Wednesday, March 21, 2012

Behind Me!

အေပၚထပ္၀ရံတာကေန ေက်ာင္ျမက္ခင္းျပင္မွ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနသူ တစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရပါတယ္။ ေဟာ...အရပ္ရွည္ရွည္ ဆံပင္ နက္နက္ႏွင့္ ေကာင္ေခ်ာေလးဗ်...ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနတဲ့နားကိုေမာ့ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမွာ။ သူအေပၚထပ္ကိုတက္လာပါေစလို႕ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။ ရွီး...ေတာင့္တင္းေဖာင္းၾကြေနတဲ့ သူ႕ေပါင္တံေတြၾကား ဒူးေထာက္ထိုင္ျပီး...ဟိ...ဟိုဟာလုပ္ ေပးရရင္လို႕ ေတြးမိျပီး ကြၽန္ေတာ့္ငပဲက မာခ်င္ခ်င္။ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ပိုက္ထားတဲ့ စာအုပ္တစ္ထပ္ကို အျခားလက္တစ္ဖက္ႏွင့္ေျပာင္းေပြ႕လိုက္တယ္ တစ္ပါးသူအျမင္မွာ တည္ျငိမ္တဲ့ သူအျဖစ္ ျမင္ေစခ်င္ တာကိုး။ သူ ေလွကားကေနတက္လာျပီး ပထမအလႊာက စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲ၀င္ သြားတာကို ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေနမိတယ္ဗ်။

'ဟူး...ေသာက္ရမ္းမိုက္တယ္' သူေတာ္ေတာ္ hot တာပဲလို႕ကြၽန္ေတာ့္ဖာသာေတြးေနမိပါရဲ႕။

ဘာမွမဟုတ္ပဲ စိတ္အားထက္သန္မႈက ထၾကြလြန္းပါတယ္။ ဒီကိစၥကိုေက်ာင္းမွာ မဖန္တီးသင့္ဘူးေလ။ ကြၽတ္...အေတာ္ဆိုးတဲ့ ည တစ္ညပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာညေတြမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေက်ာင္းသားေတြ ေနရာအျပည့္ရွိေနတတ္ျပီး တခ်ိဳ႕ေသာညေတြမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တေလမွ မေတြ႕ရ။ လြန္ခဲ့တဲ့လက ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ ငနဲတစ္ေပြဟာ ခပ္ဆိုးဆိုး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မဟားတရား ေႏွာင့္ယွက္ခံရတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ ေက်ာင္းသတင္းစာမွာပါလာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ေတြးၾကည့္လို႕ေတာ့ရသား။ သူတို႕ေတြ ရူးႏွမ္းေနလို႕ျဖစ္မွာ။ သတင္းစာထဲပါသလို ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး အဲကိစၥက ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႕ေနာ္။ ျပီးေတာ့ လူတိုင္းလိုလို အဲဒီေက်ာင္းသားသံုးအိမ္သာထဲမွာျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥသိေနခဲ့ျပီဗ်။ ေက်ာင္း campus ရဲ ေတြသာ ေသာင္းက်န္းသြားတဲ့ငနဲကို အမွန္တကယ္ သိခ်င္ခဲ့ရင္ ဂရုစိုက္ခဲ့ရင္ ေျဖရွင္းျပီးတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနေလာက္ျပီေလ။

ဟိုေငးသည္ေငးႏွင့္ ၾကည့္ျပီး သြားေရက်၊ ေပါင္ၾကားက ညီဘြားကို မာေစေလာက္တဲ့ဘဲေတြကိုျမင္ေတြ႕ၾကံဳဆံုခဲ့ရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေနျပီလဲ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ သူတို႕ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ျပန္မေတြ႕ရပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ campus မွာဟိုသည္ေျပးလႊားရင္ေတာ့ ျမင္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕နယ္မွာ ေကာလိပ္ႏွစ္ႏွစ္တက္ျပီး ဒီဂရီယူဖို႕ေရာက္လာကတည္းက ဒီေက်ာင္းမွာ အလန္းဇယားငနဲေလးေတြ အမ်ားၾကီးဆိုတာျမင္မိသား။ တစ္ခါတေလမ်ား ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္မယ္ ေက်ာင္းစာလုပ္ရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ရတာ မၾကာ ခဏ။

ကြၽန္ေတာ့္လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၁နာရီထိုးျပီလို႕ မိနစ္သံုးဆယ္စြန္းေနျပီ။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ေရာက္ေန တာ သတိမထားမိတာနာတယ္။ အေရးထဲ ဆီးသြားခ်င္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြားက ေဘာင္းဘီထဲက ေခါင္းေထာင္ျပေနတာ။ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ သန္႕စင္ခန္းထဲ တုန္႕ေႏွးေႏွးေျခလွမ္းေတြႏွင့္၀င္သြားကာ ဆီးသြားေၾကြကမုတ္မွာ ေရႊပန္းကေရေတြ အားရပါးရသြန္ဖို႕ျပင္လိုက္ တယ္။ ေနာက္ေန႕ေက်ာင္းခ်ိန္က နည္းတယ္ဆိုေတာ့ ခပ္ကဲကဲငနဲတစ္ေပြနဲ႕ Date မရေတာ့ဘူး ဒီညအတြက္...နာတာပဲ။ နက္ျဖန္ည ေလာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖန္မွျဖစ္မယ္။ ေအးစက္စက္ေၾကြကမုတ္နားကပ္လိုက္ကာ ေပါင္ၾကားက ေရႊျမင္းႏွင္တံၾကီးကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ သိမ္းထားသမွ် အကုန္ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ သန္႕စင္ခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရပါတယ္။

'ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္နဲ႕' ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္က ခပ္တိုးတိုးေလသံႏွင့္ ေျပာသံတစ္ခုၾကားရတယ္။

ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေရွ႕တည့္တည့္ကိုပဲၾကည့္ကာ ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္လာ တာကို ခံစားရတယ္ဗ်။ သူစိမ္း ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းျပီး တစ္လွမ္းတိုးလာတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ငပဲက စိတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္အတူ ပိုပိုမာလာတယ္ ေလ။ သူ႕အသက္ရွဴေငြ႕ေႏြးေႏြးကို ကြၽန္ေတာ့္လည္ဂုတ္မွာ ခံစားေနရျပန္ေရာ။ သူ႕လက္က မာေတာင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုဆုပ္ ကိုင္ တယ္။ 'အ..အ' သူ႕အကိုင္အတြယ္က ႏုညံ့ေပမဲ့သန္မာသား။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကေနာက္ဆံုး ဆီးတစ္စက္ပန္းထုတ္ျပီးခ်ိန္ သူက ခပ္ေျဖး ေျဖးပြတ္သပ္ျပီး ကစားပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေတြကိုေနာက္က ခပ္မာမာအဖုအထစ္ကဖိကပ္ထားတာကလည္း တစ္ျပိဳင္ တည္းပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို လက္နဲ႕ကိုင္ထားတာကေနလႊတ္ျပီး ေဘာင္းဘီကၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ ရုတ္တရက္ ညစ္ေပေန တဲ့ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကြၽန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီ ပံုက်သြားေရာ။ သူ႕လက္ေတြက ၀ိုင္းစက္ျပည့္တင္းေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးအစံုကို ဆြဲကိုင္ျပီး တင္သားေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္းညႇစ္တယ္။ 'အား....အ..အ' အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ သူ႕လက္ေခ်ာင္းအခ်ိဳ႕ကိုေမွ်ာ့ေသြးစမ္းရင္း ခေရပြင့္ ကို ကလိတာ။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဖိျပီးသြင္းတယ္ ပထမေတာ့ တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ခ်ဲ႕ေနရင္း စကၠန္႕အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သံုးေခ်ာင္းေျမာက္ လက္ေခ်ာင္းကိုထည့္တယ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို နက္သထက္နက္ေအာင္ ဖိဖိသြင္းတာပါ။ သူ႕အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ကအသင့္...သူ႕ ငပဲၾကီးအတြက္ အသင့္ျဖစ္ေအာင္ျပင္ဆင္ေနျခင္းထင္ပါတယ္။

လြတ္ေနတဲ့ သူ႕တျခားလက္ႏွင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ျပီး မာေတာင့္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲကိုဆြဲထုတ္ေနသံၾကားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မွန္းဆလို႕ရတယ္ေနာ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ အရြယ္အစားႏွင့္ ခ်ဲ႕ထားတာေၾကာင့္ 'အိုး...မုိင္..ေဂါ့' သူ႕ လွ်ာဖ်ားေလးဟာ ကြၽန္ေတာ့္နားရြက္ေပါက္ထဲကိုတိုး၀င္ကာကလိတယ္..အာ...လ်က္တယ္။ ျပီးေတာ့ လည္တိုင္တေလွ်ာက္ အစုန္ အဆန္ လ်က္တယ္။

'အာ...လုပ္မွာဆိုလုပ္ေတာ့ဗ်ာ' ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ဖ်ားက အဲဒီစကားလံုးထြက္သြားတာကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီသူစိမ္းကို အျပည့္အ၀ေပးလိုက္မိျပီပဲ။

'မင္း...အသင့္ျဖစ္ျပီလား' သူကေမးတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဦးေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ျပျပီး 'ဟုတ္ကဲ့' သေဘာမ်ိဳးလုပ္ျပလိုက္တယ္။ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ခေရထဲက တ ဆစ္ဆစ္ထုတ္ျပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးႏွစ္ခုကို အသာဆြဲဟလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူလုပ္တာကို လက္ခံဖို႕ စိတ္ထဲရဲေဆး တင္ေနရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတြးထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ သူဟာ ငထြားတစ္ေယာက္။ သူ႕ငပဲၾကီးထက္ အရင္သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ က မေျပာပေလာက္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးဆံုတစ္ခုလံုးၾကိမ္းျပီး နာက်င္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္လည္ေအာင္ သူလုပ္မယ့္ ပံုဟန္ေၾကာင့္ ေၾကြကမုတ္တပ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြကိုဆြဲကိုင္လိုက္ရတယ္ေပါ့။ စိတ္လႈပ္ရွားရတဲ့ မိနစ္ေတြကိုၾကိဳက္မိပါရဲ႕ေလ။

သူစိမ္းက သူ႕ဒစ္အရွည္ၾကီးအဆံုးထိ မ၀င္မခ်င္း မရပ္ေတာ့ပါဘူး။ အဆံုးထိ၀င္သြားေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို သူ႕လက္ႏွင့္ အုပ္မိုးကိုင္လိုက္ကာ နံရံမွာဖိကပ္ေစရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကိုလည္း ေနာက္ကေနအသာဖိတြန္းကာ 'မင္းေဆာင့္သြင္းတာကို ခံခ်င္ လား' တဲ့သူကေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ၾကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ခေရထဲျမႇဳပ္ေနတဲ့ သူ႕ငပဲတုတ္တုတ္ကို ဖင္ၾကြက္သားေတြႏွင့္ အားရ ပါးရညႇစ္ျပလိုက္တယ္။

'ငါ မၾကားရဘူး'

'ၾကိဳက္တယ္!!' ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ 'ခင္ဗ်ား -ိုးတာခံခ်င္တယ္'

'အဲဒီလိုမွေပါ့'

ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို သူဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ရင္း ငပဲကိုလည္းအျပင္ကိုျပန္ဆြဲထုတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ကေန လြတ္လြတ္ကြၽတ္ ကြၽတ္ေလ်ာကနဲထြက္သြားတာကို သိရျပီးေနာက္မွာေတာ့ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္သြင္းလိုက္တာကို ခံစားလိုက္ရပါရဲ႕။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေဆာင့္သြင္းတိုင္း အားပိုပိုပါလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ နာက်င္မႈနဲ႕အတူ ရရွိတဲ့ ဒီလိုဖီလင္မ်ိဳး မခံစားခဲ့စဖူး။ သူလုပ္ေနတာေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အရူးထေစသလိုပဲဗ်။ သူ ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ေအာ္တဲ့အခါ သူက သေဘာတက်ရယ္တယ္ေလ။

သူ႕အသက္ရွဴသံေတြေႏွးလာတာနဲ႕အတူ သူ႕အထုတ္အသြင္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကလည္း အရွိန္ေလ်ာ့လာတယ္။ သူအားပါးတရ ေအာ္ညည္း၊ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၊ ျပီးေတာ့ သူ႕ငပဲကိုအဆံုးထိ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲဖိသြင္းကာ ေရႊရည္ ေတြအျပည့္ျဖည့္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀ထဲ၀ယ္ျပည့္ရံုမက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္တံတေလွ်ာက္စီးက်သြားတာကို ခံစားရပါရဲ႕။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေျဖလႊတ္ျပီး နားရြက္နားကပ္ကာ 'မင္းအလွည့္' တဲ့ေျပာပါတယ္။

သူ႕လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကို ဖ်စ္ညႇစ္ျပီး တျခားလက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို ကစားပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ျပီးကစားတာ သိပ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီးသြားေၾကြကမုတ္ တေလ်ာက္ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ေတြ တြဲလြဲခိုသြားေစပါေရာ။ ကြၽန္ေတာ္ပန္းထုတ္တဲ့ကိစၥျပီးခ်ိန္မွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေတြကို တျဖန္းျဖန္း ရိုက္ပါတယ္။

'နက္ျဖန္ အတန္းထဲက်မွေတြ႕ၾကတာေပါ့ ေဘာ္ဒါ' သူေျပာေျပာျပီးခ်င္း အခန္းအျပင္ဘက္ေျပးထြက္သြားပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေတြညႊတ္က်ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းသြားပါတယ္။ သူ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္ပါဘိ။ အသံထြက္ခဲ့ပံုက ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ဖို႕ၾကိဳးစားရင္း တျပိဳင္တည္းလို မတ္မတ္ရပ္လိုက္ကာ အခန္းအျပင္ဘက္ကို အေျပးလွမ္းလိုက္တယ္။ ေကာ္ရစ္တာမွာ ဘယ္သူမွမရွိ။ ျမင္ကြင္းထဲမွာလဲ တစ္ဦးမွမျမင္။ ခန္းမထဲထိ ေျပးဆင္းဖို႕ၾကိဳးစားေတာ့လည္း တင္ပါးေတြက ၾကိမ္းစပ္နာက်င္ေနတာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ေတာင္ ခက္ခဲပါရဲ႕။ အေဆာင္ကိုျပန္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြဟာ ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ ျဖစ္ေနသလား ကိုယ့္ဘာသာေတြးမိပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ အိပ္ေဆာင္က အခန္းေရာက္ေတာ့ မီးေတြကအကုန္ပိတ္ထားတယ္။ဘာသံမွ မထြက္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး အ၀တ္လဲျပဳ ရတာေပါ့ေနာ္ အခန္းေဖာ္ မႏိုးေအာင္လို႕။ သူ႕ၾကည့္ရတာ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီထင္တယ္။ သူ႕ၾကည့္ရတာအျမဲျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲ။ ညဘက္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ျပီဆို အိပ္ယာထဲမွာ စအိပ္ေနျပီ။ အ၀တ္ေတြခြၽတ္ ညအိပ္ေဘာင္းဘီကိုစြပ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ခုတင္ေပၚအသာတက္ ေတာ့ 'ဒီည ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား ေဘာ္ဒါ' လို႕ အခန္းေဖာ္ဆီက ေမးသံထြက္လာတယ္။

'ေဆာရီးဗ်ာ...ခင္ဗ်ားကို ႏိုးသြားေအာင္လုပ္မိတယ္။ အသံမထြက္ေအာင္ေတာ့ၾကိဳးစားလုပ္တာပဲ'

'ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ၊ ငါအိပ္မေပ်ာ္ေသးပါဘူး။ မင္းသြားရွာတဲ့ဟာေတြကေရာ အဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား' သူကေမးေသး။

'အင္း......ကြၽန္ေတာ္ရွာတာထက္ေထာင္ ပိုရခဲ့ေသးသလိုပဲဗ်' သူ႕ကိုအေျဖေပးရင္း သူစိမ္းတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း-ိုး ခဲ့တာရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ခေရ၀က သုတ္ရည္ေတြ စီးက်တာရယ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။

'ေကာင္းပါတယ္ ဒါဆို'

'အိုေက...နက္ျဖန္ အတန္းထဲက်မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ့ ေဘာ္ဒါ' တဲ့သူက စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္တဲ့ေလသံႏွင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲခုန္ကာ သူအိပ္ေနတဲ့ခုတင္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္မိ....

Alex Aung (21 March 2013)

No comments: