စာရေးသူ - ဒက်ဒီ (Daddy)
.............................
" အား ကျွတ်ကျွတ် "
သင်္ကြန် နားနီးပြီဆိုတော့ စက်ရုံမှာ အ လုပ်သမားတွေတစ်ယောက်မှ မရှိကြတော့။ ခိုင်မြဲတစ်ယောက် မနေ့က စက်ရုံမှာ ဖောက်သည်တွေ ဆန်လာယူတာနှင့် ဆန်အိပ်လုံးရေ ၂၀ လောက်ကို ပိုးပြီး ကားပေါ် တင်ပေးလိုက်ရသည်။
ဒီနေ့ မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုပင်။ အရင်က ဆိုင်ကယ်လဲတဲ့ ဒဏ်ကြောင့်လဲ ပါမယ်ထင် သည်။ အိပ်ယာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းထလာခဲ့ပြီး ရေအိမ်ဝင်၊ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာ အောက်ထပ်ရှိ ထမင်းစား စားပွဲဆီတို့ လာခဲ့ပါတော့သည်။
" ဆရာ နေမကောင်းဘူးလား မျက်နှာက မ သာမယာနဲ့ "
သူ့ရဲ့ စာရေးလေး မောင်ပြည့်က သူ့ဆရာ ခိုင်မြဲကို လှမ်းမေးရင် နူတ်ဆက်လိုက်သည်။
" နေကောင်းပါတယ် မနေ့က စက်ရုံမှာ လူမရှိတာနဲ့ ကားပေါ်ဆန်အိပ် မတင် ပေး လိုက် တာ အခုတော့ ခါးက တအားနာနေတာ "
" အလုပ်သမားတွေရော ဘယ်သူမှမရှိကြဘူးလား ဆရာ ရာ"
" သင်္ကြန်နား နီးပြီဆိုတော့ ပြန်ကုန်ကြပြီလေ "
" ဘယ်သူမှမရှိရင် ကျွန်တော်ကို ဖုန်းဆက်ပြီးခေါ်တာ မဟုတ်ဘူး "
" ညီ လဲအားနေတာမှမဟုတ်တာ ပြီးတော့ ပိတပိတ်ရက်ကြီး ဒါကြောင့်မခေါ်ခဲ့လိုက်တော့တာ"
ခိုင်မြဲက သူ့ရှေ့က မောင်ပြည့် ငှဲ့ထားပေးတဲ့ လက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုယူပြီး တကြိုက်မော့ကာ ပြန်ချလိုက်ပြီး သူတ်ု့မြို့မှာ နာ မည်ကြီး အောင်ဗိုလ်ကိတ် ဆိုင်မှ ဝယ်ထားတဲ့ ထောပတ်သီးကိတ်မုန့် တချပ်ကိုယူစားလိုက်သည်။
" ကျွတ်တော် ကြည့်နေတာ ဆရာက အမြဲ တမ်း ခါးနာတာ အမြဲတမ်း ငြီးတယ်နော်၊ဆေးခန်းမပြဘူးလား"
" ပြတာပေါ့ကွာ ဆရာဝန်တွေက ခါးကြောညှပ်တယ်ပြောတာဘဲ၊ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်ရင် ပြန်ကကောင်းလာမယ်တော့ပြော တာဘဲ ငါကလဲ အလုပ်ကများ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို့ကျတော့ အချိန်ကမပေးနိုင်နဲ့ ပျောက်လိုက်ပြန် အလေအပင်လေး မ မိရင်ကို ပြန်နာလာလိုက်နဲ့ ဘဲ လုံးချာ လိုက်နေတာ"
" အနှိပ်သည်တွေနဲ့ရော ပြကြည့်ဖူးလား"
" ပြတာဘဲ နှိပ်တာဘဲ သက်သာလဲ ခဏပေါ့ လေ အရှင်းတော့ဘယ်ပျောက်မလဲ "
" ကျွန်တော်တို့ ဆီက အနှိပ်သည်နဲ့မပြကြညိ့ချငိဘူးလား"
" ကောင်းလို့လား "
" အတော်လေးကောင်းတယ် ဆရာ ကျွန်တော် လက်အကြောညှပ်တုန်းကတောင် နှိပ်တာ နေရာစုံပြီ ဒီဆရာနဲ့မှ ကောင်းသွားတာ"
" ဟုတ်လား အဲတာဆို ငါတို့အားတဲ့တစ်ရက်သွားရအောင်ကွာ"
" ရပါတယ်၊ ဆရာ သွားချင်တယ်ဆို ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်"
ကလင်း ၊ကလင်း ၊ကလင်း....
ထိုစဥ် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထိုင်ဖုန်း က ထမြည်လာတော့ ခိုင်မြဲ က ထမင်းစားစားပွဲမှ ထ ကာ ဖုန်းကိုင်ဖို့ထွက်သွားခဲ့ပါတော့သည်။
♤♤♤♡♡♡♡♡♡♤♤♤♤♤♤♤♤♤♡♡♡♡
မောင်ပြည့်မောင်းတဲ့ ဆိုင်ကယ် နောက်ကို ခိုင်မြဲက အနောက်ကနေ ဆိုင်ကယ် စီးပြီးလိုက်ပါလာခဲ့သည်။
" ရောက်တော့မလား"
" မရောက်သေးဘူး ဒီ နှစ်ရွာလောက်ကျော်သွားပြီးမှ ရောက်မှာ"
" အတော်ဝေးတယ်နော် "
" ဒီဘက်တွေ ဆရာတစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူးလား "
" မရောက်ဖူးဘူး ရှမ်းရွာထင်တယ်"
" ဟုတ်တယ်ဆရာ ကျွန်တော်တို့လို ရှမ်းလူမျိုးတွေဘဲ"
" ဪ "
၁နာရီကျော်ကျော်လောက်မောင်းလိုက်တော့ မောင်ပြည့်ပြောတဲ့ အနှိပ်သည်ရှိတဲ့ ရွာတို့ရောက်ခဲ့ပါတော့သည်။
" ရွာတော့ရောက်ပြီ "
" သူ့အိမ်ရော "
" သူ့အိမ်က ရွာလည်လောက်မှာ အခုက ရွာအဝင်ဘဲ ရှိသေးတယ် "
နှစ်ယောက်သားဆိုင်ကယ်ပေါ်စီးရင်း စ ကားတပြောပြောမောင်းလာခဲ့သည်။ ရွာလည်လောက်ရောက်တော့ လမ်းမကြီးကနေ လမ်းကြားထဲချိုးဝင်ကာ ဆိုင်ကယ်ကို ဆက်မောင်းလာခဲ့သည်။
" ရောက်တော့ မလား"
" ရှေ့နားဆို ရောက်ပြီ"
၃ မိနစ်လောက်ဆက်မောင်းလာခဲ့ပြီး အိမ်တစ်အိမ်ရှေ့တို့ ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ပါတော့သည်။
" ရောက်ပြီဆရာ အနှိပ်သည်အိမ်က ဒီအိမ်ပဲ "
နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ၊ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်လိုက်ကြပြီး အိမ်ထဲသို့လှမ်းဝင်ခဲ့ပါတော့သည်။
အိမ်ရှေ့တွင် အသက် ၅၀ကျော်လောက်ရှိမည်ထင်ရသော လူကြီးတစ်ယောက် ထိုင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အသားဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ အရပ် ၅ပေ ၇/ ၅ပေ ၈ လောက်ရှိမည်ထင်။
ခိုင်မြဲမှ စတင်ကာ။
" အနှိပ်ဆရာ အိမ်က ဒီအိမ်လားခင်ဗျ"
" ဟုတ်ပါတယ် ၊လာပါ၊ လာထိုင် "
ထိုလူကြီးက ခုံတွေလာချပေးပြီး။
" ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ ငါ့တူတို့"
" ကျွန်တော် ခါးနာနေလို့ လာနှိပ်တာပါခင်ဗျ "
" အေ့ အေ့ ရပါတယ်"
ထိုစဥ် ကျွန်တော်နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လာတဲ့ မောင်ပြည့်ကို ထိုလူကြီးတွေ့လိုက်တော့။
" ဪ ဘယ်သူများမှတ်တယ် မောင်ပြည့် ခေါ်လာတဲ့ ဧည်သည်ဘဲ လာထိုင် "
မောင်ပြည့်က ခုံမှာဝင်ထိုင်ရင်း
" အဖိုး ဆရာ နေကောင်းတယ်မဟုတ်လား"
" ကောင်းပါတယ်ဗျာ၊ မောင်ပြည့်မိဘများရော နေကောင်းရဲ့လား"
" ကျွန်တော်တောင် အိမ်မရောက်ဖြစ်တာကြာပြီ၊ အပြန်မှဘဲ ဆရာကိုလဲ အိမ် အ လည်ခေါ်ရင်း ဝင်သွားတော့မှာ"
" ဪ အလုပ်ရော အဆင်ပြေတယ်မ ဟုတ်လား "
" ပြေပါတယ် အဖိုးဆရာ "
" အခုကဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ကျွန်တော်အလုပ်ရှင်က ခါးနာတယ်ဆိုလို့ နှိပ်ဖို့ ကျွန်တော်ခေါ်လာခဲ့တာပါ "
" ဖြစ်တာကြာပြီလား ငါ့တူက အသက်ရောဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ "
အနှိပ်ဆရာဆိုသူက ခိုင်မြဲ ဘက်လှည့်ပြီး မေးလာခဲ့သည်။ ခိုင်မြဲက ကျွန်တော်အ သက် ၃၇ ရှိပါပြီ။ ဆိုင်ကယ်လဲရာကနေ ဖြစ်တာ။ အခုလဲ အလေး မ ရင်ပြန်နာလာတတ်တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြပေးလိုက်သည်။
" အဆင်ပြေသွားမှာပါ အဲဆို ခဏလေးတော့စောင့်နော်၊ ဆေးသွေးရမှာဆိုတော့လေ "
" ဟုတ် ရပါတယ်ဗျ အဖိုးဆရာ အဆင်ပြေသလိုသာလုပ်ပါ"
မောင်ပြညိ့က အဖိုးဆရာဆိုလို့သာ သူလဲဖိုးဆရာ လိုက်ခေါ်သည်။ အဖိုးဆရာဆိုသူက သူ့အိမ်ထဲဝင်သွားပြီးကျောက်ပြင်ရယ် ဆေးပုလင်းရယ်၊ ပြီးတော့ ဘာဆေး မြစ်မှန်း မသိ ဆေးမြစ်၂တုံးလောက်ယူထွက်လာပြီးပုလင်းထဲကဆေးရည်ကို ကျောက် ပြင်ပေါ် လောင်းချလိုက်ပြီး သူယူလာတဲ့ ဆေးမြစ်၂တုံးနဲ့ စတင်ကာ သွေး နေပါတော့သည်။
" ကျန်တဲ့ အနှိပ်သည်တွေက ပရုပ်ဆီလေး လူးပြီး နှိပ်ကြတာငါကတော့ အဲလိုမဟုတ်ဘူး ဆေးမြစ်တွေနဲ့အသေအချာသွေး လိမ်းပြီးမှ နှိပ်ပေးတာ"
" ဪ ဟုတ်ကဲ့ အဖိုးဆရာ "
" ပြီးတော့ ကလေးမရနိုင်တာတွေလဲ ကလေးရအောင်လုပ်တဲ့ဆေးတွေလဲရှိတယ်၊အမျိုးသမီးတွေ ဓမ္မတာမမှန်သာတွေသောက်တဲ့ဆေးတွေလဲရှိတယ် ပြီးတော့ ယောင်္ကျားတွေ အကြောသန်ပြီးလိင်ဆက် ဆံတဲ့အခါမှာကြာအောင် သုံးတဲ့ဆေးတွေ လဲရှိတယ် "
အနှိပ်သည် ပြောတဲ့စကားတွေကို မောင်ပြည့်နောက်ဖေးသွားချိန်ဖြစ်နေသေးလို့သာတော်သေးသည်။
ခိုင်မြဲ မှာ ဪ ၊ဟုတ် ၊အင်း တွေကလွဲပြီး ဘာမှပြန်ပြောတတ်၊ ပြီးတော့ သူက အိမ်ထောင်သည်မဟုတ်တဲ့ အတွက် အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်းတွေ သူသိပ် မသိတာလဲ ပါမှာပေါ့လေ။
" ငါ့တူက အကြောသန်တဲ့ဆေးတွေလိုချင်ရင် လက်ဆောင်ထည့်ပေးသွားလိမ့်မယ်၊ဒါမှ အိမ်က သက်ထားလေးရဲ့ ဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပိုပြီးဖြည့်ဆည်းပေးလိုရတာပေါ့လေ"
" ဟာ မဟုတ်တာ အဖိုးဆရာ၊ ကျွန်တော် လူပျို လူလွတ်တစ်ယောက်ပါ"
" ဪ ဟုတ်လား အသက်တောင် ၄၀ နားကပ်နေပြီး ဘာလို့အိမ်ထောင်မပြုသေးတာလဲ၊ အသက်ကြီးလာရင် သိပ်အဆင်မပြေလှတော့ဘူး၊ ငါတို့ဆီက အ ပျိုတွေရှာပေးရမလား "
" ရပါပြီဗျာ အသက်ကြီးပြီလေဗျာ၊ ဘယ်သူက လာကြိုက်တော့လဲ"
" ကြိုက်မှာပါ ငါတောင် မိန်းကလေး မ ဟုတ် လို့ ၊ ငါသာမိန်းကလေးဆို ငါ့တူကို ပြန်ကြိုက်မိမှာအမှန်ဘဲကွ"
ခိုင်မြဲမှာ မနေတတ်မထိုင်တတ်၊ အရေးထဲ မောင်ပြည့်က နောက်ဖေးသွားတာ ကြာနေသေးသည်။
" ဟုတ် အဖိုးဆရာက တစ်ယောက်ထဲလား နေတာ"
" မဟုတ်ပါဘူး ၊မိန်းမလဲရှိတယ်၊ အခုတော့ အိမ်မှာမဟုတ်ဘူး ခြံထဲဆင်းသွားတယ်၊ ဟင်းသွားရှာတာ"
" ဪ သား သမီးတွေရော"
" သားသမီးတွေက တရုတ်ပြည်မှာ ၊သူတို့လဲသူတို့အိမ်ထောင်နဲ့သူတို့ပါအရင်းတော့ မဟုတ်ဘူး မွေးစားထားတာပါ"
" ဪ "
" အကိုတောင် အကို့မိန်းမနဲ့ အတူမနေဖြစ်တာကြာပြီ "
ခိုင်မြဲစကား ဘယ်လိုပင်လွဲပြီးပြောပါစေ၊ဒီအကြောင်းတွေကနေကို မထွက်။ တော်သေးတယ်။ မောင်ပြည့်နောက်ဖေးကနေ ပြန်လာလို့ စကားစပြတ်သွားသည်။
အနှိပ်သည်ဆိုသူက ဆေးသွေးရာကနေထသွားပြီး သင်ပြူးဖျာကို ခင်းလိုက်ကာ ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ယူလာပြီး။
" ကဲ စပြီးနှိပ်လိုက်ကြရအောင် ဒီနားလာ"
ခိုင်မြဲက အနှိပ်သည်ခင်းတဲ့ ဖျာနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
" အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်နော် ဆေးလိမ်းရအောင်"
ခိုင်မြဲက သူ့ဝတ်လိုက်တဲ့ အင်္ကျီလက်ရှည်ကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။
" အင်္ကျီက ပြန်ဝတ်လို့မရသေးဘူးနော်၊ဆေးလိမ်းလိုက် နှိပ်လိုက်လုပ်မှာဆိုတော့ နှိပ်ပြီးမှ ဝတ်လို့ရမှာ "
ခိုင်မြဲကလဲ ဘေးနား မောင်ပြည့်ရှိနေတာဘဲ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့သာ ချွတ်ပေးလိုက်ရသည်။ သူနှိပ်ဖူးတဲ့အနှိပ်သည် တော်တော်များများ အခုလိုအင်္ကျီချွတ်ပြီးနှိပ်တာ သူတစ်ခါမှတော့မကြုံးဖူးသေးပေ။
အနှိပ်သည်က သူသွေးထားတဲ့ ဆေးရည်တွေနဲ့ ပခုံးကနေပြီး လိမ်းလိုက်နှိပ်လိုက် စတင်ကာ နှိပ်နေပါတော့သည်။ ပခုံး ပြီးတော့ ကျောပြင် တွေထပ်နှိပ်ပြန်သည်။
သူလိမ်းပေးတဲ့ဆေးက ဘာတွေနဲ့ဖော်စပ်ထားတယ်တော့မသိ။ တကိုယ်လုံး ပူရှိန်း ရှိန်းလေးနဲ့ အတော်လေး နေလို့ကောင်းသည်။ ထိုစဥ် မောင်ပြည့် ဖုန်းက အသံ မြည်လာတော့ မောင်ပြည့်က ဖုန်းပြောဖို့အပြင်ထွက်သွားခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။
အိမ်အတွင်းမှာလဲ ဘယ်သူမှမရှိ သူတို့သုံးယောက်ထဲသာ။ မောင်ပြည့် ထွက်သွားတော့ သူ့တို့နှစ်ယောက်သာ ကျန်ပါတော့ သည်။
" ကဲ ခါးနှိပ်ပြီးပြီဆိုတော့ အိပ်လိုက်တော့"
" ဝမ်းလျားမှောက်ပေး ရမှာလား "
" မဟုတ်ဘူး ပက်လက်အိပ်ပေး ပေါင်တွေကျောတွေ ခြေသလုံးကျောတွေ အကုန်နှိပ်ပေးမှ ရမှာ "
ခိုင်မြဲလဲ အနှိပ်ဆရာပြောသလို ပင်လက်အိပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။ အနှိပ်ဆရာက ခြေမကနေ ခြေသလုံးပြီးတော့ ပေါင်ကျောတွေ အကုန်နှိပ်ပေးသည်။ သူ့ရဲ့ တတောင်ဆစ်ကလဲ ပေါင်ကြောကိုနှိပ်လိုက်တိုင်း ခိုင်မြဲရဲ့ လီးချောင်းပေါ်မသိမသာ လာလာနှိပ်မိနေသည်။
ခိုင်မြဲက ယောင်္ကျား အချင်းချင်း ပါဘဲလေ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ရှက်ပေမယိ့ ကြိတ်မှိတ်ကာ အနှိပ်ခံနေမိသည်။
အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲ ပုဆိုးကို လှန်လိုက် ဆေးလိမ်းလိုက် နှိပ်လိုက်နဲ့ ခဏအကြာ အနှိပ်ဆရာလက်တွေက ခိုင်မြဲ ရဲ့အတွင်း ခံကို ကျော်ပြီး.....
ခိုင်မြဲရဲ့ လီးချောင်းကို ကိုင် ကာ ဆေးတွေနဲ့ ပွတ်ချေလိုက်သည်။
ခိုင်မြဲက အလန့်တကြား အနှိပ်ဆရာလက်ကို တွန်းဖယ်လိုက်ပေမယ့် မရ။ ခိုင်မြဲလီးကိုလဲ အတွင်းခံထဲကနေ ဆွဲထုပ်လာပြီး
သူ့ပုလင်းထဲက ဆေးရည်တွေနဲ့ သုတ် လိမ်း ပေးပါတော့သည်။ ခိုင်မြဲလီးကလဲ ပူနွေးလာပြီး ချက်ချင်းမြွေဟောက်တစ်ကောင်လို့ ထောင်ထလာပါတော့သည်။
" မလုပ်ပါနဲ့ အဖိုးဆရာရယ် ကျွန်တော်မနေတတ်ဘူးဗျ ပြီးတော့ မောင်ပြည့် ဝင်လာလိမ့်မယ်"
မောင်ပြည့်က တော်ယုံနဲ့မဝင်လာဘူးဆိုတာခိုင်မြဲသိနေသော်လည်း အားနာနေမိ သည်။
" မောင်ပြည့်က သူ့ကောင်မလေးနဲ့ဖုန်းသွားပြောနေတယ်ထင်တယ် ကြာမှာ ငါ့တူ လီးကအကြီးကြီးဘဲနော်၇လက်မလောက် ရှိမယ်ထင်တယ် "
အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲလီးကို ကိုင်ကာ ရှေ့ တိုးနောက်ငင် လုပ်ရင်းမေးလိုက်သည်။
ဒီအခြေအနေထိရောက်လာမှတော့ ခိုင်မြဲလဲ မရှက်တော့။
" ဟုတ်တယ် အဖိုးဆရာ ကျွန်တော်လီးက ၇ လက်မတောင် ကျော်သေးတယ် "
" အိမ်ဝင်းထဲ ဝင်လာကတဲ့က ငါ့တူ ကလီးကြီးပြီး ထန်မဲ့ရုပ်မျိုးဆိုတာသိတယ်လေ"
" ဒီအတိုင်းဘဲ ထုပေးနေတော့မှာလား "
" ငါ့တူက ဘယ်လိုလုပ်ပေးစေချင်လဲ "
" ကျွန်တော် မရတော့ဘူးဗျာ ငုံပေးတော့"
ခိုင်မြဲကပြောလဲပြော အနှိပ်ဆရာရဲ့ခေါင်း ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးနဲ့ အနှိပ်ဆရာရဲ့ပါးစပ်ကိုတေ့ပေးလိုက်ပါတော့သည်။
အနှိပ်ဆရာကလဲ အလိုက်တသိ ပါးစပ်လေး ဟကာ ခိုင်မြဲလီးကြီးကို ငုံချပေး လိုက်ပါတော့သည်။
" အား ရွီ အို အား အင်း အား အင်း "
" ဘွတ် ပလွတ် ပြွတ်"
" အား အား "
" ပြွတ် ပြွတ် "
ခိုင်မြဲလီးကြီးကို အနှိပ်ဆရာခင်ဗျာ ပါး စပ်နဲ့မဆံ့အောင် ငုံပေးနေရသည်မှာမျက် ရည်ကြည်တွေပါ ဝဲတက်လာခဲ့သည်။
" ပြွတ် ပဘွတ် ပြွတ် ပလွတ် "
" အား ကောင်းလိုက်တာ ကလေးလေးနို့စို့သလို့ အားရပါးရစုပ်ပေးစမ်းပါ"
အနှိပ်ဆရာက စုပ်ပေးသည်။ လျာဖျားလေးတွေနဲ့ ခိုင်မြဲလီးထိပ်ပတ်ပတ်လည်တွေကို ယက်ပေးရှာသည်။ သူလက်နဲ့လဲ ခိုင်မြဲလီးကို ထုပေးပြန်သည်။ ၁၀ မိနစ်လောက်ကြာတော့ မောင်ပြည့်ဝင်လာမှာစိုးသည်နှင့် ခိုင်မြဲက မမထိန်းထား တော့ဘဲ သူ့သုတ်ရည်တွေကိုအနှိပ်ဆရာပါးစပ် ထဲ အပြည့်ပန်းထွက်လိုက်ပါတော့သည်။
ခိုင်မြဲ အနှိပ်သည်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တဲ့သုတ်ရည်တွေကို အနှိပ်သည်က မထွေးထုတ်ဘဲ ခိုင်မြဲရှေ့မှာပင် သုတ်ရည်တွေကို မြိုချပြလိုက်သေးသည်။
အနှိပ်သည်က ခိုင်မြဲလီးကို တဖန် ပြန်ငုံပေးပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူ့လျာပြားကြီးနဲ့ လီးဘေးနားပေကျံနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ပြောင်အောင်ယက်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။
ထို့နောက် ဟန်မပျက် ဆက်နှိပ်နေပေးပြီး ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ အနှိပ်သည်မိန်း မ ဆိုသူ ခြံထဲမှပြန်လာခဲ့ပါတော့သည်။
မောင်ပြည့်လဲ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ပြီး ခဏကြာတော့ နှိပ်တာ ရပ်နားလိုက်ပါတော့ သည်။
" ကဲ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ဆို ရပြီ အကြောတွေက နေရာမှန်တော့ ပြန်မရောက်သေးဘူး ၁ရက်၂ရက်နေပြီးရင်တော့ ပြန်လာခဲ့လိုက်"
" ဘယ်နေ့လဲ ပြန်လာခဲ့ရမှာ "
" အဲ... ဒီနေ့နှိပ်လိုက်တဲ့အရှိန်က နာအုံးမှာဆိုတော့သန်ဘက်ခါညနေလောက်ရေချိုး ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်လေ ဒါမှ လိမ်းလိုက်တဲ့ဆေးတွေက ညအိပ်လိုက်ရင်ပိုသိသာမှာ။
" ညနေဆို အဆင်ပြေပါ့မလား နိုင်ငံရေးက မကောင်း လမ်းခရီးဝေးတော့လေ "
" ရတယ် ညနေဘဲ မပြန်နိုင်ရင် ညအိပ်လိုက်ပေါ့လေ အိမ်မှာဘယ်သူမှရှိတာမ ဟုတ်ဘူး သန်ဘက်ခါညဆို အကိုမိန်းမက သူ့အမျိူးအလှူရှိတော့ ၃ညအိပ်လောက်သွားမှာ။
ခိုင်မြဲကလဲ စီးပွားရေးသမားပီပီ ခေသူမဟုတ်။ ချက်ချင်းသဘောပေါက်သည်။
" အဲဆို ကျွန်တော် ညနေ အရောက်လာခဲ့ပါ့မယ် ကဲ သွားလိုက်ပါအုံးမယ် မောင်ပြည့်အိမ်လဲ ဝင်အုံးမှာဆိုတော့လေ "
" ကောင်းပါပြီဗျာ "
အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲတို့ အပြန်တွင် မောင်ပြည့်မသိအောင် ခိုင်မြဲကို မျက်လုံး တစ် ဖက် မှိတ်ပြလိုက်ပါသေးသည်။ ခိုငိမြဲက တဖန် ပြန်ပြုံးပြကာ ခေါင်းလေးငုံ့ပြလိုက်ပြီး အနှိပ်ဆရာအိမ်မှာထွက်လာခဲ့ပါတော့ သည်။
ထိုနေ့က မောင်ပြည့်အိမ် ဝင်လည်ပြီး ညနေ ၄ နာရီလောက်မှ အိမ်ပြန် ရောက်လာကြသည်။
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
၃ရက်မြောက်နေ့
" မောင်ပြည့် မင်း ငါနဲ့လိုက်အုံးမှာလား"
" ဘယ်သွားမှာလဲ ဆရာက "
" မင်းရွာဘေးက အနှိပ်ဆရာက ပြန်လာခဲ့ဖို့ပြောခဲ့တယ်လေကွာ "
" မလိုက်ချင်ပါဘူး၊ နေ ဒီလောက် ပူနေတာ သူ့အိမ်လဲ ဆရာသိနေတာဘဲ "
" ကားနဲ့သွားမယ်လေကွာ နေပူလဲဘာဖြစ်လဲ"
" မလိုက်တော့ပါဘူး ၊ပြီးတော့ ဆရာခိုင်းထားတဲ့ စားရင်းတွေလဲ မပြီးသေးဘူးလေ"
" အေးပါ အဲဒါဆိုလဲပြီးရော ထမင်းစားမစောင့်ထားနဲ့နော် အခြေအနေကြည့်ပြီး မပြန်ဖြစ်ရင် ဖုန်းဆက်မယ်"
" ဆရာက ဘယ်မှာအိပ်မှာလဲ "
" မင်းအိမ်လဲ သိနေပြီဘဲကွာ ဟိုမှာအိပ်ရင်လဲ အိပ်ခဲ့လိုက်မယ် "
" အဲဆို အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ်"
" ရတယ် မဆက်ထားနဲ့ ငါဘာသာသွားလိမ့်မယ် ok "
" အင်းပါ ဆရာအဆင်ပြေတယ်ဆိုပြီးတာဘဲ"
ခိုင်မြဲက ရေချိုးရင်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဂွင်း တစ်ခါထုလိုက်သည်။ မောင်ပြည့် မလိုက်ဖြစ်အောင် သူတမင် ဂွင်ဆင်ကာ စာရင်းတွေ လုပ်ဖို့ခိုင်း ထားခဲ့သည်။
မောင်ပြည့်က ကားနဲ့ဆို ဘယ်နေရာမှသိပ်မလိုက်ချင်။ ကားမူးတတ်၍ပင်။
ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပြီးတော့ body serum လေးလူးကာ ကားသော့ယူ ပိုက်ဆံအိတ်ယူကာ ခြံထဲမှကားမောင်းထွက်လာခဲ့တော့သည်။
သူ့ဘဝတွင် သူထက်ငယ်တဲ့ကောင်လေးတွေကိုသာ သူဖင်လိုးခဲ့ဖူးသည်။သူထက်အသက်ကြီးတဲ့လူကို တစ်ခါမှ မလိုးဖူးခဲ့ ။ဒီနေ့တော့ သူရင်ခုန်နေမိသည်။ ပထမနေ့က အဖြစ်အပျက်ကို တွေးမိလိုက်တော့ ပိုရင်ခုန်ရသည်။
၂ နာရီလောက် ကားမောင်းလိုက်တော့ အ နှိပ်ဆရာ ရှိတဲ့နေအိမ်စီ ရောက်ခဲ့ပါတော့ သည်။
အိမ်ရှေ့ကားထိုးရပ်လိုက်တော့ အနှိပ်ဆရာက ထွက်လာခဲ့ပြီး
" ဘယ်သူများလို့ ကားနဲ့ဆိုတော့ အကိုတောင်မျှော်နေတာ မလာတော့ဘူး ထင်နေတာ "
" လာရမှာပေါ့ဗျာ ဒီလောက် အနှိပ်တော်တဲ့ ဆရာချိန်းလိုက်တာကို မလာရင် ကျွန်တော်လူမိုက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ဗျာ ဒါနဲ့ဆရာ ကတော်ရော "
" မနက်ကတည်းက သူ့ရွာမှာ အလှူရှိလို့ ၃ ည အိပ်သွားလိုက်ပြီ"
" အဲဒါဆို အိမ်မှာ အဖိုးဆရာတစ်ယောက်ဘဲရှိတာပေါ့"
" ဒါပေါ့ ဒီနေ့တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဘဲနော် အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား"
" ပြေပါတယ်"
" ညအိပ်သွားတော့ "
" စိတ်ချ အိပ်မှာ "
" အဲဆို ခဏစောင့် ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် "
အနှိပ်ဆရာက ရေဘုံဘိုင်နိပ်ကာ ခိုင်မြဲအရှေ့တွင် ရေချိုးပါတော့သည်။အနှိပ်ဆရာက သူ့လီးနဲ့သူဖင်ကို ဆပ်ပြာနဲ့အသေအ ချာတိုက်နေပါတော့သည်။
ရေချိုးပြီးတော့ ခိုင်မြဲ ပထမရက် ကလိုဘဲ ဆေးသွေးနေပါတော့သည်။ဆေးသွေးပြီးတော့ အင်္ကျီချွတ်ကာ ပထနေ့ကလို့စ တင်ကာ နှိပ်ပေးပါတော့သည်။
ခိုင်မြဲ ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တော့ အ နှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲပုဆိုးနဲ့အတွင်းခံကိုဆွဲချွတ်ကာ ခိုင်မြဲလီးကို စတင် ငုံပါတော့ သည်။
အနှိပ်ဆရာကလဲ ဒီနေ့တော့ ကမ္ဘာစိုး အ မှတ်တံဆိပ် ဘောင်းဘီအတိုလေးသာဝတ်နေခဲ့တဲ့အတွက် ခိုင်မြဲကလဲ အနှိပ်ဆရာ ဘောင်းဘီတိုကို ပြန်ဆွဲချွတ်လိုက် ကာ နှစ်ယောက်သား အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တုံး လုံးဖြစ်သွားခဲ့သည်။
အနှိပ်ဆရာ လီးက ခိုင်မြဲလောက် မကြီး ပျော့ပြီး တိုတိုလေးရယ်ပါ။ အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲလီးကို အားပါးတရစုတ်ပေး သည်။ အနှိပ်ဆရာက ခိုင်မြဲကိုယ်ပေါ်ကိုခွတက်လိုက်ပြီး 69နေပြီးစုပ်ပေးပြန်သည်။ခိုင်မြဲကလဲ အလိုက်တသိ အနှိပ်ဆရာ ဖင်ကို ယက်ပေးပြီး သူ့လက်နဲ့ထိုးဆွပေး သည်။
အနှိပ်ဆရာ လီးပျော့ပျော့လေးကိုအောက် ကနေပြီး ငုံထားပေးပြန်သည်။အနှိပ်ဆရာဖင်က လူငယ်တစ်ယောက်လို့မတင်းရင်းတော့ပေမယ့် ရွတ်တွနေတဲ့ဖင်ပေါက်မျိုးတော့မဟုတ်ပါ။ နှစ်ယောက်သား အတောိကြာ ငုံပေးပြီးတော့ အနှိပ်ဆရာက ဆေး ရည်တစ်မျိုးကို ခိုင်မြဲရဲမာတောင်နေတဲ့ လီးချောင်ကြီးပေါ် သုပ်လိမ်းပေးလိုက် လီးကြီးက ပူနွေးလာကာရှိရင်ထက်ပိုကြီးပိုရှည်လာသလို ခံစား ရသည်။
၁၅ မိနစ်လောက် ပွတ်လိမ်းပေးပြီးတော့ အဆီတွေနဲ့ရွဲနစ်နေတဲ့ ခိုင်မြဲလီးချောင်း ပေါ်ကို အနှိပ်ဆရာကခွထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်နဲ့ ခိုင်မြဲလီးကို တေ့ကာ ဖြည်း ဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတော့သည်။
" အား အား ငါ့တူလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ ဖင်တွေတော့ကွဲထွက်ကုန်ပြီထင်တယ်"
လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် အနှိပ်ဆရာက ၄/၅ ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်လိုက်ပြီး အနှိပ်သည်ဆီမှ ညည်းသံလေးထွက်လာသည်။
" အား အင် အင် အား အား "
" ဖောက် ဖောက် ဖောက် "
၁၀ မိနစ် လောက်ကြာတော့ ညောင်းလာပုံပင် အောက်ဆင်းပြီး ဖင်ကုန်းပြန်သည်။ခိုင်မြဲ က သူလီးချောင်းကြီးနဲ့ အနှိပိဆရာဖင်ပေါက်ကိုတေ့ကာ လိုးထည့် လိုက် ပြန် သည်။
" အား ဖင်တွေတော့ကွဲထွက်ကုန်ပါပြီအား
အား အရသာ ရှိလိုက်တာ အား နာနာလေးဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ အား အား အား အား "
" ဖောက် ဖောက် ဖောက် "
အနှိပ်ဆရာကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လန်ကာ အိပ်ခိုင်းပြီး ခြေနှစ်ဖက်မကာ လိုးပေးပြန်သည်။ အနှိပ်ဆရာကလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ သူ့ဘာသာသူထုနေသည်။ခဏအကြာတော့ အနှိပ်သည် ဆီမှ
" အား အား ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့ ညီ အ ကိုပြီးတော့မယ် ဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ ကြမ်းကြမ်းနဲ့ နာနာလေး ဆောင့်ပေးစမ်းပါ"
အချက် လေးငါးဆယ်လောက် နာနာနဲ့ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ အနှိပ်သည် ဆီမှ ညည်းသံများထွက်လာကာ သုတ်ရည်များ သူ့ဗိုက်ပေါ်သို့ ထွက်ကျလာပါတော့သည်။
အနှိပ်သည် ဖင်ရဲ့ ကကြွက်သားများညစ်အားကြောင့် ခိုင်မြဲလဲ မကြာလိုက် လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး အနှိပ် သည် ဖင်ပေါက်ထဲမှာပဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့် လိုက်ပါတော့သည်။
" အား အား ကောင်းလိုက်တာ အဖိုးဆရာ"
" အအကိုလဲအရမ်းကောင်းတာဘဲ ညီရဲ့သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တာ ဖင်နံရံတွေ ပေါက်ပြဲသွားသလားမှတ်ရတယ် သန်လိုက်တာ ညီရယ်အကို့ကို တစ်ညလုံးလိုးပေးမှာလား "
" လိုးပေးမှာပေါ့ အကိုရာ အခုတောင် ထပ်လိုးချင်နေပြန်ပြီ"
" အကိုပြောပါတယ် အကိုဆေးက အရမ်းစွမ်းပါတယ်လို့ ခိခိ "
အနှိပ်ဆရာလိမ်းပေးတဲ့ဆေးက ဘာဆေးမှန်ခိုင်မြဲမသိပေမယ့် အတော်လေးတော့စွမ်းတယ်ဆိုတာ ခိုငိမြဲလက်ခံပါသည်။
တစ်ချီ လိုးပြီးတာတောင် အခုထိ မာနေတုန်းဘဲမဟုတ်လား။ ဒီ ၃ရက်အတွင်းကတော့ ခိုင်မြဲ ပြန်ဖြစ်အုံးမယ်မထင်။
မောင်ပြည့်ကိုဘဲ မသက်သာလို့ မပြန်ဖြစ်သေးဘူးဆိုတာကိုတော့ ၂ ချီမြောက် ပြီးရင် ဖုန်းဆက်ပြောရအုံးမည်။
ပြီး။
---------------------------------------------------
*** ကျွန်တော် စာရေးပြီးတင်ဖို့ အဆင်မပြေချိန်မှာ သူငယ်ချင်းတွေ မပျင်းရအောင် ရေးဟန်မတူသော အခြားစာရေးသူရဲ့ စာတွေကို ကူးတင်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
No comments:
Post a Comment