နာရီနှိုးစက်မှ ၄နာရီ ၃၀မိနစ်တိတိတွင် ဘဲလ်သံထထမြည်တတ်တဲ့ နံနက်ခင်းတိုင်း ကျွန်တော် အိပ်စက်ရာခုတင်ပေါ်ကနေ အခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေစုံရပ်ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း အလုပ်နောက်မကျစေရေး ခပ်သွက်သွက်လုပ်စရာရှိတာတွေဆက်တိုက်စလုပ်ပါတယ်။ သည်နေ့ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး နေ့တိုင်း လိုလိုပါပဲ။ ရေချိုးခန်း တနည်း သန့်စင်ခန်းဟာ ကျွန်တော့်အပိုင်ဖြစ်သွားတယ် ဆိုပါတော့။
ညက ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ခန္ဓာကိုယ်ကနေခွာချ ရေပန်းခေါင်းကိုဖွင့် ရေပူစက်ကိုအလှည့်ပေး ရေနွေးနွေးနဲ့ရေချိုးရ ဖို့မိနစ်အနည်းငယ်စောင့်ခဲ့ရတယ်။ ရေနွေးငွေ့အခိုးတွေရိုက်ခတ်နေတဲ့ ရေချိုးခန်းနံရံကမှန်ကြီးကို ကျွန်တော်ကြည့်ရင်း အသက် တစ်ဆယ့်လေးနှစ်အရွယ်က ပုံရိပ်ကိုပြန်မြင်မိတယ်ဗျ။ လယ်တောခြံထဲက ခပ်ရှုပ်ရှုပ်ဆံပင်အညိုရောင်၊ မျက်ဝန်းအညိုရောင်ပိုင်ရှင် သွယ်လျတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကြံ့ခိုင်တဲ့ သာမန်ကောင်လေး တစ်ယောက်ပေါ့။ အသက်အရွယ်အရ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မယ် အမွှေးနုအနည်းငယ် ဟိုသည်တစ်စုရှိလာခဲ့တဲ့အချိန် အခြားသော အသက်ရွယ်တူကောင်လေးများနဲ့မတူ ကိုယ်တွင်းဟော်မုန်းများရဲ့တွန်းကန်မှုကြောင့် ထွားကျိုင်းမှုမြန်သော ကျွန်တော်ပါ။ ခန္ဓာကိုယ် အသားဆိုင်တွေပေါ်က အမာရွတ်အချို့နဲ့ အညိုအမည်းစွဲနေပုံတွေပေါ် အကြည့်ရောက် သွားပြန်တော့ ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲ တစ်ဆို့ဆို့လိုမျိုးခံစားရသလို အသက်ရှူနှုန်းမြန်လာပြီး နှလုံးခုန်နှုန်းလည်းမြင့်လာပါတယ်။ ပေါင်ကြားထဲက ကျွန်တော့်ညီဘွားကလည်း ခပ်သေးသေးကနေ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတုန်ခါစပြုပြီ။ ဟူး….အသားဆိုင် အရေပြားပေါ် အညိုအမည်းစွဲသလို အမာရွတ်အချို့ဘယ်လိုကြောင့်ဖြစ်လာ ရလာရသလည်း ပိုင်ဆိုင်ရသလဲဆိုတဲ့ မှတ်ဉာဏ်ကတဆင့် လိင်စိတ် ထန်လာတယ်ဆို ထူးဆန်းနေမလား။
ကျွန်တော့်အနောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ ကြည့်မှန်ကတစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းကို ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အနီရောင် အစင်းကြောင်း နှစ်ခုကို အသားအရေပေါ်မယ် ထင်းကနဲမြင်ရပါတယ်။ တစ်ခုက တင်သားဆိုင်တွေမှာ မြင်ရသလို အခြားတစ်ခုကိုတော့ ကျွန်တော့် ခြေထောက်တွေနဲ့ ပေါင်ခွဆုံတလျောက် ရဲနေတာကိုမြင်ရတယ်။ မှန်ထဲမှာမြင်ရတဲ့ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းအလှကို ဟိုသည်ကြည့် ငေးနေရင်း တင်သားဆိုင်တစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ တောင်ကြားလမ်းထဲမှ ခရေဝအခြေအနေကိုလည်း စပ်စုမိတယ်။
အာ….ဘယ်လိုပြောမလဲ သာယာမှုတွေပေးသလို တစ်ခါတလေ နာကျင်ကြိမ်းစပ်မှုတွေပေးတတ်တဲ့ အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါပဲ။ ရေချိုး ခန်းထဲ ကြည့်မှန်အကြီးကြီးတွေထားထားတာ အလကားမှမဟုတ်ဘဲ အခုလို ကိုယ့်နောက်ကြောဘက်က ခန္ဓာကိုယ်ပုံရိပ်တွေကို ရှင်းရှင်း လင်းလင်းမြင်နိုင်ခြင်းက အမြတ်မဟုတ်လား။ ဟိုသည် ဆန်းစစ်ရင်း ရှေ့ကိုအနည်းငယ်ကုန်းလိုက်တော့ ကျွန်တော့်ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကြားမှာ အမွှေးအမျှင်မရှိတဲ့ ကပ္ပယ်အိတ်ကို တွေ့ရရော။ အပေါ်ကိုမတ်ထောင်နေတဲ့ ငပဲကြီးကိုပါ အောက်ကိုဖိစိုက်ချလိုက်တော့ မှန်ထဲမှာ အမျိုးသားအင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းအပြည့်အစုံကို မြင်နိုင်ပြီလေ။ ကျွန်တော့်ခရေဝ၊ ကျွန်တော့်ကပ္ပယ်အိတ်နဲ့အတူ ငှက်ပျောသီးလုံး ချောကြီးလို ကျွန်တော့်လိင်တံကိုပါ ဖွက်ထားတဲ့ရတနာအလား မြင်နိုင်တွေ့နိုင်ပါတယ်ပေါ့။
ကျွန်တော် ရှေ့တည့်တည့်ပြန်လှည့်ပြီး ရေပန်းခေါင်းအောက်မဝင်ခင် သူအမှတ်တရစွပ်ပေးတဲ့အရာစီ မျက်လုံးအကြည့်ရောက်သွား ပါတယ်။ ဘယ်ဟာလည်းဆိုတော့ အားရစရာကြီးလို့ပြောပြီး သူစုပ်မျိုခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲရဲ့အရင်းမှာ တပ်လျက်သား cock ring စိမ်းဝါရောင်တစ်ခုစီကိုပါပဲ။
‘သည်ဟာကို မင်း ကြည့်မြင်တိုင်း ငါတို့နှစ်ယောက် ဟောသည့်အခန်းထဲမှာ ပြုလုပ်ခဲ့သမျှကို ပြန်အမှတ်ရစေချင်တယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ ဘယ်လောင်တောင် ပြုစုပေးခဲ့ကြတယ်ဆိုတာကောပေါ့’
သူ့လည်မျိုထဲထိရောက်အောင် ကျွန်တော့်ငပဲကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း သုက်ရည်တွေ အားရပါးရပန်းထည့်ပေးထားတဲ့အခိုက်အတန့် ပါးစပ်ထဲကနေ ငပဲပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အမောသံစွက်တဲ့ အဆိုပါစကားကို ရေရွတ်ခဲ့တာဗျ။ ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရင်း သူ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာအစုံမှ စွတ်စိုနေဆဲ သုက်ရည်လက်ကျန်တွေကို ကျွန်တော့်လျှာနဲ့လျက်ခဲ့တယ်။ နှစ်ယောက်သား လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် သုက်ရည်ရဲ့အရသာကို ခံစားကြည့်နေကြခြင်းလို့ပြောရမယ်။
ရေပူအချို့ရောစွက်နေတဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ လိင်အာသာဖြေတာမျိုး ကျွန်တော်အမြဲတစေ မလုပ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ရေအပူချိန် ခပ်နွေးနွေး အောက်မှာ ရေချိုးဆပ်ပြာရည်သုံးပြီး အာသာဖြေရတာလည်း မဆိုးဘူးရယ်။ ရေပန်းအောက်မှာ အားရပါးရရေချိုး ဖယ်သင့်တာ ဖယ်လျက် ပြန်ထွက်လာကာ အိပ်ခန်းထဲခပ်သွက်သွက်ဝင်လျက် အဝတ်အစားလဲလှယ်ဝတ်ဆင်ပါတယ်။ သူပေးခဲ့တဲ့လက်ဆောင်ကို လည်း အခြားလူတွေ သိပ်မသိတဲ့ ဘူးတစ်ခုထဲအမြန်ထည့်သိမ်းရတယ်။ အိမ်အောက်ထပ် ကားထဲကနေ အဖေ ကားဟွန်းသံခပ်ကျယ် ကျယ်တီးပြီးမခေါ်ခင် ခပ်သွက်သွက်ပြင်ဆင်ရတဲ့အဖြစ်ပေါ့။
ကျွန်တော်တို့ ကားမောင်းထွက်ခဲ့ပြန်တော့ ဒယ်ဒီက သူ့နှုတ်ဖျားမယ် စိတ်ကြိုက်အဖြစ်တွဲခိုနေတဲ့ မိန့်ခွန်းကိုခြွေပြန်ပါတယ်။ ‘အလုပ်ကို ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ဖို့မမေ့နဲ့နော် သား’ ဆိုတဲ့စကားမျိုးပါ။ သူ့မျက်ဝန်းကို ကားလမ်းမထက် ပြန်မကြည့်ခင် ကျွန်တော့် တစ်ကိုယ်လုံး ကို အပြန်အလှန် စေ့ငုကြည့်လိုက်သေးတာ။
‘ရဲကျော်ခေါင်ဆိုတဲ့ သုန်သုန်မှုန်မှုန်နဲ့ အဘိုးကြီးက မင်းကိုတော့ လုပ်ခလစာ ကောင်း ကောင်းပေးသားပဲ။ ယောက်ျားတစ်ယောက် လုံလောက်တဲ့ လုပ်ခလစာအပြည့်အဝရမှ မိသားစုစားဝတ်နေရေးအတွက် အဆင်ပြေတယ် ဆိုတာ ထုံးစံဖြစ်နေပြီ ငါ့သားရ’
နားလည်ပါကြောင်း ဒယ်ဒီပြောတာထောက်ခံကြောင်း ပြသတဲ့အနေနဲ့ ကားမောင်းသူထိုင်ခုံနံဘေးခုံမှာထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော် ဝတ္တရား ကျေပွန်စွာ အပြုံးတစ်ချက်ပြုံးပြရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ‘ဟုတ်ကဲ့ ဒယ်ဒီ’ လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။
‘ကျော်ခေါင် စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေးခြံ’ ဟာ ကျွန်တော့်တို့အိမ်နဲ့ဆို ဆယ်မိုင်လောက်ဝေးကွာပြီး ကျွဲ၊နွားတွေကိုထားတဲ့ တင်းကုတ် သပ်သပ် ရပ်ရပ် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်အများကြီးရှိတဲ့ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုပါ။ ဧကပမာဏ ၁၁၀လောက် ကျဲဖြန့်ထားတာမို့ စိမ်ပြေနပြေ လမ်း လျှောက်လို့ရမယ့် သစ်ပင်တောတန်းခပ်အုပ်အုပ်တွေ ခပ်စိမ်းစိမ်းမြက်ခင်းပြင်ကျယ်ကြီးတွေ များမှများပေါ့။ လုပ်ငန်းမှာလိုအပ်မယ့် ပစ္စည်းပစ္စယ ၊ စက်ပစ္စည်း၊ ယာဉ်တွေအဆုံး အများအပြားကိုသိုလှောင်ထားတဲ့ ဂိုထောင်အဆောက်အဦးတွေက ငါးမွေးမြူရေးကန်နဲ့ ရေလှောင်ကန်တွေအနားမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်စီတန်းနေတာပါပဲ။ ဦးရဲကျော်ခေါင်နဲ့ သူ့ဇနီး ဒေါ်အိအိခင်တို့ဟာ ဦးရဲကျော်ခေါင်ရဲ့ ဖခင် ဦးဝေသာ သေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ၁၉၇၀နှစ်များကစပြီး စတင်ဦးဆောင်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဦးရဲကျော်ခေါင်နဲ့ဒေါ်အိအိခင်တို့ သားသမီး မရနိုင်မှန်းသိကတည်းက ဦးဝေသာတစ်ယောက် သူ့စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေးခြံလုပ်ငန်းကို အကူအညီပေးနိုင်မယ့် စိုက်ပျိုး/မွေးမြူရေး ပညာရှင်များနဲ့ အလုပ်သမားများကို လစာနှုန်းထားကောင်းကောင်းပေးပြီးငှားပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် အချိန်တိုင်း နေရာတိုင်းမယ် အလုပ်သမား ဝန်ထမ်း အင်အားက ပိုသည်မရှိ အံကိုက်ဖြစ်နေတတ်တယ်။ ကျွန်တော်နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းစာမေးပွဲဖြေပြီးချိန် လောက်မှာ ဦးရဲကျော်ခေါင်က အလုပ်ရာ ထူးတစ်ခုအကြောင်းပြု အလုပ်ခန့်ငှားရမ်းခဲ့တာပါ။ စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေးခြံကြီးတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်စေချင်နေတဲ့ ဒယ်ဒီရဲ့ ဆန္ဒကြောင့် မငြင်းဆန်ခဲ့မိဘူး။ အရှေ့ဘက် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအနားသတ်အထိ ကျယ်ပြောလှတဲ့ ခြံကြီးမှာ အတွေ့အကြုံကောင်းယူရင်း ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် အလုပ်လုပ်စေချင်ခဲ့တဲ့ ဒယ်ဒီရယ်ပါ။
အရှေ့မျက်နှာ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းတစ်ခုလုံးကျော်လွန်ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ စိုက်ပျိုးမွှေးမြူရေးခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုထဲ ကျွန်တော့်ကို ဒယ်ဒီဆွဲသွင်းပြီး နောက် နေ့ရက်ကောင်းတွေ ပိုင်ဆိုင်စေကြောင်း ဆုတောင်းပေးပုံက မထူးခြားဘူးလားဗျာ။ ကျွန်တော် အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့ အနောက်ဘက် မီးဖိုချောင်လှေကားရှိရာကို တစ်ချက်လှည့်ဝင်သွားပြီး တံခါးကို တတောက်တောက် အသံထွက်အောင်ခေါက်လိုက်ပါ တယ်။ မအိရဲ့ လှမ်းအသံပေးတာကို ကြားရတာနဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ သူ့အဖွားရဲ့အပြုံးမျိုး မျက်နှာမှာဆင်မြန်းလျက် တံခါးရွက်နောက် ကနေ ပေါ်လာတယ်။ ပူပူနွေးနွေးချက်ပြုတ်ထားတဲ့ နံနက်စာရဲ့ ရနံ့က မွှေးပျံ့နေတာပါ။
‘ဝင်ခဲ့ကောင်လေး။ ခုံတစ်ခုမှာဝင်ထိုင်လိုက်။ ဟိုမှာ ပန်းကန်ပြားအလွတ်တွေထပ်ထားတယ် ကြိုက်တာထည့်စား။ လူငယ်တစ်ယောက် ဆိုတော့ များများစားနော်။ ကိုရဲကျော်ခေါင်ကတော့ မကြာခင် အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာလိမ့်မယ်’ သူမ သက်ပြင်းမောတစ်ချက်ချရင်း စကားဆက်ပါတယ်။ ‘သူ မနေ့ညက ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်ရှာဘူး။ သက်ပြင်းချလိုက် ဟိုသည်လူးလှိမ့်လိုက်နဲ့။ သူ့စိတ်ထဲ တစ်ခုခုတော့ရှိနေပုံပဲကွဲ့’
မအိက စိတ်သဘောထားကောင်းမွန်သလို အိမ်ထောင်ရှင်မကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ သို့ပေမယ့် အခုအချိန်ထိ ဘာကြောင့် သည်အမျိုးသမီး ကလေးမရှိသေးတာလဲလို့ ကျွန်တော်တွေးမိတယ်။ နံနက်စာကတော့ အထူးစပါယ်ရှယ်ပါပဲ။ ပရိုတိန်းဓာတ်ကောင်း ကောင်းပါတဲ့ အစားအသောက်တွေ အများကြီးဗျ။ မကြာခင် အလုပ်လုပ်ရမယ့် ကျွန်တော့်အတွက် စွမ်းအင်ကောင်းကောင်းရစေ တာအမှန်။
ဦးရဲကျော်ခေါင် အပေါ်ထပ်ကနေ မီးဖိုချောင်ဘက် ဆင်းလာချိန်အထိ ကျွန်တော်နဲ့မအိ စကားစမြည်ပြောနေကြတယ်။ ဦးရဲကျော်ခေါင်က စားပွဲဝိုင်းရဲ့ထိပ်တည့်တည့်မှ ခုံမှာအကျအနဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဦးရဲကျော်ခေါင်က အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် လူကြီးတစ် ယောက်၊ အသက်အရွယ်ကတော့ ခြောက်ဆယ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါလိမ့်မယ်။ TV ကလာတဲ့ Herman Munster ဆိုတဲ့ TV Show ကသရုပ်ဆောင် Fred Gwynne ကို အတော်သတိရစေမယ့်အနေအထားပါ။ အပြာလဲ့လဲ့ မျက်လုံးတစ်စုံ၊ မှန်အိမ်တစ်ခုလို မေးရိုးတစ်စုံနဲ့ ရှည်သွယ်တဲ့မျက်နှာပုံစံတွေက အတူတူပါပဲ။ အသက်အရွယ် ငယ်တုန်းက အတော်တောင့်တင်းသန်မာခဲ့ပုံရတယ်။ အချိန်နဲ့ဇရာဆို တာကလည်းတားလို့မရ စက္ကန့်နဲ့အမျှ တိုက်စားနေတာဆိုတော့ ဆင်ပိန် ကျွဲလောက်ဆိုတဲ့အနေအထားတော့ ရှိပါသေးတယ်။ သူအလုပ်လုပ် ချိန်မှာရော ကျွန်တော်တွေ့မြင်လိုက်ချိန်မှန်သမျှ အဝတ်မပါ ဝတ်လစ်စလစ်ဆိုတဲ့အနေအထားလုံးဝမမြင်ဖူးပါဘူး။ အမြဲသပ်သပ်ရပ်ရပ် သန့်သန့်ရှင်းရှင်း ဝတ်စားဆင်ယင်တတ်သူပါပဲ။ အခု ထမင်းစားပွဲဝိုင်းမှာလည်း သာမန်ထသွားထလာ အကြောင်း အရာတွေကိုပဲ စကားစမြည်အဖြစ် အနည်းငယ်လောက်သူပြောတယ်။ အင်း….ကျွန်တော့်လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ အဆင်ပြေမပြေရယ်၊ သူတို့ကျန်းမာရေးကိစ္စရယ် ပြီးတော့ ရာသီဥတုအခြေအနေအကြောင်းလိုမျိုးလေးတွေနဲ့ပြီးသွားတယ်။
ကျွန်တော်တို့ နံနက်စာစားသောက်ပြီးနောက် ဦးရဲကျော်ခေါင်က စားပွဲမှထရပ်လျက် သူ့ဇနီး မအိကိုကြည့်ကာ ‘ဟို….မင်းကိစ္စတွေပြီးရင် အပေါ်ထပ်လာပြီး ငါ့အတွက် Hand Cream ဘူးလေး ရှာပေးစမ်းကွာ။ ရာသီဥတု နည်းနည်းအေးတော့ ငါ့လက်တွေ ခြောက်ပြီး အသားပပ် ချင်သလိုဖြစ်နေလို့’ ပြောတယ်။
‘ဟုတ်ကဲ့…..ကျွန်မ ခပ်မြန်မြန်လက်စသပ်ပြီး လာခဲ့ပါ့မယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး’
စားပွဲမှာ ထိုင်ကျန်ရစ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့တွေ စကားသံတိပ်ပြီး စားလက်စကို လက်စသပ်ကြပါတယ်။ အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားတဲ့ ခြေသံ တဖြေးဖြေးပျောက်သွားတာကို နားစွင့်ရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်မိကြသေးတယ်။
တစ်နေ့တာ အလုပ်ကို ကိုယ်စီဆက်လက်လုပ်ကိုင်ကြပြီး ညနေစောင်းချိန်မယ် မိုးအသည်းအသန်ရွာချလိုက်တာကြောင့် ကျွန်တော် အိမ်ပြန်အိပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ကြောင်း၊ ဧည့်သည်ဆောင်က အခန်းတစ်ခန်းမှာ အိပ်စက်အနားယူဖို့ မအိက စီစဉ်ပေးမယ့်အကြောင်း ဦးရဲကျော်ခေါင်မှ ပြောလာပါတယ်။ အင်း….မှတ်မှတ်ရရ ကျွန်တော် အလုပ်လုပ်တာ တစ်နှစ်ပြည့်ချိန်ထင်ပါရဲ့။ ခါတိုင်း မြို့ထဲကို ပြန်လိုက်ပို့တတ်တဲ့ ခြံထဲမှ ကားကို လမ်းကြုံစီးရင်းပြန်နေကြ။ သည်နေ့တော့ မိုးရွာတာအကြောင်းပြု မပြန်မဖြစ်သူတွေသာ ခြံကကားနဲ့ပြန်သွားကြတယ်။ ကျွန်တော် ကတော့ စားရင်းအင်းအချို့ကို လက်စသပ်ရင်း မအိလာပြောလို့ ဦးရဲကျော်ခေါင်ရှိရာ စာကြည့်ခန်းဘက်ကို သွားရပါဦးမယ်။
တဂျိမ်းဂျိမ်း မိုးခြိမ်းသံတွေက အိမ်ကြီးဝန်းကျင်မှာ လျှပ်ပျက်လို့ လင်းကနဲ လင်းကနဲဖြစ်တာနဲ့အတူ မိနစ်ခြားလျက်ကြားနေရတာမို့ ကျွန်တော် လန့်လည်းလန့် ရင်လည်းခုန်မိသလိုပါပဲ။ စာကြည့်ခန်းက အိမ်အပေါ်ထပ်ရဲ့ ထောင့်စွန်းအခန်းမှာရှိကြောင်း မအိညွှန်ပြ လိုက်တာကြောင့် ဟိုသည် စမ်းတဝါးဝါး ကြည့်ရင်း ကျွန်တော်တက်သွားတယ်။
အိမ်ကကြည့်တော့သာ သိပ်မကြီးသလိုထင်ရတာ အတွင်းပိုင်းအခန်းတွေ ဖွဲ့စည်းပုံက ထူးဆန်းသလို ကျယ်လည်းအတော်ကျယ်ပါတယ်။ ဝိုး…..စာကြည့်ခန်းနံဘေးမလှမ်းမကမ်းမှာ အားကစားပစ္စည်းအချို့ကို စနစ်တကျ ခင်းကျင်းထားတဲ့ အခန်းငယ်လေးတစ်ခုလည်းရှိတယ် ဗျ။ ယောဂဖျာတွေလည်းတွေ့ရတာမို့ သည်အိမ်က မိသားစုတွေဟာ ခေတ်နောက်ကျ ကျန်သူတွေ မဟုတ်ဘူးဘဲ။ နောက်တော့ စာကြည့်ခန်းတံခါးကို အသာခေါက်လျက် တံခါးအသာတွန်းဖွင့်ကြည့်ကာ ဝင်လိုက်ပါတယ်။ စာကြည့်ခန်းရဲ့ထောင့်ချိုးတစ်ခုမှာ သန့်စင်ခန်းအသေးစားလေးထည့်သွင်းတည်ဆောက်ထားပြီး အဲသည့်ထဲမှာ ဦးရဲကျော်ခေါင်ရှိနေတယ်။
‘ဒုန်း’ ဟာ…သွားပြီ…..ဟူး…..တော်ပါသေးရဲ့။ စားပွဲတစ်လုံးပေါ်မယ် ဖတ်လက်စ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖန်တုံးနဲ့ဖိတင်ထားတာကို ကျွန်တော် သတိမထားမိဘဲ တိုက်ချလိုက်တာ ဘာမှ မကွဲမပြုပါဘူး။ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း စာအုပ်ကော ဖန်တုံးကော ကျွန်တော် ကောက်ယူနေစဉ် ဦးရဲကျော်ခေါင် အနားရောက်လာတယ်။
‘အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား ကောင်လေး’ သူမေးလိုက်သံကိုပဲ ကြားလိုက်တယ်။ စကားရှေ့ပိုင်းက ဘာပြောလိုက်မှန်းမသိဘူးရယ်။
‘ဟုတ်ကဲ့….’ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုအသံမျိုးနဲ့ပြန်ပြောမိသည်မသိ သူမနှစ်မြို့မှန်းနောက်မှ သဘောပေါက်ရပါတယ်။
ဦးရဲကျော်ခေါင်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်နံဘေးကို လာရပ်တယ်။
‘ဘာလဲ ဟုတ်ကဲ့’ တဲ့ သူမေးလာတာ။
စကားလည်း ခွန်းတုံ့မပြန်နိုင်ဘူး ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်ပါးရဲ့အောက်မှ သူ့ငပဲကြီးလှုပ်ရမ်းသွားတာကိုသာ စိုက်ကြည့်မိပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ကျွန်တော့်မျက်နှာနဲ့ သူ့ဟာကြီး လက်မအနည်းငယ်လောက်ပဲ ကွာဝေးတော့တာ။ သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီပါးရဲ့ အောက်မှာ အတွင်းခံမဝတ်ထားဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ ကျွန်တော်သည်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ Quarter ဘောင်းဘီအောက်မှာ အတွင်းခံဝတ်မထားဘူးလေ။
အစပိုင်းက ရိုးရိုးသားသား ရှက်ရွံ့စိတ်ဝင်မိတာသက်သက်ပါပဲ။ သူသည် အလုပ်ရှင်ဖြစ်သလို အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်မို့ အထူးအထွေ စိတ်မလှုပ်ရှားတာ ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းအနားကပ်လာတဲ့ ဦးရဲကျော်ခေါင်ရဲ့ ဘောင်းဘီပါးအောက်မှ ငပဲကြီးရယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းကိုလှမ်းကိုင်လိုက်တဲ့ သူ့လက်ချောင်းများမှ ပျံ့လွင့်လာတဲ့ မွှေးရနံ့ရယ်ကြောင့် ရင်ခုန်လာတာ တော့ဝန်ခံပါရစေ။ ဘောင်းဘီခပ်ပါးပါး အောက်မှ ငပဲကြီးဟာ နီဂရိုးလူမျိုးတွေရဲ့ ငပဲလိုပဲ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်လှသလို ကွမ်းသီးခေါင်းက လည်း ရေဆေးလာလို့ထင်တယ် အနည်းငယ်စိုစွတ်နေပါရော။
‘ဟုတ်ကဲ့…ဆရာ အဲ ဦးရဲ’ လို့သာ ကျွန်တော့်နှုတ်ဖျားက ခပ်တိုးတိုးအသံပြုနိုင်ပါတယ်။
ကိုယ်ပိုင် ပေါင်ခြံကြားက ငပဲကလည်း မာတောင့်ပြီး မတ်ထောင်စပြုလာသည်မို့ ဆီးစပ်ကို ဆီးမွှေးလိမ်းကျံပေးသလို ပူနွေးလာတယ်။ ဦးရဲက အားရပါးရပြုံးပြီ ‘အင်း…အဲဒါပိုကောင်းတယ်’ တဲ့ ဘာလဲမသိ။ သူ့လက်ချောင်းများဟာ ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်း သားတဝိုက်ကို ညင်ညင်သာသာပွတ်သပ်ပြေးလွှားကစားလာတာကြောင့် လက်ချောင်းထိပ်လေးများကို ကျွန်တော့်လျှာနဲ့ အသာအယာ ပုတ်ခပ်ကစားလိုက်ပါတယ်။ စိုစွတ်ပူနွေးနေတဲ့ ကျွန်တော့်လျှာတလျှောက် သူ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းကိုပူးပြီး တွန်းထည့်တော့ ပါးစပ်ထဲ ရောက်သည်နှင့် တြ့ပွတ်ပြွတ်မည် အောင် အသာစုပ်မျိုလိုက်ပါတယ်။
‘သည်ပါးစပ်လေးက မင်းကို တစ်နေ့နေ့ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်တော့မှာ ကောင်လေး’
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သားကြား မိနစ်အနည်းငယ်ကြာအောင် အသံတိတ်ဆိတ်သွားသလို ဘာမှမလုပ်ဘဲ ငြိမ်သွားကြတယ်။ သူဟာ ကျွန်တော့်အနားကို ရည်ရွယ်ချက်တစ်မျိုးနဲ့ကပ်လာတာဖြစ်နိုင်သလို အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ညွှန်းဆိုစေခိုင်းတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါ တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် အမူအယာ၊ တုန့်ပြန်ပုံနဲ့ လှုပ်ရှားလိုက်တာက အဓိပ္ပာယ်တစ်မျိုးသက်ရောက်သွားစေဟန်တူတယ်။ သူက လူကြီးမို့လည်းဖြစ်နိုင်ပါရဲ့ ဘာမှဆက်မလုပ်ဘဲ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေကိုသာ လက်နဲ့အသာအယာသပ်နေတာအချိန်အတော်ကြာသွား ရော။
ကျွန်တော့် အသိစိတ်နဲ့ မသိစိတ်အတန်ကြာ စကားစစ်ထိုးနေပြီးနောက် မျက်နှာအနားကပ်နေတဲ့ ဦးရဲကျော်ခေါင်ရဲ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်ချလိုက်ကာ သူ့ငပဲကြီးကို ငုံစုပ်ပစ်ပါတယ်။ ငပဲခေါင်းကို အသံမြည်အောင် ငုံစုပ်နေရင်းမှ ရွှေဥတွေကိုပါ တစ်လုံးခြင်းပါးစပ် ထဲထည့် လျှာနဲ့သရပ်နေချိန် လှေကားထစ်တွေကို နင်းတက်လာတဲ့ မအိရဲ့ခြေသံများကို ကြားလိုက်တယ်ဗျ။ ဦးရဲက အခန်းပြတင်းတစ်ခု ရှိရာကိုသွားပြီး အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိလဲ စူးစမ်းတဲ့သဘော သူလှမ်းကြည့်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ပြန်ဆွဲမတင်ဘဲ ငပဲကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ လျှောက်သွားနေတာ သူ့ဇနီး မအိသာမြင်ရင်တော့ ဒုက္ခပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့ စားသောက်ပြီးထားခဲ့တဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကို မအိ တစ်ယောက် သိမ်းဆည်းဆေးကြောရင်း သူ့အခန်းရှိရာကိုပြန်တက်သွားတာဗျ။ စာကြည့်ခန်းထဲ အချိန်ကြာကြာနေဖို့ စိတ်မလုံလို့ ထင်တယ် ဦးရဲ ဘောင်းဘီထဲကို ငပဲပြန်ထည့်လျက် အခန်းထဲမှထထွက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်တသိ နောက်ပါးက လိုက်သွားတော့ ခြံထဲက ကုန်ကားတွေထားတဲ့ ဂိုထောင်ရှိရာဘက် သူခြေလှမ်းတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ် အိမ်မကြီးအပေါ်ထပ်ကို တစ်ချက်ပြန်မော့ကြည့်တော့ မအိက မှန်ပြတင်းကနေ မသိမသာ လှမ်းစပ်စုတာမြင်ရတယ်။
ကုန်ကားဂိုထောင်ကလည်း အပြင်က မိုးစက်တွေနဲ့လားလားမှမဆိုင် အံ့အားသင့်စဖွယ်နွေးနေရော။ ဦးရဲအပြင်သွားရင် မောင်းနေကြ 4WD ကားပေါ်တက်ပြီး ရှေ့ခန်းတံခါးကို အသင့်ဖွင့်ပေးတာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ခပ်သွက်သွက်တက်လိုက်တာ စိုက်ခင်းတွေရှိရာ ဘက် အသာလှိမ့်မောင်းသွားပါတယ်။ မအိကတော့ သူ့အခန်းပြတင်းကနေ လှမ်းကြည့်ပြီး ကျန်ခဲ့လေရဲ့။ ဦးရဲ ကားမောင်းပုံကလည်း လမ်းအမြန်လျှောက် သူတစ်ယောက်ရဲ့ အရှိန်နှုန်းလောက်သာ မြန်သည်မို့ ညဘက်ကြီး စိုက်ခင်းတွေလိုက်ကြည့်သလိုလိုထင်ရတယ်။ ပိန္နဲပင်ကြီးတွေကြားအရောက်မှာ ကားကိုစက်သပ်ပြီး ရပ်လျက် ဘာစကားမှမဆိုဘဲ ဦးရဲ ငြိမ်နေတယ်။ သည်မှာ အလုပ်လုပ်တာလည်း နှစ်ချီ ဦးရဲအထာလည်းပေါက်သည်မို့ ကျွန်တော်ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ရှူးဖိနပ်တွေ၊ ခါးကဂျင်းဘောင်းဘီ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။
ဆီးစပ်တဝိုက် အမွှေးသန့်ရှင်းရေး လုပ်တတ်သူမို့ ကျွန်တော့်ငပဲအစွမ်းကုန်မတ်ထောင်ခါရမ်းနေတာပေါ်လာကာ ဗိုက်ကိုဘတ်ကနဲ ပြေးကပ်ပါတယ်။ ကွမ်းသီးခေါင်း လည်း လိင်တံမာတောင့်မှုကြောင့် အရောင်ရင့်ရင့်ပြောင်းနေပြီ။ ဦးရဲက ဘာမှမပြောတာကြောင့် အပေါ်ကဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အကျီကိုပါ ကျွန်တော် ချွတ်လိုက်တယ်လေ။ အခုတော့ ကိုယ်လုံးတီး အဝတ်အစားမကပ်တဲ့အနေအထားနဲ့ သူ့ပေါ်ကိုခွှထိုင်ပစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်သားရဲ့ပေါင်တံတွေ တို့ထိပူးကပ်နေတာပေါ့။ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ကျွန်တော့်ဘယ် ဘက်လက်တစ်ဖက်တင်လိုက်ကာ ညာဘက်လက်နဲ့ ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ သူ့ငပဲကိုပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ကစားပစ်တယ်။
‘မင်း သုက်ရည်အနံ့ကို သည်ကနေတောင် ရနေရော ကောင်လေး’ သူ့လေသံက နောက်ပြောင်ကျီစယ်သံရောနှောနေသလို ကျေနပ်ဟန် လည်း ပေါက်နေတယ်။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို အသာပင့်မြောက်လိုက်ကာ ဖုဖောင်း ရုန်းကြွနေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို ဘောင်းဘီအပေါ် ကနေ အသာအယာဆွဲယူဖျစ်ညှစ်ပါတယ်။ ကိုင်တွယ်ပုံက ပညာသားပါတာမို့ မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲ ခါရမ်းသွားသလို သူ့ဖျစ် ညှစ်ကိုင်တွယ်မှုအပေါ်အလိုက်သင့်စီးမျောရင်း နှုတ်ဖျားမှ မထိန်းနိုင်စွာ ညည်းညူမိတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ရာနှုန်းပြည့်နည်းပါး မတ်ထောင်နေတဲ့ ငပဲကို အစွမ်းကုန်ထိန်းထားရသလို ကျွန်တော့်နည်းတူ မာတောင့်မတ်ထောင် လာတဲ့ ဦးရဲ ငထွားကြီးတစ်ခုလုံးကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ အသက်အရွယ်အရ သက်ဆိုင်မှုရှိမရှိတော့ မသိဘူး သူ့ငပဲ ကြီးက ကျွန်တော့်ဟာထက် ပိုထွား ပိုတုတ်ကာ သွေးကြောကြီး တွေလည်းဖောင်းကြွနေပြီး ကွမ်းသီးခေါင်းလည်း တကယ်အားရပါးရပါ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် စက္ကန့်အနည်းငယ် စိုက်ကြည့်ရင်း စက္ကန့်မဆိုင်း အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်း ခြင်းတေ့ကာ နမ်းရှိုက်ကြတယ်။
ကိုယ့်လျှာ သူ့လျှာတွေ အပြန် အလှန် အာခံတွင်းထဲထိ ထိုးသွင်းကြ ကလိကြတာမို့ ခံတွင်းသန့်ရှင်းရေး ဂရုစိုက်တတ်မှုကို ကျေးဇူး တင်ရတဲ့အချိန်ပေါ့နော်။ ခပ်ထူထူ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကျွန်တော်က စုပ်နမ်းရုံပဲဆိုပေမယ့် သူကတော့ ကျွန်တော့်အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို အနည်းငယ်ကိုက်ခဲထားသေးတယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကို အားရပါးရ သူဆုပ်ကိုင်ထားပေးမယ့် ပွတ်သပ်တာ လက်ကစားတာ ငရုတ်ဆုံ ထောင်းပေးတာမလုပ်တာမို့ အားမလို အားမရနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားရပါတယ်။ ကြာလာတော့ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေထဲ ကျွန်တော့်ငပဲကို ကော့ကော့ထိုးလိုက် ပြန်ဆွဲ ထုတ်လိုက်နဲ့လုပ်ပစ်မိရော။
အရမ်းကာရောတော့မဟုတ် အလိုက်သင့်ဆုပ်ကိုင်ထားတာမို့ အထုတ်အသွင်းစည်းချက်တော့ညီတယ်။ သူ့လက်ထဲ အဝင်အထွက်ပြု နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကို သူငုံ့ကြည့်ပြီးမှ ကျွန်တော့်မျက်နှာအမူအယာဖြစ်ပျက်နေတာကို ပြန်ကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်လိုလက်ရ နမ်းလာပါတယ်။ သူ့ကို လိင်စိတ်ထန်ပြီး သွေးဆူလာအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်ဆိုတာတော့ ကျွန်တော်သေချာ ပြောနိုင်တယ်ဗျ။ ဦးရဲက ကျွန်တော့်ငပဲထိပ် ကွမ်းသီးခေါင်းအဝကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်တို့ထိကြည့်ရင်း အောက်ခြေက ကပ္ပာယ်အိတ်ကိုပါ ပွတ်သပ်စမ်းကိုင်ပေးလာတယ်။
‘ကောင်လေး….သည်လိုပုံစံမျိုး အာသာဖြေနေကြပေါ့ ဟုတ်လား’
ကျွန်တော် ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့တယ်။ ‘ဟုတ်ကဲ့ဗျ။ ကျွန်တော့် မေးစိကို စိုရွှဲတဲ့အထိ သုက်ရည်ပန်းထုတ်ဖူးတယ်။ ညစ်ပတ်ရှုပ်ပွကုန်တာပါပဲ။ အဲတစ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း သိပ်မပြင်းထန်တော့ဘူး’ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံကို ဆက်မပြောတော့ဘဲ သူနဲ့ သာမန်စကားစမြည်ပြော တဲ့ ပုံစံဖြစ်အောင် ဟိုသည်မေးဖြစ်ပါတယ်။
‘မနေ့ညက ဦးရဲအိပ်နေတုန်း အိပ်မက်ဆိုးမက်ခဲ့တယ်ဆို။ ဦးရဲ စိတ်ထဲတစ်ခုခုများ ဖြစ်ခဲ့လို့ လား’
သူဘာမှ စကားပြန်မပြောဘူး။ဒါပေမဲ့ ပေါင်ခြံထဲက သူ့အထုပ်အထည်ကြီးက ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ဆိုတော့ ဘယ်လိုအိပ်မက်မျိုးတွေ မက်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်ခံစားလို့ရတယ်။
ဦးရဲ ငပဲထိပ်က အရည်ကြည်အချို့ စိမ့်ထွက်စပြုလာတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်လည်း စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို လက်မလေးနဲ့ အသာဝေ့ဝိုက်ပွတ်သပ်ရင်း သူ့ငပဲထိပ်ရွှဲစိုအောင် လိမ်းကျံပေးလိုက်ပါတယ်။
‘ကျွန်တော်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံရတယ်လို့ နောက်တစ်ကြိမ် အိပ်မက်ဦးမှာလား ဦးရဲ။ ငပဲကြီး ကျွန်တော့်ခရေထဲ ထိုးသွင်းရတဲ့ ဖီလင် အလွန် ကောင်းတာ၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ခရေကြွက်သားတွေက ဦးရဲ ငပဲကြီးကို ချော်ထွက်မသွားအောင် မျှော့တစ်ကောင်လို ဘယ်လိုများ ရစ် ပတ်ညှစ်ထားတာတဲ့လဲ။ ဦးရဲ ရွှေဥတွေထဲက သုက်ရည်တွေ ကုန်သွားအောင် ဘယ်လိုများ ကျွန်တော့်ကို -ိုးခဲ့တာလဲဟင်’
ကျွန်တော့်ပြောစကားများကြောင့် မေးရိုးအောက်ဘက် ညာဘက်နားက လည်တိုင်မှာ နှလုံးသွေးခုန်နှုန်းမြန်မှုကြောင့် တထိတ်ထိတ် သွေးတိုးနေတာ သိသိသာသာကို မြင်ခဲ့ရပါတယ်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ သွေးခုန်နှုန်းပုံမှန်ဖြစ်သွားချိန်မှာတော့ ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ငပဲထိပ် တစ်ဝိုက်ကို လျှာနဲ့သရပ်ပြီး ငုံစုပ်လိုက်တာ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။
‘ဦးရဲ မိန်းမကို ပြောပြလို့မရနိုင်တာ ရှိတယ်ဟုတ်။ သည်ည ငါအိပ်လို့မပျော်ဘူးကွာ။ မနက်ဖြန် တနေကုန်နီးပါး မင်းသူနဲ့ အတူ အလုပ်လုပ်စရာရှိတော့ အနီးကပ်တွေ့နေရမှာ။ ခါတိုင်း ခဏတဖြုတ်ပဲ တွေ့ရတာလေ။’
‘မင်းရဲ့ pussy ကိုအသုံးပြု ဆက်ဆံရသလိုမျိုး မဟုတ်ဘူးကွ။ အတော် feel လို့ကောင်းမှာ။ မင်းနဲ့ အတူအိပ်ရုံ လိင်ဆက်ဆံရုံနဲ့ ငါမကျေနပ် နိုင်တော့ဘူး’ အဲသလိုစကားတွေပြောလို့ မဖြစ်ဘူးပေါ့ ဟုတ်တယ်ဟုတ်။ အသက်အရွယ် ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့ ယောက်ျားလေး တစ်ယောက်ရဲ့ တင်သားဆိုင်တွေထဲ ဒါမှမဟုတ် စုပ်အားမှုတ်အားကောင်းတဲ့ ပါးစပ်ထဲ ဦးရဲ ငပဲကြီးကို အထုတ်အသွင်းကောင်းကောင်း လုပ်နိုင်လို့ ပိုကြိုက်ကြောင်း သူသိချင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။
ဦးရဲ ပါးစပ်မှ စိတ်လှုပ်ရှားသည့် လေသံမပါဘဲ ‘အဲဒါ သောက်ရမ်းယွံစရာကောင်းတယ်’ လို့စကားတစ်ခွန်းထွက်လာတယ်။
“No, ဦးရဲ ငပဲကြီး ကျွန်တော့်ခရေထဲ တဆုံးမြုပ်အောင် ထိုးသွင်းထားတာက ယွံစရာကောင်းတာလား။ အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ကျွန်တော်နဲ့လိင်ဆက်ဆံရတာ ဒါမှမဟုတ် အခြားယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ လိင်ကိစ္စပတ်သက်ရတာကိုရော သဘောမကျဘူးပေါ့။ ကျွန်တော်က ဦးရဲ မြေးအရွယ်ထက် အသက်ပိုငယ်တယ်လေဗျာ။ ရွံ့ရှာစရာကောင်းတာ၊ တိရစ္ဆာန်အကျင့်ကျင့် တာ၊ လမ်းလွဲစေတာဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ကြိုက်တယ်လေ မဟုတ်ဘူးလား။ ကျွန်တော်တို့ မတော်တဆ အမှားအယွင်းတစ်ခုကြူး လွန်မိကြတာပဲဟာ။ သည်လိုအချက်အလက်လေးတွေနဲ့တော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် လိင်မဆက်ဆံသင့်ဘူးလို့ပြောရမှာလား’
ကျွန်တော် သူ့ငပဲအရင်းကနေ လက်နဲ့အသာတင်းတင်းရင်းရင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ ငပဲထိပ် ကွမ်းသီးခေါင်းတဝိုက်ကို လျှာနဲ့ရစ်ဝိုက်ပြီး အာခံတွင်းထဲထိ အထုတ်အသွင်းလုပ်တာများ အသံတွေတောင်ထွက်လာတယ်။ အားရပါးရ ပါးစပ်ထဲထည့် ငုံစုပ်တာ ဦးရဲ ငပဲကြီး တဖြည်းဖြည်း ရှည်ထွက်ခုန်းထလျက် ရာနှုန်းပြည့်မတ်ထောင်တာများ စိတ်ပါလက်ပါ။ ကလေး တစ်ယောက်က မိခင်နို့အုံကနေ အစာအဟာရအဖြစ် နို့ရည်ကို အငမ်းမရစုပ်မြိုသလိုမျိုး ဦးရဲရဲ့ လိင်တံကြီးရော အမွှေးနု အနည်းငယ် ပေါက်နေတဲ့ ကပ္ပာယ်အိတ်အပြင် ရွှေဥတွေကိုပါ ကျွန်တော်အားရပါးရစုပ်မှုတ်ပစ်ပါတယ်။
အစပိုင်းကတော့ အင်တင်တင်နဲ့ ဦးရဲဟာ မိနစ်အပိုင်း အခြားသိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်ပါးစပ်အတွင်းသာမက လည်မျိုထဲထိ အာသီးကိုတွန်းတိုက်တဲ့အထိ အထုတ်အသွင်း လုပ်လာတယ်။ အရည်ကြည်အချို့စိမ့်ထွက်လာတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို သေချာဖမ်းကိုင်ပြီး ကွမ်းသီးခေါင်းလေးကို အသံထွက်အောင် ခပ်ယွယွစုပ်တာမျိုး၊ လိင်တံတလျောက်ကို လျှာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ သရပ်တာ လျက်တာမျိုးတွေကို သူ့ဘက်က ဘယ်လောက် စိတ်ထန်ကြောင်းပြပြ ကျွန်တော် အချိန်ဆွဲပြီး သေချာလုပ်တယ်။ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို လည်ချောင်းထဲ ဖိဖိသွင်းချင်တာကို မသိကျိုးကျွံပြုပြီး ဆွသလို ကလူသလိုမြူသလိုလုပ်တာ ကြောင့် ဦးရဲစိတ်အစဉ်ဟာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ပြုစုပေးတာကို သူကြိုက်တယ်။ ပြုလုပ်နေသမျှကို မိနစ်အနည်းငယ်လောက် လွှတ်ထားပေးပြီးမှ ကျွန်တော့်ပခုံးအစုံကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင် မတ်တပ်ရပ်စေလျက် နှုတ်ခမ်းများကို မက်မက်မောမော သူစုပ်နမ်းတယ်။
‘ကောင်လေး…မင်းပါးစပ်ကိုအတော်သုံးတတ်တာပဲ။ စိတ်ထန်လာအောင်ပြောတတ်တယ်….ပြီးတော့ ပြုစုတတ်တယ်။ အဲသလိုသာ လုပ်နေ မင်းကို ဦးရဲ ဘာလုပ်မိမယ်ဆိုတာမှန်းလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး’
ကျွန်တော် သဘောတကျရယ်မောလိုက်တော့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနဲ့အနည်းငယ်ကိုက်ခဲသလို မေးစေ့ချွန်းချွန်းလေးကိုလည်း အသံထွက်အောင် သူစုပ်ပါတယ်။ ‘အို….ဦးရဲဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်ဗျာ။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်လောက်ကလို ကျွန်တော့်ကို နောက်တစ်ကြိမ် rape လုပ်ဦးမလို့မလား။ အခုထိ ကျွန်တော့်ခရေကြိမ်းစပ်နေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော့်ခရေထဲ ဦးရဲဟာကြီးထိုးထည့်ထားပြီး သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်တာ သတိရတယ်။ သည်ည အားလုံးပြီးလို့ ကျွန်တော်ရေချိုးတဲ့အချိန် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဦးရဲ ယူထား လိုက်နော်။ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော် လွှင့်ပစ်ရမှာ။ အိမ်ရောက်လို့ မာမီ အဝတ်ယူလျှော်တဲ့အချိန် မြင်သွား သိသွားနိုင်တယ်ဗျ။ သုက်ရည် တွေရော သွေးစသွေးနတွေရော ပေကျံနေလောက်တယ်။’
ဦးရဲ ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီကိုယူပြီး အမှိုက်အိတ်ထဲ ပစ်ထည့်လိုက်ပါတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီက ဝတ်ထားလက်စမို့ သူအတင်းဆွဲ ချွတ်ပုံက ကျွန်တော့်ကို စိတ်ထန်လာစေတယ်။ မကြာပါဘူး ခပ်အမ်းအမ်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျွန်တော့်ညာဘက် နို့သီးခေါင်းကို ပွတ်တိုက် ငုံစုပ်တာ လုပ်သလို သွားနဲ့အနည်းငယ်ကိုက်ခဲတာမျိုး ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်မျိုတာမျိုး အလှည့်ကျ သူလုပ်တယ်။ မိန်းကလေးတွေ သူတို့ရင်သားကို နှိုးဆွရင် ဘယ်လိုခံစားရတယ်တော့မသိဘူး ကျွန်တော်ကတော့ ရင်ဘတ်ထဲ လှိုင်းထန်သလိုခံစားရပြီး ပေါင်ကြားက ငပဲကလည်း တားမရ စီးမရ မတ်ထောင်ထလာတယ်။ သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ် ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေသုံးကာ ခရေဝတဝိုက်ကို တွန်းတိုက်ကလိပါတယ်။
စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာမှ ဦးရဲ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ ‘ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ကုန်းလိုက်ကောင်လေး….မင်းရဲ့ခရေ အနာကျက်မကျက် ကြည့်ပေးမယ်’ တဲ့။
ကုန်ကားဂိုထောင်တံခါးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရာက အခန်းနံရံထက်မှာကပ်ထားသော ကုန်စည်ဈေးနှုန်းစာရင်း vinyl ဘက်ကို လှည့်ကြည့် ကာ ဖင်ကိုလေထဲမြောက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ရေချိုးသန့်စင်ပြီးနောက် ထည့်ထားခဲ့သော ပန်းရောင် anal plug ကို သူဆွဲထုတ်တယ်။ ကျွန်တော့် တင်သားတစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲပြီးနောက် ပူနွေးလှတဲ့ သူလျှာအရှည်ကြီးနဲ့ ခရေဝတဝိုက် ထိုးသွင်းဆော့ ကစားပါတယ်။ Anal Plug အစွန်းလေးအပေါ်ကိုရော လျှာဖျားနဲ့ခလုပ်တိုက်သလိုကလိတယ်။ ပြီးမှ Anal Plug အစွန်းလေးကို သူ့သွား အစုံနဲ့ကိုက်ကာ အပြင်ကိုဆွဲ ထုတ်တာပါပဲ။ အသည်းတယားယားဖြစ်အောင် သူကလိတယ်ထင်ပါရဲ့။ သူ့အသက်ရှူသံကလည်း ကျွန်တော့်လိုပဲ ခပ်ပြင်းပြင်းဖြစ်နေပြီ။
တင်းရင်းကာ ဝိုင်းစက်အိထွေးနေပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်တွေကို သူအားမလိုအားမရ ပွတ်သပ်ရင်း ဖျစ်ညှစ်လိုက် လွှတ်လိုက် လုပ်ပြန်ပါတယ်။
"God, that's good!" သူအမောတကောပြောတယ်ဗျ။
ခဏနေတော့ ရေစိုတစ်ရှူးနဲ့ခရေဝတဝိုက်ကို ပွတ်သပ်ရင်းမှ သူ့လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့ထိတို့ထိ ကလိပြန်တယ်။ ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံး လျှပ်စစ်ဓာတ်စီးဆင်းသွားသလိုမျိုး ခံစားရပြီး ကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်းထကာ ပါးစပ်ကနေ မနေနိုင်စွာ ညည်းညူမိပါတယ်။ ဦးရဲလေ….. ကျွန်တော့်တင်သားတွေရော ပေါင်ခြံအတွင်းပိုင်းရော အသည်းယားစဖွယ်ပွတ်သပ်သေးတာ။ အတွေ့အကြုံများသည်လို့ မဆိုသာသည့် ကျွန်တော့်အသက်အရွယ်မှာ သည်လိုအပွတ်အသပ် ကယုကယင်လုပ်ပေးတာ ခံစားရတာကိုက နိဗ္ဗာန်ပါပဲ။
‘မင်း ခရေ၀ နောက်တစ်ကြိမ် ကျိမ်းစပ်အောင် လုပ်ရဦးတော့မှာပဲ ကောင်လေးရေ’
‘ကျွန်တော်…ကျွန်တော်သိပါတယ်…’ ဦးရဲရဲ့ ပွတ်သပ် ဂရုစိုက်မှုတွေအပေါ် သာယာမိန်းမူးရင်း ခပ်တိုးတိုး ကျွန်တော်ရေရွတ်မိတယ်။
‘မင်းကို ပတ်သက်ချင်စိတ်ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာတွေကိုရပ်စမ်းကွာ။ မင်းသာ မိန်းမရိုင်းလေးတစ်ယောက်ဆိုရင်တော့ ငါ လိုချင်တပ်မက် စိတ် ဖြစ်မိဦးမယ်။ ငါတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လိင်ကိစ္စပတ်သက်ယှက်နွယ်နေတာ မှားတယ်ကွာ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပြုမူ ဆက်ဆံနေကြပုံက မတင့်တယ်ဘူးရယ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက် အတူယှဉ်တွဲ ပျော်မြူးကြတယ်ဆိုတာ သိပ်သဘာဝမကျဘူး မဟုတ်လား။’
‘အို…ကျွန်တော်လိုချင်တယ် လိုလားတယ်လေဗျ။ အဲလိုလုပ်တာ အတော်ကောင်းတယ်’
ဦးရဲကျော်ခေါင် တစ်ယောက် အားရပါးရရယ်မောပါတယ်။
‘အေး….ငါလည်း ကြိုက်တယ်။ မင်းတို့အသက်အရွယ်လောက်ကတည်းက အလုပ်သမားကြီး ဦးမင်းလွင်က နည်းပေးလမ်းပြလုပ်ခဲ့လို့ သောက်ရမ်းသဘောကျခဲ့တာ။ မင်းကို ငါ နည်းပေးလမ်းပြ မြူဆွယ်ခဲ့သလိုမျိုးပေါ့။ ဦးမင်းလွင်ရဲ့ မိန်းမ ဘုရားကျောင်းသွား ပရဟိတ အလုပ်တွေလုပ်တတ်တဲ့ စနေနေ့ မွန်းလွဲချိန်တွေဆို ငါတို့သောက်ရမ်းပျော်တာ။ ဟင်းသီး ဟင်းရွက် အပယ်တွေပုံထားတဲ့နေရာဟာ တိရစ္ဆာန်တွေလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတတ်ကြတဲ့ ငါတို့အတွက် အိပ်ရာပဲ။ တစ်ခါတလေ သူ့မိန်းမနဲ့ အတူအိပ်တတ်တဲ့ အိပ်ရာပေါ် လည်း ဖြစ်ကြသေးတယ်။ ငါတို့အပြုအမူတွေဟာ ဘာသာရေးအဆုံးအမအနေနဲ့ကြည့်ရင် ရိုင်းစိုင်းပြီး မပြုလုပ်သင့်ဘူးဆိုပေမယ့် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ပြင်းပြတဲ့ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝဖို့လုပ်ခဲ့ကြတယ်လို့ ခံယူကြတယ်လေ။ တစ်ယောက် ကိစ္စပြီးရင် အခြားတစ်ယောက်ကို အလှည့်ပေးဆက်ဆံခဲ့တယ်။ လိင်ဆက်ဆံဖို့ အခွင့်မသင့်ဘူးဆိုရောင်တောင် တစ်ယောက်တစ်လှည့် ပုလွေအရမှုတ်ခဲ့ကြတာကွ’
‘သည်နေ့ ငါ့အပေါ်တက်ပြီးမြင်းစီးသလို ခုန်ဆွ ခုန်ဆွလုပ်ပေးစမ်းကွာ။ လုပ်ပေးမယ်မဟုတ်လား’ ကျွန်တော့် ဂုတ်နေရာကနေ သူဖမ်းဆွဲပြီး မျက်နှာနှစ်ခု ပူးကပ်တဲ့အနေအထားဖြစ်အောင်လုပ်ကာ အားရပါးရနမ်းပါတယ်။
အတော်ထန်တဲ့လူဗျ…ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သူ့ပေါင်ခွဆုံထဲ ဆွဲမသွင်းခင် အားရပါးရနမ်းသေးတာ။ ကြီးမားသလောက် ရှည်လျားတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော့်လည်မျိုထဲထိထိုးသွင်းပြီးနောက် ပျို့အံပြီး ပြန်ဆွဲမထုတ်နိုင်အောင် အတင်းချုပ်ကိုင်တတ်သေးတယ်။ အားရ လောက်တဲ့အထိ ဆိမ်ထားပြီးမှ အသာလွှတ်ပေးကာ သူ့ငပဲကို ခပ်ဖြည်း ဖြည်း စုပ်တာမှုတ်တာလုပ်ခိုင်းတာမျိုး။ ဘယ်လိုပြောမလဲ အလှည့်ကျ စည်းချက်ကျလုပ်တတ်တဲ့လူကြီးပါဗျာ။
‘ကောင်းကောင်းလေး လုပ်ပေးစမ်းကွာ’ လို့ပြောပြီး ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို အထုတ်အသွင်း ပုံမှန်လုပ်တယ်။
‘ကောင်းကောင်းလေးလုပ်ပေး……ဒါပေမဲ့ မင်းပါးစပ်ထဲတင် ငါမပြီးချင် ဘူးနော်….မပြီးသေးဘူး။’ အဲသလိုပြောပြီး သူ့ဘာသာသူ ရယ်လိုက်သေးတယ်။
‘မင်း ငါ့ငပဲတုတ်တုတ်ကြီးကို စွဲလမ်းနေဦးမယ်ဆိုတာ လောင်းတောင်လောင်းလိုက်ချင်သေး။ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ကောင်လေး။’
ဦးရဲနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ဇာတ်လမ်းက လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပါတ်နှစ်ပတ်လောက် စတာပါ။ အဲသည့်နေ့က….
Alex Aung (July 5, 2024)
To be continued……
No comments:
Post a Comment