Tuesday, May 7, 2024

အနှိပ်ဆရာ 🤓

စာရေးသူ - ဒက်ဒီ (Daddy)
.............................


" အား ကျွတ်ကျွတ် "

သင်္ကြန် နားနီးပြီဆို​​တော့ စက်ရုံမှာ အ လုပ်သမား​တွေတစ်​ယောက်မှ မရှိကြ​တော့။ ခိုင်မြဲတစ်​ယောက် မ​နေ့က စက်ရုံမှာ ​ဖောက်သည်​တွေ ဆန်လာယူတာနှင့် ဆန်အိပ်လုံး​​ရေ ၂၀​ လောက်ကို ပိုးပြီး ကား​ပေါ် တင်​ပေးလိုက်ရသည်။

ဒီ​​နေ့ မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုပင်။ အရင်က ဆိုင်ကယ်လဲတဲ့ ဒဏ်​ကြောင့်လဲ ပါမယ်ထင် သည်။ အိပ်ယာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းထလာခဲ့ပြီး ​ရေအိမ်ဝင်၊ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာ ​အောက်ထပ်ရှိ ထမင်းစား စားပွဲဆီတို့ လာခဲ့ပါ​တော့သည်။

" ဆရာ ​နေမ​ကောင်းဘူးလား မျက်နှာက မ သာမယာနဲ့ "

သူ့ရဲ့ စာ​​ရေး​လေး  ​​မောင်ပြည့်က သူ့ဆရာ ခိုင်မြဲကို လှမ်း​မေးရင် နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

" နေ​ကောင်းပါတယ် မ​နေ့က စက်ရုံမှာ လူမရှိတာနဲ့ ကား​ပေါ်ဆန်အိပ် မတင်​ ပေး လိုက် တာ အခု​တော့ ခါးက တအားနာ​နေတာ "

" အလုပ်သမား​တွေ​ရော ဘယ်သူမှမရှိကြဘူးလား ဆရာ ရာ"

" သင်္ကြန်နား နီးပြီဆို​တော့ ပြန်ကုန်ကြပြီ​လေ "

" ဘယ်သူမှမရှိရင် ကျွန်​တော်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး​ခေါ်တာ မဟုတ်ဘူး "

" ညီ လဲအား​နေတာမှမဟုတ်တာ ပြီးတော့ ပိတပိတ်ရက်ကြီး ဒါကြောင့်မ​ခေါ်ခဲ့လိုက်​တော့တာ"

ခိုင်မြဲက သူ့​ရှေ့က ​​မောင်ပြည့် ငှဲ့ထား​ပေးတဲ့ လက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုယူပြီး တကြိုက်​မော့ကာ ပြန်ချလိုက်ပြီး သူတ်ု့မြို့မှာ နာ မည်ကြီး ​အောင်ဗိုလ်ကိတ် ဆိုင်မှ ​ဝယ်ထားတဲ့ ထောပတ်သီးကိတ်မုန့် တချပ်ကိုယူစားလိုက်သည်။

" ကျွတ်​တော် ကြည့်​နေတာ ဆရာက အမြဲ တမ်း ခါးနာတာ အမြဲတမ်း ငြီးတယ်​နော်၊​ဆေးခန်းမပြဘူးလား"

" ပြတာ​​ပေါ့ကွာ ဆရာဝန်​တွေက ခါး​​ကြောညှပ်တယ်ပြောတာဘဲ၊​ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်ရင် ပြန်​ကကောင်းလာမယ်တော့ပြော တာဘဲ ငါကလဲ အလုပ်ကများ ​​လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို့ကျ​တော့ အချိန်ကမ​ပေးနိုင်နဲ့ ​ပျောက်လိုက်ပြန် အ​လေအပင်​လေး မ မိရင်ကို ပြန်နာလာလိုက်နဲ့ ဘဲ လုံးချာ လိုက်​နေတာ"

" အနှိပ်သည်​တွေနဲ့​ရော ပြကြည့်ဖူးလား"

" ပြတာဘဲ နှိပ်တာဘဲ သက်သာလဲ ခဏ​​ပေါ့ လေ အရှင်း​တော့ဘယ်​ပျောက်မလဲ "

" ကျွန်​တော်တို့ ဆီက အနှိပ်သည်နဲ့မပြကြညိ့ချငိဘူးလား"

" ကောင်းလို့လား "

" အ​တော်​လေး​ကောင်းတယ် ဆရာ ကျွန်​တော် လက်အ​ကြောညှပ်တုန်းက​တောင် နှိပ်တာ ​နေရာစုံပြီ ဒီဆရာနဲ့မှ ​ကောင်းသွားတာ"

" ဟုတ်လား အဲတာဆို ငါတို့အားတဲ့တစ်ရက်သွားရ​အောင်ကွာ"

" ရပါတယ်၊  ဆရာ သွားချင်တယ်ဆို ကျွန်​တော်လိုက်ပို့​ပေးမယ်"

ကလင်း ၊ကလင်း ၊ကလင်း....

ထိုစဥ် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထိုင်ဖုန်း က ထမြည်လာ​တော့ ခိုင်မြဲ က ထမင်းစားစားပွဲမှ ထ ကာ ဖုန်းကိုင်ဖို့ထွက်သွားခဲ့ပါ​တော့သည်။


♤♤♤♡♡♡♡♡♡♤♤♤♤♤♤♤♤♤♡♡♡♡

​မောင်ပြည့်​မောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ်​ နောက်ကို ခိုင်မြဲက အ​နောက်က​နေ ဆိုင်ကယ် စီးပြီးလိုက်ပါလာခဲ့သည်။

" ရောက်​​တော့မလား"

" မ​ရောက်​သေးဘူး ဒီ နှစ်ရွာ​လောက်​ကျော်သွားပြီးမှ ​ရောက်မှာ"

" အ​တော်​ဝေးတယ်​နော် "

" ဒီဘက်​တွေ ဆရာတစ်ခါမှ​ မရောက်ဖူးဘူးလား "

" မ​ရောက်ဖူးဘူး ရှမ်းရွာထင်တယ်"

" ဟုတ်တယ်ဆရာ ကျွန်​တော်တို့လို ရှမ်းလူမျိုး​တွေဘဲ"

" ဪ "

၁နာရီ​ကျော်​ကျော်​လောက်​မောင်းလိုက်​တော့ ​မောင်ပြည့်​ပြောတဲ့ အနှိပ်သည်ရှိတဲ့ ရွာတို့​​ရောက်ခဲ့ပါ​တော့သည်။

" ရွာ​တော့​ရောက်ပြီ "

" သူ့အိမ်​ရော "

" သူ့အိမ်က ရွာလည်​လောက်မှာ အခုက ရွာအဝင်ဘဲ ရှိ​သေးတယ် "

နှစ်​ယောက်သားဆိုင်ကယ်​ပေါ်စီးရင်း စ ကားတ​ပြော​ပြော​မောင်းလာခဲ့သည်။ ရွာလည်​လောက်​ရောက်​တော့ လမ်းမကြီးက​နေ လမ်းကြားထဲချိုးဝင်ကာ ဆိုင်ကယ်ကို ဆက်​မောင်းလာခဲ့သည်။

" ရောက်​တော့ မလား"

" ရှေ့နားဆို ​ရောက်ပြီ"

၃ မိနစ်​လောက်ဆက်​မောင်းလာခဲ့ပြီး အိမ်တစ်အိမ်​ရှေ့တို့ ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ပါ​တော့သည်။

" ရောက်ပြီဆရာ အနှိပ်သည်အိမ်က ဒီအိမ်ပဲ "

နှစ်​ယောက်သား ဆိုင်ကယ်​ပေါ်မှ ဆင်းကာ ၊ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ကြပြီး အိမ်ထဲသို့လှမ်းဝင်ခဲ့ပါ​တော့သည်။

အိမ်​ရှေ့တွင် အသက် ၅၀ကျော်​လောက်ရှိမည်ထင်ရသော လူကြီးတစ်​ယောက် ထိုင်​နေတာကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ အသားဖြူဖြူ ​တောင့်​တောင့်​ဖြောင့်​ဖြောင့်၊ အရပ် ၅​​ပေ ၇/ ၅​ပေ ၈​ လောက်ရှိမည်ထင်။

ခိုင်မြဲမှ စတင်ကာ။

" အနှိပ်ဆရာ အိမ်က ဒီအိမ်လားခင်ဗျ"

" ဟုတ်ပါတယ် ၊လာပါ၊ လာထိုင် "

ထိုလူကြီးက ခုံ​တွေလာချ​ပေးပြီး။

" ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ ငါ့တူတို့"

" ကျွန်​တော် ခါးနာ​နေလို့ လာနှိပ်တာပါခင်ဗျ "

" ​အေ့​​ အေ့  ရပါတယ်"

ထိုစဥ် ​ကျွန်​တော်​နောက်က​နေ လိုက်ဝင်လာတဲ့ ​မောင်ပြည့်ကို​ ထိုလူကြီး​တွေ့လိုက်​တော့။


" ဪ ဘယ်သူများမှတ်တယ် ​မောင်ပြည့်​ ခေါ်လာတဲ့ ဧည်သည်ဘဲ လာထိုင် "

​မောင်ပြည့်က ခုံမှာဝင်ထိုင်ရင်း

" အဖိုး ဆရာ ​နေ​ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

" ကောင်းပါတယ်ဗျာ၊​ မောင်ပြည့်မိဘများ​ရော ​နေ​ကောင်းရဲ့လား"

" ကျွန်​တော်​တောင် အိမ်မ​ရောက်ဖြစ်တာကြာပြီ၊ အပြန်မှဘဲ ဆရာကိုလဲ အိမ် အ လည်​ခေါ်ရင်း ဝင်သွား​တော့မှာ"

" ဪ အလုပ်​ရော အဆင်​ပြေတယ်မ ဟုတ်လား "

" ပြေပါတယ် အဖိုးဆရာ "

" အခုကဘာဖြစ်လို့လဲ "

" ကျွန်​တော်အလုပ်ရှင်က ခါးနာတယ်ဆိုလို့ နှိပ်ဖို့ ကျွန်​တော်​ခေါ်လာခဲ့တာပါ "

" ဖြစ်တာကြာပြီလား ငါ့တူက အသက်​ရောဘယ်​လောက်ရှိပြီလဲ "

အနှိပ်ဆရာဆိုသူက ခိုင်မြဲ ဘက်လှည့်ပြီး ​မေးလာခဲ့သည်။ ခိုင်မြဲက ကျွန်​တော်အ သက် ၃၇ ရှိပါပြီ။ ဆိုင်ကယ်လဲရာက​နေ ဖြစ်တာ။ အခုလဲ အ​လေး မ ရင်ပြန်နာလာတတ်တဲ့ အ​ကြောင်း​တွေ ​ပြောပြ​ပေးလိုက်သည်။

" အဆင်​ပြေသွားမှာပါ အဲဆို ခဏ​လေး​တော့​စောင့်​နော်၊ ဆေး​သွေးရမှာဆို​တော့​လေ "

" ဟုတ် ရပါတယ်ဗျ အဖိုးဆရာ အဆင်​ပြေသလိုသာလုပ်ပါ"

​မောင်ပြညိ့က အဖိုးဆရာဆိုလို့သာ သူလဲဖိုးဆရာ လိုက်​ခေါ်သည်။ အဖိုးဆရာဆိုသူက ​သူ့အိမ်ထဲဝင်သွားပြီးကျောက်ပြင်ရယ် ဆေးပုလင်းရယ်၊ ပြီး​တော့ ဘာဆေး မြစ်မှန်း မသိ ​ဆေးမြစ်၂တုံး​လောက်ယူထွက်လာပြီးပုလင်းထဲက​ဆေးရည်ကို ကျောက် ပြင်​ပေါ် ​လောင်းချလိုက်ပြီး သူယူလာတဲ့ ​ဆေးမြစ်၂တုံးနဲ့ စတင်ကာ ​သွေး ​နေပါ​တော့သည်။

" ကျန်တဲ့ အနှိပ်သည်​တွေက ပရုပ်ဆီလေး လူးပြီး နှိပ်ကြတာငါက​တော့ အဲလို​မဟုတ်ဘူး ​ဆေးမြစ်​တွေနဲ့အ​သေအချာ​သွေး လိမ်းပြီးမှ နှိပ်​ပေးတာ"

" ဪ ဟုတ်ကဲ့ အဖိုးဆရာ "

" ပြီး​တော့ က​လေးမရနိုင်တာ​တွေလဲ က​လေးရ​အောင်လုပ်တဲ့​ဆေး​တွေလဲရှိတယ်၊အမျိုးသမီး​တွေ ဓမ္မတာမမှန်သာ​တွေ​သောက်တဲ့​​ဆေး​တွေလဲရှိတယ် ပြီး​တော့ ​ယောင်္ကျားတွေ အ​ကြောသန်ပြီးလိင်ဆက် ဆံတဲ့အခါမှာကြာ​အောင် သုံးတဲ့​ဆေး​တွေ လဲရှိတယ် "

အနှိပ်သည်​ ပြောတဲ့စကား​တွေကို ​​မောင်ပြည့်နောက်​ဖေးသွားချိန်ဖြစ်နေ​သေးလို့သာ​တော်​သေးသည်။

ခိုင်မြဲ မှာ ​ဪ ၊ဟုတ် ၊အင်း ​တွေကလွဲပြီး ဘာမှပြန်​ပြောတတ်၊ ပြီး​တော့ သူက အိမ်​ထောင်သည်မဟုတ်တဲ့ အတွက် အိမ်​ထောင်​ရေးအ​ကြောင်း​တွေ သူသိပ် မသိတာလဲ ပါမှာ​ပေါ့​လေ။

" ငါ့တူက အ​ကြောသန်တဲ့​ဆေး​တွေလိုချင်ရင် လက်​ဆောင်​ထည့်​ပေးသွားလိမ့်မယ်၊ဒါမှ အိမ်က သက်ထား​လေးရဲ့ ဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပိုပြီးဖြည့်ဆည်း​ပေးလိုရတာ​ပေါ့​လေ"

" ဟာ မဟုတ်တာ အဖိုးဆရာ၊ ကျွန်​တော် လူပျို လူလွတ်တစ်​ယောက်ပါ"

" ဪ ဟုတ်လား အသက်​တောင် ၄၀ နားကပ်​နေပြီး ဘာလို့အိမ်​ထောင်မပြု​သေးတာလဲ၊ အသက်ကြီးလာရင် သိပ်အဆင်မ​ပြေလှ​တော့ဘူး၊ ငါတို့ဆီက အ ပျို​တွေရှာ​ပေးရမလား "

" ရပါပြီဗျာ အသက်ကြီးပြီ​လေဗျာ၊ ဘယ်သူက လာကြိုက်​တော့လဲ"

" ကြိုက်မှာပါ ငါ​တောင် မိန်းက​လေး မ ဟုတ် လို့ ၊ ငါသာမိန်းက​လေးဆို ငါ့တူကို ပြန်ကြိုက်မိမှာအမှန်ဘဲကွ"

ခိုင်မြဲမှာ မ​နေတတ်မထိုင်တတ်၊ အ​ရေးထဲ ​မောင်ပြည့်က ​နောက်​​ဖေးသွားတာ ကြာ​နေ​သေးသည်။

" ဟုတ် အဖိုးဆရာက တစ်​ယောက်ထဲလား​​ နေတာ"

" မဟုတ်ပါဘူး ၊မိန်းမလဲရှိတယ်၊ အခု​တော့ အိမ်မှာမဟုတ်ဘူး ခြံထဲဆင်းသွားတယ်၊ ဟင်းသွားရှာတာ"

" ဪ သား သမီး​တွေ​ရော"

" သားသမီး​တွေက တရုတ်ပြည်မှာ ၊သူတို့လဲသူတို့အိမ်​ထောင်နဲ့သူတို့ပါအရင်း​တော့ မဟုတ်ဘူး ​မွေးစားထားတာပါ"

" ဪ "

" အကို​တောင် အကို့မိန်းမနဲ့ အတူမ​နေဖြစ်တာကြာပြီ "

ခိုင်မြဲစကား ဘယ်လိုပင်လွဲပြီး​ပြောပါ​​စေ၊ဒီအ​ကြောင်း​တွေက​နေကို မထွက်။​ တော်​သေးတယ်။ ​မောင်ပြည့်​နောက်​ဖေးက​နေ ပြန်လာလို့ စကားစပြတ်သွားသည်။

အနှိပ်သည်ဆိုသူက ​ဆေး​သွေးရာက​နေထသွားပြီး သင်ပြူးဖျာကို ခင်းလိုက်ကာ ​ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ယူလာပြီး။

" ကဲ စပြီးနှိပ်လိုက်ကြရ​အောင် ဒီနားလာ"

ခိုင်မြဲက အနှိပ်သည်ခင်းတဲ့​ ဖျာနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" အင်္ကျီ​တွေ ချွတ်လိုက်​နော် ​ဆေးလိမ်းရ​အောင်"

ခိုင်မြဲက သူ့ဝတ်လိုက်တဲ့ အင်္ကျီလက်ရှည်ကို ချွတ်​ပေးလိုက်သည်။


" အင်္ကျီက ပြန်ဝတ်လို့မရ​သေးဘူး​နော်၊​ဆေးလိမ်းလိုက် နှိပ်လိုက်လုပ်မှာဆို​တော့ နှိပ်ပြီးမှ ဝတ်လို့ရမှာ "

ခိုင်မြဲကလဲ ​ဘေးနား​ မောင်ပြည့်ရှိ​နေ​တာဘဲ ဆိုတဲ့အ​တွေးနဲ့သာ ချွတ်​ပေးလိုက်ရသည်။ သူနှိပ်ဖူးတဲ့အနှိပ်သည်​ တော်​​တော်များများ အခုလိုအင်္ကျီချွတ်ပြီးနှိပ်တာ သူတစ်ခါမှ​တော့မကြုံးဖူး​သေး​ပေ။

အနှိပ်သည်က သူ​သွေးထားတဲ့​ ဆေးရည်​တွေနဲ့ ပခုံးက​နေပြီး လိမ်းလိုက်နှိပ်လိုက် စတင်ကာ နှိပ်​နေပါ​တော့သည်။ ပခုံး ပြီး​တော့​ ကျောပြင် ​တွေထပ်နှိပ်ပြန်သည်။

သူလိမ်း​ပေးတဲ့​ဆေးက ဘာ​တွေနဲ့​ဖော်စပ်ထားတယ်​တော့မသိ။ တကိုယ်လုံး ပူရှိန်း ရှိန်း​လေးနဲ့ အ​တော်​လေး​ နေလို့​ကောင်းသည်။ ထိုစဥ် ​မောင်ပြည့် ဖုန်းက အသံ မြည်လာ​တော့ ​မောင်ပြည့်က ဖုန်း​ပြောဖို့အပြင်ထွက်သွားခဲ့လိုက်ပါ​တော့သည်။

အိမ်အတွင်းမှာလဲ ဘယ်သူမှမရှိ သူတို့သုံး​ယောက်ထဲသာ။​ မောင်ပြည့် ထွက်သွား​တော့ သူ့တို့နှစ်​ယောက်သာ ကျန်ပါ​တော့ သည်။

" ကဲ ခါးနှိပ်ပြီးပြီဆို​တော့ အိပ်လိုက်​တော့"

" ဝမ်းလျား​မှောက်​ပေး ရမှာလား "

" မဟုတ်ဘူး ပက်လက်အိပ်​ပေး ​ပေါင်​တွေကျော​တွေ ​ခြေသလုံး​ကျော​တွေ အကုန်နှိပ်​ပေးမှ ရမှာ "


ခိုင်မြဲလဲ အနှိပ်ဆရာ​ပြောသလို ပင်လက်အိပ်​ပေးလိုက်ပါ​တော့သည်။ အနှိပ်ဆရာက ​ခြေမက​နေ ​ခြေသလုံးပြီး​တော့​ ပေါင်​ကျော​တွေ အကုန်နှိပ်​ပေးသည်။ သူ့ရဲ့ တ​တောင်ဆစ်ကလဲ ​ပေါင်​ကြောကိုနှိပ်လိုက်တိုင်း ခိုင်မြဲရဲ့ လီး​ချောင်း​ပေါ်မသိမသာ လာလာနှိပ်မိ​နေသည်။

ခိုင်မြဲက ​ယောင်္ကျား အချင်းချင်း ပါဘဲ​လေ ဆိုတဲ့အ​တွေးနဲ့ ရှက်​ပေမယိ့ ကြိတ်မှိတ်ကာ အနှိပ်ခံ​နေမိသည်။

အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲ ပုဆိုးကို လှန်လိုက် ​ဆေးလိမ်းလိုက် နှိပ်လိုက်နဲ့ ခဏအကြာ အနှိပ်ဆရာလက်​တွေက ခိုင်မြဲ ရဲ့အတွင်း ခံကို ကျော်ပြီး.....

ခိုင်မြဲရဲ့ လီး​ချောင်းကို ကိုင် ကာ ​ဆေး​တွေနဲ့ ပွတ်​ချေလိုက်သည်။

ခိုင်မြဲက အလန့်တကြား အနှိပ်ဆရာလက်ကို တွန်းဖယ်လိုက်​ပေမယ့် မရ။ ခိုင်မြဲလီးကိုလဲ အတွင်းခံထဲက​နေ ဆွဲထုပ်လာပြီး
သူ့ပုလင်းထဲက ​ဆေးရည်​တွေနဲ့ သုတ် လိမ်း​ ပေးပါ​တော့သည်။ ခိုင်မြဲလီးကလဲ ပူ​နွေးလာပြီး ချက်ချင်း​မြွေ​​ဟောက်တစ်​ကောင်လို့ ​ထောင်ထလာပါ​တော့သည်။

" မလုပ်ပါနဲ့ အဖိုးဆရာရယ် ကျွန်​တော်မ​နေတတ်ဘူးဗျ ပြီး​တော့ ​မောင်ပြည့် ဝင်လာလိမ့်မယ်"

​မောင်ပြည့်က ​တော်ယုံနဲ့မဝင်လာဘူးဆိုတာခိုင်မြဲ​သိ​နေ​သော်လည်း အားနာ​နေမိ သည်။

" မောင်ပြည့်က သူ့​ကောင်မ​လေးနဲ့ဖုန်းသွား​ပြော​နေတယ်ထင်တယ် ကြာမှာ ငါ့တူ လီးကအကြီးကြီးဘဲ​နော်၇လက်မလောက် ရှိမယ်ထင်တယ် "

အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲလီးကို ကိုင်ကာ ​ရှေ့ တိုး​နောက်ငင် လုပ်ရင်း​မေးလိုက်သည်။
ဒီအ​ခြေအ​နေထိ​ရောက်လာမှ​တော့ ခိုင်မြဲလဲ မရှက်​တော့။

" ဟုတ်တယ် အဖိုးဆရာ ကျွန်​တော်လီးက ၇ လက်မ​တောင်​ ကျော်​​သေးတယ် "

" အိမ်ဝင်းထဲ ဝင်လာကတဲ့က ငါ့တူ ကလီးကြီးပြီး ထန်မဲ့ရုပ်မျိုးဆိုတာသိ​တယ်​လေ"

" ဒီအတိုင်းဘဲ ထု​ပေး​နေ​တော့မှာလား "

" ငါ့တူက ဘယ်လိုလုပ်​ပေး​စေချင်လဲ "

" ကျွန်​တော် မရ​​တော့ဘူးဗျာ ငုံ​ပေး​တော့"

​ခိုင်မြဲကပြောလဲ​ပြော အနှိပ်ဆရာရဲ့ခေါင်း ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးနဲ့ အနှိပ်ဆရာရဲ့ပါးစပ်ကို​​တေ့​ပေးလိုက်ပါ​​တော့သည်။

အနှိပ်ဆရာကလဲ အလိုက်တသိ ပါးစပ်​လေး ဟကာ ခိုင်မြဲလီးကြီးကို ငုံချ​ပေး လိုက်ပါ​တော့သည်။

" အား ရွီ အို အား အင်း အား အင်း "

" ဘွတ် ပလွတ် ပြွတ်"

" အား အား "

" ပြွတ် ပြွတ် "

ခိုင်မြဲလီးကြီးကို အနှိပ်ဆရာခင်ဗျာ ပါး စပ်နဲ့မဆံ့​အောင် ငုံ​ပေး​နေရသည်မှာမျက် ရည်ကြည်​တွေပါ ဝဲတက်လာခဲ့သည်။

" ပြွတ် ပဘွတ် ပြွတ် ပလွတ် "

" အား ​ကောင်းလိုက်တာ က​လေးလေးနို့စို့သလို့ အားရပါးရစုပ်​​ပေးစမ်းပါ"

အနှိပ်ဆရာက စုပ်​ပေးသည်။ လျာဖျား​လေး​တွေနဲ့ ခိုင်မြဲလီးထိပ်ပတ်ပတ်လည်​တွေကို ယက်​ပေးရှာသည်။ သူလက်နဲ့လဲ ခိုင်မြဲလီးကို ထု​ပေးပြန်သည်။ ၁၀ မိနစ်​လောက်ကြာ​တော့ ​မောင်ပြည့်ဝင်လာမှာစိုးသည်နှင့် ခိုင်မြဲက မမထိန်းထား တော့ဘဲ သူ့သုတ်ရည်​တွေကိုအနှိပ်ဆရာပါးစပ် ထဲ အပြည့်ပန်းထွက်လိုက်ပါ​တော့သည်။

ခိုင်မြဲ အနှိပ်သည်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တဲ့သုတ်ရည်​တွေကို အနှိပ်သည်က မ​ထွေးထုတ်ဘဲ ခိုင်မြဲ​ရှေ့မှာပင် သုတ်ရည်​တွေကို မြိုချပြလိုက်​သေးသည်။

အနှိပ်သည်က ခိုင်မြဲလီးကို တဖန် ပြန်ငုံ​ပေးပြီး လီးတစ်​ချောင်းလုံးကို သူ့လျာပြားကြီးနဲ့​ လီး​ဘေးနား​​ပေကျံ​နေတဲ့ သုတ်ရည်​တွေကို ​ပြောင်​အောင်ယက်​ပေးလိုက်ပါ​တော့သည်။

ထို့​နောက် ဟန်မပျက် ဆက်နှိပ်​နေ​ပေးပြီး ၅ မိနစ်​လောက်ကြာ​​တော့ အနှိပ်သည်မိန်း မ ဆိုသူ ခြံထဲမှပြန်လာခဲ့ပါ​တော့သည်။​

မောင်ပြည့်လဲ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ပြီး ခဏကြာ​တော့ နှိပ်တာ ရပ်နားလိုက်ပါ​တော့ သည်။

" ကဲ ဒီ​နေ့​တော့ ဒီ​လောက်ဆို ရပြီ အ​ကြော​တွေက ​နေရာမှန်​တော့ ပြန်မ​ရောက်​သေးဘူး ၁ရက်၂ရက်​နေပြီးရင်​တော့ ပြန်လာခဲ့လိုက်"

" ဘယ်​နေ့လဲ ပြန်လာခဲ့ရမှာ "

" အဲ... ဒီ​နေ့နှိပ်လိုက်တဲ့အရှိန်က နာအုံးမှာဆို​တော့သန်ဘက်ခါည​နေ​လောက်ရေချိုး ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်​လေ ဒါမှ လိမ်းလိုက်တဲ့​ဆေး​တွေက ညအိပ်လိုက်ရင်ပိုသိသာမှာ။

" ည​နေဆို အဆင်​ပြေပါ့မလား နိုင်ငံ​ရေးက မ​ကောင်း လမ်းခရီး​ဝေး​တော့​လေ "

" ရတယ် ည​နေဘဲ မပြန်နိုင်ရင် ညအိပ်လိုက်​ပေါ့​လေ အိမ်မှာဘယ်သူမှရှိတာမ ဟုတ်ဘူး သန်ဘက်ခါညဆို အကိုမိန်းမက သူ့အမျိူးအလှူရှိ​တော့ ၃ညအိပ်​လောက်သွားမှာ။

ခိုင်မြဲကလဲ စီးပွား​ရေးသမားပီပီ​ ခေသူမဟုတ်။ ချက်ချင်းသ​ဘော​ပေါက်သည်။

" အဲဆို ကျွန်​တော် ည​နေ အ​ရောက်လာခဲ့ပါ့မယ် ကဲ သွားလိုက်ပါအုံးမယ် မောင်ပြည့်အိမ်လဲ ဝင်အုံးမှာဆို​တော့​လေ "

" ကောင်းပါပြီဗျာ "

အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲတို့ အပြန်တွင် ​မောင်ပြည့်မသိ​အောင် ခိုင်မြဲကို မျက်လုံး တစ် ဖက် မှိတ်ပြလိုက်ပါ​သေးသည်။ ခိုငိမြဲက တဖန် ပြန်ပြုံးပြကာ ​ခေါင်း​လေးငုံ့ပြလိုက်ပြီး အနှိပ်ဆရာအိမ်မှာထွက်လာခဲ့ပါ​တော့ သည်။

ထို​နေ့က ​မောင်ပြည့်အိမ် ဝင်လည်ပြီး ည​နေ ၄ နာရီ​လောက်မှ အိမ်ပြန်​ ရောက်လာကြသည်။

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

၃ရက်​​မြောက်​နေ့

" မောင်ပြည့် မင်း ငါနဲ့လိုက်အုံးမှာလား"

" ဘယ်သွားမှာလဲ ဆရာက "

" မင်းရွာ​ဘေးက အနှိပ်ဆရာက ပြန်လာခဲ့ဖို့​ပြောခဲ့တယ်​လေကွာ "

" မလိုက်ချင်ပါဘူး၊​ နေ ဒီလောက် ပူ​နေတာ သူ့အိမ်လဲ ဆရာသိ​​နေတာဘဲ "

" ကားနဲ့သွားမယ်​လေကွာ ​နေပူလဲဘာဖြစ်လဲ"

" မလိုက်​​တော့ပါဘူး ၊ပြီး​တော့ ဆရာခိုင်းထားတဲ့ စားရင်း​တွေလဲ မပြီး​သေးဘူး​​လေ"


" အေးပါ အဲဒါဆိုလဲပြီး​ရော ထမင်းစားမ​စောင့်ထားနဲ့​နော် အ​ခြေအ​နေကြည့်ပြီး မပြန်ဖြစ်ရင် ဖုန်းဆက်မယ်"

" ဆရာက ဘယ်မှာအိပ်မှာလဲ "

" မင်းအိမ်လဲ သိ​နေပြီဘဲကွာ ဟိုမှာအိပ်ရင်လဲ အိပ်ခဲ့လိုက်မယ် "

" အဲဆို အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ်"

" ရတယ် မဆက်ထားနဲ့ ငါဘာသာသွားလိမ့်မယ် ok "

" အင်းပါ ဆရာအဆင်​ပြေတယ်ဆိုပြီးတာဘဲ"

ခိုင်မြဲက ​​ရေချိုးရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဂွင်း တစ်ခါထုလိုက်​သည်။​ မောင်ပြည့် မလိုက်ဖြစ်​အောင် သူတမင် ဂွင်ဆင်ကာ စာရင်း​တွေ လုပ်ဖို့ခိုင်း ထားခဲ့သည်။​

မောင်ပြည့်က ကားနဲ့ဆို ဘယ်​နေရာမှသိပ်မလိုက်ချင်။ ကားမူးတတ်၍ပင်။​

ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပြီး​တော့ body serum ​လေးလူးကာ ကား​သော့ယူ ပိုက်ဆံအိတ်ယူကာ ခြံထဲမှကား​မောင်းထွက်လာခဲ့​တော့သည်။

သူ့ဘဝတွင် သူထက်ငယ်တဲ့​ကောင်​လေး​တွေကိုသာ သူဖင်လိုးခဲ့ဖူးသည်။သူထက်အသက်ကြီးတဲ့လူကို တစ်ခါမှ မလိုးဖူးခဲ့ ။ဒီ​နေ့​တော့ သူရင်ခုန်​နေမိသည်။ ပထမ​နေ့က အဖြစ်အပျက်​ကို​ တွေးမိလိုက်​တော့ ပိုရင်ခုန်ရသည်။

၂ နာရီ​လောက် ကား​မောင်းလိုက်​တော့ အ နှိပ်ဆရာ ရှိတဲ့​နေအိမ်စီ ​ရောက်ခဲ့ပါ​တော့ သည်။

အိမ်​ရှေ့ကားထိုးရပ်လိုက်​တော့ အနှိပ်ဆရာက ထွက်လာခဲ့ပြီး

" ဘယ်သူများလို့ ကားနဲ့ဆို​တော့ အကို​တောင်မျှော်နေတာ မလာ​တော့ဘူး ထင်​နေတာ "

" လာရမှာ​ပေါ့ဗျာ ဒီ​လောက် အနှိပ်​တော်တဲ့ ဆရာချိန်းလိုက်တာကို မလာရင် ကျွန်​တော်လူမိုက်ဖြစ်သွားမှာ​ပေါ့ဗျာ ဒါနဲ့ဆရာ က​တော်​ရော "

" မနက်ကတည်းက သူ့ရွာမှာ အလှူရှိလို့ ၃ ည အိပ်သွားလိုက်ပြီ"

" အဲဒါဆို အိမ်မှာ အဖိုးဆရာတစ်​ယောက်ဘဲရှိတာ​ပေါ့"

" ဒါပေါ့ ဒီ​နေ့​တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲ​နော် အဆင်​ပြေတယ် မဟုတ်လား"

" ပြေပါတယ်"

" ညအိပ်သွား​တော့ "

" စိတ်ချ အိပ်မှာ "

" အဲဆို ခဏ​စောင့် ​ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် "

အနှိပ်ဆရာက ​ရေဘုံဘိုင်နိပ်ကာ ​ခိုင်မြဲအ​ရှေ့တွင် ​ရေချိုးပါ​တော့သည်။အနှိပ်ဆရာက သူ့လီး​နဲ့သူဖင်ကို ဆပ်ပြာနဲ့အ​သေအ ချာတိုက်​နေပါ​​တော့သည်။​

ရေချိုးပြီး​တော့ ​ခိုင်မြဲ ပထမရက် ကလိုဘဲ ​ဆေး​သွေး​နေပါ​တော့သည်။​ဆေး​သွေးပြီး​တော့ အင်္ကျီချွတ်ကာ ပထ​နေ့ကလို့စ တင်ကာ နှိပ်​ပေးပါ​တော့သည်။

ခိုင်မြဲ ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်​တော့ အ နှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲပုဆိုးနဲ့အတွင်းခံကိုဆွဲချွတ်ကာ ခိုင်မြဲလီးကို စတင် ငုံပါ​တော့ သည်။

အနှိပ်ဆရာကလဲ ဒီ​နေ့​တော့ ​ကမ္ဘာစိုး အ မှတ်တံဆိပ် ​ဘောင်းဘီအတို​လေးသာဝတ်​နေခဲ့တဲ့အတွက် ခိုင်မြဲကလဲ အနှိပ်ဆရာ ​ဘောင်းဘီတိုကို ပြန်ဆွဲချွတ်လိုက် ကာ နှစ်​ယောက်သား အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တုံး လုံးဖြစ်သွားခဲ့သည်။

အနှိပ်ဆရာ လီးက ခိုင်မြဲ​လောက် မကြီး​ ​ပျော့ပြီး တိုတို​လေးရယ်ပါ။ အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲလီးကို အားပါးတရစုတ်ပေး သည်။ အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲကိုယ်​ပေါ်ကိုခွတက်လိုက်ပြီး 69​နေပြီးစုပ်​ပေးပြန်သည်။ခိုင်မြဲကလဲ အလိုက်တသိ အနှိပ်ဆရာ ဖင်ကို ယက်​ပေးပြီး သူ့လက်နဲ့ထိုးဆွ​ပေး သည်။

အနှိပ်ဆရာ လီး​ပျော့​ပျော့​လေးကိုအောက် က​နေပြီး ငုံထား​ပေးပြန်သည်။အနှိပ်ဆရာဖင်က လူငယ်တစ်​ယောက်လို့မတင်းရင်း​တော့​ပေမယ့် ရွတ်တွ​နေတဲ့ဖင်​ပေါက်မျိုး​တော့မဟုတ်ပါ။ နှစ်​ယောက်သား အ​တောိကြာ ငုံ​ပေးပြီး​တော့ အနှိပ်ဆရာက ​ဆေး ရည်တစ်မျိုးကို ခိုင်မြဲရဲမာ​တောင်​နေတဲ့ လီး​ချောင်ကြီး​ပေါ် သုပ်လိမ်း​ပေးလိုက် လီးကြီးက ပူ​နွေးလာကာရှိရင်ထက်ပိုကြီးပိုရှည်လာသလို ခံစား ရသည်။

၁၅ မိနစ်​လောက် ပွတ်လိမ်း​ပေးပြီး​​တော့ အဆီ​တွေနဲ့ရွဲနစ်​နေတဲ့ ခိုင်မြဲလီးချောင်း ပေါ်ကို အနှိပ်ဆရာကခွထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်​ပေါက်နဲ့ ခိုင်မြဲလီးကို ​တေ့ကာ ဖြည်း ဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်ပါ​တော့သည်။

" အား အား ငါ့တူလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ ဖင်​တွေ​တော့ကွဲထွက်ကုန်ပြီထင်တယ်"

လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် အနှိပ်ဆရာက ၄/၅ ဆယ်​ချက်​လောက်​ ဆောင့်လိုက်ပြီး အနှိပ်သည်ဆီမှ ညည်းသံ​လေးထွက်လာသည်။

" အား အင် အင် အား အား "

" ဖောက်​ ဖောက်​ ဖောက် "

၁၀ မိနစ်​ လောက်ကြာ​တော့ ​​ညောင်းလာပုံပင် အောက်ဆင်းပြီး ဖင်ကုန်းပြန်သည်။ခိုင်မြဲ က သူလီး​ချောင်းကြီးနဲ့ အနှိပိဆရာဖင်​ပေါက်ကို​​တေ့ကာ လိုးထည့် လိုက် ပြန် သည်။

" အား ဖင်​တွေ​တော့ကွဲထွက်ကုန်ပါပြီအား
အား အရသာ ရှိလိုက်တာ အား နာနာ​လေး​ဆောင့်လိုး​ပေးစမ်းပါ အား အား အား အား "

" ဖောက် ​ဖောက် ​ဖောက် "

အနှိပ်ဆရာကို ကုတင်​ပေါ်ပက်လက်လန်ကာ အိပ်ခိုင်းပြီး ​ခြေနှစ်ဖက်မကာ လိုး​ပေးပြန်သည်။ အနှိပ်ဆရာကလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ သူ့ဘာသာသူထု​နေသည်။ခဏအကြာ​တော့ အနှိပ်သည် ဆီမှ

" အား အား ပြီး​တော့မယ် ပြီး​တော့ ညီ အ ကိုပြီး​တော့မယ် ​ဆောင့်လိုး​ပေးစမ်းပါ ကြမ်းကြမ်းနဲ့ နာနာ​လေး ​ဆောင့်​ပေးစမ်းပါ"

အချက် ​လေးငါးဆယ်​လောက် နာနာနဲ့ကြမ်းကြမ်း ​ဆောင့်လိုး​ပေးလိုက်​တော့ အနှိပ်သည် ဆီမှ ညည်းသံများထွက်လာကာ သုတ်ရည်များ သူ့ဗိုက်​ပေါ်သို့ ထွက်ကျလာပါ​တော့သည်။

အနှိပ်သည် ဖင်ရဲ့ ကကြွက်သားများညစ်အားကြောင့် ခိုင်မြဲလဲ မကြာလိုက် ​​လေးငါးဆယ်ချက် ​ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး အနှိပ် သည် ဖင်​ပေါက်ထဲမှာပဲ သုတ်ရည်​တွေပန်းထည့် လိုက်ပါ​တော့သည်။


 " အား အား ​ကောင်းလိုက်တာ အဖိုးဆရာ"


" အအကိုလဲအရမ်း​ကောင်းတာဘဲ ညီရဲ့သုတ်ရည်​တွေ ပန်းထည့်လိုက်တာ ဖင်နံရံ​တွေ ​ပေါက်ပြဲသွားသလားမှတ်ရတယ် သန်လိုက်တာ ညီရယ်အကို့ကို တစ်ညလုံးလိုး​ပေးမှာလား "

" လိုး​ပေးမှာ​ပေါ့ အကိုရာ အခု​တောင် ထပ်လိုးချင်​နေပြန်ပြီ"

" အကို​ပြောပါတယ် အကို​ဆေးက အရမ်းစွမ်းပါတယ်လို့ ခိခိ "

အနှိပ်ဆရာ​လိမ်း​ပေးတဲ့​ဆေးက ဘာ​ဆေးမှန်ခိုင်မြဲမသိ​ပေမယ့် အ​တော်​လေး​တော့စွမ်းတယ်ဆိုတာ ခိုငိမြဲလက်ခံပါသည်။

တစ်ချီ လိုးပြီးတာ​တောင် အခုထိ မာ​နေတုန်းဘဲမဟုတ်လား။ ဒီ ၃ရက်အတွင်းက​တော့ ခိုင်မြဲ ပြန်ဖြစ်အုံးမယ်မထင်။​

မောင်ပြည့်ကိုဘဲ မသက်သာလို့ မပြန်ဖြစ်​သေးဘူးဆိုတာကို​တော့ ၂ ချီ​မြောက် ပြီးရင် ဖုန်းဆက်​ပြောရအုံးမည်။

ပြီး။

---------------------------------------------------
*** ကျွန်တော် စာရေးပြီးတင်ဖို့ အဆင်မပြေချိန်မှာ သူငယ်ချင်းတွေ မပျင်းရအောင် ရေးဟန်မတူသော အခြားစာရေးသူရဲ့ စာတွေကို ကူးတင်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

No comments: