Green Lake (Part I)

မြကန်သာ 

အခန်း (တစ်)

ပြန်လည်တွေးဆကြည့်ရင် ဂျွန်လ တစ်ရက်ရဲ့ နံနက်ခင်းအချိန် ၇နာရီ ၃၀မိနစ် အိမ်အောက်ထပ်ကို နံနက်စာ စားဖို့ သက်ဇော်ဦး ဆင်းမလာခင် တစ်ခုခု ထူးဆန်းနေတယ်လို့ အစဦးဆုံး ကျွန်တော်သတိထားမိခဲ့ဟန်တူပါတယ်။ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ကျွန်တော့်နံဘေးမှာ လဲလျောင်းအိပ်စက်နေရာက အသာထ ရေချိုးခန်းရှိရာဘက်ထွက်သွားတော့ သူနိုးပြီ ထပြီပေါ့။ ကျောင်းအချိန်မှီအောင် ကြိုတင်ပြင်ဆင် တတ်တာမျိုးက သူ့အတွက်တော့ တစ်မူထူးခြားနေတာပါ။ အတော်ကြာတဲ့အထိ ဆင်းမလာတာကြောင့် ကျွန်တော်အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားပြီး အခြေအနေကြည့်လိုက်ချိန် ရေချိုးခန်းထဲမယ် သူချောင်းဆိုးနေသံကိုကြားရတယ်ဗျ။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာဆွဲဟပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ပြတင်းကဝင်လာတဲ့ နွေဦးအလင်းရောင်ကြောင့်တောက်ပနေတဲ့ အဖြူရောင်ကြွေပြားတွေကို အရင်မြင်ရတယ်လေ။ ထောင့်ချိုးလေးကို ကျော်ကြည့်ပြန်ရာမှာ ကျွန်တော့်ကောင်ကလေး ဒူးထောက်ထိုင်ချလျက် အိမ်သာကြွေကမုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ထားတာတွေ့ပါတယ်။ ရုတ်ခြည်း စိတ်ထဲ မသိုးမသန့်ဖြစ်သွားကာ ရှေ့ဆက်ဝင်သွားရမလား သည်အတိုင်းအခြေအနေကြည့်ရ မလား စဉ်းစားမိတယ်။ ဘာကြောင့်ဆို အိမ်သာကြွေကမုတ်ထဲ ကုန်းကုန်းပြီး အံချလိုက်တိုင်း ဖင်ကိုကြွရတာမို့ အမွှေးနုအနည်းငယ်ရှိတဲ့ သူ့ကပ္ပာယ်အိတ်နဲ့အတူ လိင်တံရှည်လမျောက ရှင်းကနဲ မြင်နိုင်နေလို့ပါ။ ဖြစ်နိုင်ရင် အိပ်ရာထဲပွေ့ချီပြီး သူ့ကို ကျွန်တော်ပြန်ခေါ်သွား ချင်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူနေမကောင်းလို့ ပျို့အန်နေခဲ့တာဗျ။

‘ဟေး…ငါ့ကောင်…ဘာဖြစ်နေတာလဲ’

‘သား မသိဘူး ဦး။ ရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးပဲ’

‘မတည့်တာ တစ်ခုခု သား စားမိသလား’

‘မပြောတတ်ဘူးဗျ။ အရင်က သည်လိုမခံစားဖူးဘူး။ ရာသီဥတုကြောင့် အအေးမိတာများလားပဲ’

‘ဟုတ်လောက်မယ်…’

မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက် ပြန်လှဲ့လာတော့ ကောက်ကောက်ကွေးကွေး နဂိုကောက်သူ့ ဆံပင်တွေဟာ မျက်လုံးတဝိုက်ထိဝေ့၀ဲ ကျလာပါတယ်။ ဝိုင်းစက်ရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းတွေရယ်၊ ချောမွေ့တဲ့ မျက်နှာပေါ်က အပြုံးရယ်၊ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားက ခါရမ်းနေတဲ့ ပစ္စည်း ကြီးက မှန်ပြတင်းမှ ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကြား ရှင်းကနဲ ထင်းကနဲမြင်လိုက်ရတယ်။ သူ ကျွန်တော့်အနားကို ကပ်လာပြီး ပါးပြင်ကို ရုတ်ခြည်း အနမ်းတစ်ချက်ပေးတာကြောင့် အပျိုလေး ရှက်သွေးဖြန်းသလို ခံစားမိရပြန်တယ်။ ရှက်ရွံ့စိတ်ကြောင့် ပါးပြင်နီမြန်းသွားတာကို မြင်တဲ့ သူဟာ ခပ်တိုးတိုးရယ်သွမ်းသွေးပါရောလား။ 

‘ဆေးတစ်ခုခုသောက်မိလို့ရတဲ့ Side Effect တစ်ခုဖြစ်မှာပါ’

ဒါပေမယ့် ကြည့်မြင်ရတာကိုက မူမမှန်သေးဘူးရယ်။ သူ့နဂိုဗီဇ ပင်ကိုပုံစံမျိုးလည်း ဟုတ်ဟန်မတူ။ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲကိုင်ယူလျက် သူ့ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားအောက်ပိုင်းတစ်နေရာကို ကိုင်တွယ်ကြည့်စေပါတယ်။ ငယ်ရွယ်နုပျိုသလို ကျစ်လစ်တဲ့ ကြွက်သားများက အမွှေးနု စွတ်ကြောင်းရဲ့အစပ်နားမှာ အံစာတုံးလို အစီအရီနဲ့ပါ။အထက်ကိုမဆန်ဘဲ အောက်ကိုစုန်ချလိုက်ရင် သူ့ငပဲကြီး တန်းကနဲထိမယ်။ မရုန်းချင်ရုန်းချင် ကျွန်တော့်လက်ချောင်းများက ချက်အောက်ပိုင်း သူ့ဆီးစပ်အမွှေးနုများကို မသိမသာပွတ်သပ်မိတယ်ပေါ့။ သည်လိုနေရာ သည်လိုကိစ္စမျိုးမှာ သူဟာ အကြမ်းပတမ်းမလုပ်တတ်သူပါ။ ကျွန်တော် ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး လက်တွေကို နောက်ပြန်ရုတ်သိမ်း လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သားကြား ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်တစ်ချက် အလဲအလှယ်ပြုရင်း ရင်ထဲမှာ ယခင်ကတည်းက ရင်းနီးဖူးတဲ့ ခံစားချက်တွေ ကြီးထွားလာတာကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားရသလို တပြိုင်နက်တည်းမှာ ဇဝေဇဝါခံစားချက်ကို ခံစားလာရတယ်ဗျ။

‘ဒါဆို ကျောင်းမသွားဘဲ အိမ်မှာပဲနားနေလိုက်ကောင်လေး။ ဟိုသည်လျှောက်မသွားနေနဲ့ဦး’

‘ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သားအခုနေလို့ကောင်းလာပါပြီ။ အဝတ်အစားလဲလှယ်လိုက်ဦးမယ် ခဏစောင့်နော် ဦး’

‘သေချာလား….သား နေကောင်းတယ်ဆိုမှ ကျောင်းကို ဦးလိုက်ပို့မှာနော်။ မီးဖိုခန်းထဲမှာ နံနက်စာအဆင်သင့်ပြင်ပြီးပြီ လာခဲ့တော့’

သည်လိုမျိုး ရက်အနည်းငယ်အထိ ပုံစံတူဖြစ်ပျက်နေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း အစကနဦးကတည်းက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုမျိုး ပျောက် သွားပြန်တယ်။ ရက်သတ္တပါတ် အနည်းငယ်ကြာတဲ့အချိန်မှာတော့ သူခံစားရတဲ့ ထူးခြားလက္ခဏာတွေ ပြန်ပြလာခဲ့တယ်ဗျ။ ကျွန်တော် တို့ ခါတိုင်းလို အနေအထားနဲ့ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ကြတာပါပဲ။ ဘေးတစောင်းလှဲနေတဲ့ သူ့နောက်ပါးကနေ ကျွန်တော့်ငပဲကို ထိုးသွင်းဆက် ဆံတာမျိုးပေါ့။ သုက်ရည်ပန်းထည့်ပြီးသော်လည်း မပျော့တပျော့ ကျွန်တော့်ငပဲကို ခရေထဲက ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ စိမ်ထားတဲ့အချိန် လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ဗိုက်သားပြင်ကို ပွတ်သပ်လိုက်တယ်လေ။ အံစာတုံးလို သူ့ဗိုက်ကြွက်သားများ ပျောက်ဆုံးနေပြီး ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း သဏ္ဌာန် တစ်စုံတစ်ခု ရှိနေပါတယ်။ သူ့ငပဲက ပန်းထွက်ထားတဲ့ သုက်ရည်တွေကို လက်နဲ့အသာအယာပွတ်သပ်နေကြမို့ စက်ဝန်း သဏ္ဌာန်ပွတ်သပ်ရင်း ပူနွေးတဲ့ ခံစားမှုတစ်မျိုး ရသလိုလိုထင်မိတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာဘက်ကို လည်ပြန်လှဲ့လာပြီး အနမ်းတစ်ချက် ခပ်သွက်သွက် သူပေးတယ်။ 

နောက်တော့ ခပ်တိုးတိုးလေသံနဲ့ ‘ဦး…..သား….ဆရာဝန်ပြဖို့ လိုနေပြီထင်တယ်’

*

သက်ဇော်ဦးလို့အမည်တွင်တဲ့ သားသက်ဇော်အတွက် ထူးထူးခြားခြားခံစားချက်မျိုး ကျွန်တော်ခံစားရတာ အခုအချိန်မှမဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ မွေးအမေ ရုတ်ခြည်းပျောက်ဆုံးသွားလို့ ကျွန်တော့်အုပ်ထိန်းမှုအောက် ရောက်လာချိန်မှာ အသက်က ဆယ်နှစ်ပဲရှိပါသေးတယ်။ အမေ တစ်ယောက် ပျောက်ဆုံးသွားတာကို လက်ခံဖို့ အတော်ခက်ခဲတဲ့အသက်အရွယ်ပါပဲ။ ကျွန်တော့်အတွက်လည်း ခံစားချက်တွေ ရောထွေး စေတဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပေါ့။ အိမ်ထောင်မပြုဘဲ ကလေးတစ်ယောက်ကို မွေးစားမယ့်အကြောင်း လူမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို စာရင်းပေး ထားခြင်းရဲ့ ရလဒ်ထင်တယ်။ တကယ်တမ်းတော့ ကလေးတွေကို အရွယ်မရောက်ခင်အထိ မွေးမိခင်ရဲ့ လောင်းရိပ်မှာပဲရှိနေသင့်တယ်လို့ ခံစားရလို့ပါ။

အခုအချိန်မှာတော့ သက်ဇော်လေးရဲ့ အသက်က ၁၇ - ၁၈နှစ်အရွယ်ရောက်ပြီ ဖြစ်သလို သူ့အာရုံစိုက်မှု၊ သူ့လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်မှုနဲ့ အတူ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးကလည်း အံ့မခန်းကောင်းမွန်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သားကြား ထားသင့်တဲ့စည်းကို တစ်ခါတရံ ကျော်ဖြတ်ကြချိန်မှာ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အားနာစိတ်ကလေးတော့ ဝင်မိတယ်။ သက်ဇော်လေးဟာ ထူးခြားထက်မြက်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အဖြစ် အရွယ်ရောက်လာတာကို ကျွန်တော် အံ့သြမိတာတော့ အမှန်ပဲ။ သမိုင်းဘာသာ စာသင်ချိန်တွေမှာ အထုံပါရမီပါသလို၊ ရေကူးခြင်း၊ ဘောလုံးကန်ခြင်း အားကစားရပ်တွေမှာလည်း professional တစ်ယောက်နည်းပါး ကစားခုန်စားနိုင်သူ ပါ။ လာမယ့် နွေရာသီ ကျောင်းအားရက်မှာ အပိုဝင်ငွေရဖို့ lifeguard တစ်ယောက်အဖြစ် အလုပ်လုပ်မယ့်အကြောင်း ကျွန်တော့်ကို ပြောထားသေးတယ်ဗျ။ 

အလယ်တန်းကျောင်းကတည်းက တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိကြတဲ့ သူငယ်ချင်းအုပ်စုလေး သူ့မှာရှိတယ်။ စနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆို ကျွန်တော့်အိမ်မှာစုပြီး Video Games ကစားကြတာမျိုးလုပ်ကြတယ်လေ။ သူတို့လေးတွေ အိမ်မှာ စုပြီး ကစားခုန်စားလုပ်ကြရင် သက်ဇော်လေးက ဦးစီးဦးဆောင်လုပ်လေ့ရှိတာတော့ သတိထားမိတယ်။ သက်ဇော်လေး အရွယ်လောက်တုန်း က ကျွန်တော် သူ့လိုမရင့်ကျက်ခဲ့သေးတာအမှန်ပဲ။ သည်လိုကောင်လေးကို သားအဖြစ်ပိုင်ဆိုင်ထားရခြင်းက ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသား ဘဝအတွက် ကံကောင်းပါတယ်။

ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သက်ဇော်လေးဟာ အထူးသဖြင့် အမျိုးသမီးတွေကြား ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ဆွဲဆောင်မှုရှိသူလို့ ပေါ်ပြူလာဖြစ်သူ ပါ။ နေလောင်ခံ အသားညိုညို ၊ မရှည်တရှည်ဆံနွယ်အညိုရင့်ကောက်ကောက်တွေ၊ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိသင့်တဲ့ ကြွက်သားဆိုင်တွေ၊ တောက်ပဝိုင်းစက်တဲ့ မျက်ဝန်းအစုံနဲ့အတူ နှစ်လိုဖွယ်အပြုံးများကိုလည်းပိုင်ဆိုင်ပါတယ်။ နံနက်ခင်း နေထွက်တာနဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ကန်ပတ်လမ်းအတိုင်း အပြေးလေ့ကျင့် နေပူစာလှုံတတ်သလို ကိရိယာလွတ်လေ့ကျင့်ခန်းတွေကိုလည်း လိုက်လုပ်တတ်နေပြီ။ လူပျိုဖော်ဝင်ချိန် အသံပြောင်းတဲ့ အခိုက်အတန့်က မြန်ဆန်လွန်းလို့ သတိထားမိတဲ့အခါ ယုံကြည်ချက်အပြည့် အသံခိုင်ခိုင်ဖြစ်နေတာတွေ့ရသား။ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ရင်မြင်ရတဲ့ အထုပ်အထည်ကြီးကလည်း ယောက်ျားသားဖြစ်တဲ့ ကျွေးအဖေ ကျွန်တော် ဂုဏ်ယူမိလောက်အောင် ထွားပါတယ်။ အနည်းဆုံး ၈လက်မဝန်းကျင်တော့ ရှိစေချင်မိတယ်။

တစ်နည်းတစ်ဖုံအားဖြင့် သည်ကောင်လေးနဲ့ ကျွန်တော်လုံးဝသွေးသားမတော်စပ်တာကြောင့် မျိုးရိုးဗီဇပါလာစရာအကြောင်းနည်း ပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွေးတွေက အမှောင်ခြမ်းဘက်များသိပ်ရောက်သွားသလားမသိ။ ဒယ်ဒီက အီတာလျံလူမျိုးဖြစ်တာမို့ ကျယ်ပြန့်တဲ့ပခုံး မြင့်မားတဲ့အရပ်ဆိုတာကို သွေးနှောကျွန်တော့်အတွက် အမွေပေးသလို ငွေကြေးအရလည်း စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခု အပိုင်ယူလုပ်ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့တယ်လေ။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စ သည်နိုင်ငံအတွင်း ဝိုင်အမျိုးမျိုးနဲ့ Liquor အကောင်းစားတွေကို တင်သွင်းဖြန့်ချိ တဲ့ မိသားစုပိုင် ကုမ္ပဏီကို ဦးဆောင်နေသူ ကျွန်တော်ပါ။ အသက်အရွယ် ၄၄နှစ်ရှိပြီး ဒေသတွင်း အားကစားရုံ Gym မှာ နည်းပြနဲ့ ပုံမှန် လေ့ကျင့်ကစားသူမို့ ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တင်းခိုင်မာတယ်၊ ပြီးတော့ လူတိုင်းလိုလို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရအောင် ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းသူ လို့ သက်သေထူမယ့်သူတွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ စကားဦးသန်းခဲ့သလိုပဲ ကျွန်တော့်ပေါင်ခြံကြားက ညီဘွားကြီးကလည်း အရှည် ရှစ်လက်မထက်မနည်းသလို အတုတ်ကလည်း လက်နဲ့အားရပါးရဆုပ်ကိုင်လို့ကောင်းသား။ Covid 19 ကိစ္စတွေ၊ နိုင်ငံရေး မတည်ငြိမ် မှုတွေကြောင့် ပုံမှန် ချိန်းဆိုတွေ့ဆုံတာမျိုး မလုပ်နိုင်သလို လိင်အာသာဖြေတာမျိုးကိုလည်း ပစ်ထားတာကြာလှပေါ့။        

နံနက်ခင်းတိုင်း သက်ဇော်လေး နေထိုင်မကောင်းဖြစ်တာမျိုး မဖြစ်ခင် လအနည်းငယ်လောက်က သူ့ဆရာတစ်ယောက်ဟာ အောက်ဆီဂျင် Mask တပ်ထား ပေးထားရင်းမှ အသက်ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ ဆေးကုသမှုအမျိုးမျိုးပြုလုပ်ပြီး ကာလရှည်ပြုစု ကုသ သော်လည်း အဆုတ်ရောဂါတစ်မျိုးနဲ့ ဆုံးတယ်လို့အဖြေထွက်တယ်။ ဒါကလူတိုင်းသိပါတယ် ကာကွယ်ဆေး ပုံမှန်ထိုးသော်လည်း ရောဂါအခံတစ်မျိုးမျိုးရှိသူအချို့ဟာ အသက်ဆုံးရှုံးနိုင်တဲ့အကြောင်း။ ကပ်ရောဂါတစ်ခုအသွင် လှိုင်းတစ်ခုပြီးတစ်ခု ရိုက်ခတ်တာ ဒုတိယ လှိုင်းမှာပါသွားတယ်ဆိုပါတော့။ သက်ဇော်လေးဟာ ညစဉ်ညတိုင်း မအိပ်စက်ခင် အချိန် ဆယ်မိနစ်လောက် အောက်ဆီဂျင် Mask တပ်ပြီး ရှူရှိုက်ခဲ့ရတာပါ။ သူ့အသက်အရွယ်ငယ်သေးသော်လည်း တစ်နှစ်နဲ့ ခြောက်လလောက် asthma အတွက် ဂရုစိုက်ကုသခဲ့ရတာ မို့ ကျွန်တော့်အတွက် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုဟာ အသားကျသလိုလိုဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အဲသည့်အချိန်တုန်းက သူ့အိပ်ခန်းထဲကိုသွား ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ပန်းနာရင်ကြပ်သမားတွေရှူရတဲ့ Vapor ရှူတာကိုစောင့်ကြည့်ရင်း ကြားဖူးနား၀ ပုံပြင်တွေ အကြောင်းအရာစုံ သတင်းတွေကို ပြောပြ၊ ခေါင်းငြိမ့် ခေါင်းခါ တုန့်ပြန်မှုတွေကို စောင့်ကြည့်လုပ်ခဲ့ရတာ။

သက်ဇော်လေးအတွက် ကုထုံးအသစ်နဲ့စတင်မိတ်ဆက်တဲ့ ပထမညမှာ နှစ်ယောက်သား အိပ်ရာဝင်ချိန် ကျွန်တော့်အခန်းရှိရာလာရင်း အခန်းတံခါးကို ခေါက်ပြုပြီးသူဝင်လာတယ်။ Boxers ဘောင်းဘီတိုလေးရယ်၊ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ခပ်ပါးပါးလေးရယ် ဝတ်ထားကာ အခန်းနံရံကိုမှီလျက် အိပ်ချင်မူးတူးဟန်အပြည့်နဲ့ သူဟာ ပါးချိုင့်ပေါ်အောင်ပြုံးရင်း ‘ဟေး…ဦး…သည်နေ့ ဆရာဝန်နဲ့ပြပြီး ဆေးကုရတာ အရင်လိုမျိုးမဟုတ်ဘူး။ တစ်မျိုးကြီးပဲ ခံစားရတယ်။ သားနဲ့အတူ ခဏထိုင်ပြီး စကားပြောရအောင်’ လို့ပြောလာပါတယ်။ 

ကျွန်တော်လည်း ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို ခုတင်ဘေးက စားပွဲခုံပုပေါ်တင်ပြီး အိပ်ရာထဲကထထွက်ကာ သူ့နံဘေးကိုသွားလိုက်တယ်။ ‘ကောင်းသားပဲ…ကောင်လေး။ စကားစမြည်ပြောရင်း ဆေးကုသမှုအကြောင်းဆွေးနွေးရတာပေါ့။’ ကျွန်တော် သူ့အိပ်ခန်းရှိရာကို နောက်ပါးက အသာလိုက်သွားရင်း ငယ်စဉ်ကတည်းက အခန်းထဲရောက်တိုင်းထိုင်နေကျ ကုလားထိုင်မှာ နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ သူထိုင်နေကျ စာကြည့်စားပွဲဘေးက ခုံမှာ ထိုင်မယ်လို့ ကျွန်တော်မျှော်လင့်ခဲ့သော်လည်း သူက အနည်းငယ်ရယ်သွမ်းသွေးကာ ကျွန်တော်ထိုင်နေရာကိုလှမ်းလာလျက် ပေါင်ပေါ် ထိုင်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တာမို့နည်းနည်းတော့ အံ့အားသင့်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ် pajama pants အောက်မှာ ဘာမှခံဝတ်ထားတာမရှိတော့ သူထိုင်ရတာအဆင်ပြေအောင် နှစ်ဦးသားနည်းနည်း ချိန်ညှိရွေ့ပြုထိုင်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာမူပြီး သူထိုင်ချတာဆိုတော့ နှစ်ယောက်သား သက်သောင့်သက်သာဖြစ်အောင်လုပ်ရ တာပေါ့။ သူ့မျက်နှာမှာတပ်ရမယ့် Mask ကိုလှမ်းယူတပ်ကာ ဆရာဝန်ပေးလိုက်တဲ့ စက်ကလေးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အသက်ရှူသံခပ်မှန် မှန်ဖြင့် ရှူရှိုက်လျက် အနည်းငယ်တည်ငြိမ်သွားချိန် အချိန်အတော်ကြာကြာ ကျွန်တော့်မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်လာတာ တစ်မျိုးကြီးမို့ အဝေးကိုအကြည့်လွှဲဖို့ကြိုးစားရတယ်။    

မကြာခင် ကျင်းပတော့မယ့် သူ့အတန်းတင်စာမေးပွဲအကြောင်း ကျွန်တော်စကားစရင်း လမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်ပေမယ့် သူ့ကြည့်ရတာ အနည်းငယ်ကြောက်လန့်နေဟန်မြင်ခဲ့ရတာကြောင့် စကားဆက်မပြောဘဲ ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ သူ့ခါးအစုံကို လက်နဲ့လှမ်းထိန်းကိုင် ပြီး နေရာရွှေ့မိတဲ့အဖြစ်ကတော့ မရည်ရွယ်ဘဲလုပ်မိတာပါ။ သူ့ကိုယ်လုံးလေးက နွေးထွေးနုညံ့နေတယ်လို့ ခံစားရတယ်ဗျ။ သူ့အရေပြားဟာလည်း ငယ်မူငယ်သွေးကြွကာ အနည်းငယ်တုန်ခါနေသယောင် ထင်မိတယ်။ အာ…သည်ရက်ပိုင်းအတွင်း လိင်အာသာမဖြေဖြစ်သလို သုက်မလွှတ်ဖြစ်တာလည်းကြာပြီမို့ ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ပေါင်ကြားက ကျွန်တော့် ငပဲဟာ စတင်တုန်ခါလှုပ်ရှားလာပါတယ်။ သက်ဇော်လေးရဲ့ ပေါင်ခြံအတွင်းပိုင်းက နုညံ့မှုရယ်၊ ဘောလုံးအားကစားသမားဖြစ်တဲ့ သူ့ပေါင်တံများက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် ခပ်တင်တင်းဖိကပ်ထားမှုရယ်ကြောင့် အပိုဆောင်း စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ်လို့ပြောရမယ်။ ဆယ်ကျောက်သက်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အထိအတွေ့နဲ့ အမျိုးအမည်မပြောတတ်တဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့များကို ရှူရှိုက်ရင်း မိနစ်အနည်းငယ် လောက်ထိ ကျွန်တော် စကားမဆို တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေမိတယ်ပေါ့။ သူကတော့ ကျွန်တော့်မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်လျက် ခန္ဓာကိုယ်ကို အနည်းငယ်ဟိုသည်ချိန်ညှိပွတ်သပ်ရင်း စကားမဆိုကြပါဘူး။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသား မျက်ဝန်းခြင်းအတန်ကြာစိုက်ကြည့်ရင်းမှ ခံစားချက်တွေ တစ်မျိုးတစ်မည်တိုးပွားလာကြတယ်။ သူ့နှာခေါင်းနှင့် ပါးစပ်ကို အုပ်မိုးထားတဲ့ Oxygen Mask ကိုဆွဲမဖြုတ်ဘဲ ကျွန်တော့်ရင်အုပ်အလယ်က အမွှေးနုတွေစီ လက်အစုံနဲ့ထိကိုင်ထားကတည်း က နည်းနည်းမှ မအံ့သြမိတော့ဘူးရယ်။ စုံနေတဲ့အကြည့်များကို ရှောင်လွှဲလျက် ကျွန်တော့်ရင်အုပ်အစုံက အမွှေးနုများနဲ့ နို့သီးခေါင်း အစုံကို လက်ချောင်းလေးတွေသုံးကာ ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေပြန်တယ်။ ကောင်ငယ်လေးက မလွယ်ကြောပဲဗျာ…ဝတ်ထား တဲ့ boxers ဘောင်းဘီထဲမှ ငပဲ တဖြည်းဖြည်းကြီးထွားလာတာကို ကျွန်တော်မြင်ခဲ့ရပါတယ်။ ထို့အတူ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ထင်တယ် ကျွန်တော် ဝတ်ထားတဲ့ ချည်သား ညဝတ်ဘောင်းဘီရှည်ဟာလည်း မိုးကာတဲလို ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်လာတယ်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ် သွေးမတော် သားမစပ်တာအသာထား လွတ်လတ်ပြီး လူသူကင်းမဲ့တဲ့အခန်းထဲမယ် လူနှစ်ဦး ကယုကယင်ပွတ်သပ်နေရင်း စိတ်တွေကြွ လိင်စိတ်ထန်လာတာကို ဖုံးကွယ်ဖို့အခက်ကြုံရခြင်းဟာ သဘာဝပါပဲ။ ယခင်အချိန် သက်ဇော်လေးနဲ့ ကျွန်တော် ဘယ်တုန်းကမှ သည်လို အပြုအမူတွေကို မလုပ်ခဲ့ကြဖူးဘူး။ ကျွန်တော်တို့ အတန်ကြာငြိမ်သက်လိုက်ကြရင်းမှ သူ့ခါးအစုံစီ လက်ရောက်သွားကာ ရင်ခွင်ထဲကို ကျွန်တော်ဆွဲသွင်းမိတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော့်ရင်အုပ်အစုံကို ဆက်လက်ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပါရဲ့။ နောက်တော့ မျက်နှာမှာကပ်ထားတဲ့ Mask ကိုသူဆွဲဖြုတ်လိုက်ကာ အိပ်ရာနံဘေးကို အသာအယာချပြီး ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ဘက် ကိုမျက်နှာမူတယ်။ ထူအမ်းအမ်း သူ့နှုတ်ခမ်းသားအစုံကို သူ့ဘာသာသူကိုက်ခဲပြီး ကျွန်တော့်ပေါင်ခွဆုံစီ အကြည့်ရောက်လျက် စိတ်လှုပ်ရှားဟန်ဖြင့် မျက်နှာအပေါ်ကိုမော့လာတယ်။

ဘယ်လိုပြောမလဲ သဘာဝအလျောက် သို့မဟုတ် ပုံမှန်ခံစားချက်မျိုးဆိုတာ သည်လိုပါလို့သရုပ်ဖော်ပြဖို့ရာခက်ပါတယ်။ သက်ဇော် လေးနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အရင်တုန်းက မလုပ်ဘူး မပတ်သက်ဘူးတဲ့ပုံစံမျိုးအတွင်းကျကျလုပ်ဆောင်မိကြတယ်လို့ပြောရမယ်။ နှစ်ဦးသား အိပ်ရာပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ကြလျက် လက်အစုံကတော့ တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ယောက်ပွတ်သပ်တို့ထိကြတာပါ။ ကျားသဘာ၀ ဖုံးကွယ်လို့မရတဲ့ ပေါင်ကြားက ငပဲကြီးတွေဟာ ရာနှုန်းပြည့်နီးပါးမာတောင့်နေကြပါပြီ။ မျက်ဝန်းချင်းလည်း အကြည့်စုံရင်း စက္ကန့်မဆိုင်းနိုင်ကြဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းအနားတိုးကပ်လာတာမို့ တက်မက်မွတ်သိပ်စွာ နမ်းမိကြ တယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ အနံ့အသက်က ကျွန်တော့်ကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ မွှန်ထူသွားစေတာပါ။ နုညံ့ငြင်သာစွာ တို့ထိ နမ်းရှိုက် ကြရင်းက တိရစ္ဆာန်တွေလို အရိုင်းဆန်ကြမ်းတမ်းတဲ့ အနမ်းမျိုးဖြစ်သွားကြတယ်ဗျ။ ရုတ်ခြည်း သူဝတ်ထားတဲ့ boxers ဘောင်းဘီကို ထချွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်ပြန်လှည့်လာတော့ မတ်နေတဲ့ ငပဲကြီးက နှစ်ဦးကြား ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာကို မြင်ရတာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားကာ သူ့အား ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်လိုက်မိပြန်တယ်။ 

ကျွန်တော်နဲ့သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပူးကပ်သွားချိန်မှာ လျှပ်စစ်ဓာတ် စီးဆင်းသွားသလို ဒိုးဒိုးဒန့်ဒန့်ဖြစ် သယောင် ခံစားရပါရော။ ကျွန်တော်တို့ အနမ်းတွေဟာ တပ်မက်မွတ်သိပ်မှုပိုပြင်းလာသလို ရပ်တန့်ဖို့အချိန်နှေးရပါတယ်။ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီမျော့ကြိုးထဲကို သူလက်လျှိုသွင်းကာ ငပဲကြီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်တယ်။ ပေါ်လာတဲ့ ငပဲကြီးထိပ် ကွမ်းသီးခေါင်းမယ် အရည်ကြည်တွေစို့နေတာများ အမျှင်ကိုတွဲလို့။ ကျွန်တော် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ထင်ရဲ့ အရည်ကြည်တွေစိမ့်ထွက်ထားတာ အများကြီးရယ်။ သူ့ငပဲထိပ်ဝမှာလည်း အရည်ကြည်တွေစိုရွှဲလို့ပါ။ အချိန်သိပ်မဆွဲဘဲ ကျွန်တော့်ငပဲရှိရာကို သူ့ဘာသာသူ ခရေဝကိုတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်လေ။ ကျွန်တော့် ငပဲကြီးကို သူ့ခရေထဲတဆုံးမြုပ်အောင် ထိုင်ချနိုင်ချိန်မှာတော့ သူ့မျက်ဝန်းများဟာ မျက်ဖြူဆိုက်သယောင် ဖြစ်သွားသလို နှုတ်ခမ်းကလည်း ကျေနပ်အားရတဲ့ အော်ညည်းသံတစ်ချက်ထွက်လာရင်း ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားပါတယ်။

ကျွတ်….စကီး….ဘယ်တုန်းကမှ သည်လိုခံစားမှုမျိုး ကျွန်တော်မခံစားဖူးဘူး။ ချောမွေ့သလို နွေးထွေးစီးကြပ်တဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ခရေအပေါက်ထဲကို ကျွန်တော့်အားအင်အကုန်ဖြတ်သန်းဝင်ရောက်လိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်ချိန် လစ်ဟာသွားသလို ဟာသွားလိုက် နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ဒီလှိုင်းတစ်ခုစီးနင်းနေဟန်ပါ။လုံးဝမချောင်လည်သော သူ့ခရေထဲကို တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီး ဒင်ပြည့် ကျပ်ပြည့်ဝင်ထွက်နေတာက တကယ့်အရသာအပြည့်ပေါ့ဗျာ။ အသက်ငယ်သူကိုနှိပ်စက်သလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ အလိုက်သင့် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေသော်လည်း သိပ်မကြာခင်မှာတော့ သူ့ဘက်ကနေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအထုတ်အသွင်းလုပ်ဖို့ လှုံ့ဆော်လာတယ်။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းကိုဖြုတ်လိုက်ချိန် သူက ကျွန်တော့်မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း အမျိုးအမည်မသိရောပြွမ်းနေတဲ့ ခံစားချက်များကို အရသာခံပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့တင်ပါးအစုံကိုထိန်းကိုင်ပေးရင်း ငပဲကျွတ်မထွက်စေရေး ပင့်မြောက် ထိုးသွင်း ဆွဲထုတ်လုပ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သား တကယ်စိတ်တိုင်းကြ မကြမ်းကြသေးပါဘူး။ တကယ့်ကို ခပ်ငြိမ့်ငြိမ့်အထာ နဲ့ တစ်လက်မချင်း တစ်ရစ်ချင်းငပဲကို ခရေအတွင်းထဲကို ဖိသွင်းလိုက် တင်ပါးကိုအသာကြွပြီးငပဲကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပုံစံမျိုးသွားနေ ကြတာ။

ခံစားချက်ကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဖို့တော့ခက်ပါတယ်။ သက်ဇော်လေးမဟုတ်ဘဲ အခြားသူ တစ်ဦးတစ်ယောက်နဲ့လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံရှိဘူး တာ ကျွန်တော်ဝန်ခံတယ်။ အခုလိုမျိုး လေထဲတိုက်အိမ်ဆောက်သလိုလို တလွင့်လွင့်တလှပ်လှပ် စွဲလမ်းရင်ခုန်ရမှုမျိုးတော့ မကြုံဖူးဘူး ရယ်။ နောက်ဆုံးတော့ လက်လွတ်စံပယ်လို လွင့်ကြွေလာခြင်းကို ကျွန်တော့်လက်အစုံနဲ့ထွေးဖက်ကြိုဆိုရင်း လည်တိုင်အား နုညံ့ညင် သာစွာအနမ်းပေးလိုက်တာ နှစ်ဦးသားကြားသာကြားနိုင်တဲ့ အော်ညည်းမှုမျိုးနဲ့ သူမျက်ဝန်းအပြူးသား ရင်ခုန်သံမြန်သွားတယ်လေ။ မျက်လုံးမပြူးခံနိုင်ရိုးလား ကျွန်တော့်ငပဲကြီး သူ့ခရေထဲ တဆုံးမြုပ်သွားသလို ထွေးဖက်လိုက်တဲ့ လက်မောင်းအစုံရဲ့ညှစ်အားကြောင့် ထိတ်လန့်သွားတာကိုး။ကောင်လေးရဲ့ ရင်ခုန်သံအပြင် ရုတ်ခြည်းညှစ်လိုက်တဲ့ သူ့ခရေကြွက်သားရဲ့အားကြောင့် ကျွန်တော်တောင် ကိစ္စပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်သွားတယ်။ သည်တော့ ခရေထဲ ထိုးမြုပ်ထားတဲ့ ငပဲကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့်အထုတ်အသွင်းမလုပ်ဘဲ အမြန်နှုန်း အနည်းငယ်မြှင့်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးလှုပ်ရှားပစ်ပါတယ်။ ငပဲကြီးကို တဆုံးထိုးမွှေသလို ငပဲခေါင်းထိပ်ထိ အပြင်ပြန်ဆွဲထုတ်တာမျိုး လည်းလုပ်တာမို့ ကောင်လေး မျက်ဖြူဆိုက်နေတယ်လေ။ သိပ်မကြာဘူး သူ့ခရေထဲ ငပဲကိုတဆုံးထိုးမြုပ်ကာ သုက်ရည်တွေကို ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပန်းထည့်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အချိန်အတန်ကြာတဲ့အထိထွေးဖက်ထားကြပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ မှေးမှီထားတဲ့ သူ့ဦးခေါင်းထက်က ဆံနွယ်ကောက်ကောက်လေးတွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ညင်ညင်သာသာထိုးဖွမိပြန်တော့ အသက်ရှူသံတိုးဖျော့သွားတာကိုကြားရတယ်ဗျ။နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့ကာ အနမ်းတဖန်ပြန်ပေးကြတယ်လေ။

‘ဦး…..သား…’

‘ရှူး…..ဘာမှမဖြစ်ဘူး အဆင်ပြေပါတယ်သားရယ်….ဦးက သားကိုသဘောပေါက်ပါတယ်’

‘သား….ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး….သားတောင်းပန်ပါတယ်’

"It's okay, it's okay. I love you." ကျွန်တော် ဘာတွေပြန်ပြောမိနေမှန်း မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုအချိန်အခိုက်အတန့်လေးကို မပျောက်မပျက် ကြာရှည်တည်မြဲချင်တာတော့အမှန်ပဲ။ ကျွန်တော့် မသိစိတ် ဟိုးအတွင်းပိုင်း ခပ်နက်နက်စီမှာရှိတဲ့တစ်စုံတရာက သဘာဝဆန်ဆန် ထွက်ပေါ်လာချိန် နှစ်ယောက်သား အချိန်ကိုက်ပုံဖော်မိကြဟန်တူတယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကြီး ပြန်မပျော့သွားခင် သက်ဇော်လေးရဲ့ ခရေအတွင်းထဲမှာ တစ်ချက်နှစ်ချက်ထိုးမွှေလိုက်ရင်းမှ အသာအယာအပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အဲသည့်ညမှာ နှစ်ဦးသား ကျွန်တော့်အိပ်ရာထဲမှာပဲ အတူအိပ်စက်ခဲ့ကြပါတယ်။ 

            မနက်ခင်းခပ်စောစော သက်ဇော်လေးရဲ့ ပုလွေအစွမ်းကြောင့် ကျွန်တော်အိပ်စက်ရာမှ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ ပေါင်ကြားက ငပဲကြီး ရာနှုန်းပြည့် မမတ်မထောင်သေးခင်မှာကိုပဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ပြုစုနေတဲ့ သူ့စိတ်ထကြွမှုကို သဘောကျမိရဲ့။ . 

"Uhhh... uhh... uh..." သည်တစ်ခါတော့ သူလေးစိတ်ဆန္ဒအတိုင်း လုပ်နိုင်ဖို့လိုက်လျောတဲ့အနေနဲ့ ဘာမှမလှုံ့ဆော် ဦးဆောင်မှု မပြဘဲ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး လုပ်သမျှကို အသာစောင့်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ကောင်းကောင်းအိပ်စက်အနားယူထားတာကြောင့် အားအင်ပြန်ပြည့်နေသည်မို့ သိပ်မကြာပါဘူး ရာနှုန်းပြည့်မတ်ထောင် မာတောင့်လာတဲ့ငပဲကြီးဟာ သက်ဇော်လေး ပါးစပ်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲဖြစ်လာပါတယ်။ 

သူ သဘောကျ ကျေနပ်သွားတယ်ထင်ပါရဲ့ အားရပါးရပြုံးကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ရင်း အသင့်ပြင်ဆိုတဲ့သဘော အချက်ပြတယ်ဗျ။ စက္ကန့်သိပ်မဆိုင်းဘဲ ကျွန်တော့်ငပဲကို ချောဆီများများလိမ်းကျံပေးသလို ကွန်ဒုံးတစ်ခုကိုလည်း နေသားတကျ သူစွပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မြင်းစီးကျင့်ပါရော။ တငြိမ့်ငြိမ့်တသိမ့်သိမ့် အစပျိုးပြီးနောက် ဒုန်းဆိုင်းစီးပါတော့တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ် ကြာတဲ့အချိန်မှာတော့ သူ့တကိုယ်လုံး တုန်ခါ တွန့်လိမ်သွားကာ ကျွန်တော့်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်လေ။ ကျွန်တော်လည်း မပြီးသေးတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို အကြမ်းမဖက်ဘဲ ကျင်းစိမ်ပြီးနေလိုက်တယ်ပေါ့။ 

ဟား….။

*

ထူးထူးဆန်းဆန်းမဟုတ်ပေမယ့် အစဦးအဖြစ်အပျက် ဆင်နွှဲကြပြီး နောက်နှစ်လအကြာမှာတော့ အရာရာဟာ ပုံမှန်သဘော အသားကျ သွားခဲ့ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးသားရဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒနဲ့ ပတ်သက်ဆက်နွှယ်မှုဟာ ခေါင်းစဉ်ဘယ်လိုတပ်ရမယ်မသိတဲ့ ဆက်ဆံ ရေးတစ်ရပ်အနေနဲ့ မမောမပန်း ရှေ့ဆက်နေတယ်ဗျ။ ပုံမှန်လည်ပတ်လုပ်ကိုင်နေတဲ့ အိမ်ကြီးအတွင်း ထူးခြားတာဆိုလို့ ကျွန်တော့် အိပ်ရာထဲမယ် သူအမြဲအိပ်စက်တော့တာပါပဲ။

သူ morning sickness ဖြစ်တဲ့ မနက်ခင်းအချိန်နောက်ပိုင်း အဲသည့်ကိစ္စကို ကျွန်တော်တို့လစ်လျူရှုထားလို့မရတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့် ဘော်ဒါတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ရန်နိုင်က OB/GYN (a doctor of obstetrics and gynecology) တစ်ယောက်မို့ ရက်ချိန်းယူကာ သက်ဇော် လေးကို ဆေးခန်းပြဖို့ ကြံစည်ပါတယ်။ သက်ဇော်လေးနဲ့ စကားစမြည်ပြော၊ မေးခွန်းအနည်ငယ်မေးမယ်၊ ဆွေးနွေးမယ် အထူးတလည် ကိစ္စ မရှိစေရဘူးလို့ ရန်နိုင်က အာမခံတယ်လေ။ လူနာစမ်းသပ်ခန်းထဲမယ် သက်ဇော်လေးနဲ့ ရန်နိုင် နှစ်ယောက်တည်း အချိန်ကြာ ပစ်ထားခဲ့ရပြီး လူနာစောင့်ခန်းထဲ ကျွန်တော် နေမထိထိုင်မသာစောင့်နေရတာ ကမ္ဘာချီအောင်ကြာသလားထင်မိတယ်။ ဆေးခန်းတစ်ခု လုံး ကျွန်တော်တို့ပဲ ကျန်တော့သည်မို့ စမ်းသပ်ခန်းထဲက ရန်နိုင်လှမ်းအခေါ် ချက်ချင်းပဲလိုက်ဝင်သွားတာပါ။ 

ကျွန်တော် လှမ်းဝင်သွားချိန်မယ် သက်ဇော်လေးက လူနာစမ်းသပ်ခုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေပြီး သူ့ဆီးခုံကြွက်သားတဝိုက်ကို လက်နဲ့ အမှတ်မထင် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေတာကို မြင်ရတယ်။ ရန်နိုင်က မလှမ်းမကမ်း စားပွဲခုံလေးမှာ တစ်စုံတရာ ရေးခြစ်နေပြီး သူနာပြု အကူတစ်ယောက်မှ မရှိတာမို့ ကျေးဇူးတင်စရာပါပဲ။ လူလတ်ပိုင်းအရွယ် ရန်နိုင်က လူငယ်မဟုတ်တော့သော်လည်း ရုပ်ရည်ပြေပြစ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်လှသူပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ယုံကြည်မှုအပြည့်ရှိတဲ့ အပြုံးချိုချိုတွေပိုင်ဆိုင်သလို ပါးသိုင်းမွှေးရေးရေးနဲ့ ယောက်ျားပီသသော သူတစ်ယောက်လို့ပြောရမယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ရန်နိုင် တစ်ချက် ပွေ့ဖက်နှုတ်ဆက်ပြီးမှ သက်ဇော်ရဲ့ ပြဿနာကို မေးမြန်းတိုင်ပင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ဘာကြောင့်ဆေးခန်းလာပြသလဲ၊ နေမကောင်း မကျန်းမာတာ တစ်ခုခုဖြစ်သလား စသဖြင့် ရန်နိုင်က မေးလာတယ်။       

  

သက်ဇော်နဲ့ ကျွန်တော်နှစ်ဦးသား အကြည့်ချင်းဖလှယ်မိကြတယ်။ ကျွန်တော် လည်ချောင်းတစ်ချက်ရှင်းလိုက်ရင်း ‘အင်း….ရိုးရိုးသားသားပြောရရင်ကွာ….ဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာ ငါတို့သေချာမသိဘူး’ နည်းနည်း ထိတ်လန့်ရိပ်မကင်းစွာ တစ်ချက်ရယ်ရင်း စကားဆက်ပြောတယ်ပေါ့။ 

‘သက်ဇော်က နည်းနည်းနေရထိုင်ရတာ ကဂျိုးဂဂျောင်ဖြစ်ပုံမို့ ရောဂါတစ်ခုခုများဖြစ်သလားဆိုပြီး မင်းဆီ လာတာ’

ရန်နိုင်က သူ့ခေါင်းထဲ အတွေးထဲတင် အမည်ပေးရင်း နည်းနည်းပြုံးလိုက်ပါတယ်။ “မင်း ဘာကိုပြောချင်မှန်းသေချာမသိဘူး ကောင်လေး။ ခဏ….ငါ့အထင် သည်ဟာက …”

‘မဟုတ်ပါဘူးကွာ….သက်ဇော်လေးက လူနာပါ။…ရန်နိုင်ရေ….သက်ဇော်လေး လွန်ခဲ့တဲ့ရက်သတ္တပါတ် အနည်းငယ်ကတည်းက ဘာဖြစ် နေမှန်းမသိတာ။ နံနက်တိုင်း ပုံမှန်ချိန်ဆို ထထဖြစ်တာလေ’

‘ဒါဆို…သက်ဇော်….သား…မင်းဗိုက်ထဲ တစ်ခုခုမူမမှန်တဲ့ ခံစားချက်ဖြစ်နေတယ်ပေါ့ ( a stomach bug)’

နောက်ဆုံးတော့ သက်ဇော်လေး သူဖြစ်သမျှ ဖွင့်ဟရပါပြီ။ ‘ဒေါက်တာပြောသလို ခံစားရတာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ အခြား ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းမှာကော ဖြစ်နေတာ။ ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ကျွန်တော့် တင်သားဆိုင်တွေက ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်တွေ ဖြစ်နေသလိုပဲ။ များသောအားဖြင့် ယားကျိကျိနဲ့။ တစ်ခါတလေ ဝမ်းသွားချင်သလိုလို ဆတ်ကနဲလှုပ်ရှားသွားတာမျိုးဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော့် နှလုံးခုန်နှုန်း တွေမြင့်လာသလို …ဟို…ဟို ငပဲကြီးလည်း အလွန်အမင်း မတ်ထောင်လာပြီး လိင်အာသာဖြေဖို့တကယ်လိုအပ်နေသလိုမျိုး စိတ်လှုပ်ရှား တယ်’

ရန်နိုင် စမ်းသပ်လက်စ သူ့လက်အစုံကို သက်ဇော်လေး ဗိုက်သားပြင်ပေါ်ကနေဖယ်ကာ ကျွန်တော့်ကို ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်တစ်ချက်နဲ့ ကြည့်ပါတယ်။ ‘ဟူး….ကောင်းပြီ။ မင်းလိုအရွယ် လူငယ်တစ်ယောက်အတွက် လိင်နှိုးဆွမှု လိင်စိတ်ကြွမှုဆိုတာ ထူးဆန်းတဲ့ကိစ္စမှ မဟုတ်ဘဲ။ ဒါပေမယ့် မင်းပြောပုံအရ စအိုဧရိယာတဝိုက်မှာ infection တစ်ခုခုဝင်တဲ့လေသံပေါက်နေသလိုပဲ။ များသောအားဖြင့် ပေါင်ခြံတဝိုက် ယားယံတာမျိုးပဲဖြစ်တာများတယ်ကွ။’

‘မဟုတ်ဘူးဗျ…ဒေါက်တာ….ဒေါက်တာ သဘောမပေါက်ဘူးထင်တယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ် စဖြစ်တုန်းက ပုံမှန် လိင်စိတ်ထန်တာမျိုးနဲ့ မတူဘူးရယ်။ ဟို…ဟို အပူချိန်မြင့်တဲ့အခန်းထဲရောက်သွားသလိုမျိုးပဲ။ ပြီးတော့ ဘယ်လို…ရုတ်ခြည်း….ဘယ်တုန်းကတည်းက….အာ’

‘ဟူး…’ ရန်နိုင်ခမျာ အရွယ်ရောက်လူကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ထင်တယ် သူ့ပေါင်ခွဆုံကို မသိမသာ တစ်ချက်ကိုင်ရင်း နေရထိုင်ရအဆင်ပြေအောင် ချိန်ညှိလေရဲ့။ ဒါကို ယောက်ျားလေးတိုင်း လုပ်နေကြမို့အထူးတဆန်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

‘ဒေါက်တာ….သားပြောတဲ့လေသံက ထူးဆန်းကောင်းထူးဆန်းနေလိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့ သားကို အာလ်ထရာဆောင်းတစ်ချက် (an ultrasound) ရိုက်ပေးလို့ရမလားဟင်’

‘ဟုတ်တယ်….ထူးဆန်းတဲ့ တောင်းဆိုမှုပဲ သား…..မသေချာဘူးလေ’

ရန်နိုင်နဲ့ ကျွန်တော် အကြည့်တစ်ချက်စုံလိုက်ကာ ‘ရန်နိုင်ရေ….ငါပြောတဲ့စကားက စည်းဘောင်ကျော်ချင် ကျော်နေလိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါပြောမယ်ကွာ။ ငါ့အထင် သည်ကောင်လေး ကိုယ်ဝန်များရှိနေသလားလို့’

ရန်နိုင် အသံထွက်ရယ်မောရင်း သူ့ဦးခေါင်းကိုအနည်းငယ်ခါရမ်းလိုက်ကာ ပါးစပ်ကို လက်နဲ့အသာထိန်းပိတ်ပြီး ‘God damn…သည်လို မြို့လေးမှာမှ ဖြစ်ရသလား’

‘မင်းဘာကိုဆိုလိုတာလဲကွ’

သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်း ခုံပုလေးတစ်လုံးမှာ ထိုင်ချကာ သူ့ဦးခေါင်းထက်က ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ထိုးဖွနေပါတယ်။

‘ငါ့ကောင်တွေ….နားထောင်…ပြောပြမယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ခြောက်လလောက် အဲ…ဘယ်အချိန်က စဖြစ်ခဲ့လဲတော့မသိဘူးပေါ့ကွာ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက်က တပြည်လုံးဆိုင်ရာ အစီရင်ခံစာတွေထဲမှာ ထူးဆန်းတဲ့ အစီရင်ခံစာတွေ ငါတို့ဌာန လက်ခံရရှိဖူးတယ်။ ပြီးတော့ အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်းက တာဝန်ရှိလူကြီးအချို့ ဌာနကို အလည်လာပြီး သည်ကိစ္စကို ငါတို့မသိသလို လစ်လျူရှုလိုက်ဖို့ပြော လာပြန် တယ်။ ငါတို့နိုင်ငံနေရာအနှံ့အပြားမှာ ထူးဆန်းတဲ့ ဓာတ်ရောင်ခြည်သင့်မှုတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့သလို အမျိုးသားတော်တော်များများမှာ မျိုးရိုးဗီဇ ဆိုင်ရာ အပြောင်းအလဲအချို့စဖြစ်လာတယ်ပေါ့။ ဖြစ်တန်စွမ်းက နည်းတယ်ဆိုပေမယ့် အချို့သော ယောက်ျားအဖြစ်မွေးဖွား လာသူများ ဟာ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်ဖို့ အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေပါလာတယ်။ အချို့ကတော့ ကိုယ်ဝန်သန္ဓေတည်ဖို့အဆင်မပြေဘူးရယ်။ ငါတို့ဌာနက သည်ကိစ္စကို အသေးစိတ်လေ့လာဆန်းစစ်နေကြဆဲအချိန်လို့ပြောရမယ်။ ဒါပေမယ့် ငါတို့နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်သစ်တွေမှာ သည်လို ထူးခြားဆန်းပြားတဲ့ ဗီဇကွဲပြားတဲ့လူငယ်တွေ ဆက်ရှိလာဦးမှာပါ။’

ကျွန်တော် သက်ဇော်လေးရဲ့နံဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူ့ပခုံးအစုံကို ထွေးဖက်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ရန်နိုင် ဆက်ပြောတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို နားထောင်ရတယ်လေ။

            

‘အခု….မင်းတို့ပြောပြပုံအရကော ကနဦးစမ်းသပ်ချက်အရကော သက်ဇော်လေးကို ငါတို့သေချာဆေးစစ်ချက်ယူရမယ်။ တကယ်ကြီး ဖြစ်နေရင်တော့ အစိုးရလူကြီးတွေသိအောင် အကြောင်းကြားဖို့ ငါ့မှာတာဝန်ရှိတယ်။ သည်အခြေအနေ သတင်းရင်းမြစ်တွေကို ယူလာတဲ့ မြကန်သာ (Green Lake) အခြေစိုက် တပ်ရင်းဌာနချုပ်ကလည်း ငါတို့ဌာနနဲ့သိပ်မဝေးဘူးလေ။’

            "Holy shit," ကျွန်တော်အမှတ်မထင် အာမေဋိတ်သံပြုမိတယ်။

ရန်နိုင်က သက်ဇော်လေးရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားပြင်ပေါ်လက်တင်ရင်း "Can I--?"

            "Yes, of course," လို့ သက်ဇော်လေးက ခွန်းတုန့်ပြန်လိုက်တော့ လုပ်လက်စအလုပ်ကို ရန်နိုင်ဆက်လုပ်ပါတယ်။ ရန်နိုင်ရဲ့ လက်အစုံလှုပ်ရှားမှုကြောင့် သက်ဇော်လေးဆီက ခပ်တိုးတိုးညည်းညူသံထွက်လာသလို ထိုင်လက်စ စမ်းသပ်ခုံပေါ်က ဖင်အနည်းငယ် ကြွတက်လာပြီး ကျွန်တော့်မျက်ဝန်းတွေကို စူးစမ်းကြည့်ကြည့်လေရဲ့။ ဖောင်းမို့မို့ သူ့ခရေတွင်းထဲက သဘာဝချောဆီအချို့ စိမ့်ထွက် လာမှာကို ကျွန်တော်သိတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အားကစားဘောင်းဘီတိုအောက်မှ မတ်ထောင်လာသော မွေးရာပါကလည်း ထင်သာမြင် သာဖြစ်ပါရော။ 

ရန်နိုင်က သက်ဇော်လေးရဲ့ ဝမ်းဗိုက်အနှံ့ စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်တာထက်ပိုတဲ့ စက်ဝန်းပုံသဏ္ဌာန် ပွတ်သပ်မှုကို ဖြည်း ဖြည်းငြင်သာ လုပ်ကိုင်နေဆဲမို့ ကျွန်တော်သူ့ပခုံးကို ညှစ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ရန်နိုင်ခြေလှမ်းအနည်းငယ် နောက်ပြန်ဆုတ်ရင်း ‘So beautiful…’ လို့ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်ပါရော။ ပြီးမှ Ultrasound စက်ကို သက်ဇော်လေးရဲ့ ဗိုက်သားပြင်ပေါ်မတင်ခင် ခလုပ်အချို့ကိုနှိပ် တယ်။ 

ကျွန်တော့်ကို စမ်းသပ်ကုတင်တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ သွားရပ်ပြီးကြည့်ဖို့ ရန်နိုင်က လေအေးနဲ့ပြောကာ သက်ဇော်လေး လှဲလျောင်းနေရာကို တဖန်ပြန်တိုးကပ်ပါတယ်။ Screen လေးမှာပေါ်သမျှ ကျွန်တော်ဘာမှန်းအဖြေမထုတ်တတ်ပေမယ့် ပေါ်လာတဲ့ ပုံရိပ်အချို့ကိုကြည့်ရင်း ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်တယ်။ ‘God damn.’ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ the scanner လေးလွတ်ကျလုနီးပါး ဖြစ်သွားတယ်ဗျ။

သည်လိုအခြေ သည်လိုအချိန်မှာ သက်ဇော်လေးက ခံစားချက်တွေ လေထဲလွင့်နေပုံရပါတယ်။ စမ်သပ်ခုတင်ပေါ် အလိုက်သင့်တင် ထားတဲ့ ခြေထောက်အစုံဟာ ဟိုသည်ရွေ့လျားခုန်းထလာသလို သူဝတ်ထားတဲ့ အားကစားဘောင်းဘီရှိ ခရေဝဘက်ခြမ်းမှာ အရည်ကြည်အချို့ စိုစွတ်လာတာကို မြင်မိတယ်။ ဆီးခုံအောက်က သူ့ငပဲကြီးကလည်း ဘောင်းဘီကို ဖောက်ထွက်မတတ် မတ်ထောင်နေသလို တင်အစုံ ဟာလည်း ခုတင်ကြမ်းကနေ ကြွလိုက် ပြန်ကျလိုက် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတယ်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေဟာ တစ်ဝက်တပျက် ပိတ်လိုက် ဖွင့်လိုက် ဖြစ်နေသလို ကျွန်တော်နဲ့ မကြာခဏအကြည့်ဆုံသော်လည်း မေ့ကမ္ဘာထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေပုံရတယ်။ စမ်းသပ်ခန်းတစ်ခုလုံးလည်း Gym locker တစ်ခုထဲကလို ယောက်ျားသုံးယောက်ရဲ့ the pheromones အနံ့တွေ ထောင်းထောင်းထပါပြီ။ ကျွန်တော်သည်လည်း မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဘောင်းဘီကို မိုးကာတဲထိုးနေသလို ရန်နိုင်သည်လည်း သူဝတ် ထားတဲ့ ဆရာဝန်ဝတ်စုံဘောင်းဘီခပ်ပါးပါးထဲမှ ဖောက်ထွက်မတတ် ငပဲကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်လာတယ်လေ။ ရန်နိုင် သူ့လက်ထဲက Scanner ကိုရော ပင်မ the ultrasound machine ရော ဘေးမှာကပ်ထားလိုက်ကာ သက်ဇော်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခုတင်စွန်းကို ဆွဲရွှေ့ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက် လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ရန်နိုင်ရဲ့နံဘေးကို စွေ့ကနဲရောက်သွားရင်း သူ့ပခုံးအစုံကို လက်တစ်ဖက်နဲ့သိုင်းဖက်မိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်သား ခုတင်ပေါ်က သားအရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို မျက်စိမလွှဲ တမ်းကြည့်ကြရင်း ဂလု ဂလုမြည်အောင် တံတွေး မျိုချကြရင်း မထားသင့်တဲ့လိင်စိတ်ထန် ထကြွနေကြပါရော။ ရန်နိုင့်ကို မလုပ်ဖို့ တားမြစ်မယ့်အစား အားပေးအားမြောက်သဘော သူ့ကျော ပြင်ကို အသာတွန်းပေးမိတယ်။ ရန်နိုင်ကလည်း မဆိုင်းမတွ သက်ဇော်လေး ရဲ့ ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကြား ရောက်သွားကာ ဝတ်ထားတဲ့ အားကစားဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချွတ်ချပါတယ်။ ခပ်တုတ်တုတ် လူကြီး လက်ချောင်းနှစ်ခုပူး ခရေဝထဲတိုးဝင်သွားမှ သက်ဇော်လေးရဲ့ မျက်ဝန်းတွေ မှေးမှိတ်ထားရာမှ ပွင့်လာသလို ဆက်လုပ်ဖို့ တောင်းဆိုဟန်ပြပါတယ်။

            "Oh... oh fuck, Doc..."

ရန်နိုင်ရဲ့ လေသံသည်လည်း နုညံ့ငြင်သာရာမှ ကြမ်းရှရှလေသံပြောင်းလဲသွားကာ "Yeah, feel good boy?

Your daddy put a baby in there for you?" လို့ ရင်ခုန်စဖွယ် စကားခွန်းတုန့်ပြန်တယ်။

သက်ဇော်လေးက ဘာပြောမှာလဲ “Yeah... fuck yes..." ပေါ့။ စမ်းသပ်ခုတင်ပေါ် ကျောပြင်မကပ်တော့ဘဲ ဖင်တကြွကြွ ပင့်မြောက် လိုက် ဟိုသည်ယိမ်းနွဲ့လိုက် မြင်ရသူ လိင်စိတ်ထန်မယ့်မြင်ကွင်းဖြစ်စေပါတယ်။

“ကြပ်သိပ်နေတာပဲ….’

ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သက်ဇော်လေး ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ရန်နိုင်ရဲ့လက်အစုံကို ဖယ်ရှားစေမိတယ်။ ပြီးတော့ သက်ဇော်လေးဝတ်ထားတဲ့ အားကစားဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချပေးလိုက်တာ ဘမ်းကနဲ မတ်ထောင်နေတဲ့ငပဲကြီး ဘွားဆိုပေါ်လာရော။ ကျွန်တော် စမ်းသပ်ခုတင်ဘေးမယ် မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချကာ သက်ဇော်လေးကို လျှာကျွေးမိပါတယ်။ ပါးစပ်အစုံကိုသုံးပေးလျက် သူ့ခရေဝတဝိုက်ကို အစွမ်းကုန် ချစ်ဆေးကျွေးတာမှာ အတွေ့အကြုံကော သင်ယူမိသမျှအတတ်ပညာအစုံ အကောင်းဆုံး ကြိုးစား ပေးလိုက်တယ်။ သက်ဇော်လေးလည်း တိုးတိုးတစ်ဖုံ ကျယ်ကျယ်တစ်ဖုံ အော်ညည်းလာသလို ကျွန်တော့်နောက်ပါးမှာ မတ်တပ်ရပ် နေတဲ့ ရန်နိုင့်စီက အသက်ရှူသံခပ်ပြင်းပြင်းကိုကြားရပါတယ်။ မျက်စောင်းလေးနဲ့ ရန်နိုင်ကိုတစ်ချက်ရှိုးလိုက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျူတီ ယူနီဖောင်းဘောင်းဘီဟာ သူ့ဒူးအောက်ပိုင်းစီ လျှောချလျက်သားပါ။ 

ပန်းသွေးရောင် သက်ဇော်လေးရဲ့ ခရေဝတဝိုက်ကို ပူနွေးနေ အောင် ကျွန်တော်လျှာကျွေးနေရာမှဖယ်ရှားပြီး ဘေးကိုစောင်းထိုင်လိုက် တာ အရှည်ခြောက်လက်မအထက် အတုတ်က လက်တစ်ဆုပ်မကရှိတဲ့ ရန်နိုင်ရဲ့ ငပဲကြီးနဲ့တွန်းတိုက်မိမတတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ငပဲကြီးက အကြောတွေထောင်ထနေသလို ကွမ်းသီးခေါင်းဝမှ အရည်ကြည်အချို့စို့ထွက်နေမှုကြောင့် မီးအလင်းရောင်အောက် ဖျတ်ဖျတ်လက်နေ တာပါပဲ။ အချိန်ဆွဲတုန့်ဆိုင်း နေတာမလုပ်ဘဲ ငပဲကြီးကို ချောဆီအနည်းငယ်သုတ်လိမ်းပြီး သက်ဇော်လေးရဲ့ ခရေဝထဲထိုးဆိုက်ပါတော့ တယ်။ ကျွန်တော်လည်း နံဘေးကို အလိုက်တသိရွှေ့ရပ်ပေးလိုက်တယ်။ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ ငပဲကြီးကို သက်ဇော်လေးရဲ့ ခရေဝထဲ တစ်ထစ်ခြင်း တစ်ရစ်ခြင်း ဖိသွင်းတာများ အားရစရာကြီးပါ။ 

ရန်နိုင်က သက်ဇော်လေးရဲ့ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ပေးပြီးနောက် ငပဲကြီးကို တဆုံးဖိချလိုက်တယ်။ သက်ဇော်လေး သက်ပြင်းမော တစ်ချက်ချကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြေလျော့ချသွားတာမို့ သက်သောင့်သက်သာဟန်ဖြစ်သွားပုံရတယ်။ ရန်နိုင်ရဲ့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုးသာမက အမျိုးမျိုးပင့်ကော် ထိုးစိုက်မှုတွေနဲ့ အလိုက်သင့်ဖြစ်သည်အထိ ခန္ဓာကိုယ်က တင်းတောင့်မှုမရှိ အဆင်ချောနေရော။ သာယာမှုကြောင့် ထင်တယ် ‘မျက်ဖြူဆိုကလိုက် ဆရာကကြိုက်၊ ပါးစပ်ကအော်ညည်း ဆရာကတီး’ ပုံစံကျပေါ့။ ဒါပေမယ့် ရန်နိုင် သိပ်ကြာကြာအချိန်မဆွဲ နိုင်ဘူးရယ် ၅ မိနစ် ၁၀မိနစ်လောက်အကြာမှာ မျက်နှာကြီးနီရဲ တကိုယ်လုံးရှိကြွက်သားတွေ တင်းတောင့်လျက် သူ့မျိုးရည်တွေကို ကျွန်တော့်ကောင်လေးရဲ့ စိုက်ခင်းထဲ အားရပါးရကော့ကော့ပြီး ပန်းထည့်ပါတော့တယ်။ 

ရန်နိုင်က သူ့ငပဲကြီးကို သက်ဇော်လေးရဲ့ ခရေထဲမှ ပြည့်ပြည့်အင့်အင့်ကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်တော့ ငပဲကြီးက အရည်တွေရွှဲကာ တုန်ခါနေပါတယ်။ သက်ဇော်လေးက အာသာမပြေသေးဟန်နဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာဆီအကြည့်ရောက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခါးအောက်ပိုင်း ဝတ်ထားသမျှကို ချွတ်ချလိုက်ကာ စမ်းသပ်ကုတင်အနားတိုးပြီးနောက် ငပဲကြီးကို သူ့ခရေဝထဲ တစ်ထစ်ခြင်းဖိသွင်း ပစ်တယ်။ ဖြည်းဖြည်းခြင်း လျှောသွင်းချတာ တဆုံးဝင်သွားမှပဲ အထုတ်အသွင်းကို ရေချိန်ကိုက်လှုပ်ရှားလိုက်တယ်ပေါ့။ ငပဲကြီးကို တဆုံးသွင်း တဆုံးထုတ်ကာ ထိထိမိမိ ဆောင့်သွင်းဆွဲထုတ်တာမို့ သက်ဇော်လေးကိုယ်လုံးဟာ ငလျင်လှုပ်သလိုတုန်ခါလာသလို သူ့ခြေတံနှစ်ဖက်ဟာ ကျွန်တော့်ကို ရစ်သိုင်းခွဖက်ပါရော။ ခပ်ဖွာဖွာဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ သပ်ရပ် အောင်ဖြီးသင်ပေးရင် နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကျွန်တော်ငုံ့ကိုင်းနမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ သက်ဇော်လေးခမျာ သက်ပြင်းတချချ ကြက်သီးထလျက် ကျွန်တော့်အပြုအစုမှာမြောနေလေရဲ့။ နောက်တော့ ကျွန်တော် အထုတ်အသွင်း အရှိန်ကိုမြှင့်ကာ အခန်းထဲဘယ်သူရှိရှိမရှိရှိ ဂရုမစိုက်ဘဲ ကြမ်းလိုက်တယ်။ ရန်နိုင်ရဲ့သုက်ရည်နဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲထိပ်ကစထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်ရယ် အထူးတဆန်း သက်ဇော်လေးရဲ့ ခရေက သဘာဝအလျောက် စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်များရောနှောကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းအထုတ်အသွင်းလုပ်ခြင်းကို ချောမွေ့နေစေတာ အတော်ကောင်းလှတယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်အကြာမှာ ကျွန်တော်လည်း ထိန်းချုပ်မထားတော့ဘဲ လွှတ်ချလိုက်ကာ သုက်ရည်တွေကို ပန်းထည့်လိုက်ချိန် သက်ဇော်လေးလည်း နောက်တစ်ကြိမ် သုက်ထွက်လာရော။ ထိန်းချုပ်ထားသမျှ လွတ်ထာလာပြီး ကြေနပ်သဘော ကျတဲ့ ညည်းညူသံနဲ့အတူ သက်ဇော်လေး ငြိမ်ကျသွားတယ်ဗျ။

ရန်နိုင်များ ဒုတိယအချီဆွဲမလားလို့ စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွေးဝင်လိုက်တာမို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို အားရပါးရ မျက်စိစားပွဲထိုင်ကာ သူ့ငပဲကို ရေစိုတစ်ရှူးနဲ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ မြင်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းတစ်ချက် ဆတ်ပြရင်း အခန်းထဲက ထထွက်သွားတယ်။ အလိုက်တသိ ကျွန်တော်နဲ့ သက်ဇော်လေးလည်း အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ အမြန်ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ရင်း စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်တယ်လေ။

‘ကဲ….ငါ့ကောင်တွေ ညနေ ငါးနာရီထိုးပြီဆိုတော့ အကုန်အိမ်ပြန်ကုန်ကြပြီ ဆေးရုံမှာတစ်ယောက်မှမရှိတော့ဘူး’ လို့ချောင်းဟန့်သံနဲ့အတူ ရန်နိုင် အခန်းထဲကိုပြန်ဝင်လာပါတယ်။

‘အခု သည်လိုပြောရတာ အားတော့နာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့အစည်းကို သက်ဇော်လေး ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့ကိစ္စ အကြောင်းကြားဖို့ငါ့မှာတာဝန်ရှိသလားလို့။ လူငယ်အမျိုးသားတစ်ယောက် ကိုယ်ဝန်ဆောင်တဲ့ကိစ္စက ငါတို့အတွက် အကြီးကြီး ဖြစ်နေတယ်။’

‘ငါလည်း သက်ဇော်လေးကိစ္စကို ဖွင့်မပြောချင်ဘူး ရန်နိုင်ရေ။ ဒါပေမယ့် ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ဘာတွေဘယ်လိုဖြစ်နေတယ် ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမယ်ဆိုတာ သိတဲ့တစ်ယောက်ယောက်ကို ငါတို့ပြောပြချင်ပါတယ်။ တကယ်လို့ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့အစည်းက တစ်ယောက် ယောက်ကို ပြောရမယ်ဆိုလည်း ပြောတာပေါ့။ ငါဘယ်သူ့ကို ဖုန်းခေါ်ရမလဲကွ’

        

‘Oh….မစိုးရိမ်နဲ့။ သူတို့မင်းကို ဖုန်းခေါ်လာလိမ့်မယ်။’

To be continued……

Alex Aung (14 September 2024)

(Note: သည်ဝတ္ထုလေးက Bill Drake ရဲ့ "cornell tx" series ကို Inspire ယူထားပါကြောင်းပြောပါရစေ။)