×××××××××××××××××××××××
ဒေါ်ကြည်ကြည်လှသည် အိမ်ရှေ့ရှိထင်းများအားခွဲ နေ၏။ ထို့နောက် ထမင်း ဟင်းချက်ပြုတ် ပြင်ဆင် သည်။
နေ့လည်ခင်း၌ ဒေါ်ကြည်ကြည်လှ ၏ ယောင်္ကျား ကိုမင်းအောင် လယ်ထဲမှ ပြန်လာ၏။ ဒေါ်ကြည်ကြည်လှသည် ချက်ပြုတ်ထားသောဟင်း လျာများ အားခူးခတ်ချကျွေး၏။
ဒေါ်ကြည်ကြည်လှ နှင့် ဉီးမင်းအောင်သည် အလွန်ကြင်နာလှ သော ညားခါစ လင်မယား ပင်ဖြစ်သည် ။
ဒေါ်ကြည်ကြည်လှနှင် ဉီးမင်းအောင်တို့သည် ငယ်ငယ် ကတည်း က ချစ်ကျွမ်း ဝင်ခဲ့ကြ၍ ယခုသို့ လင်မယား အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိကြလေသည်။
တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက် အလွန်ကြင်နာ၏။ သူတို့၏ မိဘများမှာ ချမ်းသာသူများမဟုတ်တော့ သူတို့၏ ဘဝသည်လည်း ခက်ခဲစွာပင် မောင်တထမ်း မယ် တထမ်း ဘဝဖြစ်သည်။
ထိုသို့နှင့် အချိန်ရာသီများ ပြောင်း လဲလာသည့်အခါ ဒေါ်ကြည်ကြည်လှတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာခဲ့၏။ ဉီးမင်းအောင်သည် အလွန်ပင်ပျော်ရှာ၏။
" ရေး....ငါကလေးအဖေ ဖြစ်ပြီကွ "
ဟုအားရဝမ်းသာ ဖြစ်ကာ ဗိုက်က လေးအနားသို့ကပ်၍ နားထောင်ကြည့်လိုက် ပျော်လိုက်ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ မိန်းမအား ကိုယ်ဝန်ရသည်မှ စ၍ ထမင်းဟင်း စသည်တို့အား ဘာမျှ မလုပ်ခိုင်းတော့ချေ။
အဖော် တယောက်ငှားကာ အိမ်အလုပ်အား လုပ်စေ၏။
ကိုယ်ဝန်ရင့်လာသည့်အခါ ဒေါ်ကြည်ကြည်လှ ရှင်ချင်းတက်လေသည်။ သူရှင်ချင်းတက်သည်မှာ တစ်မျိုးထူး၏။
အခြားသူများလို ဟိုဟာသည်ဟာ စားချင် ခြင်းမဟုတ်။ အလှအပသာ လှသည်ထက်လှအောင် အမြဲတမ်း မှန်ရှေ့တွင်နေကာပြင်ဆင်နေ တက် ၏။
ဉီးမင်းအောင်သည် ဒေါ်ကြည်ကြည်လှ အားကြည့်၍
" ကြည် ... မင်းအလှတွေ အတော်ပြင်တယ်နော်....ဘာလို့ဒီလောက်တောင် ပြင်နေရတာလဲ .... မပြင်လည်း လှပါတယ်ကွာ..."
" အို....သိဘူးရှင်....ကျွန်မစိတ်ထဲမှာတော့လေ...သူများတကာထက်အလှဆုံး ဖြစ်ချင်တာပဲသိတယ်....
ခုလိုမှ ..... မှန်ရှေ့မှာ....ထိုင်မနေရရင် .... စားမဝင်ဘူးတော့....တော်ရဲ့...သိရဲ့လား..."
" မင်းဒီလောက်..အလှအပ မက်နေရင်တော့ ငါတို့သမီးလေးများ....ရမလားမသိဘူးနော်...ကြည်...."
" အင်း....ဖြစ်နိုင်တယ် ...တော်ရဲ့ မိန်ကလေးဆိုတော့လည်း အားကိုးရတာပေါ့....ကျွန်မကတော့ ဘာလေးဖြစ်ဖြစ် ချစ်မှာပဲ ...."
" ကိုယ်လဲ အတူတူပါပဲကြည်ရာ "
သူတို့၏ စိတ်ထဲတွင် သမီးလေးဟုပင် အမြဲပင် ထင်မိခဲ့၏။ မွေးလာသောအခါ သားလေး ဖြစ်နေသော အခါ တွင်လည်း အလွန်ပင် ပျော်ရှာလေသည်။ သူတို့၏ သားလေးအား နာမည်ပေး လိုက်၏ ။
သုတဟုပေးလိုက်သည်။
သုတသည် ကစားသော အရွယ် ရောက်သောအခါယောင်္ကျားလေး သူငယ်ချင်းများက သိုင်းချတိုင်း စစ်တိုက်တိုင်း ဘောလုံးကန်တိုင်း ကစားပေမယ့်လည်း သုတမှာ အိုး ပုတ်ကလေးများဖြင့်သာ ဆော့ကစားလေ၏။
မိဘများကလည်း လွှတ်ထားကြသည်။ သုတ ကျောင်းနေရွယ်ရောက်သောအခါ ကျောင်းတက်ရသည်။ သုတသည် ယောင်္ကျားလေးများနှင့်မပေါင်း မိန်းကလေးများနှင့် သာ ခင်မင်တက်သူဖြစ်သည်။
အခြားယောင်္ကျား ကလေးများနှင့်ယှဉ်လျှင် သုတသည်အစစ အရာရာ နောက်ကျ၏။ သုတ၏ ပုံစံမှာ မိန်းကလေးများထက်တောင် နွဲ့နေသောကြောင့် ရွာထဲမှသူများ ကပင် သူ့အား နွဲ့လေး ဟု ခေါ်ကြမြဲဖြစ် သည်။
သုတသည် ငယ်စဉ်က ရှက်ရမှန်းမသိပေ။ သူ၏ အဖေအမေများကလည်း သုတအား သိပ်အလိုလိုက်လွန်း၍ သုတသည် ပြုပြင်မရနိုင်အောင် ဖြစ်လာ၏။
ထိုသို့နှင့် သုတသည် ၁၃ နှစ်ရောက်သောအခါ လူပျိုဖော် ဝင်စပြုလာသည်။ ရုပ်ရည်မှာလည်း မိန်းက လေး နှင့် ခပ်ဆင်ဆင် ဖြစ်လာ၏။ တစ်နည်းဆိုရလျှင် မိန်းမချောလေး ပင်ဖြစ်သည်။ ဖင်လေးမှာလည်း ကောက်ချိတ်လာ၏။
ရွာထဲမှ လူကြီးများနှင့်သက်တူရွယ် တူ ယောင်္ကျားလေးများက လှောင် ပြောင်ကြသည်။
ကျောင်းတွင်လည်း ကိုယ်ထိလက် ရောက် စတတ်သေးသည်။ ဒေါ်ကြည်ကြည်လှသည် သူ၏သားလေး နွဲ့နေတာကို မမြင်ချင်၍ အမြဲ တမ်း ပြောဆိုသင်ပြရသည်။ သူ၏ အဖေကလည်း ဒေါ်ကြည်ကြည်လှ ထက်ပို၍ ဆုံးမသည်။
သို့သော်လည်း သုတသည် မွေးရာပါ ဗီဇဖြစ်နေသောကြောင့် ဖျောက်မရပေ။ နောက်တော့လည်း ပြောမရသည့်အဆုံး လက်လွှတ်ထားရသည်။
သုတသည် Gay တစ်ယောက် ပီပီ ယောင်္ကျား လေးများကိုသာ စိတ်ဝင် စားသည်။ လမ်းနဘေးမှအဆင် ဖြတ်သွားပြီ ဆိုလျှင် လိုက်ကြည့်ရသည်မှာ အမောပင် ဖြစ်သည်။
သုတတို့အိမ်နဘေးတွင်အိမ်ထောင် သက် ၁နှစ်ရှိသော လင်မယား ၁တွဲနေလေ၏။ ထိုအတွဲသည် သုတတို့ ခြံနားသို့ ပြောင်းလာသည်မှာ ၁၄ ရက် မျှသာရှိသေး၏။
သုတသည် အိမ်နဘေးမှအိမ်ထောင် သည် အစ်ကိုကြီးအား ကြိတ်ကြွေနေပါတော့၏။ ထိုလူကြီး ရေချိုးနေချိန်တွင် သုတသည် ချောင်းချောင်းကြည့် တတ်လေသည်။ ထိုသူကြီးမှာ သုတကြည့်နေသည်ကိုပင် သတိမထားမိပေ။
ထိုလူကြီး၏အမည်မှာ ကိုမောင်လွင် ဖြစ်သည်။ သူ၏မိန်းမနာမည်မှာ ခင်သန္တာ ဖြစ်သည်။ မောင်လွင်သည် အသားညိုညို ရင်အုပ်ကားကား ဆစ်ပတ် လည်းရှိသည်။
အိမ်ထောင်ကျသည်မှာလည်း ၁နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်းကိုယ်လုံး ကိုယ် ပေါက်သည် လူပျိုအတိုင်းပင် တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ဖြစ်သည်။
ရုပ်ရည်မှာလည်း သန့်သန့်... မိန်း ကလေးများ စွဲလမ်းလောက်စေ
မယ့် ရုပ်ရည်ဖြစ်သည်။
မကြာမီ သုတအမေနှင့် အဖေတို့နှင့် ရင်းနှီးလာကြသည်။ သုတနှင့် လဲ ရင်နှီးလာ၏။ သုတသည် ခင်မင်သည်နှင့် အိမ်လည် နေ့တိုင်းသွားဖြစ်နေတော့၏။
ကျောင်းက ပြန်လာပြီ ဆိုလျှင်လဲ အိမ်ခြံသို့ တန်းမဝင်ဘဲ မောင်လွင်တို့ အိမ်ကို ဝင်နေကျပင်ဖြစ်သည်။
" ကိုကြီးရေ....သားလာပြီနော်..."
" သုတလား.....အေး...လာလေကွာ....မင်းကပြန်လာတာနဲ့ ...ဒီကိုတန်းလာတာပဲ.."
" သားက ကိုကြီးကို ခင်တာကို..."
" ကဲ....အစ်ကိုကြီးတို့ အိမ်ရောက်ပြီဆိုတော့ ...အိမ်ပြန်လိုက်ဦး...ပြီးမှ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့....အစ်ကိုကြီးအပြင်သွားစရာရှိလို့ မင်းအိမ် လည်ချင်သပဆိုရင် မင်းအစ်မ ရှိတယ် ဟုတ်ပြီလား..."
" ကျွန်တော်က...ကိုကြီးနဲ့ မှ...လာချင်တာ...အဲဒါဆို...ညကြ ...စာ ကျက်ပြီးရင်...တစ်ခေါက်လာခဲ့မယ်နော်....အစ်ကိုကြီးကိုလဲ စာမေးစရာရှိသေးတယ်..."
" အေးပါကွာ....သွားသွား....စာသွားကျက်တော့...အစ်ကိုကြီး.... အပြင် သွားလိုက်ဦးမယ်.."
တစ်နေ့ သန္တာနှင့် မောင်လွင်တို့ က လေးယူရန် တိုင်ပင်ကြလေသည်။ အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကြာပေမယ့် လိင်မဆက်ဆံဖူးသေး ပေ။
"သန္တာ ကိုတို့ ကလေးယူကြမလားဟင်...ကိုယ်တို့ ...ညာတာလဲ...၁နှစ်ရှိပြီဆိုတော့.. ကလေးရှိသင့်နေပြီမလား..."
ဟုမောင်လွင်က ပွင့်လင်းစွာ ဖွင့်ပြောလိုက်၏။
" တော်ကလည်း ရှက်စရာကြီး..."
" မရှက်ပါနဲ့ကွာ ...ယူကြရအောင်.."
" ကဲ ဟုတ်ပါပြီရှင်..."
ထိုသို့နှင့် ည၈နာရီလောက်တွင် ထ မင်းစားသောက်ပြီး ရေမိုးချိုးပြီး၍ လုပ်ငန်းစဖို့ ပြင်လေတော့သည်။
" မိန်းမ စရအောင်လေ..."
" အင်း...စမယ်"
ဟုပြောကာ ၂ယောက်သား နမ်းရှုပ်လိုက်ကြ၏။ နမ်းရှိုက်ရင်း မောင်လွင့် လက်၁ဖက်ဟာ သန္တာနို့သီးများကို နယ်ပေးနေတော့၏။
တိုက်ဆိုင်စွာပင် ထိုအချိန်သည် သု တတစ်ရေးနိုး၍ အပေါ့သွားရန် အောက်သို့ဆင်းလာချိန် ပင်ဖြစ်သည်။
သုတ မောင်လွင်တို့ ခြံထဲမှ ညည်း ညူသံများ အားကြားနေရ၏။
" ဘာသံတွေလဲဟယ်...သရဲခြောက်နေတာလား...မဟုတ်လောက်ပါဘူး..."
ဆိုကာ သုတသည် ခြံထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်၏။ အိမ် ပေါ်မှ အသံကြား၍ ခြေဖဝါးအား ခပ်ဖွဖွနှင်းကာ အိမ်ပေါ်သို့ တက်သွား၏။
မီးဖွင့်ထား၍ အိမ်ပေါ်တွင် လိုးနေကြသော သန္တာတို့ အတွဲအား အံဩစွာပင် တွေ့လိုက်ရသည်။ သုတလည်း ထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းစောင့်ချက်ပြင်းထန်လှသော လိုးချက်များကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေပါတော့သည်။ သုတလည်း ထိုသို့ခံချင်လာသည်။
တစ်လလောက်ကြာတော့ သန္တာ့တွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ မောင်လွင်လည်း အရင်ကထက် အလုပ်ပိုကြိုးစားလာရ၏။
ထိုသို့နှင့် သန္တာ ကလေးမွေးပြီးသွားသည်။ သန္တာ့တွင် ကလေးရှိလာသည်မှစ၍ မောင်လွင်လည်းက လေး ယူပြီး လိုးပြီးချိန်မှစကာ အမြဲပင် ထန်နေတတ်၏။ မစားရတာ ကြာပြီမို့ ငတ်နေတော့၏။ ဂွင်းအ အမြဲထုနေရ၏။
တစ်နေ့တော့ သုတ အိမ်တွင် တစ် ယောက်ထဲ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ စာ ကျက်နေချိန် မောင်လွင်လည်း ထန်နေချိန်ဖြစ်သည်။
သူ၏ မိန်းမလည်း အိမ်မှာမရှိ က လေးချီကာ ရွာထဲသို့ လျှောက်လည်နေ၏။
သုတလို နွဲ့နွဲ့လေး ကိုလုပ်ရရင်တော့ အာသာပြေနိုင်တယ်ဟုဆိုကာ သုတအိမ်သို့သွားတော့သည်။
" သုတရေ .... သုတ...."
" ဟာ... ကိုကြီးပါလား....ဘာလဲအိမ်လည်လာတာလား...."
" အင်းဆိုပါတော့ကွာ...ဒါနဲ့မင်းစာကျက်နေတာလား......ကိုကြီးနဲ့ စကားပြောလို့...ရတယ်မလား"
" ရပါတယ်..."
" ညီစာတွေလိုက်နိုင်လား..ကျောင်း မှာကော ... အဆင်ပြေလား..."
" ပြေတာပေါ့...ကိုကြီးရဲ့.... ကျနော်က အဆင့် ၁ ရနေကြဗျ အတော်ဆုံးလေ"
" အမယ် ... မင်းက...အတော်တော်တာပဲ...မင်းကြီးလာရင်...ဘာလုပ်ချင်တာလဲ....ကျနော်က...မိတ်ကပ်
...အလှပြင် တစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တာ..."
" ဟာ...ညီ..မိတ်ကပ်ဆိုတာ...မိန်း
ကလေးတွေမှ ..ပြင်ရတာမို့လား...
မင်းကဘာလို့ပြင်ချင်တာလဲ...."
" ဟာ....ကိုကြီးကလဲ....ယောင်္ကျားလေး...မိတ်ကပ်ပညာရှင်...မလုပ်ရဘူးလို့...ဥပဒေရှိလို့လား...ကျနော်ကတော့...အဲဒါဘဲ...ဝါသနာပါတာစာကြိုးစားတယ်ဆိုတာကလည်းမေမေတို့ကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့..."
" ဟုတ်ပါပြီကွာ...."
ထိုသို့နှင့် စကားပြောလာရာ နောက်တော့ လိုးသော အကြောင်းများပါ လာ၏။
" ညီ...မင်း...ခံဖူးလား..."
" ဘာကိုလဲ..."
" ဖင်ကိုပြောတာ.."
" ဟာ...မခံဖူးပါဘူး...ဘာလို့လဲ"
" ခု ခံချင်နေလား...ကို လိုးချင်လို့..."
" ရှက်စရာ..."
" ရှက်မနေပါနဲ့ကွာ...ငါရေချိုးတာကို...ချောင်းကြည့်နေတုန်းကတည်း က...မင်းကို ငါသတိထားမိပါတယ်မင်းခံချင်တယ်ဆိုတာ...ခုအစ်ကို့ဟာကို...စုပ်ပေးစမ်းပါ...အစ်ကိုတောင်လာပြီ..."
ဟု ဆိုကာဂျင်းဘောင်းဘီရှည်ကိုဆွဲချွတ်ချွတ်ချလိုက်သည်ဆိုလျှင်ပဲ ၇ လက်မခန့်ရှိသော လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လှသော အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာ၏။
" ရော့ညီ...စုပ်..."
" ဟာ...ညီမစုပ်တတ်ပါဘူး..."
" လာလာ..အစ်ကိုသင်ပေးမယ်...
အစ်ကို ...လီးထိပ်ကို...အရင်ငုံ..."
ထိုသို့ တစ်ဆင့်ချင်းသင်ပြီး နည်းနည်းပါပါး စုပ်တတ်လာ၏။
သို့သော် မကျွမ်းသေးပေ။ လီးကြီးမှာ ကြီးသောကြောင့် သုတ၏ ပါး စပ် သေးသေးလေးထက်ပင် ကြီး မား လာသော လီးကြီး ကို ဒစ်ဖျားလေးထိသာ ငုံစုပ်နိုင်၏။
" ညီ...စုပ်လေ...အဆုံးထိ..."
" မဆန့်ဘူး..."
မယ့် ရုပ်ရည်ဖြစ်သည်။
မကြာမီ သုတအမေနှင့် အဖေတို့နှင့် ရင်းနှီးလာကြသည်။ သုတနှင့် လဲ ရင်နှီးလာ၏။ သုတသည် ခင်မင်သည်နှင့် အိမ်လည် နေ့တိုင်းသွားဖြစ်နေတော့၏။
ကျောင်းက ပြန်လာပြီ ဆိုလျှင်လဲ အိမ်ခြံသို့ တန်းမဝင်ဘဲ မောင်လွင်တို့ အိမ်ကို ဝင်နေကျပင်ဖြစ်သည်။
" ကိုကြီးရေ....သားလာပြီနော်..."
" သုတလား.....အေး...လာလေကွာ....မင်းကပြန်လာတာနဲ့ ...ဒီကိုတန်းလာတာပဲ.."
" သားက ကိုကြီးကို ခင်တာကို..."
" ကဲ....အစ်ကိုကြီးတို့ အိမ်ရောက်ပြီဆိုတော့ ...အိမ်ပြန်လိုက်ဦး...ပြီးမှ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့....အစ်ကိုကြီးအပြင်သွားစရာရှိလို့ မင်းအိမ် လည်ချင်သပဆိုရင် မင်းအစ်မ ရှိတယ် ဟုတ်ပြီလား..."
" ကျွန်တော်က...ကိုကြီးနဲ့ မှ...လာချင်တာ...အဲဒါဆို...ညကြ ...စာ ကျက်ပြီးရင်...တစ်ခေါက်လာခဲ့မယ်နော်....အစ်ကိုကြီးကိုလဲ စာမေးစရာရှိသေးတယ်..."
" အေးပါကွာ....သွားသွား....စာသွားကျက်တော့...အစ်ကိုကြီး.... အပြင် သွားလိုက်ဦးမယ်.."
တစ်နေ့ သန္တာနှင့် မောင်လွင်တို့ က လေးယူရန် တိုင်ပင်ကြလေသည်။ အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကြာပေမယ့် လိင်မဆက်ဆံဖူးသေး ပေ။
"သန္တာ ကိုတို့ ကလေးယူကြမလားဟင်...ကိုယ်တို့ ...ညာတာလဲ...၁နှစ်ရှိပြီဆိုတော့.. ကလေးရှိသင့်နေပြီမလား..."
ဟုမောင်လွင်က ပွင့်လင်းစွာ ဖွင့်ပြောလိုက်၏။
" တော်ကလည်း ရှက်စရာကြီး..."
" မရှက်ပါနဲ့ကွာ ...ယူကြရအောင်.."
" ကဲ ဟုတ်ပါပြီရှင်..."
ထိုသို့နှင့် ည၈နာရီလောက်တွင် ထ မင်းစားသောက်ပြီး ရေမိုးချိုးပြီး၍ လုပ်ငန်းစဖို့ ပြင်လေတော့သည်။
" မိန်းမ စရအောင်လေ..."
" အင်း...စမယ်"
ဟုပြောကာ ၂ယောက်သား နမ်းရှုပ်လိုက်ကြ၏။ နမ်းရှိုက်ရင်း မောင်လွင့် လက်၁ဖက်ဟာ သန္တာနို့သီးများကို နယ်ပေးနေတော့၏။
တိုက်ဆိုင်စွာပင် ထိုအချိန်သည် သု တတစ်ရေးနိုး၍ အပေါ့သွားရန် အောက်သို့ဆင်းလာချိန် ပင်ဖြစ်သည်။
သုတ မောင်လွင်တို့ ခြံထဲမှ ညည်း ညူသံများ အားကြားနေရ၏။
" ဘာသံတွေလဲဟယ်...သရဲခြောက်နေတာလား...မဟုတ်လောက်ပါဘူး..."
ဆိုကာ သုတသည် ခြံထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်၏။ အိမ် ပေါ်မှ အသံကြား၍ ခြေဖဝါးအား ခပ်ဖွဖွနှင်းကာ အိမ်ပေါ်သို့ တက်သွား၏။
မီးဖွင့်ထား၍ အိမ်ပေါ်တွင် လိုးနေကြသော သန္တာတို့ အတွဲအား အံဩစွာပင် တွေ့လိုက်ရသည်။ သုတလည်း ထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းစောင့်ချက်ပြင်းထန်လှသော လိုးချက်များကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေပါတော့သည်။ သုတလည်း ထိုသို့ခံချင်လာသည်။
တစ်လလောက်ကြာတော့ သန္တာ့တွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ မောင်လွင်လည်း အရင်ကထက် အလုပ်ပိုကြိုးစားလာရ၏။
ထိုသို့နှင့် သန္တာ ကလေးမွေးပြီးသွားသည်။ သန္တာ့တွင် ကလေးရှိလာသည်မှစ၍ မောင်လွင်လည်းက လေး ယူပြီး လိုးပြီးချိန်မှစကာ အမြဲပင် ထန်နေတတ်၏။ မစားရတာ ကြာပြီမို့ ငတ်နေတော့၏။ ဂွင်းအ အမြဲထုနေရ၏။
တစ်နေ့တော့ သုတ အိမ်တွင် တစ် ယောက်ထဲ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ စာ ကျက်နေချိန် မောင်လွင်လည်း ထန်နေချိန်ဖြစ်သည်။
သူ၏ မိန်းမလည်း အိမ်မှာမရှိ က လေးချီကာ ရွာထဲသို့ လျှောက်လည်နေ၏။
သုတလို နွဲ့နွဲ့လေး ကိုလုပ်ရရင်တော့ အာသာပြေနိုင်တယ်ဟုဆိုကာ သုတအိမ်သို့သွားတော့သည်။
" သုတရေ .... သုတ...."
" ဟာ... ကိုကြီးပါလား....ဘာလဲအိမ်လည်လာတာလား...."
" အင်းဆိုပါတော့ကွာ...ဒါနဲ့မင်းစာကျက်နေတာလား......ကိုကြီးနဲ့ စကားပြောလို့...ရတယ်မလား"
" ရပါတယ်..."
" ညီစာတွေလိုက်နိုင်လား..ကျောင်း မှာကော ... အဆင်ပြေလား..."
" ပြေတာပေါ့...ကိုကြီးရဲ့.... ကျနော်က အဆင့် ၁ ရနေကြဗျ အတော်ဆုံးလေ"
" အမယ် ... မင်းက...အတော်တော်တာပဲ...မင်းကြီးလာရင်...ဘာလုပ်ချင်တာလဲ....ကျနော်က...မိတ်ကပ်
...အလှပြင် တစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တာ..."
" ဟာ...ညီ..မိတ်ကပ်ဆိုတာ...မိန်း
ကလေးတွေမှ ..ပြင်ရတာမို့လား...
မင်းကဘာလို့ပြင်ချင်တာလဲ...."
" ဟာ....ကိုကြီးကလဲ....ယောင်္ကျားလေး...မိတ်ကပ်ပညာရှင်...မလုပ်ရဘူးလို့...ဥပဒေရှိလို့လား...ကျနော်ကတော့...အဲဒါဘဲ...ဝါသနာပါတာစာကြိုးစားတယ်ဆိုတာကလည်းမေမေတို့ကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့..."
" ဟုတ်ပါပြီကွာ...."
ထိုသို့နှင့် စကားပြောလာရာ နောက်တော့ လိုးသော အကြောင်းများပါ လာ၏။
" ညီ...မင်း...ခံဖူးလား..."
" ဘာကိုလဲ..."
" ဖင်ကိုပြောတာ.."
" ဟာ...မခံဖူးပါဘူး...ဘာလို့လဲ"
" ခု ခံချင်နေလား...ကို လိုးချင်လို့..."
" ရှက်စရာ..."
" ရှက်မနေပါနဲ့ကွာ...ငါရေချိုးတာကို...ချောင်းကြည့်နေတုန်းကတည်း က...မင်းကို ငါသတိထားမိပါတယ်မင်းခံချင်တယ်ဆိုတာ...ခုအစ်ကို့ဟာကို...စုပ်ပေးစမ်းပါ...အစ်ကိုတောင်လာပြီ..."
ဟု ဆိုကာဂျင်းဘောင်းဘီရှည်ကိုဆွဲချွတ်ချွတ်ချလိုက်သည်ဆိုလျှင်ပဲ ၇ လက်မခန့်ရှိသော လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လှသော အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာ၏။
" ရော့ညီ...စုပ်..."
" ဟာ...ညီမစုပ်တတ်ပါဘူး..."
" လာလာ..အစ်ကိုသင်ပေးမယ်...
အစ်ကို ...လီးထိပ်ကို...အရင်ငုံ..."
ထိုသို့ တစ်ဆင့်ချင်းသင်ပြီး နည်းနည်းပါပါး စုပ်တတ်လာ၏။
သို့သော် မကျွမ်းသေးပေ။ လီးကြီးမှာ ကြီးသောကြောင့် သုတ၏ ပါး စပ် သေးသေးလေးထက်ပင် ကြီး မား လာသော လီးကြီး ကို ဒစ်ဖျားလေးထိသာ ငုံစုပ်နိုင်၏။
" ညီ...စုပ်လေ...အဆုံးထိ..."
" မဆန့်ဘူး..."
" ဒါဆိုဆန့်အောင်...အစ်ကို...ညီပါးစပ်ကိုလိုးမယ်...အောင့်ထားနော်..."
လီးကြီးမှာ ရှည်းလျားသောကြောင့် တစ်ဆုံးမဝင်ပေ။ သုတပါးစပ်မှာ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ရ၏။
" ပြွတ်...ပြွတ်...ပြစ်...ပြွတ်...ပြစ်
...ပြွတ်..ပြိ"
မောင်လွင်၏ လရည်များ သုတပါး စပ်ထဲတွင် ပြည့်နက်နေတော့၏။
မောင်လွင်လဲ ပါးစပ် လိုး၍ ဝသော် သုတလီးလေးအား ကုန်း၍ စုပ်ပေးပြန်ပါသည်။ သုတလည်း အရသာရှိရှိခံစားနေသည်။
" ညီ...ညီဖင်လေး...ကုန်းပေး..."
ဖင်ကုန်းပေးလိုက် သည်ဆိုလျှင်ပင် ဖင်ပါကင်လေးအား လက်ညိုးဖြင့် ထိုး လျှာနှင့်ရက်ကာ အပေါက်ချဲ့ပေးနေလေ၏။
" အား...နာတယ်...အား...အား...နာနေပြီ...စပ်လည်းစပ်သေးတယ်
...အား "
" အောင့်ထားဦးညီ မင်းကိုအပေါက် ချဲ့ပေးနေတာ..."
ဒစ်မြုတ်ရုံလောက် ချဲ့ပြီးသွား၏။
" အင်း...ဒီလောက်ဆို...ရပြီ..."
" အစ်ကို လုပ်တော့မှာလား...."
" အင်း...အစ်ကိုထည့်တော့မှာ....ညီကုန်းထားဦး..."
" ဟုတ်"
" ထည့်လိုက်ပြီ.."
ဒစ်မြုတ်ရုံ စမ်းထည့်ကြည့်ကာ ရှေ့
တိုးနောက်ဆုတ် ပုံမှန်လုပ်ပေးနေ ၏။ နောက်တော့ မပြောမဆို နှင့် သုတအားရုံးမရအောင်ချုပ်လိုက်ပြီး အချိန်ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်ချက်ပြင်းစွာ လိုးချလိုက်၏။ ပါကင်ဖင်လေး ပွင့်အာသွားကာ သွေးများ တစ်ဆက်ဆက် ယိုစီးကျလာ၏။
" အ...နာတယ်...နာတယ်...အား"
သုတမှာ မောင်လွင်၏ ချုပ်လိုးမှုကြောင့် ရုန်း၍ မရပေ။
" ဘွတ်... အား..ပြစ်....ဘွတ် ....
ဗြစ်....ဘွတ်..... ဗြစ်....ဘွတ်....ဗြစ်.... ပြွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်...ဘွတ်ပြွတ် ...ပြွတ်...အိုး....ကောင်းလိုက်တာကွာ...ကြပ်ပိတ်စည်းပိုင်နေတာပဲ...အား..နာတယ်လို့....ကိုကြီး....
ပြွတ်... ဘွတ်.... ပြွတ်... ဘွတ် ပြွတ် ..."
မောင်လွင်သည် သုတ၏ ညီးသံများကြောင့် ပို၍ ထန်လာကာ မူလကထက် ၂ဆ ဆောင့်ချက် ပြင်း ထန်စွာ အချက်၂၀ ခန့် အရှိန်မပျက် လိုး၏။
သုတမှာ ပူစပ်ပူလောင် ခြင်း ဝေဒ နာ ကိုလူးလိမ့်ခံစားရ၏။ မောင်လွင်သည် ထိုပုံစံဖြင့် ညောင်းလာ၍ ပုစွန်တုတ်ကွေးပုံစံဖြင့် သုတနောက်မှာ ညောင့်လိုး၏။
သုတသည် ခံတတ်စပြုလာ၏။
ထို့နောက် သုတအား ဆွဲလှန်ပြီး လက်၂ဖက်အား သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ကာ ပက်လက်လိုးပေးပြန်၏။
" အား...အိုး....ပြွတ်...ဗြစ်...ဘွတ်
...အိုး...အား...ပြစ်...ပြစ်...ဗြတ်...ဘွတ်...ပြစ်..."
ထိုသို့ လိုးရသည်မှာ မောလာ၍ သု တအား ဖင်ထိုင်ခိုင်း၏။
သုတလည်း ခံတတ်နေပြီမို့ အားရ ပါးရစောင့် ချက်များနှင့် အပေါ်မှ ထိုင် စောင့်နေ၏။
သုတလည်းမောလာသဖြင့် သုတအား ပြန်၍ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန် သည် ။
" ညီ...ကောင်းလာ...."
" ကောင်းတယ်...ခံလို့..."
" အစ်ကို .... ဆက်လိုးမယ်နော်...."
" ဟုတ်...အစ်ကို ...ဆောင့်နိုင်သ လောက်သာစောင့် ...."
" အမလေး...ဟုတ်ပါပြီ...လုပ်ပြီ"
" အိုး...ဆောင့်ပါဦး....အားမရဘူး..."
" ဟုတ်ပြီ"
သုတသည် အားမရ၍ ဖင်လေးအား နောက်ပြန်ဆောင့်မိ၏ သူပြန်ဆောင့်သည့်အချိန်နှင့် မောင်လွင်ဆောင့်တဲ့အချိန် ဆုံရင် လီးကြီးမှာ တဆုံးထိ ဝင်သွား၏။
၂ယောက်သား ဖီးလ် အပြည့် လိုးနေ၏ ။ သုတလည်း ဖင်ကလေးအား ကျုံ့ကာ ခံပေးနေသောကြောင့် မောင်လွင် ပြီးချင်လာ၏။
" ညီ အစ်ကို ပြီးလိုက်တော့မယ် "
" ဟုတ်"
ထိုသို့နှင့် အချက် ၃၀ မရပ်မနား လိုး လိုက်တော့ လရည် အထွက်သန်လှသည့် မောင်လွင့်လီး ထဲမှာ လရည်များစွာ ဖင်ကလေးထဲသို့ ဒလဟော ပန်းထုလိုက်၏ ။
မောင်လွင်သည် လီးအား မထုတ်သေးဘဲ စိမ်ထားလိုက်၏။ သုတလည်း ပူပူနွေးနွေး လရည် အရသာကို ခံစားနေမိသည်။
သူတို့လိုးသည်မှာ နာရီ ဝက်မျှ ကြာသွားသည်။ ခဏနေတော့ သုတ အမေနှင့်အဖေ လယ်ထဲမှပြန် လာ ၏ ။
" သုတ...သားလေး...အမေတို့ ပြန်လာပြီ"
သုတတို့ ၂ယောက်လည်း ကြည်နူးနေရာမှ အင်္ကျီ ဘောင်းဘီများ အမြန်ဝတ်ကာ အောက်ထက်သို့ ဆင်းသွားသည်။
" ဪ....မောင်လွင်ပါရောက်နေတာလား...အိမ်လည်တာလား..."
" ဟုတ်တယ် ...အန်တီ..."
" ဪ...အေးအေး...ဒါနဲ့...အင်္ကျီကလည်း ဖရိုဖရဲပါလား ...သေချာဝတ်စမ်းပါဟယ် ..."
" ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး...ကျနော်ပြန်လိုက်ဦးမယ်...မိန်းမပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ..."
" ဪ အေးပါကွယ်...သား ထမင်း ပွဲပြင်တော့ ထမင်းစားရအောင် "
ထိုသို့နှင့် မောင်လွင်နှင့် သုတသည် အိမ်မှာပါ မက အိမ်သာထဲ၊ လမ်း ကြား ထဲ၊ ချုံတောထဲမှာတောင် လိုးဖြစ်ကြ၏။
မောင်လွင် နှင့် သုတတို့သည် လူလစ်ရင်လစ်သလို နေရာပေါင်းများစွာတွင် လိုးဖြစ်နေပါတော့သည်။
သုတလည်း ကြိတ်ကြွေ ရသော သူနှင့် လိင်ဆက်ဆံခွင့်ရ၍ ပျော်နေရှာရပါတော့သည်။
ပြီး။
---------------------------------------------------
စာကြွင်း။ ။ ကျွန်တော်စာရေးတာအဆင်မပြေချိန်မှာသူငယ်ချင်းတို့အပျင်ပြေဖတ်ဖို့ အခြားသူတွေ ရေးသောစာများကို ကူးယူဖော်ပြခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
လီးကြီးမှာ ရှည်းလျားသောကြောင့် တစ်ဆုံးမဝင်ပေ။ သုတပါးစပ်မှာ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ရ၏။
" ပြွတ်...ပြွတ်...ပြစ်...ပြွတ်...ပြစ်
...ပြွတ်..ပြိ"
မောင်လွင်၏ လရည်များ သုတပါး စပ်ထဲတွင် ပြည့်နက်နေတော့၏။
မောင်လွင်လဲ ပါးစပ် လိုး၍ ဝသော် သုတလီးလေးအား ကုန်း၍ စုပ်ပေးပြန်ပါသည်။ သုတလည်း အရသာရှိရှိခံစားနေသည်။
" ညီ...ညီဖင်လေး...ကုန်းပေး..."
ဖင်ကုန်းပေးလိုက် သည်ဆိုလျှင်ပင် ဖင်ပါကင်လေးအား လက်ညိုးဖြင့် ထိုး လျှာနှင့်ရက်ကာ အပေါက်ချဲ့ပေးနေလေ၏။
" အား...နာတယ်...အား...အား...နာနေပြီ...စပ်လည်းစပ်သေးတယ်
...အား "
" အောင့်ထားဦးညီ မင်းကိုအပေါက် ချဲ့ပေးနေတာ..."
ဒစ်မြုတ်ရုံလောက် ချဲ့ပြီးသွား၏။
" အင်း...ဒီလောက်ဆို...ရပြီ..."
" အစ်ကို လုပ်တော့မှာလား...."
" အင်း...အစ်ကိုထည့်တော့မှာ....ညီကုန်းထားဦး..."
" ဟုတ်"
" ထည့်လိုက်ပြီ.."
ဒစ်မြုတ်ရုံ စမ်းထည့်ကြည့်ကာ ရှေ့
တိုးနောက်ဆုတ် ပုံမှန်လုပ်ပေးနေ ၏။ နောက်တော့ မပြောမဆို နှင့် သုတအားရုံးမရအောင်ချုပ်လိုက်ပြီး အချိန်ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်ချက်ပြင်းစွာ လိုးချလိုက်၏။ ပါကင်ဖင်လေး ပွင့်အာသွားကာ သွေးများ တစ်ဆက်ဆက် ယိုစီးကျလာ၏။
" အ...နာတယ်...နာတယ်...အား"
သုတမှာ မောင်လွင်၏ ချုပ်လိုးမှုကြောင့် ရုန်း၍ မရပေ။
" ဘွတ်... အား..ပြစ်....ဘွတ် ....
ဗြစ်....ဘွတ်..... ဗြစ်....ဘွတ်....ဗြစ်.... ပြွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်...ဘွတ်ပြွတ် ...ပြွတ်...အိုး....ကောင်းလိုက်တာကွာ...ကြပ်ပိတ်စည်းပိုင်နေတာပဲ...အား..နာတယ်လို့....ကိုကြီး....
ပြွတ်... ဘွတ်.... ပြွတ်... ဘွတ် ပြွတ် ..."
မောင်လွင်သည် သုတ၏ ညီးသံများကြောင့် ပို၍ ထန်လာကာ မူလကထက် ၂ဆ ဆောင့်ချက် ပြင်း ထန်စွာ အချက်၂၀ ခန့် အရှိန်မပျက် လိုး၏။
သုတမှာ ပူစပ်ပူလောင် ခြင်း ဝေဒ နာ ကိုလူးလိမ့်ခံစားရ၏။ မောင်လွင်သည် ထိုပုံစံဖြင့် ညောင်းလာ၍ ပုစွန်တုတ်ကွေးပုံစံဖြင့် သုတနောက်မှာ ညောင့်လိုး၏။
သုတသည် ခံတတ်စပြုလာ၏။
ထို့နောက် သုတအား ဆွဲလှန်ပြီး လက်၂ဖက်အား သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ကာ ပက်လက်လိုးပေးပြန်၏။
" အား...အိုး....ပြွတ်...ဗြစ်...ဘွတ်
...အိုး...အား...ပြစ်...ပြစ်...ဗြတ်...ဘွတ်...ပြစ်..."
ထိုသို့ လိုးရသည်မှာ မောလာ၍ သု တအား ဖင်ထိုင်ခိုင်း၏။
သုတလည်း ခံတတ်နေပြီမို့ အားရ ပါးရစောင့် ချက်များနှင့် အပေါ်မှ ထိုင် စောင့်နေ၏။
သုတလည်းမောလာသဖြင့် သုတအား ပြန်၍ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန် သည် ။
" ညီ...ကောင်းလာ...."
" ကောင်းတယ်...ခံလို့..."
" အစ်ကို .... ဆက်လိုးမယ်နော်...."
" ဟုတ်...အစ်ကို ...ဆောင့်နိုင်သ လောက်သာစောင့် ...."
" အမလေး...ဟုတ်ပါပြီ...လုပ်ပြီ"
" အိုး...ဆောင့်ပါဦး....အားမရဘူး..."
" ဟုတ်ပြီ"
သုတသည် အားမရ၍ ဖင်လေးအား နောက်ပြန်ဆောင့်မိ၏ သူပြန်ဆောင့်သည့်အချိန်နှင့် မောင်လွင်ဆောင့်တဲ့အချိန် ဆုံရင် လီးကြီးမှာ တဆုံးထိ ဝင်သွား၏။
၂ယောက်သား ဖီးလ် အပြည့် လိုးနေ၏ ။ သုတလည်း ဖင်ကလေးအား ကျုံ့ကာ ခံပေးနေသောကြောင့် မောင်လွင် ပြီးချင်လာ၏။
" ညီ အစ်ကို ပြီးလိုက်တော့မယ် "
" ဟုတ်"
ထိုသို့နှင့် အချက် ၃၀ မရပ်မနား လိုး လိုက်တော့ လရည် အထွက်သန်လှသည့် မောင်လွင့်လီး ထဲမှာ လရည်များစွာ ဖင်ကလေးထဲသို့ ဒလဟော ပန်းထုလိုက်၏ ။
မောင်လွင်သည် လီးအား မထုတ်သေးဘဲ စိမ်ထားလိုက်၏။ သုတလည်း ပူပူနွေးနွေး လရည် အရသာကို ခံစားနေမိသည်။
သူတို့လိုးသည်မှာ နာရီ ဝက်မျှ ကြာသွားသည်။ ခဏနေတော့ သုတ အမေနှင့်အဖေ လယ်ထဲမှပြန် လာ ၏ ။
" သုတ...သားလေး...အမေတို့ ပြန်လာပြီ"
သုတတို့ ၂ယောက်လည်း ကြည်နူးနေရာမှ အင်္ကျီ ဘောင်းဘီများ အမြန်ဝတ်ကာ အောက်ထက်သို့ ဆင်းသွားသည်။
" ဪ....မောင်လွင်ပါရောက်နေတာလား...အိမ်လည်တာလား..."
" ဟုတ်တယ် ...အန်တီ..."
" ဪ...အေးအေး...ဒါနဲ့...အင်္ကျီကလည်း ဖရိုဖရဲပါလား ...သေချာဝတ်စမ်းပါဟယ် ..."
" ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး...ကျနော်ပြန်လိုက်ဦးမယ်...မိန်းမပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ..."
" ဪ အေးပါကွယ်...သား ထမင်း ပွဲပြင်တော့ ထမင်းစားရအောင် "
ထိုသို့နှင့် မောင်လွင်နှင့် သုတသည် အိမ်မှာပါ မက အိမ်သာထဲ၊ လမ်း ကြား ထဲ၊ ချုံတောထဲမှာတောင် လိုးဖြစ်ကြ၏။
မောင်လွင် နှင့် သုတတို့သည် လူလစ်ရင်လစ်သလို နေရာပေါင်းများစွာတွင် လိုးဖြစ်နေပါတော့သည်။
သုတလည်း ကြိတ်ကြွေ ရသော သူနှင့် လိင်ဆက်ဆံခွင့်ရ၍ ပျော်နေရှာရပါတော့သည်။
ပြီး။
---------------------------------------------------
စာကြွင်း။ ။ ကျွန်တော်စာရေးတာအဆင်မပြေချိန်မှာသူငယ်ချင်းတို့အပျင်ပြေဖတ်ဖို့ အခြားသူတွေ ရေးသောစာများကို ကူးယူဖော်ပြခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
No comments:
Post a Comment