ရေးသားသူ - ရဲဂျာ
........
" ဂျိမ်း......ဂျိမ်း......ဂျိမ်း "
မိုးထစ်ချုန်းသံများက အဆက်မ ပြတ် ထွက်ပေါ်လာသည်။ လျှပ်နွယ်လျှပ်ပန်းများက ဖြိုးဖြိုးဖျစ် ဖျစ်နဲ့ မြည်ကာ ဝင်းခနဲ လျှပ်ကနဲကောင်းကင်ထက်တွင် အစင်းကြောင်းကြီးများ မကြာခဏထွက်ပေါ်လျက်ရှိသည်။
တိမ်တောင်တိမ်လိပ် များက လည်း
မည်းမှောင်ကာ အထပ်ထပ် ဆင့်ကာ တတ်နေပြီး မိုးအောက်မြေပြင်မြင်ကွင်းအားလုံးသည်လဲ အမှောင်ဖုံးလွှမ်းကာ မကြည်လင်တော့ပေ။
လေပြင်းကလည်း တိုက်ခတ်လာပြီး သစ်ပင်ကြီးငယ်များ ယိမ်းထိုးနေကျသည်။ မိုးမရွာချမီ လေကအရင်တိုက်လာသည်။
" ဝေါ...ဝေါ.... ဝေါ...ဟူး..ဝူး "
မရှေးမနှောင်းမှာပင် လေနဲ့အတူမိုးကပါလာတော့သည်။ တစ်ခဏ အ တွင်းမှာ မိုးရေများကရေစီးကြောင်းကြီးများ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး မြင့်ရာမှနိမ့်ရာသို့ စီဆင်းသွားကျသည်။ မိုးမှောင်ကြီးကျနေတော့သည်။
ယင်းအချိန်တွင် လူတစ်ယောက်သည် မိုးရေထဲမှ ခေါင်းစွပ်အနက်ကိုစွပ်ထားပြီး ခြံဝန်းတစ်ခုအရှေ့မှာ ရပ်ကာ တိုက်အိမ်ထဲသို့လှမ်း
ကြည့်နေသည်။
" ဂျိမ်း....ဂျိမ်း......ဂျိမ်း "
မိုးခြိမ်းသံတွေက မြေပြင်ကို သိမ့်သိမ့်တုန်သွားပြီး လျှပ်စီးတွေကလည်းတဝင်းဝင်းနဲ့ ပြိုးပြိုးပြက် ပြက်.......
အင်္ကျီအနက် ခေါင်းစွပ်အနက်ရောင် ဆောင်းထားပြီးဂျင်းဘောင်း ဘီဝတ်ထားသော ထိုလူငယ်သည်ဘေးဘီဝဲယာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ခြံဝန်း အုတ်နံရံပေါ်သို့ကျော်တတ်ကာဝင်ရောက်သွားတော့သည်။
ထိုခေါင်းစွပ်နဲ့ လူသည် တိုက်အိမ်လေး ပြတင်းပေါက်တံခါးကိုအသာအယာဖွင့်ပြီး လူရိပ်လူရောင်မတွေ့တာနဲ့ ကျော်ခွကာ အိမ်ထဲသို့ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။
အိမ်ထဲတွေ မဲမှောင်နေတာကြောင့်ပါလာသောဖုန်းမီးကို ဖွင့်ပြီးဘေးဘီဝဲယာထိုးကြည့်လိုက်သည်။
ကျွန်းဗီရိုကြီးများ.ကျွန်းစားပွဲများနဲ့သပ်ရပ်လှသည်။ နံရံတွင်ချိတ်ထားသော ပန်းချီကားများကလည်း စုံ လင် လှသည်။
အပြင်ဘက်မှာတော့ မိုးတွေက သည်းကြီးမဲကြီး ရွာချလျက်ရှိသည်။
မဲမှောင်နေသော အခန်းထဲမှမီးလေးထွန်းကာရှောက်ပတ် ကြည့်ရင်း တံ ခါးတစ်ခုတွေ့တာနဲ့ အသာအယာဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်ပြီး ဖုန်းမီးလေးထွန်းကဘေးဘီဝဲယာထိုးကြည့်လိုက်သည်။
ကုတင်တစ်လုံးတွေ့ရပြီး မွေ့ယာဖက်လုံးတွေနဲ့ ကုတင်ဘေးမှမီးအုပ် ဆောင်းလေးတစ်ခုလဲတွေ့ရသည်။အခန်းနံရံမှတော့တိုင်ကပ်နာရီတစ်ခုရှိပြီး ပန်းချီကား တစ်ခုကိုလည်းထပ်တွေ့လိုက်ရသည်။
ဖုန်းမီးရောင်နဲ့ အနားကပ်ကာတိုးကြည့်လိုက်ရာ ပန်းချီကားထဲမှဘီလူးကြီးက တင်းပုတ်ကိုင်ကာလက်ညိုး ထိုးနေဟန်ကအသက်ဝင်လှသည်။ ထို ပန်းချီကားအား စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေရင်း ကြက်သီးတွေ ထလာပြီး ချွေးစီးတွေပြန်ကာနောက်ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်တဲ့အချိန်...
" ဒုတ်.....ဖြောင်း..."
" အား...."
အနောက်မှ မာကျောသော အရာတစ်ခုက နောက်စေ့အား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်တာကြောင့် နာ ကျင်ကာ မူးမိုက်ပြီးပစ်လှဲကျသွားတော့သည်။
ဘာဆိုဘာမှ မသိတော့ပါ။
" အား..ကျွတ်...ကျွတ် ...အား...
နာလိုက်တာ "မင်းမောင် ခေါင်းနှောက်စေ့ကိုစမ်းပြီး စုတ်သပ်လိုက်ပြီး မနေ့က အ ဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးမိလိုက်သည်။ ပန်းချီကားတစ်ချက်ကို ကြည့်နေရင်း နောက်စေ့ကို အရိုက်ခံလိုက်ရတာကို သတိရပြီး
" ငါဘာဖြစ်သွားတာလဲ "
မင်းမောင် တစ်ယောက် ပြူးပြူးပျာပျာ ဘေးဘီဝဲယာကြည့်လိုက်တော့မဲမှောင်လျက်ရှိပြီး အခန်းငယ်တစ်ခုထဲ ရောက်နေသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။
ငါဘယ်ရောက်နေတာလည်း ဒီအ ခန်းက မနေ့ကနေရာလဲ မဟုတ်ပါလား....
ငါကိုတစ်ယောက်ယောက်မိသွားတာလား....
ဖမ်းထားတာလား....
မင်းမောင်တစ်ယောက် အတွေးတွေနဲ့ ချာချာလည်နေပြီး ခေါင်းတွေလဲနောက်လာသည်။
" ဖျတ်..."
မှောင်နေသော အခန်းထဲသို့ မီးလင်းလာတာကြောင့် မင်းမောင် ထိုင်ရာမှထလိုက်ပြီး အခန်းထဲ လျှောက်ကြည့်ရာ ကုတင်တစ်လုံးသာ တွေ့ရပြီးထူးထူးခြားခြား ဘာမှမတွေ့ရပါ။
ငါ့ကို ဘယ်သူ ဖမ်းထားတာလဲ...
ဖမ်းရင်လဲ ဘာလို့ ရဲလက် မအပ်တာလဲ...
ငါကို ဘာလုပ်ထားတာလဲ...
မင်းမောင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲ စိုး ရိမ်စပြုလာသည်။ တံခါးပေါက်တွေ့တာနဲ့ ဆွဲဖွင့် ကြည့်ရာ ဖွင့်မရ...
" အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိလဲ "
" ဒုန်း.. ဒုန်း...ဘယ်သူရှိလဲ "
မင်းမောင် တစ်ယောက် တံခါးအားတဒုံးဒုံး ထုကြည့်ရာ ဘယ်သူမှပြန်ဖြေသံမကြားရ။
တိတ်ဆိတ်နေသည်။
မင်းမောင် ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်းလဲမသိ။ ဘယ်သူက အခန်းထဲကို ပိတ်ထားသလဲ မသိအတွေးတွေနဲ့ ထိတ်လန့်လာသည်။
" ရှပ်...ရှပ်...ရှပ် "
တံခါးအပြင်ဘက်မှ လမ်းလျှောက်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကိုကြား လိုက်ရပြီး အနားရောက်တော့ ရပ်သွားသည်။
" အပြင်က ဘယ်သူရှိလဲ ကျုပ်ကို အပြင်ထွက်ခွင့်ပေးပါ တောင်းပန်ပါတယ် "
မင်းမောင် တစ်ယောက် ကြောက်ရွံ့ညိုးငယ်စွာနဲ့ အော်ပြောနေမိသည်။
" ဒုံး...ဒုံး....."
" ကျုပ်ကို လွတ်ပေးပါဗျာ ကျုပ် နောက်မခိုးတော့ ပါဘူးဗျာ "
မင်းမောင် တစ်ယောက် တံခါးအားတဒုံးဒုံးထုကာ အော်ကာ တောင်းပန်နေတော့သည်။
" ရှပ်...ရှပ်..ရှပ်....ရှပ်....ရှပ် "
ခြေသံက တံခါးနားကနေ ပြန်ထွက်သွားဟန်တူသည်။
မင်းမောင်လဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လှဲအိပ်လိုက်သည်။
ဟူးးးးး.....အပြင်ကလူကဘယ်သူလဲ...
ဘာလို့ငါကိုအခန်းထဲ ပိတ်လှောင်ထားတာလဲ...
ဟူး.....ငါကိုသတ်မလို့များလား..
အတွေးတွေ ချာချာလည်နေသည်။
မင်းမောင်တစ်ယောက် အမိုး မျက် နှာကြက်ကို ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းတွေချနေမိသည်။
ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ နာခေါင်းထဲသို့စိမ်းရွှေရွှေအနံ တစ်ခု ရလိုက်တာကြောင့် ရှုရှိုက်မိလိုက်ပြီး မျက်လုံးများ မှေးစင်းလာသည်။
" ဂျောက်...ဂျလောက် "
အခန်းတံခါး ပွင့်လာကာ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ လူတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး
လက်ထဲမှာလဲ ငှက်ကြီးတောင်ဓားကိုင်ကာ လျှောက်လာနေသည်။
" မင်း...မင်း...မင်း..ငါ့ကို "
မင်းမောင် တစ်ယောက် စကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာပဲ မျက်လုံးများ စင်းကာ
ခေါင်းငိုက်ကျသွားတော့သည်။
" ဂျလောက် "
တံခါးအား အသာအယာလေးလှည့်ဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ခေါင်းထိုးကာကြည့်လိုက်သည်။
ဟာ..ဒီကောင်မနိူးသေးပါလားဆေး အရှိန် တော်တော်ပြင်းသွားတယ် ထင်တယ်...သေ သွားရင်ဒုက္ခပဲ...
မောင်ဖုန်း တစ်ယောက် တမြန်မနေ့ညက အိမ်ထဲ သူခိုးဝင်လာတာနဲ့အ နောက်ကနေ ဝါးရင်းတုတ်နဲ့ ရိုက်လိုက်တာ သူခိုးမေ့လဲသွားတာမို့ဖမ်းပြီး အခန်းတစ်ခုထဲ သော့ပိတ်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူခိုးကလည်း ညိုညိုတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်မို့ စိတ်ဝင်စားတာနဲ့အကြံအစည်တစ်ခု လုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူခိုးမေ့လဲသွားတုန်းက အခန်းထဲဆွဲခေါ်လာတဲ့ အချိန် စိတ်မထိန်းနိူင်တာနဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်အား ဆွဲဖြုတ် ပြီး လီးတံကြီးအား ကြည့်လိုက်ရာ စိုပြေနေပြီး ငှက်ပျောသီးကြီး အ လား ကိတ်လှသည်။ ကိုယ်က နဂိုကတည်းက လိင်တူကြိုက်တာမို့
ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။
မောင်ဖုန်းလဲ အခုတော့ သူခိုးအားတစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ကာခြေကားပေါင်ကားပြီးကြိုးတုတ်ထားသည်။
" အား...ကျွတ်...ကျွတ် "
မင်းမောင်တစ်ယောက်ခေါင်းတွေ နောက်ကာ လက်တွေ ခြေထောက်တွေလဲ နာကျင်နေသည်။ မျက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းဖွင့်ပြီး လက်တွေက တင်းကျပ်နေတာကြောင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကြိုးတွေ တုတ်ထားတာကြောင့် လန့်သွားရသည်။
" နိုးလာပြီလား "
အသံလာရာ ကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက် တွေ့တာကြောင့်
" ဟာ..ခင်ဗျားဘာလုပ်တာလဲ
ကျုပ်ကိုလွှတ်ပေး "
" လွှတ်ပေးမှာပေါ့ "
မောင်ဖုန်းလဲ အဝတ်အစား များချွတ်ကာ မင်းမောင်ဗိုက်ပေါ်တက်ခွပြီး လည်ပင်းတွေအား နမ်းစုပ်လိုက်သည်။
" ပြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ် "
" ခင်ဗျား ကျုပ်ကို ဘာလုပ်မလို့လဲလွတ်ပေးပါ "
မင်းမောင် တစ်ယောက် ထိုလူရဲ့ အ ပြုအမူကို ကြည့်ပြီး ကြက်သီးတွေထလာသည်။ ထိုလူက အပုန်းဂျော်ကြီးဖြစ်နေတာမို့ ရီရမလိုလို ငိုရမလိုလိုဖြစ်နေရသည်။
မင်းမောင်တစ်ယောက် ထိုလူရဲ့အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေကို ခေါင်းရမ်းကာရှောင်တိမ်းနေရသည်။
" ရှုး...တိတ်တိတ်နေ အသံမထွက်နဲ့
ပြီးရင်လွှတ်ပေးမယ် "
မောင်ဖုန်းလဲ မင်းမောင် နား နား ကပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
မင်းမောင်လည်း အသံမထွက်တော့ပဲ ထောင်ကျတာထက်စာရင် တော်ပါသေးတယ် ဆိုပြီးဖြစ်သမျှ အ ကြောင်းအကောင်းလို့ပဲ တွေးလိုက်ပြီးပြုသမျှငြိမ်နေလိုက်တော့သည်။
မောင်ဖုန်းလဲ လည်ပင်းကနေ တဖြည်းဖြည်း နို့သီးနားရောက်ကာ
ဂျိုင်းနဲ့ ရင်အုံတစ်ဝိုက် နမ်းစုပ်လိုက်သည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ရှ လွတ် ပြွတ် ပြွတ် "
ရင်အုံနားကနေ လျောဆင်းလိုက်ပြီး ချက်နေရာ ရောက်တော့ အမွှေးအမျှင်လေးများကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးကာ ဆွဲစုပ်ပြီး ကလိလိုက်သည်။
" ပြွတ်...ရှလွတ်...ပြွတ် "
မင်းမောင်လဲ အနမ်း အစုပ်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် ဖီးလ်တတ်ကာအောက်က လီးကြီးက တဖြည်း ဖြည်းနဲ့ မတ်ကာ တောင်လာတော့သည်။
မောင်ဖုန်းလဲ ချက်နေရာ ကနေလျှောပြီး လီးကြီးတောင်နေတာမြင်တော့ထုလိုက်ပြီး ဒစ်ထိပ်လေးအား ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းကာငုံ့ပြီးစုပ်လိုက်သည်။
" ပလွတ် ပြွတ် ပျစ် ပလွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလွတ် "
မောင်ဖုန်း တစ်ယောက် အားရ ပါးရ ဆွဲစုတ်လိုက်သည်။
" အင်း ဟင်း ဟင်း...အင်း
မင်းမောင်တစ်ယောက် လီးထိပ်လေးမှာ နာကျင်သွားပြီး အောင့်သက်သက် ဖြစ်သွားရသည်။
မောင်ဖုန်းလဲ ဒစ်ထိပ်လေးစုပ်နေရာမှ လီးထိပ်လေးကို အာဂေါင်ထိ ထောက်ကာ လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။
" ပြွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်
ပြွတ်...ပြွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်
ပြွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်် "
" အင့် အား အင်း အား အား "
မင်းမောင် တစ်ယောက် ဖီးလ်တွေ တက်ကာလှုးလွန့်နေသည်။
" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်..
ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်...ပြွတ်..
ပြွတ်..ပြွတ်.."
မောင်ဖုန်းလဲ အားရပါးရ စုပ်ပြီးလီး တစ်ချောင်းလုံး တံတွေးများနဲ့ ရွှဲကာ ပြောင်ချောနေတော့သည်။
မောင်ဖုန်းလဲ မင်းမောင်လီးကြီးကိုကိုင်ကာ လီးပေါ်သို့ခွပြီး ပေါင်ဖြဲလိုက်သည်။ လီးဒစ်ကြီးကို စအိုဝထိပ်သို့ တေ့ကာ ထိုင်ချပြီး သွင်းလိုက်သည်။
" ပလစ် ပျစ် ပြွတ် ဘွတ် အား အင်းဟင်း "
မောင်ဖုန်း တစ်ယောက် နာသွားပြီးစအိုဝ ပူစပ်စပ် ဖြစ်သွားရသည်။
လီးချောင်းကြီးက ပူနွေးကာ စအိုထဲ သို့ တစ်ဆို့ဆို့နဲ့ အဆုံးထိ ထိုးခွဲကာဝင်သွားသည်။
မောင်ဖုန်းလဲ ဖင်စအိုထဲ လီးကြီးဝင်သွားပြီမို့ ဖင်လေးကော့ကာ လက်နှစ်ဖက်က မင်းမောင် ဗိုက်ပေါ်ထောက်ကာ ဆောင့်ပေးတော့ သည်။
" ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်.. ပြွတ်..ပြွတ်
ဘွတ်..ဘွတ်...ဘွတ်.. ဘွတ်...ဘွတ်
ပလွတ်..ပလွတ်.. ပလွတ်..ပလွတ်
ဘတ် ..ဘတ်.. ဘတ်..ဘတ် ..ပြွတ် ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်.."
" အား အင်း အင်း ကောင်းတယ် "
မင်းမောင် တစ်ယောက် အောက်က နေ တအင်း အင်း အော်နေသည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ် ဘတ် ဘတ် ဘတ် ဘတ် ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ် "
ဆောင့်ချက်တွေက တအား မြန်နေပြီး မင်းမောင်တစ်ယောက် တအင်းအင်းနဲ့ ကောင်းနေသည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပ လွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ်
အား အား အင်း ထွက်တော့မယ်မြန်မြန်လေး "
မောင်ဖုန်းလဲ ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်တော့သည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ် ဘတ် ဘတ် ဘတ် ဘတ် ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ် "
" အား အ အင်းဟင်း ထွက် ပြီ ထွက်ပြီ ...အား အ အား ..."
မင်းမောင် တစ်ယောက် လရေများပန်းထုတ်လိုက်သည်။
" ဟူး.......အင်း.ဟင်းဟင်း "
မောင်ဖုန်းလဲ လီးတံကြီးကို စအိုထဲကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။
" ပလွတ်... ပြွတ်... ပလစ်...."
လီးကြီးက လရေများနဲ့ရွဲကာအပြင် သို့ထွက်လာပြီး ငိုက်နေတော့သည်။လီးထိပ်လေးမှ လရေကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေတော့သည်။
မင်းမောင်လဲ မောဟိုက်ကာ မျက် လုံးလေးမှေးကာ ငြိမ်သက်နေတော့ သည်။ မောင်ဖုန်းလဲ ဖင်စအိုဝကိုသုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားပြန်ဝတ်လိုက်သည်။
မောင်ဖုန်းလဲ မင်းမောင်ကိုတုတ်ထား သောကြိုးများဖြည်ပေးလိုက်ပြီး အဝတ်အစားများ ပေးလိုက်သည်။
မင်းမောင်လဲ အဝတ်အစားများဝတ်ကာ......
" ကျုပ်သွားပြီ "
" အေးအေး မင်းကို တစ်ခုတော့မှာလိုက်မယ် နောက်နောင် ခိုးမစားပါနဲ့ မင်းတကယ် ပိုက်ဆံအခတ်အ ခဲ ဖြစ်ရင် ငါဆီလာခဲ့ ငါမင်းကိုလိုသလောက်ပေးမယ် ငါနဲ့တော့ အခုလိုဆက်ဆံပေးရမယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ ကျုပ်ကို ရဲလက် မအပ်တာပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျုပ်သွားပြီ "
မင်းမောင်လဲ အခန်းထဲကနေထွက်ခဲ့တော့သည်။
မင်းမောင်ဘဝမှာ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးမကြုံဖူးပါ။
အခုတော့ လူပျိုရေလေး ပျက်ခဲ့ရပြီ။
ပြီးပါပြီ။
---------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment