CHUCK THE PAINTER (Part I)

 

Prologue

ကျွန်တော် အရင်ဦးဆုံး  အကြောင်းအရာတစ်ခုကို နားလည်လွယ်အောင် ရှင်းလင်းပြထားသင့်တယ်လို့ယူဆပါတယ်။ အောက်မှာ ရေးပြမယ့်စာထဲက ဖြစ်စဉ်အရ လိင်တူ အမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ လိင်ကိစ္စပတ်သက်ခြင်းသည် ကျွန်တော့်အတွက် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် မဟုတ်ခဲ့ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ ကျွန်တော့် အသက် ၈နှစ် သို့မဟုတ် ၉နှစ်အရွယ်လောက်က အိမ်နီးချင်း ကောင်ကလေးတွေနဲ့ တမင်ရည်ရွယ် သည်မဟုတ်ဘဲ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ထွေးဖက်ကြတာ၊ လိင်အင်္ဂါကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကြတာ စသည့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာထိတွေ့ မှုတွေ ပြုလုပ်ခဲ့ဖူးလို့ဖြစ်ပါတယ်။ အထက်တန်းကျောင်းတက်စဉ်အရွယ်ရောက်တော့ မြို့တွင်းပန်းခြံထဲက သန့်စင်ခန်းရှိ အိမ်သာခန်း Glory Hole တဘက်က အမည်မသိ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုအရ ကျွန်တော့်ငပဲကို အပေါက်ထဲထိုးထည့်ပေးပြီး ပုလွေ ပေးမှုတ်ခဲ့တယ်။ ကောလိပ်တက်တုန်းကလည်း math/sciences အဆောက်အဦးထဲရှိ သန့်စင်ခန်းတစ်ခုမှာ နှစ်ကြိမ်လောက် အမှုတ်ခံ ခဲ့ပြန်တယ်။ ဒါလည်းပဲ Glory Hole တစ်ဘက်က အမည်မသိ လူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး နာမည်သာမမှတ်မိတာ အတော်ကျွမ်းတဲ့ ပုလွေ မှုတ်စွမ်းရည်ကိုတော့ မှတ်မှတ်ရရ အခုထိသတိရနေပါတယ်။

သည်လိုအဖြစ်အပျက်လေးတွေ စာဖတ်သူသူငယ်ချင်းတို့ကို အမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံဖူးတာပါလို့ ပြောသူထံမှာ ရှိတတ်သေးကြောင်း ကျွန်တော် သတိပေးခြင်းပါ။ ကျွန်တော်ဘာကိုပြောချင်တာလဲဆိုတော့ အရွယ်ရောက်အမျိုးသား တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အဝတ်မပါကိုယ်လုံးတီး မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့ထိဆက်ဆံရတာမျိုး လိင်ဆက်ဆံရတာမျိုးကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ပြခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ 

ဘဝတစ်ခုကို ကျွန်တော် စတင်ဖြတ်သန်းခြင်းပါပဲ။ 

ဖတ်ရမယ့်စာ ရှည်လျားခြင်း အတွက် ကျွန်တော်ကြိုတင်တောင်းပန်ပါရစေ။ ကျွန်တော်ပိုပိုပြီးတွေးလေ ပိုပိုပြီးသတိရလေ ပိုပိုပြီး စာရေးဖြစ်လေမို့ပါဗျ။

 CHUCK THE PAINTER

ကျွန်တော် အသက် ၂၃နှစ်ပြည့်ခဲ့တဲ့အချိန်ပါ။ နည်းနည်းပါးပါး ပွင့်ဖို့နောက်ကျနေသူတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်လည်းဖြစ်မယ် မဟုတ်ချင်လည်း မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောရမလားဘဲ။

ရက်တစ်ရက်မှာ စိုးသူရဆိုသော ကျွန်တော့်ရဲ့ အလုပ်သူဌေးနဲ့ ကုန်စည်ပြပွဲတစ်ခုကို လိုက်ပါအလုပ်လုပ်ခဲ့ရပါတယ်။ ကုန်စည်အချို့ ခင်းကျင်းပြသရင်း လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းကိရိယာအနည်းငယ်ကို ကျွန်တော်ယူဆောင်ဖြည့်စွက်ဖို့ သူက အကူအညီတောာင်းတယ်လေ။ ကုန်စည်ပြပွဲကျင်းပရာမြို့ကို သူနဲ့အတူခရီးထွက်ဖို့ ကျွန်တော့်ကို မေးမြန်းအကူအညီတောင်းလာစဉ်က အံ့သြစိတ်ဝင်မိပေမယ့် ဝမ်းပန်းတသာလက်ခံခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့်အရည်အချင်းကို ယုံကြည်လို့ခိုင်းတာ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့အတူ ခရီးထွက်ရတာလည်း အကြိုးမယုတ်ဘူးလို့  ယူဆတယ်။

ကျွန်တော်တို့ တည်းခိုမည့် ဟိုတယ်မှာ စာရင်းပေး ၊ အခန်းယူ၊ ပါလာတဲ့အထုပ်အပိုးတွေနေရာချရင်း Lobby မှာ နောက်တစ်နာရီကျရင် ပြန်တွေ့မယ်လို့ စီစဉ်ပါတယ်။ ဟိုတယ်အခန်းက တကယ်ကောင်းတယ်။ ပရိဘောဂ၊ အခန်းအလင်းအမှောင်၊ ရေပူရေအေး စသဖြင့် အကုန် ပြည့်ပြည့်စုံစုံနဲ့။ ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့အတူ ခရီးထွက်ရင် တည်းရမယ်ဆိုတဲ့ အခန်းအပြင်အဆင်မျိုးပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ သည်အချိန် သည်ကာလ အတူခရီးမထွက်နိုင်ဘဲ အလုပ်နဲ့ပတ်သက်ရာပတ်သက်ကြောင်းခရီးထွက်ရဖို့ပဲဖြစ်နေတာများတယ်ဗျ။ ပါလာတဲ့အထုပ်အပိုးတွေကို ထားသင့်တဲ့နေရာမှာထား ချိတ်သင့်တဲ့နေရာမှာချိတ်ပြီး Lobby ထဲမှာ စိုးသူရနဲ့တွေ့ဖို့ဆင်းခဲ့ပါတယ်။ လူအုပ်ထဲမယ် ရယ်ရယ်မောမော ဟာသနှောစကားပြောနေတဲ့ သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်ရောက်သွားတော့ သူက အဆိုပါ လူအုပ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးကာ စားသောက်ဆိုင်ကို ညစာအတွက် သွားစားသောက်ဖို့ ဦးတည်ပါတယ်။ သူတို့အတွက် ကျွန်တော်က အပြင်လူတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေသလား ခံစားမိတယ်။ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်ပါတယ် သူတို့အသက်အရွယ် ၄၀ သို့မဟုတ် ၅၀တန်း တွေနဲ့ဆို ကျွန်တော့်အသက်အရွယ်က လူငယ်ကိုး။ စားပွဲဝိုင်းမှာ ထိုင်နေကြသူတွေထဲ တစ်ယောက်နဲ့မှလည်း မသိ မရင်းနှီးသော လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကိုပြပါဆိုရင် ကျွန်တော်ပါ။

စီးပွားရေးအကြောင်း အလုပ်အကြောင်းမပါဘဲ အကြောင်းအရာစုံ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောဆို စကားဝိုင်းဖွဲ့နေကြပါတယ်။ အတော် ပြည့်စုံ ကောင်းမွန်တဲ့ ညစာစားပွဲပါပဲ။ ညစာစားကြပြီးနောက် လူအုပ်ထဲမှ တစ်ယောက်သော အမျိုးသမီးက Golden Cadillac တစ်ခွက် လောက်သောက်ဖို့ ကျွန်တော့်ကိုပြောလာတယ်။ သူပြောတဲ့ သောက်စရာက ဘယ်လိုမျိုးလည်းဆိုတာ ကျွန်တော်တကယ်မသိဘူးရယ်။ အဝင်ချောချောမွေ့မွေ့နဲ့ အရသာကလည်းမဆိုးပါဘူး။ စကားပြောလိုက် သောက်လိုက်နဲ့ အခန်းတခုလုံး ချာလည်လည်မဖြစ်ခင်အထိ ဆက်ထိုင်နေခဲ့တာပါ။ ကျွန်တော် ယမကာသောက်တာ ရေချိန်လွန်နေပြီဆိုတာ အချိန်အနည်းငယ်ကြာမှသိလာတယ်။ အရင်က သည်လောက်မသောက်ခဲ့တာတော့ သေချာတယ်။ အားလုံးကို ‘ကောင်းသောညပါ’လို့ နှုတ်ဆက်ပြီး ကျွန်တော့် ကိုယ်တာအတွက် ကုန်ကျစရိတ်ကိုပေးပါရစေလို့ခွင့်တောင်းလျက် ကောင်တာမှာ ပိုက်ဆံရှင်းဖို့လုပ်တော့ စိုးသူရက လက်ကိုဝှေ့ယမ်းပြကာ သူပေးမည့် အကြောင်းပြောပါတယ်။ နောက်နေ့မနက် ၈နာရီ ဟိုတယ် Lobby မှာစုံကြဖို့ သူက အနားကပ်လာပြီး ထပ်မှာတယ်။ နံနက်စာစားဖို့နဲ့ ကုန်စည်ပြပွဲကိုသွားဖို့ အတွက်ပေါ့လေ။

ကျွန်တော်ဖြင့် အခန်းပြန်ပြီး ခပ်မြန်မြန်လေး ဆီးသွားချင်နေပါပြီ။ ရီဝေေ၀ခံစားချက်ရယ် ဆီးသွားချင်တဲ့စိတ်ခံစားချက်ရယ် နှစ်မျိုး စလုံးက ကျွန်တော့်ကို အိန္ဒြေမရ ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်စေပါတယ်။ စားသောက်ဆိုင်ကနေ မြန်မြန်ခွာပြီး ဓာတ်လှေကားရှိရာကို ဦးတည်သွား လိုက်တယ်။ ဓာတ်လှေကားစီမရောက်ခင် ဆိုင်းဘုတ်အချို့တတ်ထားတဲ့ စင်္ကြံရှည်ကြီးတစ်ခုကို ကျွန်တော် သတိပြုမိတယ်ဗျ။ "Meeting Rooms 1-4" နဲ့ "Restrooms" ဆိုတဲ့ဆိုင်းဘုတ်တွေပေါ့။ သည်ပုံအတိုင်းဆို အပေါ်ထပ်မရောက်ခင် ဘောင်းဘီထဲတင်ကိစ္စပြီးသွား လောက်မယ်။ ခန်းမကျယ်ကြီးရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှာ အမျိုးသမီးသန့်စင်ခန်းရှိပြီး ညာဘက်ခြမ်းမှာတော့ အမျိုးသားသန့်စင်ခန်းရှိနေ ပါတယ်။ ခန်းမကျယ်ကိုဖြတ်လျက် သန့်စင်ခန်းရှိရာဘက်ကိုအသွား အလယ်တည့်တည့်လောက်မယ် "Caution Wet Paint" ဆိုတဲ့ သတိပေးဆိုင်းဘုတ်လေးထောင်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ မလှမ်းမကမ်းမှာ သင်္ဘောဆေးပုံးအချို့ရယ် ပစ္စည်းကိရိယာအချို့ရယ်စုပုံထား တာကို မြင်မိသေးတယ်။ အလူမီနီယံခေါက်လှေကားတစ်စင်းကိုလည်း ခန်းမအစွန်ထောင့်တစ်နေရာမှာ  သပ်သပ်ရပ်ရပ် ထောင်ထားတာ ကို သတိထားဖြစ်တယ်။ မခြောက်သေးသော သင်္ဘောဆေးရနံ့ခပ်ပါးပါးကိုလည်း ရှူရှိုက်မိရပါရဲ့။  

ကျွန်တော်လည်း သန့်စင်ခန်းတံခါးကို အသာအယာတွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်သွားလိုက်ပါတယ်။ သန့်စင်ခန်းကြီးက အတော်ကျယ်သလို သန့်ရှင်း ပြီး အနံ့အသက်ကင်းနေတာကိုတွေ့ရတယ်ပေါ့။ အခန်းဘယ်ဘက်ခြမ်း နံရံမှာ Oval ပုံ လက်ဆေးကြွေဇလုံ ငါးခုကို တန်းစီတပ်ထားပြီး မလှမ်းမကမ်းမှာ ဆီးသွားကြွေကမုတ်ခွက်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်တင်ဆင်ထားပါတယ်။ အခန်းညာဘက်ခြမ်းအစွန်လောက်မှာတော့ သုံးထပ်သား သစ်သားတွေလား ကြိတ်သားတွေလားမပြောနိုင်တဲ့ အသားပြားတွေနဲ့ လှတပတ ကန့်ထားတဲ့အိမ်သာခန်း လေးခန်း လောက် တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော် လက်ဆေးဘေစင်ကိုသွားပြီး နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ မှန်အကြီးကြီးကို မော့ကြည့်မိပါတယ်။ ကျွန်တော့် အသွင်အပြင်က တကယ့် ဘရုတ်သုတ်ခပုံစံပေါက်နေရော။ မျက်နှာက ဖြူဖျော့ဖျော့ ဆံပင်ဖရိုဖရဲနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့အကျီၤလည်း လျော့တိ လျော့ရဲဖြစ်လို့။ လက်ဆေးဘေစင်တွေရဲ့အစွန်မှာ အနီရောင်ကိုယ်ထည် အဖြူရောင်နှုတ်သီးနဲ့ Lava hand soap လေးက ထင်းကနဲ မြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော် စက္ကူလက်သုတ်ပဝါအနည်းငယ်ကို ဆွဲယူလိုက်ကာ ရေအနည်းငယ်စွတ်ပြီး မျက်နှာကိုသန့်စင်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့အချိန်မှာပဲ အိမ်သာအခန်းတစ်ခုထဲက ရေဆွဲချသံကြားရကာ အရပ်ရှည်ရှည်၊ မျက်နှာမှာ ဝက်ခြံအနည်းငယ်ရှိတဲ့ အသက် ၁၇နှစ် အရွယ် သို့မဟုတ် နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိမယ့် ကောင်လေး တစ်ယောက်ထွက်လာတာကိုမြင်ရပါတယ်။ မြင်ဖူးနေကြ နံရံဆေးသုတ် သမားတွေဝတ်လေ့ရှိတဲ့ ဝတ်စုံကိုဝတ်ဆင်ထားတာပါ။ အဖြူရောင် ဘောင်းဘီ၊ အဖြူရောင် တီရှပ်နဲ့ အဖြူရောင်ဆေးသုတ်သမားဦးထုပ် တစ်လုံး ဝတ်ဆင်ထားတာမို့ သူ့အဝတ်အစားတွေပေါ်မှာ မီးခိုးရောင်၊ အပြာရောင် စသည့် ဆေးပြောက်ဆေးစက်အချို့ ခပ်ကျဲကျဲမြင်ရ ပါတယ်။ ကောင်လေးက ကျွန်တော့်နံဘေးရှိ ဘေစင်မှာ လက်လာဆေးစဉ်မှာပဲ အလားတူ အဖြူရောင်ဆေးသုတ်သမားဝတ်စုံဝတ်ဆင် ထားတဲ့ လူလတ်ပိုင်းတစ်ယောက် သန့်စင်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာတယ်။ သူကတော့ မြင်ကွင်းထဲမှာ ထင်းနေတဲ့ လက်ဆေးဆပ်ပြာဘူး ရှိရာကို အရင်လှမ်းသွားကာ လက်နဲ့အပြည့် ဆပ်ပြာညှစ်ထည့်လျက် သူ့လက်နဲ့ နဖူးမှာ ပေကျံနေတဲ့ဆေးစက်တွေကို ဆေးကြော ပါတယ်။ အသက်ငယ်တဲ့ ကောင်လေးက သူ့လက်ခြောက်သွေ့အောင်လုပ်ပြီး စက္ကူလက်သုတ်ပဝါကို လှမ်းယူနေချိန်မှာ နောက်ဝင်လာ တဲ့ ဘိုးတော်က စကားပြောလာပါတယ်။

‘ပစ္စည်းတွေအတော်များများ ဦးလေး သိမ်းခဲ့ပြီ။ ကျန်တဲ့ပစ္စည်းတွေလောက်ပဲ မင်းသိမ်းဆည်းပြီး ခန်းမအပြင်ဘက်က ကားအနားမှာစောင့် နေလိုက်။ ညဆိုင်းမန်နေဂျာကိုသွားတွေ့ပြီး အလုပ်ကိစ္စအတွက် ဦးလက်မှတ်သွားထိုးလိုက်မယ်။ သွက်သွက်လုပ်ပြီးလာမှာပါကွ’ လို့ ရှင်းလင်းပီသတဲ့ အသံနဲ့ပြောတာပါ။ သူ့အသံက ထူးထူးခြားခြား နားထဲရှင်းနေရော။ အဲ…. ‘ဆေးဘူးအဖုံးတွေ သေချာပိတ်ရဲ့လား စစ်ကြည့်ဦးနော် ကောင်လေး’ ထပ်ပြောလာတယ်။

‘ဟုတ်ကဲ့….သေချာလုပ်လိုက်ပါ့မယ် ဦး’ လို့ ကောင်ကလေးကပြန်ဖြေကာ လူကြီးဆီမှ သော့တွဲတစ်တွဲလှမ်းယူလိုက်ပါတယ်။

‘ဟေး….ငါ့တူ ဒါလေးကော ယူသွားဦး’ လူကြီးက ပြောပြောဆိုဆို သူ့အိပ်ကပ်ထဲမှ လက်ကိုင်ဖုန်းအား ကောင်လေးကို ပေးပါတယ်။ ကောင်လေးလဲ အသာလှမ်းယူလျက် သန့်စင်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ အပြင်ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ရုတ်ခြည်းဆိုသလို ကျွန်တော့်ဝမ်းဗိုက်ကို လက်နဲ့ဖျစ်ညှစ်လိုက်တဲ့အတိုင်း ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အနီးစပ်ဆုံး တံခါးဖွင့်ထားတဲ့ အိမ်သာခန်းတံခါးတစ်ခုရှိရာအပြေးလေးသွားတယ်။ စေ့ပိတ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ တံခါးအသာဟထားတဲ့အခန်းရှိရာ ကိုပေါ့။ ကြွေကမုတ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ဗိုက်ထဲရှိသမျှ အကုန်ထိုးအန်ချလိုက်ပါတယ်။ အိမ်သာသုံးစက္ကူလိပ်ကနေ စက္ကူအနည်းငယ်ဆွဲယူလိုက်ကာ ပါးစပ်တဝိုက်ကို သုတ်သင်ပစ်တယ်။ အခန်းအပြင်ဘက်မှ စက္ကူလက်သုတ်ပဝါကို ဆွဲယူလိုက်သံကြားရ ချိန် အိမ်သာကြွေကမုတ်ကို ရေဆွဲချလျက် ပေကျံသမျှဆေးကြောလိုက်ပါတယ်။

‘အဆင်ပြေရဲ့လား ကိုယ့်လူ’ နုညံ့ပြီး ပီသရှင်းလင်းတဲ့အသံတစ်သံနဲ့ မေးမြန်းသံကြားရတယ်။

‘Yeah…အဆင်ပြေလောက်ပါရဲ့….ဆောရီးဗျာ…အားရပါးရအန်ထည့်လိုက်တာ’ လို့ပြန်ဖြေရင်း အိမ်သာခန်းကထွက်ရအောင် မတ်တပ်ထအရပ် အနည်းငယ်ယိုင်သွားချိန် ကျွန်တော့်ပခုံးတဝိုက် သန်မာတဲ့ လက်အစုံက ဖမ်းထိန်းလိုက်တာကို ခံစားရပါတယ်။ သူ ကျွန်တော့်ကို အိမ်သာ ခန်းထဲမှ တွဲခေါ်ထွက်လာပြီး အပြင်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်လက်မောင်းအစုံကို ထိန်းကိုင်ထားပေးတယ်။

‘ကိုယ့်လူကြည့်ရတာ နည်းနည်း ရေချိန်ကိုက်နေသလိုပဲ။ ကားမောင်းမလာပါဘူးနော်။’

‘No…ကျွန်တော် အပေါ်ထပ်မှာ အခန်းတစ်ခန်းယူထားပါတယ်ဗျ’လို့ ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

“အ…ဒါဆိုကောင်းတာပေါ့။ သည်ပုံအတိုင်း ကိုယ့်လူကားမောင်းပြန်လို့မဖြစ်ဘူးရယ်’  သူပြောလာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ နောက်တစ်ကြိမ်တောင်းပန်စကားဆိုမိပြန်တယ်။

‘ကျုပ်လည်း သည်လို မကြာခဏကြုံဖူးပါတယ်ဗျာ။ ခင်ဗျား ဂရုတစိုက်ပြန်မှကောင်းမယ်’ သူက အကြံပေးလာတယ်။

ကျွန်တော် လက်ဆေးဘေစင်ကို သွားချင်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် သည်ငနဲက ကျွန်တော့်ပခုံးအစုံကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ဖမ်းထိန်းထားသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်တင်သားဆိုင်တွေကို ကိုင်ပြီးတွန်းထားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ အိမ်သာခန်းထဲက ထွက်တော့ ပခုံးကိုဖမ်းထိန်းထားတဲ့ သူ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော့်တင်ပါးကို တစ်ချက်အသာအယာဖျစ်ညှစ်လိုက်သေးတာ။ ကျွန်တော့်မှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး လက်ဆေးဘေစင်ကိုကျော်ကာ ဆီးသွားကြွေခွက်တွေဘက် ရောက်သွားတယ်။ "Aaaaahhhh....." ဆိုတဲ့ ညည်းညူ သံလိုလို အော်သံလိုလိုကြားမှ နံဘေးနားက ကြွေကမုတ်မှာ သူအားရပါးရ ဆီးသွားနေတာကို သတိပြုမိလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရောယောင်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဆွဲဖွင့်ကာ ဆီးသွားလိုက်တယ်။

သူက ကျွန်တော့်ရဲ့နံဘေးကပ်ရပ် ဒုတိယ ဆီးသွားကြွေကမုတ်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေစဲပါ။ ဟူး…ဘယ်လို လုပ်ထားလဲမသိဘူး။ ဆီးသွားကြွေ ကမုတ်တစ်ခုနဲ့တစ်ခုကြားမှာ ကာထားခြားထားတဲ့ အကာလေးက ခပ်နိမ့်နိမ့်လေးတွေဆိုတော့ ကျွန်တော် ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဇစ်ဆွဲဖွင့်တာ၊ ငပဲကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဆီးသွားတာကအစ နံဘေးကလူ မမြင်ချင်မှအဆုံး။ သောက်ထားသမျှ အရှိန် ဆီးနည်းနည်း သွားလိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတယ်။ ကျွန်တော့်နံဘေးကနေ သူ ရွှေပြွန်ကရေသွန်နေသံကိုလည်းကြားနေရပါတယ်။ ခဏရပ်သွားပြီးမှ နောက် တစ်ကြိမ် ဆီးသွားသံကို ကြားရသေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ကိစ္စအဆုံးသတ်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ကို ပြန်ဆွဲတင်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် လက်ဆေးဘေစင်ဘက် ဦးခေါင်းပြန်လှည့်လိုက်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ် နံဘေးကလူဘက် တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်မိတာမှာ ကြီးမားရှည်လျားတဲ့ သူ့ငပဲကို တခုတ်တရကိုင်ထားလျက်သားရှိတာ တွေ့ရတယ်။ 

သူ့ငပဲရဲ့ရှည်လျားပုံက ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ထဲမှ သုံးလေးလက်မလောက်တောင် လျံထွက်နေသလားထင်ရပါတယ်။ ကျွန်တော် လက်ဆေးဘေစင်ကိုရောက်တော့ လက်အစုံကို သေချာကျကျနန ဆေးကြောလိုက်ရင်း တဘက်နံရံမှာ တပ်ထားတဲ့ လက်သုတ်စက္ကူ ပဝါလိပ်ရှိရာဘက် လှည့်လိုက်တာ သင်္ဘောဆေးသုတ်ဘိုးတော်က ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို အားရပါးရ ပွတ်သပ်ကာ ဗုံတံခေါက်နေတာမို့ ခဏနေကမြင်ခဲ့ရတာထက် ပိုကြီးမားနေတာကို မြင်မိရတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် စက္ကူလက်သုတ်ပဝါယူစရာရှိတာ သုံးလေးခုလောက်ယူပြီး လက်အစုံကို ပြောင်စင်ခြောက်သွေ့အောင် သုတ်သင်နေလိုက်ပါတယ်။ တမင်တကာ လုံ့လစိုက်စရာမလိုဘဲ မြင်နေရတဲ့ အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်အာသာဖြေနေတဲ့ မြင်ကွင်းကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးချင်စိတ်တော့ ရှိခဲ့ဘူးတယ်။ ကျွန်တော် လက်ဆေးဘေစင်ဘက် တဖန်ပြန်သွားပြီး ကိုယ့်မျက်နှာကိုယ် ပြန်ကြည့်တယ်။ ရှုပ်ပွသယောင်ဖြစ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ကိုယ့်လက် ချောင်းကိုယ်ကိုသုံးကာ ဖြီးသင်ပြီး မျက်နှာပေါ်က ဝက်ခြံအချို့ကို အခြေအနေ ကြည့်သလိုလိုနဲ့ ဗုံတံခေါက်နေတဲ့ ဘဲကြီးအား မှန်ထဲက နေ မသိမသာလှမ်းကြည့်ခဲ့တယ်ဆိုတာ မညာပါဘူး။ သည်လူ ဆီးသွားကြွေကမုတ်အနားကနေ အနောက်ဘက်ကို အနည်းငယ်ဆုတ်ပြီး သူ့ငပဲကိုအားရပါးရကိုင်လျက် ဗုံတံခေါက်နေတာ ဘေးဘီကို ဂရုစိုက်ဟန်မတူဘူး။ တဘတ်ဘတ်နဲ့ အသံက သန့်စင်ခန်းတဝိုက် ကြား နေရပါတယ်။ သူ ကျွန်တော်ရှိရာဘက် ဦးခေါင်းတစ်ချက်ငဲ့ကြည်ကာ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြတယ်။ သည်တော့မှ ဘဲကြီးရုပ်ရည်သွင်ပြင်က အတော်ကြည့်ကောင်းကြောင်း ကျွန်တော်သတိပြုမိပါတယ်။ ခဏနေကတော့ ကိုယ့်အရှိန်နဲ့ကိုယ် လှိမ့်နေတာလေ။ အရပ်မြင့်မြင့်၊ ပခုံးကျယ်ကျယ်၊ ခါးကျဉ်းကျဉ်းနဲ့ ရှည်လျားတဲ့ပေါင်တံအစုံလည်း ပိုင်ဆိုင်သေး။ ကွေးကောက်ရှည်လျားတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေက ဆောင်းထားတဲ့ အဖြူရောင် သင်္ဘောဆေးသုတ်သမားဦးထုပ်ရဲ့အပြင်ကို လျှံကျနေပါတယ်။ သူ့အပြုံးကနှစ်လိုဖွယ်ရှိသလို ရိတ်သင်ထားတဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေး ပသိုင်းမွှေးတွေက မေးရိုးတလျောက်မှာ စိမ်းနေရော။ အမ်….ပြီးတော့ သူ့ငပဲ ကြီးက ရှာမှရှားတဲ့ စံချိန်မှီဆိုဒ်ကြီးနဲ့ရယ်။ ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့ ငပဲကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေကလည်း လှပတုတ်ခိုင် နေပါတယ်။ ဗုံတံခေါက်ပုံကလည်း ပညာပါတယ် အလျင်စလိုမနိုင်ဘဲ အသာအယာ ခပ်ဖြေးဖြေးနဲ့မို့ ကြည့်မြင်ရသူကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတာအမှန်ပါ။ ကျွန်တော် မသိမသာခိုးကြည့်တာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ အသေအချာစိုက်ကြည့်မိတယ်။ နောက်တော့ သူ့နံဘေးက ဆီးသွားကြွေ ကမုတ်ရှိရာကိသွားလျက် ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်ကာ ငပဲကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ သူ ခပ်နိမ့်နိမ့် ကြားအကာအရံကို ကျော်လျက် ကျွန်တော့်ငပဲအားတစ်ချက်ကြည့်လျက် ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့် အပြုံးတစ်ချက်ပြုံးရင်း ‘ခပ်တုတ် တုတ်နဲ့ မဆိုးဘူးပဲ…ဘော်ဒါ’ လို့ပြောလာတယ်။

‘ကျေးဇူးဗျာ….ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားပစ္စည်းကတော့ တကယ့်အကြီးကြီးပဲ။ ရှည်လည်းရှည်တယ်’ ကျွန်တော် ပြန်လည်းပြော သူလုပ်သမျှ လည်း အကြည့်မလွတ်စေရပါ။

ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ငပဲကို လက်လွှတ်ချလိုက်တာမှာ ငပဲကြီးက မပျော့မမာနဲ့ တွဲလျောင်းကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေပါတယ်။ ကွမ်းသီး ခေါင်းကနေ အနောက်ဘက်ကို တရွေ့ရွေ့ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ငပဲအရေပြားကို ကျွန်တော် သေချာကြည့်မိတော့ သူ လိင်တံထိပ်အရေပြား ဖြတ်ထားတာမျိုး မလုပ်ထားဘူးရယ်။ ယခင်က မပြုမပြင် သဘာဝဆန်တဲ့ လိင်အင်္ဂါအများအပြားကို ကျွန်တော် မမြင်ဖူးခဲ့ပါ။ 

နောက်တစ်ကြိမ် သူ့ငပဲကိုသူပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီး လက်ကစားတော့ လက်ထဲမြုပ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းအနေအထားကို ကျွန်တော်ပြန်ကြည့်နေမိတာပေါ့။ သန်မာ အားပြည့်တဲ့ သူ့လက်အစုံနဲ့ ကိုင်ထားတဲ့ အမျိုးသားလိင်အင်္ဂါကြီးကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်ကြည့်ချစ်စိတ် မတရားထကြွလာပါတယ်။

‘ခင်ဗျား ပုလွေအပေးခံရတာကို သဘောကျလား။ ခင်ဗျား ငပဲခပ်တုတ်တုတ်ကို ပုလွေပေးရရင် သောက်ရမ်းကောင်းမှာပဲ’ လို့ သူက စကားစလာတယ်။

‘သေ…သေ..သေချာလို့လားဗျ….ကျွန်တော် ပုလွေအမှုတ်ခံရတာကို သောက်ရမ်းကြိုက်တာ’ ကျွန်တော် တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ်နဲ့ စကားပြန်ပြော ပြန်ဖြေမိပါတယ်။

‘ခင်ဗျား….သည်ဟိုတယ်မှာ တစ်ယောက်တည်း တည်းတာလား’ သူကမေးတယ်။

‘ဟုတ်တယ်။ အခန်းနံပါတ် ၅၂၀မှာ တည်းတာပါ’ (တကယ်တမ်းက ကျွန်တော်တည်းခိုနေတဲ့ အခန်းနံပါတ်ကို တကယ်မမှတ်မိပါဘူး။ ပြန်စဉ်းစားနေတုန်း ပါးစပ်ထဲရှိတဲ့ နံပါတ်ကိုရွတ်ဆိုပြလိုက်ပါတယ်။)

‘ကောင်းသားပဲ…အဖော်တစ်ယောက်လောက်ခေါ်လာရင် အဆင်ပြေလောက်သလားဗျ’ သူထပ်မေးတယ်။

အား…သည်လို သည်လို ကြည့်ကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို ဗုံတံခေါက်ပေး ပုလွေမှုတ်ပေးမယ့်ကိစ္စကို ကျွန်တော် ဘယ်လို များ ငြင်းဆန်နိုင်ပါ့မလဲ။ သူ့ကို ရတယ် အဆင်ပြေတယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်အတွက် တကယ်လည်းအဆင်ပြေပါတယ်။ အချိန်းအချက်ကိစ္စ ပြောဆိုကြပြီးမှ သူ့အလုပ်အတွက် စာချုပ်လက်မှတ်ထိုးဖို့အရေးတကြီးသွားရဦးမယ့်အကြောင်း၊ ပြီးတော့ သူ့အကူ ကောင်လေးကို ပြန်ခေါ်လာရမယ့်ကိစ္စရှိသေးတဲ့အတွက်ရယ် တကိုယ်ရေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့အတွက်  အချိန်တစ်နာရီလောက်ကြာမှာမို့ စောင့်ပေးပါလို့ သူပြောလာတယ်။ ကျွန်တော် သူပြောတာကို သဘောတူလိုက်ပြီး ဟိုတယ် အခန်းနံပါတ်ကို တဖန်ရွတ်ဆိုပြလိုက်ပါ တယ်။

သူ့ငပဲကြီးကို ဘောင်းဘီထဲပြန်ထည့် အဝတ်အစားကပိုကရိုမဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်လျက် ‘ဒါဆို ခဏနေမှ ကျုပ်တို့ပြန်တွေ့ကြတာပေါ့’ လို့ ပြောရင်း ထွက်ခွာသွားပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ဓာတ်လှေကားရှိရာဦးတည်သွားလိုက်ပြီး ဟိုတယ်အခန်းရှိရာကို ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ အေးစိမ့်နေတာမို့ အဲကွန်းခလုပ်ကို အမြင့်ဆုံးလုပ်ခဲ့မိတာ ကျွန်တော်သတိရသွားတယ်။ အဲကွန်းခလုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော် လက်တင်ပါကုလားထိုင် တစ်ခုမှာထိုင်ချခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဘာလုပ်ခဲ့မိပါလိမ့်။ အမည်မသိ သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ကိုယ်တည်းခိုနေတဲ့အခန်းကို ဖိတ်ခေါ်မိခဲ့တယ်လား။ ကျွန်တော် ခေါင်းထဲ ကြည်သွားအောင် ရှင်းဦးမှပါပဲ။ ကော်ဖီစက်ခပ်သေးသေး တစ်ခုရယ်၊ ကော်ဖီကရားတစ်ခုရယ် အခြားဖျော်သောက်စရာလေးတွေ ပြင်ဆင်ထားပေးတဲ့ သန့်စင်ခန်းအနားကို ကျွန်တော်သွားလိုက် တယ်။ ခရီးဆောင်အိတ်ထဲက aspirin ဆေးပြားအနည်းငယ်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်မျိုချလိုက်ရင်း ခံတွင်းသန့်ရှင်းရေးအတွက် သွားတိုက်ပြီး နောက် ရေမိုးချိုးပစ်ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှ ကျွန်တော်ထွက်လာတော့ ကော်ဖီက အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီမို့ ဟိုတယ်ကပေးထားတဲ့ အဖြူ ရောင်ရေချိုးဝတ်ရုံတစ်ထည် ဆွဲယူဝတ်ဆင်ခဲ့တယ်ပေါ့။ ကော်ဖီတစ်ခွက်ငှဲ့ယူကာ ပြန်ထွက်လာပြီး တီဗီရှေ့ဆိုဖာမှာထိုင်လျက် TV Channel တွေကို လျှောက်မွှေပါတယ်။ နောက်တော့ ဟိုတယ်ဧည့်ကြိုကောင်တာကို ဖုန်းဆက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို နံနက် ၆နာရီအတိမှာ wake up call ခေါ်ပေးဖို့ပြောလိုက်တယ်။ 

အခု လောလောဆည် ည ၈နာရီ၃၀မိနစ်ဖြစ်နေပြီ ဟိုလူက ၉နာရီမှ လာမှလား ဒါမှမဟုတ် ဘယ်အချိန်မှာရောက်လာမလဲကွာ…ဟူး။ တကယ်ဆို အိပ်ကာနီးမှ ရေချိုးတတ်တာ သည်ပုံအတိုင်းဆို ပြန်ပြီး ရေချိုးရဦးမယ်။ အိပ်ရာပေါ်တက်လှဲ ကျောဆန့်ကာ တီဗီကလာတဲ့ အစီအစဉ် အချို့ကို စောင့်ကြည့်နေမိပါတယ်။ အခန်းအပူချိန်ကလည်းအေး၊ ကော်ဖီတစ်ခွက်လည်းသောက်၊ ခပ်စောစောက aspirin လည်းသောက်ထားသည်မို့ အရက်သောက်ပြီး ရေချိန်ကိုက်တာ မူမမှန်တာတွေမဖြစ်တော့ဘဲ ပုံမှန်အနေအထားပြန်ရပါပြီ။ ဟော….ည ဆယ်နာရီထိုးပြီဆိုတော့ ဟိုလူမလာလောက်တော့ဘူးထင်တယ်။ ဘယ်လိုကိစ္စမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် မျှော်လင့်ချက်အပေးခံရတာ၊ မျှော်လင့်ထား တဲ့အတိုင်းဖြစ်မလာတာမျိုးတွေ ဆိုရင် ကျွန်တော်အတော်စိတ်ခုတတ်တာပါ။ အခုပဲ ကုန်းပြီး ပုလွေပေးတော့မလိုလို အခုပဲ အဝတ်ချွတ် ရတော့မလိုလိုနဲ့….Oh well!

အိပ်ရာပေါ်က ရုတ်ခြည်းထရပ်လိုက်တော့ အစပထမ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်  ဘယ်ရောက်နေလည်း မသိဘူးဖြစ်သွားတယ်။ အခန်းမီးနဲ့အတူ တီဗီကလည်း ပိတ်မထားဘဲ ဖွင့်လျက်သား။ မျက်တောင် ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ပြီး ဟိုသည်ကြည့်လိုက်မှ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးထွက် လာကာ ဟိုတယ်အခန်းတစ်ခုထဲရောက်နေကြောင်း သတိပြန်ကပ်ပါတယ်။ အိပ်ရာ ခုတင်နံဘေးက နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အနီရောင်နံပါတ်အချို့က ည ၁၀နာရီနဲ့ ၄၇မိနစ်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်းပြနေပါရဲ့။ ကျွန်တော် အသံတစ်ခုခုကြားလိုက်ရသလားလို့တွေးမိတယ်။ မလှမ်းမကမ်းက TV remote ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး တီဗီကိုပိတ်လိုက်ပါတယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်အခန်းတံခါးကို ခပ်ဖွဖွခေါက် လိုက်တဲ့အသံကို ကြားရပါတယ်။ အိပ်ရာပေါ်ကသေချာဆင်း ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဝတ်ရုံကိုသေချာဆွဲဆန့်လျက် အခန်းတံခါးကိုသွားဖွင့်ပေး လိုက်ပါတယ်။ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ဟိုလူရောက်လာတယ်။ သည်လိုအသွင် သည်လိုအပြင်အဆင်မျိုး ကျွန်တော်ကြိုတင်မမျှော် လင့်ထားမိဘူး။

သူ့အသွင်အပြင်က မြင်ရုံနဲ့တိမ်းမူးသွားလောက်တယ်ဗျ။ သန့်စင်ခန်းထဲက မလင်းတလင်း မီးချောင်းတွေရဲ့အလင်းရောင်က သူ့ရဲ့ ပုံသဏ္ဌာန် အစစ်အမှန်ကို ဆုံးဖြတ်လို့မရခဲ့ဘူးပဲ။ သူ့ကို သန့်စင်ခန်းထဲမှာ မြင်ခဲ့ရစဉ်ကတော့ ခန္ဓာကိုယ်ထွားကြိုင်းတယ် တောင့်တောင့် တင်းတင်းနဲ့ ကြည့်ကောင်းတယ် သည်လောက်ပဲ မြင်ခဲ့ရတာကိုး။ ကျွန်တော် တည်းခိုနေတဲ့ ဟိုတယ်အခန်းတံခါးဝမှာ သူမတ်တပ်ရပ် နေရုံနဲ့ ပြည့်နေရော။ သူ့အရပ်အမြင့်က ၆ပေ ၃လက်မအထက်ရှိလောက်သလို သင်္ဘောဆေးသုတ်သမားတွေဆောင်းထားတဲ့ ဦးထုတ် လည်း ဦးခေါင်းမှာမရှိတော့ဘဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြီးသင်ထားတဲ့ အညိုရင့်ရောင်ဆံနွယ်တွေကိုသာတွေ့ရ့ပါတယ်။ ကောင်းမွန်စွာ ရိပ်သင် ပုံသွင်းထားတဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေကလည်း ဆံပင်အရောင်နဲ့အတူတူပါပဲ။ သူ့မျက်ဝန်းများကတော့ အညိုဖျော့ဖျော့နဲ့ ကြယ်ပွင့်လေးတွေလိုအရောင်တောက်နေပါတယ်။ အဝတ်အစားဝတ်ဆင်ထားပုံကတော့ ကျွန်တော့်အကြိုက်မဟုတ်ပါဘူး။ ကောင်း ကောင်းလေ့ကျင့်တည်ဆောက်ထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပုံရိပ်ပေါ်လွင်အောင် အဖြူရောင် t-shirt ကိုဝတ်ဆင်ထားသလို Fitting Jeans တစ်ထည်ကိုလည်း အလိုက်သင့်ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ ခြေထောက်မှာတော့ Wellington Boots အနက်ရောင် တစ်စုံကို ဝတ်ထား တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီက ချပ်ရပ်ကပ်နေတာပါပဲ။ ကျယ်ပြန့်တဲ့ ပခုံးနဲ့ မို့မောက်တဲ့ ရင်အုပ်အစုံကို ကျွန်တော်အရင်သတိပြုမိတယ်။ ခပ်ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ကြယ်သီးဖုလေးလိုဖြစ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေရယ်၊ ခပ်ကြပ်ကြပ် ဂျင်းဘောင်းဘီ ကြောင့် ဗိုက်သားပြင်ပေါ်က ကြွက်သားအမြှောင်းတွေကို မြင်သာအောင် ဖြစ်နေတာရယ်ကြောင့် ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲမယ် စိုက်မကြည့် ဘဲ မနေနိုင်ဘူး။ ဂျင်းဘောင်းဘီအကြပ်ကလည်း သူ့ခါးမှာ ခပ်တည်းတည်းလေးချိတ်ထားသလိုမို့ အသည်းယားစရာ တင်သားဆိုင်ရဲ့ အဖောင်းအကြွနဲ့ ရှေ့ကအထုပ်အထည်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်သာစေပါတယ်။ အား….ဂျင်းဘောင်းဘီစကလည်း ခုန်းထပြီးအ မြှောင်းလိုက် ဘယ်ဘက်ပေါင်ခြံဘက်ဆင်းသွားတဲ့ ငပဲကြီးကောက်ကြောင်းကို မဖုံးနိုင်ပါဘူး။ Shit….သည်ငနဲက ရုပ်ရည်ကော ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအလှကော အတော်ပြည့်စုံသူပါ။ သူ့လက်ထဲမှာတော့ အညိုရောင် စက္ကူအိပ်တစ်အိတ်ကို ဆွဲကိုင်လာတာမြင် ရတယ်ဗျ။

ကျွန်တော် ဟိုတယ်အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး တံခါးရွက်ကိုကိုင်လျက် မြင်ကွင်းထဲရှင်းရှင်းလင်းလင်းထင်းနေတဲ့ ငနဲကြီးကို အထက် အောက် စုန်ဆန်ကြည့်မိနေပုံက လူထူးဆန်းတစ်ယောက်ကို မြင်ရလို့စူးစမ်းနေတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ သူ့နှုတ်ခမ်းသားတွေ ခပ်ရွရွလှုပ်သွား တာကို ကျွန်တော် မြင်ရပေမယ့် သူဘာပြောလိုက်မှန်းမသိဘူး။ "I'm sorry....what?" လို့ ကျွန်တော်ပြောလိုက်မိတယ်။ ခပ်ကြီးကြီး သူ့သွားတွေပေါ်တဲ့အထိ သူရယ်ပြုံးပါရောလား။ သူအနည်းငယ်ရယ်ပြုံးလိုက်တိုင်း အညိုဖျော့မျက်ဝန်းများရဲ့ထောင့်စွန်းမယ် အရေပြားအတွန့်အခေါက်အနည်းငယ် ပေါ်လာပါတယ်။

သူ အနည်းငယ်ရယ်သွမ်းသွေးကာ လေးပင်ပြီး ရှင်းလင်းချိုသာတဲ့ အသံနဲ့ ‘ကျုပ် အထဲဝင်လာလို့ရမလား?’ လို့မေးလာတယ်။

‘အိုး….Sure….ဝင်ခဲ့ပါဗျ’ ကျွန်တော့်မှာ အရူးလိုပဲ ဟိုသည်တွေးနေမိတာ။ အခန်းတံခါးကို အသာထိန်းကိုင်ထားပြီး အခန်းထဲ သူဝင်လာလို့ရ အောင် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘေးကိုတိမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ သည်လောက်ကြီးတဲ့ အခန်းတံခါးဘောင်ကို ကျွန်တော့်မျက်စိ ထဲမှာ သေးသယောင် ထင်မြင်စေတဲ့အထိ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အဟန့်ကကြီးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ အခန်းထဲ အသာအယာဝင်လာတာပါပဲ။

ကျွန်တော် အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်တော့ သူက သန့်စင်ခန်းခဏသုံးလို့ရမလားလို့မေးပါတယ်။ ‘ကျုပ် အလျင်စလိုလာရင်းနဲ့ ဆီး သွားချင်လာလို့’ ပြောသေးတယ်။ သူ သန့်စင်ခန်းထဲဝင်သွားပြီးနောက် ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီရဲ့ အပေါ်ဆုံးကြယ်သီး တစ်လုံးကို ဖြုတ်လိုက်တာ လှမ်းမြင်လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အိပ်ရာခုတင်ရှိရာ ဧရိယာဘက် ရောင်လည်လည်နဲ့လျှောက်သွားမိပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ရပ်နေမိပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ အိပ်ခန်းဘက် သူပြန်ဝင်လာပြီး စကားစမြည်လှမ်းပြောလိုက် သံကို ကြားရတာမို့ ကျွန်တော် ငဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ကျွန်တော်မျက်လုံးပြူးရတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ သူ မတ်တပ်ရပ်နေပါတယ်။ ကြီးမားရှည်လျားတဲ့ သူ့ငပဲကြီးကို ဘောင်းဘီထဲမထည့်ဘဲ တန်းလန်းကြီးသည်အတိုင်း ထားထားတာလေ။ သူလာတဲ့အချိန်နောက်ကျလို့ တောင်းပန်ပါကြောင်း၊ အဆင်ပြေမယ်ထင်ပါကြောင်း ပြောဆိုတောင်းပန်တယ်။ အို…ကျွန်တော် သူ့ကို ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါတယ်။

‘ကျုပ်တို့ဆိုင်ကိုပြန်ရောက်တော့ Kevin ရဲ့ကားက အလုပ်မဖြစ်တော့ဘူး စက်မနိုးဘူးဖြစ်သွားရော။ ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့ကားစက်ဖုံးဖွင့် ပြင်ဆင်စရာလိုမလိုကြည့် ဆီ ရေ လေ ဘာညာပြန်စစ်နဲ့ဆိုတော့ အချိန်လင့်ပြီး မှောင်သွားတာပါ။ သူ့အိမ်ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ရင်း ဆိုင်ကိုပြန် ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲလှယ်တာလုပ်ရသေးတယ်ဗျ။ မနက်ရောက်ရင်တောင် သူ့ကို သွားကြိုရဦးမယ်… အို…ကျုပ် အကြောင်း ပဲပြောနေမိတာ ဆောရီး။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို တစ်ချက်ပြန်ကြည့်လျက် ငပဲကြီးကို ဘောင်းဘီထဲပြန်ထည့်ရင်း ဇစ်ဆွဲ ကြယ်သီးတပ်တာကို လုပ်ပါတယ်။

“ခင်ဗျား….အခု နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသွားပြီလား။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဝတ်စားထားပုံအရ ခင်ဗျားပုံစံက အတော်ကြည့်ကောင်းလာ တာပဲ’ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း ပြောတယ်။

‘Thanks! ဟုတ်တယ်….အခု ယမကာအရှိန်ကြောင့် မူးတာ ယိုင်တာတွေမရှိတော့ဘူး ပုံမှန်ဖြစ်သွားပါပြီ’

ကျွန်တော် ခြေလှမ်းချကာ သွားမိတဲ့ အဓိကအခန်းထဲကို သူလိုက်လာပြီး အနားမှာရပ်နေပြန်တယ်။ ကျွန်တော်ဘာလုပ်ရမလဲ သို့မဟုတ် ဘာလုပ်သင့်လဲ မသေချာစွာ မတ်တပ်ရပ်နေမိတဲ့အဖြစ်ပါ။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ကြပြီး တဖြည်းဖြည်း တိုးကပ်မိကြတယ်။

‘Hi….ကျုပ်နာမည်က Chuck ပါ။ ဗမာလိုတော့ ချစ်ခင်’ သူ့နာမည်အတိုကောက်ကို မှတ်မိလွယ်အောင်ပြောပြတယ်။ ယနေ့ခေတ်မှာ နာမည်ရင်းထက် အင်္ဂလိပ်နာမည်အတိုကောက်တွေထားတတ် ခေါ်ပြောတတ်ကြတဲ့အတွက် သိပ်တော့မထူးဆန်းပါဘူး။ မကြာခင် ကျွန်တော်လည်း မှတ်မိတော့မယ်မထင်။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းပေးပြီး လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုဟန်ပြတာမို့ အလိုက်သင့် လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက်ရပါတယ်။

‘Hi…ကျွန်တော့်နာမည်ကတော့ Jay ပါ။ အဲလိုပဲခေါ်လို့ရပါတယ်ဗျ’ ကျွန်တော်လည်း နာမည်အပြည့်အစုံမဟုတ်တဲ့ အင်္ဂလိပ်နာမည် အတိုကောက်ကိုပြောပြလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သန်မာနွေးထွေးသော သူ့လက်ကနေ ပြန်ဆွဲထုတ်ဖို့ အလုပ်မှာ လွှတ်မပေးဘဲ အားနဲ့ ဆွဲယူလိုက်တာကြောင့် ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးကြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်ရတဲ့အပြင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားတာ ခံလိုက်ရပါတယ်။ ကိုယ့်မိသားစုဝင် ကိုယ့်ဆွေမျိုးသားချင်းမဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ထွေးဖက်မှုကို ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားဖူးသည်မို့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်သွားသလားပဲ။ သန့်စင်ပြီး ရှင်းလင်းတဲ့ မွှေးရနံ့တစ်မျိုးသူ့စီက ရပါတယ်။ အချိန်အတန်ကြာတဲ့အထိ ကျွန်တော့်ကို သူထွေးဖက်ထားတာဆိုတော့ သည်လူ ဘာမှဆက်မလုပ်တော့ဘူးလာတောင်ထင်မိတယ်။

နောက်တော့ သူ့လက်အစုံဟာ ကျွန်တော့် ပခုံးအစုံရှိရာပြောင်းလျက် ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ထားပြန်တယ်။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးအစုံကို စိုက်ကြည့်ကာ သူက "Jay, you are adorable!” လို့နှစ်လိုလက်ရပြောလာတယ်။ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်မျက်နှာ ရှက်သွေး ဖြန်းသလို ရဲတွတ်မိသွားတာပေါ့။ ချောမောကြည့်ကောင်းတဲ့ သူ့မျက်နှာက ကျွန်တော့်မျက်နှာစီ ငုံ့ကိုင်းတိုးကပ်လာတာကြောင့် ဘာကြောင့်ရယ်မသိ တစ်ဖက်ကို ဦးခေါင်းတိမ်းငဲ့လိုက်ရင်း "I'm sorry" လို့ပြောဖြစ်ပါတယ်။ သူက "Not a kisser, huh?" ပြောလာတယ်။

‘အဲ….အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး…. အရင်က ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းကို ဘယ်တုန်းကမှ မခံဖူးဘူးလေ’ တကယ်ပြောတာပါ။ အခုတော့ ကျွန်တော့်မျက်နှာဟာ ရှက်သွေးကြောင့် ရဲရဲနီနေပြီ။

“I see….”

"That's OK...it's my fault, don't worry about it."  သူ့အသံက အနည်းငယ်ဝမ်းနည်းရိပ်စွက်သွားသလို အနည်းငယ်စိတ်ပျက် သွားဟန် လည်းတူပါတယ်။

‘ဟေး….အခြား ကဂျိုးကဂျောင်စိတ်တွေ ရှိနေတွေးနေတာမျိုးမဟုတ်ဘူးရယ်…ကျွန်တော် မမျှော်လင့်ထားတာကို လက်ခံလိုက်ရလို့ ဖြစ်သွားတာ။ ဒါပါပဲ…’ ကျွန်တော်မုသားအနည်းငယ်စွက်ပြီး ပြောလိုက်ရပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ကျွန်တော့်မှာ အခြားအတွေး တစ်စုံတရာ မရှိပါဘူး။ 

သူ့လက်အစုံကို တွဲလျားချလိုက်ရင်း နောက်အနည်းငယ်ဆုတ် မတ်တပ်ရပ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အတန်ကြာအောင် ကျွန်တော့်ကို အထက် အောက် စုန်ဆန်ကြည့်ပါတယ်။ နုညံ့တဲ့ ကြည်ရွှင်တဲ့ သူ့အသံနဲ့ ‘ခင်ဗျား…လိင်တူအမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ အရင်က ပတ်သက်ဖူး သလား’ လို့မေးတယ်။

‘Sure…ကျွန်တော် ဒိတ်ဖူး ပတ်သက်ဖူးပါတယ်။ အကြိမ်ရေတွက်ရင်တော့ များမယ်….ဘယ်လိုမျိုးလဲဆိုတော့…’ ကျွန်တော် စကား လမ်းကြောင်းပေးလိုက်တယ်။

‘သည်ကိုလာ..’ သူက အိပ်ရာအစွန် ခုတင်ခြေရင်းတစ်ဖက်မှာ ထိုင်ချရင်း ကျွန်တော့်ကို နံဘေးမှာလာထိုင်ဖို့ အမူအယာပြပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ကြည့်ရှုကောင်းပြီး ထွားကျိုင်းလှတဲ့ ဘဲကြီးနံဘေးကို နေရာရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ်။ မိနစ်အနည်းငယ်လောက် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် ခဏထိုင်လျက် နုညံ့ပြီးနားဝင်ချိုတဲ့ အသံနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ‘ဘာလို့ ကျုပ်ကိုသည်နေရာ အခန်းကိုဖိတ်ခေါ်ခဲ့တာလဲ’ မေးလာပါတယ်။

ကလေးတစ်ယောက် ကိုယ်စားချင်တာစားသောက်ရဖို့ လူကြီးမိဘကို ပြန်ရှင်းပြရတဲ့ ခံစားချက်မျိုး ကျွန်တော် ခံစားခဲ့ရပြီး သူပုလွေ ကောင်းကောင်းပေးမယ်ဆိုတဲ့ အကြံဉာဏ်ကြောင့် တကယ်စိတ်လှုပ်ရှားကာ ဖိတ်ခေါ်ခဲ့မိတယ်လို့ ပြောပြမိတယ်။ ဟုတ်တယ် အမှတ်မထင် ကြုံဆုံ ရင်ခုန်ခဲ့ရတဲ့အဖြစ်အပျက်ကို ဘယ်လိုဖြတ်သန်းခဲ့ရကြောင်းလည်း ပြောပြရတာပေါ့။ ကျွန်တော်ပြောသမျှကို ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောဘဲ တိတ်တဆိတ် ထိုင်နားထောင်နေပါတယ်။

‘ဒါဆိုရင် ခင်ဗျားရှေ့မှာ ကျုပ်ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ပုလွေပေးတာလိုချင်တာသက်သက်ကြောင့်ပဲပေါ့…ဟူး’ မကျေမနပ်သံစွက်တဲ့ လေသံနဲ့ သူပြောတယ်။

‘ပထမတော့ ကျွန်တော် အဲသည်လိုတွေးခဲ့တာပဲလေ။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်အခန်းတံခါးဝမှာ ခင်ဗျားကိုမြင်လိုက်ရချိန် ဘယ်လိုပြော ရမှန်းမသိတဲ့ ခံစားချက်မျိုး ကျွန်တော်ခံစားရတာအမှန်’

သူ တစ်ချက်ပြုံးရင်း "Oh?" တဲ့။

‘ကျွန်တော် တကယ်မသိဘူးဗျ။ ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်မြင်ခဲ့တုန်းက အခြားယောက်ျားတွေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖူးသလိုမျိုး ခံစားရမလား ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ သိချင်ခဲ့တယ်။’ ကျွန်တော့်မျက်နှာ ရှက်စိတ်ကြောင့် သွေးရောင်လွှမ်းတာ နောက်တစ်ကြိမ်ဖြစ်သွားမှန်း သိလိုက်တယ်။ ‘ခင်ဗျား အောက်ထပ်က သန့်စင်ခန်းထဲမှာ ဆီးသွားတာကိုမြင်ရတော့ ခင်ဗျား ငပဲကြီးကနေ ကျွန်တော် အကြည့်မလွှဲနိုင်ဘူးရယ်။ ကျွန်တော့်လက်အစုံနဲ့ တို့ထိကိုယ်တွယ်ကြည့်ရင် ဘယ်လိုခံစားရမလဲ သိချင်သွားတာ။ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းသွားလား…ဗျ’ လို့ ကျွန်တော် မေးလိုက်ပါတယ်။

‘No, မထူးခြား မဆန်းကြယ်ပါဘူးဗျာ သည်လိုပါပဲ။ ခင်ဗျားအတွက် ဘယ်လိုအနေအထားက အဆင်ပြေမလဲ၊ ဘယ်လိုခံစားချက်မျိုးရှိမလဲ စမ်းသပ်ရှာဖွေမှု လုပ်ဖို့လိုခဲ့ရုံပါ။’ သူ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလျက် အိပ်ရာပေါ်ကို ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ သူ့လက်အစုံကို ကျယ်ပြန့်တဲ့ ရင်အုပ်ပေါ်မှာ မှေးတင်လျက် လက်ပိုက်ထားကာ သူ့ခြေအစုံကိုတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်အသာအယာ ချထားလျက်ပါပဲ။

‘You Know….ခင်ဗျား ကျွန်တော်ပြောတာကို လက်မခံဘဲ ထွက်သားရင်လည်း ကျွန်တော်နားလည်လက်ခံမှာပါ။ ခင်ဗျားလည်း ကျွန်တော်ဟာ အတွေ့အကြုံ မနည်းတဲ့ လူတစ်ယောက်ယောက်ဖြစ်ဖို့ မျှော်လင့်ကောင်း မျှော်လင့်မှာ သေချာသလောက်ပါ။’ ဘယ်လိုလုပ်ရင် ဘယ်လိုပြင်ဆင်ထားရမယ်၊ ဘာတွေဖြစ်ရင် ဘာတွေလုပ်ဆောင်ရမယ်ဆိုတာမျိုးတွေ သိတဲ့လူတစ်ယောက်ပေါ့။

‘ဒါဆို ကျုပ်ကို ပြန်သွားစေချင်သလား’ ကျွန်တော့်မျက်နှာရှိရာဘက် သူလှည့်ကြည့်ရင်း မေးပါတယ်။

‘No….အဲသလိုမလုပ်ပါနဲ့ဗျာ’ လို့ အံ့အားတသင့် ကျွန်တော်ပြန်ပြောမိတယ်။

အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေး သူဆက်လက်လှဲလျောင်းနေရင်း အခန်းမျက်နှာကျက်ကို ငေးကြည့်နေပါတယ်။ သူ့မျက်ဝန်းများကို ပိတ်ထားစဲပါ။ ရှည်လျား ကော့ညွှတ်တဲ့ သူ့မျက်တောင်ရှည်တွေကို ကျွန်တော်မြင်ရတာပေါ့နော်။ ရုတ်ခြည်း သူ့လက်အစုံကို ပါးစပ်မှာ တင်ကာ ပိတ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်အော်ဟစ်သံပြုပါတယ်။ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်သူ့ရင်အုပ်အစုံပေါ်က နို့သီးခေါင်းဟာ ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီရဲ့ အသားကြောင့် ခပ်ထင်းထင်းမြင်နေရတယ်။ "Sorry" လို့ခပ်တိုးတိုးသူပြောလျက် လက်အစုံကို သူ့ရင်အုပ်ပေါ် ပြန်မှေးတင်ပါတယ်။ 

သူ့မျက်နှာသွင်ပြင်ဟာ လှပပြည့်စုံတာကြောင့် ငေးကြည့်မိရင်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ခပ်ကြောင်ကြောင်နဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေကို ကျွန်တော့် လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဖွမိပါတယ်။ ခပ်သဲ့သဲ့အသံလေးနဲ့ "Mmmmmmm...".လို့ အသံပြုလိုက်တာကို ကျွန်တော်ကြား ရတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ရှိရာဘက်ကို သူငဲ့စောင်းကြည့်လျက် နောက်တစ်ကြိမ် ပြုံးရယ်လာတယ်။ ကျွန်တော့် လက်ချောင်းတွေက တော့ သူ့ဗိုက်သားပြင်ပေါ်ကို ခရီးဆက်ပါတယ်။ အသက်ရှူသွင်း ရှူထုတ်လုပ်မှုကြောင့် ဖောင်းလိုက်ပိန်လိုက်ဖြစ်နေ တာကို ကျွန်တော် လက်တွေ့ခံစားရတာပါပဲ။ ကျွန်တော် ဝတ်ထားတဲ့ ရေချိုးဝတ်ရုံရဲ့ ခါးမှာစည်းထုံးထားတဲ့ အစွန်းရှိရာ သူ့လက်ချောင်းတွေ ပွတ်သပ်ကိုင် တွယ်လာပြီး ငြင်ငြင်သာသာပဲ ဆွဲဖြုတ်တယ်။ 

‘သည်နားတိုး…’ ကျွန်တော်ရှိရာဘက် တစောင်းလှဲကာ နွေးထွေးသန်မာတဲ့ သူ့လက်အစုံကို ရင်အုပ်ပေါ်တင် ဆော့ကစား လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် ဗိုက်သားပြင်အနံှ့အသာအယာပွတ်သပ်တာပါ။ ပေါင်ကြားက ကျွန်တော့်ညီဘွားခမျာ ခေါင်းထောင်ထလာပါတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော်ဝတ်ရုံထားတဲ့အရာတွေ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ် အပိုင်းတွေကို တို့ထိကိုင်တွယ်လျက် လေ့လာဆန်းစစ်မှု ပြုနေပြန် တယ်။

 ‘တော်တော် ကြည့်ကောင်းတယ်…တကယ်ကြည့်ကောင်းတယ်’

‘ကျုပ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရတယ်မဟုတ်လား’ 

သူပြောပြောဆိုဆို အိပ်ရာခုတင်အစွန်းကနေ ထရပ်လိုက်ပါတယ်။ ခြေထောက်မှာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဘွတ်ဖိနပ်အစုံကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက်ခါးကုန်းပြီးဆွဲချွတ်တယ်။ သူဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ဖိနပ်တွေကို ရိုးရိုးတန်းတန်း ထိုင်ပြီး မချွတ်ဘဲ နောက်ပါးကကြည့်မြင်ရသူကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ကုန်းချွတ်တဲ့သဘော။ ပေါင်ကားပြီး ထိုင်ကြည့်နေရတဲ့ ကျွန်တော့်မှာ သူဝတ်ထားသမျှ အဝတ်တွေချွတ်တာကို ကြည့်ချင်မိသလို အစွမ်းကုန်တင်းတောင့်လာတဲ့ ညီဘွားကိုလည်း အစာကျွေးချင်မိပါတယ်။ သူ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီကို ခါးမှာချိတ်တိတ်တိတ်လေးဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီထဲကနေဆွဲထုတ်ပုံက တကယ့်အနှေးပြကွက်လိုမျိုး တစ်ဆင့်ခြင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ် ကနေ ဆွဲခွာတာပါ။ 

Wow….ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမွှေးအမျှင်တွေရှိတဲ့ ဘဲကြီးပဲ။ ကျယ်ပြန့်မို့မောက်တဲ့ သူ့ရင်အုပ်အစုံ မှာ ကောက်ကွေးနေတဲ့ အမွှေးနုလေး တွေဖုံးအုပ်နေတယ်။ ရင်အုပ်နှစ်ခု စုဆုံရာနေရာမှ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ကာထားတဲ့ ဆီးစပ်အထိ အမွှေးနုတွေက စွပ်ကြောင်းသဏ္ဌာန် မြားတစ်စင်လိုထိုးဆင်းသွားရော။ ကျွန်တော့်နှုတ်ဖျားက မရည်ရွယ်ဘဲ အမျိုးအမည်မဲ့ ညည်းညူသံ အချို့ထွက်မိပါတယ်။ ဝတ်ဆင်ထား သမျှ အဝတ်အထည်တွေကို ကျွန်တော့်ရှေ့တည့်တည့်မှာ ချွတ်ချနေတာလေ။ ဒုံးပျံကြီးလို ကြီးမားထွားကျိုင်းတဲ့ သူ့ငပဲကြီးက ကျွန်တော့် ခြေထောက်တွေပေါ် ထောက်တော့မယ့်ဟန်ပေါက်နေသလားထင်ရတယ်။ ကျွန်တော်ထိုင်နေရာက မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ သူ့ကိုငမ်းရတာ မျက်လုံးနဲ့ချက်နဲ့အကိုက်။ သူ့လက်အစုံက ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းနောက်ပိုင်း(နောက်စေ့)မှ သိုင်းဖက်လိုက်တာမို့ အမွှေးနုနုတွေရှိတဲ့ သူ့ဝမ်းဗိုက်အပေါ် မျက်နှာအပ်မိပါတယ်။ အမျိုးသားတစ်ယောက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အမွှေးအမျှင် မကြမ်းတမ်းဘဲ နုညံ့နေမှုကို ကျွန်တော် အံ့အားသင့်သွားရတယ်။ သူ့ကိုယ်သင်းရနံ့က တကယ်မဆိုးဘူး၊ နေလောင်ခံအသားအရည်နဲ့ တိုက်ထားတဲ့ ဆပ်ပြာအနံ့ရယ် ဆွတ်ဖြန်း ထားတဲ့ woodsy cologne ရနံ့ရယ်က အတော်အဆင်ပြေတယ်။ သူ့ဝမ်းဗိုက်သားတဝိုက်ကို ကျွန်တော့်နှာခေါင်းနဲ့ တိုးဝှေ့ပြီး ရှလူးမိ သလို ကျွန်တော့်ပါးပြင်အစုံနဲ့ နုညံ့တဲ့အမွှေးနုတွေကို ပွတ်သပ်ခံစားမိပါတယ်။ သူ့ချက်က ခပ်ပြဲပြဲ မဟုတ်ဘဲ အဆီပိုမရှိတဲ့ဗိုက်သားပြင် မှာ ကပ်နေတဲ့ပုံစံလေးမို့ ကျွန်တော့်လျှာကိုထုတ်ကာ အရသာမြည်းစမ်းကြည်လိုက်တယ်။ အာ….ချက်တဝိုက်က အမွှေးနုလေးတွေကော ဝေ့ဝိုက်လျက်ပြုပစ်တာပါ။ လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း သူ့ကိုမော့ကြည့်တော့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှ ငုံ့ကြည့်နေတာကိုမြင်ရပါတယ်။ 

သူ့လက်တွေက အထုပ်လိုက်အထည်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီရဲ့ ကြယ်သီးတွေ ဇစ်တွေကို ဆွဲဖွင့်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်လက်အစုံကို ဆွဲယူပြီး သူ့အထုပ်ကြီးပေါ် တင်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ကို သူဘာလုပ်စေချင်မှန်း သိရတာပေါ့။

ဖြုတ်ဖို့ကျန်နေတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ဒုတိယကြယ်သီးကို ကျွန်တော်အသာအယာဖြုတ်ပေးနေစဉ် သူ့လက်အစုံဟာ ကျွန်တော့်ဦးခေါင်း နောက်ပိုင်း(နောက်စေ့)ပေါ် နောက်တစ်ကြိမ်ရောက်လာပြန်တယ်။ ‘ဘောင်းဘီကို အသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါလား’ လို့ သူခပ်တိုးတိုး ပြောလာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီအောက်ခြေအနားစကိုဆွဲကိုင်ကာ ကလေးတစ်ယောက်ကို ဘောင်းဘီချွတ်ပေးတဲ့အတိုင်း ဆွဲချပစ်လိုက်တယ်။ ဂျင်းဘောင်းဘီ တဖြေဖြေးအောက်ကို လျောကျသွားတိုင်း အဖြူနဲ့အပြာစင်းပါ ချည်သား boxers ပေါ်လာပါတယ်။ သူ့ခါးအစပ်ကနေ ခြေချင်းဝတ်အထိ ဘောင်းဘီကို ကျွန်တော်လက်အစုံနဲ့ ခပ်ဖြေးဖြေးဆွဲချပစ်ခဲ့တာ။ ကိုယ်ဟန်ထိန်းတဲ့အနေနဲ့ရော ကျွန်တော်ပြုလုပ်နေတာ အဆင်ပြေဖို့အတွက် အလိုက်သင့်သူနေပေးပါတယ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတိုင်းက လေ့ကျင့်ကစားထား ခြင်း ကြောင့်လှပနေတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ နဂိုအခံကိုက ကြည့်လို့ကောင်းနေတာပါ။ အခုတော့ အဖြူရောင်ခြေအိတ်ရှည်အစုံရယ် မျဉ်းကြား ပုံစံ အတွင်းခံ boxers ဘောင်းဘီရယ် ဝတ်လျက် မတ်တပ်ရပ်နေပါတယ်။ သူ့ပေါင်တံကနေ ခြေသလုံးထိ ကြွက်သားများဟာ သူ့နေရာ နဲ့သူ တောင့်တင်းကြည့်ကောင်းပြီး နီညိုရောင် အမွှေးနုများနဲ့ ဖုံးလွှမ်းထားတယ်ဗျ။

သူ့ပေါင်တံတလျောက်ကို အထက်အောက် စုန်ဆန်လက်နဲ့အသာအယာပွတ်သပ်ကြည့်ရင်းမှ ခြေအိတ်ကိုဖယ်ရှားပေးလိုက်ပါတယ်။ 

‘အာ… ဘောင်းဘီကိုတော့ ဆက်မချွတ်နဲ့ထားလိုက်ပါ။ ကျုပ်သည်အတိုင်း ခဏဝတ်ထားဦးမယ်။ သည်နေရာက နည်းနည်းအေးတယ်’ လို့ပြောရင်း ကျွန်တော့်ကို တားမြစ်လာတယ်။ အခု ကျွန်တော့်အနေအထားက မိုးကာတဲလို ဖုဖောင်းလှုပ်ရမ်းနေတဲ့  သူ့boxers ဘောင်းဘီနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေပါတယ်။ 

အပေါ်က ဂျင်းဘောင်ဘီဝတ်ထားခဲ့လို့တော်ပါသေးတယ် မဟုတ်ရင် အတွင်းခံဘောင်းဘီပါးနဲ့ဆို အသားချောင်းကြီးတွဲလျားကျနေပုံ မြင်ပြီးလန့်သွားနိုင်တယ်။ သူဝတ်ဆင်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီရှေ့ပိုင်း ဖုဖုဖောင်းဖောင်း အမြှောင်း လိုက်နေရာကို ကျွန်တော့် လက်ဖဝါးအစုံနဲ့ပွတ်သပ်ကြည့်ပါတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအသားကပါးလွှာ ချည်သားဆိုတော့ ငပဲကြီးရဲ့ ပူနွေးမှုရယ် တဒိတ် ဒိတ်ခုန်နေတဲ့  သွေးကြောကြီးရယ်ကို အပေါ်ကအုပ်ကိုင်ရုံနဲ့ ခံစားလို့ရနေပါတယ်။ ငပဲအမြှောင်းလိုက် အခုန်းလိုက်ကြီး သူထည့်ထားတဲ့ အတိုင်း လိုက်စမ်းကြည့်တာ ဘယ်ဘက်ပေါင်ခြံဘက်ဆင်းသွားတယ်။ 

ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သူ့boxers ဘောင်းဘီပေါ် အပ်လိုက်ပြီး ပါးပြင်နဲ့အသာအယာပွတ်သပ်လျက် ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို စမ်းသပ်ခံ စားပါတယ်။ သူ့ပေါင်ခွဆုံတဝိုက် မက်မက်မောမော ရှူရှိုက်ကြည့်တော့ သန့်စင်ရှင်းသန့်တဲ့ အနံ့တစ်ခုကိုရတယ်။ ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီအောက်ခြေကတစ်ဆင့် ကျွန်တော့်လက်ချောင်း ထိုးသွင်းလျက် လှမ်းကိုင်ကြည့်သေးတယ်။ နောက်မှ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခါးမျှော့ကြိုးကို ကျွန်တော်လက်နဲ့ဆွဲကိုင်ပြီး အမွှေးနုတွေ မကင်းတဲ့ ပေါင်တံတလျှောက်ကနေ လျှောချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ သူ့အတွင်းခံ boxers ဘောင်းဘီကို ကျွန်တော်လျှောချွတ်လိုက်တော့ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ သူ့ငပဲကြီးက မျက်နှာရှေ့မယ် ထင်းကနဲကြီးပေါ်လာ တယ်။ 

ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို စိတ်လှုပ်ရှားလို့ထင်ပါတယ် ကျွန်တော့်ပခုံးအစုံကို သူဖျစ်ညှစ်ပါရော။ နောက်မှ သူ့ခြေတစ်ဖက်ကိုအသာမလို့ လက်ကျန်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ယူဖယ်ရှားလိုက်တယ်ဗျ။ သူဝတ်ထားတဲ့ boxers ဘောင်းဘီကို ချောမွေ့နုညံ့တဲ့ ခြေတံတလျောက် ဆွဲချွတ်လိုက်စဉ် ကျွန်တော့်လက်ဖျံကို ခပ်နွေးနွေးအရာတစ်ခု တို့ထိ တွန်းတိုက်လိုက်တာကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ယခင်ကလည်း မြင်ဖူးနေကြဆိုပေမယ့် တုတ်ခိုင်ရှည်လျားပြီး ထိပ်ဝမှာ အရည်ကြည် စို့ထွက်နေတဲ့အရာကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရပါတယ်။ မြင်ရတော့လည်း သူ့ပစ္စည်းကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်စူးစမ်းပစ်တာပေါ့။ တစ်ရှူးငှက်ပျောသီးကြီးလို ခပ်ထွားထွားနဲ့ တွဲလျား ကျနေတဲ့အပြင် အခန်းမီးအလင်းရောင်ကြောင့် လက်ကနဲမြင်ရတဲ့ အရည်ကြည်စို့ထွက်မှု က စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ အရည်ကြည်အချို့ ကျွန်တော့်လက်ပေါ်ကို စိမ့်ကျလာတာကြောင့် ပါးစပ်ကိုဟ လျာနဲ့လျက်ပြုပြီး အရသာမြည်းစမ်းလိုက်တယ်။ အနည်းငယ်ချိုသလို အနည်းငယ်လည်း ခါးသက်ပါရဲ့။

ကျွန်တော် မြင်သမျှ တွေ့သမျှ လျှာနဲ့လျက်ပစ်လိုက်တယ်။ အရည်ကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေတဲ့ ဘဲကြီးနှုတ်ဖျားက ညည်းညူသံ အချို့ ထွက်ကျလာပါတယ်။ များသောအားဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အစွမ်းကုန်ထကြွလာတဲ့ အမျိုးသားတွေရဲ့လိင်တံကနေ အရည်ကြည် တွေ ရွှဲရွှဲစို စိမ့်ကျတတ်တယ်ဆိုတာ ကြားနေကျပေမယ့် ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ အတော်စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်လာတဲ့အခါ လိင်တံထိပ် ပိုင်း စိုစွတ်ပြီး ချောကျိကျိဖြစ်ရုံကလွဲလို့သည့်ထက်မပိုပါဘူး။ 

အခု ကျွန်တော်ကိုင်တွင်လျက်ပြုနေတဲ့ ဘဲကြီးရဲ့ ငပဲကနေ နောက်တစ်ကြိမ် သုက်ရည်ကြည် စိမ့်ထွက်လာပြန်တာကြောင့် လက်ချောင်း လေးတွေနဲ့ သုတ်သင်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်လျက်ပြုလိုက်ပါတယ်။ စိတ်ကူးထဲကနေ ဘဲကြီးရဲ့ငပဲ အတိုင်းအတာကို စစ်ဆေးကြည့်မိတယ်။ ငပဲအရှည်က အနည်းဆုံး ၈လက်မလောက်ရှိမယ် ထိပ်ကနေ ဆီးစပ်အခြေအထိလေ။ ပိုချင်လည်း ပိုလောက်မယ်။ အတုတ်ကလည်း ကျွန်တော့်ပစ္စည်းနဲ့မတိမ်းမယိမ်း ကိုင်တွယ် ဆုပ်ကိုင်လို့အားရစရာကြီးပါ။ သည်အခြေအနေမှာကို သူ့ငပဲက ရာနှုန်းပြည့်မာတောင့်တာ မျိုး မဖြစ်သေးဘူးရယ်။ 

သည်လူ့ ခန္ဓာကိုယ်အသားအရေက နေလောင်ထားမှုကြောင့် အနည်းငယ် ညိုသယောင်ရှိသော်လည်း သူ့ငပဲက ဖွေးဖြူကာ သွေးကြော စိမ်းတွေတောင်မြင်ရပါတယ်။ အမျိုးသားအများစုလို လိင်တံထိပ်ဖျားအရေပြားဖြတ် တောက်ထားတာမျိုး မလုပ်ထားဘဲ ကွမ်းသီးခေါင်းကို ကောင်းကောင်းလေး ဖုံးအုပ်ထားတာကို တွေ့ရတယ်။ သူ့ငပဲကြီးကို ကျွန်တော်လက်နဲ့ အားရပါးရဆုပ်ကိုင်လျက် ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ် လိုက်တော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခေါင်းထောင်ထလာပါတယ်။ အစက ရေမြွှေလိုလိုနဲ့ စက္ကန့်မခြားဘူး တောကြီးမြွေဟောက်လို ပါးပြင် ထောင်လာတာပါ။ 

ဝါး….လက်နဲ့အသာအယာပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရတဲ့ ခံစားချက်က အတော် မိုက်တယ်။ သွေးကြောတွေကလည်း ဖောင်းကြွနေတဲ့အပြင် ကျွန်တော့်လက်ထဲမယ် ပူနွေးလာသလို ခံစားရတယ်ဗျ။ လိင်တံထိပ်အရေပြားကို နောက်ဘက်ပြန်ဆွဲပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ ငပဲခေါင်းပုံစံက ကိုက်ဖောက်ချင်စရာကောင်းပါရဲ့။ သူ့ငပဲကြီးကို အားရပါးရလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်းကနေ ကပ္ပာယ်အိပ်ထဲက ရွှေဥတွေရဲ့ အခြေအနေကို ကျွန်တော်စပ်စုသေးတယ်။ 

သူ့ရွှေဥတွေက လိင်တံထက်စာရင်သေးသလို ကျွန်တော့်ရွှေဥတွေထက်လည်း အနည်းငယ်သေးပါတယ်။ တွဲလျားကျနေပုံကလည်း အလွန်အကျူးမဆိုးဘဲ သုံးလက်မလောက်သာ တွဲကျနေသလားလို့။ ကြွက်သားတွေနဲ့ တောင့်တင်းခိုင်မာနေတဲ့ သူ့ပေါင်တံနှစ်ဖက် ကြားမယ် အသာအယာလေးသာ လှုပ်ခါနေတာမျိုး။ ကျွန်တော် စပ်စုချက်က လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ထိုးခံပြီး အလေးချိန်ကို ချိန်ဆကြည့်မိ သေးတာပါ။ ကပ္ပာယ်အိတ်အရေပြားကလည်း ချောမွေ့နုညံ့ နေပါရဲ့။ ဥပုံသဏ္ဌာန်နှစ်ခုကို ထင်သာမြင်သာ မြင်နေရတာကြောင့် ထပ်မပြောတော့ပါဘူးလေ။ ကျွန်တော့်လက်ဖဝါးအစုံနဲ့အသာအယာဖျစ်ညှစ်ကြည့်မိသေးတယ်။ 

ကျွန်တော့်အသွင်အပြင်နဲ့ ပြုမူလုပ်ကိုင်နေဟန်က အရူးတစ်ယောက်နဲ့ပင်တူသေးတော့တယ်။ ကိုယ်မဟုတ်တဲ့ အခြားသူတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်အင်္ဂါကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်စပ်စုနေတဲ့အဖြစ်မို့ပါ။ ခုတင်အိပ်ရာစွန်းမှာထိုင်ပြီး ဘဲကြီးရဲ့ပေါင်ခွဆုံရှိရာကို ကျွန်တော်မျက်နှာအပ်လျက် အလုံးစုံကို ကြည့်ရှုစစ်ဆေးစေ့ငုကြည့်နေတာဗျ။

Alex Aung (April 29, 2024)

To be continue…..