔စကားေၾကာင့္ ဧ အေတာ္စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္သြားသည္။ သူေျပာတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို မသိခင္အထိ ဧယီရယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးကို ၾကည္ႏူးစရာ အျဖစ္နဲ႔ပဲ မွတ္ထားတာ၊ ခုလို အေၾကာင္းအရာေတြ မသိခ်င္၊ သိဖို႔လည္း မလိုအပ္ပါဘူးလို႔ ဧ ေတြးမိသည္။
" က်ေနာ္ ရန္ကုန္က ထြက္သြားေတာ့မယ္ ဧ "
သူ႔ဆီက မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ စကားသံေၾကာင့္ ဘာခံစားရမွန္းမသ္ိေအာင္ ေၾကာင္သြားသည္။
" ဘာလို႔လဲ၊ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ "
" အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီ၊ တျခားၿမိဳ႕အေသး တခုေျပာင္းမယ္ေလ၊ အဲ့မွာ စီးပြားေရး အေသးေလး တခုေလာက္ လုပ္မယ္၊ စုထားတာေလးေတြ ရွိတယ္၊ ဘယ္ၿမိဳ႕လဲေတာ့ စဥ္းစားတုန္းပဲ၊ အသိကေတာ့ မရွိဘူး၊ အလုပ္ကေတာ့ ထြက္လိုက္ၿပီ " သူက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ဆက္ေျပာသည္။ သူ႔ပုံစံက လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး လူမိေသာ ေက်ာင္းသားတေလး တေယာက္လို ျဖစ္ေနသည္။
" ဘဝအသစ္ စေတာ့မွာေပါ့ "
" ဟုတ္တယ္ "
ဧ စိတ္ထဲ သို႔ေလာ သို႔ေလာႏွင့္ ေပ်ာ္တာလိုလို ရင္ခုန္တာလိုလို ျဖစ္လာျပန္သည္။
" အဲ့တာ မသြားခင္ ဧ နဲ႔ ေနာက္ဆုံးတေခါက္ေလာက္ ေတြ႕ခ်င္လို႔ေလ "
" ဧ ကိုေခၚသြားပါလား "
" ဗ်ာ " သူက အူလည္လည္ႏွင့္ ျပန္ေမးသည္။
" ဧ ကို ေခၚသြားပါလားလို႔ေလ၊ ဧ လိုက္ခဲ့မယ္၊ ဧ ကိုနဲ႔ အတူ ဘဝအသစ္ စခ်င္တယ္၊ ဧ မွာလည္းစုထားတာ ရွိပါတယ္၊ ဧ တို႔အတူ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကမယ္ေလေနာ္ "
ဧ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသ္ိလိုက္ပဲ စကားေတြက ေရသြန္သလို ထြက္က်လာသည္၊ ဒီလိုထုတ္ေျပာဖို႔ သတၱိေတြ ဘယ္ကရွိလာလဲ ဧ မသိပါ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက ဧ ကို တြန္းအားေပးတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
" ဧ မိသားစုေရာ "
" ရတယ္ ထားခဲ့မယ္ ကို မႀကိဳက္ရင္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး ကိုနဲ႔အတူ သြားမယ္၊ ဘဝအသစ္စၾကမယ္ေလေနာ္ ေနာ္ " ကေလးတေယာက္လို ဧ ပူဆာေနမိသည္။ သူ႔ဆီက စကားသံကို ၾကားခ်င္လြန္း၍ ရင္ထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္ေနၿပီး အဝတ္မပါေသာ ခႏၵာကိုယ္တခုလုံးတြင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ား ထေနသည္။
" တခါက ဇြန္းတေခ်ာင္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္ "
အဆက္အစပ္မရွိတဲ့ သူ႔စကားေၾကာင့္ ဧ ေၾကာင္သြားသည္။
" ဇြန္းဟာ က်ေနာ္နဲ႔အတူ မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ လက္ခံလိုက္ရခ်ိန္ က်ေနာ္ဟာ လမ္းေပၚေရာက္ေနၿပီ၊ ဇြန္းက က်ေနာ္နဲ႔မရွိတာ အေတာ္ၾကာၿပီ၊ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္လက္ထဲ ျပန္ေရာက္မယ္ပဲ ထင္ေနခဲ့တာ၊ အဲ့ခ်ိန္က်ေတာ့ ဇြန္းဟာ က်ေနာ္မဟုတ္တဲ့ တျခားလူဆီ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ လက္ခံလိုက္ရတယ္၊ ဇြန္းဟာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္ထဲ ရွိခ်င္ရွိေနမယ္၊ ဟင္းပန္းကန္ထဲလည္း ရွိႏိုင္တယ္၊ ေျမေတြကို တူးဆြဖို႔ေတာ့ မသုံးႏိုင္ေလာက္ဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္၊ ဘာလို႔ဆို ဇြန္းက လွတယ္၊ ဇြန္းက ထိပ္က ဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔ အရ္ိုးက သြယ္ၿပီး အေတာ္ရွည္တယ္၊ ဒီမွာ ျမင္ေလ့ျမင္ထ မရွိတဲ့ ဇြန္းပဲ။
ဇြန္းနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔က သုံးႏွစ္ေလာက္အထိ အတူရွိခဲ့တာ၊ အဲ့က်မွ ေတြးမိတာက အတူရွိေနတိုင္းလည္း အမွတ္တရမျဖစ္ဘူးဆိုတာပဲ၊ တေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ ဇြန္းဟာ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ရွိေနခဲ့တာ၊ ဒီလိုနဲ႔ သုံးႏွစ္ေလာက္ၾကာတာေတာင္ အမွတ္တရ သိပ္အမ်ားႀကီး မရွိဘူး။ ဇြန္းဟာ ဇြန္းအလုပ္ လုပ္ေနသေ႐ြ႕ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္စရာ အမွတ္တရေတြ မျဖစ္လာဘူး ထင္ပ။ ဘာမွမထူးျခားတဲ့ ပုံေသကားခ်ပ္တခုထဲကို စိမ့္ဝင္ၿပီး ပုံမွန္အလုပ္တခုလို႔ ျဖစ္သြားလို႔ေလ။
ဇြန္းေပ်ာက္သြားၿပီးမွ ခုခ်ိန္ က်ေနာ့္မွာ ဇြန္းရွိရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတာ ဆယ္ႀကိမ္မကရွိတယ္၊ ရွည္လ်ားၿပီး ေသးသြယ္ ထူထဲတဲ့ ဇြန္းလက္ကိုင္အဖ်ားကို လက္ခလယ္ေပၚတင္၊ လက္ညိဳး၊ လက္မနဲ႔ ဖိကိုင္ၿပီး အစားအေသာက္ေတြထဲ ႏွစ္ခပ္လိုက္တာမ်ိဳး မၾကာမၾကာ ျမင္ေယာင္မိတယ္၊ က်ေနာ့္လက္တံကရွည္ေတာ့ ဇြန္းအရွည္နဲ႔ က်ေနာ့္ပါးစပ္နဲ႔က ကြက္တိပဲ၊ ပူပူေလာင္ေလာင္ေတြ စားရလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေရွ႕ထားၿပီး ဇြန္းကိုမႈတ္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာဆို ဇြန္းဟာ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ အေလးခ်ိန္နဲ႔ အလ်ားအနံရွိတာမို႔ ကိုယ္ႀကိဳက္တာလည္း မဆန္းပါဘူး။ ဇြန္းဟာ က်ေနာ့္ဆီရွိမေနေပမဲ့ တခ်ိန္ျပန္ရမယ္ ထင္ေနတုန္းပဲ၊ အဲ့တုန္းကေပါ့။
ခုေတာ့ ဇြန္းကို ျပန္မရေတာ့ဘူး၊ ထားခဲ့ရၿပီ၊ ပိုဆိုးတာက ဇြန္းကို ဘယ္သူနဲ႔ ထားခဲ့ရမွန္းမသိဘူး၊ တခါတေလက် ဇြန္းဟာ က်ေနာ္နဲ႔လည္း မဆိုင္၊ က်ေနာ္လည္းမပိုင္ေတာ့ဘူး၊ သူ႔ဟာသူ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ ခြံေကြၽးေကြၽး၊ ေဖ်ာ္ေပးေပး၊ ေနာက္ဆုံး ေျမႀကီးေတြကိုပဲ တူးဆြဆြ က်ေနာ့္အလုပ္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေျဖသိမ့္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ဇြန္းကို က်ေနာ္မပိုင္ရရင္ေတာင္ ပိုင္တဲ့သူ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အသုံးျပဳတာပဲ ျမင္ခ်င္ၾကားခ်င္တယ္။ တခါတခါ အိပ္မက္ထဲမွာ ဇြန္းဟာ ဘြက္အိုင္ေတြထဲ လဲေလ်ာင္းရင္း ကိုယ္ေပၚက်လာတဲ့ မိုးေရေတြကို မလႉပ္မယွက္ပဲတင္းခံေနရတယ္လို႔ မက္တယ္။ ႏိုးလာေတာ့ ဇြန္းကို ဒီလိုအေျခအေနေရာက္ေအာင္ ငါစြန႔္ပစ္ခဲ့မိလားဆိုၿပီး ငိုမိျပန္ေရာ။
ဇြန္းကို က်ေနာ္စြန႔္ပစ္ခဲ့လား၊ ဇြန္းဟာ က်ေနာ့္ဆီက ထြက္သြားသလား၊ ဘယ္သူမွလည္း မသိဘူး၊ က်ေနာ္လည္း မေျပာတတ္ဘူး၊ ေသခ်ာတာေတာင္ တခ်ိန္လုံး ဇြန္းကို လက္ထဲမွာ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ အမွတ္တရေတြ မျဖစ္ခဲ့သမွ်ဟာ ဇြန္းက်ေနာ့္လက္ထဲ မရွိေတာ့မွ အမွတ္ရစရာေတြ ျဖစ္ကုန္တာပါပဲ။
ဇြန္းကေရာ က်ေနာ့္ထက္သာတဲ့သူကို အစာေတြခပ္ေကြၽးရင္း က်ေနာ့္ကို ေမ့ေနမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ့္ကိုပဲ ေတြးေနမွာလားေတာ့ သိခ်င္မိေသးရဲ႕ "
သူက သက္ျပင္းခ်ရင္း ေဆးလိပ္ ေနာက္တလိပ္ကို မီးထပ္ညႇိတယ္။
" အဲ့တာ ဘာအေၾကာင္း ေျပာတာလဲ " ဧ တကယ္ကို နားမလည္လို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
" ဇြန္း အေၾကာင္းေလ "
" ဇြန္းက အဝါေရာင္ ဂါဝန္ဝတ္လား "
ဧ က ခ်က္ခ်င္းေကာက္ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ရယ္တယ္၊ နာနာက်ဥ္က်ဥ္ ရယ္သလိုႀကီး။
" ဇြန္းအစစ္အေၾကာင္း ေျပာတာဆိုလည္း ေပ်ာက္ရင္ ျပန္ဝယ္လိုက္ေပါ့ " ဧ စကားဆုံးေတာ့ သူက ဧ ကို ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္တယ္။ ငါ ဝယ္လိုက္တဲ့ ဇြန္းက မင္းေလ လို႔ ေျပာခ်င္ေနတာမ်ားလားလို႔ ဧ ေတြးမိေသးတယ္။
" ဧ က်ေနာ္နဲ႔ တကယ္လိုက္ခ်င္တာလား၊ က်ေနာ္ ဘယ္သူမွန္း ဘယ္ကမွန္း၊ ေနာက္ဆုံး ဘယ္သြားၿပီး ဘာလုပ္မယ္မွန္း မသိတာေတာင္ လိုက္ခ်င္တာလား "
" လိုက္ခ်င္တယ္ " ဧ က အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး ေျဖခ်လိုက္သည္။ ဧ ဘက္က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြက ခိုင္မာၿပီးသားပါ သူ႔ဘက္ကသာ။
" ေရသူမေလးလို ကုန္းေပၚတက္လိုက္မ္ိတဲ့ထိ စြန႔္စားၿပီးကာမွ ပူစီေဖာင္းေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး ေသသြားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္လား "
" ကို႔ဘက္က ဧ ကို ေခၚႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုတာပါ "
ဧ အဲ့အေၾကာင္းကို ထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။
" က်ေနာ္ စဥ္းစားပါရေစ "
" ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ "
" ေနာက္ လာမဲ့ ေသာၾကာေပါ့၊ ေနာက္ သုံးရက္ေနရင္ေပါ့၊ အဲ့ေန႔က် က်ေနာ္ သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ တကယ္လို႔ ဧ ကို က်ေနာ္ ေခၚႏိုင္မယ္ဆို အဲ့ေန႔ ညေန ေလးနာရီ လာေခၚပါ့မယ္ "
" မေခၚႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေရာ "
ဧ ရဲ႕ အေမးကို သူမေျဖပဲ ေဆးလိပ္ကိုပဲ ေငးေနသည္။
အဲ့ညမွာ သူနဲ႔ ဧ ဒုတိယအႀကိမ္ ဆက္ဆံၾကသည္။ အဲ့အတြက္ ဧ က အပိုေၾကးေပးစရာမလိုေၾကာင္း ေျပာေတာ့ သူကလည္း သူသိပါတယ္ တညလုံး ေခၚထားတာပဲမလားလို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျပာသည္။
အဲ့တႀကိမ္မွာ ဧ ဘဝမွာ အေကာင္းဆုံး ခံစားရဖူးျခင္းပဲ၊
ေနာက္ေန႔ မနက္က် သူ ျပန္သြားသည္။ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္လို႔ ဧ ေျပာေတာ့ သူက ပါးခ်ိဳင့္ေလးနဲ႔ မ်က္လုံးေဘးက အစင္းေလးေတြ ေပၚေအာင္ ၿပဳံးျပသည္။
ေသာၾကာေန႔ ညေန မေရာက္ခင္အခ်ိန္ထိ ကာလေတြဟာ ဧ အတြက္ ရင္တုန္ ေျခာက္ခ်ားရတဲ့ ကာလေတြျဖစ္သည္၊ ဘယ္ ကာစတမ္မာမွလည္း လက္မခံႏိုင္၍ မမကေမာင္းခ်ေတာ့မည္ အထိ လုပ္သည္၊ ဧ ကလည္း သူလာေခၚရင္ ၿပီးၿပီပဲဆိုကာ ေပးၿပီး တင္းခံသည္။ သူနဲ႔ ပတ္သတ္၍ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္လည္း ဧ မစဥ္းစားႏိုင္၊ စဥ္းလည္း မစဥ္းစားတတ္၊ မစဥ္းစားခ်င္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ၅၀/၅၀ ပဲဟုသာ သေဘာထားရင္း သူလာေခၚဖို႔ပဲ အခ်ိန္ျပည့္ ဆုေတာင္းရင္း စုထားသမွ် ေငြေတြနဲ႔ မွတ္ပုံတင္၊ ဖုန္း၊ အဝတ္ႏွစ္စုံနဲ႔အတူ အထုပ္အပိုးေသးေလး ျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနမိသည္။
ညေန ေျခာက္နာရီထိ သူေပၚမလာေတာ့ ဧ တကိုယ္လုံး ေခြက်ၿပီး ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုမိသည္။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ ဘာေၾကာင့္လဲေတြလည္း ဧ နားမလည္။ ဧ ဘဝမွာ ကိုယ္အနားရွိခ်င္တဲ့ လူတေယာက္ကို ေတြ႕ရၿပီးမွ အဲ့လူက ကိုယ့္ကို အနားမွာ မရွိေစခ်င္ဘူးဆိုတာ သိရတဲ့ ခံစားခ်က္ရဲ႕ နာက်ဥ္မႈကို ဧ မခံစားႏိုင္ေတာ့။
ေဘးတိုက္တြင္ ေၾကာင္တေကာင္ရွိသည္။ ေၾကာင္ဟာ ျဖဴျဖဴေဖြေဖြး ဝဝဖီးဖီး၊ ဧ နဲ႔ ေလွကားအတက္အဆင္းမွာ ဆုံရင္ သူ႔ကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။ စစခ်င္းတုန္းကေတာ့ သိပ္ႀကိဳက္ပုံ မေပၚေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက် ကိုယ္ကိုကိုင္းၿပီး လက္လွမ္းလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ေခါင္းကို ေစာင္းၿပီး ဧ လက္ဖဝါးထဲကို ထည့္ေပးသည္။ ဧ က သူ႔ေမးေအာက္နဲ႔ ေခါင္းတဝိုက္ကို ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴေပးသည္။
တကယ္ေတာ့ ေအာက္ထပ္က ေၾကာင္ကို ဧ စိတ္ထဲ မရွိပါ။ ဧ တေနရာရာ ေရာက္ေနခ်ိန္ အဲ့ေၾကာင္အေၾကာင္း မေတြး၊ ဧ ခုခုစားေနခ်ိန္၊ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေနခ်ိန္လည္း အဲ့ေၾကာင္အေၾကာင္းကို မေျပာ၊ မေတြးဘူး၊ ဒါေပမဲ့လည္း အျပင္က ျပန္လာခ်ိန္၊ အျပင္ထြက္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕ရင္ေတာ့ အၿမဲတမ္းလိုလို ပြတ္သပ္ေပးတတ္သည္။
တခါတခါက် ဧ က အလ်င္စလို ထြက္သြားတာေတြ ရွိတတ္သည္။ ေၾကာင္က ဧ ကိုျမင္တဲ့အခါတိုင္း ေခါင္းကိုေစာင္းၿပီး ေအာက္ႏွိမ့္ခ်တတ္သည္၊ ဧ ပြတ္ေပးမယ္ အထင္နဲ႔ေပါ့၊ မအားတဲ့အခါက် ဧ က ဒီတိုင္းပဲ ပါးစပ္က ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အလ်င္စလို ေျပးဆင္းသြားတတ္သည္၊ ဧ က ေၾကာင္ကို ေခါင္းထဲ မရွိေပမဲ့ ေၾကာင္ကေရာ ဧ ေခါင္းထဲ ရွိေနမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူေရာ ဧ လိုပဲ ေတြ႕တဲ့ခါ အပြတ္သပ္ခံလိုက္မယ္လို႔ပဲ ေတြးၿပီး တျခားအခ်ိန္ စိတ္ထဲမရွိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
တကယ္လို႔မ်ား၊ တကယ္လို႔မ်ားေပါ့ ေၾကာင္သာ ဧ ကို စိတ္ထဲရွိၿပီး ဧ သူကို ျမင္ရဲ႕သားနဲ႔ မပြတ္သပ္သြားတဲ့အခါ၊ အၾကာႀကီး ဧ ကို မေတြ႕ရ၊ အပြတ္သပ္မခံရတဲ့အခါ သူဘယ္လို ခံစားရမလဲလို႔ ေတြးမိသည္။
ခုေတာ့ ဧ ကိုယ္တိုင္လည္း အဲ့ေၾကာင္ဘဝမ်ိဳး ေရာက္ေနၿပီ၊ သူက ဘာရယ္မဟုတ္ လမ္းႀကဳံလို႔ ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴသြားတာကို ကိုယ့္ကို ဂ႐ုစိုက္တယ္အထင္နဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ေတြ႕ရင္ ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီး သူ႔လက္ဖဝါးေပၚ ေခါင္းတင္ေပးဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ကို စိတ္ထဲလည္း မရွိ၊ ဘဝထဲမွာလည္း ေနရာမေပးထားတဲ့ လူတေယာက္က ကိုယ့္ကို ဂ႐ုစိုက္မယ္ ၾကင္နာမယ္ထင္ၿပီး မေတြ႕တာၾကာတဲ့အခါ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာမ်ိဳးေလ။
တကယ္ေတာ့လည္း ဧ လည္း ေၾကာင္တေကာင္သာ ျဖစ္သည္။ လမ္းႀကဳံလို႔ ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴခံလိုက္ရ႐ုံပါ၊ သူ႔ စိတ္ထဲမွာလည္း ေနရာမရ၊ ဘဝထဲမွာလည္း ပတ္သတ္ရဖို႔ မရွိ၊ လမ္းမွာ ခဏေလး ဆုံ႐ုံဆုံမိတဲ့ ေလလြင့္ေၾကာင္တေကာင္ပါပဲဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမင္မိသည္။
အေတာ္ၾကာ ငိုေနမိၿပီး ၇ နာရီေက်ာ္မွ မမက ဧည့္သည္တေယာက္ ေရာက္ေနတယ္ေျပာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ၿပီး မအားေၾကာင္း၊ ေနမေကာင္းေၾကာင္း အေၾကာင္းျပၿပီး ျငင္းလိုက္သည္။ မမက ရစရာမရွိေအာင္ ဆူဆဲၿပီး အတင္းမရမက ဧည့္ခံခိုင္းေတာ့ ေအ့ေလ ငါက ဒါပဲ ဒီအလုပ္ပဲ လုပ္ရတာဟု သေဘာပိုက္ကာ မိတ္ကပ္အျမန္ဖို႔ၿပီး ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခံဖို႔ လုပ္ရသည္။
ဧည့္သည္က အရပ္က ေျခာက္ေပေက်ာ္၊ ႏိုင္ငံျခားသား စပ္လားမသိ နီစပ္စပ္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္၊ ႏွိပ္ေပးေနတုန္းလည္း သူ႔လက္ေတြက အၿငိမ္မေန၊ ေနာက္ဆုံး ဆက္ဆံၾကေတာ့ သူကလည္း ပ်ားပတုန္းေပမဲ့ အေတာ္ထြားတဲ့ ပ်ားပတုန္းမို႔ ဧ ရဲ႕ ပန္းကေလး စုတ္ျပတ္သပ္ကုန္ၿပီဟုပင္ ခံစားရသည္။ ေခြၽးေတြ႐ႊဲၿပီး ရႉးရႈးရွဲရွဲ မာန္ဖီေနေသာ သား႐ိုင္းလို ေကာင္ႀကီးေအာက္မွာ ျပဳတိုင္းႏုရင္း ဧ တေယာက္ ပန္းကေလးကိုလည္း စိတ္မပူႏိုင္ေတာ့၊ ဧည့္သည္က ကုန္းၿပီး ဧ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္ေတာ့ ရင္ေတြ ကြဲေၾကသလို ခံစားရၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ စီးက်လာသည္။
ဧည့္သည္က မျမင္တာလား၊ ဂ႐ုမစိုက္တာလား မသိ၊ သူ႔အလုပ္သူမပ်က္၊ ဧ ကသာ ကြဲေၾကေနတဲ့ရင္ေတြအေပၚက သူ ခဏခဏ ပြတ္သပ္ဖူးတဲ့ ဧ ရင္သားေတြ အေၾကာင္း၊ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ကုန္းေပၚတက္ၿပီး ခ်စ္တဲ့သူေနာက္လိုက္မ္ိလို႔ ပူစီေဖာင္း ျဖစ္သြားတဲ့ ေရသူမေလး ဧယီရယ္အေၾကာင္း၊ သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဇြန္းေလးအေၾကာင္း ေတြးရင္း မွန္တခ်ပ္လို တစစီ က်ိဳးေၾကကြဲအက္လာသည္။
တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ႔အတြက္ ဧ က ဇြန္းေလး တေခ်ာင္းျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ သူေျပာသလို ဇြန္းက ဇြန္းအလုပ္ လုပ္တဲ့အခါက် သတိမထားမိပဲ တကယ္အနားမွာ မရွိေတာ့တဲ့အခါက်မွ သတိရ လြမ္းဆြတ္မိသလိုမ်ိဳး ဧ ကို တေန႔ ဇြန္းတေခ်ာင္းလို လြမ္းဆြတ္ၿပီး ျပန္လာႏိုင္သည္မလားဟု မျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အားေပးမိသည္။
ဒီလိုနဲ႔ တေန႔တေန႔ သူျပန္ေရာက္လာရင္လည္း အဝါေရာင္ဂါဝန္ေလး ဝတ္ႀကိဳရင္း ဘာနဲ႔ လာတာလဲ ေမး႐ုံပဲေပါ့လို႔ နာနာက်ဥ္က်ဥ္ ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ သူ႔ေပၚက သား႐ိုင္းႀကီးကို အား အရမ္းနာတယ္ ျဖည္းျဖည္းေနာ္ သူတအားၾကမ္းတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရသည္။ ေခါင္းအုံးတခုလုံးကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ႐ႊဲလို႔ေပါ့။
#Teno
No comments:
Post a Comment