ရေးသားသူ - ဒီပါအောင်
..............................................
" ဖြောင်း"
ပြင်းထန်သောရိုက်ချက်ကြောင့် ခွေလဲသွားရာမှ ပူထူသွားသောပါးတဖက်ကိုကိုင်ရင်း ပြန်ထထိုင်လိုက်သည်။ နာကျင်မှုကို အံတင်းတင်းကြိတ်ခံရင်း လက်သီး ဆုပ်ထားမိသည်။ နူတ်ခမ်းထောင့်မှစီးကျလာသော သွေးစက်များကို လက်ဖမိုးနှင့်သုတ်လိုက်သည်။
" မင်းတို့ရွာကလူတွေ သိပ်သတ္တိကောင်းနေကြတာလား ဟလား သိပ်မိုက်နေလို့ ငါ့စကားကိုအာခံချင်နေကြတာလား "
" မဟုတ်ရပါဘူး ဗိုလ်တေဇရယ် မင်းလဲသိ တဲ့အတိုင်းပဲကွာ ခုတလောက မိုးကခေါင် စိုက်ပျိုးသီးနှံတွေ မဖြစ်ထွန်းတော့
တို့ရွာမှာလဲ အကြပ်အတည်းဖြစ်နေလို့ပါပုံမှန်ဆို မင်းတို့တောင်းတိုင်း တို့တွေထောက်ပံ့ပေးနေတာ မင်းတို့လဲအသိပဲ "
ရွာလူကြီး ဦးထွန်းသာ က ဖေးဖေးမမနဲ့ပြောဆိုနေတော့ ဗိုလ်တေဇဆိုသည့် ထိုပုဂ္ဂိုလ်က မကျေနပ်သော်လည်း စိတ်လျော့လိုက်ဟန်ဖြင့် သူ့ရှေ့မှာရှိနေသည့် ရွာသူရွာသားများကို ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ကာဖြင့်
" ကောင်းပြီ ဒီလိုရိုကျိုးမှတော့လဲ ကျုပ်တို့ဘက်ကအလိုက်သိနေရမှာပေါ့ ခင်ဗျားတို့အခက်အခဲကိုစာနာတဲ့အနေနဲ့ အရင်ပေးနေကျထက် လျော့ပေါ့ပေးလိုက်မယ် ဆန် ၂ အိတ် နွား ၂ ကောင်ဆိုဖြစ်မလား "
" ဖြစ်ပါတယ် အဲ့လောက်တော့ ဦးတို့ဆွေး နွေးကြည့်ပါ့မယ် "
" ဘာဆွေးနွေးတာမှမလိုချင်ဘူး မနက် ဖြန်ညနေ ကျုပ်တပည့်တွေ လာယူလိမ့် မယ် တခါထဲပြင်ထားပေးလိုက် ပြီးတော့ ဒီကောင်တွေ အချိုးမပြေဘူးနော် သိပ်က လန်ကဆန်လုပ်ချင်နေတာ..မင်းတို့ရွာလူ ကြီးပြောဆိုနေလို့ ဒီတခါခွှင့်လွှတ်လိုက်မယ် နောက်တခါဆိုကိုယ့်အလောင်းထည့် မဲ့ကျင်း ကိ်ုယ့်ဘာသာတူးထား "
အစိမ်းရောင်အင်္ကျီ ဘေးစောင်းဦးထုပ်ဆောင်း၍ ကာကီရောင်ဘောင်းဘီရှည်ဝတ်ထားပြီး ခါးမှာသေနတ်ချိတ်ထားသည့် ဗိုလ်တေဇဆိုသည့်လူက အိမ်ဝန်းကျင်တဝှိုက်တွင် သေနတ်များကိုင်ဆောင်ကာ
ရပ်နေကြသည့် သူ့လူတွေကိုခေါ်ကာ ပြန်ထွက်သွားကြ၏။
ထိုအခါမှ ရွာသူရွာသားတွေမှာလဲ ပွစိပွစိရေရွတ်ကာဖြင့် အသီးသီးထပြန်သွားကြ ၏။ လူကြီးတချို့ကတော့ ကျန်ရှိနေခဲ့ကာ တေဇအဖွဲ့ကို ဆတ်ကြေးပေးဖို့ရာကိစ္စကိုဆွေးနွေးနေကြ၏။
အ်ိမ်အပေါ်ထပ်၌ပုန်းနေသော ရွာလူကြီးသမီး အေးမြသည်လဲ ထိုအခါမှဆင်းလာကာဖြင့် သူ့ဆီအပြေးလာထူ၏။ စစ်ဖိနပ်တွေဖြင့် ဝိုင်းကန် သေနတ်ဒင်နှင့်ထုရိုက်ခံထားရသည်ကြောင့် သူ့မှာ မတ်တပ်ရပ် ဖို့တောင် အားမရှိတော့၍ လူအကူအညီယူပြီးမှ ထရပ်ရလေသည်။
" အကို အကိုအဆင်ပြေရဲ့လားဟင် "
" ရပါတယ် အာ့ အတော်လေးတော့နာနေသေးတယ် "
" အကို့ကိုပြောပါတယ် သူရဲကောင်းမလုပ်ပါနဲ့ဆို သူတို့က လူစိတ်ရှိတာ မဟုတ်ဘူးလို့ အတန်တန်ပြောခဲ့ပါရဲ့နဲ့ အဟင့် ဟင့်"
မိန်းမသားတန်မဲ့ ရှိုက်ငိုနေသည့် အေးမြကို နာကျင်နေသည့်ကြားမှ ပွေ့ဖက်နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်၏။ ဒီဝါကျွတ်လျင် လက်ထပ်ကြဖို့စီစဉ်ထားတာမို့ အေးမြသည် ချစ်သူဖြစ်သောသိန်းမောင်ဆိုသည့်သူ့ကိုစိုးရိမ် ပူပန်တတ်သလို သူကလဲ အေးမြကို မျက် နှာအညိုးမခံချင်ပေ။
အချိန်အားဖြင့်တော့ မြန်မာနိုင်ငံ၌ ဒီမိုကရေစီရွေးကောက်ပွဲမှတဆင့် တင်မြှောက် ထားသည့် အစိုးရအဖွဲ့ကို ဖယ်ရှားကာ စစ် တပ်မှ အာဏာထိန်းထားသည် ဆိုသည့်ကာလဖြစ်သည်။
တနိုင်ငံလုံးရှိ ဒေသအသီးသီးမှ လူငယ်လူရွယ်များမှာ ကာကွယ်ရေးအဖွဲ့များ
ဖွဲ့စည်းကာ စစ်တပ်နှင့် စစ်ပွဲဆင်နွှဲရင်း တော်လှန်ရေးပြုလုပ်နေချိန်ဖြစ်သည်။ နေရာအနှံ့ တိုက်ပွဲသတင်း လုပ်ကြံခံရ
သည့်သတင်းတွေမှမကြားချင်မှအဆုံးဖြစ်နေ၏။
စစ်ပွဲကြောင့် ပြေးရှောင်ရသူတွေ နေအိမ်စည်းစိမ်ကိုပစ်ခွာ၍ထွက်ပြေး ကြရသူတွေမှ ဒုနဲ့ ဒေးဖြစ်သည်။
တောမီးလောင် တောကြောင် လက်ခ မောင်းခတ်ဆိုသည့်အတိုင်း စစ်တပ် နှင့် ထိတွေ့တိုက်ခိုက်ပြီး တော်လှန်ရေးလုပ်နေသော ကာကွယ်ရေးအဖွဲ့အစည်းစစ်စစ်များရှိသလို အယောင်ဆောင်ကာ လက် နက်ပြ၍ လူထုကို အနိုင်ကျင့်နေသောအဖွဲ့တွေလဲရှိပေသည်။
ထိုအဖွဲ့အစည်းများ၏ အနိုင်ကျင့်အမြတ်ထုတ်ခံရသည့်ဒေသများထဲ သူတို့ နေထိုင်ရာ ညောင်ညိုပင်ကျေးရွာလဲ တစ်ခုအပါ အဝင်ဖြစ်သည်။
ရိုးမတောင်တန်းနှင့် နီးကပ်စွာတည်ရှိနေသောကြောင့် ရိုးမတောတန်းကိုအမှီပြု၍ သစ်ခုတ်ခြင်း တောလိုက်ခြင်း တောင်ယာစိုက်ပျိုးခြင်းဖြင့်အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုနေသည့် သူတို့ရွာသည် ယခင်က စည်း လုံးညီညွတ်စွာဖြင့် အေးချမ်းပျော်ရွှင်နေခဲ့သောရွာဖြစ်သည်။
မြို့နှင့် အလှမ်းဝေးပြီး ဆက်သွယ်ရေးဆို ၍ လှည်းလမ်းကြောင်းတစ်ခုထဲသာရှိသော သူတို့ရွာသည် ဖွံ့ဖြိုးမှုနောက်ကျနေသော်ငြား အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာဖြင့် နေချင့်စဖွယ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။
သို့သော် ကံတရားသည် သူတို့ရွာကို အ ကောင်းမြင်ချင်စိတ်မရှိတော့၍ထင် ရိုးမတောင်တန်းပေါ်သို့ ဗိုလ်တေဇဆိုသည့် လူဦးဆောင်သည့်အဖွဲ့ကို ရောက်ရှိလာသည့်အချိန်မှစ၍ သူတို့ရွာမှာ ကံဆိုး မိုးမှောင် ကျခဲ့ရတော့သည်။
ကနဦးကတော့ တော်လှန်ရေးအဖွဲ့အစည်းကြီးတစ်ခုမှ သူတို့ဒေသကို ကာကွယ်ရန် တာဝန်ပေးအပ်၍ ရောက်လာသည်ဆိုသော်ငြား သူတို့အဖွဲ့၌ရှိနေသည့် လူ ၂၀ ကျော်စာအတွက် ရိက္ခာကို ရွာမှထောက်ပံ့ပေးရသည်။
ဒါက သူတို့တရွာထဲမဟုတ် တခြားရွာနီးချင်းတွေဖြစ်သည့် ရေပူစမ်းကျေးရွာ သစ်တပင်ရွာ ဆူးခြုံစုရွာ စသည် ဖြင့် ရွာများမှ အလှည့်ကျစနစ်ဖြင့် စားနပ်ရိက္ခာကစ သုံးစရာငွေကြေးအထိ ခွဲတမ်းဖြင့် ပေးပို့ခဲ့ရသည်။
ဝေးလံခေါင်ခိုက်ပြီး စစ်ခွေး ရဲခွေး လာရောက် ခြင်းမရှိသည့် ဒေသမှာ သူတ်ို့ကိုယ်တိုင်တော့ ဘာလုပ်သည်ထင်ပါသနည်း..။
တောထဲအမဲလိုက်သည်။ စစ်ရေးလေ့ကျင့်သည်ဆိုကာ တောတောင်ထဲ သေနတ်တွေ ပစ်ချင်ရာပစ်သည်။ အများစုက လူ ငယ်တွေဖြစ်သော်လဲ အပြောအဆိုအမူအ ရာများကြမ်းတမ်းကာ ရိုင်းပျလွန်းကြသည်။
ထိုအထဲတွင် သူတို့ခေါင်းဆောင် ဗိုလ်တေ ဇဆိုသည့်ပုဂ္ဂိုလ်က အဆိုးဆုံးဖြစ်သည်။ မုတ်ဆိတ်မွေးထူထူနှင့် လူမိုက်ရုပ်ထွက်နေသည့် ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည် အသက် ၃၀ ကျော် လောက်သာရှိအုံးမည်ဖြစ်သော်လဲ
ရုပ်ကအသက်ထက်ကြီးနေပုံရသည်။ မထင်ရင်မထင်သလို လူကြီးသူမမရှောင် ဘာမရှောင်ကြမ်းတမ်းစွာဆက်ဆံတတ် သည်။
သူတို့လိုချင်တာမရလျင် ရွာတွေဝင်ပြီး ပြဿနာရှာတတ်သောကြောင့် နယ်ခံများက သူတို့အဖွဲ့နှင့် ကင်းကင်းနေကြ၏။
" ကျုပ်တော့ လုံးဝမကျေနပ်ဘူး ဘကြီးရာ ဒီကောင်တွေ လွန်နေပြီဗျ "
" ငါတို့လဲ ဘယ်ကျေနပ်ပါ့မလဲကွာ ဒီကောင် တွေမှာက လက်နက်တွေနဲ့ကွ ရွာကိုတခုခုလုပ်သွားမစိုးလို့သာ မဟုတ်ရင် ဒီလောက်ထိ သည်းခံနေစရာအကြောင်းမရှိနေဘူး "
အတိတ်မှာရောက်ရှိနေသည့် သူ့အတွေးတွေက ရွာလူကြီး ဉ်ီးဘဦးနှင့် ရွာကာလ သားခေါင်း ကိုနောင်တို့ စကားသံကြောင့် လက်ရှိအချိန်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
" ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ အဘ အခုတောင် ရွာကလူတွေကို ကိုယ်ထိလက်ရောက်နှိပ် စက်ညှင်းပန်းတာတွေလုပ်လာတာ
နောက်ကျရင် ဘာတွေလုပ်နိုင်မလဲ မသိနိုင်ဘူး "
ကျေးရွာများမှ ၃ လတစ်ခါ ရိက္ခာနှင့် ငွေ ကြေးပို့ပေးရသည့်အချိန် သူတို့ ရွာအလှည့်မှာ ရွာက မိုးခေါင်ကာ သီးနှံလဲမဖြစ် ထွန်းသည်မို့ မပေးအပ်နိုင်သည်ကို ရွာအ ထိရောက်လာကြသည်။
အရက်နံ့ထောင်းထောင်းထနေသည့် ဗိုလ်တေဇက အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ရှင်းပြနေသည့် ရပ်မိရပ်ဖလူကြီးများကို မချေမငံပြောဆိုနေသည်မို့သူဝင်တားမိရာမှ သူ့ကို ဝိုင်းနှိပ်စက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။
" ငါလဲ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ကွာ ဘယ်လိုဝဋ်ကြွေးတွေရှိလို့ ဒီလိုကောင်တွေနှင့် လာဆုံနေရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး ဒီအတိုင်းတော့ နေလို့မရတော့ဘူးကွ ခက်နေတာက တို့ရွာတွေက မြို့နဲ့ဝေးနေတာလဲ အားနည်းချက်ပဲ "
" ကျုပ်မှာ အကြံရှိတယ်အဘ၊ "
တန်းလျားပေါ်မှီထိုင်နေသည့် သူ့အသံကြောင့် စကားဝိုင်းရှိလူအများစု၏ အာရုံက သူ့ထံရောက်လာကြသည်။
" ဘာအကြံတုန်း သိန်းမောင် ဘယ်လိုလုပ်မတုန်း ပြောပြကြည့်ကွာ၊"
" ဒီလိုဗျာ...ကျွန်တော် မြို့တက်စုံစမ်းချင်တယ် ဒီကောင်တွေဘယ်ကလာလဲ ဘယ်အ ဖွဲ့ကလဲသိရအောင်ပေါ့ သူတို့နဲ့ပတ် သက် တဲ့ အဖွဲ့အစည်းကို ဒီအကြောင်းတွေသတင်းပေးလိုက်မယ်လေ ဒါမ မဟုတ် စစ်တပ်ကိုသွားအကြောင်းကြားလိုက်မယ်လေ "
" ဟ စစ်တပ်ကြောင့် ဒီလိုပြဿနာတွေဖြစ်လာတာလေ မင်းက အဲ့ဒါကို စစ်တပ် ကို သွားခေါ်မလို့လားဟ "
စစ်တပ်ကိုမုန်းတီးနေသည့် ရွာရပ်မိရပ်ဖ ဦးဘိုးမောင်က ဝင်ကန့်ကွက်သည်။ သူ့ခံ စားချက်ကိုနားလည်သည်မို့ အသာခေါင်း ငြိမ့်ကာ...
" ဒီသဘောရယ်မဟုတ်ပေမဲ့ ကျုပ်တို့မှာရွေးချယ်စရာမှမရှိတာလေ ပြီးတော့ သူတို့ကိုအကြောင်းကြားမယ် ဆိုတာကလဲ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါ အရင်ဆုံး သူတို့နဲ့ပတ်သက်တဲ့အဖွဲ့ကိုအရင်ရှာရမယ်လေ "
" အန္တရာယ်တော့များတယ်နော် ဟ်ိုကောင်တွေသိသွားရင် လွယ်မှာမဟုတ်ဘူး ဒါနဲ့ မင်းက မြို့မှာအဆက်သွယ်ကောရှိရဲ့လား "
" ရှိတယ်လေဘကြီးရဲ့ဟိုတစ်နှစ်က ရွာက ထွက်သွားတဲ့ ဘိုးလေး အောင်စိုးရှိတာပဲသူက လိပ်စာပေးခဲ့တယ် အဲ့ဒိအတိုင်းသွားလိုက်မယ်လေ သူ့ဆီတည်းပြီး စုံစမ်း ရမှာပေါ့ "
" အေးကွာ လုပ်ကြည့်တာပေါ့ မောင်သိန်းမောင်ရာ ဒီအတိုင်းနေလဲ မထူးမှမထူးတာစမ်းတော့ စမ်းကြည့်ရမှာပေါ့ မင်းနဲ့အတူ ဘယ်သူ လိုက်အုံးမလဲ "
ရွာလူကြီး ဦးဘဦးက အများကိုဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်များများက မတုန်မလှုပ် ငြိမ်သက်နေကြ၏။
ကာလသားခေါင်း ကိုနောင်က မတ်တပ်ရပ်ကာ...
" ကျွန်တော်လိုက်သွားမယ် အဘ "
" အေး ကောင်းတယ် လိုတာပြောကွာလောလော ဆယ်တော့ မောင် သိန်းမောင် မင်းဒဏ်ရာတွေ ဆေးအရင်ကုလိုက်အုံးသက်သာတာနဲ့ တို့ အကောင်အထည်ဖော်ကြတာပေါ့ "
သွားရမဲ့လမ်းခရီး လိုအပ်နိုင်သည့်အရာတွေကို ဆွေးနွေးကြရင်းဖြင့် မိုးချုပ်ကာ နီးမှ လူစုခွဲကြသည်။
သူကတော့ ဒဏ်ရာတွေကိုကုသရန် သုံး ရက်မျှ အချိန်ယူလိုက်ရသည်။ ရွာမှာက ကျန်းမာရေးအတွက် ဆရာဝန် ဆေးမှူးဟူ၍ မရှိသော်ငြား ရွာ၏ သမားတော်အဖြစ် ဆေးဆရာ ဦးမြထွန်းက နာမည် ကြီးသည်။ ဂရုတစိုက်ကုသမှုပေး၍ အ ချိန်တိုအတွင်း ကျန်းမာသက်သာလာခဲ့၏။
ဗိုလ်တေဇတို့အဖွဲ့ထံ သတင်းမရောက်သွားစေရန် မြို့တက်ရန်ကိစ္စကို လျှို့ဝှက်စွာစီစဉ်ကြပြီး နံနက်အစော၌ ရွာမှထွက်ဖို့ပြင်ကြ၏။ ရပ်ရွာကိုတော့ မြို့တက်စပါးရောင်းသွားမည် သတင်းလွှင့်ထားသည်။
နံနက်ဝေလီဝေလင်းအချိန်၌ လှည်းပေါ်သို့ပစ္စည်းပစ္စယများတင်နေချိန် ချစ်ရသော အေးမြရောက်လာ၏။
" အကို ဂရုစိုက်သွားနော် ဒါ လမ်းမှာအကိုဆာရင်စားရအောင် ငါးခြောက်ဖုတ်ဆီဆမ်းလေး..အေးမြကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတာ "
ကမ်းပေးလာသည့် အဝတ်ထုပ်လေးကို ကြင်နာစွာလှမ်းယူလိုက်ကာ အေးမြ၏ လက်ဖဝါးနုနုကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အေးမြသည် သူ့ကိုစိတ်မချဟန်ဖြင့် ငေးမောကြည့်နေကာ..
" မသွားလို့မရဘူးလား အကိုရယ် အေးမြ စိတ်ထဲထင့်နေတယ် အကို့ကိုစိတ်ပူနေတယ် "
..............................................
" အကိုမှမသွားရင် ဘယ်သူသွားမှာလဲ အေးမြရဲ့ ဘာမှစိတ်မပူပါနဲ့ အဆင်ပြေသွားမှာပါ အကိုယောက်ျားပါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး အေးမြသာ အစစအရာရာဂရုစိုက်ပြီးနေနော် ဟိုကောင်တွေမမြင်စေနဲ့ အကိုစိတ် ချမယ်နော် "
" အေးမြကို စိတ်ချပါ အကိုသာ အရာရာဂရုစိုက်ပါ အမြန်ဆုံးပြန်လာခဲ့နော် "
" အင်းပါ အကိုသွားမယ်နော် ဟိုမှာ လှည်းစောင့်နေပြီ "
ချစ်သူအေးမြကို နူတ်ဆက်ရင်း တလိမ့်ချင်းလိမ့်နေသည့် နွားလှည်းပေါ်ခုန်တက်လိုက်သည်။
သိန်းမောင်ဆိုသော သူ့ဘဝက ရွာမှာ ဥစ္စာမရှိသူဖြစ်သော်လည်း သူ့ဘဝကိုအောက် သက်ကျေစွာ ရိုးသားကြိုးစားသည့်အပြင် ရပ်ရွာအရေးမှာလဲ သာရေးနာရေး မှန်သ မျှကိုယ်ရောစိတ်ပါပါဝင်ကူညီတတ်သည် မို့ ရပ်ရွာကလဲ သူ့ကိုချစ်သည်။
သူ၏ ရိုးသားမှုဂုဏ်သတင်းကြောင့်ရွာလူ ကြီးကအစ သူ၏ သမီးဖြစ်သူ အေးမြနှင့် သဘောတူထားခြင်းဖြစ်သည်။
" ဟဲ့ နွား..တယ် နွား"
လမ်းချော်နေသည့်နွားတွေကိုလှမ်းငေါက် လိုက်ရင်း လှည်းကိုထိန်းမောင်းလာခဲ့သည်။ ချစ်သူအေးမြနှင့် ညောင်ညိုပင်ရွာကြီးသည် နံနက်ခင်း ဆီးနှင်းများကြား ဝေး၍ ဝေး၍ ကျန်ခဲ့၏။
ရွာအပြင် လယ်ကွင်းများကို ဖြတ်တိုက် သွားသော လေပြည်အေးကြောင့် အနည်း ငယ်ချမ်းတုန်သွားသည်မို့ ဝတ်လာခဲ့သည့် အနွေးထည်အင်္ကျီကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားမိသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့်လယ် ကွင်းတွေကိုဖြတ်ကျော်ကာ သစ်ပင်ကြီးများဖြင့် အုပ်ဆိုင်းနေသည့် နေရာသို့ရောက်လာခဲ့၏။
ထိုနေရာကိုဖြတ်ပြီး နေ့တစ်ဝက်စာမျှသွားလိုက်ပါက မြို့သွားရန် လမ်းကြောင်းပေါ် သို့ရောက်မည်။
နံနက်စောစော သူတို့ရွာမှထွက်လျင် မြို့သို့ ညမိုးချုပ်အချိန်လောက်ရောက်ပေမည်။ ဤမျှလောက် အဆက်သွယ်ဝေးလံနေသောရွာမို့လဲဗိုလ်တေဇဆိုသည့်ကောင် မျိုးကအနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျရဲတာဖြစ်သည်။
ယခုတော့ ဒီကောင်မိုက်ဇာတ်တွေ ဇာတ် သိမ်းရတော့မည်။ မြို့မှာအဖွဲ့တွေကိုချိတ် ဆက်ပြီး ဒီကောင်ကို အရေးယူပေးဖို့ အ ကြောင်းကြားရမည်။ ဒီကောင့်အဖွဲ့ကိုရှင်းပြီးသည်နှင့် အေးချမ်းသွားမည့် သူတို့ရွာလေးတွင် သူနှင့်အေးမြမင်္ဂလာပွဲကို ကြီး ကြီးကျယ်ကျယ်ကျင်းပဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
" ဒိုင်း"
" ဝမ်းဘဲ ထပ်ထရိန်း "
" ဟေ့ကောင် ရပ်စမ်း "
ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ်ကြည်နူးနေမိခိုက် ရုတ်တရက်ကျယ်လောင်စွာပေါ်လာသည့် သေနတ်သံနှင့်အတူ အော်ငေါက်သံကြောင့် တရွေ့ရွေ့သွားနေသည့်လှည်းသည် ရပ်တန့်သွား၏။
ကြောက်လန့်တကြားဖြစ်သွားသည့် နွားတွေကိုထိန်းရင်း ဘေးဘီဝဲယာကိုကြည့်လိုက်တော့ ကုက္ကိုလ်ပင်ကြီးနောက်မှ ထွက်လာသည့် ဗိုလ်တေဇနှင့် သေနတ်ရှည်တွေကိုယ်စီကိုင်ထားသည့် လူ ငါးယောက်။
" မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ...ဆင်းလာစမ်း လှည်းပေါ်က "
သိန်းမောင် လှည်းပေါ်က ခုန်ဆင်းကာ ဗိုလ်တေဇရှေ့မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ဗိုလ်တေဇက မခိုးမခန့်ကြည့်နေ၏။
ခါးမှာချိတ်ထားသည့် သေနတ်ကိုဖြုတ်ကာ လက်ထဲမှာလှည့်ကစားရင်း စိုက်ကြည့်နေသည်မို့ သူ အနည်းငယ်တော့လန့်သွား၏။ သူ့အကြံအစည်တွေကို ရိပ်မိသွားတာလား။ မဖြစ်နိုင်ပါ။ သူပြောပြမိ သည်မှာ ရွာလူကြီးတချို့သာရှိသည် သူ တို့ကလဲ နူတ်မဖွာလောက်ပါ။
" မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ မှန်မှန်ဖြေ "
" ကျုပ် မြို့တက်ပြီး စပါးသွားရောင်းမလို့ပါ ဗိုလ်တေဇလဲ မြင်မြင်ချည်းနဲ့ ဘာလို့မေးနေတာလဲ လှည်းပေါ်ကစပါးပုံကြီးမမြင်ဘူးလား "
" မင်းကို ငါအမှန်တိုင်းဖြေလို့ ပြောနေတယ် "
" ကျုပ် အမှန်အတိုင်းပြောနေတာပဲလေ "
" ငါ လိုးမသား မင်း မြို့တက်ပြီး ငါတို့အဖွဲ့ကိုတိုင်မလို့ဆို ငါ့လီးကို သွားတိုင်ပါလား"
" ခွပ်"
မေးရိုးတချက်ပူခနဲဖြစ်သွားကာ လူကခွေကျသွား၏။ ဗိုလ်တေဇက သူ့အပေါ်ခွရပ်ကာ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကို ဆောင့်ဆွဲကာဖြင့်
" မင်းလိုအဆင့်က ငါ့ကိုလိမ်ဖို့ကြိုးစားသေးတယ် မင်းတို့တရွာလုံးကို မီးရှို့ ပစ်လို့လဲ ငါ့ကို ဘယ်သူဘာမှမလုပ်ရဲဘူးကွ ရှင်းလား သနားလို့ လွှတ်ပေးထားတာကို လူပါးဝလို့ မင်းကများ.."
" ခင်ဗျား အထင်လွဲနေပြီ "
" ငါတို့က မင်းတို့ကိုဘာလုပ်ဖူးလို့လဲ ဘာကျူးလွန်ဖူးလို့လဲ ရိက္ခာလေးတောင်းမိရုံကို ငါ့ကိုတိုင်မယ် ငါ့လီးကိုသွားတိုင်လေ "
" မဟုတ်ဘူး ဗိုလ်တေဇ ကျွန်တော်တကယ် စပါးသွားရောင်းပြီး ခင်ဗျားတို့ကိုပိုက်ဆံပေးမလို့ပါ ကျွန်တော်မလိမ်ပါဘူး "
" မင်းတို့ရွာက လူကိုယ်တိုင် ငါ့ကိုပြောလိုက်ပြီးသား မင်းက ငါ့ကိုဗြောင်ငြင်းချင်နေသေးတာလား မင်းတွေ့မယ် ငါ့ အ ကြောင်း မင်းတို့ ကောင်းကောင်းသိစေရမယ် "
" ခွပ်"
မြောက်တက်သွားသည့် ဗိုလ်တေဇ၏ လက်မှာ လက်ခနဲဖြစ်သွားသည့်ငွေရောင် သေနတ်ဒင် ၊ ခေါင်းတခုလုံး ထုံထိုင်းမူး ဝေသွားပြီးနောက် မျက်စိတွေပါ ပြာဝေသွားကာ သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွား၏။ လဲကျသွားသည့်သူ့ကို တရစပ်ဝိုင်းကန်ကြသည်။ ထို့နောက် တရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်သွားခြင်းခံရပြီး နောက်ဆုံး သူသိလိုက်ရသည်ကား ဗိုလ်တေဇ၏ အမိန့်စကားသံဖြစ်သည်။
" ဒီသူ တောင်း စား ကို စခန်းခေါ်သွားလိုက်..ဒီကောင့်ကို စခန်းရောက်မှ ငါရှင်းမယ် "
***
ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်မဲနေသည့် အမှောင်ထုကြီးထဲ စမ်းတဝါးဝါးလျှောက်သွားနေတုန်း အဝေး၌ အလင်းစလေးတစ်စကိုလှမ်း မြင်လိုက်ရသဖြင့် အားတက်သရောပြေးသွားမိသည်။
ဘာကြောင့်ရယ်မသိ အလင်းရောင်နားရောက်ခါနီးလေ လူကနာကျင်လေလေဖြစ်လာသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အ လင်းထဲသို့ တိုးဝင်သွားမိ၏။
" အားးးးး ကျွတ် ကျွတ်"
မခံမရပ်နိုင်အောင်နာကျင်နေသည့် ကိုယ် ခန္ဓာကြောင့် အသံထွက်ညည်းညူရင်းမှ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်စိကစားလိုက်တော့ တဲအိမ်ငယ်တစ်ခုထဲရောက်နေမှန်းသိလိုက်ရသည်။ အပြင်ဘက်ကလွှမ်းမိုးဝင်ရောက်လာသည့်အမှောင်ထုကိုသေးသွယ် သော ဖယောင်းတိုင် အလင်းက ခုခံ ဆန့် ကျင်နေလျက်ရှိသည်။
ဒီနေရာကို ဘယ်လို ရောက်နေသနည်း။
ဖြစ် ခဲ့သမျှကို ပြန်တွေးနေခိုက် ခေါင်းထဲသို့အကြောင်းအရာများက အစီအရီ ဝင်လာခဲ့၏။ သူ ရွာကထွက်လာပုံတွေ ဗိုလ်တေဇတို့လူစုနဲ့ ဆုံစည်းရပုံများ ဒါဆို ယခု သူရောက်နေတာ ဗိုလ်တေဇတို့စခန်းဖြစ်ပေမည်။
" ဟင်"
ယခုမှ သတိထားမိသည်ကား သူ့ကိုကွပ် ပျစ်တစ်ခုပေါ်၌ ပက်လက်အနေ အထားချည်နှောင်ထားပြီး လေးထောင့်တိုင်တစ် ဖက်စီမှာ သူ့လက်တွေ ခြေထောက်တွေကိုကြိုးတုပ်ထားခြင်းဖြစ်ကာ ကိုယ်ပေါ်၌
အဝတ်အစားဟူ၍ မရှိနေပါချေ။
သူတို့ ဘာလုပ်ကြမှာလဲ။ ဘာလို့ သူ့ကိုကြိုး တုပ်ထားကြတာလဲ။ စဉ်းစားမရစွာ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားကြည့်ပေမဲ့ ခိုင်မာကျစ်လစ်သောကြိုးသည် တုပ်တုပ်မျှမလှုပ်နေပါ။
" မင်း သတိရလာပြီပေါ့"
" ခင်ဗျား ခင်ဗျား ကျုပ်ကို ဘာလုပ်တာလဲ ဗိုလ်တေဇ ခင်ဗျား"
တဲအပေါက်ဝအမှောင်ထုထဲမှ တဲအတွင်းသို့ဝင်လာသည့် ဗိုလ်တေဇဆိုသူဖယောင်း တိုင်မီးရောင်အောက် အရက်ခိုးဝေနေသည့်မျက်လုံးတွေကို အတိုင်းသာတွေ့နေရ သလို အဆီပြန်နေသောမျက်နှာကြီးက
ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းနေ၏။
" ခင်ဗျားကို မေးနေတယ်လေ "
" မင်းပါးစပ်ပေါက် ပိတ်ထားစမ်းပါ၊ ငါမေးတာပဲဖြေ "
ပုဆိုးတစ်ထည်သာဝတ်ထားပြီး ချွေးစီးများဖြင့်ရွှဲနစ်နေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာဖြင့် အ နားကပ်လာသည့်ထိုလူ အားကစားလုပ်ပုံရကာ အဆီပိုမရှိ ကျစ်လစ်သောဝမ်းဗိုက်နှင့် သန်မာထွားကြိုင်းနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက လူ့ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်ပမာဖြစ်နေ၏။
" မင်းတို့တွေ ငါတို့အဖွဲ့ကိုသိပ်မုန်းနေတာလား"
" အထင်မလွဲပါနဲ့ဗျာ ကျွန်တော်တို့က"
" အမှန်အတိုင်းပဲဖြေစမ်းပါ ယောက်ျားပဲ သတ္တိရှိရှိပေါ့"
" ဟုတ်တယ် ခင်ဗျားတို့ကိုမုန်းတယ်လက် နက်နဲ့ အနိုင်ကျင့်နေတာ အာဏာပြတာကိုမခံနိုင်တော့လို့ အခုလိုကြံစည်တယ်ဗျာ ဒါပဲ ရှင်းလား"
" အေး ငါကလဲ အဲ့ဒိအဖြေကိုကြိုက်တယ် ငါ့ကိုအာခံတဲ့မင်းကို ကောင်းကောင်း အ ပြစ်ပေးရမယ်"
" ခင်ဗျား ဘာလုပ်မလို့လဲ ခင်ဗျား ခင်ဗျား မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ကယ်ကြပါအုံး"
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ပုဆိုးဆွဲချွတ် လိုက် ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တက်လာသော ဗိုလ်တေဇ
ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်အောက် မဲပြောင်တောက်ပနေသည့် လီးမဲကြီးက မြွေ ဟောက်တစ်ကောင်လို ယမ်းခါလှုပ်ရှားနေ၏။
အရှည်အားဖြင့် ၇ လက်မနီးပါးရှိကာ လုံး ပတ်အရွယ်အစားကလဲ လက်တဆုတ်စာ မကရှိလေ၏။
ရှည်လျားကြီးမားသည့် လီ၊းကိုကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ရင်း အနားကပ်လာသော ဗိုလ်တေဇကိုကြည့်ကာ ဘာဖြစ်တော့မည်ကို ခန့်မှန်းမိသည်မို့ အလန့်တကြားကုန်းအော်တော့ သဘောကျသွားပုံရကာ
ပြုံးသွားလေသည်။
" မင်းအော်လဲ အပြင်မှာ မင်းကို ဘယ်သူမှကယ်မဲ့လူမရှိဘူး အဲ့ဒိအစားငါပြီးရင်မင်း ကိုဝိုင်း လိုး ဖို့စောင့်နေတဲ့ကောင်တွေပဲရှိတယ် "
" ခင်ဗျား လူယုတ်မာ ယောက်ျားချင်း မမိုက်ရိုင်းနဲ့"
" ယောက်ျားချင်းကမှ ပိုကောင်းတာကွ မင်းမကြုံဖူးသေးလို့ပါ ဒီစခန်းမှာ ငါ မလိုးဖူးတဲ့ကောင် တစ်ယောက်မှမရှိဘူး ဒီညတော့ မင်းက ငါ့အစာပေါ့ကွာ ငြိမ်ငြိမ်နေနော် မဟုတ်ရင် မင်း နာမယ် "
တိုင်တဖက်တချက်မှာ ကြိုးချည်ခံထားရ၍ ကားကားကြီးဖြစ်နေသော သူ့ပေါင်ကြားထဲသို့ ဗိုလ်တေဇဝင်လာကာ ဒူးထောက်ထိုင်ချ၏။
သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲမြှောက်လိုက်တော့ သူ့ဖင်နှင့် ဗိုလ်တေဇ၏ လီးးက ကပ်သွားသည်မို့ အလန့်တကြားတွန့်လိမ်မိသည်။
" မလုပ်ပါနဲ့ ဗိုလ်တေဇရယ် ကျွန်တော်မြို့မသွားတော့ပါဘူး ခင်ဗျားတို့ကိုမတိုင်ပါဘူးဗျာ ဒီလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်တော်
တောင်းပန်ပါတယ် "
" ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ဘာအသံမှမကြားချင်ဘူး "
" ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ။"
" တောက် စကားကိုများတယ်"
" ဘုန်း"
" အင့်"
ဒေါသထွက်သွားပုံရသည့် ဗိုလ်တေဇက သူ့ဗိုက်ကိုလက်သီးနဲ့ထိုးတော့ အောင့် တက်သွားကာ အသက်ရှုရပ်မတက်ဖြစ်သွား၏။ ဗိုလ်တေဇက သူ့ဖ၊င်ဝကိုစမ်းကာ လက်ညိုးတစ်ချောင်းထိုးသွင်းလာ၏။
" အား"
" ပါးစပ်ပိတ်ထား အသံမထွက်နဲ့"
ဖင်ဝမှ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းခံစားချက်ကြောင့် အနေရခက်နေခိုက်တွင် ဗိုလ်တေဇက လက်တဖက်က လီးမဲကြီးကို ဂွင်းထုနေရင်း ကျန်တဖက်ကလဲ သူ့ခရေဝထဲသို့ လက်ညိုး လက်ခလယ်ကို အထုတ် အ သွင်းလုပ်နေ၏။
အဆီတဝင်းဝင်းနှင့် ကာမဘီလူးစီးနေ
သည့် ဗိုလ်တေဇမျက်နှာကိုကြည့်နေရာမှ တဖက်လွှဲရင်း လက်ကိုချည်ထားသောကြိုးကိုမသိမသာဖြည်ကြည့်နေ၏။
ထိုအချိန်၌ လက်ချောင်းတွေပြန်ထုတ်သွားကာ ခပ်ဟဟဖြစ်နေသည့် ဖင်ဝထဲ သို့ ဗိုလ်တေဇ၏ လီးကြီးက တရှိန်ထိုးဝင်ရောက်လာ၏။
" အားးးးးးး သေပါပြီ ကယ်ကြပါအုံး ကယ်ကြပါအုံး အား"
..............................................
" ဗျစ်..ဗလစ်..ဗြိ"
" အရသာရှိလိုက်တာကွာ ပါကင်စစ်စစ်ပဲ ဒါ"
" အားးးး ကယ်ကြပါအုံး"
တကြိမ်တခါမှခံဖူးခြင်းမရှိသည့် ကြပ်သိပ်ကျဉ်းမြောင်းနေသော ဖင်ထဲသို့ အ ဆမတန်ကြီးမားသည့် လီးကြီးဝင်ရောက် လာသည့်အချိန် သိန်းမာင်၏ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်သံက တဲအပြင်ထိလျှံထွက်သွားစေတော့၏။
စအိုဝ နူတ်ခမ်းသားများစုတ်ပြဲသွားကာ အတွင်းမှလဲ သွေးများယိုစီးကျလာ၏။ အရှင်လတ်လတ်တံစို့ထိုးသလို နာကျင်ခံရခက်လွန်းတာမို့ သိန်းမောင်မှာ အစွမ်း ကုန် ရုန်းကန်နေမိတော့၏။
" မင်း လူယုတ်မာ လူ့ တိရစ္ဆာန်ကောင် အားးး"
" ကောင်းလိုက်တာကွာ ငါ ဒီလိုအရသာမျိုးလိုချင်နေခဲ့တာကြာပြီ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ စီးကြပ်နေတာပဲ အား အား"
" ဗျစ်..ဘွတ် ဖတ် ဖတ်"
ဗိုလ်တေဇက သူ့အော်သံ ဆဲသံတွေကိုဂရုမစိုက်ပါ။ သူ့ခါးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ဆောင့်လိုးရင်း ဖ၊င်ထဲမှ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသည့် လီးကိုကြည့်ကာ အားရကျေနပ်နေပုံပေါ်၏။
" အား ရှီး..တကယ့် ပါကင်စစ်စစ်ပဲ ငါလီးအစောထဲကသိရင် တခါထဲခေါ်လိုးပစ်တယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ"
နာကျင်လွန်း၍ ဖင်ထဲရောက်နေသည့်လီးကို ညှစ်လိုက်မိသည်က တွန်းအားပေးသ လိုဖြစ်သွားသလားမပြောတတ်ဗိုလ်တေဇမှာ အံတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပါတော့သည်။
လီးကို ဖင်မှ ကျွတ်ထွက်လုထွက်ခင်အ နေအထားထိထုတ်သွားပြီးမှတရှိန် ထိုးပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည့်အခါ သူ့မှာဗိုက်တွေပါအောင့်တက်သွားရလေ၏။
" ဟေ့ကောင် ငါလိုးပေးတာ ကောင်းတယ်မလား မင်းကြိုက်နေတာမို့လား မင်း ဖင်က အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ ညှစ်ပါအုံး ညှစ်လိုက်စမ်းပါ အ အားး"
" ဖတ် ဖတ် ဖတ်"
ဥကြီးနှစ်လုံးက ဖ၊င်ကို လာရိုက်ခတ်နေ ကာ လုံးဝရပ်နားခြင်းမရှိ တရပ်စပ်ကို ဆောင့်လိုးနေလေတော့၏။ ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကို အံကြိတ်ခံရင်း ရုန်းကန်လှုပ်ရှားမိသည်မှာ ကြိုးနှင့်ပွတ်တိုက်ပါများ၍ လက်ကောက်ဝတ်နှင့် ခြေထောက်များပင် သွေးရောင်ထနေ၏။
ဗိုလ်တေဇကား သူ့အပေါ်မှစီးမိုးထားကာ ခါးနှစ်ဖက်ဘေး၌ လက်ထောက်၍ ဒိုက်ထိုးသလိုလိုးနေပြန်၏။ လီ၊းကြီးကဝင်လာတိုင်းအတွင်းသားအူနံရံတွေကိုပွတ်ဆွဲတိုက်သွားတော့ ခံစားချက်က သိသိသာသာကို ဖြစ်နေလေ၏။
" ဘွတ်...ဗလွတ်...ဗျစ်"
" ဖတ် ဖတ် ဘတ် ဘတ်"
" အိုးးးး ကျွတ်ကျွတ် သေပါပြီ"
" ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင် ဟိုကောင်တွေနဲ့ ကွာပါ့ လီးပဲ ထုတ်တောင်မထုတ်ချင်တော့ဘူး "
ကြမ်းတမ်းစွာပြောဆိုရင်းဖြင့် အားရပါးရကိုစောင့်လိုးနေပေ၏။ သူလဲအစွမ်းကုန်ကြိုးစားကြည့်ပေသော်ငြား လွတ်လမ်းမမြင်သည်မို့ အားမတန် မာန်လျော့ကာဖြင့် ဗိုလ်တေဇမြန်မြန်ပြီးပါစေသာ ဆုတောင်း မိနေတော့သည်။
လီးအဝင်အထွက်က အကြိမ်ရေများလာသည်မို့ အစက လောက်မနာကျင်တော့သ လို လီးကြီးက ဖင်ထဲကထွက်သွားတိုင်း ဟာတာတာဖြစ်သွားသလို ဖင်ထဲဝင်လာတိုင်းလဲ ပြည့်တင်းကျပ်နေသလို ခံစားချက်ဖြစ်နေ၏။
ဗိုလ်တေဇက သူငြိမ်သွားသည်ကို သတိ ထားမိ၍ ထင်သည်။ ဒိုက်ထိုးသလို ဖင်လိုးနေရာမှ အရှေ့ကိုတိုးလာကာ အပေါ် စီးမှအုပ်မိုးပြီး သူ့နို့နှစ်ဖက်ကိုလှမ်းစို့လေ ၏။
" အားးးယားတယ် မနေတတ်ဘူး ခင်ဗျား"
" ပြွတ် ပလွတ် ကျွတ် "
" အိုးးးး အာ့ အား"
" ဘတ် ဘတ် ဘတ်"
အံကြိတ်တင်းခံနေရင်းမှသည် အသံထွက်ညည်းညူနေမိ၏။ ဗိုလ်တေဇကို ကိုယ်မှခွာရန်ခါထုတ်ပေမဲ့ အလွတ်မပေးပဲ နို့တစ်ဖက်စီစို့နေရင်း လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်က စားနေလေတော့ သူ့မှာခြေမတွေပင် ကွေးသွားရ၏။ ဒီလို ဖင်လိုးခံနေရတာကိုပင် ထူးဆန်းစွာ သူ့လီးထိပ်မှ အဖြူရောင် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာလေသည်။
တကိုယ်လုံးမှ အကြောအချဉ်များပြေလျော့သွားသလိုခံစားရကာ အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုမောဟိုက်သွား၏။
" အားးးး တော်ပါတော့ တော်ပါတော့ တောင်း ပန်ပါတယ်"
" ဗလွတ် ဘွတ် ဘတ်ဘတ်"
အချိန်ခဏအကြာ၌ ဗိုလ်တေဇက ငုတ်တုပ်ထိုင်ကာ လီးကိုမချွတ်သေးပဲ နောက် ပြန်လှည့်ကာ ခြေထောက်မှချည်ထားသောကြိုးတွေကိုဖြည်ပေး၏။ ထို့နောက် သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းလိုက်ကာ အပြင်သို့စူထွက်လာသောခရေဝအတွင်းသို့ မာကျောတောင့်တင်းနေသည့် လီ၊းရှည်ကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်လေ၏။
" အားးးးး"
" ကောင်းတယ်မလား မင်းကြိုက်သွားတယ်မလား ငါလိုးမသားလေးအရည် တောင်ပန်းထွက်လို့ ငါ့လီးကို မင်းစွဲသွားပြီမလား"
" အ အ တော်ပါတော့"
" မှတ်ထား ငါ့လီ၊းနဲ့တွေ့ရင် အကုန်ကြိုက်သွားရတာချည်းပဲကွ မင်းကို အကြိုက်လိုးမှာ ငါ့ကိုတိုင်ချင်တဲ့ကောင် ငါ့လီးပဲရမယ်"
" ဘွတ် ဖလွတ်"
" ဘတ် ဘတ်"
" အိုး အီးးးး အာ့"
" ဗျစ် ဗလစ်"
" ကောင်းတယ်ကွာ ရှယ်ပဲ"
ဖ၊င် နှင့် လီ၊းထိခတ်သံ အော်သံ ညည်းသံတို့ဆူညံစွာဖြင့် အကြီးအကျယ်လို၊းပွဲဆင်နေ၏။ ဇောချွေးများပျံကာ အံတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ညည်းနေသည့် ရွာသားသိန်းမောင်ကို သေချာကြည့်နေရင်း အားတက် သရောကို လိုးနေမိသည်။
တောသားမို့ အသားညိုသည့် ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ မဲပြောင်တောက်နေကာ အရည်ကြည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသည့်လီးကြီးက အဝင်အထွက်ရှိနေ၏။
ဗိုလ်တေဇဆိုသော သူသည် လီးကြီးသလို လို၊းလျှင်လဲတစ်နာရီ ၂ နာရီလောက်နဲ့မပြီးတတ်၊ အနှေးအမြန် အကြမ်းအနု အစုံရသည်မို့ သူလိးတာ တကြိမ်လောက်ခံလိုက်သည်နှင့် တန်းတန်းစွဲဖြစ်သွားတတ်ကြလေ၏။
ယခုလဲ သူ့ကိုတိုင်မည်ဆိုသည့် ရွာသားကို ကနဦးက တခြားနည်းပြစ်ဒဏ်ပေးဖို့စိတ် ကူးသော်လဲ ပုဆိုးအောက်ကမို့မောက်နေသည့် ဖင်ကြီးကိုကြည့်ကာ စိတ်ပြောင်းသွားရခြင်းဖြစ်လေသည်။
" အား အင့် အင့်"
" ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် အော်ပေး အော်ပေး ညှစ် ညှစ်"
" ဘွတ် ဘတ် ဗျစ်တစ်တစ်..ဗလစ်"
အချိန်များစွာကြာလာသောအခါ သိန်းမောင်ဖင်ထဲက သူ့လီးက အကြောများတောင့်တင်းလာလေ၏။ သူပြီးပေတော့မည်။
" အား အား"
" ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"
" အိုး အိုး အား ပြီးပြီ ပြီးပြီ"
သိန်းမောင်၏ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို ခပ် တင်း တင်း ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း တစ တစ နှင့် တောင့်တင်းဆန့်တန်းလာသည့် လီး ကြီးမှ လရေပျစ်ပျစ်များက ဖ၊င်ထဲအပြည့်ပန်းထွက်သွားတော့သည်။ ဖင်တခုလုံးပြည့်သွားရုံသာမက အဝသို့ပါလျှံထွက်လာသည့် လရေများကြားထဲ လီးကိုမချွတ်သေးပဲစိမ်ထားရင်း လေးငါးချက်မျှ စောင့်လိုက်သေးသည်။
လီးမဲကြီးက ပျော့ခွေထွက်ကျလာသည့်အခါမှ ထိုင်နေရာမှ အသာထကာ သိန်းမောင်၏ မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သည်။
ရွာသားသိန်းမောင်ကား သူ့ကိုမကြည့်နေပါ တဖက်ကိုမျက်နှာလွှဲနေ၏။ သွေးစသွေးနများ လရည်ဖြူပစ်ပစ်များဖြင့် ပေကျံနေသည့်လီးကို အားရကျေနပ်စွာတချက်ပွတ်လိုက်ရင်း ပုဆိုးပြန်ဝတ်ကာ
တဲအပြင်ထွက်လာ၏။ အပြင်မှာရပ်စောင့်နေသည့်တပည့်ဖြစ်သူကမ်းပေးသော တဘက်ကို လှမ်းယူရင်း ချွေးများဖြင့်ရွှဲနစ်နေသည့် ကိုယ်လုံးကိုသုတ်လိုက်သည်။
" အာစရိ ဟဲ ဟဲ ကျွန်တော်တို့လဲ စားလို့ရမလား"
တဲအပြင်ဘက်၌ ပြီတီတီမျက်နှာပေးဖြင့်ရပ်နေသော တပည့်ကျော် ငါးယောက်ကို ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကာ တဲအတွင်းမေးဆတ်ပြလိုက်၏။
တဲအတွင်း၌ ကုန်ခါနီးဖယောင်းတိုင်က မီးငြိမ်းသွားလေပြီ။ ခဏအကြာ တဲအ တွင်းမှ သိန်းမောင်၏ အော်ဟစ်သံတချို့ထွက်လာပြီး သူ့တပည့်တွေ ပါးစပ်ပိတ်လိုက်၍ထင်သည် အချိန်တိုအတွင်း၌တိမ် ဝင်ပျောက်ကွယ်သွား၏။
သူကိုယ်တိုင်ကတော့ စခန်းရှေ့၌ မြေ ကွက် လပ်ပေါ်၌ ချထားသည့်ပက် လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ရင်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ အမောဖြေငြိမ်သက်နေလေတော့ သည်။
" ဒိုင်း"
" ဖြန်း ဖလပ် ဖလပ်"
" အ အ အ"
တောအုပ်အတွင်း ညဉ့်နက်ကာလ သန်း ခေါင်ယံအချိန်၌ ကျယ်လောင်စူးရှစွာပေါ်ထွက်လာသည့် သေနတ်သံကြောင့် သစ်ပင်များပေါ် အိပ်တန်းတက်နေသည့်ကျေးငှက်တချို့ အလန့်တကြားထပျံပြေးကြ၏။ ကျေးငှက်သံတို့ဖြင့် ခဏတာမျှဆူညံပြီးနောက်တွင် တောအုပ်သည် သူမဟုတ်သလို ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားကာ
တိတ်ဆိတ်မှုက တဖန်ပြန်ပြီးမင်းမူသွားလေ၏။
........................
" လွန်ခဲ့ သော တစ်လခန့်က ဘဝတပါးသို့ ပြောင်းရွှေ့ကွယ်လွန်သွားသော မောင်သိန်းမောင်နဲ့တကွ ဝေနေယျသတ္တဝါအား လုံး ကုသိုလ် အားလုံး ကြားကြသမျှ အမျှ အမျှ အမျှ ယူတော်မူကြပါကုန်သော်"
" သာဓု သာဓု သာဓု"
" အားလုံး ကြားကြသမျှ အမျှ အမျှ အမျှ ယူတော်မူကြပါကုန်သော်"
" သာဓု သာဓု သာဓု"
ညောင်ပင် ကုက္ကိုလ်ပင်တွေကြီးစိုးနေသည့် သုဿန်အတွင်းအမျှဝေသံက သာယာစွာပေါ်ထွက်လာ၏။
သုဿန်အလည်ခေါင်၏ ဇရပ်အတွင်း ရွာဦးကျောင်း ဆရာတော် ဦးသုမန၏ အသံဦးဆောင်မှုနောက် သူ့ရှေ့ရှိညောင်ညိုပင်ကျေးရွာနေ ရွာသူရွာသားများက သံပြိုင် ညီညာစွာဖြင့် အမျှဝေ သာဓုခေါ်နေကြ၏။
လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်က သူတို့ရွာကိုအနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျနေသော ဗိုလ်တေဇ တို့ရန်မှ ကာကွယ်ရန်အတွက် သူတို့ရွာသား သိန်းမောင်နှင့် ကာလသားခေါင်းတို့မြို့တက်သွားကြ၏။
အန္တရာယ်ကို ကြိုတင်တွက်ဆမိသော သိန်းမောင်က လှည်းကိုသူမောင်းကာ ကာလသားခေါင်းကိုတော့ ကောက်ရိုးပုံအတွင်းပုန်းအောင်းလိုက်ပါစေခဲ့၏။
သိန်းမောင်ကို ဗိုလ်တေဇတို့လူစုဖမ်းခေါ်သွားကြချိန် ကောက်ရိုးပုံအတွင်းမှ ရွာကာလသားခေါင်းက မြို့ဆက်တက်သွားကာ စုံစမ်းဆက်သွယ်ရင်းဖြင့် တော်လှန် ရေးအဖွဲ့အစည်းကြီးတစ်ခုနှင့် ချိတ်ဆက်မိသွားကာ လက်နက်အားကိုးဖြင့် သူတို့ရွာကိုအနိုင်ကျင့်ခြယ်လှယ်နေသော ဗိုလ် တေဇတို့အဖွဲ့ကို သုတ်သင်ဖယ်ရှားလိုက် ကာ ဗိုလ်တေဇကိုလဲ အသေ ပစ်ခတ်နိုင်ခဲ့ကြ၏။
သူတို့ချစ်သော သူတို့နေထိုင်သောညောင်ညိုပင်ရွာသည် ဗိုလ်တေဇတို့ ရန်မှကင်းဝေးသွားခဲ့သော်လဲ သူတို့ရွာသား သိန်းမောင်ကတော့ အိမ်ပြန်မလာနိုင်ပါပေ။
အဘယ်ကြောင့်နည်း။
ဗိုလ်တေဇတို့စခန်းကို စီးနင်းဝေးရောက်စဉ် စခန်း၏ အနောက်ဘက်လျှိုကြီးထဲမှာ တွေ့ရှိရသောအလောင်းများအနက် ရင်ဘတ်ပွင့်လျက်သေဆုံးနေသော သိန်းမောင်၏ အလောင်းကိုတွေ့ခဲ့ရသောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။
" အားလုံး ကြားကြသမျှ အမျှ အမျှ အမျှ ယူတော်မူကြပါကုန်သော်"
" သာဓု သာဓု သာဓု"
လူအားလုံး၏ရှေ့မှာတော့ မြစိမ်းရောင်ပုဝါစနှစ်ဖက်ကိုအသာချရင်း ရေစက်ခွက်ကို ကိုင် အမျှဝေနေသော အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဉ်ီးရှိသည်။ ယောဂီရောင်ဝတ်စုံဖြင့် ငယ်ရွယ်နုပျိုနေသောထိုမိန်းကလေးမှာ
ပါးပြင်ထက်၌ မျက်ရည်များစီးကျနေကာ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေ၏။
ထိုအမျိုးသမီးငယ်ကား မည်သူဖြစ်ပါသနည်း။
ဘေးရန်တွေအေးသွားသည့်တနေ့ လက် ထပ်ကြမည်ဟု သိန်းမောင်ထံမှ ကတိရ ထားသည့် ချစ်သူအေးမြပင်ဖြစ်ပေတော့ ၏။
The End
Note: ကျွန်တော်စာရေးပြီး အဆက်မပြတ် တင်ဖို့အဆင်မပြေချိန်မှာ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတွေမပျင်းရအောင်အခြားသော စာရေးသူများ ရေးတဲ့စာတွေကို ကူးယူမျှဝေ ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
No comments:
Post a Comment