How I Learned To Masturbate (Part Two)

 လက်သမားအတတ်ကို ဘယ်လိုတတ်ခဲ့သလဲ? (အပိုင်း နှစ်)

လူတွေအနေနဲ့ ငယ်ရွယ်စဉ်အချိန်ကာလမှာ လိင်ကိစ္စအကြောင်းကို ဘယ်လိုစတင်ထိတွေ့သိမြင်ခဲ့သလဲဆိုတာ အတော်စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းတယ်လို့ ကျနော်ထင်ပါတယ်။  ခင်မင်မိသော လူအချို့ကတော့ သူတို့ရဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အမြင်ပွင့်လင်းလာမှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောပြခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဇာတ်ကြောင်းတွေကို သူတို့ရဲ့ခွင့်ပြုမှုနဲ့အတူ အမည်ပြောင်းလဲရေးသားပြီး ကျနော် ပြန်လည် ရေးသားပြပါမယ်။ အကြောင်းအရာ ပတ်ဝန်းကျင် မနီးရိုးစွဲတူညီမှုကင်းတဲ့ လူတွေကိုရွေးချယ်ပြီး သူတို့ဘယ်လိုများ လိင် အာသာဖြေတဲ့ကိစ္စကို တွေ့ရှိတတ်မြောက်ခဲ့သလဲဆိုတာ ဖော်ပြတာပေါ့နော်။ အမှန်တကယ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော ပြန်ပြောင်းတွေးတော အမှတ်တရမှုအကြောင်းအရာများဖြစ်ပါတယ်။ စိတ်ကူးသက်သက်မဟုတ်သလို  ပြင်ဆင်တန်ဆာဆင်ထားချက်များမပါဝင်ပါဘူး။ သူတို့ရဲ့ ပြန်ပြောင်း အမှတ်ရမှုများအပေါ် များသောအားဖြင့် သူတို့စကားလုံးတွေအတိုင်းပြန်လည်ဖော်ပြရေးသားနိုင်ဖို့ ကျနော်ကြိုးစားထားချက် များဖြစ်ပါတယ် ခင်ဗျ။ 

(၁၀) ကိုနော်

“ဘယ်လိုပြောရမလဲ….ရှစ်နှစ်အရွယ်လောက်ကစပြီး ကိုယ့်ငပဲကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်တဲ့အခါ ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားမှုမျိုး ကျနော် သတိပြုမိခဲ့တယ်ထင်ပါတယ်။ ဘယ်လို ဘယ်လိုကနေစပြီး အကြောင်းဖန်လာလဲဆိုတော့ အဲ့အသက်အရွယ်လောက်က သစ်ပင်ပေါ် တက်ဆော့ရင်း ပြုတ်ကျခဲ့တာမှာ ကျနော့်ကို အပူပေးထားတဲ့အခင်းလေးပေါ်မှာ လှဲနေစေဖို့ ဒေါက်တာက မာမီ့ကိုပြောပြခဲ့တယ်။ အဲ့တာ လေးက တကယ့်ကိုနွေးနေပြီးတော့ လှဲနေရတာတကယ်ကောင်းတယ်ဗျ”

တစ်ခါတလေ ပူတယ်ထင်ပြီးလှိမ့်လိုက်မိတဲ့အခါ ပူနွေးနေတဲ့အခင်းပေါ် မှောက်လျက်သားဖြစ်ကရော။ ကျနော့်ဗိုက်သားနဲ့ အခင်းကြား ငပဲလေး ညှပ်နေတဲ့အချိန်ဆိုရင် နွေးပြီးခိုးလိုခုလုဆိုတော့ တဖြည်းဖြည်းမတ်ထောင်လာသလိုပဲဗျ။  နည်းနည်းလေးများ ဟိုသည်ရွှေ့ လိုက်တဲ့အချိန်ဆိုရင် ငပဲနဲ့အပူခင်းက ပိုပိုထိတဲ့ပြီး ငပဲကပိုမာလာရပါတယ်။ ကျနော့်ငပဲက ထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားတာဆိုတော့ ထိပ်အဖုနားက သွေးကြောတွေက အပူငွေ့ကိုပိုမို အာရုံခံမိသလိုဖြစ်ပြီး ထလာတာဖြစ်မယ်။ တစ်ပတ်ကိုတစ်ကြိမ်လောက်ပဲ အပူပေး ထားတဲ့အခင်းကိုသုံးရတာပါ။ သုံးတဲ့အကြိမ်တိုင်းလည်း ပက်လက်လှန်မနေဘဲ သူ့အပေါ်လူးလှိမ့်နေမိတာကြီးပါပဲ။ ခပ်နွေးနွေးလေး ဆိုတော့ တင်တွေကိုပဲထိထိ ငပဲကိုပဲထိထိ ဖီလင်က good ပါတယ်။ 

အစတုန်းကတော့ အဝတ်စနဲ့ထိတွေ့ပွတ်သပ်နေရတာကို သဘောကျနေတာ နောက်ပိုင်းတော့ ငပဲကိုထိတွေ့ကိုင်တွယ်ရတာ ကောင်းမှန်းသိလာတာကြောင့် ပိုပိုပြီးနှိုက်ပြုကိုင်တွယ်နေမိတာပေါ့နော်။ ရေချိုးတဲ့အခါမှာလည်း ငပဲကိုကိုင်ပြီးဆေးနေတာအကြာကြီး၊ အိမ်သာတက်တဲ့အခါမှာလည်း ငပဲကိုဘာရယ်မဟုတ် ကိုင်ထားရော၊ တစ်ခါတလေ ကျောင်းစာတွေလုပ်ရင်း ထိုင်ခုံမှာကျောမှီထိုင်ရင်း ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုပြီး ကလိနေတတ်သေးတာပါ။ 

ဘယ်လိုပြောရမလည်းမသိ ကျောင်းအတန်းထဲက ယောက်ျားလေးတွေအတော်များများနဲ့မဟုတ်ပေမဲ့ အတန်းဖော်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို ကျနော့်ငပဲပြမိသလို သူကလည်းပြန်ပြတယ်ဗျ။ ကျောင်းက ယောက်ျားလေးအဝတ်လဲခန်းထဲမှာ ဒါမှမဟုတ် မနီးမဝေးက သစ်တောထဲမှာပေါ့နော်။ ကိုယ့်ငပဲကိုကိုယ်ကိုင်ကစားဖြစ်ကြတာပါပဲ။ အခုနောက်ပိုင်းကြတော့ လိင်အာသာဖြေကြတဲ့ သဘောဖြစ်လာ ကြတယ်လေ။ ကျနော်တို့တွေ လူလစ်တိုင်းလုပ်ဖြစ်နေကြတာများ Grade VI ရောက်တဲ့အထိပါပဲ။ 

ကျနော်တို့အတန်းထဲက ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ကောင်က လူပျိုအရင်ဆုံးဖြစ်တယ်ထင်တာပဲ။ သူ့ကိုယ်ကခပ်ထွားထွားဖြစ်သလို အားသန် တာလည်းအလွန်ဗျ။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုပ်နေတဲ့ကိစ္စကိုသူကသိတော့ တစ်ခါတလေကျနော်တို့နဲ့အတူတူလုပ်လေ့ရှိပါတယ်။ လုပ်ရင်း လုပ်ရင်းနဲ့ အရှိန်ရလာမှသူက အမြန်ရပ်ရပ်ပစ်တတ်တာတွေ့ရတာကြောင့် ကျနော့်သူငယ်ချင်းကို ကျော်ကျော်ဘာကြောင့် အဲ့လိုလုပ်နေရတာလဲလို့မေးမိရော။ အဲတာ သုက်ရည်ထွက်ချင်လာသလိုဖြစ်တာကြောင့် မထွက်တော့အောင်ဆက်မလုပ်တာတဲ့လေ။ သုက်ရည်ဆိုတာဘာလဲလို့ သူ့ကိုမေးတော့ ဘာဆိုတာပြောပြခဲ့ပါတယ်။ 

ကျနော်နဲ့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းတို့က တစ်ပတ်တစ်ကြိမ်လောက်တော့ အတူလက်ကစားဖြစ်ကြတယ်။ တစ်ရက်တော့ ..အဲ…သုက်ရည် အကြောင်းပြောတာနားထောင်ပြီး လေးလလောက်အကြာ သူငယ်ချင်းက သူတို့ခြံထဲကသစ်ပင်ပေါ်မှာဆောက်ထားတဲ့ အိမ်အသေး လေးစီလာဖို့ကျနော့်ကိုခေါ်ပါတယ် တစ်ခုခုပြစရာရှိပါသတဲ့။ ဟဲ…တွေးကြည့်လေဗျ…သူ သုက်ရည်စထွက်တာကိုလုပ်ပြတာ ကျနော့်ကို လေ။ ဆေးရည်အပျစ်လေးလိုပဲ ဒါပေမဲ့ အရည်ကြည်လေးပဲ။ တစ်လလောက်ကြာတော့ ကျနော်လည်းအရည်ကြည်ထွက်တတ်ရော သူ့ဟာက ကရင်မ်လို ဖြစ်နေရောထွက်တဲ့ဟာတွေက။ ကျနော့် အသက် ၁၃နှစ်ပြည့်မွေးနေ့လောက်မှာတော့ ခပ်ဖြူဖြူအရည်တွေ ပန်းထုတ်တတ်ခဲ့ပါပြီ။ အခုပြောပြနေတဲ့အချိန်မှာတော့ သူရယ် ကျနော်ရယ် တစ်ပါတ်ကို အကြိမ်များများ အတူလုပ်ဖြစ်နေကြတယ်။ 

(၁၁) မျိုးမင်း

“ကျနော်တို့အိမ်နားက အိမ်နီးချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရေကူးကန်မှာအစပျိုးခဲ့တယ်လို့ပြောရမယ်ဗျ။ အဲ့မှာက အိမ်နီးနားချင်းတွေထဲ ရေကူး ဝါသနာပါသူ လူငယ်လေးတွေ တနင်္ဂနွေ ဘုရားကျောင်းတက်ပြီးပြန်လာတဲ့နေ့ ဒါမှမဟုတ် ပါတီသဘောမျိုးစားသောက်ပွဲကျင်းပတဲ့ နေ့တွေဆိုရင် စည်စည်ကားကားဖြစ်နေတတ်တယ်။ အသိအုပ်စုလေးတွေရှိသလို ကိုယ့်ရပ်ကွက်ကမဟုတ်တဲ့အခြားရပ်ကွက်မှ လူငယ် အုပ်စုလေးတွေလည်းရှိကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့သူငယ်ချင်းအုပ်စုမဟုတ်တဲ့ အခြားရပ်ကွက်အုပ်စုက စည်သူဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့ မျက်မှန်း တန်းမိနေတာကြာပါပြီ။ သူ့အသက်က ၁၃နှစ်လောက်ရှိပြီး ကျနော်ကတော့ ဆယ်နှစ်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ရေ အတူကူးခတ်ကစား တစ်ယောက်နောက်ကို တစ်ယောက်က လိုက်လံဖမ်းသည့်သဘော ကစားကြတာပါ။

Lifeguard သဘောထားတဲ့ ဦးလေးက လူကြီးတွေနဲ့ကူးဖို့အဆင်မပြေချိန်ဆိုရင် ဝီစီမှုတ်အချက်ပေးတတ်တော့ ကျနော်တို့ ကလေးတွေ ရေကူးကန်ထဲကတက် ရေပန်းခေါင်းတွေ စီနေအောင်ထားတတ်တဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ သွားတတ်ကြတာပေါ့။ ရေပူရေအေးလည်းချိုးလို့ရ သလို ရေပန်းခေါင်းတစ်ခုနဲ့တစ်ခုကြား ထွင်းဖောက်မမြင်ရတဲ့ ပလတ်စတစ်လိုက်ကာတွေ ဆွဲကာလို့ရအောင် လုပ်ပေးထားတာကြောင့် စည်သူနဲ့ ကျနော် ရေပန်းခေါင်းတစ်ခုအောက်မှာ အတူချိုးဖြစ်ကြတယ်။ လိုက်ကာတွေကလည်း ခြေဖျားတွေကလွဲလို့ အပေါ်ပိုင်းကိုယ် ခန္ဓာတွေကို လုံးဝမမြင်နိုင်ပါဘူး။ 

စည်သူက ကျနော့်ထက်လည်းအရပ်မြင့်သလို ရေကူးတဲ့အခါဝတ်ရတတ်တဲ့ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဝတ်စုံတစ်မျိုး jammers ကိုဝတ်ထားပြီး ကျနော်ကတော့ ရိုးရိုးဘောင်းဘီတိုကို ဝတ်ထားတတ်တယ်။ စည်သူက သူဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကို အောက်အနည်းငယ်ဆွဲချလိုက်ချိန် သူ့တင်ပါးတွေကို စက္ကန့်နည်းနည်းလောက်တော့ မြင်ရတယ်။ အဲတာလေးကိုပဲ ပျော်စရာ ရယ်စရာအဖြစ် ကျနော်က သဘောကျ ယူဆပြီး ကျနော်လည်း အဲ့သလိုလျှောချတာပေါ့။ နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်ဘောင်းဘီတစ်ယောက်ဆွဲချပြီး ရယ်နေကြတာ စည်သူ့ ဘောင်းဘီ ရှေ့ပိုင်းကို ယောင်ပြီးဆွဲချလိုက်မိတဲ့ ခဏတော့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ ငြိမ်သက်မိကြသေးတယ်။ နောက်တော့ သူကလည်း ကျနော့်ဘောင်းဘီရှေ့ပိုင်းကိုဆွဲချရော။ 

မပေါ့်တပေါ် စနောက်ကြတာ အကြိမ်အနည်းငယ်ဖြစ်ဖြစ်နေကြပြီးနောက်မှာတော့ အတူရေချိုးဖြစ်ချိန်တိုင်း စည်သူက သူ့ငပဲနဲ့ ရွှေဥ တွေကို ဘောင်းဘီလျှောချွတ်ပြီး ပြတတ်တယ်။ ကျနော်လည်း ဟိုသည် သေချာကြည့်တော့ သူ့ငပဲဝန်းကျင်မှာ အမွှေးအမျှင် အနည်းငယ်ပေါက်နေပြီဆိုတာ တွေ့ရပါရဲ့။ သူ့ငပဲကို ကျနော်သေချာကြည့်တာကို စည်သူက အတော်သဘောကျတယ်ဗျ။ သူ့ငပဲကြီး ကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး အထက်အောက် ငရုပ်ဆုံထောင်းပြတတ်သေး။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ “ဒီကောင်တော့ သူ့ငပဲနဲ့သူ ဆော့ကစား တယ်” လို့တွေးခဲ့တာပေါ့နော်။ စည်သူ့ငပဲက မမာ့တမာဖြစ်လာတတ်ပြီး လေးလက်မ ငါးလက်မဝန်းကျင်လောက် ရှည်လာ တတ်တယ်။ သူ့ငပဲလေးကိုဆွကစား မာတောင့် ရှည်ထွက်လာချိန်ဆို ဘောင်းဘီကိုအပေါ်ဆွဲတင်ပြီးဝတ်တော့ ထင်းကနဲဖြစ်နေရော။ ကိုယ်ပြသူပြ တွေလုပ်ပြီးနောက် ရေကူးကန်ဘက်ကို ကျနော်တို့ပြန်လှည့်တတ်ကြပါတယ်။ 

ဘယ်လိုစတတ်ခဲ့တယ်ဆိုတာပဲပေါ့လေ။ ရေကူးကန်ဘေးက ရေချိုးခန်းထဲ စည်သူ သူ့ငပဲမာတောင့်လာအောင် ဘယ်လိုလုပ်တယ် ဆိုတာတွေးပြီး အိမ်မှာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် လုပ်ကြည့်တော့တာပါပဲ။ အစတုန်းကတော့ လိင်အာသာဖြေတဲ့အဆင့်ထိမရောက်ဘူး မာတောင့် လာအောင် လက်ကစားကြည့်တာပဲရှိပါတယ်။ ကျနော့်အခန်းထဲ ဒါမှမဟုတ် ရေချိုးခန်းထဲလုပ်ခဲ့ပေမဲ့ သိပ်ပြီးအချိန်မကြာတတ်ပါဘူး။ အရည်ထွက်တာမျိုးလည်း သိပ်သတိမထားမိခဲ့သလိုပါပဲ။ 

လိင်အာသာဖြေမှုနည်းလမ်းကို ကျနော်ဘယ်လိုတတ်မြောက်ခဲ့တာလဲဆိုတာဖြေရရင် အခြားငနဲ လုပ်တာကိုင်တာကိုမြင်ကြည့်ပြီး အရင်ကမသိတဲ့နည်းလမ်းနဲ့ စခဲ့တာပါလို့။ ဒါ လိင်တူကြိုက်စိတ်အခြေခံတစ်ခုလို့မထင်ပါဘူး ယောက်ျားလေးတွေ လုပ်တတ်တဲ့ သဘောသဘာဝတစ်ခုလို့ပဲထင်ပါတယ်။ ကောလိပ်ကျောင်းပြီးတဲ့အထိ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် ဂေးလို့မထင်ခဲ့ဘူးဆိုပါတော့။ ရိုးသားစွာ ပြောရရင် သန်မာထွားကြိုင်းပြီး အလန်းစားဖြစ်နေတဲ့ စည်သူရဲ့ အသွင်အပြင်ကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ဆုံလို့ မြင်ရချိန်မတိုင်ခင်အထိ ဂေးမဟုတ်ဘူး straight ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုပဲလို့တွေးနေခဲ့တာပါ။

(၁၂) ဇေယျ

"ကျနော့်အစ်ကိုက အဲ့အကြောင်းကိုပြောပြခဲ့တာဗျ။ သူက ‘ဟေး…ဇေယျ မင်းငပဲကိုဆွဲထုတ်ပြီး မာတောင့် ရှည်လာအောင်လုပ်ကြည့် မိုက်တယ်ကွ’တဲ့။ သူ့ငပဲကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာ လုပ်ပြတယ်လေ။ နောက်တော့ ကျနော်လည်း ကြိုးစား ကြည့်တယ်။ သူပြောတာမှန်တယ်ဗျ” 

(မင်းအသက်ဘယ်လောက်လဲ အဲ့အချိန်က?)

"သူ့အသက်က ဆယ်နှစ်၊ ကျနော့်အသက်က ၈နှစ်"

(၁၃) နိုနို

"ကျနော့်ဖာသာကျနော် ချိန်းကြိုးတစ်ခုနဲ့ပွတ်သပ်မိရင်း သိခဲ့တတ်ခဲ့တယ်ပြောရမယ်။ ဟုတ်တယ် တကယ်ဗျ။ 

ကျောင်းအားကစားခန်းမထဲက တန်းလန်းထားတတ်တဲ့ ကြိုးတွေပေါ်တွယ်တက်ရင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ငပဲမာတောင့်တာ ဒါမှမဟုတ် လိင်အာသာပြေသွားတဲ့ ယောက်ျားလေးတွေအကြောင်း ခင်ဗျားကြားဖူးလား။ ပြောပြမယ်လေ….ကျနော်တို့အိမ်ဝရံတာမှာ ကာထားတဲ့ စတီးပိုက်တွေပေါ် ဖက်တွယ်တက်တဲ့အခါရယ် သစ်ပင်တွေပေါ်ကုပ်ကပ်ဖက်တွယ်တက်တဲ့အချိန်တွေမှာ စသတိထားမိတယ်။ ယောက်ျားလေး အများစုလိုပါပဲ ဟိုတက်သည်တက်ပေါ့ အမြင့်တစ်နေရာရာကို။ 

ကျနော်က အဖေ့အလုပ်ရုံရှိတဲ့ စက်မှုမြို့သစ်ထဲမှာလိုက်နေပါတယ်။ အဖေက Stainless Steel Design အလုပ်ရုံထောင်ထားတာ ဆိုတော့ အဲ့သည့်ပစ္စည်းတွေကြား ရည်ရွယ်ချက်မဲ့ ဆော့ကစားနေတတ်တာ နာရီပေါင်းများစွာပါပဲ။ ပထမဆုံးအကြိမ် ခင်ဗျားပြောတဲ့ ကိစ္စ ဖြစ်တုန်းက ကျနော့်အသက် ဆယ်နှစ်ပဲရှိဦးမယ်။ 

စတီးလ်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ လက်ရန်းတိုင်အချို့ကို သတ္ထုချိန်းကြိုးလေးတွေနဲ့ဆက်ထားတဲ့ဒီဇိုင်းတစ်ခုကို ကျနော် အခုထိမှတ်မိတယ်။ ချိန်းကြိုးဆိုလို့ ခပ်သေးသေးလေးတွေတော့မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲ့ဒီချိန်းကြိုးတွေပေါ် လျှောထိုင်ကစားချိန်တုန်းက ကျနော် ဘောင်းဘီတို ဝတ်ထားတယ်ဗျ။ ချိန်းကြိုးမှာက အဖုအဖုလေးတွေနဲ့ဆိုတော့ ဖင်နဲ့ဖိပြီး ပွတ်ပြုရတာ ကောင်းသလိုခံစားရတယ်။ ဘယ်လိုစကားလုံးတွေ ကိုပြောရမလဲမသိဗျာ။ ကျနော့်တင်သားဆိုင်နဲ့ အဲ့ဒီအဖုလေးတွေဖိပွတ်ရတဲ့အချိန် တစ်ခုခုနှိုးဆွသလိုဖြစ်တာလေ။ ကျနော့် တင်သားတွေ ကို ခဏခဏဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့အကြိမ်ကြိမ်လုပ်တာများ ငပဲက အတော့်ကိုမတ်ထောင်လာရော။ 

ကျနော် အဲ့ဒီ အဖုလေးတွေပါတဲ့ ချိန်းကြိုးကို ငပဲနဲ့တို့ထိလိုက် ဖိပွတ်လိုက်နဲ့ဟုတ်နေတာပါပဲ။ ကျနော့်ငပဲထဲ ပျားကိုက်ခံရလို့ စူးနေ သလိုမျိုးခံစားရတယ်။ ကျနော်လုပ်နေတာကို တစ်ယောက်မှမမြင်ခဲ့ဘူး။ စတီးလ်တိုင်လက်ရန်းကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင် ကျနော့်တင်ရယ် ငပဲရယ်ကို ချိန်းကြိုးနဲ့အထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေါ့လေ။ ကျနော် ပိုပိုပြီး အာရုံစိုက်ကစားလေ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုရဲ့ ရှေ့ပိုင်းက ဖီလင်တွေ တိုးတိုးလာလေ။ ချိန်းကြိုးကအဖုလေးတွေနဲ့ဖိပွတ်လေ ကျနော်အရင်က မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားချက်တွေတိုးလာလေပါပဲ။ ကျနော့်ငပဲထဲ သွေးခုန်နှုန်းတွေ တဆတ်ဆတ်တိုးနေသလိုဖြစ်နေတယ်။ ကျနော့်ကျောထဲရေခဲဝင်သွားသလို အေးစိမ့်သွားရော။ အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်? 

ကျနော် အလျင်အမြန်ပဲ အလုပ်သမားနားနေခန်းထဲပြေးဝင်ပြီး ဘောင်းဘီကိုလှစ်ဟကြည့်လိုက်တယ်။ ကျနော့်ငပဲက အစွမ်းကုန် မတ်ထောင်နေတာပါ ဒါပေမဲ့ သာမန်လိုပဲထင်ပါတယ်။ လိင်တံထိပ်အရေပြားက အတော်အထိအခိုက်မခံတာဗျ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှား တာကိုလေ။ 

ကျနော် မလုပ်တော့ဘူး ဘာဖြစ်မယ်မှန်းမသိဘူးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ နောက်နေ့ကျတော့လည်း လူလစ်တဲ့အချိန် ကုန်ချောသိုလှောင်တဲ့အခန်းထဲ ပြန်လာဝင်ပြီး လုပ်ကြည့်ပြန်တယ်။ ကျနော့်အခန်းထဲက စားပွဲခုံစောင်းနဲ့ပွတ်သပ်ကြည့်သေးတယ်။ မကြာခင်မှာတော့ ကိုယ့်လက်ကို ကိုယ်သုံးဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ 

(၁၄) ဇော်ဦး 

" ကျနော်မှတ်မိတယ်….ဟုတ်ကဲ့။ မနက်ခင်း အိမ်သာကြွေကမုတ်မှာ  ကျနော်ထိုင်နေရင်း ဘာအကြောင်းပြချက်မှမရှိ ငပဲခေါင်းကို ကိုင်ကြည့်ပြီး စကစားဖြစ်တာပဲဗျ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဘူး ကောင်းတာပဲသိတယ် အဲ့အချိန်က။ တဖြည်းဖြည်း မာပြီး အပေါ်ကို မတ်လာတယ်လေ။ ငပဲကိုလက်ကမလွှတ်ဘဲ ဆက်ကစားရင်း ဆက်ကစားရင်း စိတ်ထဲ ချောက်ကမ်းပါးထဲခုန်ချရသလို ခံစားလာရ တယ်။ ရင်ခုန်သံတွေလည်း မြန်လာသလိုပဲဗျ။ အခြားထွေထွေထူးထူးမရှိရင် အိမ်သာတက်တာမကြာတဲ့ကျနော် အခုတော့ အချိန် တော်တော်ကြာနေခဲ့ပြီ ပြောရမယ်။ 

ကျနော့်ငပဲကိုထိကိုင်ပွတ်သပ်နေမိလို့ Feeling ကမြင့်နေသလို တင်သားဆိုင်နှစ်ခုကြားက ခရေဝလဲ ရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြစ်ကရော။ ဘာကြောင့် ပြောနိုင်လဲဆိုတော့ ကျနော်က အိမ်သာတက်အလေးသွားနေခဲ့တာကိုး။ အဲ့ဒီနေ့ ညနေပိုင်းလောက်တစ်ခါ လက်ကစားဖို့ကြိုးစား ကြည့်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆက်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။ နောက်တနေ့ရောက်တော့ ကျောင်း ကန်တင်းက သန့်စင်ခန်းမှာတစ်ခါ လုပ်ဖြစ်တယ်။ လူသူလေးပါးကို အာရုံစိုက်စရာမလိုတဲ့နေရာဖြစ်တာကြောင့် အိမ်သာကို အလေးစွန့်ဖို့သွားတဲ့အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ မကြာခဏ ဆိုသလို သွားမိပြီး ပျော်စရာလက်ကစားမိတယ်ပေါ့ ခင်ဗျာ”  

(၁၅) ငဝိုင်း

"ကျနော် အသက်နည်းနည်းကြီးမှ စလုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်ပြောရမယ်။ အသက် ၁၄နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ပေါ့။ ကျနော်က ဦးလေးတွေ အဒေါ်တွေနဲ့ အတူနေခဲ့ပေမဲ့ သူတို့က အလုပ်ကိစ္စကလွဲလို့ ဘာမှပြောဆိုသင်ပြတာမရှိကြဘူးဗျ။ ဘယ်သူမှ လိင်ကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောပြတာမရှိသလောက်ပဲ။ နေခဲ့တဲ့မြို့ကလေးကလည်း ခပ်သေးသေး၊ သူငယ်ချင်းအဝန်းအဝိုင်းကလည်း နည်းတယ်၊ စကားဆက်စပ် မိလို့ လိင်ကိစ္စအကြောင်း တွေးတောစိတ်ကူးယဉ်ဖို့ဆိုတာကလည်း မဖြစ်နိုင်ခဲ့တာပါ။ အခြား ယောက်ျားကလေးတွေလို မိန်းကလေးတွေ အကြောင်း မတွေးမိ စိတ်ကူးမယဉ်မိခဲ့တာတော့သေချာတယ်။ 

မနက်ခင်းစောစော အိပ်ရာနိုးတော့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံကိုချွတ်ပစ်ခဲ့တယ်။ ကျနော့်ငပဲဟာ မမာ့တမာဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေ ငါးလက်မလောက်ရှေ့တည့်တည့်ကို ငေါထွက်နေရောအဲ့အချိန်မှာလေ။ ကျနော့်အရွယ်အခြားယောက်ျားလေးတွေက ဒီအဖြစ်အပျက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး သတိပြုမိကောင်းသတိပြုပြီးသားဖြစ်ချင်ဖြစ်ပေမယ့် ကျနော် အဲ့အချိန်က တော်တော်အရှက်သည်းမိ ခဲ့တယ်ဗျ။ ဒါ့အပြင် အိပ်ရာရဲ့ဘေးမှာ ကျောင်းသွားဖို့အတွက် ကျောင်းဝတ်စုံလဲဖို့အနေအထားဖြစ်နေတာကြောင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ဖို့အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တာမှာ ငပဲထိပ်က စေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေတာကို ကျနော်သတိပြုမိပါတယ်။ ထိပ်အရေပြားလေးကိုကိုင်ပြီး ဟိုသည်ရွှေ့ လှန်ပြုကြည့်မိတော့ စေးကပ်နေတဲ့အထိအတွေ့နဲ့အတူ နည်းနည်းညစ်ပတ်နေသလားလို့။ အိပ်ရာမဝင်ခင်က ကျနော် ရေကောင်းကောင်းချိုးခဲ့တာသေချာပါတယ်။ အခုကျနော် ကိုယ့်ငပဲကိုကိုယ် လေ့လာဆန်းစစ်တဲ့သဘောပါ အဲ့တာနဲ့ ဆော့ကစားချင်တဲ့ သဘောမပါပါဘူး။ 

ကျနော် ငပဲကို အထက်အောက် ဘယ်ညာ အသာအယာလှုပ်ရမ်းကစားမိသေးတယ် ဘယ်လောက်ထပ်ရှည်လာမလဲသိချင်လို့ပါ။ ဒီထက်ပိုပြီး ထိကိုင်ကစားကြည့်ဖို့ ကျနော့်စိတ်ထဲငံ့လင့်မိပေမယ့် အဝတ်ဝတ်ဖို့အချိန်ကြပြီလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ အခန်းတစ်ဘက် ခြမ်းကို ဖြတ်လျှောက်လိုက်တော့ ကျနော့်ငပဲဟာ ပေါင်သားတွေနဲ့ ဟိုသည်တိုးခတ်ရင်း ထူးထူးဆန်းဆန်း သာယာလာသလို ခံစားရပါ တယ်။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ မာတောင့်ပြီး မတ်လာသယောင် မြင်ရတာကြောင့် အဝတ်ဘီရိုနားက ကုလားထိုင်မှာထိုင်ချလိုက်ရင်း ကျနော့် ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကြားက ငပဲကိုအသာဖျစ်ညှစ်လိုက်တယ်။ အာ…လက်ထဲမှာကိုင်ထားရင်း နွေးပြီးပွလာသလိုပဲဗျ။ 

ကျနော် ငပဲကို အသာထိတွေ့မိပြီး ထူးဆန်းမှုကိုခံစားရသည့်နောက် လက်ငါးချောင်းနဲ့ဟိုသည်ပွတ်သပ် ထက်အောက်ရွေ့လျား စကစား ဖြစ်ပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက်ကလေး လက်ကစားခြင်းရဲ့နောက်ကွယ် စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာပြီး ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်များဟာ ကျနော့်ငပဲ ထိပ်ဝမှ တစ်ဆင့် အသားကုန်ပန်းထွက်ကြရော။ ကျနော့်ရင်ဘတ်ထဲက နှလုံးခုန်သံဟာ မြန်ဆန်နေသလို ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲ သိချင်စိတ်ဝင်ရပါတယ်။ ငပဲထဲကထွက်ကာ ပေကျံနေတာမှန်သမျှကို တစ်သျှူးဖြင့် သန့်စင်ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး အဝတ်အစားတွေကို ခပ်သွက်သွက်ဝတ်လိုက်ပါတယ် ခင်ဗျ။  

နောက်တစ်နေ့ရောက်ပြန်တော့ မနေ့ကဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာတွေးမိချိန် ကျနော့်ငပဲ တဖြည်းဖြည်းမာပြီးမတ်လာတာကို သတိထားမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ငပဲတလျှောက် ပူနွေးလာသလို စိတ်ထဲမှာလည်း လိပ်ပြာလေးတွေ တောင်ပံတဖျတ်ဖျတ် ခတ်နေသည့် ခံစားမှုမျိုး ခံစားလာရပါတယ် ခပ်စောစောအချိန်က အတွေ့အကြုံမျိုးလိုပေါ့။ ညပိုင်း မအိပ်ခင် ရေချိုးတဲ့အချိန်ရောက်တော့လည်း အလားတူပဲ မမာ့တမာ ငပဲက မတ်နေသလို ရင်ခုန်သံကလည်း မနေ့ကလိုပဲ ခံစားရပါတယ်။ ညအိပ်ရာဝင်ချိန်ရောက်ဖို့ အချိန်ကုန်ဆုံး မှာကို ကျနော်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ 

မိသားစုဝင်တွေကို “Goodnight” ပြောပြီးနောက်မှာ အခန်းတံခါးကိုမြန်မြန်ပိတ် လင်းနေတဲ့မီးတွေအကုန်မှိတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာ ပေါ်ကို လှဲလျောင်းလိုက်ချိန် ပေါင်ကြားက ငပဲက မတ်မတ်ထောင်ပြီးသား အဆင်သင့်ဖြစ်နေရော။ အိပ်ရာပေါ်ကိုလှိမ့်ပြီးမှောက်လိုက် တော့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့မွေ့ယာကြားမှာ ခိုးလုခုလု နှောင့်ယှက်တယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ပက်လက်ပြန်အိပ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာခင်းတွေ စောင်တွေကို ခုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းချရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဘောင်းဘီကို အောက်ကိုလျောချွတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ ငပဲကို ကျနော်ကိုင်ကြည့် တော့ ထိပ်ပိုင်းလေးက အရည်ကြည်အနည်းငယ်စို့နေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။ ကျနော် စိတ်ထဲဟိုသည်တွေး စိတ်ကူးယဉ် လက်ကလည်း ကစားလိုက်တာ ခေါင်းအုံးပေါ်ရောက်တဲ့အထိ သုက်ရည်တွေကော့ပန်းမိတာ ထွက်တဲ့ပမာဏ အများအပြားပါပဲ။ အိပ်ရာပေါ်ခဏလေး ငြိမ်သက်နေပြီးနောက် ခုန်ထလိုက်ရင်း ရှုပ်ပွသွားတာတွေကို အမြန်ရှင်းလင်းကာ အိပ်ရာမဝင်ခင်ကပုံစံအတိုင်းပြန်လည် ခင်းကျင်းလိုက် ပါတယ်။ အိပ်ရာထဲပြန်လှဲပြန်တော့ လက်ကိုပေါင်ကြားထဲ ပြန်ထည့်မိတာပါပဲ။ 

အဲ့သည့်ညနောက်ပိုင်း မနက်ခင်းတစ်ကြိမ် ညနေပိုင်းနှစ်ကြိမ် ကျနော်လုပ်နိုင်သလောက် လူလစ်ချိန်မှန်သမျှ လိင်အာသာဖြေတော့တာ ပါ။ များသောအားဖြင့် ကျနော့်အိပ်ခန်းလေးထဲမှာပေါ့နော်။ အဲ့သလို လက်ကစားတာကို ဘယ်လိုမှမရပ်တန့်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ရပ်လည်း မရပ်တန့်ချင်ခဲ့ဘူးလေ။ 

(၁၆) စိုးမိုး 

"အိမ်နီးချင်း ယောက်ျားလေးတွေထဲက တစ်ယောက်က တစ်ယောက်သောသူရဲ့နောက်ဖေးမှာ ကျနော့်ကိုလုပ်ပြခဲ့တာဗျ။ ကျနော်က ဒုတိယတန်း၊ သူတို့က စတုတ္ထတန်းအရွယ်ပေါ့။” 

(၁၇) ချပ်ကြီး 

"အထက်တန်း အဲ…၉တန်းတက်တဲ့အချိန်လောက်က အတန်းဖော်အချို့ မြို့ထဲက ဂိမ်းဆိုင်မှာကစားနေကြရင်း ခင်ဗျားပြောတဲ့ အကြောင်းအရာကို သိလားလို့ ကျုပ်ကိုမေးခဲ့ကြတာမှတ်မိတယ်။ ကျုပ်အဲ့အရွယ်ထိ ဘာပြောနေမှန်းမသိခဲ့ဘူးဗျ။ သူတို့က ဘယ်လိုလုပ် တာကိုခေါ်တယ်ဆိုတာကိုပြောပြခဲ့သလို locker room ထဲမှာ သူတို့ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုရင်း တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် သရုပ်ပြခဲ့ကြ တယ်လေ။ သူတို့ရဲ့ငပဲအရွယ်အစားတွေနဲ့အတူ ဆီးစပ်က အမွှေးအနည်းငယ်ကို သူတို့အချင်းချင်းစနောက်လုပ်ပြနေချိန် မြင်လိုက်ရတာ ကျုပ်မျက်စိတွေပြူးကုန်တဲ့အထိ အံ့သြမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကိုကြည့်ရတာ မရှက်တဲ့အပြင် သူများကိုပြရတာ ကြိုက်ကြတယ်လို့ ကျုပ်တော့ ထင်တာပဲ။"

(၁၈) အောင်ကျော် 

"ကျနော် အကိုအကြီးဆုံးက တစ်ခုခုပြောဆိုမရချိန်ဆို ကျနော့်ငပဲကို ခေါင်းဖြီးဘရပ်ရှ်နဲ့ လှမ်းရိုက်တဲ့အကျင့်ရှိတယ်။ အိမ်မှာဆိုသူက အမေ့ မှန်တင်ခုံကနေ ယူကိုင်နေတာအမြဲပဲလေ။ တစ်ခါက ဟိုသည် စနောက် စကားများကြတော့ သူက ကျနော့်ငပဲကိုဆွဲကိုင်ထားတာ မလွှတ်တော့ဘူး အချိန်တော်တော်ကြာတဲ့အထိ။ အဲ့နောက်ပိုင်း ကျနော့်စိတ်တွေက တစ်မျိုးတမည်ဖြစ်လာရင်း စူးစမ်း လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုပါတော့” 

(၁၉) စနေ 

"ကျနော်နဲ့ ကျနော့်အကိုက အသက်အရွယ်မတိမ်းမယိမ်းဆိုတော့ ရေလည်းအတူချိုးကြတယ်။ ရေချိုးကြွေဇလုံထဲမှာလည်း တစ်ယောက် နဲ့တစ်ယောက်စနောက်ရင်းကစားတတ်ကြတာပါ။ နည်းနည်းအရွယ်ရောက်လာချိန် ရေချိုးရင်း ဟိုသည်ဖက်ပြုနပမ်းလုံးရင်း စနောက် နေကြချိန် ငပဲတွေကလည်း မတ်လို့ပေါ့။ အဲ့တာကို အဖေမိသွားပြီး အရွယ်ရောက်လာချိန်မှာ မလုပ်သင့်တာတွေအကြောင်း ပြောဆိုဆုံးမကာ ရေအတူမချိုးကြဖို့ တားမြစ်ပါတယ်။ ကျနော်တို့လည်း ရေအတူမချိုးဖြစ်ကြတော့ပေမဲ့ အခြားယောက်ျားလေးတွေနဲ့ အတူစုပြီး လိင်အာသာဖြေတာကို လက်တည့်စမ်းဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။” 

(၂၀) ဘိုဘို 

"အိပ်ရာခင်းပေါ်မှာ အဝတ်မပါဘဲလှဲလျောင်းခဲ့မိတဲ့နေ့ကို ကျနော်သတိရတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကို လက်နဲ့ဟိုသည်စမ်း ပေါင်ကြားထဲလက်လျှို မိတော့ ရွှေဥမှာ အမွှေးအနည်းငယ်စမ်းမိတယ်။ လက်ကလေးနဲ့ပွတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေရင်းမှ နှိုးဆွလာသလို ခံစားလာရတာပေါ့။ ငပဲကို လက်နဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက်လုပ်တော့ တဖြည်းဖြည်း မာသထက်မာလာပါတော့တယ်။ ကျနော့်ငပဲခေါင်းမှာလည်း အစတုန်းကတော့ ဘာမှမရှိဘူး ခဏနေတော့ အရည်ကြည်လေးတွေစို့ထွက်လာပြီး ချောကျိကျိဖြစ်နေရော။ မာပြီးမတ်လာတဲ့ငပဲက ဆီးစပ်နဲ့ခွာမရအောင်ကပ်လာတာကြောင့် လက်နဲ့အသာဆွဲကိုင်ပြီး ကစားတော့တာပဲ။ အရင်က ဒီလိုလုပ်ဖူးသလား ကျနော်မမှတ်မိ တော့ပေမဲ့ အခုအချိန်မှာတော့ စိတ်လိုလက်ရလုပ်ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော့်ရွှေဥတွေ ကျစ်ကျစ်လာပြီး နည်းနည်းနာလာပေမဲ့ လက်ကစား တာကို မရပ်ဖြစ်ဘူး။ အချိန်မရှိတော့တဲ့အတိုင်း အလျင်စလိုလုပ်နေရတဲ့ပုံစံ ခံစားရသလိုမျိုး တင်ပါးတွေကို ပင့်ပင့်မြှောက်တဲ့ပြီး သုက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်တာပါပဲ။ 

ကျနော် အိပ်ရာပေါ်မှာ အတန်ကြာဆက်လှဲနေပြီး စိတ်ထဲနည်းနည်းငြိမ်သွားချိန်မှာတော့ ငပဲခေါင်းကိုလက်နဲ့အသာညှစ်ကာ သုက်ရည် တွေနောက်ဆုံးအနေနဲ့ ထိပ်အရေပြားကတစ်ဆင့် တစ်စက်လောက်ကျမလားကြိုးစားကြည့်မိသေးတယ်။ လုပ်ကြည့်ရင်း လုပ်ကြည့်ရင်းနဲ့ လက်ကစားမိပြန်တာကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် သုက်ရည်အနည်းငယ်ထွက်တဲ့အထိ လိင်အာသာဖြေမိပြန်ရော။ စိတ်ထဲမှာ ပထမအကြိမ် တုန်းကလို သက်သောင့်သက်သာမခံစားရပါဘူး။ နောက်ပိုင်း လိင်အာသာဖြေတဲ့အခါတိုင်း နှစ်ကြိမ်လောက်လုပ်မှ စိတ်ကျေနပ်သလို ခံစားရတယ်။ ပထမအကြိမ်ပြီးလို့ ဒုတိယအကြိမ်ဆိုရင် ငပဲက ပိုမိုမာတောင့်ဖို့ကြာသလို အာသာပြေဖို့လည်း အချိန်ဆွဲလို့ရတယ်လေ။”

Alex Aung (9 July 2016)

To be continued…… 

How I Learned To Masturbate (Part I)

လက်သမားအတတ်ကို ဘယ်လိုသင်ခဲ့သလဲ? (အပိုင်း တစ်)

ငယ်ရွယ်အစဉ်အချိန်မှာ လိင်စိတ်ခံစားမှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လိုစတင်ထိတွေ့သိရှိခဲ့သလဲဆိုတဲ့အချက်ကို ကျနော်တို့စိတ်ဝင်စားကြမယ် ထင်ပါတယ်။ အချို့သောသူများကတော့ သူတို့ရဲ့လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အသိဉာဏ်အမြင်ပွင့်လင်းစအချိန်တွေအကြောင်းပြောပြခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်အနေနဲ့ကတော့ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အကြောင်းအရာပုံပြင်တစ်ပုဒ်စီတိုင်းကို ခွင့်ပြုမှုနဲ့အတူ နာမည်များကိုပြောင်းလဲပြီး ရေးသားဖော်ပြပါ့မယ်။ သူတို့ရဲ့ဘဝအစဦး တစ်ကိုယ်ရေအာသာဖြေမှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်လိုလုပ်ရင်အဆင်ပြေလည်းဆိုတာ တတ်မြောက်ခဲ့မှုအပေါ် စိတ်ဝင်စားဖွယ်ပတ်ဝန်းကျင်ဧရိယာအလိုက် ရွေးချယ်ပြီး အကန့်အသတ်ထားရေးပြတာဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ ပြန်ပြောင်းသတိရမှု အဖြစ်မှန်တွေဖြစ်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်မှုတွေ ပြုပြင်တန်ဆာဆင်ထားမှုတွေမပါပါဘူး။ သူတို့ရဲ့ သတိရခြင်းတွေကို ဘာသာပြန်သည့်သဘောဖြစ်ပြီး များသောအားဖြင့် သူတို့ မူရင်းစကားလုံးတွေအတိုင်း အသုံးပြုရင်း ကျနော် တတ်ကျွမ်းသလောက် ရေးသားထားချက်များ ဖြစ်ကြောင်းပါခင်ဗျာ။ 

(၁) ဖိုးသား

‘ကျနော် ဆယ်သုံးနှစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမအကြား လိင်ကိစ္စမှာ ဘယ်လိုထိုးသွင်းဆက်ဆံမလဲဆိုတဲ့ အခြေခံ တွေးခေါ်မှုမျိုးကို စတွေးမိခဲ့တယ်ဆိုပါတော့။ တနင်္ဂနွေတစ်ရက် မနက်ပိုင်း ကာတွန်းစာအုပ်တွေဖတ်ပြီးချိန် အခန်းတံခါးကိုပိတ် အိပ်ခန်းထဲ တစ်ယောက်တည်းပေါ့ဗျာ….အဲ.. တစ်အိမ်လုံးမှာ ကျနော်ပဲရှိတယ်ထင်တယ်။ ကျနော်အုံးနေကျ ခေါင်းအုံးကိုယူ ကြမ်းပြင်ပေါ်အသာချကာ ခေါင်းအုံးထိပ်ပိုင်းက ကြယ်သီးလေးကိုဖွင့်ပြီး မာတောင့်နေတဲ့ ကျနော့်ငပဲလေးကိုထိုးထည့်ရင်း လိင်ဆက်ဆံသလိုမျိုး ခါးကို ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားခဲ့တာပါ။ ပထမအကြိမ်က အရည်ထွက်တဲ့အထိ ဇာတ်သိမ်းခဲ့သလား မသိမ်းခဲ့ဘူးလားဆိုတာ မမှတ်မိတော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းကျတော့ ပြီးတဲ့ခံစားမှုမျိုးထိဖြစ်လာခဲ့တာမှတ်မိပါတယ်’

(၂) ပီတာ

‘ကျနော့်အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်မှာ ကိုယ့်ဖာသာ အာသာဖြေတတ်ခဲ့ပုံပဲဗျ။ ဘယ်လိုနည်းလမ်းမျိုးနဲ့ စခဲ့လည်းဆိုတာတော့ ပြောရခက်တယ်။ လိင်တံတောင့်တင်းတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျောင်းခန်းထဲမှာသိခဲ့တာပါ။ ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေ ဟိုအကြောင်း သည်အကြောင်းပြောကြရင်း လိင်တံမာလာတတ်တာကို သိခဲ့သလို ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း လိင်တံမာမာလာတတ်တာကိုသိတယ်လေ။ တစ်ခါကများ ဘောင်းဘီထဲကနေ ရုတ်တရက်ခေါင်းထောင်ထလာသေးတယ်။ (ဟား ဟား ဟား) အဲ့အရွယ်တုန်းက လိင်ကိစ္စတွေကို ကျနော်သိပ်မသိသေးဘူး။’

‘ဘယ်လိုစလုပ်ဖြစ်ခဲ့သလဲဆိုတော့ ရေချိုးချိန်မှာဖြစ်ခဲ့တာဗျ။ အခြားနေ့တွေကလို ကျနော့်ကို ကလေးတစ်ယောက်ရေချိုးပေးသလိုမျိုး ရေးချိုးပေးတာ သဘောမကျသလိုခံစားရတာကြောင့် တစ်ယောက်တည်းရေချိုးခဲ့တယ်။ ရေချိုးကြွေဇလုံထဲ ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေနဲ့ ဆော့ကစားနေခဲ့တာပေါ့ အစပိုင်းတော့။ ကစားရင်း ကစားရင်းနဲ့ တကိုယ်လုံးပိုသန့်ရှင်းချင်လာတယ်ထင်တယ်…ဟား ဟား’

‘အမေသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း ကိုယ်တိုက်အဝတ်တစ်ခုကိုအသုံးပြုခဲ့တယ်လေ။ အဲ့အဝတ်စက မျက်နှာသုတ်ပုဝါစတစ်မျိုးနဲ့လုပ်ထား တာဗျ တော်တော်ထူတဲ့ ကိုယ်တိုက်အဝတ်ပဲ။ ရေတွေကိုစုပ်ယူထားတော့ လေးနေတတ်တယ်။ အင်း…ဘာကြောင့်လဲတော့မသိဘူး နွေးပြီး လေးနေတဲ့အဝတ်စကို ကျနော့်ပေါင်ခွဆုံမှာထားလိုက်မိတယ်။ ကျောပြင်တလျောက် ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်ဖြစ်လာသလိုခံစားရပြီး  ရေထဲမြုပ်မနေတဲ့ ကိုယ့်တင်ပါးကို ကိုင်ထားရော။ လေးနေသလို နည်းနည်းကြမ်းတဲ့ ကိုယ်တိုက်အဝတ်စကို ကျနော့်ငပဲနဲ့ ကပ္ပယ်အိတ် ပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဖီလင်က တကယ်မိုက်တယ်။ ကျနော့်ငပဲမာတောင့်တာမျိုးမဖြစ်ခဲ့ဘူးထင်တယ်။ နွေးပြီး လေးနေတဲ့ အဝတ်စနဲ့ ကျနော့်ငပဲကိုဖိနေတဲ့အရသာက ကောင်းနေတာကိုပဲသိတယ်။’

"ဒီတော့…နောက် သုံးလေးကြိမ်လောက်ရေချိုးချိန်တိုင်းလည်း အဲ့သလိုပဲနေခဲ့တယ်။ တစ်ပါတ်သုံးကြိမ်လောက် ရေချိုးတဲ့အချိန်တိုင်း လုပ်ဖြစ်ခဲ့တာထင်တယ်။ ရေချိုးကြွေဇလုံထဲ ရေချိုးတဲ့အချိန်မှာ လိင်အာသာမဖြေဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အိပ်ရာထဲမှာ အာသာဖြေဖို့ ဖြစ်ဖြစ်သွားစေခဲ့တာမျိုးဗျ” 

"တစ်ညပေါ့….အိပ်ပျော်လုဆဲဆဲမှာ ငပဲကခေါင်းထောင်ထလာတယ်။ ချည်သား ညအိတ်ဝတ်စုံ ကျနော်ဝတ်ဆင်ထားခဲ့တာကို မှတ်မိတယ်။ ဘောင်းဘီရှေ့ပိုင်းက ကြယ်သီးလေးတွေ တပ်ထားတယ်ဆိုပေမဲ့ မာတောင့်လာတဲ့ငပဲ သူ့ဟာသူတိုးထွက်သွားလို့ရတဲ့ အနေအထားဒီဇိုင်းမျိုးလေ။  အပေါ်ကခြုံထားတဲ့ စောင်နဲ့အဝတ်စကို မာတောင့်နေတဲ့ငပဲပေါ်ကပ်နေအောင် လက်တစ်ဖက်က အသာဖိကိုင်ထားရင်း တင်ပါးကိုကြွတက်ကာ ပင့်ပင့်ကစားပါတယ်။ ရေချိုးအဝတ်စနဲ့ဖိပွတ်ကစားစဉ်က ခံစားရတဲ့ ဖီလင်လိုမျိုး တကယ်မိုက်တယ်။ ညအိပ်ဘောင်းဘီကြယ်သီးလေးဖြုတ်ထားတာပေါ့။ များသောအားဖြင့် ငပဲကိုအပေါ်ပင့်ပင့်ထိုးကစားမိပေမဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး လက်နဲ့ဖိညှစ်တာကနည်းနည်းပိုပါတယ်။ အဲ့ညက ဒီထက်ပိုပြီးတော့ ဘာမှဆက်မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။” 

"ကျနော့်အထင် နှစ်ရက် ဒါမှမဟုတ် သုံးရက်လောက်ကြာတဲ့အထိ စိတ်ထဲတစ်မျိုးပဲတွေးနေမိတယ်။ မနက်ခင်းရောက်တိုင်း ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးပြုတ်ပြီး အပေါက်ကနေ မိုးပေါ်ထောင်ထောင်နေတတ်တဲ့ငပဲကိစ္စကို ဘာကြောင့်မှန်းမသိခဲ့ဘူး။ အပေါ်ကနေ လေးလေးပင်ပင် ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ စောင်တွေ အိပ်ရာခင်းတွေကို ငပဲနဲ့ ကော့ကော့ပြီး မသိမသာပွတ်သပ်မိတာတော့သတိရတယ်။ တစ်ခါတလေတော့ ခပ်ပုံ့ ပုံ့ဖြစ်နေတဲ့ မွှေးပွစောင်ပေါ်ကို မှောက်ပြုပြီး ငပဲကိုပွတ်သပ်တတ်သေးတာလေ။ အခုကျတော့ ရေစိုမှုနဲ့အတူ ပွနေတဲ့ ကြေး(ဂျီး)တိုက် အဝတ်စကို ကျနော့်ငပဲပေါ်အုပ်တင်ပြီး အလုပ်ရှုပ်တတ်နေပါပြီ။ ဒုံးကျည်လိုမတ်နေတဲ့ ငပဲကိုအမြဲတမ်းဖိထားပေးတတ်တဲ့ မွှေးပွစောင် ကြီးတွေကို သဘောကျလိုက်တာ”

" တတ်နိုင်သမျှ အပေါ်ကဖိထားတဲ့ ပေါင် ၉၀လောက်ရှိတဲ့စောင်ကြီးကို ပင့်ပင့်ထိုးလိုက်တဲ့ အခါတိုင်း နုညံ့တဲ့အမွှေးတွေက ကျနော့်ငပဲကို အသားကုန်ပွတ်သပ်ပေးပုံများ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများတောင်ထမိပါတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးထဲမြုပ်နေအောင်ဖိကပ်ထားရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဘောင်းဘီကို တင်ပါးတွေပေါ်တဲ့အထိ လျောချထားရင်းလုပ်တာပါ။ နောက်တော့ ကိုယ့်တင်သားဆိုင်တွေကို လက် တွေနဲ့ဖိဖိကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ကြည့်မိပြန်တော့ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ဖြစ်လို့ ခေါင်းထောင်ထမိပြီးမှ ခေါင်းအုံးပေါ်ဘုံးကနဲပြန်လှဲချမိတယ်။ တင်ပါးဆုံရဲ့အားကိုသုံးကာ ခပ်ပုံ့ပုံ့ဖြစ်နေတဲ့ စောင်ကိုဖိပွတ်ကော်ထိုးဖြစ်တာပါ။ မျက်နှာကိုခေါင်းအုံးနဲ့ဖိကပ်ထားလို့တော်သေးတယ် ကျနော့်ပါးစပ်က ခပ်ပြင်းပြင်းအသက်ရှူသံနဲ့အတူ ညည်းသံလေးတွေထွက်မိတာကိုး။ တင်ပါးတွေ ကျစ်ကနဲ ကျစ်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွားသလို ငပဲတလျောက် လျှပ်စစ်ဓာတ်စီးဆင်းသွားသလို ခံစားမိရတဲ့ခဏ ကျနော့်လက်တွေကို ခေါင်းအုံးအောက်ထဲထိုးထည့်မိရင်း ခဏတော့ ငြိမ်သက်သွားမိတယ်။ သက်ပြင်းချသံ ခပ်ကျယ်ကျယ်ချလိုက်ရင်း အသက်၀၀ရှူလိုက်တာပေါ့နော်။ ဘာများဖြစ်သွားပါလိမ့်ပေါ့။ မတွေးတတ်ခဲ့ဘူး။”

"အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်အနေအထားလှိမ့်လိုက်ရင်း ကိုယ့်ငပဲကိုကိုယ်ငုံ့ကြည့်မိတာကို သတိရတယ်။ ငပဲက မာနေဆဲဖြစ်သလို ပန်းသွေး ရောင်ရဲနေတာပဲ။ ညအိပ်ဘောင်းဘီတွေ အောက်ကိုလျှောကျနေတဲ့အနေအထားနဲ့ အိပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို အိပ်ခန်းထဲဝင်လာတဲ့ မိဘ တွေမိသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲလို့ အတွေးကြောင်သေးတာကိုလည်း မှတ်မိသေးတယ်။ သိပ်တော့လည်း လိပ်ပြာမလုံတဲ့စိတ်မဟုတ် ပါဘူးလေ…အေးဆေးဖြစ်သွားတာပါပဲ။ (ဟား ဟား ဟား) နောက်တစ်နေ့လား…အဲ….နောက်ရက်အနည်းငယ်အကြာမှာလည်း ကျနော်ထပ် လုပ်ဖြစ်သေးတယ်” 

"သုက်ရည်လို့ မည်မည်ရရမဖြစ်ခင် တစ်နှစ်လောက်အထိ ကျနော်အဲ့သလိုပဲ လိင်အာသာဖြေတာလုပ်မိခဲ့တယ်ဗျ။ ကျနော့်အသက် ၁၄ နှစ်အရွယ်ပြောင်းလဲချိန် လိင်အာသာဖြေတဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ငှက်ကလေးတွေ ပျားကလေးတွေက အဖေ့ကိုပြန်ပြောမလား တွေး ကြောက်ခဲ့မိသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့သူက မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့သလား သိသလားမသိ။ ကျနော့်အရွယ် ယောက်ျားကလေးတွေကော အရွယ်ရောက်ယောက်ျားလေး သူငယ်ချင်းတွေစီကရော သူတို့ဘယ်လို အာသာဖြေကြတယ်ဆိုတဲ့ အကြားနဲ့တင် ကျနော် ဒါကို တတ်ခဲ့တယ်ထင်တယ် နည်းလမ်းတွေကိုလေ” 

" ဒီတော့ "How I Learned to Masturbate"ဆိုတဲ့မေးခွန်းကို ဖြေရရင် ရေချိုးကြွေဇလုံထဲမှာ ထိုင်နေရင်း ကြေးတွန်းတဲ့အဝတ်စိုတစ်ခု ကျနော့်ငပဲပေါ်တင်ထားရင်း စခဲ့တယ်လို့ပြောရမှာပဲ။ နည်းနည်းတော့ ဂါတယ် ဟုတ်တယ်ဟုတ်?’

(၃) ကျော်ကျော်

" ကျနော်လိင်အာသာဖြေတာ ဘယ်လိုစသိခဲ့လဲ ဘယ်လိုစထိတွေ့ခဲ့လဲဆိုတာကို အရင်ဆုံးပြောရရင် နည်းနည်းတော့ မသိသား ဆိုးရွားပါတယ်။ ကျနော့်အသက် ၁၁နှစ်ခွဲ ဆယ်နှစ်နှစ်နီးပါးလောက်အရွယ်တုန်းက တိုက်ခန်းတစ်ခုမှာနေခဲ့တယ်။ အဲ့တိုက်ခန်းမှာ ကလေး တစ်ယောက်ရှိပြီးသား။ ကျနော့်ထက် နှစ်နှစ်လောက်ကြီးမယ်။ မတူမတန်တင်စီးတတ်၊ အမြဲလိုလို မကျေမနပ် ညည်းညူပြောဆို တတ်၊ စိတ်ထင်သလို အနိုင်ကျင့်တတ်သော အာရုံအတွေးမျိုးရှိရမယ်လို့ ပုံသွင်းထားတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာကြီးပျင်းလာတဲ့သူ တစ်ယောက်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ ဒီလို မသိသားဆိုးရွားသော သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို အတော်သည်းခံပြီးပေါင်းသင်းရတယ်ဆိုတာက ကျနော့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရွယ်တူ မတိမ်းမယိမ်းကလည်းမရှိ ပေါင်းလို့ရမယ့်သူငယ်ချင်းဆိုလို့ သူပဲအိမ်ကပ်လျက်နေတာလေ။ 

"သူ့နာမည်က ဗညားလို့ခေါ်တယ်ဗျ။ သူကအရပ်မြင့်တယ်၊ အသားတော်တော်ဖြူတယ်၊ ဆံပင်ကလည်း ကောက်တိကောက်ကွေးနဲ့။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကဆွဲဆောင်မှုသိပ်မရှိသလို မျက်နှာကလည်း သိပ်မချောပါဘူး။"

"တစ်ရက်တော့ ကျနော်တို့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဆော့ကစားနေတဲ့ ကလေးတွေလည်းမရှိ လူရှင်းတဲ့အချိန်မှာ တိုက်ခန်းတွဲကြီးရဲ့ ဝင်ပေါက် ဟောလ်ကြီးထောင့်ချိုးတစ်ခုကို ကျနော့်ကိုခေါ်သွားခဲ့တယ်ဗျ။ သူက သူ့ထက်ငယ်တဲ့သူတွေကို ဆရာကြီး အရမ်းလုပ်ချင်တာလေ။ အရာရာမှာသူပိုသိကြောင်း ဒါမှမဟုတ် သူက အခြားသူထက်ပိုပြီး သန်မာကြောင်း စသဖြင့် သက်သေပြချင်တာဆိုပါတော့။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ သူ့အသက်က ဆယ့်သုံးနှစ်လောက်ရှိတော့မှာဆိုတော့ လူပျိုဖော်ဝင်တော့မလားမသိ လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ထိတွေ့ပတ်သက်မှုအကြောင်းတွေကို တစ်ခါတလေ အကြောင်းပြချက်မရှိ ကြွားချင်ပြောချင်သေးတာ” 

"ဗညားက မိန်းကလေးတွေနဲ့ လိင်ဘယ်လိုဆက်ဆံရလဲဆိုတဲ့အကြောင်းတွေကိုပြောခဲ့ပါတယ်။ သူဘယ်လောက်စွံကြောင်း သိကြောင်း ပြချင်တဲ့သဘောလည်းပါတာပေါ့လေ။ ကျနော့်ကို သည်အကြောင်းတွေပြောနေရင်းနဲ့ သူဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ငပဲကို ကိုင်ကိုင်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ တောင့်တင်းနေလို့ထင်ပါရဲ့။ ဗညားငပဲက ခဏခဏတောင့်တင်းနေတတ်တာဗျ။ နွေရာသီမှာ ရေကူးကန်ထဲ ရေကူးတဲ့အချိန်တွေမှာလည်းဖြစ်တာပဲ။ ကလေးတွေက အချင်းချင်း မကြာခဏဆိုသလို နာမည်ပြောင်တွေခေါ်ကြတာ မခံချိမခံသာဖြစ်အောင်ပြောတတ်ကြတာကို သိတယ်မဟုတ်လား? သူ့နာမည်ပြောင်က “ဘောကြီး ဗညား” တဲ့ဗျ။ သူ့အကိုအရွယ် လူငယ်တွေလို အသက်ပိုကြီးပြီး ထွားကြိုင်းတဲ့ကလေးတွေကလွဲလို့ သူ့ထက်အသက်ငယ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ညှက်တဲ့ကလေးတွေက အဲ့ဒီနာမည်ကို မခေါ်ရဲမစရဲကြပါဘူး။ ဗညားက တွန်းထိုး လက်သီးနဲ့ထိုးပြီးတုန့်ပြန်တတ်တာကိုး။ အဲ့တာကြောင့် ကိုယ်တွေထက်ကြီးတဲ့ အကိုတွေက ဗညားကိုစနောက်ရင် ကျနော်တို့တွေ ကြည့်ပြီးအားရဝမ်းသာဖြစ်နေရတာ” 

"ဗညားကို သူ့ပြောစကားတွေထဲပါနေတတ်တဲ့ လိင်အာသာဖြေ(-ွင်းထု)တာ ဘယ်လိုလုပ်လဲလို့မေးကြည့်တော့ ‘ငါဘာတွေ ဘယ်လို လုပ်ရတယ်ဆိုတာပြောပြလဲ မင်းသိမှာမဟုတ်ပါဘူးကွာ…မြေအောက် ကားဂိုထောင်ဘက်လိုက်ခဲ့ ငါလုပ်ပြမယ်’ လို့ပြောတယ်ဗျ။” 

"ကျနော်တို့နေတဲ့တိုက်ခန်းတွဲကြီးမှာက အိမ်စီးကားတွေကို မြေအောက် Basement ထဲထားဖို့စီစဉ်ထားတာကြောင့် နေ့ခင်းပိုင်းတို့ ညပိုင်းတို့ဆိုရင် လူသိပ်မရှိပါဘူး။ ဗညားခေါ်ဆောင်ရာ လှေကားအတိုင်းဆင်းလိုက်သွားရင်း နည်းနည်းချောင်ကျတဲ့ ထောင့်တစ်ထောင့် ကိုသွားကြတယ်။ ‘ကဲ မင်းငပဲ ငါ့ကိုပြစမ်း ကြည့်ရအောင်’ လို့ သူပြောလည်းပြော ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ် ဇစ်ကိုဖွင့်ကာ သူ့လက်ကြီးက အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲနှိုက်တယ်ဗျ။ သူလုပ်နေတာတွေကြောင့် ကျနော်သာယာမှုမဖြစ်ဘဲ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ထင့်နေရော တစ်ယောက်ယောက်များ ကားဂိုဒေါင်ထဲဆင်းလာရင် မိသွားနိုင်တာကိုး။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် မြင်ကွင်းက လုံးလုံး လျားလျားပျောက်ကွယ်နေတာ မဟုတ်တော့လေ။” 

"ဗညားက ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ ကျနော့်အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲချရင်း ညာဘက်လက်နဲ့ငပဲကိုကိုင်ပြီး ကစားတယ်ဗျ မာလာ အောင်လုပ်တဲ့သဘောပေါ့နော်။ သတိလွတ်သူလို နှိုးဆွနေတဲ့ဆီအာရုံမကပ်ဘဲ သူ့ကိုကြည့်နေမိတာကြောင့် ငပဲက မာတောင့်မလာ ပါဘူး။ ဗညားက ဒါကိုလက်မလျော့ဘဲ ဆက်လက်ပွတ်သပ်ကစားနေသလို ‘မင်းဟာက သိပ်မကြီးဘူးနော်’ တဲ့ ပြောသေးတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အရွယ်ရောက်လူကြီးတွေလောက်တော့ ၇လက်မနီးပါးရှိပါ့မလား။” 

"မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ဆက်လုပ်ကြည့်ပြီးမှ ဗညားလက်လျော့သွားကာ ‘ကဲ…ငါ့ကိုကြည့် ဘယ်လိုလုပ်တယ်ဆိုတာပြမယ်’တဲ့။ ခပ်သွက်သွက်ပဲ သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီကိုချွတ် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်ကိုဆွဲချရင်း မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ငပဲကိုအပြင် ဆွဲထုတ်တယ်။ ကျနော်အခုထိမှတ်မိတုန်းပဲ ဘယ်လိုပုံစံလည်းဆိုတာ။ ရှည်တာတော့တော်တော်ရှည်တာ…သိပ်တော့မတုတ်ဘူး… အကြောတွေ နည်းနည်းထောင်နေတယ်။ ငပဲကြည့်ရတာ ဘယ်ဘက်ကိုနည်းနည်းကောက်နေသလားလို့။ သူ့ငပဲခေါင်းက ပန်းသွေး ရောင်ရဲနေတာပါပဲ သူ့အသားအရေဖြူလို့လားတော့မသိလေ။ ကျနော့်ငပဲခေါင်းလို လုံးဝန်းမနေဘဲ နည်းနည်းပြားနေသလို ဆိုတော့ နည်းနည်းကြည့်လို့ဆိုးတဲ့ ပုံစံကြီးဗျ။’ 

"ကျနော့်နံဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း တန်းလန်းတန်းလန်းနဲ့ ဗညားရဲ့ငပဲကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ငပဲအပေါ်ပိုင်း ဆီးစပ်မှာ အမွှေးအမျှင် အချို့ကိုတွေ့ရပါတယ်။ လူကြီးတွေရဲ့ ဆီးစပ် အဲသည့်နေရာမှာ အမွှေးအမျှင်တွေရှိတာကို ကျနော်သိပေမယ့် ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဆီးစပ်မှာလည်းရှိတာကို အရင်ကမမြင်ဖူးဘူးလေ။ အများကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ခပ်စုစုလေးရှိနေတဲ့ပုံက ကျနော့်အတွက်ဆွဲဆောင်မှုသိပ်မရှိ လှပါဘူး။ ဗညားရဲ့ ဆီးအိမ်က ခပ်တွဲတွဲနဲ့မို့ ကျနော့်ဟာနဲ့ လာယှဉ်နေသလိုပဲဗျ” 

" ငါ့လို လုပ်(-ု)လေကွာ'  ဗညားက လက်မကိုအပေါ်ထား အခြားလက်ချောင်းလေးတွေကို အောက်မှာထားကာ သူ့ငပဲကို အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ရင်း လက်ကစားနေတာဗျ။ ကျနော်ကလဲ သူလုပ်သည့်အတိုင်း ထပ်တူလိုက်လုပ်ပေမယ့် သိပ်တော့ စိတ်အား ထက်သန်မှုမရှိသေးဘူးဆိုရပါမယ်။ ရာနှုန်းပြည့်မာတောင့်တာမျိုးမဟုတ် မမာ့တမာ အနေအထားဖြစ်လာတဲ့ ကျနော့်ငပဲကို ဗညားက စိုက်ကြည့်နေတယ်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေ အကြည့်တွေပြောင်းလဲလာသလို သူ့အသက်ရှူသံကလည်း ပိုမိုကျယ်လောင်လာတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်။” 

" 'ကြည့်…ကြည့်….ငါ..ငါ ပြီးတော့မယ်'  ဘာတွေဖြစ်ပျက်လာမလဲဆိုတာ ကျနော်မသိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဗညား သူ့ငပဲကိုငုံ့ကြည့်ပြီးပြောနေ တာဆိုတော့ ကျနော်လည်းငုံ့ကြည့်မိတာပေါ့။ မာတောင့်နေတဲ့ သူ့ငပဲကို ဗညားလက်ကစားနေတာ တော်တော်မြန်တယ်ဗျ။ ဘယ်လို ပြောပြရမှန်းမသိတဲ့ အော်ညည်းသံ သူ့ပါးစပ်က တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ထွက်လာပြီးနောက် အဖြူရောင်အရည်ကြည်တွေဟာ ဖုန်တွေ လွှမ်းနေတဲ့ အင်္ဂတေကြမ်းပြင်ပေါ်ကို နှစ်လျော့လောက် ဗြန်းကနဲ ဖြန်းတယ်” 

" ဗညားက သူ့ငပဲထိပ်ဝက အရည်ကြည်တွေကိုပြောင်အောင်သုတ်သင်ပြီးနောက် လက်အစုံကို ကျနော့်မျက်နှာနားတိုးကပ်ပြကာ ‘ ကြည့် ဒါ လရည်တွေပဲကွ….မိန်းမတစ်ယောက်ကို လုပ်(-ိုး)ရင် ကလေးရစေတဲ့ဟာတွေပဲ’တဲ့။ ကျနော်ဘာစကားမှတုန့်ပြန်မပြောနိုင် ‘အိုး..’ လို့ပဲရေရွတ်မိတော့တယ်လေ။ ‘မင်းလည်း လုပ်(-ု)လို့ရပေမယ့် အသက်နည်းနည်းကြီးလာမှ ငါ့လို သုက်ရည်ထွက်နိုင်မှာ’ သူပြောတဲ့စကားကိုကြားပြီးနောက် ကိုယ့်ငပဲကိုကိုယ်ကိုင်ကစားနေတာကို ကျနော်ရပ်တန့်လိုက်ပါတယ်။ ‘မင်း ညကျမှ လက်တွေ့ စမ်းလုပ်ကြည့်’ လို့ ဗညားကပြောရင်း ပျော့ပြောင်းစပြုနေတဲ့ သူ့ငပဲကိုအတွင်းခံထဲပြန်ထည့် ဂျင်းဘောင်းဘီကိုဝတ် ဇစ်ဆွဲလိုက်တယ် လေ။ ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်လိုက်တာပေါ့နော်။ ကြမ်းပြင်မှာအကွက်စိုလေးဖြစ်နေတာတွေကို ဗညားက သူ့ဖိနပ်နဲ့ပွတ်သပ် ဖျက်ပြုပြီး ‘သွားစို့’ ဆိုတာနဲ့ ကားဂိုထောင်ကနေပြန်လာဖြစ်ကြတယ်ပေါ့” 

"ဒါဟာ ကျနော် လိင်အာသာဖြေတဲ့ကိစ္စကို ဘယ်လိုသင်ယူခဲ့သလဲဆိုတာပါပဲ။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လည်း တစ်ခါတလေလုပ်ကြည့်ဖြစ် သလို အတန်းဖော်သူငယ်ချင်းအချို့နဲ့ တောထဲအလည်သွားရင်း အကြိမ်နည်းနည်းလောက်လုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ တိတ်တခိုးလုပ်ကြတာ ပေါ့လေ သိသာသိမမြင်စေနဲ့ပုံမျိုးပေါ့။ ဗညားနဲ့တော့ ကျနော် အတူတူမလုပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ အင်း ဘယ်လိုပြောရမလဲဗျာ...ခြောက်တန်း ရောက် ပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ ပုံမှန်သဘောလေး လက်ကစားဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခုနှစ်တန်းနှစ်ဝက်လောက်ရောက်မှ ပြီးတဲ့အထိ အရည်ထွက်တဲ့အထိ လုပ်တတ်ခဲ့တယ်ဆိုပါတော့ဗျာ” 

(၄) ဇော်ကို

"အိုကေ..အိုကေ….ကျနော် လိင်အာသာဖြေ (-ွင်းထု) တာဘယ်လိုလုပ်ရလဲ ရှာဖွေတွေ့ရှိချက် ခင်ဗျားကို ပြောပြပါ့မယ်” ကျနော်က နယ်စပ်ဘက်ကလာတယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားသိတယ်နော်။ ကျနော်တို့ ဘယ်ကိုသွားချင် သွားချင် ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲလှည့်ပတ်သွားနေရတာဗျ။ တော်တော်ပျင်းရိဖို့ကောင်းတာပဲဗျာ။ ကျနော်ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အဖေ့ကြက်ခြံထဲက ကြက်ကလေးတွေကို ကြက်စာကျွေးကူရတယ် လေ။ အသက်အရွယ်နည်းနည်းကြီးလာတော့ ခြံကာထားတဲ့စည်းရိုးတွေ စစ်ဆေးတာတို့ အခြားကြည့်စရာ စစ်စရာတွေကို အိမ်ကမွေး ထားတဲ့မြင်းကို လှည့်ပတ်စီးပြီး ပတ်ကြည့်ရတာပေါ့နော်”  

" ကျနော် အသက် ၁၄နှစ်လောက်ရောက်တော့ အရပ်စပြီးရှည်ထွက်စပြုလာပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်ပြောင်းလဲတာလဲမြန် အရပ်ရှည်တာလည်း မြန်ဆန်စပြုတဲ့ကာလဆိုတော့ ဝတ်နေကြ ဂျင်းဘောင်းဘီတွေ အင်္ကျီတွေနဲ့ သိပ်အဆင်မပြေတော့တာကြောင့် အသစ်တွေဝယ်ရတော့ တာပေါ့ဗျာ။ ဆောင်းကုန်ပြီး နှစ်လလောက်နေတော့ ကျနော့်ပေါင်ကြားက ညီဘွားက ပိုပိုပြီးထွားလာသလိုပါပဲ။ ကျွဲ နွားတွေ မြင်းတွေကို လူတွေ ဘယ်လိုမျိုးပွားပေးတယ်ဆိုတာသိသလို လိင်ကိစ္စတွေကိုလည်း ကျနော်ရိပ်မိသိနေပေမဲ့ ဘာမှမလုပ်ဖြစ်သေးပါဘူး။”

"ဧပြီလရဲ့ နောက်ဆုံးအပတ် ပူနွေးနေတဲ့ရက်တစ်ရက်မှာ ခြံစည်းရိုးတွေကို ထုံးစံအတိုင်း စစ်ဆေးဖို့ ကျနော်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော် ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကလည်း ဟိုပြဲသည်ပြဲနဲ့ အတွင်းကပစ္စည်းတောင်နှိုက်ထုတ်လို့ရတယ်။ ဘောင်းဘီအသားစက ခပ်ကြမ်း ကြမ်းနဲ့ ကျနော့်ငပဲကို ပွတ်သပ်နေသလိုဖြစ်တာကြောင့် ငပဲကလည်းမာတောင့်လာတာပေါ့လေ။ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီစက အပေါ်ကထိပွတ်နေတာကို ခံစားနေရတာကိုး။ မြင်းက လှုပ်ပြုလိုက်တိုင်း ရှေ့နောက်ရွေ့လျားလိုက်တိုင်း လိင်တံထိပ်အရေပြားကို နောက်ပြန်ပြန်ဆွဲ ရှေ့တိုးဆိုတဲ့ပုံမျိုးဖြစ်နေတော့ ငပဲခေါင်းကို လှုံ့ဆော်သလိုဖြစ်နေတာလေ။ ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုပြီးနှိုက်ကြည့်လိုက် တော့ ငပဲက ပူနွေးနေတာပဲ။ အဲဒါနဲ့ ငပဲကို ဂျင်းဘောင်းဘီဘယ်ဘက်ခြမ်းထဲစောင်းထည့်လိုက်တယ် မြင်းကျောကုန်းနဲ့ ကျနော့်ပေါင် ကြားညှပ်ထားသလိုအနေအထားပေါ့။ အရင်က မရိုးမရွခံစားရတဲ့ ဖီလင်ထက်ပိုမိုက်တယ်ဗျ။ ကျနော့်ငပဲလည်း အစွမ်းကုန်မာတောင့် လာသလို ဂျင်းဘောင်းဘီထဲမှာတင် အပွတ်အသပ်အထက်အောက်ကစားတဲ့ဟန်မျိုးဖြစ်ဖြစ်သွားရော။ ခဏနေတော့ သုက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲထွက်သွားတာကို ကျနော်ခံစားမိလိုက်ပါတယ်။” 

"အဲ့သည့်အချိန်လေးက ကျနော် လေကိုအငမ်းမရရှူလိုက်ရသလို ခံစားရတယ်။ ဘာဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်။ ကျနော် မြင်းပေါ်ကဆင်းပြီး ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့်ငပဲခေါင်းက ချောကျိကျိ ဖြစ်နေသလို ပေပွနေတာကိုတွေ့ရတယ်။ ထိပ်အရေပြားကိုနောက်ပြန်ဆွဲ အရည်လက်ကျန်ကိုညှစ်ထုတ်ကြည့်လျက်က ပြန်လွှတ်လိုက်ရင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ကျနော့်သုက်ထွက်မှုကို ဆန်းစစ်ရပါရဲ့။ ကျနော့်ငပဲက ပျော့သွားပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ကိုင်ညှစ်ကြည့် ပွတ်သက်ကြည့်တော့ မိုက်တယ်….နည်းနည်းလောက်ပြန်မာလာသလိုပဲ” 

"ကျနော် ငပဲကိုဘောင်းဘီထဲပြန်ထည့် မြင်းပေါ်တက်ကာ ခြံစည်းရိုးအစပ်က စမ်းချောင်းတစ်ခုရှိရာ ဦးတည်လိုက်တယ်။ မြင်းကို သစ်ပင် တစ်ပင်မှာ ချည်နှောင်လိုက်ပြီး မြင်ခင်းပေါ်အသာထိုင် ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့် ငပဲကိုဆွဲထုတ် ငပဲခေါင်းပေါ်က ထိပ်အရေပြားနဲ့စအလုပ်ရှုပ် တော့တာပါ။ ရုတ်ခြည်းဆိုသလိုပဲ ကျနော့်ငပဲဟာ ပြန်ပြီးမာတောင့်လာပါတယ်။ အဲ့ငပဲကိုထိကိုင်ရတာက ပထမဆုံးအကြိမ်က ဖြစ်တဲ့ ခံစားချက်မျိုးပဲမို့ ရင်ခုန်ပါတယ်။ ဘယ်လိုတွေဖြစ်မယ်ဆိုတာ တွေးထားတဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေနဲ့ လက်တွေ့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အချိန် ခံစားရတဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေ တစ်ချိန်တည်းလိုလိုရောထွေးနေတာတော့ အတော်ထူးဆန်းတယ်။ စက္ကန့်သုံးဆယ်လောက်အကြာမှာ ပမာဏ နည်းနည်းများတဲ့ သုက်ရည်ပွက်ကနဲ ထွက်လာသလို နောက်ထပ် အရည်အနည်းငယ်လည်း နှစ်ခါပန်းထွက်တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ် လောက် ကြာပြီးတော့လည်း ကျနော်ထပ်ပြီးကြိုးစားကြည့်ပါသေးတယ်။ အထိအတွေ့သာယာပေမယ့် ထပ်မထွက်လာတော့ဘူး။ ကျနော့်ငပဲဟာ မြင်းစီးရင်း ပွတ်သပ်တာရော အခုလက်ကစားတာရောကြောင့် နည်းနည်းနာသလို ဖြစ်နေတယ်လေ။” 

"ဒါပဲလေ ကျနော် လိင်အာသာဖြေတာကို ဘယ်လိုသင်ယူတတ်မြောက်ခဲ့လဲဆိုတာ'  ကျနော် ပေါင်ကြားက ငပဲခေါင်းထောင်ထလာရင် ဖုံးကွယ်ဖို့ခက်တဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီခပ်ကြပ်ကြပ်ဝတ်ပြီး နောက်ထပ်နှစ်ကြိမ်လောက်  မြင်းစီးဖြစ်သေးတယ်ဗျ။ အစကတော့ဘာမှမဟုတ် ဘူးလေ နောက်ကျတော့ မြင်းစီးတာကိုရပ်ပြီး လက်ကစားတာနဲ့ပဲအဆုံးသတ်သတ်သွားတာ။ ဆောင်းတွင်းနဲ့ နွေရာသီတွေဆိုရင်တော့ ခြံစည်းရိုးတွေ စစ်ဆေးဖို့ ကျနော် မြင်းစီးဖြစ်ပါသေးတယ် အခုလည်း (ဟား ဟား ဟား)”  

(၅) ညီညီ

“ကျနော့်အသိ အကိုကြီးတစ်ယောက်လုပ်ပြခဲ့တာဗျ။ ကျနော့်အသက် ဆယ်သုံးနှစ်၊ သူ့အသက် ၁၅နှစ်လောက်တုန်းကလေ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ကစားကွင်းတစ်ခုသွားလည်ကြတဲ့အချိန်ထင်တယ်။ သူက ကျနော် လိင်အာသာဖြေ(-ွင်း)တာလုပ်တတ်လားမေးတယ်။ ကျနော်က မလုပ်တတ်ဘူး မလုပ်ဖူးသေးဘူးပေါ့။ သူက သစ်ပင်တွေနောက်ကိုသွားရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာပြမယ်တဲ့။ ကျနော်တို့ လူရှင်းတဲ့သစ်ပင်တွေနောက်ကိုလည်းရောက်ရော ‘ငါတို့-ီးတွေအပြင်ထုတ်ကြစို့’တဲ့။ သူ့ငပဲကိုအရင်ဆွဲထုတ်နေတော့ ကျနော်လည်းလိုက်ထုတ်တာပေါ့နော်။ လက်ဘယ်လိုကစားရတယ် အထက်အောက်ဘယ်လိုလှုပ်ရှားရတယ်ဆိုတာ သူနည်းပြတယ်။ ကျနော်လည်း လိုက်တုပြီးလုပ်တာပေါ့။ သူ ပြီးကာနီးအချိန်ကျတော့ ခပ်တိုးတိုးညည်းသံနဲ့အတူ သုက်ရည်တွေကိုပန်းထုတ်တာ ကျနော့် ငေးကြည့်မိနေရော။ သူ့ငပဲကို တစ်ရှူးနဲ့သန့်စင်ပြီးချိန်မှ ဘောင်းဘီထဲပြန်ထည့်လိုက်တယ် ။ ကျနော် နည်းနည်းတော့ကြိုးစားကြည့် လိုက်သေးတယ်.. ပြီးမှ ဆက်မလုပ်တော့တာ။’

(၆) မိုးအောင်

“တစ်ဘဝလုံးလိုလို ကျနော် လိင်အာသာဖြေခဲ့တာပါပဲ။ အဲ…ကျနော်ဆိုလိုတာက လူပျိုဖော်မဝင်ခင်ကတည်းကလို့ပြောရမယ်နဲ့တူတယ်။ ဘယ်အချိန်ကစလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကိုတော့ ကျနော်မမှတ်မိဘူးဗျ။ အသက်ငါးနှစ်အရွယ်လောက်ကတည်းက အိပ်ရာထဲမှာကျနော်လုပ် တတ်နေခဲ့တာ။ အိပ်ခန်းထဲဘယ်သူမှမရှိချိန်ဆိုရင် အဝတ်တွေအားလုံးချွတ်ပြီး ကိုယ့်ငပဲကိုယ်ကိုင်ကစားနေတတ်ခဲ့တာလေ။ တီဗီကြည့် နေတယ်ဆိုရင်လည်း ဘောင်းဘီထဲလက်နှိုက်ပြီး ငပဲကိုကိုင် သာယာနေတတ်တယ်။ ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သဘောကျ ပျော်ရွှင်နေ တတ်ခဲ့တာဖြစ်မယ်။ အသက်အရွယ် ၇နှစ်လောက်ရောက်တဲ့အထိ ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပြဘဲ လျှို့ဝှက်ထားခဲ့တာပါ။”

" အိမ်နီးနားချင်း ရွယ်တူယောက်ျားလေးတွေ စုကစားဖြစ်လို့ လူလစ်ပြီဆိုရင် ကိုယ့်ဟာသူ့ဟာပြကြ၊ သေးပန်းတာအဝေးရောက်ပြိုင်ကြ၊ လက်ကစားတာ ပွတ်သက်လှုပ်ရှားတာတွေလုပ်ကြနဲ့ ကားပျက်တွေစုထားတဲ့ဝန်းထဲသွားလုပ်ကြာတာပေါ့နော်။ ဖီလင်က တော်တော် ကောင်းတယ်ဗျ။ ကျနော် သုက်ရည်လည်းမထွက်နိုင်သေးဘူး၊ အဆုံးသတ်ခံစားချက်မျိုးလည်း မရသေးဘူးလေ အသက်က ၁၄နှစ် ၁၅နှစ်မှ မရောက်သေးတာ။ ကျနော်တို့စုကစားကြတဲ့အုပ်စုထဲမှာ အချို့ကောင်တွေကတော့ သုက်ရည်ထွက်တဲ့အထိဖြစ်ကြတယ်လို့ ထင်မိပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်ငပဲနဲ့ကို ကစားနေရတာကိုနှစ်သက်နေခြင်းသက်သက်ပါပဲ။” 

(သုက်ရည်ထွက် ပြီးတဲ့အထိ ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာကျတော့ ဘယ်အချိန်မှာတတ်ခဲ့တာလဲ?)

"အဲ….ကျနော် ဆယ်နှစ်ဝန်းကျင်လောက်က ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ငနဲတစ်ပွေနဲ့လို့ပြောရမယ်ထင်တယ်။ သူရယ် ကျနော်ရယ်ပဲ မဟုတ်ဘူး လေးငါးယောက်လောက် ကျောင်းက အဝတ်လဲခန်းအနောက်ဖက်မှာ စုလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်ဗျ။ သူငယ်ချင်းတွေစုလုပ်ကြတဲ့ အချိန်တိုင်း သူမပါနိုင်ပါဘူးလေ သူက အခြားကျောင်းမှာတက်တာကိုး။ ကျနော်တို့ ကားထားတဲ့ မြေအောက် basement တွေလို၊ လူပြတ်တဲ့ တိုက်တန်းလမ်းကြားတစ်ခုခုထဲ မကြာခဏလုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော်နဲ့သူနဲ့ အတူတူ လိင်အာသာဖြေကစားကြတာ တစ်နှစ်လားမသိ ဒီထက်ပိုချင်လည်းပိုမယ် ကြာတဲ့အချိန်ကြမှ သုက်ရည်ထွက်တဲ့အထိ ဖြစ်တာဗျ” 

(၇) စည်သူ

‘ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်တတ်ခဲ့လဲ? ကိုယ့်ဘာသာပဲကိုလုပ်တတ်ခဲ့တယ်ပြောရမယ်။ ကျနော့်အသက် ဆယ့်သုံးနှစ်လောက်က ခြင်္သေ့နဲ့ ကျားလှောင်အိမ်တွေဘက်ကို အမြဲသွားသွားကြည့်ပြီး အထက်လူကြီးကို အစီရင်ခံရတဲ့အလုပ်ကို တိရစ္ဆာန်ရုံမှာ စေတနာ့ဝန်ထမ်း လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်ပေါ့။ ကျနော့်ကွန်ပျူတာထဲမှာ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပြီးတော့ ခြင်္သေတွေမိတ်လိုက်နေတဲ့ဓာတ်ပုံတွေ သုံးလေးပုံလောက် သိမ်းထားတာရှိတယ်။’

" ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှားလာတာနဲ့ ငပဲက မတ်လာရော။ အဲ့လိုဆိုရင် ဘောင်းဘီထဲကငပဲကိုအပြင်ထုတ် အလုပ်ရှုပ်တာပေါ့လေ။ အခုအသက်အရွယ်မတိုင်ခင်က ပြောခဲ့သလို မတ်မတ်လာတိုင်း လိင်အာသာဖြေတဲ့လက်ကစားမှုအဆင့်ထိ မလုပ်ခဲ့ပါဘူး။ ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ရုံလေးပဲလုပ်တတ်ခဲ့တာ။ ကိုင်ပြီးပွတ်သပ်တဲ့ဖီလင်ကလည်း မဆိုးဘူးဗျ။ ကျနော့်ငပဲကို ကိုင်တယ်….လှုပ်ရမ်းတယ်…ကစား တော့ ဓာတ်ပုံတွေထဲကလို မာတောင့်လာတာများ အစွမ်းကုန်ဗျို့။” 

"ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အခုအချိန်မှာတော့ မတူတော့ပါဘူး။ ကျနော်ဆိုလိုတာက စိတ်ဝင်စားတာတွေ စိတ်လှုပ်ရှားပျော်ရွှင်တာတွေ ကိုပြောတာပါ။ ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောရရင် ဖြစ်ခဲ့တာက လိင်စိတ်ခံစားချက်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းကတော့ စိတ်လှုပ်ရှား တာကိုခံစားခဲ့ရတာသက်သက်ဖြစ်မယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ် ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ကနေခုန်ထ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားက ညီဘွားကို ထိကိုင်လှုပ်ရမ်းကစားတာ ဟား ဟား။ ကျနော့်အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ထိ ဆီးစပ်မှာအမွှေးအမျှင်တစ်မျှင်မှမပေါက် သေးဘူး။” 

"ခြင်္သေ့ထီးကြီးက အမတစ်ကောင်ပေါ်နောက်ဘက်ကနေ လေးဘက်ထောက်တက်တဲ့ ပုံစံကို စိတ်ထဲမြင်ယောင်ပြီး ကျနော့်အိပ်ခန်းထဲ က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုမှောက်ချပြီး ကလော်ပွတ်ပွတ်တာ။ အမွှေးထူထူ ကော်ဇောရဲ့အထိအတွေ့က တကယ်မိုက်တယ်။ ဘယ်လိုခံစား ချက်မှန်းမသိ စိတ်ထဲ တသိမ့်သိမ့်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်ကို စောင်းငဲ့မကြည့်ဘဲနဲ့ မမြင်ရဘူးဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်က အခြား တစ်ဘက်ကိုလှည့်မှောက်နေသလိုအနေအထားဖြစ်နေတာကိုး။  ကွန်ပျူတာ screen ကိုမြင်ရဖို့အတွက် ကော်ဇောပေါ်မှောက်နေရာက နေ ရုတ်ခြည်းဆိုသလိုထရပ်ပြီး ထိုင်ခုံဘေးနားသွားလိုက်တယ်။”

"ကျနော် ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကို ဒူးအထိလျောချ၊ ပြီးတော့ ထိုင်ခုံဘေးတိုက်အနေအထားနဲ့ငပဲကို ဖင်ထိုင်နေရာပေါ်တင်ထားလိုက် တယ်။ ထိုင်ခုံက လက်ရန်းမရှိဘူး နောက်မှီပဲပါတာလေ။ ခြင်္သေ့ထီးက သူ့ခါးကိုလှုပ်ရှားဖို့အဆင်သင့်အနေအထားပုံစံအတိုင်း ကျနော် လိုက်အတုခိုးမိသလားပဲ။ ခုံအောက်ခြေက ဘီးလေးတွေတပ်ထားတာဆိုတော့ ကျနော်ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားတိုင်းအလိုက်သင့်ရွေ့နေတော့ တာပေါ့။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီး ကော်ဇောနဲ့ပွတ်သပ်နေတဲ့ အနေအထားထက်စာရင် အခုပုံစံက ကျနော့်တင်သားဆိုင်တွေကို အားရပါးရ လှုပ်ရှားရအဆင်ပြေစေပါတယ်။” 

"ခြင်္သေ့တွေကိုကြည့်လိုက်တော့ ခြင်္သေ့မ မျက်နှာမူဟန်က အသွင်းခံရပြီးတဲ့အနေအထားဖြစ်နေပြီး ခြင်္သေထီးတွေရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို ကြည့်လိုက်တော့ သန်မာတဲ့ကြွက်သားများနဲ့ အားမာန်အပြည့်လှုပ်ရှားနေဟန်ပေါက်ပါတယ်။ ကျနော့်ကို ပိုမိုစိတ်လှုပ်ရှားစေတဲ့အပြင် ခါးအစုံကိုလှုပ်လှုပ်တဲ့ပြီး ခုံစောင်းပေါ်ငပဲကိုတင်ကာ လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ထားတဲ့အနေထားထဲ ထိုးသွင်းချင်စိတ်ကိုဖြစ်စေပါရော။ ကျနော့်ငပဲ က တဖြည်းဖြည်း ဖောင်းကြွကြီးထွားလာပြီး ပွတ်သပ်ထိုးသွင်းရတဲ့ ခံစားချက်က ပိုပိုကောင်းလာတယ်ဗျ။ မြင်နေရတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေထဲက လို လုပ်နေမိမှန်း ရိပ်စားရပေမဲ့ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက လိင်အင်္ဂါထိုးသွင်းဆက်ဆံတဲ့ကိစ္စကိုသေချာမသိသေးဘူး။ နောက်ဆုံးဓာတ်ပုံကြီးက သိသိသာသာကို ဘာဖြစ်နေမှန်းပြောနေသလိုပဲ။ ခြင်္သေထီးကြီးက ပါးစပ်ကိုအကျယ်ကြီးဟရင်း ဟိန်းဟောက်နေတာဆိုတော့ သူ့ကိစ္စ ပြီးသွားပြီပေါ့နော်။ ကျနော်သူ့ကို အတုခိုးလိုက်လုပ်မိနေရင်းလုပ်တာ အချိန်မကြာသေးပေမဲ့ တင်သားဆိုင်တွေလှုပ်ရမ်းတာမရပ်တန့် မိတော့ပါဘူးလေ။ လက်တစ်ဖက်က ခုံအမှီပေါ်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း နောက်တစ်ဖက်က ငပဲကိုသေချာဖိပြုထိန်းကိုင်ရင်း တင်သားဆိုင်တွေ လှုပ်ရမ်းတဲ့အထိ ခါးကိုကစားရင်း ဖီလင်ကိုအပြည့်ခံစားမိပါတယ်။ ကျနော့်ငပဲနဲ့ ရွှေဥတွေကြား တစ်ခုခုဖြစ်လာတာကို ခံစားရသလိုလို အထိအတွေ့က ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိပါဘူးဗျာ”  

"လူကို တဆတ်ဆတ်တုန်သလိုဖြစ်သွားပြီး ပါးစပ်ကလည်း ခပ်ကျယ်ကျယ်အော်ညည်းရင်း သုက်ရည်အများအပြား ခုံအခင်းပေါ်ကိုဖြန်း မိပါတယ်။ ငပဲကြီး မတ်နေတာ ပြန်မလဲသွားခင်အထိ ကျနော် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ခြေပစ်လက်ပစ်လဲှလျောင်းလိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ထထိုင်လိုက်ပြီး ကိုယ့်ငပဲကိုကိုယ်ငုံ့ကြည့်မိတာပေါ့။ လိင်တံထိပ်အရေပြားလည်း ဆွဲပြုထားတော့နီရဲနေတာပဲ ငပဲခေါင်း ဒစ်ပေါ့လေ ပေါ်ဖို့နောက်ပြန်မဆွဲအားသေးဘူး။ အဲ…၁၃ ၁၄နှစ်ဆိုတော့ ထိပ်အရေပြားကို နောက်ထိကောင်းကောင်းဆွဲလှန်လို့အဆင်မပြေသေး တာလည်းပါပါတယ်။” 

"ဒါပါပဲဗျာ…လိင်အာသာဖြေ(-ွင်း)လုပ်တာကို ဘယ်လိုတတ်မြောက်ခဲ့လဲဆိုတာ။ မကြာခဏဆိုသလို ခြင်္သေ့တွေရဲ့ ဓာတ်ပုံ ပြန်ပြန်ကြည့် ဖြစ်သလို ထိုင်ခုံစောင်းကိုအသုံးပြုပြီး ကစားတာလည်း အတူတူပါပဲ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ကိုယ့်ဖာသာ ကိုယ့်ငပဲနဲ့ ကစားတာကို တတ်မြောက်ခဲ့တယ်ဆိုရမယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခုံကိုအသုံးပြုပြီးလုပ်ရတာ မသက်မသာနဲ့လေ။”  

(၈) မျိုးအောင်

“လိင်တံ(-ီး) မာမာတတ်လာတာကို ကျောင်းတက်နေတုန်းသတိထားမိခဲ့တာဗျ။ စာရေးစာပွဲခုံနဲ့ ထိုင်တဲ့ခုံက ကပ်ကပ်လေးဆိုတော့ ကျနော့်ငပဲ မတ်ပြီးထောင်လာတဲ့အချိန်ဆို ဟိုဟိုသည်သည်ဖုံးဖိဖို့ အမူအယာပျက်စရာမလိုခဲ့ဘူးလေ။ မျက်နှာကိုမှင်သေသေထားပြီး လက်က ပုဆိုးကြားလက်လျှိုရင်း ငပဲကိုနှိုက်လို့ရတယ်။”

" ကျနော် ညနေစောင်းလောက်က တီဗီကြည့်နေခဲ့တယ်။ ဖိုက်တင်တွေ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားပစ်ခတ်တာတွေပါတဲ့ အက်ရှင်ဇာတ်ကားတွေကို ကျနော် သဘောကျတယ် ‘G.I. Joe Extreme’ လိုလေ။ ကျနော့်သူငယ်ချင်းတွေ ဆော့ကစားတဲ့အချိန်ဆိုရင် တီဗီဖန်သားပြင်ပေါ်က ပုံဟန်အတိုင်း ခုန်ပေါက်လိုက်၊ ဖိုက်တင် play လိုက်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ များသေားအားဖြင့် ကျနော် ကိုယ့်ဖာသာကစားနေတတ်ခဲ့တယ်ပေါ့” 

"တစ်ကြိမ်မှာတော့ သေနတ်တွေ အမြှောက်တွေနဲ့ပစ်ခတ်လိုက်လို့ ပေါက်ကွဲတဲ့ဟန် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုလွင့်စင်လဲကျတဲ့ဟန် သရုပ်ဆောင် တမ်း ကစားပါတယ်။ စိတ်ထဲကတော့ တကယ့်တိုက်ပွဲကြီးထဲရောက်နေသလိုပါပဲ ဆိုဖာကူရှင်လက်ရန်းပေါ်ပစ်လှဲလိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို မှောက်လှဲလိုက်နဲ့ပေါ့ဗျာ။ လက်ရန်းပေါ်ကို ဖိဖိခွလိုက်တိုင်း ကျနော့်ပေါင်ခွဆုံက ငပဲမာမာလာတာကို သတိပြုမိပါတယ်။ အစကတော့ ကစားနေတာပေါ့လေ…နောက်ပိုင်းကျတော့ ပေါင်ခွဆုံနဲ့ထိခတ်မယ့်အနေအထားတွေကို ရွေးရွေးလုပ်မိနေတယ်လေ။ ကျနော်က ခုန်ကစားလိုက် ဆိုဖာလက်ရန်းပေါ်မှောက်လိုက်နဲ့ ကမြင်းနေတာ အမေရဲ့ ‘မျိုးအောင်….သား…အိမ်ကိုဆူညံနေအောင်မလုပ်နဲ့လေ။ ငါပြောသလို တိတ်တိတ်ကစားစမ်း’ လို့အော်လိုက်သံကြားရတဲ့အထိပါပဲ” 

"ကျနော့်အထင် ဒီလိုတွေကစားပြီးမကြာခင်သော ရက်အနည်းငယ်မှာ ပထမဆုံးသော ပြီးဆုံးခြင်း ခံစားမှုကိုခံစားခဲ့ရပါတယ်။ စိတ်အရမ်း လှုပ်ရှားပြီးဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိဗျာ” 

"ကျောင်းတက်ရတဲ့ နောက်ဆုံးနေ့ဖြစ်သော သောကြာနေ့ နောက်ဆုံးအတန်းချိန်မှာဆို ကျနော် နာရီတကြည့်ကြည့်ဖြစ်နေမိတယ်။ ဘယ်အချိန် အတန်းချိန်ပြီးဆုံးမလဲ ကျောင်းဆင်းလွှတ်မလဲပေါ့။ တီဗီကြည့်ချင်လှပြီလေ။ ထိုင်နေရင်းနဲ့ ငပဲကမာလာတာဗျ။ အစကတော့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ မသိမသာဖိချတာပေါ့ ပြန်ပြီးကျသွားမလားလို့။ လိင်တံထိပ်အရေပြားအောက်က ဂလင်းတွေ လှုပ်ရှားလာတာကို ခံစားမိ ရသလို ဆီးအိမ်ထဲက ဥနှစ်လုံးကလည်း ယားယံတာလိုလို ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှုတွေဖြစ်နေတယ်။ ကျနော့် ပေါင်ခွကြားမှာလည်း ချွေးစေး တွေကိုရွှဲလို့။ ကျောင်းဆင်းဘဲလ်မြည်ပြီး အိမ်ပြန်ချိန်လမ်းတလျှောက်မှာ ငပဲက ဆက်ပြီးမာနေတုန်းပါ” 

"ကျနော် ကျောင်းကနေ အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့်ငပဲခေါင်းမှာ ထိပ်အရေပြားကတင်းနေတာကို ခံစားရသလို ချည်သားအတွင်းခံဘောင်းဘီအောက် နွေးနေအောင်လုံခြုံနေတော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးတစ်မည်ဖြစ်နေရပါတယ်။ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသလိုပဲဗျ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်းဝတ်ထားသလို ပုဆိုးကိုလည်းကြပ်နေအောင်ဝတ်ထားတော့ ငပဲက သိသိသာသာ ထင်းနေတာကြောင့် နေရတာ သက်သောင့်သက်သာမရှိလှပါဘူး။ အိမ်ပြန်လမ်းက တွေ့မြင်နေရတာတွေအပေါ် အာရုံမကပ်မိဘူး …. ဘယ်လိုဖီလင်မျိုး ခံစားနေရတာလည်း ကျနော်မသိဘူးဗျ။” 

"ကျနော် တစ်ခုခုတော့လုပ်ဖို့လိုပြီလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ အိမ်နောက်ဖက်ကို ဆတ်ကနဲချိုးကွေ့သွားလိုက်ပါတယ်။ အိမ်နံဘေးနားက စတိုခန်းရဲ့ နောက်မှာ မီးသွေးအိတ်တွေ၊ ဂျပ်စက္ကူပုံးတွေလှောင်ထားတဲ့အခန်းရှိတယ်လေ။ ကျောင်းလွယ်အိပ်ကို ဘုန်းကနဲပစ်ချ ပုဆိုး ခါးပုံစကို လျော့ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို မချွတ်အားဘဲ ဒီအတိုင်းဘယ်ဘက်လက်နဲ့ငပဲကိုဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ စက္ကန့် ၂၀လောက် တော့ ဘာမှဆက်မလုပ်ဘဲ ငြိမ်နေသေးတယ်ပေါ့” 

"ကျနော် ကိုယ့်ကပ္ပာယ်အိပ်ကိုကိုယ် ထိကိုင်ကြည့်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒါကြီးက စိုစွတ်ပြီးနွေးနေသလိုပဲ…ကျနော့်လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ ထိုးမိ သလိုဖြစ်တော့ နည်းနည်းနာသလိုခံစားရပြီး ကလိထိုးသလိုခံစားမှုမျိုးလည်း တပြိုင်တည်းလိုလိုခံစားရပါရဲ့။ အသက်ရှူရခက်ခဲလိုက် တာ။ ကျနော် ကယောင်ကတမ်းဖြစ်ခဲ့တယ်ထင်တယ်။ ကျနော် လိင်တံထိပ်အရေပြားကို နောက်ကိုဆွဲချလိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားနဲ့ထိနေတဲ့ ငပဲကိုကိုင်ရတာ တစ်မျိုးပါပဲ။ တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်တော့ အထက်အောက် အပြန်အလှန်လက်ကစားလိုက်တယ်။ ကျနော့်ပေါင်ခွဆုံတစ်ခုလုံး မီးထတောက်မတတ်နွေးလာသလို ခံစားရတာဗျ။ တတိယအကြိမ်လောက် လက်ကစားမိချိန်မှာတော့ တင်ပါးတွေကို ကြမ်းပြင်ကနေကြွအောင် ပင့်မြှောက်မိသလို လိင်တံတစ်ခုလုံးကိုလည်း လက်နဲ့ကောင်းကောင်းဆုပ်ကိုင် ကစားမိပါရော။” 

"ကျနော်ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အထိန်းအကွပ်မဲ့လဲှလျောင်းမိလိုက်တယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း သတိမပြုမိတော့ဘူး လွတ်နေတဲ့ အခြားလက်နဲ့ မီးသွေးအိတ်တွေကို အားပြုကိုင်ထားမိတာပဲသိတယ်လေ။ ကျနော့်ရွှေဥတွေ တဆတ်ဆတ်ခါ နာကျင်နေသလို ငပဲကလည်း နည်းနည်းပွန်းပဲ့သွားသလားပဲ။ ဘာတွေဖြစ်သွားပြီလဲ မသိ? ကျနော် တစ်ခုခုဆိုးရွားတာများလုပ်မိသလားဆိုပြီး ကြောက်လန့်မိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သိပ်တော့လည်း ဂရုမစိုက်မိပါဘူး ခံစားရတဲ့ ဖီလင်က တော်တော်ကောင်းတယ်ဗျာ” 

"ကျနော်လုပ်လက်စတွေကို ရပ်တန့်ရင်း အခန်းနံရံကိုမှီတွယ်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော် အတွင်းခံထဲလျှိုဝင်ထားတဲ့လက်ကိုထုတ် တိတ်တဆိတ် မတ်တပ်ထရပ်ရင်း  ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ မာတောင့်နေတဲ့ ကျနော့်ငပဲကြီးဘယ်လိုဖြစ်သွားမယ်ဆိုတာ ခဏစောင့် ကြည့်ရင်းပေါ့။ အိမ်ထဲက ကျနော့်အခန်းထဲရောက်ပြီးနောက် ရေချိုးထဲတန်းဝင်သွားကာ ငပဲကိုကောင်းကောင်း ဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အရင်တုန်းကအတိုင်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ငပဲခေါင်းထိပ်အရေပြားအောက်မှာ နည်းနည်းတော့ နီရဲသွားသလိုပဲ။ အဲ့ဒီအချိန်ထိ သုက်ရည်ပန်းထွက်မှုမျိုး မဖြစ်ခဲ့သေးဘူးထင်တယ်။ တစ်လလောက်ကြာမှ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်တာမျိုးဖြစ်တာပါ” 

"ကျနော်ပြောပြခဲ့တာက ဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ် ပြီးဆုံးမှုကိုခံစားခြင်းကိစ္စပါပဲ။ အာ….လိင်အာသာဖြေ(-ွင်းထု) တာကို အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းရှိတဲ့အချိန်မှာ လုပ်တာပေါ့။ မီးသွေးအိတ်ထားတဲ့အခန်းထဲလုပ်ပြီး နှစ်ရက်လောက်ကြာချိန်မှာ ပြန်လုပ်မိတာကနေ ရပ်ကိုမရပ်တော့ဘူး ဟားဟား”  

(၉) စိုပြေ 

"ကျနော့်ထက်အသက်ကြီးတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် လိင်အာသာဖြေ(-ွင်းထု)နေတာကိုမြင်ပြီး တတ်လာတာလို့ပြောရမယ်။ ၈လပိုင်း လောက်က ငပလီကမ်းခြေဘက် ခရီးထွက်ခဲ့ကြတယ်။ မိုးလေကင်းတဲ့ကာလဖြစ်ကာ ဝင်းလှိုင်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆွေဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူက ၁၄နှစ် ကျနော်က ၁၃နှစ်ပေါ့ အသက်အရွယ်က။ သူ့မှာ ၁၆နှစ်လောက်ရှိမယ့် အကိုတစ်ယောက်ရှိတယ်။ နာမည်က အောင်ကိုတဲ့။ ကျနော်က အချိန်တော်တော်များများ ကျနော့်အသက်အရွယ်ဝန်းကျင် ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ ဆော့ကစားလေ့ ရှိပေမဲ့ အောင်ကိုက ဝင်းလှိုင်နဲ့ရောရောနှောနှောကစားလေ့မရှိဘူးဗျ။” 

"ထူးထူးခြားခြား တစ်နေ့မှာတော့ အောင်ကိုက သူ့မိဘတွေကိုပြောတယ် အမေတို့နဲ့အချိန်ပြည့်နေတာနည်းနည်းပျင်းလာပြီ ဝင်းလှိုင် တို့နဲ့ဟိုသည်သွားဦးမယ်တဲ့။ ကျနော်တို့သုံးယောက် ကမ်းခြေမှာ တစ်ကြိမ်လောက်တော့ လှိုင်းအတူစီးခဲ့ဘူးတယ်။ အခုတော့ အောင်ကို က ပျင်းဖို့ကောင်းတယ် ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကျောက်ဆောင်တွေရှိတဲ့ဘက်ကို လျှောက်ကြည့်ရအောင်လို့ပြောလာရော။ အားလုံးဂရုစိုက် နောက်ပြီး မကမြင်းနဲ့နော်သတိထားဆိုတဲ့ သတိပေးစကားသံတွေနားထောင်ရင်း မိဘတွေရဲ့ခွင့်ပြုချက်ကိုယူခဲ့ရတာပေါ့နော်” 

"ကျနော်တို့တည်းခိုရာ ဘန်ဂလိုတွေကနေထွက်ခွာရင်း ကျောက်ဆောင်တွေပေါ်ကို တစ်နာရီလောက် ဆင်းတက်လုပ်ခဲ့ကြပါတယ်။ အဲ ဝင်းလှိုင်က အစပြုပြီး သေးပေါက်ကြတာထင်တယ် နောက်တော့ အားလုံးပေါက်ကြတာပေါ့နော်။ ကျနော်တို့တွေဝတ်ထားတဲ့ ရေကူး ဘောင်းဘီတွေကို အောက်ဆွဲချပြီးပေါက်ကြတာလေ။ ကျောက်ဆောင်တွေကြားမှာဆိုတော့ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ ကျနော်တို့ကို မမြင်နိုင်ဘူးလေ။ ဝင်လှိုင်ရဲ့ငပဲက ကျနော့်ဟာနဲ့အတူတူပါပဲ ၄လက်မ သို့မဟုတ် ၅လက်မလောက်ပဲရှိမယ်။ လိင်တံထိပ်အရေပြားတွေကလည်း အရောင်ကအစအတူတူပဲဗျ။ ပြီးတော့ အမွှေးအမျှင်တွေလည်း မပေါက်ကြသေးဘူး။” 

"အောင်ကို့ဟာ..အဲ သူ့ငပဲကတော့ မတူဘူးဗျ။ ငပဲက ၆လက်မ ဒါမှမဟုတ် ၇လက်မလောက်ရှည်တယ်။ အတုတ်ကလည်း ကျနော်တို့ဟာရဲ့ နှစ်ဆလောက်ရှိတယ်။ သူ့လိင်တံထိပ်အရေပြားပေါ်က သွေးကြောမျှင်တွေကိုမြင်ရသလို ဆီးခုံမှာလည်း အမွှေး အတော်များများကိုတွေ့ရပါတယ်။ နက်မှောင်ပြီး ခြုံပုတ်လေးကျနေတာပဲ။ သူ့ငပဲကို ကျနော်စူးစမ်းမိတာမှာ အတော်စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းတယ်ဗျ ကျနော့်ဟာထက်တော့တုတ်တယ်။ ကျနော် သူ့ပစ္စည်းကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတယ်ဆိုတာ အောင်ကိုရိပ်မိတယ်ဗျ” 

"ငါတို့သေးပေါက်လို့တော့ပြီးပြီ ဒါတွေကို အပြင်ခဏထုတ်ထားရအောင်။ အောင်ကို နှစ်လိုလက်ရပြုံးရင်း သူ့ရေကူးဘောင်းဘီကို အောက်ဖက် ပိုမိုဆွဲချရင်း ကျနော်တို့ကိုပြတယ်။ ငပဲက တန်းလန်း တန်းလန်းနဲ့အရှည်ကြီးပဲ။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ခပ်စူစူနဲ့ဟနေသလို သူ့လိင်တံထိပ်အဝလေးကနေ သေးစက်လေးက နေရောင်နဲ့အတူ တောက်ပနေသလိုပဲမြင်ရတာ။ သူ့ကပ္ပာယ်အိတ်ထဲက ဥတွေလည်း အသက်ရှူသွင်းထုတ်တာနဲ့အတူ တက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေသလားပဲနော်။ ကျနော့်မှာတော့ သူ့လိုအသွင်အပြင်မျိုးတွေမရှိသေးပါဘူး။” 

"အောင်ကိုက သူ့ငပဲကိုဆွဲကိုင်ပြီး ငါးစက္ကန့်လောက်တော့နေနေသေးတယ်။ ခဏနေတော့မှ အောက်လျှောကျနေတဲ့ ဘောင်းဘီကိုအပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တာမှာ မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ငပဲကြီးရဲ့ အဝန်းအဝိုက်ကို ထင်းကနဲမြင်နေစေရော။ သန်မာတောင့်တင်းတဲ့ လက်မောင်းကြီးတွေ သန်မာတဲ့ ပခုံးတွေနဲ့အတူ ခပ်ထွားထွားသူ့ငပဲကို ကွက်တိပြနေသလိုပါပဲလေ။ အဲ့ဒီမြင်ကွင်းကို စမြင်ချိန်ကတည်းက အခုထိ စိတ်ထဲစွဲနေတုန်းပါ။” 

"အောင်ကိုက သူ့ငပဲကို ရေကူးဝတ်စုံထဲပြန်ထည့်ရင်း ‘ဘာမှမပြောနဲ့’လို့ဟန့်သေးတယ်။ ကျနော်နဲ့ ဝင်းလှိုင်လည်း ကိုယ့်ငပဲကို ဝတ်စုံတွေထဲပြန်ထည့် အပေါ်ကိုဆွဲတင်ဝတ်ကြတော့တာပေါ့။ ကျနော့်ငပဲဟာလည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ ဘောင်းဘီထဲမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေပါတယ်။” 

"ကမ်းခြေတွေကို အပန်းဖြေဖို့ရောက်တိုင်း ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးတဲ့ ယောက်ျားလေးတွေရဲ့ ရေကူးဘောင်းဘီထဲကငပဲတွေဘယ်လို နေမလည်း တွေးတွေးမိတတ်ပါရဲ့။ အားလပ်ရက်အပန်းဖြေချိန်ပြီးလို့ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့လည်း အားလပ်ရက်ငပဲတွေအကြောင်း တွေးမိနေတုန်းပဲဗျ။ အောင်ကို သူ့ရေကူးဘောင်းဘီထဲက ငပဲဆွဲထုတ်ပြီးကိုင်နေရင်း ရှည်ထွက်လာပုံကို ကျနော်ပြန်သတိရနေတယ်။ ဘယ်လိုမှန်းမသိပါဘူးဗျာ အဲဒါတွေကိုပြန်မြင်ယောင်မိတိုင်း စိတ်ထဲမရိုးမရွသောင်းကြမ်းလာကာ မကြာခင်မှာပဲ လူပျိုဖော်ဝင်လာတာ အချိန်သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။ လူပျိုဖော်ဝင်တာနဲ့အတူ ကျနော့်စိတ်တွေဘယ်ကိုတိမ်းညွှတ်တယ်ဆိုတာ ဆန်းစစ်မိရင်း အခြားသဘောတူ ယောက်ျားလေးများနဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာဆော့ကစားဖြစ်ခဲ့ပါတယ်”  

Alex Aung (17 June 2016)

To be continued…..

အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာလာလေ၊ လိင်မှုဘဝ ရိုးအီလာလေ ဖြစ်နေပြီလား

အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာလာလေ၊ လိင်မှုဘဝ ရိုးအီလာလေ ဖြစ်နေပြီလား

(Hello Sayarwon Panel မှ အချက်အလက်များကို စစ်ဆေးပြီးပါသည်။)

အခုတစ်လော အိမ်ထောင်ဖက်တွေ၊ အတူနေ ချစ်သူစုံတွေ မကြာခဏ ရင်ဖွင့်တိုင်ပင်ကြလို့ ဒီအကြောင်းအရာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ရေးလိုက်ရတာပါ။ သူတို့ရဲ့ အဓိက ပြဿနာက ချစ်သူ၊ အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာလာလို့ ချစ်ရသူက လိင်ဆက်ဆံရမှာကို စိတ်မပါတော့သလို၊ ပျင်းနေသလိုကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ပြဿနာပါ။ အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာလာလေ၊ လိင်မှုဘဝ ရိုးအီလာလေ ဖြစ်တတ်ပေမဲ့ ဒါက ရှင်းလို့ မရတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာလာလေ၊ လိင်မှုဘဝ ရိုးအီလာလေ ဖြစ်နေပြီလား

တကယ်တော့ လူတော်တော်များများမှာ လိင်စိတ်ကို လုံးဝခံစားလို့ မရနိုင်တဲ့အချိန်တွေ အများကြီး ရှိပါတယ်။ မွေးကတည်းက လိင်စိတ်ကို ခံစားလို့မရတဲ့ Asexual တွေကို ဆိုလိုခြင်း မဟုတ်ပါဘူး။ လူရယ်လို့ ဖြစ်လာရင် နေ့စဉ် အလုပ်ခွင်၊ မိသားစုရေးရာ၊ လူမှုရေးရာ အဖြာဖြာကနေ စိတ်ဖိစီးမှု ပေါင်းစုံ ဝင်ပါတယ်။ စိတ်ဖိစီးမှုဆိုတာ လူတွေရဲ့ လိင်စိတ်ကို လုံးဝ ငြိမ်ကျသွားစေလောက်တဲ့အထိ ဒုက္ခပေးနိုင်တဲ့ အရာပါ။

အိမ်ထောင်သက် ကြာလာတဲ့ စုံတွဲတွေမှာ မိသားစု စားဝတ်နေရေး၊ စရိတ်တွေ၊ သားသမီးအတွက် နောင်ရေး ပူပန်ရတာတွေ၊ ခင်ပွန်းသည်က ရုံးမှာ ပူလောင်ရတယ်၊ ဇနီးသည်က အိမ်မှာ ပူလောင်ရတယ်၊ နှစ်ယောက်သား ဆုံပြန်တော့လည်း အပူတွေ စုမိသလိုဖြစ်ပြီး မအေးချမ်းတော့ လိင်မှုကိစ္စဆိုတာ ငြိမ်းသွားသလို ဖြစ်သွားတတ်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒါတွေအားလုံးက အခိုက်အတန့်ပါပဲ။

အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာလာလို့ လိင်ဆက်ဆံရတာ ရိုးအီသွားဖို့ လိုလား။

တကယ်တော့ မလိုပါဘူးဗျ။ အပေါ်မှာ ပြောထားတဲ့ ပြဿနာတွေက လူတိုင်း ကြုံတွေ့နေရတဲ့ ပြဿနာဆိုပေမယ့် အမြဲတမ်း လိင်ဆက်ဆံချင်စိတ် ပျောက်သွားရလောက်တဲ့အထိ သက်ရောက်မှုတော့ မရှိနိုင်ပါဘူး။ အထူးသဖြင့် အိမ်ထောင်၊ ချစ်သူ သက်တမ်းကြာလာတဲ့အခါ လိင်မှုကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်လာရင် ကိုယ့်အဖော်က ဘာကြိုက်တတ်လဲ၊ ဘာမကြိုက်တတ်ဘူးလဲ၊ ဘယ်လို အနေအထားမျိုးက သူ့အတွက် အဆင်ပြေမလဲဆိုတာကို ထပ်ပြီး ညှိနှိုင်းနေစရာမလိုဘဲ သိနေတဲ့အတွက် ရိုးသွားစရာ၊ အခက်တွေ့စရာလည်း အကြောင်းမရှိသလို ပိုပြီးတောင် အသစ်အဆန်းလေးတွေ ဖန်တီးနိုင်တဲ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာတောင် ကောင်းနေနိုင်ပါတယ်။

လိင်ဆက်ဆံရမှာကို စိတ်မပါတော့တဲ့ စုံတွဲတွေအနေနဲ့ ဘာလုပ်သင့်လဲ။

၁။ အရင်ဆုံး သိထားဖို့ လိုအပ်တာက ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်၊ ချစ်သူမှာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာ တစ်ခုခု ရှိနေနိုင်လားဆိုတာပါ။ လူတွေက စိတ်ဖိစီးလာရင် လိင်ဆက်ဆံဖို့ကို စိတ်မပါတော့တဲ့အတွက် ဒီကိစ္စကို အရင်ဆုံး ဖြေရှင်းဖို့ လိုပါတယ်။ ဘာတွေခံစားနေရလဲဆိုတာ သိမှ သူတို့ ခံစားနေရတဲ့၊ ကြုံတွေ့နေရတဲ့ ပြဿနာတွေအတွက် ကိုယ့်ဘက်က ဘယ်လို အားပေးလို့ ရမလဲ၊ နှစ်သိမ့်ပေးလို့ ရမလဲ၊ ဝေဒနာတွေကို ဝေမျှပေးလို့ ရမလဲဆိုတာကို ကိုယ်က စဉ်းစားလို့ ရမှာပါ။

၂။ ကိုယ့်ဘက်က လိုအပ်တာ၊ လစ်ဟာခဲ့တာများ ရှိသလား ပြန်တွေးကြည့်ပါ။ တစ်ခါတလေ လူတွေက ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာကို ဖွင့်ဟမပြောဘဲ မျိုသိပ်ထားတတ်ပါတယ်။ မျိုသိပ်တယ်ဆိုတာ မေ့ပစ်လိုက်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ အနာကို သဲနဲ့ ဖုံးထားလိုက်တာပါ။ နောက်ပြဿနာ တစ်ခု ဖြစ်လာပြီဆိုတာနဲ့ ဖုံးထားတဲ့ အရာတွေကို ဆထပ်တိုးပြီး ခံစားရာကနေ စိတ်ဒဏ်ရာလို ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။

အိမ်ထောင်ဖက်တွေမှာလည်း ဒီလိုပါပဲ။ တစ်ခါတလေ အလုပ်မအားလို့ ကိုယ်ချစ်ရသူကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ပစ်ထားတာ၊ မေးထူးခေါ်ပြောလောက်ပဲ လုပ်ပြီး အရင်လို ကြင်ကြင်နာနာ စကားတွေ မပြောတော့တာ၊ ကိုယ့်ရဲ့ တစ်နေ့တာ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို အသိအမှတ် မပြုခံရတာ (ခင်ပွန်းအတွက်သာမက ဇနီးအတွက်ပါ သက်ဆိုင်ပါသည်) စတဲ့အချက်တွေကို အစပိုင်းမှာ သည်းခံလာနိုင်ရင်တောင် ကြာလာရင် ဒီအချက်တွေက ကိုယ့်ရဲ့ လိင်မှုဘဝကိုပါ ထိခိုက်စေနိုင်တဲ့အထိ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။

၃။ အခုပြောပြမယ့် အချက်တွေကတော့ အတူနေစုံတွဲတွေနဲ့ ပိုပြီး သက်ဆိုင်မယ်ထင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ လူတစ်ယောက်ကို စချစ်ကြိုက်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ လက်ထပ်ခြင်း မပြုခင် အတူနေပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရေရှည်ပေါင်းသင်းဆက်ဆံလို့ ဖြစ်မဖြစ် လေ့လာညှိနှိုင်းရပါတယ်။ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ စုံတွဲသက်တမ်း ကြာလာလို့ အချစ်တွေ ကျန်နေသေးတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ အချိန်အကြာကြီး တွဲထားခဲ့လို့ မပြတ်ချင်တော့ဘဲ လက်ကျန် သံယောဇဉ်တွေနဲ့ ဆက်နေကြတာမျိုးတွေလည်း ရှိပါတယ်။ တကယ့် လက်တွေ့ဘဝမှာကို အဲဒီလို စုံတွဲတွေ မရေမတွက်နိုင်အောင် များတာကို တွေ့ရပါတယ်။

၄။ တချို့စုံတွဲတွေကျတော့လည်း အတူနေရတာ ကြာလာတော့ အပေါ်မှာပြောခဲ့သလို  ချစ်ခြင်းတွေ ပေါ့သွားပြီး ပုံမှန်အတူနေတဲ့ သူငယ်ချင်း၊ မိသားစုပုံစံတွေလို ဖြစ်လာတဲ့အတွက် လိင်ဆက်ဆံဖို့ကို သိပ်ပြီးတော့ အာရုံစိုက်တာမျိုး မရှိတော့ပါဘူး။ ပြောရမယ်ဆိုရင် လိင်ဆက်ဆံချင်စိတ် ဖြစ်လာခဲ့ရင်တောင် ဒီလူနဲ့ မဟုတ်ဘဲ တခြားတစ်ယောက်နဲ့ ပြောင်းပြီး ဆက်ဆံချင်စိတ် ဖြစ်လာတာမျိုးပါ။

လိင်ဆက်ဆံရမှာ ပျင်းရိလာတဲ့ ချစ်ရသူကို ကိုယ့်ဘက်က ဘာတွေလုပ်ပေးနိုင်မလဲ။

၁။ လိင်ဆက်ဆံဖို့အတွက် အတင်းအကျပ်တိုက်တွန်းနေတာထက် အနုနည်း သုံးပြီး ပြန်ချဉ်းကပ်ပါ။ ပြောချင်တာကတော့ စစချင်း ချစ်ကြိုက်ကာစက ကိုယ့်ကို ပြန်ကြိုက်ဖို့ အတင်းလိုက်ရောခဲ့သလို ပုံစံမျိုးပေါ့။

၂။ လက်ဆောင် ဝယ်ပေးတာ၊ စကားလေးတွေ ပြောတာ၊ အတူလျှောက်လည်တာ၊ ခရီးအတူသွားတာ အစရှိသဖြင့် ချစ်သူ၊ အိမ်ထောင်ဖက် နှစ်ဦးတည်းသာ အတူလုပ်လို့ရမယ့် အရာတွေ များများ လုပ်ပေးပါ။

၃။ ကိုယ့်အပေါ် အမြဲကောင်းပေးတဲ့ ဒီလိုချစ်ရသူကို ပိုင်ဆိုင်ရတဲ့အတွက် အမြဲ ချီးကျူးစကား ဆိုပေးပါ။ မေတ္တာထားပါ။ တန်ဖိုးထားပါ။ ကိုယ့်ရဲ့ မေတ္တာကို တစ်ဖက်လူသိအောင်လို့လည်း အပြောနဲ့ရော အလုပ်နဲ့ပါ သက်သေပြပါ။

၄။ ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်များနေပါစေ၊ ကိုယ်ချစ်ရသူအတွက် အချိန်ပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့။

၅။ ညဘက်တွေမှာ ဘာမှမပြောမဆိုနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ အရင်အိပ်ချလိုက်တာမျိုး မလုပ်ပါနဲ့။

၆။ ကိုယ့်ချစ်ရသူအပေါ် အပြစ်တင်တာ၊ အပြစ်မြင်တာ၊ လိုအပ်ချက်တွေကို ဖိနှိမ်ပြီး ပြောဆိုတာ၊ အားနည်းချက်ကို လိုက်ထောက်တာမျိုးတွေက အိမ်ထောင်၊ စုံတွဲသက်တမ်းကို မြန်မြန်တိုစေနိုင်ပါတယ်။

သေးသေးလေးဆိုပြီး ဂရုမစိုက်ဘဲ ပစ်ထားတာမျိုးတော့ လုံးဝမလုပ်ပါနဲ့။ “အမှိုက်စ ပြဿာဒ် မီးလောင်” ဆိုသလိုပါပဲ၊ ကိုယ် လျစ်လျူရှု၊ မေ့လျော့ထားခဲ့တဲ့ အသေးအမွှားကိစ္စလေးတွေက တစ်ချိန်မှာ ကိုယ့်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ ချစ်ရသူကိုပါ သွားပြီး ထိခိုက်စေနိုင်တယ်ဆိုတာကို အမြဲတမ်း သတိရပေးပါ။ ချစ်ရသူကို တန်ဖိုးထားပါ။

Hello ဆရာဝန် ပရိတ်သတ်ကြီးလည်း ကျန်းမာပျော်ရွှင်ပြီး စိတ်ချမ်းသာစရာ ကောင်းတဲ့ ဘဝနေ့ရက်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ရပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးရင်း ဒီမှာပဲ နိဂုံးချုပ်လိုက်ပါတယ်။

***Hello ဆရာဝန်စာမျက်နှာမှ ကူးယူဖော်ပြသည်။

အမျိုးသားလိင်တံထိပ် အရေပြားဖြတ်ထုတ်ခြင်း

အမျိုးသားလိင်တံထိပ် အရေပြားသန့်ရှင်းရေးနှင့် အရေပြားဖြတ်ထုတ်ခြင်း  (Foreskin hygiene and Circumcision)

အမျိုးသားတွေမှာ လိင်အင်္ဂါသန့်ရှင်းမှု အားနည်းတဲ့အခါ အနံ့ဆိုးထွက်တာ၊ လိင်တံနာကျင်တာ၊ ယားယံပြီး နေရခက်တာ၊ ရောဂါပိုးဝင်တာတွေအပြင် လိင်မှတစ်ဆင့်ကူးစက်တဲ့ရောဂါတွေလည်း ဖြစ်နိုင်ခြေများလှပါတယ်။

ဒါ့အပြင် လိင်အင်္ဂါသန့်ရှင်းမှု အားနည်းခြင်းဟာ လိင်တံကင်ဆာ (Penile Cancer) ဖြစ်ပွားနိုင်ခြေနဲ့လည်း ဆက်စပ်မှုရှိတယ်လို့ သုတေသနစာတမ်းတွေက ဆိုပါတယ်။ 

အတူနေ လိင်ဆက်ဆံဖော် (ဒါမှမဟုတ်) ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်အတွက်လည်း ဒါဟာ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေပြီး လိင်ဆက်ဆံရေးကိုပါ ထိခိုက်စေတာမို့ လိင်တံ( အရပ်အ

ခေါ်  “ ညီလေး” )ကို သန့်ရှင်းရေး ပုံမှန်ပြုလုပ်ပေးဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။

..

..

ပုံမှန်အားဖြင့် အမျိုးသားလိင်တံထိပ်ကို ဖုံးအုပ်ပေးထားတဲ့ ထိပ်အရေပြား (foreskin) ရဲ့အောက်မှာ ဆဲလ်အသေတွေ၊ အဆီတွေနဲ့ ချွေးတွေစုပြီး အချိန်ကြာလာတဲ့အခါ အဖြူအနှစ်အဖတ်လေးတွေ (Smegma) ဖြစ်လာတတ်ပါတယ်။ လိင်တံထိပ်အရေပြားကို ဆွဲလှန်တဲ့အခါ တွေ့ရတတ်ပါတယ်။ 

လိင်တံထိပ်အရေပြားဖြတ် (Circumcision) ထားတဲ့ အမျိုးသားတွေမှာတော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရလွယ်သွားတာမို့ အညစ်အကြေးတွေစုပုံနေတာ၊ အနံ့အသက်ဆိုးထွက်တာကနေ လျော့ပါးသက်သာစေပါတယ်။ 

..

..

🔷 လိင်တံထိပ်အရေပြားဖြတ်ခြင်းအပေါ်  …. 

အချို့က လိင်တံထိပ်အရေပြားဖြတ်တာကို မလိုအပ်ဘဲ ပုံပျက်စေတယ်လို့ တွေးတတ်ကြပေမယ့် အချို့ကလည်း ဘာသာရေးအယူအဆအရ၊ ရိုးရာဓလေ့ထုံးတမ်းအရ အရေပြားထိပ်ဖြတ်ခြင်းက်ိုပြုလုပ်ကြပါတယ်။ 

အထူးသဖြင့် ဂျူးလူမျိုး၊ အစ္စလာမ်ဘာသာဝင်တွေ (Jewish and Islamic communities) နဲ့ အာဖရိကဖွား လူမျိုးစုအချို့မှာ အရေပြားထိပ်ဖြတ်ခြင်းကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ပြုလုပ်ကြပါတယ်။

ထိုသူတွေမှာ လိင်တံကင်ဆာဖြစ်ပွားနှုန်း ပိုနည်းတာကိုလဲ တွေ့ရပါတယ်။

လိင်တံထိပ်အရေပြားဟာ လိင်တံထိပ်ကို သဘာဝအားဖြင့် ကာကွယ်ပေးထားတာဖြစ်လို့ ဆရာဝန်တွေအနေနဲ့လည်း ပုံမှန်အားဖြင့် (အထူးသဖြင့် မွေးကင်းစကလေးငယ်လေးတွေမှာ) ထိပ်အရေပြားဖြတ်ဖို့ကို အားမပေးတတ်ကြပါဘူး။ 

ဒါပေမယ့် သန့်ရှင်းရေးသေချာမပြုလုပ်ခြင်းရဲ့ နောက်ဆက်တွဲရောဂါတွေ ဖြစ်လာနိုင်တယ်ဆိုရင်တော့ လိင်တံထိပ်အရေပြားကို ဖြတ်လို့ရပါတယ်။ 

.

🔷 ထိပ်အရေပြားဖြတ်တာရဲ့ ကျန်းမာရေးကောင်းကျိုးတွေကတော့… 

- ထိပ်အရေပြားကို ဆွဲလှန်ရခက်ခဲ/မရ ဖြစ်စေတဲ့ ရောဂါ (Phimosis)

- လိင်တံထိပ်အရေပြားကို အားသုံးနောက်သို့ ဆွဲပြီးနောက် (after forceful retraction) အရေပြားပြန်ဖုံးမရဘဲ လိင်တံထိပ်ရောင်ရမ်းသောရောဂါ (Paraphimosis)

- လိင်တံအရေပြားနှင့် လိင်တံထိပ်ရောင်ရမ်းရောဂါ (Balanitis)နဲ့ 

- လိင်တံကင်ဆာ (Penile cancer) ဖြစ်ပွားမှုတွေကနေ ထိထိရောက်ရောက် ကာကွယ်နိုင်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ 

..

..

ထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားသူ အမျိုးသားတွေဟာ အရေပြားဖြတ်မထားသူတွေထက်စာရင် ဆီးလမ်းကြောင်းပိုးဝင်ရောဂါ (Urinary tract infection) နဲ့ လိင်မှတစ်ဆင့်ကူးစက်တတ်တဲ့ရောဂါ (Sexually transmitted infections)တွေ ဖြစ်ပွားနိုင်​ခြေလည်း ပိုနည်းတယ်လို့ လေ့လာမှုတွေကဆိုပါတယ်။

ဒါ့အပြင်…. လိင်တံထိပ်သန့်ရှင်းနေခြင်းဟာ လက်တွဲဖော်အမျိုးသမီးတွေအတွက်လည်း သားအိမ်ခေါင်းကင်ဆာ (Cervical cancer) ဖြစ်ပွားနိုင်​ခြေကို လျော့ပါးစေတယ် ဆိုကြပါတယ်။

...

...

🔷 လိင်တံထိပ်အရေပြားဖြတ်တာဟာ ဆိုးကျိုးရော ရှိသလား ?

❗လိင်တံထိပ်အရေပြားဖြတ်တာဟာ လိင်တံထိပ်အရေပြားမဖြတ်လို့ရလာတဲ့ နောက်ဆက်တွဲရောဂါတွေလောက် ဆိုးကျိုးမများဘူးလို့ ဆိုလို့ရပါတယ်။ 

❗အရေပြားဖြတ်တာဟာ လိင်စိတ်ခံစားမှုအပေါ်  ပုံမှန်အားဖြင့်လည်း ဆိုးကျိုးတစ်စုံတစ်ရာ မရှိစေနိုင်ပါဘူး…. 

❗ဒါပေမယ့် Circumcision ပြုလုပ်ခြင်းရဲ့ နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ သွေးထွက်တာ၊ နာကျင်တာ၊ အခန့်မသင့်ရင် ထပ်မံခွဲစိတ်ဖို့လိုအပ်လာနိုင်တာ….ဒါမျိုး ဆိုးကျိုးတွေတော့ ရှိလာနိုင်ပါတယ်။

.တတ်သိပညာရှင်ဖြင့် ပြုလုပ်ပါက ဆိုးကျိုးအလွန်နည်းပါတယ်။

❗ထို့အပြင် circumcision လုပ်ရာတွင် ပိုးသတ်ထားသော ပစ္စည်းကိရိယာများ။ ဓါးများ နှင့် တစ်ခါသုံး ဆေးပစ္စည်းများကို အသုံးမပြုပါက သွေးမှတဆင့်ကူးစက်တတ်သောရောဂါများ (ဥပမာ- အသည်းရောင် အသားဝါ ဘီပိုး၊ စီပိုး၊ အိခ်ျအိုင်ဗွီပိုး) ကူးစက်နိုင်ပါသည်။ 

ထို့ကြောင့် အန္တရာယ်နည်းအောင် တတ်သိကျွမ်းကျင်သော ဆေးပညာရှင်များထံတွင် ပိုးသတ်ထားသော ခွဲခန်းကဲ့သို့နေရာတွင်ပြုလုပ်ရန် အကြံပေးလိုပါတယ်။

..

🔷 ထိပ်အရေပြားမဖြတ်ထားတဲ့ အမျိုးသားတွေ (Uncircumcised men) အတွက် ညီငယ်လေးကျန်းမာစေဖို့ အတွက်ဆိုရင်… 

(၁) 🚿ရေချိုးတဲ့အခါ

- လိင်တံထိပ်သားတွေ အလုံးစုံပေါ်တဲ့အထိ အရေပြားကို အသာအယာ ဆွဲလှန်ပါ။

- လိင်တံထိပ်သားနဲ့ ထိပ်အရေပြားကို ရေသီးသန့်သုံးပြီးဖြစ်စေ၊ နူးညံ့တဲ့ဆပ်ပြာနဲ့ဖြစ်စေ သေချာစွာ ဆေးကြောပေးပါ။

- ရေချိုးအပြီး လိင်တံထိပ်ရော ထိပ်အရေပြားပါ ခြောက်သွေ့သွားတဲ့အခါ ထိပ်အရေပြားကို ပြန်ဆွဲအုပ်ဖို့ မမေ့ပါနဲ့။

.

(၂) 🚽ဆီးသွားတဲ့အခါ 

အမျိုးသားတွေ ပုံမှန်ဆီးသွားတဲ့အခါ ထိပ်အရေပြားကို ဆီးတွေပေကျံတာ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ 

ဒါ့ကြောင့်…. လိင်တံထိပ်သားလေးပေါ်ရုံ ထိပ်အရေပြားကို လှန်ချပြီးမှ ဆီးသွားပေးပါ။ 

...

...

အမျိုးသားတွေရဲ့ဘဝမှာ အိမ်ထောင်မှုဘဝ သာယာချမ်းမြေ့ဖို့၊ စိတ်ခံစားမှုကောင်းစေဖို့၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ယုံကြည်မှုရှိစေဖို့က ညီငယ်လေးကျန်းမာနေဖို့ကလည်း အရေးကြီးပါတယ်.....

ညီငယ်လေးကျန်းမာစေဖို့ကလည်း သန့်ရှင်းမှုက အဓိကပါပဲ… 

ဒါကြောင့်...လိင်တံထိပ်အရေပြား ဖြတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဖြတ်ဘဲ သဘာဝအတိုင်းထားသည်ဖြစ်စေ လိင်တံ သန့်ရှင်းရေးကိုတော့ အစဥ်ဂရုပြုပေးဖို့ လိုအပ်ပါကြောင်း အသိပေးတိုက်တွန်းလိုက်ရပါတယ်။

References 📚

📎John Murtagh's Patient Education, Sixth Edition: Circumcision pg-24

📎John Murtagh's Patient Education, Sixth Edition: Foreskin hygiene pg-97

📎Mayo Clinic | Male Circumcision 

❤️ NUG, MOH တယ်လီကျန်းမာ ၊ လူတိုင်းအတွက်ပါ ❤️

👉 တယ်လီကျန်းမာ စာမျက်နှာမှ ကူးယူဖော်ပြသည်။ 

Anonymous Appetite: Kohl's Encounter

 Anonymous Appetite: Kohl's Encounter

-----

All normal disclosures: do not read if you're under 18 or if this content is illegal in your country or

whatever.  All persons are above 18.  Hopefully more to come of other adventures, welcome any feedback!  

-----

Anonymous Appetite: Kohl's Encounter

လေယာဉ်ကွင်းနဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ ဟိုတယ်တစ်ခုမှ ကျွန်တော်ထွက်ခွာလာကာစပဲရှိပါသေးတယ်။ အိမ်ကအထွက် ပထမဆုံးတွေ့ဆုံဖြစ်တဲ့ သည်ဘဲက တကယ့်ကို ရောမကျောက်ဆစ်ရုပ်တစ်ရုပ်ပါပဲ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ကြည့်ကောင်းတယ်၊ မွေးရာပါ ပစ္စည်းကြီးက စံချိန်မီ တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဘာအထာလည်းမသိ သူ့ရွှေဥ(လိင်ဥ)တွေကိုပဲ ကျွန်တော် ထိတွေ့ကိုင်တွယ် ကစားနေစေချင်ခဲ့တာ။ တကယ့်အလန်း စား အမိုက်စားဘဲဆိုတာတော့ သေချာပါတယ် မညာဘူးရယ်။ အဝတ်အစားတွေမချွတ်ခင် ကျွန်တော့်မျက်ဝန်းတွေကို အဝတ်စတစ်ခုနဲ့ စည်းထားပြီး လေထဲတရမ်းရမ်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို ဖမ်းကိုင် စမ်းသပ်ထိတွေ့စေသေးတာပါ။ မျက်ဝန်းတွေကို စည်းထားစဉ်မှာ သူ့တကိုယ်လုံးကို စမ်းသပ်ကြည့်ချက်အရ အသက်အရွယ် ကျွန်တော့်ထက်ကြီးတယ်လို့မထင်မိခဲ့ဘူး။ အနည်းဆုံး သူ့ငပဲကြီးက ရုပ်မဆိုးဘူးဗျာ။ အဆိုးဆုံးက ကျွန်တော်သဘောအကျဆုံး BJ လုပ်ခွင့်မပေးခဲ့တာပဲ။ သူ့ရွှေဥတွေကို နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းရှုံ့ခိုင်းတယ်၊ ပါးစပ်ထဲရောက်အောင် ငုံစုပ်ခိုင်းတယ်လေ။ အမြင်မပါတဲ့အထိအတွေ့နဲ့အတူ ညည်းညူသံအချို့ကိုသာကြားယောင်စေခဲ့တယ်ပေါ့။ တကယ့်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရတယ်။

သူ အပြင်းအထန် လိင်စိတ်အထွဋ်အထိပ်ရောက်ပြီးနောက် ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ကျွန်တော်ယူလာတဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယတွေ ဆွဲယူကာ အခန်းတံခါးကနေ ထွက်လာလိုက်တယ် နောက်ပြန်ကိုလှည့်မကြည့်မိဘူး။ သူသုက်ရည်အများအပြား ပန်းမထုတ်ဘူး၊ ပြီးတော့ အဲဒါတွေကို ကျွန်တော် မျိုချပစ်ခွင့်လည်းမပေးပြန်ဘူး။ “တကယ့် ငရှုပ်ကြီးပါ” လို့ ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်ရင်း အခန်းထဲကထွက်တာမှာ နောက်ပါးက အခန်းတံခါးကို အသာအယာစေ့ပိတ်လိုက်သံတော့ သတိပြုမိတယ်။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲကတော့ သည်ဘဲကြီးကို မကြာခင် block မယ်ပေါ့။  ဓာတ်လှေကားရှိရာကိုသွားရင် အိတ်ကပ်ထဲက ကျွန်တော့်လက်ကိုင်ဖုန်းကို  ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကားထဲရောက် တော့ မောင်းမထွက်ခင် Sniffles ကိုဖွင့်တာ ခပ်လန်းလန်းဘဲတွေ ယင်ကောင်များ တဝီဝီပျံဝဲသလို ပေါ်လာရော။ ပူနွေးတဲ့ မတ်လ ရာသီက သည်ဖြစ်စဉ်ကို ရှင်းပြနေသလိုပါပဲ။ ပထမ  ခဏတော့  သာယာသောနေ့လေးတစ်နေ့ပါ။ လူတိုင်းကိုယ်စီဟာ ကိုယ်ပြုလုပ်ရာ အလုပ်ကို နှစ်လိုလက်ရ စိတ်ထက်သန်စွာ လုပ်ကိုင်နေကြတာ မင်္ဂလာပေါ့။ Perfect.

ကားကို ဦးတည်ချက်မရှိဘဲ ဟိုသည်မောင်းနှင်နေခိုက် ကျွန်တော့်ငပဲဟာ ဘောင်းဘီထဲမှ မာတောင့်ရမ်းခါနေဆဲ။ ကျွန်တော့်အတွက် သောက်ရမ်း သုက်ထွက်ဖို့လိုအပ်ခဲ့တာ။ အတော်ဆိုးရွာတယ်။ ကားပြတင်းမှန်ကို လျောချမိရင်း တိုးဝင်လာတဲ့ လေအေးအေး တွေကို ကျွန်တော့်မျက်နှာအား ထိုးနှက်ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။ “အသားအရေ ခြောက်သွေ့အက်ကွဲစေမယ့် ဆောင်းရာသီမရောက်လာခင် သည်လို ရာသီဥတုမျိုးကိုကောင်းကောင်းခံစားထားရမယ်” ကျွန်တော့်ကားထဲ ဘယ်သူမှမရှိ ပတ်ဝန်းကျင်မှာလည်း အနီးကပ်ရပ်နေသူ မရှိဘဲ ပြောချင်တာတွေ အော်ပြောပစ်တယ်ဗျာ။ ကားထဲဖွင့်ထားတဲ့ ရေဒီယိုကလည်း ဘာသီချင်းတွေလာနေမှန်းမသိ။ စတီယာရင်မကိုင် ထားတဲ့ အခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ Grindr တစ်ချက် ဖုန်းမှာဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြန်ချိန် အစာလာဟပ်တဲ့ငါးတွေ သုံးလေးယောက်မို့ ဝါးစားချင်စိတ်ထလာပြန်ရော။ တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ထားထားတဲ့ Identity နှစ်ခုကိုကြည့်ပြီး ရယ်ပွဲဖွဲ့မိတယ်။ Grindr မှာ မျက်နှာတပိုင်းပုံနဲ့ နာမည်တစ်ခုသုံးပြီးတင်ထားသလို Sniffies မှာတော့ ကြည့်ကောင်းတဲ့ ထောင့်ချိုးမှ ရိုက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲ မတ်ထောင်ပုံတွေကို တင်ထားခဲ့ပါတယ်။ အလုပ်တော့ဖြစ်သားဗျ။ သူ့ပရိသတ်နဲ့ သူ့အကြိုက်သူ အံကိုက်လာကြတာ။

ကျွန်တော့်စိတ်တွေလည်း ဟိုရောက်သည်ရောက်ပါ။ ခဏနေက ချိတ်မိခဲ့တဲ့ ဘဲနဲ့ပျော်ပါးတာကို ပြန်တွေးလိုက် အားမရစွာ နောက်ထပ် ဖမ်းမိမယ့် ငါးအကြောင်း စဉ်းစားလိုက်နဲ့။ ကျွန်တော့်ရုပ်ရည်က ချောမောတဲ့သူမဟုတ်ပေမယ့် ကြည့်ကောင်းတဲ့အထဲပါပါတယ်။ အရပ်အမြင့်က ၆ပေ ၂လက်မ၊ ကိုယ်အလေးချိန်က ၁၉၀ ပေါင်၊ Dad body ပုံစံမျိုး ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော်လည်း 6 packs အပြူးသားတော့ မရှိပါဘူး။ အညိုရင့်ရောင် ဆံသားပိုင်ရှင်၊ မျက်ဆံများကလည်း အညိုရင့်ရောင်ဖြစ်ပြီး ပုံသွင်းထားတဲ့ ပသိုင်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေး အနည်းငယ်ရှိပါတယ်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်အရွယ်ဆိုပေမယ့် ကံကောင်းလှစွာ ဆယ်နှစ်လောက် လျော့ပေါ့ပြီး ထင်မှတ်ခံရတဲ့အပြင် သက်လုံလည်းကောင်းနေဆဲပါ။ ဘယ်လိုပြောမလဲ “Daddy” category အောက်ရောက်သော်လည်း သေချာတာက ခပ်ဟေ့ာဟော့ daddy တယောက်ဖြစ်ဖို့တော့မျှော်လင့်မိတယ်။

အားကစားလိုက်စားရတာ ကြိုက်နှစ်သက်သူမို့ ကြွက်သားတောင့်တင်းလာဖို့ ကြိုးစားတည်ဆောက်နေပြီး ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့သူရော ရွယ်တူတန်းတူများကြားရော ကျွန်တော် တမူထူးနေချင်ပါတယ်။ ဘားတို့ ကလပ်တို့သွားတာလျှော့ပြီး Gym မှာ တော်တဲ့နည်းပြငှား ကစားရတာ ကျွန်တော့်အကျင့်ဖြစ်လာပြီ။ Gymက ရေချိုးခန်းဇာတ်လမ်းတွေ ကြားဖူးနေပေမယ့် အခုထိမစမ်းကြည့်ရသေးဘူး တနေ့နေ့ လုပ်ကြည့်ရဦးမယ်။

ဒါပေမယ့် ဘာကြောင့်သိုသိုသိပ်သိပ်လုပ်နေလဲ ဟုတ်လား။ သည်လိုဖန်ပြီးကမြင်းတာက တကယ့်ရင်ဖိုစရာကြီးလေ။ ဘာမျှော်လင့်ချက်မှ မရှိဘူး၊ ဘာမှ ဆုံးဖြတ်လို့ စီရင်ချက်ချလို့မရ။ အကြမ်းပတမ်းပျော်ရွှင်သာယာမှုသက်သက်ကြီးပဲကို။ Grindr ကနေ အမည်မသိ ခပ်လန်း လန်းဘဲတွေနဲ့ ချိတ်မိဖူးပါတယ်။ သူတို့ တနည်းအားဖြင့် တဖက်ကလူတွေရဲ့ ခံစားချက်ကရော အတူတူပဲလား ကျွန်တော်သိချင်တယ်။

Dating အကြောင်းတွေးတာနဲ့ အရည်ကြည်တွေစိမ့်ထွက်လာပြီထင့် ဝတ်ထားတဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီမယ် အနည်းငယ်စိုစွတ်သွားတာ ခံစားမိရတယ်။

ကားကို ဈေးဝယ်စင်တာတစ်ခုဘက် ကွေ့မောင်းချလိုက်တယ်။ လူသိများတဲ့ ငါးများများပွက်တဲ့ ငါးဖမ်းဆိပ်တစ်နေရာကို စဉ်းစားမိလို့ပါ။ အစာလာရှာတဲ့ ငါးတွေ ခြေချင်းလိမ်နေတဲ့ စတိုးဆိုင်အများစု စုနေတဲ့နေရာကိုး။ နာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်ရင်း လူတွေပျားပန်းခပ်များနေ တာကို ကျွန်တော်အံ့သြမိသွားတယ်။ အင်္ဂါနေ့ နေမွန်းတိမ်းချိန် ၂နာရီဝန်းကျင်ကြီးမှာ မြို့ထဲမဟုတ်တဲ့ သည်လိုနေရာ ဘာကြောင့် လူများနေရသလဲ။

Grindr ကိုဖွင့်လိုက်ရင်း အနီးအနားမှာ ဘယ်လိုငနဲတွေရှိမလဲ ရှာကြည့်တယ်။ ရုတ်ခြည်းဆိုသလို profile တစ်ခုက ကျွန်တော့်အကြည့် ကို ဖမ်းစားသွားပါတယ်။

သူ့ကိုအရင်ကလည်း  ကျွန်တော်မြင်ဖူးတယ်။

ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော ကြွက်သားများနဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်တဲ့အပြင် တက်တူးအချို့လည်းထိုးထားသေးတယ်။ အသက်အရွယ်ကတော့ ကျွန်တော့်လောက်ပါပဲ။ အရပ်အမြင့်က ၆ပေ၊ ကိုယ်အလေးချိန်က ၁၈၅ပေါင်ရှိမယ်။ နေလောင်အသားအရေလို့ပြောကြတဲ့ ညိုညိုစိုစို အသားအရေမျိုးနဲ့Jawline ကလည်းထင်းနေတာ။ ကြွယွတိပသော သူ့ရင်အုပ်ကြွက်သားများနဲ့ လည်စိ အဲလေ Adam’s apple နှစ်ခု ကြားမယ် ခပ်ပါးပါး ဆွဲကြိုးလေးဆွဲထားတာမြင်ရတယ်။ တောက်ပရွှန်းစိုနေတဲ့ သူ့မျက်ဝန်းများက လူကြားထဲမှာတင် စိုက်ကြည့်ရုံနဲ့ အရှက်သည်းသွားရမယ့် စူးစိုက်မှုအပြည့်။ သူ့ပေါင်ခွဆုံကို စပ်စုလိုက်ရင် ဘယ်လိုပြောမလဲ အထုပ်အထည်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် လှတ ပတ ရင်ဖိုစရာပါ။ သူ့ profile ကို တချက်ဖတ်ကြည့်တော့ ကျွန်တော်နည်းနည်းရင်ခံသွားတယ်။ သူသည်လည်း Top ဖြစ်ပြီး အသွင်သဏ္ဌာန်တူ အမျိုးသားကိုရှာနေကြောင်း ရေးထားတယ်ဗျ။ အခုအချိန်ထိ ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက ညီဘွားက ရွှေပြွန်မှ နို့သွန်ဖို့ တာစူနေဆဲမို့ စကားပြောကြည့်ဖို့ Cbox ကို နှိပ်လိုက်တယ်။ ဟော အရင်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ စကားစမြည်ပြောဖူးထားတယ်ရယ်။ စိတ်ထဲ မလာတော့တာနဲ့ ပိတ်ပြီး Sniffies ကိုပြောင်းဖွင့်ပါတယ်။ “အေး….ငါ့ကိစ္စအတွက် အဆင်ပြေမယ့်လူဖြစ်ဖို့အာရုံစိုက်ရမယ်” ပါးစပ်က ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်ရင်း ဟိုသည်ကြည့်ပေါ့။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက် ဟိုသည်မွှေရင်း အနီးအနားက ဘဲနှစ်ပွေစီက စာနှစ်စောင်လက်ခံရတယ်။ ကျွန်နော့်အတွက် အလုပ်မဖြစ်တာ မို့ ပလစ်လိုက်ကာ Map အဝန်းအဝိုင်းနား ဘယ်သူရှိသေးလဲ ထပ်မွှေတော့ profile အသစ်တစ်ခုတက်လာတယ်။ သွားရေယိုစရာ ခန္ဓာကိုယ်အလှအပြင် မို့မောက်တဲ့ ရင်အုပ်အစုံက ထင်းကနဲ။

ကျွန်တော် အသာ click နှိပ်လိုက်တာပေါ့။

ကျွန်တော့် နှလုံးခုန်သံမြန်သွားတယ်။ ဒါ….ဒါ လည်ဆွဲက အတူတူပဲမဟုတ်လား။

ဟုတ်တယ် သူပဲ…။ Grindr မှာ မျက်စိကျမိတဲ့ အလန်းစားဘဲပဲ။ သည် profile မှာတော့ ရေးထားတာ နည်းနည်းပုံစံကွဲပြားတယ်။ မယုံကြည် စိတ်မဝင်စားဟန် ပခုံးနှစ်ဖက်တွန့်မိရရင်း “fuck it,” လို့အစက ကျွန်တော် ရေရွတ်မိသေးတာ။ ပြီးမှ “ံHey….ဘာညာ သာရကာ….” စာပို့လိုက်တယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း မမျှော်လင့်စွာ စာပြန်ပို့လာတယ်။ ပြီးတော့ ဖုန်းသံမြည်တယ်။

"What's up?" ကျွန်တော် လေသံအေးအေးနဲ့ပဲတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။ 

“ထူးထူးထွေထွေမဟုတ်ပါဘူးဗျာ….တယောက်တည်းနေရတာ ပျင်းလို့ ဟိုသည်ကြည့်ရင်း….နှုတ်ဆက်တာ…ပြီးတော့ Horny LOL. ခင်ဗျားရော?”

“ဟားဟား…အတူတူပဲ….ဒါဆို ဘာလုပ်ကြမလဲ” ကျွန်တော့်ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်လာသလိုပဲ။ Fuck, ခပ်လန်းလန်းငနဲတစ်ပွေနဲ့ ချိတ်မိ တော့မလားမသိဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားဟန် လိုလားဟန်မပြဘဲ  ပုံမှန်သဘောမျိုး ကျွန်တော် စကားခွန်းတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။ 

“အပြန်အလှန်၊ Blowjob ၊ စောင့်ကြည့်၊ လူမြင်ကွင်း၊ နည်းနည်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောတတ်။ မင်းကရော?”

“Oral.” 

ဝိုး…မိုက်တာပေါ့ ဟုတ်ပြီ။

“Nice. Give, get or swap?”

“Swap. U?”

“ၤFuck yeah, I’m down.” ရိုက်ထားမိသော ကျွန်တော့်ငပဲဓာတ်ပုံနောက်တစ်ပုံကို သူ့စီပို့ပေးလိုက်တယ်။ ပိုကြီးတယ် ပိုထွားတယ်လို့ ထင်နိုင်တဲ့ဓာတ်ပုံမျိုးပေါ့။ စက္ကန့်မခြားပါဘူး သူ့ငပဲဓာတ်ပုံကိုလည်း ပြန်ပို့လာတယ်။ မောင်းနေတဲ့ ကားကို ခဏရပ်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်း သားဖြစ်ရပါတယ်။ ၇လက်မခွဲ ဒါမှမဟုတ် ၈လက်မလောက်ရှိမယ် အရှည်က။ လိင်တံထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားပြီး ကွမ်းသီးခေါင်းက ခပ်ကြီးကြီးပဲ။ Pornstar တစ်ယောက်လို အရည်အသွေးအပြည့်။ “Nice dick, man, ဘယ်နေရာမှာ  မင်းတွေ့ချင်လဲ?” စကားအသွား အပြန် သုံးလေးကြိမ်လောက် ပြုလုပ်ပြီးချိန် လမ်းမတဘက်က Kohl's Restroom မှာ အခြေချဖို့အတည်ယူလိုက်ကြပါတယ်။ မောင်းလာတဲ့ ကားကို  သေချာရပ်ပြီးထားလို့ရမယ့်နေရာစီ ဦးတည်မောင်းပြီးရှာရသေးတာမို့ နှစ်မိနစ်လောက်တော့ အချိန်ကြာသွားတယ်။

ကားရပ်စရာတွေ့တာနဲ့ အချိန်မဆွဲဘဲ ကွေ့ချရပ်လိုက်တာ အနက်ရောက် Jeep ကားနံဘေးမှာ အကျရပ်ထားရတယ်။ ကျွန်တော့်ဗိုက်ထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖြစ်သွားသေးတယ်။ ဘဲတစ်ပွေအပြင်ထွက်လာပါတယ်။ ဦးထုပ်တစ်လုံးဆောင်းထားသလို နေလောင်အသားအရေနဲ့ ခပ်တောင့်တောင့်ငနဲဗျ။ သူများလား။

Jeep ကားရဲ့ တဘက်ကနေ ကွေ့ဝိုက်ပြီးလျှောက်လာတဲ့သူ့ကို ကျွန်တော် ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဝတ်လာတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကို ဟိုသည် သူဆွဲဆန့်နေပုံကြည့်ရင်း ကျွန်တော့် သက်ပြင်းတချက်ရှိုက်မိပါတယ်။ နောက်တော့ နည်းနည်းစိတ်ပျက်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်ထက် အသက်ပိုကြီးပုံရသလို အသက် ၅၀ ကျော်အရွယ်ဖြစ်မယ်။ ကြွက်သားတွေနဲ့ဆိုသော်လည်း ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ဟန် ဖြင့်ပါ။ အသားညိုညိုလို့ထင်ရပုံဟန်ပေါက်တာကြောင့် ကျွန်တော့်အကြိုက် type မျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ ကြာဆံတွေစထွက်နေတဲ့ ပသိုင်းမွှေးကို ကြည့်ကောင်းအောင် ပုံသွင်းထားပြန်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း သက်ပြင်းမောတွေချရင်း သူမဟုတ်ပါစေနဲ့ ဆုတောင်းနေတာ ဖုန်းသံ ထမည်တယ်။ “ကျုပ်အခုပဲ ကားပါကင်ထိုးတာ” တဲ့။ ခဏနေက ဘိုးတော်ကို တချက်ရှိုးတော့ ဖုန်းကိုင်တာမျိုး မတွေ့ရတော့ ကောင်း သောလက္ခဏာပါပဲ။ အား….သူ့ကိုမြင်ရပြီ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်က ကားပါကင်ဘက်ကနေ ဖြတ်လျှောက်လာတယ်။

ဟင်း….ဟား ဟား….ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သဘောကျပြီးရယ်မိတယ်။

ခပ်ကြပ်ကြပ် တီရှပ်တစ်ထည်ဝတ်ထားပုံက တောင့်တင်းတဲ့  ခန္ဓာကိုယ်ကို အတိုင်းသားမြင်ရပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ် ရွေ့လျားသွားလာပုံနဲ့ လမ်းလျှောက်ဟန်ကြည့်ရတာ ယုံကြည်ချက်အပြည့်ပဲ။

Fuck.

ကျွန်တော့်ရင်အုပ်အစုံက တင်းကနဲဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်အာရုံကြောများက ခြေဖျားကနေ ဦးခေါင်းထိ မီးကျည်မီးပန်းလွှတ်လိုက်ပုံ ရပါတယ်။ သည်လို အများပြည်သူ အနားယူအပန်းဖြေတဲ့ အဆောက်အဦးတွေမှာ အမှတ်မထင်ဇာတ်လမ်းထွင်ဖူးတာ အခုအကြိမ်က ပထမဆုံးမဟုတ်ပေမယ့် သည်တကြိမ်တော့ ဘာဖြစ်တယ်မသိ ခံစားချက်ကကွာခြားနေတယ်။ လက်ကြားထဲညှပ်လက်စ Vape ကို ခပ်ပြင်းပြင်းတချက်ရှိုက်လိုက်ရင်း စိတ်ထဲတင်းကြပ်နေသမျှအား အနည်းငယ်ငြိမ်သွားအောင် ကြိုးစားပစ်တယ်။ သည်ငနဲက တော်တော် ဆွဲဆောင်အားပြင်းတာပဲ။

“Cool man, Restroom ထဲကို ကျုပ် အရင်ဝင်သွားနှင့်လိုက်မယ်” လို့ ကျွန်တော် စာတိုပြန်ပို့လိုက်ပါတယ်။

နှစ်မိနစ်လောက် ကျွန်တော်စောင့်နေပြီးချိန် သူလိုက်ဝင်လာတာကို လှမ်းကြည့်နေလိုက်တယ်။ လူတွေကြားထဲ ထင်သာမြင်သာကြီး မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့။ အဆောက်အဦးထဲဝင်သွား အခန်းကြို အခန်းကြား လမ်းသွယ် လမ်းကြားတွေကို ဟိုသည်ကြည့် အခြေအနေကို အရင်ဆုံး စပ်စုရတယ်။ ပေါင်ကြားက ငပဲကလည်း အတင်းကာရော ခေါင်းထောင်ထချင်နေပြီ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း အလျင်သိပ်မလို ဖို့ စိတ်ထိန်းရင်း ဖိနပ်တွေ အဝတ်အစားတွေထားသိုရာအခန်းကို ကျွန်တော်သွားတယ်။ Locker ထဲက အနက်ရောင် Converse ဖိနပ် တစ်စုံကိုလှမ်းယူရင်း စီးနင်းလိုက်တယ်။ အခန်းနံရံပေါ်က မှန်ခပ်သေးသေးမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တချက်ကြည့်စစ်ဆေးရသေးတာပါ။ အသက်ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ရှိုက်လိုက်ရင်း အဝတ်အစားပေါ့ပေါ့ပါးပါးတစ်စုံကိုလဲလှယ်ပြီးမှ လူသိပ်မသုံးတဲ့ Restroom ဘက် ဦးတည်သွားရတယ်။

ကျွန်တော် အထဲဝင်သွားလိုက်တော့ ရုတ်ခြည်းသတိထားမိတာက အိမ်သာအခန်းတခန်းထဲမှ ဗီဒီယိုတစ်ခုဖွင့်ထားသံကိုကြားရတယ်။ Porn အမျိုးအစားတော့ မဟုတ်ဘူး ဒါပေမယ့်…သတင်းဗီဒီယိုလားမသိ???

အိမ်သာအခန်းနှစ်ခန်းက လူရှိပြီးပြီ။ ညာဘက်ကအခန်းက သတင်းဗီဒီယိုဖွင့်ထားပြီး ဘယ်ဘက်ကအခန်းက မသဲမကွဲဘဲ။ ဘာမှမမြင်ရ တော့ ကျွန်တော်မပြောနိုင်ဘူးလေ။ အဲသည့်အခန်းထဲ သူရှိနေမယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်အတတ် ပြောရဲတယ်။ အလယ်တည့်တည့်အခန်းက ပွင့်နေတာမို့ ခပ်သွက်သွက် အသက်တချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး လန့်နေတဲ့စိတ်ကိုလျော့ရင်း  လှစ်ကနဲဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နောက်ပါးက တံခါးကို လော့ချ်လိုက်တာပေါ့။

ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကိုလျှောချ လက်ကိုင်ဖုန်းကိုဆွဲထုတ်ပြီး Sniffies ကိုကြိုးစားဖွင့်ကြည့်မိပါတယ်။ သူ့စီက စာတိုလေးများ တက်လာမလား ဘာပို့ထားသလဲ ဘာစီစဉ်ထားသလဲပေါ့။ လတ်တလောတော့ အခြားအခန်းတခုက သတင်းဗီဒီယိုဖွင့်ကြည့်နေသံကိုပဲ နားစွင့်နေရရော။ ပြီးတော့ ဖုန်းလိုင်းကလည်း မမိတမိနဲ့ Dating apps က ကြည့်ရတာအဆင်မပြေဘူး  တကယ့်အရှုပ်ပါ။

ကျွန်တော့်အိမ်သာခန်းရဲ့ ဘေးဘက်အခန်းက ရေဆွဲချသံကြားရတယ်။ အဲ့တော့မှ ခြေဦးတည်ရာပြေးနေတဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေကို ပြန်ဆွဲခေါ်သွားသယောင် ခံစားမိတယ်။ သတင်းဗီဒီယိုဖိုင်ဖွင့်ကြည့်နေတဲ့ ငနဲလည်းအခုမှ တခြားဟာပြောင်းကြည့်သလို ဘောင်းဘီဇစ် ဆွဲတင်လိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ဘာမှဆက်မလုပ်ဘဲ အခြေအနေစောင့်ကြည့်လျက်ပါ။

နာရီလက်တံတွေက စက္ကန့်နဲ့အမျှရွေ့လျားနေတာကို နာရီချီအောင်ကြာသလားလို့ ခံစားရပါတယ်။ လက်ဆေးဘေစင်မှ ရေကျသံကို ကြားရသလို ဘာသတင်းတွေဖွင့်ကြည့်နေတယ်မသိ။

အင်း….အပြင်မှာရှိတဲ့ အခြားဘဲ တယောက်ယောက်နဲ့ စကားစမြည်ပြော ဂွင်ဖန်မှပါပဲ။ ခဏနေက ငနဲကိုလည်း ထပ်ပြီးစာတိုပို့ မကျူးချင်တော့ဘူး။ အချိန်အတော်ကြာ ငိုက်မြည်းပြီးပြီလို့ ခံစားရတဲ့နောက်ပိုင်း restroom တံခါးဖွင့်ပိတ်သံတွေ ငြိမ်သက်လျက် အခန်းတခန်းစီမှ ရွေ့လျားသံသဲ့သဲ့ကြားရပါတယ်။

တိတ်ဆိတ်ခြင်း……

သူရယ် ကျွန်တော်ရယ်ပဲ အခုရှိတော့တာ။ ကျွန်တော့်အထင်ပေါ့။

ကျွန်တော့်ခြေထောက်ကို အသာအယာ စည်းချက်ကျ အသံထွက်အောင် ခေါက်လိုက်ကာ သူ့အာရုံစိုက်မှုရအောင်လုပ်ပါတယ်။ ဘာတုန့်ပြန်မှုမှမလာဘူး။

နောက်တစ်ကြိမ် ကျွန်တော့် ခြေထောက်အသာအယာဆောင့်ချလိုက်ပြန်တယ်။ သည်တကြိမ်တော့ တမင်တကာပိုပြီး နည်းနည်းအသံထွက်အောင်လုပ်တယ်လေ။

စက္ကန့်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့  သူ့ခြေထောက်ကို နှစ်ချက်ဆင့်ခေါက်ပြီး အသံပြန်ပြုတယ်။ နောက်ပြီး သူမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော့်ငပဲကြီး ချက်ချင်းဆိုသလို အစာမြင်သယောင် ခါရမ်းလာတယ်။

နည်းနည်းကြာပြီးနောက် ကြားဖူးနေကြ ပြောရင်မမှားသော ငနဲတပွေ ကော်ဖီဖျော်သံကို ကျွန်တော်ကြားရပါတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းကန့် ထားတဲ့ သတ္ထုပြားအောက်ခြေနားကနေ သူ့လက်တစ်ဖက်ထိုးသွင်းလျက် လှုပ်ရမ်းအချက်ပြတယ်။ အားလုံးအသိ အများလည်းသိတဲ့ မင်းငပဲကို သည်ပေးဆိုတဲ့အထာပေါ့။

ကျွန်တော် အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်လိုက်ရင်း အိမ်သာကြမ်းပြင်နား ထိုင်ချလျက် ခါရမ်းအစာတောင်းနေတဲ့ ငပဲကို သတ္တုနံရံအကာ အောက်ထိုးပေးမိတယ်။ ပထမတော့ ဘာမှဖြစ်မလာဘူး။ ခဏအကြာ ခပ်နွေးနွေးလက်ချောင်းတွေက ကျွန်တော့်ငပဲကို အသာအယာ ဆုပ်ကိုင်လာပါတယ်။ တကယ့်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ငပဲတခုလုံး ကွမ်းသီးခေါင်းမှနေ အရင်းထိတိုင် စမ်းသပ်ပွတ်ကိုင်ပြီး အသားယူနေတာ အခု စာပြန်ရေးချိန်တိုင်အောင် ကြက်သီးထိမိတယ်။ ကွမ်းသီးခေါင်းကို အသာအယာပွတ်သပ်တာ ပညာပါတော့ ကျွန်တော့်မှာ ခိုက်ခိုက်တုန် သိမ့်သိမ့်ခါ ရပါရော။ လက်ချောင်းများနဲ့ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပြီး ငရုတ်သီးထောင်းတာ ပညာသိပ်ပြချိန်မို့ ကျွန်တော့်ငပဲလည်းအစွမ်းကုန် မာတောင့်လာတယ်။

ရာနှုန်းပြည့် ကျွန်တော့်ငပဲကြီး မာတောင့်ခါရမ်းလာချိန်မှာတော့ သူဟာ နှာခေါင်းနဲ့တရှုံ့ရှုံ့ငုံ့နမ်းသလို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကွမ်းသီး ခေါင်းထိပ်ကို အစပျိုးတို့ထိကလိပါတယ်။ အား….ငုံစုပ်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ လျှာဖျားလေးနဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းထိပ်ဝလေးကို တို့ထိလိုက် ကလိလိုက်လုပ်နေတာ အရည်ကြည်များတောင် များမကြာစိမ့်ထွက်လာရော။ သူ့နှုတ်ဖျားက ညည်းညူသံနည်းနည်း ထွက်လာပြီးနောက် ကျွန်တော့်ငပဲကွမ်းသီးခေါင်းတခုလုံးကို ပလွတ်ကနဲအသံမြည်အောင် ငုံစုပ်ချလိုက်တယ်။ ကွမ်းသီးခေါင်းလေးကို စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ တဲ့အထိ ငုပ်စုပ်နေရင်းမှ ငပဲတခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းငုံချလိုက်တာ ပူနွေးစွတ်စိုတဲ့ ခံစားချက်ကြီးကို မျက်ဖြူ စိုက်မတတ် ကျွန်တော် ခံစားမိရရင်း မထိန်းနိုင်ဘဲ အသံထွက်ညည်းမိပါတယ်။

မသိမသာ စူးစမ်းလိုက်တော့ တက်တူးထိုးထားတဲ့ သူ့လက်မောင်းအစုံကို ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲမြင်ရတယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ဖျံအစုံဟာလည်း ကြွက်သားများနဲ့တောင့်တင်းလို့။ ကိုင်တွယ်ပုံက မကြမ်းပေမယ့် သူ့လက်ဖမိုးက သွေးကြောကြီးတွေရယ် ယုံကြည်ချက်ရှိရှိ လှုပ်ရှားနေပုံရယ်က ကျွန်တော့်ကို ပိုနှစ်သက်စေပါတယ်။ သူ့ရဲ့နေလောင်အသားအရေပေါ် နက်ကြောတဲ့ တက်တူး ပုံရိပ်တွေက သြဇာကြီး အင်အားကြီးပုံကို ပြဆိုနေသလို ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ ကြွက်သားများပိုင်ရှင်ဖြစ်ကြောင်း ထောက်ခံနေတယ်။

Fuck. He's so fucking hot.

ကျွန်တော့်စိတ်အစဉ်ဟာ တံခါးရွက်ပြင်ပမှာသာမကဘဲ ကားပါကင်မှာ မြင်ခဲ့ရတဲ့ပုံရိပ်စီ ရုတ်တရက်ပြေးထွက်သွားတယ်။ ခန္ဓာကိုယ် ကြွက်သားနဲ့အံကိုက် တင်းရင်းနေတဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီရယ်၊ တောင့်တင်းတဲ့ ပေါင်တံတွေကို မဖုံးကွယ်နိုင်ခဲ့တဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရယ်ကို အမှတ်ရချင်ချင်ပဲ။ အခုတော့ အိမ်သာအခန်းကြမ်းပြင်မှာ သူဒူးထောက်လျက် ကျွန်တော့်ငပဲကို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံစုပ်တာများ သန်မာတဲ့ သူ့လက်အစုံနဲ့ တကိုယ်လုံးကိုလှမ်းကာ ပွေ့ဖက်တော့မယ့်အတိုင်း စိတ်အားထက်သန်နေပါတယ်။

အတွေးထဲ ဦးခေါင်းထဲမယ် စိတ္တဇဗီဒီယိုတွေဖွင့်တိုင်း ကြားရတဲ့ ဝမ်းခေါင်းသံလို အော်ညည်းမှုမျိုး အားရပါးရ ညည်းညူမိပေမယ့် မတိုးမတကျယ်လေးသာ အသံထွက်ရပါတယ်။

ကျွန်တော့်ငပဲ သေးတဲ့အထဲမပါလို့တော်သေးတယ် သူကိုင်တွယ်ပုံအမျိုးမျိုးပြောင်းပုံကြောင့် လက်ထဲပျောက်မသွားနိုင်တာလေ။ ကွမ်းသီးခေါင်းထိပ်ကို ပွတ်သပ်တယ်၊ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်ငုံစုပ်တယ်၊ ကျွန်တော် သက်ပြင်းမောတွေချလိုက်တိုင်း သူ့ BJ ပညာစွမ်း ပိုပြပါတယ်။ ၆လက်မထက်မနည်းရှည်တဲ့ ငပဲကို သူ့အာခံတွင်းထဲထိ လျောကနဲစုပ်မျိုတာမျိုး၊ ပါးစပ်ထဲငုံခဲထားရင်း ကွမ်းသီးခေါင်းထိပ်၀ ကိုလျှာဖျားနဲ့ကလိတာမျိုးအပြင်၊ အနှေးအမြန် အဖိအဖော့ စံချိန်ကိုက် စုပ်မျိုတာ တခါတခါ ကျွန်တော့်မှာ အသံပျောက်ပြီး မျက်ဖြူစိုက် မတတ်ဖြစ်ရတယ်။ Fuck.

ကျွန်တော့်ငပဲကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်တွယ်ပြီး ငရုတ်သီးထောင်းနေစဉ်မှာပဲ တပြိုင်နက်လို သူ့ဘာသာသူ ကော်ဖီဖျော်နေတာမို့ အသံတွေက စည်းချက်ကိုကျလို့ပါ။

တံခါးရွက် အောက်နားကနေ သူ့ကိုကျွန်တော်ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်တော့ သန်မာတောင့်တင်းတဲ့ သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို ကားပြီးထိုင် နေတာကြောင့် ကြမ်းပြင်မယ့် တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတဲ့ ငပဲကိုအားရပါးရကိုင်ပြီး သူ့ဘာသာသူ ကော်ဖီဖျော်နေပုံ ရင်ဖိုစဖွယ်မြင်ရပါတယ်။ အေးဆေးသက်သာ ပျော့ပြောင်းစွာထိုင်နိုင်တဲ့ သူ့အစွမ်းက ကျွန်တော့်ငပဲကို ပုလွေပေးနေတဲ့ စည်းချက်အတိုင်း တကယ့် Pro.

Fuck. သူ့ကိုယ်သူ Top လို့ဆိုသူက ကျွန်တော့်ရဲ့ ခပ်ထွားထွားငပဲကြီးကို နှစ်လိုလက်ရကြိုက်လှချည်လား။

သူ့ကိုမြင်ရကြည့်ရတာတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တကယ့်ဖလား၊ ငပဲကိုရစ်သိုင်းစုပ်မျိုထားတဲ့ ပါးစပ်ကလည်း တင်းကြပ်စိုစွတ်နေရောပဲ။ ကျွန်တော့်ငပဲကို စုပ်မျို ပုလွေပေးရင်း သူ့ငပဲသူကိုင်ကာ ငရုတ်သီးထောင်းနေပုံကိုတွေးမြင်ကြည့်ရတာနဲ့တင် ရင်ခုန်သံတွေမြန်ရသလို ငပဲကြီးမတ်ကနဲ ထောင်ထောင်သွားရအောင် လှုံ့ဆော်မှုပေးစွမ်းပါတယ်။

တွေးရင်းခံစားရင်းနဲ့ သည်ဘဲနဲ့ပလူးရတာကို နောက်ဆုံးအကြိမ်ဆိုတာမျိုး မဖြစ်ချင်လာတော့ဘူး။

အခန်းကြမ်းပြင်ထိအောင် မကာဘဲ အောက်ခြေမရောက်တရောက်လောက်သာ ကာရံအခန်းကန့်ထားတဲ့ သတ္ထုအကာကို အားပြုကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ငပဲကို ရှေ့ပိုတိုး ပိုထိုးသွင်းမိတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ တဆုံးမျိုချလိုက် ကွမ်းသီးခေါင်းထိ ထွေးထုတ် လိုက် ကြိုဆိုပါတယ်။

"Fuck--" ကျွန်တော် ရင်အုပ်အစုံ ဖားဖိုဆွဲရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းညူမိရတယ်။

အထွဋ်အထိပ်ခံစားချက်တွေကော သုက်ရည်တွေကော ငပဲအရင်းမှာ စုပြုံနေသလို ကျွန်တော့်ပေါင်ကြွက်သားတွေတောင် အနည်းငယ် ခါရမ်းနေပါတယ်။ ဖင်ကြွက်သား ဘာကြွက်သား ညာကြွက်သားအကုန်ထိန်းပြီး သုက်မထွက်စေရေး ကျွန်တော်ကြိုးစားမိတယ်။ ပူနွေးစွတ်စိုသလို ချောကျိကလိတဲ့ ပါးစပ်အတွင်းမှ လျှာကို အသုံးပြုပုံရယ်၊ ငပဲအတုတ်ကို တင်းကြပ်နေအောင် စီးထားတဲ့ နှှုတ်ခမ်းသားတွေရယ်က တကယ့်ကို ပညာသည်ပါ။

မထိန်းနိုင်စွာ အော်ညည်းရင်း ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို သူ့လည်မျိုထဲထိုးသွင်းလျက် ပူနွေးတဲ့ သုက်ရည်တွေကို တလျော့ပြီးတလျော့ ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။

ကျွန်တော့်ပေါင်တံတွေကို မမှီမကမ်းလှမ်းကိုင်အားပြုထားတဲ့ သူ့လက်အစုံရဲ့ဖျစ်ညှစ်မှုက တင်းကနဲဖြစ်သွားသလို ပန်းထည့်သမျှ သုက်ရည် အလဟဿမဖြစ်စေရေး ကြိုးစားပုံရတယ်။ သူ့ကိုယ်ပိုင်ငပဲကိုလည်း အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ပြီး ကော်ဖီဖျော်တာ လက်ကို မော်တာတပ်ထားသလိုပဲရယ် အသံတွေကြားနေရတာများ တကယ်။ များမကြာခင်မှာပဲ အော်ညည်းသံသဲ့သဲ့ထွက်လာကာ ပြောင်လက်လက် အိမ်သာကြမ်းပြင်မှတဆင့် သူ့ကိစ္စပြီးပုံကို မြင်လိုက်ပါတယ်။

ပထမတချက် ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာမှ ထပ်မံပန်းထုတ်တာ အများကြီးပါပဲ။

အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပန်းထုတ်ချလိုက်တဲ့ သူ့သုက်ရည်ပမာဏဟာ ပါးစပ်ထဲပန်းထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်သုက်ရည်ပမာဏထက် အပုံကြီးများတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ ပါးစပ်ထဲကထွေးထုတ်တဲ့ ပမာဏပဲမြင်ရတာမို့ ဘယ်လောက်ရှိလဲ မသိလေ။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် စလုံး မိနစ်အနည်းငယ်ကြာအောင် အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်နေကြရော။

အခန်းကြမ်းပြင်းမယ် သူ့သုက်ရည်တွေကော ကျွန်တော့်သုက်ရည်တွေကော ရောနှောပုံကျနေပါတယ်။

Holy fuck. သူက ကျွန်တော့်ငပဲကို ပုလွေပေးရုံသက်သက်သည်ကိုလာတာပဲ။

အမှန်တကယ်ပြောရရင် ဟိုတယ်အခန်းလည်းမဟုတ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကဲလို့ရမယ့်နေရာလည်းမဟုတ်တဲ့ သန့်စင်ခန်း Restroom မှာ ဂွင်ဖန်ကြတယ်ဆိုတာ ခပ်ဟော့ဟော့ငနဲရဲ့ ပုလွေစွမ်းရည်ကိုခံစားရဖို့နဲ့ နှောင်ကြိုးမတွယ်ဖို့လိုရင်းထင်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ Pro ဆန်မှု အရ ပထမတလျော့ သုက်ပန်းထွက်အပြီး စက္ကန့်မဆိုင်း သုက်ရည်ထပ်ပန်းထုတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ ရင်ဖိုတဲ့အပြင် သာယာပါတယ်လေ။

ကျွန်တော် အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းထပ်မံရှူရင်း ဘာမှဆက်မလုပ်ဘဲ ငြိမ်နေစဉ်ခဏမှာပဲ ငနဲက ပါးစပ်ထဲကို ထပ်မံငုံစုပ်ပြန်တယ်။ အား…. သိပ်မပျော့သေးတဲ့ ငပဲဟာ သူ့အာခံတွင်းထဲမယ် လျှာသိုင်းကျင့်ခံရတယ်။ အချိန်အတော်ကြာ သူအားရအောင် စုပ်မှုတ်ပြီးမှ အိမ်သာသုံး စက္ကူတစ်ရှူးကိုယူပြီး သုတ်သင်သန့်ရှင်းပေးပါတယ်။

ခပ်တင်းတင်းကိုင်ထားရင်း တစ်ရှူးစက္ကူနဲ့ သုတ်သင်ပေးနေချိန် ထပ်မံပြီး ဇာတ်လမ်းစရတော့မလား ကျွန်တော်တွေးမိတယ်။ တစ်ကြိမ်နဲ့ တစ်ကြိမ် အနားမယူဘဲ ထန်ဖို့ဆိုတာ ဆယ်ကျော်သက်တွေလို မဟုတ်သော်လည်း အားအင်ပြည့်နေချိန်မို့ ရမလား မျှော်လင့်မိတယ်ပြောရမယ်။ ကျွန်တော့်ငပဲ ကွမ်းသီးခေါင်းကို တစ်ချက်အသာညှစ်ကိုင်လိုက်ပြီးမှ သူလွှတ်လိုက်တယ်ဗျ။

အိမ်သာကြွေကမုတ်မှာ အသာထိုင်လိုက်ရင်း ရေစိုတစ်ရှူးသုံးကာ ညစ်ပေနိုင်မယ့် ကျွန်တော့်လိင်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်လျက် တဖက်ကအသံကို နားစွင့်မိတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်သာတံခါး သတ္ထုအကာအောက်ခြေကနေ လက်တစ်ဖက်အသာ ထုတ်လျက် ကျွန်တော်အထာပြန်ပေးလိုက်တာပေါ့။ အလန်းစားငနဲရဲ့ ငပဲကို ကျွန်တော်ပြန်ပြီး ပုလွေပေးနိုင်မယ့်အခွင့်အရေးကို လိုချင် သေးတယ် လေ။ ဒါပေမယ့် စကားခွန်းတုန့်ပြန်သံတစ်ချက်မကြားရဘဲ အိမ်သာအခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သံကိုသာကြားရတယ်။ အခြားအခန်းတွေမှာ လူရှိမရှိကြည့်နေပုံရတယ် ဒါမှမဟုတ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်စရာရှိတာလုပ်နေတယ်လို့ ကျွန်တော်တွေးထင်မိတာပါ။ ကျွန်တော့် အိမ်သာ အခန်းတံခါးကို ကန့်လန့်အသင့်ဖြုတ်ထားလိုက်တယ် တွန်းဖွင့်ပြီးဝင်လို့ရအောင်ပေါ့။ သို့သော်လည်း တံခါးကြားမှ မြင်လိုက် ရတာက မှန်ရှေ့မှာ အဝတ်အစားသပ်ရပ်အောင်ပြင်ဆင်ပြီး ကျွန်တော်ရှိတဲ့အိမ်သာခန်းဘက် တချက်ငဲ့ကြည့်ကာ Restroom ထဲမှ ထွက်ခွာသွား တာပါပဲ။

Restroom တံခါးမကြီးကို ဂျိမ်းကနဲ ပိတ်ချလိုက်သံကြားမှ သက်ပြင်းမောကိုချရင်း အိမ်သာကြွေကမုတ်ပေါ် ခဏထိုင်ချမိရတယ်။ နှလုံးခုန်သံတွေ မြန်ဆဲပါ။

နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုရင်တော့ သူ့ငပဲကြီး ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသွင်းမျိုခွင့်ရလောက်ပါရဲ့။

ဟူး…။

Alex Aung (24 June 2025)

"ခေါင်ရမ်းပန်းတစ်ပွင့် အပိုင်း(တစ်)"

ရေးသားသူ - ဖြိုးကိုကို

(၂၀၀၀ ခုနှစ် နှောင်းပိုင်းကာလက မိန်းမလျာတယောက် နှင့် Straight တယောက်ရဲ့ အချစ်ဇတ်လမ်း ကို အခြေခံပြီး.မိန်းမလျာတွေရဲ့ ဘဝအကြောင်းကိုရေးသားထားပါသည်။)

အပိုင်း (တစ်)

တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညတစ်ညရဲ့ ညဦးယံအချိန်လေးတစ်ခုလို့အစပျိုးပါရစေ။ 

မှုံမှိုင်းပြီး အလင်းရောင်မလင်းတလင်းနဲ့အိမ်ကလေးရဲ့ အခန်းတစ်ခန်းရှိ အိပ်ရာထက် လဲလျောင်းနေတဲ့ဖေဖေ့ရဲ့ အသက်ရှူသံ ငွေ့ငွေ့လေးဟာ တအိမ်လုံးကိုလွှမ်းခြုံနေပါတယ်။ အခြားဘာသံမှမကြားရဘဲ တိတ်ဆိတ်နေခြင်းက ကျွန်တော့်ကျောရိုးထိ စိမ့်နေအောင် ခြောက်လှန့်သလိုမို့ အလိုလိုကြောက်လန့်နေမိခဲ့တယ်။

အချစ်ရဆုံးသောအရာတွေကို ဆုံးရှုံးရခြင်းက ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပေမယ့် အသားမကျဖြစ်နေရသလို ကျွန်တော်အမြဲတစေ ကြောက်လန့်နေရပါတယ်။ အခုလည်း အချစ်ရဆုံးသောလူတစ်ယောက်ကို ဆုံးရှုံးရတော့မည့်အချိန်ရောက်လာသောကြောင့်လားမသိ ကျွန်တော့်စိတ်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်လည်ခြောက်လှန့်သည်အထိ ဖြစ်ပျက်နေတယ်ဗျ။

ကတုန်ကရင်ဖြစ်နေသော လက်တွေနဲ့ ခေါင်းအုံးအောက်သို့နှိုက်လျက် သော့လေးတစ်ချောင်းကိုယူကာ ကျွန်တော့်ကို ဖေဖေ ကမ်းပေး လာတယ်။ 

ဆို့နင့်နေတဲ့ ရင်ခေါင်းထဲမှလှိုဏ်သံမျိုးနဲ့ “စာကြည့်ခန်းထဲက အံဆွဲထဲမှာ…သေတ္တာတစ်လုံးရှိတယ်….သား။ အဲ့သေတ္တာလေးကို….” စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ဖေဖေ့အသက်ရှူသံပိုပြင်းလာတယ်။

“ဖေဖေရယ် မောနေပါ့မယ်….မပြောပါနဲ့” ဖေဖေ့ရဲ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျွန်တော်ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာပါဘူး အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ နောက်ဆုံး တစ်ချက်ရှူရှိုက်လိုက်ရင်း အဖေအသက်ပါသွားခဲ့ပြီ။ ဖေဖေ့အခြေအနေက နောက်ဆုံးအချိန်ရောက်နေပြီဆိုတာ ကျွန်တော်သိထားသော်လည်း မျက်ရည်တွေအလိုလိုစီးကျလာခဲ့ရတယ်။ ဖေဖေ့ရဲ့အသက်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းတင်းဖက်လျက် ကျွန်တော်ငိုကြွေးရင်းပြိုလဲသွားမိရော။

ယခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ညလေးကို ဖေဖေ့အသက်ရှူသံတွေအစား ကျွန်တော့်ရဲ့ငိုညည်းသံတွေ နေရာယူသွားခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး တော့လည်း အရာရာဟာမတည်မြဲတဲ့သဘောအတိုင်း ကျွန်တော့်ဖေဖေလည်း အခု ထားသွားခဲ့လေပြီ။

ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုများကို ရင်ဝယ်ထွေးပိုက်ရင်း ဖေဖေ့ အသုဘနဲ့ ရည်လည်ဆွမ်းသွပ်ကိစ္စတွေကို ပြီးစီးအောင် လုပ်ဆောင်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ  ပထမဆုံး သတိရမိတာက ဖေဖေပေးခဲ့တဲ့ သော့လေးကိုပါ။

ဖေဖေ့ကိစ္စတွေလည်းပြီးပြီမို့ စာကြည့်ခန်းထဲကို ဝင်ဖို့လုပ်ပါတယ်။ မတုန့်ဆိုင်းသော ခြေလှမ်းများနဲ့ အဖေ့ရဲ့စာကြည့်ခန်းလေးစီ ဦးတည်ခဲ့တယ်။ သည်သော့ကလေးမှတဆင့် ဖေဖေက ကျွန်တော့်အတွက် ဘာအမှာစကားတွေထားခဲ့မလဲ တွေးနေမိတာအမှန်ပဲ။ စာကြည့်ခန်းလေးမှာ ပြတင်းပေါက်မှကျလာသော နေရောင်ခြည်တန်းလေးများက ဖေဖေ့ရဲ့ အငွေ့အသက်များကို ထိန်းပေးထားသလိုပါ။ နေရောင်အောက်မှ ဖုန်မှုန့်လေးများလေပေါ်လွင့်ပျံ့လျက် ဖေဖေရှိစဉ်တုန်းကအချိန် အကြောင်းအရာများကို အမှတ်ရမိစေခဲ့တယ်။

ဖေဖေက စာဖတ်ဝါသနာပါသူမို့ လေ့လာစရာတွေ ဖတ်မှတ်စရာတွေကို အမြဲလေ့လာဖတ်ရှုနေလေ့ရှိပြီး  အနားယူချိန်ဆိုရင် စာကြည့်ခန်းထဲမှ စာအုပ်တွေနဲ့ပဲအချိန်ဖြုန်းလေ့ရှိတာပါ။ ဖေဖေက သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အချိန်တွေကို အဲ့နေရာမှာပဲသုံးလေ့ရှိပြီး ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကဆို စာကြည့်ခန်းထဲခေါ်လို့ စာဖတ်ခြင်းအလေ့အထလုပ်ပေးတာကြောင့် စာဖတ်ဝါသနာပါခဲ့တယ်။အခု ဖေဖေမရှိချိန် ဖေဖေ့စာအုပ်လေးတွေကိုကိုင်တွယ်ရင်း အောက်မေ့မိရရုံပဲပေါ့။

ကျွန်တော်ငယ်စဉ်ကတည်းက အသေအခြာမှတ်မိတာ တစ်ခုက ဖေဖေဟာ အမေ့အတွက် ခင်ပွန်းကောင်းဖြစ်သလို၊ ကျွန်တော့်အတွက် လည်း ဖခင်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက်ဖြစ်အောင် ဖေဖေပေးတဲ့ပညာနဲ့ မေမေပေးတဲ့ ဂရုစိုက်မှုတွေကိုလည်း သတိပြန်ရမိတယ်။ ဖေဖေနဲ့ မေမေ့အကြောင်းတွေးမိပြန်တော့ ကျွန်တော့်မိဘတွေရဲ့ ဆက်ဆံရေးက လင်မယား ဆက်ဆံရေးဆိုတာထက် သူငယ်ချင်းတွေလိုပါပဲ။ တစ်ခါမှ ရန်ဖြစ်တာမရှိကြသလို တစ်ခါမှလည်း ပလူးပလဲနဲ့ ချစ်ကြည်နူးတစ်တီတူးနေ တာကို မတွေ့ဖူးဘူး။

မေမေပြောတဲ့စကားတစ်ခွန်းက “ငါက …ဒုတိယလေ”ဆိုတဲ့ နားလည်ရခက်တဲ့စားတစ်ခွန်းဖြစ်ပြီး အမြဲလိုလို  မေမေက ရယ်ရယ်မော မောဖြင့်သာပြောလေ့ရှိပါတယ်။ အဲ့စကားပြောချိန် တွေးမိတာက ဖေဖေ့အတွက် မိဘကပထမ၊ မိန်းမကို ဒုတိယဆိုပြီး သဘောထား တယ်လို့ပဲ ရိုးရိုးသားသားတွေးမိခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သည်ရိုးသားတဲ့အတွေးလေးက သော့နဲ့ ယွန်းသေတ္တာလေးကို ဖွင့်လျက် ဖေဖေ့ရဲ့အတိတ်အား စတင်ထိတွေ့ခဲ့ရချိန်မှာတော့ ကွယ်ပျောက်သွားမယ်မှန်း မသိခဲ့ပါ။

အတွေးများစီကာစဉ်ကာဖြင့် စာကြည့်ခန်းထဲမှ စာအုပ်တွေကြည့်ရင်း ဖေဖေ့စာကြည့်စားပွဲရှိအံဆွဲလေးကိုဖွင့်လိုက်ကာ ယွန်းသေတ္တာ လေးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေဘာလို့ ဒါလေးကိုဖွင့်ခိုင်းပါလိမ့်ဆိုတဲ့ သိချင်ဇောနဲ့ တံတွေးကိုမျိုချလျက် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့် ဖြင့် ယွန်းသေတ္တာကို သော့ကလေးသုံးလျက် ကျွန်တော်ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ပထမဆုံး “ခေါင်ရမ်းပန်းခြောက်လေးတစ်ပွင့်”ကို အဦးဆုံးတွေ့ခဲ့ရတယ်။

ယွန်းသေတ္တာထဲမှာ ခေါင်ရမ်းပန်းပွင့်ခြောက်နဲ့အတူ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကို တွေ့တာကြောင့် မဆိုင်းမတွဘဲ စဖတ်ဖို့ ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း ကြုံရာကျဘမ်း စာမျက်နှာတစ်ခုကို ကောက်လှန်မိတော့တာပေါ့။

“မျိုးရေ…သည်နေ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပွဲဈေးလေးရှိလို့ သားလေးကိုချီရင်း သွားဖြစ်တယ်။ 

မျိုးပြောသလို မျိုးကိုသတိရရင် စာရေးဆိုလို့ ဒါဟာ ပထမဆုံးရေးမိတဲ့စာပါပဲ။ 

လမ်းဘေးဈေးသည်အစုံရဲ့ အော်ဟစ်ဈေးရောင်သံတွေ၊ ချားရဟတ်တွေ၊ ကလေးတွေကစားတဲ့ ပျော့အိအိကစားကွင်းတွေ၊ ဇာတ်ပွဲတွေ အစုံရှိပေမယ့် ကိုယ်ကြည့်ချင်တဲ့ ညနတ်သမီးလေးများပွဲကိုတော့ မတွေ့ခဲ့ရဘူး။ သိပ်လှတဲ့မျိုးကို အဲ့မှာမြင်ခဲ့တာလေ” လို့ရေးထားသော စာစုလေးတစ်ခုက ကျွန်တော့်အာရုံခြောက်ပါးကို ဖမ်းစားသွားခဲ့ပြီးတော့ ဦးခေါင်းထဲမှာ စွဲထင်ကျန်ခဲ့တာက “မျိုး” ဆိုသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ရဲ့ နာမည်လေးပါ။

သွက်လက်သော လက်တံများစွာဖြင့် စာမျက်နှာများကို ခပ်သွက်သွက်လှန်ပြီး အကြမ်းဖျဉ်းကြည့်လိုက်မိတော့ စာမျက်နှာတိုင်းမှာ “မျိုး” ဆိုသော အမျိုးသမီးရဲ့နာမည်က အများအပြား ထပ်ကာထပ်ကာ ပါနေသည်ကို တွေ့ရခဲ့တာပေါ့။

“မျိုး”…. “မျိုး”ဆိုသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့နာမည်ဟာ ကျွန်တော့်ကို သည်စာအုပ်ထဲမှ အကြောင်းအရာတွေကို ထပ်မံပြီးထိတွေ့ချင်လာအောင် ဆွဲဆောင်သွားတယ်ဆိုပါတော့။

ညနတ်သမီးလေးများပွဲဆိုတော့ ဖေဖေပတ်သက်ခဲ့တာက ဇာတ်မင်းသမီးများလား၊ ဘယ်သူများဖြစ်နိုင်မလဲ။ ဒါမှမဟုတ် မေမေအမြဲပြောနေခဲ့တဲ့ ‘မေမေက ဒုတိယ’ဆိုတဲ့ ပဟေဠိဆန်ဆန်စကားထဲက မဟုတ်မှလွဲရော ရည်းစားဦးများလား … အတွေးပေါင်းများစွာ ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းထဲဝင်လာတယ်။ 

မေးခွန်းတွေရဲ့အဖြေက သည်စာအုပ်ထဲမှာ ရှိနိုင်မယ်ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော် ကျိန်းသေယုံကြည်တာကြောင့် အဖြေရှာရန် စီးမျောဖတ်ရှုခဲ့ပါတော့တယ်။

*

အချိန်ကာလက ၂၀၀၀ပြည့်နှစ် ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ညလေးတစ်ညမှာ အစပြုခဲ့တာပါ။

ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း မသန္တာနဲ့အတူ ပွဲဈေးကိုလာရင်း ဘာကြည့်ရင်ကောင်းမလဲ စဉ်းစားနေတုန်း သူက ‘ဟဲ့..ဖိုးဇော် ငါတို့ ညနတ်သမီးလေးများ ဇာတ်ပွဲကိုကြည့်ရအောင်’တဲ့။

‘အဲဒါ….ဘာဇာတ်ပွဲလဲဟ’

‘မိန်းမလျာတွေက မိန်းကလေးလိုဝတ်ပြီး ကတဲ့ပွဲလေ…ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်။ မိန်းကလေးအစစ်လိုပဲလှကြတယ်။ ငါတခါကြည့်ဖူးတယ်။ နင်ကြည့်မလား။’

‘အေးကြည့်မယ်လေ…။ ငါမြင်ဖူးတယ်ရှိတာပေါ့…’

သည်လိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား လက်မှတ်နှစ်စောင်ဝယ်ပြီး ပွဲချိန်ကိုစောင့်နေခဲ့ကြတယ်။ ဇာတ်ပွဲမှာပါဝင်ကပြသူများက နာမည်ကြီးမင်းသမီး တွေနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်နာမည်ပေးထားကာ ပရိသတ်စိတ်ဝင်စားအောင်ကြော်ငြာသလို လတ်မှတ်တွေ ဝယ်ကြဖို့ လော်စပီကာသုံးပြီး အော် တာပေါ့။ မေမူရာဆွိ၊ စုနန္ဒာလှိုင်၊ ထက်ထက်အိန္ဒြာဗိုလ် ဆိုတဲ့ နယ်ပယ်အစုံက သရုပ်ဆောင်/အဆိုတော်များနဲ့ မှားနိုင်လောက်တဲ့ ညနတ်သမီးလေးများရဲ့ နာမည်ကြောင့် အလိုလိုပြုံးမိခဲ့ပါတယ်။

သိပ်မကြာပါဘူး ည ၉နာရီ ပွဲချိန်လည်းစရော ရုံထဲဝင်လို့ရပါပြီလို့ပြောသံကြားတော့ ကျွန်တော်နှင့် သန္တာ နှစ်ယောက်သားအတူဝင်ရင်း စင်နဲ့အနီးဆုံးနေရာမှာ ရှေ့တိုးထိုင်ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ တခါမှမကြည့်ဖူး မခံစားဖူးသေးသော ဇာတ်ပွဲအမျိုးအစားတစ်ခုကို ကြည့်ရတော့မှာဖြစ်လို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတဲ့အပြင် ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလေးများနဲ့ ဖျော်ဖြေမလဲဆိုတာကို စိတ်ဝင်တစား စောင့်နေခဲ့ပါတယ်။

မကြာခင်မှာပဲ ကန့်လန့်ကာ ကားလိပ်ရှေ့သို့ အမျိုးသမီးပုံစံဝတ်ထားတဲ့ မိန်းမလျာလေးများ သွက်သွက်လက်လက် အစီအရီ ထွက်လာပြီး ပွဲစစခြင်းကို အပျိုတော်ယိမ်းအကနဲ့ စဖွင့်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ကကြ၊ဖျော်ဖြေကြတဲ့အပြင် သီချင်းတွေနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုတွေကြောင့် တကယ့်မိန်းကလေးအလား ထင်မိတဲ့အချိန်တွေ တောင်ရှိခဲ့ရပါတယ်။ သူတို့ရဲ့သွက်လက်ဆန်းပြားတဲ့ ဖျော်ဖြေတင်ဆက်မှုတွေကတော့ ဇာတ်ပွဲကြည့်တိုင်း အိပ်ငိုက်နေကြ ကျွန်တော့်အတွက် မပျင်းနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေခဲ့တယ်ဗျ။

ဒါ့အပြင် ကပြသူတချို့ဆို ယောက်ျားလေးလို့သိနိုင်ပေမယ့် တချို့ဆိုရင် သူတို့သာဖွင့်မပြောလို့ကတော့ မိန်းကလေးလို့ပဲ ထင်မိမှာ ကျိန်းသေတယ်။ နာမည်ကြီး မင်းသမီးတွေ၊ အဆိုတော်တွေရဲ့ နာမည်နဲ့ခပ်ဆင်ဆင် အမည်ပေးထားသူတွေဆိုရင် အဲ့မင်းသမီး၊ အဆိုတော်များနဲ့ ထင်မှတ်မှားလောက်အောင်ကို အပြင်အဆင်တွေ အမူအယာတွေ တူနေတာတွေ့ရပြီး၊ တချို့တွေကတော့ ခပ်ပြောင်ပြောင် ရွှတ်နောက်နောက် အမူအယာတွေနဲ့ဆိုတော့ ကြည့်ရှုသူပရိသတ်များ တဝါးဝါးတဟားဟားပေါ့။ 

ဒီလိုနဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ “အခုတခါ နောက်ဆုံးအလှည့်ကျ ကပြမယ့်သူကတော့….မင်းသမီးချောလေး မျိုးမျိုးဒါလီ ဖြစ်ပါတယ်ရှင်။ အားပေးကြပါဦးရှင်…” ဆိုတဲ့ကြေငြာသံအဆုံးမှာ စင်ရှေ့ကိုထွက်လာတဲ့ မျိုးမျိုးဒါလီကိုတွေ့လိုက်ရချိန်မှာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ ဟာကနဲတောင် ဖြစ်သွားမိခဲ့ပြီး စိတ်ထဲကနေ “လှလိုက်တာ”လို့ရေရွတ်မိပါတယ်။

မျက်ခုံးထူထူကလေးနဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးကိုမှ သူ့မျက်နှာမှာခြယ်သထားတဲ့ ဆန်းပြားမိတ်ကပ်ပုံစံရယ်၊ မျက်တောင်ထူထူကို မျက်လုံးအနားသပ် ခပ်နက်နက်လေး တပ်ဆင်ခြယ်သထားပြီး ထူးထူးခြားခြားကို လှပနေသူလေးကြောင့် ကျွန်တော်မြောသွားတယ်။

နံဘေးမှ သူငယ်ချင်း သန္တာက ‘ဟဲ့…လှတယ်နော် သူက’လို့ ကျွန်တော့်ပခုံးကို လက်နဲ့ပုတ်ကာပြောမှ သတိပြန်ဝင်ပြီး ‘အေးဆို’လို့ ပြောပြီး ထောက်ခံလိုက်မိတယ်။

မျိုးမျိုးဒါလီက နွဲ့ယဉ်ဝင်းရဲ့ ‘မနဲ့ မောင်’ဆိုတဲ့ သီချင်းကို စတင်ဖျော်ဖြေရင်း စင်ရှေ့မှာရှိတဲ့ ကျွန်တော့်ကို လက်ညှိုးလေးထိုးရင်း မျက်စလေးပစ်ရင်း အမူအယာလေးတွေလုပ်တော့ မသိမသာလေးကြည်နူးမိနေသလို မျက်နှာများပင် အလိုလိုရဲလာပါရော။ ရင်ထဲမှာလည်း ကလိကလိနဲ့ ဘယ်လိုခံစားချက်မှန်းမသိပေမယ့် ခံစားလို့ကောင်းတာအမှန်ပဲ။

သီချင်းလေးကလည်းကောင်း သူ့အမူအယာလေးကလည်း ကောင်းနေချိန်မှာပဲ ရုတ်တရက် ပွဲကြည့်ပရိသတ် အနောက်နားမှ အမူးသမားတစ်ယောက်ဟာ စင်ပေါ်ကို ခပ်မာမာအရာတစ်ခုနဲ့ ပစ်ပေါက်လိုက်ကာ ‘စောက်ခြောက်တွေ ရုပ်ကြမ်းကြီးနဲ့ နွဲ့နေတာကွာ…’ ဆိုပြီး မူးမူးရူးရူးထအော်ပြောတော့တယ်။

ပစ်လိုက်တဲ့အရာက ထိမှန်သွားတော့ သူ့မျက်နှာလေးတစ်ချက်ပျက်သွားတာကိုတွေ့လိုက်ရပေမယ့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဟန်မပျက် ဆက်လက်ဖျော်ဖြေရှာတယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသွားသလို အမူးသမားကိုလည်း ဒေါသထွက်မိတယ်ဗျ။ ထပြဿနာရှာမယ်လည်းလုပ်ရော ပွဲခင်းလုံခြုံရေးက အမူးသမားကို ဆွဲခေါ်သွားတာတွေ့လိုက်ရတာမို့ ကျွန်တော်စိတ်လျှောလိုက်ပြီး မျိုးမျိုးဒါလီရဲ့ဖျော်ဖြေမှုကို ဆက်လက်ရှုစားခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော် ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့အလှမှာ နစ်မျောနေတာ သီချင်းကလေး ပြီးလို့ပြီးမှန်းမသိ ပြီးသွားတယ်။ သူကလည်း အားလုံးကို မီးရောင်အောက်မှာ ကော့ကော့ကျော့ကျော့လေးနဲ့ လက်အုပ်လေးချီ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ရင်း စင်နောက်ကိုပြန်ဝင်သွားခဲ့တယ်။ဖျော်ဖြေမှုက ပြီးသွားပေမယ့်လည်း ကျွန်တော်ကတော့ မပြီးသေးဘူး။

‘သန္တာရေ…ငါတို့ သူ့ကိုသွားအားပေးရအောင် သနားပါတယ်’ လို့စကားစတော့ သန္တာကလည်း ချက်ချင်းပဲ..

‘ငါလည်း သနားတယ်သူ့ကို….ဒါပေမယ့် ငါတို့အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်။ မိုးအရမ်းချုပ်နေပြီလေ…အမေသတ်တော့မှာ..’ လို့ပြောလာတယ်။

ကျွန်တော်လည်း တိုက်တိုက်တွန်းတွန်းနဲ့ ‘လာပါဟာ…’လို့အတင်းအကြပ်ပြောပြီး စင်ဘေးပေါက်နားကို ပါအောင်ခေါ်သွားလိုက် တယ်လေ။

စင်အနောက်ရောက်တော့ စင်အနောက်ထဲမှ ပြန်ထွက်လာသူတိုင်း ကနွဲ့ကယလေးတွေဆိုသော်ငြား ဖျော်ဖြေနေစဉ်တုန်းကလို မိန်းကလေးတွေလို ဝတ်စားဆင်ယင်မထားဘဲ ရှပ်အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးလေးများကိုယ်စီနဲ့ထွက်လာကြပါတယ်။ ထွက်လာသူတွေက ကျွန်တော့်ကို စသလိုနောက်သလို ပြောသွား ကြည့်သွားကြသေးရဲ့။

မိတ်ကပ်တွေဖျက်ထားကြလို့ ရုပ်တွေက သိပ်မမှတ်မိပေမယ့် ခေါင်ရမ်းပန်းလေးပန်လို့ထွက်လာတဲ့ မျက်ခုံးထူထူနဲ့သူ့ကိုမြင်မှသာ မျိုးမျိုးဒါလီမှန်းတန်းမှတ်မိသွားတာကြောင့် ကျွန်တော် အားရပါးရပြုံးပြလိုက်တော့ သူကလည်း သတိထားမိဟန်ပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကို အပြုံးချိုချိုလေး ပြန်ပေးလေရဲ့။

‘အမရေ….အားပေးနေတယ်နော်…။အရမ်းလှတယ်ဗျာ’လို့ပြောတော့ သူက သဘောကျသွားပုံရပြီး ‘ကျေးဇူးပါရှင့်’ဆိုကာ ခပ်ပြုံးပြုံး လေးနဲ့ ပြန်နှုတ်ဆက်လေတယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲ နောက်ပါးက အမျိုးသားတစ်ဦးရဲ့ အသံကြားလိုက်ရပြီး…’မျိုးရေ…သွားရ အောင်…ဘယ်အကောင်တွေနဲ့ စကားပြောနေတာလဲ…။ မင်းတော့နော်’လို့ လေသံခပ်တင်းတင်းနဲ့ ကြိမ်းတော့တယ်။

မျိုးမျိုးဒါလီက ‘မျိုးကို အားပေးတဲ့ကောင်လေးပါ…’ဆိုပြီး အဲ့အမျိုးသားကို ပြန်ပြောရင်း ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ကြည့်ကာ ‘မောင်လေး ရေ…အစ်မတို့ နောက်ညတွေရှိသေးတယ်။ လာအားပေးနော်…အခုတော့ အစ်မတို့ ထမင်းသွားစားလိုက်ဦးမယ်…’လို့ ပြောနေတာ တောင် စကားမဆုံးသေး နံဘေးမှအမျိုးသားက သူ့ကိုဆောင့်ဆွဲခေါ်သွားလေရာနောက် ပါသွားလေတယ်။

မျိုးမျိုးကတော့ နောက်လှည့်ပြီး ပြုံးပြသွားသေးပေမယ့် ကျွန်တော့်ရင်ထဲ စိတ်ပူသလိုလို ဟာသွားသလိုလိုနဲ့ ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး ကျန်ခဲ့တယ်။

မြေကြီးပေါ်မှာ သူ့ဦးခေါင်းထက်က ကျကျန်ခဲ့တဲ့ ခေါင်ရမ်းပန်းလေးကို ကောက်ယူရင်း သူ့ကျောပြင်ကိုအကြာကြီး ငေးကြည့်နေမိလို့ ဘေးမှ သန္တာက ပခုံးကိုလက်နဲ့လှမ်းပုတ်ပြီး ‘ဟဲ့…ဖိုးဇော် မိုးအရမ်းချုပ်နေပြီ…အိမ်ပြန်တော့မယ်လေဟာ။ အိမ်ရောက်ရင် အဆူခံရတော့မယ်….မြန်မြန်လာ…’ဆိုပြီးပြောမှ သတိဝင်ပြီး အိမ်ကိုအမြန်ပြန်ပြေးခဲ့ရတော့တယ်။

အိမ်မှာတော့ အမေက ဆူဖို့ကို အိမ်ရှေ့ကနေ အရန်သင့်ထိုင်စောင့်နေတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်း ခေါင်ရမ်းပန်းလေးကိုင်ရင်း ကျွန်တော် ပျော်နေမိပြီး စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်မိတာကတာ့ နောက်နေ့ထပ်သွားရဦးမှာပဲ…..။

*

နောက်ညရောက်တော့ သန္တာ့ကို မခေါ်ဖြစ်ဘဲ ကိုယ်တိုင်ပဲသွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ အခြားသူတွေကနေတာ ကြည့်လို့ကောင်းပေမယ့် မျိုးအလှည့်ကိုပဲ စောင့်နေမိတာပေါ့။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ကပြီးသွားချိန်မှာတော့ မျိုးအလှည့်လာပါပြီ။

သူ့ကိုမြင်တော့ ပွဲကြည့်စင်အောက်ကနေ ကျွန်တော် လက်ကိုမြှောက်ပြရတာအမော။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ကို မှတ်မိပါတယ်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြပြီး  ပြန်ပြုံးပြပါတယ်။ 

ပွဲပြီးရင် အောက်မှာစောင့်နေမယ်ဆိုတဲ့သဘောကို ကျွန်တော် လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ပြသော်လည်း မျိုးက မသိသလိုပုံစံမျိုးပြပြီး တုန့်ပြန်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် သူနဲ့ဆက်လက်ပတ်သက်ချင်စိတ်က ထိန်းလို့မရတာကြောင့် ဇာတ်ရုံအထွက် ပေါက်လေးမှာ ကျွန်တော်စောင့်နေခဲ့တယ်။

ဒီတခါ မျိုးက မနေ့က အမျိုးသားကိုပဲ လက်ချင်းချိတ်ကာ ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော်နှုတ်ဆက်ပေမယ့် သူကတော့ မသိချင်ယောင် ဆောင်လို့ ထွက်သွားပြီး နံဘေးကလူကလည်း ဘုကြည့်ကြည့်သွားသေး…။ နောက်ပါးမှထွက်လာတဲ့ မိန်းမလျာတစ်ယောက်က သတိပေးစကားပြောလာတယ်။

“မျိုးအနားသိပ်မကပ်နဲ့ ကောင်လေး…။ သူ့လင်က  သွေးသိပ်ဆိုးတာ။ မနေ့က နင့်ကိုနှုတ်ဆက်လို့ဆိုပြီး ထိုးကြိတ်ထားတာ မျက်နှာမှာ ညိုလို့မည်းလို့” ဆိုတော့မှာ ကျွန်တော်ပြန်သတိထားမိတယ်။

“သြော်…ဟုတ်သားပဲ” လို့ ကျွန်တော်ပြန်တွေးကြည့်မိခဲ့ပါတယ်။ အခုနက မျက်နှာညိုနေတာ သတိတော့ ထားမိလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံကလွဲရင် ဘာမှမတတ်နိုင်တော့…။

“စိတ်မကောင်းဘူး…မျိုးရယ်”ဆိုတာကိုသာ ရင်နင့်နင့်နဲ့ပြောနိုင်ပါတော့တယ်။

သည်လိုနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဇွဲမလျော့ဘဲ တတိယမြောက်ညကို ထပ်စောင့်ပြီး မျိုးနဲ့တွေ့ရဖို့အတွက် တာဆူနေခဲ့တာ..။

မှောင်ရီသန်းလို့ တတိယမြောက်ညကို ရောက်လာတယ်ပေါ့ဗျာ…။

သည်ညက မျိုးတို့ဖျော်ဖြေမယ့် နောက်ဆုံးညပါပဲ။ ထပ်မံပြီး ကပွဲဟာ ညတာသိပ်မရှည်စွာ ပြီးဆုံးသွားတယ်။ မျိုးက လှလှပပလေး ကပြနေတာကို ကျွန်တော် တမေ့တမော ငေးမောကြည့်နေမိပါတယ်။ မျိုးတစ်ယောက် ကပြရင်း ပွဲခင်းထဲကို မျက်လုံးလေး ကစားပြီး ကျွန်တော့်ကိုမြင်တော့ မသိမသာလေးပြန်ပြုံးပြတဲ့အပြုံးက အတိုင်းမဲ့ပျော်ရွှင်စေတယ်ဗျ။ မနေ့ကလိုပဲ ရုံအပြင်မှာစောင့်မယ့်အကြောင်း လက်ဟန်ခြေဟန်ပြလိုက်တော့ မျိုးကနားလည်တယ်ဆိုတဲ့ အမူအယာပုံစံပြန်လုပ်ပြလာတယ်။

အရင်နေ့နဲ့မတူ နံဘေးမှာပါနေကြလူမပါဘဲ မျိုးတစ်ယောက်တည်း ထွက်လာတာကြောင့်  ကျွန်တော်ပိုဝမ်းသာမိပါရော။ ကျွန်တော့် ဘက်က စနှုတ်ဆက်စရာမလိုဘဲ မျိုးက စနှုတ်ဆက်တယ်။

“မောင်လေး….စောင့်နေတာ ကြာပြီလား”

“မကြာသေးပါဘူး…အစ်မရေ…” ကျွန်တော့်ရဲ့ အစ်မလို့ခေါ်တာလေးကို သဘောကျသွားပုံပဲ။

“မင်းတော်တယ်…မောင်လေး။ ငါတို့ကို ဘယ်သူမှ အဲ့သလိုမခေါ်ကြဘူး…။” 

မျိုးပြောချင်တဲ့ သဘောတရားကို သိပ်နားမလည်ပေမယ့်လည်း ကျွန်တော်စကားရောဖောလျှောလိုက်ခဲ့တာပေါ့။

“အစ်မတို့ သည်ညနောက်ဆုံးပဲနော်…။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ရအောင် လာတွေ့တာပါ..”

“တကယ်လို့ မတွေ့ဖြစ်ရင်ရော…”

“ကျွန်တော်က ဖြစ်အောင်တွေ့မှာပါ အစ်မ”

“စကားမစပ် အစ်မချစ်သူလားမသိဘူး..မနေ့ကအစ်ကိုကလေ”

“ဟုတ်တယ် မောင်လေး” ဒီအဖြေကိုကြားလိုက်ချိန်မှာ ရင်ထဲဝမ်းနည်းသလိုဖြစ်မိသွားတယ်။ တဆက်တည်း အစ်မကပြောပါတယ်..

“မနေ့က အစ်မ နှုတ်မဆက်တာ စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…သူက သိပ်ကိုသဝန်တိုတတ်လို့ပါ…” နောက်မှ ကျွန်တော်သိရတာက သဝန်တိုတာ မဟုတ်ဘဲ သက်သက်အနိုင်ကျင့်တယ်ဆိုတာကိုပါပဲ။

“ဒီနေ့ သူမပါဘူးလား..” လို့ မျိုးကိုမေးတော့ သူက စသလိုလိုနဲ့..

“မင်းက သူ့ကိုပါလာစေချင်လို့လား”

“ဟီး ဟီး မပါစေချင်ပါဘူး အစ်မရ”

“သူ့ကို အိပ်ဆေးကျွေးထားတယ်..။ မဟုတ်ရင် မင်းကိုတွေ့လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ လာ…မောင်လေး အစ်မတို့ပွဲဈေးပတ်ရအောင်”

သည်အချိန် လူတွေလည်းရှင်း…၊ ပွဲလည်းသိမ်းချိန်ဖြစ်တော့ ဘာမှသိပ်မရှိတော့ဘူး။ ဘူးသီးကြော်ဆိုင်လေးမှာ မျိုးနဲ့အတူ ဘူးသီးကြော် စားရင်း စကားပြောခဲ့ကြပါတယ်။ သူက ဟာသလေးတွေ ပြောတတ်သလို ပျော်ပျော်နေတတ်တာလေးတွေကြောင့် ကျွန်တော့်အတွက် အမှတ်တရ ညတညပါပဲ။

ပြန်ခါနီးတော့…

“နောက် အမကို ကျွန်တော်တွေ့ချင်ရင် ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမလဲ။ အစ်မက ဘယ်မှာနေတာလဲ”ဆိုပြီး မျိုးကို မဝံ့မရဲလေး မေးမိတယ်။ မျိုးနဲ့ဝေးမှာကြောက်တဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်ကြောင့်လည်း ဖြစ်မှာပါလေ။ မျိုးကတော့ ကျွန်တော့်အမေးစကားကြားချိန် ပြုံးပြုံးလေးပြန်ကြည့် ကာ “အစ်မတို့က ပွဲဈေးတွေ တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုသွားနေကြတော့ နေရာအတည်တကျမရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် အစ်မတို့ကိုဆက်သွယ်ချင်ရင် အစ်မတို့အမေ…ဇာတ်ပွဲခေါင်းဆောင်ကို ဆက်သွယ်မှရမယ်”

“သည်မှာ ဖုန်းနံပါတ်” ဆိုပြီး စာရွက်တစ်ရွက်မှာ ဖုန်းနံပါတ်လေးရေးပြီး ပေးခဲ့တယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲ…

‘မင်းမပူနဲ့ မောင်လေး….အစ်မတို့ နောက်တစ်လလောက်ဆိုရင် သန်လျင်ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲရှိသေးတယ်။  အဲ့အခါမှာ ဆုံလို့ရ တယ်လေ..။ ဘုရားပွဲမှာ ခုနှစ်ရက်တောင်ကရမှာ…မင်းလာခဲ့ပေါ့”

“ဟုတ် အစ်မ…ကျွန်တော် ရောက်အောင်လာခဲ့မယ်…”

“ကဲ….ပြောရင်းဆိုရင်း အစ်မတို့နေရာတောင် ပြန်ရောက်လာပြီ။ အစ်မသွားတော့မယ်နော်”လို့ပြောပြီး မျိုး ထွက်သွားဖို့ပြင်ချိန်မှာ ကျွန်တော် စကားလှမ်းပြောလိုက်တယ်…။

“အစ်မ….ကျွန်တော် တစ်ခုလောက် တောင်းဆိုလို့ရမလား..”

“ပြောလေ မောင်လေး…”ဆိုတော့ မျိုးရဲ့ဦးခေါင်းထက်က ပန်းလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ရင်း

“အစ်မခေါင်းမှာ ပန်ထားတဲ့ ခေါင်ရမ်းပန်းလေးကို ပေးခဲ့လို့ရမလား။ ကျွန်တော် အမှတ်တရသိမ်းထားချင်လို့” ပြောလိုက်တော့ မျိုးက လိုက်လိုက်လျောလျောပဲ…”ယူလေ…မောင်လေး”ဆိုပြီး သူ့နားရွက်လေးကို အနားကပ်ပေးတယ်။

မျိုးက ကျွန်တော့်အနားကပ်လိုက်ချိန် ကျွန်တော့်ရင်ခုန်သံတွေဟာ ဆူညံသွားခဲ့ပါတယ်။ မျိုးရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ သနပ်ခါးပါးပါးလေးနဲ့ လှနေတဲ့ မျိုးရဲ့အလှဟာ ကျွန်တော့်ကို စွဲမက်သွားစေတယ်။ မျိုး နားရွက်ကနေ ခေါင်ရမ်းပန်းလေးကို ညင်ညင်သာသာဖြုတ်ယူရင်း ဝမ်းနည်းသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော် မျိုးနဲ့ခွဲရတော့မှာပဲဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ပေါ့။

“သွားပြီနော် မောင်လေး” ဆိုလျက် ဇာတ်ပွဲရုံထဲဝင်သွားတဲ့ မျိုးရဲ့ကျောပြင်လေးကိုကြည့်ရင်း  လွမ်းစိတ်ဝင်နေမိတယ်။ မျိုးကတော့ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး လက်လေး ဝှေ့ယမ်းပြကာ ညင်ညင်သာသာလေး နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားခဲ့တာပေါ့။

သည်လိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အမှတ်တရညလေး တစ်ညကတော့ ပြီးခဲ့ပြီ။

*

ကျွန်တော့်ဘဝမှာ လွမ်းတယ်ဆိုတာဘာလဲ နားလည်သွားခဲ့ပြီ။ 

တစ်ယောက်ယောက်ကို လွမ်းတဲ့ခံစားချက်က တကယ့်ကိုပဲ ခံစားရခက်ပါတယ်။ ငေးငိုင်တွေးတော..၊ ထုံထိုင်းလေးလံလွန်းလှတဲ့ သည်ခံစားချက်က လူကိုဘယ်လိုတောင် ချုပ်ကိုင်နိုင်တာပါလိမ့်။

မျိုးရဲ့ အကအလှတွေ၊ မျိုးနဲ့အတူသွားခဲ့တဲ့ ပွဲမုန့်ဈေးတန်းက ဆိုင်လေးတွေ၊ ပြီးတော့ အစ်မရဲ့ အရွှန်းဖောက်အပြောအဆိုလေးတွေ… အိုး…အရာရာပါပဲ။ အကုန်လုံးပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကို အချိန်တိုင်း စိုးမိုးသွားခဲ့ပြီလေ။ 

မျိုးရဲ့စိုးမိုးခြင်းကိုခံရပြီး အိမ်ထဲမှာငေးငိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို..

“ဟဲ့….ဖိုးဇော်ရေ”လို့ အိမ်ရှေ့မှ သန္တာရဲ့အော်ခံသံကြောင့် အမေရဲ့ “သမီးရေ….နင့်သူငယ်ချင်း ခုရက်ပိုင်း တစ်ယောက်တည်း ငူငူငိုင်ငိုင်နဲ့ ဘာဖြစ်နေတယ်မသိဘူး။ ရည်းစားပူမိနေလားကွယ်…မေးကြည့်ဦး” ဆိုတဲ့ ပြန်ပြောသံကြောင့် နည်းနည်းပြုံးမိသွားတယ်။

အမေနဲ့ သန္တာက သိပ်ကိုခင်မင်ကြတာပါ။ သန္တာ ကလေးဘဝကတည်းက သမီးလေးတစ်ယောက်လိုပဲ အမေချစ်လာခဲ့တာ။ အမေပြောပုံ အရဆိုရင် သမီးလေးပဲ လိုချင် မွေးချင်ခဲ့တာဆိုပဲ။ မိန်းကလေးဆိုပိုချစ်တဲ့ အမေပေါ့လေ။ ကျွန်တော့်ကို  မွေးပြီးမကြာခင်မှာပဲ အဖေက ဆုံးခဲ့တော့ သူ့အတွက်သမီးတစ်ယောက်ထပ်ရဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးပေါ့။ နောက်အိမ်ထောင်လည်းမပြုဘဲ အမေတစ်ယောက်တည်း အားနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သူပါ။

သန်မာတဲ့ ကျွန်တော့်အမေက အသုပ်စုံရောင်း၊ တုတ်ထိုးတွေရောင်း၊ ပွဲစားတွေလုပ်ရင်း ထောက်ပံ့ခဲ့တယ်။ သမီးမရှိတဲ့ အမေ့အတွက် သန္တာဟာ အမေ့သမီးလိုဖြစ်ခဲ့ပြီး ကျွန်တော်နဲ့လည်း အသက်က တစ်လကြီး တစ်လငယ်ဆိုပါတော့။ သန္တာရဲ့အမေက နို့မထွက်လို့ အမေ့နို့တိုက်ပြီး ကြီးခဲ့သူမို့ အမေက သူ့ကိုဆို အရမ်းချစ်တာ။

‘အန်တီရေ….သူလားရည်းစားရှိမယ်။ ဘာရည်းစားမှ မရှိဘူးရယ်…’

‘မသိပါဘူးဟယ်..။ အခုတလော ငိုင်လိုက် ရီလိုက်နဲ့ မူမမှန်ဘူး သည်ကောင်က’ 

အမေ့အပြောကြောင့် ကျွန်တော်လည်း သူခိုးလူမိသလို ရှက်ရှက်နဲ့… ‘မဟုတ်တာအမေရာ…ဒီအတိုင်းပဲ ပျင်းနေလို့ပါ’ လို့ အမေ့ကိုလိမ်မိ လေခြင်း။ 

အမေက ‘အမလေး….နင့်ကို ငါမွေးထားတာပါ။ နင့်ကိုကြည့်လိုက်တာနဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်နေတာ ငါသိပါတယ်နော်..။ ဘာဖြစ်နေသလဲသာ မသိတာ။ သန္တာရေ…နည်းနည်းလောက် အစ်အောက်ကြည့်ပါဦး’ တဲ့။ ပျစ်တောက်ပျစ်တောက်ပြောရင်း အမေထွက် သွားတော့ ကျွန်တော်နဲ့ သန္တာပဲကျန်ခဲ့တယ်။

‘သန္တာရေ…လာ..။ ငါတို့ အေးအေးဆေးဆေး စကားသွားပြောကြရအောင်’

အိမ်မှာဆို အမေကြားမှာ စိုးရိမ်တာကြောင့် သန္တာကို ပထုတ်လာပြီး  လမ်းဘက်ကို နှစ်ယောက်သားထွက်ခဲ့ကြပါတယ်။ အမေခမျာ အိမ်ထဲမှာ ပွစိပွစိပြော စနောက်ရင်း ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ ပြောရရင် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း သည်အလွမ်းနာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရင်ဖွင့်စရာ အရင်းအနှီးဆုံးဆိုလို့ သန္တာပဲရှိတာကြောင့် သူ့ကိုရင်ဖွင့်ရဦးမယ်လို့တွေးမိတာလည်းပါတယ်။

ကျွန်တော် ဘာမှမပြောရသေးခင်မှာပဲ သန္တာက ‘ဟဲ့…ဖိုးဇော်…၊ နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ’ဆိုပြီး စမေးတော့တာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း

‘ငါတို့ ဟိုတနေ့က ပွဲသွားကြည့်ကြတယ်မဟုတ်လား’

‘အေး…ကြည့်တယ်လေ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ’

‘အဲ့သည့်နေ့က ကပြတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်ကို နင်သိတယ်မဟုတ်လား’

‘ဟဲ့….အဲ့နေ့က ကပြတဲ့သူတွေအများကြီးပဲလေ။ ငါဘယ်လိုလုပ်မှတ်မိမှာလဲ’

‘သြော်…နင်ကလည်း။ စင်အောက်က လူတစ်ယောက်နှောင့်ယှက်လို့ မျက်နှာထိသွားတဲ့ တစ်ယောက်လေဟာ’ ဆိုမှ သန္တာက သတိရသွားပြီး ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ပြန်ပြောတော့တယ်။

‘အော်…သိပြီ။ အဲ့တစ်ယောက်က ချစ်စရာလေးလေ ငါမှတ်မိတယ်။ ဒါနဲ့ အဲတာဘာဆိုင်လို့လဲ’

‘အေး….သူနဲ့ငါ ခင်သွားကြပြီ’လို့ပြောတော့ သန္တာက အံ့သြဟန်နဲ့ ‘နင်က ဘယ်လိုလုပ် ခင်သွားကြတာတုန်း’ဆိုကာ စပ်စုတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြောပြရတယ်။

‘နောက်ရက်တွေ နင်မပါဘဲ ငါထပ်သွားရင်း ခင်လာတာဟ။ အဲ့အစ်မက သဘောကောင်းတယ်။ ပျော်ပျော်လည်းနေတတ်တယ်။ တစ်ခုဆိုးတာက သူ့ဘဲပဲ…။ ငါ့မျက်လုံးထဲမယ် အစ်မကို နိုင်စားသလိုပဲ’

ကျွန်တော့်စကားကြားတော့ သန္တာက စပ်ဖြီးဖြီးလုပ်ရင်း ‘ဟဲ့ သူက မိန်းကလေးအစစ်မှမဟုတ်တာ။ ဘဲကရှိစရာလား။’

‘ရှိတယ်ဟ…သူ့အကြောင်းနဲ့သူ နေမှာပေါ့။ မိန်းကလေးအစစ်မဟုတ်ပေမယ့်လည်း သူက မိန်းကလေးလိုပဲနေတာလေ။ ဘဲတော့ရှိနိုင်တာပေါ့’

‘ထားပါတော့ သူကဘာဖြစ်လို့လဲ’

‘သူကဘာမှမဖြစ်ဘူး ငါကဖြစ်ချင်တာ။ ငါ သူ့ကိုထပ်တွေ့ချင်တာ’

ကျွန်တော့်ရဲ့ ထပ်တွေ့ချင်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကြားတော့ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သန္တာ့မျက်နှာ တစ်ချက်လောက်ပျက်သွားတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သန္တာကလည်း ကျွန်တော့်ကို တော်တော်ခင်တွယ်တာပါ။ သူမဟုတ်တဲ့ တခြားတစ်ယောက်ကို သတိရနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီး အဲ့တယောက်ကလည်း မိန်းကလေး အစစ်တစ်ယောက် မဟုတ်ပြန်ဘူးဆိုတော့ ရင်ထဲဝမ်းနည်းသွားသလိုဖြစ်ပေမယ့် အိန္ဒြေ မပျက်ထိန်းရင်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြောရှာပါတယ်။

‘သူ့လိပ်စာ နင်မသိဘူးလား..။ သွားတွေ့လေ’

‘လိပ်စာတော့မရှိဘူး။ သူတို့ခေါင်းဆောင်ရဲ့ တယ်လီဖုန်းနံပါတ်ပဲသိတယ်။ အဲ့ကနေတဆင့် ဆက်သွယ်ရမှာ’

‘ဒါဆို ဖုန်းဆက်ကြည့်ပေါ့’ဆိုတဲ့ အကြံပေးစကား သန္တာပြောလာတယ်။

‘ဟုတ်သားပဲ’ ဆိုပြီး ကျွန်တော်ပျော်သွားမိတယ်။ သန္တာကတော့ ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေပေမယ့် အရင်လောက် သူ့အပြုံးတွေ အားမပါတော့ တာ ကျွန်တော်သတိထားမိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်လေ။

နောက်တနေ့ မနက်ရောက်တော့ PCO ဖုန်းဆိုင်တစ်ခုသွားပြီး ဖုန်းဆက်ဖို့ပြင်တာပေါ့။ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာလည်း လူနှစ်ယောက်လောက်ရှိ သလို သူ့ရှေ့က ဖုန်းပြောနေတဲ့လူတွေကလည်း ကြာချက်ဆိုတာများ။ ကျွန်တော့်အလှည့်ရောက်ဖို့ အတော်စောင့်လိုက်ရတယ်။

(***PCO ဖုန်းဆိုတာ Public Call Office ခေါ် အများပြည်သူသုံး တယ်လီဖုန်းရုံကလေးကိုပြောတာပါ။ အဲ့သည့်ခေတ်ကာလက မြန်မာ့ဆက်သွယ်ရေးနဲ့ ပူူးပေါင်းပြီး ဖွင့်ထားတဲ့ လမ်းဘေးဖုန်းဆိုင်လေးတွေလို့ပြောရမယ်။ အင်္ကျီအဖြူ၊ ထမိန်အပြာနဲ့ အမျိုးသမီးတွေက ဆိုင်ဝန်ထမ်းအဖြစ်နဲ့လုပ်ကြပြီး  နေရာအတော်များများမှာရှိပါတယ်။)

သည်လိုနဲ့ ကျွန်နော့်အလှည့်ရောက်တော့ စာရွက်ပါဖုန်းနံပါတ်လေးကိုကြည့်ရင်း နံပါတ်တစ်ခုချင်း အသေအချာနှိပ်လိုက်ပြီး ဖုန်းဆက်လိုက်တာ တဖက်ကနေ ‘ဟယ်လို…အမိန့်ှရှိပါ’ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် အသံနဲ့ခပ်ဆင်ဆင် အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရတယ်။

‘ကျွန်တော် ညနတ်သမီးကလေးများအဖွဲ့က မျိုး….ဆောရီး…။ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် စောသီတာနဲ့ စကားပြောချင်လို့ပါ’ ဆိုတော့

‘ဘေးအခန်းက စောသီတာတို့အဖွဲ့က ပြန်မရောက်သေးဘူး မောင်လေး။ ပွဲသွားကကြတာကို ပြန်မရောက်သေးဘူးထင်တယ်။ တံခါးသော့ပိတ်ထားတယ်’

‘သြော်…ဟုတ်ကဲ့’

‘ပွဲငှားဖို့ထင်တယ်… ဘယ်သူလို့ပြောပေးရမလဲ’

‘ရပါတယ်အစ်မ…ကျွန်တော်နောက်မှ ပြန်ဆက်သွယ်လိုက်ပါ့မယ်’ လို့ပြောပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ကျွန်တော်ဖုန်းကိုချပစ်လိုက် ခဲ့တယ်။

PCO ကိုင်တဲ့အစ်မက Timer ကိုကြည့်ရင်း မောင်လေး ၂၀၀ ကျပ်ကျတယ်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံ ၂၀၀ ပေးပြီး အဲ့သည့်နေရာမှ ပေစောင်းစောင်းနဲ့ထွက်လာခဲ့တာပေါ့။ စိတ်ကတော့ မကျေနပ်သလိုပဲ။ အစ်မနဲ့အဆက်အသွယ်မရတာကြောင့် ရင်ထဲ တမျိုးတမည် ခံစားနေရတယ်။

တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်တက်နေတဲ့ အသက် ၁၈နှစ်အရွယ် ကျွန်တော်ဟာ အချစ်တို့၊ အလွမ်းတို့ဆိုတာ ဘာလဲ မသိခဲ့တဲ့သူပါ။ မိန်းကလေးဆိုလို့လည်း သန္တာကလွဲပြီး အသိမရှိခဲ့ပါဘူး။ အခုမှ လွမ်းတတ်နေမိခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အံ့သြနေမိတယ်။ စိတ်ထဲလည်း ပြန်မေးမိသလို ‘ငါလွမ်းနေတာ…မိန်းကလေးအစစ်မဟုတ်ပါလား’ ဆိုပြီး အံ့သြနေမိတာပါ။

သည်နေ့တော့ ထားလိုက်တော့။ နောက်ရက် နောက်တစ်ကြိမ်ကြိုးစားပြီး ဖုန်းဆက်ကြည့်ဦးမယ် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ 

နောက်တစ်နေ့မှာ ဖုန်းသွားခေါ်ကြည့်တာ တစ်ဖက်ကလူတစ်ယောက် ဖုန်းပြန်ဖြေရင်း ‘ခဏလေးကိုင်ထား…’ ဆိုကာ သွားခေါ်ပေးတယ်ထင်ပါရဲ့။ ခဏအကြာမှာ ….

‘ဟယ်လို..’ ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ…။

*

‘ဟယ်လို..’ ဆိုသော အသံကိုကြားတော့ ကျွန်တော်လည်း တက်တက်ကြွကြွနဲ့ပြန်ပြီး “မျိုးလားဗျ” လို့ပြန်ပြောလိုက်တာ တစ်ဖက်က တိတ်ဆိတ်သွားတာကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် “ဟယ်လို….ဟယ်လို” ဆိုပြီး အသံထပ်ပြုလိုက်တာ ဟိုဘက်မှ 

“မဟုတ်ဘူးရှင့်…ဒါနဲ့ဘယ်သူလဲ”ဆိုတဲ့ စကားကို ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောလာတယ်။ အသံပိုင်ရှင်က ညနတ်သမီးလေးများရဲ့ ပဲ့ကိုင်ရှင် ဒေါ်စောသီတာဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။

“ကျွန်တော်…မျိုးမျိုးဒါလီရဲ့ မိတ်ဆွေပါ။ မျိုးနဲ့ စကားပြောလို့ ရနိုင်မလားဗျ”

“ခဏစောင့်….ခေါ်ပေးမယ်” လို့ပြောတာကြောင့် ကျွန်တော် စောင့်နေမိပါတယ်။ တဖက်က မျိုးတို့ရဲ့ခေါင်းဆောင် စောသီတာက

“ဟဲ့…”

“မျိုးမရေ….နင့်ဖုန်း။ လာပြောဦး….တစ်ရက်နဲ့ တစ်ရက် ပွဲငှားဖုန်းကို မမျှော်ရဘူး နင်တို့ကိစ္စတွေကြီးပဲ ကောင်မတွေရေ”

တဖက်မှ စောသီတာရဲ့ ဆူငေါက်သံတွေကြောင့် မျိုးကိုဖုန်းဆက်မိတာတောင် ကျွန်တော်အားနာသွားမိတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး “ဟယ်လို” ဆိုတဲ့အသံချိုချိုလေးကိုကြားတော့မှ ဒါက မျိုးအသံပါလားဆိုပြီး စိတ်ထဲပျော်မိသွားတယ်။

“ဟယ်လို..မျိုး”

“ဟုတ်ကဲ့…ဘယ်သူလဲရှင့်”

“ကျွန်တော်ပါ မျိုး…မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ကိုတောင် ဖုန်းနံပါတ်ပေးခဲ့သေးတယ်လေ..။ ကျွန်တော်တို့ ဘူးသီးကြော် အတူတူ စားခဲ့ကြသေးတယ်လေဗျ”

“အမလေး….မှတ်မိပါပြီရှင်….ဟို မောင်လေးပဲ”

မျိုးထံမှ မှတ်မိတဲ့ပုံစံလေးပြတော့ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းပျော်သွားမိတာပေါ့လေ။ မသိရင် ကလေးလေးတစ်ယောက် မုန့်ဖိုးရလို့ပျော် သွားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ကျွန်တော့်စိတ်အစဉ်လည်း နွေးထွေးပေါ့ပါးသွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကို ကျွန်တော်ဘာပြန်ပြောရမလဲမသိ ဖုန်းခွက်ကြီးကိုင်ရင်း ပြုံးနေမိခဲ့တယ်။

“ဟယ်လို မောင်လေး…ပြောလေ” လို့တဖက်မှ မျိုးက ဘာစကားမှမပြောဘဲ ငြိမ်နေတဲ့ကျွန်တော့်ကို လှမ်းအသံပြုလိုက်တော့ ချောင်းဟန့်လိုက်ရင်း

“ဟုတ်…ဟုတ် အစ်မ”

“ဘာဖြစ်တာလဲ မောင်လေး…ဘာစကားမှလည်းမပြောဘူး”

“ဟိဟိ….မဟုတ်ပါဘူးဗျာ…ဒီအတိုင်း ဘာပြောရမှန်းမသိလို့”

“အမလေး ဟုတ်ပပြီ ဒါဆို ကျွန်မဘက်က စကားစပေးရမလား”ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း ဖုန်းခွက်ကိုကိုင်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ

“အွန်း….ရပါတယ်ဗျာ။ နေကောင်းလား အစ်မ”

“ကောင်းပါတယ်ရှင်….ဒါနဲ့မောင်လေးက အစ်မကို ဖုန်းတကယ်မဆက်လောက်ဘူးတောင် ထင်တာ”

“သြော်…ကိုယ့်ကို ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားတာပဲ။ ဆက်ရမှာပေါ့ဗျ။” ပြောချင်နေတဲ့  စကားများကို  အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဆက်တိုက်ပြောမိပါရော။

“အစ်မကို ကျွန်တော် သတိရနေတာဗျ။ အစ်မတို့ ဖျော်ဖြေတာ အရမ်းကောင်းလွန်းလို့နောက်ပွဲတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ အခုကတည်းကကို လာကြည့်ချင်နေပြီဗျာ”

“အမလေး ကြည့်ရမှာပါရှင်..။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်….ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲကျရင်လည်း မောင်လေး လာအားပေးဦးနော်။ အစ်မက မောင်လေး ရှိမရှိ ပွဲခင်းထဲကြည့်နေမှာ…နော်”

“စိတ်ချပါဗျ…ကိုယ့်အစ်မ အားရှိအောင် လာအားပေးမှာဗျာ”

ကျွန်တော်လည်း မျိုးနှင့် ဖုန်းတခါမှ အခုလိုမပြောစဖူး ပြောလိုက်ရတော့ ရင်တွေတုန်ပြီး ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိလို့  ငြိမ်နေမိတာမှာ တဖက်မှ ဖုန်းချသွားပြန်တော့ ဖုန်းခွက်ကြီးကို ရင်ခွင်ထဲပိုက်ရင်း ပြုံးနေမိတယ်။ ရင်ခုန်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာပဲ…

“မောင်လေး…ကျပ် ၂၀၀ကျတယ်နော်။ ပြီးရင် ဖုန်းပြန်ပေးဦး” လို့ပြောတော့မှ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး ကျသင့်ငွေကိုရှင်းကာ ကျွန်တော် ထွက်ခွာခဲ့တာပေါ့။

ကျွန်တော်လည်း  မျိုးနဲ့စကားပြောရတာက မရဲတာကတစ်ကြောင်း မျိုးတစ်ယောက် မအားမလပ်ဖြစ်နေတဲ့အချိန် အနှောင့်အယှက် ပေးမိသလိုဖြစ်မှာ စိုးရိမ်တာကြောင့်တစ်ကြောင်း ဖုန်းမဆက်ဖြစ်ခဲ့ဘဲ သည်အတိုင်းလေး သူ့အကြောင်းကိုတွေးရင်း ဆွေးရင်း နေနေခဲ့လိုက်တယ်။

ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲ မစခင် ရက်သတ္တပါတ် တစ်ပတ်လောက်သာလိုတော့တဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော်လည်း မျိုးကိုဖုန်းဆက်ဖို့ PCO ဖုန်းဆိုင်လေးကို ထပ်သွားခဲ့ပြီး စောသီတာရဲ့နံပါတ်ကို ထပ်ဆက်လိုက်တယ်လေ။

ကျွန်တော်လည်း စောသီတာ ဖုန်းပြန်ဖြေသည်ကို စောင့်နေရင်းနဲ့ သည်နေ့မျိုးနဲ့စကားပြောဖို့ကို မျိုးအားမှအားပါ့မလားလို့ စိတ်ထဲ ထင့်နေမိတာအမှန်ပါ။

“ဟယ်လို….”ဆိုတဲ့ တဖက်က အသံကိုကြားသောအခါ ကျွန်တော်လည်း မဆိုင်းမတွဘဲ “မျိုးမျိုးဒါလီနဲ့ စကားပြောချင်လို့ပါဗျ” 

“သြော် အေး…ခဏစောင့်” လို့ စောသီတာမှ စကားပြန်ပြီးတာနဲ့ မျိုးကိုအော်၍ ခေါ်လေတော့တာ။

“ဟဲ့….မိမျိုးရေ….ဒီမှာ ဖုန်းဆက်နေပြန်ပြီ။ မြန်မြန်လာ” လို့ စောသီတာက လှမ်းပြောရင်း မျိုးကိုခေါ်နေချိန် ကျွန်တော်လည်း အသံမပြု တိတ်တိတ်လေး နားထောင်နေမိခဲ့ရတယ်။

စောသီတာက “သားရေ….သူလာနေပြီ ခဏလေး” ဆိုလို့ ထိုင်စောင့်နေရတဲ့ခဏ ရင်ခုန်သံ တထိတ်ထိတ်မြည်မလားဘဲ။

“ဟယ်လို….မောင်လေးလား” မျိုးရဲ့အသံချိုချိုလေးကိုကြားမှ ကျွန်တော့်စိတ်အစဉ် ရေခဲရေနဲ့ဖျန်းသမလို အေးချမ်းသွားခဲ့တယ်။

“မောင်လေး ထပ်ဆက်တယ်ပေါ့”

“ဟုတ်တယ် အစ်မ” ကျွန်တော်ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ ဆွံ့အနေချိန်

“မောင်လေး ပြောလေ ဘာပြောချင်လို့လဲ”

“ဟိုလေ အစ်မ….အစ်မတို့ ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲက စတော့မယ်မဟုတ်လား’

“ဟုတ်တယ်လေ…မောင်လေး၊ ရှေ့အပတ်ဆိုစပြီ….လာခဲ့လေ”

“ဟုတ်…ဟုတ်” ဆိုပြီး ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ…။ နောက်တော့ အစ်မကပဲ…. “ဒါဆိုလည်း ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲကျရင်ဆုံကြမယ်လေ… အစ်မ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်” 

ဖုန်းချတော့မယ်ဆိုမှ ကျွန်တော်လည်း ပြာပြာသလဲနဲ့ မျိုး ဖုန်းချသွားမှာစိုးလို့ “ခဏ အစ်မ”

“ဟုတ် မောင်လေး….ပြောစရာကျန်သေးလို့လား”

“အစ်မ အချိန်ရရင် အစ်မအကြောင်းလေးပြောပြပါလား”ဆိုတော့ အစ်မက စကားမစခင်မှာ တစ်ချက်လောက်ရယ်လိုက်ပြီး သူ့အကြောင်းကို ပြောပြခဲ့ပါတယ်။

“အစ်မအကြောင်းက သိပ်တော့ မထူးဆန်းပါဘူး မောင်လေးရယ်။ အစ်မတို့မိဘတွေက အစိုးရဝန်ထမ်းတွေလေ။ အစ်မအဖေက အကောက်ခွန်ဌာနက။ အစ်မအထက်မှာ မွေးချင်းအကိုသုံးယောက်ရှိတယ်။ အစ်မက အငယ်ဆုံး။ အမေက လေးယောက်မြောက် ကလေးမွေးရင်တော့ မိန်းကလေးပဲလို့ ထင်ထားခဲ့တာ။ အစ်မ မမွေးခင်ကတည်းက မိန်းကလေးဝတ် အဝတ်အစားတွေချည်း ကြိုဝယ် ထားခဲ့တာတဲ့။ တကယ်မွေးလာတော့ ယောက်ျားလေးပဲထပ်ဖြစ်နေလို့ အမေအတော့်ကို ဝမ်းနည်းခဲ့ရသေးတယ်ဆိုပဲ။ အမေက အသက်ကြီးပြီမို့ သမီးလိုချင်တဲ့အိပ်မက်ကိုလည်း တခါတည်းစွန့်လိုက်ရတယ်။ အမ အဖေရဲ့ အိပ်မက်ပြင်းထန်တယ်ပဲပြောရမလားမသိ။ အစ်မကလေ ငယ်ငယ်ကတည်းက မိန်းကလေးလိုပဲ နေချင်တာ။ မိန်းကလေးအစစ်ပဲဖြစ်ချင်တာ။ အဖေနဲ့အကိုတွေကတော့ လုံး၀ မကြိုက်ကြဘူးပေါ့။ တခြားမိန်းမလျာတွေထက် ကံကောင်းတာက အစ်မကို အစစအရာရာ နားလည်ပေးတဲ့ အမေရှိနေတာပါပဲ။ အဖေ့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာအရရော၊အကိုတွေ ဆူမှာကြောက်တာရောနဲ့ မိန်းကလေးလို ဝတ်စားတာကိုတော့ အစ်မမလုပ်ခဲ့ဘူး။ တကယ်က အရမ်းဝတ်ချင်ခဲ့တာ။ မိဘတွေက ပညာရေးကိုလည်း အားပေးတော့ ကျောင်းပြီး အဲ…ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ အစ်မရဲ့ အခက်ခဲဆုံးအချိန်ကလည်း အဲ့ဘွဲ့ရပြီးချိန်ပဲ မောင်လေး”

“ဘာလို့လဲ အစ်မ”

“ပညာတတ် ဘွဲ့ရပေမယ့် မိန်းမဆန်ပြီး နွဲ့နှောင်းနေတဲ့ အစ်မကို အလုပ်ဘယ်သူမှ မခန့်ချင်ကြဘူး။ ခန့်တဲ့အလုပ်ကျပြန်တော့လည်း ဝန်ထမ်းအချင်းချင်းရော..၊ အထက်အရာရှိတွေကပါ စကြနောက်ကြနဲ့ အစ်မအတွက် အဆင်မပြေဘူးရယ်။ ဒါကြောင့် အစ်မအလုပ် ထွက်ပြီး ကိုယ့်ပညာနဲ့ထိုက်တန်တဲ့ ဘယ်အလုပ်ကိုမှ မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့”

“ဒါနဲ့ ညနတ်သမီးကလေးများကို အစ်မ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ”

“အမေ စောသီတာတို့အဖွဲ့က အစ်မတို့မြို့မှာလာကကြတာ။ အဲ့အချိန် အစ်မကလည်း အလုပ်မရှိဖြစ်နေတော့ ပွဲသွားကြည့်ရင်း ညနတ်သမီးကလေးများမှာ အလုပ်လုပ်ခွင့်ရရင်ကောင်းမှာပဲဆိုပြီး တွေးမိခဲ့တာ။အစ်မ ကံကောင်းတယ်ပဲဆိုရမလား… နောက်နေ့ ဈေးထဲမှာ အမေစောသီတာနဲ့ဆုံတယ်။ အစ်မက အမေ့ကို မိတ်ဆက်ရင်း အလုပ်လေးပေးဖို့တောင်းဆိုလိုက်တာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ အစ်မကို လက်ခံခဲ့တာကြောင့် သည်နေရာကိုရောက်လာတာပေါ့။ အစ်မရဲ့ အမေပြီးရင် အမေစောသီတာက ဒုတိယအမေပဲ။ အစ်မကို သမီးရင်းတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံတယ်။ မိန်းမလျာတွေရဲ့ဘဝက ခက်ခဲလို့ အမေက မိန်းမလျာတွေဆိုရင် အမြဲကူညီတတ်တယ်လေ”

“အစ်မ အဲ့လိုကမယ့်ကိစ္စကို အစ်မရဲ့အဖေနဲ့ အမေတို့က ဘာမှမပြောဘူးလား”

“အဖေကတော့ လက်မခံဘူး။ အမေကတော့ လုပ်လို့အားပေးတယ်….ဒါပေမယ့်”

*

“ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ အစ်မ”

“အစ်မက အမေတို့အဖွဲ့နဲ့လိုက်မသွားခင်တစ်ရက်အလိုက်မှာပေါ့။ အဖေက အမေ့ကို ဈေးဝယ်ဖို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့ရင်း စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့မောင်းလာတဲ့ကားကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး ပွဲချင်းပြီးဆုံးသွားကြတယ်။ အစ်မအတွက် ကမ္ဘာပျက်တဲ့နေ့ပေါ့”

“ကြားရတာ စိတ်မကောင်းပါဘူးအစ်မ”

“ရပါတယ်….အခုတော့လည်း နေသားကျသွားပါပြီ။ တစ်ခါတလေတော့လည်း အမေ့ကိုသိပ်လွမ်းတာ။ အမေ့ကိုပြုစုပေးချင်သေးတဲ့ အစ်မရဲ့ ဆန္ဒမပြည့်ဝခဲ့ရဘူးလေ။ သည်လိုနဲ့ပဲ အဖေနဲ့အမေ့ရဲ့ နာရေးကိစ္စတွေကြောင့် အမေစောသီတာတို့နဲ့အတူ လိုက်မသွားခဲ့ရဘူး။ အဲ့အချိန်တုန်းက လူလည်း ထုံထိုင်းပြီး ဘာမှမလုပ်ချင်တော့တာနဲ့။ ရက်လည်ပြီးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်။ အကိုတွေကလည်း သူတို့မိသားစုတွေနဲ့မို့ ဘယ်မှာမှလိုက်နေဖို့ အဆင်မပြေတော့ အမေစောသီတာရှိတဲ့ ရန်ကုန်ကိုထွက်လာဖို့ပဲ လုပ်လိုက်တော့တာ။ အမေစောသီတာစီမှာနေရင်း ကလာတာ သုံးနှစ်လောက်ရှိပြီပေါ့ မောင်လေးရယ်”

“အစ်မ အဆင်ပြေရဲ့လား…အဲ့လိုကတာ။ အစ်မက ပညာတတ်ဘွဲ့ရဆိုတော့”

“ပြေပါတယ် မောင်လေးရယ်..။ မိန်းမလျာအများစုက အဆိုအကဝါသနာပါကြတယ်။ ငယ်ငယ်က ထိန်းချုပ်ထားသမျှ သည်စင်ပေါ်မှာပဲ ပွင့်ချပြလို့ရတာလေ။ အဲ့လိုကရတာ အမပျော်ပါတယ်။ ပရိသတ်တွေကလည်း ဆုချတော့ အဆင်ပြေတယ်။ တစ်ခုတော့ရှိတယ် အဝတ်အစားဖိုးတော့ တော်တော်ကုန်တယ်။” မျိုးက စကားဆက်ရင်းနဲ့ အခက်အခဲလေးတွေကိုလည်း ကျွန်တော့်ကိုပြောပြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မျိုးနဲ့ ဖုန်းကို အကြာကြီးပြောရခဲလို့ သိချင်တာကိုထပ်ပြီး အားမနာတမ်းဆက်မေးတာပေါ့။

“စိတ်မဆိုးရင် နောက်တစ်ခုမေးလို့ရမလား အစ်မ”ဆိုတော့ တစ်ဖက်မှ မျိုးက မခို့တရို့ရယ်သံလေးပေးပြီး

“မဆိုးပါဘူး။ မေးသာမေး…” ဆိုတဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့။

“အစ်မနဲ့ အစ်မချစ်သူတို့ ဘယ်လိုဆုံကြတာလဲ”

ကျွန်တော့် အမေးက ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဆန်လို့ မျိုး စိတ်ဆိုးမယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့်လည်း လိုက်လိုက်လျောလျောပြန်ဖြေပေးခဲ့ပါတယ်။

“သြော်…ဒါက သည်လို…။ ကိုသီဟက အမေစောသီတာရဲ့ တူအရင်းလေ။ အမေပဲစောင့်ရှောက်ထားတာ။ပြီးတော့ စုံတွဲသီချင်းတွေ တေးသရုပ်ဖော်ချိန်ဆို မိန်းမလျာတွေက ယောက်ျားပုံစံလုပ်ရင် ယောက်ျားနဲ့မတူသလိုမို့ သူပဲဝင်ကတာ။ ကိုသီဟက ရှားရှားပါးပါး ယောက်ျားသားဖြစ်တော့ မိန်းမလျာတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်ပေါ့။ အဲ့အထဲကမှ အစ်မကို သူကပဲ စချဉ်းကပ်ခဲ့တာ။ အစ်မဘဝမှာ ယောက်ျား တစ်ယောက်ရဲ့ ချဉ်းကပ်ခံရတာ သူကပထမဆုံးပဲ။ အစ်မငယ်ငယ်ကတော့ သူငယ်ချင်းကောင်လေးကို ကြိတ်ရင်ခုန်ဖူးတာမျိုးတော့ ရှိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်လည်း မိန်းမလျာမို့ လိုတာထက်ပိုမမျှော်လင့်ရဲခဲ့ဘူးရယ်။ ကိုသီဟကျတော့ အစ်မကို အမြဲချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်းတွေပြောတော့ ကျေနပ်မိတာပေါ့။ ကြာတော့လည်း သည်ကမိန်းမလျာလည်း အသည်းမမာနိုင်တော့ဘဲ ချစ်သူအဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်တာပေါ့ရှင်။” စကားဆုံးတော့ တခစ်ခစ်နှင့် သဘောကျပြီး ရယ်နေသော မျိုးရဲ့အသံကိုနားထောင်ပြီး ကျွန်တော့်မှာ ဘာတွေကို မကျေနပ်လို့ မကျေနပ်မိမှန်းမသိ။

“အစ်မတို့နှစ်ယောက်က…”

“အစ်မတို့နှစ်ယောက်က ဘာဖြစ်လို့လဲမောင်လေး..” 

ကျွန်တော်ဆက်မမေးချင်တဲ့ မေးခွန်းက “အစ်မတို့နှစ်ယောက်က အဆင်ပြေရဲ့လား”ဆိုတဲ့မေးခွန်း။ သည်မေးခွန်းမျိုးတော့ ကျွန်တော် မမေးသင့်ဘူးထင်ပါရဲ့လို့ပြန်တွေးမိတယ်။ အစ်မကလည်း သူ့ချစ်သူကို မကောင်းမပြောတတ်တဲ့ပုံမို့ ကျွန်တော်စကားလှည့်ပြီး “သည်လိုပါအစ်မရ…အစ်မတို့နှစ်ယောက်က သိပ်ကိုလိုက်ဖက်တာပဲလို့ပြောမလို့ပါ”

ပြောသာပြောလိုက်ပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ သိပ်မပါလှဘူး။

“ကျေးဇူးပါရှင်…ကဲ…အစ်မအကြောင်းတွေလည်း အများကြီးပြောပြပြီးပြီဆိုတော့ ဖုန်းပြောခတွေလည်း အများကြီးကုန်နေဦးမယ်။ ရှေ့အပတ် ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲသာ အရောက်လာခဲ့နော်။ သည်ကြားထဲလည်း ဖုန်းထပ်မဆက်နဲ့ဦး။ အစ်မ ကိုကို့စီက အဆူခံနေရမယ်။ ဒါပဲနော် မောင်လေး”ဆိုတဲ့ စကားကို နားထောင်ရင်းနဲ့ သည်ဘက်မှာ ရင်ထဲနေမထိထိုင်မသာဖြစ်လျက် ကျွန်တော် မျက်နှာညှိုးသွားတာကိုတော့ အစ်မသိမယ် မထင်ပါဘူးလေ။

“ဟုတ် အစ်မ၊ ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲကိုလာခဲ့မယ်နော်”

အစ်မနနဲ့ဖုန်းပြောချိန် အစ်မဘဝအကြောင်းကိုပဲ စိတ်ဝင်စားနေလို့လား…အစ်မအသံကိုပဲ သက်ဝင်စီးမျောနေလို့လားမသိ အချိန်တွေ ကုန်သွားလိုက်တာ။ ဖုန်းချပြီး သတိဝင်ချိန်ကျမှ အနောက်မှာ လူသုံးယောက်လောက်က မျက်နှာပုပ်သိုးသိုးနဲ့ ကျွန်တော်ဖုန်းပြောပြီးချိန် ကို ထိုင်စောင့်နေပုံတွေ့ရတယ်။ အားနာလိုက်တာလို့သာ စိတ်ထဲကနေ သူတို့မကြားအောင်ရေရွတ်မိပါတယ်။

အဲ့အချိန်မှာပဲ PCO အစ်မက Timer ကိုကြည့်ပြီး “မောင်လေး..၁၅၀၀ ကျပ်ကျတယ်နော်” လို့ပြောလာတယ်။

“ဟုတ်လား…အစ်မ” လို့အံ့သြစွာပြောရင်းနဲ့ပဲ ပါသမျှမုန့်ဖိုး အကုန်ပေးခဲ့လိုက်ရတယ်။ 

သည်တစ်ခါအတော်ကြာသွားတာပဲလို့ ပြန်တွေးမိပေမယ့်လည်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မျိုးအကြောင်း အစ်မရဲ့အကြောင်းသိရဖို့အတွက်က ကျပ် ၁၅၀၀ မကလည်း တန်ပါတယ်ဗျာ။

*

သန်လျင်မှ ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲ…။

လူများပြီး တော်တော်စည်တဲ့ပွဲလို့ ကြားဖူးတယ်။ 

အစ်မကိုတွေ့ရဖို့ဆိုရင် သည်ပွဲကို သွားရမယ်။ ပွဲကိုသွားဖို့ရာ အမေ့ကိုလိမ်လည်ရပါတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စာလုပ်မယ်ဆိုပြီး သွားဖို့ရာကလည်း အမေ့စီက လမ်းစရိတ်လောက်ပဲရတော့ သန္တာစီကို အပူကပ်ရပြန်တယ်။

“သည်ပွဲကိုသွားဖို့ဆို…အမေပေးတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ မလောက်ဘူးထင်တယ်နော်” သန္တာက ကျွန်တော်ဘာဆိုလိုသလဲဆိုတာ ချက်ချင်းနားလည်တာကြောင့်

“နင်မလောက်ရင် ငါ့စီကယူသွားလေ။ ငါ့မုန့်ဖိုးတွေ စုထားတာရှိတယ်။ ခဏစောင့်…ငါသွားယူပေးမယ်” လို့ပြောပြီး ချက်ချင်း သွားယူပေးရှာပါတယ်။

“ရော့..ဒီမှာပိုက်ဆံ။ နင် ဂရုစိုက်ပြီးသွားနော်။ အဲ့မှာက လူပေါင်းစုံလာတော့ နင် သတိတော့ထားဦး”

ကျွန်တော်လည်း သန္တာပေးတဲ့ပိုက်ဆံကြောင့် ပျော်သွားပြီး သူ့ပါးလေးကိုလိမ်ဆွဲရင်း “အေးပါ…သူငယ်ချင်းရာ..။ ငါ ဂရုစိုက်ပါ့မယ်။ ပြန်လာရင် နင့်အတွက် မုန့်ဝယ်ခဲ့မယ်နော်”လို့ပြောကာ နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ်။

သန္တာကတော့ အပြုံးတွေနဲ့ကျန်ခဲ့ပြီး ကျွန်တော်ကတော့ တက်ကြွမှုတွေနဲ့အတူ သန်လျင် ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲကိုသွားဖို့ ခရီးစတင်ပါတယ်။

သန်လျင် ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲဆိုတာ မီးရောင်စုံ၊ လူပေါင်းစုံ၊ ဈေးသည်တွေရဲ့အသံပေါင်းစုံကြားထဲမှာမို့ ကျွန်တော်ကတော့ အစ်မတို့ရဲ့ ညနတ်သမီးကလေးများ ဇာတ်ပွဲရုံကို အဖော်မပါတယောက်တည်း အဓိကထားလိုက်ရှာခဲ့ပါတယ်။ ဇာတ်သဘင်သာမက ဖျော်ဖြေပွဲရုံများ အများအပြားရှိနေပြီး မျက်လှည့်ပွဲ၊ ဆပ်ကပ်ပွဲ၊ ဇာတ်သဘင်ပွဲ အစုံအလင်လို့ပြောရင်ရတယ်။

ဟော…တွေ့ပြီ။ ညနတ်သမီးလေးများအဖွဲ့ ဇာတ်ပွဲရုံကိုပေါ့ဗျာ။ ပွဲချိန်တွေကြေငြာနေတဲ့ အသံကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ပွဲချိန်အမှီကြည့်ရဖို့ လက်မှတ်ဖြတ်လိုက်တယ်။

လူကလည်း အတော့်ကိုများများပဲ…။

ပွဲချိန်လည်းစရော မျိုး မြင်သာအောင်လို့ စင်နဲ့အနီးဆုံးနေရာအထိ တိုးသွားလိုက်ကာ ပွဲစတော့ စင်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ကပြကြပြီးနောက်မှ မျိုးအလှည့်ရောက်လာချိန် ကျွန်တော် ပျော်လွန်းလို့ မတ်တပ်တွေရပ်၊ လက်တွေထောင်ပြတာကြောင့် အနောက်က လူအုပ်ကြီးစီကနေ အော်ဟစ်ဆဲဆိုသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ထူပူပြီးချက်ချင်းပြန်ထိုင်လိုက်ရတာပေါ့။

မျိုးကလည်း စတိတ်စင်ပေါ်မှ ကျွန်တော့်ကိုမြင်သွားပုံပါပဲ။ အလွမ်းပြေတယ်ဆိုတာ သည်လိုမျိုးလို့ ကျွန်တော်နားလည်သွားခဲ့တယ်။

ထုံးစံအတိုင်း အပြင်မှာစောင့်မယ်ဆိုပြီး အချက်ပြခဲ့ပါတယ်။ ပွဲချိန်တွေ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲကပြီးကြလို့ နောက်ဆုံးပွဲချိန်ပြီးတဲ့အထိ အပြင်မှာ ကျွန်တော်စောင့်နေခဲ့ပေမယ့်လည်း စိတ်မကောင်းစရာ မျိုးတယောက် ပြန်ထွက်လာပုံက သူ့ချစ်သူဆိုသူပါနေခဲ့တယ်။

အစက နှုတ်ဆက်ဖို့ လုပ်လိုက်ပေမယ့် အရင်တခါကလို မျိုးထိခိုက်မှာစိုးတာမို့ ချက်ချင်းမျက်နှာလွှဲလိုက်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ မျိုးရဲ့ နောက်ပါးကနေထွက်လာတဲ့ မိန်းမလျာတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်အနားကိုရောက်လာပြီး “ရော့…မောင်လေး”ဆိုကာ လက်ထဲကို စာရွက်တစ်ရွက်ထည့်ပေးရင်း “မျိုးမျိုး ပေးခိုင်းတာ…ယူ့ကို”လို့ပြောလျက်ထွက်သွားတယ်။ စာရွက်ထဲမှာက

“မနက်  ကိုးနာရီလောက် ဇာတ်ရုံထဲလာခဲ့”ဆိုပဲ။ မျိုးရဲ့စာကို ကျစ်ကျစ်ပါအော် ဆုပ်ကိုင်ရင်းနဲ့ သည်လိုဆိုလည်း မနက်ကျမှ တွေ့လိုက် တော့မယ်လို့ စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချကာ ညနတ်သမီးကလေးများ ဇာတ်ရုံအနားကနေ ထွက်လာလိုက်တော့တယ်။

မျိုးနဲ့မတွေ့ရမယ့်အတူတူ ပွဲဈေးတွေပတ်၊ တခြားသော ဇာတ်ပွဲရုံတွေ လိုက်ကြည့်နေမိတယ် ဆိုပါစို့။ ဒါတောင် မျိုးတို့အတွဲနဲ့ တချက် တချက် မြင်လိုက်ဆုံလိုက်ရလို့ ရှောင်ရသေးတာ..။

ရင်ထဲမှာ နှမြောတသ အပူလုံးကြွလို့ ဝမ်းနည်းသလိုလိုနဲ့။ ဒါဟာ သဝန်တိုခြင်းပဲလား….ဘာများပါလိမ့်။

(ဖြိုးကိုကို)

ဆက်ရန်ရှိသေးသည်…..။ 

*** သန်လျင်မြို့ကျက်သရေဆောင် သမိုင်းဝင် ဆံတော်ရှင် ကျိုက်ခေါက်စေတီတော်ရဲ့ ဗုဒ္ဓပူဇနိယပွဲတော်ကို နှစ်စဉ် တပို့တွဲလဆန်း (၈)ရက်နေ့ကနေ လပြည့်ကျော် (၁)ရက်နေ့အထိ စည်စည်ကားကား ကျင်းပကြပါတယ်။

စာကြွင်း ။ ။ “ခေါင်ရမ်းပန်းတစ်ပွင့်” ဝတ္ထုကို စာရေးသူ ဖြိုးကိုကိုရေးသားပြီး သူ့ရဲ့ Wattpad Accoung (Alexphyo) မှာ ဇာတ်သိမ်းအထိ တင်ဆက်ထားပါတယ်။ မကြာခင်မှာလည်း လုံးချင်းစာအုပ်အဖြစ်ထုတ်ဝေမယ်လို့ကြားသိရပါတယ်ခင်ဗျ။ ကျွန်တော့် Blog မှာ  ပြန်ကူးတင်ရတဲ့ရည်ရွယ်ချက်က မဖတ်ရသေးသူများ ဖတ်ရအောင် ဝေငှခြင်းပါ။