ရေးသားသူ - သူရိယသီဟ
..............................................
မိုးဦးဝဿန်ကာလ ညအချိန် တိုးဝှေ့တိုက် ခတ်လာသောလေပြေလေညှင်းသည် စိမ့်စိမ့်အေးလျှက် ရှိနေသည်။
ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးအုံ့မှိုင်းနေပြီး လေ ပြေ နှင့်အတူ မိုးဖွဲများ တဖွဲဖွဲ ကျဆင်းလာလေသည်။ ဆိုက်ကားဂိတ်ရှိ ကိုလှအောင် ဆိုက္ကားအုံနာဘုတ် အတွင်းမှ ခပ်ညစ်ညစ် မိုးကာတစ်ထည်အား ထုတ်ယူဝတ်လိုက်လေသည်။
ညအချိန် အလုပ်ပြန် ခရီးသည် ရလိုရငြား ဇွဲကောင်းကောင်းဖြင့် ထိုင်စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ညအချိန် ၉နာရီခန့် ဖြစ် လာသည်မို့ ခရီး သည်မရသည့်အဆုံးအိမ်ပြန်ခဲ့လေသည်။ ကောင်းကင်မှ မြေသို့သက်ဆင်းလာသော မိုးဖွဲလေးများမှ တဖြေးဖြေး အားကြီးလာကာ မိုးစက်မိုးပေါက်တို့အဖြစ်ပြောင်းရင်း သဲကြီးမဲကြီး ရွာချလေသည်။ မိုးရေထဲ ဆိုက်ကားကို အားစိုက် နင်းလာသော ကိုလှအောင် ခိုက်ခိုက်တုန်ရီနေသည်။
ခပ်တိုတို ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်အနားရှိ ခြေသလုံးတွင် အေးစက်လှသည့်မိုး ရေများ သည်လည်း ရွှဲစိုနေသည်။
အားတင်း၍ ဆိုက်ကားအားနင်းရင်း မိမိနေထိုင်ရာ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေး အ တွင်း ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
နေထိုင်ရာအိမ်ရှေ့အရောက်တွင် လူများ စုနေသဖြင့် ထိတ်လန့်သွားကာ ဆိုက်ကားအား ကပြာကယာရပ်ရင်း အိမ်အတွင်း ပြေးဝင်သွားလေသည်။
အိမ်အပေါက်ဝမှ ရပ်ကွက် လက်သည်
ဒေါ်တင်ပုမှ ဆီးကြို၍
" မောင်လှအောင်တို့ သားဖောက်ကောင်းချက်ကတော့ တစ်နှစ်တစ်သားပဲ တော်ရေ "
" ဒေါ်..ဒေါ်လေးတင်ပု ကျတော့မိန်းမ မိချို မွေးပြီလား ကလေးကော လူကြီးကော အ ဆင်ပြေရဲ့လား ဘယ်လိုနေသေးလဲ ပြောပါအုံးဗျ စိတ်ပူလိုက်တာဗျာ"
" အမလေး မောင်လှအောင်ရယ် နင်မိန်းမ မိချို ခုမှ မွေးဖူးတဲ့အပျိုမဟုတ်ပါဘူးဟယ် လူကြီးကော ကလေးကော အကုန်ကောင်းတယ် ခုကလေးက ယောင်္ကျားလေး တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးတော်ရေ အသားလေးလဲ ဖွေးဥနေရော ကဲကဲ မိန်းမချည်းစိတ်ပူမနေနဲ့ နင်အရင် အဝတ်လဲအုံး လေ ဖြတ်နေမယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါ်လေးတင်ပုရာ ကျတော်ဝမ်းသာလို့ပါ ဟားး သားတစ်ယောက် သ မီးတစ်ယောက်နဲ့ မိသားစုလေး တစ်ယောက်တိုးလာပြီ"
လှအောင် အဝတ်အစားများလဲ၍ မိန်းမရှိရာသို့ သွားလေသည်။ကလေးငယ်နှင့်မိန်း မအားကြည့်၍ လှအောင် ဝမ်းသာပီတိ ဖြစ်နေသည်။
" မိန်းမ နေလို့ကောင်းရဲ့လား အဆင်ပြေရဲ့လား"
" ပြေပါတယ် ကိုလှအောင်ရယ် ရှင့်သားလေးကိုကြည့်ပါအုံး ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး"
" ဟုတ်ပါ့ မိန်းမရာ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ငါ့သားလေး ချစ်စရာကြီး သမီးကြီးရေ လာပါအုံးဖေကြီးနား ဒီမှာကြည့်စမ်း သမီးမောင်လေး ချစ်စရာ မကောင်းဘူးလား"
ကိုလှအောင် သမီးကြီးအားခေါ်၍ လူ့ လောကထဲ အသစ်ရောက်လာသည့် သားငယ်လေးအား ပြသရင်း မိသားစုလေးယောက် ပျော်ရွှင်နေကြလေသည်။ လှအောင် သားကျွေးမှု မယားကျွေးမှုတို့ကြောင့် အရင်ကထက် အလုပ်ကို နှစ်ဆ ပိုလုပ်ရလေသည်။
မနက် ၄နာရီကတည်းက ကားဂိတ်သို့ ဆိုက်ကားဖြင့် သွားရောက်ကာ ကားမှချသောကုန်စိမ်းအား ပို့ဆောင်ပေးရလေသည်။ ညဘက်တွင်လည်း ၁၁နာရီ ၁၂ နာရီအထိ အချိန်လင့်မှသာ အိမ်ပြန်ရောက်သည်။ သားသမီးများအတွက် အလုပ်ကို ကြုံးရုန်းလုပ်ရင်း ဖခင်တာဝန်အား သားသမီးများအပေါ် အပြည့်ဝကြေပွန်ခဲ့လေသည်။
ဇနီးသည် မချိုလည်း သားတော်မောင် ဝဿန် ၁နှစ်သားလောက်ရောက်လာသည့်အခါ ယောကျာ်းဖြစ်သူ၏ ပင်ပန်းဆင်း ရဲစွာ လုပ်ကိုင်ရှာဖွေခြင်းအား သနားလာ ၍ ခေါင်းပေါ်ဗန်းတင်ကာ ပဲပြုတ် ထွက်ရောင်းလေသည်။
အိမ်တွင် သမီးကြီးနှင့်သားငယ်အား ထား ခဲ့ရင်း မနက်စောစော ပဲပြုတ်ရောင်းထွက်လေသည်။ဝဿန်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက် သည် အိမ်တွင်ကျန်နေခဲ့သည်။ အမဖြစ်သူက မောင်လေးအား အမျိုးမျိုးချော့မြူစောင့်ရှောက်ရင်း မိခင်ပြန်အလာကို စောင့်မျှော်ကြလေသည်။ လှအောင်တို့ မိသား စု ပြေလည်လှသည်တော့မဟုတ်ပေ။ စားစားသောက်သောက်ဖြင့် ဘဝကို ရပ်တည်နိုင်ရုံသာ ရှိသည်။
သို့သော် သားနှင့်သမီးကိုတော့ ပညာ တတ်ကြီးများ ဖြစ်စေချင်၍ ကျောင်းထားပေးသည်။ သမီးကြီး ၅တန်းအရွယ်တွင်
ဝဿန် ၃တန်းသာ ရှိသေးသည်။
အချိန်ကာလတို့ တဖြေးဖြေးကြာ ညောင်း လာသည်နှင့်အမျှ ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်လာခဲ့သော မိသားစုလေးအားလောကဓံ လှိုင်း တံပိုး ဝင်ရောက် ရိုက်ခတ်လေလေသည်။ ဦးလှအောင် ဆိုက်ကားနင်းရင်း ကုန်တင်ကားဖြင့်ဝင်တိုက်ကာအသက်ဆုံးပါးသွား ရလေသည်။
ကျန်ရစ်သူမချိုလည်းကလေးနှစ်ယောက် နှင့် လူ့ လောကတွင် မုဆိုးမဘဝဖြင့် ကြိုး စား ရုန်းကန်ရတော့ပေမည်။
လင်ယောင်္ကျား ဆုံးပါးသွားကတည်းက ပူဆွေးသောက အမျိုးမျိုးရရှိခဲ့ပြီး သား
နှင့် သမီးအတွက် ယခင်ထက် အလုပ်ပိုလုပ်ရတော့သည်။ လင်ယောင်္ကျား ဆန္ဒအတိုင်း သားနှင့်သမီးအား ပညာတတ်ကြီး ဖြစ်ရလေအောင် ပြုစုပျိုးထောင်မည် ဟု အံ့ကြိတ်ကြုံးဝါးရင်း လောကဓံအား မိခင်မေတ္တာဖြင့် ကြံ့ကြံ့ရင်ဆိုင် ကြိုး စားလေသည်။
လိမ္မာသော သားနှင့်သမီးသည် မိခင်အ လုပ်အား ဝိုင်းဝန်းကူရင်း ကျောင်းပိတ် ရက်များတွင် ကားဂိတ် ပန်းခြံ စျေးတန်း စသည်တို့တွင် မောင်နှမနှစ်ယောက် ပန်းရောင်းထွက်ကြလေသည်။ အမဖြစ်သူ နှင်းလင်္ကာ နှင့် ဝဿန်တို့သည် လူရည်သန့်လေးများဖြစ်ပြီး ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ချောချောလေးများပင်ဖြစ်သည်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်စလုံး ချစ်စရာအလွန် ကောင်းလှသည်။ သနပ်ခါး ဘေးကြားလေးများဖြင့် အဝတ်အစားသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ကာ ပန်းရောင်းထွက်ကြသည်။ ဝယ်ယူသူများသည် ဝဿန်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်အား ချစ်ကြ၍ မုန့်ဖိုးများပင်ပေးကြလေသည်။
မိခင်အားတဖက်တလမ်း ကူညီရင်းကျောင်း စာများကိုလည်း ကြိုးစား သင်ယူလေသည်။
နှင်းလင်္ကာ ၁၀တန်းရောက်လာသည့်အခါ ဝဿန် ၈တန်းရောက်ရှိခဲ့လေပြီ ဖြစ် သည်။ ၁၀တန်းရောက်သည်မို့ ကျောင်းစာသင်စရိတ် တဖြေးဖြေး များလာသဖြင့် မချိုလည်း သားနှင့်သမီးအတွက် ကြုံရာအလုပ်ကို လုပ်ကိုင်ရလေသည်။ အဝတ်လျှော်၊ ထမင်းချက်၊ ကလေးထိမ်း၊ စသည့် အိမ်အကူလုပ်များအား မနားမနေ လိုက်လံလုပ်ကိုင်ရ၍ ကျန်းမာရေးခြူခြာလာခဲ့သည်။
နှင်းလင်္ကာသည် ကျောင်းဆက်မတက်လို ၍ မိခင်အား ထိုအလုပ်များ မလုပ်ကိုင်ရန်နှင့် ကျောင်းထွက် အလုပ်လုပ်မည်ဟု ပြောလာသည်။ ၁၀တန်းထိ ခက်ခက်ခဲခဲ ကျောင်းထားရသည်မို့ စာကိုသာ ကြိုးစားရန် မိချို ပြောလေသည်။ ဝဿန်လည်း မနေနိုင်၍
" မေမေနဲ့ မမ သားတစ်ခုလောက်ပြောလို့ရမလားဟင်"
" ပြောလေ သားငယ် ဘာပြောမလို့လဲ"
" ဟိုလေ မေမေ မမကို ဆယ်တန်း စာမေး ပွဲအောင်သည်အထိ ကျောင်းတက် ခိုင်း လိုက်ပါ မမလဲ စာကြိုးစားနော် သားက ၈ တန်းပဲ ရှိသေးတာ ဒီတစ်နှစ် ကျောင်းနားလိုက်မယ် ပြီးတော့ မေမေ့ကို ကူလုပ်ပေးမယ် မမက ကျောင်းစာသာအာရုံစိုက်နော် မေမေ သားကိုခွင့်ပြုမလားဟင်"
" မေမေခွင့်မပြုနိုင်ဘူးသား သားကော သ မီးကော ကျောင်းဆက်တက်ရမယ် မေမေရုန်းနိုင်သမျှ ရုန်းမယ် သွားလေသူသားတို့အဖေဆန္ဒကို လိုက်လျောပါကွယ် သားလဲကျောင်းပဲတက်ပါ"
" မဟုတ်သေးဘူးလေမေမေသားကျောင်း ထွက်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူးလေ တစ်နှစ်နားလိုက်မှာ မမအတွက် အထောက်အကူ ဖြစ်အောင်လေ မေမေ မေမေတစ်ယောက် တည်း ရုန်းနေရတာ သားမကြည့်ရက်ဘူး ပြီးတော့ မေမေကျန်းမာရေးက ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး ဒီတစ်နှစ်တော့ သားနားပါရစေ မေမေရယ် မမလဲ ဆယ်တန်းအေး ဆေးဖြေနိုင်အောင် သားအလုပ်လုပ်ပါရစေနော်"
မချို မျက်ဝန်းအိမ်မှ မျက်ရည်များဝဲလာရင်း ပါးပြင်ပေါ်သို့ စီးကျလေသည်။ သားနှင့်သမီးအား အနားတိုးဖက်ရင်းငိုချလိုက် မိသည်။ သား ဝဿန်အား အတင်းအဓမ္မ မတိုက်တွန်းတော့ပဲ ဆန္ဒရှိရာအတိုင်း မိမိအား ကူညီစေသည်။ ဝဿန်သည် ၈တန်းအရွယ် ရောက်သည်ဖြစ်၍ လူပျိုပေါက်ဖြစ်လေသည်။ အရပ် ၅ပေ ၇ လောက်ရှိပြီး အသားဖြူဖြူ ချောချောလေး တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။
ငယ်စဥ်ကတည်းက အမဖြစ်သူနှင့် နေလာသည်မို့ အရမ်းမနွဲ့ပေမယ့် မိန်းမစိတ် နည်းနည်းပေါက်နေသည်။ အမေဖြစ်သူ ၏ ကျန်းမာရေးကြောင့် မနက်ပိုင်းပဲပြုတ် ရောင်းသည့်အလုပ်အား ဝဿန် လုပ်သည်။
ပဲပြုတ်တောင်းအား ပုခုံးပေါ်ထမ်းရင်း တစ်လမ်းဝင် တစ်လမ်းထွက် ပဲပြုတ်ရောင်းထွက်လေသည်။ ဖြူဖြူချောချော ကောင်လေး ပဲပြုတ်ရောင်းနေသည်မို့ အ ခြားရပ်ကွက်ရှိ လူအများ အသစ်အဆန်းဖြစ်နေလေသည်။ ထိုသို့ ရောင်းရင်း အိမ်တစ်အိမ်မှ ခေါ်သံကြားသဖြင့် ပဲပြုတ်တောင်းထမ်းကာ ဝင်သွားလိုက်သည်။ အိမ်အတွင်းမှ ပန်းကန်လေးကိုင် ထွက်လာသော မိန်းကလေးမှ ဝဿန်အားကြည့်ရင်း
" ဟယ် ဝဿန်....ဝဿန်မလား"
" ဟာ ရွှန်းလဲ့ ဟုတ်တယ် ငါ ဝဿန်လေ"
" ဟယ် ဝဿန်ရယ် နင်ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲဟယ် ကျောင်းလဲမတက်ဘူးနော်"
" အေးလေ ရွှန်းလဲ့ရယ် ဘဝပေးကုသိုလ်ကံပေါ့ အမေကလဲ ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းလို့ ငါ ဒီစာသင်နှစ် တစ်နှစ်နားပြီး အမေ့ကူနေတာပါ ပဲပြုတ်လဲ အမေ့ထွက်မရောင်းခိုင်းတော့ဘူး ငါပဲထွက်ရောင်းနေတာ အမအတွက်ငါကြိုးစားရအုံးမယ်ဟာ သြော် ထားပါ နင်ပဲပြုတ်ယူမလို့လား"
" သြော် အေးအေး ဝဿန် ၁၅ ကျပ်သားလောက်ထည့်ပေးနော်"
" အေး သူငယ်ချင်း "
ဝဿန် ရွှန်းလဲ့အား ပဲပြုတ် ချိန်ထည့်ပေးပြီး နှုတ်ဆက်ကာ စျေးရောင်း ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများနှင့် တွေ့ သည့်အခါတွင် ရှက်ရွံ့ခြင်းမရှိပေ။ မိဘအား ကူညီပေးရ၍ မိမိကိုယ်ဂုဏ်ယူနေသည်။ ကျောင်းတွင် ဝဿန်သည် စာအတော်ဆုံးဖြစ်သည်။ အမြဲတစေ အဆင့်တစ်ရသည့်အပြင် ဆရာဆရာများ၏ ချစ် ခင်ခြင်းအား ခံရသူလည်းဖြစ်သည်။
တစ်ချို့သော ယောင်္ကျားလေး အတန်းဖော်များသည် ရုပ်ချော စိတ်ထားကောင်း စာတော်သည့် ဝဿန်အား အမြင်မကြည်ကြပေ။ ရန်စခြင်း စနောက်ခြင်းများ ပြု လုပ်လေ့ရှိသည်။
ထိုသို့ စနောက်လှောင်ပြောင်သည့်အခါ ဝဿန် ဘာတစ်ခုမှ မတုံ့ပြန်ပဲ ပြုံးနေတတ်သည်။ ထိုအချင်းအရာကြောင့် စနောက်သူတို့မှာ တဖြေးဖြေးရဲတင်းလာကြသည်။ ဝဿန်အား အခြောက် မိန်းမ လျှာ စောက်ခြောက် ဂျီပုန်းစသည့်ဖြင့် စနောက်လှောင်ပြောင်ကြသည်။
ထိုသို့ စနောက်သည့်အခါ ဘာတစ်ခုမှ ဝင်မပြောပဲ ငြိမ်နေတတ်သောကြောင့် ဝဿန်အား မထိတစ်ထိ ပိုစလာကြသည်။ ယခုအခါ ထိုသို့စနောက်ခြင်း မခံရတော့ပေ။ မိခင်အားကူညီရန်ကျောင်းနားလိုက်သည် မို့ပင် ဖြစ်သည်။
တစ်နေ့ ပဲပြုတ်ရောင်းမှပြန်လာရင်း လမ်း တွင် အဖြူအစိမ်းများဖြင့် ကျောင်းသွားနေကြသော မိမိနှင့်ရွယ်တူ ကျောင်းသားများကို မြင်တွေ့လိုက်လေသည်။ ဝဿန်ကြည့်ရင်း မျက်နှစ်တစ်ချက်ညိုးသွားမိ သည်။ သို့သော် ဘဝပေးအခြေနေကြောင့် မိမိဘဝရပ်တည်ချက်အား အားတင်းရင်း ပဲပြုတ်တောင်းလေးပိုက်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
လမ်းဆုံတစ်ခုတွင် ကျောင်းမှ အတန်းဖော်တစ်ချို့က ဝဿန့်အားမြင်လျှင် မတူမတန်လိုသော မျက်နှာထားနှင့်
" အခြောက်ပဲပြုတ်သည် အခြောက်မ"
စသဖြင့် မကြားတစ်ကြားပြောသွားလေသည်။ ဝဿန် တစ်ချက်ပြုံးသွားလေသည်။
စိတ်ထဲတွင်လည်း
" သြော် လူတွေလူတွေ ကိုယ့်ထမင်းကိုယ် စားနေကြပြီးသူတပါးကိုကဲ့ရဲ့ချင်နေတော့ တာပဲ ငါ့ကိုမြင်တာနဲ့ သူတို့ တော် တော်လေးအကုသိုလ် များနေရရှာတာ ရီတော့ ရီရသားပဲ လောကပါလ တရား၂ပါးဆိုတာ မသိကြလို့နေမှာပါ ဟိရိ၊သြတပ္ပ၊ ဆိုတဲ့ အရှက်နဲ့အကြောက် တရားနှစ်ပါးဆိုတာ မကောင်းမှုလုပ်ရမှာရှက်ခြင်း မ ကောင်းမှု လုပ်ရမှာ ကြောက်ခြင်းပဲ ငါက မကောင်းမှု ဘာတစ်ခုမှ လုပ်ထားတာ မရှိတော့ ရှက်စရာလဲ မလိုဘူး ကြောက်စရာလဲမလိုဘူး မိဘကူတာ ဂုဏ်တောင်ရှိပါသေးတယ်""
ဟု စိတ်ထဲမှ တွေးတောအားတင်းရင်း အိမ်ပြန်ခဲ့လေသည်။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် အိမ်အလုပ်များအား အမေ့ကိုကူရင်း ည နေဘက်ရောက်သည့်အခါ ပန်းရောင်းထွက်ပြန်သည်။
ညအချိန် ၇နာရီခန့်အိမ်သို့ ပြန်ရောက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူအား ပြုစုပေးလေသည်။ အမဖြစ်သူ နှင်းလင်္ကာအား အိမ်အလုပ်များ လုံးဝမလုပ်စေပဲ မိမိတစ်ယောက်တည်းသာ လုပ်ကိုင်လေသည်။ အမဖြစ်သူအား မတောင်းမတ မကြောင့်မကျ ဆယ်တန်း အမှတ်ကောင်းကောင်းဖြင့် အောင်မြင်နိုင်ရန် ဝဿန်ကြိုးစားလေသည်။
ရသမျှ ဝင်ငွေလေးဖြင့် ချင့်ချိန်သုံးစွဲရင်း အမဖြစ်သူအား ပံ့ပိုးကူညီလေသည်။ နှင်း လင်္ကာ၏ ကြိုးစားမှုကြောင့် ဆယ်တန်း နှစ်ချင်းပေါက် ဂုဏ်ထူး ၃ဘာသာဖြင့်ပင် အောင်မြင်လေသည်။
ဆယ်တန်းအောင်မြင်ပြီး ရပ်သွားသည်မဟုတ်ပေ။ တက္ကသိုလ်ဆက်တက်ရန် အ တွက် မိမိကိုယ်တိုင် အနစ်နာခံပြီး အမဖြစ်သူအား ကျောင်းဆက်တက်နိုင်ရန် ကြိုစားလေသည်။
အမေနှင့် အမမှာ သားဖြစ်သူနှင့် မောင်ဖြစ်သူအပေါ် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရလေသည်။ ဝဿန်လည်း အမေနှင့်အမအား
" စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့ အမေနဲ့အမရယ် သားလေ စာလေးတစ်ခုဖတ်လိုက်ရတယ် အမေစု ပြောတဲ့စကားလေး သားပြန်ပြောပြမယ်။
" လူတိုင်း လူတိုင်းဟာ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟ တွေရှိကြတယ် လောဘဆိုတာဟာ ရိုးရိုးလေးပြောရင် လိုချင်တက်မက်မှုပဲ ဒါပေမယ့် ဘဝမှာ ကိုယ်လိုချင်တာအားလုံးမရနိုင်ဘူး စွန့်လွတ်ရမှာတွေရှိတယ် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဆုံးဖြတ်ရမယ်။
ကိုယ်ဘာကိုစွန့်လွတ်မလဲ ကိုယ်တန်ဖိုးအထားဆုံးကဘာလဲ မစွန့်လွတ်နိုင်လောက်အောင် တန်ဖိုးထားတာဟာ ဘာလဲ အဲ့ဒါ ကို ကြည့်ပြီးတော့မှ အားလုံးလိုချင်တယ်ဆိုရင် မဖြစ်နိုင်ဘူး တိုးတက်ဖို့အတွက် လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် ကိုယ်ပိုင်လိုချင်တဲ့အထဲက အချို့ဟာတွေ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း စွန့်လွတ်သင့်ရင်လည်း စွန့်လွတ်ရမှာပဲ စွန့်လွတ်ဖို့ လိုရင်လည်း စွန့်လွတ်ရမှာပဲ ဒါပေမယ့် လိုလိုချင်ချင် စွန့်လွတ်ရမယ် နောက်ပြီးတော့ ငါစွန့်လွှတ်ပါတယ်ဆိုပြီးတော့ ကြွားဖို့လဲ မဟုတ်ဘူး ဒါကြောင့်မို့လို့ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့ကိစ္စကို ရွေးချယ်တယ် ကိုယ့်ရဲ့ရွေးချယ်မှုအရ လုပ်တယ်အဲ့တော့ ဒီလိုလုပ်နိုင်တာကိုပဲကျေနပ်တယ် ဒီလိုလုပ်ရလို့ အမြဲစိတ်ချမ်းသာတယ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့နော် ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ သူ့ဒုက္ခနဲ့သူရှိတာပဲ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ရွေးတဲ့ဒုက္ခကို ကိုရင်ဆိုင်လိုက်ပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ရွေးချယ်မှုထဲမှာ အဲ့တာလဲပါတယ်လေ ရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်ထဲမှာလဲ ကိုယ်ရွေးချယ်ချင်တဲ့ဒုက္ခတော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့ အဲ့တော့ ကျမတို့တွေဟာ အဲ့ဒီရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်ကို မှန်မှန်ကန်ကန်သုံးဖို့လိုပါတယ် ရွေးချယ်ကြပါ ဘယ်လောက်ပေးမလဲ ဘယ်လောက်ယူမလဲ ဘာတွေပေးမလဲ ဘာတွေယူမလဲ ကိုယ်ချစ်မြတ်နိုးတဲ့ အရာတွေအတွက် ဘာတွေလုပ်ပေးချင်သလဲ " တဲ့
" ~~~"
" သား အဲ့စကားလေး ကြားပြီးကတည်း က သားချစ်တဲ့အရာအားလုံးအတွက် သား စွန့်လွတ်ရဲလာတယ်။ သားပေးဆပ်ရဲတယ်။ မမအတွက် သားခန္ဓာကိုယ်ဟာ လှေခါးထစ်ဖြစ်ပါစေ မမတစ်ထစ်ချင်း နင်း ပြီး အမြင့်ပေါ်ရောက်အောက် သားတွန်း တင်ပေးမယ်မေမေ သားအတွက်စိတ် မကောင်း မဖြစ်ကြပါနဲ့နော် သားကြိုး စားမယ်"
..............................................
ဝဿန် မနက်ပဲပြုတ်ရောင်း ညနေ ပန်းရောင်းရသည့် ဝင်ငွေလေးဖြင့် အမတက္ကသိုလ်တက်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။
မနက်ပဲပြုတ်ရောင်း ထွက်ပြီးအပြန် ကားဝပ်ရှော့ ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့များတွင် လိုက် လံအလုပ်ဆက်သည်။ ဖြူဖြူချောချော ခပ်ပျော့ပျော့လေးမို့ ထိုအလုပ်များတွင် မရခဲ့ပေ။
နောက်ဆုံး အလုပ်ရှာရင်း ရပ်ကွက် စျေး အတွင်းရှိကုန်စုံဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာစျေး ကူရောင်းအလုပ် ရခဲ့လေသည်။
မနက်စောစော ပဲပြုတ်ထရောင်းပြီး ၆နာရီထိုးသည့်အခါ စျေးအတွင်းရှိ ကုန်စုံဆိုင်သို့ အလုပ်ဝင်လေသည်။
တစ်နေ့ ငါးထောင် ရသဖြင့် မနက်ပဲပြုတ်ရောင်းရငွေအား အိမ်အသုံးစရိတ်ထားကာ မိမိစျေးကူရောင်းရသည့် ငွေအား အ မဖြစ်သူအတွက် ကျောင်းစရိတ်အဖြစ် ထားသည်။
စျေးမှအပြန် ညနေ ၆နာရီတွင် ကားဂိတ်များတွင် ပန်ရောင်းရင်း တစ်နေ့တာ ကျင် လည်နေပါတော့သည်။
ဒီလို နေ့မနား ညမနား ကြိုးစားလုပ်ကိုင် တာကြောင့် အမဖြစ်သူလည်း တက္ကသိုလ်တွင် ကျောင်းဆက်တက်ခွင့်ရလေသည်။ ဝဿန်လည်း လူပျိုပေါက်အရွယ်ရောက်လာ၍ အလွန်ပင် ကြည့်ကောင်းလာပြီး ချောမောလှပလာလေသည်။
စျေးအတွင်းတွင်လည်း ဝဿန်အား လူချစ်လူခင် များလာသည်။ ကုန်စုံဆိုင်ပိုင် ရှင်ဒေါ်တင်မေတွင် ဝဿန်ထက် အသက် နှစ်နှစ်ခန့်ကြီးသော သားတစ်ယောက်ရှိသည်။
တက္ကသိုလ်တက်နေပြီး ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် ဆိုင်ကူရောင်းလေ့ရှိသည်။ဟော့ ဟော့ရမ်းရမ်းမဟုတ်ပေမယ့် ပြည့်စုံသည့်မိသားစုဖြစ်၍ လူငယ်သဘာဝ ပေါ့ပျက်ပျက် နေတတ်သည်။
ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တင်း၍ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ပြေပြစ်သည်။ ဝဿန်လိုတော့ မချောပေ။ စျေးကူရောင်းသည့်အခါ ဝဿန်နှင့်အတူ ကူရလေသည်။ ဝဿန်သည် မိမိအလုပ်ရှင်သား ဖြစ်သည့်အလျောက် ရိုသေစွာဆက်ဆံသည်။
ဆိုင်ပိုင်ရှင်၏သား ဇင်ကိုထက် သည် ဝဿန်နှင့်အတူ ကျောင်းနားရက်များတွင် စျေးရောင်းရင်း တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်လာခဲ့သည်။
ဝဿန် နေ့စဥ် မနားမနေအလုပ် လုပ်ရင်း အမဖြစ်သူပညာရေးအတွက် ရုန်းကန်နေရသည်။ ကုန်စုံဆိုင်တွင်စျေးရောင်းရင်း ဇင်ကိုထက်နှင့် တွေ့ဆုံကာ တဖြေးဖြေး သံယောဇဥ်တွယ်လာခဲ့တော့သည်။ ခေတ်လူငယ်များဖြစ်သည့်အလျောက် LGBT စိတ်ဝင်စားသူ ပီပီ ဇင်ကိုထက်သည် ဝဿန် အား ချစ်ရေးဆိုခဲ့သည်။
ဝဿန် LGBTဆိုသည်ကို နားမလည်ပေ။ မိမိလူပျိူဘဝရောက်သည်မှစ၍ မိသားစုအတွက် ရုန်းကန်နေရသည်မို့ ငွေရှာဖို့ကိုသာ အာရုံထားပြီး ကျန်အရေးများ ခေါင်းထဲထည့်မထားပေ။
ဇင်ကိုထက် ချစ်ရေးဆိုသည်ကို နောက်ပြောင်ကျီစယ်နေသည်ဟုသာ ထင်နေမိသည်။
တစ်နေ့ ဇင်ကိုထက်မှ LGBT လောကအ ကြောင်း ဝဿန်အား သေခြာရှင်းပြ၍ ယောကျာ်းချင်း ချစ်ကြိုက်လက်ထပ်လို့ရကြောင်း သိရှိနားလည် သဘောပေါက်သွားလေသည်။
သို့သော် မိမိစိတ်အား ဝေခွဲမရဖြစ်နေ သည်။ မိမိသည် ယောကျာ်းကြိုက်သည် မိန်းမကြိုက်သည်ကိုပင် စဥ်းစားမရဖြစ်နေလေသည်။ ငယ်စဥ်အချိန်ကတည်းက အမနှင့်အတူကြီးပြင်းလာရသူမို့ စိတ်နေ သဘောထားသည်မိန်းကလေးဆန်သည်။
နွဲ့နှောင်းနေသူ မဟုတ်သော်လည်း မိန်းမများကိုရင်ခုန်လို့မရပေ။ ညအိပ်ယာဝင်တိုင်းတွေးတော စဥ်းစားရင်း မိမိဖြစ်တည်မှု အားသန်ရာကိုရှာဖွေရင်းနောက်ဆုံး ဇင် ကိုထက်နှင့်အတူ ချစ်သူ ရည်းစားများ ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။
ဆိုင်တွင်အတူစျေးရောင်းရင်းနှစ်ယောက် သား ပျော်ရွှင်လာခဲ့ရသည်။
ဝဿန် ကျောင်း ပိတ်ရက် အမြန်ရောက်စေချင်သည်။ ချစ်ရသူနှင့် တွေ့ရသည်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ ကျောင်းဖွင့်ရက်များတွင် နှစ်ယောက်သားမတွေ့ရပေ။ ဇင်ကိုထက်သည် ကျောင်းပိတ်ရက်များတွင် မိ ဘဆိုင်ကူညီရောင်းချရင်း ချစ်သူ ဝဿန်နှင့် ပျော်ရွှင်စွာ ကျောင်းပိတ်ရက် အတူဖြတ်သန်းသည်။
ကုန်စုံဆိုင်သည် လပြည့်နေတိုင်း ပိတ် သည်။ ထိုစျေးပိတ်ရက်များတွင် ဝဿန် ဘုရားစောင်းတန်းသို သွား၍ ပန်းရောင်းရလေသည်။ မနားမနေ အစ်မ ပညာရေး အ တွက် ကြိုးစားရုန်းကန်ရင်း မိမိ အားလပ် ချိန်များကိုပင် မနားတမ်း လုပ်ကိုင်ရလေသည်။
အစ်မဖြစ်သူအား ကျောင်းစာကိုသာ ကြိုး စားစေပြီး ဖြစ်လာသမျှလောကဓံကို ခါး စည်း ခံနေရရှာသည်။
နှင်းလင်္ကာသည် ရိုးရိုး တက္ကသိုလ်သင်္ချာမေဂျာဖြင့်သာ ကျောင်းတက်လေသည်။ ဇင်ကိုထက်နှင့် တစ်ခန်းတည်းဖြစ်ပြီး သူ ငယ်ချင်းများပင်ဖြစ်သည်။ နှင်းလင်္ကာသည် ဝဿန်၏ အစ်မဆိုသည်ကို ဇင်ကိုထက် မသိပေ။ စကားက ဆက်စပ် မရှိ၍ မသိကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ဇင်ကိုထက်သည် နှင်းလင်္ကာနှင့် အလွန်ခင်မင်ကြ သူ များဖြစ်သည်။
လပြည့်နေ့ တစ်နေ့ တွင် ဇင်ကိုထက် နှင့် အမေဖြစ်သူတို့ ဘုရားသွားသည့်အခါ စောင်းတန်းတွင် ပန်းရောင်းနေသော ဝဿန် နှင့် တွေ့လေသည်။ ဇင်ကိုထက်
အမေဖြစ်သူမှဃ
" ဟယ် သား ဝဿန်ပါလား ပန်းရောင်းနေတာလား"
" ဟာ အန်တီ ဟုတ် ဘုရားလာကြတာလား "
" လပြည့်နေဆိုတော့ အန်တီလဲ သားလေးခေါ်ပြီး ဘုရားလာခဲ့တာ ဝဿန်ရယ် တကယ့် စံပြပဲ လပြည့်နေတောင်မနားနိုင်ဘူး နော် အလုပ်ကြိုးစားတာ အန်တီ ဝမ်းသာပါတယ်။ ကျန်းမာရေးလဲ ဂရုစိုက်နော် "
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ "
ဇင်ကိုထက် အမေ့ဘေးမှ ဝဿန်အားကြည့်ရင်း မျက်နှာမကောင်းပေ။ အမေဖြစ်သူ ဘုရားပေါ် တက်သွားသည့်အခါ ခဏရပ်ကျန်ခဲ့ပြီး မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များလည်လျှက် ဝဿန်အားကြည့်ရင်း..
"ညီရယ် ဘာလို့ ခုလိုတွေ ပင်ပန်းဆင်ရဲခံနေရတာလဲကွာ ကိုကို မကြည့်ရက်ဘူး ဘယ်လောက်ပဲ အဆင်မပြေနေပါစေ နားချိန်လေးတော့ ထားပါအုံးလားကွာ"
" ကိုကိုရယ် ဒါတွေက ညီ လုပ်နေကျတွေပါစိတ်မပူနဲ့နော် လုပ်နေကျမို့ပင်ပန်းတယ် မထင်ပါဘူးကိုကိုရယ် "
" မဟုတ်ဘူးလေကွာ အလုပ်မှန်သမျှ ဂုဏ် ရှိတာ မှန်ပေမယ့် ခုလို မနားမနေ လုပ်နေတာမြင်တော့ ကိုကို ဘယ်လိုနေရမလဲ "
" သြော် ဒါကလဲ ဘဝပေးအခြေနေအရပါကိုကိုရာ အိမ်မှာက ညီတစ်ယောက်တည်း လုပ်နေရတာဆိုတော့ အချိန်ရှိတုန်း လုပ်နိုင်တုန်းလေးရှာရတာပါကိုကိုဟိုမှာမေမေ ဘုရားပေါ်ရောက်နေပြီ မြန်မြန်လိုက်သွားအုံးလေ "
" အင်း...အင်းပါကွာ မနက်မှ ဆိုင်မှာတွေ့မယ်နော် ကိုကို့ ကလေးလေး "
ဇင်ကိုထက် စိတ်မကောင်းစွာဖြင့် ဘုရားပေါ်တက်သွားလေသည်။ ဝဿန် နောက်တစ်နေ့တွင် မနက်စောစောပဲပြုတ်ရောင်း ပြီး စျေးဆိုင်သို့ သွားလေသည်။ ချစ်ရသူ ဇင်ကိုထက်နှင့် စျေးအတူရောင်းရင်း တစ် နေ့တာပျော်ရွှင်ခဲ့ရသည်။ စျေးပိတ် အိမ်ပြန်ချိန်တွင် ဇင်ကိုထက်မှ
" ညီ ညနေအားလားဟင်"
" ဘာလို့လဲ ကိုကို ညနေ ညီပန်းရောင်းသွားရအုံးမယ်"
" သြော် ညီရယ် ပင်ပန်းလိုက်တာကွာ အဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်ပါနဲ့လား ကိုကို တက်နိုင်သလောက် ထောက်ပံ့မယ်လေ"
" ဟာ ကိုကိုကလဲ မဟုတ်တာ ညီကိုကို့ကို ချစ်ခဲ့တာ ဘာမှ ရယူလိုတဲ့စိတ် တစ်ခုမှမရှိဘူး ကိုကို့ဆီက အချစ်ပဲလိုတယ် ညီဒါတွေက လုပ်နေကျတွေမို့ ကိုကို စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့နော်"
" အင်းပါ ညီရယ် ကို့ချစ်သူ ပင်ပန်းဆင်းရဲနေတာ ကိုကို ဘယ်ကြည့်ရက်မလဲ အဲ့တာကြောင့် ပြောမိတာပါကွာ ဒါနဲ့ပန်းကဘယ် အချိန်ရောင်းလို့ပြီးမှာလဲ"
" အင်း....ည ၉နာရီလောက်ဆို ရောင်းလို့ ပြီးတယ် ကိုကို "
" ဒါဆို ကိုကို ၉နာရီမထိုးခင်လောက် လာခဲ့မယ် စောင့်နေနော် "
"ဟုတ်ကိုကို အိမ်က သိနေအုံးမယ်နော်"
" ရတယ် ညီ အဲ့ဒါအတွက် မပူ"
ဝဿန် အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အခါ ရေမိုး ချိုး၍ ပန်းရောင်းထွက်ခဲ့ပြန်သည်။ မိမိရောင်းနေကျ နေရာလေးတွင် ရောင်းရင်း ချစ်သူအလာကို မျှော်နေမိတော့သည်။ ထိုနေ့မှ ပန်းကလည်း အကုန်မြန်သွားသည်။ ပန်ရောင်းကုန်သွားသည်မို့ ရောင်းရငွေများ ရေတွက်ရင်း ချစ်သူအလာကို စောင့်နေသည်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ ဇင်ကိုထက် ရောက် လာ လေသည်။ လက်ထဲတွင်လည်း အထုတ်များပါလာသည်။
" စောင့်နေတာ ကြာသွားပြီလားညီ"
" မကြာသေးပါဘူး ကိုကိုရဲ့ "
" ညီ ဘာမှ မစားရသေးဘူးမလား ကိုကို မုန့်တွေဝယ်လာတယ်"
" ကိုကိုရယ် အပိုတွေကုန်လို့ ဝယ်လာရသေးတယ် မနည်းဘူးကုန်မှာ"
"သြော် ဒီကလေးကြည့် စားစေချင်လို့ တကူးတကဝယ်လာတာကို အပြစ်တွေပြောနေပြီ တော်တော့ မပြောနဲ့တော့ လာ သွားရအောင် "
ဇင်ကိုထက် ဝဿန်လက်အားဆွဲ၍ ကန် ဘောင်ဘက်တက်ခဲ့သည်။ မြို့ပြ မီးရောင်စုံများဖြင့် ညအချိန် ကန်ဘောင်ပေါ်၌ အတွဲများနှင့် လူသွားလူလာ စည်ကားလျှက်ရှိနေသည်။ ထိုင်ခုံ အလွတ်တစ်လုံး ရှိရာသို့သွားရောက် ထိုင်ရင်း ပါလာသောမုန့်နှင့် အအေးတို့အား နှစ်ယောက်အတူ စားသောက်ကြလေသည်။
ယခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တစ်ခါမျှ မတွေ့ဖူး၍ နှစ်ယောက်သား ရင်ခုန် ပျော် မြူးနေလေသည်။ ခုံတန်းလေးတွင် ထိုင်ရင်း ဇင်ကိုထက် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ အ ပြစ်ကင်းစင်သော ကလေးတစ်ယောက်အ လား ချွဲနွဲ့နေလေတော့သည်။
ထိုသို့ထိုင်နေရင်း ဇင်ကိုထက်မှ ဝဿန်ပါးပြင်အား ကပ်လျှက် နမ်းရှိုက် လိုက်လေသည်။ ထိုမှတဆင့်တက်ကာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား မိမိနှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ဘာတစ်ခုမှ မသိနားမလည်သေးသော ဝဿန်သည် ဇင်ကိုထက်ပြုသမျှ ငြိမ်ခံနေရင်း ရင်ခုန် လှိုက်မောနေလေသည်။ ဘဝတွင် ပထမဆုံးအနမ်းအဖြစ် နမ်းရှိုက်ခံလိုက်ရပြီး ထပ်ခါ ထပ်ခါ လိုချင်တမ်းတချင်မိနေလေတော့ သည်။
တဖြေးဖြေး အချိန်ကုန်မြန်လာ၍ အိမ်ပြန်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။ ဝဿန်နေသောဆင် ခြေဖုန်းရပ်ကွက်နှင့် ဇင်ကိုထက် နေသည့် ရပ်ကွက်မှာ သိပ်မဝေးလှပေ။
ဝဿန်အား လိုက်ပို့ရန် ပြောသဖြင့် ဝဿန်လဲ လက်ခံလိုက်ကာ နှစ်ယောက်အတူ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ လမ်းလျှောက်ရင်း လက်တွဲလျှက် ချစ်သူနှစ်ဦး လျောက်လာခဲ့လေသည်။ ညအချိန်၁၀နာရီခန့်သာသာဖြစ်နေ၍ လူသူရှင်းနေလေသည်။
ရပ်ကွက်အတွင်း မရောက်ခင် သံရည်ကျို စက်ရုံ ရှိသဖြင့် လမ်းဘေးဝဲယာ သံတိုသံ စများ ကားအစုတ်ဟောင်းများနှင့် ပြည့်နက်နေသည်။
ဇင်ကိုထက်တစ်ခါမျှမရောက်ဖူး၍အသစ် အဆန်းဖြစ်ကာ လိုက်လံ ငေးကြည့်နေ သည်။ ဝဿန်အဖို့ ထိုလမ်းလေးသည် နေ့စဥ် ရပ်ကွက်ထိပ်ရောက်လာသည့်အခါ
" ကိုကို ...ပြန်တော့လေ ညီရပ်ကွက်ထဲ ရောက်တော့မယ် ကိုကို ညည့်နက်တော့မယ် စိတ်မချဘူး အပြန်ဂရုစိုက်နော် "
" အင်းပါညီရယ် ကိုကိုပြန်ပါမယ်...မပြန်ခင်လေး အာဘွားပေးအုံး"
" ဟာ ကိုကိုကလဲ လူတွေမြင်ကုန်မှဖြင့်"
" ဘယ်မှာလဲလူ ရှင်းလင်းနေတာကို ဘာလဲ ညီက မပေးချင်လို့လားပြော"
" ဟာ ကိုကိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး ကဲ....ကဲ....
လာပြီ "
ဝဿန် ဇင်ကိုထက်၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား နမ်းရှိုက်လိုက်လေသည်။ ထိုသို့ နမ်းရှိုက်ပြီး ခွာလိုက်သည့်အခါ ဇင်ကိုထက်မှ အတင်းပြန်ဖက်ထားပြီး ဝဿန် နှုတ်ခမ်းအား မလွှတ်တမ်း နမ်း လိုက်လေတော့ သည်။ ဝဿန်လည်း
" ကိုကို့ တော်ပြီလေ လူတွေမြင်ကုန်မယ် ကိုကိုပြန်ဖို့ နောက်ကျနေအုံးမယ်ကိုကိုရယ်"
" နောက်မကျသေးပါဘူး ညီရယ် လူမမြင်အောင် ဟိုနေရာလေး သွားရအောင်လေ ကိုကို ညီကို နမ်းလို့မဝဘူး"
" ဟာ ကိုကိုကလဲ အိမ်ပြန်နောက်ကျနေမယ်လို့"
" ညီရယ် ကိုကိုတို့နှစ်ယောက် ခုလောက်လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရတာ တစ်ခါမှ မရှိဘူးလေ ခုလိုလွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရ တုန်းလေး ခဏနေချင်သေးတယ် နော်....
ညီ....နော် "
" ညီလဲ တူတူပါပဲ ကိုကိုရယ် ဆိုင်မှာကျ ထိန်းရတယ်လေ သိသွားရင် ကိုကိုကော ညီကော မလွယ်ဘူး ခုလို့တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတော့ အချိန်တွေ ကုန်သွားမှာတောင် စိုးရိမ်မိတယ်"
" တူတူပဲ ညီရယ် အချိန်မကုန်ခင်လေး လာ"
ဟု ပြောရင်း ဇင်ကိုထက် ဝဿန်လက်အားဆွဲကာ ကားပျက်ကြီးများရှိရာသို့ ဦးတည်လာခဲ့သည်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် အနေအထား ခေါင်းဝှေ့ရမ်းကြည့်ရင်း ကားအပျက်နှစ်စီးကြားထဲသို့ ဝဿန်အား ခေါ်သွားသည်။ ကားပျက်နှစ်စီးကြားထဲ အရောက်တွင် ဝဿန်အား တင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။
ထိုသို့နမ်းရှိုက်ရင်း ဝဿန်၏ လည်တိုင်များကိုပင် နမ်းရှိုက်ပြန်လေသည်။ ထိုမှတဆင့် ဝဿန်၏ တင်ပါးများကို ဖြစ်နှယ်ရင်း ပွတ်သတ်နမ်းရှိုက်နေလေသည်။ ဇင်ကိုထက် အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ
" ညီ့ ကိုလုပ်ချင်တယ်ကွာ"
" ဟင် ကိုကိုကလဲ ညီကြောက်တယ်"
" မကြောက်ပါနဲ့ ညီရယ် နော် ကိုကို့ကိုချစ်ရင် ပေးလုပ်ပါလား"
" ချစ်တယ်လေ ကိုကို ဒါပေမယ့် ညီတစ် ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး နာမှာကြောက်တယ်"
" မကြောက်ပါနဲ့ညီရယ် ကိုကိုဖြေးဖြေးလေးပဲ လုပ်မယ်လေနော် ဒီတစ်ခါတည်း နော် နော်"
ဇင်ကိုထက် ဝဿန်အား မရမကပြောလာ ၍ ဝဿန် မငြင်းသာတော့ပေ။ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေသည်။ ဇင်ကိုထက်သည် မတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြင့် ပုဆိုးအားဆွဲလှန်ရင်း ထောင်နေသော လီးကြီးအား ကိုင်လျှက် ..........
..............................................
"
"" ကိုကို ညီ မစုပ်တတ်ဘူး""
"" ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုပဲစုပ် ညီရယ် နော် စုပ်ပေးပါကွာ""
ဝဿန်လည်း ဇင်ကို ပြောသလို ကြီးမားပြဲလန်နေသော လီးကြီးအား ရေခဲချောင်း စုပ်သလိုစုပ်ပေးနေပါတော့တယ်။
" ပြွတ်……ပြွတ်……ပလွတ်………ပြွတ်……အု………ပလွတ်………ပြွတ်……ပြွတ်……ပလွတ်……ရွှီး…………ပလွတ်……ပြွတ်……အု……ပြွတ်………ရွှီး……အ…အု…အား"
မစုပ်တတ် စုပ်တတ်ဖြင့် စုပ်ပေးနေသော ဝဿန်အား ဆွဲထူပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း မတ်တပ်ရပ်ပြန်နမ်းကာ ဖင်သားများကို လက် ဝါး ဖြင့်ဆုပ်ချေ ညှစ်နှယ်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်အကွဲကြောင်းလေး ကြားကို လက်ခ လယ် လေးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေကာ ဖင်စအိုပေါက်လေးအား ပွတ်ပေးနေသည်။
ထိုသို့ နမ်းပေးနေရင်း ဝဿန်အား ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်လေသည်။ ဝဿန်လည်း ကားပျက်အား လက်ထောက်ရင်း အ နောက်သို့ ဖင်လေးကော့ပေးလိုက်သည်။ ဇင်ကိုသည် ဖြူဖွေး စွံ့ကားနေသော တင် သားနှစ်စိုင်ကြားက ဖင်စအိုပေါက်လေးအား လျှာကြီးဖြင့် လျှက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။
" ပြွတ်……ပြွတ်……ပလွတ်………ပြွတ်……အု………ပလွတ်………ပြွတ်……ပြွတ်……ပလွတ်……ရွှီး…………ပလွတ်……ပြွတ်……အု……ပြွတ်………ရွှီး……အ…အု…အား "
တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကာ ပေါ်ထွက်လာသော ဖင်စအိုအတွင်းနံရံလေး များအား လျှာလေးချွန်ပြီး ကွေ့ပတ်ထိုးမွှေယက်ပေးလိုက်သည်။ ပါကင် ဖင်စအိုလေးအား လက်ညိုး လက်ခလယ်ဖြင့် တံထွေးများရွှဲနေအောင် ဆွတ်ပြီးဖင်ပေါက်ပါကင်လေးအား ချဲ့ပေးနေသည်။ မိမိဖင်ထဲဝင်လာသော လက်ချောင်းလေးများအား နာကျင်စွာခံစားကျုံ့ ယူရင်း တအားအား တအင်းအင်းဖြင့် ဖြေးဖြေးကိုကို နာတယ်နာတယ် လို့အော်ငြီးနေရှာပါတော့သည်။
ဇင်ကိုထက်သည် ပွင့်သွားပြီဖြစ်သော ဖင်စအိုလေးအား မိမိလီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖျားဖြင့် စအိုအပေါက်လေး တွင်တေ့ကာ တဖြေးဖြေး ထိုးထည့်လိုးလိုက်ပါတော့သည်။
" အား……နာတယ်……ကိုကို……အား……ကိုကိုရယ်……အရမ်းနာတယ်………အား…………ဖြေးဖြေး………အ……အား……ကိုကို………အူး………အီး………ဟင်း………အား………"
"" ညီ……စိတ်လျှော့ထားလေ……အင့်…ကျုံ့မထားနဲ့……အိုး…အား…ဖြေးဖြေး…လိုးပေးမယ်နော်……အား""
ဟု ဆိုကာ ဝဿန်ဖင်လေးအားဖြေးဖြေးချင်း တရစ်ချင်းစီ ထိုးသွင်းလိုးထည့်လိုက်သည်။ လီးတစ်ဆုံး ဖင်ထဲထိုး ဝင်သွားလေ တော့သည်။ ဇင်ကိုထက်သည် အဝင်အထွက်လေးအား ချောမောလာစေရန် တံတွေများသုံးကာ အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပါတော့သည်။
" ဗျစ်……ဗျစ်………ဘွတ်……ပြွတ်……ဖလွတ်……ဘွတ်……ဖတ်………ဗြွတ်……ဖတ်……ဘွတ်……ဖတ်……ဘွတ်………ဘွတ်…ဖလွတ်……ဘွတ်"
"" အား……အိုး……ကောင်းတယ်……ညီရယ်……ကောင်းတယ်……အား……ချစ်တယ်ကွာ…""
တဖြေးဖြေး မြန် မြန်လာသော အခါ ကြီး မားသောလီးကြီးကြောင့် ဖင်စအို ပါကင်လေးမှာ ကွဲထွက်သွားပြီး သွေးစလေးများယိုစိမ့်ကျလာပါတော့သည်။ ဝဿန် မိမိဖင်ထဲ ကြပ်ပိတ်စွာ လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရမှုအား နာကျင်ခြင်းအောင့်စပ်ခြင်း ပူစပ်ခြင်းအရသာများအားခံစားလိုက်ရလေသည်။ ထိုသို့နာကျင်မှုအား ခံစား ရင်း အရှိန်လေးရလာသည်နှင့် ဖင်လိုးဒါဏ်ခံနိုင်လာလေသည်။
"" အား……ကိုကို………အား……ကောင်းတယ်……ကိုကို……အား………ချစ်လားဟင်…………ညီ့ကိုချစ်လား……အား……အိုး……………ကိုကို…နာတယ်……အား……ကိုကိုရယ်……ချစ်တယ်……အား………""
" ဗျစ်………ဗျစ်……ဖတ်……ဖတ်……ဘွတ်…ပြွတ်……ဗြွတ်……ဘွတ်……ဗျစ်……ဘွတ်……အ……အု………ပြွတ်……ဘွတ်…"
""…အား……အိုး……ကောင်းတယ်…ညီ့ဖင်လေး……အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်……ကိုကို့အတွက်ပဲနော်……ညီဖင်လေးက……ချစ်တယ်……အား……အိုး…အင့်………လိုးလို့ကောင်းတယ်……ချစ်တယ်…ညီညီရာ…အား……""
ရပ်ထားသော ကားပျက်အား လက် ထောက်ပြီး ကုန်းပေးထားသော ဝဿန် ဖင်လေးအား မတ်တပ်ရပ်ပင် ဆောင့်လိုးပေးရင်း ပါကင်ဖင်လေးရဲ့ ကြပ်ပိတ် ဆွဲငင်မှုကြောင့် ဇင်ကိုထက် လီးကြီးမှာ တင်ကားလာပြီး လရည်များစွာ ဖင်စအိုထဲ ပန်းလွှတ်လိုက်ပါလေတော့သည်။
ဖင်စအိုအတွင်း လရည်များစွာစိမ့်ဝင်မှုအား ထူပူးကြိမ်းစပ်စွာ ဝဿန် ကောင်း ကောင်းခံစားလိုက်ရလေသည်။ ဇင်ကိုထက်လည်း ဝင်နေသည့် လီးအားဖင်ထဲမှချွတ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား အိမ်တန်းပြန်ကြလေသည်။
ဝဿန်နှင့် ဇင်ကိုထက်သည် ထိုနေ့မှစ၍ တဖြေးဖြေး ပိုမိုကျွမ်းဝင် ချစ်ခင်လာကြသည်။
အချိန်ရာသီ တဖြေးဖြေး ကူးပြောင်းလာသည်နှင့် ဇင်ကိုထက် ဘွဲ့ရသွားလေသည်။ ထို့အတူ ဝဿန် အစ်မလည်း ဘွဲ့ရရှိခဲ့လေပြီဖြစ်သည်။ ဘွဲ့ရသည့်အခါ မောင်လေးနှင့် အမေအားတစ်လှဲ ပြန်ရှာကျွေးရန် အ လုပ်လိုက်ရှာလေသည်။
နှင်းလင်္ကာ ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် စာရင်းကိုင်ရာထူးဖြင့် အလုပ်ရခဲ့လေသည်။ ထို့ပြင် ဇင်ကိုထက်သည်လည်း နှင်းလင်္ကာ နှင့် အတူ ထိုကုမ္ပဏီ၌ အလုပ်အတူရခဲ့လေသည်။
ဝဿန်သည် မနက်ပဲပြုတ်နှင့် ညဘက် ပန်းရောင်းသည့်အလုပ်ကို မလုပ်ရတော့ပေ။ ကုန်စုံဆိုင်စျေးရောင်း အလုပ်ကိုတော့ ပုံမှန်အတိုင်း ဆင်းသည်။ မိမိချစ်ရသူနှင့် တွေ့စုံရ၍ ပျော်ရွှင်စွာ ဆင်းလေသည်။ ဝဿန်နှင့် ဇင်ကိုထက်တို့ ချစ်သူသက်တမ်းကြာလာသည်နှင့်အမျှ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည်လည်း တဖြေးဖြေး တိုးလာလေသည်။
ထိုသို့ နေထိုင်လာရင်း ဇင်ကိုထက် မွေးနေ့ပွဲသို့ရောက်ခဲ့လေသည်။ ဇင်ကိုထက် အိမ်တွင်ပြုလုပ်ပြီး သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေများအားဖိတ်ကြားကာ အကျွေးအမွေးဖြင့် ဧည့်ခံသည်။
မွေးနေ့ပွဲသို့ နှင်းလင်္ကာလဲ ရောက်ခဲ့လေသည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည့်အပြင် အ လုပ်တူဖြစ်သဖြင့် ဖိတ်ကြားသည်မို့ လာရောက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ဧည့်သည်များအစုံအလင်ဖြင့် ဧည့်ခံနေသော ဇင်ကိုထက်အမေမှ နှင်းင်္ကာအားမြင်တွေ့သွားလေသည်။ ချစ်စရာကောင်းလှသည့် နှင်းလင်္ကာဘေးသို့ ရောက်သွားပြီး
" သမီးလေး ထည့်စားနော် အားမနာနဲ့ "
" ဟုတ် အန်တီ ကျေးဇူးပါရှင်"
"ရပါတယ် သမီးရယ် ဒါနဲ့ သမီးလေးက သားနဲ့ သူငယ်ချင်းလား"
ထိုအချိန် ဇင်ကိုထက်မှ အနားရောက်လာပြီး
" ဟုတ်တယ် မေမေရဲ့သူနဲ့သားကတက္ကသိုလ် ထဲက သူငယ်ချင်းတွေ ပြီးတော့ စာမရရင် သူ့ဆီကပဲ ရှင်းပြခိုင်းရတာ သားရဲ့ အနွံနာအရမ်းခံရတာ ပြီးတော့ သားနဲ့ ကုမ္ပဏီဲတူတူ ရာထူးလဲတူတူပဲလေမေမေ"
" ဟယ် ဟုတ်လား ကံတရားများ နော် တိုက် ဆိုင်လိုက်တာ သူငယ်ချင်းလဲဖြစ် အလုပ်လဲတူတူ ရာထူးလဲတူတူ သမီးလေးက ချစ်စရာလေးနော် နောက်လဲ အိမ်ကို အချိန်မရွေးဝင်နိုင် ထွက်နိုင်တယ်နော်သမီး စားစား အန်တီ ဟိုဘက်ဝိုင်းသွားလိုက်အုံးမယ်"
" ဟုတ် အန်တီ ကျေးဇူးပါရှင့်"
ဇင်ကိုထက်အမေလည်း ကျန်ဧည့်သည်များအား ဧည့်ခံရန် ထွက်သွားလေသည်။ မွေးနေ့ပွဲလေး အချိန်လဲ တဖြေးဖြေး ပြီး ဆုံးသွားခဲ့သည်။ ညနေဘက်ရောက်သည့်အခါ ဇင်ကိုထက် ကားမောင်း၍ ဝဿန်နှင့်ချိန်းထားသည့်နေရာသို့ သွားခဲ့သည်။ ချိန်းထားသည့် နေရာရောက်သည့်အခါ ဝဿန်အားခေါ်၍ အကောင်းဆုံးဆိုင်တစ် ခုတွင် လိုက်ကျွေးသည်။
နှစ်ယောက်သား အပျော်လွန်၍ ကြည်နူးနေကြသည်။ ဝဿန်ပါလာသော လက် ဆောင်ဗူးလေးအား ဇင်ကိုထက်ဆီ ပေး လိုက်သည်။ ဇင်ကိုထက်လက်ဆောင်ဗူးအားဖွင့်ကြည့်သည့်အခါ နာရီလေးတစ် လုံးဖြစ်နေ၍ သဘောကျကာ ချက်ချင်းပင် ဝဿန်အား မိမိလက်တွင် ပတ်ခိုင်းလေသည်။
" နာရီလေး သဘောကျတယ်ညီရယ် ကို ကို နာရီကို အချိန်ကြည့်မိတိုင်း ညီ့ကိုသ တိရနေမယ်နော်"
နှစ်ယောက်သား စားသောက်ပြီး ဘုရားသွား ကြသည်။ ဘုရားတွင် ကုသိုလ်ကောင်းမှုပြု၍ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြလေသည်။ ထိုသို့အချိန်ရက်များ ကြာ ညောင်းလာသည့်အခါ တစ်နေ့သော ညဘက်တွင် ဇင်ကို ထက်အမေသည်
" သား မေမေစကားပြောစရာရှိတယ် လာပါအုံး"
" ဟုတ်မေမေ ဘာပြောစရာများရှိလို့လဲ"
" မေမေပြောမယ့်စကားကို သားသေချာလေးနားထောင်နော် မေမေလဲ အသက် ကြီး ပြီ သားလဲ အရွယ်ရောက်လာပြီ အိမ် ထောင်ပြုဖို့ စိတ်မကူးသေးဘူးလား"
" ဗျာ မေမေ သားအိမ်ထောင် မပြုချင်ဘူးမေမေ"
" မရဘူးသား မေမေ့မှာ ဒီသားလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ မေမေတို့မျိုးဆက် ချန်ထားခဲ့ရမယ်သား မေမေ မြေးချီချင်လှပြီမေမေ မသေခင်လေး မေမေ့ရဲ့ဆန္ဒကို မလိုက်လျော နိုင်ဘူးလား သားရယ်"
" မေမေရယ် စောပါသေးတယ်ဗျာ သားမယူချင်သေးဘူး သားအေးဆေးနေပါရစေလားဟင် မေမေ"
" သားရယ် ဘာလို့ငြင်းနေရတာလဲ သားရည်းစားရှိနေလား ရှိနေရင်သားစိတ်တိုင်း ကျမိန်းကလေးကို မေမေကိုယ်တိုင် လိုက် တောင်းပေးမယ် "
" ဟာ မေမေကလဲ သားမှာ မိန်းကလေးရီးစားမရှိပါဘူးဗျာ"
" ဟင် ငါ့သားရယ် ခုချိန်ထိ ရည်းစားမရှိဘူးတဲ့လား အဲ့တွက်ပူမနေနဲ့ ဟိုတစ်ခါ သားမွေးနေ့တုန်းက လာတဲ့ ကလေးမလေးလေး သားသူငယ်ချင်းဆိုလား သူဆိုရင်ကော"
" ဟာဗျာ မေမေရာ သူနဲ့သားက သူငယ် ချင်းတွေပါ သူလဲသူ့ဟာသူရှိနေမှာပါဗျာ မေမေရာ သားမယူချင်ဘူး မယူချင်သေးဘူးဗျာ"
" သား မေမေ့စကားကို လွန်ဆန်ဖူးလို့လား နောက်ပိတ်ရက် အဲ့ကလေးမလေးကို အိမ်ကို အလည်ခေါ်လာခဲ့ မေမေသူနဲ့ စကား ပြောကြည့်ချင်တယ် ဒါပဲသား မေမေအိပ်တော့မယ်"
ဇင်ကိုထက် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားခဲ့လေသည်။
မိမိချစ်ရသူဝဿန်အားလက်လွတ် အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပေ။ မိခင်၏ ဆန္ဒကို လွန်ဆန်ရန် ခက်ခဲနေသည်။ လိင်တူ ချစ်ကြိုက်သူတစ်ယောက်အဖို့ မိဘ ညီကိုမောင်နှမနှင့် သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေ အသိုင်းအဝိုင်းအား ချပြ၍ မသင့်တော်ပေ။
ပွင့်လင်းမြင်သာစွာ နေထိုင်မလွယ်သော ခေတ်ကာလ အ ခြေနေမို့ စိတ်ပျက်လက် ပျက် ကုတင်အောက်ထိုင်ချရင်း မျက် ရည်များ ကျဆင်းလာခဲ့သည်။ မိခင်အား အမှန်တိုင်း ဖွင့်ပြောရန် မလွယ်ကူသည့်အ ပြင် နှလုံးရောဂါအခံကြောင့် ရှော့ဖြစ်သွားမည်ကို တွေးပူရင်း စိတ်ရှုပ်နေရသည်။
တစ်နေ့တွင် ဝဿန်အား ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြော၍ မိမိနှင့်အတူ ထွက်ပြေးသွားရန် တိုင်ပင်လေသည်။ ဝဿန် ကြေ ကွဲဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဇင်ကိုထက်အားဖက်ထားရင်း ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချလိုက်လေသည်။ ဇင်ကိုထက်လည်း မျက်ရည်စများဖြင့် ပြန်လည်ဖက်ရင်း
" ညီ ကိုကို ညီနဲ့ မခွဲနိုင်ဘူး...ကိုကိုတို့ အ ဝေးတစ်နေရာကို ထွက်ပြေးရအောင်နော် ညီ"
" မဟုတ်တာ ကိုကိုရယ် ညီ့မှာ အဲ့လိုသတ္တိမရှိဘူး"
" ဟာကွာ ညီ ကိုကို့ကို တကယ်မချစ်လို့လား မချစ်ဘူးလား ကို့ကိုအဆုံးရှုံးခံနိုင်လို့ လားညီရာ"
" ညီ ကိုကို့ကို တကယ်ချစ်တာပါ အဆုံးရှုံးလဲမခံနိုင်ဘူး"
" ဒါဖြင့် ဘာကိုတွေဝေနေတာလဲ ညီ"
" မဟုတ်ဘူး ကိုကို ညီမတွေဝေပါဘူး ကိုကို့အမေဆိုတာ ညီ့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပါ ညီကျေးဇူးရှင်ကို ကျေးဇူးမကန်းချင်ဘူး ကို ကို"
" ကျေးဇူးရှင်မို့တဲ့လား ဒါဆို ကိုကိုနဲ့ ညီက ဘာလဲ လမ်းခွဲလိုက်ရမှာလား ပြောလေညီ "
" ကိုကို ညီကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ် ကို ကိုလဲ ညီကို အရမ်းချစ်တာ ညီသိတယ် ဒါပေမယ့် ကိုကိုရယ် ညီတို့နှစ်ယောက်ဟာ ပေါင်းစပ်မရတဲ့ မျဥ်းပြိုင်နှစ်ချောင်းလိုပါပဲ လူသိရှင်ကြား ပေါင်းသင်းနေထိုင်သွားလို့ ရတဲ့အနေထားမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ ပြီးတော့ ကိုကို့မေမေအကြောင်းလဲ ကိုကို အ သိဆုံးပဲမလား ကိုကို့ရဲ့မျိုးဆက် ချန်ထားရအုံးမယ်လေ ကိုကို ညီနဲ့အတူနေရင် က လေးမှမရတာ ကိုကိုရယ် အဟီးအီး....."
" ဟာ ညီရာ ကလေးဆိုတာ ကိုယ်တိုင်မွေးမရပေမယ့် မွေးစားလို့ရတယ်လေ "
" မတူဘူးကိုကို ကိုကို့ရဲ့ သွေးသားအရင်းချာလောက် ဘယ်အရာကကောင်းမှာလဲကိုကို့မေမေ ပြောတဲ့စကား နားထောင်လိုက်ပါ ညီတို့ ရပ်သင့်ပြီထင်တယ် ကိုကို့ကို စချစ်မိကတည်းက တစ်နေ့ ဒီလိုပြသနာတွေ ရှိလာမယ်ဆိုတာ ကြိုတွေးထားပြီးသားပါ အစစ်တွေနဲ့ ယှဥ်မယ်ဆိုရင် ညီတို့လို လူတွေက ကျန်ရစ်သူ တွေ ပါ ကိုကိုရာ"
နှစ်ယောက်သား မျက်ရည်စများဖြင့် ကြေ ကွဲဝမ်းနည်းစွာ ဖက်ထားမိလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန် အနောက်ဘက်မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းကြီးအောက် နေလုံးကြီးသည်လည်း တဖြေးဖြေး နစ်မြုတ် ပျောက်ကွယ်သွားလေတော့သည်။
ဇင်ကိုထက် မိခင်စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ပေ။ အလုပ်ပိတ်ရက်တစ်နေ့တွင် နှင်းလင်္ကာအား မိခင်စိတ်တိုင်းကျ အိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ မိခင်ဒေါ်တင်မေ အိမ်ဝမှဆီးကြိုရင်း
" သမီးလေး ရောက်လာပြီလား လာလာသမီး အန်တီသတိရနေတာ လာလည်ပါအုံးဆို သမီးကမလာဘူး အန်တီခေါ်ခိုင်းတော့မှ ပေါ်လာတယ်နော်"
" ဟုတ် အန်တီ သမီးလဲ အိမ်အလုပ်တွေနဲ့မို့ မအားတာနဲ့ မလာဖြစ်တာပါ "
" ကဲပါ ဟုတ်ပါပြီ အန်တီလေ သမီးလေးကို စမြင်ကတည်းက သံယောဇဥ်ဖြစ်မိနေတာ သားဇင်ကိုနဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတော့ ပိုလို့တောင်ချစ်မိသေးတယ်ကွယ်"
" ဟုတ်အန်တီ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သမီးနဲ့ ဇင်ကိုက တက္ကသိုလ်ကတည်းကခင်ကြတာ အခုအလုပ်ထဲလဲ အတူတူဆိုတော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အဖော်ရသွားတာပေါ့"
" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ဒါနဲ့ သမီးလေး ရည်းစားတွေဘာတွေ ရနေပြီလား အန်တီကိုမလိမ်နဲ့နော် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပြော"
" အန်တီရယ် မရှိပါဘူး သမီးရည်းစားထားဖို့လဲ စိတ်မကူးနိုင်သေးဘူး အိမ်က အမေနဲ့မောင်လေးကို လုပ်ကျွေးရအုံးမယ်"
ဒေါ်တင်မေ မျက်နှာပြုံးပျော်သွားသည်။ နှင်းလင်္ကာသည် ရည်းစားမရှိဟုပြောလိုက်ခြင်းကြောင့်ပင်။ မိမိကြံစည် ထားသော စိတ်ကူးအား အကောင်ထည်ဖော်ရန် ကြိုးစားတော့သည်။
" သမီး အန်တီ တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုပါရစေ သမီးလေး စိတ်တော့မဆိုးပါနဲ့နော်"
" ဘာများလဲအန်တီ သမီးတက်နိုင်တာဆို ကူညီပါ့မယ်"
" ဒီလိုကွဲ့ သမီးသူငယ်ချင်း ဇင်ကိုလေ သူ့ကို အန်တီက လိမ္မာရေးခြား ရှိတဲ့ အောက်သက်ကြေတဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ အိမ်ထောင်ချပေးချင်တာပါ သမီးသူငယ်ချင်းက ရီးစားလဲ ခုချိန်ထိ မရှိသေးဘူးလေ အန်တီက သမီးလေးနဲ့ဆို လိုက်ဖက်သင့်တော်မယ်ထင်လို့ သမီးလေးဆီက သဘောထားလေးလဲ သိချင်တာနဲ့ ခုလိုခေါ်လိုက်ရတာပါ"
" ရှင်....အန်တီရယ် သမီး အိမ်ထောင်ပြုဖို့ စိတ်မကူးသေးပါဘူး ဇင်ကိုနဲ့ကလဲသူငယ် ချင်း အရင်းကြီးတွေမို့ သမီး လက်မခံပါရစေနဲ့နော်"
" သမီးရယ် အန်တီက သမီးလေးကို ကိုယ့်သမီးအရင်းတစ်ယောက်လို သံယောဇဥ်ရှိလို့ တောင်းဆိုနေရတာပါ ဇင်ကိုနဲ့ သမီး သူငယ်ချင်းအရင်းတွေဆိုတော့ ပိုကောင်း တာပေါ့"
" သမီးစဥ်းစားပါရစေအုံး အန်တီရယ် သ မီးမှာကလေ အမေနဲ့မောင်လေးကို လုပ် ကျွေးရအုံးမယ် သမီးဘွဲ့ရဖို့ မောင်လေးက ကြုံရာအလုပ်လုပ်ပြီး သမီးတို့မိသားစုကို ရှာဖွေ ကျွေးမွေးလာတာပါ ခုလိုအချိန်မျိုးမှာ သမီးအိမ်ထောင်ပြုဖို့ သမီးအဲ့လိုမလုပ်ရက်ဘူး ပြီးတော့ ဇင်ကိုရဲ့ စိတ်သ ဘော ထားကိုလဲ သေခြာမေးကြည့်ပါအုံး အန်တီရယ်"
" အဲ့ဒီ အတွက် ဘာမှမပူနဲ့သမီး အန်တီသားက အန်တီ သဘောအတိုင်းပဲ မိဘကိုသိတတ်တဲ့ သမီးလိမ္မာလေး သမီးအမေနဲ့မောင်ကို ဒီအိမ်ကြီးကို ခေါ်လာနေချင်လဲ အန်တီ ခွင့်ပြုတယ် ဒါမှမဟုတ် သမီးအမေနဲ့ မောင်လေးက လိုက်မနေချင်ဘူးဆိုရင်လဲ သမီးရတဲ့ လစာကို အိမ်ကိုပြန်ပေး ပြန်ထောက်ပံ့ အန်တီသဘောတူတယ်သမီးလေး သေချာတော့ စဥ်းစားပေးပါကွယ် နော်"
နှင်းလင်္ကာသည် စိတ်များတွေဝေသွားခဲ့ရလေသည်။
ပြန်ခါနီး အချိန်ထိ ဒေါ်တင်မေမှာစဥ်းစားပေးပါတဖွဖွပြောနေလေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သည့်အခါ အမေနှင့် မောင်လေးအား တိုင်ပင်လေသည်။ အမေဖြစ်သူမှာ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံမှလွဲ၍ သမီးလေးသ ဘောအတိုင်း ဆန္ဒရှိသလို ဆုံးဖြတ်ခွင့်ပြုလေသည်။ မောင်ဖြစ်သူ ဝဿန်အား တိုင် ပင်သည့်အခါ ဝဿန်လည်း တစ်ပူပေါ်နှစ်ပူ ဆင့်ဆိုသလို ဘာမှ မပြောနိုင်ပဲဖြစ်နေလေသည်။
သို့သော် အစ်မရှေ့ရေးတွေးဆ၍နားလည် မှုရှိသည့် မိသားစုဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယူဆကာ လက်ခံဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်လေသည်။
" မမရယ် မမကောင်းစားမယ့်အရေးပဲ လက်ခံလိုက်ပါ အသက်တွေလည်း ရလာပြီဆိုတော့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ လိုလာပြီလေမတော် တရော်တွေနဲ့ တွေ့သွားရင် ခက်မယ် ခုခေတ်က လွယ်တာမဟုတ်ဘူး အဲ့တော့ မမလက်ခံလိုက်ပါဗျာ"
ဝဿန် အစ်မဖြစ်သူ မည်သူမည်ဝါနှင့် လက်ထပ်ရမည်ကို မသိပေ။ ဂုဏ်သရေရှိ အလုပ်တူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်ကိုသာ သိရှိထားပြီး ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ နှင်းလင်္ကာသည်
" မောင်လေးရယ် မမဘယ်လိုလုပ် အိမ် ထောင်ပြုရမလဲဟင် မေမေနဲ့မောင်လေးကို ထားသွားပြီး မမထွက်မသွားချင်ဘူး မမ မောင်လေးနဲ့ မေမေပေါ်တင်နေတဲ့ အ ကြွေးတွေကို မမပေးဆပ်ရအုံးမယ်"
" ဟာဗျာ မမကလဲ ဘယ်သူက အကြွေးလို့ သတ်မှတ်ထားနေလို့လဲ မမစိတ်ချလက်ချသာ အိမ်ထောင်ပြု မောင်လေးနဲ့မေမေက ဘာမှမဖြစ်ဘူး ပြီးတော့ မေမေလဲ မြေးချီချင်နေမှာ သားလဲ တူလေးတူမလေးတွေ လိုချင်နေပြီ ဟီးး မမ ဘာမှစိတ်ထဲမထားနဲ့နော် သားတစ်ခုပြောပြမယ်...
......မောင်နှမဆိုတာ ကမ္ဘာမြေကြီးကပေး လိုက်တဲ့ အခိုင်မာဆုံး သံယောဇဉ်ကြိုးတစ်ချောင်းပါ တစ်ခါတစ်လေ မိဘကိုအတူတူ ဆိုးကြတာရှိမယ် တစ်ခါတစ်လေ အတူတူ လိမ္မာကြတာလဲရှိပါတယ်အ ကိုကြီးအဖအရာ အမကြီးအမိအရာ ဆိုသလို မုန့်လေးဘာလေးစားရရင် ငါ့ညီ ငါ့ညီမအတွက် ထားထားကြတာရှိလိမ့်မယ်
အငယ်တွေကလဲ ကိုယ့်အကိုကြီးအမကြီးတွေကို အားကိုးကြပါတယ် ပြဿနာတစ် ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် အရင်တိုင်ပင်တာ ကိုယ့် အ ကို၊အမတွေကိုပါ တစ်ခါတစ်လေ အငယ်တွေကပြန်ပြီးဦးဆောင်ကြတာရှိတယ် ဒါပေမယ့် သူတို့အကိုကြီး အမကြီးတွေကိုမမေ့ပါဘူး တစ်ခါတစ်လေရန်ဖြစ်ကြမယ် ပြီးရင် ပြန်ချစ်ကြမယ် အကြီးတွေကလဲအငယ်တွေကိုလမ်းပြပေးသလို အငယ်တွေကလဲ ရင်ဖွင့်စရာရှိရင်ရင်ဖွင့်ကြတယ် ကိုယ်က ဘာကြီးပဲဖြစ်နေပါစေ ကိုယ့် အကိုအမရှေ့ရောက်ရင် ကလေးလေးပါပဲ တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့်အတွက် သူတို့က ရှေ့ဆုံးကနေ ဂုဏ်ယူတတ်ကြတယ် တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်ကသူတို့အတွက် ရှေ့ဆုံးကနေဂုဏ်ယူနေရတယ် မိဘတွေမရှိတော့တဲ့အခါ ကိုယ်ဒုက္ခရောက်လို့ မရှိ ရှိတာလေးနဲ့ ကူညီပေးတာ မောင်နှမဆိုတဲ့သံယောဇဉ်ကြိုးလေးကြောင့်ပါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးကြည့်ပါ အဖေ အမေပြီးရင် ဘယ်သူ့ကိုအချစ်ဆုံးလဲလို့ ပါးစပ်ကနေထုတ်မပြောရင်တောင် စိတ်ထဲကနေကိုယ်မသိပဲ ချစ်မိနေပါလိမ့်မယ် ဘာလို့ဆို လောကကြီးက သံယောဇဉ်ဆိုတဲ့ကြိုးလေးတစ်ချောင်းကို မွေးလာကတည်းက ချည်နှောင်ထားလို့ပေါ့ဗျာ "
" မောင်လေးရယ်..."
နှင်းလင်္ကာ ဝဿန်အားဖက်ရင်း နှစ်ယောက်သား မျက်ရည်စများဖြင့် ငိုရှိုက်လိုက်တော့သည်။
............
နှစ်ပတ်ခန့်ကြာသော်
ဝဿန်လည်း ကုန်စုံဆိုင်သို့ စျေးရောင်း သွားလေသည်။ ဆိုင်ရှင် ဒေါ်တင်မေအား
" အန်တီ သားတစ်ခုလောက် ခွင့်တောင်းချင်လို့ပါ"
" သြော် သားဝဿန် ပြောလေ သား"
" သားမနက် အိမ်မှာအလုပ်လေးရှိလို့ ဆိုင် မလာဖြစ်ကြောင်းပြောမလိုပါ အန်တီ"
" ဟယ် ဟုတ်လား အန်တီလဲ မနက် ကိစ္စလေးရှိနေလို့ ဆိုင်ပိတ်ဖို့ သားကိုပြောမလို့ အေးအေးသား သားအကိုကြီးလေ...."
ဒေါ်တင်မေ ဇင်ကိုထက် စေ့စပ်ကြောင်း လမ်းမည့်ကိစ္စအား ဝဿန်အားပြောဖို့ စကားစပျိုးနေတုန်း စျေးဝယ်သူလာ၍ စ ကားစပျက်သွားခဲ့လေသည်။ ဆိုင်သိမ်းပြီးသည်အထိ မပြောဖြစ်တော့ပေ။
ဝဿန်လည်း ဆိုင်သိမ်းဆည်းပြီး အိမ် သို့ပြန်ခဲ့လေသည်။ အိမ်ရောက်သည့်အခါ မ နက်ဖြန် အစ်မစေ့စပ်ပွဲအတွက် တစ်အိမ်လုံး မနားတမ်း ရှင်းလင်းရပြန်သည်။
ည ၁၀နာရီလောက်မှ ရေချိုးအနားယူရလေသည်။ တစ်အိမ်လုံး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်အောင် ပြုပြင်ရင်း ဝဿန်လည်း တော် တော် ပင်ပန်းသွားခဲ့သည်။
မနက် မိုးလင်းသည့်အခါ စောစောထ၍
ဧည့်သည်များအတွက် လ္ဘက်ရည် မုန့်အ ချို ပွဲများ ပြင်ဆင်၍ အစ်မဖြစ်သူ၏ စေ့ စပ်ကြောင်းလမ်းမည့် ဧည့်သည်များအား စောင့်ဆိုင်းနေကြလေသည်။
ရပ်ကွက် လူကြီးများနှင့် အိမ်နီးနားချင်းများဖြင့် စကားပြောရင်း ထိုင်စောင့်နေ သည်။ မင်္ဂလာအချိန် မနက် ၉ နာရီခန့်တွင် ဒေါ်တင်မေ ဦးဆောင်သော သတိုးသားနှင့် မိတ်ဆွေများ အိမ်ရှေ့ ရောက် လာကြလေသည်။
ဝဿန် အမြင်များဝေဝါးသွားကာ မျက် လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သေခြာပွတ်သပ်ရင်း ပြူးကြည့်နေမိလိုက်သည်။ ဇင်ကိုထက်လည်း မျက်လုံးပြူး၍ ဝဿန်အားကြည့်ရင်း အံ့အားသင့်နေကြလေသည်။ ဒေါ်တင်မေ ဝဿန်အားမြင်တွေ့သွားပြီး
" ဟယ် သားဝဿန် ဒီရောက်နေတာလား "
" ဗျာ...ဟု...ဟုတ်အန်တီ "
" သားနဲ့ အသိတွေလား ဒီအိမ်က"
" ဟုတ် အန်တီ ဒါ သားတို့အိမ်ပါ မနှင်းက သား အစ်မပါအန်တီ"
" ဟယ်တော် တိုက်ဆိုင်လိုက်တာကွယ် အန်တီဖြင့် ခုမှ သိရပါကောလား သားဇင်ကိုကော ဝဿန်နဲ့ မနှင်း မောင်နှမတွေဆိုတာ သိနေတာလား"
" ဗျာ..ဟို..ဟို...သားလဲ ခုမှ သိရတာပါမေ မေ "
" သြော် တိုက်ဆိုင်လိုက်ကြတာနော် ကဲကဲ အိမ်ထဲဝင်ရအောင် လူကြီးတွေစောင့်နေတာ အားနာစရာ လာ လာ သား"
ဒေါ်တင်မေ သားဖြစ်သူ ဇင်ကိုထက်လက်အားဆွဲရင်း အိမ်ပေါ်တက်သွားခဲ့သည်။ ဝဿန် ငေးကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းမှ မျက် ရည်စများ အလိုလိုစီးကျလာခဲ့သည်။
မိမိချစ်သူ နှင့် အလွန်ချစ်ရသော အမဖြစ်သူတို့ စေ့စပ်ပွဲ အား မိမိအသည်းနှလုံး ကြေကွဲဝမ်းနည်းစွာ တွေ့မြင်ရတော့မည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် မိမိအရမ်းချစ်ရသူနှစ်ယောက် ပေါင်းဖက်ကြဖို့အရေးကိုသာ စိတ်ကူးရင်း မျက်ရည်များသုတ်ကာမျက် နှာအား ချက်ချင်းပြင်ရင်း အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လေသည်။
နှစ်ဖက်သော ဆွေမျိုးမိတ်သင်္ဂဟများ မင်္ဂလာအစီစဥ် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးကြလေသည်။
ဇင်ကိုထက်အကြည့်များသည် ဝဿန်ဆီကိုသာရောက်နေသည်။ ဝဿန်လည်း ထိုနည်းအတူဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်း မိမိအစ် မဖြစ်သူကြောင့် ဇင်ကိုထက်အား ယတိပျက်စွန့်လွှတ်ရန် စိတ်ကူးလိုက်ပြီး ခပ်မာ မာနေပြလိုက်သည်။
စေ့စပ်ပွဲတွင် လူကြီးမိဘများ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနွေးထွေးစွာ ပြောဆိုကြရင်း ဒေါ်တင်မေ ခေါ်လာသော လူကြီးတစ်ယောက်မှ စကားစလေသည်။
" ကဲ သားနဲ့သမီးတို့ဒီနေ့ ပွဲလေးဟာစေ့စပ် ကြောင်းလမ်းတဲ့ ပွဲလေးဖြစ်နေပေမယ့် ဦး လေးတစ်ခုလောက်ပြောချင်တယ် တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အိမ်ထောင်ကျတော့မယ်ဆိုရင် လင့်ကျင့်ဝတ်မယားကျင့်ဝတ်ဆိုတာလေး တွေ သိထားရမယ် "
" မထေမဲ့ကင်း အပ်နှင်းဥစ္စာ မိစ္ဆာမမှား ဝတ်စားဆင်ယင် မြတ်နိုးကြင် ငါးအင် လင်ကျင့်ရာ"
ဆိုတဲ့ လင့်ကျင့်ဝတ်ငါးပါး....
" အိမ်တွင်းမှုလုပ် သိမ်းထုပ်သေခြာ မိစ္ဆာကြင်ရှောင် လျှော်အောင် ဖြန့်ချီ ပျင်းရိမမူ ဝတ်ငါးဆူ အိမ်သူကျင့်အပ်စွ"
ဆိုတဲ့ မယားကျင့်ဝတ်ငါးပါး နဲ့ ပြည့်စုံစွာနေနိုင်ရမယ်။
ဒါမှလဲ သာယာတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဖြစ်မှာမလား။ နောက် အိမ်တစ်အိမ်မှာပေါ့လေ ပြောရရင်တော့အိမ်တစ်အိမ်ရဲ့စည်းကမ်း ကိုသိချင်ရင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ထိုင်ခွက်ကိုကြည့်ပါ။ စည်းလုံးမှုကို သိချင်ရင်တော့ ထမင်းဝိုင်းကို ကြည့်ရပါမယ်တဲ့။
လူတစ်ယောက်ရဲ့စည်းကမ်းကိုသိချင်ရင်တော့ ဖိနပ်ချွတ်ပုံကိုကြည့်ရင်သိနိုင်တယ်။ လူမှုအဆင့်အတန်းကိုသိချင်ရင်အိပ်ခန်း နဲ့ အိပ်ယာကိုကြည့်ပါ တဲ့။
စာနာမှုနဲ့ ကြင်နာတရားသိချင်ရင်တော့ စကားအပြောအဆို စကားလုံးနဲ့ ဆက်ဆံမြုကို ကြည့်နိုင်ပါတယ်။
ယဉ်ကျေးမှုကို သိချင်ရင် ကိုယ်ဟန်မူယာကနေသိနိုင်ပါတယ် တဲ့။ အိမ်တအိမ်ရဲ့ ကျန်းမာရေးအတွက်ကိုတော့ မီးဖိုချောင်ကို ကြည့်ပါ။ မေတ္တာတရားနဲ့ပျော်ရွှင်မှုကိုသိချင်ရင်တော့ အိမ်ရှင်မရဲ့အဆင်း ရူပ ကာ ကိုကြည့်ပါတဲ့။ အဲ့လိုကစလို့ အနေ အထိုင်လေးတွေလဲ သတိထားနေတတ်ဖို့လိုမယ် "
ထိုလူကြီးလည်း ပြောကြားဆုံးမနေ သည်။ ဝဿန်စိတ်ထဲအဖို့ ပြောပြမတတ်အောင်ပင် ခံစားနေရလေသည်။
စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲ ပြီးဆုံးသည့်အခါ အလျှိုလျှိုပြန်ကြရင်း ဒေါ်တင်မေနှင့် ဇင်ကိုထက်လည်း အိမ်ပြန်ရန် ဝဿန်တို့ မိ သားစုအား နွေးထွေးစွာ နှုတ်ဆက်ရင်း ထပြန်ကြလေသည်။
ဝဿန်အိမ်ရှေ့ခြံအပြင်ထိ လိုက်ပို့လေသည်။ ရပ်ထားသော ကားပေါ် ဒေါ်တင်မေနှင့် ဧည့်သည်များတက်သွားပြီးဖြစ် သည်။
ဇင်ကိုထက် တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ရင်း ဝဿန်အား
" ညီ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်သွားရတာလဲကွာ"
" တော်ပါတော့အကိုရယ်ကိုကိုအိမ်ထောင် ပြုရမယ့်သူက ညီ့ မမမှန်း မသိခဲ့ဘူး မမအပေါ် ညီကော ကိုကိုကော ဘယ်လိုမျက် နှာမျိုးနဲ့ နေရမှာလဲ ကိုကို တစ်ခုပဲရှိတယ် ညီနဲ့ ကိုကိုကိစ္စ မမကို မသိပါစေနဲ့နော် ပြီးတော့ ကိုကို ညီကို ထာဝရမေ့ပြစ်လိုက်ပါတော့ ကိုကိုဇနီးမယားအပေါ် တာဝန်ကျေတဲ့ လင်သားကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ် ပြုမူနေထိုင်ပေးသွားပါ မမကို ချစ်တာ မ မ ကိုစောင့်ရှောက်တာဟာလဲ ညီကိုချစ်တာ ညီကိုစောင့်ရှောက်ပေးတာနဲ့ အတူတူပါပဲ ကိုကိုရယ် ကိုကို့ဘဝထဲက ညီကို အ ပြီး တိုင် မေ့ပြစ်လိုက်ပါတော့ ညီလဲ ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်ခဲ့သမျှ အရာအားလုံးကို မေ့နိုင်အောင်ကြိုးစားပါမယ် ကိုကိုမမအပေါ် အများကြီးချစ်ပေးပါ....ညီ....ညီ....."
ထိန်းထားရင်း ကျလာသော မျက်ရည်စများဖြင့် ဝဿန် အပြင်သို့ ထွက်ပြေးတိမ်း ရှောင်သွားလေတော့သည်။
ဇင်ကိုထက်လည်း မျက်ရည်များဝိုင်းလာပြီးဝဲလာသောမျက်ရည်စများအား ခေါင်း မော့၍ မျက်နှာပြင်ရင်း ကားပေါ်တက်သွားခဲ့တော့သည်။
.....................
၃နှစ်ခန့်ကြာသော်~~~~
ဇင်ကိုထက်နှင့်နှင်းလင်္ကာသည် သားလေး တစ်ယောက်မွေးဖွားလေသည်။
ဝဿန်သည် ဘုရားစောင်းတန်းတွင် ပန်းဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ဖွင့်ကာ မိခင်နှင်အတူ နေထိုင်ရင်း ဘဝကို ရိုးသားစွာ ဖြတ်သန်းလာခဲ့သည်။ ဇင်ကိုထက်အပေါ် မရိုးသားစိတ် မရှိတော့ပဲ အကိုအရင်းတစ်ယောက်သဖွယ် စိတ်ထားခဲ့လေသည်။
ထိုသို့စိတ်ထားနိုင်အောင် အချိန်တော် တော်ပေးခဲ့ရပြီး အလွန်ပင်ပန်းဆင်းရဲခဲ့ရလေသည်။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဝဿန် လဲ လူချောလူလှလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်မို့ ဘုရားစောင်းတန်းတွင် ပန်းရောင်းရင်း ဆရာဝန်တစ်ယောက်နှင့်တွေ့ဆုံ၍ ချစ်သူများဖြစ်သွားကြလေသည်။
ဝဿန်၏ ဘဝသည် အခက်အခဲများအားပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ ကျော်ဖြတ်ရင်း နောက် ဆုံး ချစ်သူဆရာဝန်လေးဖြင့် ပေါင်းသင်းနေထိုင်သွားကြလေသည်။
××××××××××××××××××××××××××××××
ပြီးပါပြီ။
---------------------------------------------------
Note: ကျွန်တော်စာရေးပြီး အဆက်မပြတ် တင်ဖို့အဆင်မပြေချိန်မှာ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတွေမပျင်းရအောင်အခြားသော စာရေးသူများ ရေးတဲ့စာတွေကို ကူးယူမျှဝေ ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
No comments:
Post a Comment