Trapped!

တိုး၀င္မိတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု

သစ္ေတာေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ေတာင္ေသလာျမိဳ႕ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာင္းေရႊ႕စတည္းခ်တာ တစ္ပတ္ပဲရွိေသးမယ္ sketch ပံုေတြက အေတာ္ မ်ားေနျပီ။ စိမ္းလန္းတဲ့ သစ္ေတာအုပ္ၾကီးေတြက ျမိဳ႕ေလးပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတာ္ေတာ္နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းရွိေနတာဗ်။ ရတနာပံု ေရႊျမိဳ႕ ေတာ္ကေန ကိုယ့္ဖာသာ ဂ်စ္ကားေလးေမာင္းလာ လမ္းတေလွ်ာက္ ဓာတ္ပံုရိုက္၊ စိတ္တိုင္းက်ျမင္ကြင္းေတြ႕ရင္ ကင္းဗတ္စကို ထုတ္ sketch ဆြဲေပါ့။

ျမိဳ႕ေလးက အေတာ္ေဖာ္ေရြသားပါပဲ။ ၅ရက္မွ တစ္ခါရွိတတ္တဲ့ ေစ်းေလးေတြလည္း ျမိဳ႕ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စည္ပင္သာယာ ေစ်း ၾကီးႏွင့္အျပိဳင္ လတ္ဆတ္ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳစြာတည္ရွိပါရဲ႕။ မနက္္ခင္းတိုင္း တည္းခိုရာအိမ္ၾကီးရဲ႕ လမ္းသြယ္ထိပ္က တို႕ဟူးေႏြးဆိုင္ေလးမွာ ကြၽန္ေတာ္မရွက္ႏိုင္ အရသာရွိရွိစားျဖစ္ပါတယ္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲမ်ိဳးစံုကိုေလ။ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေလးေတြက အရမ္းေဖာ္ေရြသလို လိေမၼာ္ျခံ လိုမ်ိဳး သစ္သီးျခံေတြေဘး ပန္းခ်ီဆြဲေနတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လံုး၀အေႏွာင့္အယွက္မျပဳ။

ျမိဳ႕ေလးေရာက္တာ ရက္သတၲပတ္ႏွစ္ပတ္ေျမာက္တဲ့ေန႕ ဒီေန႕တည္းခိုတဲ့အိမ္ ဧည့္ခန္းကိုအ၀င္ စားပြဲေပၚက ကြၽန္ေတာ့္အမည္တပ္စာ ကို ေတြ႕မိတာေၾကာင့္ ယူလာလိုက္ပါတယ္။ တည္းခိုရာလိပ္စာကို မေပးဘူး ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဒါေပမဲ့....စာက.. ထူးထူးဆန္းဆန္း

'ၾကိဳဆိုပါတယ္ ေရႊဧည့္သည္ေလးေရ။ စာလက္ခံလိုက္ရလို႕ မအံၾသပါနဲ႕။ မဟာျမိဳင္ေတာစပ္က သစ္ေတာ့ျခံနံေဘးမွာ ပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့ ဆရာသမား ေလးကို ေတြ႕ျမင္လိုက္မိလို႕ပါ။ မိတ္ဆက္စာေရးသည့္အေနႏွင့္ေရာ အကြၽႏု္ပ္ပိုင္ဆိုင္ရာ ေတာအုပ္အတြင္းက မဟာျမိဳင္ ေဂဟာၾကီးကို အႏုပညာလက္ရာဆန္းေတြၾကည့္ရႈဖို႕ဖိတ္ေခၚခ်င္တာအဓိကေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ စာေအာက္ေျခမွာဆြဲျပထားတဲ့ လမ္းညႊန္ ေျမပံုအတိုင္းၾကြ ေရာက္ပါလို႕ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။

ေဒါက္တာလြင္ဦး'

အႏုပညာလက္ရာဆန္းေတြဆိုပါလား။ အႏုပညာလက္ရာေတြဆိုရင္ ျမင္ရုံႏွင့္စိတ္လႈပ္ရွားတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ မဟာျမိဳင္ေတာအုပ္ရဲ႕ ေျမပံုကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ၾကီးမားတဲ့ ေတာအုပ္ၾကီးျဖစ္မွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ေဒါက္တာရဲ႕ အိမ္ၾကီးက သသစ္ေတာအုပ္ရဲ႕ အလယ္မက်တက် ေတာင္က်စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုရဲ႕ေဘးမွာ။ 

အေတာ္သာယာမွာပဲ ေတြးၾကည့္တာႏွင့္တင္ ကြၽန္ေတာ္ရင္ခုန္တယ္။ ညေရာက္ေတာ့လည္း လမင္းၾကီးကို ႏွင္းမႈန္ေတြၾကား ေငးရင္း နက္ျဖန္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ ေတာအုပ္ၾကီးထဲကို။ စာတစ္ေစာင္ ရဲ႕ဖ်ားေယာင္းမႈကို အလွ်င္အျမန္လက္ခံလိုက္တာ မမွားတန္ေကာင္းပါဘူးေလ။

သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္ စဥ္းစားလိုက္ အႏုပညာလက္ရာဆန္းကိုၾကည့္ခ်င္စိတ္ကျဖစ္လိုက္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ယူေဆာင္သြားသင့္တဲ့ ပစၥည္းပစၥယေလးေတြကို ျပင္ဆင္ျပီးမွ အိပ္ေမာက်ျဖစ္ခဲ့ရ တယ္ဗ်။ 

x x x

ဒီေကာင္ေလးကို ငါ့ပတ္၀န္းက်င္မွာမျမင္ဖူးပါဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႕ေကာင္းတဲ့ ငနာေလးပဲ။ ကန္စပ္က ၾကာကန္ကို ပန္းခ်ီဆြဲေနတာမ်ား မလွမ္းမကမ္းက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူကိုသတိမမူႏိုင္ဘူး။ 

ပန္းခ်ီဆြဲလို႕ေမာတိုင္း ေရေသာက္တိုင္း ပန္းခ်ီပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းတိုင္း အမွတ္တမဲ့လႈပ္ရွား တတ္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေကာက္ေၾကာင္းေတြ က ေတာ္ေတာ္အခ်ိဳးအဆစ္ေျပျပစ္လိုက္တာ။ ငါသေဘာက်တယ္။

ပန္းခ်ီကိုပဲ အာရုံထားသလားမသိ သူ႕ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ကားကိုေတာင္ သတိမမူမိဘူးထင္တယ္။ အင္းေလ.... ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို အမ်ိဳးတူေယာက္်ားတစ္ေယာက္က လိုက္ရိွတ္ေနမယ္လို႕ဘယ္ထင္မိမလဲ။

ကဲ...ငါ့ပစ္ကြင္းထဲေရာက္ဖို႕ မင္းတည္ခိုရာအိမ္အေရာက္ ငါးစာ တစ္ေစာင္ ပို႕လိုက္တယ္။ မင္းေလး သေဘာက်ပါေစ..။

x x x

မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီး ခ်မ္းခ်မ္းေအးေအးမွာ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အဓိကလမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္ ဂ်စ္ေလးကိုေမာင္းႏွင္လာရင္း ေျမပံုထဲက ျပထား တဲ့အတိုင္း ဖုန္ထူတဲ့လမ္းသြယ္ဘက္ခ်ိဳးခ်လိုက္ကာ သစ္ေတာအတြင္းပိုင္းဘက္ကို ေမာင္းခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ေလးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိျပီး စိမ္းစိမ္းစိုစိုသာယာတဲ့ ေတာတန္းေလးကို ျမင္ရေပမဲ့ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ အသြားအလာမရွိခဲ့ပံုေပါက္ေနပါရဲ႕တိတ္ဆိတ္လုိ႕။ ကားကဖြင့္ထားတဲ့ FM Radio က Rockသီခ်င္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ အျပိဳင္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျမဴးၾကြေနပါရဲ႕။

လမ္းအတိုင္း ခ်ိဳး၀င္ေမာင္းခ်လာတဲ့ လမ္းထဲေမာင္း၀င္လာတာ အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ယာဥ္အသြားအလာမေတြ႕ရဘူး။ လမ္းရဲ႕တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြမွာ သစ္ပင္ၾကီးအခ်ိဳ႕လဲက်ေနတာ သစ္ခြဲသမားေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ ဒီေလာက္ထင္းေတြအမ်ားၾကီးရမယ့္ဟာကိုလို႕ ေတြးမိ ပါတယ္။ လက္က နာရီလက္တံကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မိနစ္၂၀ရွိျပီဗ် အေတာ္နက္လာျပီထင့္ သစ္ေတာအတြင္းကို။ ေရဒီယိုလိုင္းကလည္း သိပ္မမိခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ခဏပိတ္လိုက္ကာ ကားကိုစက္သပ္ရင္းလမ္းေဘးမွာ ရပ္လိုက္မိပါတယ္။

ေလေျပတျဖဴးျဖဴးတိုက္ သစ္ရြက္ေတြၾကားေလတိုးသံသဲ့သဲ့ ပိုးေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ေအာ္ျမည္သံၾကားရတာေတြက စိတ္ကိုျငိမ္းခ်မ္း ေစသား။ေတာပန္းမ်ိဳးစံုက ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ေလႏုေအးကလည္း ေမႊးျမလန္းဆန္းေစပါတယ္။ ေငးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ျငိမ္ေန မိတာ ရာသီဥတုက ေအးလာျပီး အလင္းေရာင္ေ၀းလာေတာ့မွ ညေနေစာင္းသြားျပီဆိုတာ သတိထားမိပါရဲ႕။

ကားေပၚကိုခုန္တက္ ကားေနာက္ခန္းက ေရဘူးတစ္ဘူးဆြဲယူေမာ့ရင္း ကားအင္ဂ်င္ကို စႏႈိးလိုက္ပါတယ္။ 

တေျဖးေျဖး ေျမပံုကိုၾကည့္ျပီး ေမာင္းလာတာ အိမ္ၾကီးနားလည္းေရာက္ အေမွာင္ကလည္း ပိန္းပိတ္လို႕။ ဘီးလွိမ့္ရုံ အသာေဖာ့ေမာင္းရင္း ျခံၾကီးအတြင္း ေမာင္း၀င္သြား လိုက္တာ စဥ့္၀င္ေအာက္အသာရပ္ရင္း အိမ္ႏွင့္ျခံအေျခအေနကို အကဲခတ္ၾကည့္မိေတာ့ အတြင္းပိုင္းအခန္းတစ္ခုက မွန္အိမ္မီးေရာင္ ငယ္ကို ျမင္ရပါေရာ။

ျပတင္းမွန္ကေန တစ္ဆင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္မိရင္း ဒီေနရာဟာ လူတစ္ေယာက္တည္း ေနဖို႕ဆိုရင္ အေတာ္ထူးဆန္းတဲ့ ေနရာတစ္ခု အျဖစ္ ေတြးမိရပါတယ္။ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႕လွတဲ့ အခန္းေတြႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျပီး အိမ္ၾကီးတစ္ခုလံုးတိတ္ဆိတ္ေနတာေလဗ်ာ။ ဟူး....ဖုန္ထူတဲ့ လမ္းအတိုင္း ေမာင္းလာတာၾကာေတာ့ ေရငတ္တယ္။ 

ဒီအခ်ိန္ေရၾကည္ ေအးေအးေလးေသာက္ရရင္ေကာင္းမွာ။ ေရေသာက္ဖို႕အရင္ ရွာရမွာပါပဲေလ။

ကားအင္ဂ်င္ကို စက္သပ္ျပီး ေသာ့ကိုဆြဲႏႈတ္ကာ အိတ္ကပ္ထဲထည့္ရင္း ကားေပၚက အသာဆင္းလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တံခါးမၾကီးဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ္ ေခါက္လိုက္တာေပါ့။ အဆတ္မျပတ္ ေခါက္လိုက္ တစ္ခ်က္ျခင္းေခါက္လိုက္လုပ္ေနတာ တုန္႕ျပန္မႈ အသံတစ္ခုမွ မၾကားရပါဘူး။ တံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္တာ အလိုက္သင့္ပြင့္သြားတာႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္၀င္သြားလိုက္ပါတယ္။ ၾကိဳဆိုပံုကလည္း ေအးစက္လိုက္တာေနာ္။

အထဲေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ရႈပ္ပြမေနသလို ဖုန္ဆိုလို႕ တစ္မႈန္ေတာင္မရွိပါဘူး။ ပရိေဘာဂပစၥည္းေတြဟာ သာမန္ ေန႕စဥ္သံုးေနတဲ့ ပစၥည္းေတြလို သန္႕ျပန္႕ေနျပီး ေၾကြျပားၾကမ္းခင္းမ်ားဟာ အစက္အေျပာက္ ကင္းကင္း။ အရာအားလံုးဟာ ျဖဴစင္၊ သန္႕ရွင္းေတာက္ပေနတာမ်ား ခ်ီးၾကဴးဖို႕ေတာင္ေကာင္းရဲ႕။ဧည့္ခန္း ဧရိယာက က်ဥ္းတယ္၊ ေရခ်ိဳးခန္း တစ္ခုႏွင့္ မီးဖိုခန္းတစ္ခု ၊ဒါေပမဲ့ အိပ္ခန္းမေတြ႕ရဘူး။ အထဲကိုကြၽန္ေတာ္၀င္လာခဲ့ခ်ိန္ကေန အခုထိ သတိျပဳမိရတာက အေပၚထပ္ကိုတက္သြားတဲ့ ေလွကား...သတၳဳ ေၾကာင္လိမ္ေလွကားပံုစံတစ္ခု။ ေနာက္ျပီး အခန္းေထာင့္မွာ ေက်ာက္ဆစ္ေလွကားၾကီးက ေအာက္ဖက္ အလင္းမဲ့ေနတဲ့အထဲကို ခိုင္ခုိင္ ခန္႕ခန္႕ၾကီး ဆင္းသြားေလတယ္။ ေလွကားထိပ္ကေနရပ္ျပီး အသံျပဳၾကည့္ေတာ့ တုန္႕ျပန္သံမၾကားရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္ဆစ္ေလွကားအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ ေျမေအာက္ခန္းက်ယ္ၾကီး ရွိရာကို ဆင္းသြားလိုက္တာ ေအာက္လည္းေရာက္ေရာ လင္းထိန္ ေနတဲ့ မီးနဲ႕အတူ အခန္းအလယ္မွာ စားပြဲခံုတစ္လံုး၊ ေနာက္ဖက္နားမွာ အခန္းတံခါးတစ္ခုႏွင့္ အနီေရာင္ ဘုသီးေလးတစ္ခုက စားပြဲ ေပၚမွာ။ ဒါပဲေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ကြၽန္ေတာ္ အသံျပဳၾကည့္တာ ဘာမွတုန္႕ျပန္မႈမရတာနဲ႕ အေပၚေလွကားစီ မလွမ္းခင္ စားပြဲ ေပၚက ဘုသီးအနီေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိတယ္။ ေဘးနားမွာ print ထုတ္ျပီးကပ္ထားတဲ့ စာရြက္တစ္ခု။ 'ခလုပ္ကိုႏွိပ္ပါ။ တစ္ခါတရံ ကြၽႏု္ပ္အခ်ိဳ႕ေသာအခန္းထဲေရာက္ေနတတ္စဥ္ သင့္ေခၚသံကိုမၾကားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္' အဲဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္လည္း ခလုပ္အနီ ေလးကို ႏွိပ္ပစ္လိုက္တယ္။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ဘာမွမျဖစ္လာပါဘူး။ အေပၚျပန္တက္ဖို႕ ေလွကားစီဦးတည္ျပီးကာမွ နံရံမွာရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ တံခါးခ်ပ္ က ေဘးတိုက္ပြင့္သြားတယ္ဗ်။ တစ္စံုတစ္ေယာက္မ်ား ေပၚထြက္လာမလား?

'Hello?' ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ႏွင့္ အသံျပဳၾကည့္လိုက္တာေပါ့ တံခါး၀စီ။ 'Hello, ေကာင္ေလး ခဏေလးေစာင့္ပါ အဲဒီေနရာမွာ။ ကိုယ္မင္းဆီကို အခုပဲလာခဲ့မယ္။ ဒီညေနကို ဧည့္သည္လာမယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးေလ' အသံက ပြင့္လာတဲ့ တံခါးအတြင္း ဘက္ကေန ေပၚလာသလိုပါပဲ။

စကၠန္႕အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ အသက္၄၀ ၀န္းက်င္လူတစ္ေယာက္ အျဖဴေရာင္ဓာတ္ခြဲခန္းကုတ္အက်ႌကို ၀တ္ဆင္လ်က္ တံခါး၀က ေပၚထြက္လာပါတယ္။ သူ႕မ်က္မွန္ကို ခ်ိန္ညွိလိုက္ရင္း လက္တစ္ဖက္ဆန္႕ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏႈတ္ဆက္ပါရဲ႕။

'Dr. လြင္ဦးပါ ေကာင္ေလး။ မင္းနာမည္က ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္မလဲ?'

'ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ ဇာနည္ပါ။ ၾကိဳတင္အေၾကာင္းမၾကားဘဲလာလိုက္မိသလိုျဖစ္လို႕ ေဆာရီးပါ။ ဆရာ့ကိုအေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ပါဘူးေနာ္'

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ဦးသားလက္ကို အားရပါးရဆုပ္ကိုင္လႈပ္ရမ္းရင္း ျပံဳးျပျဖစ္ၾကပါတယ္။ 'အလည္သက္သက္ပဲလား ? ေလ့လာစူးစမ္းဖို႕ ပါသလားေကာင္ေလး'

'ကြၽန္ေတာ္ Four-wheel jeep ေလးနဲ႕ပဲေမာင္းျပီးလာလိုက္တာ။ ဆရာ့စာေလးလည္း ရလို႕ခင္ဗ်ာ့။ ျပီးေတာ့ အႏုပညာလက္ရာ အသစ္ အဆန္းေတြဆိုောတ့ စိတ္၀င္စားတာလည္းပါတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ'

'အိုေကတာေပါ့။ မင္းဘာစားျပီးျပီလဲ?

'ဒီလမ္းေလးအတိုင္းလိုက္ခဲ့ ကိုယ့္ေနာက္ကို။ ဘာေတြအစြမ္းျပထားတယ္ဆိုတာ ျပပါ့မယ္'

သူေလွ်ာက္လွမ္းသြားတဲ့ လမ္းအတိုင္း လိုက္သြားမိတာ ဒီေလာက္က်ယ္တဲ့ ေျမေအာက္အခန္းၾကီးရွိမွန္းအခုမွ သိရပါတယ္။ အခန္းက်ယ္ ၾကီးတစ္ခုအတြင္း မေရာက္ခင္ ေဒါက္တာလြင္ဦးကမ္းေပးတဲ့ ေရဖန္ခြက္ေလးကို အငမ္းမရေသာက္လိုက္မွပဲ အေမာေျပာေတာ့တာ။ သူ႕ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြအတိုင္း ထပ္တူ၀င္သြားလိုက္တာ အခန္းထဲအေရာက္ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ ၀လံုးျဖစ္သြားပါေရာ။ အားလံုးအ ေယာက္ (၃၀)ေက်ာ္ရွိတယ္။ အေယာက္ (၃၀)လံုးဟာ ကြၽန္ေတာ့္အသက္အရြယ္ (၂၅)ႏွစ္၀န္းက်င္။ ျပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအဆစ္က အခ်ိဳးက်နလြန္းစြာႏွင့္ အားလံုးေသာသူမ်ားဟာ ေပါင္ၾကားက အေျမႇာက္ေထာင္လို႕။ အခ်ိဳ႕က ၾကြက္သားေတြ အေျမႇာင္းေျမႇာင္းႏွင့္ အားက်စရာေကာင္းသလို အခ်ိဳ႕က အရမ္းကိုေခ်ာေမာလြန္းၾကပါတယ္။

အရုပ္တစ္ခုျခင္းစီ အံ့ၾသသေဘာက်စြာလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဒါက္တာက ျပံဳးၾကည့္ေနတာမ်ား သူ႕လက္ရာေတြကို ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားေနဟန္။

'ကဲ...ဘယ္လို ထင္ျမင္ယူဆပါသလဲ ေကာင္ကေလး?'

'ဒီလိုသက္ရွိလူေတြအလားထင္ရတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ဘူးဆရာ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျပပြဲမလုပ္ရတာ လဲဗ်?'

'ကမၻာၾကီးက ကိုယ့္အႏုပညာပံုစံအတြက္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးပါဘူးကြာ၊ ကိုယ္ေၾကာက္တယ္ကြ။ erection ျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ အ၀တ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ပံုစံေတြကို ဘယ္ museum တစ္ခုမွာမ်ား ရွာေတြ႕ခဲ့ဖူးလို႕လဲ ေကာင္ေလး'

'ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြထဲမွာပဲ အဲဒါေတြကိုဖန္တီးရင္း ျဖတ္သန္းေနခဲ့တာကြ'

'ဗ်ာ? ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆရာ?' ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္ပန္းခ်ီကားေတြထဲ သူ႕လို အခ်ိဳးအဆစ္ေကာက္ေၾကာင္းေတြကို ပံုေဖာ္မိရင္း ေမးမိလိုက္တယ္။

'ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘေတြရဲ႕ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွာ အသားက်ရင္း အိမ္မွာေနခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ တကၠသိုလ္တက္ ေတာ့ ခႏၶာေဗဒဆရာရဲ႕ သင္ျပမႈေအာက္ နစ္ေမ်ာခဲ့တယ္။ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ စကားေျပာဖို႕ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုမွ်ေ၀ဖို႕ ဖီလင္ကိုမရွိခဲ့တာ။ ဟုတ္တယ္ မင္းအသက္အရြယ္မွာပဲ ဒီလိုအမ်ိဳးသားကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြကို စတင္သေဘာက်ခဲ့တာ ဆိုပါေတာ့'

ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္မ်ားစီ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ညြန္ျပရင္း သူ႕ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလွစ္ဟျပတယ္ အေျဖေပးပါရဲ႕။

'ကိုယ့္လိုလူမ်ိဳးက ထူးဆန္းေနလားမသိဘူး။ ေက်ာင္းမျပီးခင္မွာပဲ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ဖန္တီးတဲ့အတတ္ပညာကို တိတ္တခိုးသင္ခဲ့တယ္ ထုဆစ္ခဲ့တယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႕ လက္ေတြ႕က်က် အစိတ္အပိုင္းလွလွေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ဒီေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြကို ဖန္တီးလာခဲ့တာ။ 

အဲ....မင္းေပါင္ၾကားက ေဖာင္းၾကြလာတာကိုၾကည့္ရရင္ ဒီအရုပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း စိတ္၀င္စားေနပံုပဲ ဟုတ္တယ္ဟုတ္?'

'ဟို...အာ....အဲဒါ' ကြၽန္ေတာ္စကားေတြထစ္ကုန္ရပါျပီ။ ဘာျပန္ေျပာရမယ္မသိ။ ေဒါက္တာဟာ လူတစ္ဦးရဲ႕စိတ္ကို ခ်က္က်က်သိႏိုင္ လြန္းလွတယ္။

'ကြၽန္ေတာ္ လိင္တူအမ်ိဳးသားေတြႏွင့္ ဘာတစ္ခုမွ မပတ္သက္ခဲ့ဖူးဘူး အခုခ်ိန္အထိ။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာပါတယ္ စိတ္၀င္စားမွာ'

'ေကာင္းျပီေကာင္ေလး အခုအခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး မင္းအ၀တ္ေတြဘာေၾကာင့္မခြၽတ္ေသးတာလဲ အခန္းထဲမင္းတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ မယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ မင္းစိတ္ၾကိဳက္တာ လုပ္ခ်င္လုပ္'

'အဲဒါက ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္....ကြၽန္ေတာ္ မေသခ်ာပါဘူး အဲဒီလိုခံစားဖို႕'

'မင္းအေနနဲ႕ ဘာကိုမွစိုးရိမ္ဖို႕မလိုပါဘူးကြာ။ ကိုယ္ကတိေပးတယ္ အေႏွာင့္အယွက္ မေပးဖို႕။ မင္းကိုလည္း လာမထိဘူး ဒါမွမဟုတ္ မင္းအနားမွာလည္း မေနပါဘူး။ တျခားအခန္းကပဲ ၾကည့္ေနမွာပါကြ။ ကိုယ့္ေကာင္ေလးေတြနဲ႕ မင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးအေတြ႕အၾကံဳယူ တာကို ၾကည္ႏူးခ်င္တာ။ မင္းအိုေကမယ္ဆိုရင္ ကတိေပးပါတယ္ ဒီေနရာမွာ တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ဖို႕'

အဲလိုနဲ႕ပဲ ေဒါက္တာလြင္ဦး အခန္းထဲက ခပ္သြက္သြက္ထြက္သြားကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ အခန္းထဲ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္း ရုပ္တုေတြႏွင့္ က်န္ခဲ့ရတာေပါ့။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာ အခန္းထဲ လွည့္လည္ၾကည့္ျပီးေနာက္ ေဖာင္းၾကြလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီဘြား ကို ပြတ္သပ္ရင္း ေခ်ာ့ေမာ့လိုက္ရပါေသးတယ္။ ေခ်ာေမာတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေကာင္ေလးေတြရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုၾကည့္ စိတ္လႈပ္ ရွားရင္းေပါ့။ အေတာ္ထူးဆန္းတယ္။ ဒီေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ျမင္ဖူးတဲ့ ျမိဳ႕ခံလူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါေနတူေနတယ္လို႕ထင္တာပဲ။ မေသခ်ာ မေရရာစြာျဖင့္ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တစ္ခုျခင္းစီလိုက္ၾကည့္မိတာေပါ့ေလ။ ျပီးေတာ့ ပြတ္သပ္ ကိုင္တြယ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ေဒါက္တာလြင္ဦး သစ္ေတာအုပ္အျပင္ေရာက္တုန္း ဒါမွမဟုတ္ ဒီေကာင္ေလးေတြ သစ္ေတာအုပ္ထဲျဖတ္ သန္းတုန္း ဓာတ္ပံုရိုက္ျပီး ပံုရိပ္ယူကာ ေခ်ာေမြ႕တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြအျဖစ္ ဖန္တီးထုလုပ္ထားတာေနမွာ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြ ဖြင့္ဟဖို႕ရယ္ ေဒါက္တာၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြ ဖြင့္ဟျပဖို႕ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြရဲ႕ နံေဘး ေက်ာက္ဆစ္ေအာက္ခံတစ္ခုေပၚ တက္ရပ္ရင္း အ၀တ္ကၾကယ္သီးေတြကို စတင္ျဖဳတ္လိုက္ ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လွပတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြ လွစ္ဟျပသျခင္းကို မသိမသာႏွစ္သက္မိေနစဥ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္ရွိေနခဲ့တယ္ဆိုတာ လံုး၀ကိုေမ့သြားခဲ့ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းေပၚလာတဲ့ ရင္အုပ္၊ က်စ္လစ္ျပီး အေျမႇာင္းထေနတဲ့ ဗိုက္ၾကြက္သားေတြ၊ ဖုထစ္ေနေသာ လက္ေမာင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားရတာ။ အ၀တ္ေတြ အကုန္ဖယ္ရွားပစ္လိုက္တယ္ အျမန္။

ရင္ေတြခုန္လိုက္တာမ်ား အသက္မရွိတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြဆိုေပမဲ့ ၾကည့္ေနရတာကိုက စိတ္လႈပ္ရွားစရာ။ အေယာက္၃၀ေက်ာ္ရွိမဲ့လူ ေတြၾကားထဲ ခဏသြားလာၾကည့္ရႈရင္း 'ပိုင္ပိုင္' ဟုတ္တယ္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ေလာက္က ေတြ႕ဆံုရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ႏွင့္တူ လွတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္နားရပ္လိုက္မိပါတယ္။ ပိုင္ပိုင္တို႕အိမ္မွာ ေရာင္းရန္ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္စုံစမ္းရန္သြားရင္း သူႏွင့္ဆံုမိခဲ့ျခင္းေလ။ အလြန္ျပံဳးခဲရယ္ခဲေပမဲ့ သူရယ္ေမာလိုက္ရင္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွင့္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္ေလးပါပဲ။

ပိုင္ပိုင့္ေက်ာက္ရုပ္နား အသာရပ္ေနရင္း ေခ်ာေမြ႕တဲ့ ေက်ာက္သားျဖဴျဖဴေပၚက ဗိုက္သားေလးေတြကို ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြႏွင့္ ပြတ္သပ္မိပါတယ္။ လက္ရာက ေျမာက္လိုက္တာ ဆီးစပ္က အေမႊးႏုေလးေတြကတကယ့္အစစ္အတိုင္း။ ရင္အုပ္ပိုင္း ႏို႕သီး ေခါင္းေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္မိတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ညီဘြားက အရမ္းကိုမာလာပါေရာ။ 'ပိုင္ပိုင့္' ညီဘြားစီအၾကည့္ ေရာက္ေတာ့ အားရမက္ေမာစရာ သူ႕ပစၥည္းက တုတ္ခိုင္ျပီးေထာင္မတ္ေနတာ အေၾကာၾကီးေတြကိုေထာင္လို႕ပါပဲ။ အဲဒီအေၾကာၾကီး ေတြကို မရဲတရဲတို႕ထိၾကည့္မိရင္းက ကြၽန္ေတာ္လက္နဲ႕အားရစြာဆုပ္ကိုင္မိပါတယ္။ ကြမ္းသီးေခါင္းရာေလးေတြကေရာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႕ေနေရာ့လား။ မေနႏိုင္စြာျဖင့္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ္ ပိုင့္ပိုင့္ပစၥည္းကို ပါးစပ္ထဲသြင္းလိုက္မိပါျပီ။ ေအးစက္စက္ကြမ္းသီး ေခါင္းကို ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ရစ္၀ိုက္ဆြဲယူရင္း ပါးစပ္ထဲ တေျဖးေျဖးသြင္းလိုက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ငပဲကို အားရပါးရျပဳစုေနရင္း လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ္ပိုင္ညီဘြားကို ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္မိပါေရာ။ ပထမေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သတိမျပဳမိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲမွာရွိတဲ့ ငပဲဟာေႏြးေထြးမႈစတင္လာသလို၊ ႏုညံ့လာတယ္၊ အစစ္အမွန္အတိုင္းေပါ့။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲ တေနရာရာ ခလုပ္တစ္ခုႏွိပ္သံသဲ့သဲ့ကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားရသလုိပါပဲ။ တျပိဳင္နက္တည္းလိုလို ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ ရဲ႕ ေႏြးေထြးလာမႈကို သတိျပဳမိရပါတယ္။ စိတ္အထင္ပဲေနမွာပါဆိုျပီး ကြၽန္ေတာ္ ပိုင္ပိုင့္ရဲ႕ငပဲကို ဆက္ျပီးျပဳစုေနမိတာ ခဏၾကာေတာ့ ညည္းတြားသံသဲ့သဲ့ကိုၾကားရတယ္။ ေဒါက္တာမ်ား ေနာက္ဖက္မွာလာရပ္ေနသလား သို႕မဟုတ္ တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္သလား? 

အခန္းထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္တာ တစ္ေယာက္မွမရွိတာေၾကာင့္ ပိုင္ပိုင္ပစၥည္းစီ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြထိကပ္လိုက္ရင္း ဆက္လက္ျပဳစုမိပါတယ္။ ငပဲကို လွ်ာေတြ ႏႈတ္ခမ္းေတြႏွင့္ ျပဳစုရတာ အားရမိသလို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း climax ျဖစ္ခ်င္လာေနျပီဗ်။ ရုတ္တရက္ တစ္ေယာက္ ေယာက္ ညည္းတြားသံကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ၾကားရျပန္ေတာ့ ပိုင့္ပိုင့္မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္မိတာ သူကြၽန္ေတာ့္ဦးေခါင္းကို ထိန္းကိုင္လိုက္ရင္း ဒီတစ္ခါ သူ႕ကိစၥျပီးေျမာက္ေရး ဆက္ၾကိဳးစားပါေရာေလ။

အလန္႕တၾကား....ကြၽန္ေတာ္လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ငပဲကိုေတာ့ အလန္႕တၾကားေထြးထုတ္ပစ္မိပါျပီ။ ပိုင္ပိုင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ငံု႕ၾကည့္ျပံဳးျပရင္း ဆက္လုပ္ဖို႕ေျပာတာ။ 'ဇာနည္ မင္းအဲဒီလို ငါ့ကိုဆက္လုပ္ေပးပါလား ငါၾကိဳက္လို႕ပါ'

ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာထဲက စိမ့္ကနဲျဖစ္သြားေအာင္ လန္႕သြားခဲ့မိတာပါ။ ေခ်ာေမြ႕၊ ေအးစက္ေနေသာ ေက်ာက္ဆစ္သားကေန ေႏြးေထြး လာရင္း လူသားအစစ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ လက္ခံလိုက္ဖို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ထိန္း လိုက္ရတာေပါ့။ ျပီးမွ ပိုင္ပိုင့္ငပဲခပ္ထြားထြားကို အားရပါးရ လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ ကြမ္းသီးေခါင္းကေန ေအာက္ေျခအထိသြင္းလိုက္ တယ္။ အခုေတာ့ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ကြမ္းသီးေခါင္းထိပ္၀ကို ရစ္လိုက္ တျပြတ္ျပြတ္စုပ္လိုက္၊ ျပီးေတာ့ တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနတဲ့ ေသြး ေၾကာမၾကီးေတြကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ တို႕ထိအရသာခံမိပါရဲ႕။

ပိုင္ပိုင္ အနည္းငယ္ညည္းတြားေနရင္း သူ႕ငပဲကို ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။ သူမတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ခံု ေပၚကေန ဆင္းကာ ေအးစက္စက္ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လွဲခ်လိုက္တာေပါ့။ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း သူလုိလုပ္ဖို႕ ေျခဟန္ လက္ဟန္ျပတာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ထက္ကို အေနအထားအတိုင္းလွဲခ်လိုက္တယ္ေလ။ ရင္ခုန္စဖြယ္ တစ္ေယာက္ဒစ္ကိုတစ္ေယာက္ စုပ္မႈတ္ၾကေပါ့။ ခဏတာေသာ အခ်ိန္မ်ားျဖတ္သန္းျပီးေနာက္ ပါးစပ္အသီးသီးထဲကို ပ်စ္ခြၽဲတဲ့ အရည္ေတြ ပန္းထည့္မိၾကေရာ။ ဒါေပမဲ့ ဆက္ျပီး အရသာခံၾကရင္း ရုတ္တရက္ရယ္ေမာလိုက္မိၾကတာေၾကာင့္ ေရာင္ရမ္းျပီး မ်ိဳခ်မိၾကပါတယ္ ငန္က်ိက်ိအရည္ေတြကို ကိုယ္စီ။

ေမာလ်စြာ လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ပိုင္ပိုင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေတြကို တက္မက္မြတ္သိပ္စြာ ကြၽန္ေတာ္နမ္းမိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေခ်ာေမြ႕စိုေျပျပီး အေမႊးအမွ်င္နည္းလွတဲ့ ပိုင့္ပိုင့္တစ္ကိုယ္လံုးကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ နမ္းတယ္၊ လွ်ာနဲ႕ကစားတယ္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျခင္းစီေရာ။ ျပီးေတာ့ ခပ္ မာမာေလးျဖစ္ေနဆဲ ႏို႕သီးေခါင္းေလးကိုလွ်ာႏွင့္ရစ္၀ိုက္ျပီး ကလိတယ္၊ မနာက်င္ေအာင္ ခပ္ဖြဖြကိုက္တယ္ေပါ့။ ရင္အုပ္ႏွစ္ခုၾကားက အေမႊးႏုႏုေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းသားေတြႏွင့္ ပြတ္သပ္ရင္း ေအာက္ဆင္းလာကာ ခ်က္ေပါက္ကေလးကိုကလိ ပူေႏြးေနဆဲ သူ႕ငပဲကိုပိုမို သန္႕ရွင္းေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေဆာင္ေပးမိေတာ့တာ။ သန္႕ရွင္းၾကည္လင္ေနတဲ့ ပိုင္ပိုင့္ေပါင္တံေတြတေလွ်ာက္ ခပ္ဖြဖြနမ္းၾကည့္မိပါ တယ္။ လံုး၀န္းျပီး အရြယ္ညီတဲ့ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို တစ္ခုျခင္းငံုစုပ္ေနမိတာ ရင္ခုန္ဖို႕ေတာ့အေကာင္းသား။ ကြၽန္ေတာ့္ဆံႏြယ္ ေတြကို ပြတ္သပ္လာတဲ့ သူ႕လက္အစံုကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ကာ ေနာက္ေျခတစ္ဖက္စီ အနမ္းေၾကာကိုေရႊ႕။

x x x

အင္း...အခန္းၾကမ္းျပင္ထက္မွာ ကစားပြဲႏႊဲေနတဲ့ ဇာနည္ 'ပိုင္ပိုင္'ဆိုတာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့မွန္းသိသလားမသိသလား ၾကည့္ေနတဲ့ လူေတာင္ ရင္ခုန္လာရတယ္။

ေကာင္းတယ္ ဒီေကာင္ကေလးႏွစ္ေယာက္တည္းကစားရတာပ်င္းလွေတာ့မယ္။ ေနာက္ထပ္ အေဖာ္ေတြကို သက္၀င္လႈပ္ရွားေစဦးမွ

'တြီ'

ေက်ာက္သားအျဖစ္ေအးစက္ေနရာကေန ေသြးပူေႏြးတဲ့ လူသတၲ၀ါျဖစ္လာၾကေတာ့လည္း ျမိဳင္ဆိုင္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အတြဲေတြအျဖစ္။

'ငါ့ကို ေတာသားဆိုတဲ့ပံုစံႏွင့္ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ ေကာင္ေတြပံုစံအတိုင္းအသက္အရြယ္တူတဲ့သူတို႕ေတြကို စိတ္တိုင္းက်ေစခိုင္းႏိုင္ျပီ ေလ... အခုေတာ့.....ဟား ဟား'

'ဒါငါ့ေအာင္ျမင္မႈပဲ....ငါ့အတတ္ပညာ...ငါကြ'

x x x

'တြီ'

ဘာသံပါလိမ့္ ေနာက္တစ္ခါၾကားရျပန္တာ။ ေဟာ..ခပ္လွမ္းလွမ္း ေနာက္နားမက်တက်က ဆံႏြယ္ေခြေကာက္ေကာက္ႏွင့္ အသက္၃၀ ရြယ္လူငယ္တစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ခ်စ္ရည္လူးေနရာစီ လွမ္းလာပါေရာလား။ ဘယ္အခ်ိန္က သူသည္လည္း အသက္၀င္လာမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိ။ သူဆင္းလာရာ ေက်ာက္ခံုက နာမည္ကိုဖတ္ၾကည့္ေတာ့ 'သက္ပိုင္'တဲ့။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ဆီလွမ္းလာျပီးေနာက္ ရွည္လ်ား ျပီး သိပ္မတုတ္တဲ့ သူ႕ငပဲကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ခေရ၀ကို တျဖည္းျဖည္းသြင္း။ ကြၽန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္မ်ား မရုန္းကန္မိပါလိမ့္ ကိုသက္ ရဲ႕ အထုတ္အသြင္းေဆာင့္ခ်က္ျငင္ျငင္သာသာအေပၚ။ 'အား...အ...အ' ခံစားရတဲ့ဖီလင္က နာက်င္မႈႏွင့္ ေရာေႏွာေနတဲ့ သာယာမႈတစ္ ခုပါပဲလား။

ေဘးတစ္ေစာင္းလႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕နား ၁၇ ၁၈ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလး' ျဖိဳးေ၀'ေရာက္လာကာ တုတ္တုတ္ႏွင့္ သိပ္မရွည္တဲ့ သူ႕ငပဲခပ္မာမာကို ကြၽန္ေတာ္စုပ္ဖို႕ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြထဲ ထိုးထည့္ေပးပါေရာ။ ျဖိဳးေ၀ေလးဟာ အရင္က အစုပ္အမႈတ္ခံဖူးတာ ၀ါရင့္ေန ဟန္တူပါရဲ႕။ မလုပ္တတ္ေသးသူကို ေကာင္းေကာင္းခိုင္းတတ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ျဖိဳးေ၀၊သက္ပိုင္တို႕ ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနတဲ့ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ျပီး ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြ အားလံုး မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးထင္ပါ တယ္။ အခ်ိဳ႕က ေက်ာက္ဆစ္သားအျဖစ္ လအနည္းငယ္၊ အခ်ိဳ႕က ႏွစ္အနည္းငယ္သက္တမ္းၾကာခဲ့ၾကျပီဆိုပဲ။ ၃၂ေယာက္ေသာ လူ ေယာက္်ားအားလံုး ၾကမ္းျပင္ေက်ာက္သားအေပၚ စုပ္တဲ့သူ၊လုပ္တဲ့သူ၊ တက္မက္စြာနမ္းတဲ့သူေတြႏွင့္ ျမိဳင္ဆိုင္ေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္း ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ မ်ားမၾကာခင္ေပၚထြန္းလာပါေတာ့တယ္ေလ။

အရာအားလံုးပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ တိမ္းညႊတ္မႈေတြေအာက္ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကျပီလား ကြၽန္ေတာ္မေတြးအားေတာ့။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ကိုယ္ခႏၶာ က်စ္လစ္လွပေသာ စြဲေဆာင္မႈခပ္ျပင္းျပင္း အမ်ိဳးသားေတြ တစ္ေနရာတည္းစုေ၀းျပီး အ၀တ္မပါ ဗလာကိုယ္တည္း ေဆာ့ကစားေနၾက တာကိုျမင္ရရင္ ဘယ္လိုမ်ားခံစားရမလဲလို႕။

သူတို႕ေတြ အားလံုးအရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ စီးေမ်ာၾကျပီး ခဏမွာေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ေလထုထဲေကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚေရာ သူတို႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚ မက်န္ ျဖဴပစ္ပစ္အရည္ေတြ ၀ဲပ်ံကုန္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း အားရပါးရ အမည္မသိ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ခဲ့ျပီးျပီ။ ကြၽန္ေတာ္....ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္မွန္းမသိ အခုမွ ၀မ္းနည္းလာမိတယ္။ ခ်စ္သူခင္သူ ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္က ကိုၾကီးကို ေတာ့ မေပးအပ္ခဲ့မိဘဲ ဒီစံအိမ္ၾကီးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေအာက္လိုက္ပါသြားရင္း မရင္းႏွီးတဲ့ လူကို အပ်ိဳစင္ခေရ၀ကိုေပးခဲ့ရတယ္။

'ေကာင္ေလးအဆင္ေျပရဲ႕လား? ကိုယ္မင္းကို မၾကာခင္ရွင္းျပပါ့မယ္ အရာအားလံုးကိုေပါ့'

ေဘးဘီကို ၾကည့္မိေတာ့ ခန္းမထဲ၀ယ္ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြက ေနသားတက်။ ေဒါက္တာလြင္ဦးရဲ႕ ေျဖသိမ့္မႈမ်ားေၾကာင့္ အလကား မ်က္ရည္က်မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္ကို သုတ္ရင္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားရတာေပါ့။ ပိုင္ပိုင္၊ ျဖိဳးေ၀ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ? ခဏေနက ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ခန္းလံုးျပည့္ခဲ့ေသာလူသားေတြကေရာ မ်က္စိတစ္မွိတ္ေလးမွာကို..ဘယ္ေရာက္?

'ဒါဆို....ဘယ္ဟာက တကယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႕ ထင္ရမလဲဆရာ?'

'ဟုတ္ပါျပီ...မင္းေလးကို ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြအသက္၀င္လာရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုေျပာျပပါ့မယ္။ အခုေတာ့ မင္းညစ္ပတ္ေနလို႕ ေရခ်ိဳးလိုက္'

ကြၽန္ေတာ္ဘာေျပာႏိုင္မွာလဲေလ ခဏေနကေတာ့ စိတ္ကူးလား အိပ္မက္လားမသိခဲ့တဲ့ ကစားပြဲမွာ ေခြၽးသံတရႊဲရႊဲ၀င္ႏႊဲခဲ့ရင္း အခု တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခြၽးေတြ မ်က္ရည္ႏွင့္ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲအရည္ေတြ စုပံုေပက်ံေနေတာ့ ေခါင္းကိုအသာျငိမ့္ျပရင္း ေဒါက္တာလြင္ဦးေျပာသလို ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ရုံမွတပါး ေကာင္းတာမရွိ။ အခန္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းလို႕ယူဆရတဲ့အခန္းကိုညႊန္ျပေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဳးshower ပိုက္ လည္းမရွိ၊ ေရစည္ေရကန္မ်ားလည္းမရွိ ကြၽန္ေတာ္ရွာေဖြေနတုန္း ေဒါက္တာ အခန္းေထာင့္က ခလုပ္အခ်ိဳ႕ကိုႏွိပ္လိုက္သံ ၾကားရျပီး ေနာက္ ၾကမ္းျပင္ကေန ေရပန္းေတြ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ပန္းထြက္လာေတာ့တယ္။ ၀မ္းသာအားရ ခႏၶာကိုယ္မွာေပက်ံေနတာေတြ ေဆး ေက်ာပစ္ရင္း စိတ္ထဲေက်နပ္သြားရတယ္။

'ဘာ....ဘာျဖစ္တာလဲ?' ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ ၾကြက္သားေတြဟာ ပိုပိုက်စ္လစ္လာတဲ့ ပံုသ႑ာန္ျဖစ္လာပါေရာ့လား။ ေရခ်ိဳး ဖို႕ပန္းထုတ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ ေရပန္းေတြကေန ကြၽန္ေတာ္ေျပးထြက္ဖို႕ ဟန္ျပင္လိုက္တယ္ အား...ေရြ႕မရေတာ့ဘူး။ ေျခဆစ္ေတြကေန ေပါင္တံေတြက တဆင့္ ေက်ာက္သားေတြျဖစ္ကုန္ျပီပဲ။ 'ေဒါက္တာ...ေဒါက္တာ' ေအာ္သံေတြမဆံုးေသးခင္ ကြၽန္ေတာ္အသံထြက္ မရေတာ့ဘူး။

'ေသခ်င္တဲ့က်ားေတာေျပာင္းတဲ့' .....အႏုပညာလက္ရာဆန္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အႏုပညာလက္ရာဆန္းတစ္ခု........အ...။

x x x

'ဟား.... ဟား'

ေတာ္ေတာ္ရယ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္.... ငါ့ကိုယ္ပိုင္ျပတိုက္ထဲမွာ လက္ရာအေတာ္ေျမာက္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တစ္ခုတိုးျပီေပါ့။

အခုၾကည့္စမ္း...ေရခ်ိဳးခန္းလို႕အမည္တပ္တဲ့ ငါ့ဓာတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ေခါမေက်ာက္ရုပ္ေတြထက္သာတဲ့ အခ်ိဳးက်ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ကို သူ႕အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ အေပါင္းအေဖာ္ေတြၾကား ထားရဦးမယ္။ ရင္အုပ္ၾကြက္သားေတြက ေမာက္ေနတာပဲ။ 

တင္ပါးေလးေတြက ေခ်ာမြတ္လို႕။ ေပါင္ၾကားက ငပဲကလည္း မမာ့တမာ။

သူတို႕ေတြအားလံုး ငါပိုင္ဆိုင္ရာ သစ္ေတာထဲမွာ ေပ်ာက္ဆံုးစာရင္း၀င္လာတဲ့လူေတြေပါ့။ သူတို႕ကို ဘယ္သူမွမရွာႏိုင္ပါဘူးေလ။

ငါေပ်ာ္ခ်င္ လိင္စိတ္ခံစားခ်င္ရင္ ခလုပ္ေလးေတြႏွိပ္လိုက္ရုံႏွင့္ သူတို႕ေတြ ေဖ်ာ္ေျဖမႈေပးသားေပါ့။ ခဏေနကပဲၾကည့္ 'ဇာနည္'ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေလးလာတာကို သူတို႕ပါ၀င္ေဖ်ာ္ေျဖၾကတာပဲမဟုတ္လား။

'ကဲ...ကဲ မင္းတို႕ေနခဲ့ၾကေတာ့ မီးေတြပိတ္ခဲ့ျပီ ဟုတ္လား'

မနက္ခင္းအာရုဏ္တက္လို႕ ေက်းငွက္ေတြေတာတန္းတေလွ်ာက္ အိပ္တန္းထကုန္ျပီ။ မနက္စာစားဖို႕ျပင္ဦးမွပါ။

'၀ူူး....၀ူး...တီတီ'

ကားတစ္စီးျခံ၀င္းနားမွာ ပ်က္သြားတယ္ထင္ရဲ႕။ ေနာက္ထပ္ဧည့္သည္တစ္ေယာက္လာျပီေပါ့။ သူ႕ကိုလည္း အႏုပညာလက္ရာဆန္း ေလးေတြ အခန္႕သင့္ရင္ျပဦးမွပါ... အႏုစိတ္တဲ့ အႏုပညာလက္ရာဆန္းေတြေလ။

Alex aung ( 21 Oct 2010)